7.6.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 168/1

---

DECYZJA RADY

z dnia 19 maja 2014 r.

w sprawie podpisania, w imieniu Unii Europejskiej, i tymczasowego stosowania Protokołu ustalającego uprawnienia do połowów i rekompensatę finansową przewidziane w Umowie o partnerstwie w sprawie połowów między Unią Europejską a Demokratyczną Republiką Wysp Świętego Tomasza i Książęcej

(2014/334/UE)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 43 w związku z art. 218 ust. 5,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Dnia 23 lipca 2007 r. Rada, rozporządzeniem (WE) nr 894/2007 (1), zatwierdziła Umowę o partnerstwie w sprawie połowów pomiędzy Demokratyczną Republiką Wysp Świętego Tomasza i Książęcej a Wspólnotą Europejską (zwaną dalej „Umową o partnerstwie”).

(2)	Ostatni protokół (2) ustalający uprawnienia do połowów i rekompensatę finansową przewidziane w Umowie o partnerstwie wygasł dnia 12 maja 2014 r.

(3)

Unia Europejska negocjowała z Demokratyczną Republiką Wysp Świętego Tomasza i Książęcej nowy protokół, na okres czterech lat, przyznający statkom Unii uprawnienia do połowów na wodach objętych zwierzchnictwem i jurysdykcją Demokratycznej Republiki Wysp Świętego Tomasza i Książęcej w zakresie rybołówstwa. Negocjacje zakończyły się parafowaniem nowego protokołu w dniu 19 grudnia 2013 r.

(4)

W celu zapewnienia ciągłości prowadzenia działalności połowowej przez statki rybackie Unii przewiduje się tymczasowe stosowanie nowego protokołu do czasu zakończenia procedur niezbędnych do jego zawarcia. To tymczasowe stosowanie ma miejsce od daty podpisania protokołu, lecz nie przed datą wygaśnięcia ostatniego protokołu.

(5)	Nowy protokół powinien zostać podpisany,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Niniejszym upoważnia się do podpisania w imieniu Unii Protokołu ustalającego uprawnienia do połowów i rekompensatę finansową przewidziane w Umowie o partnerstwie w sprawie połowów między Unią Europejską a Demokratyczną Republiką Wysp Świętego Tomasza i Książęcej (zwanego dalej „Protokołem”), z zastrzeżeniem zawarcia wspomnianego protokołu.

Tekst Protokołu jest dołączony do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Przewodniczący Rady zostaje upoważniony do wyznaczenia osoby lub osób umocowanych do podpisania Protokołu w imieniu Unii.

Artykuł 3

Protokół, zgodnie z jego art. 14, stosuje się tymczasowo od dnia jego podpisania (3), i najwcześniej od dnia 13 maja 2014 r., do czasu zakończenia procedur niezbędnych do jego zawarcia.

Artykuł 4

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

---

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 894/2007 z dnia 23 lipca 2007 r. w sprawie zawarcia Umowy o partnerstwie w sprawie połowów pomiędzy Demokratyczną Republiką Wysp Świętego Tomasza i Książęcej a Wspólnotą Europejską (Dz.U. L 205 z 7.8.2007, s. 35).

(2)  Protokół ustalający uprawnienia do połowów i rekompensatę finansową przewidziane w Umowie o partnerstwie w sprawie połowów pomiędzy Unią Europejską a Demokratyczną Republiką Wysp Świętego Tomasza i Książęcej (Dz.U. L 136 z 24.5.2011, s. 5).

(3)  Data podpisania Protokołu zostanie opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej przez Sekretariat Generalny Rady.

---

7.6.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 168/3

---

PROTOKÓŁ

ustalający uprawnienia do połowów i rekompensatę finansową przewidziane w Umowie o partnerstwie w sprawie połowów pomiędzy Unią Europejską a Demokratyczną Republiką Wysp Świętego Tomasza i Książęcej

Artykuł 1

Okres stosowania i uprawnienia do połowów

1.   Na okres 4 lat, począwszy od rozpoczęcia tymczasowego stosowania, zostają ustalone uprawnienia do połowów przyznawane statkom Unii Europejskiej na podstawie art. 5 umowy o partnerstwie w sprawie połowów, aby umożliwić dokonywanie połowów gatunków daleko migrujących (gatunki wymienione w załączniku 1 do Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza z 1982 r.), z wyjątkiem gatunków chronionych lub objętych zakazem połowów przez ICCAT.

2.   Uprawnienia do połowów zostają przyznane:

a)	28 sejnerom tuńczykowym;

b)	6 taklowcom powierzchniowym.

3.   ust. 1 stosuje się z zastrzeżeniem postanowień art. 5, 6, 7 i 8 niniejszego protokołu.

4.   W zastosowaniu art. 6 umowy statki rybackie pływające pod banderą państwa członkowskiego Unii Europejskiej mogą dokonywać połowów na wodach Demokratycznej Republiki Wysp Świętego Tomasza i Książęcej, wyłącznie jeżeli posiadają upoważnienie do połowów (licencję połowową) wydane w ramach niniejszego protokołu.

Artykuł 2

Rekompensata finansowa — Szczegółowe zasady płatności

1.   Rekompensata finansowa przewidziana w art. 7 umowy o partnerstwie w sprawie połowów jest ustalona na okres, o którym mowa w art. 1, i wynosi 2 805 000 EUR.

2.   Rekompensata finansowa obejmuje:

a)	roczną kwotę z tytułu dostępu do obszaru połowowego Demokratycznej Republiki Wysp Świętego Tomasza i Książęcej w wysokości 385 000 podczas pierwszych trzech lat, a następnie 350 000 EUR w czwartym roku, stanowiącą równoważność pojemności referencyjnej 7 000 ton rocznie, oraz

b)	specjalną kwotę w wysokości 325 000 EUR rocznie w ciągu 4 lat, przeznaczoną na wsparcie realizacji sektorowej polityki rybołówstwa Demokratycznej Republiki Wysp Świętego Tomasza i Książęcej.

3.   ust. 1 stosuje się z zastrzeżeniem art. 3, 4, 5, 7 i 8 niniejszego protokołu oraz art. 12 i 13 umowy o partnerstwie w sprawie połowów.

4.   Rekompensata finansowa, o której mowa w ust. 1, jest wypłacana przez Unię Europejską w kwocie 710 000 EUR rocznie podczas pierwszych trzech lat i w kwocie 675 000 EUR w czwartym roku, co odpowiada sumie rocznych kwot, o których mowa w ust. 2 lit. a) i b).

5.   Jeżeli całkowita roczna wielkość połowów dokonanych przez statki UE na wodach Demokratycznej Republiki Wysp Świętego Tomasza i Książęcej przekracza roczną pojemność referencyjną określoną w ust. 2, łączna kwota rocznej rekompensaty finansowej zostanie zwiększona o 55 EUR w pierwszych trzech latach i o 50 EUR w czwartym roku za każdą dodatkową tonę połowu. Łączna roczna kwota wypłacana przez Unię Europejską nie może być jednak wyższa niż dwukrotność kwoty wskazanej w ust. 2 lit. a). W przypadku gdy wielkość połowów statków Unii Europejskiej przekracza ilość odpowiadającą dwukrotności łącznej rocznej kwoty, kwota należna za nadwyżkę ponad ten limit jest wypłacana w roku następnym.

6.   Płatność następuje najpóźniej dziewięćdziesiąt (90) dni po dacie rozpoczęcia tymczasowego stosowania protokołu w odniesieniu do pierwszego roku i najpóźniej w rocznicę wejścia w życie protokołu w odniesieniu do lat kolejnych.

7.   Przeznaczenie rekompensaty finansowej, o której mowa w ust. 2 lit. a), podlega wyłącznej kompetencji władz Demokratycznej Republiki Wysp Świętego Tomasza i Książęcej.

8.   Rekompensata finansowa wskazana w ust. 2 niniejszego artykułu jest wpłacana na rachunek Skarbu Państwa w Banku Centralnym Demokratycznej Republiki Wysp Świętego Tomasza i Książęcej; rekompensata finansowa wskazana w ust. 2 lit. b) niniejszego artykułu, przeznaczona na wsparcie sektorowe, pozostaje do dyspozycji Dyrekcji ds. Rybołówstwa. Dane dotyczące rachunku bankowego są przekazywane co roku Komisji Europejskiej przez organy Demokratycznej Republiki Wysp Świętego Tomasza i Książęcej.

Artykuł 3

Wspieranie odpowiedzialnego i zrównoważonego rybołówstwa na wodach Demokratycznej Republiki Wysp Świętego Tomasza i Książęcej

1.   Strony uzgadniają w ramach wspólnego komitetu przewidzianego w art. 9 umowy o partnerstwie w sprawie połowów, najpóźniej w terminie trzech (3) miesięcy od wejścia w życie niniejszego protokołu, wieloletni program sektorowy oraz warunki jego stosowania, w szczególności:

a)	roczne i wieloletnie wytyczne, zgodnie z którymi jest wykorzystywana rekompensata finansowa, o której mowa w art. 2 ust. 2 lit. b);

b)

cele do osiągnięcia w skali rocznej i wieloletniej, w celu ustanowienia, z biegiem czasu, zrównoważonego i odpowiedzialnego rybołówstwa, z uwzględnieniem priorytetów wyrażonych przez Demokratyczną Republikę Wysp Świętego Tomasza i Książęcej w ramach krajowej polityki rybołówstwa lub też innych polityk związanych lub mających wpływ na ustanowienie odpowiedzialnego i zrównoważonego rybołówstwa, w szczególności w zakresie wsparcia dla łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego, nadzoru, kontroli i zwalczania nielegalnych, nieraportowanych i nieuregulowanych połowów (połowy NNN);

c)	kryteria i procedury, jakie należy stosować w celu umożliwienia przeprowadzenia oceny uzyskanych wyników w skali rocznej.

2.   Wszelkie proponowane zmiany w wieloletnim programie sektorowym muszą zostać zatwierdzone przez Strony w ramach wspólnego komitetu.

3.   Co roku organy Demokratycznej Republiki Wysp Świętego Tomasza i Książęcej podejmują decyzję o ewentualnym przeznaczeniu dodatkowej kwoty do części rekompensaty finansowej, o której mowa w art. 2 ust. 2 lit. b), na cele wprowadzenia w życie programu wieloletniego. O przeznaczeniu takiej kwoty należy poinformować Unię Europejską najpóźniej dwa (2) miesiące przed dniem rocznicy wejścia w życie niniejszego protokołu.

4.   Strony dokonują corocznej oceny wyników realizacji wieloletniego programu sektorowego. W przypadku gdyby wspomniana ocena realizacji celów finansowanych bezpośrednio z części rekompensaty, o której mowa w art. 2 ust. 2 lit. b), okazała się być niezadowalająca, Komisja Europejska zastrzega sobie prawo do zmiany części rekompensaty finansowej, o której mowa w art. 2 ust. 2 lit. b) protokołu, w celu dostosowania kwoty przeznaczanej na realizację programu stosownie do wyników.

Artykuł 4

Współpraca naukowo-badawcza w dziedzinie odpowiedzialnego rybołówstwa

1.   Strony zobowiązują się do propagowania odpowiedzialnego rybołówstwa na wodach Demokratycznej Republiki Wysp Świętego Tomasza i Książęcej w oparciu o zasadę niedyskryminowania żadnej z flot prowadzących działalność na tych wodach.

2.   W okresie obowiązywania niniejszego protokołu Unia Europejska i Demokratyczna Republika Wysp Świętego Tomasza i Książęcej zobowiązują się do współpracy w celu monitorowania stan zasobów rybnych na obszarze połowowym Demokratycznej Republiki Wysp Świętego Tomasza i Książęcej.

3.   Strony zobowiązują się do propagowania, na poziomie regionu Afryki Środkowej, współpracy w zakresie odpowiedzialnego rybołówstwa. Strony zobowiązują się do przestrzegania wszystkich zaleceń i uchwał Międzynarodowej Komisji ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego (ICCAT).

4.   Zgodnie z art. 4 umowy o partnerstwie w sprawie połowów Strony, na podstawie zaleceń i uchwał przyjętych przez ICCAT oraz w świetle najlepszych dostępnych opinii naukowych, przeprowadzają konsultacje w ramach wspólnego komitetu przewidzianego w art. 9 umowy o partnerstwie w sprawie połowów, w celu podjęcia środków mających na celu zrównoważone zarządzanie gatunkami ryb objętymi tym protokołem i mających wpływ na działalność statków Unii Europejskiej.

Artykuł 5

Przegląd uprawnień do połowów i środków technicznych w drodze wzajemnego porozumienia

1.   Uprawnienia do połowów, o których mowa w art. 1, mogą zostać zmienione za obopólną zgodą, jeśli zalecenia i uchwały przyjęte przez ICCAT potwierdzają, że taka zmiana gwarantuje zrównoważone zarządzanie gatunkami ryb, o których mowa w niniejszym protokole. W takim przypadku rekompensata finansowa, o której mowa w art. 2 ust. 2 lit. a), zostaje zmieniona proporcjonalnie i pro rata temporis. Łączna kwota rocznej rekompensaty finansowej wypłacana przez Unię Europejską nie może jednak przekroczyć dwukrotności kwoty wskazanej w art. 2 ust. 2 lit. a).

2.   W razie potrzeby wspólny komitet będzie mógł zbadać i dostosować w drodze wzajemnego porozumienia postanowienia dotyczące prowadzenia połowów i warunków stosowania niniejszego protokołu i załącznika do niego.

Artykuł 6

Nowe uprawnienia do połowów

1.   W odniesieniu do eksploatacji łowisk nieobjętych niniejszym protokołem, organy Demokratycznej Republiki Wysp Świętego Tomasza i Książęcej mogą zwrócić się do Unii Europejskiej o rozważenie możliwości prowadzenia połowów na takich łowiskach na podstawie wyników kampanii naukowej uwzględniającej najlepsze opinie naukowe zatwierdzone przez specjalistów naukowych obu Stron.

2.   W zależności od tych wyników oraz jeżeli Unia Europejska wyrazi zainteresowanie tymi łowiskami, Strony konsultują się w ramach wspólnego komitetu przed ewentualnym przyznaniem upoważnienia ze strony organów Demokratycznej Republiki Wysp Świętego Tomasza i Książęcej. Jeżeli zajdzie taka potrzeba, Strony uzgadniają warunki mające zastosowanie do tych nowych uprawnień do połowów i, w razie konieczności, wprowadzają zmiany w niniejszym protokole i w załączniku do niego.

Artykuł 7

Zawieszenie i zmiana płatności rekompensaty finansowej

1.   Rekompensata finansowa, o której mowa w art. 2 ust. 2 lit. a) i b), może zostać zmieniona lub zawieszona w przypadku zaistnienia jednego lub kilku z następujących warunków:

a)	nadzwyczajnych okoliczności opisanych w art. 2 lit. h) umowy o partnerstwie w sprawie połowów, które uniemożliwiają prowadzenie działalności połowowej w w.s.e. Demokratycznej Republiki Wysp Świętego Tomasza i Książęcej.

b)	W wyniku istotnych zmian definicji i realizacji polityki rybołówstwa, które doprowadziły do zawarcia niniejszego protokołu, jedna ze Stron wnosi o przegląd jego postanowień w celu dokonania ich ewentualnej zmiany.

c)	Jeżeli Unia Europejska stwierdzi naruszenie zasadniczych i podstawowych elementów praw człowieka, o których mowa w art. 9 umowy z Kotonu, i po przeprowadzeniu procedury określonej w art. 8 i 96 wymienionej umowy.

2.   Unia Europejska zastrzega sobie prawo do częściowego lub całkowitego zawieszenia płatności specjalnej rekompensaty finansowej przewidzianej w art. 2 ust. 2 lit. b) niniejszego protokołu:

a)	w przypadku gdy wspólny komitet stwierdzi w wyniku przeprowadzonej oceny, że osiągnięte wyniki nie są zgodne z planem;

b)	w przypadku gdy wspomniana rekompensata finansowa nie jest wykorzystana.

3.   Płatność rekompensaty finansowej jest wznawiana po przeprowadzeniu konsultacji i osiągnięciu porozumienia przez Strony, z chwilą przywrócenia sytuacji sprzed wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 1, lub gdy jest to uzasadnione w świetle osiągniętych wyników finansowych, o których mowa w ust. 2. Jednakże płatność specjalnej rekompensaty finansowej, o której mowa w art. 2 ust. 2 lit. b), nie może nastąpić w terminie przekraczającym okres sześciu (6) miesięcy po wygaśnięciu ważności protokołu.

Artykuł 8

Zawieszenie wykonywania protokołu

1.   Wykonywanie niniejszego protokołu może zostać zawieszone na wniosek jednej ze Stron w przypadku zaistnienia jednego lub kilku z następujących warunków:

a)	nadzwyczajnych okoliczności opisanych w art. 2 lit. h) umowy o partnerstwie w sprawie połowów, które uniemożliwiają prowadzenie działalności połowowej w w.s.e. Demokratycznej Republiki Wysp Świętego Tomasza i Książęcej;

b)	w wyniku istotnych zmian definicji i realizacji polityki rybołówstwa, które doprowadziły do zawarcia niniejszego protokołu, jedna ze Stron wnosi o przegląd jego postanowień w celu dokonania ich ewentualnej zmiany;

c)	jeżeli jedna ze Stron stwierdzi naruszenie zasadniczych i podstawowych elementów praw człowieka, o których mowa w art. 9 umowy z Kotonu, i po przeprowadzeniu procedury określonej w art. 8 i 96 wymienionej umowy;

d)	niedokonania przez Unię Europejską płatności rekompensaty finansowej przewidzianej w art. 2 ust. 2 lit. a) z powodów innych niż określone w niniejszym artykule;

e)	istnienia sporu pomiędzy Stronami dotyczącego interpretacji niniejszego protokołu.

2.   Wykonywanie protokołu może zostać zawieszone na wniosek jednej ze Stron, gdy konsultacje przeprowadzone w ramach wspólnego komitetu nie doprowadziły do polubownego zakończenia sporu pomiędzy Stronami.

3.   Strona, która występuje o zawieszenie stosowania protokołu, powiadamia o swoim zamiarze na piśmie na co najmniej trzy (3) miesiące przed planowanym wejściem w życie zawieszenia.

4.   W przypadku zawieszenia Strony nadal prowadzą konsultacje, poszukując polubownego rozwiązania sporu, który je poróżnił. Z chwilą rozstrzygnięcia sporu wznawiane jest stosowanie protokołu, a kwota rekompensaty finansowej jest zmniejszana proporcjonalnie i pro rata temporis, w zależności od okresu, w którym stosowanie protokołu było zawieszone.

Artykuł 9

Obowiązujące przepisy prawa krajowego

1.   Działalność statków rybackich Unii Europejskiej na wodach Demokratycznej Republiki Wysp Świętego Tomasza i Książęcej podlega ustawodawstwu obowiązującemu w Demokratycznej Republice Wysp Świętego Tomasza i Książęcej, chyba że umowa o partnerstwie w sprawie połowów, niniejszy protokół oraz załącznik i dodatki do niego stanowią inaczej.

2.   Organy Demokratycznej Republiki Wysp Świętego Tomasza i Książęcej informują Komisję Europejską o każdej zmianie lub każdym nowym przepisie dotyczącym sektora rybołówstwa.

3.   Komisja Europejska informuje organy Demokratycznej Republiki Wysp Świętego Tomasza i Książęcej o każdej zmianie lub każdym nowym przepisie dotyczącym floty dalekomorskiej Unii Europejskiej.

Artykuł 10

Komputeryzacja wymiany informacji

1.   Demokratyczna Republika Wysp Świętego Tomasza i Książęcej i Unia Europejska zobowiązują się wprowadzić w jak najkrótszym terminie systemy informatyczne niezbędne do wymiany elektronicznej wszystkich informacji i dokumentów związanych ze wykonaniem umowy.

2.   Wersja elektroniczna dokumentu będzie uznawana za całkowicie równoważną jego wersji papierowej.

3.   Demokratyczna Republika Wysp Świętego Tomasza i Książęcej i Unia Europejska powiadamiają się niezwłocznie o wszelkich awariach systemu informatycznego. Informacje i dokumenty związane z wykonaniem umowy są wówczas automatycznie zastępowane ich wersją papierową.

Artykuł 11

Poufność danych

1.   Demokratyczna Republika Wysp Świętego Tomasza i Książęcej i Unia Europejska zobowiązują się, aby wszystkie dane osobowe dotyczące statków europejskich i ich działalności połowowej, uzyskane w ramach umowy, były zawsze traktowane z ostrożnością i zgodnie z zasadami poufności i ochrony danych.

2.   Strony dopilnowują, aby wyłącznie skonsolidowane dane dotyczące działalności połowowej na wodach Demokratycznej Republiki Wysp Świętego Tomasza i Książęcej były dostępne publicznie, zgodnie z przepisami ICCAT w tej dziedzinie. Dane, które można uznać za poufne, powinny być wykorzystywane przez organy Demokratycznej Republiki Wysp Świętego Tomasza i Książęcej wyłącznie na potrzeby wykonania umowy oraz kontroli rybołówstwa i nadzoru nad nim.

Artykuł 12

Okres obowiązywania

Niniejszy protokół i załącznik do niego obowiązują przez okres 4 lat od daty rozpoczęcia tymczasowego stosowania zgodnie z art. 14 i 15, o ile protokół nie zostanie wypowiedziany zgodnie z art. 13.

Artykuł 13

Wypowiedzenie

1.   W przypadku wypowiedzenia niniejszego protokołu Strona wypowiadająca powiadamia drugą Stronę na piśmie o swoim zamiarze wypowiedzenia protokołu, co najmniej na sześć (6) miesięcy przed datą, z którą wypowiedzenie to staje się skuteczne.

2.   Wysłanie powiadomienia, o którym mowa w poprzednim ustępie, powoduje rozpoczęcie konsultacji przez Strony.

Artykuł 14

Tymczasowe stosowanie

Niniejszy protokół stosuje się tymczasowo od dnia jego podpisania, ale nie wcześniej niż od dnia 13 maja 2014 r.

Artykuł 15

Wejście w życie

Niniejszy protokół i załącznik do niego wchodzą w życie z dniem, w którym Strony powiadomią się nawzajem o dopełnieniu koniecznych procedur.

---

---

7.6.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 168/27

---

ROZPORZĄDZENIE RADY (UE) NR 607/2014

z dnia 19 maja 2014 r.

dotyczące podziału uprawnień do połowów na podstawie Protokołu ustalającego uprawnienia do połowów i rekompensatę finansową przewidziane w Umowie o partnerstwie w sprawie połowów między Unią Europejską a Demokratyczną Republiką Wysp Świętego Tomasza i Książęcej

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 43 ust. 3,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Dnia 23 lipca 2007 r. Rada rozporządzeniem (WE) 894/2007 (1) zatwierdziła Umowę o partnerstwie w sprawie połowów pomiędzy Demokratyczną Republiką Wysp Świętego Tomasza i Książęcej a Wspólnotą Europejską (zwaną dalej „Umową o partnerstwie”).

(2)

Unia oraz Demokratyczna Republika Wysp Świętego Tomasza i Książęcej negocjowały i parafowały w dniu 19 grudnia 2013 r. nowy protokół do umowy o partnerstwie, przyznający statkom Unii uprawnienia do połowów na wodach objętych zwierzchnictwem i jurysdykcją Demokratycznej Republiki Wysp Świętego Tomasza i Książęcej w zakresie rybołówstwa.

(3)	W dniu 19 maja 2014 r. Rada przyjęła decyzję 2014/334/UE (2) w sprawie podpisania i tymczasowego stosowania nowego protokołu.

(4)	Należy określić metodę podziału uprawnień do połowów pomiędzy państwa członkowskie na okres stosowania nowego protokołu.

(5)

Jeśli okaże się, że upoważnienia lub uprawnienia do połowów przydzielone w ramach nowego protokołu nie są w pełni wykorzystane, Komisja informuje o tym fakcie zainteresowane państwa członkowskie zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1006/2008 (3). Brak odpowiedzi w terminie określonym przez Radę uznawany jest za potwierdzenie, że statki danego państwa członkowskiego nie wykorzystują w pełni przyznanych im uprawnień do połowów w danym okresie. Należy określić ten termin.

(6)	Aby zapewnić nieprzerwaną działalność połowową statków UE, w nowym protokole przewidziano możliwość jego tymczasowego stosowania przez Strony, począwszy od dnia jego podpisania. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem mieć zastosowanie od dnia podpisania nowego protokołu,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1.   Uprawnienia do połowów określone w Protokole ustalającym uprawnienia do połowów i rekompensatę finansową przewidziane w Umowie o partnerstwie w sprawie połowów między Unią Europejską a Demokratyczną Republiką Wysp Świętego Tomasza i Książęcej (zwanym dalej „Protokołem”) zostają rozdzielone między państwa członkowskie w następujący sposób:

a)	sejnery tuńczykowe: Hiszpania 16 statków Francja 12 statków

b)	taklowce powierzchniowe: — w pierwszych dwóch latach obowiązywania Protokołu: Hiszpania 4 statki Portugalia 2 statki — w ostatnich dwóch latach obowiązywania Protokołu: Hiszpania 5 statków Portugalia 1 statek

2.   Rozporządzenie (WE) nr 1006/2008 stosuje się bez uszczerbku dla Umowy o partnerstwie.

3.   Jeżeli wnioski o wydanie upoważnień do połowów przedłożone przez państwa członkowskie określone w ust. 1 nie wyczerpują wszystkich uprawnień do połowów określonych w Protokole, Komisja uwzględnia wnioski o wydanie upoważnień do połowów z pozostałych państw członkowskich, zgodnie z art. 10 rozporządzenia (WE) nr 1006/2008.

4.   Termin, w którym państwa członkowskie zobowiązane są potwierdzić fakt niewykorzystywania w pełni uprawnień do przyznanych połowów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1006/2008, ustala się na dziesięć dni roboczych od daty przekazania im przez Komisję informacji o niepełnym wykorzystaniu uprawnień do połowów.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia podpisania Protokołu.

---

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 894/2007 z dnia 23 lipca 2007 r. w sprawie zawarcia Umowy o partnerstwie w sprawie połowów pomiędzy Demokratyczną Republiką Wysp Świętego Tomasza i Książęcej a Wspólnotą Europejską (Dz.U. L 205 z 7.8.2007, s. 35).

(2)  Decyzja Rady 2014/334/UE z dnia 19 maja 2014 r. w sprawie podpisania, w imieniu Unii Europejskiej, i tymczasowego stosowania Protokołu ustalającego uprawnienia do połowów i rekompensatę finansową przewidziane w Umowie o partnerstwie w sprawie połowów między Unią Europejską a Demokratyczną Republiką Wysp Świętego Tomasza i Książęcej (zob. s. 1 niniejszego Dziennika Urzędowego).

(3)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1006/2008 z dnia 29 września 2008 r. dotyczące upoważnień do prowadzenia działalności połowowej przez wspólnotowe statki rybackie poza wodami terytorialnymi Wspólnoty oraz wstępu statków państw trzecich na wody terytorialne Wspólnoty, zmieniające rozporządzenia (EWG) nr 2847/93 i (WE) nr 1627/94 oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 3317/94 (Dz.U. L 286 z 29.10.2008, s. 33).

---

7.6.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 168/29

---

ROZPORZĄDZENIE RADY (UE, Euratom) NR 608/2014

z dnia 26 maja 2014 r.

określające środki wykonawcze dotyczące systemu zasobów własnych Unii Europejskiej

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 311 akapit czwarty,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, w szczególności jego art. 106a,

uwzględniając decyzję Rady 2014/335/UE, Euratom z dnia 26 maja 2014 r. w sprawie systemu zasobów własnych Unii Europejskiej (1), w szczególności jej art. 9,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając zgodę Parlamentu Europejskiego,

stanowiąc zgodnie ze specjalną procedurą ustawodawczą,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Przejrzystość systemu zasobów własnych Unii należy zapewnić poprzez dostarczanie odpowiednich informacji władzy budżetowej. Dlatego też państwa członkowskie powinny przechowywać do dyspozycji Komisji, a w stosownym przypadku przekazywać jej, dokumenty i informacje niezbędne do umożliwienia jej wykonywania uprawnień powierzonych jej w odniesieniu do zasobów własnych Unii.

(2)	Zasady, zgodnie z którymi państwa członkowskie odpowiedzialne za pobieranie zasobów własnych przekazują Komisji sprawozdania, powinny umożliwiać Komisji śledzenie ich działań służących odzyskaniu zasobów własnych, szczególnie w przypadku nadużyć i nieprawidłowości.

(3)	W celu zapewnienia równowagi budżetowej wszelkie nadwyżki dochodów Unii w stosunku do łącznych faktycznych wydatków w ciągu roku budżetowego powinny być przenoszone na kolejny rok budżetowy. Dlatego należy określić saldo podlegające przeniesieniu.

(4)	Państwa członkowskie powinny przeprowadzać kontrole i postępowania wyjaśniające dotyczące ustalania i udostępniania zasobów własnych Unii. W celu ułatwienia stosowania przepisów finansowych dotyczących zasobów własnych niezbędne jest zapewnienie współpracy między państwami członkowskimi a Komisją.

(5)

W celu zapewnienia spójności i jasności należy określić przepisy dotyczące uprawnień i obowiązków przedstawicieli upoważnionych przez Komisję do przeprowadzania kontroli w zakresie zasobów własnych Unii, z uwzględnieniem szczególnego charakteru każdej kategorii zasobów własnych. Należy określić warunki, na jakich upoważnieni przedstawiciele wykonują swoje obowiązki, a w szczególności przepisy dotyczące tajemnicy służbowej i ochrony danych osobowych, których przestrzegać muszą wszyscy urzędnicy Unii, inni pracownicy oraz oddelegowani eksperci krajowi. Konieczne jest określenie statusu oddelegowanych ekspertów krajowych oraz pozwolenie danemu państwu członkowskiemu na sprzeciwienie się udziałowi w kontroli urzędników innych państw członkowskich.

(6)

W niniejszym rozporządzeniu w celu zapewnienia spójności powinny zostać zawarte niektóre przepisy rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1150/2000 (2). Przepisy te dotyczą obliczania i zapisywania w budżecie salda, kontroli zasobów własnych oraz nadzoru nad nimi, odpowiednich wymogów sprawozdawczych, jak również Komitetu Doradczego ds. Zasobów Własnych.

(7)	W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonania niniejszego rozporządzenia Komisji należy przekazać uprawnienia wykonawcze. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 (3).

(8)

Do przyjęcia aktów wykonawczych w celu ustanowienia szczegółowych przepisów dotyczących informowania o nadużyciach i nieprawidłowościach wpływających na należności z tytułu tradycyjnych zasobów własnych oraz sprawozdań rocznych z kontroli przedkładanych przez państwa członkowskie powinna zostać wykorzystana procedura doradcza, ze względu na techniczny charakter aktów niezbędnych do celów sprawozdawczych.

(9)	Odpowiedni nadzór parlamentu, określony w Traktatach, jest wymagany w odniesieniu do przepisów o charakterze ogólnym, które mają zastosowanie do wszystkich rodzajów zasobów własnych i obejmują kontrolę dochodów i nadzór nad nimi, w tym odpowiednie wymogi sprawozdawcze.

(10)	Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1026/1999 (4) powinno zostać uchylone.

(11)	Przeprowadzono konsultacje z Europejskim Trybunałem Obrachunkowym i Europejskim Komitetem Ekonomiczno-Społecznym, które wydały opinie (5).

(12)	W celu zapewnienia spójności i przy uwzględnieniu art. 11 decyzji 2014/335/UE, Euratom niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie tego samego dnia co ta decyzja i powinno być stosowane od dnia 1 stycznia 2014 r.,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

USTALENIE ZASOBÓW WŁASNYCH

Artykuł 1

Obliczanie i zapisywanie w budżecie salda

1.   Do celów stosowania art. 7 decyzji 2014/335/UE, Euratom saldo danego roku budżetowego składa się z różnicy między wszystkimi dochodami pobranymi w odniesieniu do tego roku budżetowego oraz kwotą płatności dokonanych ze środków na ten rok budżetowy, podwyższoną o kwotę środków na ten sam rok budżetowy przeniesionych zgodnie z art. 13 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 (6) (zwanego dalej „rozporządzeniem finansowym”).

Kwota różnicy zostaje podwyższona lub pomniejszona o kwotę netto środków, które zostały anulowane, przeniesionych z poprzednich lat budżetowych. W drodze odstępstwa od art. 8 ust. 1 rozporządzenia finansowego różnica zostaje również podwyższona lub pomniejszona o:

a)	dokonane płatności przekraczające, w wyniku wahań kursu euro, środki niezróżnicowane przeniesione z poprzedniego roku budżetowego na mocy art. 13 ust. 1 i 4 rozporządzenia finansowego;

b)	saldo powstałe z zysków i strat kursowych w ciągu tego roku budżetowego.

2.   Do końca października każdego roku budżetowego Komisja dokonuje oszacowania zasobów własnych pobranych za cały rok, na podstawie danych, jakimi w danym czasie dysponuje. Wszelkie znaczące różnice w stosunku do pierwotnych szacunków mogą spowodować przedłożenie listu w sprawie poprawek do projektu budżetu na kolejny rok budżetowy lub budżetu korygującego dotyczącego bieżącego roku budżetowego.

ROZDZIAŁ II

PRZEPISY DOTYCZĄCE KONTROLI I NADZORU, W TYM ODPOWIEDNICH WYMOGÓW SPRAWOZDAWCZYCH

Artykuł 2

Środki kontroli i nadzoru

1.   Zasoby własne, o których mowa w art. 2 ust. 1 decyzji 2014/335/UE, Euratom, są poddawane kontroli zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, bez uszczerbku dla rozporządzenia Rady (EWG, Euratom) nr 1553/89 (7) i rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1287/2003 (8).

2.   Państwa członkowskie podejmują wszelkie środki, jakie są niezbędne w celu zapewnienia, aby zasoby własne, o których mowa w art. 2 ust. 1 decyzji 2014/335/UE, Euratom, były udostępniane Komisji.

3.   W przypadku gdy środki kontroli i nadzoru dotyczą tradycyjnych zasobów własnych, o których mowa w art. 2 ust. 1 lit. a) decyzji 2014/335/UE, Euratom:

a)	państwa członkowskie przeprowadzają kontrole i postępowania wyjaśniające dotyczące ustalania i udostępniania tych zasobów własnych;

b)	państwa członkowskie przeprowadzają dodatkowe działania kontrolne na wniosek Komisji. W swoim wniosku Komisja podaje, z jakich powodów zwraca się o dodatkową kontrolę. Komisja może także zażądać przekazania jej pewnych dokumentów;

c)

państwa członkowskie, na wniosek Komisji, włączają ją do przeprowadzanych przez siebie kontroli. W przypadku gdy Komisja przyłącza się do inspekcji, ma ona dostęp, w zakresie, w jakim wymaga tego stosowanie niniejszego rozporządzenia, do dokumentów potwierdzających dotyczących ustalania i udostępniania zasobów własnych, a także do wszelkich innych odpowiednich dokumentów związanych z tymi dokumentami potwierdzającymi;

d)	Komisja może sama przeprowadzać kontrole na miejscu. Przedstawiciele Komisji upoważnieni do przeprowadzania takich kontroli mają dostęp do dokumentów zgodnie z ustaleniami dotyczącymi kontroli, o których mowa w lit. c). Państwa członkowskie ułatwiają te kontrole;

e)

kontrole, o których mowa w lit. a)–d), pozostają bez uszczerbku dla: (i) kontroli przeprowadzanych przez państwa członkowskie zgodnie z ich krajowymi przepisami ustawowymi, wykonawczymi lub administracyjnymi; (ii) środków określonych w art. 287 i 319 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE); (iii) zasad kontroli, przyjętych zgodnie z art. 322 ust. 1 lit. b) TFUE.

4.   W przypadku gdy środki kontroli i nadzoru dotyczą zasobów własnych opartych na podatku od wartości dodanej (VAT), o których mowa w art. 2 ust. 1 lit. b) decyzji 2014/335/UE, Euratom, są one prowadzone zgodnie z art. 11 rozporządzenia (EWG, Euratom) nr 1553/89.

5.   W przypadku gdy środki kontroli i nadzoru dotyczą zasobów własnych opartych na dochodzie narodowym brutto (DNB), o których mowa w art. 2 ust. 1 lit. c) decyzji 2014/335/UE, Euratom:

a)

Komisja co roku dokonuje, wraz z zainteresowanym państwem członkowskim, kontroli sum przewidzianych na błędy w zestawieniu, w szczególności w przypadkach zgłoszonych przez Komitet DNB ustanowiony rozporządzeniem (WE, Euratom) nr 1287/2003. Podczas tej kontroli Komisja może również, w konkretnych przypadkach, badać obliczenia i podstawy statystyczne, z wyłączeniem informacji dotyczących określonych spółek lub osób, jeżeli dokonanie prawidłowej oceny w inny sposób byłoby niemożliwe;

b)	Komisja ma dostęp do dokumentów dotyczących procedur statystycznych oraz podstawowych statystyk, o których mowa w art. 3 rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1287/2003.

6.   Do celów środków kontroli i nadzoru na mocy ust. 3, 4 i 5 niniejszego artykułu Komisja może zwrócić się do państw członkowskich o przesłanie odpowiednich dokumentów lub sprawozdań odnoszących się do systemów stosowanych do pobierania zasobów własnych lub o udostępnienie ich Komisji.

Artykuł 3

Uprawnienia i obowiązki upoważnionych przedstawicieli Komisji

1.   Komisja wyraźnie wyznacza do celów przeprowadzania kontroli, o których mowa w art. 2, niektórych swoich urzędników lub innych pracowników (zwanych dalej „upoważnionymi przedstawicielami”).

W przypadku każdej kontroli Komisja przekazuje upoważnionym przedstawicielom na piśmie ich zakres uprawnień, określający ich tożsamość oraz funkcję urzędową.

W kontrolach mogą uczestniczyć osoby przekazane do dyspozycji Komisji przez państwa członkowskie jako oddelegowani eksperci krajowi.

Za wyraźną i uprzednią zgodą danego państwa członkowskiego Komisja może zwrócić się o pomoc urzędników z innych państw członkowskich w charakterze obserwatorów. Komisja zapewnia przestrzeganie przez tych urzędników ust. 3 niniejszego artykułu.

2.   Podczas kontroli tradycyjnych zasobów własnych i zasobów własnych opartych na VAT, o których mowa, odpowiednio, w art. 2 ust. 3 i 4, upoważnieni przedstawiciele działają w sposób zgodny z przepisami mającymi zastosowanie do urzędników danego państwa członkowskiego. Są oni związani tajemnicą służbową na warunkach określonych w ust. 3 niniejszego artykułu.

Do celów kontroli zasobów własnych opartych na DNB, o których mowa w art. 2 ust. 5, Komisja przestrzega krajowych przepisów dotyczących poufności statystyk.

Upoważnieni przedstawiciele mogą w razie konieczności skontaktować się z dłużnikami, ale tylko w związku z kontrolami tradycyjnych zasobów własnych oraz wyłącznie poprzez właściwe organy, których procedury pobierania zasobów własnych są przedmiotem kontroli.

3.   Informacje przekazane lub uzyskane na mocy niniejszego rozporządzenia, niezależnie od formy, podlegają tajemnicy służbowej i otrzymują ochronę przyznawaną podobnym informacjom na mocy prawa krajowego państwa członkowskiego, w którym zostały zebrane, i na mocy odpowiednich przepisów stosowanych do instytucji Unii.

Informacje te nie mogą być przekazywane innym osobom poza osobami pracującymi w instytucjach Unii lub państw członkowskich, które mają obowiązek posiadać te informacje, jak również nie mogą one być wykorzystywane do celów innych niż cele określone w niniejszym rozporządzeniu bez uprzedniej zgody państwa członkowskiego, w którym informacje te uzyskano.

Akapit pierwszy i drugi mają zastosowanie do urzędników i innych pracowników Unii oraz do oddelegowanych ekspertów krajowych.

4.   Komisja zapewnia przestrzeganie przez upoważnionych przedstawicieli oraz inne osoby działające w jej imieniu dyrektywy 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (9) oraz rozporządzenia (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady (10) oraz innych unijnych i krajowych przepisów dotyczących ochrony danych osobowych.

Artykuł 4

Przygotowanie kontroli i zarządzanie nimi

1.   Komisja informuje o kontroli, z właściwym wyprzedzeniem i w piśmie zawierającym odpowiednie uzasadnienie, państwo członkowskie, w którym przeprowadzana będzie kontrola. Przedstawiciele danego państwa członkowskiego mogą uczestniczyć w takiej kontroli.

2.   W przypadku kontroli tradycyjnych zasobów własnych, do których przyłącza się Komisja na mocy art. 2 ust. 3, i zasobów własnych opartych na VAT — na mocy art. 2 ust. 4 organizacja prac i stosunków z departamentami zaangażowanymi w kontrolę zapewniona jest przez departament wyznaczony przez państwo członkowskie.

3.   Kontrole na miejscu tradycyjnych zasobów własnych, o których mowa w art. 2 ust. 3 lit. d), przeprowadzane są przez upoważnionych przedstawicieli. Na potrzeby organizacji prac i stosunków z departamentami, a w stosownych przypadkach, z dłużnikami zaangażowanymi w kontrole, przedstawiciele ci nawiązują, przed rozpoczęciem kontroli na miejscu, niezbędne kontakty z urzędnikami wyznaczonymi przez dane państwo członkowskie. Dla tego rodzaju kontroli do zakresu uprawnień dołącza się dokument wskazujący cel i powód kontroli.

4.   Kontrole dotyczące zasobów własnych opartych na DNB, o których mowa w art. 2 ust. 5, przeprowadzane są przez upoważnionych przedstawicieli. Na potrzeby organizacji pracy przedstawiciele nawiązują niezbędne kontakty z odpowiednimi strukturami administracji państw członkowskich.

5.   Państwa członkowskie zapewniają udzielenie upoważnionym przedstawicielom pomocy, niezbędnej im przy wykonywaniu ich zadań, przez departamenty lub agencje odpowiedzialne za ustalenie, pobieranie i udostępnianie zasobów własnych oraz organy, którym państwa członkowskie zleciły przeprowadzenie kontroli tych departamentów i agencji.

Na potrzeby kontroli na miejscu tradycyjnych zasobów własnych, o których mowa w art. 2 ust. 3 lit. d), dane państwa członkowskie informują Komisję z odpowiednim wyprzedzeniem o tożsamości i uprawnieniach osób wyznaczonych do udziału w tych kontrolach, oraz udzielają upoważnionym przedstawicielom wszelkiej pomocy niezbędnej im przy wykonywaniu ich obowiązków.

6.   Wyniki badań i kontroli, o których mowa w art. 2, oprócz kontroli przeprowadzanych przez państwa członkowskie, o których mowa w art. 2 ust. 3 lit. a) i b), są podawane do wiadomości danego państwa członkowskiego poprzez odpowiednie kanały informacyjne w ciągu trzech miesięcy. Państwo członkowskie przekazuje swoje uwagi w ciągu trzech miesięcy od daty otrzymania sprawozdania. Jednak z należycie uzasadnionych powodów Komisja może wezwać dane państwo członkowskie do przedłożenia uwag na temat konkretnych kwestii w ciągu jednego miesiąca od otrzymania sprawozdania. Dane państwo członkowskie może odmówić odpowiedzi za pomocą pisma, w którym wyjaśnione są powody uniemożliwiające mu udzielenie odpowiedzi na wezwanie Komisji.

Następnie wyniki oraz uwagi, o których mowa w akapicie pierwszym, wraz ze sprawozdaniem podsumowującym przygotowywanym w związku z kontrolami zasobów własnych opartych na VAT, są podawane do wiadomości wszystkich państw członkowskich.

Jeśli kontrole tradycyjnych zasobów własnych, które są prowadzone na miejscu lub do których przyłącza się Komisja, ujawnią potrzebę zmiany lub korekty danych w oświadczeniach lub deklaracjach przesłanych do Komisji, dotyczących zasobów własnych, a związane z tym korekty mają być dokonane poprzez bieżące oświadczenie lub bieżącą deklarację, wtedy odpowiednie zmiany należy określić w takim oświadczeniu lub takiej deklaracji, za pomocą właściwych adnotacji.

Artykuł 5

Informowanie o nadużyciach i nieprawidłowościach mających wpływ na należności dotyczące tradycyjnych zasobów własnych

1.   W ciągu dwóch miesięcy po zakończeniu każdego kwartału państwa członkowskie przesyłają Komisji opis wykrytych przypadków nadużyć i nieprawidłowości, wiążących się z należnościami powyżej 10 000 EUR dotyczącymi tradycyjnych zasobów własnych, o których mowa w art. 2 ust. 1 lit. a) decyzji 2014/335/UE, Euratom.

W okresie, o którym mowa w akapicie pierwszym, każde państwo członkowskie podaje szczegółowe informacje dotyczące pozycji w odniesieniu do przypadków nadużyć i nieprawidłowości uprzednio zgłoszonych Komisji, co do których nie zostały wcześniej podane informacje dotyczące odzyskania środków, ich anulowania lub nieodzyskania.

2.   Komisja przyjmuje akty wykonawcze ustanawiające szczegółowe przepisy dotyczące opisów, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu. Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 7 ust. 2.

3.   Streszczenie przekazanych informacji, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, zawarte jest w sprawozdaniu Komisji, o którym mowa w art. 325 ust. 5 TFUE.

Artykuł 6

Informowanie przez państwa członkowskie o ich kontrolach tradycyjnych zasobów własnych

1.   Państwa członkowskie przekazują Komisji szczegółowe sprawozdania roczne o swoich kontrolach dotyczących tradycyjnych zasobów własnych oraz wynikach tych kontroli, o ogólnych danych i wszelkich kwestiach dotyczących najważniejszych problemów wynikających ze stosowania odpowiednich rozporządzeń wykonawczych do decyzji 2014/335/UE, Euratom, a także w szczególności o sprawach spornych. Sprawozdania przesyłane są Komisji do dnia 1 marca roku następującego po danym roku budżetowym. Na podstawie tych sprawozdań Komisja przygotowuje sprawozdanie zbiorcze, które jest przekazywane do wiadomości wszystkich państw członkowskich.

2.   Komisja przyjmuje akty wykonawcze ustanawiające wzór sprawozdania rocznego państw członkowskich, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu. Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 7 ust. 2.

3.   Co trzy lata Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat funkcjonowania zasad kontroli tradycyjnych zasobów własnych, o których mowa w art. 2 ust. 3.

ROZDZIAŁ III

KOMITET ORAZ PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 7

Procedura komitetowa

1.   Komisję wspiera Komitet Doradczy ds. Zasobów Własnych. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

2.   W przypadku odniesienia do niniejszego ustępu zastosowanie ma art. 4 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

Artykuł 8

Przepisy końcowe

Uchyla się rozporządzenie (WE, Euratom) nr 1026/1999.

Odniesienia do uchylonego rozporządzenia oraz do przepisów rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1150/2000, uchylonych rozporządzeniem Rady (UE, Euratom) nr 609/2014 (11), o których mowa w tabeli korelacji zawartej w załączniku do niniejszego rozporządzenia, uznaje się za odniesienia do niniejszego rozporządzenia i odczytuje zgodnie ze wspomnianą tabelą korelacji.

Artykuł 9

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem wejścia w życie decyzji 2014/335/UE, Euratom.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2014 r.

---

(1)  Zob. s. 105 niniejszego Dziennika Urzędowego.

(2)  Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1150/2000 z dnia 22 maja 2000 r. wykonujące decyzję 2007/436/WE, Euratom w sprawie systemu środków własnych Wspólnot Europejskich (Dz.U. L 130 z 31.5.2000, s. 1).

(3)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13).

(4)  Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1026/1999 z dnia 10 maja 1999 r. określające prawa i obowiązki przedstawicieli upoważnionych przez Komisję do przeprowadzania kontroli i inspekcji środków własnych Wspólnoty (Dz.U. L 126 z 20.5.1999, s. 1).

(5)  Opinia nr 2/2012 Europejskiego Trybunału Obrachunkowego z dnia 20 marca 2012 r. (Dz.U. C 112 z 18.4.2012, s. 1) oraz opinia Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 29 marca 2012 r. (Dz.U. C 181 z 21.6.2012, s. 45).

(6)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 (Dz.U. L 298 z 26.10.2012, s. 1).

(7)  Rozporządzenie Rady (EWG, Euratom) nr 1553/89 z dnia 29 maja 1989 r. w sprawie ostatecznych jednolitych warunków poboru środków własnych pochodzących z podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 155 z 7.6.1989, s. 9).

(8)  Dz.U. L 181 z 19.7.2003, s. 1.

(9)  Dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31).

(10)  Rozporządzenie (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1).

(11)  Rozporządzenie Rady (UE, Euratom) 609/2014 z dnia 26 maja 2014 r. w sprawie metod i procedury udostępniania tradycyjnych zasobów własnych, zasobów własnych opartych na VAT i zasobów własnych opartych na DNB oraz w sprawie środków w celu zaspokojenia potrzeb gotówkowych (zob. s. 39 niniejszego Dziennika Urzędowego).

---

---

7.6.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 168/39

---

ROZPORZĄDZENIE RADY (UE, Euratom) NR 609/2014

z dnia 26 maja 2014 r.

w sprawie metod i procedury udostępniania tradycyjnych zasobów własnych, zasobów własnych opartych na VAT i zasobów własnych opartych na DNB oraz w sprawie środków w celu zaspokojenia potrzeb gotówkowych

(wersja przekształcona)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 322 ust. 2,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, w szczególności jego art. 106a,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego,

uwzględniając opinię Europejskiego Trybunału Obrachunkowego (1),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1150/2000 (2) było kilkakrotnie istotnie zmieniane. Ze względu na konieczność dalszych zmian, dla zachowania przejrzystości, rozporządzenie to powinno zostać przekształcone.

(2)

Niektóre przepisy rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1150/2000 zostały włączone do rozporządzenia Rady (UE, Euratom) nr 608/2014 (3) i nie powinny w związku z tym wchodzić w zakres niniejszego rozporządzenia. Przepisy te dotyczą obliczania i budżetowania salda, kontrolowania i nadzorowania zasobów własnych oraz stosownych wymogów w zakresie sprawozdawczości, a także Komitetu Doradczego ds. Zasobów Własnych.

(3)

Unia musi mieć dostęp do zasobów własnych, o których mowa w art. 2 decyzji Rady 2014/335/UE, Euratom (4), na możliwie najlepszych warunkach; w tym celu należy ustanowić dla państw członkowskich zasady przekazywania Komisji tych zasobów własnych. Niniejsze rozporządzenie przejmuje zasady udostępniania tradycyjnych zasobów własnych, o których mowa w art. 2 ust. 1 lit. a) decyzji 2014/335/UE, Euratom, zasobów własnych opartych na podatku od wartości dodanej (VAT), o których mowa w art. 2 ust. 1 lit. b) tej decyzji („zasoby własne oparte na VAT”), oraz zasobów własnych opartych na dochodzie narodowym brutto (DNB), o których mowa w art. 2 ust. 1 lit. c) tej decyzji („zasoby własne oparte na DNB–”), poprzednio uwzględnione w rozporządzeniu (WE, Euratom) nr 1150/2000.

(4)	Pojęcie ustalenia należności powinno zostać zdefiniowane w odniesieniu do zasobów własnych, a szczegółowe zasady powinny zostać określone w celu spełniania obowiązku ustalenia tradycyjnych zasobów własnych, o których mowa w art. 2 ust. 1 lit. a) decyzji 2014/335/UE, Euratom.

(5)

W odniesieniu do zasobów własnych pochodzących z opłat wyrównawczych od cukru, które muszą być uzyskane w roku budżetowym odpowiadającym rokowi gospodarczemu, do którego odnoszą się wydatki, należy ustanowić przepisy zobowiązujące państwa członkowskie do udostępnienia takich zasobów Komisji w ciągu roku budżetowego, w którym zostały one ustalone.

(6)	Państwa członkowskie powinny przechowywać do dyspozycji Komisji i, w razie potrzeby, przesyłać jej dokumenty i informacje niezbędne Komisji do wykonywania uprawnień przyznanych jej w odniesieniu do zasobów własnych Unii.

(7)	Organy krajowe odpowiedzialne za pobór zasobów własnych powinny być w stanie przedstawić w każdej chwili Komisji dokumenty potwierdzające zgromadzone zasoby własne.

(8)

Odrębne rachunki powinny być prowadzone w odniesieniu do należności, które nie zostały uzyskane. Rachunki te, jak również składanie kwartalnego sprawozdania dotyczącego takich rachunków powinno umożliwiać Komisji ściślejsze monitorowanie działań podejmowanych przez państwa członkowskie w zakresie poboru zasobów własnych, w szczególności tych zagrożonych w wyniku nadużyć finansowych lub nieprawidłowości.

(9)	Należy określić termin przedawnienia w stosunkach między państwami członkowskimi a Komisją, ponieważ nowe należności ustalone przez państwa członkowskie w odniesieniu do lat wcześniejszych uznaje się za należności odnoszące się do roku bieżącego.

(10)

W celu zagwarantowania finansowania budżetu Unii we wszelkich okolicznościach, należy ustanowić, w odniesieniu do zasobów własnych opartych na VAT i zasobów własnych opartych na DNB–, utworzonych zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 1287/2003 (5), procedurę udostępniania przez państwa członkowskie Unii, w dwunastu równych miesięcznych częściach, zasobów własnych zapisanych w budżecie, a następnie dostosowania kwot udostępnionych zgodnie z faktyczną podstawą zasobów własnych opartych na VAT oraz odnośnymi zmianami DNB, gdy tylko będą one w całości znane.

(11)	Wpływ modyfikacji danych DNB dokonanej po zakończeniu każdego roku budżetowego na finansowanie obniżek brutto powinien zostać sprecyzowany.

(12)

Zasoby własne muszą być udostępnione poprzez zapisanie należnych kwot na rachunku otwartym w tym celu w imieniu Komisji przez administrację finansową lub organ wyznaczony przez każde państwo członkowskie. W celu ograniczenia przepływu środków finansowych do takiego, który jest niezbędny do wykonania budżetu, Unia musi ograniczyć wypłaty z tych rachunków do wypłat wyłącznie na pokrycie potrzeb gotówkowych Komisji.

(13)

Komisja musi posiadać wystarczające zasoby pieniężne do spełnienia wymogów regulacyjnych dotyczących płatności skoncentrowanych w pierwszych miesiącach roku, zwłaszcza szczególnych potrzeb związanych z pokryciem wydatków Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG), zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 73/2009 (6).

(14)	Zgodnie z zasadą należytego zarządzania finansami, należy dopilnować, aby koszt odzyskania należnych odsetek od zasobów własnych udostępnionych z opóźnieniem nie przekraczał kwoty należnych odsetek.

(15)	Należy zharmonizować zasady informowania o przypadkach odpisania ustalonych należności, których nieściągalność stwierdzono lub które uznaje się za nieściągalne.

(16)	Ścisła współpraca między państwami członkowskimi a Komisją ułatwi prawidłowe stosowanie reguł finansowych dotyczących zasobów własnych.

(17)	Aby zapewnić jednolite warunki wykonania niniejszego rozporządzenia, należy przyznać Komisji uprawnienia wykonawcze. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 (7).

(18)

Procedura doradcza powinna być stosowana przy przyjmowaniu aktów wykonawczych celem ustanowienia szczegółowych zasad przedstawiania miesięcznych sprawozdań dotyczących rachunków należności z tytułu tradycyjnych zasobów własnych oraz kwartalnych sprawozdań dotyczących odrębnych rachunków, jak również przypadków kwot nieściągalnych, których wysokość przekracza 50 000 EUR, ze względu na techniczny charakter tych aktów wymaganych do celów sprawozdawczości.

(19)	Należy uchylić rozporządzenie (WE, Euratom) nr 1150/2000.

(20)	Dla zachowania spójności i z uwzględnieniem art. 11 decyzji 2014/335/UE, Euratom niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie tego samego dnia co ta decyzja oraz powinno mieć zastosowanie od dnia 1 stycznia 2014 r.,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Przedmiot

Niniejsze rozporządzenie określa zasady udostępniania Komisji zasobów własnych Unii, o których mowa w art. 2 ust. 1 lit. a), b) i c) decyzji 2014/335/UE, Euratom.

Artykuł 2

Data ustalenia tradycyjnych zasobów własnych

1.   Na potrzeby stosowania niniejszego rozporządzenia, należności Unii z tytułu tradycyjnych zasobów własnych, o których mowa w art. 2 ust. 1 lit. a) decyzji 2014/335/UE, Euratom, ustala się niezwłocznie po tym, jak zostaną spełnione przewidziane w rozporządzeniach celnych warunki dotyczące zapisania należności na rachunkach i powiadamiania dłużnika.

2.   Datą ustalenia, o którym mowa w ust. 1, jest data zapisu w księgach rachunkowych przewidzianych w rozporządzeniach celnych.

W odniesieniu do opłat i innych należności związanych ze wspólną organizacją rynku cukru, datą ustalenia, o którym mowa w ust. 1, jest data powiadomienia przewidziana w rozporządzeniach dotyczących cukru.

W przypadku gdy takie powiadomienie nie zostało wyraźnie przewidziane, datą tą jest data ustalenia przez państwa członkowskie kwot należnych ze strony dłużników, w stosownych przypadkach, w formie zaliczki lub zapłaty salda.

3.   W sprawach spornych, do celów ustalenia, o którym mowa w ust. 1, uznaje się, że właściwe organy administracyjne są w stanie obliczyć kwotę należności, nie później niż gdy podejmowana jest pierwsza decyzja administracyjna, powiadamiająca dłużnika o długu, lub gdy wszczynane jest postępowanie sądowe, jeżeli nastąpiło to wcześniej.

Datą ustalenia, o którym mowa w ust. 1, jest data decyzji lub data obliczenia, które ma być dokonane po wszczęciu takiego postępowania sądowego.

4.   Ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy powiadomienie musi zostać poddane korekcie.

Artykuł 3

Przechowywanie dokumentów potwierdzających

Państwa członkowskie podejmują wszelkie stosowne środki, aby dokumenty potwierdzające, które dotyczą ustalenia i udostępnienia zasobów własnych, były przechowywane przez okres co najmniej trzech lat kalendarzowych, licząc od końca roku, którego te dokumenty potwierdzające dotyczą.

Dokumenty potwierdzające odnoszące się do procedur i podstawowych statystyk, o których mowa w art. 3 rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1287/2003, przechowywane są przez państwa członkowskie do dnia 30 września czwartego roku następującego po danym roku budżetowym. Dokumenty uzupełniające dotyczące zasobów własnych opartych na VAT są przechowywane przez taki sam okres.

W przypadku gdy weryfikacja zgodnie z art. 2 ust. 3 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 608/2014 lub art. 11 rozporządzenia Rady (EWG, Euratom) nr 1553/89 (8) dokumentów potwierdzających, o których mowa w akapicie pierwszym i drugim, wykaże, że wymagana jest korekta, dokumenty te przechowuje się po upływie terminu przewidzianego w akapicie pierwszym, przez wystarczający okres umożliwiający dokonanie i monitorowanie korekty.

W przypadku gdy spór między państwem członkowskim a Komisją dotyczący obowiązku udostępnienia pewnej kwoty zasobów własnych rozstrzygany jest za obopólną zgodą lub w drodze decyzji Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, dane państwo członkowskie przekazuje Komisji dokumenty potwierdzające, niezbędne do prowadzenia finansowych działań następczych, w terminie dwóch miesięcy od dnia rozstrzygnięcia sporu.

Artykuł 4

Współpraca administracyjna

1.   Każde państwo członkowskie podaje do wiadomości Komisji następujące informacje:

a)	nazwy urzędów lub jednostek odpowiedzialnych za ustalanie, pobór, udostępnianie i kontrolowanie zasobów własnych, jak również podstawowe przepisy dotyczące zadań i funkcjonowania tych urzędów lub jednostek;

b)	ogólne przepisy ustanowione przepisami ustawowymi, wykonawczymi lub administracyjnymi oraz przepisy odnoszące się do procedur księgowych dotyczących ustalania, poboru, udostępniania i kontroli zasobów własnych przez Komisję;

c)	dokładne nazwy wszelkiej dokumentacji administracyjnej i księgowej, w której zapisywane są ustalone należności, jak określono w art. 2, w szczególności nazwy dokumentacji wykorzystywanej do sporządzania rachunków przewidzianych w art. 6.

Komisja jest niezwłocznie powiadamiana o każdej zmianie tych nazw lub przepisów.

2.   Komisja, na wniosek jednego państwa członkowskiego, przekazuje wszystkim państwom członkowskim informacje, o których mowa w ust. 1.

Artykuł 5

Mające zastosowanie stawki

Jednolita stawka, o której mowa w art. 2 ust. 1 lit. c) decyzji 2014/335/UE, Euratom, określana jest podczas procedury budżetowej i jest obliczana jako odsetek sumy prognozowanego dochodu narodowego brutto (DNB) państw członkowskich w taki sposób, aby w całości pokryć tę część budżetu, która nie jest finansowana z dochodów, o których mowa w art. 2 ust. 1 lit. a) i b) decyzji 2014/335/UE, Euratom, z wkładów finansowych na dodatkowe programy badań i rozwoju technologicznego ani z innych dochodów.

Stawka ta wyrażana jest w budżecie liczbą zawierającą tyle miejsc po przecinku, ile potrzeba, aby w całości podzielić między państwa członkowskie zasoby własne oparte na DNB.

ROZDZIAŁ II

RACHUNKI DOTYCZĄCE ZASOBÓW WŁASNYCH

Artykuł 6

Zapisy na rachunkach i sprawozdawczość

1.   Rachunki dotyczące zasobów własnych prowadzone są przez administrację finansową każdego państwa członkowskiego lub organ wyznaczony przez każde państwo członkowskie, z podziałem na rodzaje zasobów.

2.   Na potrzeby rachunkowości w zakresie zasobów własnych, miesiąc upływa nie wcześniej niż o godzinie 13 ostatniego dnia roboczego miesiąca, w którym ustalenie zostało dokonane.

3.   Z zastrzeżeniem akapitu drugiego niniejszego ustępu, należności ustalone zgodnie z art. 2 są zapisywane na rachunkach najpóźniej pierwszego dnia roboczego po dziewiętnastym dniu drugiego miesiąca następującego po miesiącu, w którym należność została ustalona.

Ustalone należności nieuwzględnione na rachunkach, o których mowa w akapicie pierwszym, ze względu na to, że nie zostały jeszcze uzyskane ani nie przekazano w stosunku do nich zabezpieczenia, wykazywane są na odrębnych rachunkach w terminie ustanowionym w akapicie pierwszym. Państwa członkowskie mogą przyjąć tę procedurę, jeżeli ustalone należności, w odniesieniu do których zabezpieczenie zostało przekazane, są kwestionowane oraz mogą podlegać zmianie w wyniku rozstrzygnięcia sporu, który powstał.

Zasoby własne oparte na VAT i zasoby własne oparte na DNB, uwzględniając wpływ na te zasoby rabatu przyznanego Zjednoczonemu Królestwu z tytułu nierównowagi budżetowej oraz obniżki brutto przyznanej Danii, Niderlandom, Austrii i Szwecji, są jednak zapisywane na rachunkach, jak określono w akapicie pierwszym, w następujący sposób:

—	dwunaste części, o których mowa w art. 10 ust. 3, są zapisywane pierwszego dnia roboczego każdego miesiąca,

—

salda, o których mowa w art. 10 ust. 4 i 6 oraz dostosowania określone w art. 10 ust. 5 i 7 zapisywane są raz do roku, z wyjątkiem szczególnych dostosowań określonych w art. 10 ust. 5 tiret pierwsze, które są zapisywane na rachunkach pierwszego dnia roboczego miesiąca następującego po zawarciu porozumienia między zainteresowanym państwem członkowskim a Komisją.

Ustalone należności z tytułu opłat lub innych należności związanych ze wspólną organizacją rynku cukru zapisywane są na rachunkach, o których mowa w akapicie pierwszym. Jeżeli te należności nie zostaną uzyskane w wyznaczonych terminach, państwa członkowskie mogą dokonać korekty zapisu i, w drodze wyjątku, zapisać należności na odrębnych rachunkach.

4.   W terminach określonych w ust. 3 każde państwo członkowskie przesyła Komisji:

a)	miesięczne sprawozdanie dotyczące rachunków należności, o których mowa w ust. 3 akapit pierwszy;

b)	kwartalne sprawozdanie dotyczące odrębnych rachunków, o których mowa w ust. 3 akapit drugi.

Wraz z tymi miesięcznymi sprawozdaniami zainteresowane państwa członkowskie przekazują szczegółowe informacje lub sprawozdania dotyczące potrąceń z zasobów własnych, opartych na przepisach odnoszących się do terytoriów o szczególnym statusie.

Wraz z ostatnim sprawozdaniem kwartalnym za dany rok, państwa członkowskie przekazują szacunkowe obliczenie całkowitej kwoty należności wykazanych na odrębnym rachunku na dzień 31 grudnia danego roku, których uzyskanie stało się mało prawdopodobne.

Komisja przyjmuje akty wykonawcze ustanawiające szczegółowe zasady przedstawiania miesięcznych i kwartalnych sprawozdań. Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 16 akapit drugi.

Artykuł 7

Korekty księgowe

Po dniu 31 grudnia trzeciego roku następującego po danym roku nie dokonuje się dalszych korekt sumy z miesięcznych sprawozdań przekazanych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 6 ust. 4 akapit pierwszy za dany rok, z wyjątkiem przypadków zgłoszonych przed tym dniem przez Komisję lub zainteresowane państwo członkowskie.

Artykuł 8

Korekty ustalonych należności

Korekty dokonane na mocy art. 2 ust. 4 dodaje się lub odejmuje od ogólnej kwoty ustalonych należności. Są one zapisywane na rachunkach, o których mowa w art. 6 ust. 3 akapity pierwszy i drugi, oraz w sprawozdaniach, o których mowa w art. 6 ust. 4, zgodnie z datą tych korekt.

ROZDZIAŁ III

UDOSTĘPNIANIE ZASOBÓW WŁASNYCH

Artykuł 9

Administracja finansowa i zasady księgowania

1.   Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 10, każde państwo członkowskie wpłaca zasoby własne na rachunek otwarty w imieniu Komisji przez jego administrację finansową lub organ przez siebie wyznaczony.

Taki rachunek denominowany jest w walucie krajowej i prowadzony nieodpłatnie.

2.   Państwa członkowskie lub organy przez nie wyznaczone przekazują Komisji drogą elektroniczną:

a)	w dniu roboczym, w którym zasoby własne zostały wpłacone na rachunek Komisji, wyciąg z rachunku lub potwierdzenie dokonanej wpłaty, wykazujące zapis zasobów własnych;

b)	bez uszczerbku dla lit. a), najpóźniej drugiego dnia roboczego po wpłaceniu środków na rachunek, wyciąg z rachunku wykazujący zapis zasobów własnych.

3.   Kwoty wpłacane na rachunek są księgowane w euro zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 (9) („rozporządzenie finansowe”) i rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) nr 1268/2012 (10).

Artykuł 10

Ustalanie wysokości kwot, terminy udostępnienia zasobów, dostosowania

1.   Po potrąceniu kosztów poboru zgodnie z art. 2 ust. 3 i art. 10 ust. 3 decyzji 2014/335/UE, Euratom zapis tradycyjnych zasobów własnych, o których mowa w art. 2 ust. 1 lit. a) tej decyzji, dokonywany jest najpóźniej w pierwszym dniu roboczym następującym po dziewiętnastym dniu drugiego miesiąca następującego po miesiącu, w którym należność została ustalona zgodnie z art. 2 niniejszego rozporządzenia.

Jednakże w odniesieniu do należności wykazanych na odrębnych rachunkach na mocy art. 6 ust. 3 akapit drugi niniejszego rozporządzenia, zapis musi być dokonany najpóźniej w pierwszym dniu roboczym następującym po dziewiętnastym dniu drugiego miesiąca następującego po miesiącu, w którym należności zostały uzyskane.

2.   W razie potrzeby Komisja może zwrócić się do państw członkowskich o przyspieszenie o jeden miesiąc zapisu zasobów innych niż zasoby własne oparte na VAT i zasoby własne oparte na DNB na podstawie informacji dostępnej dla nich piętnastego dnia tego samego miesiąca.

Każdy przyspieszony zapis jest dostosowywany w następnym miesiącu, gdy dokonywany jest zapis wymieniony w ust. 1. Dostosowanie to powoduje zapis ujemny kwoty równej kwocie podanej w przyspieszonym zapisie.

3.   Zasoby własne oparte na VAT i zasoby własne oparte na DNB, uwzględniając wpływ na te zasoby rabatu przyznanego Zjednoczonemu Królestwu z tytułu nierównowagi budżetowej oraz obniżki brutto przyznanej Danii, Niderlandom, Austrii i Szwecji, są wpłacane na rachunek w pierwszym dniu roboczym każdego miesiąca, przy czym kwoty te wynoszą jedną dwunastą odnośnych sum w budżecie, przeliczonych na waluty krajowe według kursów wymiany obowiązujących w ostatnim dniu notowań roku kalendarzowego poprzedzającego rok budżetowy, opublikowanych w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej serii C.

W odniesieniu do szczególnych potrzeb związanych z pokryciem wydatków EFRG zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 73/2009 i w zależności od stanu środków finansowych Unii, Komisja może zwrócić się do państw członkowskich o przyspieszenie o miesiąc lub dwa miesiące w pierwszym kwartale roku budżetowego zapisu jednej dwunastej lub części jednej dwunastej kwot w budżecie w odniesieniu do zasobów własnych opartych na VAT i zasobów własnych opartych na DNB, uwzględniając wpływ na te zasoby rabatu przyznanego Zjednoczonemu Królestwu z tytułu nierównowagi budżetowej oraz obniżki brutto przyznanej Danii, Niderlandom, Austrii i Szwecji.

Po pierwszym kwartale wymagany miesięczny zapis nie może przekroczyć jednej dwunastej zasobów własnych opartych na VAT i zasobów własnych opartych na DNB, mieszcząc się przy tym w granicach kwot zapisanych w budżecie na ten cel.

Komisja wcześniej powiadamia o tym państwa członkowskie, nie później niż dwa tygodnie przed wymaganym zapisem.

Akapit ósmy dotyczący kwoty, która ma być zapisana w styczniu każdego roku, oraz akapit dziewiąty, mający zastosowanie w przypadku gdy budżet nie został ostatecznie przyjęty przed rozpoczęciem roku budżetowego, stosują się do tych wcześniejszych zapisów.

Wszelkie zmiany jednolitej stawki zasobów własnych opartych na VAT, stawki zasobów własnych opartych na DNB-, rabatu przyznanego Zjednoczonemu Królestwu z tytułu nierównowagi budżetowej i jego finansowania, o którym mowa w art. 4 i 5 decyzji 2014/335/UE, Euratom, oraz finansowania obniżki brutto przyznanej Danii, Niderlandom, Austrii i Szwecji wymagają ostatecznego przyjęcia budżetu korygującego i powodują konieczność dostosowań dwunastych części, które zostały zapisane od początku roku budżetowego.

Takich ponownych dostosowań dokonuje się przy pierwszym zapisie po ostatecznym przyjęciu budżetu korygującego, jeżeli został on przyjęty przed szesnastym dniem miesiąca. W przeciwnym wypadku ponowne dostosowania są dokonywane przy drugim zapisie po jego ostatecznym przyjęciu. W drodze odstępstwa od art. 11 rozporządzenia finansowego takie ponowne dostosowania są zapisywane na rachunkach w odniesieniu do roku budżetowego, którego dotyczy dany budżet korygujący.

Obliczenia dwunastej części dotyczącej stycznia każdego roku budżetowego dokonuje się w oparciu o kwoty przewidziane w projekcie budżetu, o którym mowa w art. 314 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), przeliczone na waluty krajowe według kursu wymiany obowiązującego pierwszego dnia notowań następującego po 15 grudnia roku kalendarzowego, który poprzedza dany rok budżetowy; dostosowanie dokonywane jest przy zapisie dotyczącym następnego miesiąca.

Jeżeli budżet nie został ostatecznie przyjęty co najmniej dwa tygodnie przed zapisem dotyczącym stycznia następnego roku budżetowego, pierwszego dnia roboczego każdego miesiąca, w tym stycznia, państwa członkowskie dokonują zapisu jednej dwunastej kwoty zasobów własnych opartych na VAT i zasobów własnych opartych na DNB, uwzględniając wpływ na te zasoby rabatu przyznanego Zjednoczonemu Królestwu z tytułu nierównowagi budżetowej oraz obniżki brutto przyznanej Danii, Niderlandom Austrii i Szwecji zgodnie z zapisami w ostatnim ostatecznie przyjętym budżecie; dostosowanie dokonywane jest w pierwszym terminie wymagalności następującym po ostatecznym przyjęciu budżetu, jeżeli budżet został przyjęty przed szesnastym dniem miesiąca. W przeciwnym wypadku dostosowania dokonuje się przy drugim terminie wymagalności następującym po ostatecznym przyjęciu budżetu.

4.   Na podstawie rocznego sprawozdania dotyczącego podstawy zasobów własnych opartych na VAT, o których mowa w art. 7 ust. 1 rozporządzenia (EWG, Euratom) nr 1553/89, każde państwo członkowskie jest obciążane kwotą obliczoną w oparciu o informacje zawarte w tym sprawozdaniu przy zastosowaniu jednolitej stawki przyjętej w odniesieniu do poprzedniego roku budżetowego i przekazaną w formie 12 płatności dokonanych w ciągu tego roku budżetowego. Niezależnie od tego podstawa zasobów własnych opartych na VAT państwa członkowskiego, do którego stosowana jest powyższa stawka, nie może przekraczać wyznaczonej w art. 2 ust. 1 lit. b) decyzji 2014/335/UE, Euratom procentowej wartości DNB tego państwa, o którym to dochodzie mowa w art. 2 ust. 7 akapit pierwszy tej decyzji. Komisja oblicza saldo i podaje je do wiadomości państw członkowskich w czasie umożliwiającym im zapisanie tego salda na rachunku, o którym mowa w art. 9 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, w pierwszym dniu roboczym grudnia tego samego roku.

5.   Wszelkie korekty podstawy zasobów własnych opartych na VAT na mocy art. 9 ust. 1 rozporządzenia (EWG, Euratom) nr 1553/89 powodują w odniesieniu do każdego zainteresowanego państwa członkowskiego, którego podstawa, przy dopuszczeniu tych korekt, nie przekracza wartości procentowych określonych w art. 2 ust. 1 lit. b) i art. 10 ust. 2 decyzji 2014/335/UE, Euratom, następujące dostosowania salda, o którym mowa w ust. 4 niniejszego artykułu:

—

korekty na mocy art. 9 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia (EWG, Euratom) nr 1553/89 dokonane do dnia 31 lipca powodują ogólne dostosowanie zapisywane na rachunku określonym w art. 9 ust. 1 niniejszego rozporządzenia w pierwszym dniu roboczym grudnia tego samego roku. Niezależnie od tego szczególne dostosowanie może zostać zapisane przed tym dniem za porozumieniem państwa członkowskiego i Komisji,

—

jeżeli środki przyjęte przez Komisję na mocy art. 9 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (EWG, Euratom) nr 1553/89 w celu skorygowania podstawy doprowadzą do dostosowania wpisów na rachunku określonym w art. 9 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, dostosowania takiego dokonuje się w dniu wyznaczonym przez Komisję, na podstawie tych środków.

Zmiany DNB, o których mowa w ust. 7 niniejszego artykułu, stanowią również przyczynę dostosowania sald wszystkich państw członkowskich, których podstawa, przy dopuszczeniu korekt, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu nie przekracza wartości procentowych określonych w art. 2 ust. 1 lit. b) i art. 10 ust. 2 decyzji 2014/335/UE, Euratom.

Komisja powiadamia państwa członkowskie o tych dostosowaniach w czasie umożliwiającym im wpisanie ich na rachunku określonym w art. 9 ust. 1 w pierwszym dniu roboczym grudnia tego samego roku.

Niezależnie od tego szczególne dostosowanie może być w dowolnym momencie wpisane za porozumieniem państwa członkowskiego i Komisji.

6.   Na podstawie danych liczbowych dotyczących całkowitego DNB w cenach rynkowych oraz jego składników za poprzedni rok, przekazanych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1287/2003, każde państwo członkowskie jest obciążane kwotą obliczoną przy zastosowaniu do DNB stawki przyjętej dla poprzedniego roku budżetowego i z uwzględnieniem płatności dokonanych w ciągu tego poprzedniego roku budżetowego. Komisja oblicza saldo i podaje je do wiadomości państw członkowskich w czasie umożliwiającym im zapisanie tego salda na rachunku, o którym mowa w art. 9 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, w pierwszym dniu roboczym grudnia tego samego roku.

7.   Wszelkie zmiany DNB z poprzednich lat budżetowych zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1287/2003, z zastrzeżeniem jego art. 5, są dla każdego zainteresowanego państwa członkowskiego podstawą dostosowania salda określonego zgodnie z ust. 6 niniejszego artykułu. Dostosowanie takie ustala się w sposób określony w ust. 5 akapit pierwszy niniejszego artykułu. Komisja powiadamia państwa członkowskie o tych dostosowaniach, tak aby mogły one zapisać je na rachunku, o którym mowa w art. 9 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, w pierwszym dniu roboczym grudnia tego samego roku. Po dniu 30 września czwartego roku następującego po danym roku budżetowym żadne zmiany DNB nie są już uwzględniane, z wyjątkiem kwestii zgłoszonych w tym terminie przez Komisję lub państwo członkowskie.

8.   Operacje, o których mowa w ust. 4–7, stanowią modyfikacje dochodów w odniesieniu do roku budżetowego, w którym są dokonywane.

Kwota dochodu określonego w budżecie na bieżący rok budżetowy może zostać zwiększona lub obniżona w drodze budżetu korygującego o kwotę uzyskaną z tych operacji zgodnie z art. 1 ust. 2 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 608/2014.

9.   Nie dokonuje się żadnego dalszego przeglądu finansowania obniżek brutto przyznanych Danii, Niderlandom, Austrii i Szwecji w przypadku zmian danych dotyczących DNB zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1287/2003.

Artykuł 11

Dostosowanie przy opt-out

1.   Jeżeli, stosownie do postanowień TFUE i jego protokołów 21 i 22, państwo członkowskie nie uczestniczy w finansowaniu szczególnego działania lub polityki Unii, jest ono uprawnione do obliczonego zgodnie z przepisami ust. 2 niniejszego artykułu dostosowania kwoty, jaką wpłaciło na poczet zasobów własnych w odniesieniu do każdego roku, w którym nie uczestniczyło w finansowaniu.

2.   Komisja oblicza dostosowanie w ciągu roku następującego po danym roku budżetowym, równocześnie z ustalaniem sald DNB przewidzianym w art. 10 niniejszego rozporządzenia.

Obliczenia dokonuje się na podstawie następujących danych liczbowych związanych z odnośnym rokiem budżetowym:

a)	całkowitego DNB w cenach rynkowych i jego składników,

b)	poziomu wydatków operacyjnych z budżetu odpowiadającego danym działaniom lub polityce.

Dostosowanie jest równe iloczynowi całkowitej kwoty odnośnych wydatków, z wyjątkiem wydatków finansowanych przez uczestniczące państwa trzecie, oraz wyrażonego procentowo stosunku DNB państwa członkowskiego uprawnionego do dostosowania do DNB wszystkich państw członkowskich. Dostosowanie jest finansowane przez uczestniczące państwa członkowskie według skali ustalonej na podstawie stosunku ich odpowiednich DNB do DNB wszystkich uczestniczących państw członkowskich. Do celów obliczania dostosowania kwoty przelicza się z waluty krajowej na euro według kursu wymiany obowiązującego w ostatnim dniu notowań w roku kalendarzowym poprzedzającym dany rok budżetowy.

Dostosowania za każdy dany rok dokonuje się tylko jeden raz i jest ono ostateczne w przypadku późniejszej modyfikacji wysokości DNB.

3.   Komisja w odpowiednim czasie powiadamia państwa członkowskie o kwotach dostosowania, tak aby mogły one wpłacić je na rachunek, o którym mowa w art. 9 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, w pierwszym dniu roboczym grudnia.

Artykuł 12

Odsetki od kwot udostępnionych z opóźnieniem

1.   Wszelkie opóźnienie w dokonaniu zapisu na rachunku, o którym mowa w art. 9 ust. 1, prowadzi do zapłaty odsetek przez dane państwo członkowskie.

Odstępuje się jednakże od odzyskania odsetek o kwocie niższej niż 500 EUR.

2.   W przypadku państw członkowskich należących do unii gospodarczej i walutowej stopa procentowa jest równa stopie procentowej publikowanej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej serii C, którą Europejski Bank Centralny stosował do swoich głównych operacji refinansujących, obowiązującej w pierwszym dniu miesiąca wymagalności, powiększonej o dwa punkty procentowe.

Stopa ta podwyższana jest o 0,25 punktu procentowego za każdy miesiąc opóźnienia. Podwyższoną stopę stosuje się w stosunku do całego okresu opóźnienia.

3.   W przypadku państw członkowskich nienależących do unii gospodarczej i walutowej, stopa procentowa jest równa stopie procentowej stosowanej przez banki centralne do swoich głównych operacji refinansujących w pierwszym dniu danego miesiąca, powiększonej o dwa punkty procentowe, lub, w przypadku państw członkowskich, dla których stopa banku centralnego nie jest dostępna, stopie najbliższej jej równowartości, stosowanej w pierwszym dniu danego miesiąca na rynku pieniężnym tego państwa członkowskiego, powiększonej o dwa punkty procentowe.

Stopa ta podwyższana jest o 0,25 punktu procentowego za każdy miesiąc opóźnienia. Podwyższoną stopę stosuje się w stosunku do całego okresu opóźnienia.

4.   Artykuł 9 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio do zapłaty odsetek, o których mowa w ust. 1.

Artykuł 13

Należności nieściągalne

1.   Państwa członkowskie podejmują wszystkie wymagane środki, aby kwota odpowiadająca należnościom ustalonym na mocy art. 2 została udostępniona Komisji zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia.

2.   Państwa członkowskie są zwolnione z obowiązku udostępniania Komisji kwot odpowiadających należnościom ustalonym na podstawie art. 2, które okażą się nieściągalne z któregokolwiek z następujących względów:

a)	działania siły wyższej;

b)	innych przyczyn, powstałych nie z ich winy.

Nieściągalność kwot ustalonych należności stwierdzona zostaje decyzją właściwych organów administracyjnych, po ustaleniu przez nie, że kwot tych nie można uzyskać.

Kwoty ustalonych należności uznaje się za nieściągalne najpóźniej po upływie pięciu lat od dnia ustalenia kwoty zgodnie z art. 2 lub, w przypadku wniesienia odwołania do organu administracyjnego bądź do sądu, po tym, jak wydana, przekazana lub opublikowana zostanie ostateczna decyzja.

W przypadku uzyskania zapłaty lub zapłaty częściowej, okres pięciu lat rozpoczyna bieg najpóźniej w dniu dokonania ostatniej zapłaty, o ile nie powoduje ona wygaśnięcia wierzytelności.

Kwoty, których nieściągalność stwierdzono lub kwoty uznawane za nieściągalne, zostają ostatecznie usunięte z odrębnych rachunków, o których mowa w art. 6 ust. 3 akapit drugi. Zostają one wykazane w załączniku do kwartalnego sprawozdania, o którym mowa w art. 6 ust. 4 akapit pierwszy i, w stosownych przypadkach, w kwartalnych opisach, o których mowa w art. 5 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 608/2014.

3.   W ciągu trzech miesięcy od dnia wydania decyzji administracyjnej, o której mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, lub przed upływem terminów, o których mowa w tym ustępie, państwa członkowskie przekazują Komisji sprawozdanie zawierające informacje o przypadkach, w których zastosowano przepisy ust. 2 niniejszego artykułu, o ile należności, których te przypadki dotyczą, przekraczają kwotę 50 000 EUR.

Sprawozdanie to zawiera wszystkie informacje niezbędne do pełnego zbadania przyczyn, o których mowa w ust. 2 lit. a) i b) niniejszego artykułu, które nie pozwoliły zainteresowanym państwom członkowskim na udostępnienie odnośnych kwot, oraz działań, jakie państwa członkowskie podjęły w celu ich odzyskania w danym przypadku lub przypadkach.

Sprawozdanie sporządza się na formularzu sporządzonym przez Komisję. W tym celu Komisja przyjmuje akty wykonawcze. Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 16 akapit drugi.

4.   Komisja przekazuje w ciągu sześciu miesięcy od dnia otrzymania sprawozdania, o którym mowa w ust. 3, swoje uwagi danemu państwu członkowskiemu.

W przypadku gdy Komisja uzna za konieczne wezwanie do przedstawienia dodatkowych informacji, sześciomiesięczny termin rozpoczyna bieg w dniu otrzymania żądanych informacji dodatkowych.

ROZDZIAŁ IV

ZARZĄDZANIE ZASOBAMI PIENIĘŻNYMI

Artykuł 14

Wymogi w zakresie zarządzania zasobami pieniężnymi

1.   Komisja wykorzystuje kwoty wpłacone na rachunki, o których mowa w art. 9 ust. 1, w zakresie niezbędnym do zaspokojenia swoich potrzeb gotówkowych wynikających z wykonania budżetu.

2.   Jeżeli potrzeby gotówkowe przewyższają aktywa na rachunkach, Komisja może wykorzystać kwotę większą niż całkowita kwota tych aktywów z zastrzeżeniem dostępności środków w budżecie i w ramach limitów zasobów własnych zapisanych w budżecie. W tym wypadku Komisja powiadamia uprzednio państwa członkowskie o wszelkich możliwych do przewidzenia zwiększonych potrzebach.

3.   W przypadku uchybienia w zakresie pożyczki zaciągniętej lub zagwarantowanej na podstawie decyzji i rozporządzeń Rady, w okolicznościach, w których Komisja nie może uruchomić innych środków przewidzianych w uzgodnieniach finansowych stosowanych do tych pożyczek, w terminie zapewniającym zgodność z zobowiązaniami prawnymi Unii wobec pożyczkodawców, ust. 2 i 4 mogą być tymczasowo stosowane, niezależnie od warunków określonych w ust. 2, w celu obsługi długów Unii.

4.   Różnica między ogółem aktywów a potrzebami gotówkowymi jest dzielona między państwa członkowskie, w najszerszym możliwym zakresie, proporcjonalnie do szacowanych dochodów budżetu uzyskanych od każdego z państw członkowskich.

Artykuł 15

Wykonanie zleceń płatniczych

1.   Państwa członkowskie lub organy przez nie wyznaczone wykonują zlecenia płatnicze Komisji zgodnie z instrukcjami Komisji i nie później niż w ciągu trzech dni roboczych od ich otrzymania. Jednakże w przypadku transakcji przepływów gotówkowych państwa członkowskie wykonują zlecenia płatnicze w terminie wymaganym przez Komisję.

2.   Państwa członkowskie lub organy przez nie wyznaczone przesyłają Komisji drogą elektroniczną, najpóźniej drugiego dnia roboczego po wykonaniu każdej transakcji, wyciąg z rachunku wykazujący odnośne przepływy finansowe.

ROZDZIAŁ V

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 16

Procedura komitetowa

1.   Komisję wspiera Komitet Doradczy ds. Zasobów Własnych, o którym mowa w art. 7 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 608/2014. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

2.   W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 4 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

Artykuł 17

Przepisy przejściowe dotyczące stopy procentowej

Stopa procentowa przewidziana w art. 11 rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1150/2000 w wersji sprzed wejścia w życie rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 2028/2004 (11) obowiązuje nadal przy obliczaniu odsetek od opóźnionych płatności, gdy termin wymagalności przypada przed 1 grudnia 2004 r.

Artykuł 18

Uchylenie

1.   Uchyla się rozporządzenie (WE, Euratom) nr 1150/2000.

2.   Odniesienia do przepisów uchylonego rozporządzenia są uznawane za odniesienia do niniejszego rozporządzenia i odczytywane zgodnie z tabelą korelacji w załączniku II.

Artykuł 19

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w dniu wejścia w życie decyzji 2014/335/UE, Euratom.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2014 r.

---

(1)  Opinia nr 2/2012 z dnia 20 marca 2012 r.(Dz.U. C 112 z 18.4.2012, s. 1).

(2)  Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1150/2000 z dnia 22 maja 2000 r. wykonujące decyzję 2007/436/WE, Euratom w sprawie systemu środków własnych Wspólnot (Dz.U. L 130 z 31.5.2000, s. 1).

(3)  Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 608/2014 z dnia 26 maja 2014 r. określające środki wykonawcze dotyczące systemu zasobów własnych Unii Europejskiej (zob. s. 29 niniejszego Dziennika Urzędowego).

(4)  Decyzja Rady 2014/335/WE, Euratom w sprawie systemu środków własnych Unii Europejskiej (zob. s. 105 niniejszego Dziennika Urzędowego).

(5)  Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1287/2003 z dnia 15 lipca 2003 r. w sprawie harmonizacji dochodu narodowego brutto w cenach rynkowych (rozporządzenie DNB) (Dz.U. L 181 z 19.7.2003, s. 1).

(6)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 73/2009 z dnia 19 stycznia 2009 r. ustanawiające wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego dla rolników w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiające określone systemy wsparcia dla rolników, zmieniające rozporządzenia (WE) nr 1290/2005, (WE) nr 247/2006, (WE) nr 378/2007 oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 1782/2003(Dz.U. L 30 z 31.1.2009, s. 16).

(7)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającym przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13).

(8)  Rozporządzenie Rady (EWG, Euratom) nr 1553/89 z dnia 29 maja 1989 r. w sprawie ostatecznych jednolitych warunków poboru środków własnych pochodzących z podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 155 z 7.6.1989, s. 9).

(9)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 (Dz.U. L 298 z 26.10.2012, s. 1).

(10)  Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 1268/2012 z dnia 29 października 2012 r. w sprawie zasad stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii (Dz.U. L 362 z 31.12.2012, s. 1).

(11)  Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 2028/2004 z dnia 16 listopada 2004 r. zmieniające rozporządzenie (WE, Euratom) nr 1150/2000 wykonujące decyzję 94/728/WE, Euratom w sprawie systemu środków własnych Wspólnot (Dz.U. L 352 z 27.11.2004, s. 1).

---

---

---

7.6.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 168/53

---

ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) NR 610/2014

z dnia 14 lutego 2014 r.

ustanawiające odstępstwo od rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1290/2013 ustanawiającego zasady uczestnictwa i upowszechniania dla programu „Horyzont 2020” — programu ramowego w zakresie badań naukowych i innowacji (2014–2020) w odniesieniu do wspólnego przedsiębiorstwa ECSEL

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1290/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. ustanawiające zasady uczestnictwa i upowszechniania dla programu „Horyzont 2020” — programu ramowego w zakresie badań naukowych i innowacji (2014–2020) (1), w szczególności jego art. 1 ust. 3 lit. d),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1291/2013 (2) ustanowiono „Horyzont 2020” — program ramowy w zakresie badań naukowych i innowacji (2014–2020) i zapewniono zaangażowanie Unii w partnerstwa publiczno-prywatne, w tym we wspólne przedsiębiorstwa, w kluczowych obszarach, w których badania naukowe i innowacja mogą przyczynić się do osiągnięcia celów Unii w zakresie konkurencyjności oraz pomóc w stawieniu czoła wyzwaniom społecznym.

(2)

Udział w działaniach pośrednich w ramach programu „Horyzont 2020” powinien być zgodny z rozporządzeniem (UE) nr 1290/2013. Aby jednak uwzględnić szczególne potrzeby operacyjne wspólnych przedsiębiorstw ustanowionych na podstawie art. 187 Traktatu w zakresie podzespołów i układów elektronicznych, na czas trwania programu „Horyzont 2020” zostały przekazane Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów prawnych zgodnie z art. 290 Traktatu w celu umożliwienia organom finansującym w tym obszarze stosowania w odniesieniu do finansowania przez Unię różnych stawek zwrotu kosztów, w przypadkach gdy co najmniej jedno państwo członkowskie współfinansuje uczestnika lub działanie.

(3)	Wspólne przedsiębiorstwo ECSEL powołano na mocy rozporządzenia Rady (UE) nr 561/2014 (3) na okres do dnia 31 grudnia 2024 r. w celu realizacji wspólnej inicjatywy technologicznej w zakresie podzespołów i układów elektronicznych.

(4)	Szczególne potrzeby operacyjne zostały określone w odniesieniu do współfinansowania przez państwa członkowskie oraz stosowania krajowych zasad finansowania.

(5)

Z uwagi na te potrzeby operacyjne niezbędne jest odstępstwo od jednolitej stawki zwrotu kosztów, o której mowa w art. 28 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1290/2013, w przypadku gdy co najmniej jedno państwo członkowskie współfinansuje uczestnika lub działanie, aby umożliwić stosowanie w odniesieniu do finansowania unijnego stawki zwrotu kosztów zależnej od rodzaju uczestnika i rodzaju działania. Stawka zwrotu kosztów powinna być uzależniona od rodzaju uczestnika oraz rodzaju działania, aby ułatwić współpracę transgraniczną, w szczególności z małymi i średnimi przedsiębiorstwami oraz podmiotami prawnymi o charakterze niezarobkowym, przy jednoczesnym osiągnięciu optymalnego poziomu efektu dźwigni w odniesieniu do inwestycji prywatnych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Na zasadzie odstępstwa od art. 28 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1290/2013 wspólne przedsiębiorstwo ECSEL może stosować różne stawki zwrotu kosztów w odniesieniu do finansowania Unii w ramach działania, w zależności od rodzaju uczestnika oraz rodzaju działalności w działaniach, w których co najmniej jedno państwo członkowskie współfinansuje uczestnika lub działanie.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 81.

(2)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1291/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. ustanawiające „Horyzont 2020” — program ramowy w zakresie badań naukowych i innowacji (2014–2020) oraz uchylające decyzję nr 1982/2006/WE (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 104).

(3)  Rozporządzenie Rady (UE) nr 561/2014 z dnia 6 maja 2014 r. w sprawie ustanowienia Wspólnego Przedsięwzięcia ECSEL (Dz.U. L 169 z 7.6.2014, s. 152).

---

7.6.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 168/55

---

ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) NR 611/2014

z dnia 11 marca 2014 r.

uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do programów wsparcia dla sektora oliwy z oliwek i oliwek stołowych

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 (1), w szczególności jego art. 30,

a także mając na uwadze, co następuje,

(1)

W art. 29 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 ustanawia się przepisy dotyczące programów prac mających na celu wsparcie sektora oliwy z oliwek i oliwek stołowych. Przepisy te należy uzupełnić w celu zagwarantowania skutecznego i efektywnego wykorzystania pomocy Unii. Te nowe przepisy będą musiały zastąpić przepisy przewidziane w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 867/2008 (2), które należy w związku z tym uchylić.

(2)

W celu umożliwienia skutecznej realizacji programów prac należy przewidzieć, aby finansowanie Unii było przyznawane w sposób proporcjonalny do jego trwania, dopilnowując jednocześnie, by roczne wydatki przeznaczone na realizację zatwierdzonych programów prac nie przekraczały kwoty określonej w art. 29 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

(3)

W celu zapewnienia ogólnej spójności działalności uznanych organizacji producentów, uznanych zrzeszeń organizacji producentów i uznanych organizacji międzybranżowych (zwanych dalej „organizacjami otrzymującymi dofinansowanie”) należy uściślić rodzaje środków kwalifikujących do finansowania Unii oraz rodzaje działań, które się do niego nie kwalifikują. Należy również określić warunki przedstawiania programów prac i kryteria ich selekcji. Zainteresowane państwa członkowskie powinny mieć możliwość ustanawiania dodatkowych warunków kwalifikowalności w celu precyzyjniejszego dostosowania środków do krajowych realiów w sektorze oliwy z oliwek i oliwek stołowych.

(4)

Biorąc pod uwagę dotychczasowe doświadczenia, należy ustalić progi finansowania Unii przynajmniej w odniesieniu do obszarów działań związanych ze zmniejszeniem skutków uprawy oliwek dla środowiska, poprawą konkurencyjności uprawy oliwek poprzez modernizację i identyfikowalność, certyfikacją i ochroną jakości oliwy z oliwek i oliwek stołowych za pomocą, między innymi, kontroli jakościowej oliwy z oliwek sprzedawanej konsumentowi końcowemu, tak aby w newralgicznych i priorytetowych obszarach zapewnić realizację minimum środków.

(5)

W celu zapewnienia realizacji programów prac zgodnie z art. 29 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 oraz aby zapewnić skuteczne zarządzanie administracyjne systemem wsparcia organizacji otrzymujących dofinansowanie, należy określić procedury dotyczące składania wniosków o zatwierdzenie oraz selekcji i zatwierdzania programów prac.

(6)

W art. 231 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 stanowi się, że programy wieloletnie przyjęte przed dniem 1 stycznia 2014 r. nadal podlegają stosownym przepisom rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 (3), aż do wygaśnięcia tych programów. Należy zatem określić, że rozporządzenie (WE) nr 867/2008 nadal obowiązuje w odniesieniu do programów prac będących w toku w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Zakres zastosowania

Niniejsze rozporządzenie ustanawia przepisy uzupełniające rozporządzenie (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do środków kwalifikujących się do finansowania Unii, minimalnego przydziału przez państwa członkowskie środków finansowania Unii w odniesieniu do konkretnych obszarów działań oraz kryteriów i warunków zatwierdzania programów prac w sektorze oliwy z oliwek i oliwek stołowych.

Artykuł 2

Finansowanie Unii

Państwa członkowskie gwarantują, że finansowanie Unii określone w art. 29 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 jest przyznawane w sposób proporcjonalny do okresu trwania programów prac przewidzianego w wymienionym artykule, dopilnowując, by roczne wydatki przeznaczone na realizację zatwierdzonych programów prac nie przekraczały kwoty określonej w ust. 2 wymienionego artykułu.

Artykuł 3

Środki kwalifikujące się do finansowania Unii

1.   Środki kwalifikujące się do finansowania Unii, o którym mowa w art. 29 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, są następujące:

a)

w obszarze monitorowania i zarządzania rynkiem w sektorze oliwy z oliwek i oliwek stołowych: (i) gromadzenie danych o sektorze i rynku, zgodnie ze specyfikacjami odnoszącymi się do metody, reprezentatywności geograficznej i ścisłości, ustanowionymi przez właściwy organ krajowy; (ii) prowadzenie badań na tematy związane z innymi środkami określonymi w programie prac zainteresowanych organizacji otrzymujących dofinansowanie;

b)

w obszarze zmniejszenia skutków uprawy oliwek dla środowiska: (i) zbiorowe działania na rzecz utrzymania gajów oliwnych o wysokiej wartości dla środowiska wobec ryzyka ich zaniechania, zgodnie z określonymi warunkami, na podstawie obiektywnych kryteriów określonych przez właściwy organ krajowy, szczególnie w odniesieniu do regionów upraw, które mogą kwalifikować się do otrzymania pomocy, oraz powierzchni i minimalnej liczby producentów oliwy z oliwek i oliwek stołowych, którzy muszą być zaangażowani, by odnośne działania stały się skuteczne; (ii) opracowanie dobrych praktyk rolniczych w zakresie uprawy oliwek, opartych na kryteriach środowiskowych przystosowanych do warunków lokalnych, ich upowszechnianie między plantatorami oliwek oraz monitorowanie ich praktycznego stosowania; (iii) praktyczne pokazy technik uprawy alternatywnych do stosowania produktów chemicznych wykorzystywanych w walce z muszką oliwną oraz sezonowe środki mające na celu obserwację postępów w tym zakresie; (iv) praktyczne pokazy technik uprawy oliwek mających na celu ochronę środowiska i kształtowanie krajobrazu, takich jak rolnictwo ekologiczne, rolnictwo niskonakładowe, ochrona gruntów poprzez ograniczanie erozji i rolnictwo zintegrowane; (v) środki ochrony odmian odpornych i zagrożonych;

c)

w obszarze poprawy konkurencyjności uprawy oliwek poprzez modernizację: (i) poprawa systemów nawadniania i technik uprawy; (ii) zastąpienie nieowocujących drzew oliwnych nowymi drzewami oliwnymi; (iii) szkolenie producentów w zakresie nowych technik uprawy; (iv) środki dotyczące szkolenia i komunikacji;

d)

w obszarze poprawy jakości produkcji oliwy z oliwek i oliwek stołowych: (i) poprawa warunków uprawy, zbioru, przewozu i przechowywania oliwek przed przetworzeniem, zgodnie ze specyfikacjami technicznymi przewidzianymi przez właściwy organ krajowy; (ii) ulepszanie odmianowe gajów oliwnych należących do gospodarstw indywidualnych, pod warunkiem że przyczyniają się one do realizacji celów programów prac; (iii) poprawa warunków przechowywania oliwy z oliwek i oliwek stołowych, utylizacja wytłoczyn oliwy z oliwek i produkcji oliwek stołowych oraz poprawa warunków butelkowania oliwy z oliwek; (iv) pomoc techniczna w odniesieniu do produkcji, przemysłu przetwórczego oliwy z oliwek i oliwek stołowych, przedsiębiorstw produkujących oliwki stołowe, młynów i pakowania w aspektach związanych z jakością produktów; (v) zakładanie i udoskonalanie laboratoriów prowadzących analizy oliwy z oliwek pierwszego tłoczenia; (vi) szkolenie zespołów degustatorów przeprowadzających ocenę organoleptyczną oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia i oliwek stołowych;

e)

w obszarze identyfikowalności, certyfikacji i ochrony jakości oliwy z oliwek i oliwek stołowych za pośrednictwem, w szczególności, kontroli jakościowej oliwy z oliwek sprzedawanej konsumentowi końcowemu: (i) tworzenie systemów umożliwiających identyfikowanie produktu od plantatora oliwek do pakowania i etykietowania oraz zarządzanie tymi systemami, zgodnie ze specyfikacjami określonymi przez właściwy organ krajowy; (ii) tworzenie systemów certyfikacji jakości opartych na systemie analizy ryzyka i kontroli punktów krytycznych odpowiadających kryteriom technicznym przyjętym przez właściwy organ krajowy oraz zarządzanie tymi systemami; (iii) tworzenie systemów mających na celu monitorowanie zgodności z normami dotyczącymi autentyczności i jakości oliwy z oliwek i oliwek stołowych oraz obrotu tymi produktami po wprowadzeniu ich na rynek a także zarządzanie tymi systemami, zgodnie ze specyfikacjami technicznymi określonymi przez właściwy organ krajowy;

f)

w obszarze rozpowszechniania informacji na temat środków realizowanych przez organizacje otrzymujące dofinansowanie w celu poprawy jakości oliwy z oliwek i oliwek stołowych: (i) rozpowszechnianie informacji dotyczących środków realizowanych przez organizacje otrzymujące dofinansowanie w obszarach określonych w lit. a)–e); (ii) tworzenie i utrzymywanie strony internetowej na temat środków realizowanych przez organizacje otrzymujące dofinansowanie w obszarach określonych w lit. a)–e).

2.   W przypadku środków przewidzianych w ust. 1 lit. c) ppkt (ii) oraz lit. d) ppkt (ii) państwa członkowskie upewniają się, że ustanowiono odpowiednie przepisy w celu odzyskania inwestycji lub jej wartości końcowej w przypadku, gdy członek danego gospodarstwa indywidualnego wystąpi z organizacji producentów.

3.   Państwa członkowskie mogą ustanowić dodatkowe warunki określające środki kwalifikowalne, pod warunkiem że nie uniemożliwiają one przedstawienia lub realizacji tych środków.

4.   Outsourcing działań organizacji producentów lub zrzeszenia organizacji producentów zgodnie z art. 155 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 jest dozwolony w odniesieniu do środków, o których mowa w ust. 1 lit. b), c) i d), na następujących warunkach:

a)

zawarcie pisemnej umowy między organizacją producentów lub zrzeszeniem organizacji producentów a innym podmiotem na realizację odnośnego środka. Organizacja producentów lub zrzeszenie organizacji producentów pozostają jednak odpowiedzialne za realizację tego środka oraz za ogólną kontrolę w zakresie zarządzania i ogólny nadzór nad wzmiankowaną umową pisemną;

b)

w celu umożliwienia kontroli w zakresie zarządzania i ogólnego nadzoru umowa, o której mowa w lit. a): (i) umożliwia organizacji producentów lub zrzeszeniu organizacji producentów wydawanie wiążących instrukcji i zawiera przepisy umożliwiające organizacji lub stowarzyszeniu rozwiązanie umowy, jeżeli usługodawca nie przestrzega warunków wymienionej umowy; (ii) określa warunki szczegółowe, w tym obowiązki sprawozdawcze i terminy, umożliwiające organizacji producentów lub zrzeszeniu organizacji producentów ocenę działań będących przedmiotem outsourcingu i sprawowanie nad nimi rzeczywistej kontroli.

Artykuł 4

Działania i koszty niekwalifikujące się do finansowania Unii

1.   Następujące rodzaje działalności nie kwalifikują się do finansowania Unii na podstawie art. 29 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013:

a)	działalność objęta finansowaniem Unii innym niż to, które określono w art. 29 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013;

b)	działalność mająca na celu bezpośredni wzrost produkcji, zwiększenie zdolności przechowywania lub potencjału przetwórczego;

c)	działalność związana z zakupem lub przechowywaniem oliwy z oliwek lub oliwek stołowych bądź mająca wpływ na ich ceny;

d)	działalność związana z promocją handlową oliwy z oliwek lub oliwek stołowych;

e)	działalność związana z badaniami naukowymi, z wyjątkiem rozpowszechniania wyników badań wśród przedsiębiorstw sektora oliwy z oliwek i oliwek stołowych;

f)	działalność mogąca powodować zakłócenia konkurencji w innych dziedzinach działalności gospodarczej organizacji otrzymujących dofinansowanie;

g)	działalność związana z walką z muszką oliwną, z wyjątkiem środków określonych w art. 3 ust. 1 lit. b) ppkt (iii).

2.   W celu zapewnienia przestrzegania przepisu ustanowionego w ust. 1 lit. a) organizacje otrzymujące dofinansowanie zobowiązują się pisemnie w imieniu własnym i swoich członków do rezygnacji z jakiegokolwiek finansowania pochodzącego z innego systemu wsparcia Unii w odniesieniu do środków w rzeczywistości finansowanych na podstawie art. 29 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

3.   W przypadku realizacji środków określonych w art. 3 do finansowania Unii nie kwalifikują się koszty spowodowane przez:

a)	zwrot, zwłaszcza w formie rocznych rat, pożyczek zaciągniętych na środki zrealizowane w całości lub w części przed rozpoczęciem programu pracy;

b)	wypłaty na rzecz organizacji otrzymujących dofinansowanie uczestniczących w spotkaniach i programach szkoleniowych w celu zrekompensowania straty dochodu;

c)	wydatki dotyczące kosztów administracyjnych i kosztów zatrudnienia, ponoszone przez państwa członkowskie i organizacje otrzymujące wsparcie z EFRG na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 (4);

d)	zakup gruntu niezabudowanego;

e)	zakup używanego sprzętu;

f)	wydatki związane z umowami leasingowymi, w tym podatki, odsetki i koszty ubezpieczenia;

g)	wynajem, jeżeli jest on preferowany od zakupu, i koszty eksploatacyjne wynajętych obiektów.

4.   Państwa członkowskie mogą ustanowić dodatkowe warunki określające działania i koszty niekwalifikujące się, o których mowa w ust. 1 i 3.

Artykuł 5

Przydział finansowania Unii

1.   W każdym państwie członkowskim co najmniej 20 % kwoty finansowania Unii dostępnego na podstawie art. 29 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 przeznacza się na obszar, o którym mowa w art. 3 ust. 1 lit. b), co najmniej 15 % wspomnianej kwoty finansowania Unii przeznacza się na obszar, o którym mowa w art. 3 ust. 1 lit. c), i co najmniej 10 % wspomnianej kwoty finansowania Unii przeznacza się na obszar, o którym mowa w art. 3 ust. 1 lit. e).

2.   Jeżeli minimalna wartość procentowa określona w ust. 1 nie zostanie całkowicie wykorzystana w obszarach działań wymienionych w ust. 1, niewykorzystane kwoty nie mogą zostać przeznaczone na inne obszary działań, ale powracają do budżetu Unii.

Artykuł 6

Kryteria selekcji i kwalifikowalność programów prac

1.   Państwo członkowskie dokonuje selekcji programów prac, o których mowa w art. 29 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, na podstawie następujących kryteriów:

a)	ogólna jakość programu i jego spójność z punktu widzenia zasad przewodnich i priorytetów sektora oliwy z oliwek i oliwek stołowych ustanowionych przez dane państwo członkowskie na obszarze regionalnym;

b)	wiarygodność finansowa i adekwatność zasobów finansowych organizacji otrzymujących dofinansowanie w odniesieniu do realizacji proponowanych środków;

c)	zakres obszaru regionalnego objętego programem prac;

d)	różnorodność sytuacji gospodarczych na danym obszarze regionalnym uwzględniona w programie prac;

e)	istnienie wielu obszarów działań i znaczenie wkładu finansowego organizacji otrzymujących dofinansowanie;

f)	ustanowione przez państwo członkowskie ilościowe i jakościowe wskaźniki skuteczności pozwalające na ocenę programu podczas jego realizacji oraz ocenę ex post;

g)	ocena programów, które mogły zostać wcześniej zrealizowane przez organizacje otrzymujące dofinansowanie w ramach rozporządzenia Komisji (WE) nr 1334/2002 (5), rozporządzenia Komisji (WE) nr 2080/2005 (6) lub rozporządzenia Komisji (WE) nr 867/2008.

Państwo członkowskie bierze pod uwagę równomierne rozłożenie wniosków między różne rodzaje organizacji otrzymujących dofinansowanie na każdym obszarze regionalnym.

2.   Państwo członkowskie odrzuca niepełne lub zawierające niedokładne informacje programy prac lub programy zawierające jedną z działalności nie kwalifikujących się, o których mowa w art. 4.

Artykuł 7

Rozpoczęcie programów prac i ich zatwierdzanie

1.   Pierwszy trzyletni okres programów prac, o którym mowa w art. 29 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 rozpoczyna się dnia 1 kwietnia 2015 r. Kolejne okresy rozpoczynają się co trzy lata dnia 1 kwietnia.

2.   Każda organizacja otrzymująca dofinansowanie zatwierdzona na podstawie rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 może złożyć wniosek o zatwierdzenie pojedynczego programu prac w terminie ustalonym przez państwo członkowskie, lecz nie później niż do dnia 15 lutego każdego roku.

3.   Wniosek o zatwierdzenie zawiera następujące elementy:

a)	szczegóły dotyczące danej organizacji otrzymującej dofinansowanie;

b)	informacje dotyczące kryteriów selekcji określonych w art. 6 ust. 1;

c)	opis, uzasadnienie i harmonogram wykonania każdego proponowanego środka;

d)	plan wydatków z rozbiciem na środki i obszary działań określone w art. 3 ust. 1 oraz poszczególne okresy 12-miesięczne, licząc od daty zatwierdzenia programu prac, z rozróżnieniem kosztów ogólnych, które nie mogą przekroczyć 5 % kosztów całkowitych, i innych podstawowych rodzajów kosztów;

e)

plan finansowania przypadającego na poszczególne obszary działań określone w art. 3 ust. 1, z wyszczególnieniem — w odniesieniu do każdego maksymalnie 12-miesięcznego okresu, licząc od daty zatwierdzenia programu prac — zwłaszcza wnioskowanych kwot finansowania Unii i, w odpowiednim przypadku, wkładów finansowych organizacji otrzymujących dofinansowanie oraz wkładu państwa członkowskiego;

f)	opis ilościowych i jakościowych wskaźników skuteczności pozwalający na ocenę programu podczas jego wykonywania oraz ocenę ex post na podstawie ogólnych zasad ustanowionych przez państwo członkowskie;

g)	dowód, że ustanowiono zabezpieczenie zgodnie z rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 282/2012 (7);

h)	wniosek o zaliczkę;

i)	deklarację, o której mowa w art. 4 ust. 2;

j)	w odniesieniu do organizacji otrzymujących dofinansowanie — szczegóły dotyczące organizacji otrzymujących dofinansowanie odpowiedzialnych za rzeczywistą realizację działań zleconych w ramach ich programów;

k)	deklarację, że środki przewidziane w ramach programów organizacji otrzymujących dofinansowanie nie są przedmiotem innego wniosku o finansowanie Unii na podstawie niniejszego rozporządzenia.

4.   Ostateczne zatwierdzenie programu prac może podlegać zastrzeżeniu wniesienia zmian, które państwo członkowskie uzna za niezbędne. W takim przypadku dana organizacja otrzymująca dofinansowanie wyraża zgodę w terminie 15 dni od daty powiadomienia o zmianach.

Państwa członkowskie dopilnowują, by kwota finansowania Unii była przyznawana w obrębie każdej kategorii organizacji otrzymujących dofinansowanie, biorąc pod uwagę wartość oliwy z oliwek wyprodukowanej lub wprowadzonej do obrotu przez członków organizacji otrzymujących dofinansowanie.

Najpóźniej do dnia 15 marca każdego roku państwo członkowskie informuje organizacje otrzymujące dofinansowanie o zatwierdzonych programach prac i, w odpowiednim przypadku, o programach prac, którym zostało przyznane odpowiednie finansowanie krajowe.

Jeżeli proponowany program prac nie zostanie wybrany, państwo członkowskie niezwłocznie zwraca zabezpieczenie określone w ust. 3 lit. g).

Artykuł 8

Uchylenie

Rozporządzenie (WE) nr 867/2008 traci moc. Wymienione rozporządzenie jest jednak stosowane w odniesieniu do programów prac będących w toku w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 9

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 671.

(2)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 867/2008 z dnia 3 września 2008 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do organizacji podmiotów gospodarczych w sektorze oliwek, ich programów prac oraz ich finansowania (Dz.U. L 237 z 4.9.2008, s. 5).

(3)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1).

(4)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania jej oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 352/78, (WE) nr 165/94, (WE) nr 2799/98, (WE) nr 814/2000, (WE) nr 1290/2005 i (WE) nr 485/2008 (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 549).

(5)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1334/2002 z dnia 23 lipca 2002 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1638/98 w zakresie programów działania podmiotów gospodarczych w sektorze oliwek na lata gospodarcze 2002/03 i 2003/04 (Dz.U. L 195 z 24.7.2002, s. 16).

(6)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2080/2005 z dnia 19 grudnia 2005 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 865/2004 w odniesieniu do organizacji podmiotów gospodarczych w sektorze oliwek, ich programów pracy oraz ich finansowania (Dz.U. L 333 z 20.12.2005, s. 8).

(7)  Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 282/2012 z dnia 28 marca 2012 r. ustanawiające wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu zabezpieczeń w odniesieniu do produktów rolnych (Dz.U. L 92 z 30.3.2012, s. 4).

---

7.6.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 168/62

---

ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) NR 612/2014

z dnia 11 marca 2014 r.

uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 poprzez zmianę rozporządzenia Komisji (WE) nr 555/2008 w odniesieniu do nowych środków w ramach krajowych programów wsparcia w sektorze wina

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 (1), w szczególności jego art. 53 lit. b), c), e), f) i h),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie (UE) nr 1308/2013 uchyliło i zastąpiło rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 (2) i w sekcji 4 rozdziału II części II tytułu I zawiera przepisy dotyczące krajowych programów wsparcia w sektorze wina. Podczas gdy większość przepisów określonych w tej sekcji zapewnia kontynuację przepisów mających zastosowanie do krajowych programów wsparcia w sektorze wina na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, ustanowiono również niektóre nowe przepisy. Nowe przepisy wprowadzają trzy nowe elementy, mianowicie promocję wina w państwach członkowskich jako podśrodek równoległy do istniejącej promocji wina na rynkach państw trzecich, jako środek na rzecz innowacji w sektorze wina, jak również jako przedłużenie środka na rzecz restrukturyzacji i przekształcania winnic w celu ponownego obsadzania winnic w następstwie obowiązkowego karczowania ze względów zdrowotnych lub fitosanitarnych. Należy ustanowić przepisy dotyczące treści tych nowych elementów.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 555/2008 (3) ustanawia zasady dotyczące krajowych programów wsparcia w sektorze wina, o których mowa w rozporządzeniu (WE) nr 1234/2007. W celu uzupełnienia nowych przepisów ustanowionych w rozporządzeniu (UE) nr 1308/2013 należy wprowadzić odpowiednie przepisy do rozporządzenia (WE) nr 555/2008.

(3)

W art. 45 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 przewiduje się stosowanie wsparcia specjalnego na promocję wina w państwach członkowskich. Konieczne jest ustanowienie kryteriów kwalifikowalności w ramach tego nowego podśrodka, tak aby mógł on zostać włączony do krajowych programów wsparcia. Kryteria takie powinny być zgodne z podobnymi środkami w ramach innych programów, w szczególności środkami informacyjnymi dotyczącymi produktów rolnych na rynku wewnętrznym przewidzianych w rozporządzeniu Rady (WE) nr 3/2008 (4).

(4)	W celu zapewnienia zaangażowania sektora wina, który posiada niezbędne struktury i doświadczenie, należy sprecyzować, że organy publiczne nie mogą być jedynym beneficjentem podśrodka na rzecz promocji wina w państwach członkowskich.

(5)	Promocja wina w państwach członkowskich musi być zgodna z regułami konkurencji Unii. W związku z tym należy podkreślić, że informacje przekazywane za pośrednictwem podśrodka na rzecz promocji wina nie mogą być ukierunkowane na konkretną markę, ani zachęcać do spożywania jakiegoś określonego wina.

(6)

W celu informowania i ochrony konsumentów należy przewidzieć, by każda informacja przeznaczona dla konsumentów, dotycząca wpływu na zdrowie promowanego w państwach członkowskich produktu, musi mieć uzasadnienie naukowe i być zatwierdzona przez właściwe organy krajowe odpowiedzialne za zdrowie publiczne w państwie członkowskim, w którym prowadzone są operacje.

(7)	Należy również ustanowić czas trwania operacji prowadzonych w państwach członkowskich i powinien on być zgodny z okresem obowiązywania programów informacyjnych i promocyjnych finansowanych w ramach rozporządzenia (WE) nr 3/2008.

(8)

Biorąc pod uwagę szczególny charakter środka na rzecz promocji wina w państwach członkowskich oraz w świetle doświadczeń zebranych podczas promowania wina w państwach trzecich w ramach krajowych programów wsparcia i programu informacyjnego i promocyjnego dotyczącego produktów rolnych na rynku wewnętrznym, powinny zostać ustanowione zasady kwalifikowalności kosztów personelu i kosztów ogólnych poniesionych przez beneficjenta w związku z realizacją takich środków.

(9)

W celu ułatwienia realizacji działań wspieranych w ramach podśrodka na promocję wina w państwach członkowskich oraz biorąc pod uwagę czas trwania czynności przetwórczych, należy umożliwić dokonywanie płatności z góry w odniesieniu do realizacji całej operacji lub jej części, pod warunkiem że wniesiono zabezpieczenie w celu zagwarantowania, że operacja zostanie wykonana.

(10)

W celu uniknięcia podwójnego finansowania operacji kwalifikujących się do wsparcia na podstawie art. 45 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, art. 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia (WE) nr 3/2008 oraz działań w ramach środków finansowanych zgodnie z art. 16 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1305/2013 państwa członkowskie powinny wprowadzić w krajowych programach wsparcia jasne kryteria rozgraniczające (5).

(11)

W art. 46 ust. 3 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 przewiduje się przedłużenie środka wsparcia dotyczącego restrukturyzacji i przekształcania winnic obejmujących ponowne obsadzanie winnic w przypadku, gdy jest to konieczne po obowiązkowym ich karczowaniu ze względów zdrowotnych lub fitosanitarnych. Konieczne jest zatem określenie przepisów umożliwiających włączenie takiej działalności do krajowych programów wsparcia oraz ustalenie pułapu wydatków. W celu zapewnienia spójności z unijnymi przepisami fitosanitarnymi wsparcie takie powinno być możliwe tylko wówczas, jeżeli takie środki są zgodne z dyrektywą Rady 2000/29/WE (6). Ponadto wydatki na ponowne obsadzanie winnic powinny być ograniczone do 15 % łącznych rocznych wydatków w każdym państwie członkowskim, aby zagwarantować, że większość środków wydatkowanych na działanie dotyczące restrukturyzacji i przekształcenia jest wykorzystywana na zwiększenie konkurencyjności producentów wina.

(12)

W celu uniknięcia podwójnego finansowania operacji ponownego obsadzania winnic ze względów zdrowotnych lub fitosanitarnych, kwalifikujących się do pomocy zgodnie z art. 46 ust. 3 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, w odniesieniu do tego działania, objętego pomocą zgodnie z art. 22, 23 i 24 dyrektywy 2000/29/WE i zgodnie z art. 18 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013, państwa członkowskie powinny wprowadzić w krajowych programach wsparcia jasne kryteria rozgraniczające.

(13)

W art. 51 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 przewiduje się szczególne środki wspierania innowacji w sektorze wina w celu wspierania rozwoju nowych produktów, procesów i technologii związanych z produktami, o których mowa w części II załącznika VII do tego rozporządzenia oraz w celu zwiększenia zbywalności i konkurencyjności unijnych produktów winiarskich. Konieczne jest ustanowienie kryteriów kwalifikowalności w ramach tego nowego środka, tak aby mógł on zostać włączony do krajowych programów wsparcia.

(14)	W celu zapewnienia jakości przedstawionych projektów i transferu wiedzy z działalności naukowej do sektora wina, ośrodki badań i rozwoju powinny uczestniczyć w projektach współfinansowanych przez beneficjentów środka na rzecz innowacji.

(15)

Należy również określić rodzaje inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą w ramach środka na rzecz innowacji. Należy w szczególności wskazać, że proste inwestycje odtworzeniowe nie stanowią wydatków kwalifikowalnych, aby zagwarantować, że cel tego środka tzn. rozwój nowych produktów, procesów i technologii, zostanie osiągnięty dzięki udzielonemu wsparciu.

(16)

W celu uniknięcia podwójnego finansowania operacji kwalifikujących się do wsparcia na podstawie art. 51 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, art. 36, 61, 62 i 63 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013 oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1291/2013 (7) państwa członkowskie powinny wprowadzić w krajowych programach wsparcia jasne kryteria rozgraniczające.

(17)	Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 555/2008,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (WE) nr 555/2008 wprowadza się następujące zmiany:

1)

w rozdziale II tytuł II wprowadza się następujące zmiany: a) w sekcji 1 wprowadza się następujące zmiany: (i) tytuł sekcji otrzymuje brzmienie: „Sekcja 1 Promocja”; (ii) przed art. 4 dodaje się nagłówek w brzmieniu: „Podsekcja 1 Promocja w państwach trzecich”; (iii) skreśla się art. 5a; (iv) dodaje się podsekcje 2 i 3 w brzmieniu: „Podsekcja 2 Promocja w państwach członkowskich Artykuł 5b Operacje kwalifikowalne 1.   Podśrodek na rzecz promocji win Unii, o którym mowa w art. 45 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, polega na informowaniu konsumentów w zakresie: a) odpowiedzialnej konsumpcji wina oraz ryzyka związanego ze spożyciem alkoholu; b) unijnego systemu chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych, w szczególności warunków i skutków, w związku z określoną jakością, renomą lub innymi cechami wina związanymi z jego szczególnym środowiskiem geograficznym lub pochodzeniem. 2.   Działania informacyjne określone w ust. 1 mogą być prowadzone za pośrednictwem kampanii informacyjnych oraz uczestnictwa w pokazach, targach i wystawach o znaczeniu krajowym lub unijnym. 3.   Operacje będą kwalifikowalne w ramach środka promocyjnego, pod warunkiem że: a) są jasno zdefiniowane, towarzyszy im opis działań informacyjnych i szacowany koszt; b) są one zgodne z prawodawstwem obowiązującym w państwie członkowskim, w którym są prowadzone; c) beneficjenci posiadają zasoby gwarantujące, że środek jest skutecznie wdrażany. 4.   Beneficjenci muszą być organizacjami zawodowymi, organizacjami producentów, zrzeszeniami organizacji producentów, organizacjami międzybranżowymi lub organami publicznymi. Jednakże organ publiczny nie może być jedynym beneficjentem działania promocyjnego. Artykuł 5c Charakterystyka informacji 1.   Informacje, o których mowa w art. 5b ust. 1, opierają się na istotnych cechach wina i jego właściwościach i nie mogą być ukierunkowane na konkretną markę ani zachęcać do konsumpcji wina ze względu na jego określone pochodzenie. Jednakże w przypadku gdy informacje są rozpowszechniane do celów art. 5b ust. 1 lit. b), pochodzenie wina może być wskazane jako cześć działania informacyjnego. 2.   Wszystkie informacje dotyczące skutków, jakie spożywanie wina ma dla zdrowia i zachowania, muszą być oparte na ogólnie przyjętych danych naukowych i muszą być zatwierdzone przez właściwy organ krajowy ds. zdrowia publicznego w państwie członkowskim, w którym prowadzone są operacje. Artykuł 5d Czas trwania pomocy Pomoc na działania promocyjne powinna trwać nie dłużej niż trzy lata. Artykuł 5e Zaliczki Państwa członkowskie mogą przewidzieć przyznanie pomocy przed wdrożeniem działania, pod warunkiem że beneficjent wniósł zabezpieczenie. Artykuł 5f Rozgraniczenie rozwoju obszarów wiejskich i promocji produktów rolnych Państwa członkowskie wprowadzają w krajowych programach wsparcia wyraźne kryteria rozgraniczające w celu zagwarantowania, że nie zostanie przyznana pomoc na podstawie art. 45 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 na działania otrzymujące wsparcie w ramach innych unijnych instrumentów. Podsekcja 3 Wspólne przepisy Artykuł 5g Koszty kwalifikowalne 1.   Koszty personelu poniesione przez beneficjenta, o których mowa w art. 4 i 5b, uznaje się za kwalifikowalne, jeśli są one ponoszone w związku z przygotowaniem, wdrażaniem i monitorowaniem konkretnego, objętego wsparciem projektu promocyjnego, w tym oceny. Obejmuje to koszty personelu poniesione przez beneficjenta w szczególności przy okazji projektu promocyjnego oraz koszty odpowiadające udziałowi godzin pracy włożonych w projekt promocyjny przez personel zatrudniony na stałe przez beneficjenta. Państwa członkowskie zatwierdzają koszty personelu jako kwalifikowalne, wyłącznie jeżeli beneficjenci przedstawią stosowne dokumenty określające w sposób szczegółowy działania faktycznie zrealizowane, związane z konkretnym, objętym wsparciem projektem promocyjnym. 2.   Koszty ogólne poniesione przez beneficjenta są uznawane za kwalifikowalne, gdy: a) są związane z przygotowaniem, wdrażaniem i monitorowaniem projektu; oraz b) nie przekraczają 4 % faktycznych kosztów realizacji projektu. Państwa członkowskie mogą zdecydować, czy te koszty ogólne są kwalifikowalne na podstawie stawki ryczałtowej lub na podstawie okazania dokumentów potwierdzających. W tym ostatnim przypadku obliczanie przedmiotowych kosztów odbywa się na podstawie zasad, przepisów i metod księgowych stosowanych w kraju beneficjenta, w którym beneficjent ma siedzibę”; b) dodaje się art. 6a w brzmieniu: „Artykuł 6a Ponowne obsadzanie ze względów zdrowotnych lub fitosanitarnych 1.   Ponowne obsadzanie winnicy w następstwie obowiązkowego karczowania ze względów zdrowotnych lub fitosanitarnych na polecenie właściwego organu państwa członkowskiego, o którym mowa w art. 46 ust. 3 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, jest kwalifikowalne, pod warunkiem że państwo członkowskie: a) przewiduje taką możliwość w ramach krajowego programu wsparcia; b) przekazuje Komisji, w ramach przedłożenia krajowego programu wsparcia lub jego zmiany, wykaz organizmów szkodliwych objętych tym środkiem, jak również streszczenie powiązanego planu strategicznego ustanowionego przez właściwy organ danego państwa członkowskiego. c) przestrzega dyrektywy Rady 2000/29/WE (8). 2.   Wydatki na ponowne obsadzenie ze względów zdrowotnych lub fitosanitarnych nie przekraczają 15 % łącznej kwoty rocznych wydatków na restrukturyzację i przekształcanie winnic w danym państwie członkowskim. 3.   Państwa członkowskie wprowadzają w krajowych programach wsparcia wyraźne kryteria rozgraniczające w celu zagwarantowania, że nie zostanie przyznana pomoc na podstawie art. 46 ust. 3 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 na działania otrzymujące wsparcie w ramach innych unijnych instrumentów. (8)  Dyrektywa Rady 2000/29/WE z dnia 8 maja 2000 r. w sprawie środków ochronnych przed wprowadzaniem do Wspólnoty organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych i przed ich rozprzestrzenianiem się we Wspólnocie (Dz.U. L 169 z 10.7.2000, s. 1).”;" c) dodaje się sekcję 6a w brzmieniu: „Sekcja 6a Innowacje Artykuł 20a Operacje kwalifikowalne 1.   Innowacje w sektorze wina, o których mowa w art. 51 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, obejmują rozwój: a) nowych produktów związanych z sektorem wina lub produktów ubocznych powstających przy wytwarzaniu wina, b) nowych procesów i technologii niezbędnych do rozwoju produktów sektora uprawy winorośli. 2.   Koszty kwalifikowalne dotyczą inwestycji materialnych i niematerialnych, działań przygotowujących transfer wiedzy i badań pilotażowych. 3.   Beneficjenci wsparcia na rzecz innowacji są producentami produktów, o których mowa w części II załącznika VII do rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, oraz organizacjami producentów wina. Ośrodki badawczo-rozwojowe biorą udział w projektach finansowanych przez beneficjentów. Organizacje międzybranżowe mogą być związane z projektem. 4.   Beneficjenci wsparcia na rzecz innowacji mogą zwrócić się o wypłatę zaliczki przez właściwe agencje płatnicze, jeśli taką możliwość przewiduje krajowy program wsparcia. Wypłaty zaliczki podlegają wymogowi wniesienia zabezpieczenia. 5.   Proste inwestycje odtworzeniowe nie są kwalifikującymi się wydatkami. Artykuł 20b Rozgraniczenie rozwoju obszarów wiejskich i innych systemów prawnych i instrumentów finansowych Państwa członkowskie wprowadzają w krajowych programach wsparcia wyraźne kryteria rozgraniczające w celu zagwarantowania, że nie zostanie przyznana pomoc na podstawie art. 51 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 na działania otrzymujące wsparcie w ramach innych unijnych instrumentów.”.

Artykuł 2

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 671.

(2)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1).

(3)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 555/2008 z dnia 27 czerwca 2008 r. ustanawiające szczegółowe przepisy wykonawcze do rozporządzenia Rady (WE) nr 479/2008 w sprawie wspólnej organizacji rynku wina w odniesieniu do programów wsparcia, handlu z krajami trzecimi, potencjału produkcyjnego oraz kontroli w sektorze wina (Dz.U. L 170 z 30.6.2008, s. 1).

(4)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 3/2008 z dnia 17 grudnia 2007 r. w sprawie działań informacyjnych i promocyjnych dotyczących produktów rolnych na rynku wewnętrznym i w krajach trzecich (Dz.U. L 3 z 5.1.2008, s. 1).

(5)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1305/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) i uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1698/2005 (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 487).

(6)  Dyrektywa Rady 2000/29/WE z dnia 8 maja 2000 r. w sprawie środków ochronnych przed wprowadzaniem do Wspólnoty organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych i przed ich rozprzestrzenianiem się we Wspólnocie (Dz.U. L 169 z 10.7.2000, s. 1).

(7)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1291/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. ustanawiające „Horyzont 2020” — program ramowy w zakresie badań naukowych i innowacji (2014–2020) oraz uchylające decyzję nr 1982/2006/WE (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 104).

---

7.6.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 168/68

---

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 613/2014

z dnia 3 czerwca 2014 r.

zatwierdzające nieznaczną zmianę specyfikacji nazwy zarejestrowanej w rejestrze chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych [Pagnotta del Dittaino (ChNP)]

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych (1), w szczególności jego art. 53 ust. 2 akapit drugi,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Zgodnie z art. 53 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 Komisja rozpatrzyła wniosek Włoch o zatwierdzenie zmiany specyfikacji chronionej nazwy pochodzenia „Pagnotta del Dittaino” zarejestrowanej na podstawie rozporządzenia Komisji (WE) nr 516/2009 (2).

(2)	Wniosek ma na celu zmianę specyfikacji, poprzez sprecyzowanie metody otrzymywania, oraz uaktualnienie odniesień do aktów prawnych.

(3)

Komisja przeanalizowała przedmiotową zmianę i stwierdziła, że jest ona uzasadniona. W związku z tym, że jest to zmiana nieznaczna w rozumieniu art. 53 ust. 2 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, Komisja może ją zatwierdzić bez odwoływania się do procedury określonej w art. 50–52 wymienionego rozporządzenia,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W specyfikacji chronionej nazwy pochodzenia „Pagnotta del Dittaino” wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem I do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Skonsolidowany jednolity dokument zawierający główne elementy specyfikacji znajduje się w załączniku II do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Dz.U. L 343 z 14.12.2012, s. 1.

(2)  Dz.U. L 155 z 18.6.2009, s. 7.

---

---

---

7.6.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 168/73

---

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 614/2014

z dnia 6 czerwca 2014 r.

zmieniające rozporządzenie (WE) nr 555/2008 w odniesieniu do stosowania niektórych środków wsparcia w sektorze wina

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 oraz (WE) nr 1234/2007 (1), w szczególności jego art. 54 lit. a), b), c), e) oraz f),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie (UE) nr 1308/2013 uchyliło i zastąpiło rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 (2) i w sekcji 4 rozdział II tytuł I część II zawiera przepisy dotyczące krajowych programów wsparcia w sektorze wina. Chociaż większość przepisów określonych w tej sekcji zapewnia kontynuację przepisów mających zastosowanie do krajowych programów wsparcia w sektorze wina na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, ustanowiono również niektóre nowe przepisy. Przepisy te wprowadzają nowe elementy, mianowicie podśrodek w ramach środka promocyjnego dotyczącego promowania wina w państwach członkowskich oraz środek na rzecz innowacji w sektorze wina, jak również przedłużenie środka na rzecz restrukturyzacji i przekształcania winnic w celu ponownego sadzenia winnic w następstwie obowiązkowego karczowania ze względów zdrowotnych lub fitosanitarnych. Należy ustanowić przepisy dotyczące wdrożenia tych nowych elementów.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 555/2008 (3) ustanawia przepisy dotyczące krajowych programów wsparcia w sektorze wina, o których mowa w rozporządzeniu (WE) nr 1234/2007. W celu wdrożenia nowych przepisów ustanowionych w rozporządzeniu (UE) nr 1308/2013 należy wprowadzić odpowiednie przepisy do rozporządzenia (WE) nr 555/2008.

(3)

Art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 555/2008 powinien umożliwić państwom członkowskim wprowadzanie zmian do swoich programów operacyjnych oraz ujednolicenie ich z nowymi elementami wprowadzonymi rozporządzeniem (UE) nr 1308/2013. W tym celu państwa członkowskie powinny mieć możliwość zmiany swoich programów operacyjnych w dodatkowym czasie po dniu 30 czerwca 2014 r., biorąc pod uwagę termin przyjęcia rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 612/2014 (4) oraz niniejszego rozporządzenia.

(4)

Należy ustanowić przepisy dotyczące selekcji projektów informacyjnych i pierwszeństwa udzielanego przy wyborze projektów na rynku wewnętrznym. Procedury selekcji w odniesieniu do promocji wina w państwach członkowskich powinny być spójne z procedurą służącą promocji win na rynkach państw trzecich, jak ustanowiono w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 555/2008, lecz należy również uwzględnić szczególne cele i geograficzny zakres stosowania tego podśrodka.

(5)

W art. 19 rozporządzenia (WE) nr 555/2008 przewiduje się zarządzanie finansami na cele inwestycyjne. Przepisy te powinny także mieć zastosowanie do środka innowacji w sektorze wina. W szczególności, aby umożliwić lepsze wykorzystanie funduszy, należy przewidzieć możliwość wypłaty wsparcia po wykonaniu tylko niektórych działań przewidzianych w odnośnym wniosku, przy jednoczesnym upewnieniu się, że wszystkie pozostałe działania zostaną zakończone. Ponadto należy ustalić górny pułap dla płatności zaliczkowych podobny do pułapu ustalonego dla inwestycji.

(6)	Art. 37b rozporządzenia (WE) nr 555/2008 zawiera wymóg, by beneficjenci dostarczali informacje dotyczące zaliczek przyznanych zgodnie z niektórymi przepisami tego rozporządzenia. Obowiązek ten powinien mieć także zastosowanie do środka innowacji wprowadzonego rozporządzeniem (UE) nr 1308/2013.

(7)

W załącznikach I–VIII, VIIIa i VIIIc do rozporządzenia (WE) nr 555/2008 znajdują się formularze do wypełnienia przez państwa członkowskie dotyczące krajowych programów wsparcia, w szczególności do celów przedstawiania programów wsparcia, ich zmiany i powiązanych planów finansowania, jak również do celów składania sprawozdań i ocen. Załączniki te należy zmienić w celu uwzględnienia wprowadzenia, w sekcji 4 rozdział II tytuł I część II rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, nowych przepisów dotyczących treści, oceny kosztów i kontroli.

(8)	Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 555/2008.

(9)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Zmiana rozporządzenia (WE) nr 555/2008

W rozporządzeniu (WE) nr 555/2008 wprowadza się następujące zmiany:

1)

art. 3 ust. 2 otrzymuje brzmienie: „2.   Z wyjątkiem przypadków środków nadzwyczajnych wynikających z klęsk żywiołowych, zmiany programów wsparcia składa się najwyżej dwa razy w ciągu roku budżetowego, do dnia 1 marca i 30 czerwca. Zmienione programy składa się do Komisji, dołączając, gdzie stosowne: a) zaktualizowane wersje programu wsparcia w formie określonej w załączniku I oraz zestawienie finansowe w formie określonej w załączniku IV; b) uzasadnienie proponowanych zmian. W drodze odstępstwa od akapitu pierwszego, terminy określone w tym akapicie nie mają zastosowania w 2014 r., jeżeli zmiany programu są zgodne z nowymi przepisami wprowadzonymi rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 (5). (5)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 671).”;"

2)

w podsekcji 2 sekcja 1 rozdział II tytuł II dodaje się artykuł w brzmieniu: „Artykuł 5fa Procedura selekcji 1.   Państwa członkowskie określają procedurę składania wniosków obejmującą w szczególności zasady: a) weryfikacji zgodności z wymogami i kryteriami określonymi w art. 5b i 5c; b) terminów przedstawiania wniosków i badania odpowiedniości każdego z proponowanych działań; c) regulujące zawieranie umów, w tym ewentualne standardowe formularze, zapewnienie zabezpieczeń oraz ustalenia dotyczących płatności zaliczek; d) oceny każdego danego działania objętego wsparciem, w tym odpowiednich wskaźników. 2.   Państwa członkowskie dokonują selekcji wniosków w szczególności w oparciu o następujące kryteria: a) zgodność pomiędzy proponowanymi strategiami a wytyczonymi celami; b) jakość proponowanych środków; c) ich prawdopodobne skutki oraz skuteczność w zwiększaniu świadomości konsumentów na temat unijnego systemu chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych lub w zakresie odpowiedzialnej konsumpcji wina oraz ryzyka związanego ze spożywaniem alkoholu; d) zapewnienie, by zaangażowane podmioty gospodarcze były skuteczne i miały dostęp do wymaganego potencjału technicznego oraz by koszty działania planowanego do samodzielnego przeprowadzenia nie przekraczały zwykłych stawek rynkowych. 3.   Po zbadaniu wniosków państwa członkowskie dokonują selekcji tych, które są najbardziej korzystne ekonomicznie. Pierwszeństwo mają działania: a) dotyczące kilku państw członkowskich; b) dotyczące kilku regionów administracyjnych lub regionów produkcji wina; c) dotyczące kilku chronionych nazw pochodzenia lub chronionych oznaczeń geograficznych. 4.   Dwa państwa członkowskie lub ich większa grupa mogą podjąć decyzję o wyborze wspólnego działania promocyjnego. Zobowiązują się one do udziału w finansowaniu i uzgadniają administracyjne procedury współpracy dla ułatwienia monitoringu, wdrażania i kontroli wspólnego działania promocyjnego. 5.   Jeśli państwa członkowskie udzielają krajowej pomocy na cele promocji, informują o niej w odpowiednich częściach załączników I, V, VII, VIII i VIIIc do niniejszego rozporządzenia.”;

3)

w sekcji 6a dodaje się artykuł w brzmieniu: „Artykuł 20c Zarządzanie finansowe 1.   Wsparcie jest wypłacane po ustaleniu, że pojedyncze działanie lub wszystkie działania objęte wnioskiem o wsparcie, zależnie od wyboru dokonanego przez państwo członkowskie na potrzeby zarządzania danym środkiem, zostały wykonane i poddane kontroli na miejscu. W przypadkach gdy wsparcie jest z zasady wypłacane dopiero po wykonaniu wszystkich działań, w drodze odstępstwa od akapitu pierwszego, wsparcie wypłaca się dla pojedynczych wykonanych działań, jeżeli pozostałe działania nie mogły zostać przeprowadzone ze względu na działanie siły wyższej lub nadzwyczajne okoliczności, o których mowa w art. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 (6). Jeżeli kontrole wykazują, że całe działanie objęte wsparciem nie zostało w pełni wykonane z przyczyn innych niż działanie siły wyższej lub nadzwyczajne okoliczności, o których mowa w art. 2 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, a wsparcie zostało wypłacone po pojedynczych działaniach stanowiących część szerszego działania objętego wnioskiem o wsparcie, państwa członkowskie podejmują decyzję o odzyskaniu wypłaconej pomocy. 2.   Beneficjenci wsparcia na innowację mogą zwrócić się o wypłatę zaliczki przez właściwe agencje płatnicze, jeśli taką możliwość przewiduje krajowy program wsparcia. Kwota zaliczek nie może przekraczać 20 % pomocy publicznej dotyczącej inwestycji w innowacje, a płatność tej kwoty jest uzależniona od ustanowienia gwarancji bankowej lub analogicznej gwarancji odpowiadającej 110 % kwoty zaliczki. Jednak w przypadku inwestycji, dla której pomoc przyznano na podstawie indywidualnej decyzji podjętej w roku budżetowym 2014 lub 2015, kwota zaliczek może zostać podniesiona do 50 % pomocy publicznej związanej z tą inwestycją. Do celów rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 282/2012 (7) łączną kwotę zaliczki należy przeznaczyć na realizację danego działania w ciągu dwóch lat od dnia jej wypłaty. Gwarancja jest zwalniana, gdy właściwa agencja płatnicza stwierdzi, że kwota rzeczywistych wydatków odpowiadających pomocy publicznej na cele innowacji przekracza kwotę zaliczki. (6)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania jej (rozporządzenie horyzontalne) (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 549)." (7)  Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 282/2012 z dnia 28 marca 2012 r. ustanawiające wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu zabezpieczeń w odniesieniu do produktów rolnych (Dz.U. L 92 z 30.3.2012, s. 4).”;"

4)

w art. 37b wprowadza się następujące zmiany: a) ustęp 1 otrzymuje brzmienie: „1.   W przypadku gdy zaliczki przyznaje się zgodnie z art. 5 ust. 7, art. 5e, art. 9 ust. 2, art. 19 ust. 2, art. 20a ust. 4 i art. 24 ust. 3, beneficjenci powinni przedstawić corocznie agencjom płatniczym, w odniesieniu do każdego projektu, następujące informacje: a) zestawienia kosztów uzasadniające, z podziałem na każde działanie, stosowanie zaliczek do dnia 15 października; oraz b) potwierdzenie, z podziałem na każde działanie, salda niewykorzystanych zaliczek pozostających na dzień 15 października. Państwa członkowskie określają w swoich przepisach krajowych datę przekazania tych informacji, aby mogły być one uwzględnione w bieżących rocznych sprawozdaniach finansowych agencji płatniczych, o których mowa w art. 6 rozporządzenia (WE) nr 885/2006, w terminie określonym w art. 7 ust. 2 tego rozporządzenia.”; b) ustęp 3 otrzymuje brzmienie: „3.   Do celów art. 18 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 282/2012 dowód ostatecznego nabycia praw, który należy przedstawić, powinno stanowić ostatnie roczne zestawienie kosztów oraz potwierdzenie salda rocznego, o którym mowa w ust. 1. W odniesieniu do zaliczek udzielonych na podstawie art. 9 ust. 2, art. 19 ust. 2 i art. 20a ust. 4 niniejszego rozporządzenia, ostatnie zestawienie kosztów i potwierdzenie salda rocznego, o których mowa w ust. 1 i 2, są przedstawiane do końca drugiego roku budżetowego po ich płatności.”;

5)

art. 77 ust. 5 otrzymuje brzmienie: „5.   Art. 24 ust. 1, 2, 3 i 6 oraz art. 26 ust. 1 i 2 rozporządzenia Komisji (UE) nr 65/2011 (8) stosuje się odpowiednio do środków przewidzianych w art. 50 i 51 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013. (8)  Rozporządzenie Komisji (UE) nr 65/2011 z dnia 27 stycznia 2011 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1698/2005 w zakresie wprowadzenia procedur kontroli, jak również wzajemnej zgodności w odniesieniu do środków wsparcia rozwoju obszarów wiejskich (Dz.U. L 25 z 28.1.2011, s. 8).”;"

6)	w załącznikach I–VIIIa i VIIIc wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 671.

(2)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1).

(3)  Rozporządzenie (WE) nr 555/2008 z dnia 27 czerwca 2008 r. ustanawiające szczegółowe przepisy wykonawcze do rozporządzenia Rady (WE) nr 479/2008 w sprawie wspólnej organizacji rynku wina w odniesieniu do programów wsparcia, handlu z krajami trzecimi, potencjału produkcyjnego oraz kontroli w sektorze wina (Dz.U. L 170 z 30.6.2008, s. 1).

(4)  Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 612/2014 z dnia 11 marca 2014 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 poprzez zmianę rozporządzenia Komisji (WE) nr 555/2008 w odniesieniu do nowych środków w ramach krajowych programów wsparcia w sektorze wina (zob. s. 62 niniejszego Dziennika Urzędowego).

---

---