30.4.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 129/1

(1)

Sektor lotnictwa ma zdecydowanie międzynarodowy charakter. Ogólnoświatowe podejście do przeciwdziałania emisjom pochodzącym z międzynarodowego lotnictwa stwarza najlepsze perspektywy zapewnienia długookresowej równowagi.

(2)

Unia dąży do zawarcia przyszłego międzynarodowego porozumienia mającego na celu kontrolę emisji gazów cieplarnianych z lotnictwa, a w międzyczasie ogranicza za pomocą autonomicznych działań wpływ wywierany na zmianę klimatu przez działania lotnicze prowadzone z i do lotnisk w Unii. W celu zapewnienia, aby cele te nawzajem się uzupełniały, a nie pozostawały w sprzeczności, należy wziąć pod uwagę rozwój sytuacji na forach międzynarodowych i przyjmowane na nich stanowiska, a w szczególności uwzględnić rezolucję zawierającą „Skonsolidowane oświadczenie o kontynuowaniu polityk i praktyk ICAO odnoszących się do ochrony środowiska”, przyjętą w dniu 4 październik 2013 r. na 38. sesji Zgromadzenia Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO).

(3)

W związku z tym, aby utrzymać tempo prac osiągnięte w trakcie 38. sesji Zgromadzenia ICAO w 2013 r. oraz ułatwić postęp na zbliżającej się 39. sesji w 2016 r., pożądane jest tymczasowe uznanie wymogów określonych w dyrektywie 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (3) za spełnione w okresie do dnia 31 grudnia 2016 r. w odniesieniu do lotów do i z lotnisk w państwach spoza Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG). Podejmując tego rodzaju kroki, Unia podkreśla, że wymogi prawne mogą być stosowane w odniesieniu do lotów do i z lotnisk znajdujących się w państwach EOG, w taki sam sposób, jak wymogi prawne mogą zostać stosowane w odniesieniu do emisji pochodzących z lotów pomiędzy takimi lotniskami. W celu zapewnienia pewności prawa, do celów niniejszego odstępstwa, loty pomiędzy lotniskami znajdującymi się w państwach EOG a lotniskami znajdującymi się w państwach, które przystąpiły do Unii w 2013 r., powinny być uważane za loty między państwami EOG.

(4)

Należy przypomnieć, że zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE do państw członkowskich należy określenie, w jaki sposób zostaną wykorzystane dochody z rozdzielania uprawnień do emisji w drodze sprzedaży aukcyjnej. Dochody te lub ich równowartość finansowa powinny zostać wykorzystane do przeciwdziałania zmianom klimatu w Unii i w państwach trzecich, między innymi na środki mające na celu ograniczenie emisji gazów cieplarnianych, do dokonania dostosowań z myślą o skutkach zmian klimatu w Unii i w państwach trzecich, zwłaszcza w krajach rozwijających się, do finansowania badań naukowych i rozwoju w zakresie łagodzenia zmian klimatu i dostosowania się do nich, w szczególności w dziedzinie aeronautyki i transportu lotniczego, do ograniczenia emisji poprzez transport niskoemisyjny, oraz na pokrycie kosztów zarządzania systemem unijnym. Wpływy ze sprzedaży aukcyjnej lub ich równowartość finansowa powinny być również przekazywane na rzecz Globalnego Funduszu Efektywności Energetycznej oraz Energii Odnawialnej, a także na finansowanie środków mających na celu zapobieganie wylesianiu. Przejrzystość w zakresie wykorzystywania dochodów ze sprzedaży na aukcji uprawnień do emisji gazów cieplarnianych na mocy dyrektywy 2003/87/WE jest kluczowym elementem wspierającym zobowiązania Unii. Na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 525/2013 (4) państwa członkowskie mają przedłożyć Komisji sprawozdanie na temat wykorzystania dochodów z aukcji takich uprawnień do emisji.

(5)

Odstępstwa przewidziane w niniejszym rozporządzeniu uwzględniają wyniki rozmów dwustronnych i wielostronnych z państwami trzecimi, które Komisja będzie kontynuować w imieniu Unii, w celu propagowania wykorzystywania mechanizmów rynkowych do ograniczenia emisji z lotnictwa.

(6)

Należy przypomnieć, że dyrektywa 2003/87/WE przewiduje możliwość przyjęcia środków zmieniających działania lotnicze wymienione w załączniku I do tej dyrektywy w przypadku, gdy państwo trzecie wprowadza środki mające na celu zmniejszenie wpływu działań lotniczych na zmiany klimatu.

(7)

Negocjacje w sprawie wszelkich porozumień dotyczących lotnictwa zawieranych przez Unię z państwami trzecimi powinny mieć na celu zachowanie dla Unii elastyczności przy podejmowaniu działań w zakresie ochrony środowiska, w tym środków mających łagodzić wpływ lotnictwa na zmiany klimatu.

(8)

W celu uniknięcia zakłóceń konkurencji ważne jest, aby wszystkie loty na tej samej trasie były traktowane w ten sam sposób.

(9)

W celu dalszego unikania nieproporcjonalnych obciążeń administracyjnych wobec najmniejszych operatorów statków powietrznych, do załącznika I do dyrektywy 2003/87/WE należy dodać tymczasowe wyłączenie. Należy zatem wyłączyć operatorów statków powietrznych wykonujących niezarobkowe przewozy lotnicze i emitujących mniej niż 1 000 ton CO2 rocznie z zakresu stosowania tej dyrektywy od dnia 1 stycznia 2013 r. do dnia 31 grudnia 2020 r.

(10)

Należy umożliwić operatorom statków powietrznych, którzy są małymi podmiotami uczestniczącymi w systemie, stosowanie alternatywnych metod weryfikacji ich emisji w celu dalszego zmniejszenia nałożonych na nich obciążeń administracyjnych. Państwa członkowskie powinny mieć możliwość wdrażania środków upraszczających ukierunkowanych w szczególności na potrzeby operatorów statków powietrznych wykonujących niezarobkowe przewozy lotnicze, którzy są małymi podmiotami uczestniczącymi w systemie.

(11)

Należy zwrócić szczególną uwagę na łagodzenie, a nawet eliminowanie wszelkich problemów związanych z dostępnością i konkurencyjnością, z którymi borykają się najbardziej oddalone regiony unijne. W związku z powyższym odstępstwo przewidziane na mocy niniejszego rozporządzenia powinno mieć również zastosowanie do lotów pomiędzy lotniskiem znajdującym się w regionie najbardziej oddalonym w rozumieniu art. 349 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) a lotniskiem znajdującym się w innym regionie EOG.

(12)

W celu zapewnienia pewności prawa operatorom statków powietrznych i organom krajowym należy zezwolić na umarzanie uprawnień i przedstawianie sprawozdań do 2015 r. w odniesieniu do emisji za 2013 r.

(13)

W odniesieniu do zastosowania niniejszego odstępstwa należy przypomnieć, że metodami określania przydziału i wydawania uprawnień do emisji operatorom statków powietrznych pozostają metody określone w dyrektywie 2003/87/WE, to znaczy obliczanie na podstawie zweryfikowanych danych dotyczących tonokilometrów w odniesieniu do odpowiednich okresów, o których mowa w tej dyrektywie.

(14)

Po Zgromadzeniu ICAO w 2016 r. oraz przy uwzględnieniu jego wyników Komisja powinna przedstawić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie pełne sprawozdanie. W sprawozdaniu tym Komisja powinna między innymi przeanalizować wszystkie opcje dotyczące zakresu emisji z działań lotniczych oraz w razie potrzeby zaproponować niezwłocznie środki, aby zapewnić uwzględnienie rozwoju sytuacji na arenie międzynarodowej oraz wszelkich kwestii dotyczących stosowania odstępstwa. Komisja powinna też zwrócić szczególną uwagę na skuteczność Systemu handlu uprawnieniami do emisji Unii Europejskiej z punktu widzenia ochrony środowiska i w związku z tym na szczególny wkład sektora lotnictwa, łącznie z warunkami lepszego dostosowania przepisów mających zastosowanie odpowiednio do działań lotniczych i instalacji stacjonarnych.

(15)

Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia, a mianowicie wprowadzenie tymczasowego odstępstwa od wymogów monitorowania, sprawozdawczości i umarzania uprawnień do emisji z lotów do i z państw spoza EOG od dnia 1 stycznia 2013 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., zmniejszenie obciążeń administracyjnych i uproszczenie zarządzania systemem, nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na rozmiary i skutki proponowanego działania możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na poziomie Unii, Unia może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(16)

Istotne jest zapewnienie operatorom statków powietrznych i organom krajowym pewności prawa w związku z wyznaczonym na 30 kwietnia 2014 r. terminem umorzenia, o którym mowa w dyrektywie 2003/87/WE. W związku z powyższym niniejsze rozporządzenie należy stosować od dnia jego przyjęcia.

(17)

Należy odpowiednio zmienić dyrektywę 2003/87/WE,

1)

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 28a

Odstępstwa stosowane przed wdrożeniem do 2020 r. porozumienia międzynarodowego w sprawie stosowania jednego międzynarodowego środka rynkowego

1.   Na zasadzie odstępstwa od art. 12 ust. 2a, art. 14 ust. 3 i art. 16 państwa członkowskie uznają wymogi określone w tych przepisach za spełnione i nie podejmują działań przeciwko operatorom statków powietrznych w odniesieniu do:

Do celów art. 11a, 12 i 14 zweryfikowane emisje z lotów innych niż te, o których mowa w akapicie pierwszym, są uznawane za zweryfikowane emisje operatora statków powietrznych.

2.   Na zasadzie odstępstwa od art. 3e ust. 5 i art. 3f operator statków powietrznych korzystający z odstępstw przewidzianych w ust. 1 lit. a) oraz b) niniejszego artykułu otrzymuje liczbę bezpłatnych uprawnień do emisji zmniejszoną proporcjonalnie do ograniczenia obowiązku umorzenia uprawnień przewidzianego w tych literach.

Na zasadzie odstępstwa od art. 3f ust. 8 uprawnienia nieprzydzielone w wyniku zastosowania akapitu pierwszego niniejszego ustępu są anulowane.

W odniesieniu do działań w okresie od dnia 1 stycznia 2013 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., do dnia 1 sierpnia 2014 r. państwa członkowskie publikują liczbę bezpłatnych uprawnień do emisji lotniczych przydzielonych każdemu operatorowi.

3.   Na zasadzie odstępstwa od art. 3d państwa członkowskie sprzedają na aukcji liczbę uprawnień do emisji lotniczych zmniejszoną proporcjonalnie do ograniczenia całkowitej liczby wydanych uprawnień.

4.   Na zasadzie odstępstwa od art. 3d ust. 3 liczba uprawnień, które mają być sprzedane na aukcji przez każde państwo członkowskie w odniesieniu do okresu od dnia 1 stycznia 2013 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. zostanie zmniejszona, aby odpowiadała udziałowi przyznanych emisji z lotnictwa w odniesieniu do lotów, do których nie mają zastosowania odstępstwa przewidziane w ust. 1 lit. a) i b) niniejszego artykułu.

5.   Na zasadzie odstępstwa od art. 3g operatorzy statków powietrznych nie są zobowiązani do przedkładania planów monitorowania określających środki służące monitorowaniu emisji i składaniu odpowiednich sprawozdań w odniesieniu do lotów, do których zastosowanie mają odstępstwa przewidziane w ust. 1 lit. a) i b) niniejszego artykułu.

6.   Na zasadzie odstępstwa od art. 3 g, 12, 15 i 18a, w przypadku gdy całkowite roczne emisje operatora statków powietrznych wynoszą mniej niż 25 000 ton CO2, uznaje się je za zweryfikowane emisje, jeśli określone one zostały przy zastosowaniu narzędzia dla małych podmiotów uczestniczących w systemie zatwierdzonego zgodnie z rozporządzeniem Komisji (UE) nr 606/2010 (5) i wypełnione przez Eurocontrol danymi pochodzącymi z jego ETS Support Facility (mechanizmu wspierającego ETS). Państwa członkowskie mogą wprowadzić uproszczone procedury dla operatorów statków powietrznych wykonujących niezarobkowe przewozy lotnicze, o ile procedury te zapewniają przynajmniej taką dokładność, jaką gwarantuje narzędzie dla małych podmiotów uczestniczących w systemie.

7.   Do celów niniejszego artykułu loty pomiędzy lotniskami znajdującymi się w państwach EOG a lotniskami znajdującymi się w państwach, które przystąpiły do Unii w 2013 r., uznaje się za loty między lotniskami znajdującymi się w państwach EOG.

8.   Komisja informuje regularnie, a przynajmniej raz w roku, Parlament Europejski i Radę o postępach w negocjacjach prowadzonych w ramach Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO) oraz o swoich wysiłkach na rzecz zwiększania międzynarodowej akceptacji mechanizmów rynkowych wśród państw trzecich. Po Zgromadzeniu ICAO w 2016 r. Komisja przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat działań służących wprowadzeniu w życie międzynarodowego porozumienia w sprawie międzynarodowego środka rynkowego od 2020 r., który ograniczy emisje gazów cieplarnianych z lotnictwa w niedyskryminujący sposób, w tym na temat informacji dotyczących wykorzystywania dochodów przekazanych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 17 rozporządzenia (UE) nr 525/2013.

W sprawozdaniu tym Komisja rozważa i w stosownych przypadkach przedstawia propozycje będące reakcją na te wydarzenia w odniesieniu do odpowiedniego zakresu emisji z lotów do i z lotnisk znajdujących się w państwach spoza EOG, począwszy od dnia 1 stycznia 2017 r. W sprawozdaniu tym Komisja uwzględni również rozwiązania dotyczące innych kwestii, jakie mogą wyniknąć w związku ze stosowaniem ust. 1–4 niniejszego artykułu, przy jednoczesnym zachowaniu równego traktowania wszystkich operatorów statków powietrznych na tej samej trasie.

(5)  Rozporządzenie Komisji (UE) nr 606/2010 z dnia 9 lipca 2010 r. w sprawie zatwierdzenia uproszczonego narzędzia do szacowania zużycia paliwa przez operatorów statków powietrznych stanowiących niewielkie źródło emisji, opracowanego przez Europejską Organizację ds. Bezpieczeństwa Żeglugi Powietrznej (Dz.U. L 175 z 10.7.2010, s. 25).”;"

2)

w załączniku I, w tabeli, kolumnie „Działania”, pod nagłówkiem „Lotnictwo”, po lit. j) dodaje się literę w brzmieniu:

30.4.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 129/5

(1)

W wyroku w sprawie C-63/12 Komisja przeciwko Radzie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej („Trybunał Sprawiedliwości”) wyjaśnił, że instytucje mają obowiązek corocznie decydować o dostosowaniu wynagrodzeń –dostosowując je matematycznie (zgodnie z metodą określoną w art. 3 załącznika XI do regulaminu pracowniczego) albo odstępując od tego „matematycznego” obliczenia (zgodnie z art. 10 tego załącznika).

(2)

Celem art. 19 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego, ostatnio zmienionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 1023/2013 (5), jest umożliwienie instytucjom podjęcie niezbędnych środków, aby rozwiązać spory co do dostosowania wynagrodzeń i emerytur za rok 2011 i 2012 zgodnie z jednoznacznym wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości, należycie uwzględniając uzasadnione oczekiwanie pracowników, aby instytucje corocznie decydowały o dostosowaniu ich wynagrodzeń i emerytur.

(3)

W celu wykonania wyroku Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-63/12, w przypadku gdy Rada stwierdzi poważne i nagłe pogorszenie się sytuacji gospodarczej i społecznej w Unii, Komisja ma przedłożyć wniosek zgodnie z procedurą określoną w art. 336 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), aby w proces ustawodawczy włączyć Parlament Europejski. W dniu 4 listopada 2011 r. Rada uznała, że kryzys finansowy i gospodarczy mający miejsce w Unii i powodujący znaczne korekty budżetowe w większości państw członkowskich stanowi poważne i nagłe pogorszenie się sytuacji gospodarczej i społecznej w Unii. W związku z tym zgodnie z art. 241 TFUE Rada wystąpiła do Komisji o wykonanie art. 10 załącznika XI do regulaminu pracowniczego i o przedłożenie odpowiedniego wniosku dotyczącego dostosowania wynagrodzeń.

(4)

Trybunał Sprawiedliwości potwierdził, że w ramach klauzuli wyjątkowej Parlament Europejski i Rada dysponują dużą swobodą oceny w odniesieniu do dostosowania wynagrodzeń i emerytur. Dane gospodarcze i społeczne za okres od dnia 1 lipca 2010 r. do dnia 31 grudnia 2011 r. — takie jak kryzys finansowo-gospodarczy dotykający wiele państw członkowskich jesienią roku 2011, który spowodował nagłe pogorszenie sytuacji gospodarczej i społecznej w Unii oraz skutkujący znacznymi korektami makroekonomicznymi, wysoka stopa bezrobocia i wysoki poziom deficytu i długu publicznego w Unii — powodują, iż dostosowanie wynagrodzeń i emerytur w Belgii i Luksemburgu należy określić na wysokości 0 % za rok 2011. Dostosowanie takie jest częścią globalnego podejścia do rozwiązania sporów dotyczących dostosowania wynagrodzeń i emerytur za rok 2011 i 2012, które to podejście obejmuje również dostosowanie w wysokości 0,8 % za rok 2012.

(5)

W związku z powyższym, w okresie pięciu lat (2010-2014) dostosowanie wynagrodzeń i emerytur urzędników i innych pracowników Unii Europejskiej przedstawia się następująco: za rok 2010 z zastosowania metody określonej w art. 3 załącznika XI do regulaminu pracowniczego wynika dostosowanie w wysokości 0,1 %; za lata 2011 i 2012, wynik globalnego podejścia do rozwiązania sporów dotyczących dostosowania wynagrodzeń i emerytur za rok 2011 i 2012 prowadzi do dostosowania w wysokości, odpowiednio, 0 % i 0,8 %. Ponadto, jako część kompromisu politycznego w sprawie reformy regulaminu pracowniczego i warunków zatrudnienia innych pracowników, postanowiono zamrozić wynagrodzenia i emerytury za lata 2013 i 2014,

—

189,48 EUR, jeżeli odległość koleją między miejscem zatrudnienia a miejscem pochodzenia zawiera się w przedziale 725–1 450 km;

—

378,93 EUR, jeżeli odległość koleją między miejscem zatrudnienia a miejscem pochodzenia jest większa niż 1 450 km.

—

39,17 EUR dla urzędnika mającego prawo do pobierania dodatku na gospodarstwo domowe;

—

31,58 EUR dla urzędnika niemającego prawa do pobierania dodatku na gospodarstwo domowe.

—

1 114,99 EUR dla pracownika mającego prawo do pobierania dodatku na gospodarstwo domowe;

—

662,97 EUR dla pracownika niemającego prawa do pobierania dodatku na gospodarstwo domowe.

—

838,66 EUR dla pracownika mającego prawo do pobierania dodatku na gospodarstwo domowe;

—

497,22 EUR dla pracownika niemającego prawa do pobierania dodatku na gospodarstwo domowe.

—

131,84 EUR/miesiąc dla urzędników zaklasyfikowanych do grupy zaszeregowania C4 lub C5,

—

202,14 EUR/miesiąc dla urzędników zaklasyfikowanych do grupy zaszeregowania C1, C2 lub C3.

30.4.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 129/12

(1)

W wyroku w sprawie C-63/12 Komisja przeciwko Radzie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej („Trybunał Sprawiedliwości”) wyjaśnił, że instytucje mają obowiązek corocznie decydować o dostosowaniu wynagrodzeń — dostosowując je matematycznie (zgodnie z metodą określoną w art. 3 załącznika XI do regulaminu pracowniczego) albo odstępując od tego „matematycznego” obliczenia (zgodnie z art. 10 tego załącznika).

(2)

Celem art. 19 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego, ostatnio zmienionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 1023/2013 (5), jest umożliwienie instytucjom podjęcie niezbędnych środków, aby rozwiązać spory co do dostosowania wynagrodzeń i emerytur za rok 2011 i 2012 zgodnie z jednoznacznym wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości, należycie uwzględniając uzasadnione oczekiwanie pracowników, aby instytucje corocznie decydowały o dostosowaniu ich wynagrodzeń i emerytur.

(3)

W celu wykonania wyroku Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-63/12, w przypadku gdy Rada stwierdzi poważne i nagłe pogorszenie się sytuacji gospodarczej i społecznej w Unii, Komisja ma przedłożyć wniosek zgodnie z procedurą określoną w art. 336 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), aby w proces ustawodawczy włączyć Parlament Europejski. W dniu 25 października 2012 r. Rada uznała, że ocena przedstawiona przez Komisję w jej sprawozdaniu na temat klauzuli wyjątkowej nie odzwierciedlała poważnego i nagłego pogorszenia się sytuacji gospodarczej i społecznej w Unii w 2012 r., jak wynikałoby to z publicznie dostępnych obiektywnych danych ekonomicznych. Rada zwróciła się więc do Komisji o przedłożenie, zgodnie z art. 10 załącznika XI do regulaminu pracowniczego, odpowiedniego wniosku dotyczącego dostosowania wynagrodzeń za rok 2012.

(4)

Trybunał Sprawiedliwości potwierdził, że w ramach klauzuli wyjątkowej Parlament Europejski i Rada dysponują dużą swobodą oceny w odniesieniu do dostosowania wynagrodzeń i emerytur. Dane gospodarcze i społeczne za okres od dnia 1 lipca 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. — takie jak następstwa pogorszenia się koniunktury gospodarczej jesienią 2011 roku, skutkujące recesją gospodarczą w Unii i pogorszeniem się sytuacji społecznej oraz utrzymującą się wysoką stopą bezrobocia i utrzymującym się wysokim poziomem deficytu i długu publicznego w Unii — powodują, iż dostosowanie wynagrodzeń i emerytur w Belgii i Luksemburgu należy określić na wysokości 0,8 % za rok 2012. Dostosowanie takie jest częścią globalnego podejścia do rozwiązania sporów dotyczących dostosowania wynagrodzeń i emerytur za rok 2011 i 2012, które to podejście obejmuje również dostosowanie w wysokości 0 % za rok 2011.

(5)

W związku z powyższym, w okresie pięciu lat (2010-2014) dostosowanie wynagrodzeń i emerytur urzędników i innych pracowników Unii Europejskiej przedstawia się następująco: za rok 2010 z zastosowania metody określonej w art. 3 załącznika XI do regulaminu pracowniczego wynika dostosowanie w wysokości 0,1 %; za lata 2011 i 2012, wynik globalnego podejścia do rozwiązania sporów dotyczących dostosowania wynagrodzeń i emerytur za rok 2011 i 2012 prowadzi do dostosowania w wysokości, odpowiednio, 0 % i 0,8 %. Ponadto, jako część kompromisu politycznego w sprawie reformy regulaminu pracowniczego i warunków zatrudnienia innych pracowników, postanowiono zamrozić wynagrodzenia i emerytury za lata 2013 i 2014,

—

191,00 EUR, jeżeli odległość koleją między miejscem zatrudnienia a miejscem pochodzenia zawiera się w przedziale 725–1 450 km;

—

381,96 EUR, jeżeli odległość koleją między miejscem zatrudnienia a miejscem pochodzenia jest większa niż 1 450 km.

—

39,48 EUR dla urzędnika mającego prawo do pobierania dodatku na gospodarstwo domowe;

—

31,83 EUR dla urzędnika niemającego prawa do pobierania dodatku na gospodarstwo domowe.

—

1 123,91 EUR dla pracownika mającego prawo do pobierania dodatku na gospodarstwo domowe;

—

668,27 EUR dla pracownika niemającego prawa do pobierania dodatku na gospodarstwo domowe.

—

845,37 EUR dla pracownika mającego prawo do pobierania dodatku na gospodarstwo domowe;

—

501,20 EUR dla pracownika niemającego prawa do pobierania dodatku na gospodarstwo domowe.

—

132,89 EUR/miesiąc dla urzędników zaklasyfikowanych do grupy zaszeregowania C4 lub C5,

—

203,76 EUR/miesiąc dla urzędników zaklasyfikowanych do grupy zaszeregowania C1, C2 lub C3.