11.7.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 203/1

---

ROZPORZĄDZENIE RADY (UE) NR 747/2014

z dnia 10 lipca 2014 r.

w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Sudanie oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 131/2004 i rozporządzenie (WE) nr 1184/2005

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 215,

uwzględniając decyzję Rady 2014/450/WPZiB z dnia 10 lipca 2014 r. w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Sudanie oraz uchylającą decyzję 2011/423/WPZiB (1),

uwzględniając wspólny wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa oraz Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W dniu 10 stycznia 2004 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2004/31/WPZiB (2) utrzymujące nałożone na Sudan decyzją Rady 94/165/WPZiB embargo na broń (3). W dniu 26 stycznia 2004 r. Rada przyjęła rozporządzenie (WE) nr 131/2004 (4) wprowadzające w życie wspólne stanowisko 2004/31/WPZiB.

(2)

W dniu 30 lipca 2004 r. Rada Bezpieczeństwa ONZ przyjęła rezolucję Rady Bezpieczeństwa ONZ (RB ONZ) nr 1556 (2004) nakładającą na Sudan embargo na broń. W dniu 29 marca 2005 r. Rada Bezpieczeństwa ONZ przyjęła rezolucję RB ONZ nr 1591 (2005) nakładającą pewne ograniczenia na osoby utrudniające proces pokojowy, stanowiące zagrożenie dla stabilności sytuacji w Darfurze i w regionie, naruszające międzynarodowe prawo humanitarne, prawa człowieka lub dopuszczające się innych okrutnych czynów, naruszające embargo na broń lub odpowiedzialne za niektóre loty wojskowe o charakterze ofensywnym w regionie Darfur i nad tym regionem.

(3)	W dniu 30 maja 2005 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2005/411/WPZiB (5), które ujęło w jednym akcie prawnym środki nałożone na mocy wspólnego stanowiska 2004/31/WPZiB oraz środki, które miały zostać wdrożone na mocy rezolucji RB ONZ nr 1591 (2005).

(4)

W dniu 18 lipca 2005 r. Rada przyjęła rozporządzenie (WE) nr 1184/2005 (6) wprowadzające w życie wspólne stanowisko 2005/411WPZiB oraz nakładające pewne szczególne środki ograniczające skierowane przeciwko niektórym osobom utrudniającym proces pokojowy i łamiącym prawo międzynarodowe w konflikcie w regionie Darfur w Sudanie.

(5)	W dniu 18 lipca 2011 r. Rada przyjęła decyzję 2011/423/WPZiB (7), która rozszerzyła zakres stosowania embarga na broń na Sudan Południowy.

(6)	W dniu 10 lipca 2014 r. Rada przyjęła decyzję 2014/450/WPZiB, oddzielającą środki dotyczące Sudanu i ujmującą je w jednym akcie prawnym.

(7)

Dla jasności środki dotyczące Sudanu powinny być oddzielone od środków dotyczących Sudanu Południowego. Należy zatem uchylić rozporządzenie (WE) nr 131/2004 i rozporządzenie (WE) nr 1184/2005 oraz zastąpić je niniejszym rozporządzeniem w zakresie, w jakim dotyczą one Sudanu. Należy również zastąpić rozporządzenie (WE) nr 131/2004 rozporządzeniem Rady (UE) nr 748/2014 (8) w zakresie, w jakim dotyczy ono Sudanu Południowego.

(8)

Uprawnienie do zmiany wykazu zawartego w załączniku I do niniejszego rozporządzenia powinno być wykonywane przez Radę ze względu na szczególne zagrożenie pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego w regionie spowodowane sytuacją w Sudanie oraz w celu zapewnienia spójności z procedurą zmian i dokonywania przeglądu załącznika do decyzji 2014/450/WPZiP.

(9)

Na potrzeby wprowadzania w życie niniejszego rozporządzenia oraz w celu zapewnienia jak największej pewności prawa w Unii nazwiska i inne istotne dane dotyczące osób fizycznych i prawnych, podmiotów i organów, których środki finansowe i zasoby gospodarcze powinny zostać zamrożone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, powinny zostać podane do wiadomości publicznej. Wszelkie operacje przetwarzania danych osobowych powinny odbywać się zgodnie z rozporządzeniem nr 45/2001(UE) Parlamentu Europejskiego i Rady (9) i dyrektywą nr 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (10).

(10)	Aby zapewnić skuteczność środków przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, powinno ono wejść w życie w trybie natychmiastowym,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

a)

„usługi pośrednictwa” oznaczają: (i) negocjowanie lub zawieranie transakcji zakupu, sprzedaży lub dostawy towarów i technologii lub usług finansowych i technicznych z państwa trzeciego do jakiegokolwiek innego państwa trzeciego; lub (ii) sprzedaż lub zakup towarów i technologii lub usług finansowych i technicznych, które znajdują się w państwach trzecich, w celu ich przekazania do innego państwa trzeciego;

b)

„roszczenie” oznacza każde roszczenie, dochodzone w postępowaniu sądowym lub nie, zgłoszone przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia lub po tym dniu, na mocy umowy lub transakcji, lub w związku z nimi, obejmujące w szczególności: (i) roszczenie o wykonanie jakiegokolwiek zobowiązania powstałego na mocy umowy lub transakcji lub w związku z nimi; (ii) roszczenie o prolongatę lub spłatę zobowiązania, gwarancji finansowej lub odszkodowania w jakiejkolwiek formie; (iii) roszczenie o odszkodowanie z tytułu umowy lub transakcji; (iv) powództwo wzajemne; (v) roszczenie uznania lub wykonania, w tym na podstawie procedury exequatur, wyroku, orzeczenia arbitrażowego lub równoważnej decyzji, niezależnie od miejsca ich wydania;

c)

„umowa lub transakcja” oznacza każdą transakcję, niezależnie od jej formy i mającego zastosowanie prawa, obejmującą jedną lub kilka umów lub podobnych zobowiązań zawartych przez te same lub różne strony; do celów niniejszej definicji pojęcie „umowa” obejmuje zobowiązania, gwarancje lub listy gwarancyjne, w szczególności gwarancje finansowe lub finansowe listy gwarancyjne, oraz kredyty, prawnie niezależne lub nie, a także wszelkie postanowienia z nimi związane, których źródłem jest taka transakcja lub które są z nią związane;

d)	„właściwe organy” oznaczają właściwe organy państw członkowskich wskazane na stronach internetowych wymienionych w załączniku II;

e)	„zasoby gospodarcze” oznaczają wszelkiego rodzaju rzeczowe aktywa trwałe lub wartości niematerialne, ruchome lub nieruchome, które nie są środkami finansowymi, ale mogą być użyte do pozyskania środków finansowych, towarów lub usług;

f)	„zamrożenie zasobów gospodarczych” oznacza uniemożliwienie wykorzystania zasobów gospodarczych do uzyskiwania środków finansowych, towarów lub usług w jakikolwiek sposób, w tym między innymi poprzez ich sprzedaż, wynajem lub obciążenie hipoteką;

g)

„zamrożenie środków finansowych” oznacza zapobieganie wszelkim ruchom tych środków, ich przekazywaniu, zmianom, wykorzystaniu, udostępnianiu lub dokonywaniu nimi transakcji w jakikolwiek sposób, który powodowałby jakąkolwiek zmianę ich wielkości, wartości, lokalizacji, własności, posiadania, charakteru, przeznaczenia lub inną zmianę, która umożliwiłaby korzystanie z nich, w tym zarządzanie portfelem;

h)

„środki finansowe” oznaczają aktywa finansowe i różnego rodzaju świadczenia, w tym między innymi: (i) gotówkę, czeki, roszczenia pieniężne, weksle, przekazy pieniężne i inne instrumenty płatnicze; (ii) depozyty złożone w instytucjach finansowych lub innych podmiotach, salda na rachunkach, wierzytelności i zobowiązania dłużne; (iii) papiery wartościowe i papiery dłużne w obrocie publicznym lub niepublicznym, w tym akcje i udziały, certyfikaty papierów wartościowych, obligacje, weksle, warranty, skrypty dłużne, kontrakty na instrumenty pochodne; (iv) odsetki, dywidendy lub inne przychody z aktywów lub wartości narosłe z aktywów lub wygenerowane przez te aktywa; (v) kredyty, prawa do potrącenia, gwarancje, gwarancje właściwego wykonania umów lub inne zobowiązania finansowe; (vi) akredytywy, konosamenty, umowy sprzedaży; oraz (vii) dokumenty poświadczające udział w środkach finansowych lub zasobach finansowych;

i)	„Komitet Sankcji” oznacza Komitet RB ONZ utworzony na mocy pkt 3 rezolucji RB ONZ nr 1591 (2005);

j)

„pomoc techniczna” oznacza wszelkie wsparcie techniczne związane z naprawami, pracami rozwojowymi, produkcją, montażem, testowaniem, konserwacją lub wszelką inną obsługę techniczną, mogące przyjmować formy takie, jak instruktaż, doradztwo, szkolenia, przekazanie praktycznej wiedzy lub umiejętności lub usługi konsultingowe; w tym werbalne formy pomocy;

k)	„terytorium Unii” oznacza terytoria państw członkowskich, do których ma zastosowanie Traktat, na warunkach określonych w Traktacie, w tym ich przestrzeń powietrzną.

Artykuł 2

Zakazuje się:

a)

udzielania pomocy technicznej lub świadczenia usług pośrednictwa, związanych z działaniami wojskowymi oraz z dostarczaniem, produkcją, konserwacją i użyciem broni i pokrewnych materiałów wszystkich rodzajów, w tym broni i amunicji, pojazdów i sprzętu wojskowego, sprzętu paramilitarnego oraz części zamiennych do nich, bezpośrednio lub pośrednio, jakiejkolwiek osobie fizycznej lub prawnej, podmiotowi lub organowi w Sudanie lub do wykorzystania w Sudanie;

b)

zapewniania finansowania lub świadczenia pomocy finansowej, związanych z działalnością wojskową, w tym w szczególności udzielania dotacji, pożyczek i ubezpieczeń kredytów eksportowych, a także zapewniania ubezpieczenia i reasekuracji, na potrzeby wszelkiej sprzedaży, dostaw, przekazywania lub wywozu broni i pokrewnych materiałów, bądź udzielania związanej z nimi pomocy technicznej, bezpośrednio lub pośrednio, jakiejkolwiek osobie fizycznej lub prawnej, podmiotowi lub organowi w Sudanie lub do wykorzystania w Sudanie.

Artykuł 3

Na zasadzie odstępstwa od art. 2, właściwe organy państw członkowskich mogą zezwolić na zapewnienie finansowania i świadczenie pomocy finansowej, udzielanie pomocy technicznej oraz świadczenie usług pośrednictwa związane z:

a)	nieśmiercionośnym sprzętem wojskowym przeznaczonym wyłącznie do celów humanitarnych, związanych z monitorowaniem przestrzegania praw człowieka lub ochronnych, lub dla programów rozwoju instytucjonalnego ONZ, Unii Afrykańskiej (UA) i Unii Europejskiej;

b)	materiałem przeznaczonymi dla operacji zarządzania kryzysowego prowadzonych przez Unię Europejską, ONZ i UA;

c)	sprzętem i materiałem przeznaczonym do użycia w ramach operacji rozminowywania.

Artykuł 4

Art. 2 nie stosuje się do odzieży ochronnej, w tym kamizelek kuloodpornych i hełmów wojskowych, czasowo wywożonych do Sudanu przez personel ONZ, personel Unii Europejskiej lub jej państw członkowskich, przedstawicieli środków masowego przekazu, pracowników organizacji humanitarnych i organizacji działających na rzecz rozwoju oraz związany z nimi personel, wyłącznie na ich własny użytek.

Artykuł 5

1.   Zamraża się wszystkie środki finansowe i zasoby gospodarcze należące do osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów wymienionych w załączniku I, będące ich własnością lub przez nie kontrolowane, bezpośrednio lub pośrednio.

2.   Nie udostępnia się osobom fizycznym ani prawnym, podmiotom ani organom wymienionym w załączniku I, ani też na ich rzecz, bezpośrednio lub pośrednio, żadnych środków finansowych ani zasobów gospodarczych.

3.   Załącznik I obejmuje osoby fizyczne lub prawne, podmioty lub organy, które zakłócają proces pokojowy, stanowią zagrożenie dla stabilności w Darfurze i w regionie, naruszają międzynarodowe prawo humanitarne lub prawa człowieka lub dopuszczają się innych okrucieństw, łamią embargo na broń lub są odpowiedzialne za ataki z wojskowych statków powietrznych w regionie Darfuru i nad regionem Darfuru.

Artykuł 6

1.   Na zasadzie odstępstwa od art. 5 właściwe organy państw członkowskich mogą zezwolić na uwolnienie niektórych zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych lub na udostępnienie niektórych środków finansowych lub zasobów gospodarczych, na warunkach, jakie uznają za stosowne, o ile spełnione są następujące warunki:

a)

dany właściwy organ ustalił, że środki finansowe lub zasoby gospodarcze są: (i) niezbędne do zaspokojenia podstawowych potrzeb osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów wymienionych w załączniku I oraz członków rodzin pozostających na utrzymaniu takich osób fizycznych, w tym opłat za żywność, z tytułu najmu lub kredytu hipotecznego, za leki i leczenie, podatków, składek ubezpieczeniowych oraz opłat za usługi użyteczności publicznej; (ii) przeznaczone wyłącznie na pokrycie uzasadnionych kosztów honorariów lub na zwrot poniesionych wydatków związanych z usługami prawniczymi; lub (iii) przeznaczone wyłącznie na pokrycie opłat lub należności za usługi polegające na zwykłym przechowywaniu lub utrzymywaniu zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych; oraz

b)	dane państwo członkowskie powiadomiło Komitet Sankcji o ustaleniach, o których mowa w lit. a), i o swoim zamiarze udzielenia zezwolenia, a Komitet Sankcji nie wyraził sprzeciwu w ciągu dwóch dni roboczych od dnia takiego powiadomienia.

2.   Na zasadzie odstępstwa od art. 6 właściwe organy państw członkowskich mogą zezwolić na uwolnienie niektórych zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych lub udostępnienie niektórych środków finansowych lub zasobów gospodarczych, po stwierdzeniu, że są one niezbędne do pokrycia nadzwyczajnych wydatków, o ile zainteresowane państwo członkowskie powiadomiło Komitet Sankcji o tych ustaleniach i Komitet Sankcji te ustalenia zatwierdził.

Artykuł 7

Na zasadzie odstępstwa od art. 5 właściwe organy państw członkowskich mogą zezwolić na uwolnienie niektórych zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych, o ile spełnione są następujące warunki:

a)

środki finansowe lub zasoby gospodarcze są przedmiotem zastawu sądowego, administracyjnego lub arbitrażowego, ustanowionego przed datą umieszczenia w załączniku I osoby, podmiotu lub organu, o których mowa w art. 5, lub orzeczenia sądowego, administracyjnego lub arbitrażowego, wydanego przed tą datą;

b)

środki finansowe lub zasoby gospodarcze zostaną wykorzystane wyłącznie w celu zaspokojenia roszczeń, zabezpieczonych takim zastawem lub uznanych za zasadne w takim orzeczeniu, w granicach określonych przez mające zastosowanie przepisy ustawowe i wykonawcze regulujące prawa osób, którym takie roszczenia przysługują;

c)	zastaw nie został ustanowiony ani orzeczenie nie zostało wydane na korzyść osoby, podmiotu lub organu wymienionych w załączniku I;

d)	uznanie zastawu lub orzeczenia nie jest sprzeczne z porządkiem publicznym danego państwa członkowskiego; oraz

e)	Komitet Sankcji został powiadomiony przez państwo członkowskie o zastawie lub orzeczeniu.

Artykuł 8

1.   Art. 5 ust. 2 nie stanowi przeszkody dla zasilania zamrożonych rachunków przez instytucje finansowe lub kredytowe otrzymujące środki finansowe przekazywane przez strony trzecie na rachunek osoby, podmiotu lub organu wymienionych w załączniku I, pod warunkiem że wszelkie takie kwoty dodatkowe na takich rachunkach również zostaną zamrożone. Instytucje finansowe lub kredytowe niezwłocznie informują o wszelkich takich transakcjach odnośny właściwy organ.

2.   Art. 5 ust. 2 nie ma zastosowania do księgowania na zamrożonych rachunkach:

a)	odsetek i innych dochodów od tych rachunków; lub

b)	płatności należnych z tytułu umów, porozumień lub zobowiązań, które zostały zawarte lub powstały przed datą umieszczenia w wykazie w załączniku I osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu, o których mowa w art. 5; lub

c)	płatności należnych z tytułu zastawu bądź orzeczenia sądowego, administracyjnego lub arbitrażowego, o których mowa w art. 7;

pod warunkiem że wszelkie takie odsetki, inne dochody i płatności zostaną zamrożone zgodnie z art. 5 ust. 1.

Artykuł 9

1.   Bez uszczerbku dla mających zastosowanie przepisów dotyczących sprawozdawczości, poufności i tajemnicy służbowej, osoby fizyczne i prawne, podmioty i organy:

a)

niezwłocznie dostarczają wszelkie informacje, które ułatwiłyby przestrzeganie niniejszego rozporządzenia, takie jak informacje dotyczące rachunków lub kwot zamrożonych zgodnie z art. 5, właściwym organom państw członkowskich, w których te osoby fizyczne i prawne, podmioty i organy zamieszkują lub znajdują się, oraz przekazują wszelkie takie informacje Komisji, bezpośrednio lub za pośrednictwem tych właściwych organów; oraz

b)	współpracują z właściwymi organami wymienionymi w załączniku II przy weryfikacji tych informacji.

2.   Wszelkie dodatkowe informacje uzyskane bezpośrednio przez Komisję są udostępniane państwom członkowskim.

3.   Wszelkie informacje dostarczone lub otrzymane zgodnie z niniejszym artykułem wykorzystuje się jedynie do celów, dla których je dostarczono lub otrzymano.

Artykuł 10

Zakazuje się świadomego i celowego udziału w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście środków, o których mowa w art. 2 i 5.

Artykuł 11

1.   Osoby fizyczne lub prawne, podmioty lub organy które zamrażają środki finansowe i zasoby gospodarcze, lub odmawiają udostępnienia środków finansowych lub zasobów gospodarczych w dobrej wierze i w oparciu o przekonanie, że działanie takie jest zgodne z niniejszym rozporządzeniem, lub ich dyrektorzy lub pracownicy, nie ponoszą z tego tytułu jakiejkolwiek odpowiedzialności, chyba że zostanie dowiedzione, że środki finansowe i zasoby gospodarcze zostały zamrożone lub zatrzymane na skutek niedbalstwa.

2.   Działanie osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów nie stanowi podstawy do jakiejkolwiek odpowiedzialności z ich strony, jeżeli nie wiedziały one i nie miały uzasadnionego powodu do przypuszczania, że ich działania mogłyby naruszyć środki określone w niniejszym rozporządzeniu.

Artykuł 12

1.   Nie są zaspokajane żadne roszczenia w związku z jakąkolwiek umową lub transakcją, których wykonanie zostało zakłócone, bezpośrednio lub pośrednio, w całości lub części, przez środki nałożone na mocy niniejszego rozporządzenia, w tym roszczenia odszkodowawcze lub wszelkie inne roszczenia tego rodzaju, takie jak roszczenia o odszkodowanie lub roszczenia wynikające z gwarancji, w szczególności roszczenia o przedłużenie terminu płatności lub o zapłatę zobowiązań, gwarancji lub listów gwarancyjnych, zwłaszcza gwarancji finansowych lub finansowych listów gwarancyjnych w jakiejkolwiek formie — o ile zostały one wniesione przez:

a)	wskazane osoby fizyczne lub prawne, podmioty lub organy wymienione w wykazie w załączniku I;

b)	jakiekolwiek osoby fizyczne lub prawne, podmioty lub organy działające za pośrednictwem lub w imieniu osób, podmiotów lub organów, o których mowa w lit. a).

2.   We wszelkich postępowaniach zmierzających do zaspokojenia roszczenia ciężar dowodu, że zaspokojenie roszczenia nie jest zakazane przez ust. 1, spoczywa na osobie fizycznej lub prawnej, podmiocie lub organie dochodzącym zaspokojenia tego roszczenia.

3.   Niniejszy artykuł pozostaje bez uszczerbku dla prawa osób fizycznych lub prawnych, podmiotów i organów, o których mowa w ust. 1, do wystąpienia o sądową kontrolę zgodności z prawem niewypełnienia zobowiązań umownych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

Artykuł 13

1.   Komisja i państwa członkowskie informują się wzajemnie o środkach podjętych na mocy niniejszego rozporządzenia oraz dzielą się wszelkimi innymi dostępnymi im istotnymi informacjami w związku z niniejszym rozporządzeniem, w szczególności informacjami dotyczącymi:

a)	środków finansowych zamrożonych na mocy art. 5 oraz zezwoleń udzielonych na mocy art. 6, 7 i 8;

b)	naruszeń przepisów i trudności z wykonaniem oraz orzeczeń wydanych przez sądy krajowe.

2.   Państwa członkowskie natychmiast przekazują sobie wzajemnie oraz Komisji wszelkie inne dostępne im istotne informacje, które mogłyby mieć wpływ na skuteczne wykonanie niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 14

Komisja jest uprawniona do zmiany załącznika II na podstawie informacji przekazanych przez państwa członkowskie.

Artykuł 15

1.   W przypadku gdy Rada Bezpieczeństwa ONZ lub Komitet Sankcji umieści w wykazie osobę fizyczną lub prawną, podmiot lub organ i przedstawiają uzasadnienie takiego wskazania, Rada umieszcza daną osobę fizyczną lub prawną, podmiot lub organ w załączniku I. Rada przekazuje swoją decyzję i uzasadnienie danej osobie fizycznej lub prawnej, podmiotowi lub organowi bezpośrednio — jeżeli adres jest znany — albo w drodze opublikowania ogłoszenia, umożliwiając tej osobie fizycznej lub prawnej, temu podmiotowi lub organowi przedstawienie uwag.

2.   W przypadku gdy zostają zgłoszone uwagi lub przedstawione istotne nowe dowody, Rada dokonuje przeglądu swojej decyzji i odpowiednio informuje daną osobę fizyczną lub prawną, podmiot lub organ.

3.   W przypadku gdy ONZ podejmuje decyzję o usunięciu z wykazu osoby, podmiotu lub organu, lub o zmianie danych identyfikacyjnych osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu umieszczonych w wykazie, Rada zmienia odpowiednio załącznik I.

Artykuł 16

Załącznik I zawiera, w przypadku gdy są dostępne, informacje przekazane przez Radę Bezpieczeństwa ONZ lub przez Komitet Sankcji niezbędne do zidentyfikowania danych osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów. w odniesieniu do osób fizycznych informacje takie mogą obejmować imiona i nazwiska, w tym pseudonimy, datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo, numer paszportu i dowodu tożsamości, płeć, adres — jeśli jest znany — oraz funkcję lub zawód. W odniesieniu do osób prawnych, podmiotów lub organów informacje takie mogą obejmować nazwy, miejsce i datę rejestracji, numer rejestracji i miejsce prowadzenia działalności. W załączniku I podaje się również datę wskazania przez Radę Bezpieczeństwa lub przez Komitet Sankcji.

Artykuł 17

1.   Państwa członkowskie przyjmują przepisy określające sankcje mające zastosowanie w przypadkach naruszeń niniejszego rozporządzenia oraz podejmują wszelkie środki niezbędne do zapewnienia ich wdrożenia. Przewidziane sankcje muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

2.   Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o tych przepisach niezwłocznie po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia oraz powiadamiają ją o wszelkich późniejszych zmianach.

Artykuł 18

1.   Państwa członkowskie wyznaczają właściwe organy, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, oraz podają ich nazwy na stronach internetowych wymienionych w załączniku II. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o wszelkich zmianach swoich adresów stron internetowych wymienionych w załączniku II.

2.   Państwa członkowskie zgłaszają Komisji swoje właściwe organy, w tym dane kontaktowe tych właściwych organów, niezwłocznie po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia, oraz powiadamiają ją o wszelkich późniejszych zmianach.

3.   W przypadku gdy niniejsze rozporządzenie określa wymóg powiadamiania, informowania lub innego porozumiewania się z Komisją, adres i inne dand kontaktowe na potrzeby takiego porozumiewania się wskazuje się w załączniku II.

Artykuł 19

Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie:

a)	na terytorium Unii, w tym także jej przestrzeni powietrznej;

b)	na pokładach wszystkich statków powietrznych lub wodnych podlegających jurysdykcji państw członkowskich;

c)	wobec każdej osoby będącej obywatelem jednego z państw członkowskich, przebywającej na terytorium Unii lub poza nim;

d)	wobec każdej osoby prawnej, podmiotu lub organu, na terytorium Unii lub poza nim, zarejestrowanych lub utworzonych na mocy prawa państwa członkowskiego;

e)	wobec każdej osoby prawnej, podmiotu lub organu w odniesieniu do każdego rodzaju działalności gospodarczej prowadzonej, w całości lub częściowo, na terytorium Unii.

Artykuł 20

Rozporządzenia (WE) nr 131/2004 i (WE) nr 1184/2005 niniejszym tracą moc. Odesłania do uchylonych rozporządzeń traktuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia oraz rozporządzenia (UE) nr 748/2014.

Artykuł 21

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Zob. s. 106 niniejszego Dziennika Urzędowego.

(2)  Wspólne stanowisko Rady 2004/31/WPZiB z dnia 9 stycznia 2004 r. dotyczące nałożenia na Sudan embarga na broń, amunicję i sprzęt wojskowy (Dz.U. L 6 z 10.1.2004, s. 55).

(3)  Decyzja Rady 94/165/WPZiB z dnia 15 marca 1994 r. w sprawie wspólnego stanowiska określonego na podstawie art. J.2 Traktatu o Unii Europejskiej w sprawie nałożenia na Sudan embarga na broń, amunicję i sprzęt wojskowy (Dz.U. L 75 z 17.3.1994, s. 1).

(4)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 131/2004 z dnia 26 stycznia 2004 r. nakładające niektóre środki ograniczające w odniesieniu do Sudanu i Sudanu Południowego (Dz.U. L 21 z 28.1.2004, s. 1).

(5)  Wspólne stanowisko Rady 2005/411/WPZiB z dnia 30 maja 2005 r. dotyczące środków ograniczających skierowanych przeciwko Sudanowi i uchylające wspólne stanowisko 2004/31/WPZiB (Dz.U. L 139 z 2.6.2005, s. 25).

(6)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1184/2005 z dnia 18 lipca 2005 r. nakładające pewne szczególne środki ograniczające skierowane przeciwko niektórym osobom utrudniającym proces pokojowy i łamiącym prawo międzynarodowe w konflikcie w regionie Darfur w Sudanie (Dz.U. L 193 z 23.7.2005, s. 9).

(7)  Decyzja Rady 2011/423/WPZiB z dnia 18 lipca 2011 r. dotycząca środków ograniczających skierowanych przeciwko Sudanowi i Sudanowi Południowemu i uchylająca wspólne stanowisko 2005/411/WPZiB (Dz.U. L 188 z 19.7.2011, s. 20).

(8)  Rozporządzenie Rady (UE) nr 748/2014 z dnia 10 lipca 2014 r. w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Sudanie Południowym (zob. s. 13 niniejszego Dziennika Urzędowego).

(9)  Rozporządzenie (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1).

(10)  Dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31).

---

---

---

11.7.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 203/13

---

ROZPORZĄDZENIE RADY (UE) NR 748/2014

z dnia 10 lipca 2014 r.

w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Sudanie Południowym

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 215,

uwzględniając decyzję Rady 2014/449/WPZiB z dnia 10 lipca 2014 r. w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Sudanie Południowym (1),

uwzględniając wspólny wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa oraz Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W dniu 18 lipca 2011 r. Rada przyjęła decyzję 2011/423/WPZiB (2), w której rozszerzono zakres stosowania nałożonego na Sudan embarga na broń, aby objąć nim Sudan Południowy.

(2)	W dniu 24 listopada 2011 r. Rada przyjęła rozporządzenie (UE) nr 1215/2011 (3), w którym rozszerzyła zakres stosowania embarga na broń na Sudan Południowy.

(3)

W dniu 10 lipca 2014 r. Rada przyjęła decyzję 2014/449/WPZiB, oddzielającą środki dotyczące Sudanu Południowego i ujmującą je w jednym akcie prawnym oraz przewidującą ograniczenia wjazdu i zamrożenie środków finansowych i zasobów gospodarczych osób utrudniających przemiany polityczne w Sudanie Południowym, w tym poprzez akty przemocy lub naruszenie porozumień o zawieszeniu broni, jak również osób odpowiedzialnych za poważne naruszenia praw człowieka w Sudanie Południowym.

(4)	Środki te wchodzą w zakres stosowania Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zatem do ich wdrożenia niezbędne jest działanie regulacyjne na poziomie Unii, w szczególności w celu zapewnienia jednolitego stosowania tych środków we wszystkich państwach członkowskich.

(5)

Dla jasności środki dotyczące Sudanu Południowego powinny być oddzielone od środków dotyczących Sudanu. Należy zatem zastąpić rozporządzenie Rady (WE) nr 131/2004 (4) niniejszym rozporządzeniem w zakresie, w jakim dotyczy ono Sudanu Południowego. Należy również zastąpić rozporządzenie Rady (WE) nr 131/2004 rozporządzeniem (UE) nr 747/2014 (5) w zakresie, w jakim dotyczy ono Sudanu.

(6)

Niniejsze rozporządzenie nie narusza praw podstawowych i jest zgodne z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, a zwłaszcza z prawem do skutecznego środka prawnego i dostępu do bezstronnego sądu oraz z prawem do ochrony danych osobowych. Niniejsze rozporządzenie powinno być stosowane zgodnie z tymi prawami.

(7)

Uprawnienie do zmiany wykazu zawartego w załączniku I do niniejszego rozporządzenia powinno być wykonywane przez Radę ze względu na szczególne zagrożenie pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego w regionie spowodowane sytuacją w Sudanie Południowym oraz w celu zapewnienia spójności z procedurą zmian i dokonywania przeglądu załącznika do decyzji 2014/449/WPZiP.

(8)

Na potrzeby wprowadzania w życie niniejszego rozporządzenia oraz w celu zapewnienia jak największej pewności prawa w Unii nazwiska i inne istotne dane dotyczące osób fizycznych i prawnych, podmiotów i organów, których środki finansowe i zasoby gospodarcze muszą zostać zamrożone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, muszą zostać podane do wiadomości publicznej. Wszelkie operacje przetwarzania danych osobowych powinny odbywać się zgodnie z rozporządzeniem nr 45/2001(UE) Parlamentu Europejskiego i Rady (6) i dyrektywą nr 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (7).

(9)	Aby zapewnić skuteczność środków przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu powinno ono wejść w życie w trybie natychmiastowym,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

a)

„usługi pośrednictwa” oznaczają: (i) negocjowanie lub zawieranie transakcji zakupu, sprzedaży lub dostawy towarów i technologii lub usług finansowych i technicznych z państwa trzeciego do jakiegokolwiek innego państwa trzeciego; lub (ii) sprzedaż lub zakup towarów i technologii lub usług finansowych i technicznych, które znajdują się w państwach trzecich, w celu ich przekazania do innego państwa trzeciego;

b)

„roszczenie” oznacza każde roszczenie, dochodzone w postępowaniu sądowym lub nie, zgłoszone przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia lub po tym dniu, na mocy umowy lub transakcji, lub w związku z nimi, obejmujące w szczególności: (i) roszczenie o wykonanie jakiegokolwiek zobowiązania powstałego na mocy umowy lub transakcji lub w związku z nimi; (ii) roszczenie o prolongatę lub spłatę zobowiązania, gwarancji finansowej lub odszkodowania w jakiejkolwiek formie; (iii) roszczenie o odszkodowanie z tytułu umowy lub transakcji; (iv) powództwo wzajemne; (v) roszczenie uznania lub wykonania, w tym na podstawie procedury exequatur, wyroku, orzeczenia arbitrażowego lub równoważnej decyzji, niezależnie od miejsca ich wydania;

c)

„umowa lub transakcja” oznacza każdą transakcję, niezależnie od jej formy i mającego zastosowanie prawa, obejmującą jedną lub kilka umów lub podobnych zobowiązań zawartych przez te same lub różne strony; do celów niniejszej definicji pojęcie „umowa” obejmuje zobowiązania, gwarancje lub listy gwarancyjne, w szczególności gwarancje finansowe lub finansowe listy gwarancyjne, oraz kredyty, prawnie niezależne lub nie, a także wszelkie postanowienia z nimi związane, których źródłem jest taka transakcja lub które są z nią związane;

d)	„właściwe organy” oznaczają właściwe organy państw członkowskich wskazane na stronach internetowych wymienionych w załączniku II;

e)	„zasoby gospodarcze” oznaczają wszelkiego rodzaju rzeczowe aktywa trwałe lub wartości niematerialne, ruchome lub nieruchome, które nie są środkami finansowymi, ale mogą być użyte do pozyskania środków finansowych, towarów lub usług;

f)	„zamrożenie zasobów gospodarczych” oznacza uniemożliwienie wykorzystania zasobów gospodarczych do uzyskiwania środków finansowych, towarów lub usług w jakikolwiek sposób, w tym między innymi poprzez ich sprzedaż, wynajem lub obciążenie hipoteką;

g)

„zamrożenie środków finansowych” oznacza zapobieganie wszelkim ruchom tych środków, ich przekazywaniu, zmianom, wykorzystaniu, udostępnianiu lub dokonywaniu nimi transakcji w jakikolwiek sposób, który powodowałby jakąkolwiek zmianę ich wielkości, wartości, lokalizacji, własności, posiadania, charakteru, przeznaczenia lub inną zmianę, która umożliwiłaby korzystanie z nich, w tym zarządzanie portfelem;

h)

„środki finansowe” oznaczają aktywa finansowe i różnego rodzaju świadczenia, w tym między innymi: (i) gotówkę, czeki, roszczenia pieniężne, weksle, przekazy pieniężne i inne instrumenty płatnicze; (ii) depozyty złożone w instytucjach finansowych lub innych podmiotach, salda na rachunkach, wierzytelności i zobowiązania dłużne; (iii) papiery wartościowe i papiery dłużne w obrocie publicznym lub niepublicznym, w tym akcje i udziały, certyfikaty papierów wartościowych, obligacje, weksle, warranty, skrypty dłużne, kontrakty na instrumenty pochodne; (iv) odsetki, dywidendy lub inne przychody z aktywów oraz wartości narosłe z aktywów lub wygenerowane przez te aktywa; (v) kredyty, prawa do potrącenia, gwarancje, gwarancje właściwego wykonania umów lub inne zobowiązania finansowe; (vi) akredytywy, konosamenty, umowy sprzedaży; oraz (vii) dokumenty poświadczające udział w środkach finansowych lub zasobach finansowych;

i)

„pomoc techniczna” oznacza wszelkie wsparcie techniczne związane z naprawami, pracami rozwojowymi, produkcją, montażem, testowaniem, konserwacją lub wszelką inną obsługę techniczną, mogące przyjmować formy takie, jak instruktaż, doradztwo, szkolenia, przekazanie praktycznej wiedzy lub umiejętności lub usługi konsultingowe; w tym werbalne formy pomocy;

j)	„terytorium Unii” oznacza terytoria państw członkowskich, do których ma zastosowanie Traktat, na warunkach określonych w Traktacie, w tym ich przestrzeń powietrzną.

Artykuł 2

Zakazuje się:

a)

udzielania pomocy technicznej lub świadczenia usług pośrednictwa, związanych z działaniami wojskowymi oraz z dostarczaniem, produkcją, konserwacją i użyciem broni i pokrewnych materiałów wszystkich rodzajów, w tym broni i amunicji, pojazdów i sprzętu wojskowego, sprzętu paramilitarnego oraz części zamiennych do nich, bezpośrednio lub pośrednio, jakiejkolwiek osobie fizycznej lub prawnej, podmiotowi lub organowi w Sudanie Południowym lub do wykorzystania w Sudanie Południowym;

b)

zapewniania finansowania lub świadczenia pomocy finansowej, związanych z działalnością wojskową, w tym w szczególności udzielania dotacji, pożyczek i ubezpieczeń kredytów eksportowych, a także zapewniania ubezpieczenia i reasekuracji, na potrzeby wszelkiej sprzedaży, dostaw, przekazywania lub wywozu broni i pokrewnych materiałów, bądź udzielania związanej z nimi pomocy technicznej, bezpośrednio lub pośrednio, jakiejkolwiek osobie fizycznej lub prawnej, podmiotowi lub organowi w Sudanie Południowym lub do wykorzystania w Sudanie Południowym.

Artykuł 3

Na zasadzie odstępstwa od art. 2 właściwe organy państw członkowskich mogą zezwolić na zapewnienie finansowania i świadczenie pomocy finansowej, udzielanie pomocy technicznej oraz świadczenie usług pośrednictwa związane z:

a)	nieśmiercionośnym sprzętem wojskowym przeznaczonym wyłącznie do celów humanitarnych, związanych z monitorowaniem przestrzegania praw człowieka lub ochronnych, lub dla programów rozwoju instytucjonalnego ONZ Unii Afrykańskiej (UA), Unii Europejskiej lub Międzyrządowego Organu ds. Rozwoju (IGAD);

b)	materiałem przeznaczonymi dla operacji zarządzania kryzysowego prowadzonych przez Unię Europejską, ONZ i UA;

c)	sprzętem i materiałem przeznaczonym do użycia w ramach operacji rozminowywania;

d)	wspieraniem procesu reformy sektora bezpieczeństwa w Sudanie Południowym.

Artykuł 4

Art. 2 nie stosuje się do odzieży ochronnej, w tym kamizelek kuloodpornych i hełmów wojskowych, czasowo wywożonych do Sudanu Południowego przez personel Unii Europejskiej, lub jej państw członkowskich, przez personel ONZ lub IGAD, lub przez przedstawicieli środków masowego przekazu, pracowników organizacji humanitarnych i organizacji działających na rzecz rozwoju oraz związany z nimi personel, wyłącznie na ich własny użytek.

Artykuł 5

1.   Zamraża się wszystkie środki finansowe i zasoby gospodarcze należące do wszelkich osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów wymienionych w załączniku I, będące ich własnością w ich posiadaniu lub przez nie kontrolowane.

2.   Nie udostępnia się osobom fizycznym ani prawnym, podmiotom ani organom wymienionym w załączniku I, ani też na ich rzecz, bezpośrednio lub pośrednio, żadnych środków finansowych ani zasobów gospodarczych.

3.   Załącznik I osoby fizyczne lub prawne, podmioty i organy, utrudniające proces polityczny w Sudanie Południowym, w tym poprzez akty przemocy lub naruszenia porozumień o zawieszeniu broni, a także osoby odpowiedzialne za poważne naruszenia praw człowieka w Sudanie Południowym oraz osoby fizyczne lub prawne, podmioty lub organy z nimi powiązane.

4.   Załącznik I zawiera uzasadnienie umieszczenia w wykazie danych osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów.

5.   Załącznik I zawiera, w przypadku gdy są dostępne, informacje niezbędne do zidentyfikowania danych osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów. w odniesieniu do osób fizycznych informacje takie mogą obejmować imiona i nazwiska, w tym pseudonimy, datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo, numer paszportu i dowodu tożsamości, płeć, adres — jeśli jest znany — oraz funkcję lub zawód. w odniesieniu do osób prawnych, podmiotów lub organów informacje takie mogą obejmować nazwy, miejsce i datę rejestracji, numer rejestracji i miejsce prowadzenia działalności.

Artykuł 6

1.   Na zasadzie odstępstwa od art. 5, właściwe organy państw członkowskich mogą zezwolić na uwolnienie niektórych zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych lub na udostępnienie niektórych środków finansowych lub zasobów gospodarczych, na warunkach, jakie uznają za stosowne, po ustaleniu, że dane środki finansowe lub zasoby gospodarcze są:

a)

niezbędne do zaspokojenia podstawowych potrzeb osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów wymienionych w załączniku I oraz członków rodzin pozostających na utrzymaniu takich osób fizycznych, w tym opłat za żywność, z tytułu najmu lub kredytu hipotecznego, za leki i leczenie, podatków, składek ubezpieczeniowych oraz opłat za usługi użyteczności publicznej;

b)	przeznaczone wyłącznie na pokrycie uzasadnionych kosztów honorariów lub na zwrot poniesionych wydatków związanych z usługami prawniczymi;

c)	przeznaczone wyłącznie na pokrycie opłat lub należności za usługi polegające na zwykłym przechowywaniu lub utrzymywaniu zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych;

d)	niezbędne do pokrycia nadzwyczajnych wydatków, pod warunkiem że odnośny właściwy organ powiadomił właściwe organy pozostałych państw członkowskich oraz Komisję o powodach, dla których uważa, że należy udzielić szczególnego zezwolenia, co najmniej dwa tygodnie przed jego udzieleniem.

2.   Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję o każdym zezwoleniu udzielonym na mocy ust. 1.

Artykuł 7

1.   Na zasadzie odstępstwa od art. 5 właściwe organy państw członkowskich mogą zezwolić na uwolnienie niektórych zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych, o ile spełnione są następujące warunki:

a)

środki finansowe lub zasoby gospodarcze są przedmiotem orzeczenia arbitrażowego wydanego przed datą umieszczenia w wykazie w załączniku I osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu, o których mowa w art. 5, lub orzeczenia sądowego lub decyzji administracyjnej, wydanych w państwie członkowskim UE, lub orzeczenia sądowego wykonalnego w danym państwie członkowskim, przed tą datą lub po tej dacie;

b)

środki finansowe lub zasoby gospodarcze zostaną wykorzystane wyłącznie w celu zaspokojenia roszczeń zabezpieczonych takim orzeczeniem lub decyzją lub uznanych za zasadne w takim orzeczeniu lub decyzji, w granicach określonych przez mające zastosowanie przepisy ustawowe i wykonawcze regulujące prawa osób, którym takie roszczenia przysługują;

c)	orzeczenie lub decyzja nie zostały wydane na korzyść osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu wymienionych w załączniku I; oraz

d)	uznanie orzeczenia lub decyzji nie jest sprzeczne z porządkiem publicznym danego państwa członkowskiego.

2.   Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję o każdym zezwoleniu udzielonym na mocy ust. 1.

Artykuł 8

1.   Na zasadzie odstępstwa od art. 5 oraz pod warunkiem że płatność dokonywana przez osobę fizyczną lub prawną, podmiot lub organ umieszczony w wykazie w załączniku I jest należna na mocy umowy lub porozumienia zawartego przez daną osobę fizyczną lub prawną, podmiot lub organ, przed datą umieszczenia osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu w wykazie w załączniku I, bądź na mocy zobowiązania je obciążającego powstałego przed tą datą, właściwe organy państw członkowskich mogą zezwolić, na warunkach, jakie uznają za stosowne, na uwolnienie niektórych zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych, o ile spełnione są następujące warunki:

a)	środki finansowe lub zasoby gospodarcze zostaną wykorzystane do dokonania płatności przez osobę fizyczną lub prawną, podmiot lub organ umieszczone w wykazie w załączniku I; oraz

b)	dokonanie płatności nie narusza art. 5 ust. 2.

2.   Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję o każdym zezwoleniu udzielonym na mocy ust. 1.

Artykuł 9

1.   Art. 5 ust. 2 nie stanowi przeszkody dla zasilania zamrożonych rachunków przez instytucje finansowe lub kredytowe otrzymujące środki finansowe przekazywane przez strony trzecie na rachunek osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu wymienionych w wykazie, pod warunkiem że wszelkie kwoty dodatkowe na takich rachunkach również zostaną zamrożone. Instytucja finansowa lub kredytowa niezwłocznie informuje o wszelkich takich transakcjach odnośny właściwy organ.

2.   Art. 5 ust. 2 nie ma zastosowania do księgowania na zamrożonych rachunkach:

a)	odsetek i innych dochodów od tych rachunków;

b)	płatności należnych z tytułu umów, porozumień lub zobowiązań, które zostały zawarte lub powstały przed datą umieszczenia w wykazie w załączniku I osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu, o których mowa w art. 5; lub

c)	płatności należnych na podstawie orzeczenia sądowego, decyzji administracyjnej lub orzeczenia arbitrażowego, wydanych w państwie członkowskim UE lub wykonalnych w danym państwie członkowskim;

pod warunkiem że wszelkie takie odsetki, inne dochody oraz płatności zostaną zamrożone zgodnie z art. 5 ust. 1.

Artykuł 10

1.   Bez uszczerbku dla mających zastosowanie przepisów dotyczących sprawozdawczości, poufności i tajemnicy służbowej, osoby fizyczne i prawne, podmioty i organy:

a)

niezwłocznie dostarczają wszelkie informacje, które ułatwiłyby przestrzeganie niniejszego rozporządzenia, takie jak informacje dotyczące rachunków lub kwot zamrożonych zgodnie z art. 5, właściwym organom państw członkowskich, w których te osoby fizyczne i prawne, podmioty i organy zamieszkują lub znajdują się, oraz przekazują wszelkie takie informacje Komisji, bezpośrednio lub za pośrednictwem państw członkowskich; oraz

b)	współpracują z właściwym organem przy każdej weryfikacji tych informacji.

2.   Wszelkie dodatkowe informacje uzyskane bezpośrednio przez Komisję są udostępniane państwom członkowskim.

3.   Wszelkie informacje dostarczone lub otrzymane zgodnie z niniejszym artykułem wykorzystuje się jedynie do celów, dla których je dostarczono lub otrzymano.

Artykuł 11

Zakazuje się świadomego i celowego udziału w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście środków, o których mowa w art. 2 i 5.

Artykuł 12

1.   Osoby fizyczne lub prawne, podmioty lub organy, które zamrażają środki finansowe i zasoby gospodarcze, lub odmawiają udostępnienia środków finansowych lub zasobów gospodarczych w dobrej wierze i w oparciu o przekonanie, że działanie takie jest zgodne z niniejszym rozporządzeniem, lub ich dyrektorzy lub pracownicy, nie ponoszą z tego tytułu jakiejkolwiek odpowiedzialności, chyba że zostanie dowiedzione, że środki finansowe i zasoby gospodarcze zostały zamrożone lub zatrzymane na skutek niedbalstwa.

2.   Działanie osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów nie stanowi podstawy do jakiejkolwiek odpowiedzialności z ich strony, jeżeli nie wiedziały one i nie miały uzasadnionego powodu do przypuszczania, że ich działania mogłyby naruszyć środki określone w niniejszym rozporządzeniu.

Artykuł 13

1.   Nie są zaspokajane żadne roszczenia w związku z jakąkolwiek umową lub transakcją, których wykonanie zostało zakłócone, bezpośrednio lub pośrednio, w całości lub części, przez środki nałożone na mocy niniejszego rozporządzenia, w tym roszczenia odszkodowawcze lub wszelkie inne roszczenia tego rodzaju, takie jak roszczenia o odszkodowanie lub roszczenia wynikające z gwarancji, w szczególności roszczenia o przedłużenie terminu płatności lub o zapłatę zobowiązań, gwarancji lub listów gwarancyjnych, zwłaszcza gwarancji finansowych lub finansowych listów gwarancyjnych w jakiejkolwiek formie — o ile zostały one wniesione przez:

a)	wskazane osoby fizyczne lub prawne, podmioty lub organy wymienione w wykazie w załączniku I;

b)	jakiekolwiek osoby fizyczne lub prawne, podmioty lub organy działające za pośrednictwem lub w imieniu osób, podmiotów lub organów, o których mowa w lit. a).

2.   We wszelkich postępowaniach zmierzających do zaspokojenia roszczenia ciężar dowodu, że zaspokojenie roszczenia nie jest zakazane przez ust. 1, spoczywa na osobie fizycznej lub prawnej, podmiocie lub organie dochodzącym zaspokojenia tego roszczenia.

3.   Niniejszy artykuł pozostaje bez uszczerbku dla prawa osób fizycznych lub prawnych, podmiotów i organów, o których mowa w ust. 1, do wystąpienia o sądową kontrolę zgodności z prawem niewypełnienia zobowiązań umownych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

Artykuł 14

1.   Komisja i państwa członkowskie informują się wzajemnie o środkach podjętych na mocy niniejszego rozporządzenia oraz dzielą się wszelkimi innymi dostępnymi im istotnymi informacjami w związku z niniejszym rozporządzeniem, w szczególności informacjami dotyczącymi:

a)	środków finansowych zamrożonych na mocy art. 5 oraz zezwoleń udzielonych na mocy art. 6, 7 i 8;

b)	naruszeń przepisów i trudności z wykonaniem oraz orzeczeń wydanych przez sądy krajowe.

2.   Państwa członkowskie natychmiast przekazują sobie wzajemnie oraz Komisji wszelkie inne dostępne im istotne informacje, które mogłyby mieć wpływ na skuteczne wykonanie niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 15

Komisja jest uprawniona do zmiany załącznika II na podstawie informacji przekazanych przez państwa członkowskie.

Artykuł 16

1.   W przypadku gdy Rada podejmie decyzję o objęciu osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu środkami, o których mowa w art. 5, Rada zmienia odpowiednio załącznik I.

2.   Rada przekazuje swoją decyzję, wraz z uzasadnieniem umieszczenia w wykazie, osobie fizycznej lub prawnej, podmiotowi lub organowi, o których mowa w ust. 1, bezpośrednio — gdy adres jest znany — albo w drodze opublikowania ogłoszenia, umożliwiając takiej osobie fizycznej lub prawnej, podmiotowi lub organowi przedstawienie uwag.

3.   W przypadku gdy zostaną zgłoszone uwagi lub przedstawione istotne nowe dowody, Rada dokonuje przeglądu swojej decyzji i odpowiednio informuje daną osobę fizyczną lub prawną, podmiot lub organ.

4.   Wykaz znajdujący się w załączniku I poddawany jest regularnie przeglądowi, co najmniej co 12 miesięcy.

Artykuł 17

1.   Państwa członkowskie przyjmują przepisy określające sankcje mające zastosowanie w przypadkach naruszeń niniejszego rozporządzenia oraz podejmują wszelkie środki niezbędne do zapewnienia ich wdrożenia. Przewidziane sankcje muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

2.   Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o tych przepisach niezwłocznie po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia, a następnie powiadamiają ją o wszelkich późniejszych zmianach.

Artykuł 18

1.   Państwa członkowskie wyznaczają właściwe organy, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, oraz podają ich nazwy na stronach internetowych wymienionych w załączniku II. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o wszelkich zmianach swoich adresów stron internetowych wymienionych w załączniku II.

2.   Państwa członkowskie zgłaszają Komisji swoje właściwe organy, w tym dane kontaktowe tych właściwych organów, niezwłocznie po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia, a następnie powiadamiają ją o wszelkich późniejszych zmianach.

3.   W przypadku gdy niniejsze rozporządzenie określa wymóg powiadamiania, informowania lub innego porozumiewania się z Komisją, adres i inne dand kontaktowe na potrzeby takiego porozumiewania się wskazuje się w załączniku II.

Artykuł 19

Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie:

a)	na terytorium Unii, w tym także jej przestrzeni powietrznej;

b)	na pokładach wszystkich statków powietrznych lub wodnych podlegających jurysdykcji państw członkowskich;

c)	wobec każdej osoby będącej obywatelem jednego z państw członkowskich, przebywającej na terytorium Unii lub poza nim;

d)	wobec każdej osoby prawnej, podmiotu lub organu, na terytorium Unii lub poza nim, zarejestrowanego lub utworzonego na mocy prawa jednego z państw członkowskich;

e)	wobec każdej osoby prawnej, podmiotu lub organu w odniesieniu do wszelkiego rodzaju działalności gospodarczej prowadzonej całkowicie lub częściowo na terytorium Unii.

Artykuł 20

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Zob. s. 100 niniejszego Dziennika Urzędowego.

(2)  Decyzja Rady 2011/423/WPZiB z dnia 18 lipca 2011 r. dotycząca środków ograniczających skierowanych przeciwko Sudanowi i Sudanowi Południowemu i uchylająca wspólne stanowisko 2005/411/WPZiB (Dz.U. L 188 z 19.7.2011, s. 20).

(3)  Rozporządzenie Rady (UE) nr 1215/2011 z dnia 24 listopada 2011 r. w sprawie zmiany rozporządzenia Rady (WE) nr 131/2004 dotyczącego niektórych środków ograniczających w odniesieniu do Sudanu (Dz.U. L 310 z 25.11.2011, s. 1).

(4)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 131/2004 z dnia 26 stycznia 2004 r. nakładające niektóre środki ograniczające w odniesieniu do Sudanu i Sudanu Południowego (Dz.U. L 21 z 28.1.2004, s. 1).

(5)  Rozporządzenie Rady (UE) nr 747/2014 z dnia 10 lipca 2014 r. w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Sudanie oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 131/2004 i rozporządzenie (WE) nr 1184/2005 (zob. s. 1 niniejszego Dziennika Urzędowego).

(6)  Rozporządzenie (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1).

(7)  Dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31).

---

---

---

11.7.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 203/23

---

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 749/2014

z dnia 30 czerwca 2014 r.

w sprawie struktury, formatu, procesu przekazywania i przeglądu informacji zgłaszanych przez państwa członkowskie zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 525/2013

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 525/2013 z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie mechanizmu monitorowania i sprawozdawczości w zakresie emisji gazów cieplarnianych oraz zgłaszania innych informacji na poziomie krajowym i unijnym, mających znaczenie dla zmiany klimatu, oraz uchylające decyzję nr 280/2004/WE (1), w szczególności jego art. 7 ust. 7, art. 7 ust. 8, art. 8 ust. 2, art. 12 ust. 3, art. 17 ust. 4 i art. 19 ust. 5,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Informacje przekazywane Komisji zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 525/2013 są niezbędne dla przeprowadzenia oceny faktycznie poczynionych postępów w wypełnianiu zobowiązań Unii i państw członkowskich w zakresie ograniczenia lub redukcji wszystkich emisji gazów cieplarnianych wynikających z Ramowej konwencji ONZ w sprawie zmian klimatu (UNFCCC) zatwierdzonej decyzją Rady 94/69/WE (2), protokołu z Kioto zatwierdzonego decyzją Rady 2002/358/WE (3) i pakietu unijnych aktów prawnych przyjętego w 2009 r., zbiorczo określanego jako „pakiet klimatyczno-energetyczny”. Umożliwiają także przygotowanie przez Unię sprawozdań rocznych zgodnie z obowiązkami wynikającymi z UNFCCC i protokołu z Kioto.

(2)

W decyzji 19/CMP.1 Konferencji Stron UNFCCC służącej jako spotkanie stron protokołu z Kioto określono wytyczne dotyczące krajowych systemów wykazów gazów cieplarnianych, które powinny stosować strony konwencji. W decyzji 24/CP.19 Konferencji Stron UNFCCC w sprawie zmiany wytycznych UNFCCC dotyczących sprawozdawczości w zakresie rocznych wykazów dla stron wymienionych w załączniku I do UNFCCC Konferencja Stron UNFCCC wyraziła zgodę na stosowanie przez strony UNFCCC wytycznych Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu (IPCC) z 2006 r. dla krajowych wykazów gazów cieplarnianych, stosowanie nowych wartości współczynnika ocieplania globalnego IPCC i zmienionych tabel stanowiących wspólny format sprawozdawczy uwzględnionych w załączniku do tejże decyzji.

(3)

Po zastąpieniu decyzji nr 280/2004/WE (4) rozporządzeniem (UE) nr 525/2013 należy zaktualizować decyzję Komisji 2005/166/WE (5) ustanawiającą zasady wykonania decyzji 280/2004/WE w celu uwzględnienia zmian w wytycznych uzgodnionych na szczeblu międzynarodowym oraz zapewnienia jednolitych warunków wykonywania przepisów, które w rozporządzeniu (UE) nr 525/2013 są nowymi przepisami w porównaniu z decyzją 280/2004/WE. Jednolite przepisy wykonawcze powinny obejmować sprawozdawczość w zakresie wykazów gazów cieplarnianych, przybliżonych wykazów gazów cieplarnianych, informacji dotyczących systemów rozwiązań i środków politycznych oraz prognoz, wykorzystania dochodów ze sprzedaży na aukcji oraz jednostek pochodzących z projektów, a także sprawozdawczość do celów decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady nr 529/2013/UE (6). Uwzględniając liczbę koniecznych zmian w decyzji 2005/166/WE, decyzję tę należy uchylić i zastąpić.

(4)

W celu zapewnienia, aby zgodność z decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2009/406/WE (7) oceniana była w sposób wiarygodny, spójny, przejrzysty i terminowy w rozporządzeniu (UE) nr 525/2013 ustanowiono na poziomie Unii proces przeglądu wykazów gazów cieplarnianych przedłożonych przez państwa członkowskie. Należy określić terminy i czynności w zakresie przeprowadzania kompleksowych i rocznych przeglądów wykazów gazów cieplarnianych w państwach członkowskich w celu zapewnienia terminowego i skutecznego wdrażania procesu przeglądu.

(5)

W rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) nr C(2014) 1539 (8) ustanowiono wymogi materialne dotyczące unijnego systemu wykazów w celu wypełnienia obowiązków określonych w decyzji 19/CMP.1 Konferencji Stron UNFCCC służącej jako spotkanie stron protokołu z Kioto. W celu zapewnienia terminowej i skutecznej realizacji zobowiązań należy określić harmonogramy współpracy i koordynacji między Komisją a państwami członkowskimi w odniesieniu do przygotowywania sprawozdania dotyczącego unijnego wykazu gazów cieplarnianych.

(6)	W celu zapewnienia pewności prawa dotyczącej obowiązków sprawozdawczych Unii i państw członkowskich po upływie dodatkowego okresu przeznaczonego na wypełnienie zobowiązań wynikających z protokołu z Kioto należy utrzymać w mocy skutki artykułów 18, 19 i 24 decyzji nr 2005/166/WE.

(7)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Zmiany Klimatu,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ

PRZEDMIOT I DEFINICJE

Artykuł 1

Przedmiot

W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się przepisy wykonawcze do rozporządzenia (UE) nr 525/2013 w odniesieniu do:

a)

sprawozdawczości państw członkowskich w zakresie wykazów gazów cieplarnianych, przybliżonych wykazów gazów cieplarnianych oraz informacji dotyczących systemów rozwiązań i środków politycznych oraz prognoz, wykorzystania dochodów ze sprzedaży na aukcji oraz jednostek pochodzących z projektów zgodnie z art. 7, 8, 12, 13, 14 i 17 rozporządzenia (UE) nr 525/2013;

b)	sprawozdawczości państw członkowskich do celów decyzji nr 529/2013/UE;

c)	terminów i czynności w zakresie przeprowadzania kompleksowych i rocznych przeglądów wykazów gazów cieplarnianych w państwach członkowskich zgodnie z art. 19 rozporządzenia (UE) nr 525/2013;

d)	harmonogramów współpracy i koordynacji między Komisją a państwami członkowskimi w odniesieniu do przygotowywania sprawozdania dotyczącego unijnego wykazu gazów cieplarnianych.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

1)

„tabela stanowiąca wspólny format sprawozdawczy” oznacza tabelę zawierającą informacje dotyczące antropogenicznych emisji gazów cieplarnianych ze źródeł i pochłaniania przez pochłaniacze, ujęte w załączniku II do decyzji 24/CP.19 Konferencji Stron Ramowej konwencji ONZ w sprawie zmian klimatu (UNFCCC) (decyzja 24/CP.19) i w załączniku do decyzji 6/CMP.9 Konferencji Stron UNFCCC służącej jako spotkanie stron protokołu z Kioto;

2)	„podejście referencyjne” oznacza podejście referencyjne Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu (IPCC) ujęte w wytycznych IPCC z 2006 r. dotyczących krajowych wykazów gazów cieplarnianych mających zastosowanie zgodnie z art. 6 rozporządzenia delegowanego (UE) nr C(2014) 1539;

3)	„podejście 1” oznacza podstawową metodę uwzględnioną w wytycznych IPCC z 2006 r. lub w wytycznych IPCC z 2003 r. w sprawie dobrych praktyk;

4)	„kluczowa kategoria” oznacza kategorię, która ma znaczny wpływ na łączny wykaz gazów cieplarnianych w państwie członkowskim lub w Unii pod względem bezwzględnego poziomu emisji i pochłaniania, trendów w zakresie emisji i pochłaniania lub niepewności pod względem emisji i pochłaniania;

5)	„podejście sektorowe” oznacza podejście sektorowe IPCC zawarte w wytycznych IPCC z 2006 r.

ROZDZIAŁ II

SPRAWOZDAWCZOŚĆ PAŃSTW CZŁONKOWSKICH

Artykuł 3

Ogólne zasady dotyczące sprawozdawczości w zakresie wykazów gazów cieplarnianych

1.   Państwa członkowskie przekazują Komisji, z kopią do Europejskiej Agencji Środowiska, informacje, o których mowa w art. 7 ust. 1–5 rozporządzenia (UE) nr 525/2013, wypełniając, zgodnie z art. 6 rozporządzenia delegowanego (UE) nr C(2014) 1539 i z zasadami przewidzianymi w niniejszym rozporządzeniu:

a)

tabele stanowiące wspólny format sprawozdawczy, dostarczając kompletny zestaw arkuszy kalkulacyjnych lub plików w formacie Extensible Markup Language (XML), w zależności od dostępności odpowiedniego oprogramowania, i obejmujące zakres geograficzny państwa członkowskiego na podstawie rozporządzenia (UE) nr 525/2013;

b)	znormalizowany elektroniczny format raportowania stanu posiadania jednostek protokołu z Kioto oraz związane z nim instrukcje dotyczące sprawozdawczości przyjęte przez Konferencję Stron UNFCCC służącą jako spotkanie stron protokołu z Kioto;

c)	załączniki I–VIII i X–XV do niniejszego rozporządzenia.

2.   Kompletne sprawozdanie dotyczące krajowego wykazu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 525/2013, sporządza się na podstawie struktury określonej w dodatku do wytycznych UNFCCC dotyczących sprawozdawczości w zakresie rocznych wykazów gazów cieplarnianych zawartych w załączniku I do decyzji 24/CP.19 i zgodnie z zasadami przewidzianymi w niniejszym rozporządzeniu.

Artykuł 4

Zgłaszanie informacji w sprawozdaniu dotyczącym krajowego wykazu lub w załączniku do sprawozdania dotyczącego krajowego wykazu

1.   Państwa członkowskie zamieszczają informacje i formaty tabelaryczne wymagane na podstawie art. 6, 7, 9–16 w sprawozdaniu dotyczącym krajowego wykazu lub w oddzielnym załączniku do sprawozdania dotyczącego krajowego wykazu, jak określono w załączniku I.

2.   W przypadku gdy państwa członkowskie mogą dokonać wyboru, czy zamieścić informacje i formaty tabelaryczne, które należy zgłosić, w sprawozdaniu dotyczącym krajowego wykazu czy w oddzielnym załączniku do sprawozdania dotyczącego krajowego wykazu, państwa członkowskie wskazują wyraźnie gdzie informacje zostały zamieszczone, wypełniając w tym celu załącznik I.

Artykuł 5

Procedury sprawozdawczości

Państwa członkowskie stosują narzędzia ReportNet Europejskiej Agencji Środowiska, udostępnione zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 401/2009 (9), w celu zgłaszania informacji na podstawie art. 4, 5, 7, 8, 12–17 rozporządzenia (UE) nr 525/2013.

Artykuł 6

Sprawozdawczość w zakresie krajowych systemów wykazów

1.   Państwa członkowskie przekazują informacje dotyczące swoich krajowych systemów wykazów, o których mowa w art. 5 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 525/2013, w formacie tekstowym, określając:

a)	nazwę i dane kontaktowe podmiotu krajowego odpowiedzialnego całościowo za krajowy wykaz państwa członkowskiego;

b)	role i obowiązki różnych agencji i podmiotów w odniesieniu do procesu planowania i przygotowywania wykazu oraz zarządzania nim, jak również rozwiązania instytucjonalne, prawne i proceduralne zastosowane w celu przygotowania wykazu;

c)	opis procesu gromadzenia danych dotyczących działalności, wybierania współczynników emisji i metod oraz przygotowywania oszacowań emisji;

d)	opis zastosowanych rodzajów podejścia i wyników identyfikacji kluczowej kategorii;

e)	opis procesów, które określają, kiedy przeprowadza się ponowne obliczenia przedłożonych wcześniej danych z wykazów;

f)

opis planu zapewnienia jakości i kontroli jakości, jego wdrażania i ustanowionych celów dotyczących jakości, a także informacje dotyczące procesów kontroli wewnętrznej i zewnętrznej oraz przeglądu i ich wyników zgodnie z wytycznymi dotyczącymi systemów krajowych określonymi w załączniku do decyzji 19/CMP.1 Konferencji Stron UNFCCC służącej jako spotkanie stron protokołu z Kioto;

g)	opis procedur oficjalnego rozpatrywania i zatwierdzania wykazu.

2.   Państwa członkowskie zgłaszają opis rozwiązań zastosowanych w celu zapewnienia właściwym organom ds. wykazów dostępu do informacji, o których mowa w art. 5 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 525/2013, w tym dane dotyczące organizacji dostarczających informacje, harmonogramu dostępu do informacji, poziomu dezagregacji i kompletności dostępu.

Artykuł 7

Sprawozdawczość w zakresie spójności zgłoszonych danych dotyczących zanieczyszczeń powietrza

1.   Państwa członkowskie przekazują informacje tekstowe dotyczące wyników kontroli, o których mowa w art. 7 ust. 1 lit. m) ppkt (i) rozporządzenia (UE) nr 525/2013, oraz spójności danych zgodnie z art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 525/2013, w tym:

a)

krótką ocenę, czy szacunkowe dane dotyczące emisji tlenku węgla (CO), dwutlenku siarki (SO2), tlenków azotu (NOx) i lotnych związków organicznych w wykazach przedłożonych przez państwo członkowskie na podstawie dyrektywy 2001/81/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (10) oraz Konwencji EKG ONZ w sprawie transgranicznego zanieczyszczenia powietrza na dalekie odległości są zgodne z odpowiednimi szacunkowymi danymi dotyczącymi emisji w wykazach gazów cieplarnianych na podstawie rozporządzenia (UE) nr 525/2013;

b)	daty przedkładania sprawozdań na podstawie dyrektywy 2001/81/WE i Konwencji EKG ONZ w sprawie transgranicznego zanieczyszczenia powietrza na dalekie odległości, które porównano z przedłożonym wykazem na podstawie rozporządzenia (UE) nr 525/2013.

2.   Jeżeli kontrole, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, wykażą w odniesieniu do roku X-2 różnice wynoszące ponad +/– 5 % między łącznymi emisjami konkretnego zanieczyszczenia zgłoszonego na podstawie rozporządzenia (UE) nr 525/2013 i, odpowiednio, dyrektywy 2001/81/WE lub Konwencji EKG ONZ w sprawie transgranicznego zanieczyszczenia powietrza na dalekie odległości, z wyłączeniem emisji związanych z użytkowaniem gruntów, zmianą użytkowania gruntów i leśnictwem (LULUCF), zainteresowane państwo członkowskie, oprócz informacji tekstowych zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu, składa sprawozdanie w odniesieniu do danego zanieczyszczenia powietrza, zgodne z formatem tabelarycznym określonym w załączniku II do niniejszego rozporządzenia.

3.   Państwa członkowskie mogą podawać tylko informacje tekstowe, jeżeli różnica wynosząca ponad +/– 5 %, o której mowa w ust. 2, wynika z korekty błędów w danych, różnic zasięgu geograficznego lub zakresu stosowania odpowiednich instrumentów prawnych.

Artykuł 8

Sprawozdawczość w zakresie ponownych obliczeń

Państwa członkowskie zgłaszają powód przeprowadzenia ponownych obliczeń w odniesieniu do roku lub okresu bazowego i do roku X-3, o którym mowa w art. 7 ust. 1 lit. e) rozporządzenia (UE) nr 525/2013, w formacie tabelarycznym określonym w załączniku III do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 9

Sprawozdawczość w zakresie wdrażania zaleceń i korekt

1.   Na podstawie art. 7 ust. 1 lit. j) rozporządzenia (UE) nr 525/2013 państwa członkowskie informują o statusie wdrożenia każdej korekty i każdego zalecenia wymienionego w ostatnio opublikowanym indywidualnym sprawozdaniu UNFCCC z przeglądu, w tym o powodach, dla których takie zalecenie nie zostało wdrożone, zgodnie z formatem tabelarycznym określonym w załączniku IV do niniejszego rozporządzenia.

2.   Państwa członkowskie informują o statusie wdrożenia każdego zalecenia wymienionego w ostatnim sprawozdaniu z przeglądu zgodnie z art. 35 ust. 2 w formacie tabelarycznym określonym w załączniku IV.

Artykuł 10

Sprawozdawczość w zakresie spójności zgłoszonych emisji z danymi z systemu handlu uprawnieniami do emisji

1.   Państwa członkowskie przekazują informacje, o których mowa w art. 7 ust. 1 lit. k) rozporządzenia (UE) nr 525/2013, zgodnie z formatem tabelarycznym określonym w załączniku V do niniejszego rozporządzenia.

2.   Państwa członkowskie przekazują informacje tekstowe dotyczące wyników kontroli przeprowadzonych zgodnie z art. 7 ust. 1 lit. l) rozporządzenia (UE) nr 525/2013.

Artykuł 11

Sprawozdawczość w zakresie spójności zgłoszonych danych na temat fluorowanych gazów cieplarnianych

Państwa członkowskie przekazują informacje tekstowe dotyczące wyników kontroli, o których mowa w art. 7 ust. 1 lit. m) ppkt (ii) rozporządzenia (UE) nr 525/2013, w tym:

a)	opis kontroli przeprowadzonych przez państwo członkowskie w odniesieniu do poziomu szczegółowości, zestawów danych i porównanych przekazanych informacji;

b)	opis głównych wyników kontroli i wyjaśnienia dotyczące głównych niespójności;

c)	informacje, czy wykorzystano dane gromadzone przez operatorów na podstawie art. 3 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 842/2006 (11) i informacje na temat sposobu ich wykorzystania;

d)	jeżeli kontrole nie zostały przeprowadzone, wyjaśnienie powodów, dla których nie uznano przeprowadzenia kontroli za istotne.

Artykuł 12

Sprawozdawczość w zakresie spójności z danymi dotyczącymi energii

1.   Na podstawie art. 7 ust. 1 lit. m) ppkt (iii) rozporządzenia (UE) nr 525/2013 państwa członkowskie przekazują informacje tekstowe dotyczące porównania podejścia referencyjnego obliczonego na podstawie danych zawartych w wykazie gazów cieplarnianych z podejściem referencyjnym obliczonym na podstawie danych zgłoszonych zgodnie z art. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1099/2008 (12) i załącznikiem B do wspomnianego rozporządzenia.

2.   Państwa członkowskie przekazują informacje ilościowe i wyjaśnienia dotyczące różnic w zakresie łącznego krajowego rzeczywistego zużycia paliw kopalnych na poziomie zagregowanym, wynoszących ponad +/– 2 % dla wszystkich kategorii paliw kopalnych w odniesieniu do roku X-2 zgodnie z formatem tabelarycznym określonym w załączniku VI.

Artykuł 13

Sprawozdawczość w zakresie zmian w opisach krajowych systemów wykazów lub rejestrów

Państwa członkowskie wyraźnie wskazują w odpowiednich rozdziałach sprawozdania dotyczącego krajowego wykazu, czy nie wprowadzono żadnych zmian w opisie ich krajowych systemów wykazów lub ich rejestrów krajowych, o których mowa w art. 7 ust. 1 lit. n) i o) rozporządzenia (UE) nr 525/2013, od poprzedniego przedłożenia sprawozdania dotyczącego krajowego wykazu.

Artykuł 14

Sprawozdawczość w zakresie niepewności i kompletności

1.   Do celów sprawozdawczości w zakresie niepewności na podstawie art. 7 ust. 1 lit. p) rozporządzenia (UE) nr 525/2013 państwa członkowskie przekazują oszacowania niepewności zgodnie z podejściem 1 w odniesieniu do:

a)	poziomów emisji i tendencji w zakresie emisji oraz

b)	danych dotyczących działalności i współczynników emisji lub innych parametrów oszacowania stosowanych na poziomie odpowiedniej kategorii z wykorzystaniem formatu tabelarycznego określonego w załączniku VII do niniejszego rozporządzenia.

2.   Ogólna ocena kompletności, o której mowa w art. 7 ust. 1 lit. p) rozporządzenia (UE) nr 525/2013, obejmuje:

a)

przegląd kategorii, które zgłoszono jako nieoszacowane (NE), zdefiniowanych w wytycznych UNFCCC dotyczących sprawozdawczości w zakresie rocznych wykazów gazów cieplarnianych zawartych w załączniku I do decyzji 24/CP.19, i szczegółowe wyjaśnienia dotyczące stosowania danego klucza zapisu, w szczególności w przypadku, gdy w wytycznych IPCC z 2006 r. dotyczących krajowych wykazów gazów cieplarnianych przedstawiono metody szacowania gazów cieplarnianych;

b)	opis zasięgu geograficznego wykazów gazów cieplarnianych.

3.   W przypadku przedłożenia przez państwo członkowskie wykazów o innym zasięgu geograficznym na podstawie UNFCCC i protokołu z Kioto oraz rozporządzenia (UE) nr 525/2013, państwo członkowskie przedstawia krótki opis zasad i metod zastosowanych w celu odróżnienia emisji i pochłaniania zgłoszonych w odniesieniu do terytorium należącego do Unii od emisji i pochłaniania zgłoszonych w odniesieniu do terytoriów nienależących do Unii podczas sporządzania wykazu w odniesieniu do terytorium odpowiedniego państwa członkowskiego w Unii.

Artykuł 15

Sprawozdawczość w zakresie innych elementów potrzebnych do przygotowania sprawozdania dotyczącego unijnego wykazu gazów cieplarnianych

1.   W celu umożliwienia przygotowania sprawozdania dotyczącego unijnego wykazu gazów cieplarnianych, o którym mowa w art. 7 ust. 1 lit. p) rozporządzenia (UE) nr 525/2013, państwa członkowskie przekazują informacje dotyczące metod i współczynników emisji wykorzystanych w odniesieniu do kategorii uznanych za unijną kategorię kluczową w odpowiednich plikach w formacie XML i tabelach stanowiących wspólny format sprawozdawczy.

2.   Do celów ust. 1 Komisja dostarcza listę ostatnich unijnych kategorii kluczowych do dnia 31 października roku poprzedzającego rok przedłożenia wykazu.

3.   Państwa członkowskie wyjaśniają i interpretują tendencje w zakresie emisji występujące w przeszłości i różnice na przestrzeni lat na poziomie zagregowanym w każdym sektorze, w tym odniesienie do głównych czynników, które mają istotny wpływ na tendencje. Należy skoncentrować się na wyjaśnieniu zmian w ostatnim roku, w którym przedłożono wykaz, w porównaniu z 1990 r. i na wyjaśnieniach dotyczących znacznych różnic na przestrzeni lat w przypadku ostatnich lat sprawozdawczości, w szczególności między rokiem X-3 i X-2.

Artykuł 16

Sprawozdawczość w zakresie głównych zmian w opisach metodologicznych

Do dnia 15 marca każdego roku państwa członkowskie zgłaszają istotne zmiany w opisach metodologicznych w sprawozdaniu dotyczącym krajowego wykazu od jego przedłożenia, które przewidziano na dzień 15 kwietnia poprzedniego roku, w formacie tabelarycznym określonym w załączniku VIII.

Artykuł 17

Sprawozdawczość w zakresie przybliżonych wykazów gazów cieplarnianych

1.   Państwa członkowskie zgłaszają przybliżone wykazy gazów cieplarnianych, o których mowa w art. 8 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 525/2013, zgodnie z tabelami stanowiącymi wspólny format sprawozdawczy — Tabela zbiorcza 2, zgodnie z poniższym:

a)	na poziomie dezagregacji kategorii źródeł odzwierciedlających dane dotyczące działalności i dostępne metody przygotowywania oszacowań w odniesieniu do roku X-1;

b)	wyłączając łączne przybliżone emisje i pochłanianie ekwiwalentu CO2 z LULUCF;

c)

dodając dwie kolumny przeznaczone do zgłaszania podziału między emisjami włączonymi w zakres unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji ustanowionego dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (13) i emisjami objętymi decyzją nr 406/2009/WE według kategorii źródła, w miarę dostępności informacji.

2.   Państwa członkowskie przedstawiają wyjaśnienia obejmujące główne czynniki tendencji w zakresie emisji zgłoszone w Tabeli zbiorczej 2 w porównaniu z już zgłoszonym wykazem. Takie wyjaśnienie odzwierciedla tylko informacje dostępne do celów przygotowania oszacowań w odniesieniu do roku X-1.

Artykuł 18

Harmonogramy współpracy i koordynacji w odniesieniu do przygotowywania sprawozdania dotyczącego unijnego wykazu gazów cieplarnianych

Państwa członkowskie i Komisja współpracują w zakresie przygotowywania unijnego wykazu gazów cieplarnianych i sprawozdania dotyczącego unijnego wykazu oraz koordynują ich przygotowywanie zgodnie z terminami określonymi w załączniku IX.

Artykuł 19

Sprawozdawczość w zakresie określania liczby jednostek przyznanej emisji

Na trzy miesiące przed terminem przedstawienia sprawozdania UNFCCC państwa członkowskie przedkładają Komisji sprawozdanie zawierające informacje niezbędne do celów ułatwienia obliczenia wspólnej liczby jednostek przyznanej emisji i jednostek przyznanej emisji Unii zgodnie z art. 3 ust. 7a, 8 i 8a protokołu z Kioto w odniesieniu do drugiego okresu rozliczeniowego zgodnie z załącznikiem I do decyzji 2/CMP.8 w odniesieniu do danego sprawozdania.

Artykuł 20

Sprawozdawczość w zakresie krajowych systemów polityk i środków oraz prognoz

Państwa członkowskie zgłaszają krajowe systemy polityk i środków oraz prognoz, o których mowa w art. 13 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 525/2013, w tym:

a)

informacje dotyczące odpowiednich rozwiązań instytucjonalnych, prawnych i proceduralnych, w tym wyznaczenie odpowiedniego podmiotu krajowego lub odpowiednich podmiotów krajowych, którym powierzono całościową odpowiedzialność za ocenę polityki zainteresowanego państwa członkowskiego i za prognozy antropogenicznych emisji gazów cieplarnianych;

b)	opis odpowiednich rozwiązań instytucjonalnych, prawnych i proceduralnych ustanowionych w państwie członkowskim na potrzeby oceny polityki i sporządzania prognoz dotyczących antropogenicznych emisji gazów cieplarnianych według źródeł i usuwania przez pochłaniacze;

c)	opis odpowiednich rozwiązań proceduralnych i harmonogramów mających zapewnić terminowość, przejrzystość, dokładność, spójność, porównywalność i kompletność informacji przekazywanych w odniesieniu do polityk i środków oraz informacji przekazywanych w odniesieniu do prognoz;

d)	opis ogólnego procesu gromadzenia i wykorzystywania danych, wraz z oceną, czy ocena polityk i środków oraz sporządzanie prognoz są dokonywane na podstawie spójnych procesów gromadzenia i wykorzystywania danych, jak również różnych sektorów, które uwzględniono podczas sporządzania prognoz;

e)	opis procesu wybierania założeń, metodyki i modeli stosowanych do celów oceny polityki oraz sporządzenia prognoz antropogenicznych emisji gazów cieplarnianych;

f)	opis działań w zakresie zapewniania jakości i kontroli jakości oraz analizy wrażliwości w odniesieniu do sporządzonych prognoz.

Artykuł 21

Sprawozdawczość w zakresie aktualizacji strategii rozwoju niskoemisyjnego w państwach członkowskich

Państwa członkowskie zgłaszają aktualizacje swoich strategii rozwoju niskoemisyjnego, o których mowa w art. 13 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 525/2013, w tym informacje odnoszące się do:

a)	celu przeprowadzonych aktualizacji wraz z ich krótkim opisem;

b)	statusu prawnego strategii rozwoju niskoemisyjnego i jej aktualizacji;

c)	zmian i oczekiwanych skutków aktualizacji w zakresie wdrażania strategii rozwoju niskoemisyjnego;

d)	harmonogramu i opisu postępów w zakresie wdrażania strategii rozwoju niskoemisyjnego i jej aktualizacji, oraz, o ile jest dostępna, oceny prognozowanych kosztów i korzyści związanych z aktualizacją;

e)	sposobu podawania informacji do wiadomości publicznej, zgodnie z art. 4 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 525/2013.

Artykuł 22

Sprawozdawczość w zakresie polityk i środków

1.   Państwa członkowskie przekazują informacje dotyczące polityk i środków, o których mowa w art. 13 ust. 1 lit. c), d) i e) rozporządzenia (UE) nr 525/2013, zgodnie z formatami tabelarycznymi określonymi w załączniku XI do niniejszego rozporządzenia i korzystając z przekazanego wzoru sprawozdania i procedury zgłaszania informacji wprowadzonej przez Komisję.

2.   Państwa członkowskie zgłaszają informacje jakościowe dotyczące powiązań między różnymi politykami i środkami zgłoszonymi zgodnie z ust. 1 oraz sposobu, w jaki dane polityki i środki przyczyniają się do uzyskania różnych scenariuszy prognoz, w tym ocenę ich wkładu w osiągnięcie strategii rozwoju niskoemisyjnego, w formie tekstowej, oprócz formatu tabelarycznego, o którym mowa w ust. 1.

Artykuł 23

Sprawozdawczość w zakresie prognoz

1.   Państwa członkowskie przekazują informacje dotyczące prognoz antropogenicznych emisji gazów cieplarnianych według źródeł i usuwania przez pochłaniacze, o których mowa w art. 14 rozporządzenia (UE) nr 525/2013, zgodnie z formatami tabelarycznymi określonymi w załączniku XII do niniejszego rozporządzenia, korzystając z przekazanego wzoru sprawozdania i procedury zgłaszania informacji wprowadzonej przez Komisję.

2.   Państwa członkowskie przekazują dodatkowe informacje w formie tekstowej dotyczące:

a)	wyników analizy wrażliwości w odniesieniu do łącznych zgłoszonych emisji gazów cieplarnianych, wraz z krótkim wyjaśnieniem, które parametry się różniły i w jaki sposób;

b)	wyników analizy wrażliwości w podziale na łączne emisje objęte decyzją nr 406/2009/WE, łączne emisje włączone do zakresu unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji ustanowionego dyrektywą 2003/87/WE i łączne emisje z LULUCF, o ile takie informacje są dostępne;

c)	roku danych z wykazu (roku bazowego) i roku sprawozdania dotyczącego wykazu wykorzystanego jako początkowy rok dla prognoz;

d)	metodyki wykorzystanej w celu sporządzenia prognoz, w tym krótki opis zastosowanych modeli oraz ich zasięgu sektorowego, geograficznego i czasowego, odniesienia do dalszych informacji dotyczących modeli i informacji dotyczących wykorzystanych kluczowych zewnętrznych założeń i parametrów.

3.   Dziewięć miesięcy przed terminem przedstawienia sprawozdania w sprawie prognoz zgodnie z art. 14 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 525/2013 i w porozumieniu z państwami członkowskimi Komisja wydaje zalecenia dotyczące zharmonizowanych wartości kluczowych parametrów określonych na szczeblu ponadnarodowym, w tym cen węgla w ramach systemu handlu uprawnieniami do emisji i międzynarodowych cen importowych ropy naftowej i węgla, w celu zapewnienia spójności zagregowanych prognoz unijnych.

Artykuł 24

Sprawozdawczość w zakresie wykorzystania dochodów ze sprzedaży na aukcji

Państwa członkowskie przekazują informacje dotyczące wykorzystania dochodów ze sprzedaży na aukcji, o których mowa w art. 17 ust. 1 lit. b) i c) i art. 17 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 525/2013, zgodnie z formatami tabelarycznymi określonymi w załączniku XIII do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 25

Sprawozdawczość w zakresie jednostek pochodzących z projektów wykorzystywanych w celu zapewnienia zgodności z decyzją nr 406/2009/WE

Państwa członkowskie przekazują informacje dotyczące jednostek pochodzących z projektów wykorzystywanych w celu zapewnienia zgodności z decyzją nr 406/2009/WE, o których mowa w art. 17 ust. 1 lit. a) i d) rozporządzenia (UE) nr 525/2013, zgodnie z formatami tabelarycznymi określonymi w załączniku XIV do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 26

Sprawozdawczość w zakresie zestawienia informacji dotyczących zakończonego przekazania

1.   Państwa członkowskie zgłaszają informacje dotyczące zakończonego przekazania na mocy art. 3 ust. 4 i 5 decyzji nr 406/2009/WE zgodnie z formatami tabelarycznymi określonymi w załączniku XV do niniejszego rozporządzenia.

2.   Służby Komisji zestawiają i udostępniają drogą elektroniczną sprawozdanie podsumowujące informacje przekazywane co roku przez państwa członkowskie. Wspomniane sprawozdanie przedstawia tylko dane zagregowane i nie ujawnia informacji pochodzących z poszczególnych państw członkowskich, dotyczących cen jednostkowych rocznego limitu emisji.

ROZDZIAŁ III

UNIJNY PRZEGLĄD EKSPERCKI EMISJI GAZÓW CIEPLARNIANYCH

Artykuł 27

Organizacja przeglądów

1.   W przeprowadzaniu przeglądów, o których mowa w art. 19 ust. 1 i 2 rozporządzenia (UE) nr 525/2013, Komisję i Europejską Agencję Środowiska wspomaga zespół ekspertów technicznych ds. przeglądu.

2.   Europejska Agencja Środowiska pełni funkcję sekretariatu ds. przeglądów.

3.   Komisja i Europejska Agencja Środowiska wybierają wystarczającą liczbę ekspertów ds. przeglądu, zajmujących się odpowiednimi sektorami objętymi wykazem, w celu zapewnienia odpowiedniego przeglądu przedmiotowych wykazów gazów cieplarnianych w dostępnych ramach czasowych.

4.   Eksperci ds. przeglądu wybrani zgodnie z ust. 3 dysponują doświadczeniem w zakresie zestawiania wykazów gazów cieplarnianych i w miarę możliwości uczestniczą aktywnie w procesach przeglądu gazów cieplarnianych.

5.   Członek zespołu ekspertów technicznych ds. przeglądu, który brał udział w zestawieniu wykazu gazów cieplarnianych w konkretnym państwie członkowskim lub który jest obywatelem państwa członkowskiego, o którego wykaz chodzi, nie uczestniczy w przeglądzie danego wykazu.

6.   Komisja i Europejska Agencja Środowiska dążą do zapewnienia spójnego i obiektywnego przeprowadzania przeglądu wykazów gazów cieplarnianych we wszystkich zainteresowanych państwach członkowskich w celu zapewnienia wysokiej jakości uzyskanych ocen technicznych.

7.   Przeglądy mają formę przeglądu dokumentów lub przeglądu scentralizowanego.

8.   Sekretariat może podjąć decyzję o zorganizowaniu:

a)	przeglądu dokumentów i przeglądu scentralizowanego w tym samym roku;

b)	wizyty w państwie, oprócz przeglądu dokumentów lub przeglądu scentralizowanego, na zalecenie zespołu ekspertów technicznych ds. przeglądu i w porozumieniu z zainteresowanym państwem członkowskim.

Artykuł 28

Zadania sekretariatu

Zadania sekretariatu, o którym mowa w art. 27 ust. 2, obejmują:

a)	przygotowywanie planu prac w ramach przeglądu;

b)	zestawianie i przedstawianie informacji niezbędnych do pracy zespołu ekspertów technicznych ds. przeglądu;

c)

koordynowanie działań w ramach przeglądu określonych w niniejszym rozporządzeniu, w tym komunikacji między zespołem ekspertów technicznych ds. przeglądu i osobą lub osobami wyznaczonymi do kontaktowania się w państwie członkowskim będącym przedmiotem przeglądu, jak również wprowadzanie innych rozwiązań praktycznych;

d)	potwierdzanie, w porozumieniu z Komisją, przypadków, w których wykazy gazów cieplarnianych w państwie członkowskim stwarzają poważne problemy w rozumieniu art. 31;

e)	zestawianie i edytowanie końcowych i okresowych sprawozdań z przeglądu oraz przekazywanie ich zainteresowanemu państwu członkowskiemu i Komisji.

Artykuł 29

Pierwszy etap przeglądu rocznego

Kontrole w celu zweryfikowania przejrzystości, dokładności, spójności, porównywalności i kompletności przedłożonych informacji, o których mowa w art. 19 ust. 3 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 525/2013, mogą obejmować:

a)	ocenę, czy zgłoszono wszystkie kategorie źródeł emisji i gazy wymagane na podstawie rozporządzenia (UE) nr 525/2013;

b)	ocenę spójności szeregów czasowych danych dotyczących emisji;

c)	ocenę porównywalności implikowanych współczynników emisji we wszystkich państwach członkowskich, uwzględniając domyślne współczynniki emisji IPCC dla różnych okoliczności krajowych;

d)

ocenę stosowania kluczy zapisu „nieoszacowane”, w przypadku istnienia metodyk poziomu 1 IPCC i jeżeli stosowanie klucza zapisu jest nieuzasadnione zgodnie z pkt 37 wytycznych UNFCCC dotyczących sprawozdawczości w zakresie rocznych wykazów gazów cieplarnianych zawartych w załączniku I do decyzji 24/CP.19;

e)	analizę ponownych obliczeń przeprowadzonych do celów przedłożenia wykazu, w szczególności w przypadku ponownych obliczeń opartych na zmianach metodologicznych;

f)

porównanie zweryfikowanych emisji zgłoszonych na podstawie unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji z emisjami gazów cieplarnianych zgłoszonymi zgodnie z art. 7 rozporządzenia (UE) nr 525/2013 w celu zidentyfikowania obszarów, w których dane dotyczące emisji i tendencje w zakresie emisji przedstawione przez państwo członkowskie będące przedmiotem przeglądu odbiegają znacząco od danych i tendencji w innych państwach członkowskich;

g)	porównanie wyników podejścia referencyjnego Eurostatu z podejściem referencyjnym państw członkowskich;

h)	porównanie wyników podejścia sektorowego Eurostatu z podejściem sektorowym państw członkowskich;

i)	ocenę, czy zalecenia z wcześniejszych przeglądów unijnych lub przeglądów UNFCCC, niewdrożone przez państwo członkowskie, mogą prowadzić do korekty technicznej;

j)	ocenę, czy mogą istnieć zbyt wysokie lub zbyt niskie oszacowania dotyczące jednej z kluczowych kategorii w wykazie państwa członkowskiego.

Artykuł 30

Powody przeprowadzenia drugiego etapu przeglądu rocznego

W ramach przeglądu rocznego, jeżeli w wyniku kontroli przeprowadzonych na podstawie art. 29 zidentyfikowane zostaną znaczące problemy w rozumieniu art. 31, w przypadku przekazania wykazu po terminie, co uniemożliwia przeprowadzenie kontroli w ramach pierwszego etapu przeglądu zgodnie z harmonogramem określonym w załączniku XVI lub w przypadku braku reakcji na wyniki pierwszego etapu przeglądu, na wniosek państwa członkowskiego przeprowadza się kontrole określone w art. 32.

Artykuł 31

Próg znaczenia

1.   W myśl art. 19 ust. 4 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 525/2013 znaczący problem stanowią zalecenia z wcześniejszych przeglądów unijnych lub przeglądów UNFCCC, których nie wdrożono, jeżeli zalecenie lub kwestia dotyczy zawyżenia lub zaniżenia danych szacunkowych w wykazach gazów cieplarnianych, co może prowadzić do korekty technicznej i jeżeli dane państwo członkowskie nie przedstawiło zadowalającego wyjaśnienia braku wdrożenia danego zalecenia.

2.   Zaniżenie lub zawyżenie danych szacunkowych w wykazach gazów cieplarnianych, które wynosi poniżej 0,05 procenta łącznych krajowych emisji gazów cieplarnianych w państwie członkowskim bez uwzględniania LULUCF w odniesieniu do roku, którego dotyczy wykaz będący przedmiotem przeglądu, lub które nie przekracza 500 kt ekwiwalentu CO2, w zależności od tego, która z tych wartości jest mniejsza, nie uważa się za znaczący problem w myśl art. 19 ust. 4 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 525/2013.

Artykuł 32

Drugi etap przeglądu rocznego

1.   Kontrole mające na celu zidentyfikowanie przypadków, w których dane inwentaryzacyjne są przygotowane w sposób niespójny z wytycznymi UNFCCC lub przepisami unijnymi, o których mowa w art. 19 ust. 3 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 525/2013, mogą obejmować:

a)	szczegółowe sprawdzenie danych szacunkowych zamieszczonych w wykazie, w tym metod zastosowanych przez państwo członkowskie w celu przygotowania wykazów;

b)

szczegółową analizę wdrożenia przez państwo członkowskie zaleceń dotyczących ulepszenia danych szacunkowych wykazu, wymienionych w ostatnim rocznym sprawozdaniu UNFCCC z przeglądu udostępnionym danemu państwu członkowskiemu przed przekazaniem wykazu będącego przedmiotem przeglądu lub w końcowym sprawozdaniu z przeglądu zgodnie z art. 35 ust. 2 niniejszego rozporządzenia; a także szczegółową analizę przedstawionego przez państwo członkowskie uzasadnienia braku wdrożenia zaleceń, jeżeli zalecenia nie zostały wdrożone;

c)	szczegółową ocenę spójności szeregów czasowych danych szacunkowych dotyczących emisji gazów cieplarnianych;

d)	szczegółową ocenę, czy ponowne obliczenia dokonane przez państwo członkowskie w odniesieniu do danego przekazanego wykazu, w porównaniu z poprzednim wykazem, zostały zgłoszone w sposób przejrzysty i dokonane zgodnie z wytycznymi IPCC z 2006 r. dotyczącymi krajowych wykazów gazów cieplarnianych;

e)	wykorzystanie wyników kontroli, o których mowa w art. 29 niniejszego rozporządzenia, i wszelkich dodatkowych informacji przekazanych przez państwo członkowskie będące przedmiotem przeglądu w odpowiedzi na pytania zespołu ekspertów technicznych ds. przeglądu i inne odpowiednie kontrole.

2.   Państwo członkowskie, które chce zostać poddane kontrolom, o których mowa w ust. 1, na swój wniosek, powiadamia Komisję do dnia 31 października roku poprzedzającego rok, w którym odbywa się stosowny przegląd.

Artykuł 33

Kompleksowy przegląd

1.   Kompleksowy przegląd, o którym mowa w art. 19 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 525/2013, obejmuje kontrole dokonywane zgodnie z art. 29 i 32 niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do całego wykazu.

2.   Kompleksowy przegląd może obejmować kontrole mające na celu ustalenie, czy problemy zidentyfikowane w przeglądzie UNFCCC lub w przeglądzie unijnym w odniesieniu do jednego państwa członkowskiego mogą także stanowić problem w przypadku innych państw członkowskich.

Artykuł 34

Korekty techniczne

1.   W rozumieniu art. 19 ust. 3 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 525/2013 korektę techniczną uznaje się za niezbędną, jeżeli zaniżone lub zawyżone dane szacunkowe przekraczają próg znaczenia zgodnie z art. 31 niniejszego rozporządzenia. W końcowym sprawozdaniu z przeglądu, o którym mowa w art. 35 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, wprowadza się tylko korekty techniczne uznane za niezbędne wraz z uzasadnieniem popartym dowodami.

2.   Gdyby korekta techniczna przekroczyła próg znaczenia w odniesieniu do co najmniej jednego roku, którego dotyczy wykaz będący przedmiotem przeglądu, ale nie w odniesieniu do wszystkich lat szeregów czasowych, korektę techniczną oblicza się w odniesieniu do wszystkich pozostałych lat będących przedmiotem przeglądu w celu zapewnienia spójności szeregów czasowych.

Artykuł 35

Sprawozdania z przeglądu

1.   Do dnia 20 kwietnia każdego roku, w którym przeprowadza się przegląd roczny, sekretariat informuje zainteresowane państwo członkowskie o znaczących problemach, o których mowa w art. 30 i 31, za pośrednictwem okresowego sprawozdania z przeglądu. Wspomniane sprawozdanie odnosi się kwestii, które poruszono nie później niż do dnia 31 marca.

2.   Sekretariat informuje zainteresowane państwo członkowskie o zakończeniu przeglądu za pośrednictwem końcowego sprawozdania z przeglądu w następujący sposób:

a)	do dnia 20 kwietnia w przypadku niewysłania sprawozdania okresowego zgodnie z ust. 1;

b)	do dnia 30 czerwca po zakończeniu drugiego etapu przeglądu rocznego;

c)	do dnia 30 sierpnia po zakończeniu kompleksowego przeglądu.

Artykuł 36

Współpraca z państwami członkowskimi

1.   Państwa członkowskie:

a)	uczestniczą we wszystkich etapach przeglądu zgodnie z harmonogramem określonym w załączniku XVI;

b)	wyznaczają krajowy punkt kontaktowy ds. przeglądu unijnego;

c)	w razie potrzeby uczestniczą w organizacji wizyty w państwie w ścisłej współpracy z sekretariatem i ułatwiają jej organizację;

d)	w stosownym przypadku udzielają odpowiedzi i dodatkowych informacji oraz zgłaszają uwagi do sprawozdań z przeglądu.

2.   Na wniosek państw członkowskich uwagi dotyczące ustaleń przeglądu włącza się do końcowego sprawozdania z przeglądu.

3.   Komisja informuje państwa członkowskie o składzie zespołu ekspertów technicznych ds. przeglądu.

Artykuł 37

Harmonogram przeglądów

Kompleksowe i roczne przeglądy przeprowadza się zgodnie z harmonogramami określonymi w załączniku XVI.

ROZDZIAŁ IV

SPRAWOZDAWCZOŚĆ DO CELÓW DECYZJI NR 529/2013/UE

Artykuł 38

Unikanie podwójnej sprawozdawczości

W zakresie, w jakim państwo członkowskie zamieszcza informacje w swoim sprawozdaniu dotyczącym krajowego wykazu i zgodnie z art. 3 niniejszego rozporządzenia, jaki jest również wymagany zgodnie z decyzją nr 529/2013/UE, uznaje się, że to państwo członkowskie wypełniło spoczywające na nim odpowiednie obowiązki w zakresie sprawozdawczości na podstawie przedmiotowej decyzji.

Artykuł 39

Wymogi dotyczące sprawozdawczości w odniesieniu do systemów gospodarki gruntami ornymi i gospodarki pastwiskami

1.   W zakresie, w jakim państwo członkowskie nie zamieściło informacji w swoim sprawozdaniu dotyczącym krajowego wykazu, jak określono w art. 38 niniejszego rozporządzenia, przekazuje ono informacje tekstowe dotyczące obowiązujących i opracowywanych systemów w celu szacowania emisji i pochłaniania w wyniku gospodarki gruntami ornymi i gospodarki pastwiskami, o których mowa w art. 3 ust. 2 akapit drugi lit. a) decyzji nr 529/2013/UE, w tym następujące elementy:

a)

opis rozwiązań instytucjonalnych, prawnych i proceduralnych ustanowionych zgodnie z wymogami odnoszącymi się do systemów krajowych na podstawie protokołu z Kioto, określonymi w załączniku do decyzji 19/CMP.1, i zgodnie z wymogami odnoszącymi się do rozwiązań krajowych na podstawie wytycznych UNFCCC dotyczących sprawozdawczości w zakresie krajowych wykazów gazów cieplarnianych, jak określono w załączniku I do decyzji 24/CP.19;

b)

opis, w jaki sposób wdrożone systemy są spójne z wymogami metodycznymi sprawozdania IPCC z 2013 r. odnoszącego się do zmienionych metod uzupełniających i wytycznych dotyczących dobrych praktyk wynikających z protokołu z Kioto, wytycznymi IPCC z 2006 r. dotyczącymi krajowych wykazów gazów cieplarnianych i, w stosownych przypadkach, z suplementem z 2013 r. do wytycznych IPCC z 2006 r. dotyczących krajowych wykazów gazów cieplarnianych: tereny podmokłe.

2.   Państwa członkowskie przedstawiają Komisji informacje określone w ust. 1 w formie oddzielnego sprawozdania zgodnie z następującym harmonogramem:

a)	pierwsze sprawozdanie w 2016 r. w odniesieniu do roku sprawozdawczego 2014, obejmujące wszystkie zmiany od dnia 1 stycznia 2013 r.,

b)	drugie sprawozdanie w 2017 r. w odniesieniu do roku sprawozdawczego 2015 oraz

c)	trzecie sprawozdanie w 2018 r. w odniesieniu do roku sprawozdawczego 2016.

3.   Informacje zamieszczane przez państwa członkowskie w sprawozdaniach przygotowywanych po pierwszym sprawozdaniu dotyczą głownie wszelkich zmian, które nastąpiły w ich systemach w stosunku do informacji zawartych w poprzednim sprawozdaniu.

Artykuł 40

Wymogi dotyczące sprawozdawczości w odniesieniu do rocznych danych szacunkowych w zakresie emisji i pochłaniania związanych z gospodarką gruntami ornymi i gospodarką pastwiskami

1.   Państwa członkowskie, które nie wybrały gospodarki gruntami ornymi lub gospodarki pastwiskami w ramach protokołu z Kioto, przekazują początkowe, wstępne i niewiążące roczne oszacowania emisji i pochłaniania w wyniku gospodarki gruntami ornymi i gospodarki pastwiskami, o których mowa w art. 3 ust. 2 akapit drugi lit. b) decyzji nr 529/2013/UE, dołączając informacje dotyczące odpowiedniego roku lub okresu bazowego określonego w załączniku VI do decyzji nr 529/2013/UE.

2.   Pierwsze sprawozdanie roczne przekazuje się w 2015 r. w odniesieniu do roku sprawozdawczego 2013.

3.   Państwa członkowskie do których ma zastosowanie ust. 1 niniejszego artykułu, przekazują ostateczne roczne dane szacunkowe w zakresie emisji i pochłaniania w wyniku gospodarki gruntami ornymi i gospodarki pastwiskami, o których mowa w art. 3 ust. 2 akapit drugi lit. c) decyzji nr 529/2013/UE, w odniesieniu do wszystkich lat sprawozdawczych w okresie od dnia 1 stycznia 2013 r. do dnia 31 grudnia 2020 r., dołączając informacje końcowe dotyczące odpowiedniego roku lub okresu bazowego określonego w załączniku VI do decyzji nr 529/2013/UE.

4.   Przedstawiając informacje określone w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, państwa członkowskie spełniają następujące wymogi:

a)

wypełnienie wszystkich stosownych tabel zawierających wspólny format sprawozdawczy zamieszczonych w załączniku do decyzji 6/CMP.9, dotyczących odpowiedniej działalności na podstawie protokołu z Kioto w odniesieniu do drugiego okresu rozliczeniowego, w tym tabel przekrojowych poświęconych zakresowi działalności, macierzy zmiany gruntów i tabeli informacyjnej dotyczącej rachunkowości, oraz

b)	załączenie informacji wyjaśniających, dotyczących wykorzystanych metod i danych zgodnie z wymogami zawartymi w sprawozdaniu dotyczącym krajowego wykazu zgodnie z decyzją 2/CMP.8 na podstawie protokołu z Kioto i załącznika II do protokołu.

Artykuł 41

Szczególne wymogi dotyczące sprawozdawczości

1.   W drodze odstępstwa od art. 38 niniejszego rozporządzenia w przypadku przekazywania przez państwo członkowskie informacji w ramach obowiązku w zakresie rozliczania na podstawie protokołu z Kioto zgodnie z przepisami dotyczącymi plantacji leśnych określonymi w pkt 37–39 załącznika do decyzji 2/CMP.7, w celu wypełnienia swoich obowiązków na mocy decyzji nr 529/2013/UE państwo członkowskie przekazuje oddzielne tabele zawierające wspólny format sprawozdawczy w odniesieniu do działalności w zakresie gospodarki leśnej i wylesiania wypełnione bez zastosowania przepisów z pkt 37–39 załącznika do decyzji 2/CMP.7.

2.   W drodze odstępstwa od art. 38 niniejszego rozporządzenia w przypadku przekazywania przez państwo członkowskie, które nie wybrało gospodarki gruntami ornymi lub gospodarki pastwiskami w ramach protokołu z Kioto, informacji dotyczących osuszania i ponownego nawadniania terenów podmokłych w ramach prowadzenia rachunkowości na podstawie wspomnianego protokołu i w przypadku stosowania przez nie art. 3 ust. 3 decyzji nr 529/2013/UE, państwo członkowskie przekazuje oddzielne tabele zawierające wspólny format sprawozdawczy w odniesieniu do danej działalności wypełnione zgodnie ze wspomnianą decyzją.

Artykuł 42

Przekazywanie informacji

1.   Informacje odpowiadające wymogom dotyczącym sprawozdawczości określonym w art. 39, 40 i 41 niniejszego rozporządzenia przekazuje się Komisji w formie oddzielnego załącznika do sprawozdania dotyczącego krajowego wykazu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 525/2013.

2.   W zakresie, w jakim nie ma zastosowania art. 38 niniejszego rozporządzenia, w odniesieniu do obowiązków w zakresie sprawozdawczości zgodnie z art. 3 ust. 2 akapit pierwszy i art. 3 ust. 3 decyzji nr 529/2013/UE, państwa członkowskie składają sprawozdania zgodnie z art. 3 niniejszego rozporządzenia i umieszczają odpowiednie informacje w załączniku do sprawozdania dotyczącego krajowego wykazu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 525/2013.

Artykuł 43

Sprawozdawczość po zakończeniu okresu rozliczeniowego

Do celów art. 7 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 525/2013 państwa członkowskie przekazują informacje zgodnie z art. 3 niniejszego rozporządzenia i zgodnie z przepisami określonymi w niniejszym rozdziale.

ROZDZIAŁ V

PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 44

Uchylenie i przepisy przejściowe

Decyzja 2005/166/WE traci moc. Utrzymuje się w mocy skutki art. 18, 19 i 24.

Artykuł 45

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Dz.U. L 165 z 18.6.2013, s. 13.

(2)  Decyzja Rady 94/69/WE z dnia 15 grudnia 1993 r. dotycząca zawarcia Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (Dz.U. L 33 z 7.2.1994, s. 11).

(3)  Decyzja Rady 2002/358/WE z dnia 25 kwietnia 2002 r. dotycząca zatwierdzenia przez Wspólnotę Europejską Protokołu z Kioto do Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie Zmian Klimatu i wspólnej realizacji wynikających z niego zobowiązań (Dz.U. L 130 z 15.5.2002, s. 1).

(4)  Decyzja nr 280/2004/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. dotycząca mechanizmu monitorowania emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz wykonania Protokołu z Kioto (Dz.U. L 49 z 19.2.2004, s. 1).

(5)  Decyzja Komisji 2005/166/WE z dnia 10 lutego 2005 r. ustanawiająca zasady wykonania decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady 280/2004/WE dotyczącej mechanizmu monitorowania emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie i wykonania Protokołu z Kioto (Dz.U. L 55 z 1.3.2005, s. 57).

(6)  Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 529/2013/UE z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie zasad rozliczania emisji i pochłaniania gazów cieplarnianych w wyniku działalności związanej z użytkowaniem gruntów, zmianą użytkowania gruntów i leśnictwem oraz informacji o działaniach związanych z tą działalnością (Dz.U. L 165 z 18.6.2013, s. 80).

(7)  Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2009/406/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie wysiłków podjętych przez państwa członkowskie, zmierzających do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych w celu realizacji do roku 2020 zobowiązań Wspólnoty dotyczących redukcji emisji gazów cieplarnianych (Dz.U. L 140 z 5.6.2009, s. 136).

(8)  Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr C(2014) 1539 ustanawiające wymogi materialne dotyczące unijnego systemu wykazów i uwzględniające zmiany współczynników ocieplenia globalnego oraz uzgodnione na szczeblu międzynarodowym wytyczne na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 525/2013.

(9)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 401/2009 z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie Europejskiej Agencji Środowiska oraz Europejskiej Sieci Informacji i Obserwacji Środowiska (Dz.U. L 126 z 21.5.2009, s. 13).

(10)  Dyrektywa 2001/81/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2001 r. w sprawie krajowych poziomów emisji dla niektórych rodzajów zanieczyszczenia powietrza (Dz.U. L 309 z 27.11.2001, s. 22).

(11)  Rozporządzenie (WE) nr 842/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 maja 2006 r. w sprawie niektórych fluorowanych gazów cieplarnianych (Dz.U. L 161 z 14.6.2006, s. 1).

(12)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1099/2008 z dnia 22 października 2008 r. w sprawie statystyki energii (Dz.U. L 304 z 14.11.2008, s. 1).

(13)  Dyrektywa 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiająca system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniająca dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz.U. L 275 z 25.10.2003, s. 32).

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---