(1)

Rozporządzenie Rady (UE) 2015/104 (1) nie zawiera ograniczeń uprawnień do połowów dotyczących stada labraksa (Dicentrarchus labrax) w północno-wschodnim Atlantyku.

(2)

W czerwcu 2014 r. Międzynarodowa Rada Badań Morza (ICES) opublikowała opinię naukową dotyczącą stada labraksa w północno-wschodnim Atlantyku, potwierdzając, że liczebność tego stada gwałtownie spada od 2012 r. Ponadto Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STECF) ocenił ochronę labraksa za pomocą istniejących środków krajowych i ogólnie uznał, że środki te są nieskuteczne. Labraks to gatunek wolno rosnący i późno dojrzewający. Śmiertelność połowowa labraksa w północno-wschodnim Atlantyku przekracza obecnie czterokrotnie poziom zapewniający maksymalny podtrzymywalny połów (MSY).

(3)

Komisja przyjęła rozporządzenie wykonawcze (UE) 2015/111 (2) na podstawie art. 12 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 (3) w celu złagodzenia poważnego zagrożenia dla ochrony labraksa (Dicentrarchus labrax) w Morzu Celtyckim, kanale La Manche, Morzu Irlandzkim i w południowej części Morza Północnego.

Do śmiertelności połowowej tego stada znacząco przyczyniają się również połowy rekreacyjne. Należy zatem ustanowić uprawnienia do połowów w formie dziennego limitu liczby ryb, które rybacy prowadzący połowy rekreacyjne mogą zatrzymać. Połowy rekreacyjne występują w różnych formach, takich jak połowy z rekreacyjnych jednostek pływających lub połowy prowadzone z brzegu.

(4)

Aby uniknąć problemów interpretacyjnych, art. 7 ust. 1 i 2 rozporządzenia (UE) 2015/104 powinien być sformułowany w taki sposób, aby odpowiadał brzmieniu art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

(5)

Limity połowowe dotyczące dobijaków w wodach Unii obszarów ICES IIa, IIIa i IV zostały ustalone na poziomie zerowym w załączniku IA do rozporządzenia (UE) 2015/104 w oczekiwaniu na opinię ICES. Opinia ICES w sprawie tego stada została udostępniona w dniu 23 lutego 2015 r. i teraz można ustalić całkowity dopuszczalny połów (TAC) dla dobijaków w tym obszarze, w podziale na siedem obszarów zarządzania w celu uniknięcia lokalnego uszczuplenia stada.

(6)

Należy przyznać pewną elastyczność między obszarami w odniesieniu do smuklic, które stanowią to samo stado biologiczne, wszystkim państwom członkowskim mającym kwoty w odnośnych obszarach.

(7)

Rozporządzenie (UE) 2015/104 zawiera błąd w TAC i kwocie dotyczących krewetki północnej w Morzu Północnym, podczas gdy należało przyjąć TAC na poziomie z 2014 r. W związku z powyższym należy odpowiednio zmienić załącznik IA do rozporządzenia (UE) 2015/104.

(8)

W odniesieniu do niektórych stad uprawnienia do połowów i warunki dostępu do zasobów połowowych dla statków w wodach państw nadbrzeżnych są ustalane każdego roku w świetle konsultacji dotyczących rybołówstwa prowadzonych między właściwymi państwami nadbrzeżnymi. Nie osiągnięto porozumienia w sprawie ustaleń dotyczących dzielenia się kwotami śledzia stada atlantycko-skandynawskiego w 2015 r., dlatego należy ustalić autonomiczną kwotę w oparciu o udział Unii w tym stadzie w ostatnich latach. W związku z powyższym należy odpowiednio zmienić załącznik IB do rozporządzenia (UE) 2015/104.

(9)

Na trzecim corocznym posiedzeniu w 2015 r. Regionalna Organizacja ds. Zarządzania Rybołówstwem na Południowym Pacyfiku (SPFRMO) ustaliła uprawnienia do połowów obejmujące całkowity dopuszczalny połów (TAC) dla ostroboka. Środek ten należy wprowadzić do prawa Unii.

(10)

Należy poprawić przypis w załączniku III do rozporządzenia (UE) 2015/104, który błędnie odnosił się do nieważnego porozumienia.

(11)

Aby dokładnie odzwierciedlić obecny rozkład używania narzędzi przez francuską i hiszpańską flotę poławiającą tuńczyka błękitnopłetwego w 2015 r., należy zmienić załącznik IV do rozporządzenia (UE) 2015/104, ustalając ograniczenia połowów oraz możliwości chowu, hodowli i tuczu tuńczyka błękitnopłetwego.

(12)

Należy poprawić błąd w tabeli określającej TAC dla makreli (Scomber scombrus) w obszarach VI, VII, VIIIa, VIIIb, VIIId oraz VIIIe; wodach Unii i wodach międzynarodowych obszaru Vb; wodach międzynarodowych obszarów IIa, XII i XIV (MAC/2CX14-).

(13)

W opinii naukowej otrzymanej od STECF w dniu 2 marca 2015 r. wskazano jako przezornościowe dopuszczenie niewielkiej kwoty dla przyłowu rai bruzdowanej (Raia undulata) w obszarach ICES VIa, VIb, VIIa–c, VIId, VIIe–k, VIII oraz IX. W związku z powyższym należy odpowiednio zmienić załącznik IA do rozporządzenia (UE) 2015/104.

(14)

Zgodnie z procedurą przewidzianą w porozumieniu w sprawie stosunków w dziedzinie rybołówstwa z Wyspami Owczymi Unia przeprowadziła dodatkowe konsultacje dotyczące wzajemnych ustaleń z Wyspami Owczymi dotyczących uprawnień do połowów dla śledzia atlantycko-skandynawskiego i błękitka na 2015 r., dlatego należy ustalić uprawnienia dla połowów dla tych stad,

(15)

W związku z powyższym należy odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) 2015/104.

(16)

Zgodnie z art. 3 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 847/96 (4), gdy ponad 75 % TAC przezornościowego zostało wykorzystane przed dniem 31 października roku jego stosowania, państwo członkowskie mające kwotę dla tego stada może zwrócić się o zwiększenie TAC. Komisja otrzymała wniosek o zwiększenie o 10 % poziomu TAC na 2014 r. dotyczącego rajokształtnych w Morzu Północnym. Przekazane wraz z wnioskiem dodatkowe informacje biologiczne zostały zweryfikowane i zatwierdzone przez ekspertów Wspólnego Centrum Badawczego Komisji.

(17)

W związku z powyższym należy odpowiednio zmienić rozporządzenie Rady (UE) nr 43/2014 (5).

(18)

Limity połowowe przewidziane w rozporządzeniu (UE) 2015/104 mają zastosowanie od dnia 1 stycznia 2015 r. Przepisy niniejszego rozporządzenia dotyczące limitów połowowych powinny zatem również mieć zastosowanie od tej daty. Takie zastosowanie z mocą wsteczną pozostaje bez uszczerbku dla zasad pewności prawa i ochrony uzasadnionych oczekiwań ponieważ odnośne uprawnienia do połowów nie zostały jeszcze wyczerpane. Jednakże nowe limity połowowe dla labraksa powinny mieć zastosowanie od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Zmiana limitów połowowych wpływa na działalność gospodarczą i na planowanie okresu połowu dla statków unijnych, dlatego niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie natychmiast po jego opublikowaniu. Z przyczyn wskazanych w motywie 16, przepisy dotyczące uprawnień do połowów dla rajokształtnych w Morzu Północnym powinny mieć zastosowanie ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2014 r.,

1)

art. 2 otrzymuje brzmienie:

2)

w art. 3 dodaje się literę w brzmieniu:

;

3)

art. 7 otrzymuje brzmienie:

4)

dodaje się artykuł w brzmieniu:

5)

w załączniku I do rozporządzenia (UE) 2015/104 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem I do niniejszego rozporządzenia;

6)

w załączniku IA do rozporządzenia (UE) 2015/104 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem III do niniejszego rozporządzenia;

7)

w załączniku IB do rozporządzenia (UE) 2015/104 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem IV do niniejszego rozporządzenia;

8)

załącznik IJ do rozporządzenia (UE) 2015/104 zastępuje się załącznikiem V do niniejszego rozporządzenia;

9)

załącznik III do rozporządzenia (UE) 2015/104 zastępuje się załącznikiem VI do niniejszego rozporządzenia;

10)

załącznik IV do rozporządzenia (UE) 2015/104 zastępuje się załącznikiem VII do niniejszego rozporządzenia;

11)

w załączniku VIII do rozporządzenia (UE) 2015/104 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem VIII do niniejszego rozporządzenia.

(1)

Wersja bułgarska rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 79/2012 (2) zawiera błąd. W art. 2 i 3 należy skreślić słowa „na terytorium Unii Europejskiej”. Konieczne jest zatem sprostowanie bułgarskiej wersji językowej. Sprostowanie nie ma wpływu na inne wersje językowe.

(2)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu Współpracy Administracyjnej,

(1)

W rozporządzeniu Komisji (WE) nr 669/2009 (2) ustanowiono przepisy dotyczące zwiększonego poziomu kontroli urzędowych przywozu pasz i żywności niepochodzących od zwierząt, wymienionych w załączniku I do tego rozporządzenia („wykaz”), w miejscach wprowadzenia na terytoria wymienione w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 882/2004.

(2)

Zgodnie z art. 2 rozporządzenia (WE) nr 669/2009 wspomniany wykaz należy poddawać regularnemu, przynajmniej kwartalnemu przeglądowi, uwzględniając co najmniej źródła informacji wymienione w tym artykule.

(3)

Występowanie oraz znaczenie niedawnych incydentów związanych z żywnością zgłaszanych poprzez system wczesnego ostrzegania o niebezpiecznej żywności i paszach, ustalenia wynikające z kontroli przeprowadzonych przez Biuro ds. Żywności i Weterynarii w państwach trzecich oraz kwartalne sprawozdania dotyczące przesyłek pasz i żywności niepochodzących od zwierząt, przedkładane Komisji przez państwa członkowskie zgodnie z art. 15 rozporządzenia (WE) nr 669/2009, wskazują na potrzebę dokonania zmiany wykazu.

(4)

W szczególności w przypadku przesyłek migdałów pochodzących z Australii, pistacji pochodzących ze Stanów Zjednoczonych i suszonych moreli pochodzących z Uzbekistanu źródła informacji wskazują na pojawienie się nowych zagrożeń, co wymaga wprowadzenia zwiększonego poziomu kontroli urzędowych. Należy zatem umieścić w wykazie pozycje dotyczące tych przesyłek.

(5)

Ponadto należy zmienić przypisy końcowe w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 669/2009, w celu zapewnienia, by kontrole prowadzone przez państwa członkowskie zgodnie z tym rozporządzeniem dotyczyły przynajmniej pestycydów wymienionych w programie kontroli przyjętym zgodnie z art. 29 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 396/2005 (3), które to pestycydy mogą być badane metodami wielopozostałościowymi opartymi na GC-MS i LC-MS. Należy również zachować poszczególne przypisy dotyczące określonych pestycydów, które nie zostały wymienione we wspomnianym programie kontroli, lub które mogą wymagać – w jednym państwie członkowskim lub w kilku państwach członkowskich – poddania badaniu metodą oznaczania pojedynczych pozostałości.

(6)

W celu zachowania spójności i jasności należy zastąpić załącznik I do rozporządzenia (WE) nr 669/2009 tekstem znajdującym się w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(7)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 669/2009.

(8)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

(1)

W rozporządzeniu Komisji (WE) nr 798/2008 (3) ustanawia się wymogi w zakresie wystawiania świadectw weterynaryjnych dotyczących przywozu do Unii oraz tranzytu przez Unię, w tym składowania podczas tranzytu, drobiu i produktów drobiowych („towary”). Rozporządzenie to stanowi, że towary mogą być przywożone do Unii i przewożone tranzytem przez jej terytorium jedynie z państw trzecich, terytoriów, stref lub grup wyszczególnionych w kolumnach 1 i 3 tabeli w części 1 załącznika I do tego rozporządzenia.

(2)

W rozporządzeniu (WE) nr 798/2008 ustanawia się także warunki uznania państwa trzeciego, terytorium, strefy lub grupy za wolne od wysoce zjadliwej grypy ptaków (HPAI).

(3)

Stany Zjednoczone są wymienione w części 1 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 798/2008 jako państwo trzecie, w przypadku którego z niektórych części jego terytorium dozwolony jest przywóz towarów objętych tym rozporządzeniem do Unii i ich tranzyt przez terytorium Unii w zależności od występowania ognisk HPAI. W związku z ogniskami HPAI w stanach Kalifornia, Idaho, Oregon i Waszyngton taka regionalizacja została uznana rozporządzeniem (WE) nr 798/2008, zmienionym rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2015/243 (4) i rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2015/342 (5).

(4)

W umowie między Unią a Stanami Zjednoczonymi (6) przewidziano szybkie wzajemne uznawanie środków regionalizacji w razie wystąpienia ognisk choroby w Unii lub w Stanach Zjednoczonych („umowa”).

(5)

Stany Zjednoczone potwierdziły dalsze ogniska wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5 w stadach drobiu w stanach Kalifornia, Oregon, Minnesota i Waszyngton w lutym i marcu 2015 r. Organy weterynaryjne Stanów Zjednoczonych niezwłocznie wstrzymały wydawanie świadectw weterynaryjnych dla przesyłek wymienionych towarów przeznaczonych na wywóz do Unii i pochodzących z tych stanów. Stany Zjednoczone wprowadziły również politykę likwidacji stad w celu zwalczenia HPAI i ograniczenia jej rozprzestrzeniania.

(6)

W wyniku wystąpienia tych ognisk w stanach Kalifornia, Oregon, Minnesota i Waszyngton Stany Zjednoczone zaktualizowały informacje o sytuacji epidemiologicznej na swoim terytorium oraz o środkach wprowadzonych celem zapobieżenia dalszemu rozprzestrzenianiu się HPAI. Komisja przeanalizowała te informacje. Na podstawie tej analizy oraz zobowiązań określonych w umowie i gwarancji przedstawionych przez Stany Zjednoczone należy zmienić zakaz dotyczący wprowadzania do Unii niektórych towarów, tak aby obejmował on cały stan Minnesota oraz te części stanów Kalifornia, Oregon i Waszyngton, które zostały objęte ograniczeniami wprowadzonymi przez organy weterynaryjne Stanów Zjednoczonych ze względu na obecnie występujące ogniska.

(7)

Stany Zjednoczone zgłosiły ponadto zakończenie czynności w zakresie czyszczenia i dezynfekcji po wprowadzeniu polityki likwidacji stad w gospodarstwach, w których między połową grudnia 2014 r. a połową stycznia 2015 r. wykryto przypadki wystąpienia ognisk. Należy podać daty, od kiedy te części terytorium, które zostały objęte ograniczeniami weterynaryjnymi w związku z wystąpieniem ognisk HPAI, można ponownie uznać za wolne od tej choroby oraz od kiedy można ponownie zezwolić na przywóz do Unii niektórych produktów drobiowych pochodzących z tych obszarów.

(8)

Należy zatem zmienić wpis dotyczący Stanów Zjednoczonych znajdujący się w wykazie w części 1 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 798/2008, tak aby uwzględnić obecną sytuację epidemiologiczną w tym państwie trzecim.

(9)

Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik I do rozporządzenia (WE) nr 798/2008.

(10)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodnie z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

(1)

Na posiedzeniu w Helsinkach w dniach 10–11 grudnia 1999 r. Rada Europejska uzgodniła w szczególności, że „państwa członkowskie, współpracujące na zasadzie dobrowolności w operacjach dowodzonych przez Unię, przed 2003 rokiem muszą być w stanie rozmieścić w ciągu sześćdziesięciu dni i utrzymać przez co najmniej rok siły zbrojne w liczbie od 50 000 do 60 000 osób, zdolne do realizacji pełnego zakresu zadań petersberskich”.

(2)

W dniu 17 czerwca 2002 r. Rada zatwierdziła zasady finansowania operacji zarządzania kryzysowego dowodzonych przez Unię, mających wpływ na kwestie wojskowe lub obronne.

(3)

W swoich konkluzjach z dnia 14 maja 2003 r. Rada potwierdziła potrzebę dysponowania zdolnościami w zakresie szybkiego reagowania, w szczególności na użytek zadań humanitarnych i ratowniczych.

(4)

Na posiedzeniu w Salonikach w dniach 19–20 czerwca 2003 r. Rada Europejska z zadowoleniem przyjęła konkluzje z posiedzenia Rady w dniu 19 maja 2003 r., w szczególności potwierdzenie potrzeby zdolności wojskowych Unii w zakresie szybkiego reagowania.

(5)

W dniu 22 września 2003 r. Rada zadecydowała, że Unia powinna wypracować umiejętność elastycznego zarządzania finansowaniem wspólnych kosztów operacji wojskowych o dowolnej skali, stopniu złożoności lub pilności, w szczególności przez ustanowienie, najpóźniej do dnia 1 marca 2004 r., stałego mechanizmu finansowania obciążeń ponoszonych z tytułu wspólnych kosztów wszelkich przyszłych operacji wojskowych Unii.

(6)

W dniu 23 lutego 2004 r. Rada przyjęła decyzję 2004/197/WPZiB (1) ustanawiającą mechanizm zarządzania finansowaniem wspólnych kosztów operacji Unii mających wpływ na kwestie wojskowe lub obronne. Decyzja ta została następnie kilkakrotnie zmieniona i zastąpiona, ostatnio decyzją 2011/871/WPZiB (2).

(7)

Unia jest zdolna do prowadzenia operacji wojskowych szybkiego reagowania zgodnie z koncepcją określoną przez Komitet Wojskowy UE. Unia jest też zdolna do rozmieszczania grup bojowych zgodnie z koncepcją określoną przez Komitet Wojskowy UE.

(8)

System umożliwiający wczesne finansowanie jest przeznaczony przede wszystkim dla operacji szybkiego reagowania.

(9)

Ćwiczenia w zakresie struktur i procedur dowodzenia i kontroli na strategicznym szczeblu politycznym i wojskowym na potrzeby operacji wojskowych Unii, prowadzone jako ćwiczenia dowództwa sił Unii, zatwierdzone przez Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (KPiB), przyczyniają się do wzmocnienia ogólnej gotowości operacyjnej Unii.

(10)

Rada, po indywidualnym rozpatrzeniu każdego przypadku, podejmuje decyzję, czy dana operacja ma wpływ na kwestie wojskowe lub obronne w rozumieniu art. 41 ust. 2 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE).

(11)

Art. 41 ust. 2 akapit drugi TUE stanowi, że państwa członkowskie, których przedstawiciele w Radzie złożyli formalne oświadczenie na podstawie jego art. 31 ust. 1 akapit drugi, nie są zobowiązane do wnoszenia wkładu w finansowanie operacji mających wpływ na kwestie wojskowe lub obronne.

(12)

Zgodnie z art. 5 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii załączonego do TUE i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w opracowywaniu oraz wprowadzaniu w życie decyzji i działań Unii, które mają wpływ na kwestie polityczno-obronne. Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji i w związku z tym nie uczestniczy w finansowaniu przedmiotowego mechanizmu.

(13)

Należy przyjąć przepisy zapewniające, by mechanizm ATHENA chronił osoby fizyczne w odniesieniu do przetwarzania ich danych osobowych.

(14)

Na mocy art. 43 decyzji 2011/871/WPZiB Rada dokonała przeglądu wspomnianej decyzji i uzgodniła, że wprowadzi do niej zmiany.

(15)

Ze względów przejrzystości należy uchylić decyzję 2011/871/WPZiB i zastąpić ją nową decyzją,

a)

„uczestniczące państwa członkowskie” oznaczają państwa członkowskie Unii, z wyjątkiem Danii;

b)

„państwa wnoszące wkład” oznacza państwa członkowskie wnoszące wkład w finansowanie danej operacji wojskowej, zgodnie z art. 41 ust. 2 TUE, oraz państwa trzecie wnoszące wkład w finansowanie wspólnych kosztów tej operacji na podstawie umów zawartych między nimi a Unią;

c)

„operacje” oznaczają operacje Unii mające wpływ na kwestie wojskowe lub obronne;

d)

„wojskowe działania wspierające” oznaczają operacje Unii lub ich części, o których przeprowadzeniu zadecydowała Rada w ramach wsparcia udzielanego państwu trzeciemu lub organizacji trzeciej i które mają wpływ na kwestie wojskowe lub obronne, ale nie podlegają dowództwu Unii;

e)

„dzień” odnosi się do dnia kalendarzowego, nie roboczego, chyba że wskazano inaczej.