20.2.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 47/1

DECYZJA RADY (UE) 2015/268

z dnia 17 grudnia 2014 r.

w sprawie podpisania w imieniu Unii Europejskiej, oraz tymczasowego stosowania, Protokołu do Układu eurośródziemnomorskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Libańską, z drugiej strony, dotyczącego Umowy ramowej między Unią Europejską a Republiką Libańską dotyczącej ogólnych zasad udziału Republiki Libańskiej w programach unijnych

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 212 w związku z art. 218 ust. 5 i 7,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W dniu 18 czerwca 2007 r. Rada upoważniła Komisję do wynegocjowania Protokołu do Układu eurośródziemnomorskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Libańską, z drugiej strony (1), w sprawie umowy ramowej między Unią Europejską a Republiką Libańską dotyczącej ogólnych zasad udziału Republiki Libańskiej w programach unijnych (zwanego dalej „Protokołem”).

(2)	Negocjacje zostały zakończone.

(3)

Protokół ma na celu ustanowienie przepisów finansowych i technicznych umożliwiających uczestnictwo Republiki Libańskiej w pewnych programach unijnych. Ustanowione w Protokole ramy horyzontalne stanowią środek współpracy gospodarczej, finansowej i technicznej, który zapewni Republice Libańskiej dostęp do pomocy, zwłaszcza finansowej, udzielanej przez Unię w ramach tych programów. Ramy te mają zastosowanie wyłącznie do programów unijnych, w przypadku których stosowne ustanawiające akty prawne przewidują możliwość uczestnictwa Republiki Libańskiej. W związku z tym podpisanie i tymczasowe stosowanie protokołu nie pociąga za sobą wykonywania – w ramach różnych polityk sektorowych realizowanych przez te programy – uprawnień wykonywanych w momencie ustanawiania tych programów.

(4)	Protokół powinien zostać podpisany w imieniu Unii i powinien być tymczasowo stosowany w oczekiwaniu na zakończenie procedur niezbędnych dla jego zawarcia,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Niniejszym upoważnia się w imieniu Unii do podpisania Protokołu do Układu eurośródziemnomorskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Libańską, z drugiej strony, dotyczącego umowy ramowej między Unią Europejską a Republiką Libańską w sprawie ogólnych zasad udziału Republiki Libańskiej w programach unijnych, z zastrzeżeniem jego zawarcia.

Tekst Protokołu jest dołączony do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Przewodniczący Rady zostaje niniejszym upoważniony do wyzanczenia osoby lub osób umocowanych do podpisania Protokołu w imieniu Unii.

Artykuł 3

Protokół jest stosowany tymczasowo od dnia podpisania (2), w oczekiwaniu na zakończenie procedur niezbędnych do jego zawarcia.

Artykuł 4

Komisja jest upoważniona do określenia w imieniu Unii szczegółowych zasad i warunków mających zastosowanie do udziału Libanu w każdym poszczególnym programie unijnym, w szcczególności w kwestii wpłacania wkładów finansowych. Komisja będzie informować właściwą grupę roboczą Rady.

Artykuł 5

Niniejsza decyzja staje się skuteczna z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Brukseli dnia 17 grudnia 2014 r.

W imieniu Rady

G. L. GALLETTI

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 143 z 30.5.2006, s. 2.

(2) Data podpisania Protokołu zostanie opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej przez Sekretariat Generalny Rady.

20.2.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 47/3

PROTOKÓŁ

do Układu eurośródziemnomorskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Libańską, z drugiej strony, dotyczący umowy ramowej między Unią Europejską a Republiką Libańską w sprawie ogólnych zasad udziału Republiki Libańskiej w programach unijnych

UNIA EUROPEJSKA, zwana dalej „Unią”,

z jednej strony, oraz

REPUBLIKA LIBAŃSKA, zwana dalej „Libanem”,

z drugiej strony,

wspólnie zwane dalej „Stronami”,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Układ eurośródziemnomorski ustanawiający stowarzyszenie między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Libańską, z drugiej strony (1), (zwany dalej „Układem”), został podpisany w Brukseli dnia 1 kwietnia 2002 r. i wszedł w życie dnia 1 kwietnia 2006 r.

(2)	Rada Europejska w Brukseli w dniach 17–18 czerwca 2004 r. z zadowoleniem przyjęła wniosek Komisji Europejskiej dotyczący europejskiej polityki sąsiedztwa i zatwierdziła związane z tym konkluzje Rady z dnia 14 czerwca 2004 r.

(3)	Rada wielokrotnie przyjmowała później konkluzje wspierające tę politykę.

(4)

W dniu 5 marca 2007 r. Rada wyraziła poparcie dla ogólnego podejścia nakreślonego w komunikacie Komisji Europejskiej z dnia 4 grudnia 2006 r. w sprawie umożliwienia krajom partnerskim objętym europejską polityką sąsiedztwa udziału – na podstawie ich osiągnięć i gdy pozwalają na to podstawy prawne – w działaniach agencji i w programach wspólnotowych.

(5)	Liban wyraził chęć uczestnictwa w szeregu programów unijnych.

(6)

Szczegółowe zasady i warunki mające zastosowanie do udziału Libanu w każdym poszczczególnym programie unijnym, w szczególności dotyczące wkładów finansowych wnoszonych przez Liban oraz procedur sprawozdawczych i procedur oceny, należy określić w umowie zawartej pomiędzy Komisją Europejską a właściwymi władzami Libanu,

UZGADNIAJĄ, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Zezwala się Libanowi na uczestnictwo we wszystkich bieżących i przyszłych programach unijnych otwartych na uczestnictwo Libanu zgodnie z odpowiednimi przepisami dotyczącymi przyjęcia tych programów.

Artykuł 2

Liban wnosi wkład finansowy do budżetu ogólnego Unii Europejskiej odpowiadający konkretnym programom unijnym, w których uczestniczy.

Artykuł 3

Przedstawiciele Libanu są upoważnieni do uczestniczenia w charakterze obserwatorów i w zakresie dotyczącym Libanu w pracach komitetów zarządzających odpowiedzialnych za monitorowanie programów unijnych, na rzecz których Liban wnosi wkład finansowy.

Artykuł 4

Projekty i inicjatywy przedstawione przez uczestników z Libanu podlegają, w miarę możliwości, tym samym warunkom, zasadom i procedurom, jakie w zakresie danych programów unijnych mają zastosowanie do państw członkowskich.

Artykuł 5

1. Szczegółowe zasady i warunki mające zastosowanie do udziału Libanu w każdym z programów unijnych, w szczególności dotyczące wkładów finansowych, które mają zostać wniesione przez Liban, procedur sprawozdawczych i procedur oceny, są określane w umowie zawartej pomiędzy Komisją a właściwymi organami Libanu, na postawie kryteriów określonych w ramach poszczególnych programów.

2. Jeśli Liban zwróci się o pomoc zewnętrzną Unii w celu uczestnictwa w określonym programie unijnym na podstawie art. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 232/2014 (2) lub zgodnie z innym, przyjętym w przyszłości, podobnym rozporządzeniem przewidującym pomoc zewnętrzną Unii na rzecz Libanu, warunki korzystania przez Liban z pomocy zewnętrznej Unii określa się w umowie finansowej.

Artykuł 6

1. Każda umowa zawarta na mocy art. 5 musi zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 (3) przewidywać, że kontrole, audyty finansowe lub inne weryfikacje, w tym dochodzenia administracyjne, będą prowadzone przez Komisję Europejską, Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych i Europejski Trybunał Obrachunkowy lub z ich upoważnienia.

2. Ustalone muszą zostać szczegółowe zasady dotyczące kontroli i audytu finansowego, środków administracyjnych, sankcji i odzyskiwania środków umożliwiające nadanie Komisji, Urzędowi ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych i Europejskiemu Trybunałowi Obrachunkowemu uprawnień równoważnych z ich uprawnieniami względem beneficjentów lub podwykonawców mających siedzibę w Unii.

Artykuł 7

1. Niniejszy protokół ma zastosowanie w okresie obowiązywania Układu.

2. Strony podpisują i zatwierdzają niniejszy protokół zgodnie ze swoimi właściwymi procedurami.

3. Każda ze Stron może wypowiedzieć niniejszy protokół poprzez powiadomienie na piśmie drugiej Strony. Protokół przestaje obowiązywać po upływie sześciu miesięcy od daty takiego powiadomienia.

4. Zakończenie obowiązywania Protokołu w drodze wypowiedzenia przez którąkolwiek ze Stron nie ma wpływu na weryfikacje i kontrole przeprowadzane w odpowiednich przypadkach na mocy art. 5 i 6.

Artykuł 8

Nie później niż trzy lata od daty wejścia w życie niniejszego protokołu, a następnie co trzy lata, obie Strony mogą dokonać przeglądu wdrażania niniejszego protokołu w oparciu o rzeczywisty udział Libanu w programach unijnych.

Artykuł 9

Niniejszy protokół ma zastosowanie, z jednej strony, do terytorium, na którym stosuje się Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej na warunkach określonych w tym Traktacie, a z drugiej strony do terytorium Libanu.

Artykuł 10

1. Niniejszy protokół wchodzi w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po dniu, w którym Strony powiadomią się wzajemnie kanałami dyplomatycznymi o zakończeniu procedur niezbędnych do jego wejścia w życie.

2. Strony uzgadniają, że będą tymczasowo stosować postanowienia niniejszego protokołu od dnia jego podpisania, w oczekiwaniu na jego zawarcie w późniejszym terminie.

Artykuł 11

Niniejszy protokół stanowi integralną część Układu.

Artykuł 12

Niniejszy protokół sporządzono w dwóch egzemplarzach w językach: angielskim, bułgarskim, chorwackim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, litewskim, łotewskim, maltańskim, niderlandzkim, niemieckim, polskim, portugalskim, rumuńskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim, węgierskim, włoskim i arabskim, przy czym każdy z tych tekstów jest na równi autentyczny.

Съставено в Брюксел на девети февруари две хиляди и петнадесета година.

Hecho en Bruselas, el nueve de febrero de dos mil quince.

V Bruselu dne devátého února dva tisíce patnáct.

Udfærdiget i Bruxelles den niende februar to tusind og femten.

Geschehen zu Brüssel am neunten Februar zweitausendfümfzehn.

Kahe tuhande viieteistkümnenda aasta veebruarikuu üheksandal päeval Brüsselis.

Έγινε στις Βρυξέλλες, στις εννέα Φεβρουαρίου δύο χιλιάδες δεκαπέντε.

Done at Brussels on the ninth day of February in the year two thousand and fifteen.

Fait à Bruxelles, le neuf février deux mille quinze.

Arna dhéanamh sa Bhruiséil, an naoú lá de Feabhra an bhliain dhá mhíle agus a cúig déag.

Sastavljeno u Bruxellesu devetog veljače dvije tisuće petnaeste.

Fatto a Bruxelles, addì nove febbraio duemilaquindici.

Briselē, divi tūkstoši piecpadsmitā gada devītajā februārī.

Priimta du tūkstančiai penkioliktų metų vasario devintą dieną Briuselyje.

Kelt Brüsszelben, a kétezer-tizenötödik év február havának kilencedik napján.

Magħmul fi Brussell, fid-disa' jum ta' Frar tas-sena elfejn u ħmistax.

Gedaan te Brussel, de negende februari tweeduizend vijftien.

Sporządzono w Brukseli dnia dziewiątego lutego roku dwa tysiące piętnastego.

Feito em Bruxelas, em nove de fevereiro de dois mil e quinze.

Întocmit la Bruxelles la nouă februarie două mii cincisprezece.

V Bruseli deviateho februára dvetisícpätnásť.

V Bruslju, dne devetega februarja leta dva tisoč petnajst.

Tehty Brysselissä yhdeksäntenä päivänä helmikuuta vuonna kaksituhattaviisitoista.

Som skedde i Bryssel den nionde februari tjugohundrafemton.

За Европейския съюз

Рог la Unión Europea

Za Evropskou unii

For Den Europæiske Union

Für die Europäische Union

Euroopa Liidu nimel

Για την Ευρωπαϊκή Ένωση

For the European Union

Pour l'Union européenne

Za Europsku uniju

Per l'Unione europea

Eiropas Savienības vārdā –

Europos Sąjungos vardu

Az Európai Unió részéről

Għall-Unjoni Ewropea

Voor de Europese Unie

W imieniu Unii Europejskiej

Pela União Europeia

Pentru Uniunea Europeană

Za Európsku úniu

Za Evropsko unijo

Euroopan unionin puolesta

För Europeiska unionen

За Република Ливан

Por la República Libanesa

Za Libanonskou republiku

For Den Libanesiske Republik

Für die Libanesische Republik

Liibanoni Vabariigi nimel

Για τη Δημοκρατία του Λιβάνου

For the Republic of Lebanon

Pour la République libanaise

Za Libanonsku Republiku

Per la Repubblica del Libano

Libānas Republikas vārdā –

Libano Respublikos vardu

A Libanoni Köztársaság részéről

Għar-repubblika tal-Libanu

Voor de Republiek Libanon

W imieniu Republiki Libańskiej

Pela República do Líbano

Pentru Republica Libaneză

Za Libanonskú republiku

Za Republiko Libanon

Libanonin tasavallan puolesta

För Republiken Libanon

(1) Dz.U. L 143 z 30.5.2006, s. 2.

(2) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 232/2014 z dnia 11 marca 2014 r. ustanawiające Europejski Instrument Sąsiedztwa (Dz.U. L 77 z 15.3.2014, s. 27).

(3) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 (Dz.U. L 298 z 26.10.2012, s. 1).

20.2.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 47/10

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2015/272

z dnia 19 lutego 2015 r.

zmieniające rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 612/2013 dotyczące funkcjonowania rejestru podmiotów gospodarczych i składów podatkowych, powiązanych danych statystycznych i sprawozdawczości zgodnie z rozporządzeniem Rady (UE) nr 389/2012 w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie podatków akcyzowych

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (UE) nr 389/2012 z dnia 2 maja 2012 r. w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie podatków akcyzowych oraz uchylenia rozporządzenia (WE) nr 2073/2004 (1), w szczególności jego art. 22,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Należy uniemożliwiać zarejestrowanym odbiorcom lub uprawnionym prowadzącym składy podatkowe twierdzenie niezgodnie z prawdą, że uzyskali oni na mocy art. 17 ust. 2 dyrektywy Rady 2008/118/WE (2) zezwolenie na to, by wyroby akcyzowe były przemieszczane do miejsca dostawy bezpośredniej w procedurze zawieszenia poboru akcyzy.

(2)

Zarejestrowani wysyłający i uprawnieni prowadzący składy podatkowe powinni zatem być w stanie sprawdzić za pośrednictwem rejestru centralnego, o którym mowa w art. 19 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 389/2012, czy zarejestrowani odbiorcy lub uprawnieni prowadzący składy podatkowe uzyskali takie zezwolenie.

(3)	Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 612/2013 (3).

(4)	Konieczne jest zapewnienie wystarczającego czasu na to, by umożliwić Komisji wprowadzenie zmian do rejestru podmiotów gospodarczych i składów podatkowych, o których mowa w art. 19 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 389/2012.

(5)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Podatku Akcyzowego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W art. 6 ust. 3 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 612/2013/UE dodaje się podpunkt (iv) w brzmieniu:

„(iv)

informacje na temat kodu roli podmiotu wskazujące, czy zarejestrowany odbiorca lub uprawniony prowadzący skład podatkowy uzyskał na mocy art. 17 ust. 2 dyrektywy 2008/118/WE zezwolenie na to, by wyroby akcyzowe były przemieszczane do miejsca dostawy bezpośredniej (grupa danych 2.3 określona w tabeli 2 w załączniku I).”

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 marca 2015 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 19 lutego 2015 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 121 z 8.5.2012, s. 1.

(2) Dyrektywa Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylająca dyrektywę 92/12/EWG (Dz.U. L 9 z 14.1.2009, s. 12).

(3) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 612/2013 z dnia 25 czerwca 2013 r. dotyczące funkcjonowania rejestru podmiotów gospodarczych i składów podatkowych, powiązanych danych statystycznych i sprawozdawczości zgodnie z rozporządzeniem Rady (UE) nr 389/2012 w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie podatków akcyzowych (Dz.U. L 173 z 26.6.2013, s. 9).

20.2.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 47/11

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2015/273

z dnia 19 lutego 2015 r.

zmieniające rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 871/2014 w odniesieniu do odliczeń od kwoty połowowej przyznanej Niderlandom na 2014 r. na połowy rajowatych w wodach Unii obszarów ICES IIa i IV

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiające wspólnotowy system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniające rozporządzenia (WE) nr 847/96, (WE) nr 2371/2002, (WE) nr 811/2004, (WE) nr 768/2005, (WE) nr 2115/2005, (WE) nr 2166/2005, (WE) nr 388/2006, (WE) nr 509/2007, (WE) nr 676/2007, (WE) nr 1098/2007, (WE) nr 1300/2008, (WE) nr 1342/2008 i uchylające rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, (WE) nr 1627/94 oraz (WE) nr 1966/2006 (1), w szczególności jego art. 105 ust. 1 i 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W rozporządzeniu wykonawczym (UE) nr 871/2014 (2) przewidziano odliczenia od kwoty połowowej przyznanej Niderlandom na 2014 r. na połowy rajowatych w wodach Unii obszarów ICES IIa i IV („kwota niderlandzka na 2014 r.”) z powodu przełowienia w roku 2013.

(2)	Po opublikowaniu tego rozporządzenia władze niderlandzkie stwierdziły, że dane zawarte w sprawozdaniach z połowów, na których oparte było odliczenie, nie były prawidłowo przekazywane, co potwierdzają dowody dostępne Komisji.

(3)	Na podstawie skorygowanych danych przekazanych przez Niderlandy w dniu 12 grudnia 2014 r. okazało się, że w ramach kwoty niderlandzkiej na 2013 r. nie doszło do przełowienia.

(4)	Należy zatem sprostować odliczenia od kwoty niderlandzkiej na 2014 r.

(5)	Należy odpowiednio zmienić rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 871/2014.

(6)	Mając na uwadze, że odliczenia od kwoty niderlandzkiej na 2014 r. stosuje się od dnia wejścia w życie rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 871/2014, niniejsze rozporządzenie powinno obowiązywać z mocą wsteczną od tego samego dnia,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W załączniku do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 871/2014 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 19 sierpnia 2014 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 19 lutego 2015 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 1.

(2) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 871/2014 z dnia 11 sierpnia 2014 r. wprowadzające odliczenia od kwot połowowych w roku 2014 dla niektórych stad z powodu przełowienia tych stad w poprzednich latach (Dz.U. L 239 z 12.8.2014, s. 14).

ZAŁĄCZNIK

W załączniku do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 871/2014 skreśla się pozycję w brzmieniu:

„NL

SRX

2AC4-C

Rajowate

Wody UE obszarów IIa oraz IV

180,000

275,430

357,115

129,66

81,685

81”

20.2.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 47/17

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2015/276

z dnia 19 lutego 2015 r.

ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 (1),

uwzględniając rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 543/2011 z dnia 7 czerwca 2011 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do sektorów owoców i warzyw oraz przetworzonych owoców i warzyw (2), w szczególności jego art. 136 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodnie z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Standardowe wartości celne w przywozie, o których mowa w art. 136 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, są ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 19 lutego 2015 r.

W imieniu Komisji,

za Przewodniczącego,

Jerzy PLEWA

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 671.

(2) Dz.U. L 157 z 15.6.2011, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

Standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod państw trzecich (1)	Standardowa wartość w przywozie
0702 00 00	EG	116,3
	IL	80,8
	MA	83,9
	TR	122,7
	ZZ	100,9
0707 00 05	EG	191,6
	TR	188,8
	ZZ	190,2
0709 93 10	MA	191,6
	TR	223,5
	ZZ	207,6
0805 10 20	EG	46,3
	IL	69,1
	MA	51,5
	TN	61,9
	TR	68,2
	ZZ	59,4
0805 20 10	IL	132,3
	MA	106,7
	ZZ	119,5
0805 20 30, 0805 20 50, 0805 20 70, 0805 20 90	EG	93,4
	IL	129,0
	JM	118,8
	MA	115,7
	TR	78,7
	US	145,3
	ZZ	113,5
0805 50 10	EG	41,1
	TR	58,9
	ZZ	50,0
0808 10 80	BR	69,1
	CL	94,8
	MK	29,8
	US	176,3
	ZZ	92,5
0808 30 90	CL	123,6
	CN	72,2
	ZA	93,2
	ZZ	96,3

(1) Nomenklatura krajów ustalona w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1106/2012 z dnia 27 listopada 2012 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 471/2009 w sprawie statystyk Wspólnoty dotyczących handlu zagranicznego z państwami trzecimi, w odniesieniu do aktualizacji nazewnictwa państw i terytoriów (Dz.U. L 328 z 28.11.2012, s. 7). Kod „ZZ” odpowiada „innym pochodzeniom”.

20.2.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 47/20

DECYZJA RADY (WPZiB) 2015/277

z dnia 19 lutego 2015 r.

zmieniająca decyzję 2011/101/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Zimbabwe

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 29,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W dniu 15 lutego 2011 r. Rada przyjęła decyzję 2011/101/WPZiB (1).

(2)	Rada dokonała przeglądu decyzji 2011/101/WPZiB, uwzględniając rozwój sytuacji politycznej w Zimbabwe.

(3)	Obowiązywanie środków ograniczających należy przedłużyć do dnia 20 lutego 2016 r.

(4)

Stosowanie zakazu podróży i zamrożenia aktywów należy utrzymać względem dwóch osób i jednego podmiotu określonych w załączniku I do decyzji 2011/101/WPZiB. Należy również przedłużyć obowiązywanie zawieszenia zakazu podróży oraz zamrożenia aktywów mających zastosowanie do osób i podmiotów wymienionych w załączniku II do tej decyzji. Nazwiska i imiona pięciu zmarłych osób należy skreślić z załączników I i II do tej decyzji.

(5)	Decyzję 2011/101/WPZiB należy odpowiednio zmienić,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Art. 10 decyzji 2011/101/WPZiB otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 10

1. Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

2. Niniejszą decyzję stosuje się do dnia 20 lutego 2016 r.

3. Środki, o których mowa w art. 4 ust. 1 oraz art. 5 ust. 1 i 2, o ile odnoszą się one do osób i podmiotów wymienionych w załączniku II, zostają zawieszone do dnia 20 lutego 2016 r.

Zawieszenie jest poddawane przeglądowi co trzy miesiące.

4. Niniejsza decyzja podlega stałemu przeglądowi; jest ona odpowiednio przedłużana lub zmieniana, jeżeli Rada uzna, że jej cele nie zostały osiągnięte.”

Artykuł 2

Z załączników I i II do decyzji 2011/101/WPZiB skreśla się nazwiska i imiona osób wymienionych w załączniku do niniejszej decyzji.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 19 lutego 2015 r.

W imieniu Rady

E. RINKĒVIČS

Przewodniczący

(1) Decyzja Rady 2011/101/WPZiB z dnia 15 lutego 2011 r. w sprawie środków ograniczających wobec Zimbabwe (Dz.U. L 42 z 16.2.2011, s. 6).

ZAŁĄCZNIK

	Nazwisko i imię (i ewentualne pseudonimy)
1.	CHINDORI-CHININGA, Edward Takaruza
2.	KARAKADZAI, Mike Tichafa
3.	SAKUPWANYA, Stanley Urayayi
4.	SEKEREMAYI, Lovemore
5.	SHAMUYARIRA, Nathan Marwirakuwa

20.2.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 47/22

DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2015/278

z dnia 18 lutego 2015 r.

zmieniająca decyzję 2010/221/UE w odniesieniu do krajowych środków zapobiegających wprowadzaniu niektórych chorób zwierząt wodnych na części terytoriów Irlandii, Finlandii i Zjednoczonego Królestwa

(notyfikowana jako dokument nr C(2015) 791)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 2006/88/WE z dnia 24 października 2006 r. w sprawie wymogów w zakresie zdrowia zwierząt akwakultury i produktów akwakultury oraz zapobiegania niektórym chorobom zwierząt wodnych i zwalczania tych chorób (1), w szczególności jej art. 43 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Decyzja Komisji 2010/221/UE (2) umożliwia niektórym państwom członkowskim stosowanie ograniczeń wprowadzania do obrotu oraz przywozu w odniesieniu do przesyłek zwierząt wodnych, aby zapobiec wprowadzeniu pewnych chorób na ich terytorium, pod warunkiem że państwa te wykazały, iż ich terytorium lub pewne wydzielone obszary ich terytorium są wolne od takich chorób albo że państwa te ustanowiły program zwalczania lub nadzoru w celu uwolnienia się od tych chorób.

(2)

Decyzja 2010/221/UE stanowi, że państwa członkowskie i ich części wymienione w załączniku I do tej decyzji należy uznać za wolne od chorób wymienionych w tym załączniku. Ponadto wspomnianą decyzją zatwierdzono programy zwalczania przyjęte przez niektóre państwa członkowskie w odniesieniu do obszarów i chorób wymienionych w załączniku II do tej decyzji. Decyzją tą zatwierdzono również programy nadzoru dotyczące herpeswirusa 1 μνar (OsHV-1 μVar) u ostryg przyjęte przez niektóre państwa członkowskie w odniesieniu do obszarów określonych w załączniku III do tejże decyzji.

(3)

Obecnie w załączniku I do decyzji 2010/221/UE następujące części Zjednoczonego Królestwa wymienione są jako wolne od herpeswirusa 1 μνar (OsHV-1 μVar) u ostryg: terytorium Wielkiej Brytanii z wyjątkiem zatoki Whitstable w Kent; ujścia rzeki Blackwater w Essex i zatoki Poole w Dorset; terytorium Irlandii Północnej: obszar Larne Lough oraz terytorium Guernsey.

(4)

Zjednoczone Królestwo powiadomiło Komisję, że OsHV-1 μVar wykryto również u Crassostrea gigas z rzeki Crouch w Essex. Incydent ten jest nowym ogniskiem OsHV-1 μVar na obszarze będącym częścią Wielkiej Brytanii obecnie uznawanym za wolny od tej choroby. Należy zatem zmienić zasięg geograficzny obszarów Zjednoczonego Królestwa posiadających zatwierdzone środki krajowe, wymienionych w załączniku I do decyzji 2010/221/UE.

(5)

Zjednoczone Królestwo powiadomiło ponadto Komisję, że wpis dotyczący zasięgu geograficznego części Irlandii Północnej uznawanych za wolne od OsHV-1 μVar, zawarty w załączniku I do decyzji 2010/221/UE nie jest zgodny z oświadczeniem złożonym przez Zjednoczone Królestwo. Poprawna wersja oznaczenia tych granic powinna brzmieć: „Terytorium Irlandii Północnej z wyjątkiem zatoki Dundrum i zatoki Killough, Lough Foyle, Carlingford Lough i Strangford Lough”. Należy zatem wprowadzić odpowiednie zmiany do załącznika I.

(6)	W załączniku II do decyzji 2010/221/UE wymienia się kontynentalne części terytorium Finlandii jako terytorium posiadające zatwierdzony program zwalczania w odniesieniu do bakteryjnej choroby nerek (BKD).

(7)

W związku z tym decyzją 2010/221/UE zatwierdzono niektóre środki krajowe wprowadzane przez Finlandię w odniesieniu do przemieszczania na te obszary przesyłek zawierających zwierzęta akwakultury należące do gatunków podatnych. Aby jednak umożliwić ponowną ocenę adekwatności tych środków krajowych, w art. 3 ust. 2 tej decyzji ograniczono okres obowiązywania zezwolenia na ich stosowanie do dnia 31 grudnia 2015 r.

(8)

Finlandia poinformowała Komisję, że przyjęła decyzję o usunięciu BKD z wykazu chorób zwierząt wodnych podlegających obowiązkowi kontroli i zwalczania w Finlandii. Decyzja ta weszła w życie z dniem 1 grudnia 2014 r. Tak więc od tej daty Finlandia nie prowadzi już programu zwalczania BKD zatwierdzonego zgodnie z art. 43 dyrektywy 2006/88/WE w odniesieniu do całości lub części swojego terytorium. Z tego powodu należy skreślić wpis dotyczący Finlandii zawarty w załączniku II do decyzji 2010/221/UE, a zmiana ta powinna obowiązywać od dnia 1 grudnia 2014 r.

(9)	W załączniku III do decyzji 2010/221/UE znajduje się obecnie wykaz siedmiu enklaw w obrębie terytorium Irlandii posiadających zatwierdzony program nadzoru w odniesieniu do herpeswirusa 1 μνar (OsHV-1 μVar) u ostryg.

(10)	Irlandia powiadomiła Komisję o wykryciu OsHV-1 μVar w jednej z tych enklaw, mianowicie w zatoce Askeaton w enklawie 6. W związku z tym należy zmienić zasięg geograficzny enklawy 6 we wpisie dotyczącym Irlandii zawartym w załączniku III do decyzji 2010/221/UE.

(11)	Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2010/221/UE.

(12)	Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Załączniki I, II i III do decyzji 2010/221/UE zastępuje się tekstem zamieszczonym w załączniku do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 1 grudnia 2014 r.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 18 lutego 2015 r.

W imieniu Komisji

Vytenis ANDRIUKAITIS

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 328 z 24.11.2006, s. 14.

(2) Decyzja Komisji 2010/221/UE z dnia 15 kwietnia 2010 r. zatwierdzająca krajowe środki w zakresie ograniczania wpływu niektórych chorób zwierząt akwakultury i dzikich zwierząt wodnych zgodnie z art. 43 dyrektywy Rady 2006/88/WE (Dz.U. L 98 z 20.4.2010, s. 7).

ZAŁĄCZNIK

„

ZAŁĄCZNIK I

Państwa członkowskie i obszary uznawane za wolne od chorób wymienionych w tabeli i zatwierdzone do podjęcia środków krajowych w celu zapobiegania wprowadzeniu tych chorób zgodnie z art. 43 ust. 2 dyrektywy 2006/88/WE

Choroba	Państwo członkowskie	Kod	Zasięg geograficzny obszaru zgodnie z zatwierdzonymi środkami krajowymi
Wiosenna wiremia karpi (SVC)	Dania	DK	Całe terytorium
	Irlandia	IE	Całe terytorium
	Węgry	HU	Całe terytorium
	Finlandia	FI	Całe terytorium
	Szwecja	SE	Całe terytorium
	Zjednoczone Królestwo	UK	Całe terytorium Zjednoczonego Królestwa; terytoria Guernsey, Jersey i Wyspy Man
Bakteryjna choroba nerek (BKD)	Irlandia	IE	Całe terytorium
Bakteryjna choroba nerek (BKD)	Zjednoczone Królestwo	UK	Terytorium Irlandii Północnej; terytoria Guernsey, Jersey i Wyspy Man
Zakaźna martwica trzustki (IPN)	Finlandia	FI	Części kontynentalne terytorium
	Szwecja	SE	Części kontynentalne terytorium
	Zjednoczone Królestwo	UK	Terytorium Wyspy Man
Zakażenie wywoływane przez Gyrodactylus salaris (GS)	Irlandia	IE	Całe terytorium
	Finlandia	FI	Obszary zlewni rzek Tenojoki i Näätämönjoki; obszary zlewni rzek Paatsjoki, Tuulomajoki i Uutuanjoki uznawane są za strefy buforowe
	Zjednoczone Królestwo	UK	Całe terytorium Zjednoczonego Królestwa; terytoria Guernsey, Jersey i Wyspy Man
Herpeswirus 1 μνar (OsHV-1 μVar) u ostryg	Zjednoczone Królestwo	UK	Terytorium Wielkiej Brytanii z wyjątkiem zatoki Whitstable w Kent, ujścia rzeki Blackwater i rzeki Crouch w Essex oraz zatoki Poole w Dorset; terytorium Irlandii Północnej z wyjątkiem zatoki Dundrum i zatoki Killough, Lough Foyle, Carlingford Lough i Strangford Lough; terytorium Guernsey

ZAŁĄCZNIK II

Państwa członkowskie i ich części posiadające programy zwalczania w odniesieniu do niektórych chorób zwierząt akwakultury i zatwierdzone do wprowadzenia krajowych środków w celu kontroli tych chorób zgodnie z art. 43 ust. 2 dyrektywy 2006/88/WE

Choroba	Państwo członkowskie	Kod	Zasięg geograficzny obszaru zgodnie z zatwierdzonymi środkami krajowymi
Bakteryjna choroba nerek (BKD)	Szwecja	SE	Części kontynentalne terytorium
Zakaźna martwica trzustki (IPN)	Szwecja	SE	Części przybrzeżne terytorium

ZAŁĄCZNIK III

Państwa członkowskie i obszary posiadające programy nadzoru w odniesieniu do herpeswirusa 1 μνar (OsHV-1 μVar) u ostryg i zatwierdzone do wprowadzenia krajowych środków w celu kontroli tej choroby zgodnie z art. 43 ust. 2 dyrektywy 2006/88/WE

Choroba

Państwo członkowskie

Kod

Zasięg geograficzny obszarów z zatwierdzonymi środkami krajowymi (państwa członkowskie, strefy i enklawy)

Herpeswirus 1 μνar (OsHV-1 μVar) u ostryg

Irlandia

Enklawa 1: zatoka Sheephaven

Enklawa 2: zatoka Gweebara

Enklawa 3: zatoki Killala, Broadhaven i Blacksod

Enklawa 4: zatoka Streamstown

Enklawa 5: zatoki Bertraghboy i Galway

Enklawa 6: zatoka Poulnasharry

Enklawa 7: zatoka Kenmare

”

20.2.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 47/26

DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2015/279

z dnia 19 lutego 2015 r.

w sprawie zatwierdzenia fotowoltaicznego szyberdachu Asola wspomagającego ładowanie akumulatora jako technologii innowacyjnej umożliwiającej zmniejszenie emisji CO2 pochodzących z samochodów osobowych na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 443/2009

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 443/2009 z dnia 23 kwietnia 2009 r. określające normy emisji dla nowych samochodów osobowych w ramach zintegrowanego podejścia Wspólnoty na rzecz zmniejszenia emisji CO2 z lekkich pojazdów dostawczych (1), w szczególności jego art. 12 ust. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W dniu 12 lutego 2014 r. dostawca Asola Technologies GmbH („wnioskodawca”) złożył wniosek o zatwierdzenie fotowoltaicznego szyberdachu Asola wspomagającego ładowanie akumulatora jako technologii innowacyjnej. Kompletność wniosku oceniono zgodnie z art. 4 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 725/2011 (2). Komisja stwierdziła, że w pierwotnym wniosku brakuje określonych istotnych informacji i zwróciła się do wnioskodawcy o ich uzupełnienie. Wnioskodawca dostarczył wymagane informacje w dniu 28 maja 2014 r. Uznano, że wniosek jest kompletny i okres przeznaczony na ocenę wniosku przez Komisję rozpoczął się w dniu następującym po terminie oficjalnego otrzymania kompletnych informacji, tj. 29 maja 2014 r.

(2)

Wniosek poddano ocenie zgodnie z art. 12 rozporządzenia (WE) nr 443/2009, rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 725/2011 oraz wytycznymi technicznymi dotyczącymi przygotowania wniosków o zatwierdzenie technologii innowacyjnych na podstawie rozporządzenia (WE) nr 443/2009 (wytycznymi technicznymi) (3).

(3)

Wniosek ten dotyczy fotowoltaicznego szyberdachu Asola wspomagającego ładowanie akumulatora. Fotowoltaiczny szyberdach to panel fotowoltaiczny (PV), który jest zamontowany na dachu pojazdu. Panel fotowoltaiczny przekształca energię z otoczenia na energię elektryczną za pośrednictwem kontrolera napięcia; jest ona magazynowana w akumulatorze znajdującym się w pojeździe. Komisja uważa, że informacje podane we wniosku wykazują, że warunki i kryteria, o których mowa w art. 12 rozporządzenia (WE) nr 443/2009 oraz w art. 2 i 4 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 725/2011, zostały spełnione.

(4)	Wnioskodawca wykazał, że ten rodzaj fotowoltaicznego szyberdachu wspomagającego ładowanie akumulatora, opisany w przedmiotowym wniosku, był stosowany w maksymalnie 3 % nowych samochodów osobowych zarejestrowanych w roku referencyjnym 2009.

(5)

W celu określenia oszczędności emisji CO2, jakie można uzyskać dzięki zastosowaniu technologii innowacyjnej w pojeździe, konieczne jest wyznaczenie pojazdu referencyjnego, którego poziom emisji CO2 porównuje się z poziomem emisji pojazdu wyposażonego w technologię innowacyjną, zgodnie z art. 5 i 8 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 725/2011. Komisja jest zdania, że pojazd referencyjny powinien być wariantem pojazdu, który pod każdym względem jest identyczny z pojazdem ekoinnowacyjnym, z wyjątkiem fotowoltaicznego szyberdachu, oraz, w stosownych przypadkach, bez dodatkowego akumulatora lub innych urządzeń niezbędnych do przekształcania energii słonecznej w energię elektryczną i jej magazynowania. W odniesieniu do nowej wersji pojazdu z zainstalowanym fotowoltaicznym szyberdachem pojazd referencyjny powinien być pojazdem, w którym fotowoltaiczny szyberdach jest odłączony, a zmiana masy spowodowana zainstalowaniem fotowoltaicznego szyberdachu jest brana pod uwagę.

(6)

Wnioskodawca przedstawił metodę badania redukcji emisji CO2, która obejmuje wzory oparte na wytycznych technicznych dotyczących fotowoltaicznych szyberdachów wspomagających ładowanie akumulatora. Komisja jest zdania, że należy ponadto wykazać, w jakim stopniu ogólne zużycie energii pojazdu w odniesieniu do jego funkcji transportowej uległo poprawie w stosunku do energii zużytej na działanie urządzeń mających na celu zwiększenie komfortu kierowcy lub pasażerów.

(7)	Przy określaniu oszczędności należy również wziąć pod uwagę pojemność pojedynczego akumulatora znajdującego się w pojeździe lub obecność dodatkowego akumulatora przeznaczonego wyłącznie do magazynowania energii elektrycznej wytwarzanej przez fotowoltaiczny szyberdach.

(8)

Komisja uznaje, że metoda badania zapewni możliwe do zweryfikowania, powtarzalne i porównywalne wyniki testów i że umożliwia ona wykazanie w wiarygodny sposób istotnych pod względem statystycznym korzyści w postaci zmniejszenia emisji CO2 wynikających z technologii innowacyjnej zgodnie z art. 6 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 725/2011.

(9)	W tym kontekście Komisja uznaje, że wnioskodawca wykazał w sposób zadowalający, że redukcja emisji uzyskana dzięki technologii innowacyjnej wynosi co najmniej 1 g CO2/km.

(10)

Ponieważ badanie homologacyjne dotyczące emisji CO2, o którym mowa w rozporządzeniu (WE) nr 715/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady (4) oraz w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 692/2008 (5), nie uwzględnia fotowoltaicznego szyberdachu i dodatkowej energii dostarczanej dzięki tej technologii, zdaniem Komisji fotowoltaiczny szyberdach Asola nie jest objęty standardowym cyklem badań. Komisja stwierdza, że sprawozdanie weryfikujące zostało sporządzone przez TÜV SÜD Auto Service GmbH, które jest niezależnym zatwierdzonym organem, oraz że w sprawozdaniu tym potwierdza się ustalenia zawarte we wniosku.

(11)	W związku z powyższym Komisja uznaje, że nie ma podstaw do wnoszenia zastrzeżeń wobec zatwierdzenia przedmiotowej technologii innowacyjnej.

(12)

Biorąc pod uwagę, że proponowana metoda określania oszczędności emisji CO2 dzięki fotowoltaicznemu szyberdachowi Asola jest we wszystkich istotnych elementach podobna do metody zatwierdzonej decyzją wykonawczą Komisji 2014/806/UE (6), Komisja uznaje, że w celu zapewnienia spójnego podejścia należy zapewnić, by metoda badania określona we wspomnianej decyzji miała zastosowanie również w odniesieniu do fotowoltaicznego szyberdachu Asola.

(13)

Producent, który chce skorzystać ze zmniejszenia swoich średnich wartości emisji CO2 w celu spełnienia swoich określonych celów w zakresie emisji poprzez oszczędności CO2 wynikające z zastosowania technologii innowacyjnej zatwierdzonej niniejszą decyzją, powinien – zgodnie z art. 11 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 725/2011 – powołać się na niniejszą decyzję w swoim wniosku o wydanie świadectwa homologacji typu WE dla przedmiotowych pojazdów.

(14)	Do celów określenia ogólnego kodu ekoinnowacji, który ma być stosowany w odpowiednich dokumentach homologacji typu zgodnie z załącznikami I, VIII i IX do dyrektywy 2007/46/WE, należy określić kod indywidualny w odniesieniu do technologii innowacyjnej zatwierdzonej niniejszą decyzją wykonawczą.

(15)	Okres oceny technologii innowacyjnej, o którym mowa w art. 10 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 725/2011, niedługo wygasa. Niniejsza decyzja wykonawcza powinna zatem wejść w życie jak najszybciej,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

1. Fotowoltaiczny szyberdach Asola wspomagający ładowanie akumulatora, przeznaczony do stosowania w pojazdach M1, zatwierdza się jako technologię innowacyjną w rozumieniu art. 12 rozporządzenia (WE) nr 443/2009.

2. Redukcję emisji CO2 w wyniku stosowania fotowoltaicznego szyberdachu Asola wspomagającego ładowanie akumulatora, o którym mowa w ust. 1, określa się przy użyciu metody określonej w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/806/UE.

3. Indywidualny kod ekoinnowacji do wpisywania w dokumentacji homologacji typu, która ma być stosowana na potrzeby technologii innowacyjnej zatwierdzonej w ramach niniejszej decyzji wykonawczej, to „11”.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie siódmego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 19 lutego 2015 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 140 z 5.6.2009, s. 1.

(2) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 725/2011 z dnia 25 lipca 2011 r. ustanawiające procedurę zatwierdzania i poświadczania technologii innowacyjnych umożliwiających zmniejszenie emisji CO2 pochodzących z samochodów osobowych na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 443/2009 (Dz.U. L 194 z 26.7.2011, s. 19).

(3) http://ec.europa.eu/clima/policies/transport/vehicles/cars/docs/guidelines_en.pdf (wersja z lutego 2013 r.).

(4) Rozporządzenie (WE) nr 715/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie homologacji typu pojazdów silnikowych w odniesieniu do emisji zanieczyszczeń pochodzących z lekkich pojazdów pasażerskich i użytkowych (Euro 5 i Euro 6) oraz w sprawie dostępu do informacji dotyczących naprawy i utrzymania pojazdów (Dz.U. L 171 z 29.6.2007, s. 1).

(5) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 692/2008 z dnia 18 lipca 2008 r. wykonujące i zmieniające rozporządzenie (WE) nr 715/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie homologacji typu pojazdów silnikowych w odniesieniu do emisji zanieczyszczeń pochodzących z lekkich pojazdów pasażerskich i użytkowych (Euro 5 i Euro 6) oraz w sprawie dostępu do informacji dotyczących naprawy i utrzymania pojazdów (Dz.U. L 199 z 28.7.2008, s. 1).

(6) Decyzja wykonawcza Komisji 2014/806/UE z dnia 18 listopada 2014 r. w sprawie zatwierdzenia fotowoltaicznego szyberdachu Webasto wspomagającego ładowanie akumulatora jako technologii innowacyjnej umożliwiającej zmniejszenie emisji CO2 pochodzących z samochodów osobowych na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 443/2009 (Dz.U. L 332 z 19.11.2014, s. 34).

20.2.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 47/29

WYTYCZNE EUROPEJSKIEGO BANKU CENTRALNEGO (UE) 2015/280

z dnia 13 listopada 2014 r.

w sprawie ustanowienia przez Eurosystem systemu produkcji i zamówień banknotów euro (EBC/2014/44)

RADA PREZESÓW EUROPEJSKIEGO BANKU CENTRALNEGO,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 128 ust. 1,

uwzględniając Statut Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego, w szczególności jego art. 12 ust. 1, art. 14 ust. 3 i art. 16,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Artykuł 128 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (zwanego dalej „Traktatem”) oraz art. 16 Statutu Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego (zwanego dalej „Statutem ESBC”) przyznają Radzie Prezesów Europejskiego Banku Centralnego (EBC) wyłączne prawo do upoważniania do emisji banknotów euro w Unii. Wskazane wyłączne prawo obejmuje umocowanie do ustanowienia przepisów w zakresie produkcji i zamówień na dostawę banknotów euro w Unii. EBC może przenieść odpowiedzialność w zakresie produkcji banknotów euro na krajowe banki centralne państw członkowskich, których walutą jest euro (zwane dalej „KBC”), odpowiednio do procentowych udziałów poszczególnych KBC w kapitale subskrybowanym na dany rok finansowy, obliczonych przy użyciu przypadających na poszczególne KBC wag w kluczu określonym w art. 29 ust. 1 Statutu ESBC (zwanym dalej „kluczem kapitałowym”). Przepisy dotyczące produkcji i zamówień na dostawę banknotów euro muszą z jednej strony spełniać wymagania sformułowane w odniesieniu do Eurosystemu w art. 127 ust. 1 Traktatu oraz w art. 2 Statutu ESBC, dotyczące działania w poszanowaniu zasady otwartej gospodarki rynkowej z wolną konkurencją, sprzyjającej efektywnej alokacji zasobów, natomiast z drugiej strony – brać pod uwagę szczególny charakter banknotów euro, które są produkowane w celu ich późniejszej emisji przez Eurosystem w charakterze bezpiecznego środka płatniczego. Ponadto przepisy dotyczące produkcji i zamówień na dostawę banknotów euro powinny uwzględniać okoliczność, że niektóre KBC korzystają przy produkcji banknotów euro z własnych zakładów drukarskich.

(2)

Mając na uwadze powyższe zasady, Rada Prezesów postanowiła dnia 10 lipca 2003 r., że od dnia 1 stycznia 2012 r. do dokonywania zamówień na dostawę banknotów euro powinny być stosowane wspólne dla Eurosystemu, oparte na zasadach konkurencji reguły organizowania przetargów (zwane dalej „jednolitą procedurą przetargową Eurosystemu”), określone w wytycznych EBC/2004/18 (1). W marcu 2011 r. Rada Prezesów postanowiła o opóźnieniu rozpoczęcia stosowania jednolitej procedury przetargowej Eurosystemu do dnia 1 stycznia 2014 r., o ile Rada Prezesów nie zdecyduje o innej dacie uruchomienia tej procedury oraz po dokonaniu dalszej oceny sytuacji (2). W grudniu 2013 r. Rada Prezesów ponownie postanowiła określić późniejszą datę uruchomienia jednolitej procedury przetargowej Eurosystemu z powodu zmiany założeń, na których oparta była spodziewana data uruchomienia tej procedury (3).

(3)

Biorąc pod uwagę okoliczność, że od roku 2004 rynek stał się bardziej konkurencyjny oraz że obecnie nie stwierdza się potrzeby korzystania z jednolitej procedury przetargowej Eurosystemu w miejsce obecnie funkcjonujących rozwiązań, Rada Prezesów postanowiła, że należy rozważyć ustanowienie przez Eurosystem systemu produkcji i zamówień banknotów euro jako możliwej alternatywy.

(4)

W celu zapewnienia ciągłości dostaw, utrzymania wewnętrznej wiedzy specjalistycznej w ramach Eurosystemu, wzmocnienia konkurencji i obniżenia kosztów na poziomie Eurosystemu oraz wykorzystania innowacyjności sektora prywatnego i publicznego system produkcji i zamówień banknotów euro powinien składać się z dwóch filarów: grupy KBC, które swoją produkcję banknotów euro prowadzą we własnych zakładach drukarskich (zwanych dalej „KBC korzystającymi z własnych zakładów drukarskich”) i grupy KBC, które produkcję swoich banknotów euro zlecają wykonawcom wyłonionym w przetargu (zwanych dalej „KBC stosującymi procedurę przetargową”). System produkcji i zamówień banknotów euro powinien wspierać wydajną produkcję banknotów euro w ramach Eurosystemu. Ponadto system produkcji i zamówień banknotów euro będzie wymagał dalszego dostosowania wymogów prawnych mających zastosowanie wobec grupy KBC stosujących procedurę przetargową, miedzy innymi w odniesieniu do kryteriów dopuszczenia do postępowania przetargowego czy do warunków umów. Wymogi ustanowione w związku z systemem produkcji i zamówień banknotów euro powinny mieć na celu zapewnienie jednakowych warunków uczestnictwa w przetargach dotyczących produkcji banknotów euro.

(5)

KBC stosujące procedurę przetargową pozostaną odpowiedzialne za produkcję i zamówienia na dostawę banknotów euro, które zostały im przekazane zgodnie z kluczem kapitałowym. W celu wypełnienia swoich zobowiązań te KBC ogłaszają przetargi na produkcję banknotów euro i prowadzą postępowanie przetargowe samodzielnie lub wspólnie z innymi KBC zgodnie z właściwymi zasadami dokonywania zamówień. W celu zapewnienia jednakowych warunków uczestnictwa KBC stosujące procedurę przetargową dążą do ujednolicenia swoich wymogów dotyczących przetargów, zgodnie z wymogami unijnego i krajowego prawa zamówień publicznych.

(6)

KBC korzystające z własnych zakładów drukarskich pozostaną odpowiedzialne za produkcję banknotów euro, które zostały im przekazane zgodnie z kluczem kapitałowym. Biorąc po uwagę potrzebę zapewnienia wszystkim zakładom drukarskim jednakowych warunków uczestnictwa, te KBC zapewnią, aby ich własne zakłady drukarskie nie brały udziału w procedurach przetargowych dotyczących produkcji banknotów euro organizowanych i prowadzonych w Unii oraz nie przyjmowały zamówień na produkcję banknotów euro od stron trzecich niebędących członkami grupy KBC korzystających z własnych zakładów drukarskich.

(7)

W przypadku podjęcia współpracy KBC korzystające z własnych zakładów drukarskich przestrzegają właściwych przepisów krajowych i unijnych. Jeżeli w celu nawiązania współpracy tworzona jest samodzielna osoba prawna, KBC może zostać członkiem grupy KBC korzystających z własnych zakładów drukarskich, jeśli współkontroluje tę osobę prawną w rozumieniu niniejszych wytycznych.

(8)

Rozwiązania przyjęte w zakresie banknotów euro mają poufny charakter i są zaawansowane technologicznie. W związku z powyższym powinny one być produkowane w całkowicie bezpiecznych, kontrolowanych i poufnych warunkach, zapewniających ciągłe, niezakłócone i cechujące się wysoką jakością dostawy w kolejnych okresach. Ponadto Eurosystem powinien brać pod uwagę możliwy wpływ procesu produkcji banknotów euro na ochronę zdrowia i bezpieczeństwa publicznego, jak również na stan środowiska.

(9)

Rada Prezesów monitoruje rozwój sytuacji w zakresie wszystkich istotnych surowców oraz czynników mających znaczenie dla zamówień na dostawę i dla produkcji banknotów euro oraz, jeżeli to konieczne, podejmuje niezbędne środki celem zapewnienia, aby banknoty euro były dobierane i zamawiane w sposób zapewniający ciągłość dostaw, a jednocześnie – z zastrzeżeniem postanowień unijnego prawa konkurencji oraz uprawnień Komisji Europejskiej – w sposób zapewniający zapobieganie nadużywaniu przez któregokolwiek z wykonawców lub dostawców pozycji dominującej na rynku.

(10)	Postanowienia niniejszych wytycznych powinny być interpretowane, kiedy to konieczne, zgodnie z zasadami zawartymi w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2004/18/WE (4) oraz, począwszy od dnia 18 kwietnia 2016 r., w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE (5),

PRZYJMUJE NINIEJSZE WYTYCZNE:

TYTUŁ I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Definicje

Na potrzeby niniejszych wytycznych użyte w nich definicje oznaczają:

1) „zasada niezależności podmiotów”— skuteczne wewnętrzne regulacje zapewniające pełną odrębność księgowości publicznych zakładów drukarskich i władz publicznych oraz zwrot przez publiczny zakład drukarski kosztów wsparcia administracyjnego i organizacyjnego otrzymanego od odpowiednich władz publicznych. W celu zapewnienia uczciwej konkurencji, w przypadku gdy publiczny zakład drukarski odpowiada na zaproszenie do składania ofert, niezbędne jest, aby działalność polegająca na druku banknotów była w pełni finansowo wyodrębniona od wszelkiej innej działalności, tak aby zapewnić, że nie otrzymuje on żadnej bezpośredniej ani pośredniej pomocy państwa niezgodnej z Traktatem. Wyodrębnienie finansowe jest corocznie badane przez niezależnych zewnętrznych audytorów, a o ustaleniach z tego badania informuje się Radę Prezesów;

2) „własny zakład drukarski”— każdy zakład drukarski, który jest: a) prawnie lub organizacyjnie częścią KBC; lub b) samodzielną osobą prawną, jeśli spełnione są kumulatywnie następujące warunki:

(i)	jeden lub kilka KBC sprawuje nad daną osobą prawną kontrolę podobną do kontroli, jaką sprawuje nad własnymi jednostkami;

(ii)	ponad 80 % działalności kontrolowanej osoby prawnej prowadzone jest w ramach wykonywania zadań powierzonych jej przez kontrolujące KBC;

(iii)

w kontrolowanej osobie prawnej nie ma bezpośredniego udziału prywatnego.

Na potrzeby ustalenia odsetka działalności, o którym mowa w lit. b) ppkt (ii), uwzględnia się średni całkowity obrót lub odpowiednią alternatywną miarę opartą na działalności, taką jak koszty poniesione przez właściwą osobę prawną w odniesieniu do usług, dostaw i robót za trzy lata poprzedzające udzielenie zamówienia.

Jeżeli, ze względu na datę utworzenia właściwej osoby prawnej lub rozpoczęcia przez nią działalności lub ze względu na reorganizację jej działalności, dane dotyczące obrotu – lub alternatywna miara oparta na działalności, taka jak koszty – za poprzednie trzy lata, są niedostępne lub nieprzydatne, wystarczające jest wykazanie, że miara działalności jest wiarygodna, w szczególności za pomocą prognoz handlowych.

Uznaje się, że KBC sprawuje nad daną osobą prawną kontrolę podobną do kontroli, jaką sprawuje nad własnymi jednostkami w rozumieniu akapitu pierwszego lit. b) ppkt (i), jeżeli wywiera decydujący wpływ zarówno na cele strategiczne, jak i na istotne decyzje kontrolowanej osoby prawnej.

Uznaje się, że KBC współkontroluje osobę prawną, jeśli spełnione są kumulatywnie następujące warunki: a) w skład organów decyzyjnych kontrolowanej osoby prawnej wchodzą przedstawiciele wszystkich uczestniczących KBC; poszczególni przedstawiciele mogą reprezentować niektóre lub wszystkie uczestniczące KBC; b) wspomniane KBC są w stanie wspólnie wywierać decydujący wpływ na cele strategiczne oraz istotne decyzje kontrolowanej osoby prawnej; c) kontrolowana osoba prawna nie działa w interesie sprzecznym z interesami KBC sprawujących nad nią kontrolę;

3) „władze publiczne”— wszelkie organy władzy publicznej, włączając w to centralne, regionalne, lokalne lub inne terytorialne organy władzy publicznej i banki centralne;

4) „publiczny zakład drukarski”— każdy zakład drukarski, na który władze publiczne mogą bezpośrednio lub pośrednio wywierać wpływ dominujący z racji bycia właścicielem tego zakładu drukarskiego, posiadania w nim udziału kapitałowego lub rządzących tym zakładem zasad. Domniemuje się rolę dominującą władz publicznych, gdy władze te bezpośrednio lub pośrednio: a) są w posiadaniu większej części subskrybowanego kapitału tego zakładu drukarskiego; b) kontrolują większość głosów związanych z akcjami wyemitowanymi przez ten zakład drukarski; lub c) są w stanie nominować ponad połowę członków administracyjnego, kierowniczego lub nadzorczego organu tego zakładu drukarskiego.

Artykuł 2

Zakres zastosowania

1. System produkcji i zamówień banknotów euro ustanawia zasady dotyczące produkcji i zamówień banknotów euro, oparte na dwóch filarach. Obejmują one organizowanie przetargów na produkcję banknotów euro przez grupę KBC stosujących procedurę przetargową oraz produkcję banknotów euro przez grupę KBC korzystających z własnych zakładów drukarskich w ich własnych zakładach drukarskich.

2. KBC są odpowiedzialne za produkcję i zamówienia na dostawę banknotów euro, które zostały im przydzielone zgodnie z kluczem kapitałowym.

TYTUŁ II

GRUPA KBC STOSUJĄCYCH PROCEDURĘ PRZETARGOWĄ

Artykuł 3

Zasady ogólne

KBC nieposiadające własnych zakładów drukarskich należą do grupy KBC stosujących procedurę przetargową.

Artykuł 4

Postępowanie przetargowe

1. Każdy z KBC stosujących procedurę przetargową jest odpowiedzialny za prowadzenie przetargu dotyczącego produkcji banknotów euro i prowadzi postępowanie przetargowe samodzielnie lub wspólnie z innymi KBC stosującymi procedurę przetargową zgodnie z właściwymi zasadami dokonywania zamówień oraz z wymogami określonymi w niniejszych wytycznych.

2. W celu utrzymania konkurencji na rynku produkcji banknotów euro, co do zasady i z zastrzeżeniem obowiązujących przepisów prawa krajowego dotyczącego zamówień, KBC stosujące procedurę przetargową dzielą przetargi na kilka grup, przy czym temu samemu oferentowi nie udziela się kilku grup zamówień.

3. KBC stosujące procedurę przetargową określają w dokumentacji przetargowej, że aby zostać dopuszczonym do wzięcia udziału w procedurze przetargowej, publiczny zakład drukarski zobowiązany jest przed wzięciem udziału w przetargu wprowadzić zasadę niezależności podmiotów.

Artykuł 5

Ujednolicenie wymogów

W celu zapewnienia jednakowych warunków uczestnictwa grupa KBC stosujących procedurę przetargową dąży do ujednolicenia wymogów dotyczących przetargów, w tym również kryteriów dopuszczenia do udziału w procedurze, zgodnie z wymogami unijnego i krajowego prawa zamówień publicznych.

TYTUŁ III

GRUPA KBC KORZYSTAJĄCYCH Z WŁASNYCH ZAKŁADÓW DRUKARSKICH

Artykuł 6

Zasady ogólne

1. KBC, które prowadzą produkcję banknotów euro we własnych zakładach drukarskich, należą do grupy KBC korzystających z własnych zakładów drukarskich.

2. KBC korzystające z własnych zakładów drukarskich zapewnią, aby ich własne zakłady drukarskie nie brały udziału w procedurach przetargowych dotyczących produkcji banknotów euro organizowanych i prowadzonych w Unii oraz aby nie przyjmowały zamówień na produkcję banknotów euro od stron trzecich niebędących członkami grupy KBC korzystających z własnych zakładów drukarskich.

Artykuł 7

Współpraca w grupie KBC korzystających z własnych zakładów drukarskich

1. W celu poprawienia efektywności produkcji banknotów euro pod względem kosztów KBC korzystające z własnych zakładów drukarskich rozważą ustanowienie właściwych form współpracy, takich jak wspólne zakupy, wymiana i wdrażanie najlepszych praktyk w procesie produkcji dla jak najlepszego wykonania zadania publicznego dotyczącego produkcji banknotów.

2. KBC korzystające z własnych zakładów drukarskich mogą decydować o podjęciu każdej z tych form współpracy, jednak ze względu na potrzebę zachowania ciągłości oraz na inwestycje poczynione przez strony w przypadku podjęcia współpracy pozostają one zaangażowane w odpowiednie inicjatywy przez przynajmniej trzy lata, chyba że w tym czasie staną się KBC stosującymi procedurę przetargową.

Artykuł 8

Utworzenie samodzielnej osoby prawnej lub niezinstytucjonalizowanej współpracy horyzontalnej w celu wspólnej realizacji zadań publicznych

1. W celu wspólnej realizacji zadań publicznych KBC korzystające z własnych zakładów drukarskich zbadają możliwość utworzenia: a) samodzielnej osoby prawnej składającej się z ich własnych zakładów drukarskich; lub b) niezinstytucjonalizowanej współpracy horyzontalnej na podstawie umowy o współpracy.

2. Do form współpracy określonych w ust. 1 zastosowanie mają poniższe warunki:

a)	w razie udzielenia zamówienia na produkcję banknotów euro bezpośrednio osobie prawnej utworzonej na podstawie art. 8 ust. 1 lit. a) musi ona być współkontrolowana przez zainteresowane KBC w rozumieniu definicji współkontroli zawartej w art. 1 pkt 2;

umowy zawarte na podstawie art. 8 ust. 1 lit. b) muszą spełniać poniższe warunki łącznie:

(i)	umowa ustanawia lub wdraża współpracę pomiędzy KBC korzystającymi z własnych zakładów drukarskich w celu zapewnienia wykonania usług publicznych, które muszą one wykonać mając na uwadze realizację celów, które im wspólnie przyświecają;

(ii)	wdrożeniem tej współpracy kierują jedynie względy związane z interesem publicznym;

(iii)

KBC korzystające z własnych zakładów drukarskich wykonują na otwartym rynku mniej niż 20 % działalności będącej przedmiotem współpracy. Do celów ustalenia odsetka działalności, o którym mowa powyżej, stosuje się odpowiednio art. 1 pkt 2 akapit drugi i trzeci.

TYTUŁ IV

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 9

Uchylenie

Z dniem 1 stycznia 2015 r. tracą moc wytyczne EBC/2004/18.

Artykuł 10

Skuteczność i implementacja

Niniejsze wytyczne stają się skuteczne z dniem zawiadomienia o nich krajowych banków centralnych państw członkowskich, których walutą jest euro. Banki centralne Eurosystemu stosują się do postanowień niniejszych wytycznych od dnia 1 stycznia 2015 r.

Artykuł 11

Okres przejściowy dotyczący stosowania art. 4 ust. 3

W drodze odstępstwa od art. 4 ust. 3 w postępowaniach przetargowych wszczętych przed dniem 1 lipca 2015 r. można stosować inne wymogi dotyczące wyłączenia uczestników przetargu.

Artykuł 12

Przegląd

Rada Prezesów dokona przeglądu niniejszych wytycznych na początku 2017 r., a następnie każdorazowo co dwa lata.

Artykuł 13

Adresaci

Niniejsze wytyczne są skierowane do wszystkich banków centralnych Eurosystemu.

Sporządzono we Frankfurcie nad Menem dnia 13 listopada 2014 r.

W imieniu Rady Prezesów EBC

Mario DRAGHI

Prezes EBC

(1) Wytyczne EBC/2004/18 z dnia 16 września 2004 r. dotyczące dokonywania zamówień na dostawę banknotów euro (Dz.U. L 320 z 21.10.2004, s. 21).

(2) Wytyczne EBC/2011/3 z dnia 18 marca 2011 r. zmieniające wytyczne EBC/2004/18 dotyczące dokonywania zamówień na dostawę banknotów euro (Dz.U. L 86 z 1.4.2011, s. 77).

(3) Wytyczne EBC/2013/49 z dnia 18 grudnia 2013 r. zmieniające wytyczne EBC/2004/18 dotyczące dokonywania zamówień na dostawę banknotów euro (Dz.U. L 32 z 1.2.2014, s. 36).

(4) Dyrektywa 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty publiczne, dostawy publiczne i usługi publiczne (Dz.U. L 134 z 30.4.2004, s. 114).

(5) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylająca dyrektywę 2004/18/WE (Dz.U. L 94 z 28.3.2014, s. 65).

		ISSN 1977-0766
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 47

Wydanie polskie	Legislacja	Tom 58 20 lutego 2015

Spis treści		II Akty o charakterze nieustawodawczym	Strona
		UMOWY MIĘDZYNARODOWE
	*	Decyzja Rady (UE) 2015/268 z dnia 17 grudnia 2014 r. w sprawie podpisania w imieniu Unii Europejskiej, oraz tymczasowego stosowania, Protokołu do Układu eurośródziemnomorskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Libańską, z drugiej strony, dotyczącego Umowy ramowej między Unią Europejską a Republiką Libańską dotyczącej ogólnych zasad udziału Republiki Libańskiej w programach unijnych	1
		Protokół do Układu eurośródziemnomorskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Libańską, z drugiej strony, dotyczący umowy ramowej między Unią Europejską a Republiką Libańską w sprawie ogólnych zasad udziału Republiki Libańskiej w programach unijnych	3
		ROZPORZĄDZENIA
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/269 z dnia 13 lutego 2015 r. rejestrujące w rejestrze chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych nazwę [Carnikavas nēģi (ChOG)]	7
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/270 z dnia 17 lutego 2015 r. rejestrujące w rejestrze chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych nazwę [Meloa de Santa Maria – Açores (ChOG)]	8
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/271 z dnia 17 lutego 2015 r. rejestrujące w rejestrze chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych nazwę [Pecorino delle Balze Volterrane (ChNP)]	9
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/272 z dnia 19 lutego 2015 r. zmieniające rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 612/2013 dotyczące funkcjonowania rejestru podmiotów gospodarczych i składów podatkowych, powiązanych danych statystycznych i sprawozdawczości zgodnie z rozporządzeniem Rady (UE) nr 389/2012 w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie podatków akcyzowych	10
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/273 z dnia 19 lutego 2015 r. zmieniające rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 871/2014 w odniesieniu do odliczeń od kwoty połowowej przyznanej Niderlandom na 2014 r. na połowy rajowatych w wodach Unii obszarów ICES IIa i IV	11
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/274 z dnia 19 lutego 2015 r. zmieniające po raz 226. rozporządzenie Rady (WE) nr 881/2002 wprowadzające niektóre szczególne środki ograniczające skierowane przeciwko niektórym osobom i podmiotom związanym z siecią Al-Kaida	13
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/275 z dnia 19 lutego 2015 r. zmieniające rozporządzenie Rady (WE) nr 314/2004 dotyczące niektórych środków ograniczających w odniesieniu do Zimbabwe	15
		Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/276 z dnia 19 lutego 2015 r. ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	17
		DECYZJE
	*	Decyzja Rady (WPZiB) 2015/277 z dnia 19 lutego 2015 r. zmieniająca decyzję 2011/101/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Zimbabwe	20
	*	Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2015/278 z dnia 18 lutego 2015 r. zmieniająca decyzję 2010/221/UE w odniesieniu do krajowych środków zapobiegających wprowadzaniu niektórych chorób zwierząt wodnych na części terytoriów Irlandii, Finlandii i Zjednoczonego Królestwa (notyfikowana jako dokument nr C(2015) 791) ( 1 )	22
	*	Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2015/279 z dnia 19 lutego 2015 r. w sprawie zatwierdzenia fotowoltaicznego szyberdachu Asola wspomagającego ładowanie akumulatora jako technologii innowacyjnej umożliwiającej zmniejszenie emisji CO2 pochodzących z samochodów osobowych na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 443/2009 ( 1 )	26
		WYTYCZNE
	*	Wytyczne Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2015/280 z dnia 13 listopada 2014 r. w sprawie ustanowienia przez Eurosystem systemu produkcji i zamówień banknotów euro (EBC/2014/44)	29