7.2.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 31/1

(1)

W celu zapewnienia jednolitego stosowania Nomenklatury scalonej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia (EWG) nr 2658/87, konieczne jest przyjęcie środków dotyczących klasyfikacji towaru określonego w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(2)

Rozporządzeniem (EWG) nr 2658/87 ustanowiono Ogólne reguły interpretacji Nomenklatury scalonej. Reguły te stosuje się także do każdej innej nomenklatury, która jest w całości lub w części oparta na Nomenklaturze scalonej bądź która dodaje do niej jakikolwiek dodatkowy podpodział i która została ustanowiona szczególnymi przepisami unijnymi, w celu stosowania środków taryfowych i innych środków odnoszących się do obrotu towarowego.

(3)

Stosownie do wymienionych wyżej ogólnych reguł towar opisany w kolumnie 1 tabeli zamieszczonej w załączniku należy klasyfikować do kodu CN wskazanego w kolumnie 2, na mocy uzasadnień określonych w kolumnie 3 tej tabeli.

(4)

Należy zagwarantować, aby wiążąca informacja taryfowa wydana odnośnie do towarów, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, która nie jest zgodna z niniejszym rozporządzeniem, mogła być nadal przywoływana przez osobę, której udzielono tej informacji, przez pewien okres, zgodnie z art. 12 ust. 6 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 (2). Okres ten powinien wynosić trzy miesiące.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

7.2.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 31/3

(1)

Rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 827/2011 (2) zaklasyfikowano niebieski barwnik polimetynowy (barwnik fluorescencyjny) rozcieńczony w mieszaninie rozpuszczalników glikolu etylenowego i metanolu, stosowany w automatycznych analizatorach krwi do barwienia leukocytów za pomocą znakowania fluorescencyjnego po poddaniu ich specjalnej obróbce przygotowawczej, do pozycji 3212 Nomenklatury scalonej jako barwnik i pozostały środek barwiący. Wykluczono klasyfikację produktu do pozycji 3822 Nomenklatury scalonej na tej podstawie, że środek barwiący objęty pozycją 3204, pakowany do sprzedaży detalicznej, klasyfikowany jest do pozycji 3212.

(2)

W sprawie C-480/13 Sysmex Europe GmbH przeciwko Hauptzollamt Hamburg-Hafen (3) Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej orzekł, że produkt składający się z rozpuszczalników oraz substancji na bazie polimetyny należy klasyfikować do pozycji 3822 Nomenklatury scalonej jako odczynniki laboratoryjne. Trybunał uznał w oparciu o przedłożone informacje, że zastosowanie tego produktu jako środka barwiącego barwiącej stanowi jedynie czysto teoretyczną możliwość.

(3)

Produkt zbadany przez Trybunał w sprawie C-480/13 jest identyczny z produktem, którego klasyfikacja określona jest w rozporządzeniu wykonawczym (UE) nr 827/2011.

(4)

Wskutek tego właściwym jest uchylić rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 827/2011 w celu uniknięcia ewentualnych rozbieżności w klasyfikacji taryfowej niebieskiego barwnika polimetynowego (barwnika fluorescencyjnego) rozcieńczonego w mieszaninie rozpuszczalników glikolu etylenowego i metanolu i zapewnienie jednolitego stosowania Nomenklatury scalonej w Unii.

(5)

Należy zatem uchylić rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 827/2011.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

7.2.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 31/5

(1)

Zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 635/2005 (2) produkt składający się z obgotowanego, suszonego makaronu z mąki pszennej oraz przypraw, pakowany do sprzedaży detalicznej do miseczki, będący gotowym do spożycia po dodaniu do niego wrzącej wody, został zaklasyfikowany do pozycji 1902 Nomenklatury scalonej. Klasyfikacja produktu do pozycji 2104 Nomenklatury scalonej została wykluczona na podstawie tego, że dodatek wody do miseczki nie jest wystarczający do przygotowania zupy lub bulionu, lecz nadaje produktowi cechy charakterystyczne dania z makaronu.

(2)

Zgodnie z rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 767/2014 (3) wystarczająco podobny produkt składający się z bloku suszonego, wstępnie poddanego obróbce cieplnej makaronu, torebki przypraw, torebki oleju jadalnego i torebki suszonych warzyw, pakowany do sprzedaży detalicznej jako zestaw, będący gotowym do spożycia po dodaniu wrzącej wody, został zaklasyfikowany do pozycji 1902 Nomenklatury scalonej. Klasyfikacja produktu do pozycji 2104 Nomenklatury scalonej została wykluczona na podstawie tego, że produkt jest zestawem przeznaczonym do sprzedaży detalicznej w rozumieniu reguły 3 b) Ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury scalonej i zasadniczy charakter jest nadawany zestawowi przez makaron biorąc pod uwagę, że stanowi on jego największą część.

(3)

Chociaż klasyfikacja obu produktów jest identyczna, uzasadnienia wykluczenia klasyfikacji każdego z tych produktów z pozycji 2104 Nomenklatury scalonej są różne. Uzasadnienie dotyczące pierwszego produktu uzależnia klasyfikację od ilości dodanej do niego wody, natomiast uzasadnienie dla drugiego produktu zależy od ilości makaronu, który on zawiera. Jednakże uczynienie ilości dodanej wody jako kryterium dla klasyfikacji takich produktów może prowadzić do rozbieżności w ich klasyfikacji, która byłaby nieuzasadniona z uwagi na takie same obiektywne cechy charakterystyczne i właściwości obu produktów. Jedynym mającym zastosowanie kryterium powinna zatem być ilość makaronu zawartego w produkcie.

(4)

Ponieważ pozycja 1 w tabeli zamieszczonej w załączniku do rozporządzenia (WE) nr 635/2005 stała się zbędna na skutek zmian w opisie produktu w niej opisanego i w uzasadnieniu podanym dla jego klasyfikacji, powinna być ona skreślona.

(5)

Wskutek tego, właściwym jest zmienić rozporządzenie (WE) nr 635/2005 w celu uniknięcia potencjalnych rozbieżności w klasyfikacji taryfowej oraz zapewnienia jednolitego stosowania Nomenklatury scalonej w Unii Europejskiej.

(6)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 635/2005.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

7.2.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 31/7

(1)

W celu zapewnienia jednolitego stosowania Nomenklatury scalonej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia (EWG) nr 2658/87, konieczne jest przyjęcie środków dotyczących klasyfikacji towaru określonego w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(2)

Rozporządzeniem (EWG) nr 2658/87 ustanowiono Ogólne reguły interpretacji Nomenklatury scalonej. Reguły te stosuje się także do każdej innej nomenklatury, która jest w całości lub w części oparta na Nomenklaturze scalonej bądź która dodaje do niej jakikolwiek dodatkowy podpodział i która została ustanowiona szczególnymi przepisami unijnymi, w celu stosowania środków taryfowych i innych środków odnoszących się do obrotu towarowego.

(3)

Stosownie do wymienionych wyżej ogólnych reguł towar opisany w kolumnie 1 tabeli zamieszczonej w załączniku należy klasyfikować do kodu CN wskazanego w kolumnie 2, na mocy uzasadnień określonych w kolumnie 3 tej tabeli.

(4)

Należy zagwarantować, aby wiążąca informacja taryfowa wydana odnośnie do towarów, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, która nie jest zgodna z niniejszym rozporządzeniem, mogła być nadal przywoływana przez osobę, której udzielono tej informacji, przez pewien okres, zgodnie z art. 12 ust. 6 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 (2). Okres ten powinien wynosić trzy miesiące.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

7.2.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 31/9

(1)

W celu zapewnienia jednolitego stosowania Nomenklatury scalonej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia (EWG) nr 2658/87, konieczne jest przyjęcie środków dotyczących klasyfikacji towaru określonego w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(2)

Rozporządzeniem (EWG) nr 2658/87 ustanowiono Ogólne reguły interpretacji Nomenklatury scalonej. Reguły te stosuje się także do każdej innej nomenklatury, która jest w całości lub w części oparta na Nomenklaturze scalonej bądź która dodaje do niej jakikolwiek dodatkowy podpodział i która została ustanowiona szczególnymi przepisami unijnymi, w celu stosowania środków taryfowych i innych środków odnoszących się do obrotu towarowego.

(3)

Stosownie do wymienionych wyżej ogólnych reguł towar opisany w kolumnie 1 tabeli zamieszczonej w załączniku należy klasyfikować do kodu CN wskazanego w kolumnie 2, na mocy uzasadnień określonych w kolumnie 3 tej tabeli.

(4)

Należy zagwarantować, aby wiążąca informacja taryfowa wydana odnośnie do towarów, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, która nie jest zgodna z niniejszym rozporządzeniem, mogła być nadal przywoływana przez osobę, której udzielono tej informacji, przez pewien okres, zgodnie z art. 12 ust. 6 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 (2). Okres ten powinien wynosić trzy miesiące.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

7.2.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 31/11

(1)

Dyrektywa 2002/32/WE stanowi, że zakazane jest stosowanie produktów przeznaczonych do żywienia zwierząt, w których to produktach zawartość niepożądanych substancji przekracza maksymalne zawartości określone w załączniku I do tej dyrektywy.

(2)

Przedstawiono nowe dane, z których wynika, że niemożliwe jest przestrzeganie obecnych maksymalnych zawartości arsenu, fluoru i ołowiu w wapiennych muszlach morskich. Należy zatem podnieść maksymalne zawartości arsenu, fluoru i ołowiu w wapiennych muszlach morskich, aby zapewnić dostępność wapiennych muszli morskich do celów żywienia zwierząt, utrzymując jednocześnie wysoki poziom ochrony zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego.

(3)

W przemyśle wytwarzającym karmę dla zwierząt domowych wykorzystuje się jako surowce wiele produktów równoległych i ubocznych przemysłu żywnościowego, tak by produkować karmę zapewniającą zrównoważoną dietę dla kotów lub psów, która zaspokaja ich zapotrzebowanie na aminokwasy, węglowodany, białka, składniki mineralne, pierwiastki śladowe i witaminy. Obecne maksymalne zawartości rtęci w tych produktach równoległych i ubocznych przeznaczonych do żywienia zwierząt są bardziej rygorystyczne niż maksymalna zawartość rtęci w mięsie ryb do spożycia przez ludzi. Powoduje to niedobór tego rodzaju produktów równoległych i ubocznych, w których ilość rtęci nie przekraczałaby maksymalnej zawartości ustalonej do celów wykorzystania w karmie dla zwierząt domowych. Dlatego też w produkcji karmy dla zwierząt domowych wykorzystuje się mniejsze ryby o niższej zawartości rtęci, co jest sprzeczne z zasadami zrównoważonego rybołówstwa. Należy zatem dostosować maksymalną zawartość rtęci w rybach, innych zwierzętach wodnych i ich produktach pochodnych przeznaczonych do produkcji mieszanek paszowych dla psów, kotów, ryb ozdobnych i zwierząt futerkowych. Jednocześnie należy utrzymać wysoki poziom ochrony zdrowia zwierząt.

(4)

Z analizy najnowszych danych dotyczących występowania endosulfanu w materiałach paszowych wynika, że można obniżyć maksymalne zawartości endosulfanu w nasionach oleistych, w kukurydzy oraz w ich produktach pochodnych.

(5)

W drodze rozporządzenia Komisji (UE) nr 1275/2013 (2) omyłkowo skreślono w załączniku I do dyrektywy 2002/32/WE przypis dotyczący nasion ambrozji. Doświadczenie pokazuje, że należy wzmocnić niektóre zapisy w tym przypisie, aby uniknąć rozprzestrzeniania nasion ambrozji w środowisku. Właściwe jest zatem ponowne wprowadzenie przedmiotowego przypisu do tego załącznika.

(6)

Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 2002/32/WE.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

7.2.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 31/18

(1)

Najnowsze dane wskazują, że terroryści starają się opracować nowe sposoby ukrywania improwizowanych urządzeń wybuchowych, zaprojektowanych w celu obejścia istniejących środków ochrony lotnictwa odnoszących się do kontroli bezpieczeństwa bagażu kabinowego.

(2)

Należy zatem zmienić niektóre szczególne środki ochrony lotnictwa określone w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 185/2010 (2) w celu skuteczniejszego ograniczania zagrożenia stwarzanego przez improwizowane urządzenia wybuchowe ukryte w bagażu kabinowym.

(3)

Zmiany te powinny udoskonalić specyfikacje techniczne w odniesieniu do kontroli bezpieczeństwa bagażu kabinowego za pomocą systemów wykrywania materiałów wybuchowych (EDS).

(4)

Zmiany te powinny również umożliwić, pod pewnymi warunkami, kontrolę bezpieczeństwa bagażu kabinowego zawierającego komputery przenośne i inne duże urządzenia elektryczne.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 185/2010.

(6)

Niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie tak szybko, jak to możliwe, w celu zminimalizowania zagrożeń bezpieczeństwa lotniczego.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Ochrony Lotnictwa Cywilnego,

7.2.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 31/20

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodnie z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

7.2.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 31/23

(1)

Art. 3 ust. 1 i 2 Protokołu nr 1 (3) do Układu eurośródziemnomorskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Tunezji, z drugiej strony (4), otwiera kontyngent taryfowy o zerowej stawce celnej na przywóz nieprzetworzonej oliwy z oliwek objętej kodami CN 1509 10 10 i 1509 10 90, całkowicie uzyskanej w Tunezji oraz przywożonej do Unii Europejskiej bezpośrednio z tego państwa, w ramach limitu przewidzianego na dany rok.

(2)

W art. 2 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1918/2006 z dnia 20 grudnia 2006 r. otwierającego i ustalającego zarządzanie kontyngentem taryfowym oliwy z oliwek pochodzącej z Tunezji (5) przewidziano miesięczne limity ilościowe w zakresie wydawania pozwoleń na przywóz.

(3)

Zgodnie z art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1918/2006 do odpowiednich organów zostały złożone wnioski o wydanie pozwoleń na przywóz, w łącznej ilości przekraczającej limit przewidziany na miesiąc styczeń, ustanowiony w art. 2 ust. 2 wspomnianego rozporządzenia.

(4)

W tych okolicznościach Komisja musi ustalić współczynnik przydziału pozwalający na wydanie pozwoleń na przywóz proporcjonalnie do dostępnej ilości.

(5)

Po wyczerpaniu limitu na miesiąc luty żadne pozwolenie na przywóz nie może zostać wydane na dany miesiąc,

7.2.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 31/25

(1)

Art. 300 ust. 3 Traktatu stanowi, że warunkiem zostania członkiem lub zastępcą członka Komitetu Regionów jest – oprócz bycia przedstawicielem społeczności regionalnej lub lokalnej – posiadanie mandatu wyborczego społeczności regionalnej lub lokalnej albo bycie odpowiedzialnym politycznie przed wybranym zgromadzeniem.

(2)

Art. 305 Traktatu stanowi, że członkowie Komitetu Regionów oraz w równej liczbie zastępcy członków są mianowani przez Radę na okres pięciu lat zgodnie z propozycjami każdego z państw członkowskich.

(3)

Kadencja członków i zastępców członków Komitetu Regionów skończyła się w dniu 25 stycznia 2015 r.; należy zatem mianować nowych członków i zastępców członków.

(4)

W dniu 26 stycznia 2015 r. Rada przyjęła decyzję (UE) 2015/116 (2) w sprawie mianowania członków i zastępców członków zaproponowanych przez rządy: belgijski, bułgarski, czeski, duński, estoński, irlandzki, grecki, hiszpański, francuski, chorwacki, włoski, cypryjski, łotewski, litewski, luksemburski, węgierski, maltański, niderlandzki, austriacki, portugalski, rumuński, słoweński, słowacki, fiński i szwedzki, a także nazwiska 23 członków i 23 zastępców członków zaproponowane przez rząd niemiecki oraz nazwiska 18 członków i 16 zastępców członków zaproponowane przez rząd polski na okres od dnia 26 stycznia 2015 r. do dnia 25 stycznia 2020 r. Członkowie i zastępcy członków, których nominacje nie zostały przekazane Radzie przed dniem 22 stycznia 2015 r., nie mogli zostać uwzględnieni w decyzji (UE) 2015/116.

(5)

W dniu 2 lutego 2015 r. i w dniu 3 lutego 2015 r. Radzie przekazano listę członków i zastępców członków zaproponowanych przez rząd brytyjski, a także listę zawierającą nazwiska jednego członka i jednego zastępcy członka zaproponowanych przez rząd niemiecki. Ci członkowie i zastępcy członków powinni zostać mianowani na ten sam okres – to jest od dnia 26 stycznia 2015 r. do dnia 25 stycznia 2020 r. – co członkowie i zastępcy członków mianowani decyzją (UE) 2015/116. Niniejsza decyzja powinna mieć zatem zastosowanie z mocą wsteczną od dnia 26 stycznia 2015 r. Trzecia decyzja Rady w sprawie mianowania pozostałych członków i zastępców członków Komitetu Regionów na okres od dnia 26 stycznia 2015 r. do dnia 25 stycznia 2020 r. zostanie przyjęta w późniejszym terminie,

—

na stanowiska członków – osoby znajdujące się na liście danego państwa członkowskiego zawartej w załączniku I,

—

na stanowiska zastępców członków – osoby znajdujące się na liście danego państwa członkowskiego zawartej w załączniku II.

7.2.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 31/31

(1)

decyzja Komisji 2010/670/UE (2) określa zasady i kryteria wyboru i realizacji komercyjnych projektów demonstracyjnych, których celem jest bezpieczne dla środowiska wychwytywanie i geologiczne składowanie CO2 (zwanych dalej „projektami demonstracyjnymi w zakresie CCS”), oraz projektów demonstracyjnych w zakresie innowacyjnych technologii energetyki odnawialnej (zwanych dalej „projektami demonstracyjnymi w zakresie RES”), obejmujące 300 mln uprawnienia z rezerwy dla nowych instalacji w ramach unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji oraz podstawowe zasady monetyzacji uprawnień oraz zarządzania dochodami.

(2)

Z powodu kryzysu gospodarczego nie można osiągnąć, w odniesieniu do znacznej liczby projektów przyznanych na mocy decyzji 2010/670/UE, ostatecznej decyzji inwestycyjnej w ciągu 24 miesięcy od przyjęcia decyzji o przyznaniu finansowania na projekty demonstracyjne w zakresie RES, czy też w ciągu 36 miesięcy od przyjęcia decyzji o przyznaniu finansowania na projekty demonstracyjne w zakresie CCS. Dlatego też nie będzie również możliwe wejście do eksploatacji takich projektów, które miały wejść w fazę eksploatacji w ciągu czterech lat od przyjęcia decyzji o przyznaniu finansowania. Terminy dla ostatecznej decyzji inwestycyjnej oraz datę rozpoczęcia eksploatacji, należy zatem przedłużyć o dwa lata. Ponadto jednoroczny okres karencji powinien mieć zastosowane w odniesieniu do daty wejścia w życie.

(3)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Zmian Klimatu,

1)

w art. 9 wprowadza się następujące zmiany:

2)

w art. 11 ust. 1 wprowadza się następujące zmiany: