15.10.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 297/1

(1)

Rozporządzenie (UE) nr 649/2012 wdraża konwencję rotterdamską w sprawie procedury zgody po uprzednim poinformowaniu („procedury PIC”) w międzynarodowym handlu niektórymi niebezpiecznymi substancjami chemicznymi i pestycydami, podpisaną w dniu 11 września 1998 r. i zatwierdzoną, w imieniu Wspólnoty, decyzją Rady 2003/106/WE (2).

(2)

Należy uwzględnić działania regulacyjne podjęte w odniesieniu do niektórych chemikaliów na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (3), rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 (4) oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 528/2012 (5).

(3)

Zatwierdzenie substancji bitertanol zostało wycofane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1107/2009, skutkiem czego stosowanie bitertanolu jako pestycydu jest zakazane, a zatem substancję tę należy dodać do wykazów chemikaliów zawartych w częściach 1 i 2 załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 649/2012.

(4)

Substancje cyheksatyna i azocyklotyna nie zostały zatwierdzone jako substancje czynne zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1107/2009, skutkiem czego zakazano stosowania tych substancji jako pestycydów, a zatem substancje te należy dodać do wykazów chemikaliów zawartych w częściach 1 i 2 załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 649/2012.

(5)

Substancje cynidon etylowy, cyklanilid, etoksysulfuron i oksadiargil nie są już zatwierdzone jako substancje czynne zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1107/2009, skutkiem czego zakazano stosowania tych substancji jako pestycydów, a zatem substancje te należy dodać do wykazów chemikaliów zawartych w częściach 1 i 2 załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 649/2012.

(6)

Substancja rotenon nie została zatwierdzona jako substancja czynna zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1107/2009, skutkiem czego stosowanie rotenonu jako pestycydu zostało objęte surowym ograniczeniem, ponieważ praktycznie wszystkie zastosowania są zabronione, mimo że rotenon został zidentyfikowany i zgłoszony do oceny na mocy rozporządzenia (UE) nr 528/2012 dla produktów typu 17 i może być zatem w dalszym ciągu dopuszczony przez państwa członkowskie do czasu podjęcia decyzji na mocy tego rozporządzenia. Substancję rotenon należy zatem dodać do wykazów chemikaliów zawartych w częściach 1 i 2 załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 649/2012.

(7)

Zatwierdzenie substancji chlorek didecylodimetyloamonu zostało wycofane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1107/2009, skutkiem czego stosowanie chlorku didecylodimetyloamonu jako pestycydu w grupie środków ochrony roślin jest zakazane, a zatem substancję tę należy dodać do wykazu chemikaliów zawartego w części 1 załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 649/2012.

(8)

Substancje warfaryna i cyflutryna nie są już zatwierdzone jako substancje czynne zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1107/2009, skutkiem czego stosowanie tych substancji jako pestycydów w grupie środków ochrony roślin jest zakazane, a zatem substancje te należy dodać do wykazu chemikaliów zawartego w części 1 załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 649/2012.

(9)

Podczas swojego szóstego posiedzenia w dniach od 28 kwietnia do 10 maja 2013 r. Konferencja Stron Konwencji Rotterdamskiej postanowiła włączyć azynofos metylowy, kwas perfluorooktanosulfonowy, sulfoniany perfluorooktanu, sulfonamidy perfluorooktanu i sulfonyle perfluorooktanu do załącznika III do tej konwencji, skutkiem czego chemikalia te zostały objęte procedurą PIC zgodnie z konwencją. W związku z tym chemikalia te powinny zostać skreślone z wykazu chemikaliów zawartego w części 2 załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 649/2012 i dodane do wykazu chemikaliów zawartego w części 3 tego załącznika.

(10)

Konferencja Stron Konwencji Rotterdamskiej postanowiła również włączyć przemysłowy eter pentabromodifenylu, w tym eter tetrabromodifenylu i eter pentabromodifenylu, jak również przemysłowy eter oktabromodifenylowy, w tym eter heksabromodifenylu i eter heptabromodifenylu do załącznika III do tej konwencji, skutkiem czego chemikalia te zostały objęte procedurą PIC zgodnie z konwencją. Ponieważ eter tetrabromodifenylu, eter pentabromodifenylu, eter heksabromodifenylu i eter heptabromodifenylu są już wymienione w załączniku V do rozporządzenia (UE) nr 649/2012 i w związku z tym podlegają zakazowi wywozu, chemikaliów tych nie dodaje się do wykazu chemikaliów zawartego w części 3 załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 649/2012.

(11)

Pozycja dotycząca chloranu w częściach 1 i 2 załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 649/2012 powinna zostać zmieniona w celu zapewnienia większej jasności co do substancji objętych tą pozycją.

(12)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 649/2012.

(13)

Aby dać wszystkim zainteresowanym stronom wystarczającą ilość czasu na podjęcie środków koniecznych do zastosowania się do niniejszego rozporządzenia, a państwom członkowskim na podjęcie środków koniecznych do jego wdrożenia, należy odroczyć jego stosowanie,

15.10.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 297/7

(1)

Art. 3 ust. 1 lit. a) rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 906/2014 (2) stanowi, że koszty finansowania związane z funduszami uruchomionymi przez państwa członkowskie na zakup produktów muszą być ustalane zgodnie z metodami określonymi w załączniku I do tego rozporządzenia.

(2)

Pkt I.1 załącznika I do rozporządzenia delegowanego (UE) nr 906/2014 stanowi, że kwoty przedmiotowych kosztów finansowania oblicza się na podstawie stopy procentowej jednolitej dla całej Unii, ustalanej przez Komisję na początku każdego roku budżetowego. Wymieniona jednolita stopa procentowa stanowi średnią terminowych kwartalnych i rocznych stóp EURIBOR, odnotowanych w ciągu sześciu miesięcy poprzedzających przekazanie przez państwa członkowskie powiadomienia, o którym mowa w akapicie pierwszym pkt I.2 tego załącznika, ważonych do wysokości, odpowiednio, jednej trzeciej i dwóch trzecich.

(3)

Ponadto, zgodnie z pkt I.2 akapit drugi w załączniku I do rozporządzenia delegowanego (UE) nr 906/2014, w przypadku braku powiadomienia ze strony państwa członkowskiego, w formie i terminie, o których mowa w akapicie pierwszym tego punktu, uznaje się, że stopa procentowa ponoszona przez to państwo członkowskie wynosi 0 %. W przypadku gdy państwo członkowskie zgłosi, że nie poniosło żadnych kosztów z tytułu odsetek, ponieważ w okresie referencyjnym nie przechowywało produktów rolnych w magazynach państwowych, Komisja ustala taką stopę procentową zgodnie z akapitem trzecim tego punktu.

(4)

Zgodnie z pkt I.3 załącznika I do rozporządzenia delegowanego (UE) nr 906/2014 stopę procentową ustalaną na podstawie pkt I.2 tego załącznika porównuje się z jednolitą stopą procentową ustaloną na podstawie pkt I.1 tego załącznika. Stopa procentowa mająca zastosowanie do każdego państwa członkowskiego jest niższą z tych dwóch stóp procentowych.

(5)

Jako że w okresie referencyjnym od marca do sierpnia 2014 r. nie przechowywano produktów rolnych w magazynach państwowych, państwa członkowskie nie były proszone o przekazanie powiadomień na mocy pkt I.2 akapit pierwszy w załączniku I do rozporządzenia delegowanego (UE) nr 906/2014.

(6)

Stopy procentowe stosowane dla roku budżetowego 2015 EFRG należy ustalić, mając na uwadze powyższe elementy,

15.10.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 297/9

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje — zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej — kryteria, na których podstawie Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodnie z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

15.10.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 297/11

(1)

Jeśli norma krajowa stanowiąca transpozycję normy zharmonizowanej, do której odniesienie zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, obejmuje jedno lub więcej podstawowych wymagań bezpieczeństwa i ochrony zdrowia określonych w załączniku II do dyrektywy Rady 89/686/EWG (2), sprzęt zbudowany zgodnie z tą normą uważa się za spełniający odnośne podstawowe wymagania bezpieczeństwa i ochrony zdrowia.

(2)

Na podstawie art. 6 ust. 1 dyrektywy 89/686/EWG Komisja wniosła formalny sprzeciw wobec normy EN 1384:1996 „Kaski do sportów jeździeckich”, zharmonizowanej na mocy dyrektywy 89/686/EWG. Odniesienie do tej normy zostało opublikowane po raz pierwszy w Dz.U. C 180 z 14.6.1997, a zmiana A1 została opublikowana w Dz.U. C 190 z 10.8.2002. W międzyczasie nowa wersja normy EN 1384:2012 została opublikowana przez CEN i wymieniona w Dz.U. C 395 z 20.12.2012; z dniem 30 kwietnia 2013 r. wygasło domniemanie zgodności dla zastąpionej normy EN 1384:1996.

(3)

Nowa wersja jest obecnie zharmonizowana i stanowi podstawę domniemania zgodności, chociaż norma nie uległa zasadniczej zmianie. Ponieważ braki normy nie zostały usunięte w nowej wersji, Komisja ponowiła formalny sprzeciw wobec normy EN 1384:2012.

(4)

Formalny sprzeciw opiera się na niedoskonałości normy, która nie obejmuje w wystarczającym stopniu podstawowych wymagań zdrowia i bezpieczeństwa, o których mowa w art. 3 i które określono w załączniku II do dyrektywy 89/686/EWG, i która wykazuje niższy poziom bezpieczeństwa w porównaniu z innymi normami bezpieczeństwa dla kasków (takimi jak norma Snell lub PAS 015 dla kasków jeździeckich), zwłaszcza w odniesieniu do amortyzacji wstrząsów, przebicia kasku i jego stabilności. Po przeanalizowaniu normy EN 1384:2012 i zasięgnięciu opinii ekspertów Komisja uważa, że poprawy wymagają w szczególności następujące obszary:

(5)

Biorąc pod uwagę powyższe aspekty związane z bezpieczeństwem, które należy poprawić, norma EN 1384:2012 nie jest w stanie zapewnić domniemania zgodności z podstawowymi wymaganiami bezpieczeństwa i ochrony zdrowia określonymi w dyrektywie 89/686/EWG. W związku z tym odniesienie do normy EN 1384:2012 powinno zostać wycofane z Dz.U.

(6)

Rozporządzenie (UE) nr 1025/2012 zaczęło być stosowane w dniu 1 stycznia 2013 r. Zgodnie z art. 26 wspomnianego rozporządzenia skreśla się art. 6 ust. 1 dyrektywy 89/686/EWG, a odesłania do tego uchylonego przepisu traktuje się jako odesłania do art. 11 tego rozporzadzenia.

(7)

Przeprowadzono konsultacje z europejskimi organizacjami normalizacyjnymi, europejskimi organizacjami zainteresowanych stron otrzymującymi finansowanie z Unii oraz grupą roboczą ds. środków ochrony indywidualnej.

(8)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 22 rozporządzenia (UE) nr 1025/2012,

15.10.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 297/13

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 1005/2008 (rozporządzenie w sprawie połowów NNN) ustanawia unijny system zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym (NNN) połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania.

(2)

W rozdziale VI rozporządzenia w sprawie połowów NNN określono procedury dotyczące uznawania państw trzecich za niewspółpracujące, démarches w odniesieniu do państw uznanych za niewspółpracujące państwa trzecie, sporządzania wykazu niewspółpracujących państw trzecich, usunięcia z wykazu niewspółpracujących państw trzecich, publicznego dostępu do wykazu niewspółpracujących państw trzecich i wszelkich środków nadzwyczajnych.

(3)

Zgodnie z art. 31 rozporządzenia w sprawie połowów NNN Komisja Europejska może określić państwa trzecie, które uznaje za niewspółpracujące państwa trzecie w zakresie zwalczania połowów NNN. Państwo trzecie może zostać uznane za niewspółpracujące państwo trzecie, jeżeli nie wypełnia obowiązków spoczywających na nim na mocy prawa międzynarodowego jako na państwie bandery, państwie portu, państwie nadbrzeżnym lub państwie zbytu, polegających na podejmowaniu działań w celu zapobiegania połowom NNN oraz ich powstrzymywania i eliminowania.

(4)

Określenie niewspółpracujących państw trzecich następuje na podstawie przeglądu wszelkich informacji określonych w art. 31 ust. 2 rozporządzenia w sprawie połowów NNN.

(5)

Zgodnie z art. 33 rozporządzenia w sprawie połowów NNN Rada może sporządzić wykaz państw niewspółpracujących. W odniesieniu do tych państw mają zastosowanie środki określone w art. 38 rozporządzenia w sprawie połowów NNN.

(6)

Zgodnie z art. 20 ust. 1 rozporządzenia w sprawie połowów NNN wzywa się państwa trzecie bandery do powiadamiania Komisji o rozwiązaniach dotyczących wdrożenia, kontroli i egzekwowania przepisów ustawowych i wykonawczych oraz środków ochrony i zarządzania, do których muszą stosować się ich statki rybackie.

(7)

Zgodnie z art. 20 ust. 4 rozporządzenia w sprawie połowów NNN Komisja prowadzi współpracę administracyjną z państwami trzecimi w obszarach związanych z wdrożeniem przepisów tego rozporządzenia dotyczących świadectw połowowych.

(8)

Zgodnie z art. 32 rozporządzenia w sprawie połowów NNN w drodze decyzji Komisji z dnia 15 listopada 2012 r. (2) (decyzja z dnia 15 listopada 2012 r.) Komisja powiadomiła osiem państw trzecich o możliwości uznania ich przez Komisję za niewspółpracujące państwa zgodnie z rozporządzeniem w sprawie połowów NNN.

(9)

W swojej decyzji z dnia 15 listopada 2012 r. Komisja zawarła informacje dotyczące najważniejszych faktów i rozważań, które legły u podstaw takiego wstępnego uznania.

(10)

Jednocześnie w dniu 15 listopada 2012 r. Komisja powiadomiła za pomocą odrębnych pism osiem państw trzecich o rozważaniu możliwości uznania ich za niewspółpracujące państwa trzecie. Do przedmiotowych pism dołączono decyzję z dnia 15 listopada 2012 r.

(11)

Komisja podkreśliła w nich, że w celu uniknięcia uznania i proponowanego formalnego umieszczenia ich w wykazie niewspółpracujących państw trzecich, zgodnie odpowiednio z art. 31 i 33 rozporządzenia w sprawie połowów NNN, zainteresowane państwa trzecie zachęca się do opracowania i wdrożenia, w ścisłej współpracy z Komisją, planu działania na rzecz likwidacji niedociągnięć stwierdzonych w decyzji z dnia 15 listopada 2012 r. Terminowa i skuteczna realizacja planu działania przez zainteresowane państwa mogła pozwolić na uniknięcie uznania ich za niewspółpracujące państwa trzecie i proponowanego umieszczenia ich w ostatecznym wykazie.

(12)

W rezultacie Komisja zachęciła zainteresowane osiem państw trzecich: (i) do przyjęcia wszelkich niezbędnych środków na rzecz realizacji działań zawartych w planach działania proponowanych przez Komisję; (ii) do dokonania oceny realizacji działań zawartych w planach działania zalecanych przez Komisję; i (iii) do przesyłania Komisji co sześć miesięcy szczegółowych sprawozdań, zawierających ocenę realizacji każdego działania w odniesieniu do, między innymi, ich jednostkowej lub ogólnej skuteczności w zapewnieniu w pełni zgodnego systemu kontroli rybołówstwa

(13)

Osiem zainteresowanych państw trzecich otrzymało możliwość udzielenia na piśmie odpowiedzi dotyczących zagadnień otwarcie poruszonych w decyzji Komisji, a także innych ważnych informacji. Państwom tym pozwolono na przedstawienie materiału dowodowego, aby odeprzeć zarzuty lub uzupełnić fakty przywołane w decyzji z dnia 15 listopada 2012 r. lub aby przyjąć, o ile to właściwe, plan działania na rzecz poprawy i środków przyjętych dla naprawy sytuacji. Ośmiu państwom zagwarantowano prawo do zwrócenia się o dodatkowe informacje lub do ich udzielenia.

(14)

W ten sposób, za pomocą swojej decyzji i pism z dnia 15 listopada 2012 r., Komisja zainicjowała proces dialogu z ośmioma państwami trzecimi i podkreśliła, że w jej opinii okres sześciu miesięcy jest zasadniczo wystarczający dla osiągnięcia porozumienia.

(15)

Komisja nadal poszukiwała wszelkich informacji, jakie uważała za niezbędne, i je weryfikowała. Uwagi ustne i pisemne przedłożone przez osiem państw trzecich w następstwie decyzji z dnia 15 listopada 2012 r. zostały przeanalizowane i wzięte pod uwagę. Osiem państw było na bieżąco, ustnie lub pisemnie, informowanych o rozważaniach Komisji.

(16)

Demokratyczno-Socjalistycznej Republice Sri Lanki (Sri Lance) nie udało się podważyć faktów przytoczonych przez Komisję lub wdrożyć planu działania w celu naprawy sytuacji.

(17)

Niniejszą decyzję wykonawczą Komisji, będącą wynikiem dochodzenia i procesu dialogu i określającą Sri Lankę jako państwo trzecie, które Komisja uznaje za niewspółpracujące w zakresie zwalczania połowów NNN, podejmuje się w kontekście wdrażania rozporządzenia w sprawie połowów NNN. Przedmiotowy proces był zgodny z merytorycznymi i proceduralnymi wymogami określonymi w rozporządzeniu, które odnosi się między innymi do obowiązków spoczywających na państwie trzecim na mocy prawa międzynarodowego jako na państwie bandery, państwie portu, państwie nadbrzeżnym lub państwie zbytu, polegających na podejmowaniu działań w celu zapobiegania połowom NNN oraz ich powstrzymywania i eliminowania.

(18)

Decyzja wykonawcza Komisji wskazująca Sri Lankę jako państwo trzecie, które Komisja uznaje za niewspółpracujące państwo trzecie w zakresie zwalczania połowów NNN, pociąga za sobą skutki określone w art. 18 ust. 1 lit. g) rozporządzenia w sprawie połowów NNN.

(19)

W dniu 15 listopada 2012 r. Komisja powiadomiła Sri Lankę o decyzji podjętej na podstawie art. 32 rozporządzenia w sprawie połowów NNN, zgodnie z którą rozważa możliwość uznania Sri Lanki za niewspółpracujące państwo trzecie (3).

(20)

Komisja zachęciła Sri Lankę, by w ścisłej współpracy z jej służbami ustanowiła plan działania na rzecz usunięcia niedociągnięć określonych w decyzji Komisji z dnia 15 listopada 2012 r.

(21)

Główne niedociągnięcia wskazane przez Komisję w proponowanym planie działania były związane z kilkoma przypadkami niewdrożenia obowiązków wynikających z prawa międzynarodowego, związanych w szczególności z przyjęciem odpowiednich ram prawnych, brakiem odpowiedniego i skutecznego monitorowania, brakiem programów obecności obserwatorów, brakiem odstraszającego systemu sankcji oraz z niewłaściwym wdrożeniem systemu świadectw połowowych. Inne stwierdzone niedociągnięcia odnoszą się ogólnie do przestrzegania zobowiązań międzynarodowych, w tym zaleceń i rezolucji regionalnych organizacji ds. zarządzania rybołówstwem (RFMO). Stwierdzono również nieprzestrzeganie zaleceń i rezolucji odpowiednich organów, takich jak międzynarodowy plan działania Organizacji Narodów Zjednoczonych na rzecz zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom (IPOA-UN). Nieprzestrzeganie niewiążących zaleceń i rezolucji wzięto jednak pod uwagę jedynie jako dowody pomocnicze, a nie jako podstawę do wyznaczenia.

(22)

W swojej dokumentacji przedłożonej w dniu 14 grudnia 2012 r. Sri Lanka poinformowała Komisję o uzgodnieniach instytucjonalnych przyjętych w celu naprawy niedociągnięć wskazanych w proponowanym planie działania.

(23)

Sri Lanka przedłożyła pisemne uwagi dnia 31 grudnia 2012 r. i dnia 4 stycznia 2013 r.

(24)

W piśmie z dnia 7 lutego 2013 r. Komisja zwróciła się do Sri Lanki o udzielenie zaktualizowanych informacji dotyczących najważniejszych obszarów proponowanego planu działania.

(25)

W dniu 13 marca 2013 r. władze Sri Lanki przesłały następujące dokumenty: (i) pismo przewodnie i pismo wyjaśniające; (ii) aktualizację terminów, w jakich Sri Lanka miała podjąć wszystkie środki; (iii) zaktualizowane informacje dotyczące najważniejszych obszarów proponowanego planu działania; (iv) krajowy plan działania z 2013 r. na rzecz zwalczania połowów NNN; (v) aktualizację procedur administracyjnych i wytycznych dotyczących stosowania świadectw połowowych; (vi) przydział środków z budżetu w 2013 r. na ustanowienie podporządkowanej jednostki wydziału kontroli jakości Departamentu Rybołówstwa i Rozwoju Zasobów Wodnych w porcie lotniczym; (vii) projekty dokumentów dotyczących zmienionych przepisów związanych z przestrzeganiem zobowiązań prawnych, monitorowaniem floty dalekomorskiej i z sankcjami odstraszającymi; (viii) programy podnoszące świadomość operatorów, dotyczące systemu świadectw połowowych; (xi) program inspekcji; oraz (x) wytyczne dotyczące procedur mających na celu analizę pełnomorskiej działalności połowowej NNN.

(26)

W dniu 17 kwietnia 2013 r. w Brukseli odbyły się konsultacje techniczne między Komisją a Sri Lanką. W trakcie tego spotkania władze Sri Lanki przedstawiły Komisji ich najnowszy krajowy plan działania na rzecz zwalczania połowów NNN, a także środki mające na celu poprawę kontroli krzyżowej informacji zawartych w świadectwach połowowych oraz rozpoczęty przegląd ram prawnych.

(27)

W dokumentacji przedłożonej w dniu 30 maja 2013 r. i w dniu 3 czerwca 2013 r. Sri Lanka podkreślała swoje zaangażowanie w terminową realizację planu działania opracowanego przez siebie, przyjmując zmiany przepisów w celu poprawy środków karnych w odniesieniu do połowów NNN oraz w celu rozpoczęcia procesu udzielania zamówień na system monitorowania statków.

(28)

Na podstawie postępów stwierdzonych w okresie od listopada 2012 r. do początku czerwca 2013 r. Komisja poinformowała Sri Lankę w piśmie z dnia 11 czerwca 2013 r., że w celu osiągnięcia wymiernych rezultatów, umożliwiających wyeliminowanie niedociągnięć podkreślonych w decyzji Komisji z dnia 15 listopada 2012 r. i wieńczących niezbędne działania, Komisja będzie prowadzić dialog ze Sri Lanką przez dodatkowy okres dziewięciu miesięcy, tj. do dnia 28 lutego 2014 r. Następnie w dniu 20 czerwca 2013 r. Komisja sporządziła zaktualizowany wniosek dotyczący planu działania.

(29)

W dniu 22 sierpnia 2013 r. Sri Lanka przedłożyła sprawozdanie z postępu prac za okres od dnia 31 maja 2013 r. do dnia 15 sierpnia 2013 r., a następnie w dniu 28 października 2013 r. przedłożyła informacje dotyczące przyjęcia procedury dotyczącej zmienionych przepisów.

(30)

Od dnia 28 do 30 stycznia 2014 r. Komisja spotykała się z przedstawicielami władz Sri Lanki. Przedstawiciele władz byli na bieżąco informowani o rozwoju sytuacji, zgodnie z decyzją Komisji z dnia 15 listopada 2012 r. oraz z proponowanym planem akcji. Podczas wizyty Komisji władze Sri Lanki miały możliwość złożenia oświadczeń i dostarczenia właściwych dokumentów w odpowiedzi na decyzję Komisji z dnia 15 listopada 2012 r., a także miały możliwość poinformowania Komisji o zmianach dotyczących postępu w planie działania.

(31)

W dniu 27 marca 2014 r. Sri Lanka przedstawiła kolejne sprawozdanie z postępu prac, obejmujące okres od dnia 16 sierpnia 2013 r. do dnia 21 marca 2014 r., przedkładając następujące dokumenty: (i) zaktualizowane informacje dotyczące najważniejszych obszarów proponowanego planu działania; (ii) zaktualizowane ramy czasowe w odniesieniu do realizacji krajowego planu działania dotyczącego zwalczania połowów NNN; (iii) pisma Ministerstwa Rybołówstwa i Rozwoju Zasobów Morskich kierowane do Ministerstwa Spraw Zagranicznych z wnioskiem o przystąpienie do porozumienia FAO o przestrzeganiu międzynarodowych środków ochrony i zarządzania oraz o wszczęcie dochodzenia w sprawie podmiotów krajowych zaangażowanych w połowy NNN pod banderami innych państw; (iv) wniosek o finansowanie satelitarnego systemu monitorowania statków i prezentację wymogów dotyczących transpondera; (v) informacje dotyczące szkolenia informacyjnego; oraz (vi) próbka poprawionego dziennika pokładowego połowów z 2014 r. i planu kontroli w portach dla statków rybackich dalekomorskich i pełnomorskich. Informacje obejmowały również kwestie dotyczące przyjęcia przez parlament Sri Lanki w dniu 5 listopada 2013 r. zmienionej ustawy o rybołówstwie. W dniu 1 sierpnia 2014 r. Sri Lanka przedstawiła dodatkowe sprawozdanie z postępu obejmujące okres do lipca 2014 r., które, w uzupełnieniu zaktualizowanych informacji dotyczących kluczowych obszarów proponowanego planu działania i zaktualizowanych ram czasowych realizacji krajowego planu działania dotyczącego zwalczania połowów NNN, zawierało również: pismo Ministerstwa Spraw Zagranicznych do Ministerstwa Rybołówstwa i Rozwoju Zasobów Morskich informujące, że kopia instrumentu przyjęcia w sprawie przystąpienia do porozumienia FAO o przestrzeganiu międzynarodowych środków ochrony i zarządzania zostanie przedstawiona zaraz po przystąpieniu, wniosek skierowany do Prokuratora Generalnego o wprowadzenie zwiększonych sankcji w ramach obowiązującego prawodawstwa, dwa pisma służb prawnych zawierające projekt poddanych przeglądowi regulacji dotyczących odpowiednio połowów dalekomorskich i gromadzenia danych dotyczących połowów ryb, ponadto streszczenie programów informacyjnych przeznaczonych dla kapitanów statków dalekomorskich, jak również sprawozdanie dla IOTC z realizacji regionalnego programu obserwatorów. Sri Lanka dostarczyła dodatkowe informacje w dniu 29 sierpnia 2014 r., wyjaśniając postępy w usuwaniu stwierdzonych niedociągnięć (tj. projekt regulacji dotyczących połowów dalekomorskich i gromadzenia danych dotyczących połowów ryb, biuletyn informacyjny na temat kar, informacje dotyczące programów obserwatorów i inspekcji oraz informacje na temat postępów w usuwaniu stwierdzonych niedociągnięć). Sri Lanka przedłożyła nowe informacje w dniach 18 i 19 września 2014 r., potwierdzając przyjęcie regulacji dotyczących połowów dalekomorskich i gromadzenia danych dotyczących połowów ryb; poinformowała o rozpoczęciu prac wewnętrznych nad opracowaniem projektu protokołu gabinetu w sprawie systemu odstraszających sankcji oraz prac dotyczących postępów w zakresie poszanowania zasad IOTC, przekazała informacje na temat dzienników pokładowych, inspekcji i obserwatorów oraz informacje na temat ewentualnego, częściowego i stopniowego instalowania transponderów VMS (chociaż umowa z dostawcą nie została jeszcze podpisana ani zrealizowana) na jej statkach rybackich w okresie od stycznia do sierpnia 2015 r.

(32)

Komisja nadal poszukiwała wszelkich informacji, jakie uważała za niezbędne, i je weryfikowała. Uwagi ustne i pisemne, przedłożone przez Sri Lankę na skutek decyzji Komisji z dnia 15 listopada 2012 r., zostały rozpatrzone i wzięte pod uwagę, a Sri Lanka była na bieżąco informowana ustnie lub pisemnie o rozważaniach Komisji.

(33)

W świetle zebranych elementów, jak przedstawiono w motywach 34–67, Komisja uważa, że Sri Lanka nie zareagowała w sposób dostateczny na niepokojące kwestie i niedociągnięcia opisane w decyzji z dnia 15 listopada 2012 r. Co więcej, Sri Lanka nie wdrożyła w pełni środków proponowanych w załączonym planie działania.

(34)

Zgodnie z art. 31 ust. 3 rozporządzenia w sprawie połowów NNN niniejszym Komisja dokonuje przeglądu przestrzegania przez Sri Lankę jej zobowiązań międzynarodowych jako państwa bandery, państwa portu, państwa nadbrzeżnego lub państwa zbytu, zgodnie z ustaleniami w decyzji Komisji z dnia 15 listopada 2012 r. i istotnymi informacjami dostarczonymi przez Sri Lankę, z proponowanym planem działania, a także ze środkami przyjętymi dla naprawy sytuacji. Do celów niniejszego przeglądu Komisja wzięła pod uwagę parametry określone w art. 31 ust. 4–7 rozporządzenia w sprawie połowów NNN.

(35)

Jak podkreślono w motywie 292 decyzji Komisji z dnia 15 listopada 2012 r., Komisja stwierdziła, że Sri Lanka nie określiła żadnych przepisów przewidujących licencjonowanie połowów dalekomorskich.

(36)

Jak wspomniano w motywie 296 decyzji Komisji z dnia 15 listopada 2012 r., w projekcie wykazu statków NNN przygotowanym przez IOTC wymieniono 13 statków ze Sri Lanki, ponieważ zostały przyłapane na prowadzeniu połowów naruszających środki ochrony i zarządzania Komisji ds. Tuńczyka na Oceanie Indyjskim (IOTC). Od czasu obowiązywania decyzji z dnia 15 listopada 2012 r. Sri Lanka nie zabroniła swoim statkom prowadzenia połowów pełnomorskich niezgodnych z prawem ani nie przyjęła w trybie natychmiastowym przepisów zezwalających na prowadzenie połowów pełnomorskich i na wydawanie licencji na prowadzenie połowów pełnomorskich w celu uniknięcia niezgodnej z prawem działalności połowowej jej statków rybackich. Natomiast w dniu 5 listopada 2013 r., Sri Lanka ostatecznie przyjęła zmienioną ustawę o rybołówstwie zezwalającą na prowadzenie połowów pełnomorskich. Zawierała ona projekt przepisów implementacyjnych w sprawie licencjonowania statków pełnomorskich, które to przepisy zostały przyjęte we wrześniu 2014 r. (zgodnie z informacjami przedłożonymi przez władze), ale nie zostały jeszcze wdrożone. Sri Lanka ograniczyła również liczbę statków pływających w obszarze IOTC z 3 307 do 1 758 statków, jednakże statki te wciąż prowadzą połowy na podstawie administracyjnej licencji pełnomorskiej, a nie licencji zgodnej z prawem. W związku z tym przypomina się, że zgodnie z art. 18 ust. 3 lit. b) ppkt (ii) Porozumienia Narodów Zjednoczonych w sprawie zasobów rybnych (4) (UNFSA) państwo bandery musi podjąć środki zakazujące połowów pełnomorskich swoim statkom, które nie posiadają należytej licencji lub należytego upoważnienia do prowadzenia połowów. Obecna sytuacja wyraźnie wskazuje na to, że Sri Lanka nie działa zgodnie z międzynarodowymi zobowiązaniami jako państwo bandery.

(37)

Według informacji uzyskanych od IOTC (5) od czasu wejścia w życie decyzji z dnia 15 listopada 2012 r. państwa nadbrzeżne powzięły podejrzenie, że trzy statki pod banderą Sri Lanki, Malshiri No 1, Gold Marine 5 i Lakpriya 2 prowadziły w 2013 r. działalność połowową NNN. Należy przypomnieć, że zgodnie z art. 18 ust. 1 i 2 porozumienia UNFSA państwo bandery jest odpowiedzialne za swoje statki pływające na pełnym morzu. Ponadto zgodnie z art. 118 Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza (UNCLOS) państwo bandery musi współpracować w zakresie ochrony żywych zasobów morza oraz zarządzania tymi zasobami, co jest utrudniane z powodu obecności jego floty prowadzącej działalność na obszarach IOTC bez zgodnej z prawem licencji połowowej i prowadzącej działalność połowową NNN odpowiadającą definicjom zawartym w art. 2 rozporządzenia w sprawie połowów NNN.

(38)

Ponadto w 2013 r. ustalono, że 13 innych statków Sri Lanki, skontrolowanych podczas ich przemieszczania się przez wyłączną strefę ekonomiczną (w.s.e.) państwa nadbrzeżnego, naruszało środki ochrony i zarządzania IOTC. Komisja uważa, że ciągłe połowy prowadzone przez statki Sri Lanki naruszające środki ochrony i zarządzania IOTC wyraźnie wskazują, że Sri Lanka nie wypełniła obowiązków spoczywających na niej jako na państwie bandery na mocy prawa międzynarodowego zgodnie z motywem 37.

(39)

Świadczy to również, że Sri Lanka nie zdołała zapewnić, aby statki rybackie uprawnione do pływania pod jej banderą nie prowadziły ani nie wspierały połowów NNN, co jest niezgodne z punktem 34 międzynarodowego planu działania na rzecz zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania (IPOA-IUU) stanowiącym, że państwa powinny zapewnić, aby statki rybackie uprawnione do pływania pod ich banderą nie angażowały się w połowy NNN i nie wspierały ich. Ponadto obecność statków pod banderą Sri Lanki, o której mowa w motywach 36–38, również uwydatnia fakt, że Sri Lanka nie wywiązała się ze zobowiązań wynikających z art. 19 ust 1 i 2 postanowienia UNFSA, zgodnie z którym państwo bandery jest zobowiązane zapewnić przestrzeganie przepisów RFMO dotyczących kontroli i zarządzania przez statek rybacki pływający pod jej banderą.

(40)

Komisja uznała również, że Sri Lanka nie mogła przyjąć w sposób skuteczny odpowiednich środków w zakresie powtarzających się połowów NNN z powodu niedociągnięć w jej ramach prawnych. Stąd zasugerowała w planie działania zmianę ram prawnych służącą zapewnieniu zgodności z międzynarodowymi zobowiązaniami w odniesieniu do połowów pełnomorskich w celu rozwiązania problemu braku odpowiednich środków operacyjnych na potrzeby skutecznego monitorowania dalekomorskiej floty Sri Lanki i do stworzenia odstraszającego systemu sankcji.

(41)

Jak wspomniano w motywie 36 decyzji, w listopadzie 2013 r. Sri Lanka przyjęła zmienioną ustawę o rybołówstwie zezwalającą jej statkom na prowadzenie połowów poza obrębem w.s.e. Ustawa konieczna do wdrożenia systemu licencjonowania pełnomorskiego jest jednak wciąż na etapie projektu i w związku z tym nie ma zastosowania. Obecnie administracja wydaje licencje bez ustalonej uprzednio procedury i w sposób niesystematyczny. Ponadto w zmienionej ustawie o rybołówstwie również przewidywano zwiększone sankcje za naruszenia NNN, które można było uznać za odstraszające tylko w odniesieniu do części dalekomorskiej floty Sri Lanki (w szczególności w stosunku do małych łodzi przybrzeżnych prowadzących połowy poza obrębem w.s.e. Sri Lanki, dla których sankcje można uznać za odpowiednie z uwagi na ograniczoną zdolność połowową tych statków). Flota dużych statków Sri Lanki (ponad 24 metry długości) powiększyła się jednak w 2013 r. i 2014 r., a poziom sankcji przewidywanych w nowej ustawie o rybołówstwie, mający zastosowanie do tej części floty, nie może być uznany za odstraszający, ponieważ zdolność połowowa tych statków jest 10 do 20 razy większa niż zdolność mniejszych statków. Obecne prawodawstwo (6) przewiduje maksymalną grzywnę w wysokości 8 429 EUR (1 500 000 LKR (7)), czego nie można uznać za skuteczny sposób zapewnienia przestrzegania prawa, zniechęcenia do naruszeń i pozbawienia sprawców korzyści wynikających z ich nielegalnej działalności. W związku z tym nie można uznać poziomu sankcji za zgodny z art. 19 ust. 2 porozumienia UNFSA, który stanowi między innymi, że sankcje powinny być odpowiednio surowe i pozbawiać sprawców wykroczeń korzyści uzyskanych w wyniku ich nielegalnej działalności. W związku z tym Komisja uważa, że system sankcji wprowadzony przez Sri Lankę jest wyraźnie nieadekwatny i nieproporcjonalny do wagi ewentualnych naruszeń, do ewentualnego wpływu tych naruszeń na zasoby i do ewentualnych korzyści, jakie sprawcy mogą czerpać z takich nielegalnych działań.

(42)

W rezultacie działania podjęte przez Sri Lankę w świetle jej obowiązków jako państwa bandery są niewystarczające, aby spełniły postanowienia art. 118 konwencji UNCLOS i art. 18, 19 i 20 UNFSA.

(43)

W świetle motywów 292–299 decyzji Komisji z dnia 15 listopada 2012 r. oraz przebiegu wydarzeń po dniu 15 listopada 2012 r. Komisja uważa, zgodnie z art. 31 ust. 3 i art. 31 ust. 4 lit. a) rozporządzenia w sprawie połowów NNN, że Sri Lanka nie wypełniła obowiązków spoczywających na niej jako na państwie bandery na mocy prawa międzynarodowego w odniesieniu do statków NNN i połowów NNN prowadzonych lub wspieranych przez statki rybackie pływające pod jej banderą lub przez jej podmioty krajowe oraz nie podjęła ona wystarczających działań w celu przeciwdziałania udokumentowanym i powtarzającym się połowom NNN prowadzonym przez statki uprzednio pływające pod jej banderą.

(44)

Jak określono w motywach 302–311 decyzji Komisji z dnia 15 listopada 2012 r., Komisja zbadała, czy Sri Lanka skutecznie współpracowała z Komisją przy prowadzeniu dochodzenia i związanych z nim działań.

(45)

Biorąc pod uwagę statki, do których odnosi się motyw 293 decyzji Komisji z dnia 15 listopada 2012 r., Sri Lanka, jak określono w motywie 296 tej decyzji, była zobowiązana do składania miesięcznych sprawozdań z działań podjętych przeciwko tym statkom. W 2013 r. zrealizowano tylko 9 z 12 sprawozdań, a w 2014 r. 2 z 4 sprawozdań. W związku z naruszeniem postanowień art. 20 UNFSA ustanawiającego zobowiązania państw w zakresie dochodzenia, współpracy bezpośredniej lub za pośrednictwem regionalnych organizacji ds. zarządzania rybołówstwem (RFMO) w celu zapewnienia przestrzegania i egzekwowania środków ochrony i zarządzania RFMO, Sri Lanka nie wywiązała się ze zobowiązań na mocy prawa międzynarodowego w odniesieniu do międzynarodowej współpracy i egzekwowania prawa.

(46)

Jak określono w motywie 302 decyzji Komisji z dnia 15 listopada 2012 r., a także w powyższym motywie 45, Sri Lanka nie wywiązała się z obowiązku składania miesięcznych sprawozdań wobec IOTC w odniesieniu do 13 jej statków uznanych za zaangażowane w działalność NNN, ale niewpisanych do wykazu sporządzonego przez IOTC. Sri Lanka nie wykazała zatem, że spełnia warunki zawarte w art. 94 ust. 2 lit. b) konwencji UNCLOS, który stanowi, że państwo bandery obejmuje swoją jurysdykcją, zgodnie ze swoim prawem krajowym, każdy statek pływający pod jego banderą oraz jego kapitana, oficerów i załogę.

(47)

Dodatkowo, jak określono w motywach 306–307 decyzji Komisji z dnia 15 listopada 2012 r., Komisja zbadała, czy Sri Lanka zastosowała skuteczne środki egzekucyjne w stosunku do podmiotów odpowiedzialnych za połowy NNN i czy stosowano wystarczająco surowe sankcje w celu pozbawienia sprawców korzyści uzyskanych w wyniku połowów NNN.

(48)

Jak wyjaśniono w motywie 41, w następstwie przyjęcia decyzji Komisji z dnia 15 listopada 2012 r., Sri Lanka nie wdrożyła odstraszającego systemu sankcji dla segmentu dużych statków w jej flocie. Obecny katalog sankcji jest niezgodny z art. 19 ust. 2 porozumienia UNFSA stanowiącym między innymi, że sankcje powinny być odpowiednio surowe i pozbawiać sprawców korzyści uzyskanych w wyniku ich nielegalnej działalności.

(49)

Dostępne dowody wciąż potwierdzają, że Sri Lanka nie wypełniła obowiązków spoczywających na niej na mocy prawa międzynarodowego w odniesieniu do skutecznych środków egzekucyjnych. W tym kontekście, jak wyjaśniono w motywach 36–38, ciągła obecność statków prowadzących połowy z naruszeniem środków ochrony i zarządzania IOTC podkreśla fakt, że Sri Lanka nie wywiązała się ze zobowiązań dotyczących jej statków pływających na pełnym morzu, zgodnie z art. 18 ust. 1 i 2 porozumienia UNFSA.

(50)

Jak podkreślono w motywie 309 decyzji Komisji z dnia 15 listopada 2012 r., poziomu rozwoju Sri Lanki nie można uznać za czynnik osłabiający zdolność właściwych organów do współpracy z innymi państwami i do prowadzenia działań w zakresie egzekwowania prawa. W motywach 65–67 przedstawiono ocenę poszczególnych ograniczeń dotyczących rozwoju.

(51)

W rezultacie działania podjęte przez Sri Lankę w świetle jej obowiązków jako państwa bandery są niewystarczające do spełnienia wymogów art. 94 ust. 2 lit. b) konwencji UNCLOS i art. 18 i 19 UNFSA.

(52)

Biorąc pod uwagę motywy 302–311 decyzji Komisji z dnia 15 listopada 2012 r. oraz przebieg wydarzeń po dniu 15 listopada 2012 r., Komisja uważa, zgodnie z art. 31 ust. 3 i art. 31 ust. 5 lit. b), c) i d) rozporządzenia w sprawie połowów NNN, że Sri Lanka nie wypełnia obowiązków spoczywających na niej na mocy prawa międzynarodowego jako na państwie bandery w odniesieniu do współpracy i środków egzekwowania prawa.

(53)

Jak opisano w motywach 314–334 decyzji Komisji z dnia 15 listopada 2012 r., Komisja przeanalizowała wszystkie informacje, które uznała za istotne w odniesieniu do statusu Sri Lanki jako umawiającej się strony IOTC. W związku z tym Komisja zbadała zatem również wszelkie informacje, które uznała za istotne w odniesieniu do zgody Sri Lanki na stosowanie środków ochrony i zarządzania przyjętych przez IOTC w wyniku przyjęcia decyzji Komisji z dnia 15 listopada 2012 r.

(54)

Przypomina się, że po przyjęciu decyzji Komisji z dnia 15 listopada 2012 r. IOTC wydała roczne sprawozdania w sprawie zgodności odpowiednio za 2013 r. (8) i 2014 r. (9), z których wynika, że Sri Lanka w 2012 r. i 2013 r. nadal nie osiągnęła zgodności lub osiągnęła jedynie częściową zgodność.

(55)

Jeżeli chodzi o sprawozdanie w sprawie zgodności za 2013 r. Sri Lanka nie przedstawiła niektórych wymaganych informacji dotyczących statystyk ani pewnych informacji dotyczących środków ochrony i zarządzania.

(56)

W szczególności w odniesieniu do rezolucji IOTC 10/08 (10) w sprawie wykazu aktywnych statków Sri Lanka nie dostarczyła informacji dotyczących międzynarodowych radiowych sygnałów wywoławczych dla każdego statku. Jeżeli chodzi o rezolucję IOTC 06/03 (11) w sprawie przyjęcia satelitarnego systemu monitorowania statków (VMS), Sri Lanka nie wyposażyła swoich statków o długości całkowitej ponad 15 metrów w VMS ani nie zbudowała Centrum Monitorowania Rybołówstwa (CMR). Sri Lanka nie przedłożyła również obowiązkowego sprawozdania dotyczącego postępów w sprawie VMS. Jeżeli chodzi o rezolucję IOTC 10/02 (12) w sprawie obowiązkowych wymogów statystycznych, Sri Lanka nie dostarczyła danych dotyczących częstotliwości odławiania ryb w danym rozmiarze w odniesieniu do połowów przybrzeżnych oraz nie dostarczyła danych o nominalnych połowach, danych o połowach i nakładach połowowych oraz częstotliwości odławiania ryb w danym rozmiarze w standardzie wymaganym na mocy tej rezolucji w odniesieniu do połowów przybrzeżnych, połowów powierzchniowych i połowów taklowych. Jeżeli chodzi o rezolucję IOTC 05/05 (13) w sprawie przekazywania danych dotyczących rekinów, Sri Lanka przestrzegała jej jedynie częściowo, ponieważ dane dotyczące sieci skrzelowej i takli dostarczono w jednym sprawozdaniu.Jeżeli chodzi o rezolucję IOTC 12/05 (14) w sprawie przeładunków wykonywanych w porcie, Sri Lanka nie dostarczyła obowiązkowego sprawozdania.Jeżeli chodzi o rezolucję IOTC 11/04 w sprawie obserwatorów (15), Sri Lanka nie wdrożyła regionalnego programu obecności obserwatorów wymaganego na mocy tej rezolucji. W szczególności Sri Lanka nie stworzyła programu obecności obserwatorów dla obowiązkowych 5 % na morzu dla statków o długości przekraczającej 24 metry i nie spełnia obowiązku sprawozdawczego dotyczącego obserwatorów.

(57)

Jeżeli chodzi o sprawozdanie w sprawie zgodności za 2014 r., Sri Lanka nie przedstawiła niektórych wymaganych informacji dotyczących statystyk ani informacji dotyczących środków ochrony i zarządzania.

(58)

W szczególności jeżeli chodzi o rezolucję IOTC 13/02 (16), Sri Lanka nie przyjęła przepisów nakładających obowiązek oznakowania narzędzi. Jeżeli chodzi o rezolucję IOTC 13/08 (17), Sri Lanka nie przedłożyła planu zarządzania dotyczącego urządzeń powodujących koncentrację ryb ani nie podjęła żadnych środków administracyjnych w odniesieniu do 8 statków rybackich do połowów okrężnicą, wymaganych na mocy rezolucji IOTC 12/13 (18). W 2014 r., w odniesieniu do rezolucji IOTC 06/03 (19), Sri Lanka także nie wyposażyła swoich statków o długości całkowitej ponad 15 metrów w VMS ani nie zbudowała CMR, ani nie przedłożyła obowiązkowego sprawozdania w sprawie postępu dotyczącego VMS. Jeżeli chodzi o rezolucję 10/02 w sprawie obowiązkowych wymogów statystycznych, Sri Lanka nie dostarczyła danych o nominalnych połowach, połowach i nakładach połowowych oraz o częstotliwości odławiania ryb w danym rozmiarze w standardzie wymaganym na mocy tej rezolucji.Jeżeli chodzi o rezolucję o rezolucje IOTC 13/06 (20) i 12/04 (21), Sri Lanka nie transponowała zakazu dotyczącego żarłaczy białopłetwych ani nie wypełniła zobowiązań dotyczących posiadania kaszorków na sejnerach oraz dotyczących posiadania sprzętu do cięcia lin i narzędzi wyhaczających na taklowcach. Również w 2014 r., w odniesieniu do rezolucji 11/04 (22), Sri Lanka nie wdrożyła wymaganego programu obserwatorów. W szczególności Sri Lanka nie stworzyła programu obecności obserwatorów dla obowiązkowych 5 % na morzu dla statków o długości przekraczającej 24 metry i nie spełnia obowiązku sprawozdawczego dotyczącego obserwatorów. Jeżeli chodzi o rezolucję 10/10 (23), Sri Lanka nie dostarczyła sprawozdania w sprawie przywozu, wyładunku, przeładunku tuńczyka i produktów z ryb tuńczykopodobnych w portach.

(59)

Niewypełnienie przez Sri Lankę obowiązku dostarczenia IOTC wymaganych informacji oraz niewypełnienie zobowiązań wobec IOTC, o których mowa w motywach 56 i 58, wskazuje, że Sri Lanka nie wypełniła swoich obowiązków jako państwa bandery określonych w konwencji UNCLOS i porozumieniu UNFSA. Nieprzekazanie w odpowiednim terminie informacji o danych statystycznych, VMS, połowach i nakładach połowowych, przeładunku w portach, programie obecności obserwatorów w szczególności podważa zdolność Sri Lanki do wypełnienia jej zobowiązań na mocy art. 117 i 118 konwencji UNCLOS. Artykuły te nakładają na państwo obowiązek przyjęcia dla swoich podmiotów krajowych środków służących ochronie żywych zasobów pełnego morza oraz współpracy w zakresie środków ochrony żywych zasobów morza na obszarze morza otwartego i zarządzania nimi.

(60)

Jak opisano w motywie 322 decyzji Komisji z dnia 15 listopada 2012 r., podczas wizyty Komisji w Sri Lance przeprowadzonej w listopadzie 2010 r. wykryto szereg niedociągnięć, w szczególności dotyczących braku VMS i braku przepisów dotyczących sprawozdawczości w sprawie połowów. Inne elementy budzące niepokój, takie jak brak programu obecności obserwatorów oraz niski poziom sprawozdawczości w sprawie statków i podmiotów krajowych uznanych za zaangażowane w połowy NNN, podkreślono w motywach 319 i 321 decyzji Komisji z dnia 15 listopada 2012 r. w efekcie sprawozdania IOTC w sprawie zgodności za 2011 r. i 2012 r. W tym względzie informacje przedłożone przez władze Sri Lanki w odniesieniu do przepisów dotyczących połowów pełnomorskich, stworzenia funkcjonalnego VMS i rzetelnego programu obecności obserwatorów oraz rejestru połowów i sprawozdawczości wykazały, że władze nie zapewniły sprawnych i skutecznych środków kontroli i monitorowania statków pływających pod banderą Sri Lanki zgodnie z międzynarodowymi zobowiązaniami. W szczególności, jak określono w motywach 36, 40 i 41, zachęcano Sri Lankę do opracowania dokładnych ram prawnych zezwalających na prowadzenie połowów na pełnym morzu połączone z pełnomorskimi licencjami połowowymi oraz spełnieniem wymogów rezolucji IOTC, szczególnie w odniesieniu do monitorowania, kontroli i nadzoru jej floty, łącznie z VMS, dziennikiem pokładowym i systemem raportowania połowów oraz programem obecności obserwatorów.W odniesieniu do przepisów dotyczących połowów pełnomorskich, zmieniono ustawę o rybołówstwie w celu umożliwienia prowadzenia połowów na pełnym morzu oraz sporządzono projekt rozporządzenia wykonawczego w sprawie wydawania licencji, który ostatecznie przyjęto we wrześniu 2014 r. Ponieważ jednak rozporządzenie wykonawcze przyjęto dopiero we wrześniu 2014 r. i nie ma informacji, jak ma być wdrażane, wydawane są jedynie licencje administracyjne, a tymczasem statki Sri Lanki pływają bez VMS. Jeżeli chodzi o regionalny program obecności obserwatorów, dokumenty dostarczone przez władze Sri Lanki wykazały, że pomimo selekcji i naboru kilku inspektorów duża część floty nie zostanie objęta tymi działaniami z powodu małej liczby inspektorów 45 w porównaniu z dużą liczbą statków (1 758 w rejestrze statków IOTC). Sri Lanka nie złożyła jednak żadnych wniosków w celu rozwiązania poważnych problemów w kontekście IOTC, co oznacza, że pokrycie floty pływającej pod banderą Sri Lanki na pełnym morzu nie jest wystarczające z powodu nieodpowiednich środków inspekcji.W tym względzie przypomina się również, że Sri Lanka ma poważne problemy z przekazywaniem danych do IOTC, co obniża zdolność państwa do wypełnienia obowiązków jako państwa bandery.

(61)

W odniesieniu do VMS, jak opisano w motywach 316, 321 i 322 decyzji Komisji z dnia 15 listopada 2012 r. i w motywie 60 tej decyzji, Komisja przypomina o licznych problemach podkreślonych przez IOTC. Po wejściu w życie decyzji Komisji z dnia 15 listopada 2012 r. Sri Lanka stwierdziła, że jest w trakcie wdrażania VMS. Przedłożyła Komisji przepisy przedstawiające wymóg zainstalowania transpondera na pokładzie od dnia 1 listopada 2011 r. oraz poinformowała, że usługodawca został wybrany. Finansowanie nie zostało jednak wdrożone, a negocjacje między władzami Sri Lanki a odpowiednimi instytucjami finansowymi trwały od ponad 18 miesięcy. Negocjacje dotyczą warunków udzielenia kredytu na zakup i instalację CMR oraz na zapewnienie wsparcia finansowego na rzecz operatorów na potrzeby zainstalowania i uruchomienia VMS w rozsądnym terminie we wszystkich jednostkach floty pełnomorskiej. W rezultacie Sri Lanka nie posiada CMR. Ponadto VMS jest wciąż opracowywany i nigdy nie został uruchomiony. Podczas swojej wizyty w styczniu 2014 r. Komisja ustaliła, co potwierdzają kolejne przedkładane przez Sri Lankę dokumenty i sprawozdania IOTC w sprawie zgodności z 2013 r. i 2014 r., że statki rybackie Sri Lanki wciąż nie są wyposażone w VMS. Jeżeli chodzi o zgodność z wymogami IOTC dotyczącymi VMS, istnieją różnice między sprawozdaniami IOTC w sprawie zgodności za 2013 r. i 2014 r. a działaniami Sri Lanki. Ze sprawozdania w sprawie zgodności wynika, że miała miejsce częściowa zgodność, natomiast z informacji dostarczonych przez Sri Lankę wynika, że faktyczne wdrożenie VMS nie miało miejsca. W związku z tym Sri Lanka nie spełnia warunków określonych w art. 18 ust. 3 lit. g) porozumienia UNFSA, uwzględniając zgromadzone informacje dotyczące monitorowania, kontroli i nadzoru możliwości władz Sri Lanki, w szczególności dotyczące jej możliwości operacyjnych w zakresie zarządzania flotą oraz opracowania i wdrożenia funkcjonalnego VMS.

(62)

Fakty przedstawione w sekcji 3.3 pokazują, że Sri Lanka narusza art. 18 ust. 3 porozumienia UNFSA.

(63)

W rezultacie Sri Lanka, w świetle jej obowiązków jako państwa bandery, w sposób niewystarczający stosowała się do art. 117, 118 konwencji UNCLOS i art. 18 ust. 3 porozumienia UNFSA.

(64)

W świetle motywów 314–334 decyzji Komisji z dnia 15 listopada 2012 r. oraz przebiegu wydarzeń po przyjęciu tej decyzji Komisja uważa, zgodnie z art. 31 ust. 3 i 6 rozporządzenia w sprawie połowów NNN, że Sri Lanka nie wypełniła obowiązków spoczywających na niej na mocy prawa międzynarodowego w odniesieniu do międzynarodowych przepisów, uregulowań oraz środków ochrony i zarządzania.

(65)

Przypomina się, że według wskaźnika rozwoju społecznego Organizacji Narodów Zjednoczonych (24) Sri Lanka jest uważana za państwo o średnim stopniu rozwoju społecznego (92. miejsce wśród 186 państw). Potwierdza to również załącznik II do rozporządzania (WE) nr 1905/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (25), w którym Sri Lanka jest wymieniona w kategorii krajów o średnio niskich dochodach.

(66)

Jak określono w motywie 337 decyzji Komisji z dnia 15 listopada 2012 r., nie można było znaleźć bezpośredniego dowodu na to, że niewypełnienie przez Sri Lankę obowiązków spoczywających na niej na mocy prawa międzynarodowego jest spowodowane brakiem rozwoju. Po dniu 15 listopada 2012 r. nie przedstawiono żadnych dodatkowych konkretnych dowodów świadczących o tym, że stwierdzone niedociągnięcia są skutkiem braku możliwości i infrastruktury administracyjnej.

(67)

Biorąc pod uwagę motywy 336–337 decyzji Komisji z dnia 15 listopada 2012 r. oraz przebieg wydarzeń po dniu 15 listopada 2012 r., Komisja uważa, zgodnie z art. 31 ust. 7 rozporządzenia w sprawie połowów NNN, że poziom rozwoju Sri Lanki nie ma negatywnego wpływu na jej stopień rozwoju i ogólną działalność w odniesieniu do rybołówstwa.

(68)

Mając na uwadze konkluzje dotyczące niewypełnienia przez Sri Lankę obowiązków spoczywających na niej na mocy prawa międzynarodowego jako na państwie bandery, państwie portu, państwie nadbrzeżnym lub państwie zbytu oraz obowiązku podjęcia działań służących zapobieganiu połowom NNN oraz ich powstrzymywaniu i eliminowaniu, państwo to należy wskazać, zgodnie z art. 31 rozporządzenia w sprawie połowów NNN, jako państwo, które Komisja uznaje za niewspółpracujące państwo trzecie w zakresie zwalczania połowów NNN.

(69)

Mając na uwadze art. 18 ust. 1 lit. g) rozporządzenia w sprawie połowów NNN, właściwe organy państw członkowskich mają obowiązek zakazać przywozu produktów rybołówstwa do Unii bez konieczności żądania przedstawienia dodatkowych dowodów ani zwrócenia się z wnioskiem o pomoc do państw bandery, jeżeli stwierdzą, że świadectwo połowowe zostało zatwierdzone przez organy państwa bandery uznanego za państwo niewspółpracujące zgodnie z art. 31 tego rozporządzenia. Niekorzystny wpływ na handel powinien być stopniowo ograniczany, a ile to możliwe, w celu ułatwienia, w okresie między wejściem w życie niniejszej decyzji wykonawczej Komisji a podjęciem ewentualnych środków przez Radę, dostosowania się stron do nowej sytuacji i w celu zapewnienia podmiotom gospodarczym odpowiedniego czasu na dostosowanie się, biorąc pod uwagę szczególne cechy produktów rybołówstwa ze Sri Lanki i małych i średnich przedsiębiorstw zaopatrzeniowych Sri Lanki. W rezultacie zastosowanie niniejszej decyzji powinno być odroczone o trzy miesiące. Takie odroczenie nie powinno mieć żadnego wpływu na potrzebę przyjęcia szybkich środków przez Radę w celu niezwłocznego zajęcia się sytuacją w Sri Lance związaną z połowami NNN.

(70)

Należy stwierdzić, że wskazanie Sri Lanki za państwo, które Komisja uznaje za niewspółpracujące do celów niniejszej decyzji, nie wyklucza podjęcia dalszych kroków przez Komisję lub Radę do celów ustanowienia wykazu państw niewspółpracujących.

(71)

W przypadku gdyby Rada musiała umieścić Sri Lankę w wykazie niewspółpracujących państw trzecich zgodnie z postanowieniami art. 33 rozporządzenia w sprawie połowów NNN, niniejsza decyzja poprzedzająca ustalenia stałaby się nieaktualna.

(72)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Rybołówstwa i Akwakultury,

15.10.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 297/23

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

1.

2.

2.1.

„Homologacja pojazdu” oznacza homologację typu pojazdu w zakresie mechanizmów sterowania obsługiwanych przez kierowcę, jeżeli pojazd jest wyposażony w tego typu mechanizmy sterowania, oraz w odniesieniu do ich oznakowania.

2.2.

„Typ pojazdu” oznacza kategorię pojazdów o napędzie silnikowym, które nie różnią się od siebie pod względem rozwiązań mogących wpływać na funkcję lub umiejscowienie mechanizmów sterowania obsługiwanych przez kierowcę.

2.3.

„Pojazd” oznacza dwukołowy motocykl lub dwukołowy motorower zgodnie z pkt 2.1.1 lub 2.1.3 ujednoliconej rezolucji w sprawie budowy pojazdów (R.E.3) (1).

2.4.

„Mechanizm sterowania” oznacza część pojazdu lub urządzenie uruchamiane bezpośrednio przez kierowcę, które zmieniają stan lub funkcjonowanie pojazdu lub jakiejkolwiek jego części.

2.5.

„Urządzenie” oznacza element lub zbiór elementów wykorzystywanych do pełnienia co najmniej jednej funkcji.

2.6.

„Kierownica”oznacza część pręta lub prętów połączonych z głowicą widelca (zespołem kierowanego koła i zwrotnicy), za pomocą której steruje się pojazdem.

2.7.

„Kierownica: po prawej stronie” oznacza część kierownicy, która, patrząc w kierunku ruchu do przodu, znajduje się po prawej stronie wzdłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu.

2.8.

„Kierownica: po lewej stronie” oznacza część kierownicy, która, patrząc w kierunku ruchu do przodu, znajduje się po lewej stronie wzdłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu.

2.9.

„Kierownica: z przodu” oznacza część kierownicy umiejscowioną po stronie najbardziej oddalonej od miejsca siedzącego kierowcy.

2.10.

„Uchwyt” oznacza część kierownicy położoną najdalej od środka kierownicy, za którą kierowca pojazdu trzyma kierownicę.

2.11.

„Uchwyt obrotowy” oznacza uchwyt obsługujący mechanizm funkcyjny pojazdu, który swobodnie obraca się wokół kierownicy, gdy zostaje skręcony przez kierowcę pojazdu.

2.12.

„Rama” oznacza część ramy, podwozia lub łoża pojazdu, do której zamocowany jest silnik lub skrzynia biegów, lub sam silnik albo sama skrzynia biegów.

2.13.

„Rama: po lewej stronie” oznacza część ramy, która, patrząc w kierunku ruchu do przodu, znajduje się po lewej stronie wzdłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu.

2.14.

„Rama: po prawej stronie” oznacza część ramy, która, patrząc w kierunku ruchu do przodu, znajduje się po prawej stronie wzdłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu.

2.15.

„Dźwignia” oznacza urządzenie składające się z ramienia obracającego się na podparciu wahliwym, za pomocą którego obsługuje się mechanizm funkcjonalny pojazdu.

2.16.

„Dźwignia ręczna” oznacza dźwignię obsługiwaną ręcznie przez kierowcę.

Uwaga: o ile nie określono inaczej, dźwignię ręczną obsługuje się przez ściśnięcie (to znaczy ruch wierzchołka dźwigni w stronę konstrukcji nośnej), np. w celu uruchomienia mechanizmu hamulcowego lub w celu rozłączenia mechanizmu sprzęgła.

2.17.

„Dźwignia nożna” oznacza dźwignię obsługiwaną w wyniku kontaktu stopy kierowcy z występem wystającym z ramienia dźwigni.

2.18.

„Pedał” oznacza dźwignię obsługiwaną w wyniku kontaktu stopy kierowcy z podkładką umieszczoną na dźwigni w sposób umożliwiający wywarcie nacisku na ramię dźwigni.

Uwaga: o ile nie określono inaczej, pedał obsługuje się poprzez naciskanie, na przykład w celu uruchomienia mechanizmu hamulcowego.

2.19.

„Pedały napędzające” oznaczają urządzenia połączone z pewną formą skrzynki przekładniowej, których można używać do napędzania motoroweru.

2.20.

„Ramię” oznacza dźwignię podpartą obrotowo w jej środku lub w jego pobliżu, posiadającą na każdym ze swoich końców podkładkę lub występ, która jest obsługiwana w wyniku kontaktu stopy kierowcy ze wspomnianymi podkładkami lub występami.

2.21.

„Zgodny z kierunkiem ruchu wskazówek zegara” oznacza kierunek obrotu danej części wokół osi zgodny z kierunkiem ruchu wskazówek zegara, patrząc z góry lub od ze strony zewnętrznej danej części.

2.22.

„Przeciwny do kierunku ruchu wskazówek zegara” ma znaczenie odwrotne do „zgodny z kierunkiem ruchu wskazówek zegara”.

2.23.

„Zintegrowany układ hamulcowy” oznacza układ funkcjonowania (za pomocą mechanizmu hydraulicznego lub mechanizmu dźwigniowego, lub obu), w którym przednie i tylne hamulce pojazdu są sterowane co najmniej częściowo w wyniku zastosowania tylko jednego mechanizmu sterowania.

2.24.

„Wskaźnik” oznacza urządzenie przekazujące informacje dotyczące funkcjonowania lub stanu systemu lub części systemu, np. informacje o poziomie paliwa.

2.25.

„Lampka kontrolna” oznacza sygnał optyczny informujący o uruchomieniu urządzenia, poprawnym lub wadliwym funkcjonowaniu lub stanie albo o niezdolności do funkcjonowania.

2.26.

„Symbol” oznacza schemat, na podstawie którego rozpoznaje się mechanizm sterowania, lampkę kontrolną lub wskaźnik.

2.27.

„Optyczne urządzenie ostrzegawcze” oznacza światło, którym można migać w celu nadania sygnałów do zbliżających się pojazdów lub pojazdów znajdujących się z przodu, np. kiedy kierowca pojazdu zamierza wyprzedzić wolniej jadący pojazd.

2.28.

„W bezpośrednim sąsiedztwie” w odniesieniu do symbolu identyfikującego mechanizm sterowania, lampkę kontrolną lub wskaźnik oznacza, że symbol ten znajduje się bardzo blisko mechanizmu sterowania, lampki kontrolnej lub wskaźnika oraz że żaden inny mechanizm sterowania, lampka kontrolna, wskaźnik, symbol identyfikacyjny lub źródło światła nie znajduje się pomiędzy symbolem identyfikacyjnym a mechanizmem sterowania, lampką kontrolną lub wskaźnikiem, które przedmiotowy symbol przedstawia.

2.29.

„Powierzchnia wspólna” oznacza powierzchnię, na której może być wyświetlana więcej niż jedna lampka kontrolna, wskaźnik, symbol identyfikacyjny lub inny komunikat, ale nie jednocześnie.

3.2.1.

wystarczająco szczegółowe rysunki w odpowiedniej skali, przedstawiające części pojazdu, do których odnoszą się wymogi niniejszego regulaminu, a w razie potrzeby sam pojazd.

4.4.1.

okręgu otaczającego literę „E”, po której następuje numer wyróżniający kraj, który udzielił homologacji (2);

4.4.2.

numeru niniejszego regulaminu, a następnie litery „R”, myślnika i numeru homologacji umieszczonych z prawej strony okręgu opisanego w pkt 4.4.1.

5.2.5.1.

jest widoczny dla kierowcy oraz

5.2.5.2.

identyfikuje mechanizm sterowania, z którym jest powiązany, oraz

5.2.5.3.

identyfikuje wszystkie systemy pojazdu, którymi można sterować za pośrednictwem wielofunkcyjnego mechanizmu sterowania. Podfunkcje tych systemów nie muszą być pokazywane w najwyższej warstwie wielofunkcyjnego wyświetlacza, oraz

5.2.5.4.

nie wyświetla lampek kontrolnych wymienionych w tabeli 1.

5.5.3.1.

czerwony: natychmiastowe lub bezpośrednio grożące niebezpieczeństwo dla osób lub natychmiastowe lub bezpośrednio grożące niebezpieczeństwo bardzo poważnego uszkodzenia sprzętu;

5.5.3.2.

bursztynowy (żółty): ostrzeżenie, poza normalnym zakresem roboczym, wadliwe funkcjonowanie układu pojazdu, prawdopodobne uszkodzenie pojazdu lub inny stan mogący powodować zagrożenie w perspektywie długoterminowej;

5.5.3.3.

zielony: bezpieczeństwo, normalne warunki operacyjne (z wyjątkiem gdy w tabeli 1 wymaga się koloru niebieskiego lub bursztynowego).

5.6.1.

Lampki kontrolne i wskaźniki umieszczone na powierzchni wspólnej muszą spełniać wymogi opisane w pkt 5.3, 5.4 i 5.5 powyżej i muszą świecić się wraz z wystąpieniem warunków, które mają wskazywać.

5.6.2.

Lampki kontrolne i wskaźniki wymienione w tabeli 1 i umieszczone na powierzchni wspólnej muszą zapalać się z chwilą wystąpienia każdego warunku podstawowego.

5.6.3.

Z wyjątkiem sytuacji przedstawionych w pkt 5.6.4, 5.6.5 i 5.6.6 poniżej, w przypadku wystąpienia warunku prowadzącego do aktywacji co najmniej dwóch lampek kontrolnych, informacje muszą:

5.6.4.

Lampki kontrolne wadliwego funkcjonowania układu hamulcowego, świateł drogowych i kierunkowskazu nie mogą być wyświetlane na tej samej powierzchni wspólnej.

5.6.5.

Jeżeli występuje warunek prowadzący do aktywacji następujących lampek kontrolnych: wadliwego funkcjonowania układu hamulcowego, świateł drogowych i kierunkowskazu, wyświetlanych na powierzchni wspólnej wraz z innymi lampkami kontrolnymi, mają one pierwszeństwo w stosunku do wszystkich innych sygnałów wyświetlanych na powierzchni wspólnej.

5.6.6.

Informacje wyświetlone na powierzchni wspólnej mogą być kasowane automatycznie lub przez kierowcę, z wyjątkiem lampek kontrolnych wadliwego funkcjonowania układu hamulcowego, świateł drogowych i kierunkowskazu oraz tych lampek kontrolnych, które muszą być koloru czerwonego zgodnie z wymogami tabeli 1, jeżeli wystąpią warunki prowadzące do ich aktywacji.

6.1.1.

uznać za mało prawdopodobne, aby dokonane zmiany miały istotne negatywne skutki, i uznać, że w każdym przypadku dany pojazd nadal spełnia wymogi; lub

6.1.2.

zażądać kolejnego sprawozdania z badań od placówki technicznej upoważnionej do ich przeprowadzenia.

15.10.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 297/41

15.10.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 297/41

15.10.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 297/42

15.10.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 297/42