DECYZJA RADY

z dnia 13 maja 2014 r.

w sprawie zawarcia w imieniu Unii Europejskiej Protokołu między Unią Europejską a Związkiem Komorów ustalającego uprawnienia do połowów i rekompensatę finansową przewidziane w obowiązującej Strony umowie o partnerstwie w sektorze rybołówstwa

(2014/369/UE)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 43 w związku z art. 218 ust. 6 lit. a) i art. 218 ust. 7,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

uwzględniając zgodę Parlamentu Europejskiego,

a także mając na uwadze, co następuje:

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Protokół między Unią Europejską a Związkiem Komorów ustalający uprawnienia do połowów i rekompensatę finansową przewidziane w Umowie o partnerstwie w sprawie rybołówstwa między Wspólnotą Europejską a Związkiem Komorów (zwany dalej „protokołem”) zostaje niniejszym zatwierdzony w imieniu Unii Europejskiej (3).

Artykuł 2

Przewodniczący Rady dokonuje w imieniu Unii Europejskiej powiadomienia przewidzianego w art. 14 protokołu.

Artykuł 3

Z zastrzeżeniem postanowień załącznika i zawartych w nim warunków Komisja jest upoważniona do zatwierdzania w imieniu Unii Europejskiej zmian wprowadzanych do protokołu przez wspólny komitet.

Artykuł 4

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1563/2006 z dnia 5 października 2006 r. w sprawie zawarcia Umowy o partnerstwie w sektorze rybołówstwa między Wspólnotą Europejską a Związkiem Komorów (Dz.U. L 290 z 20.10.2006, s. 6).

(2)  Decyzja Rady 2013/786/UE z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie podpisania w imieniu Unii Europejskiej i tymczasowego stosowania Protokołu między Unią Europejską a Związkiem Komorów ustalającego uprawnienia do połowów i rekompensatę finansową przewidziane w obowiązującej Strony umowie o partnerstwie w sektorze rybołówstwa (Dz.U. L 349 z 21.12.2013, s. 4).

(3)  Protokół został opublikowany w Dz.U. L 349 z 21.12.2013, s. 5 wraz z decyzją w sprawie jego podpisania.

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE RADY (UE) NR 663/2014

z dnia 5 czerwca 2014 r.

zmieniające załączniki A, B i C do rozporządzenia (WE) nr 1346/2000 w sprawie postępowania upadłościowego

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1346/2000 z dnia 29 maja 2000 r. w sprawie postępowania upadłościowego (1), w szczególności jego art. 45,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Tekst załączników A, B i C do rozporządzenia (WE) nr 1346/2000 zastępuje się tekstem znajdującym się odpowiednio w załącznikach I, II i III do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(1)  Dz.U. L 160 z 30.6.2000, s. 1.

ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) NR 664/2014

z dnia 18 grudnia 2013 r.

uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w odniesieniu do ustanowienia symboli unijnych dotyczących chronionych nazw pochodzenia, chronionych oznaczeń geograficznych i gwarantowanych tradycyjnych specjalności oraz w odniesieniu do niektórych zasad dotyczących pochodzenia paszy i surowców, niektórych przepisów proceduralnych i niektórych dodatkowych przepisów przejściowych

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych (1), w szczególności jego art. 5 ust. 4 akapit pierwszy i drugi, art. 12 ust. 7 akapit pierwszy, art. 16 ust. 2, art. 19 ust. 2 akapit pierwszy, art. 23 ust. 4 akapit pierwszy, art. 25 ust. 3, art. 49 ust. 7 akapit pierwszy, art. 51 ust. 6 akapit pierwszy, art. 53 ust. 3 akapit pierwszy oraz art. 54 ust. 2 akapit pierwszy,

a także mając na uwadze, co następuje:

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Szczegółowe przepisy dotyczące pochodzenia paszy i surowców

1.   Do celów art. 5 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 pasza pochodzi w całości z określonego obszaru geograficznego powiązanego z produktami pochodzenia zwierzęcego, których nazwa jest zarejestrowana jako chroniona nazwa pochodzenia.

W zakresie, w jakim zapewnienie pochodzenia paszy w całości z określonego obszaru geograficznego nie jest technicznie wykonalne, można dodać paszę pochodzącą spoza tego obszaru, pod warunkiem że nie ma to wpływu na jakość produktu lub jego cechy charakterystyczne wynikające zasadniczo ze związku ze środowiskiem geograficznym. Udział paszy pochodzącej spoza określonego obszaru geograficznego w żadnym przypadku nie przekracza w danym roku 50 % suchej masy.

2.   Wszelkie ograniczenia dotyczące pochodzenia surowców określone w specyfikacji produktu w przypadku produktu, którego nazwa jest zarejestrowana jako chronione oznaczenie geograficzne, muszą być uzasadnione w odniesieniu do związku, o którym mowa w art. 7 ust. 1 lit. f) ppkt (ii) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012.

Artykuł 2

Symbole unijne

Symbole unijne, o których mowa w art. 12 ust. 2 i art. 23 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, ustanawia się, jak określono w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 3

Ograniczenia specyfikacji produktów w przypadku gwarantowanych tradycyjnych specjalności

Specyfikacja produktu, o której mowa w art. 19 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, jest zwięzła i nie przekracza 5 000 słów, z wyjątkiem należycie uzasadnionych przypadków.

Artykuł 4

Zasady przeprowadzania krajowych procedur sprzeciwu w odniesieniu do wspólnych wniosków

W przypadku wspólnych wniosków, o których mowa w art. 49 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, odpowiednie krajowe procedury sprzeciwu przeprowadza się we wszystkich zainteresowanych państwach członkowskich.

Artykuł 5

Obowiązek zawiadomienia o porozumieniu w ramach procedury sprzeciwu

Gdy w następstwie konsultacji, o których mowa w art. 51 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, zainteresowane strony osiągają porozumienie, organy państwa członkowskiego lub państwa trzeciego, z którego pochodzi wniosek, zawiadamiają Komisję o wszystkich czynnikach, które umożliwiły osiągnięcie tego porozumienia, w tym o opiniach wnioskodawcy i organów państwa członkowskiego lub państwa trzeciego lub innych osób fizycznych lub prawnych, które wniosły sprzeciw.

Artykuł 6

Zmiany w specyfikacji produktu

1.   Określony w art. 53 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 wniosek o zatwierdzenie zmiany w specyfikacji produktu, która nie jest nieznaczna, zawiera wyczerpujący opis i szczegółowe uzasadnienie w odniesieniu do każdej zmiany. W odniesieniu do każdej zmiany opis zawiera szczegółowe porównanie pierwotnej specyfikacji produktu oraz w stosownych przypadkach pierwotnego jednolitego dokumentu z proponowaną wersją zawierającą zmiany.

Wniosek ten jest kompletny. Zawiera on wszystkie zmiany w specyfikacji produktu oraz w stosownych przypadkach jednolitego dokumentu, których zatwierdzenie jest przedmiotem tego wniosku.

Wniosek o zmianę, która nie jest nieznaczna, niezgodny z wymogami akapitu pierwszego i drugiego, nie jest dopuszczalny. W przypadku uznania wniosku za niedopuszczalny Komisja informuje o tym wnioskodawcę.

Zatwierdzenie przez Komisję wniosku o zmianę, która nie jest nieznaczna, obejmuje wyłącznie zmiany zawarte w samym wniosku.

2.   Wnioski o zatwierdzenie nieznacznej zmiany w specyfikacji produktu odnoszącej się do chronionych nazw pochodzenia lub chronionych oznaczeń geograficznych składa się do organów państwa członkowskiego właściwego dla obszaru geograficznego objętego nazwą lub oznaczeniem. Wnioski o zatwierdzenie nieznacznej zmiany w specyfikacji produktu odnoszącej się do gwarantowanych tradycyjnych specjalności składa się do organów państwa członkowskiego, w którym dana grupa ma swoją siedzibę. Jeżeli wniosek o zmianę w specyfikacji produktu nie pochodzi od grupy, która złożyła wniosek o rejestrację nazwy lub nazw produktu określonego w specyfikacji, państwo członkowskie umożliwia tej grupie przedstawienie uwag na temat wniosku, jeżeli grupa ta nadal istnieje. Jeżeli państwo członkowskie uznaje, że wymagania określone w rozporządzeniu (UE) nr 1151/2012 i w przepisach przyjętych na podstawie tego rozporządzenia są spełnione, może przekazać dokumentację wniosku o zatwierdzenie nieznacznej zmiany do Komisji. Wnioski o zatwierdzenie nieznacznej zmiany w specyfikacji produktu odnoszącej się do produktów pochodzących z państw trzecich mogą być składane przez grupę mającą uzasadniony interes bezpośrednio do Komisji lub za pośrednictwem organów danego państwa trzeciego.

Wniosek o zatwierdzenie nieznacznej zmiany zawiera wyłącznie propozycje nieznacznych zmian w rozumieniu art. 53 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012. We wniosku opisuje się te nieznaczne zmiany, umieszcza się podsumowanie powodów tych zmian i wykazuje się, że proponowane zmiany można faktycznie uznać za nieznaczne zgodnie z art. 53 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012. W odniesieniu do każdej zmiany wniosek ten zawiera porównanie pierwotnej specyfikacji produktu oraz w stosownych przypadkach pierwotnego jednolitego dokumentu z proponowanymi wersjami zawierającymi zmiany. Wniosek ten jest kompletny i zawiera wszystkie zmiany specyfikacji produktu oraz w stosownych przypadkach jednolitego dokumentu, których zatwierdzenie jest przedmiotem tego wniosku.

Nieznaczne zmiany, o których mowa w art. 53 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, uznaje się za zatwierdzone, jeżeli Komisja nie przekaże wnioskodawcy przeciwnej informacji w terminie trzech miesięcy od otrzymania wniosku.

Wniosek o zatwierdzenie nieznacznej zmiany niezgodny z wymogami akapitu drugiego niniejszego ustępu nie jest dopuszczalny. W odniesieniu do takich wniosków nie stosuje się zasady domniemanej zgody, o której mowa w akapicie trzecim niniejszego ustępu. W przypadku uznania wniosku za niedopuszczalny Komisja informuje o tym wnioskodawcę w terminie trzech miesięcy od otrzymania wniosku.

Komisja podaje do wiadomości publicznej zatwierdzoną nieznaczną zmianę specyfikacji produktu, która nie pociąga za sobą zmiany elementów, o których mowa w art. 50 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012.

3.   Procedury ustanowionej w art. 49–52 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 nie stosuje się do zmian dotyczących tymczasowej zmiany specyfikacji produktu wynikającej z nałożenia obowiązkowych środków sanitarnych i fitosanitarnych przez organy publiczne lub związanej z katastrofami naturalnymi lub niekorzystnymi warunkami pogodowymi formalnie uznanymi przez właściwe organy.

Informacje o tych zmianach wraz z uzasadnieniem przekazuje się Komisji nie później niż dwa tygodnie po ich zatwierdzeniu. Informacje o tymczasowych zmianach specyfikacji produktu odnoszącej się do chronionych nazw pochodzenia lub chronionych oznaczeń geograficznych przekazują Komisji organy państwa członkowskiego, z którego obszarem geograficznym związana jest nazwa lub oznaczenie. Informacje o tymczasowych zmianach specyfikacji produktu odnoszącej się do gwarantowanych tradycyjnych specjalności przekazują Komisji organy państwa członkowskiego, w którym dana grupa ma swoją siedzibę. Informacje o tymczasowych zmianach dotyczących produktów pochodzących z państw trzecich przekazuje Komisji grupa mająca uzasadniony interes lub organy tego państwa trzeciego. Państwa członkowskie publikują tymczasowe zmiany specyfikacji produktu. Przekazując informacje dotyczące tymczasowej zmiany specyfikacji produktu odnoszącej się do chronionej nazwy pochodzenia lub chronionego oznaczenia geograficznego, państwa członkowskie przesyłają jedynie odesłanie do publikacji. Przekazując informacje dotyczące tymczasowej zmiany specyfikacji produktu odnoszącej się do gwarantowanej tradycyjnej specjalności, przesyłają one opublikowaną tymczasową zmianę specyfikacji produktu. Przekazując informacje dotyczące produktów pochodzących z państw trzecich, do Komisji przesyła się zatwierdzone tymczasowe zmiany specyfikacji produktu. Przekazując informacje o tymczasowych zmianach, państwa członkowskie i państwa trzecie zawsze dostarczają dowody wprowadzenia środków sanitarnych i fitosanitarnych oraz kopię aktu uznającego katastrofy naturalne lub niekorzystne warunki pogodowe. Komisja podaje te zmiany do wiadomości publicznej.

Artykuł 7

Cofnięcie rejestracji

1.   Procedurę ustanowioną w art. 49–52 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 stosuje się odpowiednio do cofnięcia rejestracji, o którym mowa w art. 54 ust. 1 akapit pierwszy i drugi tego rozporządzenia.

2.   Państwom członkowskim zezwala się na złożenie wniosku o cofnięcie rejestracji z ich własnej inicjatywy na podstawie art. 54 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia (UE) nr 1151/2012.

3.   Wniosek o cofnięcie rejestracji podaje się do wiadomości publicznej na podstawie art. 50 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 1151/2012.

4.   Uzasadnione oświadczenia o sprzeciwie w odniesieniu do cofnięcia rejestracji są dopuszczalne jedynie, jeżeli jest w nich wykazana ciągła zależność handlowa zainteresowanej osoby od zarejestrowanej nazwy.

Artykuł 8

Przepisy przejściowe

1.   W odniesieniu do chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych zarejestrowanych przed dniem 31 marca 2006 r. Komisja na wniosek państwa członkowskiego publikuje w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej jednolity dokument przedłożony przez to państwo członkowskie. Publikacji tej towarzyszy odesłanie do publikacji specyfikacji produktu.

2.   Do dnia 3 stycznia 2016 r. stosuje się następujące zasady:

Artykuł 9

Uchylenie

Rozporządzenia (WE) nr 1898/2006 i (WE) nr 1216/2007 tracą moc.

Artykuł 10

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Art. 5 stosuje się jedynie do procedur sprzeciwu, w przypadku których w dniu wejścia w życia niniejszego rozporządzenia nie upłynął trzymiesięczny okres ustanowiony w art. 51 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia (UE) nr 1151/2012.

(1)  Dz.U. L 343 z 14.12.2012, s. 1.

(2)  Dz.U. L 93 z 31.3.2006, s. 1.

(3)  Dz.U. L 93 z 31.3.2006, s. 12.

(4)  Dz.U. L 369 z 23.12.2006, s. 1.

(5)  Dz.U. L 275 z 19.10.2007, s. 3.

ZAŁĄCZNIK

Symbol unijny „Chroniona nazwa pochodzenia”

Symbol unijny „Chronione oznaczenie geograficzne”

Symbol unijny „Gwarantowana tradycyjna specjalność”

ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) NR 665/2014

z dnia 11 marca 2014 r.

uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w odniesieniu do warunków używania stosowanego fakultatywnie określenia jakościowego „produkt górski”

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych (1), w szczególności jego art. 31 ust. 3 i 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Produkty pochodzenia zwierzęcego

1.   Określenie „produkt górski” może być stosowane w odniesieniu do produktów wytwarzanych przez zwierzęta na obszarach górskich w rozumieniu art. 31 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 i przetwarzanych na takich obszarach.

2.   Określenie „produkt górski” może być stosowane w odniesieniu do produktów wytwarzanych przez zwierzęta hodowane przez co najmniej ostatnie dwie trzecie ich życia na tych obszarach górskich, jeżeli produkty są przetwarzane na takich obszarach.

3.   W drodze odstępstwa od ust. 2 określenie „produkt górski” może być stosowane w odniesieniu do produktów wytwarzanych przez zwierzęta wypasane sezonowo, które były hodowane przez co najmniej jedną czwartą życia w ramach wypasu sezonowego na pastwiskach na obszarach górskich.

Artykuł 2

Pasze

1.   Do celów art. 31 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 pasze dla zwierząt gospodarskich uznaje się za pochodzące zasadniczo z obszarów górskich, jeżeli proporcja spożywanego przez zwierzęta rocznie pożywienia, które nie może być produkowane na obszarach górskich, wyrażona jako procent suchej masy, nie przekracza 50 %, a w przypadku przeżuwaczy, 40 %.

2.   W drodze odstępstwa od ust. 1, w odniesieniu do trzody chlewnej, proporcja pasz, które nie mogą być produkowane na obszarach górskich, wyrażona jako procent suchej masy, nie przekracza 75 % rocznie spożywanego pożywienia zwierząt.

3.   Ustępu 1 nie stosuje się do pasz dla zwierząt wypasanych sezonowo, o których mowa w art. 1 ust. 3, gdy są one hodowane poza obszarami górskimi.

Artykuł 3

Produkty pszczelarstwa

1.   Określenie „produkt górski” może być stosowane w odniesieniu do produktów pszczelarstwa, jeżeli pszczoły zebrały nektar i pyłek wyłącznie na obszarach górskich.

2.   W drodze odstępstwa od art. 31 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, cukier do karmienia pszczół nie musi pochodzić z obszarów górskich.

Artykuł 4

Produkty pochodzenia roślinnego

W drodze odstępstwa od art. 31 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 określenie „produkt górski” może być stosowane w odniesieniu do produktów pochodzenia roślinnego tylko wtedy, gdy roślina jest uprawiana na obszarach górskich, jak określono w art. 31 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012.

Artykuł 5

Składniki

Przy zastosowaniu w produktach, o których mowa w art. 1 i 4, następujące składniki mogą pochodzić spoza obszarów górskich, pod warunkiem że nie stanowią one więcej niż 50 % łącznej wagi składników:

Artykuł 6

Operacje przetwarzania dokonywane poza obszarami górskimi

1.   W drodze odstępstwa od art. 31 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 oraz art. 1 ust. 1 i 2 niniejszego rozporządzenia, następujące operacje przetwarzania mogą odbywać się poza obszarami górskimi, pod warunkiem że odległość od obszarów górskich nie przekracza 30 km:

2.   W odniesieniu do produktów przetworzonych na ich własnym terytorium państwa członkowskie mogą określić, że odstępstwo w ust. 1 lit. a) nie będzie mieć zastosowania lub że zakłady przetwórcze muszą znajdować się w odległości, którą należy określić, mniejszej niż 30 km od odnośnych obszarów górskich.

Artykuł 7

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(1)  Dz.U. L 343 z 14.12.2012, s. 1.

ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) NR 666/2014

z dnia 12 marca 2014 r.

ustanawiające wymogi materialne dotyczące unijnego systemu wykazów i uwzględniające zmiany współczynników ocieplenia globalnego oraz uzgodnione na szczeblu międzynarodowym wytyczne na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady(UE) nr 525/2013

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 525/2013 z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie mechanizmu monitorowania i sprawozdawczości w zakresie emisji gazów cieplarnianych oraz zgłaszania innych informacji na poziomie krajowym i unijnym, mających znaczenie dla zmiany klimatu, oraz uchylające decyzję nr 280/2004/WE (1), w szczególności jego art. 6 ust. 2 i art. 7 ust. 6 lit. b),

a także mając na uwadze, co następuje:

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Przedmiot

1.   Unijny wykaz gazów cieplarnianych jest sumą emisji gazów cieplarnianych państw członkowskich według ich źródeł oraz usuwania przez pochłaniacze na terytorium Unii Europejskiej zgodnie z art. 52 Traktatu o Unii Europejskiej i jest ustalany na podstawie wykazów gazów cieplarnianych państw członkowskich, zgłoszonych na podstawie art. 7 rozporządzenia (UE) nr 525/2013 w odniesieniu do pełnych szeregów czasowych lat objętych wykazem.

2.   Niniejsze rozporządzenie określa zasady w zakresie wymogów dotyczących unijnego systemu wykazów, dalej doprecyzowuje zasady dotyczące przygotowywania i prowadzenia unijnego wykazu gazów cieplarnianych, w tym zasady współpracy z państwami członkowskimi w ramach rocznej procedury sprawozdawczości i przeglądu wykazu w ramach Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC).

3.   Niniejsze rozporządzenie określa także zasady w odniesieniu do wartości współczynnika ocieplenia globalnego i uzgodnionych na szczeblu międzynarodowym wytycznych dotyczących wykazów, które to wytyczne mają być stosowane przez państwa członkowskie i Komisję do ustalania i zgłaszania wykazu gazów cieplarnianych.

Artykuł 2

Unijny wykaz gazów cieplarnianych

1.   Przy przygotowywaniu unijnego wykazu gazów cieplarnianych i prowadzeniu go Komisja dąży do zapewnienia:

2.   Komisja i państwa członkowskie dokładają starań, aby zwiększyć porównywalność wykazów emisji gazów cieplarnianych państw członkowskich;

Artykuł 3

Program zapewniania jakości i kontroli jakości unijnego wykazu gazów cieplarnianych

1.   Unijny program zapewniania jakości i kontroli jakości, o którym mowa w art. 6 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 525/2013, uzupełnia programy zapewniania jakości i kontroli jakości realizowane przez państwa członkowskie.

2.   Państwa członkowskie zapewniają jakość danych dotyczących działalności, wskaźników emisji i innych parametrów wykorzystanych w ich krajowych wykazach gazów cieplarnianych, w tym poprzez stosowanie art. 6 i 7.

3.   Państwa członkowskie dostarczają Komisji i Europejskiej Agencji Środowiska wszelkie istotne informacje ze swoich archiwów ustanowionych oraz prowadzonych zgodnie z pkt 16 lit. a) załącznika do decyzji 19/CMP.1 Konferencji Stron UNFCCC służącej jako spotkanie stron protokołu z Kioto, jeżeli są one wymagane w trakcie przeglądu UNFCCC unijnego wykazu gazów cieplarnianych.

Artykuł 4

Uzupełnianie luk

1.   Oszacowania Komisji dotyczące brakujących danych w wykazie gazów cieplarnianych państwa członkowskiego, o których mowa w art. 9 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 525/2013, są oparte na następujących metodach i danych:

2.   Komisja przygotowuje oszacowania, o których mowa w ust. 1, do dnia 31 marca roku sprawozdawczego w porozumieniu z zainteresowanym państwem członkowskim.

3.   Zainteresowane państwo członkowskie wykorzystuje oszacowania, o których mowa w ust. 1, do przekazania sekretariatowi UNFCCC krajowych wykazów do dnia 15 kwietnia w celu zapewnienia spójności między unijnymi wykazem gazów cieplarnianych i wykazami gazów cieplarnianych państw członkowskich.

Artykuł 5

Harmonogramy współpracy i koordynacji w ramach rocznej procedury sprawozdawczości i przeglądu UNFCCC

1.   Jeżeli państwo członkowskie zamierza ponownie przedstawić swój wykaz sekretariatowi UNFCCC do dnia 27 maja, dane państwo członkowskie przedstawia wcześniej Komisji ten sam wykaz do dnia 8 maja. Informacje przekazane Komisji nie mogą różnić się od informacji przekazanych sekretariatowi UNFCCC.

2.   Jeżeli państwo członkowskie zamierza ponownie przekazać swój wykaz sekretariatowi UNFCCC po dniu 27 maja, a wykaz ten zawiera informacje inne niż już zgłoszone Komisji, dane państwo członkowskie przekazuje Komisji te informacje nie później niż w ciągu jednego tygodnia od daty ponownego przekazania wykazu sekretariatowi UNFCCC.

3.   Państwa członkowskie przekazują Komisji następujące informacje:

4.   Służby Komisji przedstawiają streszczenie informacji, o których mowa w ust. 3, wszystkim państwom członkowskim.

5.   Służby Komisji przekazują państwom członkowskim informacje, o których mowa w ust. 3, stosując odpowiednio ten ustęp do unijnego wykazu gazów cieplarnianych.

6.   Wszelkie korekty, o których mowa w ust. 3 lit. b) w odniesieniu do przekazywania unijnego wykazu gazów cieplarnianych, powinny być przeprowadzane we współpracy z odpowiednim państwem członkowskim.

7.   Jeżeli do wykazu gazów cieplarnianych państwa członkowskiego stosowane są korekty w ramach mechanizmu zgodności protokołu z Kioto, dane państwo członkowskie koordynuje z Komisją swoją odpowiedź na proces przeglądu w odniesieniu do zobowiązań na mocy rozporządzenia (UE) nr 525/2013 w następujących ramach czasowych:

8.   W trakcie tygodnia przeglądu unijnego wykazu w ramach UNFCCC państwa członkowskie jak najszybciej dostarczają odpowiedzi odnoszące się do kwestii z zakresu ich odpowiedzialności zgodnie z art. 4 ust. 2 i 3 niniejszego rozporządzenia na pytania postawione przez osoby dokonujące przeglądu w ramach UNFCCC.

Artykuł 6

Wytyczne dotyczące wykazów gazów cieplarnianych

Państwa członkowskie i Komisja ustalają wykazy gazów cieplarnianych, o których mowa w art. 7 ust. 1–5 rozporządzenia (UE) nr 525/2013, zgodnie z:

Artykuł 7

Współczynniki ocieplenia globalnego

Państwa członkowskie i Komisja stosują współczynniki ocieplenia globalnego wymienione w załączniku III do decyzji 24/CP.19 Konferencji Stron UNFCCC w celu ustalania i zgłaszania wykazów gazów cieplarnianych zgodnie z art. 7 ust. 1–5 rozporządzenia (UE) nr 525/2013 oraz unijnego wykazu gazów cieplarnianych.

Artykuł 8

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2015 r.

(1)  Dz.U. L 165 z 18.6.2013, s. 13.

(2)  Decyzja Rady 94/69/WE z dnia 15 grudnia 1993 r. dotycząca zawarcia Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (Dz.U. L 33 z 7.2.1994, s. 11).

(3)  Decyzja Rady 2002/358/WE z dnia 25 kwietnia 2002 r. dotycząca zatwierdzenia przez Wspólnotę Europejską Protokołu z Kioto do Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie Zmian Klimatu i wspólnej realizacji wynikających z niego zobowiązań (Dz.U. L 130 z 15.5.2002, s. 1).

(4)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1099/2008 z dnia 22 października 2008 r. w sprawie statystyki energii (Dz.U. L 304 z 14.11.2008, s. 1).

ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) NR 667/2014

z dnia 13 marca 2014 r.

uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w odniesieniu do przepisów proceduralnych dotyczących grzywien nakładanych na repozytoria transakcji przez Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych, w tym przepisów dotyczących prawa do obrony i przepisów tymczasowych

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

Uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji (1), w szczególności jego art. 64 ust. 7,

a także mając na uwadze, co następuje:

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Przedmiot

Niniejsze rozporządzenie określa przepisy proceduralne dotyczące grzywien i okresowych kar pieniężnych nakładanych przez Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA) na repozytoria transakcji lub inne osoby, wobec których ESMA prowadzi dochodzenie i postępowanie egzekucyjne, w tym przepisy dotyczące prawa do obrony i okresów przedawnienia.

Artykuł 2

Prawo do bycia wysłuchanym przez urzędnika dochodzeniowego

1.   Po zakończeniu dochodzenia, a przed przekazaniem akt ESMA na podstawie art. 3 ust. 1, urzędnik dochodzeniowy informuje na piśmie osobę, wobec której prowadzone jest dochodzenie, o swoich ustaleniach oraz zapewnia jej możliwość przekazania pisemnych uwag zgodnie z ust. 3. W zawiadomieniu o ustaleniach określa się fakty uzasadniające zarzut popełnienia naruszeń wymienionych w załączniku I do rozporządzenia (UE) nr 648/2012, w tym wszelkie okoliczności obciążające lub łagodzące dotyczące tych naruszeń.

2.   W zawiadomieniu o ustaleniach określa się rozsądny termin, w którym osoba, wobec której prowadzone jest dochodzenie, może przekazać swoje pisemne uwagi. Urzędnik dochodzeniowy nie jest zobowiązany do uwzględnienia pisemnych uwag otrzymanych po upływie tego terminu.

3.   W swoich pisemnych uwagach osoba, wobec której prowadzone jest dochodzenie, może wskazać wszystkie znane jej fakty, które są istotne dla jej obrony. Jako dowód wskazanych faktów osoba ta dołącza wszelkie istotne dokumenty. Osoba ta może wystąpić do urzędnika dochodzeniowego z wnioskiem o przesłuchanie innych osób, które mogą potwierdzić fakty wskazane w tych pisemnych uwagach osoby, wobec której prowadzone jest dochodzenie.

4.   Urzędnik dochodzeniowy może również zaprosić osobę, wobec której prowadzone jest dochodzenie, a do której skierowano zawiadomienie o ustaleniach, do udziału w przesłuchaniu. Osoby, wobec których prowadzone jest dochodzenie, mogą korzystać z pomocy swoich prawników lub innych wykwalifikowanych osób dopuszczonych przez urzędnika dochodzeniowego. Przesłuchania mają charakter niejawny.

Artykuł 3

Prawo do bycia wysłuchanym przez ESMA w odniesieniu do grzywien i środków nadzorczych

1.   Kompletne akta, które urzędnik dochodzeniowy przekazuje ESMA, zawierają przynajmniej następujące dokumenty:

2.   Jeżeli ESMA uzna akta przekazane przez urzędnika dochodzeniowego za niekompletne, odsyła akta urzędnikowi dochodzeniowemu wraz z uzasadnionym wnioskiem o przekazanie dodatkowych dokumentów.

3.   Jeżeli ESMA uzna, w oparciu o kompletne akta, że fakty opisane w zawiadomieniu o ustaleniach zdają się nie stanowić naruszenia w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 648/2012, podejmuje on decyzję o zamknięciu sprawy oraz powiadamia o tej decyzji osoby, wobec których prowadzone jest dochodzenie.

4.   Jeżeli ESMA nie zgadza się z ustaleniami urzędnika dochodzeniowego, przekazuje osobom, wobec których prowadzone jest dochodzenie, nowe zawiadomienie o ustaleniach.

W zawiadomieniu o ustaleniach określa się rozsądny termin, w którym osoby, wobec których prowadzone jest dochodzenie, mogą przekazać swoje pisemne uwagi. ESMA nie ma obowiązku uwzględniania pisemnych uwag otrzymanych po upływie tego terminu przy podejmowaniu decyzji o stwierdzeniu naruszenia oraz podjęciu środków nadzorczych i nałożeniu grzywny zgodnie z art. 65 i 73 rozporządzenia (UE) nr 648/2012.

ESMA może również zaprosić osoby, wobec których prowadzone jest dochodzenie, a do których skierowano zawiadomienie o ustaleniach, do udziału w przesłuchaniu. Osoby, wobec których prowadzone jest dochodzenie, mogą korzystać z pomocy swoich prawników lub innych wykwalifikowanych osób dopuszczonych przez ESMA. Przesłuchania mają charakter niejawny.

5.   Jeżeli ESMA zgadza się z całością lub częścią ustaleń urzędnika dochodzeniowego, informuje o tym osoby, wobec których prowadzone jest dochodzenie. W tym powiadomieniu określa się rozsądny termin, w którym osoba, wobec której prowadzone jest dochodzenie, może przekazać pisemne uwagi. ESMA nie ma obowiązku uwzględniania pisemnych uwag otrzymanych po upływie tego terminu przy podejmowaniu decyzji o stwierdzeniu naruszenia oraz podjęciu środków nadzorczych i nałożeniu grzywny zgodnie z art. 65 i 73 rozporządzenia (UE) nr 648/2012.

ESMA może również zaprosić osoby, wobec których prowadzone jest dochodzenie, a do których skierowano zawiadomienie o ustaleniach, do udziału w przesłuchaniu. Osoby, wobec których prowadzone jest dochodzenie, mogą korzystać z pomocy swoich prawników lub innych wykwalifikowanych osób dopuszczonych przez ESMA. Przesłuchania mają charakter niejawny.

6.   Jeżeli ESMA zdecyduje, że osoba, wobec której prowadzone jest dochodzenie, popełniła naruszenie lub naruszenia wymienione w załączniku I do rozporządzenia (UE) nr 648/2012 oraz przyjmie decyzję o nałożeniu grzywny zgodnie z art. 65, niezwłocznie powiadamia o tej decyzji osobę, wobec której prowadzone jest dochodzenie.

Artykuł 4

Prawo do bycia wysłuchanym przez ESMA w odniesieniu do okresowych kar pieniężnych

Przed podjęciem decyzji o nałożeniu okresowej kary pieniężnej zgodnie z art. 66 rozporządzenia (UE) nr 648/2012 ESMA przekazuje osobie, wobec której prowadzone jest postępowanie, zawiadomienie o ustaleniach określające powody uzasadniające nałożenie kary pieniężnej oraz wysokość tej kary za każdy dzień naruszenia. W zawiadomieniu o ustaleniach określa się termin, w jakim zainteresowana osoba może przekazać pisemne uwagi. Przy podejmowaniu decyzji w sprawie okresowej kary pieniężnej ESMA nie ma obowiązku uwzględniania pisemnych uwagi otrzymanych po upływie tego terminu.

Z chwilą zastosowania się przez zainteresowane repozytorium transakcji lub zainteresowaną osobę do decyzji, o której mowa w art. 66 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 648/2012, okresowa kara pieniężna nie może być dalej nakładana.

W decyzji o nałożeniu okresowej kary pieniężnej podaje się podstawę prawną i uzasadnienie decyzji oraz wysokość okresowej kary pieniężnej i datę, od której ma ona być płacona.

ESMA może również zaprosić osobę, wobec której prowadzone jest postępowanie, do udziału w przesłuchaniu. Osoba, wobec której prowadzone jest postępowanie, może korzystać z pomocy swoich prawników lub innych wykwalifikowanych osób dopuszczonych przez ESMA. Przesłuchania mają charakter niejawny.

Artykuł 5

Dostęp do akt i wykorzystanie dokumentów

1.   Na stosowny wniosek ESMA przyznaje dostęp do akt stronom, którym urzędnik dochodzeniowy lub ESMA przesłali zawiadomienie o ustaleniach. Dostęp do akt przyznaje się po przekazaniu jakiegokolwiek zawiadomienia o ustaleniach.

2.   Wchodzące w skład akt dokumenty, do których dostęp uzyskano zgodnie z ust. 1, wykorzystywane są wyłącznie do celów postępowań sądowych lub administracyjnych dotyczących stosowania rozporządzenia (UE) nr 648/2012.

Artykuł 6

Okresy przedawnienia dla nakładania kar

1.   Przyznane ESMA uprawnienia do nakładania grzywien i okresowych kar pieniężnych na repozytoria transakcji ulegają przedawnieniu w terminie pięciu lat.

2.   Bieg okresu przedawnienia, którym mowa w ust. 1, rozpoczyna się od dnia następującego po dniu, w którym popełniono naruszenie. Jednakże w przypadku ciągłych lub powtarzających się naruszeń bieg okresu przedawnienia rozpoczyna się od dnia zaniechania naruszenia.

3.   Wszelkie działania podjęte przez ESMA w celu przeprowadzenia dochodzenia lub postępowania w odniesieniu do naruszeń rozporządzenia (UE) nr 648/2012 przerywają bieg przedawnienia do nałożenia grzywien i okresowych kar pieniężnych. Bieg okresu przedawnienia uznaje się za przerwany w dniu, w którym repozytorium transakcji lub osoba, wobec których prowadzone jest dochodzenie lub postępowanie dotyczące naruszenia rozporządzenia (UE) nr 648/2012, zostaną powiadomione o podjętym działaniu.

4.   Po każdym przerwaniu biegu okresu przedawnienia zaczyna on biec na nowo. Jednakże okres przedawnienia upływa najpóźniej w dniu, w którym upływa okres odpowiadający podwójnemu okresowi przedawnienia, a ESMA nie nałożył grzywny lub okresowej kary pieniężnej. Okres ten zostaje przedłużony o czas, w którym przedawnienie zostało zawieszone zgodnie z ust. 5.

5.   Bieg przedawnienia dla nakładania grzywien i okresowych kar pieniężnych ulega zawieszeniu do czasu wydania rozstrzygnięcia w sprawie, która dotyczy decyzji ESMA, przez Komisję Odwoławczą, zgodnie z art. 58 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010 oraz przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, zgodnie z art. 69 rozporządzenia (UE) nr 648/2012.

Artykuł 7

Okresy przedawnienia dla egzekwowania kar

1.   Uprawnienie ESMA do wykonania decyzji wydanych na mocy art. 65 i 66 rozporządzenia (UE) nr 648/2012 ulega przedawnieniu w ciągu pięciu lat.

2.   Bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w ust. 1, rozpoczyna się od dnia następującego po dniu, w którym decyzja stała się ostateczna.

3.   Bieg okresu przedawnienia egzekwowania kar zostaje przerwany przez:

4.   Po każdym przerwaniu biegu okresu przedawnienia zaczyna on biec na nowo.

5.   Bieg okresu przedawnienia dla egzekucji kar ulega zawieszeniu na tak długo, jak:

Artykuł 8

Pobór grzywien i okresowych kar pieniężnych

Kwoty grzywien i okresowych kar pieniężnych pobrane przez ESMA deponowane są na oprocentowanym rachunku otwartym przez księgowego ESMA do czasu, gdy nabiorą ostatecznego charakteru. Kwoty te nie są zaliczane do budżetu ESMA ani ujmowane jako środki budżetowe.

Z chwilą stwierdzenia przez księgowego ESMA, że grzywny lub okresowe kary pieniężne stały się ostateczne po zakończeniu wszystkich możliwych postępowań sądowych, przekazuje on te kwoty wraz z narosłymi odsetkami Komisji. Kwoty te ujmuje się następnie w unijnym budżecie, wykazując je w pozycji ”dochody ogólne”.

Księgowy ESMA składa urzędnikowi zatwierdzającemu Dyrekcji Generalnej ds. Rynku Wewnętrznego i Usług regularne sprawozdania dotyczące kwot nałożonych grzywien i okresowych kar pieniężnych oraz ich statusu.

Artykuł 9

Obliczanie okresów, dat i terminów

Do obliczania okresów, dat i terminów określonych w niniejszym rozporządzeniu stosuje się rozporządzenie Rady (EWG, Euratom) nr 1182/71.

Artykuł 10

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(1)  Dz.U. L 201 z 27.7.2012, s. 1.

(2)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych), zmiany decyzji nr 716/2009/WE i uchylenia decyzji Komisji 2009/77/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 84.).

(3)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U. L 1 z 4.1.2003, s.1).

(4)  Rozporządzenia Rady (EWG, Euratom) nr 1182/71 z dnia 3 czerwca 1971 r. określające zasady mające zastosowanie do okresów, dat i terminów (Dz.U. L 124 z 8.6.1971, s.1).

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 668/2014

z dnia 13 czerwca 2014 r.

ustanawiające zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych (1), w szczególności jego art. 7 ust. 2 akapit drugi, art. 11 ust. 3, art. 12 ust. 7 akapit drugi, art. 19 ust. 2 akapit drugi, art. 22 ust. 2, art. 23 ust. 4 akapit drugi, art. 44 ust. 3, art. 49 ust. 7 akapit drugi, art. 51 ust. 6 akapit drugi, art. 53 ust. 3 akapit drugi oraz art. 54 ust. 2 akapit drugi,

a także mając na uwadze, co następuje:

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Szczegółowe zasady dotyczące nazwy

1.   Nazwa jest rejestrowana jako chroniona nazwa pochodzenia, chronione oznaczenie geograficzne lub gwarantowana tradycyjna specjalność w oryginalnym alfabecie. Kiedy oryginalnym alfabetem nie jest alfabet łaciński, wraz z nazwą w oryginalnym alfabecie rejestruje się jej transkrypcję w alfabecie łacińskim.

2.   Jeżeli nazwie gwarantowanej tradycyjnej specjalności towarzyszy oświadczenie, o którym mowa w art. 18 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, podlegające tłumaczeniu na inne języki urzędowe, tłumaczenia te umieszcza się w specyfikacji produktu.

Artykuł 2

Wyznaczenie obszaru geograficznego

Obszar geograficzny, do którego przypisane są chronione nazwy pochodzenia i chronione oznaczenia geograficzne, musi być wyznaczony precyzyjnie, w sposób niebudzący żadnych wątpliwości, z odesłaniem w możliwie największym zakresie do granic fizycznych lub administracyjnych.

Artykuł 3

Szczegółowe zasady dotyczące pasz

Specyfikacja produktu pochodzenia zwierzęcego, którego nazwa jest zarejestrowana jako chroniona nazwa pochodzenia, musi zawierać szczegółowe zasady dotyczące pochodzenia i jakości pasz.

Artykuł 4

Dowód pochodzenia

1.   Specyfikacja produktu oznaczonego chronioną nazwą pochodzenia lub chronionym oznaczeniem geograficznym określa procedury stosowane przez podmioty w celu podania informacji dotyczących dowodu pochodzenia, obejmujące produkt, surowce, pasze i inne elementy, które zgodnie ze specyfikacją produktu muszą pochodzić z wyznaczonego obszaru geograficznego.

2.   Podmioty muszą być w stanie wskazać:

Artykuł 5

Opis kilku różnych produktów

Jeżeli wniosek o rejestrację nazwy lub zatwierdzenie zmiany zawiera opis kilku różnych produktów uprawnionych do oznaczenia tą nazwą, należy wykazać spełnienie wymogów dotyczących rejestracji oddzielnie dla każdego z tych produktów.

Do celów niniejszego artykułu „różne produkty” to produkty wprawdzie oznaczone tą samą zarejestrowaną nazwą, ale rozróżniane podczas wprowadzania do obrotu lub uważane za różne przez konsumentów.

Artykuł 6

Wymogi proceduralne dotyczące wniosków o rejestrację

1.   Jednolity dokument dotyczący chronionej nazwy pochodzenia lub chronionego oznaczenia geograficznego, o którym mowa w art. 8 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, zawiera informacje wymagane w załączniku I do niniejszego rozporządzenia. Sporządza się go na podstawie formularza zawartego w tym załączniku. Dokument ten musi być zwięzły i nie może przekraczać 2500 słów, z wyjątkiem należycie uzasadnionych przypadków.

Zawarte w jednolitym dokumencie odesłanie do publikacji specyfikacji produktu winno kierować do proponowanej wersji tej specyfikacji.

2.   Specyfikacja produktu będącego gwarantowaną tradycyjną specjalnością, o której mowa w art. 19 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, zawiera informacje wymagane w załączniku II do niniejszego rozporządzenia. Sporządza się ją na podstawie formularza zawartego w tym załączniku.

3.   Za datę złożenia wniosku uznaje się datę doręczenia wniosku Komisji drogą elektroniczną. Komisja przesyła potwierdzenie odbioru.

Artykuł 7

Szczegółowe zasady dotyczące opisu produktu i metody produkcji

1.   W przypadku wniosku dotyczącego rejestracji chronionej nazwy pochodzenia lub chronionego oznaczenia geograficznego, o którym mowa w art. 8 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, jednolity dokument określa produkt przy pomocy definicji i norm powszechnie stosowanych w odniesieniu do tego produktu.

Opis koncentruje się na specyfice produktu oznaczonego zgłoszoną do rejestracji nazwą, z użyciem jednostek miar i powszechnych lub technicznych warunków porównawczych, bez podawania charakterystyki technicznej właściwej dla wszystkich produktów tego typu i powiązanych obowiązkowych wymogów prawnych, które mają zastosowanie do wszystkich produktów tego typu.

2.   Opis produktu będącego gwarantowaną tradycyjną specjalnością, o której mowa w art. 19 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, wymienia tylko właściwości niezbędne do identyfikacji produktu i jego specyficznych cech. Nie podaje się w nim po raz kolejny wymogów ogólnych, w szczególności charakterystyki technicznej właściwej dla wszystkich produktów tego typu i powiązanych obowiązkowych wymogów prawnych.

Opis metody produkcji, o której mowa w art. 19 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, zawiera jedynie obowiązującą metodę produkcji. Opis poprzednich praktyk umieszcza się jedynie wtedy, gdy są one nadal stosowane. Opisuje się tylko metodę konieczną do uzyskania określonego produktu, w taki sposób, aby możliwe było jego ponowne wytworzenie.

Główne elementy świadczące o tradycyjnym charakterze produktu zawierają podstawowe elementy, które nie uległy zmianie, wraz z dokładnymi i dobrze udokumentowanymi odesłaniami.

Artykuł 8

Wspólne wnioski

Wspólny wniosek, o którym mowa w art. 49 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, przedkłada Komisji zainteresowane państwo członkowskie lub dowolna z grup składających wniosek we właściwym państwie trzecim, bezpośrednio lub za pośrednictwem władz tego państwa trzeciego. Wniosek zawiera oświadczenia, o których mowa w art. 8 ust. 2 lit. c) lub w art. 20 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, wydane przez wszystkie zainteresowane państwa członkowskie. Wszystkie zainteresowane państwa członkowskie i państwa trzecie spełniają wymogi określone w art. 8 i 20 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012.

Artykuł 9

Przepisy proceduralne dotyczące sprzeciwów

1.   Do celów art. 51 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 sporządza się uzasadnione oświadczenie o sprzeciwie na podstawie formularza zawartego w załączniku III do niniejszego rozporządzenia.

2.   Okres trzech miesięcy, o którym mowa w art. 51 ust. 3 akapit pierwszy rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, rozpoczyna bieg w dniu, w którym zainteresowane strony otrzymały drogą elektroniczną wezwanie do osiągnięcia porozumienia.

3.   Powiadomienie, o którym mowa w art. 5 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 664/2014, oraz informacje, jakie należy przekazać Komisji zgodnie z art. 51 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, przekazuje się w terminie jednego miesiąca od daty zakończenia konsultacji na podstawie formularza zawartego w załączniku IV do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 10

Wymogi proceduralne dotyczące wniosków o zmiany w specyfikacji produktu

1.   Wnioski o zatwierdzenie zmiany w specyfikacji produktów oznaczonych chronioną nazwą pochodzenia i chronionym oznaczeniem geograficznym, jeżeli zmiana ta nie jest nieznaczna, sporządza się na podstawie formularza zawartego w załączniku V. Wnioski te wypełnia się zgodnie z wymogami określonymi w art. 8 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012. Zmieniony jednolity dokument sporządza się na podstawie formularza zawartego w załączniku I do niniejszego rozporządzenia. Zawarte w zmienionym jednolitym dokumencie odesłanie do publikacji specyfikacji produktu winno kierować do zaktualizowanej proponowanej wersji tej specyfikacji.

Wnioski o zatwierdzenie zmiany w specyfikacji produktów będących gwarantowanymi tradycyjnymi specjalnościami, jeżeli zmiana ta nie jest nieznaczna, sporządza się na podstawie formularza zawartego w załączniku VI do niniejszego rozporządzenia. Wnioski te sporządza się zgodnie z wymogami określonymi w art. 20 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012. Zmienioną specyfikację produktu sporządza się na podstawie formularza zawartego w załączniku II do niniejszego rozporządzenia.

Informacje podlegające publikacji zgodnie z art. 50 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 zawierają należycie wypełniony wniosek, o którym mowa w akapicie pierwszym i drugim niniejszego ustępu.

2.   Wnioski o zatwierdzenie nieznacznej zmiany, o której mowa w art. 53 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, sporządza się na podstawie formularza zawartego w załączniku VII do niniejszego rozporządzenia.

Do wniosków o zatwierdzenie nieznacznej zmiany dotyczącej chronionych nazw pochodzenia lub chronionych oznaczeń geograficznych dołącza się zaktualizowany jednolity dokument, jeżeli został zmieniony, który sporządza się na podstawie formularza zawartego w załączniku I. Podane w zmienionym jednolitym dokumencie odesłanie do publikacji specyfikacji produktu winno kierować do zaktualizowanej proponowanej wersji tej specyfikacji.

Do wniosków pochodzących z Unii państwa członkowskie dołączają oświadczenie, w którym stwierdzają, że w ich opinii wniosek spełnia warunki określone w rozporządzeniu (UE) nr 1151/2012 i w przepisach przyjętych na jego podstawie, oraz odesłanie do publikacji zaktualizowanej specyfikacji produktu. Do wniosków pochodzących z państw trzecich dana grupa lub władze państwa trzeciego dołączają zaktualizowaną specyfikację produktu. W przypadkach, o których mowa w art. 6 ust. 2 akapit piąty rozporządzenia delegowanego (UE) nr 664/2014, wnioski o nieznaczną zmianę winny zawierać odesłanie do publikacji zaktualizowanej specyfikacji produktu, jeżeli wnioski pochodzą z państw członkowskich, i zaktualizowaną specyfikację produktu, jeżeli wnioski pochodzą z państw trzecich.

Do wniosków o zatwierdzenie nieznacznej zmiany dotyczącej gwarantowanej tradycyjnej specjalności dołącza się zaktualizowaną specyfikację produktu sporządzoną na podstawie formularza zawartego w załączniku II. Państwa członkowskie dołączają oświadczenie, w którym stwierdzają, że w ich opinii wniosek spełnia warunki określone w rozporządzeniu (UE) nr 1151/2012 i w przepisach przyjętych na jego podstawie.

Informacje podlegające publikacji zgodnie z art. 53 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 zawierają należycie wypełniony wniosek, o którym mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu.

3.   Powiadomienie Komisji o tymczasowej zmianie, o której mowa w art. 6 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia delegowanego (UE) 664/2014, sporządza się na podstawie formularza zawartego w załączniku VIII do niniejszego rozporządzenia. Dołącza się do niego dokumenty wymienione w art. 6 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia delegowanego (UE) nr 664/2014.

4.   Za datę złożenia wniosku w sprawie zmian uznaje się datę doręczenia wniosku Komisji drogą elektroniczną. Komisja przesyła potwierdzenie odbioru.

Artykuł 11

Cofnięcie rejestracji

1.   Wniosek o cofnięcie rejestracji zgodnie z art. 54 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 sporządza się na podstawie formularza zawartego w załączniku IX do niniejszego rozporządzenia.

Do wniosku o cofnięcie rejestracji dołącza się oświadczenie, o którym mowa w art. 8 ust. 2 lit. c) lub w art. 20 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012.

2.   Informacje podlegające publikacji zgodnie z art. 50 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 zawierają należycie wypełniony wniosek o cofnięcie rejestracji, o którym mowa w ust. 1 akapit pierwszy niniejszego artykułu.

Artykuł 12

Forma składania dokumentów

Wnioski, informacje i dokumenty składane Komisji zgodnie z art. 6, 8, 9, 10, 11 i 15 przekazuje się w formie elektronicznej.

Artykuł 13

Stosowanie symboli i oznaczeń

1.   Symbole unijne wymienione w art. 12 ust. 2 i w art. 23 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 oraz ustanowione w art. 2 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 664/2014 reprodukuje się zgodnie z załącznikiem X do niniejszego rozporządzenia.

2.   Umieszczone w symbolu oznaczenia „CHRONIONA NAZWA POCHODZENIA”, „CHRONIONE OZNACZENIE GEOGRAFICZNE” i „GWARANTOWANA TRADYCYJNA SPECJALNOŚĆ” mogą być stosowane w każdym z języków urzędowych Unii, jak wymieniono w załączniku X do niniejszego rozporządzenia.

3.   W przypadku gdy symbole Unii, oznaczenia lub odpowiednie skróty wymienione w art. 12 i 23 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 umieszczane są na etykiecie produktu, musi im towarzyszyć zarejestrowana nazwa.

4.   Oznaczenia, skróty i symbole mogą być stosowane zgodnie z art. 44 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 w mediach lub nośnikach reklamy w celu rozpowszechniania systemu jakości lub reklamowania zarejestrowanych nazw.

5.   Produkty wprowadzone do obrotu przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia, które nie spełniają wymogów określonych w ust. 1 i 2, mogą pozostać na rynku do czasu wyczerpania zapasów.

Artykuł 14

Rejestr chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych oraz rejestr gwarantowanych tradycyjnych specjalności

1.   Po wejściu w życie aktu wykonawczego rejestrującego chronioną nazwę pochodzenia lub chronione oznaczenie geograficzne Komisja wpisuje do rejestru chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych, o którym mowa w art. 11 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, następujące dane:

2.   Po wejściu w życie aktu wykonawczego rejestrującego gwarantowaną tradycyjną specjalność Komisja wpisuje do rejestru gwarantowanych tradycyjnych specjalności, o którym mowa w art. 22 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, następujące dane:

3.   W przypadku zatwierdzenia przez Komisję zmiany specyfikacji produktu, która obejmuje zmianę informacji zapisanych w rejestrach, Komisja usuwa oryginalne dane i wprowadza nowe dane z mocą od dnia wejścia w życie decyzji zatwierdzającej zmianę.

4.   Kiedy cofnięcie rejestracji staje się skuteczne, Komisja usuwa nazwę z odpowiedniego rejestru.

Artykuł 15

Przepisy przejściowe

Wniosek o publikację jednolitego dokumentu, złożony przez państwo członkowskie zgodnie z art. 8 ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 664/2014 w odniesieniu do chronionej nazwy pochodzenia lub chronionego oznaczenia geograficznego, które zostały zarejestrowane przed dniem 31 marca 2006 r., sporządza się na podstawie formularza zawartego w załączniku I do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 16

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Art. 9 ust. 1 ma zastosowanie tylko do procedury sprzeciwu, w przypadku której trzymiesięczny okres ustanowiony w art. 51 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 nie rozpoczął biegu w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

Art. 9 ust. 3 ma zastosowanie tylko do procedury sprzeciwu, w przypadku której trzymiesięczny okres ustanowiony w art. 51 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 nie zakończył biegu w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

Pierwsze zdanie w pkt 2 załącznika X ma zastosowanie od dnia 1 stycznia 2016 r., bez uszczerbku dla produktów wprowadzonych do obrotu przed tą datą.

(1)  Dz.U. L 343 z 14.12.2012, s. 1.

(2)  Dz.U. L 93 z 31.3.2006, s. 1.

(3)  Dz.U. L 93 z 31.3.2006, s. 12.

(4)  Dz.U. L 369 z 23.12.2006, s. 1.

(5)  Dz.U. L 275 z 19.10.2007, s. 3.

(6)  Zob. s. 17 niniejszego Dziennika Urzędowego.

ZAŁĄCZNIK X

POWIELANIE SYMBOLI I OZNACZEŃ UNIJNYCH ODNOSZĄCYCH SIĘ DO CHNP CHOG GTS

1.   Symbole unijne w kolorze

W przypadku stosowania symboli w wersji kolorowej można użyć kolorów podstawowych (Pantone) lub kolorów uzyskanych w drodze procesu czterobarwnego. Kolory bazowe zostały określone poniżej.

Symbole unijne w systemie Pantone:

Symbole unijne w procesie czterobarwnym:

Kontrast z barwami w tle

W przypadku gdy stosowany jest kolorowy symbol na kolorowym tle, co ogranicza czytelność, należy zastosować wokół symbolu okrąg dla wzmocnienia kontrastu z kolorami tła:

2.   Symbole unijne w wersji czarno-białej

Stosowanie symboli w wersji czarno-białej jest dozwolone wyłącznie w przypadku, gdy czarny i biały są jedynymi kolorami farb stosowanych na opakowaniu.

Symbole unijne w wersji czarno-białej są powielane w następujący sposób:

Symbole unijne w wersji czarno-białej w negatywie

Jeśli tło na opakowaniu lub etykiecie jest w ciemnym kolorze, można zastosować symbole w negatywie:

3.   Typografia

Tekst należy drukować wielkimi literami przy użyciu czcionki Times Roman.

4.   Zmniejszanie rozmiaru

Minimalny rozmiar symboli unijnych odpowiada średnicy 15 mm, przy czym w przypadku opakowań lub produktów może on zostać zmniejszony do 10 mm.

5.   Wyrażenie „chroniona nazwa pochodzenia” i jego skrót w językach UE

Język UE | Termin | Skrót |

BG | защитено наименование за произход | ЗНП |

ES | denominación de origen protegida | DOP |

CS | chráněné označení původu | ChOP |

DA | beskyttet oprindelsesbetegnelse | BOB |

DE | geschützte Ursprungsbezeichnung | g.U. |

ET | kaitstud päritolunimetus | KPN |

EL | προστατευόμενη ονομασία προέλευσης | ΠΟΠ |

EN | protected designation of origin | PDO |

FR | appellation d'origine protégée | AOP |

GA | bunús ainmníochta cosanta | BAC |

HR | zaštićena oznaka izvornosti | ZOI |

IT | denominazione d'origine protetta | DOP |

LV | aizsargāts cilmes vietas nosaukums | ACVN |

LT | saugoma kilmės vietos nuoroda | SKVN |

HU | oltalom alatt álló eredetmegjelölés | OEM |

MT | denominazzjoni protetta ta' oriġini | DPO |

NL | beschermde oorsprongsbenaming | BOB |

PL | chroniona nazwa pochodzenia | ChNP |

PT | denominação de origem protegida | DOP |

RO | denumire de origine protejată | DOP |

SK | chránené označenie pôvodu | ChOP |

SL | zaščitena označba porekla | ZOP |

FI | suojattu alkuperänimitys | SAN |

SV | skyddad ursprungsbeteckning | SUB |

6.   Wyrażenie „chronione oznaczenie geograficzne” i jego skrót w językach UE

Język UE | Termin | Skrót |

BG | защитено географско указание | ЗГУ |

ES | indicación geográfica protegida | IGP |

CS | chráněné zeměpisné označení | CHZO |

DA | beskyttet geografisk betegnelse | BGB |

DE | geschützte geografische Angabe | g.g.A. |

ET | kaitstud geograafiline tähis | KGT |

EL | προστατευόμενη γεωγραφική ένδειξη | ΠΓΕ |

EN | protected geographical indication | PGI |

FR | indication géographique protégée | IGP |

GA | sonra geografach cosanta | SGC |

HR | zaštićena oznaka zemljopisnog podrijetla | ZOZP |

IT | indicazione geografica protetta | IGP |

LV | aizsargāta ģeogrāfiskās izcelsmes norāde | AĢIN |

LT | saugoma geografinė nuoroda | SGN |

HU | oltalom alatt álló földrajzi jelzés | OFJ |

MT | indikazzjoni ġeografika protetta | IĠP |

NL | beschermde geografische aanduiding | BGA |

PL | chronione oznaczenie geograficzne | ChOG |

PT | indicação geográfica protegida | IGP |

RO | indicație geografică protejată | IGP |

SK | chránené zemepisné označenie | CHZO |

SL | zaščitena geografska označba | ZGO |

FI | suojattu maantieteellinen merkintä | SMM |

SV | skyddad geografisk beteckning | SGB |

7.   Wyrażenie „gwarantowana tradycyjna specjalność” i jego skrót w językach UE

Język UE | Termin | Skrót |

BG | храна с традиционно специфичен характер | ХТСХ |

ES | especialidad tradicional garantizada | ETG |

CS | zaručená tradiční specialita | ZTS |

DA | garanteret traditionel specialitet | GTS |

DE | garantiert traditionelle Spezialität | g.t.S. |

ET | garanteeritud traditsiooniline toode | GTT |

EL | εγγυημένο παραδοσιακό ιδιότυπο προϊόν | Ε Π Ι Π |

EN | traditional speciality guaranteed | TSG |

FR | spécialité traditionnelle garantie | STG |

GA | speisialtacht thraidisiúnta ráthaithe | STR |

HR | zajamčeno tradicionalni specijalitet | ZTS |

IT | specialità tradizionale garantita | STG |

LV | garantēta tradicionālā īpatnība | GTI |

LT | garantuotas tradicinis gaminys | GTG |

HU | hagyományos különleges termék | HKT |

MT | speċjalità tradizzjonali garantita | STG |

NL | gegarandeerde traditionele specialiteit | GTS |

PL | gwarantowana tradycyjna specjalność | GTS |

PT | especialidade tradicional garantida | ETG |

RO | specialitate tradițională garantată | STG |

SK | zaručená tradičná špecialita | ZTŠ |

SL | zajamčena tradicionalna posebnost | ZTP |

FI | aito perinteinen tuote | APT |

SV | garanterad traditionell specialitet | GTS |

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 669/2014

z dnia 18 czerwca 2014 r.

dotyczące zezwolenia na stosowanie d-pantotenianu wapnia i d-pantenolu jako dodatków paszowych dla wszystkich gatunków zwierząt

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1831/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 września 2003 r. w sprawie dodatków stosowanych w żywieniu zwierząt (1), w szczególności jego art. 9 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Substancje wyszczególnione w załączniku, należące do kategorii „dodatki dietetyczne” i do grupy funkcjonalnej „witaminy, prowitaminy i chemicznie dobrze zdefiniowane substancje o podobnym działaniu”, zostają dopuszczone jako dodatki stosowane w żywieniu zwierząt zgodnie z warunkami określonymi w załączniku.

Artykuł 2

Substancje wyszczególnione w załączniku oraz pasza zawierająca te substancje, wyprodukowane i opatrzone etykietami przed dniem 9 stycznia 2015 r. zgodnie z przepisami obowiązującymi przed dniem 9 lipca 2014 r. mogą być nadal wprowadzane do obrotu i stosowane aż do wyczerpania zapasów.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(1)  Dz.U. L 268 z 18.10.2003, s. 29.

(2)  Dz.U. L 270 z 14.12.1970, s. 1.

(3)  Dziennik EFSA 2011; 9(11):2409 oraz Dziennik EFSA 2011; 9(11):2410.

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 670/2014

z dnia 18 czerwca 2014 r.

ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (1),

uwzględniając rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 543/2011 z dnia 7 czerwca 2011 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do sektorów owoców i warzyw oraz przetworzonych owoców i warzyw (2), w szczególności jego art. 136 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Standardowe wartości celne w przywozie, o których mowa w art. 136 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, są ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(1)  Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2)  Dz.U. L 157 z 15.6.2011, s. 1.

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 671/2014

z dnia 18 czerwca 2014 r.

w sprawie wydawania pozwoleń na przywóz w odniesieniu do wniosków złożonych w ciągu pierwszych siedmiu dni miesiąca czerwca 2014 r. w ramach kontyngentów taryfowych na przywóz mięsa drobiowego, otwartych rozporządzeniem (WE) nr 533/2007

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 (1), w szczególności jego art. 188,

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 1301/2006 z dnia 31 sierpnia 2006 r. ustanawiające wspólne zasady zarządzania kontyngentami taryfowymi na przywóz produktów rolnych, podlegającymi systemowi pozwoleń na przywóz (2), w szczególności jego art. 7 ust. 2,

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 533/2007 z dnia 14 maja 2007 r. otwierające i ustalające zarządzanie kontyngentami taryfowymi w sektorze mięsa drobiowego (3), w szczególności jego art. 5 ust. 6,

a także mając na uwadze, co następuje:

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W odniesieniu do wniosków o wydanie pozwoleń na przywóz złożonych na podokres od dnia 1 lipca do dnia 30 września 2014 r. na mocy rozporządzenia (WE) nr 533/2007 ustala się współczynniki przydziału wymienione w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 19 czerwca 2014 r.

(1)  Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 671.

(2)  Dz.U. L 238 z 1.9.2006, s. 13.

(3)  Dz.U. L 125 z 15.5.2007, s. 9.

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) nr 672/2014

z dnia 18 czerwca 2014 r.

w sprawie wydawania pozwoleń na przywóz w odniesieniu do wniosków złożonych w ciągu pierwszych siedmiu dni czerwca 2014 r. w ramach kontyngentu taryfowego na przywóz mięsa drobiowego, otwartego rozporządzeniem (WE) nr 1385/2007

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 (1), w szczególności jego art. 188,

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 1301/2006 z dnia 31 sierpnia 2006 r. ustanawiające wspólne zasady zarządzania kontyngentami taryfowymi na przywóz produktów rolnych, podlegającymi systemowi pozwoleń na przywóz (2), w szczególności jego art. 7 ust. 2,

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 1385/2007 z dnia 26 listopada 2007 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 774/94 w odniesieniu do otwarcia i zarządzania niektórymi wspólnotowymi kontyngentami taryfowymi z sektora mięsa drobiowego (3), w szczególności jego art. 5 ust. 6,

a także mając na uwadze, co następuje:

Ilości, w odniesieniu do których w ciągu pierwszych siedmiu dni czerwca 2014 r. złożono wnioski o wydanie pozwoleń na przywóz w podokresie od dnia 1 lipca do dnia 30 września 2014 r., przewyższają w przypadku niektórych kontyngentów ilości dostępne. Należy zatem określić, na jakie ilości pozwolenia na przywóz mogą być wydawane, poprzez ustalenie współczynnika przydziału, jaki należy zastosować do ilości, w odniesieniu do których złożono wnioski,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W odniesieniu do wniosków o wydanie pozwoleń na przywóz złożonych na podokres od dnia 1 lipca do dnia 30 września 2014 r. na mocy rozporządzenia (WE) nr 1385/2007 ustala się współczynniki przydziału wymienione w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 19 czerwca 2014 r.

(1)  Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 671.

(2)  Dz.U. L 238 z 1.9.2006, s. 13.

(3)  Dz.U. L 309 z 27.11.2007, s. 47.

ROZPORZĄDZENIE EUROPEJSKIEGO BANKU CENTRALNEGO (UE) NR 673/2014

z dnia 2 czerwca 2014 r.

w sprawie ustanowienia zespołu mediacyjnego i jego regulaminu

(EBC/2014/26)

RADA PREZESÓW EUROPEJSKIEGO BANKU CENTRALNEGO,

uwzględniając rozporządzenie Rady (UE) nr 1024/2013 z dnia 15 października 2013 r. powierzające Europejskiemu Bankowi Centralnemu szczególne zadania w odniesieniu do polityki związanej z nadzorem ostrożnościowym nad instytucjami kredytowymi (1), w szczególności art. 25 ust. 5,

a także mając na uwadze, co następuje:

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ WSTĘPNY

Artykuł 1

Uzupełniający charakter rozporządzenia

Niniejsze rozporządzenie uzupełnia Regulamin Europejskiego Banku Centralnego (2). Terminy użyte w niniejszym rozporządzeniu mają takie samo znaczenie jak w Regulaminie Europejskiego Banku Centralnego.

ROZDZIAŁ I

ZESPÓŁ MEDIACYJNY

Artykuł 2

Ustanowienie

Zgodnie z art. 25 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 niniejszym ustanawia się zespół mediacyjny.

Artykuł 3

Skład

1.   W skład zespołu mediacyjnego wchodzi po jednym członku z każdego uczestniczącego państwa członkowskiego.

2.   Wiceprzewodniczący Rady ds. Nadzoru, który nie jest członkiem zespołu mediacyjnego, pełni funkcję przewodniczącego zespołu mediacyjnego.

Artykuł 4

Mianowanie członków

1.   Każde uczestniczące państwo członkowskie mianuje jednego członka zespołu mediacyjnego spośród członków Rady Prezesów i Rady ds. Nadzoru. Przewodniczący ułatwia osiągnięcie równowagi pomiędzy członkami Rady Prezesów i Rady ds. Nadzoru.

2.   Mandat członka zespołu mediacyjnego wygasa w momencie, gdy przestaje on być członkiem organu, z którego został mianowany.

3.   Wykonując funkcję członka zespołu mediacyjnego każdy z jego członków działa w interesie Unii jako całości.

Artykuł 5

Udział w posiedzeniach zespołu mediacyjnego

1.   Z wyjątkiem sytuacji opisanej w ust. 2 w posiedzeniach zespołu mediacyjnego uczestniczyć mogą wyłącznie jego członkowie, jego przewodniczący oraz jego sekretarz.

2.   Na zaproszenie zespołu mediacyjnego w poszczególnych posiedzeniach mogą uczestniczyć eksperci posiadający niezbędną dla zespołu mediacyjnego wiedzę fachową.

Artykuł 6

Posiedzenia zespołu mediacyjnego

1.   Przewodniczący może zwołać posiedzenie zespołu mediacyjnego w każdej sytuacji, w której uzna to za niezbędne.

2.   Posiedzenia zespołu mediacyjnego odbywają się w siedzibie EBC.

3.   Na wniosek przewodniczącego posiedzenia zespołu mediacyjnego mogą także odbywać się w drodze telekonferencji, chyba że sprzeciw wyrazi co najmniej trzech członków zespołu.

4.   Protokół z posiedzenia zespołu mediacyjnego przedstawia się jego członkom do zatwierdzenia na kolejnym posiedzeniu lub wcześniej, w drodze procedury pisemnej; protokół po jego zatwierdzeniu podpisuje przewodniczący. Protokoły z posiedzeń udostępnia się Radzie Prezesów i Radzie ds. Nadzoru.

5.   Funkcję sekretarza zespołu mediacyjnego pełni Sekretarz Rady ds. Nadzoru. Pełniąc funkcję sekretarza zespołu mediacyjnego, wspomaga on przewodniczącego zespołu mediacyjnego w przygotowywaniu posiedzeń zespołu oraz posiedzeń komitetu ds. analizy przypadku oraz jest odpowiedzialny za sporządzanie protokołów z tych posiedzeń, a także wspomaga sekretarza Rady Prezesów w przygotowywaniach do posiedzeń Rady Prezesów w odniesieniu do wszelkich kwestii, w które zaangażowany był zespół mediacyjny, oraz jest odpowiedzialny za sporządzanie odpowiednich części protokołów z tych posiedzeń.

Artykuł 7

Głosowanie

1.   Kworum wymagane do przeprowadzenia głosowania przez zespół mediacyjny wynosi dwie trzecie liczby jej członków. W przypadku braku wymaganego kworum przewodniczący może zwołać posiedzenie nadzwyczajne, na którym członkowie zespołu mogą głosować bez względu na kworum.

2.   Każdy członek ma jeden głos. Zespół mediacyjny podejmuje decyzje zwykłą większością głosów swoich członków. W przypadku równej liczby głosów rozstrzyga głos członka o najdłuższej kadencji, a w przypadku dwóch lub większej liczby członków o jednakowo długiej kadencji — głos najstarszego z nich.

3.   Zespół mediacyjny przystępuje do głosowania na wniosek przewodniczącego. Przewodniczący zarządza głosowanie również na wniosek trzech członków zespołu mediacyjnego.

4.   Na wniosek przewodniczącego decyzje mogą być także podejmowane w drodze procedury pisemnej.

ROZDZIAŁ II

MEDIACJA

Artykuł 8

Wniosek o przeprowadzenie mediacji

1.   Aby zapewnić oddzielenie zadań dotyczących polityki pieniężnej od zadań nadzorczych, właściwe organy uczestniczących państw członkowskich, których dotyczy sprzeciw Rady Prezesów wobec projektu decyzji Rady ds. Nadzoru i które mają na temat takiego sprzeciwu odmienne zdania, mogą, w ciągu pięciu dni roboczych od otrzymania takiego sprzeciwu wraz z jego uzasadnieniem, poprosić Radę ds. Nadzoru o wystąpienie z wnioskiem o przeprowadzenie mediacji zmierzającej do rozstrzygnięcia takiej różnicy zdań. W tym celu zainteresowany właściwy organ zwraca się do Rady ds. Nadzoru z wnioskiem o przeprowadzenie mediacji, w którym wskazuje sprzeciw Rady Prezesów, którego wniosek dotyczy, oraz uzasadnienie wniosku. Sekretariat zawiadamia o wnioskach o przeprowadzenie mediacji członków Rady ds. Nadzoru.

2.   Dowolny inny właściwy organ uczestniczącego państwa członkowskiego, którego dotyczy ten sam sprzeciw i który ma na temat tego sprzeciwu odmienne zdanie, może, w ciągu pięciu dni roboczych od przekazania pierwszego wniosku o przeprowadzenie mediacji, złożyć odrębny wniosek o przeprowadzenie mediacji lub przystąpić do już złożonego wniosku, uzasadniając swoje odmienne zdanie.

3.   Dany sprzeciw Rady Prezesów wobec projektu decyzji Rady ds. Nadzoru może być przedmiotem mediacji tylko jeden raz.

4.   Właściwy organ uczestniczącego państwa członkowskiego spoza strefy euro, który zawiadomi EBC o swoim uzasadnionym braku zgody ze sprzeciwem Rady Prezesów wobec projektu decyzji Rady ds. Nadzoru zgodnie z art. 7 ust. 7 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 oraz art. 13g ust. 4 Regulaminu Europejskiego Banku Centralnego, nie może wystąpić o przeprowadzenie mediacji zgodnie z ust. 1 w odniesieniu do tego samego sprzeciwu Rady Prezesów.

5.   Jeżeli w ciągu pięciu dni roboczych od otrzymania sprzeciwu wraz z jego uzasadnieniem właściwy organ uczestniczącego państwa członkowskiego poprosi Radę ds. Nadzoru o wystąpienie z wnioskiem o przeprowadzenie mediacji, Rada ds. Nadzoru składa wniosek o przeprowadzenie mediacji w sekretariacie Rady Prezesów w ciągu dziesięciu dni roboczych od otrzymania sprzeciwu przez Radę Prezesów. Do wniosku o przeprowadzenie mediacji załącza się odpowiedni projekt decyzji Rady ds. Nadzoru oraz odpowiedni sprzeciw Rady Prezesów. O wniosku o przeprowadzenie mediacji zawiadamia się członków Rady Prezesów i Rady ds. Nadzoru.

6.   Jeżeli właściwy organ uczestniczącego państwa członkowskiego spoza strefy euro, który poprosił o przeprowadzenie mediacji w odniesieniu do braku zgody ze sprzeciwem Rady Prezesów wobec projektu decyzji Rady ds. Nadzoru zgodnie z ust. 1, zawiadomi EBC o swoim uzasadnionym braku zgody z tym samym sprzeciwem Rady Prezesów zgodnie z art. 7 ust. 7 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013, wniosek o przeprowadzenie mediacji uważa się za wycofany.

Artykuł 9

Komitet ds. analizy przypadku

1.   Wniosek o przeprowadzenie mediacji złożony zgodnie z art. 8 ust. 5 przewodniczący zespołu mediacyjnego niezwłocznie przesyła członkom zespołu mediacyjnego.

2.   Dla każdego wniosku o przeprowadzenie mediacji złożonego zgodnie z art. 8 ust. 5, w ciągu pięciu dni roboczych od jego złożenia, zespół mediacyjny tworzy komitet ds. analizy przypadku oraz informuje członków zespołu o składzie komitetu.

3.   Komitet ds. analizy przypadku składa się z przewodniczącego zespołu mediacyjnego, który jest przewodniczącym komitetu, oraz czterech innych członków komitetu wyznaczonych przez zespół mediacyjny spośród swoich członków. Zespół mediacyjny dąży do osiągnięcia równowagi pomiędzy członkami Rady Prezesów i Rady ds. Nadzoru. W skład komitetu ds. analizy przypadku nie wchodzi członek zespołu mediacyjnego mianowany przez uczestniczące państwo członkowskie, którego właściwy organ wyraził odmienne zdanie zgodnie z art. 8 ust. 1 oraz członek zespołu mediacyjnego mianowany przez uczestniczące państwo członkowskie, którego właściwy organ przystąpił do już złożonego wniosku o przeprowadzenie mediacji zgodnie z art. 8 ust. 2.

4.   W ciągu 15 dni roboczych od otrzymania przez zespół mediacyjny wniosku o przeprowadzenie mediacji komitet ds. analizy przypadku przedkłada przewodniczącemu zespołu mediacyjnego projekt opinii, który obejmuje analizę dopuszczalności i zasadności prawnej wniosku o przeprowadzenie mediacji. W pilnych przypadkach komitet ds. analizy przypadku dostarcza projekt opinii w krótszym terminie wskazanym przez przewodniczącego.

5.   Przewodniczący niezwłocznie przedkłada projekt opinii zespołowi mediacyjnemu i zwołuje posiedzenie zespołu.

ROZDZIAŁ III

PROCEDURA PODEJMOWANIA DECYZJI

Artykuł 10

Mediacja

1.   Zespół mediacyjny rozważa projekt opinii przygotowany przez komitet ds. analizy przypadku i przedkłada opinię Radzie ds. Nadzoru i Radzie Prezesów w ciągu 20 dni roboczych od otrzymania wniosku o przeprowadzenie mediacji. W pilnych przypadkach zespół mediacyjny dostarcza opinię w krótszym terminie wskazanym przez przewodniczącego.

2.   Opinię sporządza się na piśmie i opatruje uzasadnieniem.

3.   Opinia zespołu mediacyjnego nie jest wiążąca dla Rady ds. Nadzoru i Rady Prezesów.

Artykuł 11

Przygotowanie nowego projektu decyzji

1.   Po rozważeniu opinii przedstawionej przez zespół mediacyjny, w ciągu 10 dni roboczych od przedłożenia tej opinii, Rada ds. Nadzoru może przedłożyć Radzie Prezesów nowy projekt decyzji.

2.   W pilnych przypadkach Rada ds. Nadzoru może przedłożyć nowy projekt decyzji w krótszym terminie wyznaczonym przez przewodniczącego Rady ds. Nadzoru.

3.   Nie jest dopuszczalne złożenie wniosku o przeprowadzenie mediacji w odniesieniu do sprzeciwu Rady Prezesów wobec nowego projektu decyzji przedłożonego zgodnie z ust. 2.

ROZDZIAŁ IV

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 12

Poufność i tajemnica służbowa

1.   Obrady zespołu mediacyjnego mają charakter poufny. Jednak Rada Prezesów może upoważnić prezesa EBC do upublicznienia wyników obrad zespołu mediacyjnego.

2.   Dokumenty sporządzane przez zespół mediacyjny lub znajdujące się w jego posiadaniu są dokumentami EBC, które są niejawne i których przetwarzanie podlega postanowieniom art. 23 ust. 3 Regulaminu Europejskiego Banku Centralnego.

Artykuł 13

Przepisy końcowe

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem następującym po jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(1)  Dz.U. L 287 z 29.10.2013, s. 63.

(2)  Decyzja 2004/257/WE Europejskiego Banku Centralnego z dnia 19 lutego 2004 r. przyjmującą Regulamin Europejskiego Banku Centralnego (EBC/2004/2 ) (Dz.U. L 80 z 18.3.2004, s. 33).

DECYZJA URZĘDU NADZORU EFTA

nr 20/14/COL

z dnia 29 stycznia 2014 r.

zmieniająca po raz dziewięćdziesiąty drugi zasady proceduralne i merytoryczne w dziedzinie pomocy państwa

URZĄD NADZORU EFTA,

uwzględniając Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym (1), w szczególności jego art. 61–63 oraz protokół 26 do tego porozumienia,

uwzględniając Porozumienie między państwami EFTA w sprawie ustanowienia Urzędu Nadzoru i Trybunału Sprawiedliwości (2), w szczególności jego art. 5 ust. 2 lit. b) oraz art. 24,

a także mając na uwadze, co następuje:

Rozdział wytycznych w sprawie pomocy państwa dla przemysłu stoczniowego (3) Urzędu Nadzoru EFTA przestał obowiązywać dnia 31 grudnia 2013 r. (4).

Rozdział ten odpowiadał wspólnotowym zasadom ramowym dotyczącym pomocy państwa dla przemysłu stoczniowego (5), które również przestały obowiązywać dnia 31 grudnia 2013 r. (6).

Dnia 6 grudnia 2013 r. Komisja Europejska („Komisja”) wydała komunikat w sprawie przedłużenia obowiązywania zasad ramowych dotyczących pomocy państwa dla przemysłu stoczniowego do dnia 30 czerwca 2014 r. (7).

Zgodnie z pkt 10 wspólnotowych zasad ramowych Komisja przewiduje włączenie przepisów dotyczących pomocy na wspieranie innowacyjności dla przemysłu stoczniowego do wspólnotowych zasad ramowych dotyczących pomocy państwa na działalność badawczą, rozwojową i innowacyjną oraz włączenie przepisów dotyczących pomocy regionalnej dla przemysłu stoczniowego do wytycznych w sprawie pomocy regionalnej.

Dnia 19 czerwca 2013 r. Komisja przyjęła nowe wytyczne w sprawie pomocy regionalnej na lata 2014–2020. Urząd Nadzoru EFTA („Urząd”) również przyjął nowe wytyczne w sprawie pomocy regionalnej na lata 2014–2020. Obydwa dokumenty zawierające wytyczne zaczną jednak obowiązywać dopiero od dnia 1 lipca 2014 r.

Komisja prowadzi także obecnie przegląd zasad ramowych dotyczących pomocy państwa na działalność badawczą, rozwojową i innowacyjną. Data przyjęcia nowych zasad ramowych dotyczących pomocy państwa na działalność badawczą, rozwojową i innowacyjną nie jest jeszcze znana, ale Komisja planuje zakończyć procedurę do dnia 30 czerwca 2014 r.

Biorąc pod uwagę, że Urząd przewiduje także rozszerzenie zakresu ogólnych przepisów horyzontalnych tak, by obejmowały one sektor przemysłu stoczniowego, zgodnie z pkt 10 wytycznych dotyczących przemysłu stoczniowego, oraz w celu zapewnienia jednolitego stosowania zasad pomocy państwa na terenie całego Europejskiego Obszaru Gospodarczego, należy przedłużyć okres stosowania obecnie obowiązującego rozdziału wytycznych dotyczących pomocy państwa dla przemysłu stoczniowego Urzędu.

Przeprowadzono konsultacje z Komisją i państwami EFTA,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Pierwsze zdanie pkt 35 rozdziału wytycznych w sprawie pomocy państwa dla przemysłu stoczniowego Urzędu Nadzoru EFTA otrzymuje brzmienie:

Artykuł 2

Jedynie wersja w języku angielskim jest autentyczna.

(1)  „Porozumienie EOG”.

(2)  „Porozumienie o nadzorze i Trybunale”.

(3)  Dz.U. L 31 z 31.1.2013, s. 77 oraz Suplement EOG nr 7 z 31.1.2013, s. 1.

(4)  Zob. pkt 35 wytycznych w sprawie pomocy państwa dla przemysłu stoczniowego Urzędu Nadzoru EFTA.

(5)  Dz.U. C 364 z 14.12.2011, s. 9.

(6)  Zob. pkt 35 wspólnotowych zasad ramowych dotyczących pomocy państwa dla przemysłu stoczniowego.

(7)  Dz.U. C 357 z 6.12.2013, s. 1.

DECYZJA URZĘDU NADZORU EFTA

nr 21/14/COL

z dnia 29 stycznia 2014 r.

zmieniająca po raz dziewięćdziesiąty trzeci zasady proceduralne i merytoryczne w dziedzinie pomocy państwa

URZĄD NADZORU EFTA,

UWZGLĘDNIAJĄC Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym (1), w szczególności jego art. 61–63 oraz protokół 26 do tego porozumienia,

UWZGLĘDNIAJĄC Porozumienie między państwami EFTA w sprawie ustanowienia Urzędu Nadzoru i Trybunału Sprawiedliwości (2), w szczególności jego art. 5 ust. 2 lit. b) oraz art. 24,

A także mając na uwadze, co następuje:

Rozdział wytycznych w sprawie pomocy państwa na działalność badawczą, rozwojową i innowacyjną (3) Urzędu Nadzoru EFTA przestał obowiązywać dnia 31 grudnia 2013 r. (4).

Rozdział ten odpowiadał wspólnotowym zasadom ramowym dotyczącym pomocy państwa na działalność badawczą, rozwojową i innowacyjną (5), które również przestały obowiązywać dnia 31 grudnia 2013 r. (6).

Dnia 10 grudnia 2013 r. Komisja Europejska („Komisja”) wydała komunikat w sprawie przedłużenia obowiązywania wspólnotowych zasad ramowych dotyczących pomocy państwa na działalność badawczą, rozwojową i innowacyjną do dnia 30 czerwca 2014 r. (7).

Przedłużenie zostało przyjęte przez Komisję w świetle obecnie przez nią proponowanej zmiany wytycznych w sprawie pomocy państwa na działalność badawczą, rozwojową i innowacyjną (8) oraz w kontekście ogólnego procesu unowocześnienia zasad pomocy państwa (9) i jest szczególnie ściśle powiązane z równoległymi pracami nad proponowaną zmianą ogólnego rozporządzenia w sprawie wyłączeń blokowych UE (10).

W celu zapewnienia spójnego podejścia w przypadku wszystkich instrumentów pomocy państwa, uwzględniając potrzebę zapewnienia ciągłości i pewności prawa w traktowaniu pomocy państwa na działalność badawczą, rozwojową i innowacyjną, a także zapewnienia jednolitego stosowania zasad pomocy państwa na terenie całego Europejskiego Obszaru Gospodarczego należy przedłużyć okres stosowania obecnie obowiązującego rozdziału wytycznych Urzędu w sprawie pomocy państwa na działalność badawczą, rozwojową i innowacyjną.

Przeprowadzono konsultacje z Komisją Europejską i państwami EFTA,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Pierwsze zdanie pkt 178 rozdziału wytycznych w sprawie pomocy państwa na działalność badawczą, rozwojową i innowacyjną Urzędu Nadzoru EFTA otrzymuje brzmienie:

Artykuł 2

Jedynie wersja w języku angielskim jest autentyczna.

(1)  „Porozumienie EOG”.

(2)  „Porozumienie o nadzorze i Trybunale”.

(3)  Dz.U. L 305 z 19.11.2009, s. 1 oraz Suplement EOG nr 60 z 19.11.2009, s. 1.

(4)  Zob. pkt 178 wytycznych w sprawie pomocy państwa na działalność badawczą, rozwojową i innowacyjną Urzędu Nadzoru EFTA.

(5)  Dz.U. C 323 z 30.12.2006, s. 1.

(6)  Zob. pkt 10.3 akapit drugi wspólnotowych zasad ramowych dotyczących pomocy państwa na działalność badawczą, rozwojową i innowacyjną.

(7)  Dz.U. C 360 z 10.12.2013, s. 1.

(8)  Konsultacje w sprawie projektu unijnych zasad ramowych dotyczących pomocy państwa na działalność badawczą, rozwojową i innowacyjną rozpoczęto w dniu 20.12. 2013 r. Projekt jest dostępny na stronie: http://ec.europa.eu/competition/consultations/2013_state_aid_rdi/index_en.html.

(9)  Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów — Unowocześnienie unijnej polityki w dziedzinie pomocy państwa, COM(2012) 209 final.

(10)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 800/2008 z dnia 6 sierpnia 2008 r. uznające niektóre rodzaje pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art. 87 i 88 Traktatu (Dz.U. L 214 z 9.8.2008, s. 3). Konsultacje w sprawie unijnego projektu dotyczącego ogólnego rozporządzenia w sprawie wyłączeń blokowych rozpoczęto w dniu 18.12.2013 r. Projekt jest dostępny na stronie: http://ec.europa.eu/competition/consultations/2013_consolidated_gber/index_en.html