ZAŁĄCZNIK 1

ELEMENTY SB PRZEZNACZONE DO CIĄGNIKÓW ROLNICZYCH LUB LEŚNYCH I DO INNYCH POJAZDÓW O OGRANICZONEJ PRĘDKOŚCI

(1)  Jeśli powierzchnia rzutu odbłyśnika nie jest okrągła, średnica jest średnicą koła o takiej samej powierzchni, co rzut widocznej powierzchni użytkowej odbłyśnika.

ZAŁĄCZNIK 2

ZAWIADOMIENIE

(Maksymalny format: A4 (210 × 297 mm))

ZAŁĄCZNIK 3

MINIMALNE WYMAGANIA DOTYCZĄCE PROCEDUR KONTROLI ZGODNOŚCI PRODUKCJI

1.   WYMAGANIA OGÓLNE

1.1.   Wymagania dotyczące zgodności uważa się za spełnione z mechanicznego i geometrycznego punktu widzenia, jeżeli różnice nie przekraczają nieuchronnych tolerancji produkcyjnych w granicach wymagań niniejszego regulaminu.

1.2.   W odniesieniu do właściwości fotometrycznych zgodność reflektorów pochodzących z produkcji seryjnej nie jest kwestionowana, jeżeli w czasie badań takich właściwości fotometrycznych w pobranej losowo próbce:

1.3.   W odniesieniu do weryfikacji zmian pionowego położenia granicy światła i cienia pod wpływem ciepła stosuje się następującą procedurę:

Jedną z próbek reflektorów należy poddać badaniu zgodnie z procedurą opisaną w pkt 2.1 załącznika 5 po trzykrotnym poddaniu cyklowi określonemu w pkt 2.2.2 załącznika 5.

Reflektor należy uznać za akceptowalny, jeśli Δr nie przekracza 1,5 mrad.

Jeżeli wartość ta przekracza 1,5 mrad, lecz nie przekracza 2,0 mrad, to drugi reflektor poddaje się badaniu, po którym średnia z wartości bezwzględnych zarejestrowanych na obu próbkach nie może przekraczać 1,5 mrad.

1.4.   Zachowane są współrzędne trójchromatyczne.

2.   MINIMALNE WYMOGI DOTYCZĄCE WERYFIKACJI ZGODNOŚCI PRZEZ PRODUCENTA

Dla każdego typu reflektora posiadacz znaku homologacji przeprowadza w odpowiednich odstępach czasu co najmniej badania wymienione poniżej. Badania przeprowadza się zgodnie z przepisami niniejszego regulaminu.

Jeżeli jakakolwiek skontrolowana próbka wykazuje niezgodność w odniesieniu do danego rodzaju badania, pobiera się i bada kolejne próbki. Producent podejmuje stosowne kroki w celu zapewnienia zgodności danej produkcji.

2.1.   Charakter badań

Badania zgodności, o których mowa w niniejszym regulaminie, dotyczą właściwości fotometrycznych i weryfikacji zmiany położenia pionowego granicy światła i cienia pod wpływem ciepła.

2.2.   Metody stosowane w badaniach

2.3.   Sposób pobierania próbek

Próbki reflektorów wybiera się losowo z jednorodnej partii produkcji. Jednorodna partia oznacza zbiór reflektorów tego samego typu, określony zgodnie ze stosowanymi przez producenta metodami produkcji.

Ocena obejmuje zasadniczo produkcję seryjną z poszczególnych zakładów. Producent może jednak zebrać dane dotyczące tego samego typu z kilku zakładów, z zastrzeżeniem, że w zakładach tych obowiązuje ten sam system jakości i sposób zarządzania jakością.

2.4.   Zmierzone i zarejestrowane charakterystyki fotometryczne

Pobrane próbki reflektorów poddaje się pomiarom fotometrycznym w punktach przewidzianych w regulaminie, przy czym odczyt jest ograniczony do punktów Emax, HV (3), HL, HR (4) w przypadku światła drogowego oraz do punktów B 50 L (lub R), HV, 75 R (lub L) i 25 L (lub R) w przypadku światła mijania (zob.: rysunek w załączniku 4).

2.5.   Kryteria akceptowalności

Producent jest odpowiedzialny za przeprowadzenie statystycznego opracowania wyników badań i za określenie, w porozumieniu z właściwym organem, kryteriów akceptowalności jego produktów w celu spełnienia wymogów specyfikacji określonej dla weryfikacji zgodności produktów w pkt 12.1 niniejszego regulaminu.

Kryteria akceptowalności muszą być takie, aby przy poziomie ufności 95 % minimalne prawdopodobieństwo pomyślnego przejścia kontroli na miejscu zgodnie z załącznikiem 7 (pierwszy dobór próbek) wynosiło 0,95.

(1)  Litery w nawiasie odnoszą się do reflektorów przeznaczonych do ruchu lewostronnego.

(2)  Element przeznaczony do wytwarzania światła mijania może zawierać światło drogowe niespełniające tego wymogu.

(3)  W przypadku gdy światło drogowe i światło mijania są wzajemnie sprzężone, punkt pomiarowy HV jest identyczny dla obydwu świateł.

(4)  HL i HR: punkty na prostej „hh” znajdujące się w odległości 1,125 m, odpowiednio, w lewo i w prawo od punktu HV.

ZAŁĄCZNIK 4

PRZYKŁADOWE UKŁADY ZNAKÓW HOMOLOGACJI

Rysunek 1

Reflektor opatrzony powyższym znakiem homologacji jest reflektorem homologowanym w Niderlandach (E4), który spełnia wymogi niniejszego regulaminu zmienionego serią poprawek 02 w odniesieniu do światła drogowego i światła mijania (SCR) i jest przeznaczony tylko do ruchu prawostronnego.

Rysunek 3b

Reflektor, na którym umieszczono powyższy znak homologacji, spełnia wymagania niniejszego regulaminu zarówno w odniesieniu do światła mijania, jak i do światła drogowego, i jest przeznaczony:

Reflektor SB, na którym umieszczono powyższy znak homologacji, to reflektor z szybą z tworzywa sztucznego, który spełnia wymagania niniejszego regulaminu tylko w odniesieniu do światła mijania i jest przeznaczony:

Reflektor SB, na którym umieszczono powyższy znak homologacji, to reflektor z szybą z tworzywa sztucznego, który spełnia wymagania niniejszego regulaminu:

Rysunek 10

Przykłady uproszczonego oznakowania świateł zgrupowanych, kombinowanych i wzajemnie sprzężonych

(Linie pionowe i poziome określają schematycznie kształt urządzenia do sygnalizacji świetlnej. Nie są one częścią znaku homologacji)

Wzór A

Wzór B

Wzór C

Wzór D

Rysunek 11

Światło wzajemnie sprzężone z reflektorem

Przykład 1

Powyższy przykład odpowiada oznaczeniu szyby z tworzywa sztucznego przeznaczonej do zastosowania w różnych typach reflektorów, a mianowicie:

Na korpusie reflektora należy umieścić jedyny ważny numer homologacji, na przykład:

Rysunek 11

Przykład 2

Powyższy przykład odpowiada znakowi homologacji na szybie stosowanej w zestawie dwóch reflektorów homologowanych w Niemczech (E1), składającym się z reflektora światła mijania przeznaczonego do obydwóch rodzajów ruchu oraz światła drogowego, spełniających wymogi regulaminu nr 1, oraz reflektora światła drogowego spełniającego wymogi regulaminu nr 5.

Plansza SB2 — reflektor typu „sealed beam”, średnica180 mm (7 cali), typ 2, dwie wiązki (światło mijania i drogowe)

Plansza SB3 — reflektor typu „sealed beam”, średnica 180 mm (7 cali), typ 1, jedna wiązka (tylko światło drogowe)

Wszystkie wymiary w milimetrach

Plansza SB4 — reflektor typu „sealed beam”, średnica180 mm (7 cali), typ 2, jedna wiązka (tylko światło mijania)

Wszystkie wymiary w milimetrach

Plansza SB5 — reflektor typu „sealed beam”, średnica 145 mm (5,75 cali), typ 1, jedna wiązka (tylko światło drogowe)

Wszystkie wymiary w milimetrach

Plansza SB6 — reflektor typu „sealed beam”, średnica 145 mm (5,75 cali), typ 2, dwie wiązki (światło mijania i drogowe)

Wszystkie wymiary w milimetrach

Plansza SB7 — reflektor typu „sealed beam”, średnica 145 mm (5,75 cali), typ 1, jedna wiązka (tylko światło mijania)

Wszystkie wymiary w milimetrach

Plansze SB8a i SB8b – Ekrany pomiarowe

A.   Reflektor dla ruchu prawostronnego

(wymiary w mm)

B.   Reflektor dla ruchu lewostronnego

(wymiary w mm)

ZAŁĄCZNIK 5

BADANIA STABILNOŚCI CHARAKTERYSTYKI FOTOMETRYCZNEJ REFLEKTORÓW PODCZAS PRACY

BADANIA KOMPLETNYCH REFLEKTORÓW

Po zmierzeniu wartości fotometrycznych zgodnie z przepisami niniejszego regulaminu w punktach Emax dla światła drogowego i HV, 50 R oraz B 50 L dla światła mijania (lub HV, 50 L oraz B 50 R dla reflektorów przeznaczonych do ruchu lewostronnego), próbkę kompletnego reflektora bada się pod względem stabilności charakterystyki fotometrycznej podczas pracy. Określenie „kompletny reflektor” oznacza całość światła wraz z otaczającymi częściami korpusu i światłami, które mogą mieć wpływ na rozpraszanie energii cieplnej.

1.   BADANIE STABILNOŚCI PARAMETRÓW FOTOMETRYCZNYCH

Próby przeprowadza się w suchej i nieruchomej atmosferze w temperaturze otoczenia 23 °C ± 5 °C, przy czym kompletny reflektor jest zamontowany na podstawie odpowiadającej prawidłowej instalacji w pojeździe.

1.1.   Reflektor czysty

Reflektor włącza się na 12 godzin pracy, jak opisano w pkt 1.1.1, i sprawdza się, jak opisano w pkt 1.1.2.

1.1.1.   Procedura badania

Reflektor włącza się na określony czas tak, aby:

1.1.2.   Wyniki badania

1.1.2.1.   Kontrola wzrokowa

Po zrównaniu temperatury reflektora z temperaturą otoczenia, szybę reflektora oraz szybę zewnętrzną, jeśli występuje, należy wytrzeć czystą wilgotną ściereczką bawełnianą. Następnie dokonuje się jej kontroli wzrokowej; nie może być zauważalnego zniekształcenia, odkształcenia, pęknięcia lub przebarwienia szyby reflektora lub ewentualnej szyby zewnętrznej.

1.1.2.2.   Badanie fotometryczne

Aby spełnić wymogi niniejszego regulaminu, parametry fotometryczne są kontrolowane w następujących punktach:

Można dokonać innego ustawienia w celu uwzględnienia ewentualnego odkształcenia podstawy reflektora na skutek nagrzania (zmiana położenia granicy światła i cienia jest opisana w pkt 2 niniejszego załącznika).

Dopuszczalne jest odchylenie wielkości 10 % między właściwościami fotometrycznymi a wartościami mierzonymi przed przeprowadzeniem badania, z uwzględnieniem tolerancji związanej z procedurą pomiaru fotometrycznego.

1.2.   reflektor zabrudzony

Po zbadaniu jak określono w pkt 1.1 powyżej, reflektor włącza się na jedną godzinę, jak opisano w pkt 1.1.1, po jego uprzednim przygotowaniu w sposób określony w pkt 1.2.1 i sprawdzeniu w sposób określony w pkt 1.1.2.

1.2.1.   Przygotowanie reflektora

1.2.1.1.   Mieszanina stosowana w badaniu

1.2.1.2.   Nakładanie mieszaniny stosowanej w badaniu na reflektor

Mieszaninę stosowaną w badaniu należy równomiernie nanieść na całą powierzchnię emitującą światło reflektora i pozostawić do wyschnięcia. Procedurę tę powtarza się, dopóki wartość oświetlenia nie spadnie do 15–20 % wartości zmierzonych dla każdego następującego punktu w warunkach opisanych w pkt 1 powyżej:

1.2.1.3.   Urządzenia pomiarowe

Urządzenia pomiarowe są analogiczne do używanych podczas badań homologacyjnych reflektora.

2.   BADANIE ZMIANY POŁOŻENIA PIONOWEGO GRANICY ŚWIATŁA I CIENIA POD WPŁYWEM CIEPŁA

Badanie to polega na zweryfikowaniu, czy przesunięcie pionowe granicy światła i cienia pod wpływem ciepła w przypadku światła mijania podczas eksploatacji nie przekracza określonej wartości.

Reflektor badany zgodnie z pkt 1.1 poddaje się badaniu opisanemu w pkt 2.1 bez wyjmowania go z przyrządu mocującego lub zmiany jego położenia w stosunku do tego przyrządu.

2.1.   Badanie

Badanie przeprowadza się w suchej i nieruchomej atmosferze w temperaturze otoczenia 23 °C ± 5 °C.

Używając reflektora SB pochodzącego z produkcji seryjnej, który był poddawany sezonowaniu przez co najmniej jedną godzinę, włącza się funkcję światła mijania reflektora bez demontowania go lub zmiany jego położenia względem przyrządu mocującego. (Do celów niniejszego badania napięcie ustawia się w sposób określony w pkt 1.1.1.2). Położenie granicy światła i cienia w jej poziomej części (pomiędzy vv a prostą pionową przechodzącą przez punkt B 50 L dla ruchu prawostronnego lub B 50 R dla ruchu lewostronnego) sprawdza się 3 minuty (r3) i 60 minut (r60) po rozpoczęciu badania.

Pomiar zmian położenia granicy światła i cienia, opisany powyżej, przeprowadza się przy zastosowaniu dowolnej metody o zadowalającej dokładności i dającej powtarzalne wyniki.

2.2.   Wyniki badania

(1)  Gdy badany reflektor jest zespolony lub wzajemnie sprzężony ze światłami sygnalizacyjnymi, to musi on być włączony przez czas trwania badania. W przypadku światła kierunkowskazu musi ono być włączone w trybie migania z mniej więcej równymi czasami włączenia i wyłączenia.

(2)  Jednoczesne zapalenie dwóch żarników podczas używania migotania reflektora nie jest uważane za normalne jednoczesne używanie żarników.

(3)  NaCMC jest solą sodową karboksymetylocelulozy nazywaną potocznie „CMC”. NaCMC użyta w mieszaninie zanieczyszczenia musi mieć stopień podstawienia (DS) wynoszący 0,6–0,7 i lepkość 200–300 cP dla 2-procentowego roztworu w 20 °C.

(4)  Tolerancja ilości wynika z konieczności uzyskania zabrudzenia, które można równomiernie rozprowadzić na całej soczewce z tworzywa sztucznego.

(5)  Punkt 50 V znajduje się 375 mm poniżej HV na prostej pionowej v-v na ekranie umieszczonym w odległości 25 m.

ZAŁĄCZNIK 6

WYMAGANIA DLA REFLEKTORÓW ZAWIERAJĄCYCH SZYBY Z TWORZYWA SZTUCZNEGO – BADANIE SZYB LUB PRÓBEK MATERIAŁU ORAZ KOMPLETNYCH ŚWIATEŁ

1.   SPECYFIKACJE OGÓLNE

2.   BADANIA

2.1.   Odporność na zmiany temperatury

2.1.1.   Badania

Trzy nowe próbki (szyby) są poddawane pięciu cyklom zmiany temperatury i wilgotności (RH = wilgotność względna), w następującej kolejności:

Przed tym badaniem próbki są przechowywane w temp. 23 °C ± 5 °C i RH 60–75 % przez co najmniej cztery godziny.

2.1.2.   Pomiary fotometryczne

2.1.2.1.   Metoda

Pomiary fotometryczne przeprowadza się na próbkach przed badaniem i po nim.

Pomiary fotometryczne są przeprowadzane za pomocą światła wzorcowego w następujących punktach:

2.1.2.2.   Wyniki

Różnice między wartościami fotometrycznymi zmierzonymi dla każdej próbki przed i po badaniu nie mogą być większe niż 10 %, wliczając tolerancje procedury fotometrycznej.

2.2.   Odporność na czynniki atmosferyczne i chemiczne

2.2.1.   Odporność na czynniki atmosferyczne

Trzy nowe próbki (szyby lub próbki materiału) wystawia się na działanie promieniowania źródła mającego rozkład widmowy energii podobny do rozkładu widmowego energii ciała czarnego w temperaturze od 5 500 K do 6 000 K. Pomiędzy źródłem a próbkami umieszcza się odpowiednie filtry w celu ograniczenia w miarę możliwości promieniowania o długościach fali mniejszych od 295 nm i większych od 2 500 nm. Natężenie napromieniowania próbek musi wynosić 1 200 W/m2 ± 200 W/m2 przez taki okres, by otrzymana przez nie energia świetlna była równa 4 500 MJ/m2 ± 200 MJ/m2. Temperatura komory mierzona na czarnej płycie umieszczonej na poziomie próbek musi wynosić 50 ± 5 °C. Aby zapewnić równomierną ekspozycję, próbki należy obracać wokół źródła promieniowania z prędkością od 1 do 5 obrotów na minutę.

Próbki natryskuje się wodą destylowaną o przewodności właściwej mniejszej od 1 mS/m w temperaturze 23 ± 5 °C według następującego cyklu:

2.2.2.   Odporność na czynniki chemiczne

Po przeprowadzeniu badania opisanego w pkt 2.2.1 powyżej i wykonaniu pomiaru opisanego w pkt 2.2.3.1 poniżej, powierzchnię zewnętrzną wspomnianych trzech próbek poddaje się obróbce opisanej w pkt 2.2.2.2 przy użyciu mieszaniny określonej w pkt 2.2.2.1 poniżej.

2.2.2.1.   Mieszanina stosowana w badaniu

Mieszanina stosowana w badaniu składa się z 61,5 % n-heptanu, 12,5 % toluenu, 7,5 % czterochlorku etylu, 12,5 % trójchloroetylenu i 6 % ksylenu (procent objętościowy).

2.2.2.2.   Nakładanie mieszaniny stosowanej w badaniu

Namoczyć kawałek tkaniny bawełnianej (według ISO 105) aż do nasycenia mieszaniną określoną w pkt 2.2.2.1 powyżej i przed upływem 10 sekund nałożyć go na 10 minut na powierzchnię zewnętrzną próbki pod naciskiem 50 N/cm2 odpowiadającym sile czynnej 100 N przyłożonej na powierzchnię próbną o powierzchni 14 × 14 mm.

W trakcie tych 10 minut ściereczkę ponownie nasącza się mieszaniną, aby skład nakładanej mieszaniny pozostawał przez cały czas identyczny z zalecanym.

Podczas nakładania dopuszczalne jest kompensowanie nacisku wywieranego na próbkę, tak aby nie dopuścić do spowodowania pęknięć.

2.2.2.3.   Oczyszczanie

Zakończywszy nakładanie mieszaniny stosowanej w badaniu, próbki suszy się na otwartym powietrzu, a następnie przepłukuje się roztworem opisanym w pkt 2.3 (Odporność na detergenty) w temperaturze 23 °C ± 5 °C.

Następnie próbki dokładnie spłukuje się wodą destylowaną, zawierającą nie więcej niż 0,2 % zanieczyszczeń w temperaturze 23 °C ± 5 °C, po czym wyciera się miękką ściereczką.

2.2.3.   Wyniki

2.2.3.1.   Po zbadaniu odporności na czynniki atmosferyczne, zewnętrzna strona próbek nie może wykazywać żadnych pęknięć, zarysowań, części odłamanych i zniekształceń, a średnia wartość zmiany stopnia przepuszczania światła zmierzona na trzech próbkach zgodnie z procedurą opisaną w dodatku 2 do niniejszego załącznika, nie przekracza 0,020 (Δtm ≤ 0,020).

2.2.3.2.   Po badaniu odporności na czynniki chemiczne próbki nie mogą nosić żadnych śladów chemicznego przebarwienia mogącego powodować zmianę rozproszenia strumienia światła, którego średnia zmiana , zmierzona na trzech próbkach zgodnie z procedurą opisaną w dodatku 2 do niniejszego załącznika, nie powinna przekraczać 0,020 (Δdm ≤ 0,020).

2.3.   Odporność na detergenty i węglowodory

2.3.1.   Odporność na detergenty

Powierzchnię zewnętrzną trzech próbek (szyb lub próbek materiału) podgrzewa się do temp. 50 °C ± 5 °C, a następnie zanurza się na pięć minut w mieszaninie utrzymywanej w temperaturze 23 °C ± 5 °C i złożonej z 99 części wody destylowanej zawierającej nie więcej niż 0,02 % zanieczyszczeń oraz jednej części sulfonianu alkiloarylowego.

Po przeprowadzeniu badania próbki są suszone w temperaturze 50 °C ± 5 °C. Powierzchnię próbek należy wyczyścić przy pomocy wilgotnej ściereczki.

2.3.2.   Odporność na węglowodory

Zewnętrzną stronę tych trzech próbek następnie lekko pociera się przez jedną minutę przy pomocy ściereczki bawełnianej, nasączonej mieszaniną składającą się z 70 % n-heptanu i 30 % toluenu (procenty objętościowe), a następnie osusza na wolnym powietrzu.

2.3.3.   Wyniki

Po tym jak powyższe dwa badania przeprowadzono bezpośrednio jedno po drugim, średnia wartość zmiany przepuszczalności , zmierzona na trzech próbkach zgodnie z procedurą opisaną w dodatku 2 do niniejszego załącznika, nie może przekraczać 0,010 (Δtm ≤ 0,010).

2.4.   Odporność na niszczenie mechaniczne

2.4.1.   Metoda niszczenia mechanicznego

Zewnętrzną stronę trzech nowych próbek (szyb) należy poddać jednakowemu badaniu uszkodzeń mechanicznych przy użyciu metody opisanej w dodatku 3 do niniejszego załącznika.

2.4.2.   Wyniki

Po tym badaniu zmiany:

mierzy się zgodnie z procedurą opisaną w dodatku 2 w miejscu określonym w pkt 2.2.4 powyżej. Średnia wartość z trzech próbek powinna być taka, aby:

2.5.   Badanie przyczepności powłok (jeśli występują)

2.5.1.   Przygotowanie próbki

Na powłoce szyby na powierzchni 20 mm × 20 mm za pomocą żyletki lub igły nacina się siatkę złożoną z kwadratów o boku około 2 mm × 2 mm. Nacisk wywierany na żyletkę lub igłę musi być wystarczający do przecięcia co najmniej powłoki.

2.5.2.   Opis badania

Należy użyć taśmy samoprzylepnej o przyczepności 2 N/(cm szerokości) ± 20 % mierzonej w znormalizowanych warunkach opisanych w dodatku 4 do niniejszego załącznika. Taśmę tę, o minimalnej szerokości 25 mm, należy dociskać do powierzchni przygotowanej zgodnie z zaleceniami w pkt 2.5.1 przez co najmniej pięć minut.

Następnie należy obciążyć koniec taśmy, aż do zrównoważenia siły przyczepności do powierzchni, na którą działa siła prostopadła do tej powierzchni. W tym momencie taśmę odrywa się ze stałą prędkością 1,5 m/s ± 0,2 m/s.

2.5.3.   Wyniki

Powierzchnia, na której nacięto siatkę, nie może zostać znacznie zniekształcona. Zniekształcenia miejsc przecięcia siatki lub krawędzi nacięć są dopuszczalne, pod warunkiem że powierzchnia objęta zniekształceniem nie będzie większa niż 15 % powierzchni siatki.

2.6.   Badania kompletnego reflektora wyposażonego w szybę z tworzywa sztucznego

2.6.1.   Odporność na niszczenie mechaniczne powierzchni szyby

2.6.1.1.   Badania

Szybę próbki świateł nr 1 należy poddać badaniu opisanemu w pkt 2.4.1 powyżej.

2.6.1.2.   Wyniki

Po zakończeniu badania wyniki pomiarów fotometrycznych światła, przeprowadzonych zgodnie z niniejszym regulaminem, nie mogą przekroczyć o więcej niż 30 % maksymalnych wartości określonych dla punktów B 50 L i HV, i nie mogą być niższe o więcej niż 10 % od minimalnych wartości określonych dla punktu 75 R (w przypadku reflektorów przeznaczonych do ruchu lewostronnego bierze się pod uwagę punkty B 50 R, HV i 75 L).

2.6.2.   Badanie przyczepności powłok (jeśli występują)

Szybę próbki świateł nr 2 poddaje się badaniu opisanemu w pkt 2.5 powyżej.

3.   KONTROLA ZGODNOŚCI PRODUKCJI

ZAŁĄCZNIK 7

MINIMALNE WYMAGANIA DOTYCZĄCE POBIERANIA PRÓBEK PRZEZ KONTROLERA

1.   WYMAGANIA OGÓLNE

2.   PIERWSZE POBRANIE PRÓBEK

W ramach pierwszego pobrania próbek wybiera się losowo cztery reflektory. Pierwszą próbkę złożoną z dwóch sztuk oznacza się literą A, a drugą próbkę złożoną z dwóch sztuk oznacza się literą B.

2.1.   Zgodność nie jest kwestionowana

2.2.   Zgodność jest kwestionowana

2.3.   Cofnięcie homologacji

Zgodność kwestionuje się i stosuje się pkt 10, jeżeli po zakończeniu procedury pobierania próbek przedstawionej na rysunku 1 w niniejszym załączniku, odchylenia zmierzonych wartości parametrów reflektorów wynoszą:

3.   POWTÓRNE POBRANIE PRÓBEK

W przypadkach A3, B2 i B3 w terminie dwóch miesięcy od daty powiadomienia konieczne jest ponowne pobranie próbek, przy czym spośród egzemplarzy wyprodukowanych po dostosowaniu produkcji pobiera się trzecią próbkę C złożoną z dwóch reflektorów oraz czwartą próbkę D złożoną z dwóch reflektorów.

3.1.   Zgodność nie jest kwestionowana

3.2.   Zgodność jest kwestionowana

3.3.   Cofnięcie homologacji

Zgodność kwestionuje się i stosuje się pkt 13, jeżeli po zakończeniu procedury pobierania próbek przedstawionej na rysunku 1 w niniejszym załączniku, odchylenia zmierzonych wartości parametrów reflektorów wynoszą:

4.   ZMIANA POŁOŻENIA PIONOWEGO GRANICY ŚWIATŁA I CIENIA

W odniesieniu do weryfikacji zmian pionowego położenia granicy światła i cienia pod wpływem ciepła stosuje się następującą procedurę:

Po pobraniu próbki, zgodnie z rysunkiem 1 poniżej, jeden z reflektorów z próbki A poddaje się badaniom zgodnie z procedurą określoną w pkt 2.1 załącznika 5, po trzykrotnym poddaniu cyklowi określonemu w pkt 2.2.2 załącznika 5.

Reflektor należy uznać za akceptowalny, jeśli Δr nie przekracza 1,5 mrad.

Jeżeli wartość ta przekracza 1,5 mrad, lecz nie jest większa od 2,0 mrad, to drugi reflektor z próbki A poddaje się badaniu, po którym średnia z wartości bezwzględnych zarejestrowanych dla obydwu próbek nie może przekraczać 1,5 mrad.

Jeżeli jednak wartość 1,5 mrad nie jest zachowana dla próbki A, obydwa reflektory z próbki B należy poddać tej samej procedurze, a wartość Δr dla żadnego z nich nie może przekraczać 1,5 mrad.

Rysunek 1

(1)  Element przeznaczony do wytwarzania światła mijania może zawierać światło drogowe niespełniające tego wymogu.

ZAŁĄCZNIK 1

ARKUSZE  (1) DOTYCZĄCE ŹRÓDEŁ ŚWIATŁA LED

Wykaz kategorii źródeł światła LED oraz odpowiadające im numery arkuszy:

Wykaz arkuszy dotyczących źródeł światła LED oraz ich kolejność w niniejszym załączniku:

Numery arkuszy

LR1/1 do 5

LW2/1 do 5

Kategoria LR1 – arkusz LR1/1

Rysunki te służą jedynie przedstawieniu głównych wymiarów (w mm) źródła światła LED.

Rysunek 1

Rysunek główny

Rysunek 2

Szczegółowy obraz złącza

Kategoria LR1 – arkusz LR1/2

Tabela 1

Zasadnicze właściwości elektryczne i fotometryczne

Reakcja na awarię

W przypadku awarii źródła światła LED (brak emisji światła) maksymalny pobór prądu – przy eksploatacji w zakresie napięcia wejściowego w trybie funkcji głównej – wynosi poniżej 20 mA (przy obwodzie otwartym).

Wymagania dotyczące rzutowania na ekran

Poniższe badanie ma na celu określenie wymogów w zakresie widocznego obszaru emisji światła przez źródło światła LED oraz ustalenie, czy obszar emisji światła został odpowiednio ukierunkowany względem osi odniesienia i płaszczyzny odniesienia, w celu sprawdzenia zgodności z wymogami.

Położenie obszaru emisji światła sprawdzane jest za pomocą układu pól kontrolnych określonego na rysunku 3, który pokazuje rzutowanie wzdłuż linii położonej pod kątem γ=90° w płaszczyznach C90 i C180 (C, γ określone na rysunku 4). Co najmniej 95 % strumienia świetlnego emitowanego w kierunku obserwacji musi pochodzić z trapezoidalnego obszaru wyznaczonego przez d1, d2 i c. Poniżej 70 % strumienia świetlnego emitowane jest z prostokątnego obszaru wyznaczonego przez d3 i c.

Kategoria LR1 – arkusz LR1/3

Rysunek 3

Określenie obszaru emisji światła za pomocą układu pól kontrolnych

Tabela 2

Wymiary układu pól kontrolnych na rysunku 3

Rozkład znormalizowanej światłości

Poniższe badanie ma na celu określenie rozkładu znormalizowanej światłości źródła światła w dowolnej płaszczyźnie zawierającej oś odniesienia. Punkt przecięcia osi odniesienia z górną krawędzią pola stanowi początek układu współrzędnych.

Źródło światła jest zamontowane na płaskiej płycie z odpowiednimi występami montażowymi. Płyta jest przymocowana do podstawy goniometru za pomocą wspornika, tak aby oś odniesienia źródła światła pokrywała się z jedną z obracających się osi goniometru. Odpowiednią konfigurację pomiarową przedstawiono na rysunku 4.

Kategoria LR1 – arkusz LR1/4

Rysunki te służą jedynie przedstawieniu podstawowej konfiguracji do pomiaru źródła światła LED.

Rysunek 4

Konfiguracja do pomiaru rozkładu światłości

Dane dotyczące światłości rejestruje się dla funkcji głównej, stosując standardowy fotogoniometr. Odległość pomiarową należy tak dobrać, aby detektor znajdował się w polu dalekim rozsyłu światła.

Pomiary przeprowadza się w płaszczyznach 3 C zawierających oś odniesienia źródła światła. Płaszczyzny 3 C muszą się zawierać między płaszczyznami C30 i C330, aby uniknąć cieni złącza, i muszą być od siebie oddalone co najmniej o 30°. Punkty pomiarowe dla każdej płaszczyzny i szeregu kątów biegunowych γ określono w tabeli 3.

Po dokonaniu pomiaru dane normalizuje się do 1 000 lm zgodnie z pkt 3.1.11, stosując strumień świetlny pojedynczego badanego źródła światła. Dane muszą być zgodne z pasmem tolerancji określonym w tabeli 3.

Płaszczyzny C: zob. publikacja CIE 70-1987 „The measurement of absolute intensity distributions”.

Kategoria LR1 – arkusz LR1/5

Tabela 3

Wartości znormalizowanej światłości w punktach pomiarowych dla głównej funkcji źródeł światła z normalnej produkcji i wzorcowych.

Rozkład światłości przedstawiony w tabeli 3 musi być zasadniczo równomierny, tj. względną światłość między dwoma sąsiadującymi punktami siatki oblicza się poprzez interpolację liniową na podstawie dwóch sąsiadujących punktów siatki.

Kategoria LW2 – arkusz LW2/1

Rysunki te służą jedynie przedstawieniu głównych wymiarów (w mm) źródła światła LED.

Rysunek 1

Rysunek główny – widok z przodu i z boku

Rysunek 2

Szczegółowy obraz złącza

Tabela 1

Zasadnicze właściwości elektryczne i fotometryczne

Kategoria LW2 – arkusz LW2/2

Wymagania dotyczące rzutowania na ekran

Badanie to ma celu stwierdzenie, czy położenie obszaru emisji światła źródeł światła LED względem osi odniesienia i płaszczyzny odniesienia jest prawidłowe.

Zgodność z wymogami dotyczącymi położenia i rozmiaru określonymi w tabeli 2 sprawdzana jest za pomocą układu pól kontrolnych przedstawionego na rysunku 3. Rysunek z lewej strony przedstawia rzut wzdłuż osi odniesienia przy kącie akceptacji apertury wynoszącym ± 40°, natomiast rysunek z prawej strony określa położenie płaszczyzny i osi odniesienia.

Rozmiar określa się za pomocą odpowiednich środków.

Rysunek 3

Określenie obszaru emisji światła za pomocą układu pól kontrolnych

Tabela 2

Wymiary obszaru emisji światła na rys. 3

Kategoria LW2 – arkusz LW2/3

Rozkład skumulowanego strumienia świetlnego

Konfiguracja pomiarowa

Badanie to ma celu określenie skumulowanego strumienia świetlnego w obrębie określonych kątów bryłowych rozsyłu światłości.

Można zastosować goniofotometry typu I lub II zgodnie z wymaganiami publikacji CIE nr 70-1987 umożliwiające obrót źródła światła wokół dwóch osi prostopadłych do osi emisji światła. Punkt przecięcia osi odniesienia i płaszczyzny równoległej do płaszczyzny odniesienia w odległości e stanowi początek układu współrzędnych.

Rysunek 4

Konfiguracja do pomiaru rozkładu światłości przy zastosowaniu fotogoniometru typu I

Źródło światła jest zamontowane na płaskiej płycie z odpowiednimi występami montażowymi. Płyta jest przymocowana do podstawy goniometru za pomocą wspornika, tak aby oś odniesienia źródła światła pokrywała się z osią pomiarową goniometru. Odpowiednią konfigurację pomiarową przedstawiono na rysunku 4.

Kategoria LW2 – arkusz LW2/4

Rozkład skumulowanego strumienia świetlnego

Procedura pomiarów i obliczeń

Dane rejestruje się dla określonej temperatury bazowej Tb z tabeli 1 w miejscu przedstawionym na rys. 5.

Dane dotyczące rozkładu światłości rejestruje się w obrębie kąta bryłowego -40° < α < +40° and -40° < β < +40°. Odległość pomiarową należy tak dobrać, aby detektor znajdował się w dalekim polu rozsyłu światła. Wymagana jest wielkość kroku kątowego mniejsza lub równa 1°.

Po pomiarze rozkład skumulowanego strumienia świetlnego oblicza się na podstawie zarejestrowanych danych dla różnych kątów bryłowych jak określono w tabeli 3 zgodnie z publikacją CIE 84-1989 sekcja 4.3. Następnie rozkład normalizuje się w stosunku do całkowitego strumienia świetlnego określonego dla -40° < α < +40° oraz -40° < β < +40. Dane muszą być zgodne z pasmem tolerancji określonym w tabeli 3.

Aby uzyskać symetryczny rozkład w obrębie każdego kąta bryłowego w tabeli 3, strumień świetlny należy oznaczyć niezależnie dla wszystkich 4 kwadrantów, a wartości strumienia nie mogą się różnić o więcej niż 15 %.

Tabela 3

Wartości znormalizowanego skumulowanego strumienia świetlnego w punktach pomiarowych dla lamp z normalnej produkcji i lamp wzorcowych

Rozkład skumulowanego strumienia świetlnego funkcji drugorzędnej można zweryfikować poprzez pomiar stosunku funkcji głównej do drugorzędnej pod stałym kątem i pomnożenie tego współczynnika przez strumień świetlny funkcji głównej.

W przypadku wątpliwości dotyczących różnego rozkładu skumulowanego strumienia świetlnego dla funkcji głównej i podrzędnej procedurę, którą opisano powyżej w odniesieniu do funkcji głównej, powtarza się dla funkcji podrzędnej.

Geometria interfejsu termicznego

Interfejs termiczny LW 2 znajduje się w obrębie płaszczyzny odniesienia (obszar zacieniony na rysunku 5) i jest szczegółowo opisany w publikacji IEC nr 60061, jak wskazano w tabeli 1 w arkuszu danych LW2/1. Mocuje się go do odpowiedniego rozpraszacza ciepła lub systemu zarządzania termicznego.

Strumień świetlny podany w tabeli 1 osiąga się po ustabilizowaniu temperatury bazowej Tb mierzonej w miejscu przedstawionym na rysunku 5.

Kategoria LW2 – arkusz LW2/5

Rysunek 5

Widok od tyłu: obszar kontaktu termicznego i położenie punktu Tb na pionowej osi symetrii w odległości f od środka

Reakcja na awarię

W przypadku awarii źródła światła LED (brak emisji światła) maksymalny pobór prądu – przy eksploatacji w zakresie napięcia wejściowego w trybie funkcji głównej – wynosi poniżej 20 mA (przy obwodzie otwartym).

(1)  Tabele, właściwości elektryczne i fotometryczne:

(2)  Obszar emisji światła: podlega sprawdzeniu za pomocą układu pól kontrolnych, zob. rysunek 3.

(3)  Emitowane światło musi mieć barwę czerwoną.

(4)  Stale przez 30 min. w temp. 23 ± 2,5 °C.

(5)  Emitowane światło ma barwę białą.

(6)  Stałe działanie przez 30 min. przy temperaturze bazowej Tb stabilizowanej w sposób określony powyżej.

(7)  Strumień świetlny z obszaru emisji światła wyznacza się w obrębie kąta bryłowego -40° < α < +40° i -40° < β < +40°, stosując metody całkowania lub procedurę opisaną w arkuszach LW2/3 i LW2/4.

ZAŁĄCZNIK 2

ZAWIADOMIENIE

(maksymalny format: A4 (210 × 297 mm))

ZAŁĄCZNIK 3

PRZYKŁADOWY UKŁAD ZNAKU HOMOLOGACJI

(zob. pkt 2.4.4)

Powyższy znak homologacji umieszczony na źródle światła LED oznacza, że źródło światła zostało homologowane w Zjednoczonym Królestwie (E11) z kodem homologacji 0A01. Pierwsza cyfra numeru homologacji oznacza, że homologacji udzielono zgodnie z wymaganiami regulaminu nr 128 (1) w jego oryginalnej wersji.

(1)  Nie wymaga zmiany w numerze homologacji.

ZAŁĄCZNIK 4

METODA POMIARU WŁAŚCIWOŚCI ELEKTRYCZNYCH I FOTOMETRYCZNYCH

Źródła światła wszystkich kategorii z wbudowanym rozpraszaczem ciepła mierzy się w temperaturze otoczenia (23 ± 2) °C w nieruchomym powietrzu. Dla tych pomiarów należy utrzymać minimalną wolną przestrzeń określoną w arkuszach danych.

W przypadku źródeł światła wszystkich kategorii, dla których określono temperaturę Tb, pomiarów dokonuje się, stabilizując punkt Tb w temperaturze określonej w arkuszu danych dla danej kategorii.

1.   Strumień świetlny

2.   Znormalizowana światłość/skumulowany strumień świetlny

3.   Barwa

Barwa emitowanego światła, zmierzona w tych samych warunkach, jak opisane w pkt 1.1 niniejszego załącznika, musi się mieścić w wymaganych granicach barwy.

4.   Pobór mocy

(1)  Maksymalne odchylenie wartości strumienia świetlnego w granicach tolerancji oblicza się, stosując jako odniesienie strumień zmierzony przy napięciu probierczym. Strumień świetlny musi być zasadniczo równomierny przy zastosowaniu napięcia probierczego oraz napięcia zawartego w dopuszczalnym zakresie.

ZAŁĄCZNIK 5

MINIMALNE WYMAGANIA DLA PROCEDUR KONTROLI JAKOŚCI STOSOWANYCH PRZEZ PRODUCENTA

1.   Przepisy ogólne

Uznaje się, że wymagania dotyczące zgodności są spełnione z punktu widzenia fotometrycznego, geometrycznego, wizualnego i elektrycznego, jeżeli odstępstwa dla źródeł światła LED z normalnej produkcji nie są większe niż określone w odpowiednich arkuszach danych zawartych w załączniku 1 oraz w odpowiednich arkuszach danych dla trzonków.

2.   Minimalne wymagania dotyczące weryfikowania zgodności przez producenta

Dla każdego typu źródła światła LED producent albo posiadacz znaku homologacji musi w odpowiednich odstępach czasu przeprowadzać badania zgodnie z przepisami niniejszego regulaminu.

2.1.   Charakter badań

Badania zgodności ze specyfikacjami muszą obejmować właściwości fotometryczne, geometryczne i optyczne.

2.2.   Metody stosowane w badaniach

2.3.   Charakter pobierania próbek

Próbki źródeł światła LED wybiera się losowo z jednorodnej partii produkcji. Jednorodna partia oznacza zestaw źródeł światła LED tego samego typu, określony zgodnie ze stosowanymi przez producenta metodami produkcji.

2.4.   Skontrolowane i zarejestrowane właściwości

Źródła światła LED należy kontrolować, a wyniki badań zapisywać według grup właściwości zgodnie z wykazem w tabeli 1 załącznika 6.

2.5.   Kryteria dopuszczalności

Producent albo posiadacz homologacji jest zobowiązany do przeprowadzenia analizy statystycznej wyników badań w celu spełnienia wymogów ustanowionych do celów weryfikacji zgodności produkcji w pkt 4.1 niniejszego regulaminu.

Zgodność jest zapewniona, jeżeli nie przekroczono poziomu dopuszczalnej niezgodności na grupę właściwości podanego w tabeli 1 załącznika 6. Oznacza to, że liczba źródeł światła LED niespełniających wymagań dla dowolnej grupy właściwości dowolnego typu źródła światła LED nie przekracza granic kwalifikujących do przyjęcia zawartych w odnośnych tabelach 2, 3 lub 4 załącznika 6.

Uwaga: Każdy z wymogów dotyczących źródła światła LED należy uznawać za jedną z właściwości.

ZAŁĄCZNIK 6

POBIERANIE PRÓBEK I POZIOMY ZGODNOŚCI Z WYMAGANIAMI DO CELÓW PROTOKOŁOWANIA BADAŃ PRODUCENTA

Tabela 1

Właściwości

W tabeli 2 przedstawiono granice kwalifikujące do przyjęcia, jako maksymalną liczbę stwierdzonych niezgodności odpowiadającą różnym liczbom wyników badań każdej grupy właściwości. Granice oparto na dopuszczalnym poziomie niezgodności 1 %, przy założeniu prawdopodobieństwa przyjęcia równego co najmniej 0,95.

Tabela 2

W tabeli 3 przedstawiono granice kwalifikujące do przyjęcia, jako maksymalną liczbę stwierdzonych niezgodności odpowiadającą różnym liczbom wyników badań każdej grupy właściwości. Granice oparto na dopuszczalnym poziomie niezgodności 6,5 %, przy założeniu prawdopodobieństwa przyjęcia równego co najmniej 0,95.

Tabela 3

W tabeli 4 przedstawiono granice kwalifikujące do przyjęcia, jako procent wyników odpowiadający różnym liczbom wyników badań każdej grupy właściwości, przy założeniu prawdopodobieństwa przyjęcia równego co najmniej 0,95.

Tabela 4

(1)  Zasadniczo ocena musi obejmować osobno źródła światła LED produkowane seryjnie w poszczególnych fabrykach. Producent może grupować protokoły z kilku fabryk dotyczące tego samego typu, pod warunkiem że obowiązuje w nich ten sam program zapewnienia jakości i takie samo zarządzanie jakością.

(2)  W przypadku gdy źródło światła LED posiada więcej niż jedną funkcję świetlną, dana grupa właściwości (wymiary, moc, barwa i strumień świetlny) dotyczy każdego elementu z osobna.

ZAŁĄCZNIK 7

MINIMALNE WYMAGANIA DLA KONTROLI WYRYWKOWEJ DOKONYWANEJ PRZEZ ORGAN UDZIELAJĄCY HOMOLOGACJI TYPU

1.   Przepisy ogólne

Uznaje się, że wymagania dotyczące zgodności są spełnione z punktu widzenia fotometrycznego, geometrycznego, wizualnego i elektrycznego, jeżeli odstępstwa dla źródeł światła LED z normalnej produkcji nie są większe niż tolerancje określone w odpowiednich arkuszach danych zawartych w załączniku 1 oraz w odpowiednich arkuszach danych dla trzonków.

2.   Zgodność źródeł światła LED pochodzących z produkcji masowej nie jest kwestionowana, jeśli wyniki są zgodne z załącznikiem 8 do niniejszego regulaminu.

3.   Jeżeli wyniki nie są zgodne z wymaganiami załącznika 8 do niniejszego regulaminu, zgodność zostaje zakwestionowana, a od producenta żąda się doprowadzenia produkcji do zgodności z wymaganiami.

4.   Jeżeli dojdzie do zastosowania pkt 3 niniejszego załącznika, w ciągu dwóch miesięcy należy pobrać próbkę liczącą 250 źródeł światła LED wybranych wyrywkowo z najnowszej serii produkcyjnej.

ZAŁĄCZNIK 8

ZGODNOŚĆ ZATWIERDZONA NA PODSTAWIE KONTROLI WYRYWKOWEJ

O zatwierdzeniu lub niezatwierdzeniu zgodności decyduje się zgodnie z wartościami w tabeli 1. Źródła światła LED przyjmuje się lub odrzuca według każdej grupy właściwości, zgodnie z wartościami w tabeli 1 (*).

Tabela 1

(1)  Źródła światła LED należy kontrolować, a wyniki badań zapisywać według grup właściwości zgodnie z wykazem w tabeli 1 załączniku 6.