ISSN 1977-0766
doi:10.3000/19770766.L_2014.093.pol
Dziennik Urzędowy
Unii Europejskiej
L 93
Wydanie polskie
Legislacja
Rocznik 57
28 marca 2014
|
ISSN 1977-0766 doi:10.3000/19770766.L_2014.093.pol |
||
|
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 93 |
|
|
|
||
|
Wydanie polskie |
Legislacja |
Rocznik 57 |
|
|
|
Sprostowania |
|
|
|
* |
||
|
|
* |
||
|
|
* |
|
|
|
|
|
(1) Tekst mający znaczenie dla EOG |
|
PL |
Akty, których tytuły wydrukowano zwykłą czcionką, odnoszą się do bieżącego zarządzania sprawami rolnictwa i generalnie zachowują ważność przez określony czas. Tytuły wszystkich innych aktów poprzedza gwiazdka, a drukuje się je czcionką pogrubioną. |
II Akty o charakterze nieustawodawczym
UMOWY MIĘDZYNARODOWE
|
28.3.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 93/1 |
DECYZJA RADY
z dnia 22 października 2013 r.
w sprawie podpisania w imieniu Unii Europejskiej i jej państw członkowskich oraz tymczasowego stosowania Protokołu do Układu o stabilizacji i stowarzyszeniu pomiędzy Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Czarnogóry, z drugiej strony, w celu uwzględnienia przystąpienia Republiki Chorwacji do Unii Europejskiej
(2014/172/UE)
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 217 w związku z art. 218 ust. 5 oraz art. 218 ust. 8 akapit drugi,
uwzględniając Akt przystąpienia Chorwacji, w szczególności jego art. 6 ust. 2 akapit drugi,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
Dnia 24 września 2012 r. Rada upoważniła Komisję do rozpoczęcia, w imieniu Unii Europejskiej i jej państw członkowskich oraz Republiki Chorwacji, negocjacji z Czarnogórą w sprawie zawarcia Protokołu do Układu o stabilizacji i stowarzyszeniu pomiędzy Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Czarnogóry, z drugiej strony, w celu uwzględnienia przystąpienia Republiki Chorwacji do Unii Europejskiej (zwanego dalej „protokołem”). |
|
(2) |
Negocjacje te zostały pomyślnie zakończone w drodze parafowania protokołu dnia 16 maja 2013 r. |
|
(3) |
Protokół powinien zostać podpisany w imieniu Unii i jej państw członkowskich, z zastrzeżeniem jego zawarcia w późniejszym terminie. |
|
(4) |
Zawarcie protokołu jest przedmiotem odrębnej procedury w odniesieniu do kwestii podlegających kompetencjom Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej. |
|
(5) |
Ze względu na przystąpienie Chorwacji do Unii dnia 1 lipca 2013 r., protokół powinien być tymczasowo stosowany od tego dnia, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Niniejszym upoważnia się w imieniu Unii i jej państw członkowskich do podpisania Protokołu do Układu o stabilizacji i stowarzyszeniu pomiędzy Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Czarnogóry, z drugiej strony, w celu uwzględnienia przystąpienia Republiki Chorwacji do Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem zawarcia tego protokołu.
Tekst protokołu jest dołączony do niniejszej decyzji.
Artykuł 2
Przewodniczący Rady zostaje niniejszym upoważniony do wyznaczenia osoby lub osób umocowanych do podpisania protokołu w imieniu Unii i jej państw członkowskich.
Artykuł 3
Protokół stosuje się tymczasowo, zgodnie z jego art. 12, od dnia 1 lipca 2013 r., do czasu zakończenia procedur niezbędnych do jego zawarcia.
Artykuł 4
Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.
Sporządzono w Luksemburgu dnia 22 października 2013 r.
W imieniu Rady
L. LINKEVIČIUS
Przewodniczący
|
28.3.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 93/2 |
PROTOKÓŁ
do Układu o stabilizacji i stowarzyszeniu pomiędzy Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Czarnogóry, z drugiej strony, w celu uwzględnienia przystąpienia Republiki Chorwacji do Unii Europejskiej
KRÓLESTWO BELGII,
REPUBLIKA BUŁGARII,
REPUBLIKA CZESKA,
KRÓLESTWO DANII,
REPUBLIKA FEDERALNA NIEMIEC,
REPUBLIKA ESTOŃSKA,
IRLANDIA,
REPUBLIKA GRECKA,
KRÓLESTWO HISZPANII,
REPUBLIKA FRANCUSKA,
REPUBLIKA CHORWACJI,
REPUBLIKA WŁOSKA,
REPUBLIKA CYPRYJSKA,
REPUBLIKA ŁOTEWSKA,
REPUBLIKA LITEWSKA,
WIELKIE KSIĘSTWO LUKSEMBURGA,
WĘGRY,
MALTA,
KRÓLESTWO NIDERLANDÓW,
REPUBLIKA AUSTRII,
RZECZPOSPOLITA POLSKA,
REPUBLIKA PORTUGALSKA,
RUMUNIA,
REPUBLIKA SŁOWENII,
REPUBLIKA SŁOWACKA,
REPUBLIKA FINLANDII,
KRÓLESTWO SZWECJI,
ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ
będące Umawiającymi się Stronami Traktatu o Unii Europejskiej, Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej,
zwane dalej „państwami członkowskimi”, oraz
UNIA EUROPEJSKA i EUROPEJSKA WSPÓLNOTA ENERGII ATOMOWEJ,
zwane dalej „Unią Europejską”,
z jednej strony, oraz
CZARNOGÓRA,
z drugiej strony,
uwzględniając przystąpienie Republiki Chorwacji (zwanej dalej „Chorwacją”) do Unii Europejskiej z dniem 1 lipca 2013 r.,
A TAKŻE MAJĄC NA UWADZE, CO NASTĘPUJE:
|
(1) |
Układ o stabilizacji i stowarzyszeniu pomiędzy Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Czarnogóry, z drugiej strony (zwany dalej „USiS”), został podpisany w Luksemburgu dnia 15 października 2007 r. i wszedł w życie dnia 1 maja 2010 r. |
|
(2) |
Traktat dotyczący przystąpienia Chorwacji do Unii Europejskiej (zwany dalej „traktatem o przystąpieniu”) został podpisany w Brukseli dnia 9 grudnia 2011 r. |
|
(3) |
Chorwacja przystąpiła do Unii Europejskiej z dniem 1 lipca 2013 r. |
|
(4) |
Zgodnie z art. 6 ust. 2 Aktu przystąpienia Chorwacji przystąpienie Chorwacji do USiS ma zostać uzgodnione przez zawarcie protokołu do USiS. |
|
(5) |
Zgodnie z art. 39 ust. 3 USiS odbyły się konsultacje, których celem było zapewnienie uwzględnienia wzajemnych interesów Unii Europejskiej oraz Czarnogóry określonych w tym układzie, |
UZGADNIAJĄ, CO NASTĘPUJE:
SEKCJA I
UMAWIAJĄCE SIĘ STRONY
Artykuł 1
Chorwacja zostaje stroną USiS oraz odpowiednio przyjmuje i uwzględnia, w taki sam sposób jak inne państwa członkowskie Unii Europejskiej, teksty układu oraz wspólnych deklaracji i jednostronnych deklaracji załączonych do aktu końcowego podpisanego w tym samym dniu.
DOSTOSOWANIE TEKSTU UsiS WRAZ Z JEGO ZAŁĄCZNIKAMI ORAZ PROTOKOŁAMI
SEKCJA II
PRODUKTY ROLNE
Artykuł 2
Koncesje czarnogórskie na produkty rolne
1. W art. 27 USiS dodaje się nowy ustęp w brzmieniu:
„3. Od chwili wejścia w życie protokołu do niniejszego Układu, uwzględniającego przystąpienie Republiki Chorwacji do Unii Europejskiej, Czarnogóra nakłada cła stosowane w ramach wskazanych ilości w przywozie niektórych produktów rolnych pochodzących z Unii Europejskiej, wymienionych w załączniku III(d).”.
2. Tekst znajdujący się w załączniku I do niniejszego Protokołu dodaje się do USiS jako załącznik III(d).
Artykuł 3
Produkty rybołówstwa
1. W art. 30 USiS dodaje się nowy ustęp w brzmieniu:
„3. Od chwili wejścia w życie protokołu do niniejszego Układu, uwzględniającego przystąpienie Republiki Chorwacji do Unii Europejskiej, Czarnogóra znosi wszystkie należności celne oraz środki o skutku równoważnym dotyczące ryb i produktów rybołówstwa pochodzących ze Wspólnoty, innych niż ryby i produkty rybołówstwa wymienione w załączniku Va. Produkty wymienione w załączniku V podlegają przepisom tego załącznika.”.
2. Tekst znajdujący się w załączniku II do niniejszego Protokołu dodaje się do USiS jako załącznik Va.
Artykuł 4
Koncesje czarnogórskie na przetworzone produkty rolne
Tekst znajdujący się w załączniku III do niniejszego Protokołu dodaje się do Protokołu 1 do USiS jako załącznik IIa.
SEKCJA III
REGUŁY POCHODZENIA
Artykuł 5
Załącznik IV do Protokołu 3 do USiS zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku IV do niniejszego Protokołu.
POSTANOWIENIA PRZEJŚCIOWE
SEKCJA IV
Artykuł 6
WTO
Czarnogóra zobowiązuje się nie wnosić żadnych roszczeń, wniosków lub skarg ani nie wprowadzać zmian i nie odwoływać żadnych koncesji na podstawie art. XXIV.6 i XXVIII porozumienia GATT z 1994 r. w związku z obecnym rozszerzeniem Unii Europejskiej.
Artykuł 7
Dowód pochodzenia i współpraca administracyjna
1. Dowody pochodzenia właściwie wystawione przez Czarnogórę lub Chorwację w ramach umów preferencyjnych lub autonomicznych porozumień stosowanych między nimi są zatwierdzane w odpowiednich krajach, pod warunkiem że:
|
a) |
uzyskanie statusu pochodzenia prowadzi do stosowania taryfy preferencyjnej na podstawie preferencyjnych środków taryfowych zawartych w USiS; |
|
b) |
dowód pochodzenia i dokumenty przewozowe zostały wystawione najpóźniej na dzień poprzedzający datę przystąpienia; |
|
c) |
dowód pochodzenia zostanie złożony organom celnym w ciągu czterech miesięcy od dnia przystąpienia. |
W przypadku gdy towary zostały zgłoszone do przywozu w Czarnogórze lub Chorwacji przed dniem przystąpienia, na mocy umów preferencyjnych lub autonomicznych porozumień stosowanych między Czarnogórą a Chorwacją w tym czasie, dowód pochodzenia wystawiony z mocą wsteczną na mocy tych umów lub porozumień może również zostać zatwierdzony, o ile zostanie przedłożony organom celnym w ciągu czterech miesięcy od dnia przystąpienia.
2. Czarnogóra i Chorwacja mają prawo zachować zezwolenia, w których został im nadany status „zatwierdzonych eksporterów” w ramach mających zastosowanie między nimi umów preferencyjnych lub autonomicznych porozumień, pod warunkiem że:
|
a) |
takie postanowienie jest również przewidziane w umowie zawartej pomiędzy Czarnogórą a Unią Europejską przed dniem przystąpienia Chorwacji; oraz |
|
b) |
upoważnieni eksporterzy stosują reguły pochodzenia obowiązujące na mocy tej umowy. |
Upoważnienia te zostaną zastąpione, najpóźniej w rok po dniu przystąpienia Chorwacji, nowymi upoważnieniami wydanymi zgodnie z warunkami określonymi w USiS.
3. Wnioski dotyczące ponownej legalizacji dowodów pochodzenia wystawionych na mocy umów preferencyjnych lub autonomicznych porozumień, o których mowa w ust. 1 i 2, są zatwierdzane przez właściwe organy celne Czarnogóry lub Chorwacji na okres trzech lat po wystawieniu danego dowodu pochodzenia i mogą być wystawione przez te organy na okres trzech lat po zatwierdzeniu dowodu pochodzenia złożonego tym organom na potwierdzenie zgłoszenia przywozowego.
Artykuł 8
Towary w tranzycie
1. Postanowienia USiS można stosować do towarów wywożonych z Czarnogóry do Chorwacji lub z Chorwacji do Czarnogóry, które spełniają kryteria określone w protokole 3 do USiS oraz które w dniu przystąpienia znajdują się w drodze, są czasowo składowane bądź znajdują się w składzie celnym lub w wolnym obszarze celnym na terytorium Czarnogóry lub Chorwacji.
2. W takich przypadkach można zezwolić na preferencyjne traktowanie pod warunkiem przedłożenia organom celnym państwa przywozu, w terminie czterech miesięcy od daty przystąpienia Chorwacji, dowodu pochodzenia wystawionego z mocą wsteczną przez organy celne kraju wywozu.
Artykuł 9
Kontyngenty w 2013 roku
Wielkość nowych kontyngentów taryfowych oraz zwiększenie istniejących kontyngentów taryfowych na rok 2013 oblicza się proporcjonalnie do wielkości podstawowych, uwzględniając okres, jaki upłynął do dnia 1 lipca 2013 r.
PRZEPISY OGÓLNE I KOŃCOWE
SEKCJA V
Artykuł 10
Niniejszy Protokół i załączniki do niego stanowią integralną część USiS.
Artykuł 11
1. Niniejszy Protokół podlega zatwierdzeniu przez Unię Europejską i jej państwa członkowskie oraz Czarnogórę zgodnie z ich własnymi procedurami.
2. Strony powiadamiają się wzajemnie o zakończeniu stosownych procedur, o których mowa w ust. 1. Dokumenty zatwierdzające zostają złożone w Sekretariacie Generalnym Rady Unii Europejskiej.
Artykuł 12
1. Niniejszy Protokół wchodzi w życie pierwszego dnia pierwszego miesiąca następującego po złożeniu ostatniego dokumentu zatwierdzającego.
2. Jeżeli nie wszystkie dokumenty zatwierdzające niniejszy Protokół zostaną złożone przed dniem 1 lipca 2013 r., niniejszy Protokół będzie tymczasowo stosowany od dnia 1 lipca 2013 r.
Artykuł 13
Niniejszy Protokół sporządzono w dwóch egzemplarzach w językach: angielskim, bułgarskim, chorwackim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, irlandzkim, litewskim, łotewskim, maltańskim, niderlandzkim, niemieckim, polskim, portugalskim, rumuńskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim, węgierskim i włoskim oraz języku urzędowym Czarnogóry, przy czym każdy z tych tekstów jest na równi autentyczny.
Artykuł 14
Tekst USiS, w tym tekst stanowiących jego integralną część załączników i protokołów, oraz tekst Aktu końcowego wraz z załączonymi do niego deklaracjami, zostają sporządzone w języku chorwackim, które to teksty są na równi autentyczne z tekstami oryginalnymi. Teksty te zatwierdza Rada Stabilizacji i Stowarzyszenia.
Съставено в Брюксел на осемнадесети декември две хиляди и тринадесета година.
Hecho en Bruselas, el dieciocho de diciembre de dos mil trece.
V Bruselu dne osmnáctého prosince dva tisíce třináct.
Udfærdiget i Bruxelles den attende december to tusind og tretten.
Geschehen zu Brüssel am achtzehnten Dezember zweitausenddreizehn.
Kahe tuhande kolmeteistkümnenda aasta detsembrikuu kaheksateistkümnendal päeval Brüsselis.
Έγινε στις Βρυξέλλες, στις δέκα οκτώ Δεκεμβρίου δύο χιλιάδες δεκατρία.
Done at Brussels on the eighteenth day of December in the year two thousand and thirteen.
Fait à Bruxelles, le dix-huit décembre deux mille treize.
Sastavljeno u Bruxellesu osamnaestog prosinca dvije tisuće trinaeste.
Fatto a Bruxelles, addì diciotto dicembre duemilatredici.
Briselē, divi tūkstoši trīspadsmitā gada astoņpadsmitajā decembrī.
Priimta du tūkstančiai tryliktų metų gruodžio aštuonioliktą dieną Briuselyje.
Kelt Brüsszelben, a kétezer-tizenharmadik év december havának tizennyolcadik napján.
Magħmul fi Brussell, fit-tmintax-il jum ta’ Diċembru tas-sena elfejn u tlettax.
Gedaan te Brussel, de achttiende december tweeduizend dertien.
Sporządzono w Brukseli dnia osiemnastego grudnia roku dwa tysiące trzynastego.
Feito em Bruxelas, em dezoito de dezembro de dois mil e treze.
Întocmit la Bruxelles la optsprezece decembrie două mii treisprezece.
V Bruseli osemnásteho decembra dvetisíctrinásť.
V Bruslju, dne osemnajstega decembra leta dva tisoč trinajst.
Tehty Brysselissä kahdeksantenatoista päivänä joulukuuta vuonna kaksituhattakolmetoista.
Som skedde i Bryssel den artonde december tjugohundratretton.
Sačinjeno u Briselu osamnaestog decembra dvije hiljade trinaeste.
За държавите-членки
Por los Estados miembros
Za členské státy
For medlemsstaterne
Für die Mitgliedstaaten
Liikmesriikide nimel
Για τα κράτη μέλη
For the Member States
Pour les États membres
Za države članice
Per gli Stati membri
Dalībvalstu vārdā –
Valstybių narių vardu
A tagállamok részéről
Għall-Istati Membri
Voor de lidstaten
W imieniu Państw Członkowskich
Pelos Estados-Membros
Pentru statele membre
Za členské štáty
Za države članice
Jäsenvaltioiden puolesta
För medlemsstaterna
Za države članice
За Европейския съюз
Por la Unión Europea
Za Evropskou unii
For Den Europæiske Union
Für die Europäische Union
Euroopa Liidu nimel
Για την Ευρωπαϊκή Ένωση
For the European Union
Pour l'Union européenne
Za Europsku uniju
Per l'Unione europea
Eiropas Savienības vārdā –
Europos Sajungos vardu
Az Európai Unió részéről
Għall-Unjoni Ewropea
Voor de Europese Unie
W imieniu Unii Europejskiej
Pela União Europeia
Pentru Uniunea Europeană
Za Európsku úniu
Za Evropsko unijo
Euroopan unionin puolesta
För Europeiska unionen
Za Evropsku uniju
За Черна гора
Por Montenegro
Za Černou Horu
For Montenegro
Für Montenegro
Montenegro nimel
Για το Μαυροβουνίου
For Montenegro
Pour le Monténégro
Za Crnu Goru
Per il Montenegro
Melnkalnes vārdā –
Juodkalnijos vardu
Montenegró részéről
Għall-Montenegro
Voor Montenegro
W imieniu Czarnogóry
Pelo Montenegro
Pentru Muntenegru
Za Čiernu Horu
Za Črno goro
Montenegron puolesta
För Montenegro
Za Crnu Goru
ZAŁĄCZNIK I
„ZAŁĄCZNIK IIID
Czarnogórskie koncesje celne na podstawowe produkty rolne pochodzące z Unii Europejskiej
(o których mowa w art. 27 ust. 3)
(Wskazane cła (cła ad valorem lub cła specyficzne) będą stosowane od dnia wejścia w życie niniejszego Protokołu względem produktów wymienionych w niniejszym załączniku w ramach ilości wskazanych dla każdego produktu)
|
Kod CN 2013 |
Wyszczególnienie |
Ilość roczna (w tonach) |
Stawka celna w ramach kontyngentu (% KNU) |
|
0207 11 90 0207 12 90 0207 13 10 0207 13 30 0207 13 60 0207 13 99 0207 14 10 0207 14 30 0207 14 50 0207 14 60 0207 14 99 |
Drób |
500 |
20 % |
|
0406 10 20 0406 10 80 0406 30 31 0406 40 50 0406 90 78 0406 90 88 0406 90 99 |
Sery |
65 |
30 % |
|
1602 20 90 1602 32 11 1602 32 19 1602 32 30 1602 32 90 1602 41 10 1602 49 15 1602 49 30 1602 50 31 1602 50 95 |
Przetwory z mięsa |
130 |
30 %” |
ZAŁĄCZNIK II
„ZAŁĄCZNIK Va
Czarnogórskie koncesje na produkty rybołówstwa z Unii Europejskiej, o których mowa w art. 30 ust. 3 niniejszego Układu
Przywóz do Czarnogóry następujących produktów pochodzących ze Wspólnoty podlega kontyngentom określonym poniżej:
|
Kod CN 2013 |
Wyszczególnienie |
Ilość roczna (w tonach) |
Stawka celna w ramach kontyngentu |
|
1604 13 11 1604 13 19 1604 13 90 |
Sardynki przetworzone i zakonserwowane |
200 |
0 % (bezcłowe) |
|
1604 14 11 1604 14 16 1604 14 18 |
Tuńczyk i latający bonito przetworzone i zakonserwowane filety z tuńczyka znane jako »loins« |
75 |
0 % (bezcłowe) |
|
1604 15 11 1604 15 19 |
Przetworzone i zakonserwowane makrele |
30 |
0 % (bezcłowe)” |
ZAŁĄCZNIK III
(Produkty, o których mowa w art. 25 USiS)
„ZAŁĄCZNIK IIa DO PROTOKOŁU 1
Kontyngenty taryfowe mające zastosowanie do towarów pochodzących z Unii Europejskiej przywożonych do Czarnogóry
|
Kod CN 2013 |
Wyszczególnienie |
Ilość roczna (w litrach) |
Stawka celna w ramach kontyngentu |
|
2201 |
Wody, włącznie z naturalnymi lub sztucznymi wodami mineralnymi i wodami gazowanymi, niezawierające dodatku cukru lub innego środka słodzącego ani aromatyzującego |
|
0 % |
|
2201 10 |
Woda mineralna i woda gazowana |
240 000 |
|
|
Ex 2201 90 |
Pozostałe |
|
|
|
2201 90 00 10 |
Zwykła woda naturalna w opakowaniu |
430 000 |
|
|
2202 |
Wody, włącznie z wodami mineralnymi i wodami gazowanymi, zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego, lub wody aromatyzowane i pozostałe napoje bezalkoholowe, z wyłączeniem soków owocowych i warzywnych, objętych pozycją 2009 |
810 000 |
0 %” |
ZAŁĄCZNIK IV
„ZAŁĄCZNIK IV
TEKST DEKLARACJI NA FAKTURZE
Deklaracja na fakturze, której tekst znajduje się poniżej, musi zostać sporządzona zgodnie z przypisami. Nie jest jednak konieczne powtarzanie tych przypisów.
Wersja w języku bułgarskim
Износителят на продуктите, обхванати от този документ (митническо разрешение № … (1)) декларира, че освен където ясно е отбелязано друго, тези продукти са с …. преференциален произход (2).
Wersja w języku hiszpańskim
El exportador de los productos incluidos en el presente documento (autorización aduanera no … (1)) declara que, salvo indicación en sentido contrario, estos productos gozan de un origen preferencial … (2).
Wersja w języku czeskim
Vývozce výrobků uvedených v tomto dokumentu (číslo povolení … (1)) prohlašuje, že kromě zřetelně označených mají tyto výrobky preferenční původ v … (2).
Wersja w języku duńskim
Eksportøren af varer, der er omfattet af nærværende dokument, (toldmyndighedernes tilladelse nr. … (1)), erklærer, at varerne, medmindre andet tydeligt er angivet, har præferenceoprindelse i … (2).
Wersja w języku niemieckim
Der Ausführer (Ermächtigter Ausführer; Bewilligungs-Nr. … (1)) der Waren, auf die sich dieses Handelspapier bezieht, erklärt, dass diese Waren, soweit nicht anderes angegeben, präferenzbegünstigte … (2) Ursprungswaren sind.
Wersja w języku estońskim
Käesoleva dokumendiga hõlmatud toodete eksportija (tolli kinnitus nr. … (1)) deklareerib, et need tooted on … (2) sooduspäritoluga, välja arvatud juhul, kui on selgelt näidatud teisiti.
Wersja w języku greckim
Ο εξαγωγέας των προϊόντων που καλύπτονται από το παρόν έγγραφο (άδεια τελωνείου υπ’αριθ. … (1)) δηλώνει ότι, εκτός εάν δηλώνεται σαφώς άλλως, τα προϊόντα αυτά είναι προτιμησιακής καταγωγής … (2).
Wersja w języku angielskim
The exporter of the products covered by this document (customs authorization No … (1)) declares that, except where otherwise clearly indicated, these products are of … (2) preferential origin.
Wersja w języku francuskim
L’exportateur des produits couverts par le présent document (autorisation douanière no … (1)) déclare que, sauf indication claire du contraire, ces produits ont l’origine préférentielle … (2).
Wersja w języku chorwackim
Izvoznik proizvoda obuhvaćenih ovom ispravom (carinsko ovlaštenje br. … (1)) izjavljuje da su, osim ako je drukčije izričito navedeno, ovi proizvodi … (2) preferencijalnog podrijetla.
Wersja w języku włoskim
L’esportatore delle merci contemplate nel presente documento (autorizzazione doganale n. … (1)) dichiara che, salvo indicazione contraria, le merci sono di origine preferenziale … (2).
Wersja w języku łotewskim
To produktu eksportētājs, kuri ietverti šajā dokumentā (muitas atļauja Nr. … (1)), deklarē, ka, izņemot tur, kur ir citādi skaidri noteikts, šiem produktiem ir preferenciāla izcelsme … (2).
Wersja w języku litewskim
Šiame dokumente išvardytų produktų eksportuotojas (muitinės liudijimo Nr. … (1)) deklaruoja, kad, jeigu kitaip nenurodyta, tai yra … (2) preferencinės kilmės produktai.
Wersja w języku węgierskim
A jelen okmányban szereplő áruk exportőre (vámfelhatalmazási szám: … (1)) kijelentem, hogy eltérő egyértelmű jelzés hiányában az áruk preferenciális … (2) származásúak.
Wersja w języku maltańskim
L-esportatur tal-prodotti koperti b’dan id-dokument (awtorizzazzjoni tad-dwana nru. … (1)) jiddikjara li, ħlief fejn indikat b’mod ċar li mhux hekk, dawn il-prodotti huma ta’ oriġini preferenzjali … (2).
Wersja w języku niderlandzkim
De exporteur van de goederen waarop dit document van toepassing is (douanevergunning nr. … (1)), verklaart dat, behoudens uitdrukkelijke andersluidende vermelding, deze goederen van preferentiële … oorsprong zijn (2).
Wersja w języku polskim
Eksporter produktów objętych tym dokumentem (upoważnienie władz celnych nr … (1)) deklaruje, że z wyjątkiem gdzie jest to wyraźnie określone, produkty te mają … (2) preferencyjne pochodzenie.
Wersja w języku portugalskim
O abaixo-assinado, exportador dos produtos abrangidos pelo presente documento (autorização aduaneira n.o … (1)), declara que, salvo indicação expressa em contrário, estes produtos são de origem preferencial … (2).
Wersja w języku rumuńskim
Exportatorul produselor ce fac obiectul acestui document (autorizația vamală nr. … (1)) declară că, exceptând cazul în care în mod expres este indicat altfel, aceste produse sunt de origine preferențială … (2).
Wersja w języku słowackim
Vývozca výrobkov uvedených v tomto dokumente (číslo povolenia … (1)) vyhlasuje, že okrem zreteľne označených, majú tieto výrobky preferenčný pôvod v … (2).
Wersja w języku słoweńskim
Izvoznik blaga, zajetega s tem dokumentom (pooblastilo carinskih organov štr. … (1)) izjavlja, da, razen če ni drugače jasno navedeno, ima to blago preferencialno … (2) poreklo.
Wersja w języku fińskim
Tässä asiakirjassa mainittujen tuotteiden viejä (tullin lupa n:o … (1)) ilmoittaa, että nämä tuotteet ovat, ellei toisin ole selvästi merkitty, etuuskohteluun oikeutettuja … alkuperätuotteita (2).
Wersja w języku szwedzkim
Exportören av de varor som omfattas av detta dokument (tullmyndighetens tillstånd nr. … (1)) försäkrar att dessa varor, om inte annat tydligt markerats, har förmånsberättigande … ursprung (2).
Wersja w języku czarnogórskim
Izvoznik proizvoda obuhvaćenih ovim dokumentom (carinsko odoborenje br. (1)) izjavljuje da, osim u slučaju kada je drugačije naznačeno, ovi proizvodi su … (2) preferencijalnog porijekla.
… (3)
(Miejsce i data)
… (4)
(Podpis eksportera i czytelnie wpisane imię i nazwisko osoby podpisującej deklarację)”
(1) Jeżeli deklaracja na fakturze sporządzana jest przez upoważnionego eksportera, numer upoważnienia upoważnionego eksportera musi zostać wpisany w tym miejscu. Jeśli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez upoważnionego eksportera, tekst w nawiasach opuszcza się lub miejsce pozostawia się niewypełnione.
(2) Należy wskazać pochodzenie produktów. Jeżeli deklaracja na fakturze dotyczy w całości lub w części produktów pochodzących z Ceuty i Melilli, eksporter musi wyraźnie wskazać je za pomocą symbolu „CM” w dokumencie, na którym sporządzana jest deklaracja.
(3) Wpisy te mogą zostać pominięte, jeżeli odpowiednie informacje są zawarte w samym dokumencie.
(4) Jeżeli podpis eksportera nie jest wymagany, zwolnienie z obowiązku złożenia podpisu powoduje również zwolnienie z obowiązku podania nazwiska podpisującego.
ROZPORZĄDZENIA
|
28.3.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 93/12 |
ROZPORZĄDZENIE RADY (UE) NR 315/2014
z dnia 24 marca 2014 r.
zmieniające rozporządzenie (UE) nr 43/2014 w odniesieniu do niektórych limitów połowowych
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 43 ust. 3,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
Limity połowowe dotyczące dobijaków na wodach Unii obszarów ICES IIa, IIIa i IV zostały ustalone na poziomie zerowym w załączniku IA do rozporządzenia Rady (UE) nr 43/2014 (1) w oczekiwaniu na opinię Międzynarodowej Rady Badań Morza (ICES). |
|
(2) |
ICES udostępniła opinię dotyczącą tego stada w dniu 21 lutego 2014 r., dzięki czemu możliwe jest określenie całkowitego dopuszczalnego połowu (TAC) w odniesieniu do dobijaków na tym obszarze, w podziale na siedem obszarów zarządzania, aby uniknąć lokalnego uszczuplenia zasobów. |
|
(3) |
Uprawnienia do połowów dla statków Unii na wodach Norwegii i Wysp Owczych oraz dla statków Norwegii i Wysp Owczych na wodach Unii, a także warunki wzajemnego dostępu do zasobów połowowych są ustalane corocznie w wyniku konsultacji w sprawie praw połowowych przeprowadzanych zgodnie z dwustronnymi umowami w sprawie rybołówstwa z, odpowiednio, Norwegią (2) i Wyspami Owczymi (3). Do czasu zakończenia tych konsultacji w sprawie ustaleń na 2014 r. rozporządzenie (UE) nr 40/2013 ustaliło tymczasowe uprawnienia do połowów dla niektórych stad błękitka. W dniu 12 marca 2014 r. zakończono konsultacje z Norwegią i Wyspami Owczymi, w tym konsultacje dotyczące błękitka. |
|
(4) |
Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik IA do rozporządzenia (UE) nr 43/2014. |
|
(5) |
Przewidziane w rozporządzeniu (UE) 43/2014 limity połowowe mają zastosowanie od dnia 1 stycznia 2014 r. Przepisy niniejszego rozporządzenia dotyczące limitów połowowych powinny zatem również mieć zastosowanie od tego dnia. Takie stosowanie z mocą wsteczną nie narusza zasad pewności prawa ani ochrony uzasadnionych oczekiwań, ponieważ odnośne uprawnienia do połowów zostały ustalone na poziomie zerowym w rozporządzeniu (UE) nr 43/2014. Jako że zmiana tego limitu połowowego ma wpływ na działalność gospodarczą oraz planowanie okresu połowu dla statków Unii, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie natychmiast po jego opublikowaniu, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Zmiana rozporządzenia (UE) nr 43/2014
W załączniku IA do rozporządzenia (UE) nr 43/2014 wprowadza się zmiany zgodnie z tekstem znajdującym się w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 2
Wejście w życie i stosowanie
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2014 r.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 24 marca 2014 r.
W imieniu Rady
A.. TSAFTARIS
Przewodniczący
(1) Rozporządzenie Rady (UE) nr 43/2014 z dnia 20 stycznia 2014 r. ustalające uprawnienia do połowów na 2014 rok dla pewnych stad ryb i grup stad ryb, stosowane w wodach Unii oraz – w odniesieniu do statków unijnych – w niektórych wodach nienależących do Unii (Dz.U. L 24 z 28.1.2014, s. 1).
(2) Umowa w sprawie rybołówstwa między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Królestwem Norwegii (Dz.U. L 226 z 29.8.1980, s. 48).
(3) Umowa w sprawie rybołówstwa między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Rządem Danii i Rządem Lokalnym Wysp Owczych (Dz.U. L 226 z 29.8.1980, s. 12).
ZAŁĄCZNIK
W załączniku IA do rozporządzenia (UE) nr 43/2014 wprowadza się następujące zmiany:
|
a) |
pozycja dotycząca dobijaków w wodach Unii obszarów ICES IIa, IIIa i IV otrzymuje brzmienie:
Warunek szczególny: w ramach limitów wyżej wymienionych kwot nie można poławiać większych ilości, niż podano poniżej, w następujących obszarach zarządzania dobijakami zgodnie z definicją w załączniku IID:
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
b) |
pozycja dotycząca błękitka w wodach Norwegii obszarów II i IV otrzymuje brzmienie:
|
||||||||||||||||||
|
c) |
pozycja dotycząca błękitka w wodach Unii i wodach międzynarodowych obszarów I, II, III, IV, V, VI, VII, VIIIa, VIIIb, VIIId, VIIIe, XII oraz XIV otrzymuje brzmienie:
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
d) |
pozycja dotycząca błękitka w obszarach VIIIc, IX oraz X; wodach Unii obszaru CECAF 34.1.1otrzymuje brzmienie:
|
||||||||||||||||||
|
e) |
pozycja dotycząca błękitka w wodach Unii obszarów II, IVa, V, VI na północ od 56° 30′ N oraz VII na zachód od 12° W otrzymuje brzmienie:
|
||||||||||||||||
(1) Z wyjątkiem wód w obrębie 6 mil morskich od linii podstawowych Zjednoczonego Królestwa na Szetlandach, Fair Isle i Foula.
(2) Co najmniej 98 % wyładunków odliczanych od tej kwoty muszą stanowić dobijaki. Przyłowy zimnicy, makreli i witlinka odlicza się od pozostałych 2 % kwoty (OT1/*2A3A4).
(3) Warunek szczególny: z czego następująca wielkość procentowa może być poławiana w norweskiej strefie ekonomicznej lub w obszarze połowowym wokół Jan Mayen (WHB/*NZJM1): 0 %.
(4) Można dokonywać transferów tej kwoty w odniesieniu do obszarów VIIIc, IX i X; wód Unii obszaru CECAF 34.1.1. Takie transfery muszą jednak zostać uprzednio zgłoszone Komisji.
(5) Warunek szczególny: z czego następująca maksymalna ilość może być poławiana w wodach Wysp Owczych (WHB/*05-F.): 25 000.”
(6) Warunek szczególny: z czego następująca wielkość procentowa może być poławiana w wyłącznej strefie ekonomicznej Norwegii lub w obszarze połowowym wokół Jan Mayen (WHB/*NZJM2): 0 %”
(7) Odlicza się od limitów połowowych Norwegii ustalonych na podstawie porozumienia państw nadbrzeżnych.
(8) Warunek szczególny: połowy w obszarze IV nie mogą być większe niż następująca wielkość (WHB/*04 A-C): 0 %.
Ten limit połowowy w obszarze IV stanowi następującą wielkość procentową kwoty dostępu Norwergii: 0 %.
(9) Odlicza się od limitów połowowych Wysp Owczych.
(10) Warunek szczególny: można także poławiać w obszarze VIb (WHB/*06B-C). Połowy w obszarze IVa nie mogą być większe niż 6 250 ton (WHB/*04 A-C).”
|
28.3.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 93/17 |
ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 316/2014
z dnia 21 marca 2014 r.
w sprawie stosowania art. 101 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do kategorii porozumień o transferze technologii
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Rady nr 19/65/EWG z dnia 2 marca 1965 r. w sprawie stosowania art. 85 ust. 3 Traktatu do pewnych kategorii porozumień i praktyk uzgodnionych (1), w szczególności jego art. 1,
po opublikowaniu projektu niniejszego rozporządzenia,
po konsultacji z Komitetem Doradczym ds. Praktyk Ograniczających Konkurencję i Pozycji Dominujących,
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
Rozporządzenie nr 19/65/EWG upoważnia Komisję do stosowania art. 101 ust. 3 Traktatu w drodze rozporządzenia do pewnych kategorii porozumień o transferze technologii i odpowiednich uzgodnionych praktyk objętych zakresem art. 101 ust. 1 Traktatu, których stronami są jedynie dwa przedsiębiorstwa. |
|
(2) |
Na mocy rozporządzenia nr 19/65/EWG Komisja przyjęła w szczególności rozporządzenie (WE) nr 772/2004 (2). W rozporządzeniu (WE) nr 772/2004 określono kategorie porozumień o transferze technologii, które zdaniem Komisji zwykle spełniają warunki określone w art. 101 ust. 3 Traktatu. W związku z ogólnie pozytywnymi doświadczeniami zgromadzonymi podczas stosowania tego rozporządzenia, które wygasa dnia 30 kwietnia 2014 r., oraz w świetle dalszych doświadczeń nabytych od czasu jego przyjęcia właściwe jest przyjęcie nowego rozporządzenia w sprawie wyłączeń grupowych. |
|
(3) |
Niniejsze rozporządzenie powinno spełnić dwa wymogi – zapewnić skuteczną ochronę konkurencji oraz zagwarantować przedsiębiorstwom odpowiedni poziom pewności prawa. W dążeniach do osiągnięcia tych celów należy uwzględnić potrzebę możliwie jak największego uproszczenia nadzoru administracyjnego i ram legislacyjnych. |
|
(4) |
Porozumienia o transferze technologii dotyczą udzielania licencji na korzystanie z praw do technologii. Tego rodzaju porozumienia zazwyczaj prowadzą do poprawy efektywności gospodarczej i wspierają konkurencyjność, ponieważ mogą ograniczyć powielanie prac badawczo-rozwojowych, wzmacniać motywację przedsiębiorstw do podejmowania nowych prac badawczo-rozwojowych, pobudzać innowacje przyrostowe, ułatwiać upowszechnianie technologii oraz tworzyć konkurencję na rynku produktowym. |
|
(5) |
Prawdopodobieństwo, że tego rodzaju skutki polegające na zwiększeniu efektywności i konkurencyjności przeważą nad wszelkimi skutkami antykonkurencyjnymi wynikającymi z ograniczeń zawartych w porozumieniach o transferze technologii, zależy od władzy rynkowej zainteresowanych przedsiębiorstw i w związku z tym od skali, w jakiej z przedsiębiorstwami tymi konkurują przedsiębiorstwa posiadające technologie substytucyjne lub przedsiębiorstwa wytwarzające produkty substytucyjne. |
|
(6) |
Niniejsze rozporządzenie powinno obejmować jedynie porozumienia o transferze technologii między licencjodawcą a licencjobiorcą. Powinno obejmować tego rodzaju porozumienia nawet wówczas, gdy porozumienie zawiera warunki dotyczące więcej niż jednego poziomu obrotu, na przykład wymóg postawiony wobec licencjobiorcy, aby utworzył szczególny system dystrybucji, oraz określenie zobowiązań, jakie licencjobiorca musi lub może nałożyć na podmioty odsprzedające produkty wytworzone w oparciu o licencję. Jednakże przy tego rodzaju warunkach i zobowiązaniach należy przestrzegać zasad konkurencji mających zastosowanie do porozumień dotyczących dostaw i dystrybucji, określonych w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 330/2010 (3). Na mocy niniejszego rozporządzenia nie powinno się wyłączać porozumień dotyczących dostaw i dystrybucji zawartych między licencjobiorcą a nabywcami jego produktów objętych umową. |
|
(7) |
Niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie jedynie do porozumień, w których licencjodawca zezwala licencjobiorcy lub co najmniej jednemu z jego podwykonawców na korzystanie z praw do licencjonowanej technologii, w miarę możności po przeprowadzeniu przez licencjobiorcę lub jego podwykonawców dalszych prac badawczo-rozwojowych, na potrzeby wytwarzania towarów lub świadczenia usług. Nie powinno ono mieć zastosowania do udzielania licencji w kontekście porozumień badawczo-rozwojowych objętych przepisami rozporządzenia Komisji (UE) nr 1217/2010 (4) ani do udzielania licencji w kontekście porozumień specjalizacyjnych objętych zakresem przepisów rozporządzenia Komisji (UE) nr 1218/2010 (5). Nie powinno ponadto mieć zastosowania do porozumień, których celem jest wyłącznie powielanie i dystrybucja produktu, jakim jest oprogramowanie chronione prawem autorskim, ponieważ takie porozumienia nie dotyczą udzielania licencji na korzystanie z technologii w celu wytwarzania produktów, lecz są bliższe porozumieniom dystrybucyjnym. Niniejsze rozporządzenie nie powinno również mieć zastosowania do porozumień związanych z tworzeniem grup technologii, to znaczy porozumień dotyczących łączenia technologii w grupy w celu udzielania licencji na korzystanie z nich osobom trzecim, ani do porozumień, na podstawie których tym osobom trzecim udziela się licencji na korzystanie z technologii wchodzącej w skład grupy. |
|
(8) |
W celu stosowania art. 101 ust. 3 Traktatu w drodze rozporządzenia nie jest konieczne zdefiniowanie tych porozumień o transferze technologii, które mogą być objęte zakresem art. 101 ust. 1 Traktatu. Przy indywidualnej ocenie porozumień na podstawie art. 101 ust. 1 należy uwzględnić kilka czynników, w szczególności strukturę i dynamikę właściwych rynków technologicznych i produktowych. |
|
(9) |
Przywilej wyłączenia grupowego przewidziany w niniejszym rozporządzeniu powinien być ograniczony do tych porozumień, w przypadku których można z wystarczającą pewnością założyć, że spełniają one warunki określone w art. 101 ust. 3 Traktatu. Aby osiągnięcie korzyści i celów transferu technologii było możliwe, w zakres niniejszego rozporządzenia powinien wchodzić nie tylko transfer technologii jako taki, ale także inne postanowienia zawarte w porozumieniach o transferze technologii, jeżeli i o ile postanowienia te dotyczą bezpośrednio wytwarzania lub sprzedaży produktów objętych umową. |
|
(10) |
W odniesieniu do porozumień o transferze technologii między konkurentami można założyć, że w przypadku gdy łączny udział, jaki strony posiadają w rynkach właściwych, nie przekracza 20 %, a porozumienia nie zawierają niektórych poważnych ograniczeń antykonkurencyjnych, porozumienia te na ogół prowadzą do usprawnienia produkcji lub dystrybucji oraz pozwalają konsumentom na godziwy udział w wynikających z tego korzyściach. |
|
(11) |
W przypadku porozumień o transferze technologii między podmiotami niebędącymi konkurentami można założyć, że w przypadku gdy jednostkowy udział we właściwych rynkach, liczony dla każdej ze stron, nie przekracza 30 %, a porozumienia nie zawierają niektórych poważnych ograniczeń antykonkurencyjnych, porozumienia te na ogół prowadzą do usprawnienia produkcji lub dystrybucji oraz pozwalają konsumentom na godziwy udział w wynikających z tego korzyściach. |
|
(12) |
Jeżeli obowiązujący próg udziału w rynku zostanie przekroczony na jednym rynku produktowym lub technologicznym bądź na kilku takich rynkach, wyłączenie grupowe nie powinno mieć zastosowania do porozumienia dla tych rynków właściwych. |
|
(13) |
Nie może istnieć domniemanie, że w zakres art. 101 ust. 1 Traktatu wchodzą porozumienia o transferze technologii powyżej podanych progów udziału w rynku. Na przykład wyłączne porozumienia licencyjne między przedsiębiorstwami niekonkurującymi często nie wchodzą w zakres art. 101 ust. 1. Nie może również istnieć domniemanie, że powyżej podanych progów udziału w rynku porozumienia o transferze technologii objęte zakresem art. 101 ust. 1 nie będą spełniać warunków wyłączenia. Jednakże nie można również zakładać, że na ogół będą one źródłem powstawania obiektywnych korzyści o takim charakterze i zasięgu, które zrównoważą niekorzystne skutki, jakie wywołują dla konkurencji. |
|
(14) |
Niniejsze rozporządzenie nie powinno wyłączać porozumień o transferze technologii zawierających ograniczenia, które nie są niezbędne w celu usprawnienia produkcji lub dystrybucji. W szczególności porozumienia o transferze technologii zawierające niektóre poważne ograniczenia antykonkurencyjne, takie jak ustalanie cen obowiązujących w stosunku do osób trzecich, powinny być wykluczone z przywileju wyłączenia grupowego ustanowionego niniejszym rozporządzeniem, niezależnie od udziałów zainteresowanych przedsiębiorstw w rynku. W przypadku tego rodzaju najpoważniejszych ograniczeń konkurencji całe porozumienie powinno zostać wykluczone z przywileju wyłączenia grupowego. |
|
(15) |
Aby chronić motywację do działań innowacyjnych oraz w celu właściwego stosowania praw własności intelektualnej, niektóre ograniczenia powinny zostać wykluczone z korzystania z wyłączenia grupowego. W szczególności należy wykluczyć pewne zobowiązania do udzielania licencji zwrotnych i klauzule o niekwestionowaniu ważności praw. W przypadku gdy tego rodzaju ograniczenie zostaje włączone do porozumienia licencyjnego, jedynie ograniczenie, o którym mowa, powinno być wykluczone z przywileju wyłączenia grupowego. |
|
(16) |
Progi udziału w rynku, nieobjęcie wyłączeniem porozumień o transferze technologii zawierających poważne ograniczenia antykonkurencyjne oraz wykluczone ograniczenia przewidziane w niniejszym rozporządzeniu na ogół zapewniają to, że porozumienia, do których stosuje się wyłączenie grupowe, nie umożliwiają uczestniczącym w nich przedsiębiorstwom eliminowania konkurencji w przypadku znacznej części przedmiotowych produktów. |
|
(17) |
Na mocy art. 29 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 (6) Komisja może wycofać przywilej wynikający z niniejszego rozporządzenia, jeżeli w konkretnym przypadku uzna, że porozumienie, do którego ma zastosowanie wyłączenie przewidziane w niniejszym rozporządzeniu, wywołuje jednak skutki niezgodne z art. 101 ust. 3 Traktatu. Może to nastąpić w szczególności w przypadku, gdy motywacja do działań innowacyjnych zmniejsza się lub w przypadku, gdy dostęp do rynków jest utrudniony. |
|
(18) |
Organ ds. konkurencji danego państwa członkowskiego – działając na podstawie art. 29 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 – może wycofać przywilej wynikający z niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do terytorium tego państwa lub jego części, jeżeli w konkretnym przypadku uzna, że porozumienie, do którego ma zastosowanie wyłączenie przewidziane w niniejszym rozporządzeniu, wywołuje jednak skutki niezgodne z art. 101 ust. 3 Traktatu na terytorium tego państwa członkowskiego lub jego części i jeżeli terytorium to ma wszystkie cechy odrębnego rynku geograficznego. |
|
(19) |
W celu wzmocnienia nadzoru nad równoległymi sieciami porozumień o transferze technologii, które wywołują podobne skutki ograniczające i obejmują więcej niż 50 % danego rynku, Komisja może w drodze rozporządzenia uznać, że niniejszego rozporządzenia nie stosuje się do porozumień o transferze technologii zawierających określone ograniczenia dotyczące danego rynku, tym samym przywracając pełne zastosowanie art. 101 Traktatu do takich porozumień, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Definicje
1. Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:
|
a) |
„porozumienie” oznacza porozumienie, decyzję związku przedsiębiorstw lub uzgodnioną praktykę; |
|
b) |
„prawa do technologii” oznaczają know-how oraz następujące prawa lub ich połączenie, w tym zgłoszenia lub wnioski o zarejestrowanie tych praw:
|
|
c) |
„porozumienie o transferze technologii” oznacza:
|
|
d) |
„porozumienie wzajemne” oznacza porozumienie o transferze technologii, w przypadku gdy dwa przedsiębiorstwa udzielają sobie, w tej samej umowie lub w oddzielnych umowach, licencji na korzystanie z praw do technologii, oraz w przypadku gdy licencje te dotyczą konkurencyjnych technologii lub gdy mogą być wykorzystane do wytwarzania konkurencyjnych produktów; |
|
e) |
„porozumienie jednostronne” oznacza porozumienie o transferze technologii, w przypadku gdy jedno przedsiębiorstwo udziela drugiemu przedsiębiorstwu licencji na korzystanie z praw do technologii, albo w przypadku gdy dwa przedsiębiorstwa udzielają sobie tego rodzaju licencji, lecz licencje te nie dotyczą konkurencyjnych technologii i nie mogą być wykorzystane do wytwarzania konkurencyjnych produktów; |
|
f) |
„produkt” oznacza towar lub usługę, w tym zarówno towary i usługi w toku, jak i towary i usługi gotowe; |
|
g) |
„produkt objęty umową” oznacza produkt wytworzony, bezpośrednio lub pośrednio, na podstawie praw do licencjonowanej technologii; |
|
h) |
„prawa własności intelektualnej” obejmują prawa własności przemysłowej, w szczególności patenty i znaki towarowe, prawo autorskie i prawa pokrewne; |
|
i) |
„know-how” oznacza pakiet informacji praktycznych, wynikających z doświadczenia i badań, które są:
|
|
j) |
„właściwy rynek produktowy” oznacza rynek produktów objętych umową oraz ich substytutów, to znaczy wszystkich tych produktów, które – z uwagi na ich właściwości, ceny i zamierzone przeznaczenie – są uważane przez nabywcę za wzajemnie zamienne lub substytucyjne; |
|
k) |
„właściwy rynek technologiczny” oznacza rynek praw do licencjonowanej technologii oraz ich substytutów, to znaczy wszystkich tych praw do technologii, które – z uwagi na ich właściwości, należne z ich tytułu opłaty licencyjne i zamierzone przeznaczenie – są uważane przez licencjobiorcę za wzajemnie zamienne lub substytucyjne; |
|
l) |
„właściwy rynek geograficzny” oznacza obszar, na którym przedmiotowe przedsiębiorstwa prowadzą działalność w zakresie dostawy produktów lub udzielania licencji na prawa do technologii oraz popytu na produkty lub udzielanie licencji na prawa do technologii, na którym warunki konkurencji są w dostatecznym stopniu jednolite, oraz który może zostać wyodrębniony od obszarów sąsiadujących, ponieważ warunki konkurencji różnią się na tych obszarach w sposób odczuwalny; |
|
m) |
„rynek właściwy” oznacza połączenie właściwego rynku produktowego lub technologicznego z właściwym rynkiem geograficznym; |
|
n) |
„przedsiębiorstwa konkurujące” oznaczają przedsiębiorstwa, które konkurują na rynku właściwym, czyli:
|
|
o) |
„system selektywnej dystrybucji” oznacza system dystrybucji, w którym licencjodawca zobowiązuje się do udzielenia licencji na wytwarzanie produktów objętych umową, bezpośrednio lub pośrednio, jedynie licencjobiorcom wybranym na podstawie określonych kryteriów, i w którym ci licencjobiorcy zobowiązują się do niesprzedawania produktów objętych umową nieautoryzowanym dystrybutorom na terytorium zastrzeżonym przez licencjodawcę w celu stosowania tego systemu; |
|
p) |
„licencja wyłączna” oznacza licencję, na podstawie której sam licencjodawca nie jest uprawniony do prowadzenia produkcji w oparciu o prawa do licencjonowanej technologii ani nie jest uprawniony do udzielenia licencji na prawa do licencjonowanej technologii osobom trzecim, ogólnie, do określonego zastosowania lub na określonym terytorium; |
|
q) |
„terytorium wyłączne” oznacza dane terytorium, na którym tylko jednemu przedsiębiorstwu wolno wytwarzać produkty objęte umową, jednak z możliwością udzielenia innemu licencjobiorcy zezwolenia na wytwarzanie produktów objętych umową na tym terytorium jedynie na rzecz konkretnego klienta, w przypadku gdy ta druga licencja została udzielona w celu utworzenia alternatywnego źródła dostaw dla tego klienta; |
|
r) |
„wyłączna grupa klientów” oznacza taką grupę klientów, której tylko jednej stronie porozumienia o transferze technologii wolno czynnie sprzedawać produkty objęte umową, wytworzone z wykorzystaniem licencjonowanej technologii. |
2. Do celów niniejszego rozporządzenia wyrażenia „przedsiębiorstwo”, „dostawca” i „kupujący” obejmują odpowiednio ich przedsiębiorstwa powiązane.
„Przedsiębiorstwami powiązanymi” są:
|
a) |
przedsiębiorstwa, w których strona porozumienia o transferze technologii bezpośrednio lub pośrednio:
|
|
b) |
przedsiębiorstwa, które – bezpośrednio lub pośrednio – mają w stosunku do strony porozumienia o transferze technologii prawa lub uprawnienia wymienione w lit. a); |
|
c) |
przedsiębiorstwa, w których przedsiębiorstwo, o którym mowa w lit. b), ma – bezpośrednio lub pośrednio – prawa wymienione w lit. a); |
|
d) |
przedsiębiorstwa, w których strona porozumienia o transferze technologii, wraz z jednym lub kilkoma przedsiębiorstwami, o których mowa w lit. a), b) lub c), lub w których dwa lub kilka tych ostatnich wspólnie posiadają prawa lub uprawnienia wymienione w lit. a); |
|
e) |
przedsiębiorstwa, w których prawa lub uprawnienia wymienione w lit. a) wspólnie przynależą do:
|
Artykuł 2
Wyłączenie
1. Na mocy art. 101 ust. 3 Traktatu oraz z zastrzeżeniem przepisów niniejszego rozporządzenia art. 101 ust. 1 Traktatu nie ma zastosowania do porozumień o transferze technologii.
2. Wyłączenie przewidziane w ust. 1 stosuje się w zakresie, w jakim takie porozumienia o transferze technologii zawierają ograniczenia konkurencji wchodzące w zakres art. 101 ust. 1 Traktatu. Wyłączenie stosuje się do czasu upływu ważności, wygaśnięcia lub unieważnienia praw do licencjonowanej technologii lub, w przypadku know-how, tak długo, jak długo know-how pozostaje niejawne. Kiedy jednak know-how staje się publicznie znane w wyniku działania licencjobiorcy, wyłączenie stosuje się w okresie ważności porozumienia.
3. Wyłączenie przewidziane w ust. 1 ma także zastosowanie do postanowień, które są zawarte w umowach o transferze technologii i dotyczą zakupu produktów przez licencjobiorcę lub udzielenia licencjobiorcy licencji na inne prawa własności intelektualnej lub know-how bądź też przeniesienia ich na licencjobiorcę, jeżeli i o ile postanowienia te dotyczą bezpośrednio wytwarzania lub sprzedaży produktów objętych umową.
Artykuł 3
Progi udziału w rynku
1. W przypadku gdy przedsiębiorstwa będące stronami porozumienia są przedsiębiorstwami konkurującymi, wyłączenie przewidziane w art. 2 stosuje się pod warunkiem że łączny udział stron w rynku nie przekracza 20 % na rynku(-ach) właściwym(-ych).
2. W przypadku gdy przedsiębiorstwa będące stronami porozumienia nie są przedsiębiorstwami konkurującymi, wyłączenie przewidziane w art. 2 stosuje się pod warunkiem że udział w rynku każdej ze stron nie przekracza 30 % na rynku(-ach) właściwym(-ych).
Artykuł 4
Najpoważniejsze ograniczenia
1. W przypadku gdy przedsiębiorstwa będące stronami porozumienia są przedsiębiorstwami konkurującymi, wyłączenie przewidziane w art. 2 nie ma zastosowania do porozumień, które, bezpośrednio lub pośrednio, oddzielnie lub w połączeniu z innymi czynnikami pod kontrolą stron, mają za cel jedno z poniższych:
|
a) |
ograniczenie zdolności strony do ustalania cen przy sprzedaży produktów osobom trzecim; |
|
b) |
ograniczenie produkcji, z wyjątkiem ograniczeń produkcji dotyczących produktów objętych umową, nałożonych na licencjobiorcę w porozumieniu jednostronnym lub nałożonych tylko na jednego z licencjobiorców w porozumieniu wzajemnym; |
|
c) |
podział rynków lub klientów, z wyjątkiem:
|
|
d) |
ograniczenie zdolności licencjobiorcy do korzystania z jego własnych praw do technologii lub ograniczenie zdolności którejkolwiek ze stron porozumienia do prowadzenia prac badawczo- rozwojowych, chyba że to ostatnie ograniczenie jest niezbędne, aby zapobiec ujawnieniu licencjonowanego know-how osobom trzecim. |
2. W przypadku gdy przedsiębiorstwa będące stronami porozumienia nie są przedsiębiorstwami konkurującymi, wyłączenie przewidziane w art. 2 nie ma zastosowania do porozumień, które, bezpośrednio lub pośrednio, oddzielnie lub w połączeniu z innymi czynnikami pod kontrolą stron, mają za cel jedno z poniższych:
|
a) |
ograniczenie zdolności strony do ustalania cen przy sprzedaży produktów osobom trzecim, bez uszczerbku dla możliwości wyznaczania najwyższej ceny sprzedaży lub zalecania ceny sprzedaży, pod warunkiem że nie jest to równoznaczne ze stałą lub najniższą ceną sprzedaży określaną w wyniku nacisku którejkolwiek ze stron lub zachęt proponowanych przez którąkolwiek ze stron; |
|
b) |
ograniczenie terytorium, na którym licencjobiorca może biernie sprzedawać produkty objęte umową, lub klientów, którym może je sprzedawać, z wyjątkiem:
|
|
c) |
ograniczenie sprzedaży czynnej lub biernej odbiorcom końcowym przez licencjobiorcę będącego uczestnikiem systemu selektywnej dystrybucji i działającemu na poziomie sprzedaży detalicznej, bez uszczerbku dla możliwości zakazywania uczestnikowi systemu prowadzenia działalności z nieuprawnionego miejsca. |
3. W przypadku gdy przedsiębiorstwa będące stronami porozumienia nie są przedsiębiorstwami konkurującymi w momencie zawierania porozumienia, lecz stają się nimi później, stosuje się ust. 2, a nie ust. 1 w całym okresie obowiązywania porozumienia, chyba że porozumienie zostaje następnie zmienione w istotnym zakresie. Taka zmiana obejmuje zawarcie nowego porozumienia o transferze technologii między stronami, dotyczącego praw do konkurencyjnych technologii.
Artykuł 5
Wykluczone ograniczenia
1. Wyłączenie przewidziane w art. 2 nie ma zastosowania do następujących zobowiązań zawartych w porozumieniach o transferze technologii:
|
a) |
wszelkie bezpośrednie lub pośrednie zobowiązanie licencjobiorcy do udzielenia licencji wyłącznej licencjodawcy lub osobie trzeciej wyznaczonej przez licencjodawcę lub do przeniesienia praw na licencjodawcę lub taką osobę trzecią, w całości lub w części, w odniesieniu do własnych usprawnień licencjonowanej technologii lub własnych nowych zastosowań tej technologii, opracowanych przez licencjobiorcę; |
|
b) |
wszelkie bezpośrednie lub pośrednie zobowiązanie strony do niekwestionowania ważności praw własności intelektualnej, które druga strona posiada w Unii, bez uszczerbku dla możliwości wypowiedzenia, w przypadku licencji wyłącznej, porozumienia o transferze technologii w razie kwestionowania przez licencjobiorcę ważności któregokolwiek z praw do licencjonowanej technologii. |
2. W przypadku gdy przedsiębiorstwa będące stronami porozumienia nie są przedsiębiorstwami konkurującymi, wyłączenie przewidziane w art. 2 nie ma zastosowania do żadnego bezpośredniego lub pośredniego zobowiązania ograniczającego zdolność licencjobiorcy do korzystania z praw do jego własnej technologii lub ograniczającego zdolność którejkolwiek ze stron porozumienia do prowadzenia prac badawczo-rozwojowych, chyba że to ostatnie ograniczenie jest niezbędne, aby zapobiec ujawnieniu licencjonowanego know-how osobom trzecim.
Artykuł 6
Cofnięcie wyłączenia w indywidualnych przypadkach
1. Na mocy art. 29 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 Komisja może cofnąć przywilej wynikający z niniejszego rozporządzenia, jeśli uzna w jakimkolwiek szczególnym przypadku, że porozumienie o transferze technologii, do którego stosuje się wyłączenie przewidziane w art. 2 niniejszego rozporządzenia, wywołuje jednak skutki niezgodne z art. 101 ust. 3 Traktatu, w szczególności w przypadku, gdy:
|
a) |
dostęp technologii osób trzecich do rynku jest ograniczony, na przykład ze względu na kumulacyjne skutki równoległych sieci podobnych restrykcyjnych porozumień zakazujących licencjobiorcom stosowania technologii osób trzecich; |
|
b) |
dostęp potencjalnych licencjobiorców do rynku jest ograniczony, na przykład ze względu na kumulacyjne skutki równoległych sieci podobnych restrykcyjnych porozumień zakazujących licencjodawcom udzielania licencji innym licencjobiorcom lub ponieważ jedyny właściciel technologii udzielający licencji na odpowiednie prawa do technologii udziela wyłącznej licencji licencjobiorcy, który już prowadzi działalność na rynku produktowym na podstawie praw do technologii substytucyjnych. |
2. W razie gdy w jakimkolwiek przypadku porozumienie o transferze technologii, do którego stosuje się wyłączenie przewidziane w art. 2 niniejszego rozporządzenia, wywołuje skutki niezgodne z art. 101 ust. 3 Traktatu, na terytorium państwa członkowskiego lub w jego części mającej właściwości odrębnego rynku geograficznego, urząd ds. konkurencji w danym państwie członkowskim może cofnąć przywilej wynikający z niniejszego rozporządzenia, na mocy art. 29 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1/2003, w odniesieniu do danego terytorium, w takich samych okolicznościach, jakie zostały określone w ust. 1 niniejszego artykułu.
Artykuł 7
Niestosowanie niniejszego rozporządzenia
1. Na mocy art. 1a rozporządzenia nr 19/65/EWG Komisja może w drodze rozporządzenia oświadczyć, że w przypadku gdy równoległe sieci podobnych porozumień o transferze technologii obejmują więcej niż 50 % rynku właściwego, niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do porozumień o transferze technologii zawierających szczególne ograniczenia odnoszące się do tego rynku.
2. Rozporządzenie wydawane na podstawie ust. 1 zaczyna być stosowane nie wcześniej niż sześć miesięcy po jego przyjęciu.
Artykuł 8
Stosowanie progów udziału w rynku
Do celów stosowania progów udziału w rynku określonych w art. 3 stosuje się następujące zasady:
|
a) |
udział w rynku wylicza się na podstawie danych dotyczących wartości sprzedaży rynkowej; jeżeli dane dotyczące wartości sprzedaży rynkowej są niedostępne, udział przedmiotowych przedsiębiorstw w rynku można ustalić na podstawie szacunków opartych na innych wiarygodnych informacjach rynkowych, w tym dotyczących wielkości sprzedaży; |
|
b) |
udział w rynku oblicza się na podstawie danych za poprzedni rok kalendarzowy; |
|
c) |
udział w rynku przedsiębiorstw, o których mowa w art. 1 ust. 2 akapit drugi lit. e), zalicza się w równych częściach każdemu przedsiębiorstwu dysponującemu prawami lub uprawnieniami wymienionymi w art. 1 ust. 2 akapit drugi lit. a); |
|
d) |
udział licencjodawcy w rynku właściwym praw do licencjonowanej technologii oblicza się na podstawie obecności praw do licencjonowanej technologii na właściwym(-ych) rynku(-ach) (to jest rynek(-i) produktowy(-e) i rynek(-i) geograficzny(-e)), na którym(-ch) sprzedawane są produkty objęte umową, to jest na podstawie danych o sprzedaży dotyczących produktów objętych umową wytworzonych przez licencjodawcę i jego licencjobiorców łącznie; |
|
e) |
jeżeli udział w rynku, o którym mowa w art. 3 ust. 1 lub 2, początkowo nie przekracza odpowiednio 20 % lub 30 %, ale następnie rośnie ponad te progi, wyłączenie przewidziane w art. 2 stosuje się nadal przez okres dwóch kolejnych lat kalendarzowych następujących po roku, w którym próg, odpowiednio 20 % lub 30 %, został przekroczony po raz pierwszy. |
Artykuł 9
Związek z innymi rozporządzeniami o wyłączeniach grupowych
Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do postanowień licencyjnych w porozumieniach badawczo-rozwojowych, które są objęte przepisami rozporządzenia (UE) nr 1217/2010, lub w porozumieniach specjalizacyjnych, które są objęte przepisami rozporządzenia (UE) nr 1218/2010.
Artykuł 10
Okres przejściowy
Zakaz przewidziany w art. 101 ust. 1 Traktatu nie ma zastosowania w okresie od dnia 1 maja 2014 r. do dnia 30 kwietnia 2015 r. w odniesieniu do porozumień obowiązujących w dniu 30 kwietnia 2014 r., które nie spełniają warunków wyłączenia przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, ale które w dniu 30 kwietnia 2014 r. spełniały warunki wyłączenia przewidziane w rozporządzeniu (WE) nr 772/2004.
Artykuł 11
Okres obowiązywania
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2014 r.
Niniejsze rozporządzenie traci moc z dniem 30 kwietnia 2026 r.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 21 marca 2014 r.
W imieniu Komisji, za Przewodniczącego,
Joaquín ALMUNIA
Wiceprzewodniczący
(1) Dz.U. 36 z 6.3.1965, s. 533/65.
(2) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 772/2004 z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie stosowania art. 81 ust. 3 Traktatu do kategorii porozumień o transferze technologii (Dz.U. L 123 z 27.4.2004, s. 11).
(3) Rozporządzenie Komisji (UE) nr 330/2010 z dnia 20 kwietnia 2010 r. w sprawie stosowania art. 101 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do kategorii porozumień wertykalnych i praktyk uzgodnionych (Dz.U. L 102 z 23.4.2010, s. 1).
(4) Rozporządzenie Komisji (UE) nr 1217/2010 z dnia 14 grudnia 2010 r. w sprawie stosowania art. 101 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do niektórych kategorii porozumień badawczo-rozwojowych (Dz.U. L 335 z 18.12.2010, s. 36).
(5) Rozporządzenie Komisji (UE) nr 1218/2010 z dnia 14 grudnia 2010 r. w sprawie stosowania art. 101 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do niektórych kategorii porozumień specjalizacyjnych (Dz.U. L 335 z 18.12.2010, s. 43).
(6) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U. L 1 z 4.1.2003, s. 1).
|
28.3.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 93/24 |
ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 317/2014
z dnia 27 marca 2014 r.
zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) w odniesieniu do załącznika XVII (substancje CMR)
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH), utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów, zmieniające dyrektywę 1999/45/WE oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 793/93 i rozporządzenie Komisji (WE) nr 1488/94, jak również dyrektywę Rady 76/769/EWG i dyrektywy Komisji 91/155/EWG, 93/67/EWG, 93/105/WE i 2000/21/WE (1), w szczególności jego art. 68 ust. 2,
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
W pozycjach 28–30 załącznika XVII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 wprowadzono zakaz powszechnej sprzedaży substancji zaklasyfikowanych jako rakotwórcze, mutagenne lub działające szkodliwie na rozrodczość (CMR), kategorii 1A lub 1B lub mieszanin zawierających je w stężeniu przekraczającym stężenie graniczne. Substancje te zamieszczone są w wykazach w dodatkach 1–6 do załącznika XVII. |
|
(2) |
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 (2) zmieniono rozporządzeniami Komisji (UE) nr 618/2012 (3) oraz (UE) nr 944/2013 (4) w związku z koniecznością dostosowania do postępu naukowo-technicznego w celu aktualizacji lub włączenia pewnej liczby nowych zharmonizowanych klasyfikacji substancji CMR. |
|
(3) |
W rozporządzeniu (UE) nr 618/2012 ustanowiono nową zharmonizowaną klasyfikację następujących substancji: fosforek indu (indium phosphide) zaklasyfikowano jako substancję rakotwórczą kategorii 1B, a fosforan triksylilu (trixylyl phosphate) i kwas 4-tert-butylobenzoesowy (4-tert-butylbenzoic acid) – jako substancje działające szkodliwie na rozrodczość kategorii 1B. |
|
(4) |
W rozporządzeniu (UE) nr 944/2013 ustanowiono nową zharmonizowaną klasyfikację następujących substancji: [pak, wysokotemperaturową smołę węglową] zaklasyfikowano jako substancję rakotwórczą kategorii 1A; arsenek galu zaklasyfikowano jako substancję rakotwórczą kategorii 1B; [pak, wysokotemperaturową smołę węglową] zakwalifikowano jako substancję mutagenną kategorii 1B; [pak, wysokotemperaturową smołę węglową], epoksykonazol (ISO), nitrobenzen, ftalan diheksylu, N-etylo-2-pirolidon, pentadekafluorooktanian amonu, kwas perfluorooktanowy i 10-etylo-4,4-dioktylo-8-oksa-7-okso-3,5-ditia-4-cynianotetradekanian 2-etyloheksylu zakwalifikowano jako substancje działające szkodliwie na rozrodczość kategorii 1B. |
|
(5) |
Ponieważ podmioty mogą stosować zharmonizowane klasyfikacje zawarte w części 3 załącznika VI do rozporządzenia (WE) nr 1272/2008 wcześniej, powinny mieć możliwość dobrowolnego wcześniejszego stosowania przepisów niniejszego rozporządzenia. |
|
(6) |
Należy zatem odpowiednio zmienić dodatki 1–6 do załącznika XVII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006. |
|
(7) |
Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ustanowionego na mocy art. 133 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
W załączniku XVII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikami I, II i III do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Załącznik I do niniejszego rozporządzenia stosuje się od dnia 1 kwietnia 2014 r.
Załącznik II do niniejszego rozporządzenia stosuje się od dnia 1 stycznia 2015 r.
Załącznik III do niniejszego rozporządzenia stosuje się od dnia 1 kwietnia 2016 r.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 27 marca 2014 r.
W imieniu Komisji
José Manuel BARROSO
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 396 z 30.12.2006, s. 1.
(2) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin, zmieniające i uchylające dyrektywy 67/548/EWG i 1999/45/WE oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 (Dz.U. L 353 z 31.12.2008, s. 1).
(3) Rozporządzenie Komisji (UE) nr 618/2012 z dnia 10 lipca 2012 r. dostosowujące do postępu naukowo-technicznego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin (Dz.U. L 179 z 11.7.2012, s. 3).
(4) Rozporządzenie Komisji (UE) nr 944/2013 z dnia 2 października 2013 r. dostosowujące do postępu naukowo-technicznego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin (Dz.U. L 261 z 3.10.2013, s. 5).
ZAŁĄCZNIK I
W załączniku XVII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 wprowadza się następujące zmiany:
|
1) |
w tabeli w dodatku 2, zgodnie z kolejnością pozycji określoną w tej tabeli, dodaje się pozycję w brzmieniu:
|
|
2) |
w tabeli w dodatku 6, zgodnie z kolejnością pozycji określoną w tej tabeli, dodaje się pozycje w brzmieniu:
|
ZAŁĄCZNIK II
W załączniku XVII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 wprowadza się następujące zmiany:
|
1) |
w tabeli w dodatku 2, zgodnie z kolejnością pozycji określoną w tej tabeli, dodaje się pozycję w brzmieniu:
|
|
2) |
w tabeli w dodatku 6, zgodnie z kolejnością pozycji określoną w tej tabeli, dodaje się pozycje w brzmieniu:
|
ZAŁĄCZNIK III
W załączniku XVII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 wprowadza się następujące zmiany:
|
1) |
w tabeli w dodatku 1, zgodnie z kolejnością pozycji określoną w tej tabeli, dodaje się pozycję w brzmieniu:
|
|
2) |
w dodatku 2 skreśla się następującą pozycję:
|
|
3) |
w tabeli w dodatku 4, zgodnie z kolejnością pozycji określoną w tej tabeli, dodaje się pozycję w brzmieniu:
|
|
4) |
w tabeli w dodatku 6, zgodnie z kolejnością pozycji określoną w tej tabeli, dodaje się pozycję w brzmieniu:
|
|
28.3.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 93/28 |
ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 318/2014
z dnia 27 marca 2014 r.
zmieniające załączniki II i III do rozporządzenia (WE) nr 396/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości fenarimolu, metaflumizonu i teflubenzuronu w określonych produktach lub na ich powierzchni
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 396/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 lutego 2005 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w żywności i paszy pochodzenia roślinnego i zwierzęcego oraz na ich powierzchni, zmieniające dyrektywę Rady 91/414/EWG (1), w szczególności jego art. 14 ust. 1 lit. a) oraz art. 49 ust. 2,
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
Najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości (NDP) dla fenarimolu zostały określone w załączniku II i w części B załącznika III do rozporządzenia (WE) nr 396/2005. NDP dla metaflumizonu i teflubenzuronu zostały określone w części A załącznika III do rozporządzenia (WE) nr 396/2005. |
|
(2) |
W ramach procedury udzielania zezwolenia na stosowanie środków ochrony roślin zawierających substancję czynną metaflumizon na powierzchni dyniowatych (z jadalną skórką), melonów, arbuzów, brokuła, kalafiora, kapusty pekińskiej, sałaty i innych warzyw sałatowych, ziół, fasoli (w strąkach), grochu (w strąkach), karczochów kulistych i nasion bawełny złożono wniosek, zgodnie z art. 6 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 396/2005, w sprawie zmiany obowiązujących NDP. |
|
(3) |
Wniosek w tej samej sprawie dotyczący teflubenzuronu złożono w odniesieniu do upraw należących do grupy Solanaceae i dyniowatych (z jadalną skórką). |
|
(4) |
Zgodnie z art. 6 ust. 2 i 4 rozporządzenia (WE) nr 396/2005 złożono wniosek dotyczący stosowania fenarimolu na powierzchni jabłek, czereśni, brzoskwiń, winogron, truskawek, bananów, pomidorów, ogórków, melonów, dyń i arbuzów. Wnioskodawca twierdzi, że dozwolone stosowanie fenarimolu na powierzchni tych upraw w szeregu państw trzecich skutkuje poziomami pozostałości przekraczającymi NDP dozwolone na podstawie rozporządzenia (WE) nr 396/2005 oraz że konieczne jest określenie wyższych NDP, aby uniknąć barier handlowych w odniesieniu do przywozu tych upraw. |
|
(5) |
Zgodnie z art. 8 rozporządzenia (WE) nr 396/2005 wnioski te zostały poddane ocenie przez państwa członkowskie, których dotyczyły, a sprawozdania z oceny przekazano Komisji. |
|
(6) |
Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (dalej „Urząd”) dokonał oceny wniosków i sprawozdań z oceny, analizując w szczególności ryzyko dla konsumentów oraz w odpowiednich przypadkach dla zwierząt, i wydał uzasadnione opinie dotyczące proponowanych NDP (2). Urząd przekazał te opinie Komisji i państwom członkowskim oraz podał je do publicznej wiadomości. |
|
(7) |
W uzasadnionych opiniach Urząd stwierdził, że – w odniesieniu do stosowania fenarimolu na powierzchni brzoskwiń, winogron, truskawek, bananów, pomidorów i arbuzów oraz stosowania metaflumizonu na powierzchni melonów, arbuzów, ziół i warzyw sałatowych (z wyjątkiem sałaty) – przedłożone dane nie są wystarczające do określenia nowych NDP. W odniesieniu do stosowania metaflumizonu na powierzchni endywii Urząd nie zaleca określenia proponowanego NDP, gdyż nie można wykluczyć ryzyka dla konsumentów. Obecne NDP powinny zatem pozostać niezmienione. |
|
(8) |
W odniesieniu do stosowania metaflumizonu na powierzchni brokuła i sałaty Urząd zalecił określenie niższych NDP niż proponowane przez wnioskodawcę. |
|
(9) |
W odniesieniu do stosowania teflubenzuronu na powierzchni upraw Solanaceae i dyniowatych (z jadalną skórką) Urząd stwierdził istnienie obaw związanych z długoterminowym pobraniem przez konsumenta. Głównym czynnikiem przyczyniającym się do ogólnego poziomu narażenia jest jednak jabłko. Urząd zalecił obniżenie NDP określonego dla jabłek w przypadku zwiększenia NDP dla wyżej wymienionych upraw. Ponieważ przedmiotowy NDP ustalono na wniosek dotyczący tolerancji importowej oparty na dozwolonym stosowaniu w Brazylii, skontaktowano się z wnioskodawcą w celu uniknięcia barier handlowych. Wnioskodawca zaproponował alternatywny NDP w wysokości 0,5 mg/kg, który wystarczająco uwzględnia zastosowania dopuszczone w Brazylii. Ponieważ utrzymany jest wysoki poziom ochrony konsumentów, należy w tym przypadku ustanowić NDP wynoszący 0,5 mg/kg. |
|
(10) |
W odniesieniu do pozostałych wniosków Urząd stwierdził, że spełniono wszystkie wymogi dotyczące danych oraz że zmiany NDP, o które wystąpili wnioskodawcy, są dopuszczalne z punktu widzenia bezpieczeństwa konsumentów na podstawie oceny narażenia konsumentów dokonanej dla 27 określonych grup konsumentów europejskich. Urząd wziął pod uwagę najnowsze informacje na temat właściwości toksykologicznych wymienionych substancji. Ani w przypadku długotrwałego narażenia na przedmiotowe substancje w wyniku spożywania wszystkich produktów spożywczych mogących je zawierać, ani w przypadku narażenia krótkoterminowego w wyniku dużej konsumpcji odnośnych uprawianych roślin i produktów, nie wykazano istnienia ryzyka przekroczenia dopuszczalnego dziennego spożycia ani ostrej dawki referencyjnej (ARfD). |
|
(11) |
Na podstawie uzasadnionych opinii Urzędu oraz po uwzględnieniu czynników istotnych dla rozpatrywanej kwestii stwierdzono, że odnośne zmiany NDP spełniają wymogi art. 14 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 396/2005. |
|
(12) |
Za pośrednictwem Światowej Organizacji Handlu zostały przeprowadzone konsultacje na temat nowych NDP z partnerami handlowymi Unii, a ich uwagi zostały uwzględnione. |
|
(13) |
Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 396/2005. |
|
(14) |
Aby umożliwić normalny obrót produktami, ich przetwarzanie i konsumpcję, w rozporządzeniu należy przewidzieć przepisy przejściowe dla produktów, które zostały zgodnie z prawem wyprodukowane przed zmianą NDP i w przypadku których informacje wskazują, że utrzymany jest wysoki poziom ochrony konsumentów. |
|
(15) |
Należy przewidzieć rozsądnie długi termin przed rozpoczęciem stosowania zmienionych NDP, aby umożliwić państwom członkowskim, państwom trzecim i podmiotom prowadzącym przedsiębiorstwa spożywcze przygotowanie się do spełnienia nowych wymogów wynikających ze zmiany NDP. |
|
(16) |
Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
W załącznikach II i III do rozporządzenia (WE) nr 396/2005 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 2
Rozporządzenie (WE) nr 396/2005 w brzmieniu przed zmianami wprowadzonymi niniejszym rozporządzeniem jest nadal stosowane do produktów, które zostały zgodnie z prawem wyprodukowane przed dniem dniu 17 października 2014 r.
Artykuł 3
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dniu 17 października 2014 r.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 27 marca 2014 r.
W imieniu Komisji
José Manuel BARROSO
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 70 z 16.3.2005, s. 1.
(2) Sprawozdania naukowe EFSA są dostępne na stronie internetowej: http://www.efsa.europa.eu
„Reasoned opinion on the modification of the existing MRLs for fenarimol in various crops” (Uzasadniona opinia dotycząca zmiany dotychczasowych NDP fenarimolu w różnych uprawach). Dziennik EFSA 2011; 9(9):2350 [32 s.]. doi:10.2903/j.efsa.2011.2350.
„Reasoned opinion on the modification of the existing MRLs for metaflumizone in various commodities” (Uzasadniona opinia dotycząca zmiany obecnych NDP metaflumizonu w różnych produktach). Dziennik EFSA 2013; 11(7):3316 [50 s.]. doi:10.2903/j.efsa.2013.3316.
„Reasoned opinion on the modification of the existing MRLs for teflubenzuron in various fruiting vegetables” (Uzasadniona opinia dotycząca zmiany dotychczasowych NDP teflubenzuronu w różnych warzywach owocowych). Dziennik EFSA 2012; 10(3):2633 [27 s.]. doi:10.2903/j.efsa.2012.2633.
ZAŁĄCZNIKI
W załącznikach II i III do rozporządzenia (WE) nr 396/2005 wprowadza się następujące zmiany:
|
1) |
w załączniku II kolumna dotycząca fenarimolu otrzymuje brzmienie: „Pozostałości pestycydów i najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości (mg/kg)
|
|
2) |
w załączniku III wprowadza się następujące zmiany:
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
(1) Pełny wykaz produktów pochodzenia roślinnego i zwierzęcego, do których stosują się NDP, można znaleźć w załączniku I.
(*1) Wskazuje granicę oznaczalności.
(*2) Kombinacja pestycydu-numeru kodu, dla której stosuje się NDP określony w załączniku III część B.”
(2) Pełny wykaz produktów pochodzenia roślinnego i zwierzęcego, do których stosują się NDP, można znaleźć w załączniku I.
(*3) Wskazuje granicę oznaczalności.
(3) Pełny wykaz produktów pochodzenia roślinnego i zwierzęcego, do których stosują się NDP, można znaleźć w załączniku I.
(*4) Wskazuje granicę oznaczalności.
|
28.3.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 93/58 |
ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 319/2014
z dnia 27 marca 2014 r.
w sprawie opłat i honorariów pobieranych przez Europejską Agencję Bezpieczeństwa Lotniczego oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 593/2007
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 216/2008 z dnia 20 lutego 2008 r. w sprawie wspólnych zasad w zakresie lotnictwa cywilnego i utworzenia Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego oraz uchylające dyrektywę Rady 91/670/EWG, rozporządzenie (WE) nr 1592/2002 i dyrektywę 2004/36/WE (1), w szczególności jego art. 64 ust. 1,
po konsultacji z Zarządem Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego,
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
Przychody Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego (zwanej dalej „Agencją”) składają się z wpływów z Unii i z europejskich państw trzecich, będących stroną umów, o których mowa w art. 66 rozporządzenia (WE) nr 216/2008, z opłat wnoszonych przez składających wniosek o certyfikaty i zezwolenia wydawane, utrzymywane i zmieniane przez Agencję, a także z honorariów z tytułu publikacji, rozstrzygania odwołań, kształcenia oraz wszelkich innych usług świadczonych przez Agencję. |
|
(2) |
Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 593/2007 (2) ustanowiono opłaty i honoraria pobierane przez Agencję. Należy jednakże dostosować odpowiednie cenniki, aby zapewnić równowagę między kosztami ponoszonymi przez Agencję w związku z odpowiednimi procedurami certyfikacyjnymi oraz świadczonymi usługami, a także przychodami, które mają pokryć wspomniane koszty. |
|
(3) |
Opłaty i honoraria przewidziane w niniejszym rozporządzeniu powinny być ustalane w sposób przejrzysty, sprawiedliwy i jednolity. |
|
(4) |
Opłaty pobierane przez Agencję nie powinny negatywnie wpływać na konkurencyjność przedmiotowego przemysłu europejskiego. Ponadto powinny opierać się na podstawach w należyty sposób uwzględniających zdolność ponoszenia opłat przez małe przedsiębiorstwa. |
|
(5) |
Choć podstawowym celem Agencji powinno być zapewnienie bezpieczeństwa lotnictwa cywilnego, to – wykonując powierzone jej zadania – powinna ona również w pełni uwzględniać ich efektywność pod względem kosztów. |
|
(6) |
Usytuowanie geograficzne przedsiębiorstw na terytoriach państw członkowskich nie może być czynnikiem dyskryminującym. W związku z tym koszty podróży związane z procedurami certyfikacyjnymi prowadzonymi na rzecz takich przedsiębiorstw powinny być sumowane, a następnie dzielone między wnioskodawców. |
|
(7) |
Niniejsze rozporządzenie przewiduje możliwość pobierania przez Agencję opłat za procedury certyfikacyjne, które nie są wymienione w załączniku do niniejszego rozporządzenia, ale wchodzą w zakres kompetencji wynikających z rozporządzenia (WE) nr 216/2008. |
|
(8) |
Wnioskodawca powinien mieć możliwość zwrócenia się o wycenę finansową szacunkowej kwoty należnej z tytułu procedury certyfikacyjnej lub usługi. Kryteria służące za podstawę określenia tej kwoty powinny być zrozumiałe, jednolite i publiczne. Jeżeli nie jest możliwe dokładne określenie tej kwoty z góry, Agencja powinna ustalić przejrzyste reguły wyliczania kwoty należnej z tytułu procedury certyfikacyjnej lub usługi w trakcie jego/jej realizacji. |
|
(9) |
Należy ustanowić terminy płatności opłat i honorariów pobieranych na mocy niniejszego rozporządzenia. |
|
(10) |
Należy ustanowić odpowiednie środki zaradcze podejmowane w sytuacji niedokonania płatności, takie jak przerwanie rozpatrywania stosownych wniosków, unieważnienie stosownych zatwierdzeń, uniemożliwienie jakiejkolwiek dalszej realizacji procedur certyfikacyjnych lub usług na rzecz danego wnioskodawcy, a także odzyskanie niezapłaconych kwot za pomocą dostępnych środków. |
|
(11) |
Branża powinna mieć zapewnioną dobrą przejrzystość finansową i być w stanie przewidzieć koszty opłat i honorariów, jakie będzie musiała ponieść. Jednocześnie musi być zachowana równowaga między ogólną sumą wydatków poniesionych przez Agencję w celu realizacji procedur certyfikacyjnych i usług a ogólną sumą wpływów z opłat i honorariów przez nią pobieranych. Zgodnie z przepisami ramowego rozporządzenia finansowego (3), opłaty i honoraria powinny być ustalane na takim poziomie, aby unikać deficytu lub znacznego nagromadzenia nadwyżek. Należy zatem wprowadzić obowiązek przeprowadzenia weryfikacji stawek opłat i honorariów w przypadku powtarzającego się występowania znacznego deficytu lub znacznej nadwyżki, na podstawie wyników budżetowych i prognoz Agencji. |
|
(12) |
Przed jakąkolwiek zmianą opłat należy konsultować się z zainteresowanymi stronami. Ponadto Agencja powinna regularnie przedstawiać zainteresowanym stronom informacje o tym, w jaki sposób i na jakiej podstawie obliczane są opłaty. Tego rodzaju informacje powinny dawać zainteresowanym stronom wyobrażenie o kosztach ponoszonych przez Agencję oraz o jej produktywności. |
|
(13) |
Cenniki określone w niniejszym rozporządzeniu powinny być oparte na prognozach Agencji dotyczących nakładu pracy i związanych z nim kosztów. Weryfikacja cenników powinna odbywać się zgodnie procedurą umożliwiającą wprowadzenie zmian bez zbędnej zwłoki na podstawie doświadczeń Agencji wynikających ze stosowania niniejszego rozporządzenia, ciągłego monitorowania zasobów i metod pracy oraz odpowiednich przyrostów wydajności, a także ciągłej oceny potrzeb finansowych. W tym kontekście należy zauważyć, że Agencja będzie zobowiązana, najpóźniej w styczniu 2016 r., do pokrywania – z dochodów pochodzących z opłat i honorariów – składek z tytułu programów emerytalnych jej pracowników finansowanych za pomocą opłat i honorariów Agencji. Opłaty i honoraria będą musiały zostać dostosowane w celu zaspokojenia tej potrzeby finansowej. |
|
(14) |
Koszty związane z usługami świadczonymi przez Agencję w zakresie służb zarządzania ruchem lotniczym i żeglugi powietrznej (ATM/ANS) będą musiały stać się kosztami, które kwalifikują się do finansowania za pomocą honorariów wymaganych od użytkowników służb żeglugi powietrznej zgodnie z art. 6 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 391/2013 (4). |
|
(15) |
Zasadne jest, aby płatność pełnej kwoty honorariów z tytułu odwołania od decyzji Agencji była wstępnym warunkiem dopuszczenia odwołania. |
|
(16) |
Umowy, o których mowa w art. 12 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 216/2008, powinny stanowić podstawę oceny rzeczywistego wkładu pracy w zakresie certyfikacji wyrobów państw trzecich. Zasadniczo proces zatwierdzania przez Agencję certyfikatów wydanych przez państwo trzecie, z którym Unia ma stosowną umowę, jest opisany w tych umowach i powinien powodować inny nakład pracy niż proces wymagany w przypadku działań certyfikacyjnych realizowanych przez Agencję. |
|
(17) |
Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ustanowionego na mocy art. 65 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 216/2008. |
|
(18) |
Należy zatem uchylić rozporządzenie (WE) nr 593/2007, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
ROZDZIAŁ 1
PRZEPISY OGÓLNE
Artykuł 1
Przedmiot
Niniejsze rozporządzenie określa czynności, za które pobierane są opłaty i honoraria, ustanawia kwotę opłat i honorariów oraz sposób ich płatności.
Artykuł 2
Definicje
Do celów niniejszego rozporządzenia zastosowanie mają następujące definicje:
|
a) |
„opłaty” oznaczają kwoty pobierane przez Agencję i płatne przez wnioskodawców z tytułu procedur certyfikacyjnych; |
|
b) |
„honoraria” oznaczają kwoty pobierane przez Agencję i płatne przez wnioskodawców z tytułu usług świadczonych przez Agencję innych niż certyfikacja lub, w przypadku odwołania, od osoby fizycznej lub prawnej wnoszącej odwołanie; |
|
c) |
„procedura certyfikacyjna” oznacza wszelkie działania realizowane przez Agencję bezpośrednio lub pośrednio w celu wydania, utrzymania lub wprowadzenia zmian do certyfikatów określonych w rozporządzeniu (WE) nr 216/2008 i przepisach wykonawczych do niego; |
|
d) |
„usługa” oznacza wszelkie realizowane przez Agencję działania inne niż procedura certyfikacyjna, w tym dostawę towarów; |
|
e) |
„wnioskodawca” oznacza dowolną osobę fizyczną lub prawną zwracającą się o możliwość skorzystania z procedury certyfikacyjnej lub usługi świadczonej przez Agencję. |
Artykuł 3
Ustalanie opłat i honorariów
1. Opłaty i honoraria są wymagane i pobierane wyłącznie przez Agencję zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.
2. Państwa członkowskie nie pobierają opłat za procedury certyfikacyjne, nawet jeśli wykonują je w imieniu Agencji. Agencja zwraca państwom członkowskim koszty poniesione w związku z procedurami certyfikacyjnymi, które wykonują w imieniu Agencji.
3. Opłaty i honoraria są określane i pobierane w euro.
4. Kwoty, o których mowa w częściach I i II załącznika, są corocznie indeksowane wskaźnikiem inflacji zgodnie z metodą określoną w części IV załącznika.
5. W drodze odstępstwa od opłat, o których mowa w załączniku, opłaty za procedury certyfikacyjne realizowane w ramach umowy dwustronnej między Unią Europejską a państwem trzecim mogą podlegać specjalnym postanowieniom określonym w danej umowie dwustronnej.
Artykuł 4
Uiszczanie opłat i honorariów
1. Agencja ustanawia zasady uiszczania opłat i honorariów, określając warunki, zgodnie z którymi Agencja nalicza kwoty z tytułu procedur certyfikacyjnych i usług. Agencja publikuje te zasady na swojej stronie internetowej.
2. Wnioskodawca musi uiścić należną kwotę w całości, łącznie z ewentualnymi opłatami bankowymi związanymi z daną płatnością, w terminie 30 dni kalendarzowych od daty zgłoszenia faktury do wnioskodawcy.
3. W przypadku gdy płatność z tytułu faktury nie została otrzymana przez Agencję z upływem terminu, o którym mowa w ust. 2, Agencja może naliczać odsetki za każdy dzień kalendarzowy opóźnienia.
4. Stopa oprocentowania równa jest stopie stosowanej przez Europejski Bank Centralny w odniesieniu do jego głównych operacji refinansowania, opublikowanej w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, obowiązującej w pierwszym dniu kalendarzowym miesiąca, na który przypada termin płatności, powiększonej o osiem punktów procentowych.
5. Jeżeli Agencja jest w posiadaniu dowodów potwierdzających, że zdolność finansowa wnioskodawcy jest zagrożona, może ona odrzucić wniosek, chyba że wnioskodawca przedstawi gwarancję bankową lub wpłaci wadium.
6. Agencja może odrzucić wniosek, jeżeli wnioskodawca zalega z płatnościami wynikającymi z procedur certyfikacyjnych lub usług zrealizowanych przez Agencję, chyba że wnioskodawca uiści należne niezapłacone kwoty za zrealizowane procedury certyfikacyjne lub usługi.
Artykuł 5
Koszty podróży
1. W przypadku gdy procedura certyfikacyjna lub usługa, o których mowa w części I i części II pkt 1 załącznika, jest realizowana, w całości lub w części, poza terytorium państw członkowskich, wnioskodawca jest zobowiązany pokryć koszty podróży według wzoru:
2. W przypadku usług, o których mowa w części II pkt 2, wnioskodawca uiszcza, niezależnie od położenia geograficznego miejsca realizacji usługi, koszty podróży według wzoru:
3. Na potrzeby wzorów, o których mowa w ust. 1 i 2, stosuje się następujące zasady:
|
d |
= |
należne koszty podróży, |
|
v |
= |
koszty transportu, |
|
a |
= |
określone oficjalnie przez Komisję standardowe stawki „diet” uwzględniających zakwaterowanie, posiłki, przejazdy lokalne w miejscu delegacji i wydatki różne (5), |
|
h1 |
= |
czas podróży (godziny poświęcone przez ekspertów proporcjonalnie do danej podróży) fakturowany zgodnie ze stawką godzinową określoną w części II pkt 1 załącznika, |
|
h2 |
= |
czas podróży (godziny poświęcone przez ekspertów proporcjonalnie do danej podróży) fakturowany zgodnie ze stawką godzinową określoną w części II pkt 2 załącznika, |
|
e |
= |
średnie koszty podróży na terytorium państw członkowskich, obejmujące średnie koszty transportu i średni czas spędzony w środkach transportu na terytorium państw członkowskich, przemnożone przez stawkę godzinową określoną w części II pkt 1 załącznika. Podlega corocznej weryfikacji i indeksacji. |
Artykuł 6
Wycena finansowa
1. Wnioskodawca może zwrócić się o kosztorys finansowy kwot, jakie mają zostać uiszczone.
2. W przypadku gdy wnioskodawca zwraca się o kosztorys finansowy lub jego zmianę, działania zostają zawieszone do czasu przedstawienia stosownej prognozy przez Agencję i jej akceptacji przez wnioskodawcę.
3. Kosztorys finansowy zostaje zmieniony przez Agencję, jeśli okaże się, że dana procedura jest prostsza i szybsza do przeprowadzenia, niż było to przewidziane na początku, lub przeciwnie – gdy jej przeprowadzenie jest bardziej złożone i wymaga więcej czasu, niż można to było przewidzieć.
ROZDZIAŁ II
OPŁATY
Artykuł 7
Przepisy ogólne dotyczące uiszczania opłat
1. Procedura certyfikacyjna jest uzależniona od uprzedniego uiszczenia całości należnej opłaty, chyba że Agencja postanowi inaczej po należytym uwzględnieniu ryzyka finansowego. Agencja może zafakturować opłatę jednorazowo po otrzymaniu wniosku lub w momencie rozpoczęcia się rocznego okresu bądź okresu nadzoru.
2. Opłata za daną procedurę certyfikacyjną uiszczana przez wnioskodawcę obejmuje:
|
a) |
opłatę zryczałtowaną określoną w części I załącznika; lub |
|
b) |
opłatę zmienną. |
3. Opłatę zmienną, o której mowa w ust. 2 lit. b), ustala się poprzez pomnożenie rzeczywistej liczby przepracowanych godzin przez stawkę godzinową określoną w części II pkt 1 załącznika.
4. Od momentu rozpoczęcia stosowania przyszłych rozporządzeń odnoszących się do procedur certyfikacyjnych przeprowadzanych przez Agencję zgodnie z odpowiednimi przepisami zawartymi w rozporządzeniu (WE) nr 216/2008, Agencja może pobierać opłaty według części II pkt 1 załącznika z tytułu procedur certyfikacyjnych innych niż te, o których mowa w załączniku, do czasu, gdy możliwe będzie włączenie przedmiotowych przepisów dotyczących odpowiednich opłat, jakie mają być pobierane przez Agencję, do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 8
Okresy płatności
1. Opłaty, które określono w tabelach 1–4 w części I załącznika, są pobierane za wniosek i za okres 12 miesięcy. W odniesieniu do okresu po upływie pierwszych 12 miesięcy opłaty wynoszą 1/365 część odpowiedniej opłaty rocznej za kolejny dzień.
2. Opłaty, które określono w tabeli 5 w części I załącznika, są pobierane za wniosek.
3. Opłaty, które określono w tabeli 6 w części I załącznika, są pobierane za okres 12 miesięcy.
4. Opłaty odnoszące się do organizacji, o których mowa w tabelach 7–11 w części I załącznika, są pobierane w następujący sposób:
|
a) |
opłaty za zatwierdzenie pobiera się za wniosek; |
|
b) |
opłaty za sprawowanie nadzoru pobiera się za okres 12 miesięcy; |
|
c) |
wszelkie zmiany dotyczące organizacji, które mają wpływ na jej zatwierdzenie, skutkują ponownym wyliczeniem opłaty należnej za sprawowanie nadzoru w okresie kolejnych 12 miesięcy. |
Artykuł 9
Zakończenie rozpatrywania wniosku
1. Wniosek może zostać odrzucony, jeżeli opłaty należne za procedurę certyfikacyjną nie zostały otrzymane z upływem terminu przewidzianego w art. 4 ust. 2 oraz po skonsultowaniu się przez Agencję z wnioskodawcą.
2. Kwota stanowiąca saldo wszelkich należnych opłat, obliczona na podstawie stawek godzinowych za bieżący okres dwunastu miesięcy, ale nieprzekraczająca wysokości stosownej opłaty zryczałtowanej, jest wymagalna w całości w momencie zaprzestania przez Agencję pracy nad procedurą certyfikacyjną, wraz z kosztami podróży i wszelkimi pozostałymi należnymi kwotami, w następujących przypadkach:
|
a) |
jeżeli Agencja odrzuca wniosek; lub |
|
b) |
procedura certyfikacyjna musi zostać zakończona przez Agencję, ponieważ wnioskodawca:
|
3. Jeśli na prośbę wnioskodawcy Agencja ponownie wszczyna uprzednio wstrzymaną procedurę certyfikacyjną, pobiera ona nową opłatę, niezależnie od opłat uiszczonych już z tytułu wstrzymanych procedur.
Artykuł 10
Zawieszenie lub cofnięcie certyfikatu
1. Jeżeli nieuregulowane opłaty nie zostały otrzymane z upływem terminu przewidzianego w art. 4 ust. 2, Agencja może zawiesić lub cofnąć odpowiedni certyfikat po skonsultowaniu się z wnioskodawcą.
2. Jeżeli Agencja zawiesza certyfikat z powodu nieuiszczenia opłaty rocznej lub opłaty za sprawowanie nadzoru bądź niespełnienia przez wnioskodawcę stosownych wymagań, odpowiedni okres rozliczeniowy kontynuuje swój bieg, a wnioskodawca musi zapłacić za okres zawieszenia.
3. Jeśli Agencja cofa certyfikat, kwota stanowiąca saldo należnych opłat, obliczona na podstawie stawek godzinowych za bieżący okres dwunastu miesięcy, ale nieprzekraczająca wysokości stosownej opłaty zryczałtowanej, jest wymagalna w całości wraz z wszelkimi pozostałymi należnymi kwotami w danym momencie.
Artykuł 11
Zwrot lub przekazanie certyfikatów
Jeśli posiadacz certyfikatu zwraca lub przekazuje odpowiedni certyfikat, kwota stanowiąca saldo wszelkich należnych opłat, obliczona na podstawie stawek godzinowych za bieżący okres dwunastu miesięcy, ale nieprzekraczająca wysokości stosownej opłaty zryczałtowanej, jest wymagalna w całości z dniem, w którym zwrot lub przekazanie staje się skuteczny(-e), wraz z kosztami podróży i wszelkimi pozostałymi należnymi kwotami w danym momencie.
Artykuł 12
Procedura certyfikacyjna na zasadzie wyjątku
Opłata pobierana jest wyjątkowo w podwyższonej wysokości w celu pokrycia wszystkich kosztów poniesionych przez Agencję w związku ze szczególnym żądaniem wnioskodawcy, jeżeli ze względu na to żądanie procedurę certyfikacyjną przeprowadza się na zasadzie wyjątku w następujący sposób:
|
a) |
przydziela się kategorie personelu, które nie byłyby normalnie przydzielone przez Agencję, gdyby postępowała ona według swoich standardowych procedur; lub |
|
b) |
przydziela się taką liczbę członków personelu, dzięki której procedura jest realizowana szybciej niż według standardowych procedur Agencji. |
ROZDZIAŁ III
HONORARIA
Artykuł 13
Honoraria
1. Wysokość honorariów pobieranych przez Agencję za usługi wymienione w wykazie w części II pkt 1 załącznika jest równa rzeczywistym kosztom świadczonych usług. W związku z tym czas poświęcony przez Agencję jest fakturowany według stawki godzinowej określonej w przedmiotowym wykazie.
2. Wysokość honorariów pobieranych przez Agencję za usługi inne niż wymienione w części II pkt 1 załącznika jest równa rzeczywistym kosztom świadczonych usług. W związku z tym czas poświęcony przez Agencję na świadczenie usługi jest fakturowany według stawki godzinowej określonej w części II pkt 2 załącznika.
3. Koszty, jakie Agencja może ponieść w celu świadczenia określonych usług, które nie mogą być odpowiednio ustalone i naliczane według stawki godzinowej, oblicza się zgodnie z wewnętrznymi procedurami administracyjnymi.
Artykuł 14
Moment pobierania honorariów
O ile Agencja nie postanowi inaczej, po należytym uwzględnieniu ryzyka finansowego, honoraria są pobierane przed zrealizowaniem danej usługi.
ROZDZIAŁ IV
ODWOŁANIA
Artykuł 15
Rozpatrywanie odwołań
1. Za rozpatrzenie odwołania wniesionego zgodnie z art. 44 rozporządzenia (WE) nr 216/2008 pobiera się honoraria. Kwoty honorariów wylicza się zgodnie z metodą określoną w części III załącznika. Odwołanie jest dopuszczalne wyłącznie, jeżeli honorarium z tytułu odwołania zostało uiszczone w terminie, o którym mowa w ust. 3.
2. Osoba prawna wnosząca odwołanie przedkłada Agencji podpisane przez upoważnionego pracownika zaświadczenie określające obroty wnoszącego odwołanie. Zaświadczenie to składa się wraz z odwołaniem.
3. Honoraria z tytułu odwołania są uiszczane zgodnie ze stosowną procedurą ustanowioną przez Agencję, w terminie 60 dni kalendarzowych od dnia, w którym złożono odwołanie w Agencji.
4. Jeżeli odwołanie rozstrzygane jest na korzyść wnoszącego odwołanie, honoraria uiszczone z tytułu odwołania zostają zwrócone przez Agencję.
ROZDZIAŁ V
PROCEDURY AGENCJI
Artykuł 16
Przepisy ogólne
1. Agencja dokonuje rozróżnienia przychodów i wydatków, które wynikają z realizowanych procedur certyfikacyjnych i usług.
W celu rozróżnienia przychodów i wydatków przewidzianych w akapicie pierwszym:
|
a) |
opłaty i honoraria pobierane przez Agencję są lokowane na oddzielnym rachunku i stanowią przedmiot oddzielnej księgowości; |
|
b) |
Agencja ustala i stosuje księgowość analityczną przychodów i wydatków. |
2. Opłaty i honoraria są uwzględniane w całościowym tymczasowym preliminarzu, który sporządzany jest na początku każdego roku budżetowego. Preliminarz ten opracowuje się na podstawie wcześniejszych wyników finansowych Agencji, przewidywanego stanu wydatków i przychodów oraz prognozowanego planu pracy Agencji.
3. Jeżeli na koniec roku budżetowego ogólne przychody z tytułu opłat, stanowiące dochody przeznaczone na określony cel zgodnie z art. 64 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 216/2008, przekraczają całkowity koszt procedur certyfikacyjnych, nadwyżkę wykorzystuje się do finansowania procedur certyfikacyjnych zgodnie z art. 19 ust. 1 lit. a) rozporządzenia finansowego Agencji.
Artykuł 17
Ocena i rewizja
1. Agencja przedstawia co roku Komisji, Zarządowi i organowi doradczemu złożonemu z zainteresowanych stron, ustanowionemu zgodnie z art. 33 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 216/2008, informacje o składnikach będących podstawą do określania wysokości opłat. Informacje te powinny w szczególności obejmować podział kosztów w poprzednich i następnych latach.
2. Załącznik do niniejszego rozporządzenia poddawany jest przez Agencję okresowym przeglądom, tak aby zapewnić należyte uwzględnienie istotnych informacji związanych z głównymi założeniami dotyczącymi prognozowanych przychodów i wydatków Agencji w kwotach opłat i honorariów pobieranych przez Agencję.
W razie konieczności niniejsze rozporządzenie może zostać zrewidowane, przy czym rewizja ma miejsce najpóźniej pięć lat po jego wejściu w życie. W razie konieczności wprowadza się zmiany w rozporządzeniu, biorąc pod uwagę w szczególności dochody Agencji i odpowiednie koszty.
3. Agencja konsultuje się z organem doradczym złożonym z zainteresowanych stron, o których mowa w ust. 1, przed wydaniem opinii w sprawie jakichkolwiek proponowanych zmian w kwotach, o których mowa w załączniku. Podczas tych konsultacji Agencja przedstawia uzasadnienie proponowanych zmian.
ROZDZIAŁ VI
PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE
Artykuł 18
Uchylenie
Rozporządzenie (WE) nr 593/2007 traci moc.
Artykuł 19
Przepisy przejściowe
1. Niniejsze rozporządzenie stosuje się w następujący sposób:
|
a) |
opłaty za wniosek określone w częściach I i II załącznika mają zastosowanie do wszelkich wniosków, które zostały złożone po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia; |
|
b) |
opłata roczna oraz opłata za sprawowanie nadzoru, określone w tabelach 1–4 oraz tabelach 6–12 w części I załącznika, mają zastosowanie do wszelkich będących w toku procedur certyfikacyjnych, począwszy od kolejnej raty rocznej należnej po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia; |
|
c) |
stawki godzinowe określone w części II załącznika mają zastosowanie od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia do wszelkich będących w toku procedur wyliczanych według stawek godzinowych; |
|
d) |
indeksacji, o której mowa w art. 3 ust. 4, dokonuje się każdego roku w dniu 1 stycznia po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia, począwszy od stycznia 2015 r. |
2. Niezależnie od przepisów art. 18, rozporządzenia wykonawcze (WE) nr 488/2005 (6) oraz (WE) nr 593/2007 mają nadal zastosowanie do wszelkich opłat i honorariów, które nie wchodzą w zakres stosowania niniejszego rozporządzenia, jak opisano w art. 20.
Artykuł 20
Wejście w życie
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 27 marca 2014 r.
W imieniu Komisji
José Manuel BARROSO
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 79 z 19.3.2008, s. 1.
(2) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 593/2007 z dnia 31 maja 2007 r. w sprawie opłat i honorariów pobieranych przez Europejską Agencję Bezpieczeństwa Lotniczego (Dz.U. L 140 z 1.6.2007, s. 3).
(3) Projekt rozporządzenia delegowanego Komisji w sprawie ramowego rozporządzenia finansowego dla organów, o których mowa w art. 208 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylającego rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002, które ma wejść w życie z dniem 1 stycznia 2014 r.
(4) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 391/2013 z dnia 3 maja 2013 r. ustanawiające wspólny system opłat za korzystanie ze służb żeglugi powietrznej (Dz.U. L 128 z 9.5.2013, s. 31).
(5) Zob. „Aktualne dzienne stawki diet” podane na stronie internetowej Komisji: EuropeAid (http://ec.europa.eu/europeaid/work/procedures/implementation/per_diems/index_en.htm), ostatnia aktualizacja: 5 lipca 2013 r.
(6) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 488/2005 z dnia 21 marca 2005 r. dotyczące honorariów i opłat pobieranych przez Europejską Agencję Bezpieczeństwa Lotniczego (Dz.U. L 81 z 30.3.2005, s. 7).
ZAŁĄCZNIK
SPIS TREŚCI
|
Część I: |
Procedury, w odniesieniu do których stosuje się opłaty zryczałtowane |
|
Część II: |
Procedury, w odniesieniu do których stosuje się stawki godzinowe |
|
Część III: |
Honoraria z tytułu odwołań |
|
Część IV: |
Roczny wskaźnik inflacji |
|
Część V: |
Nota wyjaśniająca |
CZĘŚĆ I
Procedury, w odniesieniu do których stosuje się opłaty zryczałtowane
Tabela 1
Certyfikaty typu i ograniczone certyfikaty typu
(o których mowa w podczęściach B i O w sekcji A załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 748/2012) (1)
|
|
Opłata zryczałtowana (EUR) |
|
Stałopłaty |
|
|
powyżej 150 000 kg |
1 785 000 |
|
powyżej 50 000 kg do 150 000 kg |
1 530 000 |
|
powyżej 22 000 kg do 50 000 kg |
510 000 |
|
powyżej 5 700 kg do 22 000 kg (w tym statki powietrzne o wysokich osiągach) |
382 500 |
|
powyżej 2 000 kg do 5 700 kg (z wyjątkiem statków powietrznych o wysokich osiągach) |
263 800 |
|
do 2 000 kg (z wyjątkiem statków powietrznych o wysokich osiągach) |
13 940 |
|
bardzo lekkie samoloty, motoszybowce, szybowce |
6 970 |
|
lekkie samoloty sportowe |
5 230 |
|
Wiropłaty |
|
|
duże |
464 000 |
|
średnie |
185 600 |
|
małe |
23 240 |
|
bardzo lekkie wiropłaty |
23 240 |
|
Inne |
|
|
balony |
6 970 |
|
sterowce duże |
38 630 |
|
sterowce średnie |
15 450 |
|
sterowce małe |
7 730 |
|
Napęd |
|
|
silniki turbinowe o startowej sile ciągu powyżej 25 KN lub o mocy startowej powyżej 2 000 kW |
395 000 |
|
silniki turbinowe o startowej sile ciągu powyżej 25 KN lub o mocy startowej do 2 000 kW |
263 300 |
|
silniki nieturbinowe |
34 860 |
|
silniki CS-22.H, CS-VLR App. B |
17 430 |
|
napęd śmigłowy do statków powietrznych o maksymalnej masie startowej powyżej 5 700 kg |
11 910 |
|
napęd śmigłowy do statków powietrznych o maksymalnej masie startowej do 5 700 kg |
3 400 |
|
napęd śmigłowy klasy CS-22J |
1 700 |
|
Części i akcesoria |
|
|
wartość powyżej 20 000 EUR |
8 780 |
|
wartość od 2 000 EUR do 20 000 EUR |
5 020 |
|
wartość poniżej 2 000 EUR |
2 910 |
|
pomocniczy zespół silnikowy (APU) |
208 800 |
Tabela 2
Pochodne – certyfikaty typu i ograniczone certyfikaty typu
|
|
Opłata zryczałtowana (2) (EUR) |
|
Stałopłaty |
|
|
powyżej 150 000 kg |
614 100 |
|
powyżej 50 000 kg do 150 000 kg |
368 500 |
|
powyżej 22 000 kg do 50 000 kg |
245 600 |
|
powyżej 5 700 kg do 22 000 kg (w tym statki powietrzne o wysokich osiągach) |
196 500 |
|
powyżej 2 000 kg do 5 700 kg (z wyjątkiem statków powietrznych o wysokich osiągach) |
93 000 |
|
do 2 000 kg (z wyjątkiem statków powietrznych o wysokich osiągach) |
3 250 |
|
bardzo lekkie samoloty, motoszybowce, szybowce |
2 790 |
|
lekkie samoloty sportowe |
2 090 |
|
Wiropłaty |
|
|
duże |
185 600 |
|
średnie |
116 000 |
|
małe |
11 600 |
|
bardzo lekkie wiropłaty |
6 970 |
|
Inne |
|
|
balony |
2 790 |
|
sterowce duże |
23 200 |
|
sterowce średnie |
9 280 |
|
sterowce małe |
4 640 |
|
Napęd |
|
|
silniki turbinowe o startowej sile ciągu powyżej 25 KN lub o mocy startowej powyżej 2 000 kW |
80 800 |
|
silniki turbinowe o startowej sile ciągu powyżej 25 KN lub o mocy startowej do 2 000 kW |
69 600 |
|
silniki nieturbinowe |
11 620 |
|
silniki CS-22.H, CS-VLR App. B |
5 810 |
|
napęd śmigłowy do statków powietrznych o maksymalnej masie startowej powyżej 5 700 kg |
2 910 |
|
napęd śmigłowy do statków powietrznych o maksymalnej masie startowej do 5 700 kg |
890 |
|
napęd śmigłowy klasy CS-22J |
450 |
|
Części i akcesoria |
|
|
wartość powyżej 20 000 EUR |
|
|
wartość od 2 000 EUR do 20 000 EUR |
|
|
wartość poniżej 2 000 EUR |
|
|
pomocniczy zespół silnikowy (APU) |
53 900 |
Tabela 3
Uzupełniające certyfikaty typu
(o których mowa w podczęści E w sekcji A załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 748/2012)
|
|
Opłata zryczałtowana (3) (EUR) |
||
|
|
Skomplikowane |
Standardowe |
Proste |
|
Stałopłaty |
|||
|
powyżej 150 000 kg |
60 200 |
12 850 |
3 660 |
|
powyżej 50 000 kg do 150 000 kg |
36 130 |
10 280 |
2 880 |
|
powyżej 22 000 kg do 50 000 kg |
24 090 |
7 710 |
2 620 |
|
powyżej 5 700 kg do 22 000 kg (w tym statki powietrzne o wysokich osiągach) |
14 450 |
5 140 |
2 620 |
|
powyżej 2 000 kg do 5 700 kg (z wyjątkiem statków powietrznych o wysokich osiągach) |
4 420 |
2 030 |
1 020 |
|
do 2 000 kg (z wyjątkiem statków powietrznych o wysokich osiągach) |
1 860 |
1 160 |
580 |
|
bardzo lekkie samoloty, motoszybowce, szybowce |
290 |
290 |
290 |
|
lekkie samoloty sportowe |
220 |
220 |
220 |
|
Wiropłaty |
|||
|
duże |
46 400 |
6 960 |
2 320 |
|
średnie |
23 200 |
4 640 |
1 860 |
|
małe |
9 280 |
3 480 |
1 160 |
|
bardzo lekkie wiropłaty |
1 050 |
460 |
290 |
|
Inne |
|||
|
balony |
990 |
460 |
290 |
|
sterowce duże |
11 600 |
9 280 |
4 640 |
|
sterowce średnie |
4 640 |
3 710 |
1 860 |
|
sterowce małe |
2 320 |
1 860 |
930 |
|
Napęd |
|||
|
silniki turbinowe o startowej sile ciągu powyżej 25 KN lub o mocy startowej powyżej 2 000 kW |
11 600 |
6 960 |
4 640 |
|
silniki turbinowe o startowej sile ciągu powyżej 25 KN lub o mocy startowej do 2 000 kW |
6 960 |
5 460 |
3 640 |
|
silniki nieturbinowe |
3 250 |
1 450 |
730 |
|
silniki CS-22.H, CS-VLR App. B |
1 630 |
730 |
350 |
|
napęd śmigłowy do statków powietrznych o maksymalnej masie startowej powyżej 5 700 kg |
2 320 |
1 160 |
580 |
|
napęd śmigłowy do statków powietrznych o maksymalnej masie startowej do 5 700 kg |
1 740 |
870 |
440 |
|
napęd śmigłowy klasy CS-22J |
870 |
440 |
220 |
|
Części i akcesoria |
|||
|
wartość powyżej 20 000 EUR |
|
|
|
|
wartość od 2 000 EUR do 20 000 EUR |
|
|
|
|
wartość poniżej 2 000 EUR |
|
|
|
|
Pomocniczy zespół silnikowy (APU) |
6 960 |
4 640 |
2 320 |
Tabela 4
Poważne zmiany i poważne naprawy
(o których mowa w podczęściach D i M w sekcji A załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 748/2012)
|
|
Opłata zryczałtowana (4) (EUR) |
||
|
|
Skomplikowane |
Standardowe |
Proste |
|
Stałopłaty |
|||
|
powyżej 150 000 kg |
50 800 |
9 330 |
3 330 |
|
powyżej 50 000 kg do 150 000 kg |
25 420 |
7 000 |
2 140 |
|
powyżej 22 000 kg do 50 000 kg |
20 340 |
4 670 |
1 670 |
|
powyżej 5 700 kg do 22 000 kg (w tym statki powietrzne o wysokich osiągach) |
12 710 |
2 330 |
1 670 |
|
powyżej 2 000 kg do 5 700 kg (z wyjątkiem statków powietrznych o wysokich osiągach) |
3 490 |
1 630 |
810 |
|
do 2 000 kg (z wyjątkiem statków powietrznych o wysokich osiągach) |
1 280 |
580 |
290 |
|
bardzo lekkie samoloty, motoszybowce, szybowce |
290 |
290 |
290 |
|
lekkie samoloty sportowe |
220 |
220 |
220 |
|
Wiropłaty |
|||
|
duże |
34 800 |
6 960 |
2 320 |
|
średnie |
18 560 |
4 640 |
1 620 |
|
małe |
7 430 |
3 480 |
930 |
|
bardzo lekkie wiropłaty |
990 |
460 |
290 |
|
Inne |
|||
|
balony |
990 |
460 |
290 |
|
sterowce duże |
9 280 |
6 960 |
4 640 |
|
sterowce średnie |
3 710 |
2 780 |
1 860 |
|
sterowce małe |
1 860 |
1 390 |
930 |
|
Napęd |
|||
|
silniki turbinowe o startowej sile ciągu powyżej 25 KN lub o mocy startowej powyżej 2 000 kW |
6 410 |
2 360 |
1 420 |
|
silniki turbinowe o startowej sile ciągu powyżej 25 KN lub o mocy startowej do 2 000 kW |
3 480 |
1 180 |
710 |
|
silniki nieturbinowe |
1 510 |
700 |
350 |
|
silniki CS-22.H, CS-VLR App. B |
700 |
350 |
290 |
|
napęd śmigłowy do statków powietrznych o maksymalnej masie startowej powyżej 5 700 kg |
1 250 |
290 |
290 |
|
napęd śmigłowy do statków powietrznych o maksymalnej masie startowej do 5 700 kg |
940 |
290 |
290 |
|
napęd śmigłowy klasy CS-22J |
470 |
150 |
150 |
|
Części i akcesoria |
|||
|
wartość powyżej 20 000 EUR |
|
|
|
|
wartość od 2 000 EUR do 20 000 EUR |
|
|
|
|
wartość poniżej 2 000 EUR |
|
|
|
|
pomocniczy zespół silnikowy (APU) |
3 480 |
1 160 |
700 |
Tabela 5
Drobne zmiany i drobne naprawy
(o których mowa w podczęściach D i M w sekcji A załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 748/2012)
|
|
Opłata zryczałtowana (5) (EUR) |
|
Stałopłaty |
|
|
powyżej 150 000 kg |
890 |
|
powyżej 50 000 kg do 150 000 kg |
890 |
|
powyżej 22 000 kg do 50 000 kg |
890 |
|
powyżej 5 700 kg do 22 000 kg (w tym statki powietrzne o wysokich osiągach) |
890 |
|
powyżej 2 000 kg do 5 700 kg (z wyjątkiem statków powietrznych o wysokich osiągach) |
290 |
|
do 2 000 kg (z wyjątkiem statków powietrznych o wysokich osiągach) |
290 |
|
bardzo lekkie samoloty, motoszybowce, szybowce |
290 |
|
lekkie samoloty sportowe |
220 |
|
Wiropłaty |
|
|
duże |
460 |
|
średnie |
460 |
|
małe |
460 |
|
bardzo lekkie wiropłaty |
290 |
|
Inne |
|
|
balony |
290 |
|
sterowce duże |
810 |
|
sterowce średnie |
460 |
|
sterowce małe |
460 |
|
Napęd |
|
|
silniki turbinowe o startowej sile ciągu powyżej 25 KN lub o mocy startowej powyżej 2 000 kW |
600 |
|
silniki turbinowe o startowej sile ciągu powyżej 25 KN lub o mocy startowej do 2 000 kW |
600 |
|
silniki nieturbinowe |
290 |
|
silniki CS-22.H, CS-VLR App. B |
290 |
|
napęd śmigłowy do statków powietrznych o maksymalnej masie startowej powyżej 5 700 kg |
290 |
|
napęd śmigłowy do statków powietrznych o maksymalnej masie startowej do 5 700 kg |
290 |
|
napęd śmigłowy klasy CS-22J |
150 |
|
Części i akcesoria |
|
|
wartość powyżej 20 000 EUR |
|
|
wartość od 2 000 EUR do 20 000 EUR |
|
|
wartość poniżej 2 000 EUR |
|
|
pomocniczy zespół silnikowy (APU) |
460 |
Tabela 6
Opłata roczna dla posiadaczy certyfikatów typu i ograniczonych certyfikatów typu EASA oraz innych certyfikatów typu akceptowanych na mocy rozporządzenia (WE) nr 216/2008
(o których mowa w podczęściach B i O w sekcji A załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 748/2012)
|
|
||
|
|
Konstrukcja z UE |
Konstrukcja spoza UE |
|
Stałopłaty |
||
|
powyżej 150 000 kg |
1 078 000 |
385 400 |
|
powyżej 50 000 kg do 150 000 kg |
852 900 |
252 600 |
|
powyżej 22 000 kg do 50 000 kg |
257 000 |
96 300 |
|
powyżej 5 700 kg do 22 000 kg (w tym statki powietrzne o wysokich osiągach) |
42 010 |
14 270 |
|
powyżej 2 000 kg do 5 700 kg (z wyjątkiem statków powietrznych o wysokich osiągach) |
4 650 |
1 630 |
|
do 2 000 kg (z wyjątkiem statków powietrznych o wysokich osiągach) |
2 320 |
780 |
|
bardzo lekkie samoloty, motoszybowce, szybowce |
1 050 |
350 |
|
lekkie samoloty sportowe |
780 |
260 |
|
Wiropłaty |
||
|
duże |
105 600 |
33 780 |
|
średnie |
52 800 |
18 610 |
|
małe |
20 880 |
7 710 |
|
bardzo lekkie wiropłaty |
3 490 |
1 160 |
|
Inne |
||
|
balony |
1 050 |
350 |
|
sterowce duże |
3 480 |
1 160 |
|
sterowce średnie |
2 320 |
770 |
|
sterowce małe |
1 860 |
620 |
|
Napęd |
||
|
silniki turbinowe o startowej sile ciągu powyżej 25 KN lub o mocy startowej powyżej 2 000 kW |
107 100 |
31 870 |
|
silniki turbinowe o startowej sile ciągu powyżej 25 KN lub o mocy startowej do 2 000 kW |
53 550 |
26 650 |
|
silniki nieturbinowe |
1 160 |
410 |
|
silniki CS-22.H, CS-VLR App. B |
580 |
290 |
|
napęd śmigłowy do statków powietrznych o maksymalnej masie startowej powyżej 5 700 kg |
870 |
290 |
|
napęd śmigłowy do statków powietrznych o maksymalnej masie startowej do 5 700 kg |
440 |
150 |
|
napęd śmigłowy klasy CS-22J |
220 |
70 |
|
Części i akcesoria |
||
|
wartość powyżej 20 000 EUR |
4 500 |
1 500 |
|
wartość od 2 000 EUR do 20 000 EUR |
2 250 |
750 |
|
wartość poniżej 2 000 EUR |
1 130 |
540 |
|
pomocniczy zespół silnikowy (APU) |
85 000 |
26 000 |
Tabela 7 A
Zatwierdzanie organizacji projektujących (DOA)
(o którym mowa w podczęści J w sekcji A załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 748/2012)
|
(w EUR) |
|||||
|
Opłata za zatwierdzenie |
|||||
|
|
DOA 1A |
DOA 1B DOA 2A |
DOA 1C DOA 2B DOA 3A |
DOA 2C DOA 3B |
DOA 3C |
|
Zaangażowani pracownicy – mniej niż 10 |
13 600 |
10 700 |
8 000 |
5 400 |
4 180 |
|
od 10 do 49 |
38 250 |
27 320 |
16 390 |
10 930 |
|
|
od 50 do 399 |
109 300 |
82 000 |
54 600 |
41 830 |
|
|
od 400 do 999 |
218 600 |
163 900 |
136 600 |
115 000 |
|
|
od 1 000 do 2 499 |
437 200 |
|
|
|
|
|
od 2 500 do 5 000 |
655 700 |
|
|
|
|
|
powyżej 5 000 |
3 643 000 |
|
|
|
|
|
Opłata za sprawowanie nadzoru |
|||||
|
Zaangażowani pracownicy – mniej niż 10 |
6 800 |
5 350 |
4 000 |
2 700 |
2 090 |
|
od 10 do 49 |
19 130 |
13 660 |
8 200 |
5 460 |
|
|
od 50 do 399 |
54 600 |
40 980 |
27 320 |
21 860 |
|
|
od 400 do 999 |
109 300 |
82 000 |
68 300 |
60 100 |
|
|
od 1 000 do 2 499 |
218 600 |
|
|
|
|
|
od 2 500 do 5 000 |
327 900 |
|
|
|
|
|
powyżej 5 000 |
1 822 000 |
|
|
|
|
Tabela 7 B
Alternatywne procedury zatwierdzania organizacji projektujących
(o których mowa w podczęści J w sekcji A załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 748/2012)
|
(w EUR) |
||
|
Kategoria |
Opis |
Alternatywna procedura zatwierdzania organizacji projektującej |
|
1A |
Certyfikat typu |
7 500 |
|
1B |
Certyfikacja typu – wyłącznie ciągła zdatność do lotu |
3 000 |
|
2A |
Uzupełniające certyfikaty typu (STC) i/lub poważne naprawy |
6 000 |
|
2B |
(STC) i/lub poważne naprawy – wyłącznie ciągła zdatność do lotu |
2 500 |
|
3A |
ETSOA |
6 000 |
|
3B |
ETSOA – wyłącznie ciągła zdatność do lotu |
3 000 |
Tabela 8
Zatwierdzanie organizacji produkujących
(o którym mowa w podczęści G w sekcji A załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 748/2012)
|
(w EUR) |
||
|
|
Opłata za zatwierdzenie |
Opłata za sprawowanie nadzoru |
|
Obrót (9) poniżej 1 miliona euro |
10 460 |
7 550 |
|
od 1 000 000 do 4 999 999 |
58 000 |
36 790 |
|
od 5 000 000 do 9 999 999 |
206 400 |
49 050 |
|
od 10 000 000 do 49 999 999 |
309 600 |
73 600 |
|
od 50 000 000 do 99 999 999 |
358 000 |
174 000 |
|
od 100 000 000 do 499 999 999 |
417 600 |
232 000 |
|
od 500 000 000 do 999 999 999 |
732 100 |
464 000 |
|
powyżej 999 999 999 |
2 784 000 |
2 207 000 |
Tabela 9
Zatwierdzanie instytucji obsługi technicznej
(o którym mowa w załączniku I podsekcja F i załączniku II do rozporządzenia Komisji (WE) nr 2042/2003) (10)
|
(w EUR) |
||
|
|
Opłata za zatwierdzenie (11) |
Opłata za sprawowanie nadzoru (11) |
|
Zaangażowani pracownicy – mniej niż 5 |
3 490 |
2 670 |
|
od 5 do 9 |
5 810 |
4 650 |
|
od 10 do 49 |
15 000 |
12 000 |
|
od 50 do 99 |
24 000 |
24 000 |
|
od 100 do 499 |
32 080 |
32 080 |
|
od 500 do 999 |
44 300 |
44 300 |
|
powyżej 999 |
62 200 |
62 200 |
|
Ocena techniczna |
Opłata zryczałtowana, zależna od oceny technicznej (12) |
Opłata zryczałtowana, zależna od oceny technicznej (12) |
|
A 1 |
12 780 |
12 780 |
|
A 2 |
2 910 |
2 910 |
|
A 3 |
5 810 |
5 810 |
|
A 4 |
580 |
580 |
|
B 1 |
5 810 |
5 810 |
|
B 2 |
2 910 |
2 910 |
|
B 3 |
580 |
580 |
|
C |
580 |
580 |
Tabela 10
Zatwierdzanie organizacji szkolących w zakresie obsługi technicznej
(o którym mowa w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 2042/2003)
|
|
Opłata za zatwierdzenie (EUR) |
Opłata za sprawowanie nadzoru (EUR) |
|
Zaangażowani pracownicy – mniej niż 5 |
3 490 |
2 670 |
|
od 5 do 9 |
9 880 |
7 670 |
|
od 10 do 49 |
21 260 |
19 660 |
|
od 50 do 99 |
41 310 |
32 730 |
|
powyżej 99 |
54 400 |
50 000 |
|
|
||
|
Opłata za drugi obiekt i kolejny dodatkowy obiekt |
3 330 |
2 500 |
|
Opłata za drugi kurs szkoleniowy i kolejny dodatkowy kurs szkoleniowy |
3 330 |
|
|
Opłata za zatwierdzenie kursu szkoleniowego |
|
3 330 |
Tabela 11
Zatwierdzanie organizacji zarządzających ciągłą zdatnością do lotu
(o którym mowa w części M podsekcja G załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 2042/2003)
|
|
Opłata zryczałtowana (13) (EUR) |
|
Opłata za zatwierdzenie |
50 000 |
|
Opłata za sprawowanie nadzoru |
50 000 |
|
Ocena techniczna |
Opłata zryczałtowana, zależna od oceny technicznej (14) (EUR) – Pierwotne zatwierdzenie |
Opłata zryczałtowana, zależna od oceny technicznej (14) (EUR) – Nadzór |
|
A1 = samoloty powyżej 5,7 tony |
12 500 |
12 500 |
|
A2 = samoloty poniżej 5,7 tony |
6 250 |
6 250 |
|
A3 = śmigłowce |
6 250 |
6 250 |
|
A4: wszystkie pozostałe |
6 250 |
6 250 |
Tabela 12
Akceptowanie zatwierdzeń równoważnych zatwierdzeniom uzyskanym na mocy przepisów części 145 i części 147 zgodnie z odpowiednimi porozumieniami dwustronnymi:
|
(w EUR) |
|
|
Nowe zatwierdzenia, za wniosek oraz za okres pierwszych 12 miesięcy |
1 700 |
|
Kontynuacja dotychczasowych zatwierdzeń, za okres 12 miesięcy |
850 |
CZĘŚĆ II
Procedury certyfikacyjne lub usługi, w odniesieniu do których stosuje się stawki godzinowe
1. Stawka godzinowa
|
Stosowana stawka godzinowa [w EUR/h] |
233 (*1) |
|
Stawki godzinowe w zależności od danej procedury (15): |
|
|
Produkcja bez zatwierdzenia |
rzeczywista liczba godzin |
|
Alternatywne sposoby potwierdzania zgodności z dyrektywą dotyczącą zdatności do lotu |
rzeczywista liczba godzin |
|
Pomoc w zatwierdzaniu (akceptowanie certyfikatów EASA przez organy zewnętrzne) |
rzeczywista liczba godzin |
|
Zatwierdzanie sprawozdań rady kontroli obsługi technicznej (Maintenance Review Board) przez EASA |
rzeczywista liczba godzin |
|
Przekazanie certyfikatów |
rzeczywista liczba godzin |
|
Certyfikat dla zatwierdzonej organizacji szkolenia |
rzeczywista liczba godzin |
|
Certyfikat dla centrum medycyny lotniczej |
rzeczywista liczba godzin |
|
Certyfikat dla organizacji zarządzania ruchem lotniczym (ATM)/służby żeglugi powietrznej (ANS) |
rzeczywista liczba godzin |
|
Certyfikat dla organizacji szkolenia kontrolerów ruchu lotniczego |
rzeczywista liczba godzin |
|
Dane operacyjne dotyczące certyfikatu typu, zmiany w certyfikacie typu i uzupełniającym certyfikacie typu |
rzeczywista liczba godzin |
|
Zatwierdzanie sprawozdań operacyjnej rady oceniającej (Maintenance Review Board) przez EASA |
rzeczywista liczba godzin |
|
Certyfikat kwalifikacji szkoleniowego urządzenia symulacji Lotu |
rzeczywista liczba godzin |
|
Zatwierdzenie warunków lotu do zezwolenia na lot |
3 godziny |
|
Ponowne wydanie dokumentu drogą administracyjną |
1 godzina |
|
Eksportowy certyfikat zdatności do lotu (E-CoA) dla statków powietrznych z grupy CS 25 |
6 godzin |
|
Eksportowy certyfikat zdatności do lotu (E-CoA) dla pozostałych statków powietrznych |
2 godziny |
2. Stawka godzinowa za usługi inne niż wymienione w pkt 1
|
Stosowana stawka godzinowa [w EUR/h] |
221 (*2) |
CZĘŚĆ III
Honoraria z tytułu odwołań
Honoraria z tytułu odwołań nalicza się w następujący sposób: stałą kwotę honorarium mnoży się przez współczynnik wskazany w odniesieniu do odpowiedniego rodzaju honorarium pobieranego od zainteresowanej osoby lub organizacji.
|
Stała kwota honorarium |
10 000 EUR |
|
Rodzaj honorarium pobieranego od osób fizycznych |
Współczynnik |
|
|
0,1 |
|
Rodzaj honorarium pobieranego od osób prawnych, według obrotu finansowego wnoszącego odwołanie (w EUR) |
Współczynnik |
|
poniżej 100 001 |
0,25 |
|
od 100 001 do 1 200 000 |
0,5 |
|
od 1 200 001 do 2 500 000 |
0,75 |
|
od 2 500 001 do 5 000 000 |
1 |
|
od 5 000 001 do 50 000 000 |
2,5 |
|
od 50 000 001 do 500 000 000 |
5 |
|
od 500 000 001 do 1 000 000 000 |
7,5 |
|
powyżej 1 000 000 000 |
10 |
CZĘŚĆ IV
Roczny wskaźnik inflacji
|
Stosowany roczny wskaźnik inflacji: |
wskaźnik HICP podawany przez EUROSTAT (wszystkie pozycje) – 27 krajów UE (2005 = 100) Zmiana procentowa/średnia z 12 miesięcy |
|
Wartość wskaźnika, którą należy przyjąć: |
wartość wskaźnika na 3 miesiące przed zastosowaniem indeksacji |
CZĘŚĆ V
Nota wyjaśniająca
|
1) |
„Specyfikacje certyfikacji (CS)” określone w niniejszym załączniku są warunkami przyjętymi zgodnie z art. 19 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 216/2008 i ogłoszonymi w urzędowej publikacji Agencji zgodnie z decyzją EASA nr 2003/8 z dnia 30 października 2003 r. (www.easa.europa.eu). |
|
2) |
„Wiropłaty duże” odnoszą się do grupy CS 29 i CS 27 kat. A; „wiropłaty małe” odnoszą się do grupy statków powietrznych CS 27 o maksymalnej masie startowej poniżej 3 175 kg, w których miejsca ograniczają się do 4 siedzeń, włącznie z pilotem; „wiropłaty średnie” dotyczą pozostałych statków powietrznych z grupy CS 27. |
|
3) |
W tabelach 1, 2 i 6 części I wartości podane w sekcji „części i akcesoria” odnoszą się do odpowiednich cen z wykazu producenta. |
|
4) |
MTOW pierwotnych certyfikatów typu i następnie większości (ponad 50 %) powiązanych modeli objętych tym certyfikatem typu określa mającą zastosowanie kategorię MTOW. |
|
5) |
Statki powietrzne o wysokich osiągach w kategorii masy do 5 700 kg [12 500 lbs] to samoloty o Mmo powyżej 0,6 oraz/lub maksymalnej operacyjnej wysokości bezwzględnej powyżej 25 000 stóp (ft). Nalicza się im kwoty tak jak dla kategorii „powyżej 5 700 kg [12 500 lbs] do 22 000 kg”. |
|
6) |
„Pochodne” oznaczają zmieniony certyfikat typu, który został określony przez posiadacza certyfikatu typu i o który posiadacz certyfikatu wnioskuje. |
|
7) |
W tabelach 3 i 4 w części I kolumny „proste”, „standardowe”, „skomplikowane” dotyczą następujących elementów:
|
|
8) |
W tabeli 7 zawartej w części I wyróżniono następujące kategorie organizacji projektujących:
|
|
9) |
W tabelach 7, 9 i 10 w części I liczba pracowników brana pod uwagę jest liczbą pracowników zaangażowanych w działania wchodzące w zakres umowy. |
|
10) |
Należności za certyfikację wyrobów zgodnie z konkretnymi specyfikacjami zdatności do lotu, odpowiednie modyfikacje, naprawy oraz ich ciągłą zdatność do lotu nalicza się zgodnie z tabelami 1–6. |
|
11) |
Należności za odrębne przeglądy i/lub zmiany w instrukcji użytkowania w locie statku powietrznego nalicza się jak za zmiany w odpowiednim wyrobie. |
|
12) |
„Sterowce małe” odnoszą się do:
„sterowce średnie” odnoszą się do sterowców gazowych o objętości ·powyżej 2 000 m3 do 15 000 m3; „sterowce duże” odnoszą się do sterowców gazowych o objętości powyżej 15 000 m3. |
(1) Rozporządzenie Komisji (UE) nr 748/2012 z dnia 3 sierpnia 2012 r. ustanawiające przepisy wykonawcze dotyczące certyfikacji statków powietrznych i związanych z nimi wyrobów, części i akcesoriów w zakresie zdatności do lotu i ochrony środowiska oraz dotyczące certyfikacji organizacji projektujących i produkujących (Dz.U. L 224 z 21.8.2012, s. 1).
(2) W odniesieniu do pochodnych obejmujących zasadniczą(-e) zmianę(-y) w projekcie typu, opisaną(-e) w podczęści B w sekcji A załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 748/2012, zastosowanie mają odpowiednie opłaty za certyfikat typu lub ograniczony certyfikat typu, zgodnie z tabelą 1.
(3) W odniesieniu do uzupełniających certyfikatów typu obejmujących zasadniczą(-e) zmianę(-y), opisaną(-e) w podczęści B w sekcji A załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 748/2012, zastosowanie mają odpowiednie opłaty za certyfikat typu lub ograniczony certyfikat typu, zgodnie z tabelą 1.
(4) W odniesieniu do poważnych zmian obejmujących zasadniczą(-e) zmianę(-y), opisaną(-e) w podczęści B w sekcji A załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 748/2012, zastosowanie mają odpowiednie opłaty za certyfikat typu lub ograniczony certyfikat typu, zgodnie z tabelą 1.
(5) Opłaty określone w niniejszej tabeli nie mają zastosowania do drobnych zmian i napraw dokonywanych przez organizacje projektujące zgodnie z częścią 21.A.263 lit. c) ppkt 2 podczęści J w sekcji A załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 748/2012.
(6) Dla transportowych wersji statków powietrznych posiadających własny certyfikat typu stosuje się współczynnik 0,85 wysokości opłaty należnej w odniesieniu do równoważnej wersji pasażerskiej.
(7) Dla posiadaczy wielu certyfikatów typu i/lub wielu ograniczonych certyfikatów typu istnieje zniżka opłaty rocznej, stosowana w ramach tej samej kategorii produktu dla drugiego i każdego następnego certyfikatu typu lub ograniczonego certyfikatu typu, w tej samej kategorii określonej według maksymalnej masy startowej lub według wartości części i akcesoriów, zgodnie z poniższą tabelą:
|
Wyrób tej samej kategorii |
Rabat od opłaty zryczałtowanej |
|
pierwszy |
0 % |
|
drugi |
10 % |
|
trzeci |
20 % |
|
czwarty |
30 % |
|
piąty |
40 % |
|
szósty |
50 % |
|
siódmy |
60 % |
|
ósmy |
70 % |
|
dziewiąty |
80 % |
|
dziesiąty |
90 % |
|
jedenasty i kolejne wyroby |
100 % |
(8) W przypadku gdy na całym świecie zarejestrowanych jest mniej niż 50 egzemplarzy danego statku powietrznego, kwoty z tytułu prowadzenia działań związanych z ciągłą zdatnością do lotu nalicza się według stawki godzinowej określonej w części II (1) załącznika I do poziomu opłaty pobieranej w przypadku odpowiedniej kategorii określonej według maksymalnej masy startowej lub według wartości części i akcesoriów. Roczna opłata zryczałtowana ma zastosowanie, chyba że posiadacz certyfikatu przedstawi dowody, że na całym świecie zarejestrowanych jest mniej niż 50 egzemplarzy. W przypadku wyrobów, części i akcesoriów niestanowiących statków powietrznych, ograniczenie dotyczy liczby statków powietrznych, na których pokładzie zainstalowane są odpowiednio: dany produkt, dana część lub dane akcesorium.
(9) Obrót, który jest brany pod uwagę, stanowi obrót związany z działalnością wchodzącą w zakres umowy.
(10) Rozporządzenie (WE) nr 2042/2003 z dnia 20 listopada 2003 r. w sprawie nieprzerwanej zdatności do lotu statków powietrznych oraz wyrobów lotniczych, części i wyposażenia, a także w sprawie zezwoleń udzielanych instytucjom i personelowi zaangażowanym w takie zadania (Dz.U. L 315 z 28.11.2003, s. 1).
(11) Na należną opłatę składa się opłata zryczałtowana wynikająca z liczby zaangażowanych pracowników oraz opłata zryczałtowana (opłaty zryczałtowane) wynikająca (wynikające) z oceny technicznej.
(12) W przypadku organizacji posiadających kilka ocen A i/lub B nalicza się jedynie opłatę najwyższą. W przypadku organizacji posiadających jedną lub kilka ocen C i/lub D dla każdej oceny nalicza się opłatę wynikającą z „oceny C”.
(13) Na należną opłatę składa się opłata zryczałtowana oraz opłata zryczałtowana (opłaty zryczałtowane) wynikająca (wynikające) z oceny technicznej.
(14) W przypadku organizacji posiadających kilka ocen A nalicza się jedynie opłatę najwyższą.
(*1) W tym koszty podróży w państwach członkowskich.
(15) Niniejszy wykaz procedur nie jest wyczerpujący. Wykaz procedur w niniejszej części podlega okresowej rewizji. Nieuwzględnienia danej procedury w niniejszej części nie należy automatycznie rozumieć jako wskazania, że nie może ona zostać zrealizowana przez Europejską Agencję Bezpieczeństwa Lotniczego.
(*2) Bez kosztów podróży.
(*3) Termin „znaczące” zdefiniowano w części 21 A.101 lit. b) załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 748/2012 (i podobnie — FAA 14CFR 21.101 lit. b)).
(*4) Jeśli chodzi o definicje terminów „podstawowe”, „niepodstawowe”, „poziom 1”, „poziom 2”, „podzespół o znaczeniu krytycznym” oraz „organ certyfikujący”, zob. stosowne umowy dwustronne, na podstawie których odbywa się proces zatwierdzania.
(*5) Kryteria automatycznego zatwierdzania przez EASA poważnych zmian na poziomie 2 podano w stosownych umowach dwustronnych, na podstawie których odbywa się proces zatwierdzania.
|
28.3.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 93/81 |
ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 320/2014
z dnia 27 marca 2014 r.
zmieniające załącznik VIII do rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009 ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego dla rolników w ramach wspólnej polityki rolnej
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 73/2009 z dnia 19 stycznia 2009 r. ustanawiające wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego dla rolników w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiające określone systemy wsparcia dla rolników, zmieniające rozporządzenia (WE) nr 1290/2005, (WE) nr 247/2006, (WE) nr 378/2007 oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 1782/2003 (1), w szczególności jego art. 57a ust. 7,
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
Zgodnie z art. 57a ust. 9 rozporządzenia (WE) nr 73/2009 Chorwacja zgłosiła Komisji do dnia 31 stycznia 2014 r. powierzchnię gruntów, które zostały oczyszczone z min i przywrócone do działalności rolniczej w 2013 r. Zgłoszenie obejmowało także odpowiednią pulę środków budżetowych na rok zgłaszania wniosków 2014 i kolejne lata. Na podstawie harmonogramu przyrostów, o którym mowa w art. 121 rozporządzenia (WE) nr 73/2009, odpowiednie zmiany wprowadza się w załączniku VIII do tego rozporządzenia. |
|
(2) |
Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Płatności Bezpośrednich, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
W załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 73/2009 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 27 marca 2014 r.
W imieniu Komisji
José Manuel BARROSO
Przewodniczący
ZAŁĄCZNIK
W załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 73/2009 wprowadza się następujące zmiany:
|
1) |
w tabeli 2 w kolumnie dotyczącej roku 2014 wpis dotyczący Chorwacji otrzymuje brzmienie:
|
||||||
|
2) |
w tabeli 3 w kolumnie dotyczącej roku 2014 wpis dotyczący Chorwacji otrzymuje brzmienie:
|
||||||
|
28.3.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 93/83 |
ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 321/2014
z dnia 27 marca 2014 r.
ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (1),
uwzględniając rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 543/2011 z dnia 7 czerwca 2011 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do sektorów owoców i warzyw oraz przetworzonych owoców i warzyw (2), w szczególności jego art. 136 ust. 1,
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie ustalania Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia. |
|
(2) |
Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodne z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Standardowe wartości celne w przywozie, o których mowa w art. 136 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, są ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 27 marca 2014 r.
W imieniu Komisji, za Przewodniczącego,
Jerzy PLEWA
Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich
ZAŁĄCZNIK
Standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw
|
(EUR/100 kg) |
||
|
Kod CN |
Kod państw trzecich (1) |
Standardowa wartość w przywozie |
|
0702 00 00 |
IL |
219,4 |
|
MA |
57,7 |
|
|
TN |
74,1 |
|
|
TR |
94,4 |
|
|
ZZ |
111,4 |
|
|
0707 00 05 |
MA |
44,0 |
|
TR |
139,3 |
|
|
ZZ |
91,7 |
|
|
0709 93 10 |
MA |
32,5 |
|
TR |
78,9 |
|
|
ZZ |
55,7 |
|
|
0805 10 20 |
EG |
45,2 |
|
IL |
68,0 |
|
|
MA |
56,0 |
|
|
TN |
47,3 |
|
|
TR |
58,4 |
|
|
ZA |
60,4 |
|
|
ZZ |
55,9 |
|
|
0805 50 10 |
MA |
35,6 |
|
TR |
85,5 |
|
|
ZZ |
60,6 |
|
|
0808 10 80 |
AR |
89,5 |
|
BR |
114,7 |
|
|
CL |
95,3 |
|
|
CN |
117,4 |
|
|
MK |
23,6 |
|
|
US |
170,5 |
|
|
ZA |
68,9 |
|
|
ZZ |
97,1 |
|
|
0808 30 90 |
AR |
89,4 |
|
CL |
134,1 |
|
|
CN |
52,7 |
|
|
TR |
127,0 |
|
|
ZA |
82,1 |
|
|
ZZ |
97,1 |
|
(1) Nomenklatura krajów ustalona w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1833/2006 (Dz.U. L 354 z 14.12.2006, s. 19). Kod „ ZZ ” odpowiada „innym pochodzeniom”.
Sprostowania
|
28.3.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 93/85 |
Sprostowanie do rozporządzenia Rady (UE) nr 267/2012 z dnia 23 marca 2012 r. w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylającego rozporządzenie (UE) nr 961/2010
( Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 88 z dnia 24 marca 2012 r. )
Strona 3, dodaje się motyw w brzmieniu:
|
„(27a) |
Uprawnienie do zmiany wykazów zamieszczonych w załącznikach VIII i IX do niniejszego rozporządzenia powinno być wykonywane przez Radę ze względu na szczególne zagrożenie dla pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego wynikające z programu jądrowego Iranu, a także w celu zapewnienia spójności z procedurą zmian i dokonywania przeglądu załączników I i II do decyzji 2010/413/WPZiB.”. |
|
28.3.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 93/85 |
Sprostowanie do regulaminu nr 72 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych (EKG ONZ) – Jednolite przepisy dotyczące homologacji motocyklowych reflektorów o asymetrycznej wiązce światła mijania i światła drogowego, wyposażonych w żarówki halogenowe (HS 1)
( Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 75 z dnia 14 marca 2014 r. )
Strona 8, pkt 8.1:
zamiast:
„
powinno być:
„
zamiast:
„
powinno być:
„
|
28.3.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 93/86 |
Sprostowanie do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 1081/2012 z dnia 9 listopada 2012 r. do celów rozporządzenia Rady (WE) nr 116/2009 w sprawie wywozu dóbr kultury
( Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 324 z dnia 22 listopada 2012 r. )
Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 1081/2012 otrzymuje brzmienie:
ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 1081/2012
z dnia 9 listopada 2012 r.
do celów rozporządzenia Rady (WE) nr 116/2009 w sprawie wywozu dóbr kultury
(tekst jednolity)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 116/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. w sprawie wywozu dóbr kultury (1), w szczególności jego art. 7,
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 752/93 z dnia 30 marca 1993 r. ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 3911/92 w sprawie wywozu dóbr kultury (2) zostało kilkakrotnie znacząco zmienione (3). Dla zachowania przejrzystości i zrozumiałości należy je ujednolicić. |
|
(2) |
Konieczne są przepisy w celu wykonania rozporządzenia (WE) nr 116/2009, które przewiduje, między innymi, ustanowienie systemu pozwoleń na wywóz niektórych kategorii dóbr kultury wymienionych w załączniku I do tego rozporządzenia. |
|
(3) |
W celu zapewnienia, że pozwolenia na wywóz przewidziane we wspomnianym rozporządzeniu są jednolite, niezbędne są zasady określające sporządzanie, wydawanie oraz stosowanie formularzy. W tym celu należy udostępnić wzór pozwolenia. |
|
(4) |
W celu uniknięcia niepotrzebnej pracy administracyjnej niezbędne jest posłużenie się pojęciem pozwoleń otwartych na czasowy wywóz dóbr kultury przez odpowiednie osoby oraz organizacje lub do celów wystaw w państwach trzecich. |
|
(5) |
Państwa członkowskie, które chcą skorzystać z takich udogodnień, powinny mieć taką możliwość w odniesieniu do ich własnych dóbr kultury, osób oraz organizacji. Warunki do spełnienia różnią się w zależności od państwa członkowskiego. Państwa członkowskie mają możliwość wyboru dotyczącego stosowania lub niestosowania pozwoleń otwartych i ustanawiania warunków, które powinny być spełnione w celu ich wydawania. |
|
(6) |
Pozwolenia na wywóz powinny być sporządzane w jednym z języków urzędowych Unii. |
|
(7) |
Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu, o którym mowa w art. 8 rozporządzenia (WE) nr 116/2009, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
SEKCJA I
FORMULARZ POZWOLENIA
Artykuł 1
1. Istnieją trzy rodzaje pozwoleń na wywóz dóbr kultury, wydawanych oraz stosowanych zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 116/2009 oraz zgodnie z niniejszym rozporządzeniem:
|
a) |
pozwolenie standardowe; |
|
b) |
szczególne pozwolenie otwarte; |
|
c) |
ogólne pozwolenie otwarte. |
2. Stosowanie pozwoleń na wywóz nie ma żadnego wpływu na zobowiązania związane z formalnościami wywozowymi oraz odnoszącymi się do nich dokumentami.
3. Formularze pozwoleń na wywóz są udostępniane na żądanie przez właściwy organ lub organy, o których mowa w art. 2 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 116/2009.
Artykuł 2
1. Pozwolenie standardowe stosuje się do każdego wywozu podlegającego rozporządzeniu (WE) nr 116/2009.
Jednakże każde zainteresowane państwo członkowskie może podjąć decyzję dotyczącą zamiaru wydawania lub niewydawania jakichkolwiek szczególnych oraz ogólnych pozwoleń otwartych, które mogą być stosowane w to miejsce, jeżeli odnoszące się do nich szczególne warunki są zgodne z przepisami art. 10 i 13.
2. Szczególne pozwolenie otwarte obejmuje powtarzający się czasowy wywóz niektórych dóbr kultury, dokonywany przez konkretną osobę lub organizację zgodnie z przepisami art. 10.
3. Ogólne pozwolenie otwarte obejmuje każdy czasowy wywóz wszelkich takich dóbr kultury, które tworzą część stałej kolekcji muzeum lub innej instytucji, zgodnie z przepisami art. 13.
4. Państwo członkowskie może w każdym czasie unieważnić każde pozwolenie otwarte szczególne lub ogólne, jeżeli nie są już spełniane warunki, na których zostało wydane. Państwo członkowskie niezwłocznie zawiadamia Komisję, jeżeli wydane pozwolenie nie jest zwrócone i może być nadużywane. Komisja niezwłocznie zawiadamia o tym pozostałe państwa członkowskie.
5. Państwa członkowskie mogą wprowadzić na terytorium swojego kraju wszelkie właściwe środki, które uznają za konieczne, w celu monitorowania stosowania ich własnych pozwoleń otwartych.
SEKCJA II
POZWOLENIE STANDARDOWE
Artykuł 3
1. Pozwolenia standardowe są wydawane na formularzu, którego wzór znajduje się w załączniku I. Formularz jest drukowany na białym papierze niezawierającym ścieru drzewnego, przygotowanym do pisania i ważącym nie mniej niż 55 g/m2.
2. Formularze mają wymiary 210 × 297 mm.
3. Formularze drukuje się lub sporządza w postaci elektronicznej i wypełnia się je w języku urzędowym Unii określonym przez właściwe organy wydającego państwa członkowskiego.
Właściwe organy państwa członkowskiego, w którym jest przedstawiany formularz, mogą zażądać jego przetłumaczenia na język lub jeden z języków urzędowych tego państwa członkowskiego. W takim przypadku koszty tłumaczenia pokrywa posiadacz pozwolenia.
4. Państwa członkowskie są odpowiedzialne za:
|
a) |
wydrukowanie formularzy, które zawierają nazwę oraz adres i znak identyfikacyjny drukarni; |
|
b) |
podjęcie wszelkich środków koniecznych w celu uniknięcia fałszowania formularzy. Środki identyfikacji przyjęte w tym celu przez państwa członkowskie są zgłaszane Komisji w celu przekazania właściwym organom innych państw członkowskich. |
5. Wskazane jest, aby formularze były wypełniane w sposób mechaniczny lub elektroniczny. Jednakże wniosek może być czytelnie wypełniony odręcznie; w tym przypadku jest on wypełniany tuszem lub atramentem oraz drukowanymi literami.
Formularze, bez względu na zastosowaną metodę, nie mogą zawierać wytartych, nadpisanych wyrazów lub innych zmian.
Artykuł 4
1. Bez uszczerbku dla ust. 3 każda wysyłka dóbr kultury wymaga wydania oddzielnego pozwolenia na wywóz.
2. Do celów ust. 1 wysyłka oznacza pojedynczy przedmiot kultury lub wiele przedmiotów kultury.
3. Jeżeli wysyłka zawiera wiele przedmiotów kultury, zadaniem właściwych organów jest ustalenie, czy na daną wysyłkę powinno być wydane jedno czy kilka pozwoleń na wywóz.
Artykuł 5
Formularz zawiera trzy arkusze:
|
a) |
jeden arkusz, oznaczony nr 1, który stanowi wniosek; |
|
b) |
jeden arkusz, oznaczony nr 2, dla posiadacza; |
|
c) |
jeden arkusz, oznaczony nr 3, który jest zwracany organowi wydającemu. |
Artykuł 6
1. Wnioskodawca wypełnia pola 1, 3, 6–21, 24 oraz, jeżeli jest to konieczne, 25 we wniosku oraz pozostałe arkusze z wyjątkiem pola lub pól, na których uprzednie zadrukowanie zezwolono.
Jednakże państwa członkowskie mogą postanowić, że wypełniony musi być jedynie wniosek.
2. Do wniosku dołączana jest:
|
a) |
dokumentacja zapewniająca wszelkie istotne informacje dotyczące dobra (dóbr) kultury oraz jego (ich) statusu prawnego w chwili sporządzania wniosku, w postaci wszelkich dokumentów towarzyszących (faktury, ekspertyzy itd.), gdzie właściwe; |
|
b) |
należycie poświadczona fotografia lub, gdzie właściwe oraz według uznania właściwych organów, czarno-białe lub kolorowe fotografie dóbr kultury (o wymiarach co najmniej 8 cm na 12 cm). |
Wymagania te, gdzie stosowne oraz według uznania właściwych organów, mogą być zastąpione szczegółowym wykazem dóbr kultury.
3. W celu wydania pozwolenia na wywóz właściwe organy mogą wymagać fizycznego przedstawienia dóbr kultury przeznaczonych do wywozu.
4. Wszelkie koszty powstałe w wyniku stosowania ust. 2 i 3 ponosi ubiegający się o pozwolenie na wywóz.
5. Aby pozwolenie na wywóz mogło być przyznane, należycie wypełniony formularz przedstawia się właściwym organom wyznaczonym przez państwa członkowskie na podstawie art. 2 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 116/2009. Jeżeli organ przyznał pozwolenie na wywóz, arkusz pierwszy jest zatrzymywany przez ten organ, a pozostałe arkusze zwraca się posiadaczowi pozwolenia na wywóz lub jego upoważnionemu przedstawicielowi.
Artykuł 7
W uzupełnieniu zgłoszenia wywozowego przedstawia się:
|
a) |
arkusz dla posiadacza; |
|
b) |
arkusz, który jest zwracany organowi wydającemu. |
Artykuł 8
1. Urząd celny upoważniony do przyjęcia zgłoszenia wywozowego zapewnia, że informacje podane w zgłoszeniu wywozowym lub, tam gdzie ma to zastosowanie, na karnecie ATA są zgodne z tymi podanymi w pozwoleniu na wywóz i że w polu 44 zgłoszenia wywozowego lub w odcinku kontrolnym karnetu ATA znajduje się odniesienie do tego pozwolenia.
Urząd celny podejmuje odpowiednie środki w celu identyfikacji. Środki te mogą polegać na umieszczeniu plomb lub pieczęci urzędu celnego. Arkusz formularza pozwolenia na wywóz, który należy zwrócić organowi wydającemu, należy dołączyć do trzeciej kopii jednolitego dokumentu administracyjnego.
2. Urząd celny upoważniony do przyjęcia zgłoszenia wywozowego, po wypełnieniu pola 23 w arkuszach 2 i 3, zwraca zgłaszającemu lub jego upoważnionemu przedstawicielowi arkusz przeznaczony dla posiadacza.
3. Arkusz formularza pozwolenia, który jest zwracany organowi wydającemu, musi być przesłany do urzędu celnego w punkcie wyjścia z obszaru celnego Unii wraz z wysyłką.
Urząd celny przybija swoją pieczęć w polu 26 formularza i zwraca go organowi wydającemu.
Artykuł 9
1. Okres ważności pozwolenia na wywóz nie przekracza 12 miesięcy od daty wydania.
2. W przypadku wniosku o czasowy wywóz właściwe organy mogą określić termin, w ramach którego dobra kultury muszą być powrotnie przywiezione do wydającego pozwolenie państwa członkowskiego.
3. Jeżeli niewykorzystane pozwolenie na wywóz traci ważność, posiadacz niezwłocznie zwraca organowi wydającemu arkusze, które są w jego posiadaniu.
SEKCJA III
SZCZEGÓLNE POZWOLENIA OTWARTE
Artykuł 10
1. Szczególne pozwolenia otwarte mogą być wydawane dla niektórych dóbr kultury podlegającym bieżącemu czasowemu wywozowi z Unii do celów użytkowych lub wystaw w państwie trzecim. Dobro kultury musi być własnością bądź znajdować się w prawnym posiadaniu konkretnej osoby lub organizacji, która użytkuje lub wystawia to dobro kultury.
2. Pozwolenie może być wydane jedynie w sytuacji, gdy władze są przekonane, że osoba lub organizacja zainteresowana oferuje wszelkie uznawane za konieczne gwarancje zwrotu dobra kultury w nienaruszonym stanie do Unii oraz że dobro kultury może być opisane lub oznaczone w sposób umożliwiający identyfikację w momencie dokonywania wywozu czasowego dobra określonego w szczególnym pozwoleniu otwartym.
3. Pozwolenie nie może być ważne przez okres dłuższy niż pięć lat.
Artykuł 11
Pozwolenie jest przedstawiane wraz z pisemnym zgłoszeniem wywozowym oraz jest dostępne w innych przypadkach w celu okazania na żądanie wraz z dobrami kultury w razie ich kontroli.
Właściwe władze państwa członkowskiego, w którym pozwolenie jest przedstawiane, mogą zażądać jego tłumaczenia na język urzędowy lub jeden z języków urzędowych państwa członkowskiego. W takim przypadku koszty tłumaczenia ponosi posiadacz pozwolenia.
Artykuł 12
1. Urząd celny upoważniony do przyjęcia zgłoszenia wywozowego zapewnia, że przedstawiane dobra są tymi, które zostały określone w pozwoleniu na wywóz, oraz że jeżeli wymagane jest zgłoszenie pisemne, to w polu 44 zgłoszenia wywozowego zostało zamieszczone odniesienie do pozwolenia.
2. Jeżeli wymagane jest zgłoszenie pisemne, pozwolenie dołącza się do trzeciej kopii jednolitego dokumentu administracyjnego, który przekazywany jest wraz z dobrem do urzędu celnego w chwili, gdy opuszcza ono obszar celny Unii. Jeżeli trzecia kopia jednolitego dokumentu administracyjnego jest udostępniona eksporterowi lub jego przedstawicielowi, powinno zostać mu również udostępnione pozwolenie celem wykorzystania przy kolejnej okazji.
SEKCJA IV
OGÓLNE POZWOLENIA OTWARTE
Artykuł 13
1. Ogólne pozwolenia otwarte mogą być wydawane dla muzeów lub innych instytucji, w celu objęcia nimi czasowego wywozu wszelkich takich dóbr, które należą do ich stałej kolekcji oraz mogą być bieżąco czasowo wywożone z Unii do celów wystaw w państwie trzecim.
2. Pozwolenie może być wydane jedynie w sytuacji, gdy właściwe władze są przekonane, że organizacja przedstawia wszelkie uznawane za konieczne gwarancje zwrotu dobra kultury w nienaruszonym stanie do Unii. Pozwolenie może zostać wykorzystane w celu objęcia nim wszelkich połączeń dóbr znajdujących się w stałej kolekcji w każdym jednorazowym przypadku czasowego wywozu. Może ono być również wykorzystane w celu objęcia nim różnych połączeń dóbr kultury, seryjnych albo równoległych.
3. Pozwolenie nie może być ważne przez okres dłuższy niż pięć lat.
Artykuł 14
Pozwolenie przedstawia się na poparcie pisemnego zgłoszenia wywozowego.
Właściwe władze w państwie członkowskim, w którym pozwolenie jest przedstawiane, mogą żądać tłumaczenia na język urzędowy lub jeden z języków urzędowych państwa członkowskiego. W takim przypadku koszty tłumaczenia ponosi posiadacz pozwolenia.
Artykuł 15
1. Urząd celny upoważniony do przyjęcia zgłoszenia wywozowego zapewnia, że pozwolenie jest przedstawione wraz z wykazem wywożonych dóbr, które zostały także określone w zgłoszeniu wywozowym. Wykaz taki sporządza się na papierze zaopatrzonym w nagłówek z nazwą instytucji, a każda jego strona jest podpisana przez jedną z osób z takiej instytucji, wymienionych imiennie w pozwoleniu. Każda strona wykazu jest również opatrzona taką pieczęcią instytucji, jaka została umieszczona na pozwoleniu. Odniesienie do tego pozwolenia musi zostać zamieszczone w polu 44 zgłoszenia wywozowego.
2. Pozwolenie jest dołączone do trzeciej kopii jednolitego dokumentu administracyjnego i musi towarzyszyć przesyłce w chwili, gdy opuszcza ona obszar celny Unii. Jeżeli trzecia kopia jednolitego dokumentu administracyjnego zostaje udostępniona eksporterowi bądź jego przedstawicielowi, udostępnia mu się również pozwolenie celem wykorzystania przy kolejnej okazji.
SEKCJA V
FORMULARZE POZWOLEŃ OTWARTYCH
Artykuł 16
1. Szczególne pozwolenie otwarte jest wydawane na formularzu, którego wzór jest określony w załączniku II.
2. Ogólne pozwolenie otwarte jest wydawane na formularzu, którego wzór jest określony w załączniku III.
3. Formularze pozwoleń drukuje się lub sporządza w postaci elektronicznej w jednym lub kilku językach urzędowych Unii.
4. Wymiary pozwolenia wynoszą 210 × 297 mm. Dozwolona tolerancja wynosi do 5 mm mniej lub do 8 mm więcej długości.
Stosuje się biały papier, wolny od ścieru drzewnego, przystosowany do pisania na nim, o wadze co najmniej 55 g/m2. Posiada on wydrukowany w tle ornament giloszowany w kolorze jasnoniebieskim, tak aby można było ujawnić wszelkie fałszerstwa dokonywane środkami zarówno mechanicznymi, jak i chemicznymi.
5. Drugi arkusz pozwolenia, który nie jest wyposażony w znajdujący się w tle ornament giloszowany, przeznaczony jest do użytku eksportera lub wyłącznie do umieszczania na nim zapisów.
Używany formularz wniosku określa zainteresowane państwo członkowskie.
6. Państwa członkowskie mogą zastrzec sobie prawo do drukowania formularzy pozwoleń lub mogą zamówić ich druk w zatwierdzonych zakładach drukarskich. W tym drugim przypadku każdy formularz musi zawierać odniesienie do takiego zatwierdzenia.
Na każdym formularzu musi znajdować się nazwa oraz adres drukarni lub znak pozwalający na identyfikację drukarni. Znajduje się na nim także również numer seryjny, wydrukowany albo nastemplowany, pozwalający na identyfikację każdego formularza.
7. Państwa członkowskie są odpowiedzialne za podjęcie wszelkich niezbędnych środków w celu zapobieżenia fałszowaniu pozwoleń.
Środki służące identyfikacji, przyjęte przez państwa członkowskie, zostają zgłoszone Komisji w celu powiadomienia o nich właściwych władz pozostałych państw członkowskich.
8. Pozwolenia są wypełniane przy użyciu środków mechanicznych bądź elektronicznych. W wyjątkowych okolicznościach mogą one zostać wypełnione czarnym długopisem, wielkimi literami.
Na pozwoleniach nie mogą znajdować się ślady wymazywania, nadpisywania słów oraz inne podobne zmiany.
SEKCJA VI
PRZEPISY KOŃCOWE
Artykuł 17
Rozporządzenie (EWG) nr 752/93 traci moc.
Odesłania do uchylonego rozporządzenia odczytuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia zgodnie z tabelą korelacji w załączniku V.
Artykuł 18
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 9 listopada 2012 r.
W imieniu Komisji
José Manuel BARROSO
Przewodniczący
„ZAŁĄCZNIK I
Wzór formularza pozwolenia na wywóz
OBJAŚNIENIA
1. Przepisy ogólne
|
1.1. |
Wymóg posiadania pozwoleń na wywóz dóbr kultury ma na celu ochronę dziedzictwa kulturowego państw członkowskich zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 116/2009.
Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 1081/2012 określa formularz standardowego pozwolenia na wywóz. Ma to na celu zapewnienie jednolitej kontroli wywozu dóbr kultury poza granice Unii. Przewiduje się dwa inne rodzaje pozwolenia na wywóz, mianowicie:
|
|
1.2. |
Należy wypełnić czytelnie i trwale, najlepiej za pomocą środków mechanicznych lub elektronicznych, trzy arkusze standardowego pozwolenia na wywóz. Jeżeli są one wypełnianie odręcznie, wpisów dokonuje się piórem lub długopisem i drukowanymi literami. Arkusze nie mogą w żadnym wypadku zawierać miejsc wymazywanych, dopisanych słów czy innych zmian. |
|
1.3. |
Wszystkie niewykorzystane pola muszą być przekreślone, tak aby nie można było nic dopisać.
Arkusze określa się za pomocą numeracji i ich przeznaczenia, wskazanych w lewym marginesie. W zestawie powinny być uporządkowane w następujący sposób: — arkusz nr 1: wniosek zachowywany przez organ wydający (wskazać w każdym państwie członkowskim, jaki to organ); w przypadku dodatkowych wykazów należy użyć tylu arkuszy nr 1, ile jest konieczne; organ wydający decyduje, czy należy wydać jedno czy kilka pozwoleń na wywóz, — arkusz nr 2: do przedstawienia jako dokument uzupełniający zgłoszenie wywozowe właściwemu urzędowi celnemu wywozu oraz do zachowania przez posiadacza pozwolenia po ostemplowaniu przez urząd, — arkusz nr 3: do przedstawienia właściwemu urzędowi celnemu wywozu, towarzyszy następnie przesyłce aż do jej przybycia do urzędu celnego wyjścia z obszaru celnego Unii; urząd celny wyjścia stempluje ten arkusz i zwraca go organowi wydającemu. |
2. Tytuły pól
|
Pole 1: |
Wnioskodawca: imię i nazwisko osoby fizycznej lub nazwa firmy oraz pełen adres osoby fizycznej lub siedziby firmy. |
||||||
|
Pole 2: |
Pozwolenie na wywóz: do wykorzystania przez właściwy organ. |
||||||
|
Pole 3: |
Odbiorca: imię i nazwisko/nazwa i pełen adres odbiorcy, wraz z państwem trzecim, do którego dobra są wywożone czasowo lub na stałe. |
||||||
|
Pole 4: |
Wskazać, czy wywóz jest stały czy czasowy. |
||||||
|
Pole 5: |
Organ wydający: nazwa właściwego organu i państwa członkowskiego wydającego pozwolenie. |
||||||
|
Pole 6: |
Przedstawiciel wnioskodawcy: wypełnia się tylko wtedy, gdy wnioskodawcę reprezentuje upoważniony przedstawiciel. |
||||||
|
Pole 7: |
Właściciel przedmiotu (przedmiotów): imię i nazwisko/nazwa i adres. |
||||||
|
Pole 8: |
Opis w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 116/2009. Kategoria(-e) dóbr kultury: klasyfikuje się je w kategoriach opatrzonych nr 1–15. Wprowadzić odpowiedni numer. |
||||||
|
Pole 9: |
Opis dóbr kultury: podać charakter dóbr kultury (np. obraz, rzeźba, płaskorzeźba, matryca negatywna lub kopia pozytywu w przypadku filmu, meble lub przedmioty, instrumenty muzyczne) i podać obiektywny opis wyglądu przedmiotu(-ów).
Jeżeli brakuje miejsca na opisanie wszystkich przedmiotów, wnioskodawca dodaje dodatkowe strony. |
||||||
|
Pole 10: |
Kod CN: podać jako wskazówkę kod Nomenklatury scalonej. |
||||||
|
Pole 11: |
Liczba/ilość: podać liczbę przedmiotów, w szczególności jeżeli tworzą one zestaw. W przypadku filmów podać liczbę rolek, format i długość. |
||||||
|
Pole 12: |
Wartość w walucie krajowej: podać wartość dóbr w walucie krajowej. |
||||||
|
Pole 13: |
Cel wywozu dóbr kultury/przyczyna składania wniosku o pozwolenie na wywóz: podać, czy wywożone dobra zostały sprzedane lub czy mają być sprzedane, wystawiane, wyceniane, naprawiane lub używane w inny sposób oraz czy ich zwrot jest obowiązkowy. |
||||||
|
Pole 14: |
Tytuł lub temat: jeżeli dzieło nie ma dokładnej nazwy, wskazać jego temat ze skrótem wyglądu przedmiotu lub, w przypadku filmów, poruszanymi zagadnieniami. Dla instrumentów naukowych lub innych przedmiotów, w przypadku których nie można podać tytułu ani tematu, wystarczy wypełnić pole 9. |
||||||
|
Pole 15: |
Wymiary: wymiary (w centymetrach) dóbr kultury i ewentualnego podparcia. W przypadku wymiarów skomplikowanych lub niecodziennych podać wymiary w następującej kolejności: wysokość × szerokość × głębokość. |
||||||
|
Pole 16: |
Datowanie: jeżeli nie jest znana precyzyjna data, wskazać wiek lub część wieku (pierwszy kwartał, pierwsza połowa) lub tysiąclecie (kategorie 1 do 7). Dla tych dóbr, do których stosuje się przybliżone określenie ich wieku (wiek ponad 50 lub 100 lat lub między 50 a 100), i dla tych dóbr, dla których nie wystarczy wskazać wieku, podać rok, nawet w przybliżeniu (np. około 1890 r., w przybliżeniu 1950 r.). Dla filmów, jeżeli data nie jest znana, podać dekadę. W przypadku zestawów (archiwa i biblioteki) wskazać datę najpóźniejszą i najwcześniejszą. |
||||||
|
Pole 17: |
Inne cechy: podać inne informacje dotyczące formalnych aspektów mogących mieć znaczenie dla identyfikacji, np. historyczni poprzednicy, warunki wykonania, poprzedni właściciele, stan konserwacyjny i restauracyjny, bibliografia, znak lub kod elektroniczny. |
||||||
|
Pole 18: |
Przedłożone dokumenty/szczególne wskazówki dotyczące identyfikacji: wskazać poprzez zaznaczenie krzyżykiem odpowiednich kwadratów. |
||||||
|
Pole 19: |
Artysta, okres, pracownia lub styl: podać imię i nazwisko artysty, jeżeli jest znane i udokumentowane. Jeżeli dzieła są utworami zbiorowymi lub kopiami, podać artystów lub artystę, z którego została wykonana kopia, jeżeli są oni znani. Jeżeli dzieło jest przypisywane jednemu artyście, podać »Przypisywane […]«. Jeżeli artysta nie jest znany, podać pracownię, szkołę lub styl (np. pracownia Velazqueza, szkoła wenecka, okres Ming, styl Ludwika XV lub styl wiktoriański). W przypadku dzieł drukowanych podać nazwę wydawcy, miejsce i rok wydania. |
||||||
|
Pole 20: |
Nośnik lub technika: informacje podane w tym polu muszą być jak najdokładniejsze. Wskazać użyte nośniki i określić stosowaną technikę (np. obraz olejny, drzeworyt, rysunek węglem drzewnym lub ołówkiem, odlew z wosku, film na podłożu nitrocelulozowym itd.). |
||||||
|
Pole 21 |
(arkusz 1): Wniosek: wypełnione przez wnioskodawcę lub jego przedstawiciela, który poręcza zgodność z prawdą informacji podanych we wniosku i w dokumentach uzupełniających. |
||||||
|
Pole 22: |
Podpis i pieczęć organu wydającego: do wypełnienia przez właściwy organ, z podaniem miejscowości i daty, na trzech arkuszach pozwolenia. |
||||||
|
Pole 23 |
(arkusze 2 i 3): Do wypełnienia przez urząd celny wywozu: do wypełnienia przez urząd celny, w którym są prowadzone transakcje eksportowe i w którym przedstawia się pozwolenie na wywóz. »Urząd celny wywozu« oznacza urząd, w którym przedkłada się zgłoszenie wywozowe i przeprowadza formalności wywozowe. |
||||||
|
Pole 24: |
Zdjęcie(-a) dóbr kultury: należy przykleić kolorowe zdjęcie (co najmniej 9 × 12 cm). W celu ułatwienia identyfikacji przedmiotów trójwymiarowych mogą być wymagane zdjęcia w różnych ujęciach. Właściwy organ musi poświadczyć zdjęcie podpisem i pieczęcią organu wydającego. Właściwy organ może żądać innych zdjęć. |
||||||
|
Pole 25: |
Dodatkowe strony: podać liczbę ewentualnych dodatkowych stron. |
||||||
|
Pole 26: |
(arkusze 2 i 3): Urząd celny wyjścia: do wypełnienia przez urząd celny wyjścia. »Urząd celny wyjścia« oznacza ostatni urząd celny przed opuszczeniem przez dobra kultury obszaru celnego Unii. |
„ZAŁĄCZNIK II
Wzór formularza szczególnego pozwolenia otwartego i jego arkuszy
„ZAŁĄCZNIK III
Wzór formularza ogólnego pozwolenia otwartego i jego arkuszy
„ZAŁĄCZNIK IV
Uchylone rozporządzenie i wykaz jego kolejnych zmian
|
Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 752/93 |
|
|
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1526/98 |
|
|
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 656/2004 |
„ZAŁĄCZNIK V
Tabela korelacji
|
Rozporządzenie (EWG) nr 752/93 |
Niniejsze rozporządzenie |
|
Artykuł 1 ust. 1 zdanie wprowadzające |
Artykuł 1 ust. 1 zdanie wprowadzające |
|
Artykuł 1 ust. 1 tiret pierwsze, drugie i trzecie |
Artykuł 1 ust. 1 lit. a), b) i c) |
|
Artykuł 1 ust. 2 i 3 |
Artykuł 1 ust. 2 i 3 |
|
Artykuł 2 ust. 1 zdanie pierwsze |
Artykuł 2 ust. 1 akapit pierwszy |
|
Artykuł 2 ust. 1 zdanie drugie |
Artykuł 2 ust. 1 akapit drugi |
|
Artykuł 2 ust. 2–5 |
Artykuł 2 ust. 2–5 |
|
Artykuł 3 ust. 1 i 2 |
Artykuł 3 ust. 1 i 2 |
|
Artykuł 3 ust. 3 zdanie pierwsze |
Artykuł 3 ust. 3 akapit pierwszy |
|
Artykuł 3 ust. 3 zdanie drugie i trzecie |
Artykuł 3 ust. 3 akapit drugi |
|
Artykuł 3 ust. 4 wyrażenie wprowadzające |
Artykuł 3 ust. 4 wyrażenie wprowadzające |
|
Artykuł 3 ust. 4 tiret pierwsze i drugie |
Artykuł 3 ust. 4 lit. a) i b) |
|
Artykuł 3 ust. 5 zdanie pierwsze i drugie |
Artykuł 3 ust. 5 akapit pierwszy |
|
Artykuł 3 ust. 5 zdanie trzecie |
Artykuł 3 ust. 5 akapit drugi |
|
Artykuł 4 |
Artykuł 4 |
|
Artykuł 5 wyrażenie wprowadzające |
Artykuł 5 wyrażenie wprowadzające |
|
Artykuł 5 tiret pierwsze, drugie i trzecie |
Artykuł 5 lit. a), b) i c) |
|
Artykuł 6 ust. 1 zdanie pierwsze |
Artykuł 6 ust. 1 akapit pierwszy |
|
Artykuł 6 ust. 1 zdanie drugie |
Artykuł 6 ust. 1 akapit drugi |
|
Artykuł 6 ust. 2 wyrażenie wprowadzające |
Artykuł 6 ust. 2 wyrażenie wprowadzające |
|
Artykuł 6 ust. 2 tiret pierwsze i drugie |
Artykuł 6 ust. 2 lit. a) i b) |
|
Artykuł 6 ust. 3, 4 i 5 |
Artykuł 6 ust. 3, 4 i 5 |
|
Artykuł 7 wyrażenie wprowadzające |
Artykuł 7 wyrażenie wprowadzające |
|
Artykuł 7 tiret pierwsze i drugie |
Artykuł 7 lit. a) i b) |
|
Artykuł 8 ust. 1 i 2 |
Artykuł 8 ust. 1 i 2 |
|
Artykuł 8 ust. 3 zdanie pierwsze |
Artykuł 8 ust. 3 akapit pierwszy |
|
Artykuł 8 ust. 3 zdanie drugie |
Artykuł 8 ust. 3 akapit drugi |
|
Artykuł 9 |
Artykuł 9 |
|
Artykuły 10–15 |
Artykuły 10–15 |
|
Artykuł 16 ust. 1, 2 i 3 |
Artykuł 16 ust. 1, 2 i 3 |
|
Artykuł 16 ust. 4 zdanie pierwsze i drugie |
Artykuł 16 ust. 4 akapit pierwszy |
|
Artykuł 16 ust. 4 zdanie trzecie i czwarte |
Artykuł 16 ust. 4 akapit drugi |
|
Artykuł 16 ust. 5 |
Artykuł 16 ust. 5 |
|
Artykuł 16 ust. 6 zdanie pierwsze i drugie |
Artykuł 16 ust. 6 akapit pierwszy |
|
Artykuł 16 ust. 6 zdanie trzecie i czwarte |
Artykuł 16 ust. 6 akapit drugi |
|
Artykuł 16 ust. 7 zdanie pierwsze |
Artykuł 16 ust. 7 akapit pierwszy |
|
Artykuł 16 ust. 7 zdanie drugie |
Artykuł 16 ust. 7 akapit drugi |
|
Artykuł 16 ust. 8 zdanie pierwsze i drugie |
Artykuł 16 ust. 8 akapit pierwszy |
|
Artykuł 16 ust. 8 zdanie trzecie |
Artykuł 16 ust. 8 akapit drugi |
|
— |
Artykuł 17 |
|
Artykuł 17 |
Artykuł 18 |
|
Załączniki I, II i III |
Załączniki I, II i III |
|
— |
Załącznik IV |
|
— |
Załącznik V |
(1) Dz.U. L 39 z 10.2.2009, s. 1.
(2) Dz.U. L 77 z 31.3.1993, s. 24.
(3) Zob. załącznik IV.