(1)

W dniu 22 stycznia 2007 r. Rada upoważniła Komisję do rozpoczęcia negocjacji z Ukrainą w sprawie zawarcia nowej umowy między Unią a Ukrainą, mającej zastąpić umowę o partnerstwie i współpracy (1).

(2)

Biorąc pod uwagę bliskie więzi historyczne oraz stale zacieśniające się stosunki między Stronami, a także ich dążenie do wzmocnienia i poszerzenia zakresu współpracy w ambitny i innowacyjny sposób, negocjacje w sprawie Układu o stowarzyszeniu między Unią Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej oraz ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Ukrainą, z drugiej strony (zwanego dalej „Układem”) zakończyły się pomyślnie parafowaniem Układu w 2012 r.

(3)

Należy podpisać Układ w imieniu Unii i należy zatwierdzić dołączony do niniejszej decyzji Akt końcowy. Układ powinien być częściowo tymczasowo stosowany zgodnie z jego art. 486 do czasu zakończenia procedur niezbędnych do jego zawarcia.

(4)

Tymczasowe stosowanie części Układu nie narusza podziału kompetencji między Unię Europejską a jej państwa członkowskie zgodnie z Traktatami.

(5)

Niniejsza decyzja nie dotyczy art. 17 Układu, który to artykuł zawiera szczególne zobowiązania dotyczące traktowania będących obywatelami państw trzecich pracowników legalnie zatrudnionych na terytorium drugiej Strony i jest objęty zakresem stosowania tytułu V części trzeciej Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE). Cel i treść tych postanowień jest różna i niezależna od celu i treści innych postanowień Układu służących ustanowieniu partnerstwa pomiędzy Stronami. Oddzielna deklaracja dotycząca art. 17 Układu zostanie przyjęta równolegle do niniejszej decyzji.

(6)

Zgodnie z art. 218 ust. 7 TFUE Rada powinna upoważnić Komisję do zatwierdzania zmian do Układu, które mają być przyjmowane przez Komitet Stowarzyszenia obradujący w składzie zajmującym się kwestiami dotyczącymi handlu zgodnie z art. 465 ust. 4 Układu, zaproponowanych przez Podkomitet ds. Oznaczeń Geograficznych na podstawie art. 211 Układu.

(7)

Należy określić stosowne procedury dotyczące ochrony oznaczeń geograficznych, które są chronione na podstawie Układu.

(8)

Układu nie należy interpretować jako przyznającego prawa lub nakładającego obowiązki, na które można bezpośrednio powoływać się w sądach i trybunałach Unii lub państw członkowskich.

(9)

W związku z podpisaniem preambuły, art. 1 oraz tytułów I, II i VII Układu podczas szczytu pomiędzy Unią i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Ukrainą, z drugiej strony, który odbył się w Brukseli w dniu 21 marca 2014 r., należy podpisać pozostałe części Układu,

—

tytuł III: artykuły 14 i 19,

—

tytuł IV (z wyjątkiem art. 158, w zakresie, w jakim artykuł ten dotyczy egzekwowania środkami prawnokarnymi praw własności intelektualnej; oraz z wyjątkiem art. 258 i 286 w zakresie, w jakim artykuły te mają zastosowanie do postępowania administracyjnego, przeglądu i odwołania na poziomie państwa członkowskiego).

Tymczasowe stosowanie art. 279 nie ma wpływu na suwerenne prawa państw członkowskich w odniesieniu do ich zasobów węglowodorów zgodnie z prawem międzynarodowym, w tym ich praw i obowiązków jako stron Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza z 1982 r.

Tymczasowe stosowanie art. 280 ust. 3 przez Unię nie ma wpływu na istniejący podział kompetencji między Unię i jej państwa członkowskie w odniesieniu do przyznawania zezwoleń na poszukiwanie, badanie i produkcję węglowodorów,

—

tytuł V: rozdział 1 (z wyłączeniem art. 338 lit. k), art. 339 i 342), rozdział 6 (z wyłączeniem art. 361, art. 362 ust. 1 lit. c), art. 364 i art. 365 lit. a) i c)), rozdział 7 (z wyłączeniem art. 368 ust. 3 i art. 369 lit. a) i d) (4)), rozdziały 12 i 17 (z wyłączeniem art. 404 lit. h)), rozdział 18 (z wyłączeniem art. 410 lit. b) i art. 411), rozdziały 20, 26, 28 oraz art. 353 i 428,

—

tytuł VI,

—

tytuł VII (z wyjątkiem art. 479 ust. 1), w zakresie, w jakim postanowienia tego tytułu ograniczają się do celu zapewnienia tymczasowego stosowania Układu zgodnie z niniejszym artykułem,

—

załączniki I–XXVI, załącznik XXVII (z wyjątkiem kwestii jądrowych), załączniki XXVIII–XXXVI (z wyjątkiem pkt 3 w załączniku XXXII),

—

załączniki XXXVIII–XLI, załączniki XLIII i XLIV, a także protokoły I–III.

(1)

Dnia 22 stycznia 2007 r. Rada upoważniła Komisję do rozpoczęcia negocjacji z Ukrainą w sprawie zawarcia nowej umowy między Unią a Ukrainą, mającej zastąpić umowę o partnerstwie i współpracy (1).

(2)

Biorąc pod uwagę bliskie więzi historyczne oraz stale zacieśniające się stosunki między Stronami, a także ich dążenie do wzmocnienia i poszerzenia zakresu współpracy w ambitny i innowacyjny sposób, negocjacje w sprawie Układu o stowarzyszeniu między Unią Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej oraz ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Ukrainą, z drugiej strony (zwanego dalej „Układem”) zakończyły się pomyślnie parafowaniem układu w 2012 r.

(3)

W związku z podpisaniem preambuły, art. 1 oraz tytułów I, II i VII Układu podczas szczytu pomiędzy Unią i jej państwami członkowskimi z jednej strony, a Ukrainą, z drugiej strony, który odbył się w Brukseli w dniu 21 marca 2014 r., należy podpisać pozostałe części Układu.

(4)

Niniejsza decyzja dotyczy jedynie art. 17 Układu, który to artykuł zawiera szczególne zobowiązania dotyczące traktowania będących obywatelami państw trzecich pracowników legalnie zatrudnionych na terytorium drugiej Strony i jest objęty zakresem stosowania tytułu V części trzeciej Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Cel i treść tych postanowień jest różna i niezależna od celu i treści innych postanowień Układu służących ustanowieniu partnerstwa pomiędzy Stronami. W odniesieniu do pozostałych postanowień Układu w zakresie w jakim nie zostały one jeszcze podpisane w dniu 21 marca 2014 r., równocześnie z niniejszą decyzją przyjęta zostanie odrębna decyzja.

(5)

Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 21 w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, te państwa członkowskie nie uczestniczą w przyjęciu niniejszej decyzji i nie są nią związane ani jej nie stosują.

(6)

Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji, nie jest nią związana ani jej nie stosuje.

(7)

Układu nie należy interpretować jako przyznającego prawa lub nakładającego obowiązki, na które można bezpośrednio powoływać się w sądach i trybunałach Unii lub państw członkowskich,

(1)

W dniu 22 stycznia 2007 r. Rada upoważniła Komisję Europejską do rozpoczęcia negocjacji z Ukrainą w sprawie zawarcia nowego układu między Unią Europejską a Ukrainą, mającego zastąpić umowę o partnerstwie i współpracy (1).

(2)

Uwzględniając bliskie związki historyczne i coraz bliższe powiązania między Stronami, a także ich dążenie do zacieśnienia i rozszerzenia stosunków w sposób ambitny i nowatorski, negocjacje w sprawie Układu o stowarzyszeniu między Unią Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej oraz ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Ukrainą, z drugiej strony (zwanego dalej „Układem”), zakończyły się pomyślnie parafowaniem Układu w 2012 r.

(3)

W dniu 15 maja 2013 r. Komisja Europejska zaproponowała Radzie podpisanie Układu w imieniu Unii i tymczasowe stosowanie jego części między Unią a Ukrainą zgodnie z jego art. 486 do czasu zawarcia Układu w późniejszym terminie.

(4)

Podpisanie i zawarcie Układu przebiega w drodze oddzielnej procedury w odniesieniu do kwestii objętych Traktatem o Unii Europejskiej i Traktatem o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

(5)

Układ obejmuje także kwestie wchodzące w zakres kompetencji Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej w zakresie, w jakim odnosi się on do kwestii jądrowych, a mianowicie art. 342 i załącznik XXVII.

(6)

Układ powinien zatem zostać zawarty również w imieniu Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej w odniesieniu do kwestii objętych traktatem Euratom.

(7)

Zgodnie z art. 102 traktatu Euratom Układ może wejść w życie w odniesieniu do Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Euratom) dopiero wówczas, gdy Komisja Europejska zostanie powiadomiona przez państwa członkowskie, że układ taki zaczął obowiązywać zgodnie z przepisami prawa krajowego każdego z państw członkowskich.

(8)

Należy zatem zatwierdzić zawarcie Układu przez Komisję Europejską występującą w imieniu Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej,

(1)

W rozporządzeniu Rady (UE) nr 43/2014 (2) określono kwoty na rok 2014.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2014 r.

(3)

Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

(1)

Na mocy decyzji 2014/492/UE wyrażono zgodę na podpisanie, w imieniu Unii Europejskiej, Układu o stowarzyszeniu między Unią Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej oraz ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Mołdawii, z drugiej strony (3) (zwanego dalej „układem”). Zgodnie z decyzją 2014/492/UE układ należy tymczasowo stosować do czasu zakończenia procedur prowadzących do jego zawarcia.

(2)

Zgodnie z art. 464 ust. 4 układu, tymczasowe stosowanie staje się skuteczne od pierwszego dnia drugiego miesiąca następującego po wymianie powiadomień. Ostatniego powiadomienia dokonano w dniu 25 lipca 2014 r. W związku z tym układ stosuje się tymczasowo od dnia 1 września 2014 r.

(3)

W załączniku XV-A do układu wymieniono unijne kontyngenty taryfowe na przywóz niektórych towarów pochodzących z Republiki Mołdawii. Zachodzi zatem konieczność otwarcia kontyngentów w odniesieniu do tych towarów.

(4)

W celu skorzystania z koncesji taryfowych przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu towarom wymienionym w załączniku powinien towarzyszyć dowód pochodzenia zgodnie z postanowieniami układu.

(5)

Komisja zarządza kontyngentami taryfowymi według zasady „kto pierwszy, ten lepszy” zgodnie z rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 2454/93 (4).

(6)

Układ jest stosowany tymczasowo od dnia 1 września 2014 r. W celu zagwarantowania skutecznego stosowania kontyngentów taryfowych przyznanych na mocy układu oraz zarządzania nimi niniejsze rozporządzenie należy stosować od tego dnia.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

(1)

Na mocy decyzji Rady 2014/494/UE wyrażono zgodę na podpisanie, w imieniu Unii Europejskiej, Układu o stowarzyszeniu między Unią Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej oraz ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Gruzją, z drugiej strony (3) (zwanego dalej „układem”). Zgodnie z decyzją 2014/494/UE układ należy tymczasowo stosować do czasu zakończenia procedur prowadzących do jego zawarcia.

(2)

Zgodnie z art. 431 ust. 4 układu, tymczasowe stosowanie staje się skuteczne od pierwszego dnia drugiego miesiąca następującego po wymianie powiadomień. Ostatniego powiadomienia dokonano w dniu 25 lipca 2014 r. W związku z tym układ stosuje się tymczasowo od dnia 1 września 2014 r.

(3)

W załączniku II-A do układu wymieniono unijne kontyngenty taryfowe na przywóz niektórych towarów pochodzących z Gruzji. Zachodzi zatem konieczność otwarcia kontyngentów w odniesieniu do tych towarów.

(4)

W celu skorzystania z koncesji taryfowych przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu towarom wymienionym w załączniku powinien towarzyszyć dowód pochodzenia zgodnie z postanowieniami układu.

(5)

Komisja zarządza kontyngentami taryfowymi według zasady „kto pierwszy, ten lepszy” zgodnie z rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 2454/93 (4).

(6)

Układ jest stosowany tymczasowo od dnia 1 września 2014 r. W celu zagwarantowania skutecznego stosowania kontyngentów taryfowych przyznanych na mocy układu oraz zarządzania nimi, niniejsze rozporządzenie należy stosować od tego dnia.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje — zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej — kryteria, na których podstawie Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodnie z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

(1)

Zgodnie z art. 18 ust. 1 Statutu Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego Europejski Bank Centralny (EBC) i krajowe banki centralne państw członkowskich, których walutą jest euro (zwane dalej „KBC”), mogą dokonywać właściwie zabezpieczonych operacji kredytowych z instytucjami kredytowymi oraz innymi uczestnikami rynku. Standardowe warunki, na jakich EBC i KBC są gotowe do przeprowadzania operacji kredytowych, w tym kryteria kwalifikowania zabezpieczeń operacji kredytowych Eurosystemu, zostały określone w załączniku I do wytycznych EBC/2011/14, jak również w decyzji EBC/2013/6, decyzji EBC/2013/35 (3) oraz decyzji EBC/2014/11 (4).

(2)

Zgodnie z pkt 1.6 załącznika I do wytycznych EBC/2011/14 Rada Prezesów EBC może w dowolnym czasie zmieniać instrumenty, warunki, kryteria i procedury realizacji operacji polityki pieniężnej Eurosystemu.

(3)

Na potrzeby wyboru właściwego ratingu wykorzystywanego do określenia kwalifikowania aktywów wykorzystywanych w operacjach kredytowych Eurosystemu oraz związanej z nimi redukcji wartości wprowadzono zasadę określającą pierwszeństwo ratingów. Zasada ta daje pierwszeństwo wykorzystaniu ratingów zewnętrznej instytucji oceny wiarygodności kredytowej (ECAI) nadanych emisji w stosunku do ratingów nadanych przez instytucję ECAI emitentowi i gwarantowi. W dniu 17 lipca 2013 r. Rada Prezesów postanowiła dodatkowo wzmocnić zasady dotyczące kontroli ryzyka poprzez zmianę kryteriów kwalifikowania i redukcji wartości zabezpieczeń akceptowanych na potrzeby operacji polityki pieniężnej Eurosystemu oraz poprzez przyjęcie określonych dodatkowych środków w celu zwiększenia ogólnej spójności zasad i ich stosowania w praktyce. W ramach przyjętych rozwiązań Eurosystem uściślił też zasady dotyczące pierwszeństwa ratingów. Środki te zostały określone w decyzji EBC/2013/35.

(4)

Zasada przyznająca pierwszeństwo ratingom nadanym przez instytucje ECAI emisji jest właściwa w odniesieniu do prywatnych emitentów, gdzie znaczenie ma zawartość informacji o ratingach emisji. W odniesieniu do emitentów publicznych zasada przyznająca pierwszeństwo ratingom nadanym przez instytucje ECAI emisji wymaga dostosowania, ponieważ ratingi emitenta, a nie ratingi emisji, uznawane są za właściwy środek oceny zdolności kredytowej tych emitentów.

(5)

W związku z powyższym decyzja EBC/2013/35 powinna zostać zmieniona,