5.9.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 265/1

(1)

W rozporządzeniu Rady (UE) nr 1262/2012 (2) określono kwoty na rok 2014.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2014 r.

(3)

Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

5.9.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 265/3

(1)

Zgodnie z art. 344 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 można zignorować ryzyko szczególne terminowego kontraktu na indeks giełdowy, traktowanego zgodnie z tym artykułem jako pojedynczy instrument kapitałowy, o ile przedmiotowy kontrakt jest przedmiotem obrotu giełdowego i odnosi się do stosownego indeksu o odpowiednim poziomie dywersyfikacji.

(2)

Jeżeli będący przedmiotem obrotu giełdowego terminowy kontrakt na indeks giełdowy ma odpowiedni poziom dywersyfikacji, można założyć, że tego rodzaju indeks giełdowy nie stanowi żadnego ryzyka szczególnego. Uznaje się, że ma to miejsce w przypadku, gdy indeks obejmuje co najmniej 20 akcji, żadna zaliczana do niego pojedyncza jednostka nie stanowi więcej niż 25 % całego indeksu, a 10 % największych akcji (zaokrąglając liczbę akcji w górę do kolejnej liczby naturalnej) stanowi mniej niż 60 % całego indeksu. Ponadto indeks musi obejmować akcje z co najmniej rynku krajowego oraz z co najmniej czterech spośród następujących sektorów gospodarki: ropa naftowa i gaz, materiały podstawowe, przemysł, towary konsumpcyjne, opieka zdrowotna, usługi dla konsumentów, telekomunikacja, usługi użyteczności publicznej, instytucje finansowe i technologia.

(3)

Z uwagi na fakt, że art. 344 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 odnosi się do „stosownych” kwalifikujących się indeksów, jedynie te indeksy giełdowe, które są stosowne dla instytucji finansowych w Unii, zostały poddane ocenie na podstawie kryteriów służących określaniu kwalifikujących się indeksów giełdowych.

(4)

Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt wykonawczych standardów technicznych przedłożony Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru Bankowego.

(5)

Europejski Urząd Nadzoru Bankowego przeprowadził otwarte konsultacje społeczne na temat projektu wykonawczych standardów technicznych, który stanowi podstawę niniejszego rozporządzenia, dokonał analizy potencjalnych powiązanych kosztów i korzyści oraz zwrócił się o wydanie opinii do Bankowej Grupy Interesariuszy powołanej na podstawie art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 (2),

5.9.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 265/7

(1)

W lipcu 2005 r., rozporządzeniem (WE) nr 1174/2005 (2), Rada nałożyła ostateczne cło antydumpingowe na przywóz ręcznych wózków paletowych oraz ich zasadniczych części pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”). Środki przyjęły formę cła antydumpingowego ad valorem na poziomie od 7,6 % do 46,7 %.

(2)

W lipcu 2008 r., w następstwie przeglądu okresowego dotyczącego zakresu produktu, Rada uściśliła w rozporządzeniu (WE) nr 684/2008 (3) zakres produktu na potrzeby pierwotnego dochodzenia.

(3)

W czerwcu 2009 r., w następstwie dochodzenia w sprawie obejścia środków, rozporządzeniem (WE) nr 499/2009 (4) Rada rozszerzyła ostateczne cło antydumpingowe mające zastosowanie do „wszystkich innych przedsiębiorstw” nałożone rozporządzeniem (WE) nr 1174/2005 na ręczne wózki paletowe i ich zasadnicze części wysyłane z Tajlandii, niezależnie od tego, czy są one zgłaszane jako pochodzące z Tajlandii, czy też nie.

(4)

W październiku 2011, w następstwie przeglądu wygaśnięcia na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 1008/2011 (5) Rada nałożyła ostateczne cło antydumpingowe na przywóz ręcznych wózków paletowych oraz ich zasadniczych części pochodzących z ChRL. Rozszerzone cło antydumpingowe, o którym mowa w motywie 3 powyżej, zostało także utrzymane na mocy rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 1008/2011.

(5)

Obecnie obowiązujące środki to cło antydumpingowe nałożone rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 1008/2011 w następstwie przeglądu wygaśnięcia na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1225/2009 („dochodzenie w ramach przeglądu wygaśnięcia”), zmienionym rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 372/2013 (6) w następstwie przeglądu okresowego na podstawie art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego („dochodzenie w ramach przeglądu okresowego”). Stawka celna na przywóz do Unii ręcznych wózków paletowych oraz ich zasadniczych części pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („państwo, którego dotyczy postępowanie” lub „ChRL”) wynosi obecnie 70,8 %. Środki te mają również zastosowanie do przywozu ręcznych wózków paletowych oraz ich zasadniczych części wysyłanych z Tajlandii, zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące z Tajlandii, zgodnie z rozporządzeniem wykonawczym Rady (WE) nr 499/2009 w następstwie dochodzenia w sprawie obejścia środków na podstawie art. 13 rozporządzenia podstawowego.

(6)

Komisja Europejska („Komisja”) otrzymała wniosek o dokonanie przeglądu pod kątem nowego eksportera na podstawie art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Wniosek został złożony w dniu 3 maja 2013 r. przez Ningbo Logitrans Handling Equipment Co., Ltd. („wnioskodawca”), producenta eksportującego ręcznych wózków paletowych oraz ich zasadniczych części w ChRL.

(7)

Wnioskodawca stwierdził, że działa w warunkach gospodarki rynkowej w rozumieniu art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego.

(8)

Twierdził również, że nie dokonywał wywozu ręcznych wózków paletowych ani ich zasadniczych części do Unii w okresie objętym dochodzeniem, na podstawie którego wprowadzono środki antydumpingowe, czyli w okresie od dnia 1 kwietnia 2003 r. do dnia 31 marca 2004 r. („okres objęty pierwotnym dochodzeniem”). Twierdził, że nie dokonywał wywozu produktu objętego postępowaniem również w późniejszym okresie objętym dochodzeniem w ramach przeglądu okresowego, tj. od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2011 r.

(9)

Ponadto wnioskodawca twierdził, że nie jest powiązany z żadnym z producentów eksportujących ręcznych wózków paletowych oraz ich zasadniczych części, które podlegają wyżej wymienionym środkom antydumpingowym.

(10)

Twierdził również, że rozpoczął wywóz ręcznych wózków paletowych oraz ich zasadniczych części do Unii po upływie okresu objętego pierwotnym dochodzeniem i późniejszego okresu objętego dochodzeniem w ramach przeglądu okresowego.

(11)

Komisja zbadała dowody prima facie dostarczone przez wnioskodawcę i uznała je za wystarczające do uzasadnienia wszczęcia przeglądu zgodnie z art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Po konsultacji z Komitetem Doradczym oraz po umożliwieniu zainteresowanym podmiotom przemysłu unijnego przedłożenia uwag, rozporządzeniem Komisji (UE) nr 32/2014 (7) Komisja wszczęła przegląd zgodnie z art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(12)

Artykułem 2 rozporządzenia (UE) nr 32/2014 uchylono cło antydumpingowe nałożone rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 1008/2011 zmienionym rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 372/2013 w odniesieniu do przywozu ręcznych wózków paletowych oraz ich zasadniczych części produkowanych i sprzedawanych na wywóz do Unii przez wnioskodawcę. Równocześnie w art. 3 rozporządzenia (UE) nr 32/2014 zobowiązano organy celne do podjęcia odpowiednich kroków w celu rejestrowania tego przywozu.

(13)

W rozporządzeniu (UE) nr 32/2014 określono, że w wypadku ustalenia, że wnioskodawca spełnia wymagania pozwalające na objęcie go indywidualną stawką cła, konieczna może się okazać zmiana stawki cła stosowanej dotąd na podstawie art. 1 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 1008/2011 zmienionego rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 372/2013.

(14)

Produktem objętym postępowaniem są ręczne wózki paletowe oraz ich zasadnicze części, tj. podwozia i systemy hydrauliczne, obecnie objęte kodami CN ex 8427 90 00 (kody TARIC 8427900011 i 8427900019) i ex 8431 20 00 (kody TARIC 8431200011 i 8431200019), pochodzące z Chińskiej Republiki Ludowej.

(15)

Komisja oficjalnie powiadomiła o wszczęciu przeglądu przemysł unijny, wnioskodawcę oraz przedstawicieli państwa wywozu. Zainteresowanym stronom umożliwiono wyrażenie opinii na piśmie i ustnie.

(16)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszelkie informacje, które uznała za niezbędne do określenia statusu nowego eksportera i warunków gospodarki rynkowej oraz stwierdzenia dumpingu. Komisja przesłała wnioskodawcy i jego przedsiębiorstwom powiązanym formularz wniosku o traktowanie na zasadach rynkowych wraz z kwestionariuszem i otrzymała odpowiedź w wyznaczonym terminie. Wizyty weryfikacyjne odbyły się w lokalach wnioskodawcy i jego przedsiębiorstwa powiązanego w Danii — Logitrans A/S.

(17)

Dochodzenie przeglądowe dotyczące ustalenia dumpingu objęło okres od dnia 1 lipca 2012 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. („okres objęty dochodzeniem przeglądowym”).

(18)

W toku dochodzenia potwierdzono, że wnioskodawca nie dokonywał wywozu produktu objętego postępowaniem w okresie objętym pierwotnym dochodzeniem, tj. od dnia 1 kwietnia 2003 r. do dnia 31 marca 2004 r., ani w późniejszym okresie objętym dochodzeniem w ramach przeglądu okresowego, tj. od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2011 r., oraz że rozpoczął wywóz do Unii po upływie tych okresów.

(19)

Ponadto wnioskodawca był w stanie wykazać, że nie ma żadnych bezpośrednich ani pośrednich powiązań z żadnym z chińskich producentów eksportujących podlegających środkom antydumpingowym obowiązującym w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem.

(20)

Potwierdza się zatem, że wnioskodawcę należy uznać za nowego eksportera zgodnie z art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, w związku z czym należy ustalić dla niego indywidualny margines dumpingu.

(21)

Na podstawie art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego Komisja ustala wartość normalną zgodnie z art. 2 ust. 1–6 tego rozporządzenia w odniesieniu do producentów eksportujących w ChRL, którzy spełniają kryteria zawarte w art. 2 ust. 7 lit. c) tego rozporządzenia i którym w związku z tym można było przyznać MET.

(22)

Wnioskodawca jest przedsiębiorstwem prywatnym, a wszystkie jego udziały są w posiadaniu spółki, której bezpośrednimi udziałowcami są spółki w Unii Europejskiej. Bieżące decyzje gospodarcze podejmowane są przez dyrektora wykonawczego, który jest obywatelem Unii Europejskiej, a także członkiem zarządu. Główne decyzje gospodarcze są podejmowane przez zgromadzenie udziałowców. W podejmowaniu decyzji nie brał udziału żaden urzędnik państwowy, a organy państwowe ChRL nie ingerowały w nie w żaden inny sposób.

(23)

Ponadto głównym nakładem w produkcji ręcznych wózków paletowych i ich zasadniczych części były w przypadku wnioskodawcy półobrobione części metalowe ze stali węglowej walcowanej na gorąco, nabywane od różnych dostawców w ChRL, tj. stal węglowa walcowana na gorąco przetworzona już na części.

(24)

Na podstawie publicznie dostępnych informacji (8) ustalono, że ceny przetworzonych części metalowych płacone przez wnioskodawcę były wystarczająco wysokie, aby odzwierciedlić ceny stali na rynku międzynarodowym i wartość dodaną przetwarzania stali walcowanej na gorąco na półobrobione części metalowe. W związku z tym nie stwierdzono w tym przypadku, aby zniekształcenie cen stali nieprzetworzonej w ChRL, stwierdzone w dochodzeniu w ramach przeglądu okresowego (9), zostało przeniesione na ceny przetworzonych części metalowych płacone przez wnioskodawcę.

(25)

Na podstawie powyższego stwierdzono zatem, że wnioskodawca wykazał, że spełnia kryterium 1 określone w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego.

(26)

Przedsiębiorstwo to posiadało jeden pełny zestaw podstawowej dokumentacji księgowej, która była niezależnie kontrolowana zgodnie z międzynarodowymi standardami rachunkowości i była stosowana do wszystkich celów. Stwierdzono zatem, że wnioskodawca wykazał, że spełnia kryterium 2 określone w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego.

(27)

Wnioskodawca nie otrzymywał żadnych pożyczek od chińskich instytucji finansowych ani też pożyczek, które nie byłyby udzielane na warunkach rynkowych pod względem zabezpieczenia, oprocentowania i innych warunków. Nic nie wskazywało na jakiekolwiek inne zniekształcenia lub korzyści związane z lokalizacją lub obiektami, ani też jakąkolwiek inną ingerencję państwa w funkcjonowanie przedsiębiorstwa wnioskodawcy. Nie zostało ono również uznane za przedsiębiorstwo zaawansowanych technologii, co umożliwiłoby mu uzyskiwanie korzyści w postaci pomocy państwa. Stwierdzono zatem, że wnioskodawca wykazał, że spełnia kryterium 3 określone w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego.

(28)

Ustalono również, że wnioskodawca podlega odpowiednim przepisom ustawowym dotyczącym upadłości i własności ChRL, które gwarantują pewność i stabilność prawną działania przedsiębiorstw. Nic nie wskazywało na to, aby przepisy te nie były stosowane lub wdrażane w odniesieniu do wnioskodawcy. Stwierdzono zatem, że wnioskodawca wykazał, że spełnia kryterium 4 określone w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego.

(29)

Dochodzenie nie wykazało wreszcie żadnych ograniczeń w zakresie stosowania i przeliczania waluty obcej. Transakcje walutowe wnioskodawcy dokonywane były według kursów rynkowych. Przedsiębiorstwo było w stanie swobodnie dysponować swoimi środkami finansowymi. Stwierdzono zatem, że wnioskodawca wykazał, że spełnia kryterium 5 określone w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego.

(30)

Na podstawie powyższych ustaleń stwierdzono, że wnioskodawca może otrzymać MET, przez co wartość normalna w odniesieniu do niego będzie ustalana zgodnie z art. 2 ust. 1–6 rozporządzenia podstawowego.

(31)

Komisja ujawniła wyniki analizy MET wnioskodawcy, władzom ChRL i przemysłowi unijnemu oraz umożliwiła im przedstawienie uwag.

(32)

Przedstawiciele przemysłu unijnego twierdzili, że publicznie dostępne informacje o międzynarodowych cenach stali (zob. motyw 24 powyżej) nie stanowią właściwej podstawy dla porównania, ponieważ ceny płacone przez mniejsze podmioty na rynku stali są o co najmniej 20 % wyższe od międzynarodowych cen referencyjnych. Przemysł unijny utrzymywał ponadto, że cena płacona za przetworzone części metalowe wykorzystywane w produkcji ręcznych wózków paletowych w Unii jest znacznie wyższa od cen płaconych przez wnioskodawcę, co samo w sobie wskazuje, że cena płacona przez wnioskodawcę za takie części jest zniekształcona.

(33)

Międzynarodowe ceny referencyjne zostały również wykorzystane jako podstawa do porównania w dochodzeniu w ramach przeglądu okresowego; wówczas nie zastosowano żadnych korekt tych cen (10). W istocie ponieważ wszelka nadwyżka w stosunku do międzynarodowych cen referencyjnych zależy od poszczególnych czynników specyficznych dla każdego podmiotu gospodarczego na rynku, brak jest obiektywnej podstawy do wprowadzenia ogólnego dostosowania z tytułu domniemanej marży. Z tego też względu twierdzenie, że międzynarodowe ceny referencyjne powinny zostać dostosowane, zostało odrzucone.

(34)

Jeśli chodzi o cenę przetworzonych części metalowych wykorzystywanych w produkcji ręcznych wózków paletowych w Unii, z dowodów przedstawionych przez przemysł unijny nie wynikało, aby ich cena płacona przez wnioskodawcę była zniekształcona. Wynikało to z faktu, że — jak opisano w motywie 33 powyżej — wszelka nadwyżka w stosunku do międzynarodowych cen referencyjnych zależy od poszczególnych czynników specyficznych dla każdego podmiotu gospodarczego na rynku, toteż brak jest obiektywnej podstawy do wprowadzenia ogólnego dostosowania z tytułu domniemanej marży. Ponadto przedstawione dowody wykazały, że na ceny takich części metalowych wpływa, oprócz cen stali, wiele innych czynników, co uniemożliwia wyciągnięcie wniosków co do odpowiedniego poziomu cen takich części, który można by wykorzystać jako punkt odniesienia. W związku z tym argument, że na podstawie cen płaconych za przetworzone części metalowe w Unii należy uznać cenę takich części zapłaconą przez wnioskodawcę za zniekształconą, został odrzucony.

(35)

Przemysł unijny argumentował również, że ceny stali w ChRL są dotowane i ogólnie zniekształcone i że fakt ten sam w sobie jest wystarczający, by uznać, że ceny dalej przetwarzanych części metalowych w ChRL mogą również być zniekształcone.

(36)

Zgodnie z orzecznictwem Sądu, jakkolwiek Komisja może powoływać się na względy makroekonomiczne, jak np. zniekształcenia cen surowców na poziomie danej branży lub sektora, to decyzję w sprawie MET należy podejmować indywidualnie dla każdego przedsiębiorstwa na podstawie oceny, czy ceny płacone przez daną spółkę za jej wkład surowcowy odzwierciedlają wartości rynkowe (11). Wyjaśniono także, że Komisja może porównywać średnie krajowe ceny surowca w ChRL ze średnimi cenami międzynarodowymi w celu ustalenia, czy na tej podstawie należy przyznać MET (12).

(37)

Jak wyjaśniono w motywie 24, ustalono, że obserwowane zniekształcenia cen na rynku nieprzetworzonej stali w ChRL nie były przenoszone na ceny przetworzonych części metalowych płacone przez wnioskodawcę. Takie podejście jest zgodne z orzecznictwem, ponieważ bierze się pod uwagę indywidualną sytuację wnioskodawcy, dlatego też argument przemysłu unijnego w tym względzie został odrzucony.

(38)

Wreszcie przedstawiciele przemysłu unijnego twierdzili, że przyznanie indywidualnego marginesu antydumpingowego dla wnioskodawcy stwarzałoby wysokie ryzyko obejścia środków, ponieważ wnioskodawca już zakupywał ręczne wózki paletowe od innego dostawcy w ChRL i następnie wywoził je do Unii.

(39)

Stwierdzenie o zwiększonym ryzyku obejścia środków nie zostało poparte żadnymi dowodami. W szczególności stwierdzono, że wnioskodawca nie jest powiązany ze wspomnianym dostawcą ani z żadnym innym dostawcą w ChRL. W toku dochodzenia nie potwierdzono zatem zwiększonego ryzyka obejścia środków w tym konkretnym przypadku. Ponadto ryzyko obejścia środków samo w sobie nie jest wymienione jako kryterium w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego i w związku z tym nie jest istotne przy ustalaniu, czy przedsiębiorstwo kwalifikuje się do przyznania MET. Argument ten został zatem odrzucony.

(40)

Po ujawnieniu ustaleń przedstawiciele przemysłu unijnego powtórzyli swoje argumenty mówiące, że publicznie dostępne informacje o międzynarodowych cenach stali nie stanowią właściwej podstawy dla porównania, ponieważ ceny płacone przez mniejsze podmioty na rynku stali są wyższe od międzynarodowych cen referencyjnych, a także od cen płaconych przez przedsiębiorstwa, które były przedmiotem dochodzenia w ramach przeglądu okresowego, o którym mowa w motywie 24 powyżej. Przemysł unijny twierdził również, że w dokonanym przez Komisję porównaniu cen, o którym mowa w motywie 24, nie uwzględniono należycie kosztu przetwarzania części metalowych.

(41)

Argumenty przedstawione przez przemysł unijny nie zostały jednak poparte żadnymi nowymi dowodami. Uznano zatem, że stanowiły one jedynie powtórzenie wcześniej przedstawionych argumentów, do których odniesiono się już w motywach 32–37, powyżej, i zostały one odrzucone.

(42)

Komisja zbadała w pierwszej kolejności, czy wielkość całkowitej dokonywanej przez wnioskodawcę sprzedaży produktu podobnego niezależnym klientom na rynku krajowym była reprezentatywna, tj. czy całkowita wielkość takiej sprzedaży wynosiła co najmniej 5 % całkowitej wielkości sprzedaży eksportowej produktu objętego postępowaniem do Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Komisja ustaliła, że całkowita wielkość sprzedaży produktu podobnego na rynku krajowym nie była reprezentatywna, ponieważ była poniżej progu 5 %.

(43)

Ponieważ wielkość sprzedaży krajowej nie była reprezentatywna, Komisja skonstruowała wartość normalną zgodnie z art. 2 ust. 3 i 6 rozporządzenia podstawowego.

(44)

Wartość normalną skonstruowano poprzez dodanie do średniego kosztu produkcji w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym średnich ważonych poniesionych kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych („SG&A”) i średniego ważonego zysku uzyskanego przez wnioskodawcę ze sprzedaży krajowej produktu podobnego w zwykłym obrocie handlowym w okresie objętym dochodzeniem.

(45)

Wnioskodawca prowadził wywóz ręcznych wózków paletowych, ale również ich zasadniczych części (systemów hydraulicznych), które również stanowią produkt objęty postępowaniem. Wartość i wielkość wywozu mechanizmów hydraulicznych w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym była stosunkowo niewielka. Ponadto mechanizmy hydrauliczne nie były odsprzedawane niezależnym klientom przez przedsiębiorstwo powiązane w Unii. Były one wykorzystywane wyłącznie do produkcji ręcznych wózków paletowych przez przedsiębiorstwo powiązane w Unii, które następnie sprzedawało produkt końcowy (ręczne wózki paletowe) na rynku unijnym. W związku z powyższym nie istniała cena odsprzedaży mechanizmów hydraulicznych. Ponadto ponieważ obecny przegląd dotyczy tylko jednego przedsiębiorstwa, nie były dostępne inne dane, na podstawie których można byłoby racjonalnie ustalić ceny odsprzedaży mechanizmów hydraulicznych. W związku z tym nie ustalono ceny eksportowej mechanizmów hydraulicznych. W porozumieniu z wnioskodawcą uznano, że w odniesieniu do zasadniczych części reprezentatywna jest cena eksportowa ustalona dla ręcznych wózków paletowych i tę właśnie cenę wykorzystano.

(46)

Sprzedaży eksportowej dokonywano za pośrednictwem powiązanego importera w Unii, który odsprzedawał produkt niezależnym klientom w Unii. W związku z tym cenę eksportową ustalono zgodnie z art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego na podstawie ceny pierwszej odsprzedaży przywożonego produktu niezależnym nabywcom w Unii po odjęciu wszystkich kosztów poniesionych między przywozem a odsprzedażą (SG&A) oraz uzasadnionej marży zysku. Wykorzystano rzeczywiste koszty SG&A powiązanego importera. Jeśli chodzi o uzasadnioną marżę zysku, wobec braku innych dostępnych informacji zastosowano szacowaną marżę zysku w wysokości 5 %.

(47)

Po ujawnieniu ustaleń wnioskodawca zakwestionował ustalony w toku dochodzenia poziom kosztów SG&A związanych ze sprzedażą produktu objętego postępowaniem, twierdząc, że wyższe koszty poniesione przy sprzedaży innych produktów nie powinny być przypisywane do produktu objętego postępowaniem. Twierdzenie to przeczyło zweryfikowanym danym. Wnioskodawca nie był również w stanie przedstawić alternatywnej alokacji kosztów ani żadnych dowodów, które potwierdzałyby jego twierdzenie. Zostało ono zatem odrzucone.

(48)

Po ujawnieniu ustaleń wnioskodawca twierdził, że pomimo powiązania eksportera ze wspomnianym powiązanym importerem w Unii ceny eksportowe ustalane były na warunkach rynkowych i nie powinny były one zostać uznane za niewiarygodne. Wnioskodawca stwierdził w związku z tym, że cena eksportowa powinna zostać ustalona zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego jako cena płacona przez powiązanego importera.

(49)

Dowody dostarczone przez wnioskodawcę nie potwierdziły stwierdzenia, że cenę ustalano na warunkach rynkowych. W związku z tym cena transferowa pomiędzy powiązanymi przedsiębiorstwami nie była na takim poziomie, aby powiązany importer był w stanie osiągnąć rozsądny zysk w Unii. Komisja stwierdziła zatem, że wewnętrzna cena transferowa nie odzwierciedlała odpowiedniej wartości rynkowej produktu objętego postępowaniem. Powyższe stwierdzenie zostało zatem odrzucone.

(50)

Po ujawnieniu ustaleń wnioskodawca twierdził także, że zapłacone cła antydumpingowe były należycie odzwierciedlone w cenach odsprzedaży i cenach dalszej sprzedaży w Unii, a zatem przy konstruowaniu ceny eksportowej nie należało odliczać kwot zapłaconych ceł antydumpingowych zgodnie z art. 11 ust. 10 rozporządzenia podstawowego.

(51)

Dowody dostarczone przez wnioskodawcę nie wskazywały jednak na to, aby cła antydumpingowe były należycie odzwierciedlone w cenach odsprzedaży i cenach dalszej sprzedaży w Unii. Dowody wskazywały jedynie na bardzo niewielki wzrost, który i tak miał miejsce dopiero po okresie objętym dochodzeniem. W związku z powyższym argument ten został odrzucony.

(52)

Wartość normalną i cenę eksportową porównano na podstawie ceny ex-works. Aby zapewnić rzetelne porównanie, wzięto pod uwagę, w formie dostosowań, różnice wpływające na porównywalność cen zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. Na tej podstawie dokonano dostosowań z tytułu kosztów transportu i pakowania oraz opłat przywozowych, w tym należności celnych (4 %) i ceł antydumpingowych (46,7 % i 70,8 %, odpowiednio nałożonych rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 1008/2011 i zmienionych rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 372/2013) bezpośrednio w odniesieniu do ceny eksportowej, we wszystkich przypadkach, w których wykazano różnice wpływające na porównywalność cen. Zgodnie z art. 19 rozporządzenia podstawowego wyżej wymienione koszty transportu i pakowania uznaje się za informacje poufne. Informacje te zostały jednak zweryfikowane przez Komisję i uznano, że poziom wspomnianych kosztów nie odbiega od normalnego.

(53)

Po ujawnieniu ustaleń wnioskodawca złożył wniosek o dostosowanie poziomu obrotu handlowego na podstawie rzekomej różnicy pomiędzy sprzedażą na rynku krajowym i na rynku eksportowym. Wnioskodawca twierdził, że cała sprzedaż na rynku krajowym dokonywana była na rzecz użytkowników końcowych, zaś w Unii była dokonywana na rzecz dystrybutorów lub importerów. Wnioskodawca twierdził, że należy dokonać specjalnego dostosowania zgodnie z art. 2 ust. 10 lit. d) ppkt (ii) rozporządzenia podstawowego.

(54)

Wnioskodawca nie dostarczył żadnych nowych ani dodatkowych informacji na poparcie swojego wniosku. Na podstawie informacji zgromadzonych i zweryfikowanych podczas dochodzenia nie można było ustalić, że zniżki dla sprzedawców i importerów związane były z odmiennym celem sprzedaży. Nie można było zatem wykazać, że rzekoma różnica w poziomie handlu miała wpływ na ceny sprzedaży i porównywalność cen. Na tej podstawie wniosek został odrzucony.

(55)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego margines dumpingu został ustalony na podstawie porównania średniej ważonej wartości normalnej i średniej ważonej ceny eksportowej, jak określono powyżej.

(56)

Porównanie wykazało istnienie dumpingu na poziomie 54,1 %, wyrażonym jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem.

(57)

Ustalony margines dumpingu był niższy od ogólnokrajowego poziomu usunięcia szkody ustalonego dla ChRL w pierwotnym dochodzeniu, o którym mowa w motywie 1 powyżej. Należy zatem nałożyć cło na podstawie marginesu dumpingu na przywóz ręcznych wózków paletowych oraz ich zasadniczych części produkowanych przez Ningbo Logitrans Handling Equipment Co., Ltd., a w związku z tym należy odpowiednio zmienić rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 372/2013.

(58)

W świetle powyższych ustaleń wprowadzone cło antydumpingowe należy pobrać z mocą wsteczną od przywozu produktu objętego postępowaniem, który poddano obowiązkowi rejestracji zgodnie z art. 3 rozporządzenia (UE) nr 32/2014.

(59)

Zainteresowane strony poinformowano o zasadniczych faktach i okolicznościach, na podstawie których planowano nałożyć zmienione cło na dokonywany przez wnioskodawcę przywóz ręcznych wózków paletowych i ich zasadniczych części oraz pobrać to cło z mocą wsteczną od przywozu podlegającego rejestracji. Rozpatrzono i w stosownych przypadkach uwzględniono uwagi zainteresowanych stron.

(60)

Niniejszy przegląd nie ma wpływu na datę wygaśnięcia środków nałożonych rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 1008/2011 zmienionym rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 372/2013, zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(61)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 15 ust. 1 rozporządzenia podstawowego,

5.9.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 265/15

(1)

Artykuł 17 lit. e) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 ustanawia przyznanie dopłat do prywatnego przechowywania masła.

(2)

W dniu 7 sierpnia 2014 r. rząd rosyjski wprowadził zakaz przywozu niektórych produktów z Unii do Rosji, w tym produktów mleczarskich. Jak wynika ze zmian cen i zapasów masła, sytuacja na rynku jest wyjątkowo trudna; sytuacji tej można zaradzić lub ją złagodzić przez przechowywanie. W związku z obecną sytuacją na rynku należy przyznać dopłaty do prywatnego przechowywania masła oraz ustalić z góry stawkę dopłat.

(3)

Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 826/2008 (4) wprowadzono wspólne zasady realizacji systemu dopłat do prywatnego przechowywania.

(4)

Na podstawie art. 6 rozporządzenia (WE) nr 826/2008 dopłaty ustalone z góry mają być przyznawane zgodnie ze szczegółowymi zasadami i warunkami określonymi w rozdziale III wymienionego rozporządzenia.

(5)

Zgodnie z art. 16 ust. 2 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 826/2008 oraz w celu zapewnienia przechowywania jednolitych partii rozsądnej wielkości właściwe jest określenie wymogów dotyczących „przechowywanej partii”.

(6)

Ze względu na skuteczność administracyjną i uproszczenia administracyjne, oraz ponieważ wymagane szczegółowe informacje dotyczące przechowywania znajdują się już we wniosku o dopłatę, należy odstąpić od wymogu dostarczenia po zawarciu umowy tych samych informacji, określonych w art. 20 akapit pierwszy lit. a) rozporządzenia (WE) nr 826/2008.

(7)

W celu uproszczenia i ze względu na wydajność logistyczną należy pozwolić państwom członkowskim na odstąpienie od wymogu oznakowania numerem umowy każdej przechowywanej jednostki, o ile numer umowy jest wprowadzony do rejestru magazynu.

(8)

Ze względu na skuteczność administracyjną i uproszczenia administracyjne oraz uwzględniając szczególną sytuację związaną z przechowywaniem masła, kontrole przewidziane w art. 36 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 826/2008 należy przeprowadzać w odniesieniu do co najmniej połowy liczby umów. W związku z tym należy ustanowić odstępstwo od przepisów tego artykułu.

(9)

Zgodnie z art. 4 rozporządzenia (UE) nr 1370/2013 pomoc na prywatne przechowywanie ustalaną z wyprzedzeniem należy określać na podstawie kosztów przechowywania lub innych odpowiednich czynników rynkowych. Należy ustalić dopłaty na pokrycie stałych kosztów przechowywania dotyczących przyjęcia do magazynu i wydania z magazynu określonych produktów oraz dopłaty na dzień przechowywania na pokrycie kosztów przechowywania i finansowania.

(10)

Zgodnie z art. 35 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 826/2008 oraz aby ściśle monitorować stosowanie tego środka, należy określić termin przesyłania powiadomień, o których mowa w art. 35 ust. 1 lit. a) tego rozporządzenia.

(11)

Aby wywrzeć natychmiastowy wpływ na rynek oraz przyczynić się do ustabilizowania cen, tymczasowy środek przewidziany w niniejszym rozporządzeniu powinien wejść w życie następnego dnia po opublikowaniu niniejszego rozporządzenia.

(12)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

—

18,93 EUR za tonę przechowywanych produktów w odniesieniu do stałych kosztów przechowywania,

—

0,28 EUR za tonę przechowywanych produktów i na dzień przechowywania objętego umową.

(a)

najpóźniej w każdy wtorek za tydzień poprzedni — informacje o ilościach, w odniesieniu do których podpisano umowy, oraz o ilościach produktów, w odniesieniu do których złożono wnioski o zawarcie umów, zgodnie z art. 35 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 826/2008;

(b)

najpóźniej na koniec każdego miesiąca za miesiąc poprzedni — informacje o zapasach wymagane na mocy art. 35 ust. 1 lit b) rozporządzenia (WE) nr 826/2008.

5.9.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 265/18

(1)

Artykuł 17 lit. g) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 ustanawia przyznanie dopłat do prywatnego przechowywania odtłuszczonego mleka w proszku.

(2)

W dniu 7 sierpnia 2014 r. rząd rosyjski wprowadził zakaz przywozu niektórych produktów z Unii do Rosji, w tym produktów mleczarskich. Jak wynika ze zmian cen i zapasów odtłuszczonego mleka w proszku, sytuacja na rynku jest wyjątkowo trudna; sytuacji tej można zaradzić lub ją złagodzić przez przechowywanie. W związku z obecną sytuacją na rynku należy przyznać dopłaty do prywatnego przechowywania odtłuszczonego mleka w proszku oraz ustalić z góry stawkę dopłat.

(3)

Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 826/2008 (4) wprowadzono wspólne zasady realizacji systemu dopłat do prywatnego przechowywania.

(4)

Na podstawie art. 6 rozporządzenia (WE) nr 826/2008 dopłaty ustalone z góry mają być przyznawane zgodnie ze szczegółowymi zasadami i warunkami określonymi w rozdziale III wymienionego rozporządzenia.

(5)

Zgodnie z art. 16 ust. 2 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 826/2008 oraz w celu zapewnienia przechowywania jednolitych partii rozsądnej wielkości właściwe jest określenie wymogów dotyczących „przechowywanej partii”.

(6)

Ze względu na skuteczność administracyjną i uproszczenia administracyjne, oraz ponieważ wymagane szczegółowe informacje dotyczące przechowywania znajdują się już we wniosku o dopłatę, należy odstąpić od wymogu dostarczenia po zawarciu umowy tych samych informacji, określonych w art. 20 akapit pierwszy lit. a) rozporządzenia (WE) nr 826/2008.

(7)

W celu uproszczenia i ze względu na wydajność logistyczną należy pozwolić państwom członkowskim na odstąpienie od wymogu oznakowania numerem umowy każdej przechowywanej jednostki, o ile numer umowy jest wprowadzony do rejestru magazynu.

(8)

Ze względu na skuteczność administracyjną i uproszczenia administracyjne oraz uwzględniając szczególną sytuację związaną z przechowywaniem odtłuszczonego mleka w proszku, kontrole przewidziane w art. 36 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 826/2008 należy przeprowadzać w odniesieniu do co najmniej połowy liczby umów. W związku z tym należy ustanowić odstępstwo od przepisów tego artykułu.

(9)

Zgodnie z art. 4 rozporządzenia (UE) nr 1370/2013 pomoc na prywatne przechowywanie ustalaną z wyprzedzeniem należy określać na podstawie kosztów przechowywania lub innych odpowiednich czynników rynkowych. Należy ustalić dopłaty na pokrycie stałych kosztów przechowywania dotyczących przyjęcia do magazynu i wydania z magazynu określonych produktów oraz dopłaty na dzień przechowywania na pokrycie kosztów przechowywania i finansowania.

(10)

Zgodnie z art. 35 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 826/2008 oraz aby ściśle monitorować stosowanie tego środka, należy określić termin przesyłania powiadomień, o których mowa w art. 35 ust. 1 lit. a) tego rozporządzenia.

(11)

Aby wywrzeć natychmiastowy wpływ na rynek oraz przyczynić się do ustabilizowania cen, tymczasowy środek przewidziany w niniejszym rozporządzeniu powinien wejść w życie następnego dnia po opublikowaniu niniejszego rozporządzenia.

(12)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

—

8,86 EUR za tonę przechowywanych produktów w odniesieniu do stałych kosztów przechowywania,

—

0,16 EUR za tonę przechowywanych produktów i na dzień przechowywania objętego umową.

a)

najpóźniej w każdy wtorek za tydzień poprzedni — informacje o ilościach, w odniesieniu do których podpisano umowy, oraz o ilościach produktów, w odniesieniu do których złożono wnioski o zawarcie umów, zgodnie z art. 35 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 826/2008;

b)

najpóźniej na koniec każdego miesiąca za miesiąc poprzedni — informacje o zapasach wymagane na mocy art. 35 ust. 1 lit b) rozporządzenia (WE) nr 826/2008.

5.9.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 265/21

(1)

W dniu 7 sierpnia 2014 r. rząd rosyjski wprowadził zakaz przywozu niektórych produktów z Unii do Rosji, w tym mleka i przetworów mlecznych. Zakaz ten doprowadził do zagrożenia wystąpieniem zakłóceń na rynku spowodowanych znacznym spadkiem cen ze względu na fakt, że ważny rynek eksportowy z dnia na dzień stał się niedostępny.

(2)

W związku z tym na rynku wystąpiła sytuacja, której — jak się wydaje — zwykłe środki dostępne na mocy rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 nie mogą zaradzić.

(3)

Artykuł 12 lit. d) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 stanowi, że w odniesieniu do masła i odtłuszczonego mleka w proszku interwencja publiczna jest dostępna od dnia 1 marca do dnia 30 września.

(4)

W celu uniknięcia dalszego spadku cen i zakłóceń na rynku konieczne jest, aby interwencja publiczna była dostępna również po dniu 30 września 2014 r.

(5)

Należy przedłużyć okres zakupu interwencyjnego masła i odtłuszczonego mleka w proszku do dnia 31 grudnia 2014 r.

(6)

Aby wywrzeć natychmiastowy wpływ na rynek oraz przyczynić się do ustabilizowania cen, tymczasowy środek przewidziany w niniejszym rozporządzeniu powinien wejść w życie następnego dnia po opublikowaniu niniejszego rozporządzenia,

5.9.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 265/22

(1)

W dniu 7 sierpnia 2014 r. rząd rosyjski wprowadził zakaz przywozu niektórych produktów z Unii do Rosji, w tym produktów mleczarskich. Najbardziej dotkniętym przez zakaz produktem mleczarskim jest ser, ponieważ wywóz do Rosji stanowi 33 % całkowitego wywozu serów przez Unię. Ponadto, jeśli chodzi o ser, to Rosja jest wyłącznym partnerem handlowym Finlandii i krajów bałtyckich oraz istotnym kierunkiem wywozu dla innych państw członkowskich, takich jak Niderlandy, Niemcy czy Polska.

(2)

Wywóz serów do Rosji w 2013 r. wyniósł 250 000 ton; prawdopodobnie ilość tę w dużej mierze będzie musiał wchłonąć rynek wewnętrzny, co spowoduje brak równowagi na rynku i presję na obniżkę cen.

(3)

Środki interwencji rynkowej dostępne na mocy rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 nie wydają się być wystarczające, aby zaradzić niedawno powstałej sytuacji, ponieważ ograniczają się one do serów z oznaczeniem geograficznym.

(4)

Zagrożenie wystąpieniem poważnych zakłóceń na rynku serów można zmniejszyć lub wyeliminować przez przechowywanie. Należy zatem przyznać dopłaty do prywatnego przechowywania sera oraz ustalić z góry stawkę dopłat.

(5)

Artykuł 17 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 przewiduje przyznawanie dopłat do prywatnego przechowywania serów objętych chronioną nazwą pochodzenia lub chronionym oznaczeniem geograficznym na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 (2). Chociaż sery z oznaczeniem geograficznym są objęte zakazem przywozu, to stanowią one jedynie minimalną część całej gamy serów wywożonych do Rosji. Ze względu na skuteczność operacyjną i administracyjną należy ustanowić jednolity system dopłat do prywatnego przechowywania obejmujący wszystkie rodzaje serów.

(6)

Należy wyłączyć sery świeże, które nie nadają się do przechowywania.

(7)

W celu ułatwienia zarządzania i kontroli przyjmuje się ogólną zasadę, zgodnie z którą dopłaty do prywatnego przechowywania przyznawane są wyłącznie podmiotom mającym siedzibę i zarejestrowanym dla celów podatku VAT w Unii.

(8)

Aby zapewnić prawidłowe monitorowanie uzgodnień, w niniejszym rozporządzeniu należy szczegółowo określić informacje niezbędne do zawarcia umowy o przechowywanie oraz zobowiązania stron zawierających umowę.

(9)

Aby system stał się bardziej skuteczny, umowy powinny odnosić się do pewnej minimalnej ilości oraz powinny określać zobowiązania, z jakich strona zawierająca umowę musi się wywiązać, zwłaszcza takie, które umożliwiają właściwemu organowi odpowiedzialnemu za kontrolę czynności związanych z przechowywaniem przeprowadzenie efektywnej kontroli warunków przechowywania.

(10)

Przechowywanie ilości określonej umową przez uzgodniony okres stanowi jeden z najważniejszych wymogów przyznania dopłat do prywatnego przechowywania. W celu uwzględnienia praktyki handlowej oraz uwarunkowań praktycznych należy dopuścić pewien margines tolerancji w odniesieniu do ilości objętej dopłatą.

(11)

Aby zapewnić właściwe zarządzanie systemem przechowywania, należy przyjąć przepisy przewidujące zmniejszenie wypłacanej kwoty dopłat w przypadku, gdy ilość przechowywana w okresie przechowywania objętego umową jest niższa od ilości przewidzianej w umowie oraz gdy okres przechowywania nie został dotrzymany.

(12)

Kwota pomocy powinna opierać się na kosztach przechowywania lub na innych odpowiednich czynnikach rynkowych. Należy ustalić dopłaty na pokrycie stałych kosztów przechowywania dotyczących przyjęcia do magazynu i wydania z niego określonych produktów oraz pomoc na dzień przechowywania na pokrycie kosztów przechowywania w chłodni i finansowania.

(13)

Niezbędne jest określenie warunków, w jakich może być wypłacona zaliczka, korekty wysokości dopłat w przypadku, gdy wynikająca z umowy ilość nie jest w pełni przestrzegana, kontroli weryfikujących uprawnienia do otrzymywania dopłat, możliwych kar oraz informacji przekazywanych do Komisji przez państwa członkowskie.

(14)

Należy przewidzieć możliwość ustalenia współczynnika zmniejszenia w przypadku wniosków oczekujących na decyzję, jeżeli jest to konieczne, aby środki nie przekroczyły ilości, dla których ustanowiono system dopłat do prywatnego przechowywania.

(15)

Należy również ustanowić przepisy dotyczące dokumentacji, księgowości oraz częstotliwości i szczegółowych zasad kontroli,

a)

każda partia waży co najmniej 0,5 tony;

b)

posiada trwałe oznaczenie (które może być zakodowane) przedsiębiorstwa, w którym został wytworzony, oraz datę produkcji;

c)

jest opatrzony datą przyjęcia do magazynu;

d)

nie był przedmiotem wcześniejszej umowy o przechowywanie.

a)

zawiera odniesienie do niniejszego rozporządzenia;

b)

zawiera dane identyfikacyjne wnioskodawcy: nazwę, adres i numer identyfikacyjny VAT;

c)

zawiera odniesienie do produktu i jego sześciocyfrowego kodu CN;

d)

zawiera informacje dotyczące ilości produktów;

e)

zawiera informacje dotyczące okresu przechowywania;

f)

zawiera informacje o nazwie i adresie magazynu, numerze przechowywanej partii oraz w stosownych przypadkach numer zatwierdzenia identyfikujący zakład;

g)

nie zawiera żadnych dodatkowych warunków wprowadzonych przez wnioskodawcę, innych niż określone w niniejszym rozporządzeniu.

h)

został sporządzony w języku urzędowym lub w jednym z języków urzędowych państwa członkowskiego, w którym wniosek został złożony.

a)

wprowadzenia do magazynu i przechowywania w nim ilości będących przedmiotem umowy na własne ryzyko oraz koszt w warunkach zapewniających utrzymanie cech produktów przez okres przechowywania objętego umową, nie zamieniając przechowywanych produktów na inne oraz nie przenosząc ich do innego miejsca przechowywania. Na odpowiednio umotywowany wniosek strony zawierającej umowę właściwy organ może zezwolić na przeniesienie przechowywanych produktów;

b)

przechowywania dokumentów zawierających wyniki pomiaru masy, sporządzonych w chwili przyjęcia produktów do magazynu;

c)

umożliwienia właściwemu organowi kontroli w dowolnym czasie w celu sprawdzenia, czy zobowiązania zawarte w umowie są dotrzymywane;

d)

zapewnienia łatwego dostępu do przechowywanych produktów i ich indywidualnej identyfikacji: każda jednostka oddzielnie przechowywana jest tak oznakowana, aby data wprowadzenia do magazynu, numer umowy, produkt oraz masa były widoczne. Państwa członkowskie mogą jednak odstąpić od wymogu umieszczania numeru umowy, pod warunkiem że kierownik magazynu podejmie się wprowadzenia numeru umowy do rejestru, o którym mowa w art. 3 ust. 2.

a)

numeru zatwierdzenia identyfikującego zakład oraz państwo członkowskie produkcji;

b)

pochodzenia i daty produkcji serów;

c)

daty wprowadzenia do magazynu;

d)

masy i liczby zapakowanych sztuk;

e)

obecności w magazynie oraz adresu magazynu;

f)

spodziewanej daty zakończenia okresu przechowywania objętego umową wraz z faktyczną datą wydania z magazynu.

a)

identyfikację produktów znajdujących się w magazynie prywatnym, w podziale na partie;

b)

datę wprowadzenia do magazynu i wydania z niego produktów;

c)

ilość określoną dla każdej przechowywanej partii;

d)

lokalizację produktów w magazynie.

—

15,57 EUR za tonę przechowywanych produktów w odniesieniu do stałych kosztów przechowywania,

—

0,40 EUR za tonę przechowywanych produktów i na dzień w odniesieniu do przechowywania objętego umową.

a)

o ilościach produktów wprowadzonych do magazynu oraz z niego wyprowadzonych w danym miesiącu;

b)

o ilościach produktów znajdujących się w magazynie na koniec danego miesiąca;

c)

o ilościach produktów, w odniesieniu do których okres przechowywania objętego umową zakończył się.

a)

w czasie przeprowadzania kontroli przewidzianej w ust. 2 dokonuje zapieczętowania produktów podlegających danej umowie, należących do przechowywanej partii lub mniejszej ilości tych produktów; lub

b)

przeprowadza niezapowiedzianą kontrolę w celu sprawdzenia obecności ilości określonej w umowie w miejscu przechowywania.

a)

końcem maksymalnego okresu przechowywania objętego umową; lub

b)

rozpoczęciem operacji wydawania produktów z magazynu, jeżeli produkty te są wydawane przed upłynięciem maksymalnego okresu przechowywania objętego umową.

a)

datę i czas rozpoczęcia kontroli;

b)

szczegółowe informacje o wyprzedzeniu, z jakim powiadomienie o kontroli zostało przesłane;

c)

czas trwania kontroli;

d)

obecne na miejscu osoby odpowiedzialne;

e)

charakter i zakres przeprowadzanych kontroli, obejmujący w szczególności informacje dotyczące sprawdzanych dokumentów i produktów;

f)

wyniki i wnioski;

g)

ewentualną konieczność podjęcia czynności pokontrolnych.

5.9.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 265/30

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje — zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej — kryteria, na których podstawie Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodnie z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

5.9.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 265/32