ISSN 1977-0766 |
||
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 183 |
|
Wydanie polskie |
Legislacja |
Tom 57 |
|
|
|
(1) Tekst mający znaczenie dla EOG |
PL |
Akty, których tytuły wydrukowano zwykłą czcionką, odnoszą się do bieżącego zarządzania sprawami rolnictwa i generalnie zachowują ważność przez określony czas. Tytuły wszystkich innych aktów poprzedza gwiazdka, a drukuje się je czcionką pogrubioną. |
II Akty o charakterze nieustawodawczym
ROZPORZĄDZENIA
24.6.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 183/1 |
ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZNE RADY (UE) NR 689/2014
z dnia 23 czerwca 2014 r.
dotyczące wykonania art. 16 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 204/2011 w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Libii
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Rady (UE) nr 204/2011 z dnia 2 marca 2011 r. w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Libii (1), w szczególności jego art. 16 ust. 2,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W dniu 2 marca 2011 r. Rada przyjęła rozporządzenie (UE) nr 204/2011. |
(2) |
Zgodnie z art. 16 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 204/2011 Rada przeprowadziła przegląd wykazu znajdującego się w załączniku III do tego rozporządzenia. |
(3) |
Ponadto należy zaktualizować informacje umożliwiające identyfikację jednego z podmiotów figurujących w wykazie znajdującym się załączniku III do rozporządzenia (UE) nr 204/2011. |
(4) |
Nie ma już uzasadnienia, by dwa z podmiotów pozostawały w wykazie znajdującym się w załączniku III do rozporządzenia (UE) nr 204/2011. |
(5) |
Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik III do rozporządzenia (UE) nr 204/2011, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
W załączniku III do rozporządzenia (UE) nr 204/2011 wprowadza się zmiany przedstawione w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Luksemburgu dnia 23 czerwca 2014 r.
W imieniu Rady
C. ASHTON
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 58 z 3.3.2011, s. 1.
ZAŁĄCZNIK
W załączniku III do rozporządzenia (UE) nr 204/2011 wprowadza się następujące zmiany:
1) |
wpis dotyczący podmiotu „Capitana Seas Limited” zastępuje się poniższym wpisem:
|
2) |
wpisy dotyczące poniższych podmiotów zostają usunięte:
|
24.6.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 183/3 |
ROZPORZĄDZENIE RADY (UE) NR 690/2014
z dnia 23 czerwca 2014 r.
zmieniające rozporządzenie (UE) nr 204/2011 w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Libii
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 215,
uwzględniając decyzję Rady 2011/137/WPZiB z dnia 28 lutego 2011 r. w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Libii (1),
uwzględniając wspólny wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa oraz Komisji Europejskiej,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Rozporządzenie (UE) nr 204/2011 (2) nadaje skutek środkom przewidzianym w decyzji 2011/137/WPZiB. |
(2) |
W dniu 19 marca 2014 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję nr 2146 (2014) (zwaną dalej rezolucją RB ONZ nr 2146 (2014)) zakazującą załadunku, transportu oraz wyładunku ropy naftowej nielegalnie eksportowanej z Libii na pływających pod banderą państwa członkowskiego statkach wyznaczonych przez Komitet Sankcji („wyznaczone statki”), w przypadku braku wytycznych punktu kontaktowego rządu Libii. |
(3) |
W rezolucji RB ONZ nr 2146 (2014) wezwano też do podjęcia środków w celu uniemożliwienia wyznaczonym statkom wpływania do portów i świadczenia usług bunkrowania lub zaopatrywania statków lub innego serwisu wyznaczonych statków, o ile przewidział to Komitet Sankcji, dokonując wyznaczenia. |
(4) |
Ponadto rezolucja RB ONZ nr 2146 (2014) zakazuje transakcji dotyczących ropy naftowej nielegalnie eksportowanej z Libii na pokładzie wyznaczonych statków, o ile przewidział to Komitet Sankcji, dokonując wyznaczenia. Ponieważ jednak rezolucja RB ONZ nr 2146 (2014) zezwala wyznaczonym statkom w pewnych sytuacjach na wejście do portów, w takich przypadkach dopuszczalne jest pobieranie opłat portowych, w tym w odniesieniu do ropy naftowej na tych statkach. |
(5) |
Ze względów praktycznych Komisja powinna być także uprawniona do zmiany wykazu wyznaczonych statków, do których te środki mają zastosowanie zgodnie ze zmianami załącznika V do decyzji 2011/137/WPZiB oraz na podstawie ustaleń Komitetu Sankcji zgodnie z pkt 11 i 12 rezolucji RB ONZ 2146 (2014). |
(6) |
W dniu 23 czerwca 2014 r. decyzja 2011/137/WPZiB została zmieniona decyzją Rady 2014/…/WPZiB (3), aby nadać skutek tym środkom. |
(7) |
Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 204/2011, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
W rozporządzeniu (UE) nr 204/2011 wprowadza się następujące zmiany:
1) |
w art. 1 dodaje się litery w brzmieniu:
|
2) |
dodaje się artykuł w brzmieniu: „Artykuł 10b 1. Zakazuje się załadunku, transportu oraz wyładunku ropy naftowej z Libii na wyznaczonych statkach pływających pod banderą państwa członkowskiego, chyba że zezwoli na to właściwy organ państwa członkowskiego po konsultacji z punktem kontaktowym rządu Libii. 2. Zakazuje się przyjmowania wyznaczonych statków do portów na terytorium Unii lub zapewniania im dostępu do takich portów, jeżeli postanowił tak Komitet Sankcji. 3. Środek określony w ust. 2 nie ma zastosowania, w przypadku gdy wejście do portu na terytorium Unii jest niezbędne w celu kontroli, w sytuacji wyjątkowej lub gdy statek powraca do Libii. 4. Zakazane jest świadczenie przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium państw członkowskich usług bunkrowania lub zaopatrywania statków bądź innych usług na rzecz wyznaczonych statków, w tym dostaw paliwa lub innych towarów, jeżeli postanowił tak Komitet Sankcji. 5. Właściwe organy państw członkowskich określone w załączniku IV mogą przyznawać zwolnienia ze środka nałożonego na mocy ust. 4, jeżeli jest to konieczne do celów humanitarnych lub bezpieczeństwa albo w przypadku, gdy statek powraca do Libii. Każde takie upoważnienie musi być zgłoszone Komitetowi Sankcji oraz Komisji na piśmie. 6. Zakazane są transakcje finansowe dotyczące ropy naftowej na pokładzie wyznaczonych statków, w tym sprzedaż ropy naftowej lub jej wykorzystanie do celów kredytu oraz wykupywanie ubezpieczenia w odniesieniu do transportu ropy naftowej, jeżeli postanowił tak Komitet Sankcji. Zakaz ten nie ma zastosowania do przyjmowania opłat portowych w przypadkach, o których mowa w ust. 3.”; |
3) |
art. 15 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 15 Komisja jest uprawniona do:
|
4) |
dodaje się załącznik V zawarty w załączniku do niniejszego rozporządzenia. |
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 23 czerwca 2014 r.
W imieniu Rady
C. ASHTON
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 58 z 3.3.2011, s. 53.
(2) Rozporządzenie Rady (UE) nr 204/2011 z dnia 2 marca 2011 r. w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Libii (Dz.U. L 58 z 3.3.2011, s. 1).
(3) Decyzja Rady 2014/…/WPZiB z dnia 23 czerwca 2014 r. zmieniająca decyzję 2011/137/WPZiB w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Libii (zob. s. … niniejszego Dziennika Urzędowego).
ZAŁĄCZNIK
„ZAŁĄCZNIK V
WYKAZ STATKÓW, O KTÓRYCH MOWA W ART. 1 LIT. h) ORAZ W ART. 10b, ORAZ MAJĄCE ZASTOSOWANIE ŚRODKI OKREŚLONE PRZEZ KOMITET SANKCJI”
24.6.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 183/6 |
ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE RADY (UE) NR 691/2014
z dnia 23 czerwca 2014 r.
dotyczące wykonania art. 17 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 224/2014 w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Republice Środkowoafrykańskiej
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Rady (UE) nr 224/2014 z dnia 10 marca 2014 r. w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Republice Środkowoafrykańskiej (1), w szczególności jego art. 17 ust. 1,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W dniu 10 marca 2014 r. Rada przyjęła rozporządzenie (UE) nr 224/2014. |
(2) |
W dniu 9 maja 2014 r. Komitet Sankcji ustanowiony na mocy rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (RB ONZ) nr 2127 (2013) włączył trzy osoby do wykazu osób i podmiotów objętych środkami przewidzianymi w pkt 30 i 32 rezolucji RB ONZ nr 2134 (2014). |
(3) |
Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik I do rozporządzenia (UE) nr 224/2014, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Do wykazu zamieszczonego w załączniku I do rozporządzenia (UE) nr 224/2014 dodaje się osoby wymienione w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Luksemburgu dnia 23 czerwca 2014 r.
W imieniu Rady
C. ASHTON
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 70 z 11.3.2014, s. 1.
ZAŁĄCZNIK
Osoby, o których mowa w art. 1
1. FRANÇOIS YANGOUVONDA BOZIZÉ
NAZWISKO: BOZIZÉ
IMIĘ: François Yangouvonda
PSEUDONIM: Bozize Yangouvonda
DATA URODZENIA/MIEJSCE URODZENIA: 14 października 1946 r., Mouila (Gabon)
PASZPORT/DANE IDENTYFIKACYJNE: Syn Martine Kofio
UMIESZCZENIE/POWODY: Przeprowadzanie lub wspieranie aktów zagrażających pokojowi, stabilności lub bezpieczeństwu Republiki Środkowoafrykańskiej: od czasu zamachu stanu w dniu 24 marca 2013 r. Bozizé udzielał wsparcia finansowego i materialnego bojówkom, które prowadzą działania destabilizujące trwający proces przemian i zmierzające do przywrócenia mu władzy. François Bozizé, w porozumieniu ze swoimi poplecznikami, nakłaniał do ataku na Bangi, który miał miejsce w dniu 5 grudnia 2013 r. Sytuacja w Republice Środkowoafrykańskiej szybko się pogorszyła po ataku sił Antybalaki w Bangi w dniu 5 grudnia 2013 r., w wyniku którego zginęło 700 osób. Od tego czasu Bozizé wciąż próbuje przeprowadzać operacje destabilizujące i łączyć bojówki Antybalaki, aby podtrzymać tarcia w stolicy Republiki Środkowoafrykańskiej. Próbował zreorganizować wiele oddziałów środkowoafrykańskich sił zbrojnych, które rozproszyły się w terenie po zamachu stanu. Siły lojalne wobec Bozizé biorą udział w atakach odwetowych na społeczność muzułmańską Republiki Środkowoafrykańskiej. Bozizé wezwał swoje bojówki do kontynuowania aktów okrucieństwa wobec obecnego aparatu władzy i islamistów.
2. NOURREDINE ADAM
NAZWISKO: ADAM
IMIĘ: Nourredine
PSEUDONIM: Nourredine Adam; Nureldine Adam; Nourreldine Adam; Nourreddine Adam
DATA URODZENIA/MIEJSCE URODZENIA: 1970 r., Ndele, Republika Środkowoafrykańska
Inne daty urodzenia: 1969 r., 1971 r.
PASZPORT/DANE IDENTYFIKACYJNE:
UMIESZCZENIE/POWODY: Przeprowadzanie lub wspieranie aktów zagrażających pokojowi, stabilności lub bezpieczeństwu Republiki Środkowoafrykańskiej: Noureddine Adam to jeden z pierwotnych przywódców koalicji Séléka. Ustalono, że jest zarówno generałem, jak i przewodniczącym jednej ze zbrojnych grup rebeliantów koalicji Séléka: Centrali PJCC, grupy znanej formalnie jako Konwent Patriotów na rzecz Sprawiedliwości i Pokoju, funkcjonującej także pod skrótem CPJP. Jako były przywódca odłamu „Fundamentalni” Konwentu Patriotów na rzecz Sprawiedliwości i Pokoju (CPJP/F) był wojskowym koordynatorem działań prowadzonych przez byłych członków koalicji Séléka podczas ofensyw w trakcie wcześniejszej rebelii w Republice Środkowoafrykańskiej, między początkiem grudnia 2012 r. a marcem 2013 r. Bez udziału Noureddinego Adama koalicja Séléka prawdopodobnie nie byłaby zdolna do odebrania władzy byłemu prezydentowi Republiki Środkowoafrykańskiej (François Bozizé). Od czasu mianowania Catherine Samby-Panzy tymczasową prezydent w dniu 20 stycznia 2014 r. był jednym z głównych architektów taktycznego wycofania się sił skupiających byłych członków koalicji Séléka do miejscowości Sibut, by zrealizować jego plan polegający na utworzeniu bastionu muzułmańskiego na północy kraju. Jednoznacznie apelował do swoich sił, by nie stosowały się do nakazów wydanych przez rząd tymczasowy i przez przywódców wojskowych międzynarodowej misji wsparcia w Republice Środkowoafrykańskiej pod dowództwem sił afrykańskich (MISCA). Noureddine Adam aktywnie kieruje siłami byłej koalicji Séléka, którą Michel Djotodia rozwiązał we wrześniu 2013 r., i operacjami skierowanymi przeciwko dzielnicom chrześcijańskim oraz nadal w znacznym stopniu wspiera siły skupiające byłych członków koalicji Séléka działające w Republice Środkowoafrykańskiej i w znacznym stopniu nimi kieruje.
Uczestnictwo w planowaniu czynów łamiących międzynarodowe przepisy o prawach człowieka lub międzynarodowe przepisy humanitarne (zależnie od tego, które mają zastosowanie), kierowaniu nimi lub ich popełnianiu: Po przejęciu kontroli w Bangi przez koalicję Séléka w dniu 24 marca 2013 r., Nourredine Adam został mianowany ministrem bezpieczeństwa, a następnie dyrektorem generalnym „Nadzwyczajnego Komitetu ds. Obrony Osiągnięć Demokratycznych”(Comité extraordinaire de défense des acquis démocratiques — CEDAD, nieistniejących już służb wywiadowczych Republiki Środkowoafrykańskiej). Nourredine Adam używał CEDAD jako swojej osobistej policji politycznej, dokonującej wielu arbitralnych aresztowań, aktów tortur i egzekucji pozasądowych. Ponadto był jedną z głównych postaci stojących za krwawą operacją w Boy Rabe. W sierpniu 2013 r. siły koalicji Séléka przypuściły szturm na Boy Rabe, dzielnicę w Republice Środkowoafrykańskiej uważaną za bastion zwolenników François Bozizé i jego grupy etnicznej. Pod pretekstem poszukiwania tajnych składów broni, wojska koalicji Séléka — jak wynika z doniesień — zabiły dziesiątki osób cywilnych, a następnie zdemolowały i splądrowały dzielnicę. Gdy napaści takie rozprzestrzeniły się na pozostałe dzielnice, tysiące mieszkańców opanowały lotnisko międzynarodowe, które uważane było za bezpieczne ze względu na obecność wojsk francuskich, i zajęły pas startowy.
Wspieranie ugrupowań zbrojnych lub siatek przestępczych poprzez nielegalną eksploatację bogactw naturalnych: na początku 2013 r. Nourredine Adam odgrywał ważną rolę w sieciach finansujących siły skupiające byłych członków koalicji Séléka. Podróżował do Arabii Saudyjskiej, Kataru i Zjednoczonych Emiratów Arabskich, by gromadzić fundusze na pierwszą rebelię. Działał także jako pośrednik dla wywodzącego się z Czadu gangu przemycającego diamenty między Republiką Środkowoafrykańską a Czadem.
3. LEVY YAKETE
NAZWISKO: YAKETE
IMIĘ: Levy
PSEUDONIM: Levi Yakite; Levy Yakite
DATA URODZENIA/MIEJSCE URODZENIA: 14 sierpnia 1964 r., Bangi, Republika Środkowoafrykańska
Inna data urodzenia: 1965 r.
PASZPORT/DANE IDENTYFIKACYJNE: Rodzice: Pierre Yakété i Joséphine Yamazon
UMIESZCZENIE/POWODY: Przeprowadzanie lub wspieranie aktów zagrażających pokojowi, stabilności lub bezpieczeństwu Republiki Środkowoafrykańskiej: W dniu 17 grudnia 2013 r. Yakete został politycznym koordynatorem nowo utworzonego Ludowego Ruchu Oporu na rzecz Zreformowania Republiki Środkowoafrykańskiej (People's Resistance Movement for Reforming of the Central African Republic), grupy rebelianckiej Antybalaki. Brał bezpośrednio udział w podejmowaniu decyzji przez grupę rebeliantów, która zaangażowana była w działania zagrażające pokojowi, stabilności i bezpieczeństwu Republiki Środkowoafrykańskiej, w szczególności w dniu 5 grudnia 2013 r. i od tego dnia do chwili obecnej. Ponadto grupa ta została wyraźnie wyszczególniona w rezolucjach RB ONZ nr 2127, 2134 i 2149 w związku z popełnianiem takich aktów. Yakete został oskarżony o nakazywanie aresztowania osób związanych z koalicją Séléka, wzywanie do ataków na osoby, które nie popierają prezydenta François Bozizé, oraz werbowanie młodych bojówkarzy w celu atakowania maczetami bojówek wrogich aparatowi władzy. Ponieważ pozostał on w otoczeniu François Bozizé po marcu 2013 r., dołączył do Frontu Powrotu do Porządku Konstytucyjnego w Republice Środkowoafrykańskiej (Front pour le Retour à l'Ordre Constitutionnel en CentrAfrique — FROCCA), który miał na celu przywrócenie obalonego prezydenta do władzy bez względu na środki. Późnym latem 2013 r. podróżował do Kamerunu i Beninu, gdzie próbował zwerbować nowe osoby do walki z koalicją Séléka. We wrześniu 2013 r. próbował odzyskać kontrolę nad operacjami prowadzonymi przez zwolenników Bozizé w miastach i wsiach niedaleko Bossangoa. Yakete podejrzewany jest także o wspieranie rozprowadzania maczet wśród młodych, bezrobotnych chrześcijan, by ułatwić im ataki na muzułmanów.
24.6.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 183/9 |
ROZPORZĄDZENIE RADY (UE) NR 692/2014
z dnia 23 czerwca 2014 r.
w sprawie ograniczeń dotyczących przywozu do Unii towarów pochodzących z Krymu lub Sewastopola, w odpowiedzi na bezprawne przyłączenie Krymu i Sewastopola
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 215,
uwzględniając decyzję Rady 2014/386/WPZiB z dnia (1) w sprawie ograniczeń dotyczących towarów pochodzących z Krymu lub Sewastopola, w odpowiedzi na bezprawne przyłączenie Krymu i Sewastopola,
uwzględniając wspólny wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa oraz Komisji Europejskiej,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Na posiedzeniu w dniach 20–21 marca 2014 r. Rada Europejska zdecydowanie potępiła przyłączenie Autonomicznej Republiki Krymu (zwanej dalej „Krymem”) i miasta Sewastopol (zwanego dalej „Sewastopolem”) do Federacji Rosyjskiej i podkreśliła, że nie uzna tego przyłączenia. Rada Europejska wezwała Komisję do przeprowadzenia oceny skutków prawnych tego przyłączenia oraz do zaproponowania gospodarczych, handlowych i finansowych środków ograniczających w odniesieniu do Krymu, które powinny zostać szybko wprowadzone w życie. |
(2) |
W rezolucji z dnia 27 marca 2014 r. Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych potwierdziło swe zaangażowanie na rzecz suwerenności, niezależności politycznej, jedności i integralności terytorialnej Ukrainy w jej granicach uznanych przez społeczność międzynarodową, podkreśliło nieważność referendum, które odbyło się na Krymie w dniu 16 marca, i wezwało wszystkie państwa do nieuznawania żadnych zmian w statusie Krymu i Sewastopola. |
(3) |
W dniu 23 czerwca 2014 r. Rada przyjęła decyzję 2014/386/WPZiB w sprawie ograniczeń dotyczących towarów pochodzących z Krymu lub Sewastopola oraz udzielania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, jak również ubezpieczenia i reasekuracji, mających związek z przywozem takich towarów, w odpowiedzi na bezprawne przyłączenie Krymu i Sewastopola. W celu zminimalizowania skutków takich środków ograniczających dla podmiotów gospodarczych, należy przewidzieć wyjątki i okresy przejściowe w odniesieniu do handlu towarami i związanych z tym usług, dla których transakcje wymagane są umową handlową lub umową dodatkową, z zastrzeżeniem procedury zgłoszenia. |
(4) |
Środki te wchodzą w zakres stosowania Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zatem do ich wdrożenia niezbędne jest działanie regulacyjne na szczeblu unijnym, przede wszystkim w celu zapewnienia jednolitego stosowania tych środków we wszystkich państwach członkowskich. |
(5) |
W celu zapewnienia skuteczności środków przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, powinno ono wejść w życie następnego dnia po jego opublikowaniu, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Na użytek niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:
a) |
„roszczenie” oznacza każde roszczenie, dochodzone w postępowaniu sądowym lub nie, zgłoszone przed dniem 25 czerwca 2014 r. lub później, na mocy umowy lub transakcji, lub w związku z nimi, w szczególności obejmujące:
|
b) |
„umowa lub transakcja” oznacza każdą transakcję, niezależnie od jej formy i mającego zastosowanie prawa, oraz niezależnie od tego, czy obejmuje jedną lub kilka umów zawartych przez te same lub różne strony lub podobnych zobowiązań powstałych między nimi; do celów niniejszej definicji pojęcie „umowa” obejmuje wszelkie obligacje, gwarancje lub zabezpieczenia, w szczególności gwarancje finansowe lub zabezpieczenie finansowe, oraz wszelkie kredyty, prawnie niezależne lub nie, a także wszelkie postanowienia z nimi związane, których źródłem jest taka transakcja lub które są z nią związane; |
c) |
„towary pochodzące z Krymu lub Sewastopola” oznaczają towary, które są w całości uzyskane na Krymie lub w Sewastopolu lub które zostały tam poddane ostatniemu istotnemu przetworzeniu zgodnie z, mutatis mutandis, art. 23 i 24 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (2); |
d) |
„terytorium Unii” oznacza terytoria państw członkowskich, do których zastosowanie ma Traktat, na warunkach określonych w Traktacie, w tym ich przestrzeń powietrzną; |
e) |
„właściwe organy” oznaczają właściwe organy państw członkowskich wskazane na stronach internetowych wymienionych w załączniku. |
Artykuł 2
Zabrania się:
a) |
przywozu do Unii Europejskiej towarów pochodzących z Krymu lub Sewastopola; |
b) |
udzielania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, jak również ubezpieczenia i reasekuracji, mających związek z przywozem towarów, o których mowa w lit. a). |
Artykuł 3
Zakazy określone w art. 2 nie mają zastosowania do:
a) |
realizacji do dnia 26 września 2014 r. umów handlowych zawartych przed dniem 25 czerwca 2014 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do realizacji takich umów, pod warunkiem że osoby fizyczne lub prawne, jednostki lub organy chcące realizować daną umowę zgłosiły co najmniej 10 dni roboczych wcześniej dane działania lub transakcje właściwemu organowi państwa członkowskiego, w którym mają siedzibę; |
b) |
towarów pochodzących z Krymu lub Sewastopola, które udostępniono organom Ukrainy do zbadania, w odniesieniu do których sprawdzono zgodność z warunkami umożliwiającymi przyznanie preferencyjnego pochodzenia, zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 978/2012 i rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 374/2014 (3) lub zgodnie z układem o stowarzyszeniu UE-Ukraina. |
Artykuł 4
Zabrania się świadomego i umyślnego udziału w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów określonych w art. 2.
Artykuł 5
Działanie osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów nie stanowi podstawy do żadnej odpowiedzialności z ich strony, jeżeli nie wiedziały one i nie miały uzasadnionego powodu do przypuszczania, że ich działania mogą naruszyć środki określone w niniejszym rozporządzeniu.
Artykuł 6
1. Nie są zaspokajane żadne roszczenia w związku z jakąkolwiek umową lub transakcją, których wykonanie zostało zakłócone, bezpośrednio lub pośrednio, w całości lub części, przez środki nałożone niniejszym rozporządzeniem, w tym roszczenia odszkodowawcze lub wszelkie inne roszczenia tego rodzaju, takie jak roszczenia o odszkodowanie lub roszczenia wynikające z gwarancji, w szczególności roszczenia o przedłużenie terminu płatności lub o zapłatę obligacji, gwarancji lub odszkodowania, w szczególności gwarancji finansowych lub odszkodowania finansowego w jakiejkolwiek formie — o ile zostały one wniesione przez:
a) |
wskazane osoby fizyczne lub prawne, podmioty lub organy wymienione w załączniku I do rozporządzenia Rady (UE) nr 269/2014; |
b) |
wszelkie osoby fizyczne lub prawne, podmioty lub organy działające za pośrednictwem lub w imieniu osób, podmiotów lub organów, o których mowa w lit. a); |
c) |
wszelkie osoby fizyczne lub prawne, podmioty lub organy, wobec których w drodze decyzji arbitrażowej, sądowej lub administracyjnej uznano, że naruszyły one zakazy określone w niniejszym rozporządzeniu; |
d) |
wszelkie osoby fizyczne lub prawne, podmioty lub organy, jeżeli roszczenie dotyczy towarów, których przywóz jest zabroniony na mocy art. 2. |
2. We wszelkich postępowaniach zmierzających do zaspokojenia roszczenia ciężar dowodu, że zaspokojenie roszczenia nie jest zakazane przez ust. 1, spoczywa na osobie fizycznej lub prawnej, podmiocie lub organie dochodzącym zaspokojenia tego roszczenia.
3. Niniejszy artykuł pozostaje bez uszczerbku dla prawa osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów, o których mowa w ust. 1, do wystąpienia o sądową kontrolę legalności niewypełnienia zobowiązań umownych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.
Artykuł 7
1. Komisja i państwa członkowskie informują się wzajemnie o środkach podjętych na mocy niniejszego rozporządzenia i dzielą się wszelkimi innymi dostępnymi im istotnymi informacjami w związku z niniejszym rozporządzeniem, w szczególności informacjami dotyczącymi naruszeń przepisów i trudności z ich egzekwowaniem oraz orzeczeń wydanych przez sądy krajowe.
2. Państwa członkowskie niezwłocznie przekazują sobie wzajemnie oraz Komisji wszelkie inne dostępne im istotne informacje, które mogą mieć wpływ na skuteczne wdrożenie niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 8
1. Państwa członkowskie przyjmują przepisy określające sankcje mające zastosowanie w przypadkach naruszeń przepisów niniejszego rozporządzenia oraz podejmują wszelkie środki niezbędne do zapewnienia ich stosowania. Przewidziane sankcje muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.
2. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o przepisach, o których mowa w ust. 1, niezwłocznie po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia, a następnie powiadamiają ją o wszelkich zmianach.
Artykuł 9
1. Państwa członkowskie wyznaczają właściwe organy, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, i podają ich nazwy na stronach internetowych wymienionych w załączniku. Państwa członkowskie zgłaszają Komisji wszelkie zmiany adresów swoich stron internetowych wymienionych w załączniku.
2. Państwa członkowskie zgłaszają Komisji swoje właściwe organy, w tym dane kontaktowe tych właściwych organów, niezwłocznie po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia, a następnie powiadamiają ją o wszelkich późniejszych zmianach.
3. Adres i inne dane kontaktowe Komisji na potrzeby powiadamiania, informowania lub innego porozumiewania się we wszystkich przypadkach, gdy wymaga tego niniejsze rozporządzenie, wskazane są w załączniku.
Artykuł 10
Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie:
a) |
na terytorium Unii, w tym w granicach jej przestrzeni powietrznej; |
b) |
na pokładach wszystkich statków powietrznych lub wodnych podlegających jurysdykcji państwa członkowskiego; |
c) |
wobec każdej osoby będącej obywatelem państwa członkowskiego, przebywającej na terytorium Unii lub poza nim; |
d) |
wobec każdej osoby prawnej, podmiotu lub organu, na terytorium Unii lub poza nim, zarejestrowanych lub utworzonych na mocy prawa państwa członkowskiego; |
e) |
do każdej osoby prawnej, podmiotu lub organu w odniesieniu do każdego rodzaju działalności gospodarczej prowadzonej, w całości lub częściowo, na terytorium Unii. |
Artykuł 11
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Luksemburgu dnia 23 czerwca 2014 r.
W imieniu Rady
C. ASHTON
Przewodniczący
(1) Decyzja Rady 2014/386/WPZiB z dnia 23 czerwca 2014 r. w sprawie ograniczeń dotyczących towarów pochodzących z Krymu lub Sewastopola, w odpowiedzi na bezprawne przyłączenie Krymu i Sewastopola (zob. s. 70 niniejszego Dziennika Urzędowego).
(2) Dz.U. L 302 z 19.10.1992, s. 1.
(3) Dz.U. L 118 z 22.4.2014, s. 1.
ZAŁĄCZNIK
Strony internetowe zawierające informacje o właściwych organach oraz adres, na który wysyłać należy powiadomienia skierowane do Komisji Europejskiej
|
BELGIA http://www.diplomatie.be/eusanctions |
|
BUŁGARIA http://www.mfa.bg/en/pages/135/index.html |
|
REPUBLIKA CZESKA http://www.mfcr.cz/mezinarodnisankce |
|
DANIA http://um.dk/da/politik-og-diplomati/retsorden/sanktioner/ |
|
NIEMCY http://www.bmwi.de/DE/Themen/Aussenwirtschaft/aussenwirtschaftsrecht,did=404888.html |
|
ESTONIA http://www.vm.ee/est/kat_622/ |
|
IRLANDIA http://www.dfa.ie/home/index.aspx?id=28519 |
|
GRECJA http://www.mfa.gr/en/foreign-policy/global-issues/international-sanctions.html |
|
HISZPANIA http://www.exteriores.gob.es/Portal/es/PoliticaExteriorCooperacion/GlobalizacionOportunidadesRiesgos/Documents/ORGANISMOS%20COMPETENTES%20SANCIONES%20INTERNACIONALES.pdf |
|
FRANCJA http://www.diplomatie.gouv.fr/autorites-sanctions/ |
|
CHORWACJA http://www.mvep.hr/sankcije |
|
WŁOCHY http://www.esteri.it/MAE/IT/Politica_Europea/Deroghe.htm |
|
CYPR http://www.mfa.gov.cy/sanctions |
|
ŁOTWA http://www.mfa.gov.lv/en/security/4539 |
|
LITWA http://www.urm.lt/sanctions |
|
LUKSEMBURG http://www.mae.lu/sanctions |
|
WĘGRY http://www.kulugyminiszterium.hu/kum/hu/bal/Kulpolitikank/nemzetkozi_szankciok/ |
|
MALTA http://www.doi.gov.mt/EN/bodies/boards/sanctions_monitoring.asp |
|
NIDERLANDY www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/internationale-vrede-en-veiligheid/sancties |
|
AUSTRIA http://www.bmeia.gv.at/view.php3?f_id=12750&LNG=en&version= |
|
POLSKA http://www.msz.gov.pl |
|
PORTUGALIA http://www.portugal.gov.pt/pt/os-ministerios/ministerio-dos-negocios-estrangeiros/quero-saber-mais/sobre-o-ministerio/medidas-restritivas/medidas-restritivas.aspx |
|
RUMUNIA http://www.mae.ro/node/1548 |
|
SŁOWENIA http://www.mzz.gov.si/si/zunanja_politika_in_mednarodno_pravo/zunanja_politika/mednarodna_varnost/omejevalni_ukrepi/ |
|
SŁOWACJA http://www.mzv.sk/sk/europske_zalezitosti/europske_politiky-sankcie_eu |
|
FINLANDIA http://formin.finland.fi/kvyhteistyo/pakotteet |
|
SZWECJA http://www.ud.se/sanktioner |
|
ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO https://www.gov.uk/sanctions-embargoes-and-restrictions |
Adres, na który należy przesyłać powiadomienia do Komisji Europejskiej:
European Commission |
Service for Foreign Policy Instruments (FPI) |
EEAS 02/309 |
1049 Brussels |
BELGIA |
E-mail: relex-sanctions@ec.europa.eu |
24.6.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 183/15 |
ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE RADY (UE) NR 693/2014
z dnia 23 czerwca 2014 r.
dotyczące wykonania rozporządzenia (UE) nr 36/2012 w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Syrii
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Rady (UE) nr 36/2012 z dnia 18 stycznia 2012 r. w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Syrii (1), w szczególności jego art. 32 ust. 1,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W dniu 18 stycznia 2012 r. Rada przyjęła rozporządzenie (UE) nr 36/2012. |
(2) |
Należy zaktualizować informacje dotyczące jednej osoby umieszczonej w wykazie w załączniku II do rozporządzenia (UE) nr 36/2012. |
(3) |
Zważywszy na powagę sytuacji, do wykazu osób fizycznych i prawnych, podmiotów i organów objętych środkami ograniczającymi zamieszczonego w załączniku II do rozporządzenia (UE) nr 36/2012 należy dodać dwanaście osób. |
(4) |
Należy w związku z tym odpowiednio zmienić załącznik II do rozporządzenia (UE) nr 36/2012, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
W załączniku II do rozporządzenia (UE) nr 36/2012 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Luksemburgu dnia 23 czerwca 2014 r.
W imieniu Rady
C. ASHTON
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 16 z 19.1.2012, s. 1.
ZAŁĄCZNIK
1. |
Wpis dotyczący wymienionej poniżej osoby zawarty w sekcji A załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 36/2012 otrzymuje brzmienie:
|
2. |
Następujące osoby zostają dodane do wykazu osób fizycznych i prawnych, podmiotów i organów zawartego w sekcji A załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 36/2012:
|
24.6.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 183/18 |
ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) NR 694/2014
z dnia 17 grudnia 2013 r.
uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych służących określeniu typów zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE z dnia 8 czerwca 2011 r. w sprawie zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i zmiany dyrektyw 2003/41/WE i 2009/65/WE oraz rozporządzeń (WE) nr 1060/2009 i (UE) nr 1095/2010 (1), w szczególności jej art. 4 ust. 4,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W interesie jednolitego stosowania niektórych wymogów dyrektywy 2011/61/UE w odniesieniu do zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (ZAFI) ważne jest uzupełnienie przepisów tej dyrektywy regulacyjnymi standardami technicznymi służącymi określeniu typów ZAFI. |
(2) |
Pożądane jest rozróżnienie między ZAFI zarządzającymi AFI typu otwartego, AFI typu zamkniętego oraz oboma typami AFI, tak aby właściwie stosować w odniesieniu do ZAFI przepisy dotyczące zarządzania płynnością i procedur wyceny zawarte w dyrektywie 2011/61/UE. |
(3) |
Decydujący czynnik w ustaleniu, czy ZAFI zarządza AFI typu otwartego czy też AFI typu zamkniętego, powinien stanowić fakt, że AFI typu otwartego dokonuje odkupienia lub umorzenia swoich udziałów lub jednostek uczestnictwa na żądanie każdego posiadacza udziałów lub jednostek uczestnictwa przed rozpoczęciem etapu likwidacji lub rozwiązania AFI oraz zgodnie z procedurami i częstotliwością określonymi w jego regulaminie lub dokumentach założycielskich, prospekcie emisyjnym lub dokumentach ofertowych. Obniżenie kapitału AFI w związku z wypłatami dokonanymi zgodnie z jego regulaminem lub dokumentami założycielskimi, prospektem emisyjnym lub dokumentami ofertowymi, w tym obniżenie kapitału, które zostało zatwierdzone uchwałą posiadaczy udziałów lub jednostek uczestnictwa podjętą zgodnie z jego regulaminem lub dokumentami założycielskimi, prospektem emisyjnym lub dokumentami ofertowymi, nie powinno być uwzględniane do celów ustalenia, czy AFI jest AFI typu otwartego. |
(4) |
Dla ustalenia, czy ZAFI zarządza AFI typu otwartego czy też AFI typu zamkniętego, istotne powinny być tylko odkupienie lub umorzenie dokonywane z aktywów AFI. W związku z tym fakt, że udziały lub jednostki uczestnictwa AFI mogą być przedmiotem obrotu na rynku wtórnym i nie podlegają odkupieniu lub umorzeniu przez AFI, nie powinien być uwzględniany do celów ustalenia, czy AFI jest AFI typu otwartego. |
(5) |
ZAFI, który zarządza jednocześnie co najmniej jednym AFI typu otwartego oraz co najmniej jednym AFI typu zamkniętego, powinien stosować w odniesieniu do każdego AFI szczególne przepisy dotyczące danego typu AFI. |
(6) |
W przypadku każdej zmiany polityki umarzania AFI prowadzącej do tego, że dany AFI nie może już być dłużej uznawany za AFI typu otwartego lub za AFI typu zamkniętego, ZAFI powinien zaprzestać stosowania przepisów dotyczących dotychczasowej polityki umarzania AFI, którym zarządza, i powinien stosować przepisy dotyczące nowej polityki umarzania danego AFI. |
(7) |
Do celów art. 61 ust. 3 i 4 dyrektywy 2011/61/UE należy uwzględnić struktury prawne, w ramach których AFI typu zamkniętego były ustanawiane przed dniem 22 lipca 2013 r. W chwili przyjęcia dyrektywy w sprawie ZAFI nie istniała w Unii zharmonizowana definicja struktury prawnej AFI typu zamkniętego; struktura ta była różna w poszczególnych państwach członkowskich. Ten stan faktyczny jest odzwierciedlony w tekście dyrektywy, zgodnie z którą za AFI typu zamkniętego uznaje się określone istniejące struktury prawne, w przypadku których prawa do umorzenia nie mogą być wykonywane przez okres pięciu lat od daty początkowej inwestycji. W art. 61 ust. 3 i 4 dyrektywy 2011/61/UE ustanowiono okresy przejściowe, w trakcie których istniejący ZAFI zarządzający AFI typu zamkniętego, które znajdują się na zaawansowanym lub końcowym etapie cyklu inwestycyjnego, o czym świadczy okres, na który zostały ustanowione, lub brak możliwości dokonywania dodatkowych inwestycji po dniu 22 lipca 2013 r., mogą w dalszym ciągu zarządzać takimi AFI bez posiadania zezwolenia na mocy tej dyrektywy lub bez konieczności zachowania zgodności ze znaczną częścią przepisów tej dyrektywy. Aby utrzymać zakres tych przepisów zamierzony w świetle tego celu i wspomnianych wyżej faktów, należy zatem również uznać za ZAFI zarządzającego AFI typu zamkniętego do celów art. 61 ust. 3 i 4 dyrektywy 2011/61/UE każdego ZAFI zarządzającego AFI, którego udziały lub jednostki uczestnictwa podlegają odkupieniu lub umorzeniu dopiero po upływie początkowego okresu co najmniej pięciu lat, w trakcie którego prawa do umorzenia nie mogą być wykonywane. |
(8) |
Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt regulacyjnych standardów technicznych przedłożony Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA). |
(9) |
ESMA przeprowadził otwarte konsultacje społeczne na temat projektu regulacyjnych standardów technicznych, który stanowi podstawę niniejszego rozporządzenia, dokonał analizy potencjalnych związanych z nim kosztów i korzyści oraz zasięgnął opinii Grupy Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych powołanej na podstawie art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 (2), |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Typy ZAFI
1. ZAFI może należeć do jednej lub obu z poniższych kategorii:
— |
ZAFI zarządzający AFI typu otwartego, |
— |
ZAFI zarządzający AFI typu zamkniętego. |
2. Za ZAFI zarządzającego AFI typu otwartego uznaje się ZAFI zarządzającego AFI, którego udziały lub jednostki uczestnictwa podlegają, na żądanie każdego z posiadaczy jego udziałów lub jednostek uczestnictwa, odkupieniu lub umorzeniu przed rozpoczęciem etapu likwidacji lub rozwiązania AFI, bezpośrednio lub pośrednio, z aktywów AFI oraz zgodnie z procedurami i częstotliwością określonymi w jego regulaminie lub dokumentach założycielskich, prospekcie emisyjnym lub dokumentach ofertowych.
Obniżenie kapitału AFI w związku z wypłatami dokonanymi zgodnie z jego regulaminem lub dokumentami założycielskimi, prospektem emisyjnym lub dokumentami ofertowymi, w tym obniżenie kapitału, które zostało zatwierdzone uchwałą posiadaczy udziałów lub jednostek uczestnictwa podjętą zgodnie z jego regulaminem lub dokumentami założycielskimi, prospektem emisyjnym lub dokumentami ofertowymi, nie jest uwzględniane do celów ustalenia, czy AFI jest AFI typu otwartego.
Fakt, że udziały lub jednostki uczestnictwa AFI mogą być przedmiotem obrotu na rynku wtórnym i nie podlegają odkupieniu lub umorzeniu przez AFI, nie jest uwzględniany do celów ustalenia, czy AFI jest AFI typu otwartego.
3. Za ZAFI zarządzającego AFI typu zamkniętego uznaje się ZAFI, który zarządza AFI innego typu niż opisany w ust. 2.
4. Jeżeli zmiana polityki umarzania danego AFI prowadzi do zmiany typu AFI, którym zarządza ZAFI, ZAFI stosuje w odniesieniu do tego AFI przepisy dotyczące nowego typu AFI.
5. Do celów art. 61 ust. 3 i 4 dyrektywy 2011/61/UE za ZAFI zarządzającego AFI typu zamkniętego uznaje się również ZAFI zarządzającego AFI, którego udziały lub jednostki uczestnictwa podlegają, na żądanie każdego posiadacza jego udziałów lub jednostek uczestnictwa, odkupieniu lub umorzeniu przed rozpoczęciem etapu likwidacji lub rozwiązania AFI, bezpośrednio lub pośrednio, z aktywów AFI po upływie początkowego okresu co najmniej pięciu lat, w trakcie którego prawa do umorzenia nie mogą być wykonywane.
Artykuł 2
Wejście w życie
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 17 grudnia 2013 r.
W imieniu Komisji
José Manuel BARROSO
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 174 z 1.7.2011, s. 1.
(2) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych), zmiany decyzji nr 716/2009/WE i uchylenia decyzji Komisji 2009/77/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 84).
24.6.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 183/21 |
ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 695/2014
z dnia 23 czerwca 2014 r.
ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (1),
uwzględniając rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 543/2011 z dnia 7 czerwca 2011 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do sektorów owoców i warzyw oraz przetworzonych owoców i warzyw (2), w szczególności jego art. 136 ust. 1,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje — zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej — kryteria, na których podstawie ustalania Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia. |
(2) |
Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodnie z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Standardowe wartości celne w przywozie, o których mowa w art. 136 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, są ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 23 czerwca 2014 r.
W imieniu Komisji,
za Przewodniczącego,
Jerzy PLEWA
Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich
(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.
(2) Dz.U. L 157 z 15.6.2011, s. 1.
ZAŁĄCZNIK
Standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw
(EUR/100 kg) |
||
Kod CN |
Kod państw trzecich (1) |
Standardowa wartość w przywozie |
0702 00 00 |
MK |
75,1 |
TR |
61,5 |
|
ZZ |
68,3 |
|
0707 00 05 |
MK |
50,7 |
TR |
85,3 |
|
ZZ |
68,0 |
|
0709 93 10 |
TR |
109,5 |
ZZ |
109,5 |
|
0805 50 10 |
AR |
109,3 |
BO |
119,0 |
|
TR |
141,7 |
|
ZA |
123,1 |
|
ZZ |
123,3 |
|
0808 10 80 |
AR |
103,0 |
BR |
76,7 |
|
CL |
99,2 |
|
CN |
130,3 |
|
NZ |
130,7 |
|
US |
223,4 |
|
ZA |
120,8 |
|
ZZ |
126,3 |
|
0809 10 00 |
TR |
249,2 |
ZZ |
249,2 |
|
0809 29 00 |
TR |
310,3 |
ZZ |
310,3 |
|
0809 30 |
MK |
87,8 |
ZZ |
87,8 |
(1) Nomenklatura krajów ustalona w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1833/2006 (Dz.U. L 354 z 14.12.2006, s. 19). Kod „ZZ” odpowiada „innym pochodzeniom”.
DYREKTYWY
24.6.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 183/23 |
DYREKTYWA WYKONAWCZA KOMISJI 2014/78/UE
z dnia 17 czerwca 2014 r.
zmieniająca załączniki I, II, III, IV i V do dyrektywy Rady 2000/29/WE w sprawie środków ochronnych przed wprowadzaniem do Wspólnoty organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych i przed ich rozprzestrzenianiem się we Wspólnocie
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę Rady 2000/29/WE z dnia 8 maja 2000 r. w sprawie środków ochronnych przed wprowadzaniem do Wspólnoty organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych i przed ich rozprzestrzenianiem się we Wspólnocie (1), w szczególności jej art. 14 akapit drugi lit. c) i d),
po konsultacji z zainteresowanymi państwami członkowskimi,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Ze względu na zwiększony handel międzynarodowy oraz w celu ochrony roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów technicznie uzasadnione jest włączenie organizmów szkodliwych Agrilus anxius Gory i Anthonomus eugenii Cano do części A sekcja I w załączniku I do dyrektywy 2000/29/WE, stosownie do zagrożenia organizmem szkodliwym. |
(2) |
W celu ochrony produkcji roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów oraz ochrony handlu nimi technicznie uzasadnione jest wykreślenie organizmów szkodliwych Agrilus planipennis Fairmaire, bakterii zazielenienia cytrusowych (Citrus greening bacterium) oraz Diaphorina citri Kuway z części A sekcja I w załączniku II do dyrektywy 2000/29/WE oraz włączenie ich do części A sekcja I w załączniku I do dyrektywy 2000/29/WE, stosownie do zagrożenia organizmem szkodliwym. |
(3) |
Obecność organizmów szkodliwych Bursaphelenchus xylophilus (Steiner and Bührer) Nickle et al. i Trioza erytreae Del Guercio stwarza niedopuszczalne ryzyko dla produkcji roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów oraz handlu nimi. Technicznie uzasadnione jest zatem przeniesienie tych organizmów szkodliwych z załącznika II do dyrektywy 2000/29/WE do załącznika I do tej dyrektywy, stosownie do zagrożenia organizmem szkodliwym. Z informacji przekazanych przez Portugalię wynika, że nie stwierdzono występowania tych organizmów szkodliwych w Unii. W związku z powyższym należy je włączyć do części A sekcja II w załączniku I do dyrektywy 2000/29/WE. |
(4) |
Wykreślenie organizmu szkodliwego Monilinia fructicola (Winter) Honey z części A sekcja I w załączniku I i Ciborinia camelliae Kohn z części A sekcja I w załączniku II do dyrektywy 2000/29/WE jest technicznie uzasadnione, stosownie do zagrożenia organizmem szkodliwym, ponieważ te organizmy szkodliwe rozprzestrzeniły się i zadomowiły w znacznej części Unii, a nie istnieją środki, które pozwoliłyby na ich zwalczenie lub na zapobieganie ich dalszemu rozprzestrzenianiu się. |
(5) |
Wykreślenie organizmu powodującego chorobę enacji nerwów cytrusowych i zdrewniałych narośli cytrusowych z części A sekcja II w załączniku II do dyrektywy 2000/29/WE jest technicznie uzasadnione, stosownie do zagrożenia organizmem szkodliwym, ze względu na stwierdzone niewielkie skutki jego występowania. |
(6) |
Niektóre rośliny, produkty roślinne i inne przedmioty mogą być żywicielami następujących organizmów szkodliwych: Agrilus anxius Gory, Agrilus planipennis Fairmaire, Amauromyza maculosa (Malloch), Anthonomus eugenii Cano, Bemisia tabaci Genn. (populacje pozaeuropejskie), Bursaphelenchus xylophilus (Steiner and Bührer) Nickle et al., bakteria zazielenienia cytrusowych, Diaphorina citri Kuway, Ditylenchus dipsaci (Kühn) Filipjev, Helicoverpa armigera (Hübner), Liriomyza huidobrensis (Blanchard), Liriomyza sativae (Blanchard), Liriomyza trifolii (Burgess), Spodoptera eridania (Cramer), Spodoptera frugiperda Smith, Spodoptera litura (Fabricius), Spodoptera littoralis (Boisd.) i Trioza erytreae Del Guercio, które to organizmy są lub mają zostać wymienione w wykazach w częściach A załączników I lub II do dyrektywy 2000/29/WE. Rozwój wiedzy naukowej i technicznej wskazuje, że szczególne wymogi określone w części A załącznika IV do dyrektywy 2000/29/WE nie są wystarczające, by ograniczyć do dopuszczalnego poziomu ryzyko fitosanitarne spowodowane przez wprowadzenie tych roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów do Unii oraz ich przemieszczanie w Unii. Należy zatem zmienić te szczególne wymogi i wprowadzić dodatkowe. W przypadku Bursaphelenchus xylophilus (Steiner and Bührer) Nickle et al. szczególne wymogi określone w części A sekcja I w załączniku IV do dyrektywy 2000/29/WE należy również zmienić, aby dostosować je do przepisów Unii dotyczących ochrony przed tym organizmem w kontekście przemieszczania produktów w obrębie Unii. |
(7) |
Jeżeli chodzi o niektóre rośliny, produkty roślinne i inne przedmioty niewymienione w części A załącznika IV do dyrektywy 2000/29/WE, rozwój wiedzy naukowej i technicznej wskazuje, że ich wprowadzanie do Unii i przemieszczanie w Unii może stwarzać niedopuszczalne ryzyko fitosanitarne ze względu na to, że mogą one być żywicielami organizmów szkodliwych, o których mowa w motywie 6. Wspomniane rośliny, produkty roślinne i inne przedmioty należy zatem włączyć do załącznika IV część A. |
(8) |
Ponadto rośliny, produkty roślinne i inne przedmioty, o których mowa w motywie 6, należy poddać kontroli fitosanitarnej przed wprowadzeniem do Unii lub przemieszczaniem w obrębie Unii. Wspomniane rośliny, produkty roślinne i inne przedmioty należy zatem włączyć do części A i B załącznika V do dyrektywy 2000/29/WE. |
(9) |
Częste zatrzymania Manihot esculenta Crantz, Limnophila L., Eryngium L. i Capsicum L. podczas przywozu wskazują, że liście Manihot esculenta Crantz, warzywa liściaste Limnophila L. i Eryngium L. oraz owoce Capsicum L. mogą być żywicielami organizmów szkodliwych wymienionych w załącznikach I i II do dyrektywy 2000/29/WE. Rośliny te należy zatem poddawać kontroli fitosanitarnej przed wprowadzeniem do Unii, a na ich wprowadzenie należy zezwolić wyłącznie wtedy, kiedy towarzyszy im świadectwo fitosanitarne. W związku z powyższym należy je włączyć do załącznika V część B sekcja I. |
(10) |
W świetle zmienionego Międzynarodowego Standardu FAO dla Środków Fitosanitarnych nr 15 „Przepisy dotyczące drewnianych materiałów opakowaniowych w handlu międzynarodowym” uznaje się, że podejście obecnie zastosowane w dyrektywie 2000/29/WE, polegające na nakładaniu różnych wymogów w zależności od tego, czy stosowany jest drewniany materiał opakowaniowy, należy zarzucić, gdyż nie jest już ono technicznie uzasadnione. Należy odpowiednio zmienić część A sekcja I w załączniku IV do dyrektywy 2000/29/WE. |
(11) |
Zgodnie z definicjami zawartymi w Międzynarodowym Standardzie dla Środków Fitosanitarnych nr 15 drewno sztauerskie należy również uznać za rodzaj drewnianego materiału opakowaniowego, ponieważ stosowanie wobec niego odrębnych przepisów nie jest już technicznie uzasadnione. Należy odpowiednio zmienić część A sekcja I w załączniku IV do dyrektywy 2000/29/WE. |
(12) |
Należy zmienić brzmienie wymogów fitosanitarnych związanych z obróbką termiczną drewna i odseparowanej kory, aby doprecyzować, że wymagany czas ogrzewania odnosi się do nieprzerwanych minut oraz że wymagana temperatura musi panować w całym przekroju drewna lub odseparowanej kory, aby skutecznie wyeliminować szkodliwe organizmy porażające drewno. Należy odpowiednio zmienić część A sekcja I w załączniku IV do dyrektywy 2000/29/WE. |
(13) |
W części B załącznika V do dyrektywy 2000/29/WE należy zaktualizować kody CN drewna z drzew iglastych, aby obejmowały drewno z drzew iglastych o grubości nieprzekraczającej 6 mm, które zgodnie z najnowszą analizą zagrożenia organizmem szkodliwym również stwarza ryzyko wprowadzenia Bursaphelenchus xylophilus (Steiner and Bührer) Nickle et al. |
(14) |
Należy zmienić nazwy Pseudomonas solanacearum (Smith) Smith, Lycopersicon lycopersicum (L.) Karsten ex Farw. i bakteria zazielenienia cytrusowych zgodnie ze zmienionymi nazwami systematycznymi tych organizmów. Pseudomonas solanacearum (Smith) Smith należy określić nazwą Ralstonia solanacearum (Smith) Yabuuchi et al. Lycopersicon lycopersicum (L.) Karsten ex Farw. należy określić nazwą Solanum lycopersicum L. Bakterię zazielenienia cytrusowych należy określić nazwą Candidatus Liberibacter spp., czynnik wywołujący chorobę Huanglongbing cytrusowych/zazielenienie cytrusowych. |
(15) |
W dyrektywie Rady 2007/33/WE (2) ustanowiono środki, jakie należy przedsięwziąć w odniesieniu do europejskich populacji mątwików tworzących cysty na ziemniaku (Globodera pallida (Stone) Behrens i Globodera rostochiensis (Wollenweber) Behrens), aby ustalić ich rozmieszczenie, zapobiegać ich rozprzestrzenianiu się oraz je zwalczać. Należy zaktualizować obecne przepisy dyrektywy 2000/29/WE dotyczące mątwików tworzących cysty na ziemniaku (Globodera pallida (Stone) Behrens i Globodera rostochiensis (Wollenweber) Behrens), aby uspójnić je z wymogami dyrektywy 2007/33/WE. Należy zatem odpowiednio zmienić załączniki IV i V do dyrektywy 2000/29/WE. |
(16) |
W drodze rozporządzenia Komisji (WE) nr 690/2008 (3) niektóre strefy uznano za strefy chronione w odniesieniu do różnych organizmów szkodliwych. Rozporządzenie (WE) nr 690/2008 zmieniono, aby uwzględnić aktualną sytuację w odniesieniu do stref chronionych w Unii oraz następujących organizmów szkodliwych: wirus tristeza cytrusowych (szczepy europejskie), Erwinia amylovora (Burr.) Winsl. et al. oraz mikoplazma żółknięcia dorée winorośli. Należy zatem odpowiednio zmienić załączniki I–V do dyrektywy 2000/29/WE, aby zapewnić spójność wymogów dotyczących stref chronionych w odniesieniu do danych organizmów szkodliwych. |
(17) |
Ponadto kilka obszarów w Unii uznanych za strefy chronione w odniesieniu do niektórych organizmów szkodliwych nie spełnia już wymogów, ponieważ te organizmy szkodliwe już się tam zadomowiły. Wspomniane obszary to: wspólnoty autonomiczne Kastylia-La Mancha, Murcji, Nawarry i La Rioja, powiat Calatayud (Aragonia) oraz prowincja Guipuzcoa (Kraj Basków) (Hiszpania), Friuli-Wenecja Julijska i prowincja Sondrio (Lombardia) (Włochy), gminy Ohrady, Topoľníky i Trhová Hradská (Słowacja) w odniesieniu do Erwinia amylovora (Burr.) Winsl. et al.; jednostki regionalne Argolida i Chania (Grecja), Korsyka (Francja) i Algarve (Portugalia) w odniesieniu do wirusa tristeza cytrusowych (szczepy europejskie). Należy odpowiednio zmienić część B załącznika II, część B załącznika III i część B załącznika IV do dyrektywy 2000/29/WE. |
(18) |
W celu ochrony produkcji roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów oraz ochrony handlu nimi technicznie uzasadnione jest włączenie organizmów szkodliwych Dryocosmus kuriphilus Yasumatsu i Thaumatopoea processionea L. do części B załącznika I do dyrektywy 2000/29/WE, stosownie do zagrożenia organizmem szkodliwym. |
(19) |
Z informacji przekazanych przez Irlandię, Portugalię i Zjednoczone Królestwo wynika, że terytoria tych państw są wolne od Dryocosmus kuriphilus Yasumatsu oraz że terytoria te spełniają warunki określone w art. 2 ust. 1 lit. h) dyrektywy 2000/29/WE dotyczące ustanowienia strefy chronionej w odniesieniu do tego organizmu szkodliwego. Należy odpowiednio zmienić część B załącznika I i część B załącznika IV do dyrektywy 2000/29/WE. Należy także zmienić część B załącznika IV i część A załącznika V do dyrektywy 2000/29/WE, aby wprowadzić wymogi dotyczące przemieszczania niektórych roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów do stref chronionych. |
(20) |
Z informacji przekazanych przez Irlandię i Zjednoczone Królestwo wynika, że terytorium Irlandii i część terytorium Zjednoczonego Królestwa są wolne od Thaumatopoea processionea L. oraz że obszary te spełniają warunki określone w art. 2 ust. 1 lit. h) dyrektywy 2000/29/WE dotyczące ustanowienia strefy chronionej w odniesieniu do tego organizmu szkodliwego. Należy odpowiednio zmienić część B załącznika I i część B załącznika IV do dyrektywy 2000/29/WE. Należy także zmienić część B załącznika IV i część A załącznika V do dyrektywy 2000/29/WE, aby wprowadzić wymogi dotyczące przemieszczania niektórych roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów do stref chronionych. |
(21) |
Z analizy zagrożenia organizmem szkodliwym przeprowadzonej niedawno przez Francję wynika, że Ips amitinus Eichhof nie stwarza niedopuszczalnego ryzyka fitosanitarnego na Korsyce (Francja). Należy zatem wykreślić Korsykę z wykazu stref chronionych w odniesieniu do tego organizmu szkodliwego. Należy odpowiednio zmienić część B załącznika II i część B załącznika IV do dyrektywy 2000/29/WE. |
(22) |
Z informacji przekazanych przez Zjednoczone Królestwo wynika, że Cryphonectria parasitica (Murrill) Barr nie występuje na Wyspie Man i że Wyspa Man spełnia warunki określone w art. 2 ust. 1 lit. h) dyrektywy 2000/29/WE dotyczące ustanowienia strefy chronionej w odniesieniu do tego organizmu szkodliwego. Należy odpowiednio zmienić część B załącznika II i część B załącznika IV do dyrektywy 2000/29/WE. |
(23) |
Z przeprowadzonej niedawno analizy zagrożenia organizmem szkodliwym wynika, że dotychczasowe wymogi dotyczące wprowadzania do niektórych stref chronionych i przemieszczania w obrębie tych stref roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów w odniesieniu do Cryphonectria parasitica (Murrill) Barr nie są wystarczające, aby ograniczyć ryzyko fitosanitarne do dopuszczalnych poziomów. Należy zaktualizować te wymogi. Należy odpowiednio zmienić część B załącznika II, część B załącznika IV, część A sekcja II w załączniku V i część B sekcja II w załączniku V do dyrektywy 2000/29/WE. |
(24) |
Z informacji przekazanych przez Francję i Włochy wynika, że Pikardia (departament Aisne) i Île-de-France (gminy Citry, Nanteuil-sur-Marne i Saâcy-sur-Marne) oraz Apulia są wolne od mikoplazmy żółknięcia dorée winorośli i spełniają warunki określone w art. 2 ust. 1 lit. h) dyrektywy 2000/29/WE dotyczące ustanowienia strefy chronionej w odniesieniu do tego organizmu szkodliwego. Należy odpowiednio zmienić część B załącznika II i część B załącznika IV do dyrektywy 2000/29/WE. |
(25) |
Z informacji przekazanych przez Szwajcarię wynika, że państwo to (z wyjątkiem kantonu Ticino i doliny Val Mesolcina) jest wolne od mikoplazmy żółknięcia dorée winorośli. Należy zatem uznać Szwajcarię (z wyjątkiem kantonu Ticino i doliny Val Mesolcina) za obszar, z którego rośliny Vitis L. mogą być wprowadzane do stref chronionych w odniesieniu do przedmiotowego organizmu. Należy odpowiednio zmienić część B załącznika IV do dyrektywy 2000/29/WE. |
(26) |
Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 2000/29/WE. |
(27) |
Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Zdrowia Roślin, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Artykuł 1
W załącznikach I, II, III, IV i V do dyrektywy 2000/29/WE wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszej dyrektywy.
Artykuł 2
Państwa członkowskie przyjmują i publikują najpóźniej do dnia 30 września 2014 r. przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy. Niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów.
Państwa członkowskie stosują te przepisy od dnia 1 października 2014 r.
Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie.
Artykuł 3
Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Artykuł 4
Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 17 czerwca 2014 r.
W imieniu Komisji
José Manuel BARROSO
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 169 z 10.7.2000, s. 1.
(2) Dyrektywa Rady 2007/33/WE z dnia 11 czerwca 2007 r. w sprawie zwalczania mątwików tworzących cysty na ziemniaku i uchylająca dyrektywę 69/464/EWG (Dz.U. L 156 z 16.6.2007, s. 12).
(3) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 690/2008 z dnia 4 lipca 2008 r. uznające chronione strefy narażone na szczególne ryzyko dla zdrowia roślin we Wspólnocie (Dz.U. L 193 z 22.7.2008, s. 1).
ZAŁĄCZNIK
W załącznikach I, II, III, IV i V do dyrektywy 2000/29/WE wprowadza się następujące zmiany:
1) |
w załączniku I wprowadza się następujące zmiany:
|
2) |
w załączniku II wprowadza się następujące zmiany:
|
3) |
w załączniku III część B wprowadza się następujące zmiany:
|
4) |
w załączniku IV wprowadza się następujące zmiany:
|
5) |
w załączniku V wprowadza się następujące zmiany:
|
24.6.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 183/49 |
DYREKTYWA KOMISJI 2014/81/UE
z dnia 23 czerwca 2014 r.
zmieniająca dodatek C do załącznika II do dyrektywy 2009/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie bezpieczeństwa zabawek w odniesieniu do bisfenolu A
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/48/WE z dnia 18 czerwca 2009 r. w sprawie bezpieczeństwa zabawek (1), w szczególności jej art. 46 ust. 2,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W dyrektywie 2009/48/WE, na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin, zmieniającego i uchylającego dyrektywy 67/548/EWG i 1999/45/WE oraz zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 (2), ustanowiono ogólne wymagania dla substancji sklasyfikowanych jako rakotwórcze, mutagenne lub działające szkodliwie na rozrodczość (CMR). Substancje te nie mogą być stosowane w zabawkach, w częściach składowych zabawek lub w mikrostrukturalnie odrębnych częściach zabawek, z wyjątkiem przypadków, gdy są niedostępne dla dzieci, zostały dopuszczone decyzją Komisji lub są zawarte w indywidualnych stężeniach równych odpowiednim stężeniom określonym do celów klasyfikacji mieszanin je zawierających jako CMR lub niższych od tych odpowiednich stężeń. Niemniej w celu lepszej ochrony zdrowia dzieci w stosownych przypadkach określone stężenia graniczne dla takich substancji mogą zostać określone w odniesieniu do zabawek przeznaczonych do użytku przez dzieci w wieku poniżej trzech lat oraz w odniesieniu do innych zabawek przeznaczonych do wkładania do ust. |
(2) |
Bisfenol A jest substancją chemiczną wytwarzaną w dużych ilościach, która jest powszechnie stosowana do produkcji wielu różnych produktów konsumenckich. Bisfenol A jest stosowany jako monomer do produkcji poliwęglanowych tworzyw sztucznych. Poliwęglanowe tworzywa sztuczne stosuje się między innymi do produkcji zabawek. Ponadto w niektórych zabawkach stwierdzono obecność bisfenolu A. |
(3) |
Do dnia 19 lipca 2013 r. zasadnicze wymagania bezpieczeństwa dotyczące chemicznych właściwości zabawek były regulowane dyrektywą Rady 88/378/EWG z dnia 3 maja 1988 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich dotyczących bezpieczeństwa zabawek (3). W normie europejskiej EN 71-9:2005+A1:2007 określono limit migracji dla bisfenolu A wynoszący 0,1 mg/l. Z kolei w normach europejskich EN 71-10:2005 i EN 71-11:2005 określono odpowiednie metody badań. Zawarte w normach EN 71-9:2005+A1:2007, EN 71-10:2005 i EN 71-11:2005 wartości graniczne i metody odnoszące się do bisfenolu A są traktowane przez przemysł zabawkarski jako wytyczne, których przestrzeganie ma zapewnić, że zabawki nie są źródłem niebezpiecznego narażenia na bisfenol A. Normy te nie są jednak normami zharmonizowanymi. |
(4) |
Na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1272/2008 bisfenol A został sklasyfikowany jako substancja działająca toksycznie na rozrodczość kategorii 2. W związku z brakiem szczególnych wymagań, bisfenol A może być zawarty w zabawkach w stężeniach równych odpowiednim stężeniom określonym do celów klasyfikacji mieszanin go zawierających jako CMR lub mniejszych od tych odpowiednich stężeń, tj. odpowiednio 5 % od dnia 20 lipca 2013 r. i 3 % od dnia 1 czerwca 2015 r. Nie można wykluczyć, że w porównaniu z limitem migracji dla bisfenolu A wynoszącym 0,1 mg/l i określonym w normach europejskich EN 71-9:2005+A1:2007, EN 71-10:2005 i EN 71-11:2005 stężenie to może prowadzić do zwiększonego narażenia małych dzieci na bisfenol A. |
(5) |
Oddziaływanie bisfenolu A zostało kompleksowo przeanalizowane w 2003 i 2008 r. na podstawie rozporządzenia Rady (EWG) nr 793/93 z dnia 23 marca 1993 r. w sprawie oceny i kontroli ryzyk stwarzanych przez istniejące substancje (4). W końcowym sprawozdaniu z oceny ryzyka, zatytułowanym „Updated European Union Risk Assessment Report 4,4'-isopropylidenediphenol (bisphenol-A)” (Zaktualizowane sprawozdanie Unii Europejskiej z oceny ryzyka dotyczące 4,4'-izopropylidenodifenolu (bisfenolu A)), stwierdzono m.in., że z szeregu badań przesiewowych in vitro i in vivo wynika, że bisfenol A ma działanie zmieniające układ hormonalny oraz że w celu wyjaśnienia wątpliwości dotyczących ewentualnego szkodliwego działania niskich dawek bisfenolu A na rozwój konieczne są dalsze badania. Niemniej jednak cel, jakim jest wysoki poziom ochrony szczególnie wrażliwej grupy konsumentów, jaką są dzieci, przed ryzykiem związanym z substancjami chemicznymi zawartymi w zabawkach, uzasadnia włączenie limitu migracji wynoszącego 0,1 mg/l dla bisfenolu A do dyrektywy 2009/48/WE. |
(6) |
Działanie bisfenolu A jest obecnie analizowane przez gremia naukowe, w tym Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności. W przypadku pojawienia się w przyszłości nowych istotnych danych naukowych limit migracji określony w niniejszej dyrektywie należy poddać przeglądowi. |
(7) |
Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 2009/48/WE. |
(8) |
Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Komitetu ds. Bezpieczeństwa Zabawek, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Artykuł 1
Dodatek C do załącznika II do dyrektywy 2009/48/WE otrzymuje brzmienie:
„Dodatek C
Określone stężenia graniczne substancji chemicznych stosowanych w zabawkach przeznaczonych dla dzieci w wieku poniżej 36 miesięcy lub w innych zabawkach przeznaczonych do wkładania do ust. przyjęte zgodnie z art. 46 ust. 2
Substancja |
Nr CAS |
Stężenie graniczne |
TCEP |
115-96-8 |
5 mg/kg (zawartość graniczna) |
TCPP |
13674-84-5 |
5 mg/kg (zawartość graniczna) |
TDCP |
13674-87-8 |
5 mg/kg (zawartość graniczna) |
Bisfenol A |
80-05-7 |
0,1 mg/l (limit migracji) zgodnie z metodami określonymi w normach EN 71-10:2005 i EN 71-11:2005” |
Artykuł 2
1. Państwa członkowskie przyjmują i publikują, najpóźniej do dnia 21 grudnia 2015 r., przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy. Niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów.
Państwa członkowskie stosują te przepisy od dnia 21 grudnia 2015.
Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie.
2. Państwa członkowskie przekazują Komisji tekst podstawowych przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.
Artykuł 3
Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Artykuł 4
Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 23 czerwca 2014 r.
W imieniu Komisji
José Manuel BARROSO
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 170 z 30.6.2009, s. 1.
(2) Dz.U. L 353 z 31.12.2008, s. 1.
(3) Dz.U. L 187 z 16.7.1988, s. 1.
(4) Dz.U. L 84 z 5.4.1993, s. 1.
DECYZJE
24.6.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 183/52 |
DECYZJA RADY 2014/380/WPZiB
z dnia 23 czerwca 2014 r.
zmieniająca decyzję 2011/137/WPZiB w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Libii
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 29,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W dniu 28 lutego 2011 r. Rada przyjęła decyzję 2011/137/WPZiB w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Libii (1). |
(2) |
W dniu 19 marca 2014 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję nr 2146 (2014) (rezolucja RB ONZ nr 2146 (2014)), w której upoważniono państwa członkowskie ONZ do dokonywania na pełnym morzu inspekcji statków wyznaczonych przez komitet ustanowiony na podstawie pkt 24 rezolucji RB ONZ nr 1970 (2011) (zwany dalej „Komitetem”). |
(3) |
Rezolucja RB ONZ nr 2146 (2014) przewiduje również, że państwa bandery wyznaczonych statków, o ile Komitet postanowił tak dokonując wyznaczenia, podejmą działania niezbędne do tego, aby nakazać takim statkom, by nie dokonywały załadunku, transportu lub wyładunku ropy naftowej nielegalnie wywiezionej z Libii na ich pokładzie, przy braku wskazówek ze strony punktu centralnego rządu Libii. |
(4) |
Rezolucja RB ONZ nr 2146 (2014) przewiduje również, że państwa członkowskie ONZ, o ile Komitet postanowił tak dokonując wyznaczenia, podejmą działania niezbędne do tego, by zakazać wyznaczonym statkom wejścia do ich portów, chyba że takie wejście jest konieczne do celów inspekcji, w sytuacji nagłej lub w przypadku powrotu tego statku do Libii. |
(5) |
Dodatkowo rezolucja RB ONZ nr 2146 (2014) przewiduje, że o ile Komitet postanowił tak, dokonując wyznaczenia, należy zakazać świadczenia usług bunkrowania, takich jak dostarczanie paliwa lub dostawy, lub innego rodzaju usług dla statków na rzecz wyznaczonych statków, chyba że świadczenie takich usług jest niezbędne ze względów humanitarnych lub w przypadku powrotu takiego statku do Libii. |
(6) |
Rezolucja RB ONZ nr 2146 (2014) przewiduje również, że o ile Komitet postanowił tak, dokonując wyznaczenia, nie należy zawierać transakcji finansowych dotyczących ropy naftowej nielegalnie eksportowanej z Libii znajdującej się na pokładach wyznaczonych statków. |
(7) |
Zgodnie z decyzją 2011/137/WPZiB Rada dokonała pełnego przeglądu wykazów osób i podmiotów zawartych w załącznikach II i IV do tej decyzji. |
(8) |
Należy uaktualnić informacje umożliwiające identyfikację dotyczące jednego z podmiotów znajdującego się w wykazie osób i podmiotów zawartym w załączniku IV do decyzji 2011/137/WPZiB. |
(9) |
Nie ma już powodów do pozostawienia dwóch podmiotów w wykazie osób i podmiotów zawartym w załączniku IV do decyzji 2011/137/WPZiB. |
(10) |
Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2011/137/WPZiB, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
W decyzji 2011/137/WPZiB wprowadza się następujące zmiany:
1) |
dodaje się artykuły w brzmieniu: „Artykuł 4b 1. Zgodnie z pkt 5–9 rezolucji RB ONZ nr 2146 (2014) państwa członkowskie mogą dokonywać inspekcji wyznaczonych statków na pełnym morzu, stosując wszelki środki odpowiadające danej sytuacji, z pełnym poszanowaniem międzynarodowego prawa humanitarnego i międzynarodowego prawa dotyczącego praw człowieka, w zależności od przypadku, w celu przeprowadzenia takich inspekcji oraz nakazać danemu statkowi podjęcie stosownych działań służących zwróceniu Libii ropy naftowej, za zgodą rządu Libii i w porozumieniu z nim. 2. Przed dokonaniem inspekcji, jak przewidziano w ust. 1, państwa członkowskie powinny najpierw uzyskać zgodę państwa bandery danego statku. 3. Państwa członkowskie dokonujące inspekcji, jak przewidziano w ust. 1, bezzwłocznie przedstawiają Komitetowi sprawozdanie z tej inspekcji zawierające istotne informacje szczegółowe, m.in. na temat działań podjętych w celu uzyskania zgody państwa bandery danego statku. 4. Państwa członkowskie dokonujące inspekcji, jak przewidziano w ust. 1, zapewniają, aby takie inspekcje były przeprowadzane przez okręty wojenne i statki stanowiące własność państwa lub eksploatowane przez państwo i wykorzystywane wyłącznie w rządowej służbie niehandlowej. 5. Ust. 1 nie ma wpływu na prawa, obowiązki lub zobowiązania państw członkowskich wynikające z prawa międzynarodowego, w tym na prawa lub obowiązki na mocy Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza, m.in. na ogólną zasadę wyłącznej jurysdykcji państwa bandery nad jego statkami na pełnym morzu, w odniesieniu do niewyznaczonych statków i w każdej sytuacji innej niż określona w tym ustępie. 6. W załączniku V wymieniono statki, o których mowa w ust. 1, wyznaczone przez Komitet, zgodnie z pkt 11 rezolucji RB ONZ nr 2146 (2014). Artykuł 4c 1. Państwo członkowskie, pod którego banderą pływa wyznaczony statek, o ile Komitet postanowił tak, dokonując wyznaczenia, nakazuje temu statkowi, by nie dokonywał załadunku, transportu lub wyładunku ropy naftowej nielegalnie wywiezionej z Libii na jego pokładzie, przy braku wskazówek ze strony punktu centralnego rządu Libii, o którym mowa w pkt 3 rezolucji RB ONZ nr 2146 (2014). 2. Państwa członkowskie, o ile Komitet postanowił tak, dokonując wyznaczenia, odmawiają wyznaczonym statkom wejścia do swoich portów, chyba że takie wejście do portu jest konieczne do celów inspekcji lub w sytuacji nagłej, lub w przypadku powrotu takiego statku do Libii. 3. Zakazuje się świadczenia przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich usług bunkrowania, takich jak dostarczanie paliwa lub dostawy, lub innego rodzaju usług dla statków na rzecz wyznaczonych statków, o ile Komitet postanowił tak, dokonując wyznaczenia. 4. Ust. 3 nie ma zastosowania w przypadku, gdy właściwy organ w stosownym państwie członkowskim stwierdzi, że świadczenie takich usług jest konieczne do celów humanitarnych lub że dany statek wraca do Libii. Dane państwo członkowskie powiadamia Komitet o każdym takim zezwoleniu. 5. Zakazuje się dokonywania przez obywateli państw członkowskich lub podmioty będące pod ich jurysdykcją lub z terytoriów państw członkowskich transakcji finansowych dotyczących nielegalnie wywiezionej z Libii ropy naftowej znajdującej się na pokładach wyznaczonych statków, o ile Komitet postanowił tak, dokonując wyznaczenia. 6. W załączniku V wymieniono statki, o których mowa w ust. 1, 2, 3 i 5, wyznaczone przez Komitet, zgodnie z pkt 11 rezolucji RB ONZ nr 2146 (2014).”; |
2) |
art. 8 ust. 1 otrzymuje brzmienie: „1. Rada wprowadza zmiany do załączników I, III i V na podstawie ustaleń dokonanych przez Radę Bezpieczeństwa.”; |
3) |
dodaje się artykuł w brzmieniu: „Artykuł 9b W przypadku gdy Komitet wyznaczą statek zgodnie z art. 4b ust. 1 oraz art. 4c ust. 1, 2, 3 i 5, Rada umieszcza taki statek w załączniku V.”. |
Artykuł 2
Załącznik I do niniejszej decyzji dodaje się do decyzji 2011/137/WPZiB jako załącznik V.
Artykuł 3
Załącznik IV do decyzji 2011/137/WPZiB zostaje zmieniony zgodnie z załącznikiem II do niniejszej decyzji.
Artykuł 4
Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Sporządzono w Luksemburgu 23 czerwca 2014 r.
W imieniu Rady
C. ASHTON
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 58 z 3.3.2011, s. 53.
ZAŁĄCZNIK I
„ZAŁĄCZNIK V
Wykaz statków, o których mowa w art. 4b ust. 1 oraz art. 4c ust. 1, 2, 3 i 5
…”
ZAŁĄCZNIK II
W załączniku IV do decyzji 2011/137/WPZiB wprowadza się następujące zmiany:
1) |
wpis dotyczący „Capitana Seas Limited” zastępuje się poniższym wpisem:
|
2) |
skreśla się wpisy dotyczące następujących podmiotów:
|
24.6.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 183/56 |
DECYZJA RADY 2014/381/WPZiB
z dnia 23 czerwca 2014 r.
zmieniająca decyzję 2010/573/WPZiB dotyczącą zastosowania środków ograniczających wobec kierownictwa regionu Naddniestrza w Republice Mołdowy
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 29,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W dniu 27 września 2010 r. Rada przyjęła decyzję 2010/573/WPZiB (1). |
(2) |
W dniu 27 września 2013 r. Rada przyjęła decyzję 2013/477/WPZiB (2), w której przedłużono — na podstawie przeglądu decyzji 2010/573/WPZiB — obowiązywanie środków ograniczających wobec kierownictwa regionu Naddniestrza w Republice Mołdowy do dnia 30 września 2014 r. |
(3) |
Obowiązywanie środków ograniczających powinno zostać przedłużone do dnia 31 października 2014 r. |
(4) |
Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2010/573/WPZiB, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Art. 4 ust. 2 decyzji 2010/573/WPZiB otrzymuje brzmienie:
„2. Niniejszą decyzję stosuje się do dnia 31 października 2014 r. Jest ona przedmiotem ciągłego przeglądu. Może ona być w stosownych przypadkach odnawiana lub zmieniana, jeżeli Rada uzna, że jej cele nie zostały osiągnięte.”.
Artykuł 2
Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Sporządzono w Luksemburgu dnia 23 czerwca 2014 r.
W imieniu Rady
C. ASHTON
Przewodniczący
(1) Decyzja Rady 2010/573/WPZiB z dnia 27 września 2010 r. dotycząca zastosowania środków ograniczających wobec kierownictwa regionu Naddniestrza w Republice Mołdowy (Dz.U. L 253 z 28.9.2010, s. 54).
(2) Decyzja Rady 2013/477/WPZiB z dnia 27 września 2013 r. zmieniająca decyzję 2010/573/WPZiB dotyczącą zastosowania środków ograniczających wobec kierownictwa regionu Naddniestrza w Republice Mołdowy (Dz.U. L 257 z 28.9.2013, s. 18).
24.6.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 183/57 |
DECYZJA WYKONAWCZA RADY 2014/382/WPZiB
z dnia 23 czerwca 2014 r.
dotycząca wykonania decyzji 2013/798/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Republiki Środkowoafrykańskiej
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 31 ust. 2,
uwzględniając decyzję Rady 2013/798/WPZiB z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie środków ograniczających wobec Republiki Środkowoafrykańskiej (1), w szczególności jej art. 2c,
a także mając na uwadze co następuje:
(1) |
W dniu 23 grudnia 2013 r. Rada przyjęła decyzję 2013/798/WPZiB. |
(2) |
W dniu 9 maja 2014 r. Komitet Sankcji ustanowiony na mocy rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (RB ONZ) nr 2127 (2013) włączył trzy osoby do wykazu osób i podmiotów objętych środkami przewidzianymi w pkt 30 i 32 rezolucji RB ONZ nr 2134 (2014). |
(3) |
Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik do decyzji 2013/798/WPZiB, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Do wykazu zamieszczonego w załączniku do decyzji 2013/798/WPZiB dodaje się osoby wymienione w załączniku do niniejszej decyzji.
Artykuł 2
Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Sporządzono w Luksemburgu dnia 23 czerwca 2014 r.
W imieniu Rady
C. ASHTON
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 352 z 24.12.2013, s. 51.
ZAŁĄCZNIK
Osoby, o których mowa w art. 1
1. FRANÇOIS YANGOUVONDA BOZIZÉ
NAZWISKO: BOZIZÉ
IMIĘ: François Yangouvonda
PSEUDONIM: Bozize Yangouvonda
DATA URODZENIA/MIEJSCE URODZENIA: 14 października 1946 r., Mouila (Gabon)
PASZPORT/DANE IDENTYFIKACYJNE: Syn Martine Kofio
UMIESZCZENIE/POWODY: Przeprowadzanie lub wspieranie aktów zagrażających pokojowi, stabilności lub bezpieczeństwu Republiki Środkowoafrykańskiej: Od czasu zamachu stanu w dniu 24 marca 2013 r. Bozizé udzielał wsparcia finansowego i materialnego bojówkom, które prowadzą działania destabilizujące trwający proces przemian i zmierzające do przywrócenia mu władzy. François Bozizé, w porozumieniu ze swoimi poplecznikami, nakłaniał do ataku na Bangi, który miał miejsce w dniu 5 grudnia 2013 r. Sytuacja w Republice Środkowoafrykańskiej szybko się pogorszyła po ataku sił Antybalaki w Bangi w dniu 5 grudnia 2013 r., w wyniku którego zginęło 700 osób. Od tego czasu Bozizé wciąż próbuje przeprowadzać operacje destabilizujące i łączyć bojówki Antybalaki, aby podtrzymać tarcia w stolicy Republiki Środkowoafrykańskiej. Próbował zreorganizować wiele oddziałów środkowoafrykańskich sił zbrojnych, które rozproszyły się w terenie po zamachu stanu. Siły lojalne wobec Bozizé biorą udział w atakach odwetowych na społeczność muzułmańską Republiki Środkowoafrykańskiej. Bozizé wezwał swoje bojówki do kontynuowania aktów okrucieństwa wobec obecnego aparatu władzy i islamistów.
2. NOURREDINE ADAM
NAZWISKO: ADAM
IMIĘ: Nourredine
PSEUDONIM: Nourredine Adam; Nureldine Adam; Nourreldine Adam; Nourreddine Adam
DATA URODZENIA/MIEJSCE URODZENIA: 1970 r., Ndele, Republika Środkowoafrykańska
Inne daty urodzenia: 1969 r., 1971 r.
PASZPORT/DANE IDENTYFIKACYJNE:
UMIESZCZENIE/POWODY: Przeprowadzanie lub wspieranie aktów zagrażających pokojowi, stabilności lub bezpieczeństwu Republiki Środkowoafrykańskiej: Noureddine Adam to jeden z pierwotnych przywódców koalicji Séléka. Ustalono, że jest zarówno generałem, jak i przewodniczącym jednej ze zbrojnych grup rebeliantów koalicji Séléka: Centrali PJCC, grupy znanej formalnie jako Konwent Patriotów na rzecz Sprawiedliwości i Pokoju, funkcjonującej także pod skrótem CPJP. Jako były przywódca odłamu „Fundamentalni” Konwentu Patriotów na rzecz Sprawiedliwości i Pokoju (CPJP/F), był wojskowym koordynatorem działań prowadzonych przez byłych członków koalicji Séléka podczas ofensyw w trakcie wcześniejszej rebelii w Republice Środkowoafrykańskiej, między początkiem grudnia 2012 r. a marcem 2013 r. Bez udziału Noureddinego Adama koalicja Séléka prawdopodobnie nie byłaby zdolna do odebrania władzy byłemu prezydentowi Republiki Środkowoafrykańskiej (François Bozizé). Od czasu mianowania Catherine Samby-Panzy tymczasową prezydent w dniu 20 stycznia 2014 r. był jednym z głównych architektów taktycznego wycofania się sił skupiających byłych członków koalicji Séléka do miejscowości Sibut, by zrealizować jego plan polegający na utworzeniu bastionu muzułmańskiego na północy kraju. Jednoznacznie apelował do swoich sił, by nie stosowały się do nakazów wydanych przez rząd tymczasowy i przez przywódców wojskowych międzynarodowej misji wsparcia w Republice Środkowoafrykańskiej pod dowództwem sił afrykańskich (MISCA). Noureddine Adam aktywnie kieruje siłami byłej koalicji Séléka, którą Michel Djotodia rozwiązał we wrześniu 2013 r. i operacjami skierowanymi przeciwko dzielnicom chrześcijańskim oraz nadal w znacznym stopniu wspiera siły skupiające byłych członków koalicji Séléka działające w Republice Środkowoafrykańskiej i w znacznym stopniu nimi kieruje.
Uczestnictwo w planowaniu czynów łamiących międzynarodowe przepisy o prawach człowieka lub międzynarodowe przepisy humanitarne (zależnie od tego, które mają zastosowanie), kierowaniu nimi lub ich popełnianiu: Po przejęciu kontroli w Bangi przez koalicję Séléka w dniu 24 marca 2013 r., Nourredine Adam został mianowany ministrem bezpieczeństwa, a następnie dyrektorem generalnym „Nadzwyczajnego Komitetu ds. Obrony Osiągnięć Demokratycznych”(Comité extraordinaire de défense des acquis démocratiques — CEDAD, nieistniejących już służb wywiadowczych Republiki Środkowoafrykańskiej). Nourredine Adam używał CEDAD jako swojej osobistej policji politycznej, dokonującej wielu arbitralnych aresztować, aktów tortur i egzekucji pozasądowych. Ponadto był jedną z głównych postaci stojących za krwawą operacją w Boy Rabe. W sierpniu 2013 r. siły koalicji Séléka przypuściły szturm na Boy Rabe, dzielnicę w Republice Środkowoafrykańskiej uważaną za bastion zwolenników François Bozizé i jego grupy etnicznej. Pod pretekstem poszukiwania tajnych składów broni, wojska koalicji Séléka — jak wynika z doniesień — zabiły dziesiątki osób cywilnych a następnie zdemolowały i splądrowały dzielnicę. Gdy napaści takie rozprzestrzeniły się na pozostałe dzielnice, tysiące mieszkańców opanowały lotnisko międzynarodowe, które uważane było za bezpieczne ze względu na obecność wojsk francuskich, i zajęły pas startowy.
Wspieranie ugrupowań zbrojnych lub siatek przestępczych poprzez nielegalną eksploatację bogactw naturalnych: Na początku 2013r. Nourredine Adam odgrywał ważną rolę w sieciach finansujących siły skupiające byłych członków koalicji Séléka. Podróżował do Arabii Saudyjskiej, Kataru i Zjednoczonych Emiratów Arabskich, by gromadzić fundusze na pierwszą rebelię. Działał także jako pośrednik dla wywodzącego się z Czadu gangu przemycającego diamenty między Republiką Środkowoafrykańską a Czadem.
3. LEVY YAKETE
NAZWISKO: YAKETE
IMIĘ: Levy
PSEUDONIM: Levi Yakite; Levy Yakite
DATA URODZENIA/MIEJSCE URODZENIA: 14 sierpnia 1964 r., Bangi, Republika Środkowoafrykańska
Inna data urodzenia: 1965 r.
PASZPORT/DANE IDENTYFIKACYJNE: Rodzice: Pierre Yakété i Joséphine Yamazon
UMIESZCZENIE/POWODY: Przeprowadzanie lub wspieranie aktów zagrażających pokojowi, stabilności lub bezpieczeństwu Republiki Środkowoafrykańskiej: W dniu 17 grudnia 2013 r. Yakete został politycznym koordynatorem nowo utworzonego Ludowego Ruchu Oporu na rzecz Zreformowania Republiki Środkowoafrykańskiej (People's Resistance Movement for Reforming of the Central African Republic), grupy rebelianckiej Antybalaki. Brał bezpośrednio udział w podejmowaniu decyzji przez grupę rebeliantów, która zaangażowana była w działania zagrażające pokojowi, stabilności i bezpieczeństwu Republiki Środkowoafrykańskiej, w szczególności w dniu 5 grudnia 2013 r. i od tego dnia do chwili obecnej. Ponadto grupa ta została wyraźnie wyszczególniona w rezolucjach RB ONZ nr 2127, 2134 i 2149 w związku z popełnianiem takich aktów. Yakete został oskarżony o nakazywanie aresztowania osób związanych z koalicją Séléka, wzywanie do ataków na osoby, które nie popierają prezydenta François Bozizé, oraz werbowanie młodych bojówkarzy w celu atakowania maczetami bojówek wrogich aparatowi władzy. Ponieważ pozostał on w otoczeniu François Bozizé po marcu 2013 r., dołączył do Frontu Powrotu do Porządku Konstytucyjnego w Republice Środkowoafrykańskiej (Front pour le Retour à l'Ordre Constitutionnel en CentrAfrique — FROCCA), który miał na celu przywrócenie obalonego prezydenta do władzy bez względu na środki. Późnym latem 2013 r. podróżował do Kamerunu i Beninu, gdzie próbował zwerbować nowe osoby do walki z koalicją Séléka. We wrześniu 2013 r. próbował odzyskać kontrolę nad operacjami prowadzonymi przez zwolenników Bozizé w miastach i wsiach niedaleko Bossangoa. Yakete podejrzewany jest także o wspieranie rozprowadzania maczet wśród młodych, bezrobotnych chrześcijan, by ułatwić im ataki na muzułmanów.
24.6.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 183/60 |
DECYZJA RADY 2014/383/WPZiB
z dnia 23 czerwca 2014 r.
przedłużająca mandat Specjalnego Przedstawiciela Unii Europejskiej w Afganistanie
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 31 ust. 2 i art. 33,
uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W dniu 22 lipca 2013 r. Rada przyjęła decyzję 2013/393/WPZiB (1) w sprawie mianowania Franza-Michaela SKJOLDA MELLBINA Specjalnym Przedstawicielem Unii Europejskiej (SPUE) w Afganistanie. Mandat SPUE wygasa w dniu 30 czerwca 2014 r. |
(2) |
Mandat SPUE należy przedłużyć na okres kolejnych 8 miesięcy. |
(3) |
SPUE będzie wykonywać mandat w sytuacji, która może ulec pogorszeniu i mogłaby utrudnić osiągnięcie celów działań zewnętrznych Unii określonych w art. 21 Traktatu, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Specjalny Przedstawiciel Unii Europejskiej
Mandat Franza-Michaela SKJOLDA MELLBINA jako SPUE w Afganistanie zostaje niniejszym przedłużony do dnia 28 lutego 2015 r. Rada może zdecydować o wcześniejszym zakończeniu mandatu SPUE w oparciu o ocenę Komitetu Politycznego i Bezpieczeństwa (KPiB), na wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (Wysokiego Przedstawiciela).
Artykuł 2
Cele polityki
SPUE reprezentuje Unię i propaguje cele polityki Unii w Afganistanie, ściśle koordynując działania z przedstawicielami państw członkowskich w Afganistanie. SPUE w szczególności:
a) |
przyczynia się do realizacji wspólnej deklaracji UE i Afganistanu oraz strategii UE w Afganistanie na lata 2014–2016, oraz w stosownych przypadkach, umowy UE-Afganistan dotyczącej współpracy na rzecz partnerstwa i rozwoju; |
b) |
wspiera dialog polityczny między Unią a Afganistanem; |
c) |
wspiera kluczową rolę Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) w Afganistanie ze szczególnym naciskiem na przyczynianie się do lepszego koordynowania pomocy międzynarodowej, wspomagając tym samym realizację ustaleń z konferencji w Bonn, Chicago i Tokio oraz odpowiednich rezolucji ONZ. |
Artykuł 3
Mandat
Aby wypełnić mandat, SPUE, ściśle współpracując z przedstawicielami państw członkowskich w Afganistanie:
a) |
promuje stanowisko Unii w sprawie procesu politycznego i rozwoju wydarzeń w Afganistanie; |
b) |
utrzymuje ścisłe kontakty z właściwymi afgańskimi instytucjami — w szczególności z rządem i parlamentem, jak również z władzami lokalnymi — oraz wspiera ich rozwój. należy również utrzymywać kontakty z innymi ugrupowaniami politycznymi i właściwymi podmiotami w Afganistanie, w szczególności z odpowiednimi podmiotami społeczeństwa obywatelskiego; |
c) |
utrzymuje ścisłe kontakty z właściwymi podmiotami międzynarodowymi i regionalnymi w Afganistanie, w szczególności ze Specjalnym Przedstawicielem Sekretarza Generalnego ONZ i ze Starszym Przedstawicielem Cywilnym Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego oraz z innymi kluczowymi partnerami i organizacjami; |
d) |
doradza w zakresie postępów osiągniętych w realizacji celów wspólnej deklaracji UE i Afganistanu, strategii UE w Afganistanie na lata 2014–2016, umowy UE-Afganistan dotyczącej współpracy na rzecz partnerstwa i rozwoju, a także ustaleń z konferencji w Bonn, Chicago i Tokio, w szczególności w następujących dziedzinach:
|
e) |
aktywnie uczestniczy w lokalnych forach koordynacji, takich jak wspólna rada koordynująca i monitorująca, wyczerpująco informując nieuczestniczące państwa członkowskie o decyzjach podejmowanych na tych szczeblach; |
f) |
doradza w sprawie uczestnictwa i stanowisk Unii w międzynarodowych konferencjach dotyczących Afganistanu; |
g) |
odgrywa aktywną rolę we wspieraniu współpracy regionalnej, uczestnicząc w tym celu w odpowiednich inicjatywach, takich jak proces stambulski i Konferencja Regionalnej Współpracy Gospodarczej w sprawie Afganistanu (RECCA); |
h) |
przyczynia się do realizacji polityki Unii w dziedzinie praw człowieka oraz wytycznych UE w sprawie praw człowieka, zwłaszcza w odniesieniu do kobiet i dzieci na obszarach dotkniętych konfliktem, w szczególności poprzez monitorowanie rozwoju sytuacji w tym zakresie i reagowanie na tę sytuację; |
i) |
w stosownych przypadkach wspiera proces pokojowy — kierowany przez Afgańczyków i obejmujący całe społeczeństwo — który ma doprowadzić do pokojowego rozwiązania zgodnego z warunkami określonymi na konferencji w Bonn. |
Artykuł 4
Wykonywanie mandatu
1. SPUE jest odpowiedzialny za wykonywanie mandatu, działając pod zwierzchnictwem Wysokiego Przedstawiciela.
2. KPiB utrzymuje uprzywilejowane stosunki ze SPUE i jest podstawowym punktem kontaktowym SPUE z Radą. KPiB ukierunkowuje działania wykonywane przez SPUE w ramach mandatu pod względem strategicznym i politycznym, bez uszczerbku dla uprawnień Wysokiego Przedstawiciela.
3. SPUE ściśle koordynuje swoje działania z działaniami Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ) i jej właściwych działów.
Artykuł 5
Mandat
1. Finansowa kwota odniesienia przewidziana na pokrycie wydatków związanych z mandatem SPUE w okresie od dnia 1 lipca 2014 r. do dnia 28 lutego 2015 r. wynosi 3 760 000 EUR.
2. Wydatkami zarządza się zgodnie z procedurami i zasadami mającymi zastosowanie do budżetu ogólnego Unii.
3. Zarządzanie wydatkami podlega umowie między SPUE a Komisją. SPUE odpowiada przed Komisją za wszystkie wydatki.
Artykuł 6
Powołanie i skład zespołu
1. W granicach mandatu i odpowiednich dostępnych środków finansowych SPUE odpowiada za powołanie zespołu. Zespół dysponuje wiedzą fachową na temat konkretnych kwestii politycznych zawiązanych z mandatem. SPUE niezwłocznie i regularnie informuje Radę i Komisję o składzie zespołu.
2. Państwa członkowskie, instytucje Unii i ESDZ mogą zaproponować oddelegowanie personelu do współpracy ze SPUE. Wynagrodzenie takiego oddelegowanego personelu jest pokrywane odpowiednio przez dane państwo członkowskie, daną instytucję Unii lub ESDZ. Eksperci oddelegowani przez państwa członkowskie do instytucji Unii lub do ESDZ również mogą być zatrudnieni przy SPUE. Członkowie personelu międzynarodowego zatrudniani na podstawie umów muszą mieć obywatelstwo państwa członkowskiego.
3. Cały oddelegowany personel nadal podlega administracyjnie wysyłającemu państwu członkowskiemu, wysyłającej instytucji Unii lub ESDZ; wypełnia on obowiązki i działa w interesie mandatu SPUE.
Artykuł 7
Przywileje i immunitety SPUE i personelu SPUE
Przywileje, immunitety i inne gwarancje niezbędne do wykonania i sprawnego działania misji SPUE i personelu SPUE ustala się odpowiednio z państwem przyjmującym. Państwa członkowskie i ESDZ zapewniają w tym celu wszelkie niezbędne wsparcie.
Artykuł 8
Bezpieczeństwo informacji niejawnych UE
SPUE i członkowie jego zespołu przestrzegają zasad i minimalnych norm bezpieczeństwa ustanowionych decyzją Rady 2013/488/UE (2).
Artykuł 9
Dostęp do informacji i wsparcie logistyczne
1. Państwa członkowskie, Komisja oraz Sekretariat Generalny Rady zapewniają SPUE dostęp do wszelkich stosownych informacji.
2. Delegatury Unii lub państwa członkowskie, zależnie od przypadku, zapewniają wsparcie logistyczne w regionie.
Artykuł 10
Bezpieczeństwo
Zgodnie z polityką Unii dotyczącą bezpieczeństwa personelu rozmieszczonego poza terytorium Unii w ramach zadań operacyjnych na mocy postanowień tytułu V Traktatu, SPUE podejmuje wszystkie działania możliwe do zrealizowania w uzasadnionych granicach, zgodne z mandatem SPUE oraz odpowiadające stanowi bezpieczeństwa na obszarze geograficznym, za który jest on odpowiedzialny, służące zapewnieniu bezpieczeństwa personelowi bezpośrednio podlegającemu SPUE, w szczególności:
a) |
sporządza określony plan bezpieczeństwa, oparty na wytycznych ESDZ, obejmujący określone fizyczne, organizacyjne i proceduralne środki bezpieczeństwa, zarządzanie bezpiecznym przemieszczaniem się personelu do odnośnego obszaru geograficznego i w jego obrębie, jak również reagowanie na zdarzenia zagrażające bezpieczeństwu, a także plan awaryjny i plan ewakuacji misji; |
b) |
zapewnia objęcie wszystkich członków personelu rozmieszczonych poza terytorium Unii ubezpieczeniem od wysokiego ryzyka odpowiednio do warunków panujących na przedmiotowym obszarze geograficznym; |
c) |
zapewnia, aby wszyscy członkowie zespołu SPUE, którzy mają być rozmieszczeni poza terytorium Unii, w tym personel miejscowy zatrudniony na podstawie umów, odbyli przed przyjazdem na odnośny obszar geograficzny lub niezwłocznie po przyjeździe odpowiednie szkolenie w zakresie bezpieczeństwa, na podstawie wskaźników ryzyka określonych dla tego obszaru; |
d) |
zapewnia wprowadzanie w życie wszelkich uzgodnionych zaleceń wydawanych w następstwie systematycznych ocen bezpieczeństwa oraz dostarcza Wysokiemu Przedstawicielowi, Radzie i Komisji pisemne sprawozdania na temat realizacji tych zaleceń oraz innych kwestii związanych z bezpieczeństwem w ramach sprawozdania z postępu prac oraz sprawozdania z wykonania mandatu. |
Artykuł 11
Składanie sprawozdań
SPUE regularnie składa sprawozdania Wysokiemu Przedstawicielowi i KPiB. W razie potrzeby SPUE składa również sprawozdania grupom roboczym Rady. Regularne sprawozdania są rozprowadzane w sieci COREU. SPUE może składać sprawozdania Radzie do Spraw Zagranicznych. Zgodnie z art. 36 Traktatu, SPUE może uczestniczyć w informowaniu Parlamentu Europejskiego.
Artykuł 12
Koordynacja
1. SPUE przyczynia się do jedności, spójności i skuteczności działania Unii oraz pomaga w zapewnieniu spójnego wykorzystania wszystkich instrumentów Unii i państw członkowskich, aby osiągnąć cele polityki Unii. SPUE koordynuje swoje działania z działaniami Komisji, jak również z działaniami delegatury Unii w Pakistanie. SPUE regularnie przekazuje informacje misjom państw członkowskich i delegaturom Unii.
2. Utrzymywane są ścisłe kontakty z szefami delegatur Unii i szefami misji państw członkowskich w tym regionie. Dokładają oni wszelkich starań, aby wspierać SPUE w wykonywaniu mandatu. SPUE udziela szefowi misji policyjnej UE w Afganistanie (EUPOL AFGANISTAN) wskazówek dotyczących lokalnej sytuacji politycznej. SPUE oraz cywilny dowódca operacji konsultują się w miarę potrzeb. SPUE kontaktuje się również z innymi podmiotami międzynarodowymi i regionalnymi obecnymi w terenie.
Artykuł 13
Wsparcie w odniesieniu do roszczeń
SPUE i jego personel udzielają wsparcia w celu przygotowania odpowiedzi na wszelkie roszczenia i zobowiązania wynikające z mandatów wcześniejszych SPUE w Afganistanie oraz udzielają w tym celu pomocy administracyjnej i udostępniają odpowiednie dokumenty.
Artykuł 14
Przegląd
Wdrażanie niniejszej decyzji i jej spójność z innymi działaniami Unii w regionie podlegają regularnemu przeglądowi. Do końca listopada 2014 roku SPUE przedstawi Wysokiemu Przedstawicielowi, Radzie i Komisji szczegółowe sprawozdanie z wykonania mandatu.
Artykuł 15
Wejście w życie
Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.
Niniejszą decyzję stosuje się o dnia 1 lipca 2014 r.
Sporządzono w Luksemburgu dnia 23 czerwca 2014 r.
W imieniu Rady
C. ASHTON
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 198 z 23.7.2013, s. 47.
(2) Decyzja Rady 2013/488/UE z dnia 23 września 2013 r. w sprawie przepisów bezpieczeństwa dotyczących informacji niejawnych UE (Dz.U. L 274 z 15.10.2013, s. 1).
24.6.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 183/65 |
DECYZJA RADY 2014/384/WPZiB
z dnia 23 czerwca 2014 r.
zmieniająca decyzję 2011/426/WPZiB w sprawie mianowania Specjalnego Przedstawiciela Unii Europejskiej w Bośni i Hercegowinie
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 31 ust. 2 i art. 33,
uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W dniu 18 lipca 2011 r. Rada przyjęła decyzję 2011/426/WPZiB (1) w sprawie mianowania Petera SØRENSENA Specjalnym Przedstawicielem Unii Europejskiej (SPUE) w Bośni i Hercegowinie. Mandat SPUE wygaśnie w dniu 30 czerwca 2015 r. |
(2) |
Decyzja 2011/426/WPZiB ostatnio zmieniona decyzją 2013/351/WPZiB (2) przewidywała dla SPUE finansowe kwoty odniesienia obejmujące okres od dnia 1 września 2011 r. do dnia 30 czerwca 2014 r. Należy określić nową finansową kwotę odniesienia na okres od dnia 1 lipca 2014 r. do dnia 30 czerwca 2015 r. |
(3) |
SPUE będzie wykonywać mandat w sytuacji, która może ulec pogorszeniu i mogłaby utrudnić osiągnięcie celów działań zewnętrznych Unii określonych w art. 21 Traktatu. |
(4) |
Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2011/426/WPZiB, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
W decyzji Rady 2011/426/WPZiB wprowadza się następujące zmiany:
1) |
w art. 5 ust. 1 dodaje się akapit w brzmieniu: „Finansowa kwota odniesienia przewidziana na pokrycie wydatków związanych z mandatem SPUE w okresie od dnia 1 lipca 2014 r. do dnia 30 czerwca 2015 r. wynosi 5 250 000 EUR”; |
2) |
w art. 13 dodaje się akapit w brzmieniu: „Szczegółowe sprawozdanie końcowe z wykonania mandatu zostanie przedłożone do marca 2015 r.”. |
Artykuł 2
Wejście w życie
Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.
Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 1 lipca 2014 r.
Sporządzono w Luksemburgu dnia 23 czerwca 2014 r.
W imieniu Rady
C. ASHTON
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 188 z 19.7.2011, s. 30.
(2) Dz.U. L 185 z 4.7.2013, s. 7.
24.6.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 183/66 |
DECYZJA RADY 2014/385/WPZiB
z dnia 23 czerwca 2014 r.
przedłużająca mandat Specjalnego Przedstawiciela Unii Europejskiej ds. Praw Człowieka
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 33 i art. 31 ust. 2,
uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W dniu 25 czerwca 2012 r. Rada przyjęła strategiczne ramy UE dotyczące praw człowieka i demokracji oraz Plan działania UE dotyczący praw człowieka i demokracji. |
(2) |
W dniu 25 lipca 2012 r. Rada przyjęła decyzję 2012/440/WPZiB (1) w sprawie mianowania Stavrosa LAMBRINIDISA Specjalnym Przedstawicielem Unii Europejskiej (SPUE) ds. Praw Człowieka. Mandat SPUE wygasa w dniu 30 czerwca 2014 r. |
(3) |
Mandat SPUE należy przedłużyć na okres kolejnych 8 miesięcy, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Specjalny przedstawiciel Unii Europejskiej
Mandat Stavrosa LAMBRINIDISA jako Specjalnego Przedstawiciela Unii Europejskiej (SPUE) ds. Praw Człowieka zostaje niniejszym przedłużony do dnia 28 lutego 2015 r. Rada może zdecydować o wcześniejszym zakończeniu mandatu SPUE w oparciu o ocenę Komitetu Politycznego i Bezpieczeństwa (KPiB), na wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (Wysoki Przedstawiciel).
Artykuł 2
Cele polityki
Podstawą mandatu SPUE są cele polityki Unii w dziedzinie praw człowieka, określone w Traktacie, Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, a także w strategicznych ramach UE dotyczących praw człowieka i demokracji oraz Planie działania UE dotyczącym praw człowieka i demokracji:
a) |
zwiększanie skuteczności, obecności i widoczności Unii w zakresie ochrony i propagowania praw człowieka na świecie, zwłaszcza poprzez pogłębianie w dziedzinie współpracy i dialogu politycznego Unii z państwami trzecimi, stosownymi partnerami, podmiotami gospodarczymi, społeczeństwem obywatelskim, organizacjami międzynarodowymi i regionalnymi, a także poprzez działania na stosownych forach międzynarodowych; |
b) |
zwiększanie udziału Unii w umacnianiu demokracji i rozwoju instytucjonalnym, praworządności, dobrych rządach, poszanowaniu praw człowieka i podstawowych wolności na całym świecie; |
c) |
poprawa spójności unijnych działań w zakresie praw człowieka i szersze uwzględnianie kwestii praw człowieka we wszystkich obszarach działań zewnętrznych Unii. |
Artykuł 3
Mandat
Aby możliwa była realizacja celów polityki, mandat SPUE obejmuje:
a) |
przyczynianie się do realizacji unijnej polityki dotyczącej praw człowieka, w szczególności strategicznych ram UE dotyczących praw człowieka i demokracji oraz Planu działania UE dotyczącego praw człowieka i demokracji, również poprzez formułowanie zaleceń w tym względzie; |
b) |
przyczynianie się do realizacji unijnych wytycznych, zestawów narzędzi i planów działania w dziedzinie praw człowieka i międzynarodowego prawa humanitarnego; |
c) |
pogłębianie dialogu na temat praw człowieka z rządami krajów trzecich oraz z organizacjami międzynarodowymi i regionalnymi, a także z organizacjami społeczeństwa obywatelskiego i innymi stosownymi podmiotami, aby zapewnić skuteczność i widoczność unijnej polityki dotyczącej praw człowieka; |
d) |
przyczynianie się do większej spójności i zgodności unijnych polityk i działań w obszarze ochrony i propagowania praw człowieka, zwłaszcza poprzez udział w formułowaniu stosownych polityk Unii. |
Artykuł 4
Wykonywanie mandatu
1. SPUE jest odpowiedzialny za wykonywanie mandatu, działając pod zwierzchnictwem Wysokiego Przedstawiciela.
2. KPiB utrzymuje uprzywilejowane stosunki ze SPUE i jest podstawowym punktem kontaktowym SPUE z Radą. KPiB ukierunkowuje pod względem strategicznym i politycznym działania wykonywane przez SPUE w ramach mandatu, bez uszczerbku dla uprawnień Wysokiego Przedstawiciela.
3. SPUE w pełni koordynuje swoje działania z Europejską Służbą Działań Zewnętrznych (ESDZ) i jej właściwymi działami w celu zapewnienia spójności i zgodności ich odnośnych prac w obszarze praw człowieka.
Artykuł 5
Finansowanie
1. Finansowa kwota odniesienia przewidziana na pokrycie wydatków związanych z mandatem SPUE w okresie od dnia 1 lipca 2014 r. do dnia 28 lutego 2015 r. wynosi 550 000 EUR.
2. Finansowa kwota odniesienia na kolejny okres działania SPUE ds. Praw Człowieka jest ustalana przez Radę.
3 Wydatkami zarządza się zgodnie z procedurami i przepisami mającymi zastosowanie do budżetu ogólnego Unii.
4 Zarządzanie wydatkami podlega umowie między SPUE a Komisją. SPUE odpowiada przed Komisją za wszystkie wydatki.
Artykuł 6
Powołanie i skład zespołu
1. W granicach swojego mandatu i odpowiednich udostępnionych środków finansowych SPUE odpowiada za powołanie swojego zespołu. Zespół dysponuje wiedzą fachową na temat konkretnych kwestii politycznych zgodnie z wymogami mandatu. SPUE niezwłocznie informuje Radę i Komisję o składzie swojego zespołu.
2. Państwa członkowskie, instytucje Unii i ESDZ mogą zaproponować oddelegowanie personelu do pracy ze SPUE. Wynagrodzenie takiego oddelegowanego personelu jest pokrywane, odpowiednio, przez dane państwo członkowskie, daną instytucję Unii lub ESDZ. Eksperci oddelegowani przez państwa członkowskie do instytucji Unii lub do ESDZ również mogą być oddelegowani do SPUE. Zatrudniani na podstawie umów członkowie personelu międzynarodowego mają obywatelstwo państwa członkowskiego.
3. Cały oddelegowany personel nadal podlega administracyjnie wysyłającemu państwu członkowskiemu, wysyłającej instytucji Unii lub ESDZ; personel ten wypełnia obowiązki i podejmuje działania w interesie mandatu SPUE.
Artykuł 7
Bezpieczeństwo informacji niejawnych UE
SPUE i członkowie jego zespołu przestrzegają zasad i minimalnych norm bezpieczeństwa ustanowionych decyzją Rady 2013/488/UE (2).
Artykuł 8
Dostęp do informacji i wsparcie logistyczne
1. Państwa członkowskie, Komisja, ESDZ oraz Sekretariat Generalny Rady zapewniają SPUE dostęp do wszelkich stosownych informacji.
2. Delegatury Unii i przedstawicielstwa dyplomatyczne państw członkowskich, w zależności od przypadku, zapewniają SPUE wsparcie logistyczne.
Artykuł 9
Bezpieczeństwo
Zgodnie z polityką Unii dotyczącą bezpieczeństwa personelu rozmieszczonego poza terytorium Unii w ramach zadań operacyjnych zgodnie z tytułem V Traktatu, SPUE przyjmuje wszelkie uzasadnione, możliwe do realizacji środki zgodne z mandatem oraz odpowiadające stanowi bezpieczeństwa w odnośnym kraju, służące zapewnieniu bezpieczeństwa całemu personelowi bezpośrednio podlegającemu SPUE, w szczególności:
a) |
sporządza szczegółowy plan bezpieczeństwa oparty na wytycznych ESDZ, obejmujący konkretne fizyczne, organizacyjne i proceduralne środki bezpieczeństwa i regulujący zarządzanie bezpiecznym przemieszczaniem się personelu do odnośnego obszaru geograficznego i w jego obrębie, jak również reagowanie na zdarzenia związane z naruszaniem bezpieczeństwa oraz plan awaryjny i ewakuacyjny misji; |
b) |
zapewnia objęcie wszystkich członków personelu rozmieszczonych poza terytorium Unii ubezpieczeniem od wysokiego ryzyka odpowiednio do warunków panujących na odnośnym obszarze geograficznym; |
c) |
zapewnia, by wszyscy członkowie jego zespołu, którzy mają być rozmieszczeni poza terytorium Unii, w tym zatrudniony na podstawie umów personel miejscowy, odbyli przed przyjazdem na odnośny obszar geograficzny lub niezwłocznie po przyjeździe odpowiednie szkolenie w zakresie bezpieczeństwa, na podstawie wskaźników ryzyka określonych dla tego obszaru; |
d) |
zapewnia wprowadzanie w życie wszelkich uzgodnionych zaleceń wydawanych w następstwie systematycznych ocen bezpieczeństwa oraz dostarcza Wysokiemu Przedstawicielowi, Radzie i Komisji pisemne sprawozdania na temat realizacji tych zaleceń oraz innych kwestii związanych z bezpieczeństwem w ramach sprawozdania z postępu prac oraz sprawozdania z wykonania mandatu. |
Artykuł 10
Składanie sprawozdań
SPUE regularnie przedstawia Wysokiemu Przedstawicielowi i KPiB sprawozdania. W razie potrzeby SPUE składa również sprawozdania grupom roboczym Rady, w szczególności Grupie Roboczej ds. Praw Człowieka. Regularne sprawozdania są rozprowadzane poprzez sieć COREU. SPUE może przedstawiać sprawozdania Radzie do Spraw Zagranicznych. Zgodnie z art. 36 Traktatu SPUE może uczestniczyć w przekazywaniu informacji Parlamentowi Europejskiemu.
Artykuł 11
Koordynacja
1. SPUE przyczynia się do jedności, spójności i efektywności działania Unii oraz pomaga w zapewnieniu spójnego wykorzystania wszystkich instrumentów Unii i działań państw członkowskich, aby osiągnąć cele polityki Unii. SPUE — w stosownych przypadkach — koordynuje swoje działania z działaniami Komisji, jak również z działaniami innych SPUE. SPUE regularnie przekazuje informacje misjom państw członkowskich i delegaturom Unii.
2. Utrzymywana jest ścisła współpraca w terenie z szefami delegatur Unii, szefami misji państw członkowskich, jak również szefami lub dowódcami misji i operacji w dziedzinie Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony oraz, w stosownych przypadkach, innymi specjalnymi przedstawicielami Unii Europejskiej; wszystkie te osoby dokładają wszelkich starań, aby wspierać SPUE w wykonywaniu mandatu.
3. SPUE ściśle współpracuje również z innymi międzynarodowymi i regionalnymi podmiotami na szczeblu dowództwa i w terenie, dąży również do wzajemnego uzupełniania swych działań z tymi podmiotami i uzyskania efektów synergii. SPUE dąży do regularnych kontaktów z organizacjami społeczeństwa obywatelskiego zarówno na szczeblu dowództwa, jak i w terenie.
Artykuł 12
Przegląd
Wdrażanie niniejszej decyzji i jej spójność z innymi działaniami Unii w regionie są przedmiotem regularnego przeglądu. SPUE przedstawi Wysokiemu Przedstawicielowi, Radzie i Komisji kompleksowe sprawozdanie z wykonania mandatu przed końcem listopada 2014 r.
Artykuł 13
Wejście w życie
Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.
Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 1 lipca 2014 r.
Sporządzono w Luksemburgu dnia 23 czerwca 2014 r.
W imieniu Rady
C. ASHTON
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 200 z 27.7.2012, s. 21.
(2) Decyzja Rady 2013/488/UE z dnia 23 września 2013 r. w sprawie przepisów bezpieczeństwa dotyczących informacji niejawnych UE (Dz.U. L 274 z 15.10.2013, s. 1).
24.6.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 183/70 |
DECYZJA RADY 2014/386/WPZiB
z dnia 23 czerwca 2014 r.
w sprawie ograniczeń dotyczących towarów pochodzących z Krymu lub Sewastopola, w odpowiedzi na bezprawne przyłączenie Krymu i Sewastopola
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 29,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W dniu 6 marca 2014 r. szefowie państw lub rządów państw członkowskich Unii stanowczo potępili niesprowokowane pogwałcenie przez Federację Rosyjską suwerenności i integralności terytorialnej Ukrainy. |
(2) |
W dniu 17 marca 2014 r. Rada przyjęła decyzję 2014/145/WPZiB (1) w sprawie środków ograniczających w związku z działaniami podważającymi integralność terytorialną, suwerenność i niezależność Ukrainy lub im zagrażającymi. |
(3) |
Na posiedzeniu w dniach 20–21 marca 2014 r. Rada Europejska zdecydowanie potępiła bezprawne przyłączenie Autonomicznej Republiki Krymu (zwanej dalej „Krymem”) i miasta Sewastopol (zwanego dalej „Sewastopolem”) do Federacji Rosyjskiej i podkreśliła, że nie uzna tej sytuacji. Zdaniem Rady Europejskiej należy zaproponować pewne gospodarcze, handlowe i finansowe środki ograniczające odnoszące się do Krymu, które powinny zostać szybko wprowadzone w życie. |
(4) |
W dniu 27 marca 2014 r. Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych przyjęło rezolucję nr 68/262 w sprawie integralności terytorialnej Ukrainy, w którym potwierdziło swe zaangażowanie na rzecz suwerenności, niezależności politycznej, jedności i integralności terytorialnej Ukrainy w jej granicach uznanych przez społeczność międzynarodową oraz podkreśliło nieważność referendum, które odbyło się na Krymie w dniu 16 marca, a także wezwało wszystkie państwa do nieuznawania żadnych zmian w statusie Krymu i Sewastopola. |
(5) |
W tej sytuacji Rada uważa, że należy zakazać przywozu do Unii Europejskiej towarów pochodzących z Krymu lub Sewastopola, z wyjątkiem towarów pochodzących z Krymu lub Sewastopola, którym rząd Ukrainy przyznał świadectwo pochodzenia. |
(6) |
W celu zapewnienia skuteczności środków przewidzianych w niniejszej decyzji, powinna ona wejść w życie następnego dnia po jej opublikowaniu. |
(7) |
Unia musi podjąć dalsze działania, aby wdrożyć niektóre środki, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
1. Zabrania się przywozu do Unii towarów pochodzących z Krymu lub Sewastopola.
2. Zabrania się udzielania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, jak również ubezpieczenia i reasekuracji, mających związek z przywozem towarów pochodzących z Krymu lub Sewastopola.
Artykuł 2
Zakazy określone w art. 1 nie mają zastosowania do towarów pochodzących z Krymu lub Sewastopola, które przedstawiono do badania przez organy Ukrainy i które zostały skontrolowane przez te organy oraz którym rząd Ukrainy przyznał świadectwo pochodzenia.
Artykuł 3
Zakazy określone w art. 1 pozostają bez uszczerbku dla wykonania do dnia 26 września 2014 r. umów zawartych przed dniem 25 czerwca 2014 r. lub umów dodatkowych niezbędnych do wykonania takich umów, które mają zostać zawarte i wykonane nie później niż dnia 26 września 2014 r.
Artykuł 4
Zabrania się świadomego i celowego udziału w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów określonych w art. 1.
Artykuł 5
Niniejsza decyzja wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejszą decyzję stosuje się do dnia 23 czerwca 2015 r.
Niniejsza decyzja podlega ciągłemu przeglądowi. Jest ona odpowiednio przedłużana lub zmieniana, jeżeli Rada uzna, że jej cele nie zostały osiągnięte.
Sporządzono w Luksemburgu dnia 23 czerwca 2014 r.
W imieniu Rady
C. ASHTON
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 78 z 17.3.2014, s. 16.
24.6.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 183/72 |
DECYZJA WYKONAWCZA RADY 2014/387/WPZiB
z dnia 23 czerwca 2014 r.
w sprawie wykonania decyzji 2013/255/WPZiB dotyczącej środków ograniczających skierowanych przeciwko Syrii
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 31 ust. 2,
uwzględniając decyzję Rady 2013/255/WPZiB z dnia 31 maja 2013 r. dotyczącą środków ograniczających skierowanych przeciwko Syrii (1), w szczególności jej art. 30 ust. 1,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W dniu 31 maja 2013 r. Rada przyjęła decyzję 2013/255/WPZiB. |
(2) |
Należy zaktualizować informacje dotyczące jednej osoby umieszczonej w wykazie w załączniku I do decyzji 2013/255/WPZiB. |
(3) |
Zważywszy na powagę sytuacji, do wykazu osób fizycznych i prawnych, podmiotów i organów objętych środkami ograniczającymi zamieszczonego w załączniku I do decyzji 2013/255/WPZiB należy dodać dwanaście osób. |
(4) |
Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2013/255/WPZiB, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Załącznik I do decyzji 2013/255/WPZiB zostaje zmieniony zgodnie z załącznikiem do niniejszej decyzji.
Artykuł 2
Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Sporządzono w Luksemburgu dnia 23 czerwca 2014 r.
W imieniu Rady
C. ASHTON
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 147 z 1.6.2013, s. 14.
ZAŁĄCZNIK
1. |
Wpis dotyczący wymienionej poniżej osoby zawarty w sekcji A załącznika I do decyzji 2013/255/WPZiB otrzymuje brzmienie:
|
2. |
Następujące osoby zostają dodane do wykazu osób fizycznych i prawnych, podmiotów i organów zawartego w sekcji A załącznika I do decyzji 2013/255/WPZiB.
|
24.6.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 183/75 |
DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI
z dnia 16 czerwca 2014 r.
ustanawiająca wykaz regionów i obszarów kwalifikujących się do finansowania ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach transgranicznych i transnarodowych elementów celu „Europejska współpraca terytorialna” w latach 2014–2020
(notyfikowana jako dokument nr C(2014) 3898)
(2014/388/UE)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1299/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie przepisów szczegółowych dotyczących wsparcia z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach celu „Europejska współpraca terytorialna” (1), w szczególności art. 3 ust. 1 akapit drugi oraz art. 3 ust. 3 akapit pierwszy,
po konsultacji z komitetem koordynującym europejskie fundusze strukturalne i inwestycyjne ustanowionym na mocy art. 150 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006 (2),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR) cel „Europejska współpraca terytorialna” wspierany jest w pewnych regionach odpowiadających poziomowi 3 wspólnej klasyfikacji Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (zwanemu dalej „poziomem NUTS 3”) w przypadku współpracy transgranicznej, we wszystkich regionach odpowiadających poziomowi 2 wspólnej klasyfikacji Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (zwanemu dalej „poziomem NUTS 2”) w przypadku współpracy transgranicznej, co zostało ustalone rozporządzeniem (WE) nr 1059/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady (3) zmienionego rozporządzeniem Komisji (UE) nr 31/2011 (4). W związku z powyższym niezbędne jest ustanowienie tych wykazów kwalifikujących się regionów. |
(2) |
Zgodnie z art. 3 ust. 1 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 1299/2013, wykaz regionów kwalifikujących się do współpracy regionalnej ma obejmować także te regiony poziomu NUTS 3 Unii uwzględniane w ramach alokacji EFRR na współpracę transgraniczną na wszystkich granicach wewnętrznych oraz na granicach zewnętrznych objętych zewnętrznymi instrumentami finansowymi Unii, takimi jak Europejski Instrument Sąsiedztwa (EIS) zgodnie z zakresem rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 232/2014 (5) oraz Instrument Pomocy Przedakcesyjnej (IPA II) zgodnie z zakresem rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 231/2014 (6). |
(3) |
Zgodnie z art. 3 ust. 1 akapit piąty rozporządzenia (UE) nr 1299/2013, na wniosek danego państwa członkowskiego lub państw członkowskich, wykaz ten może również obejmować regiony na poziomie NUTS 3 w regionach najbardziej oddalonych położone wzdłuż granic morskich, oddalone od siebie o ponad 150 kilometrów jako obszary transgraniczne. |
(4) |
Zgodnie z art. 3 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 1299/2013, w decyzji Komisji ustanawiającej wykazy obszarów transgranicznych i transnarodowych, do celów informacyjnych, wymienia się także regiony państw lub terytoriów trzecich, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 4 tego rozporządzenia. |
(5) |
W związku z tym konieczne jest sporządzenie wykazów obszarów transgranicznych i transnarodowych kwalifikujących się do finansowania z EFRR, w podziale na programy współpracy, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Regionami i obszarami kwalifikującymi się do finansowania ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR) w ramach transgranicznego elementu celu „Europejska współpraca terytorialna” są regiony i obszary określone w załączniku I.
Artykuł 2
Regionami poziomu NUTS 3 Unii uwzględnianymi w ramach alokacji EFRR na współpracę transgraniczną, które nie są jednak częścią żadnego z obszarów transgranicznych wymienionych w załączniku I oraz które będą objęte zewnętrznymi instrumentami finansowymi Unii, takimi jak Europejski Instrument Sąsiedztwa (EIS) zgodnie z zakresem rozporządzenia (UE) nr 232/2014 oraz Instrument Pomocy Przedakcesyjnej (IPA II) zgodnie z zakresem rozporządzenia (UE) nr 231/2014 są regiony określone w załączniku II.
Artykuł 3
Regionami i obszarami kwalifikującymi się do finansowania ze środków EFRR w ramach transnarodowego elementu celu „Europejska współpraca terytorialna” są regiony i obszary określone w załączniku III.
Artykuł 4
Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 16 czerwca 2014 r.
W imieniu Komisji
Johannes HAHN
Członek Komisji
(1) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 259.
(2) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 320.
(3) Rozporządzenie (WE) nr 1059/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 maja 2003 r. w sprawie ustalenia wspólnej klasyfikacji Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NUTS) (Dz.U. L 154 z 21.6.2003, s. 1).
(4) Rozporządzenie Komisji (UE) nr 31/2011 z dnia 17 stycznia 2011 r. zmieniające załączniki do rozporządzenia (WE) nr 1059/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ustalenia wspólnej klasyfikacji Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NUTS) (Dz.U. L 13 z 18.1.2011, s. 3).
(5) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 232/2014 z dnia 11 marca 2014 r. ustanawiające Europejski Instrument Sąsiedztwa (Dz.U. L 77 z 15.3.2014, s. 27).
(6) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 231/2014 z dnia 11 marca 2014 r. ustanawiające Instrument Pomocy Przedakcesyjnej (IPA II) (Dz.U. L 77 z 15.3.2014, s. 11).
ZAŁĄCZNIK I
Wykaz obszarów kwalifikujących się do otrzymywania wsparcia, w podziale na programy współpracy transgranicznej
2014TC16RFCB001 |
BE-DE-NL |
(Interreg V-a) Belgia–Niemcy–Niderlandy (Euregio Meuse-Rhin/Euregio Maas-Rijn/Euregio Maas-Rhein) |
|
|
|
|
|
|
BE221 |
Arr. Hasselt |
|
|
BE222 |
Arr. Maaseik |
|
|
BE223 |
Arr. Tongeren |
|
|
BE332 |
Arr. Liège |
|
|
BE335 |
Arr. Verviers — communes francophones |
|
|
BE336 |
Bezirk Verviers — Deutschsprachige Gemeinschaft |
|
|
DEA26 |
Düren |
|
|
DEA28 |
Euskirchen |
|
|
DEA29 |
Heinsberg |
|
|
DEA2D |
Städteregion Aachen |
|
|
DEB23 |
Eifelkreis Bitburg-Prüm |
|
|
DEB24 |
Vulkaneifel |
|
|
NL422 |
Midden-Limburg |
|
|
NL423 |
Zuid-Limburg |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB002 |
AT-CZ |
(Interreg V-A) Austria–Republika Czeska |
|
|
|
|
|
|
AT121 |
Mostviertel-Eisenwurzen |
|
|
AT123 |
Sankt Pölten |
|
|
AT124 |
Waldviertel |
|
|
AT125 |
Weinviertel |
|
|
AT126 |
Wiener Umland/Nordteil |
|
|
AT130 |
Wien |
|
|
AT311 |
Innviertel |
|
|
AT312 |
Linz-Wels |
|
|
AT313 |
Mühlviertel |
|
|
AT314 |
Steyr-Kirchdorf |
|
|
CZ031 |
Jihočeský kraj |
|
|
CZ063 |
Kraj Vysočina |
|
|
CZ064 |
Jihomoravský kraj |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB003 |
SK-AT |
(Interreg V-A) Słowacja–Austria |
|
|
|
|
|
|
AT111 |
Mittelburgenland |
|
|
AT112 |
Nordburgenland |
|
|
AT121 |
Mostviertel-Eisenwurzen |
|
|
AT122 |
Niederösterreich-Süd |
|
|
AT123 |
Sankt Pölten |
|
|
AT124 |
Waldviertel |
|
|
AT125 |
Weinviertel |
|
|
AT126 |
Wiener Umland/Nordteil |
|
|
AT127 |
Wiener Umland/Südteil |
|
|
AT130 |
Wien |
|
|
SK010 |
Bratislavský kraj |
|
|
SK021 |
Trnavský kraj |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB004 |
AT-DE |
(Interreg V-A) Austria–Niemcy/Bawaria (Bayern–Österreich) |
|
|
|
|
|
|
AT311 |
Innviertel |
|
|
AT312 |
Linz-Wels |
|
|
AT313 |
Mühlviertel |
|
|
AT314 |
Steyr-Kirchdorf |
|
|
AT315 |
Traunviertel |
|
|
AT321 |
Lungau |
|
|
AT322 |
Pinzgau-Pongau |
|
|
AT323 |
Salzburg und Umgebung |
|
|
AT331 |
Außerfern |
|
|
AT332 |
Innsbruck |
|
|
AT333 |
Osttirol |
|
|
AT334 |
Tiroler Oberland |
|
|
AT335 |
Tiroler Unterland |
|
|
AT341 |
Bludenz-Bregenzer Wald |
|
|
AT342 |
Rheintal-Bodenseegebiet |
|
|
DE213 |
Rosenheim, Kreisfreie Stadt |
|
|
DE214 |
Altötting |
|
|
DE215 |
Berchtesgadener Land |
|
|
DE216 |
Bad Tölz-Wolfratshausen |
|
|
DE21D |
Garmisch-Partenkirchen |
|
|
DE21F |
Miesbach |
|
|
DE21G |
Mühldorf a. Inn |
|
|
DE21K |
Rosenheim, Landkreis |
|
|
DE21M |
Traunstein |
|
|
DE21N |
Weilheim-Schongau |
|
|
DE221 |
Landshut, Kreisfreie Stadt |
|
|
DE222 |
Passau, Kreisfreie Stadt |
|
|
DE224 |
Deggendorf |
|
|
DE225 |
Freyung-Grafenau |
|
|
DE227 |
Landshut, Landkreis |
|
|
DE228 |
Passau, Landkreis |
|
|
DE229 |
Regen |
|
|
DE22 A |
Rottal-Inn |
|
|
DE22C |
Dingolfing-Landau |
|
|
DE272 |
Kaufbeuren, Kreisfreie Stadt |
|
|
DE273 |
Kempten (Allgäu), Kreisfreie Stadt |
|
|
DE274 |
Memmingen, Kreisfreie Stadt |
|
|
DE27 A |
Lindau (Bodensee) |
|
|
DE27B |
Ostallgäu |
|
|
DE27C |
Unterallgäu |
|
|
DE27E |
Oberallgäu |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB005 |
ES-PT |
(Interreg V-A) Hiszpania–Portugalia (POCTEP) |
|
|
|
|
|
|
ES111 |
A Coruña |
|
|
ES112 |
Lugo |
|
|
ES113 |
Ourense |
|
|
ES114 |
Pontevedra |
|
|
ES411 |
Ávila |
|
|
ES413 |
León |
|
|
ES415 |
Salamanca |
|
|
ES418 |
Valladolid |
|
|
ES419 |
Zamora |
|
|
ES431 |
Badajoz |
|
|
ES432 |
Cáceres |
|
|
ES612 |
Cádiz |
|
|
ES613 |
Córdoba |
|
|
ES615 |
Huelva |
|
|
ES618 |
Sevilla |
|
|
PT111 |
Minho-Lima |
|
|
PT112 |
Cávado |
|
|
PT113 |
Ave |
|
|
PT114 |
Grande Porto |
|
|
PT115 |
Tâmega |
|
|
PT117 |
Douro |
|
|
PT118 |
Alto Trás-os-Montes |
|
|
PT150 |
Algarve |
|
|
PT165 |
Dão-Lafões |
|
|
PT166 |
Pinhal Interior Sul |
|
|
PT167 |
Serra da Estrela |
|
|
PT168 |
Beira Interior Norte |
|
|
PT169 |
Beira Interior Sul |
|
|
PT16 A |
Cova da Beira |
|
|
PT181 |
Alentejo Litoral |
|
|
PT182 |
Alto Alentejo |
|
|
PT183 |
Alentejo Central |
|
|
PT184 |
Baixo Alentejo |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB006 |
ES-FR-AD |
(Interreg V-A) Hiszpania–Francja–Andora (POCTEFA) |
|
|
|
|
|
|
ES211 |
Álava |
|
|
ES212 |
Guipúzcoa |
|
|
ES213 |
Vizcaya |
|
|
ES220 |
Navarra |
|
|
ES230 |
La Rioja |
|
|
ES241 |
Huesca |
|
|
ES243 |
Zaragoza |
|
|
ES511 |
Barcelona |
|
|
ES512 |
Girona |
|
|
ES513 |
Lleida |
|
|
ES514 |
Tarragona |
|
|
FR615 |
Pyrénées-Atlantiques |
|
|
FR621 |
Ariège |
|
|
FR623 |
Haute-Garonne |
|
|
FR626 |
Hautes-Pyrénées |
|
|
FR815 |
Pyrénées orientales |
|
|
AD000 |
Andorra |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB007 |
ES-PT |
(Interreg V-A) Hiszpania–Portugalia (Madeira-Açores-Canarias (MAC)) |
|
|
|
|
|
|
ES703 |
El Hierro |
|
|
ES704 |
Fuerteventura |
|
|
ES705 |
Gran Canaria |
|
|
ES706 |
La Gomera |
|
|
ES707 |
La Palma |
|
|
ES708 |
Lanzarote |
|
|
ES709 |
Tenerife |
|
|
PT200 |
Região Autónoma dos Açores |
|
|
PT300 |
Região Autónoma de Madeira |
|
|
CP |
Cape Verde |
|
|
MR |
Mauritania |
|
|
SN |
Senegal |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB008 |
HU-HR |
(Interreg V-A) Węgry–Chorwacja |
|
|
|
|
|
|
HR044 |
Varaždinska županija |
|
|
HR045 |
Koprivničko-križevačka županija |
|
|
HR046 |
Međimurska županija |
|
|
HR047 |
Bjelovarsko-bilogorska županija |
|
|
HR048 |
Virovitičko-podravska županija |
|
|
HR049 |
Požeško-slavonska županija |
|
|
HR04B |
Osječko-baranjska županija |
|
|
HR04C |
Vukovarsko-srijemska županija |
|
|
HU223 |
Zala |
|
|
HU231 |
Baranya |
|
|
HU232 |
Somogy |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB009 |
DE-CZ |
(Interreg V-A) Niemcy/Bawaria–Republika Czeska |
|
|
|
|
|
|
CZ031 |
Jihočeský kraj |
|
|
CZ032 |
Plzeňský kraj |
|
|
CZ041 |
Karlovarský kraj |
|
|
DE222 |
Passau, Kreisfreie Stadt |
|
|
DE223 |
Straubing, Kreisfreie Stadt |
|
|
DE224 |
Deggendorf |
|
|
DE225 |
Freyung-Grafenau |
|
|
DE228 |
Passau, Landkreis |
|
|
DE229 |
Regen |
|
|
DE22B |
Straubing-Bogen |
|
|
DE231 |
Amberg, Kreisfreie Stadt |
|
|
DE232 |
Regensburg, Kreisfreie Stadt |
|
|
DE233 |
Weiden i. d. Opf, Kreisfreie Stadt |
|
|
DE234 |
Amberg-Sulzbach |
|
|
DE235 |
Cham |
|
|
DE237 |
Neustadt a. d. Waldnaab |
|
|
DE238 |
Regensburg, Landkreis |
|
|
DE239 |
Schwandorf |
|
|
DE23 A |
Tirschenreuth |
|
|
DE242 |
Bayreuth, Kreisfreie Stadt |
|
|
DE244 |
Hof, Kreisfreie Stadt |
|
|
DE246 |
Bayreuth, Landkreis |
|
|
DE249 |
Hof, Landkreis |
|
|
DE24 A |
Kronach |
|
|
DE24B |
Kulmbach |
|
|
DE24D |
Wunsiedel i. Fichtelgebirge |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB010 |
AT-HU |
(Interreg V-A) Austria–Węgry |
|
|
|
|
|
|
AT111 |
Mittelburgenland |
|
|
AT112 |
Nordburgenland |
|
|
AT113 |
Südburgenland |
|
|
AT122 |
Niederösterreich-Süd |
|
|
AT127 |
Wiener Umland/Südteil |
|
|
AT130 |
Wien |
|
|
AT221 |
Graz |
|
|
AT224 |
Oststeiermark |
|
|
HU221 |
Győr-Moson-Sopron |
|
|
HU222 |
Vas |
|
|
HU223 |
Zala |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB011 |
DE-PL |
(Interreg V-A) Niemcy/Brandenburgia–Polska |
|
|
|
|
|
|
DE402 |
Cottbus, Kreisfreie Stadt |
|
|
DE403 |
Frankfurt (Oder), Kreisfreie Stadt |
|
|
DE409 |
Märkisch-Oderland |
|
|
DE40C |
Oder-Spree |
|
|
DE40G |
Spree-Neiße |
|
|
PL431 |
Gorzowski |
|
|
PL432 |
Zielonogórski |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB012 |
PL-SK |
(Interreg V-A) Polska–Słowacja |
|
|
|
|
|
|
PL214 |
Krakowski |
|
|
PL215 |
Nowosądecki |
|
|
PL216 |
Oświęcimski |
|
|
PL225 |
Bielski |
|
|
PL22C |
Tyski |
|
|
PL323 |
Krośnieński |
|
|
PL324 |
Przemyski |
|
|
PL325 |
Rzeszowski |
|
|
SK031 |
Žilinský kraj |
|
|
SK041 |
Prešovský kraj |
|
|
SK042 |
Košický kraj |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB013 |
PL-DK-DE-LT-SE |
(Interreg V-A) Polska–Dania–Niemcy–Litwa–Szwecja (SOUTH BALTIC) |
|
|
|
|
|
|
DE801 |
Greifswald, Kreisfreie Stadt |
|
|
DE803 |
Rostock, Kreisfreie Stadt |
|
|
DE805 |
Stralsund, Kreisfreie Stadt |
|
|
DE806 |
Wismar, Kreisfreie Stadt |
|
|
DE807 |
Bad Doberan |
|
|
DE80D |
Nordvorpommern |
|
|
DE80E |
Nordwestmecklenburg |
|
|
DE80F |
Ostvorpommern |
|
|
DE80H |
Rügen |
|
|
DE80I |
Uecker-Randow |
|
|
DE809 |
Güstrow |
|
|
DE808 |
Demmin |
|
|
DK014 |
Bornholm |
|
|
DK021 |
Østsjælland |
|
|
DK022 |
Vest- og Sydsjælland |
|
|
LT003 |
Klaipėdos apskritis |
|
|
LT007 |
Tauragės apskritis |
|
|
LT008 |
Telšių apskritis |
|
|
PL422 |
Koszaliński |
|
|
PL423 |
Stargardzki |
|
|
PL424 |
Miasto Szczecin |
|
|
PL425 |
Szczeciński |
|
|
PL621 |
Elbląski |
|
|
PL631 |
Słupski |
|
|
PL633 |
Trójmiejski |
|
|
PL634 |
Gdański |
|
|
PL635 |
Starogardzki |
|
|
SE212 |
Kronobergs län |
|
|
SE213 |
Kalmar län |
|
|
SE221 |
Blekinge län |
|
|
SE224 |
Skåne län |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB014 |
FI-EE-LV-SE |
(Interreg V-A) Finlandia–Estonia–Łotwa–Szwecja (Central Baltic) |
|
|
|
|
|
|
EE001 |
Põhja-Eesti |
|
|
EE004 |
Lääne-Eesti |
|
|
EE006 |
Kesk-Eesti |
|
|
EE007 |
Kirde-Eesti |
|
|
EE008 |
Lõuna-Eesti |
|
|
FI1B1 |
Helsinki-Uusimaa |
|
|
FI1C1 |
Varsinais-Suomi |
|
|
FI1C2 |
Kanta-Häme |
|
|
FI1C3 |
Päijät-Häme |
|
|
FI1C4 |
Kymenlaakso |
|
|
FI1C5 |
Etelä-Karjala |
|
|
FI196 |
Satakunta |
|
|
FI197 |
Pirkanmaa |
|
|
FI200 |
Åland |
|
|
LV003 |
Kurzeme |
|
|
LV006 |
Rīga |
|
|
LV007 |
Pierīga |
|
|
LV008 |
Vidzeme |
|
|
LV009 |
Zemgale |
|
|
SE110 |
Stockholms län |
|
|
SE121 |
Uppsala län |
|
|
SE122 |
Södermanlands län |
|
|
SE123 |
Östergötlands län |
|
|
SE124 |
Örebro län |
|
|
SE125 |
Västmanlands län |
|
|
SE214 |
Gotlands län |
|
|
SE313 |
Gävleborgs län |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB015 |
SK-HU |
(Interreg V-A) Słowacja–Węgry |
|
|
|
|
|
|
HU101 |
Budapest |
|
|
HU102 |
Pest |
|
|
HU212 |
Komárom-Esztergom |
|
|
HU221 |
Győr-Moson-Sopron |
|
|
HU311 |
Borsod-Abaúj-Zemplén |
|
|
HU312 |
Heves |
|
|
HU313 |
Nógrád |
|
|
HU323 |
Szabolcs-Szatmár-Bereg |
|
|
SK010 |
Bratislavský kraj |
|
|
SK021 |
Trnavský kraj |
|
|
SK023 |
Nitriansky kraj |
|
|
SK032 |
Banskobystrický kraj |
|
|
SK042 |
Košický kraj |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB016 |
SE-NO |
(Interreg V-A) Szwecja–Norwegia |
|
|
|
|
|
|
SE311 |
Värmlands län |
|
|
SE312 |
Dalarnas län |
|
|
SE321 |
Västernorrlands län |
|
|
SE322 |
Jämtlands län |
|
|
SE232 |
Västra Götaland |
|
|
NO012 |
Akershus |
|
|
NO021 |
Hedmark |
|
|
NO031 |
Østfold |
|
|
NO061 |
Sør-Trøndelag |
|
|
NO062 |
Nord-Trøndelag |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB017 |
DE-CZ |
(Interreg V-A) Niemcy/Saksonia–Republika Czeska |
|
|
|
|
|
|
CZ041 |
Karlovarský kraj |
|
|
CZ042 |
Ústecký kraj |
|
|
CZ051 |
Liberecký kraj |
|
|
DED21 |
Dresden, Kreisfreie Stadt |
|
|
DED2C |
Bautzen |
|
|
DED2D |
Görlitz |
|
|
DED2F |
Sächsische Schweiz-Osterzgebirge |
|
|
DED41 |
Chemnitz, Kreisfreie Stadt |
|
|
DED42 |
Erzgebirgskreis |
|
|
DED43 |
Mittelsachsen |
|
|
DED44 |
Vogtlandkreis |
|
|
DED45 |
Zwickau |
|
|
DEG0K |
Saale-Orla-Kreis |
|
|
DEG0L |
Greiz |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB018 |
PL-DE |
(Interreg V-A) Polska–Niemcy/Saksonia |
|
|
|
|
|
|
DED2C |
Bautzen |
|
|
DED2D |
Görlitz |
|
|
PL432 |
Zielonogórski |
|
|
PL515 |
Jeleniogórski |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB019 |
DE-PL |
(Interreg V-A) Niemcy/Meklemburgia–Pomorze Przednie/Brandenburgia–Polska |
|
|
|
|
|
|
DE405 |
Barnim |
|
|
DE409 |
Märkisch-Oderland |
|
|
DE40I |
Uckermark |
|
|
DE801 |
Greifswald, Kreisfreie Stadt |
|
|
DE802 |
Neubrandenburg, Kreisfreie Stadt |
|
|
DE805 |
Stralsund, Kreisfreie Stadt |
|
|
DE808 |
Demmin |
|
|
DE80B |
Mecklenburg-Strelitz |
|
|
DE80C |
Müritz |
|
|
DE80D |
Nordvorpommern |
|
|
DE80F |
Ostvorpommern |
|
|
DE80H |
Rügen |
|
|
DE80I |
Uecker-Randow |
|
|
PL422 |
Koszaliński |
|
|
PL423 |
Stargardzki |
|
|
PL424 |
Miasto Szczecin |
|
|
PL425 |
Szczeciński |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB020 |
EL-IT |
(Interreg V-A) Grecja–Włochy |
|
|
|
|
|
|
EL211 |
Άρτα (Arta) |
|
|
EL212 |
Θεσπρωτία (Thesprotia) |
|
|
EL213 |
Ιωάννινα (Ioannina) |
|
|
EL214 |
Πρέβεζα (Preveza) |
|
|
EL221 |
Ζάκυνθος (Zakynthos) |
|
|
EL222 |
Κέρκυρα (Kerkyra) |
|
|
EL223 |
Κεφαλληνία (Kefallinia) |
|
|
EL224 |
Λευκάδα (Lefkada) |
|
|
EL231 |
Αιτωλοακαρνανία (Aitoloakarnania) |
|
|
EL232 |
Αχαΐα (Achaia) |
|
|
EL233 |
Ηλεία (Ileia) |
|
|
ITF43 |
Taranto |
|
|
ITF44 |
Brindisi |
|
|
ITF45 |
Lecce |
|
|
ITF46 |
Foggia |
|
|
ITF47 |
Bari |
|
|
ITF48 |
Barletta-Andria-Trani |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB021 |
RO-BG |
(Interreg V-A) Rumunia–Bułgaria |
|
|
|
|
|
|
BG311 |
Видин (Vidin) |
|
|
BG312 |
Монтана (Montana) |
|
|
BG313 |
Враца (Vratsa) |
|
|
BG314 |
Плевен (Pleven) |
|
|
BG321 |
Велико Търново (Veliko Tarnovo) |
|
|
BG323 |
Русе (Ruse) |
|
|
BG325 |
Силистра (Silistra) |
|
|
BG332 |
Добрич (Dobrich) |
|
|
RO223 |
Constanţa |
|
|
RO312 |
Călăraşi |
|
|
RO314 |
Giurgiu |
|
|
RO317 |
Teleorman |
|
|
RO411 |
Dolj |
|
|
RO413 |
Mehedinţi |
|
|
RO414 |
Olt |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB022 |
EL-BG |
(Interreg V-A) Grecja–Bułgaria |
|
|
|
|
|
|
BG413 |
Благоевград (Blagoevgrad) |
|
|
BG422 |
Хасково (Haskovo) |
|
|
BG424 |
Смолян (Smolyan) |
|
|
BG425 |
Кърджали (Kardzhali) |
|
|
EL111 |
Έβρος (Evros) |
|
|
EL112 |
Ξάνθη (Xanthi) |
|
|
EL113 |
Ροδόπη (Rodopi) |
|
|
EL114 |
Δράμα (Drama) |
|
|
EL115 |
Καβάλα (Kavala) |
|
|
EL122 |
Θεσσαλονίκη (Thessaloniki) |
|
|
EL126 |
Σέρρες (Serres) |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB023 |
DE-NL |
(Interreg V-A) Niemcy–Niderlandy |
|
|
|
|
|
|
DE941 |
Stadt Delmenhorst |
|
|
DE942 |
Emden, Kreisfreie Stadt |
|
|
DE943 |
Stadt Oldenburg |
|
|
DE944 |
Osnabrück, Kreisfreie Stadt |
|
|
DE945 |
Stadt Wilhelmshaven |
|
|
DE946 |
Ammerland |
|
|
DE947 |
Aurich |
|
|
DE948 |
Cloppenburg |
|
|
DE949 |
Emsland |
|
|
DE94 A |
Friesland (D) |
|
|
DE94B |
Grafschaft Bentheim |
|
|
DE94C |
Leer |
|
|
DE94D |
Landkreis Oldenburg |
|
|
DE94E |
Osnabrück, Landkreis |
|
|
DE94F |
Landkreis Vechta |
|
|
DE94G |
Landkreis Wesermarsch |
|
|
DE94H |
Wittmund |
|
|
DEA11 |
Stadt Düsseldorf |
|
|
DEA12 |
Duisburg, Kreisfreie Stadt |
|
|
DEA14 |
Krefeld, Kreisfreie Stadt |
|
|
DEA15 |
Mönchengladbach, Kreisfreie Stadt |
|
|
DEA1B |
Kleve |
|
|
DEA1D |
Rhein-Kreis Neuss |
|
|
DEA1E |
Viersen |
|
|
DEA1F |
Wesel |
|
|
DEA33 |
Münster, Kreisfreie Stadt |
|
|
DEA34 |
Borken |
|
|
DEA35 |
Coesfeld |
|
|
DEA37 |
Steinfurt |
|
|
DEA38 |
Warendorf |
|
|
NL111 |
Oost-Groningen |
|
|
NL112 |
Delfzijl en omgeving |
|
|
NL113 |
Overig Groningen |
|
|
NL121 |
Noord-Friesland |
|
|
NL122 |
Zuidwest-Friesland |
|
|
NL123 |
Zuidoost-Friesland |
|
|
NL131 |
Noord-Drenthe |
|
|
NL132 |
Zuidoost-Drenthe |
|
|
NL133 |
Zuidwest-Drenthe |
|
|
NL211 |
Noord-Overijssel |
|
|
NL212 |
Zuidwest-Overijssel |
|
|
NL213 |
Twente |
|
|
NL221 |
Veluwe |
|
|
NL224 |
Zuidwest-Gelderland |
|
|
NL225 |
Achterhoek |
|
|
NL226 |
Arnhem/Nijmegen |
|
|
NL230 |
Flevoland |
|
|
NL413 |
Noordoost-Noord-Brabant |
|
|
NL414 |
Zuidoost Noord-Brabant |
|
|
NL421 |
Noord-Limburg |
|
|
NL422 |
Midden-Limburg |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB024 |
DE-AT-CH-LI |
(Interreg V-A) Niemcy–Austria–Szwajcaria–Liechtenstein (Alpenrhein-Bodensee-Hochrhein) |
|
|
|
|
|
|
AT341 |
Bludenz-Bregenzer Wald |
|
|
AT342 |
Rheintal-Bodenseegebiet |
|
|
DE136 |
Schwarzwald-Baar-Kreis |
|
|
DE137 |
Tuttlingen |
|
|
DE138 |
Konstanz |
|
|
DE139 |
Lörrach |
|
|
DE13 A |
Waldshut |
|
|
DE147 |
Bodenseekreis |
|
|
DE148 |
Ravensburg |
|
|
DE149 |
Sigmaringen |
|
|
DE272 |
Kaufbeuren, Kreisfreie Stadt |
|
|
DE273 |
Kempten (Allgäu), Kreisfreie Stadt |
|
|
DE274 |
Memmingen, Kreisfreie Stadt |
|
|
DE27 A |
Lindau (Bodensee) |
|
|
DE27B |
Landkreis Ostallgäu |
|
|
DE27C |
Unterallgäu |
|
|
DE27E |
Oberallgäu |
|
|
CH033 |
Aargau |
|
|
CH040 |
Zürich |
|
|
CH051 |
Glarus |
|
|
CH052 |
Schaffhausen |
|
|
CH053 |
Appenzell Ausserrhoden |
|
|
CH054 |
Appenzell Innerrhoden |
|
|
CH055 |
St. Gallen |
|
|
CH056 |
Graubünden |
|
|
CH057 |
Thurgau |
|
|
LI000 |
Liechtenstein |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB025 |
CZ-PL |
(Interreg V-A) Republika Czeska–Polska |
|
|
|
|
|
|
CZ051 |
Liberecký kraj |
|
|
CZ052 |
Královéhradecký kraj |
|
|
CZ053 |
Pardubický kraj |
|
|
CZ071 |
Olomoucký kraj |
|
|
CZ080 |
Moravskoslezský kraj |
|
|
PL225 |
Bielski |
|
|
PL227 |
Rybnicki |
|
|
PL515 |
Jeleniogórski |
|
|
PL517 |
Wałbrzyski |
|
|
PL521 |
Nyski |
|
|
PL522 |
Opolski |
|
|
PL22C |
Tyski |
|
|
PL518 |
Wrocławski |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB026 |
SE-DK-NO |
(Interreg V-A) Szwecja–Dania–Norwegia (Öresund-Kattegat-Skagerrak) |
|
|
|
|
|
|
DK011 |
Byen København |
|
|
DK012 |
Københavns omegn |
|
|
DK013 |
Nordsjælland |
|
|
DK014 |
Bornholm |
|
|
DK021 |
Østsjælland |
|
|
DK022 |
Vest- og Sydsjælland |
|
|
DK041 |
Vestjylland |
|
|
DK042 |
Østjylland |
|
|
DK050 |
Nordjylland |
|
|
SE224 |
Skåne län |
|
|
SE231 |
Hallands län |
|
|
SE232 |
Västra Götalands län |
|
|
NO011 |
Oslo |
|
|
NO012 |
Akershus |
|
|
NO031 |
Østfold |
|
|
NO032 |
Buskerud |
|
|
NO034 |
Telemark |
|
|
NO033 |
Vestfold |
|
|
NO041 |
Aust-Agder |
|
|
NO042 |
Vest-Agder |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB027 |
LV-LT |
(Interreg V-A) ýŁotwa–Litwa |
|
|
|
|
|
|
LT002 |
Kauno apskritis |
|
|
LT003 |
Klaipėdos apskritis |
|
|
LT005 |
Panevėžio apskritis |
|
|
LT006 |
Šiaulių apskritis |
|
|
LT008 |
Telšių apskritis |
|
|
LT009 |
Utenos apskritis |
|
|
LV003 |
Kurzeme |
|
|
LV005 |
Latgale |
|
|
LV009 |
Zemgale |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB028 |
SE-FI-NO |
(Interreg V-A) Szwecja–Finlandia–Norwegia (Botnia-Atlantica) |
|
|
|
|
|
|
FI195 |
Pohjanmaa |
|
|
FI1D5 |
Keski-Pohjanmaa |
|
|
FI194 |
Etelä-Pohjanmaa |
|
|
SE313 |
Gävleborgs län |
|
|
SE321 |
Västernorrlands län |
|
|
SE331 |
Västerbottens län |
|
|
NO071 |
Nordland |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB029 |
SI-HR |
(Interreg V-A) ýSłowenia–Chorwacja |
|
|
|
|
|
|
HR031 |
Primorsko-goranska županija |
|
|
HR036 |
Istarska županija |
|
|
HR041 |
Grad Zagreb |
|
|
HR042 |
Zagrebačka županija |
|
|
HR043 |
Krapinsko-zagorska županija |
|
|
HR044 |
Varaždinska županija |
|
|
HR046 |
Međimurska županija |
|
|
HR04D |
Karlovačka županija |
|
|
SI011 |
Pomurska |
|
|
SI012 |
Podravska |
|
|
SI014 |
Savinjska |
|
|
SI015 |
Zasavska |
|
|
SI016 |
Spodnjeposavska |
|
|
SI017 |
Jugovzhodna Slovenija |
|
|
SI018 |
Notranjsko-kraška |
|
|
SI021 |
Osrednjeslovenska |
|
|
SI024 |
Obalno-kraška |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB030 |
SK-CZ |
(Interreg V-A) Słowacja–Republika Czeska |
|
|
|
|
|
|
CZ064 |
Jihomoravský kraj |
|
|
CZ072 |
Zlínský kraj |
|
|
CZ080 |
Moravskoslezský kraj |
|
|
SK021 |
Trnavský kraj |
|
|
SK022 |
Trenčiansky kraj |
|
|
SK031 |
Žilinský kraj |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB031 |
LT-PL |
(Interreg V-A) ýLitwa–Polska |
|
|
|
|
|
|
LT001 |
Alytaus apskritis |
|
|
LT002 |
Kauno apskritis |
|
|
LT004 |
Marijampolės apskritis |
|
|
LT007 |
Tauragės apskritis |
|
|
LT00 A |
Vilniaus apskritis |
|
|
PL343 |
Białostocki |
|
|
PL345 |
Suwalski |
|
|
PL623 |
Ełcki |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB032 |
SE-FI-NO |
(Interreg V-A) Szwecja–Finlandia–Norwegia (Nord) |
|
|
|
|
|
|
FI1D5 |
Keski-Pohjanmaa |
|
|
FI1D6 |
Pohjois-Pohjanmaa |
|
|
FI1D7 |
Lappi |
|
|
SE312 |
Dalarnas län |
|
|
SE321 |
Västernorrlands län |
|
|
SE322 |
Jämtlands län |
|
|
SE331 |
Västerbottens län |
|
|
SE332 |
Norrbottens län |
|
|
NO021 |
Hedmark |
|
|
NO061 |
Sør-Trøndelag |
|
|
NO062 |
Nord-Trøndelag |
|
|
NO071 |
Nordland |
|
|
NO072 |
Troms |
|
|
NO073 |
Finnmark |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB033 |
IT-FR |
(Interreg V-A) Włochy–Francja (Maritime) |
|
|
|
|
|
|
FR823 |
Alpes-Maritimes |
|
|
FR825 |
Var |
|
|
FR831 |
Corse-du-Sud |
|
|
FR832 |
Haute-Corse |
|
|
ITC31 |
Imperia |
|
|
ITC32 |
Savona |
|
|
ITC33 |
Genova |
|
|
ITC34 |
La Spezia |
|
|
ITG25 |
Sassari |
|
|
ITG26 |
Nuoro |
|
|
ITG27 |
Cagliari |
|
|
ITG28 |
Oristano |
|
|
ITG29 |
Olbia-Tempio |
|
|
ITG2 A |
Ogliastra |
|
|
ITG2B |
Medio Campidano |
|
|
ITG2C |
Carbonia-Iglesias |
|
|
ITI11 |
Massa-Carrara |
|
|
ITI12 |
Lucca |
|
|
ITI16 |
Livorno |
|
|
ITI17 |
Pisa |
|
|
ITI1 A |
Grosseto |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB034 |
FR-IT |
(Interreg V-A) Francja–Włochy (ALCOTRA) |
|
|
|
|
|
|
FR717 |
Savoie |
|
|
FR718 |
Haute-Savoie |
|
|
FR821 |
Alpes-de-Haute-Provence |
|
|
FR822 |
Hautes-Alpes |
|
|
FR823 |
Alpes-Maritimes |
|
|
ITC11 |
Torino |
|
|
ITC16 |
Cuneo |
|
|
ITC20 |
Valle d'Aosta/Vallée d'Aoste |
|
|
ITC31 |
Imperia |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB035 |
IT-CH |
(Interreg V-A) ýWłochy–Szwajcaria |
|
|
|
|
|
|
ITC12 |
Vercelli |
|
|
ITC13 |
Biella |
|
|
ITC14 |
Verbano-Cusio-Ossola |
|
|
ITC15 |
Novara |
|
|
ITC20 |
Valle d'Aosta/Vallée d'Aoste |
|
|
ITC41 |
Varese |
|
|
ITC42 |
Como |
|
|
ITC43 |
Lecco |
|
|
ITC44 |
Sondrio |
|
|
ITH10 |
Bolzano-Bozen |
|
|
CH012 |
Valais |
|
|
CH056 |
Graubünden |
|
|
CH070 |
Ticino |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB036 |
IT-SI |
(Interreg V-A) ýWłochy–Słowenia |
|
|
|
|
|
|
ITH35 |
Venezia |
|
|
ITH41 |
Pordenone |
|
|
ITH42 |
Udine |
|
|
ITH43 |
Gorizia |
|
|
ITH44 |
Trieste |
|
|
SI018 |
Notranjsko-kraška |
|
|
SI021 |
Osrednjeslovenska |
|
|
SI022 |
Gorenjska |
|
|
SI023 |
Goriška |
|
|
SI024 |
Obalno-kraška |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB037 |
IT-MT |
(Interreg V-A) ýWłochy-Malta |
|
|
|
|
|
|
ITG11 |
Trapani |
|
|
ITG12 |
Palermo |
|
|
ITG13 |
Messina |
|
|
ITG14 |
Agrigento |
|
|
ITG15 |
Caltanissetta |
|
|
ITG16 |
Enna |
|
|
ITG17 |
Catania |
|
|
ITG18 |
Ragusa |
|
|
ITG19 |
Siracusa |
|
|
MT001 |
Malta |
|
|
MT002 |
Gozo and Comino/Għawdex u Kemmuna |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB038 |
FR-BE-NL-UK |
(Interreg V-A) Francja–Belgia–Niderlandy–Zjednoczone Królestwo (Les Deux Mers/Two seas/Twee Zeeën) |
|
|
|
|
|
|
BE211 |
Arr. Antwerpen |
|
|
BE212 |
Arr. Mechelen |
|
|
BE213 |
Arr. Turnhout |
|
|
BE231 |
Arr. Aalst |
|
|
BE232 |
Arr. Dendermonde |
|
|
BE233 |
Arr. Eeklo |
|
|
BE234 |
Arr. Gent |
|
|
BE235 |
Arr. Oudenaarde |
|
|
BE236 |
Arr. Sint-Niklaas |
|
|
BE251 |
Arr. Brugge |
|
|
BE252 |
Arr. Diksmuide |
|
|
BE253 |
Arr. Ieper |
|
|
BE254 |
Arr. Kortrijk |
|
|
BE255 |
Arr. Oostende |
|
|
BE256 |
Arr. Roeselare |
|
|
BE257 |
Arr. Tielt |
|
|
BE258 |
Arr. Veurne |
|
|
FR221 |
Aisne |
|
|
FR223 |
Somme |
|
|
FR301 |
Nord |
|
|
FR302 |
Pas-de-Calais |
|
|
NL321 |
Kop van Noord-Holland |
|
|
NL322 |
Alkmaar en omgeving |
|
|
NL323 |
IJmond |
|
|
NL324 |
Agglomeratie Haarlem |
|
|
NL332 |
Agglomeratie's-Gravenhage |
|
|
NL333 |
Delft en Westland |
|
|
NL337 |
Agglomeratie Leiden en Bollenstreek |
|
|
NL339 |
Groot-Rijnmond |
|
|
NL33 A |
Zuidoost-Zuid-Holland |
|
|
NL341 |
Zeeuwsch-Vlaanderen |
|
|
NL342 |
Overig Zeeland |
|
|
NL411 |
West-Noord-Brabant |
|
|
UKH11 |
Peterborough |
|
|
UKH12 |
Cambridgeshire CC |
|
|
UKH13 |
Norfolk |
|
|
UKH14 |
Suffolk |
|
|
UKH31 |
Southend-on-Sea |
|
|
UKH32 |
Thurrock |
|
|
UKH33 |
Essex CC |
|
|
UKJ21 |
Brighton and Hove |
|
|
UKJ22 |
East Sussex CC |
|
|
UKJ23 |
Surrey |
|
|
UKJ24 |
West Sussex |
|
|
UKJ31 |
Portsmouth |
|
|
UKJ32 |
Southampton |
|
|
UKJ33 |
Hampshire CC |
|
|
UKJ34 |
Isle of Wight |
|
|
UKJ41 |
Medway |
|
|
UKJ42 |
Kent CC |
|
|
UKK14 |
Swindon |
|
|
UKK15 |
Wiltshire CC |
|
|
UKK21 |
Bournemouth and Poole |
|
|
UKK22 |
Dorset CC |
|
|
UKK23 |
Somerset |
|
|
UKK30 |
Cornwall and Isles of Scilly |
|
|
UKK41 |
Plymouth |
|
|
UKK42 |
Torbay |
|
|
UKK43 |
Devon CC |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB039 |
FR-DE-CH |
(Interreg V-A) Francja–Niemcy–Szwajcaria (Rhin supérieur-Oberrhein) |
|
|
|
|
|
|
DEB3K |
Südwestpfalz |
|
|
DE121 |
Baden-Baden, Stadtkreis |
|
|
DE122 |
Karlsruhe, Stadtkreis |
|
|
DE123 |
Karlsruhe, Landkreis |
|
|
DE124 |
Rastatt |
|
|
DE131 |
Freiburg im Breisgau, Stadtkreis |
|
|
DE132 |
Breisgau-Hochschwarzwald |
|
|
DE133 |
Emmendingen |
|
|
DE134 |
Ortenaukreis |
|
|
DE139 |
Lörrach |
|
|
DE13 A |
Waldshut |
|
|
DEB33 |
Landau in der Pfalz, Kreisfreie Stadt |
|
|
DEB3E |
Germersheim |
|
|
DEB3H |
Südliche Weinstraße |
|
|
FR421 |
Bas-Rhin |
|
|
FR422 |
Haut-Rhin |
|
|
CH023 |
Solothurn |
|
|
CH025 |
Jura |
|
|
CH031 |
Basel-Stadt |
|
|
CH032 |
Basel-Landschaft |
|
|
CH033 |
Aargau |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB040 |
FR-UK |
(Interreg V-A) Francja–Zjednoczone Królestwo (Manche-Channel) |
|
|
|
|
|
|
FR222 |
Oise |
|
|
FR223 |
Somme |
|
|
FR231 |
Eure |
|
|
FR232 |
Seine-Maritime |
|
|
FR251 |
Calvados |
|
|
FR252 |
Manche |
|
|
FR253 |
Orne |
|
|
FR302 |
Pas-de-Calais |
|
|
FR521 |
Côtes-d'Armor |
|
|
FR522 |
Finistère |
|
|
FR523 |
Ille-et-Vilaine |
|
|
FR524 |
Morbihan |
|
|
UKH11 |
Peterborough |
|
|
UKH12 |
Cambridgeshire CC |
|
|
UKH13 |
Norfolk |
|
|
UKH14 |
Suffolk |
|
|
UKH31 |
Southend-on-Sea |
|
|
UKH32 |
Thurrock |
|
|
UKH33 |
Essex CC |
|
|
UKJ21 |
Brighton and Hove |
|
|
UKJ22 |
East Sussex CC |
|
|
UKJ23 |
Surrey |
|
|
UKJ24 |
West Sussex |
|
|
UKJ31 |
Portsmouth |
|
|
UKJ32 |
Southampton |
|
|
UKJ33 |
Hampshire CC |
|
|
UKJ34 |
Isle of Wight |
|
|
UKJ41 |
Medway |
|
|
UKJ42 |
Kent CC |
|
|
UKK14 |
Swindon |
|
|
UKK15 |
Wiltshire CC |
|
|
UKK21 |
Bournemouth and Poole |
|
|
UKK22 |
Dorset CC |
|
|
UKK23 |
Somerset |
|
|
UKK30 |
Cornwall and Isles of Scilly |
|
|
UKK41 |
Plymouth |
|
|
UKK42 |
Torbay |
|
|
UKK43 |
Devon CC |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB041 |
FR-CH |
(Interreg V-A) Francja–Szwajcaria |
|
|
|
|
|
|
FR431 |
Doubs |
|
|
FR432 |
Jura |
|
|
FR434 |
Territoire de Belfort |
|
|
FR711 |
Ain |
|
|
FR718 |
Haute-Savoie |
|
|
CH011 |
Vaud |
|
|
CH012 |
Valais |
|
|
CH013 |
Genève |
|
|
CH021 |
Bern |
|
|
CH024 |
Neuchâtel |
|
|
CH025 |
Jura |
|
|
CH022 |
Freiburg |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB042 |
IT-HR |
(Interreg V-A) Włochy–Chorwacja |
|
|
|
|
|
|
HR031 |
Primorsko-goranska županija |
|
|
HR032 |
Ličko-senjska županija |
|
|
HR033 |
Zadarska županija |
|
|
HR034 |
Šibensko-kninska županija |
|
|
HR035 |
Splitsko-dalmatinska županija |
|
|
HR036 |
Istarska županija |
|
|
HR037 |
Dubrovačko-neretvanska županija |
|
|
HR04D |
Karlovačka županija |
|
|
ITF12 |
Teramo |
|
|
ITF13 |
Pescara |
|
|
ITF14 |
Chieti |
|
|
ITF22 |
Campobasso |
|
|
ITF44 |
Brindisi |
|
|
ITF45 |
Lecce |
|
|
ITF46 |
Foggia |
|
|
ITF47 |
Bari |
|
|
ITF48 |
Barletta-Andria-Trani |
|
|
ITH35 |
Venezia |
|
|
ITH36 |
Padova |
|
|
ITH37 |
Rovigo |
|
|
ITH41 |
Pordenone |
|
|
ITH42 |
Udine |
|
|
ITH43 |
Gorizia |
|
|
ITH44 |
Trieste |
|
|
ITH56 |
Ferrara |
|
|
ITH57 |
Ravenna |
|
|
ITH58 |
Forlì-Cesena |
|
|
ITH59 |
Rimini |
|
|
ITI31 |
Pesaro e Urbino |
|
|
ITI32 |
Ancona |
|
|
ITI33 |
Macerata |
|
|
ITI34 |
Ascoli Piceno |
|
|
ITI35 |
Fermo |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB043 |
FR |
(Interreg V-A) Francja (Saint-Martin-Sint Maarten) |
|
|
|
|
|
|
FR910 (part) |
Saint-Martin |
|
|
SX |
Sint Maarten |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB044 |
BE-FR |
(Interreg V-A) Belgia–Francja (France-Wallonie-Vlaanderen) |
|
|
|
|
|
|
BE234 |
Arr. Gent |
|
|
BE235 |
Arr. Oudenaarde |
|
|
BE251 |
Arr. Brugge |
|
|
BE252 |
Arr. Diksmuide |
|
|
BE253 |
Arr. Ieper |
|
|
BE254 |
Arr. Kortrijk |
|
|
BE255 |
Arr. Oostende |
|
|
BE256 |
Arr. Roeselare |
|
|
BE257 |
Arr. Tielt |
|
|
BE258 |
Arr. Veurne |
|
|
BE321 |
Arr. Ath |
|
|
BE322 |
Arr. Charleroi |
|
|
BE323 |
Arr. Mons |
|
|
BE324 |
Arr. Mouscron |
|
|
BE325 |
Arr. Soignies |
|
|
BE326 |
Arr. Thuin |
|
|
BE327 |
Arr. Tournai |
|
|
BE341 |
Arr. Arlon |
|
|
BE342 |
Arr. Bastogne |
|
|
BE343 |
Arr. Marche-en-Famenne |
|
|
BE344 |
Arr. Neufchâteau |
|
|
BE345 |
Arr. Virton |
|
|
BE351 |
Arr. Dinant |
|
|
BE352 |
Arr. Namur |
|
|
BE353 |
Arr. Philippeville |
|
|
FR211 |
Ardennes |
|
|
FR213 |
Marne |
|
|
FR221 |
Aisne |
|
|
FR222 |
Oise |
|
|
FR223 |
Somme |
|
|
FR301 |
Nord |
|
|
FR302 |
Pas-de-Calais |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB045 |
FR-BE-DE-LUX |
(Interreg V-A) Francja–Belgia–Niemcy–Luksemburg (Grande Région/Großregion) |
|
|
|
|
|
|
BE331 |
Arr. Huy |
|
|
BE332 |
Arr. Liège |
|
|
BE334 |
Arr. Waremme |
|
|
BE335 |
Arr. Verviers — communes francophones |
|
|
BE336 |
Bezirk Verviers — Deutschsprachige Gemeinschaft |
|
|
BE341 |
Arr. Arlon |
|
|
BE342 |
Arr. Bastogne |
|
|
BE343 |
Arr. Marche-en-Famenne |
|
|
BE344 |
Arr. Neufchâteau |
|
|
BE345 |
Arr. Virton |
|
|
DEB21 |
Trier, Kreisfreie Stadt |
|
|
DEB23 |
Eifelkreis Bitburg-Prüm |
|
|
DEB25 |
Trier-Saarburg |
|
|
DEB37 |
Pirmasens, Kreisfreie Stadt |
|
|
DEB3 A |
Zweibrücken, Kreisfreie Stadt |
|
|
DEB3K |
Südwestpfalz |
|
|
DEC01 |
Regionalverband Saarbrücken |
|
|
DEC02 |
Merzig-Wadern |
|
|
DEC04 |
Saarlouis |
|
|
DEC05 |
Saarpfalz-Kreis |
|
|
DEB15 |
Birkenfeld |
|
|
DEB22 |
Bernkastel-Wittlich |
|
|
DEB24 |
Vulkaneifel |
|
|
DEB31 |
Frankenthal (Pfalz), Kreisfreie Stadt |
|
|
DEB32 |
Kaiserslautern, Kreisfreie Stadt |
|
|
DEB33 |
Landau in der Pfalz, Kreisfreie Stadt |
|
|
DEB34 |
Ludwigshafen am Rhein, Kreisfreie Stadt |
|
|
DEB35 |
Mainz, Kreisfreie Stadt |
|
|
DEB36 |
Neustadt an der Weinstraße, Kreisfreie Stadt |
|
|
DEB38 |
Speyer, Kreisfreie Stadt |
|
|
DEB39 |
Worms, Kreisfreie Stadt |
|
|
DEB3B |
Alzey-Worms |
|
|
DEB3C |
Bad Dürkheim |
|
|
DEB3D |
Donnersbergkreis |
|
|
DEB3E |
Germersheim |
|
|
DEB3F |
Kaiserslautern, Landkreis |
|
|
DEB3G |
Kusel |
|
|
DEB3H |
Südliche Weinstraße |
|
|
DEB3I |
Rhein-Pfalz-Kreis |
|
|
DEB3J |
Mainz-Bingen |
|
|
DEC03 |
Neunkirchen |
|
|
DEC06 |
St. Wendel |
|
|
FR411 |
Meurthe-et-Moselle |
|
|
FR412 |
Meuse |
|
|
FR413 |
Moselle |
|
|
FR414 |
Vosges |
|
|
LU000 |
Luxembourg |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB046 |
BE-NL |
(Interreg V-A) Belgia–Niderlandy (Vlaanderen-Nederland) |
|
|
|
|
|
|
BE211 |
Arr. Antwerpen |
|
|
BE212 |
Arr. Mechelen |
|
|
BE213 |
Arr. Turnhout |
|
|
BE221 |
Arr. Hasselt |
|
|
BE222 |
Arr. Maaseik |
|
|
BE223 |
Arr. Tongeren |
|
|
BE231 |
Arr. Aalst |
|
|
BE232 |
Arr. Dendermonde |
|
|
BE233 |
Arr. Eeklo |
|
|
BE234 |
Arr. Gent |
|
|
BE235 |
Arr. Oudenaarde |
|
|
BE236 |
Arr. Sint-Niklaas |
|
|
BE242 |
Arr. Leuven |
|
|
BE251 |
Arr. Brugge |
|
|
BE252 |
Arr. Diksmuide |
|
|
BE254 |
Arr. Kortrijk |
|
|
BE255 |
Arr. Oostende |
|
|
BE256 |
Arr. Roeselare |
|
|
BE257 |
Arr. Tielt |
|
|
NL341 |
Zeeuwsch-Vlaanderen |
|
|
NL342 |
Overig Zeeland |
|
|
NL411 |
West-Noord-Brabant |
|
|
NL412 |
Midden-Noord-Brabant |
|
|
NL413 |
Noordoost-Noord-Brabant |
|
|
NL414 |
Zuidoost-Noord-Brabant |
|
|
NL421 |
Noord-Limburg |
|
|
NL422 |
Midden-Limburg |
|
|
NL423 |
Zuid-Limburg |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB047 |
UK-IE |
(Interreg V-A) Zjednoczone Królestwo–Irlandia (Ireland-Northern Ireland-Scotland) |
|
|
|
|
|
|
IE011 |
Border |
|
|
UKM32 |
Dumfries & Galloway |
|
|
UKM33 |
East Ayrshire and North Ayrshire mainland |
|
|
UKM37 |
South Ayrshire |
|
|
UKM63 |
Lochaber, Skye & Lochalsh, Arran & Cumbrae and Argyll & Bute |
|
|
UKN03 |
East of Northern Ireland |
|
|
UKN04 |
North of Northern Ireland |
|
|
UKN05 |
West and South of Northern Ireland |
|
|
UKM64 |
Eilean Siar (Western Isles) |
|
|
UKN01 |
Belfast |
|
|
UKN02 |
Outer Belfast |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB048 |
UK-IE |
(Interreg V-A) Zjednoczone Królestwo–Irlandia (Ireland-Wales) |
|
|
|
|
|
|
IE021 |
Dublin |
|
|
IE022 |
Mid-East |
|
|
IE024 |
South-East (IE) |
|
|
IE025 |
South-West (IE) |
|
|
UKL11 |
Isle of Anglesey |
|
|
UKL12 |
Gwynedd |
|
|
UKL13 |
Conwy and Denbighshire |
|
|
UKL14 |
South West Wales |
|
|
UKL18 |
Swansea |
|
|
UKL23 |
Flintshire and Wrexham |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB049 |
HU-RO |
(Interreg V-A) Węgry–Rumunia |
|
|
|
|
|
|
HU321 |
Hajdú-Bihar |
|
|
HU323 |
Szabolcs-Szatmár-Bereg |
|
|
HU332 |
Békés |
|
|
HU333 |
Csongrád |
|
|
RO111 |
Bihor |
|
|
RO115 |
Satu Mare |
|
|
RO421 |
Arad |
|
|
RO424 |
Timiş |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB050 |
EE-LV |
(Interreg V-A) Estonia–Łotwa |
|
|
|
|
|
|
EE004 |
Lääne-Eesti |
|
|
EE008 |
Lõuna-Eesti |
|
|
LV003 |
Kurzeme |
|
|
LV006 |
Rīga |
|
|
LV007 |
Pierīga |
|
|
LV008 |
Vidzeme |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB051 |
FR |
(Interreg V-A) Francja (Mayotte/Comores/Madagascar) |
|
|
|
|
|
|
YT |
Majotta |
|
|
KM |
Komory |
|
|
MG |
Madagaskar |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB052 |
IT-AT |
(Interreg V-A) Włochy–Austria |
|
|
|
|
|
|
AT211 |
Klagenfurt-Villach |
|
|
AT212 |
Oberkärnten |
|
|
AT213 |
Unterkärnten |
|
|
AT321 |
Lungau |
|
|
AT322 |
Pinzgau-Pongau |
|
|
AT323 |
Salzburg und Umgebung |
|
|
AT331 |
Außerfern |
|
|
AT332 |
Innsbruck |
|
|
AT333 |
Osttirol |
|
|
AT334 |
Tiroler Oberland |
|
|
AT335 |
Tiroler Unterland |
|
|
ITH10 |
Bolzano-Bozen |
|
|
ITH32 |
Vicenza |
|
|
ITH33 |
Belluno |
|
|
ITH34 |
Treviso |
|
|
ITH41 |
Pordenone |
|
|
ITH42 |
Udine |
|
|
ITH43 |
Gorizia |
|
|
ITH44 |
Trieste |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB053 |
SI-HU |
(Interreg V-A) Słowenia–Węgry |
|
|
|
|
|
|
HU222 |
Vas |
|
|
HU223 |
Zala |
|
|
SI011 |
Pomurska |
|
|
SI012 |
Podravska |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB054 |
SI-AT |
(Interreg V-A) Słowenia–Austria |
|
|
|
|
|
|
AT111 |
Mittelburgenland |
|
|
AT113 |
Südburgenland |
|
|
AT211 |
Klagenfurt-Villach |
|
|
AT212 |
Oberkärnten |
|
|
AT213 |
Unterkärnten |
|
|
AT221 |
Graz |
|
|
AT223 |
Östliche Obersteiermark |
|
|
AT224 |
Oststeiermark |
|
|
AT225 |
West- und Südsteiermark |
|
|
AT226 |
Westliche Obersteiermark |
|
|
SI011 |
Pomurska |
|
|
SI012 |
Podravska |
|
|
SI013 |
Koroška |
|
|
SI014 |
Savinjska |
|
|
SI015 |
Zasavska |
|
|
SI021 |
Osrednjeslovenska |
|
|
SI022 |
Gorenjska |
|
|
SI023 |
Goriška |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB055 |
EL-CY |
(Interreg V-A) Grecja–Cypr |
|
|
|
|
|
|
CY000 |
Κύπρος (Kýpros) |
|
|
EL411 |
Λέσβος (Lesvos) |
|
|
EL412 |
Σάμος (Samos) |
|
|
EL413 |
Χίος (Chios) |
|
|
EL421 |
Δωδεκάνησος (Dodekanisos) |
|
|
EL422 |
Κυκλάδες (Kyklades) |
|
|
EL431 |
Ηράκλειο (Irakleio) |
|
|
EL432 |
Λασίθι (Lasithi) |
|
|
EL433 |
Ρεθύμνη (Rethymni) |
|
|
EL434 |
Χανιά (Chania) |
|
|
|
|
|
2014TC16RFCB056 |
DE-DK |
(Interreg V-A) Niemcy–Dania |
|
|
|
|
|
|
DEF01 |
Flensburg, Kreisfreie Stadt |
|
|
DEF02 |
Kiel, Kreisfreie Stadt |
|
|
DEF03 |
Lübeck, Kreisfreie Stadt |
|
|
DEF04 |
Neumünster, Kreisfreie Stadt |
|
|
DEF07 |
Nordfriesland |
|
|
DEF08 |
Ostholstein |
|
|
DEF0 A |
Plön |
|
|
DEF0B |
Rendsburg-Eckernförde |
|
|
DEF0C |
Schleswig-Flensburg |
|
|
DK021 |
Østsjælland |
|
|
DK022 |
Vest- og Sydsjælland |
|
|
DK031 |
Fyn |
|
|
DK032 |
Sydjylland |
|
|
|
|
|
2014TC16RFPC001 |
IE/UK |
Irlandia–Zjednoczone Królestwo (PEACE) |
|
|
|
|
|
|
IE011 |
Border |
|
|
UKN03 |
East of Northern Ireland |
|
|
UKN04 |
North of Northern Ireland |
|
|
UKN05 |
West and South of Northern Ireland |
|
|
UKN01 |
Belfast |
|
|
UKN02 |
Outer Belfast |
|
|
|
|
|
w ramach transnarodowego obszaru Karaibów |
FR |
(Interreg V-A) Francja (Guadeloupe-Martinique-Organisation des Etats de la Caraïbe orientale) |
|
|
|
|
|
|
FR910 |
Guadeloupe |
|
|
FR920 |
Martinique |
|
|
AG |
Antigua i Barbuda |
|
|
AI |
Anguilla (kraj i terytorium zamorskie) |
|
|
DM |
Dominika |
|
|
GD |
Grenada |
|
|
MS |
Montserrat (kraj i terytorium zamorskie) |
|
|
KN |
Saint Kitts i Nevis |
|
|
LC |
Saint Lucia |
|
|
VC |
Saint Vincent i Grenadyny |
|
|
VG |
Brytyjskie Wyspy Dziewicze (kraj i terytorium zamorskie) |
|
|
|
|
|
w ramach transnarodowego obszaru Oceanu Indyjskiego |
FR |
(Interreg V-A) France (Réunion-Pays de la Commission de l'Océan Indien) |
|
|
|
|
|
|
FR940 |
Réunion |
|
|
MU |
Mauritius |
|
|
MG |
Madagaskar |
|
|
KM |
Komory |
|
|
SC |
Seszele |
|
|
|
|
|
w ramach transnarodowego obszaru Amazonii |
FR |
(Interreg V-A) France/Gujana–Brazylia–Surinam (Amazonie) |
|
|
|
|
|
|
FR930 |
Guyane |
|
|
BR |
Stan Amapa |
|
|
SR |
Surinam |
|
|
|
|
|
(1) Regiony włączone do wykazu regionów do celów podziału wkładu EFRR.
(2) Regiony państw trzecich lub krajów i terytoriów zamorskich (KTZ).
ZAŁĄCZNIK II
Regiony uwzględniane w ramach alokacji środków na współpracę transgraniczną, nieuczestniczące w żadnym z programów transgranicznych wymienionych w załączniku I
BG341 |
Бургас (Burgas) |
BG343 |
Ямбол (Yambol) |
BG412 |
София (Sofia) |
BG414 |
Перник (Pernik) |
BG415 |
Кюстендил (Kyustendil) |
EL123 |
Κιλκίς (Kilkis) |
EL124 |
Πέλλα (Pella) |
EL127 |
Χαλκιδική (Chalkidiki) |
EL132 |
Καστοριά (Kastoria) |
EL134 |
Φλώρινα (Florina) |
EL143 |
Μαγνησία (Magnisia) |
EL242 |
Εύβοια (Evvoia) |
ES611 |
Almería |
ES614 |
Granada |
ES617 |
Málaga |
ES630 |
Ceuta |
ES640 |
Melilla |
HR04 A |
Brodsko-posavska županija |
HR04E |
Sisačko-moslavačka županija |
HU331 |
Bács-Kiskun |
PL122 |
Ostrołęcko-siedlecki |
PL311 |
Bialski |
PL312 |
Chełmsko-zamojski |
PL344 |
Łomżyński |
PL622 |
Olsztyński |
RO114 |
Maramureş |
RO212 |
Botoşani |
RO213 |
Iaşi |
RO215 |
Suceava |
RO216 |
Vaslui |
RO221 |
Brăila |
RO224 |
Galaţi |
RO225 |
Tulcea |
RO422 |
Caraş-Severin |
FI1D1 |
Etelä-Savo |
FI1D3 |
Pohjois-Karjala |
FI1D4 |
Kainuu |
ZAŁĄCZNIK III
Wykaz obszarów kwalifikujących się do otrzymywania wsparcia, w podziale na programy współpracy transnarodowej
(Interreg V-B) OBSZAR ADRIATYCKO-JOŃSKI
EL11 |
Ανατολική Μακεδονία, Θράκη (Anatoliki Makedonia, Thraki) |
EL12 |
Κεντρική Μακεδονία (Kentriki Makedonia) |
EL13 |
Δυτική Μακεδονία (Dytiki Makedonia) |
EL14 |
Θεσσαλία (Thessalia) |
EL21 |
Ήπειρος (Ipeiros) |
EL22 |
Ιόνια Νησιά (Ionia Nisia) |
EL23 |
Δυτική Ελλάδα (Dytiki Ellada) |
EL24 |
Στερεά Ελλάδα (Sterea Ellada) |
EL25 |
Πελοπόννησος (Peloponnisos) |
EL30 |
Αττική (Attiki) |
EL41 |
Βόρειο Αιγαίο (Voreio Aigaio) |
EL42 |
Νότιο Αιγαίο (Notio Aigaio) |
EL43 |
Κρήτη (Kriti) |
HR03 |
Jadranska Hrvatska |
HR04 |
Kontinentalna Hrvatska |
ITC4 |
Lombardia |
ITF1 |
Abruzzo |
ITF2 |
Molise |
ITF4 |
Puglia |
ITF5 |
Basilicata |
ITF6 |
Calabria |
ITG1 |
Sicilia |
ITH1 |
Provincia Autonoma di Bolzano/Bozen |
ITH2 |
Provincia Autonoma di Trento |
ITH3 |
Veneto |
ITH4 |
Friuli-Venezia Giulia |
ITH5 |
Emilia-Romagna |
ITI2 |
Umbria |
ITI3 |
Marche |
SI01 |
Vzhodna Slovenija |
SI02 |
Zahodna Slovenija |
Następujące państwa trzecie zostały ujęte w wykazie wyłącznie do celów informacyjnych:
AL |
Albania |
BA |
Bośnia i Hercegowina |
ME |
Czarnogóra |
RS |
Serbia |
(Interreg V-B) OBSZAR ALPEJSKI
DE13 |
Freiburg |
DE14 |
Tübingen |
DE21 |
Oberbayern |
DE27 |
Schwaben |
FR42 |
Alsace |
FR43 |
Franche-Comté |
FR71 |
Rhône-Alpes |
FR82 |
Provence-Alpes-Côte d'Azur |
ITC1 |
Piemonte |
ITC2 |
Valle d'Aosta/Vallée d'Aoste |
ITC3 |
Liguria |
ITC4 |
Lombardia |
ITH1 |
Provincia autonoma di Bolzano/Bozen |
ITH2 |
Provincia autonoma di Trento |
ITH3 |
Veneto |
ITH4 |
Friuli Venezia Giulia |
AT11 |
Burgenland |
AT12 |
Niederösterreich |
AT13 |
Wien |
AT21 |
Kärnten |
AT22 |
Steiermark |
AT31 |
Oberösterreich |
AT32 |
Salzburg |
AT33 |
Tirol |
AT34 |
Vorarlberg |
SI01 |
Vzhodna Slovenija |
SI02 |
Zahodna Slovenija |
Następujące państwa trzecie zostały ujęte w wykazie wyłącznie do celów informacyjnych:
CH |
Szwajcaria |
LI |
Liechtenstein |
(Interreg V-B) OBSZAR ATLANTYCKI
ES11 |
Galicia |
ES12 |
Principado de Asturias |
ES13 |
Cantabria |
ES21 |
País Vasco |
ES22 |
Comunidad Foral de Navarra |
ES612 |
Cádiz |
ES615 |
Huelva |
ES618 |
Sevilla |
ES70 |
Canarias |
FR23 |
Haute-Normandie |
FR25 |
Basse-Normandie |
FR51 |
Pays de la Loire |
FR52 |
Bretagne |
FR53 |
Poitou-Charentes |
FR61 |
Aquitaine |
IE01 |
Border, Midland and Western |
IE02 |
Southern and Eastern |
PT11 |
Norte |
PT15 |
Algarve |
PT16 |
Centro (PT) |
PT17 |
Lisboa |
PT18 |
Alentejo |
PT20 |
Região Autónoma dos Açores |
PT30 |
Região Autónoma da Madeira |
UKD1 |
Cumbria |
UKD3 |
Greater Manchester |
UKD4 |
Lancashire |
UKD6 |
Cheshire |
UKD7 |
Merseyside |
UKK1 |
Gloucestershire, Wiltshire and Bristol/Bath area |
UKK2 |
Dorset and Somerset |
UKK3 |
Cornwall and Isles of Scilly |
UKK4 |
Devon |
UKL1 |
West Wales and The Valleys |
UKL2 |
East Wales |
UKM3 |
South Western Scotland |
UKM6 |
Highlands and Islands |
UKN0 |
Northern Ireland |
(Interreg V-B) OBSZAR MORZA BAŁTYCKIEGO
DK01 |
Hovedstaden |
DK02 |
Sjælland |
DK03 |
Syddanmark |
DK04 |
Midtjylland |
DK05 |
Nordjylland |
DE30 |
Berlin |
DE40 |
Brandenburg |
DE50 |
Bremen |
DE60 |
Hamburg |
DE80 |
Mecklenburg-Vorpommern |
DE93 |
Lüneburg |
DEF0 |
Schleswig-Holstein |
EE00 |
Eesti |
LV00 |
Latvija |
LT00 |
Lietuva |
PL11 |
Łódzkie |
PL12 |
Mazowieckie |
PL21 |
Małopolskie |
PL22 |
Śląskie |
PL31 |
Lubelskie |
PL32 |
Podkarpackie |
PL33 |
Świętokrzyskie |
PL34 |
Podlaskie |
PL41 |
Wielkopolskie |
PL42 |
Zachodniopomorskie |
PL43 |
Lubuskie |
PL51 |
Dolnośląskie |
PL52 |
Opolskie |
PL61 |
Kujawsko-pomorskie |
PL62 |
Warmińsko-mazurskie |
PL63 |
Pomorskie |
FI19 |
Länsi-Suomi |
FI1B |
Helsinki-Uusimaa |
FI1C |
Etelä-Suomi |
FI1D |
Pohjois- ja Itä-Suomi |
FI20 |
Åland |
SE11 |
Stockholm |
SE12 |
Östra Mellansverige |
SE21 |
Småland med öarna |
SE22 |
Sydsverige |
SE23 |
Västsverige |
SE31 |
Norra Mellansverige |
SE32 |
Mellersta Norrland |
SE33 |
Övre Norrland |
Następujące państwa trzecie lub ich części zostały ujęte w wykazie wyłącznie do celów informacyjnych:
BY |
Białoruś |
NO |
Norwegia |
RU |
Obwód archangielski |
RU |
Obwód kaliningradzki |
RU |
Republika Karelii |
RU |
Republika Komi |
RU |
Obwód leningradzki |
RU |
Obwód murmański |
RU |
Okręg nieniecki |
RU |
Obwód nowogrodzki |
RU |
Obwód pskowski |
RU |
Sankt Petersburg |
RU |
Obwód wołogodzki |
(Interreg V-B) OBSZAR KARAIBSKI
FR91 |
Guadeloupe/St Martin |
FR92 |
Martinique |
FR93 |
Guyane |
Następujące kraje i terytoria zamorskie (KTZ) oraz państwa trzecie lub ich części zostały ujęte w wykazie wyłącznie do celów informacyjnych:
AG |
Antigua i Barbuda |
AI |
Anguilla (KTZ) |
BQ |
Bonaire (KTZ) |
BQ |
Sint Eustatius (KTZ) |
BQ |
Saba (KTZ) |
CW |
Curaçao (KTZ) |
SX |
Sint Maarten (KTZ) |
AW |
Aruba (KTZ) |
BB |
Barbados |
BM |
Bermudy (KTZ) |
BS |
Bahamy |
BZ |
Belize |
CO |
Kolumbia |
CR |
Kostaryka |
CU |
Kuba |
DM |
Dominika |
DO |
Republika Dominikany |
GD |
Grenada |
GT |
Gwatemala |
GY |
Gujana |
HN |
Honduras |
HT |
Haiti |
JM |
Jamajka |
KN |
Saint Kitts i Nevis |
KY |
Kajmany (KTZ) |
LC |
Saint Lucia |
MS |
Montserrat (KTZ) |
MX |
Meksyk |
NI |
Nikaragua |
PA |
Panama |
PR |
Portoryko |
SR |
Surinam |
SV |
Salwador |
TC |
Wyspy Turks i Caicos (KTZ) |
TT |
Trynidad i Tobago |
VC |
Saint Vincent i Grenadyny |
VE |
Wenezuela |
VG |
Brytyjskie Wyspy Dziewicze (KTZ) |
BR |
Brazylia (wyłącznie stany Amapa, Para, Amazonas i Roraima) |
(Interreg V-B) EUROPA ŚRODKOWA
CZ01 |
Praha |
CZ02 |
Střední Čechy |
CZ03 |
Jihozápad |
CZ04 |
Severozápad |
CZ05 |
Severovýchod |
CZ06 |
Jihovýchod |
CZ07 |
Střední Morava |
CZ08 |
Moravskoslezsko |
DE11 |
Stuttgart |
DE12 |
Karlsruhe |
DE13 |
Freiburg |
DE14 |
Tübingen |
DE21 |
Oberbayern |
DE22 |
Niederbayern |
DE23 |
Oberpfalz |
DE24 |
Oberfranken |
DE25 |
Mittelfranken |
DE26 |
Unterfranken |
DE27 |
Schwaben |
DE30 |
Berlin |
DE40 |
Brandenburg |
DE80 |
Mecklenburg-Vorpommern |
DED2 |
Dresden |
DED4 |
Chemnitz |
DED5 |
Leipzig |
DEE0 |
Sachsen-Anhalt |
DEG0 |
Thüringen |
ITC1 |
Piemonte |
ITC2 |
Valle d'Aosta/Vallée d'Aoste |
ITC3 |
Liguria |
ITC4 |
Lombardia |
ITH1 |
Provincia Autonoma di Bolzano/Bozen |
ITH2 |
Provincia Autonoma di Trento |
ITH3 |
Veneto |
ITH4 |
Friuli-Venezia Giulia |
ITH5 |
Emilia-Romagna |
HR03 |
Jadranska Hrvatska |
HR04 |
Kontinentalna Hrvatska |
HU10 |
Közép-Magyarország |
HU21 |
Közép-Dunántúl |
HU22 |
Nyugat-Dunántúl |
HU23 |
Dél-Dunántúl |
HU31 |
Észak-Magyarország |
HU32 |
Észak-Alföld |
HU33 |
Dél-Alföld |
AT11 |
Burgenland (AT) |
AT12 |
Niederösterreich |
AT13 |
Wien |
AT21 |
Kärnten |
AT22 |
Steiermark |
AT31 |
Oberösterreich |
AT32 |
Salzburg |
AT33 |
Tirol |
AT34 |
Vorarlberg |
PL11 |
Łódzkie |
PL12 |
Mazowieckie |
PL21 |
Małopolskie |
PL22 |
Śląskie |
PL31 |
Lubelskie |
PL32 |
Podkarpackie |
PL33 |
Świętokrzyskie |
PL34 |
Podlaskie |
PL41 |
Wielkopolskie |
PL42 |
Zachodniopomorskie |
PL43 |
Lubuskie |
PL51 |
Dolnośląskie |
PL52 |
Opolskie |
PL61 |
Kujawsko-pomorskie |
PL62 |
Warmińsko-mazurskie |
PL63 |
Pomorskie |
SI01 |
Vzhodna Slovenija |
SI02 |
Zahodna Slovenija |
SK01 |
Bratislavský kraj |
SK02 |
Západné Slovensko |
SK03 |
Stredné Slovensko |
SK04 |
Východné Slovensko |
(Interreg V-B) OBSZAR DUNAJU
AT11 |
Burgenland (AT) |
AT12 |
Niederösterreich |
AT13 |
Wien |
AT21 |
Kärnten |
AT22 |
Steiermark |
AT31 |
Oberösterreich |
AT32 |
Salzburg |
AT33 |
Tirol |
AT34 |
Vorarlberg |
BG31 |
Северозападен (Severozapaden) |
BG32 |
Северен централен (Severen tsentralen) |
BG33 |
Североизточен (Severoiztochen) |
BG34 |
Югоизточен (Yugoiztochen) |
BG41 |
Югозападен (Yugozapaden) |
BG42 |
Южен централен (Yuzhen tsentralen) |
CZ01 |
Praha |
CZ02 |
Střední Čechy |
CZ03 |
Jihozápad |
CZ04 |
Severozápad |
CZ05 |
Severovýchod |
CZ06 |
Jihovýchod |
CZ07 |
Střední Morava |
CZ08 |
Moravskoslezsko |
DE11 |
Stuttgart |
DE12 |
Karlsruhe |
DE13 |
Freiburg |
DE14 |
Tübingen |
DE21 |
Oberbayern |
DE22 |
Niederbayern |
DE23 |
Oberpfalz |
DE24 |
Oberfranken |
DE25 |
Mittelfranken |
DE26 |
Unterfranken |
DE27 |
Schwaben |
HR03 |
Jadranska Hrvatska |
HR04 |
Kontinentalna Hrvatska |
HU10 |
Közép-Magyarország |
HU21 |
Közép-Dunántúl |
HU22 |
Nyugat-Dunántúl |
HU23 |
Dél-Dunántúl |
HU31 |
Észak-Magyarország |
HU32 |
Észak-Alföld |
HU33 |
Dél-Alföld |
RO11 |
Nord-Vest |
RO12 |
Centru |
RO21 |
Nord-Est |
RO22 |
Sud-Est |
RO31 |
Sud-Muntenia |
RO32 |
Bucureşti-Ilfov |
RO41 |
Sud-Vest Oltenia |
RO42 |
Vest |
SI01 |
Vzhodna Slovenija |
SI02 |
Zahodna Slovenija |
SK01 |
Bratislavský kraj |
SK02 |
Západné Slovensko |
SK03 |
Stredné Slovensko |
SK04 |
Východné Slovensko |
Następujące państwa trzecie lub ich części zostały ujęte w wykazie wyłącznie do celów informacyjnych:
BA |
Bośnia i Hercegowina |
ME |
Czarnogóra |
RS |
Serbia |
MD |
Mołdawia |
UA |
Obwód czerniowiecki |
UA |
Obwód iwanofrankiwski |
UA |
Obwód zakarpacki |
UA |
Obwód odeski |
(Interreg V-B) OBSZAR OCEANU INDYJSKIEGO
FR94 |
Réunion |
YT |
Mayotte |
Następujące kraje i terytoria zamorskie i państwa trzecie zostały ujęte w wykazie wyłącznie do celów informacyjnych:
KM |
Komory |
MG |
Madagaskar |
MU |
Mauritius |
SC |
Seszele |
ZA |
Republika Południowej Afryki |
TZ |
Tanzania |
MZ |
Mozambik |
KE |
Kenia |
IN |
Indie |
LK |
Sri Lanka |
MV |
Malediwy |
TF |
Francuskie Terytoria Południowe i Antarktyczne (KTZ) |
AU |
Australia |
(Wramach programu transgranicznego 2014TC16RFCB007) MAC (Madera-Azory-Wyspy Kanaryjskie)
ES70 |
Canarias |
PT20 |
Região Autónoma dos Açores |
PT30 |
Região Autónoma de Madeira |
Następujące państwa trzecie zostały ujęte w wykazie wyłącznie do celów informacyjnych:
CV |
Cape Verde |
MR |
Mauritania |
SN |
Senegal |
(Interreg V-B) OBSZAR ŚRÓDZIEMNOMORSKI (1)
EL 11 |
Ανατολική Μακεδονία, Θράκη (Anatoliki Makedonia, Thraki) |
EL12 |
Κεντρική Μακεδονία (Kentriki Makedonia) |
EL13 |
Δυτική Μακεδονία (Dytiki Makedonia) |
EL14 |
Θεσσαλία (Thessalia) |
EL21 |
Ήπειρος (Ipeiros) |
EL22 |
Ιόνια Νησιά (Ionia Nisia) |
EL23 |
Δυτική Ελλάδα (Dytiki Ellada) |
EL24 |
Στερεά Ελλάδα (Sterea Ellada) |
EL25 |
Πελοπόννησος (Peloponnisos) |
EL30 |
Αττική (Attiki) |
EL41 |
Βόρειο Αιγαίο (Voreio Aigaio) |
EL42 |
Νότιο Αιγαίο (Notio Aigaio) |
EL43 |
Κρήτη (Kriti) |
ES24 |
Aragón |
ES51 |
Cataluña |
ES52 |
Comunidad Valenciana |
ES53 |
Illes Balears |
ES61 |
Andalucía |
ES62 |
Región de Murcia |
ES63 |
Ciudad Autónoma de Ceuta |
ES64 |
Ciudad Autónoma de Melilla |
FR62 |
Midi-Pyrénées |
FR71 |
Rhône-Alpes |
FR81 |
Languedoc-Roussillon |
FR82 |
Provence-Alpes-Côte d'Azur |
FR83 |
Corse |
HR03 |
Jadranska Hrvatska |
HR04 |
Kontinentalna Hrvatska |
ITC1 |
Piemonte |
ITC2 |
Valle d'Aosta/Vallée d'Aoste |
ITC3 |
Liguria |
ITC4 |
Lombardia |
ITF1 |
Abruzzo |
ITF2 |
Molise |
ITF3 |
Campania |
ITF4 |
Puglia |
ITF5 |
Basilicata |
ITF6 |
Calabria |
ITG1 |
Sicilia |
ITG2 |
Sardegna |
ITH3 |
Veneto |
ITH4 |
Friuli-Venezia Giulia |
ITH5 |
Emilia-Romagna |
ITI1 |
Toscana |
ITI2 |
Umbria |
ITI3 |
Marche |
ITI4 |
Lazio |
CY00 |
Κύπρος (Kypros) |
MT00 |
Malta |
PT15 |
Algarve |
PT17 |
Lisboa |
PT18 |
Alentejo |
SI01 |
Vzhodna Slovenija |
SI02 |
Zahodna Slovenija |
Następujące państwa trzecie zostały ujęte w wykazie wyłącznie do celów informacyjnych:
AL |
Albania |
BA |
Bośnia i Hercegowina |
ME |
Czarnogóra |
(Interreg V-B) PÓŁNOCNE REGIONY PERYFERYJNE I ARKTYKA
IE01 |
Border, Midland and Western |
IE02 |
Southern and Eastern |
FI19 |
Länsi-Suomi |
FI1D |
Pohjois- ja Itä-Suomi |
SE32 |
Mellersta Norrland |
SE33 |
Övre Norrland |
UKM3 |
South Western Scotland |
UKM6 |
Highlands and Islands |
UKN0 |
Northern Ireland |
Następujące kraje i terytoria zamorskie i państwa trzecie lub ich części zostały ujęte w wykazie wyłącznie do celów informacyjnych:
FO |
Wyspy Owcze |
GL |
Grenlandia (KTZ) |
IS |
Islandia |
NO05 |
Vestlandet |
NO06 |
Trondelag |
NO07 |
Nord-Norge |
NO043 |
Rogaland |
SJ |
Svalbard i Jan Mayen |
(Interreg V-B) OBSZAR MORZA PÓŁNOCNEGO
BE21 |
Prov. Antwerpen |
BE23 |
Prov. Oost-Vlaanderen |
BE25 |
Prov. West-Vlaanderen |
DK01 |
Hovedstaden |
DK02 |
Sjælland |
DK03 |
Syddanmark |
DK04 |
Midtjylland |
DK05 |
Nordjylland |
DE50 |
Bremen |
DE60 |
Hamburg |
DE91 |
Braunschweig |
DE92 |
Hannover |
DE93 |
Lüneburg |
DE94 |
Weser-Ems |
DEF0 |
Schleswig-Holstein |
NL11 |
Groningen |
NL12 |
Friesland |
NL13 |
Drenthe |
NL21 |
Overijssel |
NL23 |
Flevoland |
NL32 |
Noord-Holland |
NL33 |
Zuid-Holland |
NL34 |
Zeeland |
SE22 |
Sydsverige (Skåne län) |
SE31 |
Norra Mellansverige (Värmlands län) |
SE21 |
Småland med öarna (Kronobergs län) |
SE23 |
Västsverige |
UKC1 |
Tees Valley and Durham |
UKC2 |
Northumberland and Tyne and Wear |
UKE1 |
East Yorkshire and Northern Lincolnshire |
UKE2 |
North Yorkshire |
UKE3 |
South Yorkshire |
UKE4 |
West Yorkshire |
UKF1 |
Derbyshire and Nottinghamshire |
UKF2 |
Leicestershire, Rutland and Northamptonshire |
UKF3 |
Lincolnshire |
UKH1 |
East Anglia |
UKH3 |
Essex |
UKJ4 |
Kent |
UKM5 |
North Eastern Scotland |
UKM2 |
Eastern Scotland |
UK M6 |
Highlands and Islands |
Następujące państwo trzecie zostało ujęte w wykazie wyłącznie do celów informacyjnych:
NO |
Norwegia |
(Interreg V-B) EUROPA PÓŁNOCNO-ZACHODNIA
BE10 |
Région de Bruxelles-Capitale/Brussels Hoofdstedelijk Gewest |
BE21 |
Prov. Antwerpen |
BE22 |
Prov. Limburg (BE) |
BE23 |
Prov. Oost-Vlaanderen |
BE24 |
Prov. Vlaams-Brabant |
BE25 |
Prov. West-Vlaanderen |
BE31 |
Prov. Brabant Wallon |
BE32 |
Prov. Hainaut |
BE33 |
Prov. Liège |
BE34 |
Prov. Luxembourg (BE) |
BE35 |
Prov. Namur |
DE11 |
Stuttgart |
DE12 |
Karlsruhe |
DE13 |
Freiburg |
DE14 |
Tübingen |
DE24 |
Oberfranken |
DE25 |
Mittelfranken |
DE26 |
Unterfranken |
DE27 |
Schwaben |
DE71 |
Darmstadt |
DE72 |
Gießen |
DE73 |
Kassel |
DEA1 |
Düsseldorf |
DEA2 |
Köln |
DEA3 |
Münster |
DEA4 |
Detmold |
DEA5 |
Arnsberg |
DEB1 |
Koblenz |
DEB2 |
Trier |
DEB3 |
Rheinhessen-Pfalz |
DEC0 |
Saarland |
FR10 |
Île de France |
FR21 |
Champagne-Ardenne |
FR22 |
Picardie |
FR23 |
Haute-Normandie |
FR24 |
Centre |
FR25 |
Basse-Normandie |
FR26 |
Bourgogne |
FR30 |
Nord-Pas-de-Calais |
FR41 |
Lorraine |
FR42 |
Alsace |
FR43 |
Franche-Comté |
FR51 |
Pays de la Loire |
FR52 |
Bretagne |
IE01 |
Border, Midland and Western |
IE02 |
Southern and Eastern |
LU00 |
Luxembourg |
NL21 |
Overijssel |
NL22 |
Gelderland |
NL23 |
Flevoland |
NL31 |
Utrecht |
NL32 |
Noord-Holland |
NL33 |
Zuid-Holland |
NL34 |
Zeeland |
NL41 |
Noord-Brabant |
NL42 |
Limburg (NL) |
UKC1 |
Tees Valley and Durham |
UKC2 |
Northumberland and Tyne and Wear |
UKD1 |
Cumbria |
UKD6 |
Cheshire |
UKD3 |
Greater Manchester |
UKD4 |
Lancashire |
UKD7 |
Merseyside |
UKE1 |
East Yorkshire and Northern Lincolnshire |
UKE2 |
North Yorkshire |
UKE3 |
South Yorkshire |
UKE4 |
West Yorkshire |
UKF1 |
Derbyshire and Nottinghamshire |
UKF2 |
Leicestershire, Rutland and Northamptonshire |
UKF3 |
Lincolnshire |
UKG1 |
Herefordshire, Worcestershire and Warwickshire |
UKG2 |
Shropshire and Staffordshire |
UKG3 |
West Midlands |
UKH1 |
East Anglia |
UKH2 |
Bedfordshire and Hertfordshire |
UKH3 |
Essex |
UKI1 |
Inner London |
UKI2 |
Outer London |
UKJ1 |
Berkshire, Buckinghamshire and Oxfordshire |
UKJ2 |
Surrey, East and West Sussex |
UKJ3 |
Hampshire and Isle of Wight |
UKJ4 |
Kent |
UKK1 |
Gloucestershire, Wiltshire and Bristol/Bath area |
UKK2 |
Dorset and Somerset |
UKK3 |
Cornwall and Isles of Scilly |
UKK4 |
Devon |
UKL1 |
West Wales and The Valleys |
UKL2 |
East Wales |
UKM5 |
North Eastern Scotland |
UKM2 |
Eastern Scotland |
UKM3 |
South Western Scotland |
UKM6 |
Highlands and Islands |
UKN0 |
Northern Ireland |
Następujące państwo trzecie zostało ujęte w wykazie wyłącznie do celów informacyjnych:
CH |
Szwajcaria |
(Interreg V-B) AMAZONIA
FR93 |
Guyane |
Następujące państwa trzecie lub ich części zostały ujęte w wykazie wyłącznie do celów informacyjnych:
BR |
Brazylia (wyłącznie stany Amapa, Para i Amazonas) |
SR |
Surinam |
GY |
Gujana |
(Interreg V-B) EUROPA POŁUDNIOWO-ZACHODNIA (2)
ES11 |
Galicia |
ES12 |
Principado de Asturias |
ES13 |
Cantabria |
ES21 |
País Vasco |
ES22 |
Comunidad Foral de Navarra |
ES23 |
La Rioja |
ES24 |
Aragón |
ES30 |
Comunidad de Madrid |
ES41 |
Castilla y León |
ES42 |
Castilla-La Mancha |
ES43 |
Extremadura |
ES51 |
Cataluña |
ES52 |
Comunidad Valenciana |
ES53 |
Illes Balears |
ES61 |
Andalucía |
ES62 |
Región de Murcia |
ES63 |
Ciudad Autónoma de Ceuta |
ES64 |
Ciudad Autónoma de Melilla |
FR53 |
Poitou-Charentes |
FR61 |
Aquitaine |
FR62 |
Midi-Pyrénées |
FR63 |
Limousin |
FR72 |
Auvergne |
FR81 |
Languedoc-Roussillon |
PT11 |
Norte |
PT15 |
Algarve |
PT16 |
Centro (PT) |
PT17 |
Lisboa |
PT18 |
Alentejo |
Następujące państwo trzecie zostało ujęte w wykazie wyłącznie do celów informacyjnych:
AD |
Andora |
(Interreg V-B) OBSZAR BAŁKAŃSKO-ŚRÓDZIEMNOMORSKI
BG31 |
Северозападен (Severozapaden) |
BG32 |
Северен централен (Severen tsentralen) |
BG33 |
Североизточен (Severoiztochen) |
BG34 |
Югоизточен (Yugoiztochen) |
BG41 |
Югозападен (Yugozapaden) |
BG42 |
Южен централен (Yuzhen tsentralen) |
EL11 |
Ανατολική Μακεδονία, Θράκη (Anatoliki Makedonia, Thraki) |
EL12 |
Κεντρική Μακεδονία (Kentriki Makedonia) |
EL13 |
Δυτική Μακεδονία (Dytiki Makedonia) |
EL14 |
Θεσσαλία (Thessalia) |
EL21 |
Ήπειρος (Ipeiros) |
EL22 |
Ιόνια Νησιά (Ionia Nisia) |
EL23 |
Δυτική Ελλάδα (Dytiki Ellada) |
EL24 |
Στερεά Ελλάδα (Sterea Ellada) |
EL25 |
Πελοπόννησος (Peloponnisos) |
EL30 |
Αττική (Attiki) |
EL41 |
Βόρειο Αιγαίο (Voreio Aigaio) |
EL42 |
Νότιο Αιγαίο (Notio Aigaio) |
EL43 |
Κρήτη (Kriti) |
CY00 |
Κύπρος (Kýpros) |
Następujące państwa trzecie zostały ujęte w wykazie wyłącznie do celów informacyjnych:
MK |
Była jugosłowiańska republika Macedonii |
AL |
Albania |
(1) Obszar ten obejmuje również Gibraltar.
(2) Obszar ten obejmuje również Gibraltar.
24.6.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 183/135 |
DECYZJA KOMISJI
z dnia 23 czerwca 2014 r.
w sprawie dodatkowych historycznych emisji lotniczych i dodatkowych uprawnień do emisji lotniczych, mająca na celu uwzględnienie przystąpienia Chorwacji do Unii Europejskiej
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(2014/389/UE)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając Akt przystąpienia Chorwacji (1), w szczególności jego załącznik V sekcja 10 rozdział I pkt 1 lit. a),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W sekcji 10 rozdział I pkt 1 lit. a) załącznika V do Aktu przystąpienia Chorwacji, ppkt (i) dotyczący włączenia wszystkich lotów pomiędzy dwoma lotniskami znajdującymi się na terytorium Chorwacji oraz wszystkich lotów pomiędzy lotniskiem znajdującym się na terytorium Chorwacji a lotniskiem znajdującym się w państwie spoza EOG (zwanych dalej „dodatkowymi działaniami lotniczymi”) stanowi, że na zasadzie odstępstwa od art. 3c ust. 2 dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (2), okres, o którym mowa w art. 13 ust. 1 tej dyrektywy, rozpoczynający się w dniu 1 stycznia 2013 r., w odniesieniu do dodatkowych działań lotniczych rozpoczyna się w dniu 1 stycznia 2014 r. |
(2) |
Zgodnie z sekcją 10 rozdział I pkt 1 lit. a) ppkt (ii) załącznika V do Aktu przystąpienia Chorwacji, na zasadzie odstępstwa od art. 3c ust. 4 dyrektywy 2003/87/WE i w ramach procedury, o której mowa w tym przepisie, w okresie sześciu miesięcy od dnia przystąpienia Komisja podejmie decyzję w sprawie historycznych emisji lotniczych w odniesieniu do dodatkowych działań lotniczych. |
(3) |
Całkowita liczba uprawnień, które mają zostać przyznane operatorom statków powietrznych, została określona jako procentowa wartość historycznych emisji lotniczych. W art. 3 lit. s) dyrektywy 2003/87/WE „historyczne emisje lotnicze” zdefiniowano jako średnią rocznych emisji w latach kalendarzowych: 2004, 2005 i 2006, pochodzących ze statków powietrznych wykonujących działania lotnicze wymienione w załączniku I do tej dyrektywy. Artykuł 3c ust. 2 tej dyrektywy stanowi, że łączna liczba przydziałów, które zostaną przyznane operatorom statków powietrznych, powinna być obliczona na podstawie tej historycznej średniej. |
(4) |
W obliczaniu historycznych emisji lotniczych dla dodatkowych działań lotniczych Komisji udzielał pomocy EUROCONTROL zgodnie z art. 18b dyrektywy 2003/87/WE. Za najlepsze dostępne dane do obliczenia historycznych emisji uznano informacje o ruchu lotniczym zawarte w bazach danych Centralnego Biura Opłat Trasowych i Centralnej Jednostki Zarządzania Ruchem Lotniczym organizacji EUROCONTROL. Bazy te zawierają informacje na temat rzeczywistej długości trasy każdego lotu. Następnie obliczono emisje dla poszczególnych lotów za pomocą metod „Abatement of Nuisances Caused by Air Transport 3” i „Calculation of Emissions by Selective Equivalence”. Skuteczność tych metod obliczania emisji historycznych podniesiono dzięki wykorzystaniu informacji na temat rzeczywistego zużycia paliwa dostarczonych dobrowolnie przez reprezentatywną liczbę operatorów statków powietrznych w celu potwierdzenia wyników. |
(5) |
Roczne emisje z dodatkowych działań lotniczych w roku kalendarzowym 2004, pochodzące ze statków powietrznych wykonujących działania lotnicze wymienione w załączniku I do dyrektywy 2003/87/WE, zostały oszacowane na 114 024 ton CO2. Roczne emisje w roku kalendarzowym 2005, pochodzące z takich statków powietrznych, zostały oszacowane na 126 827 ton CO2, zaś roczne emisje w roku kalendarzowym 2006, pochodzące z takich statków powietrznych, zostały oszacowane na 127 120 ton CO2. Historyczne emisje lotnicze wynoszą 122 657 ton CO2. |
(6) |
Na podstawie sekcji 10 rozdział I pkt 1 lit. a) ppkt (viii) załącznika V do Aktu przystąpienia Chorwacji — na zasadzie odstępstwa od art. 3e ust. 3 lit. d) dyrektywy 2003/87/WE — w odniesieniu do dodatkowych działań lotniczych liczbę przydziałów, które mają zostać przyznane nieodpłatnie, oblicza się przez pomnożenie wzorca porównawczego określonego w art. 3e ust. 3 lit. e) tej dyrektywy przez sumę tonokilometrów podanych we wnioskach przedłożonych Komisji zgodnie z sekcją 10 rozdział I pkt 1 lit. a) ppkt (vi) załącznika V do Aktu przystąpienia Chorwacji. |
(7) |
Komisja dokonała analizy wniosków dotyczących dodatkowych działań lotniczych, złożonych przez Chorwację zgodnie z sekcją 10 rozdział I pkt 1 lit. a) ppkt (vi) załącznika V do Aktu przystąpienia Chorwacji oraz obliczeń historycznych emisji lotniczych w odniesieniu do dodatkowych działań lotniczych, przedstawionych przez EUROCONTROL i stwierdziła, że wzorzec porównawczy określony w art. 3e ust. 3 lit. e) dyrektywy 2003/87/WE nie powinien podlegać jednolitemu współczynnikowi korygującemu, o którym mowa w sekcji 10 rozdział I pkt 1 lit. a) ppkt (viii) załącznika V do Aktu przystąpienia Chorwacji. |
(8) |
Zgodnie z sekcją 10 rozdział I pkt 1 lit. a) ppkt (iii) załącznika V do Aktu przystąpienia Chorwacji, na zasadzie odstępstwa od art. 3d ust. 2 dyrektywy 2003/87/WE od dnia 1 stycznia 2014 r. odsetek przydziałów, które mają zostać rozdzielone w drodze sprzedaży aukcyjnej w odniesieniu do dodatkowych działań lotniczych, jest równy części przydziałów pozostałych po obliczeniu liczby przydziałów, które mają zostać przyznane nieodpłatnie na podstawie art. 3e ust. 3 lit. d), i liczby przydziałów, które mają zostać przeznaczone do specjalnej rezerwy na mocy art. 3f tej dyrektywy. |
(9) |
Środki przewidziane w niniejszej decyzji zostały rozpatrzone przez Komitet ds. Zmian Klimatu, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Dodatkowe historyczne emisje lotnicze dla dodatkowych działań lotniczych wynoszą 122 657 ton CO2.
Artykuł 2
Ogólnounijna liczba uprawnień dla dodatkowych działań lotniczych, odnosząca się do każdego roku w okresie od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2020 r., wynosi 116 524.
Artykuł 3
Wyniki obliczeń dotyczących liczby uprawnień, które mają zostać przydzielone dla dodatkowych działań lotniczych zgodnie ze wzorcem porównawczym, o którym mowa w art. 3e ust. 3 lit. e) dyrektywy 2003/87/WE, zaokrągla się w dół do najbliższego pełnego uprawnienia.
Artykuł 4
Ogólnounijna liczba uprawnień, które mają zostać przydzielone nieodpłatnie dla dodatkowych działań lotniczych, odnosząca się do każdego roku w okresie od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2020 r., wynosi 41 584.
Artykuł 5
Dodatkowa ogólnounijna łączna liczba uprawnień, które mają zostać przeznaczone do specjalnej rezerwy, wynosi 3 495.
Artykuł 6
Dodatkowa ogólnounijna liczba uprawnień do emisji lotniczych, które mają zostać rozdzielone w drodze sprzedaży aukcyjnej, odnosząca się do każdego roku w okresie od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2020 r., wynosi 71 445.
Artykuł 7
Niniejsza decyzja wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Sporządzono w Brukseli dnia 23 czerwca 2014 r.
W imieniu Komisji
José Manuel BARROSO
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 112 z 24.4.2012, s. 6.
(2) Dyrektywa 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiająca system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniająca dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz.U. L 275 z 25.10.2003, s. 32).