26.8.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 252/1

(1)

W rozporządzeniu (EWG) nr 2658/87 ustalono nomenklaturę towarową (zwaną dalej „Nomenklaturą scaloną”), znajdującą się w załączniku I do tego rozporządzenia.

(2)

Klasyfikacja kawałków mięsa rybiego jako filety rybne lub pozostałe mięso rybie do pozycji 0304 Nomenklatury scalonej zależy od tego, czy takie kawałki mogą być zidentyfikowane jako uzyskane z filetów rybnych.

(3)

W Nomenklaturze scalonej wyrażenia „loins” używa się jako synonimu filetów dużych ryb. Ponieważ pozycja 1604 Nomenklatury scalonej, obejmująca przetworzone lub zakonserwowane ryby, zawiera już odniesienie do „filetów znanych jako »loins«”, takie odniesienie należy również wprowadzić w dziale 3 Nomenklatury scalonej obejmującym ryby.

(4)

Biorąc pod uwagę anatomię dużych ryb, takich jak tuńczyk (z rodzaju Thunnus), włócznik (Xiphias gladius), marlin, żaglica i żaglicowate (z rodziny Istiophoridae), a także rekiny oceaniczne (Hexanchus griseus; Cetorhinus maximus; rodzina Alopiidae; Rhincodon typus; rodzina Carcharhinidae; rodzina Sphyrnidae; rodzina Isuridae), można uzyskać maksymalnie cztery stosunkowo duże filety rybne z każdej ryby (z prawego i lewego boku, a także z górnej i dolnej strony).

(5)

W celu zapewnienia spójnego stosowania Nomenklatury scalonej należy doprecyzować klasyfikację filetów rybnych zwanych „loins” (nawet pociętych na kawałki), uzyskanych z dużej ryby, do pozycji 0304.

(6)

Należy zatem wprowadzić uwagę dodatkową w dziale 3 części drugiej Nomenklatury scalonej, aby zapewnić jednolitą interpretację w całej Unii.

(7)

Należy zatem wprowadzić odpowiednie zmiany do załącznika I do rozporządzenia (EWG) nr 2658/87.

(8)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

26.8.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 252/3

(1)

Dyrektywą Komisji 2008/125/WE (2) włączono tebukonazol jako substancję czynną do załącznika I do dyrektywy Rady 91/414/EWG (3) w celu stosowania w charakterze środka grzybobójczego, pod warunkiem że państwa członkowskie, których to dotyczy, zapewnią dostarczenie przez powiadamiających, na wniosek których tebukonazol został włączony do tego załącznika, dalszych informacji potwierdzających w postaci badań dotyczących ryzyka dla ptaków i ssaków.

(2)

Substancje czynne włączone do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG uznaje się za zatwierdzone na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 i wymienia się w części A załącznika do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011 (4).

(3)

W dniu 8 kwietnia 2010 r. jeden z powiadamiających, na wniosek których tebukonazol został włączony do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG, złożył wniosek o zmianę warunków zatwierdzenia substancji czynnej tebukonazol, aby umożliwić stosowanie jej bez ograniczeń w charakterze regulatora wzrostu roślin. Do wniosku dołączono informacje dotyczące dodatkowego wnioskowanego zastosowania w charakterze regulatora wzrostu roślin w rzepaku. Wniosek przedłożono Danii, państwu członkowskiemu, które zostało wyznaczone do roli sprawozdawcy rozporządzeniem Komisji nr 1490/2002 (5).

(4)

Dania oceniła informacje przedłożone przez powiadamiającego. W dniu 23 lipca 2012 r. przedstawiła ona swoją ocenę, w formie uzupełnienia do projektu sprawozdania z oceny, pozostałym państwom członkowskim, Komisji i Europejskiemu Urzędowi ds. Bezpieczeństwa Żywności, zwanemu dalej „Urzędem”.

(5)

Komisja zasięgnęła opinii Urzędu, który przedstawił w dniu 9 grudnia 2013 r. (6) swoją opinię w sprawie oceny ryzyka dotyczącej tebukonazolu. Projekt sprawozdania z oceny, uzupełnienie i opinia Urzędu zostały zweryfikowane przez państwa członkowskie oraz Komisję w ramach Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i sfinalizowane w ramach Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Paszy w dniu 11 lipca 2014 r. w formie opracowanego przez Komisję sprawozdania z przeglądu dotyczącego tebukonazolu.

(6)

Komisja zwróciła się do powiadamiającego o przedstawienie uwag na temat sprawozdania z przeglądu dotyczącego tebukonazolu.

(7)

Komisja doszła do wniosku, że umożliwienie stosowania bez ograniczeń w charakterze regulatora wzrostu roślin nie stwarza żadnego dodatkowego ryzyka ponad to, które zostało już uwzględnione w zezwoleniu dotyczącym tebukonazolu oraz w opracowanym przez Komisję sprawozdaniu z przeglądu dotyczącym tej substancji.

(8)

Należy rozszerzyć zatwierdzenie tebukonazolu na stosowanie bez ograniczeń w charakterze regulatora wzrostu roślin. Jednakże w celu uwzględnienia pozostałych wątpliwości dotyczących możliwości narażenia wód gruntowych na metabolit 1,2,4-triazol w przypadku reprezentatywnego zastosowania w formie rozpylania na zbożach, w ramach zaprawiania nasion jęczmienia oraz na winogronach, państwa członkowskie powinny zwrócić szczególną uwagę na możliwość skażenia wód gruntowych, w przypadku gdy substancja czynna jest stosowana w regionach o niestabilnych warunkach glebowych lub klimatycznych, w szczególności jeśli chodzi o występowanie w wodach podziemnych metabolitu 1,2,4-triazol.

(9)

W styczniu 2014 r. Dania zakończyła ocenę informacji potwierdzających w odniesieniu do ryzyka dla ptaków i ssaków. Stały Komitet ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Paszy, zgadza się na podstawie obecnych wyników, że ryzyko dla ptaków i ssaków jest dopuszczalne. W związku z tym ocena przedstawionych danych potwierdzających nie wpłynęła znacząco na wnioski z pierwotnej oceny ryzyka. Nie stwierdzono konieczności przeprowadzenia kolejnego przeglądu przez Urząd.

(10)

Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 540/2011.

(11)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Paszy,

26.8.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 252/6

(1)

Zgodnie z art. 80 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 dyrektywę Rady 91/414/EWG (2) należy stosować, w odniesieniu do procedury i warunków zatwierdzania, do substancji czynnych, dla których przyjęto decyzję zgodnie z art. 6 ust. 3 tej dyrektywy przed dniem 14 czerwca 2011 r. W przypadku metaflumizonu warunki art. 80 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 zostały spełnione decyzją Komisji 2006/517/WE (3).

(2)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG w dniu 29 marca 2005 r. Zjednoczone Królestwo otrzymało od firmy BASF SE wniosek o włączenie substancji czynnej metaflumizon do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG. W decyzji 2006/517/WE potwierdzono, że wniosek jest „kompletny” w tym sensie, że zasadniczo spełnia wymogi dotyczące danych i informacji przewidziane w załącznikach II oraz III do dyrektywy 91/414/EWG.

(3)

Zgodnie z przepisami art. 6 ust. 2 i 4 dyrektywy 91/414/EWG dla wspomnianej substancji czynnej i dla zastosowań zaproponowanych przez wnioskodawcę został oceniony wpływ na zdrowie ludzi i zdrowie zwierząt oraz na środowisko. W dniu 29 marca 2005 r. państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy przedłożyło projekt sprawozdania z oceny. Zgodnie z art. 11 ust. 6 rozporządzenia Komisji (UE) nr 188/2011 (4) w dniu 5 lipca 2011 r. od wnioskodawcy zażądano dodatkowych informacji. Ocenę dodatkowych danych przez Zjednoczone Królestwo przedłożono w formie zaktualizowanego projektu sprawozdania z oceny w dniu 8 czerwca 2012 r.

(4)

Projekt sprawozdania z oceny został zweryfikowany przez państwa członkowskie i Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (zwany dalej „Urzędem”). W dniu 13 września 2013 r. Urząd przedstawił Komisji swoje wnioski z oceny ryzyka stwarzanego przez pestycydy, dotyczącej substancji czynnej metaflumizon (5). Projekt sprawozdania z oceny i wnioski Urzędu zostały zweryfikowane przez państwa członkowskie oraz Komisję w ramach Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i sfinalizowane w ramach Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Paszy w dniu 11 lipca 2014 r. w formie opracowanego przez Komisję sprawozdania z przeglądu dotyczącego metaflumizonu.

(5)

Jak wykazały różne badania, można oczekiwać, że środki ochrony roślin zawierające metaflumizon zasadniczo spełniają wymogi określone w art. 5 ust. 1 lit. a) i b) oraz art. 5 ust. 3 dyrektywy 91/414/EWG, w szczególności w odniesieniu do zastosowań, które zostały zbadane przez Komisję i wyszczególnione w jej sprawozdaniu z przeglądu. Należy zatem zatwierdzić metaflumizon.

(6)

Zgodnie z art. 13 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 w związku z jego art. 6 oraz w świetle aktualnej wiedzy naukowej i technicznej należy jednak uwzględnić pewne warunki i ograniczenia. Należy w szczególności zażądać dodatkowych informacji potwierdzających.

(7)

Na zatwierdzenie należy przewidzieć rozsądnie długi termin, aby umożliwić państwom członkowskim i zainteresowanym stronom przygotowanie się do spełnienia nowych wymogów wynikających z zatwierdzenia.

(8)

Bez uszczerbku dla przewidzianych w rozporządzeniu (WE) nr 1107/2009 obowiązków wynikających z zatwierdzenia oraz biorąc pod uwagę szczególną sytuację powstałą w wyniku przejścia od dyrektywy 91/414/EWG do rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, należy postanowić, co następuje. Państwom członkowskim należy zapewnić sześć miesięcy, licząc od daty zatwierdzenia, na dokonanie przeglądu zezwoleń dotyczących środków ochrony roślin zawierających metaflumizon. W stosownych przypadkach państwa członkowskie powinny zmienić, zastąpić lub cofnąć te zezwolenia. Na zasadzie odstępstwa od powyższego terminu należy przyznać więcej czasu na przedłożenie i ocenę pełnej dokumentacji wyszczególnionej w załączniku III, zgodnie z dyrektywą 91/414/EWG, dla każdego środka ochrony roślin i każdego zamierzonego zastosowania, zgodnie z jednolitymi zasadami.

(9)

Doświadczenie zdobyte przy okazji włączania do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG substancji czynnych ocenionych w ramach rozporządzenia Komisji (EWG) nr 3600/92 (6) pokazuje, że mogą pojawić się trudności z interpretacją obowiązków spoczywających na posiadaczach dotychczasowych zezwoleń, dotyczących dostępu do danych. W celu uniknięcia dalszych trudności wydaje się zatem konieczne wyjaśnienie obowiązków państw członkowskich, a w szczególności obowiązku sprawdzenia, czy posiadacz zezwolenia ma dostęp do dokumentacji zgodnie z wymogami określonymi w załączniku II do wspomnianej dyrektywy. Wyjaśnienie to nie nakłada jednak na państwa członkowskie ani na posiadaczy zezwoleń żadnych nowych obowiązków w porównaniu z tymi, które nakłada się w przyjętych dotąd dyrektywach zmieniających załącznik I do wspomnianej dyrektywy lub w rozporządzeniach zatwierdzających substancje czynne.

(10)

Zgodnie z art. 13 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 należy odpowiednio zmienić załącznik do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011 (7).

(11)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Paszy,

a)

w przypadku środka zawierającego metaflumizon jako jedyną substancję czynną, w razie potrzeby zmieniają lub cofają zezwolenie najpóźniej do dnia 30 czerwca 2016 r.; albo

b)

w przypadku środka zawierającego metaflumizon jako jedną z kilku substancji czynnych, w razie potrzeby zmieniają lub cofają zezwolenie do dnia 30 czerwca 2016 r. lub w terminie określonym dla takiej zmiany lub cofnięcia we właściwym akcie lub aktach włączających odpowiednią substancję lub substancje do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG albo zatwierdzających odpowiednią substancję lub substancje, w zależności od tego, która z tych dat jest późniejsza.

26.8.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 252/11

(1)

W załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008 ustanowiono unijny wykaz dodatków do żywności dopuszczonych do stosowania w żywności oraz warunki ich stosowania.

(2)

W rozporządzeniu Komisji (UE) nr 231/2012 (2) ustanowiono specyfikacje dla dodatków do żywności wymienionych w załącznikach II i III do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008.

(3)

Wykaz dodatków do żywności i specyfikacje, o których mowa powyżej, mogą zostać zaktualizowane z inicjatywy Komisji lub na wniosek zgodnie z jednolitą procedurą, o której mowa w art. 3 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1331/2008 (3).

(4)

Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (zwany dalej „Urzędem”) w opinii z dnia 22 maja 2008 r. (4) zalecił obniżenie tolerowanego tygodniowego pobrania (TWI) dla glinu do poziomu 1 mg/kg masy ciała/tydzień. Ponadto zdaniem Urzędu zmienione TWI jest zazwyczaj w znacznej części Unii przekraczane w przypadku konsumentów spożywających z żywnością duże ilości glinu, szczególnie dzieci. Aby zapewnić nieprzekraczanie zmienionego TWI, rozporządzeniem Komisji (UE) nr 380/2012 (5) zmieniono warunki stosowania i poziomy stosowania odnoszące się do dodatków do żywności zawierających glin, w tym do laków glinowych.

(5)

W rozporządzeniu (UE) nr 380/2012 przewiduje się, że laki glinowe wytwarzane z wszystkich barwników wymienionych w części B tabela 1 załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008 są dopuszczone do stosowania do dnia 31 lipca 2014 r. Od dnia 1 sierpnia 2014 r. tylko laki glinowe wytwarzane z barwników wymienionych w części A tabela 3 załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008 są dopuszczone do stosowania i tylko w tych kategoriach żywności, dla których przepisy dotyczące maksymalnych poziomów glinu pochodzących z laków są wyraźnie wymienione w części E tego załącznika.

(6)

W roku 2013 złożono wnioski o udzielenie zezwolenia na stosowanie laków glinowych ryboflawin (E 101) oraz rozszerzenie stosowania laków glinowych koszenili, kwasu karminowego, karmin (E 120) i udostępniono je państwom członkowskim na podstawie art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1331/2008. Aby nie osłabić przepisów rozporządzenia (UE) nr 380/2012, w trakcie rozpatrywania wniosków zwrócono szczególną uwagę na narażenie na glin.

(7)

W przypadku laków glinowych barwników barwnik staje się nierozpuszczalny i działa odmiennie niż jego odpowiednik niezwiązany w laku (np. cechuje się polepszoną stabilnością w odniesieniu do światła, pH i temperatur, co zapobiega utracie barwnika i daje inny odcień koloru w stosunku do koloru samego barwnika) — sprawia to, że wykorzystanie barwnika w formie laku nadaje się do określonych, szczególnych zastosowań technicznych.

(8)

Zezwolenie na stosowanie laków glinowych ryboflawin stanowi alternatywę dla laków glinowych innych barwników żółtych w żywności, w której dopuszczone jest stosowanie laków glinowych. Poziomy stosowania, o zezwolenie na które wystąpiono w odniesieniu do laków glinowych koszenili, kwasu karminowego, karmin, są niskie, a rozszerzenie stosowania odnosi się bądź do produktów niszowych, bądź do produktów niespożywanych przez dzieci. Wyższe poziomy stosowania w przypadku pasteryzowanej ikry rybiej są potrzebne ze względu na obróbkę termiczną, aby zagwarantować stabilność koloru w okresie przydatności do spożycia produktu. Nie oczekuje się, by zezwolenie na stosowanie laków glinowych ryboflawin oraz rozszerzenie stosowania laków glinowych koszenili, kwasu karminowego, karmin miało znaczący wpływ na całkowite narażenie na glin.

(9)

Zgodnie z art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1331/2008 Komisja musi zasięgnąć opinii Urzędu w celu uaktualnienia unijnego wykazu dodatków do żywności określonego w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008, z wyjątkiem przypadków gdy taka aktualizacja nie ma wpływu na zdrowie człowieka. Ponieważ zezwolenie na stosowanie laków glinowych ryboflawin oraz rozszerzenie stosowania laków glinowych koszenili, kwasu karminowego, karmin stanowi aktualizację tego wykazu niemającą wpływu na zdrowie człowieka, zasięgnięcie opinii Urzędu nie jest konieczne.

(10)

W załączniku do rozporządzenia (UE) nr 231/2012 przewiduje się, że stosowanie barwnika w postaci laków glinowych dopuszczone jest tylko w wyraźnie określonych przypadkach. Dlatego też zezwolenie na stosowanie laków glinowych ryboflawin (E 101) wymaga, by dotyczące tego dodatku do żywności specyfikacje zawarte w załączniku do rozporządzenia (UE) nr 231/2012 zostały zmienione w odniesieniu do stosowania laków glinowych barwników.

(11)

Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik II do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008 oraz załącznik do rozporządzenia (UE) nr 231/2012.

(12)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

26.8.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 252/18

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje — zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej — kryteria, na których podstawie Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodnie z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,