19.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 332/1

(1)

W dniu 10 lutego 2014 r. Rada przyjęła decyzję 2014/73/WPZiB (1) w sprawie operacji wojskowej Unii Europejskiej w Republice Środkowoafrykańskiej (EUFOR RCA).

(2)

W następstwie przyjęcia przez Radę w dniu 15 kwietnia 2014 r. decyzji w sprawie upoważnienia do podjęcia negocjacji Wysoki Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa wynegocjował, zgodnie z art. 37 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE), porozumienie w formie wymiany listów między Unią Europejską a Republiką Kamerunu w sprawie statusu sił zbrojnych działających pod przywództwem Unii Europejskiej przejeżdżających przez Republikę Kamerunu.

(3)

Zgodnie z art. 5 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do TUE i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w opracowaniu oraz wprowadzaniu w życie decyzji i działań Unii, które mają wpływ na kwestie polityczno-obronne. Dania nie uczestniczy we wprowadzaniu w życie niniejszej decyzji i w związku z tym nie współfinansuje niniejszej operacji.

(4)

Porozumienie w formie wymiany listów powinno zostać zatwierdzone,

19.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 332/3

—

każdą wzmiankę dotyczącą EUFOR w wyżej wymienionych artykułach uznaje się za odnoszącą się do EUFOR RCA,

—

środki transportu wymienione w art. 1 ust. 4 lit. a), art. 3 ust. 2 i 3, art. 4 ust. 3 i art. 5 ust. 2 uznaje się za obejmujące środki transportu będące własnością kontyngentów narodowych wchodzących w skład EUFOR RCA, jak również środki transportu dzierżawione bądź czarterowane przez EUFOR RCA,

—

odniesienie do rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych nr 1778 (2007) z dnia 25 września 2007 r., zawarte w art. 1 ust. 4 lit. b), rozumiane jest jako odniesienie do rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych nr 2134 (2014) z dnia 28 stycznia 2014 r.

—

każdą wzmiankę dotyczącą EUFOR w wyżej wymienionych artykułach uznaje się za odnoszącą się do EUFOR RCA,

—

środki transportu wymienione w art. 1 ust. 4 lit. a), art. 3 ust. 2 i 3, art. 4 ust. 3 i art. 5 ust. 2 uznaje się za obejmujące środki transportu będące własnością kontyngentów narodowych wchodzących w skład EUFOR RCA, jak również środki transportu dzierżawione bądź czarterowane przez EUFOR RCA,

—

odniesienie do rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych nr 1778 (2007) z dnia 25 września 2007 r., zawarte w art. 1 ust. 4 lit. b), rozumiane jest jako odniesienie do rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych nr 2134 (2014) z dnia 28 stycznia 2014 r.

19.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 332/5

(1)

W celu zapewnienia niezbędnych przepisów prawnych w zakresie programowania europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych (zwanych dalej „EFSI”) oraz aby umożliwić terminowe przyjęcie odpowiednich programów operacyjnych, rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 215/2014 (2) zostało przyjęte przed przyjęciem rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 508/2014 (3).

(2)

W następstwie przyjęcia rozporządzenia (UE) nr 508/2014 niektóre odniesienia w rozporządzeniu wykonawczym (UE) nr 215/2014 do przyszłego unijnego aktu prawnego w sprawie Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego („EFMR”) należy zastąpić odniesieniami do rozporządzenia (UE) nr 508/2014.

(3)

Co się tyczy EFMR, wagi określone w przyszłym akcie prawnym Unii w sprawie EFMR w odniesieniu do poziomu wsparcia realizacji celów związanych ze zmianą klimatu dla każdego z pięciu europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych w wersji przyjętej rozporządzeniem (UE) nr 215/2014 załączone były tymczasowo. Odniesienia zawarte w załączniku III do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 215/2014 powinny zatem zostać dostosowane do ostatecznej wersji numeracji przepisów zawartych w rozporządzeniu (UE) nr 508/2014.

(4)

W celu zapewnienia, że w kontekście ram wykonania realizacja celu pośredniego i celu końcowego dla wskaźnika finansowego może zostać oceniona na podstawie wniosków o płatność przedłożonych Komisji, błędne odniesienie w art. 5 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 215/2014 do art. 126 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1303/2013 należy poprawić na odniesienie do art. 126 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1303/2013.

(5)

Aby umożliwić szybkie zastosowanie środków przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, powinno ono wejść w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu koordynującego europejskie fundusze strukturalne i inwestycyjne.

(7)

W związku z tym należy odpowiednio zmienić i sprostować rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 215/2014,

1)

w art. 3 ust. 1 akapit drugi lit. c) i d) otrzymują brzmienie:

;

2)

załącznik III zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

s. 68, art. 5 ust. 2:

19.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 332/11

(1)

Układ o stabilizacji i stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a byłą jugosłowiańską republiką Macedonii, z drugiej strony („USiS”) został podpisany w Luksemburgu dnia 9 kwietnia 2001 r. i wszedł w życie dnia 1 kwietnia 2004 r.

(2)

W dniu 18 lipca 2014 r. podpisano Protokół do Układu o stabilizacji i stowarzyszeniu pomiędzy Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a byłą jugosłowiańską republiką Macedonii, z drugiej strony, w celu uwzględnienia przystąpienia Republiki Chorwacji do Unii Europejskiej (3) („protokół”). Jego podpisanie w imieniu Unii Europejskiej i jej państw członkowskich zostało zatwierdzone decyzją Rady 2014/665/UE (4). W oczekiwaniu na zakończenie procedur służących zatwierdzeniu protokołu przez Radę w imieniu Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej, stosuje się go tymczasowo z mocą od dnia 1 lipca 2013 r.

(3)

W art. 5 protokołu i w jego załączniku VII przewidziano zmianę obowiązujących kontyngentów taryfowych na wina w pojemnikach o objętości większej niż 2 litry, pochodzące z byłej jugosłowiańskiej republiki Macedonii, ze skutkiem od dnia 1 lipca 2013 r.

(4)

Zgodnie z art. 10 protokołu wielkość nowych kontyngentów taryfowych oraz zwiększenie istniejących kontyngentów taryfowych na rok 2013 oblicza się proporcjonalnie do rocznych wielkości podstawowych określonych w protokole, uwzględniając okres, jaki upłynął do dnia 1 lipca 2013 r.

(5)

Podział zwiększenia wielkości kontyngentu taryfowego o 40 500 hl, począwszy od dnia 1 lipca 2013 r., w odniesieniu do win w pojemnikach o objętości większej niż 2 litry, należy przeprowadzić w taki sposób, aby zapewnić równe traktowanie podmiotów przywożących wina pochodzące z byłej jugosłowiańskiej republiki Macedonii w ramach odpowiednich pozycji taryfowych w 2013 roku.

(6)

W celu wdrożenia kontyngentów taryfowych na wino określonych w protokole, należy zmienić rozporządzenie Komisji (WE) nr 2597/2001 (5).

(7)

Ponadto w związku z przystąpieniem Chorwacji do Unii Europejskiej odniesienia do kontyngentów taryfowych na wina pochodzące z tego państwa członkowskiego, określone w rozporządzeniu (WE) nr 2597/2001, należy skreślić.

(8)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 2597/2001.

(9)

Ponieważ protokół stosuje się od dnia 1 lipca 2013 r., niniejsze rozporządzenie powinno być stosowane od tego samego dnia i powinno wejść w życie w dniu publikacji.

(10)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

1)

tytuł otrzymuje brzmienie:

„Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2597/2001 z dnia 28 grudnia 2001 r. otwierające wspólnotowe kontyngenty taryfowe na niektóre wina pochodzące z byłej jugosłowiańskiej republiki Macedonii oraz ustalające zarządzanie nimi”

2)

art. 1 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 1

1.   Wina wymienione w załączniku pochodzące z byłej jugosłowiańskiej republiki Macedonii, wprowadzane do swobodnego obrotu w Unii Europejskiej, korzystają ze zwolnienia z cła w granicach rocznych kontyngentów taryfowych Unii określonych we wspomnianym załączniku, zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia.

2.   W razie wypłacania przez byłą jugosłowiańską republikę Macedonii subsydiów wywozowych w odniesieniu do tych produktów, zwolnienie z cła w ramach kontyngentów taryfowych przewidziane w protokole dodatkowym zawartym decyzją 2001/916/WE (»protokół dodatkowy w sprawie wina«) zawiesza się.”

3)

art. 3 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 3

Niezależnie od warunków określonych w pkt 5 lit. a) załącznika I do protokołu dodatkowego w sprawie wina, przywóz wina w ramach unijnych kontyngentów taryfowych, o których mowa w art. 1 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, podlega postanowieniom obowiązującego protokołu dotyczącego definicji pojęcia »produkty pochodzące« oraz metod współpracy administracyjnej do Układu o stabilizacji i stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a byłą jugosłowiańską republiką Macedonii, z drugiej strony.”

4)

skreśla się art. 5;

5)

załącznik zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

19.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 332/15

(1)

Podczas jedenastego posiedzenia, które odbyło się w Genewie w dniach od 28 kwietnia do 10 maja 2013 r., Konferencja Stron Konwencji bazylejskiej o kontroli transgranicznego przemieszczania i usuwania odpadów niebezpiecznych („konwencja bazylejska”) przyjęła decyzję B C-11/6 zmieniającą załącznik IX do konwencji bazylejskiej. Załącznik IX do konwencji bazylejskiej jest zawarty w części 1, wykaz B w załączniku V do rozporządzenia (WE) nr 1013/2006. Zmiana, która obejmuje dwa nowe wpisy dotyczące odpadów, wchodzi w życie po upływie sześciu miesięcy od dnia 26 listopada 2013 r., zgodnie z art. 18 ust. 2 lit. b) konwencji bazylejskiej.

(2)

Strumienie odpadów opisane przez dwa nowe wpisy — B3026 i B3027 — odpowiadają trzem wpisom w załączniku IIIB do rozporządzenia (WE) nr 1013/2006. Są to BEU01, BEU02 i BEU03. Pierwsze i drugie subtiret wpisu B3026 odpowiadają kolejno wpisom BEU02 i BEU03. Wpis B3027 odpowiada wpisowi BEU01.

(3)

W celu uwzględnienia decyzji BC-11/6, wpisy B3026 i B3027 muszą zostać włączone do części 1, wykaz B załącznika V do rozporządzenia (WE) nr 1013/2006. Jednocześnie wpisy BEU01, BEU02 i BEU03 powinny zostać wykreślone z załącznika IIIB do rozporządzenia (WE) nr 1013/2006, który zawiera rodzaje odpadów tymczasowo niesklasyfikowane, do czasu wydania decyzji w sprawie ich włączenia do odpowiednich aneksów do konwencji bazylejskiej lub do decyzji Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju.

(4)

Na tym samym posiedzeniu Konferencja Stron konwencji bazylejskiej przyjęła decyzją BC-11/15 sekcje 1, 2, 4 i 5 wytycznych w sprawie bezpiecznego dla środowiska gospodarowania używanym i zużytym sprzętem komputerowym. W związku z przyjęciem tych sekcji należy odpowiednio zaktualizować załącznik VIII do rozporządzenia (WE) nr 1013/2006.

(5)

Należy zatem wprowadzić odpowiednie zmiany w rozporządzeniu (WE) nr 1013/2006.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 39 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE (2),

19.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 332/18

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 517/94 ustanawia ograniczenia ilościowe na przywóz niektórych wyrobów włókienniczych pochodzących z niektórych państw trzecich, które to ograniczenia mają być przydzielone według kolejności zgłoszeń.

(2)

Na mocy rozporządzenia (WE) nr 517/94 dopuszczalne jest zastosowanie, w określonych okolicznościach, innych metod przydziału i podziału kontyngentów na transze lub zarezerwowanie części konkretnych limitów ilościowych wyłącznie dla wniosków popartych dowodami wcześniejszej realizacji przywozu.

(3)

Reguły zarządzania kontyngentami ustanowionymi na rok 2015 należy przyjąć przed rozpoczęciem roku kontyngentowego, tak aby nie doszło do nadmiernych zakłóceń ciągłości przepływów handlowych.

(4)

Środki przyjęte w latach poprzednich, takie jak te określone w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) nr 1281/2013 (2), okazały się zadowalające i z tego względu uznano za właściwe przyjęcie podobnych reguł na rok 2015.

(5)

W celu zaspokojenia potrzeb możliwie jak największej liczby podmiotów gospodarczych należy zwiększyć elastyczność przydziału według kolejności zgłoszeń poprzez wprowadzenie pułapu ilości, które mogą być przydzielone każdemu podmiotowi gospodarczemu przy zastosowaniu tej metody.

(6)

W celu zagwarantowania pewnego stopnia ciągłości wymiany handlowej i efektywnego zarządzania kontyngentami podmiot gospodarczy powinien posiadać możliwość złożenia pierwszego wniosku o zezwolenie na przywóz na 2015 r. w ilości równej tej, która została przez niego przywieziona w 2014 r.

(7)

W celu optymalnego wykorzystania ilości podmiot gospodarczy, który wykorzystał przynajmniej połowę kwoty, na którą wcześniej uzyskał zezwolenie, powinien posiadać możliwość złożenia wniosku w odniesieniu do pozostałej kwoty, pod warunkiem, że ilości te są dostępne w ramach kontyngentów.

(8)

Aby zapewnić sprawne zarządzanie, okres ważności zezwoleń na przywóz powinien wynosić dziewięć miesięcy od daty wystawienia, jednak nie dłużej niż do końca roku. Państwa członkowskie powinny wydawać zezwolenia dopiero po powiadomieniu przez Komisję, że ilości są dostępne, i wyłącznie w przypadku, gdy podmiot gospodarczy jest w stanie udowodnić zawarcie umowy i może zaświadczyć, w przypadku braku szczegółowych przepisów stanowiących inaczej, że nie przyznano mu dotychczas wspólnotowego zezwolenia na przywóz na mocy niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do danych kategorii i krajów. Właściwe organy krajowe powinny być jednak upoważnione do przedłużenia, na wniosek importerów, o trzy miesiące i nie dłużej niż do dnia 31 marca 2016 r. okresu ważności zezwoleń, na podstawie których, do dnia złożenia wniosku, dokonano przywozu przynajmniej połowy przyznanych ilości.

(9)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Wyrobów Włókienniczych ustanowionego na mocy art. 25 rozporządzenia (WE) nr 517/94,

a)

udowodni istnienie umowy dotyczącej dostawy wyrobów; oraz

b)

oświadczy na piśmie, że w odniesieniu do danych kategorii i krajów:

19.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 332/26

(1)

W rozporządzeniu (WE) nr 1831/2003 przewidziano udzielanie zezwoleń na stosowanie dodatków w żywieniu zwierząt oraz określono sposób uzasadniania i procedury przyznawania takich zezwoleń.

(2)

Zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 złożony został wniosek o zezwolenie na stosowanie L-waliny wytwarzanej przez Corynebacterium glutamicum (DSM 25202). Do wniosku dołączone zostały dane szczegółowe oraz dokumenty wymagane zgodnie z art. 7 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003.

(3)

Wniosek dotyczy zezwolenia na stosowanie L-waliny wytwarzanej przez Corynebacterium glutamicum (DSM 25202) jako dodatku paszowego dla wszystkich gatunków zwierząt, celem sklasyfikowania jej w kategorii „dodatki dietetyczne”.

(4)

Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) stwierdził w swojej opinii z dnia 2 lipca 2014 r. (2), że w proponowanych warunkach stosowania L-walina wytwarzana przez Corynebacterium glutamicum (DSM 25202) nie ma niekorzystnego wpływu na zdrowie zwierząt i ludzi ani na środowisko i że można ją uznać za wydajne źródło niezbędnego aminokwasu L-waliny w żywieniu zwierząt. Zdaniem Urzędu nie ma potrzeby wprowadzania szczegółowych wymogów dotyczących monitorowania po wprowadzeniu do obrotu. Urząd poddał również weryfikacji sprawozdanie dotyczące metody analizy dodatku paszowego w paszy, przedłożone przez laboratorium referencyjne ustanowione rozporządzeniem (WE) nr 1831/2003.

(5)

Z oceny L-waliny wytwarzanej przez Corynebacterium glutamicum (DSM 25202) wynika, że spełnione są warunki udzielenia zezwolenia przewidziane w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003. W związku z tym należy zezwolić na stosowanie tej substancji, jak określono w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Paszy,

19.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 332/29

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje — zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej — kryteria, na których podstawie Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodnie z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

19.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 332/31

(1)

Decyzją wykonawczą Komisji 2014/366/UE (3), zgodnie z art. 4 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1299/2013, Komisja określiła wkład z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR) do Instrumentu Pomocy Przedakcesyjnej (IPA II) w zakresie objętym rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 231/2014 (4), lecz nie była jeszcze w stanie wskazać również wkładu z EFRR do programów transgranicznych i programów dotyczących basenów morskich w ramach Europejskiego Instrumentu Sąsiedztwa (EIS) w zakresie objętym rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 232/2014 (5).

(2)

Zgodnie z art. 4 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 1299/2013 wkład z EFRR do programów transgranicznych i programów dotyczących basenów morskich w ramach EIS dla poszczególnych państw członkowskich powinien być udzielany pod warunkiem przyznania co najmniej równoważnych kwot z EIS.

(3)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję wykonawczą 2014/366/UE,

1)

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 4a

Wkład z EFRR do programów transgranicznych i programów dotyczących basenów morskich w ramach Europejskiego Instrumentu Sąsiedztwa (EIS) w zakresie objętym rozporządzeniem (UE) nr 232/2014 dla poszczególnych państw członkowskich określono w załączniku V.”

2)

tekst zawarty w załączniku do niniejszej decyzji dodaje się jako załącznik V.

19.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 332/34

(1)

W dniu 5 marca 2014 r. dostawca Webasto Roof & Components SE („wnioskodawca”) złożył wniosek o zatwierdzenie fotowoltaicznego szyberdachu Webasto wspomagającego ładowanie akumulatora jako technologii innowacyjnej. Ustalono, że wniosek jest kompletny, a okres przeznaczony na ocenę Komisji rozpoczął się w dniu następującym po terminie urzędowego otrzymania wniosku, tj. w dniu 6 marca 2014 r.

(2)

Wniosek poddano ocenie zgodnie z art. 12 rozporządzenia (WE) nr 443/2009, rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 725/2011 (2) oraz wytycznymi technicznymi dotyczącymi przygotowania wniosków o zatwierdzenie technologii innowacyjnych na podstawie rozporządzenia (WE) nr 443/2009 (wytycznymi technicznymi) (3).

(3)

Wniosek ten odnosi się do fotowoltaicznego szyberdachu Webasto wspomagającego ładowanie akumulatora. Fotowoltaiczny szyberdach to panel fotowoltaiczny (PV), który jest zamontowany na dachu pojazdu. Panel fotowoltaiczny przekształca energię z otoczenia w energię elektryczną za pośrednictwem konwertera DC-DC; jest ona magazynowana w akumulatorze znajdującym się w pojeździe. Komisja uważa, że informacje podane we wniosku wykazują, że warunki i kryteria, o których mowa w art. 12 rozporządzenia (WE) nr 443/2009 oraz w art. 2 i 4 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 725/2011, zostały spełnione.

(4)

Wnioskodawca wykazał, że ten rodzaj fotowoltaicznego szyberdachu wspomagającego ładowanie akumulatora, opisany w przedmiotowym wniosku, był stosowany w maksymalnie 3 % nowych samochodów osobowych zarejestrowanych w roku referencyjnym 2009.

(5)

W celu określenia oszczędności emisji CO2, jakie można uzyskać dzięki zastosowaniu technologii innowacyjnej w pojeździe, konieczne jest wyznaczenie pojazdu referencyjnego, którego poziom emisji CO2 porównuje się z poziomem emisji pojazdu wyposażonego w technologię innowacyjną, zgodnie z art. 5 i 8 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 725/2011. Komisja jest zdania, że pojazd referencyjny powinien być wariantem pojazdu, który pod każdym względem jest identyczny z pojazdem ekoinnowacyjnym, z wyjątkiem fotowoltaicznego szyberdachu, oraz, w stosownych przypadkach, bez dodatkowego akumulatora lub innych urządzeń niezbędnych do przekształcania energii słonecznej w energię elektryczną i jej magazynowania. W odniesieniu do nowej wersji pojazdu z zainstalowanym fotowoltaicznym szyberdachem pojazd referencyjny powinien być pojazdem, w którym fotowoltaiczny szyberdach jest odłączony, a zmiana masy spowodowana zainstalowaniem fotowoltaicznego szyberdachu jest brana pod uwagę.

(6)

Wnioskodawca przedstawił metodę badania redukcji emisji CO2, która obejmuje wzory oparte na wytycznych technicznych dotyczących fotowoltaicznych szyberdachów wspomagających ładowanie akumulatora. Komisja jest zdania, że należy ponadto wykazać, w jakim stopniu ogólne zużycie energii pojazdu w odniesieniu do jego funkcji transportowej uległo poprawie w stosunku do energii zużytej na działanie urządzeń mających na celu zwiększenie komfortu kierowcy lub pasażerów.

(7)

Przy określaniu oszczędności należy również wziąć pod uwagę zdolność magazynową pojedynczego akumulatora znajdującego się w pojeździe lub obecność dodatkowego akumulatora przeznaczonego wyłącznie do magazynowania energii elektrycznej wytwarzanej przez fotowoltaiczny szyberdach.

(8)

Komisja uznaje, że metoda badania zapewni możliwe do zweryfikowania, powtarzalne i porównywalne wyniki testów i że umożliwia ona wykazanie w wiarygodny sposób istotnych pod względem statystycznym korzyści w postaci redukcji emisji CO2 wynikających z technologii innowacyjnej zgodnie z art. 6 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 725/2011.

(9)

W tym kontekście Komisja uznaje, że wnioskodawca wykazał w sposób zadowalający, że redukcja emisji uzyskana dzięki technologii innowacyjnej wynosi co najmniej 1 g CO2/km.

(10)

Ponieważ badanie homologacyjne dotyczące emisji CO2, o którym mowa w rozporządzeniu (WE) nr 715/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady (4) oraz w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 692/2008 (5), nie uwzględnia fotowoltaicznego szyberdachu i dodatkowej energii dostarczanej dzięki tej technologii, zdaniem Komisji fotowoltaiczny szyberdach Webasto nie jest objęty standardowym cyklem badań. Komisja stwierdza, że sprawozdanie weryfikujące zostało sporządzone przez TÜV SÜD Czech s.r.o., które jest niezależnym zatwierdzonym organem, oraz że w sprawozdaniu tym potwierdza się ustalenia zawarte we wniosku.

(11)

W związku z powyższym Komisja uznaje, że nie ma podstaw do wnoszenia zastrzeżeń wobec zatwierdzenia przedmiotowej technologii innowacyjnej.

(12)

Do celów określenia ogólnego kodu ekoinnowacji, który ma być stosowany w odpowiednich dokumentach homologacji typu zgodnie z załącznikami I, VIII i IX do dyrektywy 2007/46/WE, należy określić kod indywidualny w odniesieniu do technologii innowacyjnej zatwierdzonej niniejszą decyzją wykonawczą,

19.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 332/41

(1)

Grypa ptaków jest wirusową chorobą zakaźną ptaków, w tym drobiu. Zakażenie drobiu wirusem grypy ptaków powoduje rozwój jednej z dwóch postaci tej choroby, o różnej zjadliwości. Postać o niskiej zjadliwości wywołuje zwykle jedynie łagodne objawy, natomiast postać o wysokiej zjadliwości jest przyczyną bardzo wysokiej śmiertelności u większości gatunków drobiu. Choroba ta może mieć bardzo poważny wpływ na rentowność hodowli drobiu.

(2)

Grypa ptaków jest najczęściej spotykana u ptactwa, jednak w niektórych warunkach zakażenie może także wystąpić u ludzi, chociaż ryzyko takiego zakażenia jest zwykle bardzo niskie.

(3)

W przypadku wystąpienia grypy ptaków istnieje ryzyko, że czynnik chorobotwórczy rozprzestrzeni się na inne gospodarstwa, w których hoduje się drób lub inne ptaki żyjące w niewoli. W rezultacie, w wyniku handlu żywym ptactwem lub jego produktami może on rozprzestrzenić się z jednego państwa członkowskiego na inne państwa członkowskie i na państwa trzecie.

(4)

Dyrektywa 2005/94/WE (3) określa pewne środki zapobiegawcze dotyczące nadzoru i wczesnego wykrywania grypy ptaków oraz minimalne środki kontroli, które należy stosować w przypadku pojawienia się ogniska tej choroby u drobiu lub innych ptaków żyjących w niewoli. We wspomnianej dyrektywie przewiduje się ustanowienie obszarów zapowietrzonych i obszarów zagrożonych w przypadku wystąpienia ogniska wysoce zjadliwej grypy ptaków.

(5)

Zjednoczone Królestwo powiadomiło Komisję o wystąpieniu ogniska wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5 w położonym na terytorium tego państwa gospodarstwie, w którym hodowany jest drób lub inne ptaki żyjące w niewoli, oraz niezwłocznie wprowadziło stosowne środki wymagane na podstawie dyrektywy 2005/94/WE, w tym ustanowiło obszary zapowietrzone i zagrożone

(6)

Komisja we współpracy ze Zjednoczonym Królestwem zbadała te środki i z zadowoleniem stwierdziła, że granice obszarów zapowietrzonych i zagrożonych wyznaczonych przez właściwy organ w tym państwie członkowskim znajdują się w wystarczającej odległości od gospodarstwa, w którym wystąpiło potwierdzone ognisko choroby.

(7)

W celu zapobieżenia niepotrzebnym zakłóceniom w handlu wewnątrz Unii, a także w celu uniknięcia przyjęcia przez państwa trzecie nieuzasadnionych barier w handlu, konieczne jest niezwłoczne określenie ustanowionych w Zjednoczonym Królestwie obszarów zapowietrzonych i zagrożonych na poziomie Unii we współpracy z tym państwem członkowskim.

(8)

Zgodnie z powyższym, w oczekiwaniu na posiedzenie Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz, w załączniku do niniejszej decyzji należy określić obszary zapowietrzone i zagrożone w Zjednoczonym Królestwie, na których zastosowanie mają środki ochronne w zakresie zdrowia zwierząt ustanowione w dyrektywie 2005/94/WE, a także ustalić czas trwania przedmiotowego podziału na obszary.

(9)

Stały Komitet ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Paszy dokona przeglądu niniejszej decyzji na swoim następnym posiedzeniu,

19.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 332/44

(1)

Grypa ptaków jest wirusową chorobą zakaźną ptaków, w tym drobiu. Zakażenie drobiu wirusem grypy ptaków powoduje rozwój jednej z dwóch postaci tej choroby, o różnej zjadliwości. Postać o niskiej zjadliwości wywołuje zwykle jedynie łagodne objawy, natomiast postać o wysokiej zjadliwości jest przyczyną bardzo wysokiej śmiertelności u większości gatunków drobiu. Choroba ta może mieć bardzo poważny wpływ na rentowność hodowli drobiu.

(2)

Grypa ptaków jest najczęściej spotykana u ptactwa, jednak w niektórych warunkach zakażenie może także wystąpić u ludzi, chociaż ryzyko takiego zakażenia jest zwykle bardzo niskie.

(3)

W przypadku wystąpienia grypy ptaków istnieje ryzyko, że czynnik chorobotwórczy rozprzestrzeni się na inne gospodarstwa, w których hoduje się drób lub inne ptaki żyjące w niewoli. W rezultacie, w wyniku handlu żywym ptactwem lub jego produktami może on rozprzestrzenić się z jednego państwa członkowskiego na inne państwa członkowskie i na państwa trzecie.

(4)

Dyrektywa 2005/94/WE (3) określa pewne środki zapobiegawcze dotyczące nadzoru i wczesnego wykrywania grypy ptaków oraz minimalne środki kontroli, które należy stosować w przypadku pojawienia się ogniska tej choroby u drobiu lub innych ptaków żyjących w niewoli. We wspomnianej dyrektywie przewiduje się ustanowienie obszarów zapowietrzonych i obszarów zagrożonych w przypadku wystąpienia ogniska wysoce zjadliwej grypy ptaków.

(5)

Niderlandy powiadomiły Komisję o wystąpieniu ogniska wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N8 w położonym na terytorium tego państwa gospodarstwie, w którym hodowany jest drób lub inne ptaki żyjące w niewoli, oraz niezwłocznie wprowadziły stosowne środki wymagane na podstawie dyrektywy 2005/94/WE, w tym ustanowiły obszary zapowietrzone i zagrożone. Jako środek zapobiegawczy, w celu oceny sytuacji i minimalizacji ryzyka możliwości dalszego rozprzestrzeniania się od stwierdzonego ogniska, władze Niderlandów zakazały transportu żywego drobiu i niektórych produktów drobiowych na całym terytorium.

(6)

Komisja we współpracy z Niderlandami zbadała te środki i z zadowoleniem stwierdziła, że granice obszarów zapowietrzonych i zagrożonych wyznaczonych przez właściwy organ w tym państwie członkowskim znajdują się w wystarczającej odległości od gospodarstwa, w którym wystąpiło potwierdzone ognisko choroby.

(7)

W celu zapobieżenia niepotrzebnym zakłóceniom w handlu wewnątrz Unii, a także w celu uniknięcia przyjęcia przez państwa trzecie nieuzasadnionych barier w handlu, konieczne jest niezwłoczne określenie ustanowionych w Niderlandach obszarów zapowietrzonych i zagrożonych na poziomie Unii we współpracy z tym państwem członkowskim.

(8)

Zgodnie z powyższym, w oczekiwaniu na posiedzenie Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz, w załączniku do niniejszej decyzji należy określić obszary zapowietrzone i zagrożone w Niderlandach, na których zastosowanie mają środki ochronne w zakresie zdrowia zwierząt ustanowione w dyrektywie 2005/94/WE, a także ustalić czas trwania przedmiotowego podziału na obszary.

(9)

Stały Komitet ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Paszy dokona przeglądu niniejszej decyzji na swoim następnym posiedzeniu,

19.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 332/49

(1)

Decyzją nr 2/2010 z dnia 19 marca 2010 r. Komitet Ambasadorów AKP-UE powołał Michaela HAILU na stanowisko dyrektora Centrum Technicznego ds. Współpracy w dziedzinie Rolnictwa i Obszarów Wiejskich (CTA) na pięcioletnią kadencję, która kończy się dnia 28 lutego 2015 r.

(2)

Zgodnie z art. 7 ust. 1 statutu CTA w następstwie zalecenia zarządu i z uwagi na wyjątkowe osiągnięcia Komitet Ambasadorów może w wyjątkowych okolicznościach odnowić mandat dyrektora na maksymalny okres pięciu lat.

(3)

Dnia 3 kwietnia 2014 r. zarząd CTA wydał zalecenie w sprawie odnowienia mandatu Michaela HAILU.

(4)

Podczas posiedzenia w dniach 16–18 czerwca 2014 r. Rada Ministrów AKP zatwierdziła przedłużenie umowy z dyrektorem na drugą pięcioletnią kadencję.

(5)

Z tego względu należy ponownie powołać Michaela HAILU na stanowisko dyrektora na okres pięciu lat,