27.3.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 91/1

(1)

W następstwie dochodzenia („pierwotne dochodzenie”) Rada nałożyła rozporządzeniem (WE) nr 682/2007 (2) ostateczne cło antydumpingowe na przywóz określonej przetworzonej lub zakonserwowanej kukurydzy cukrowej w postaci ziaren objętej obecnie kodami CN ex 2001 90 30 i ex 2005 80 00, pochodzącej z Tajlandii. Środki przybrały formę cła ad valorem na poziomie od 3,1 % do 12,9 %.

(2)

Rozporządzeniem (WE) nr 954/2008 (3) Rada zmieniła obowiązujące środki w odniesieniu do jednego producenta eksportującego i w związku z tym stawki stosowane dla „wszystkich innych przedsiębiorstw”, które po zmianie wynosiły od 3,1 % do 14,3 %.

(3)

W następstwie przeglądu wygaśnięcia na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego („przegląd wygaśnięcia”) rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 875/2013 (4) Rada utrzymała cło na poziomie od 3,1 % do 14,3 %.

(4)

Komisja Europejska („Komisja”) otrzymała wniosek o dokonanie częściowego przeglądu okresowego na podstawie art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego. Wniosek został złożony przez River Kwai International Food Industry Co. Ltd. („wnioskodawca”), producenta eksportującego z Tajlandii.

(5)

Zakres wniosku ograniczony był do zbadania dumpingu w odniesieniu do wnioskodawcy.

(6)

We wniosku wnioskodawca przedstawił dowód prima facie, że – jeśli chodzi o dumping wnioskodawcy – okoliczności, na podstawie których wprowadzono obowiązujące środki, zmieniły się i że zmiany te mają charakter trwały.

(7)

W szczególności wnioskodawca twierdził, że zmienione okoliczności są związane ze zmianami w asortymencie oferowanych przez niego produktów, co ma bezpośredni wpływ na koszty ich produkcji. Porównanie jego cen krajowych z cenami eksportowymi stosowanymi w wywozie do Unii wskazywało, że margines dumpingu jest niższy od obecnego poziomu środków.

(8)

Po konsultacji z Komitetem Doradczym Komisja ustaliła, że istnieją wystarczające dowody uzasadniające wszczęcie częściowego przeglądu okresowego ograniczonego do zbadania dumpingu w odniesieniu do wnioskodawcy. Na tej podstawie Komisja ogłosiła poprzez zawiadomienie opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (5) w dniu 14 lutego 2013 r. („zawiadomienie o wszczęciu”) wszczęcie częściowego przeglądu okresowego na podstawie art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego.

(9)

Dochodzenie dotyczące dumpingu obejmowało okres od dnia 1 lipca 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. („okres objęty dochodzeniem przeglądowym” lub „ODP”).

(10)

Komisja oficjalnie powiadomiła o wszczęciu przeglądu okresowego wnioskodawcę, przedstawicieli kraju eksportującego oraz zrzeszenie producentów unijnych (Europejskie Stowarzyszenie Przetwórców Kukurydzy Cukrowej – Association Européenne des Transformateurs de Maïs Doux „AETMD”).

(11)

Zainteresowanym stronom umożliwiono przedstawienie opinii na piśmie oraz złożenie wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu.

(12)

Przedstawione przez AETMD pisemne uwagi zostały rozpatrzone i w stosownych przypadkach uwzględnione.

(13)

W celu uzyskania informacji niezbędnych dla dochodzenia Komisja przesłała wnioskodawcy kwestionariusz i otrzymała odpowiedź w ustalonym terminie.

(14)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszelkie informacje uznane za niezbędne do stwierdzenia dumpingu. Komisja przeprowadziła wizyty weryfikacyjne w obiektach wnioskodawcy w Tajlandii w Bangkoku i Kanchanaburi.

(15)

Produktem objętym niniejszym przeglądem jest ten sam produkt, co określony w pierwotnym dochodzeniu i dochodzeniu dotyczącym przeglądu wygaśnięcia, a mianowicie kukurydza cukrowa (Zea mays var. saccharata) w postaci ziaren, przetworzona lub zakonserwowana octem lub kwasem octowym, niezamrożona, objęta obecnie kodem CN ex 2001 90 30, oraz kukurydza cukrowa (Zea mays var. saccharata) w postaci ziaren, przetworzona lub zakonserwowana inaczej niż octem lub kwasem octowym, niezamrożona, inna niż produkty objęte pozycją 2006, objęta obecnie kodem CN ex 2005 80 00, pochodząca z Tajlandii.

(16)

Jak ustalono w pierwotnym dochodzeniu i potwierdzono w przeglądzie wygaśnięcia, kukurydza cukrowa produkowana i sprzedawana w Unii oraz kukurydza cukrowa produkowana i sprzedawana w Tajlandii posiadają zasadniczo takie same cechy fizyczne i chemiczne oraz mają takie same podstawowe zastosowania, jak kukurydza cukrowa produkowana w Tajlandii i sprzedawana na wywóz do Unii. Dlatego uważa się, że są to produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(17)

Zgodnie z art. 2 ust. 2 zdanie pierwsze rozporządzenia podstawowego Komisja ustaliła najpierw, czy całkowita sprzedaż krajowa produktu podobnego dokonana przez wnioskodawcę w trakcie ODP jest reprezentatywna. Sprzedaż krajowa jest reprezentatywna, jeżeli całkowita wielkość sprzedaży krajowej produktu podobnego stanowiła co najmniej 5 % całkowitej wielkości sprzedaży eksportowej produktu objętego postępowaniem do Unii w trakcie ODP.

(18)

Uznano, że całkowita sprzedaż krajowa produktu podobnego jest reprezentatywna.

(19)

Następnie Komisja określiła rodzaje produktu sprzedawane na rynku krajowym, które były identyczne lub bezpośrednio porównywalne z rodzajami sprzedawanymi na wywóz do Unii.

(20)

W odniesieniu do tych rodzajów produktu Komisja ustaliła, czy sprzedaż krajowa była wystarczająco reprezentatywna zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Sprzedaż krajowa danego rodzaju produktu jest reprezentatywna, jeżeli całkowita wielkość sprzedaży krajowej tego rodzaju produktu klientom niezależnym w ODP stanowi co najmniej 5 % całkowitej sprzedaży eksportowej identycznego lub porównywalnego rodzaju produktu do Unii.

(21)

Komisja ustaliła, że w przypadku wszystkich rodzajów produktów sprzedawanych na wywóz do Unii sprzedaż krajowa wnioskodawcy była realizowana w wielkościach reprezentatywnych.

(22)

Następnie Komisja określiła w odniesieniu do każdego rodzaju produktu udział sprzedaży z zyskiem niezależnym klientom na rynku krajowym w ODP, by móc zdecydować, czy do obliczenia wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia podstawowego należy zastosować rzeczywistą sprzedaż krajową.

(23)

Wartość normalna opiera się na rzeczywistej cenie krajowej każdego rodzaju produktu niezależnie od tego, czy sprzedaż ta jest dokonywana z zyskiem, jeżeli:

(24)

Przeprowadzona przez Komisję analiza sprzedaży krajowej wykazała, że ponad 90 % sprzedaży krajowej było realizowane z zyskiem, a średnia ważona cena sprzedaży była wyższa od jednostkowych kosztów produkcji. W związku z tym wartość normalną obliczono jako średnią ważoną cen całkowitej sprzedaży w ODP.

(25)

Wszelka sprzedaż wnioskodawcy na wywóz do Unii była dokonywana bezpośrednio do klientów niepowiązanych w Unii lub w Tajlandii. W związku z tym cenę eksportową ustalono na podstawie cen zapłaconych lub należnych zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego.

(26)

Komisja dokonała porównania wartości normalnej i ceny eksportowej na podstawie cen ex-works.

(27)

W uzasadnionych przypadkach Komisja dostosowała wartość normalną lub cenę eksportową z tytułu różnic mających wpływ na ceny i ich porównywalność zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego.

(28)

W przypadkach, kiedy było to właściwe i uzasadnione, dokonano dostosowań z tytułu różnic w kosztach transportu, kosztach ubezpieczenia, kosztach przeładunku i załadunku, kosztach pakowania, prowizjach, kosztach kredytu i opłatach bankowych.

(29)

Wnioskodawca wniósł o dostosowanie zgodnie z art. 2 ust. 10 lit. d) rozporządzenia podstawowego z tytułu różnicy w wartości marki w przypadku sprzedaży pod własną marką na rynku krajowym i sprzedaży pod własną marką na rynku unijnym. Twierdzi on, że wartość marki w przypadku własnej marki wnioskodawcy jest wyższa na rynku tajlandzkim niż na rynku unijnym. W celu uzasadnienia swojego twierdzenia wnioskodawca odniósł się do dostosowań wprowadzonych w pierwotnym dochodzeniu i w przeglądzie wygaśnięcia.

(30)

Sytuacja wnioskodawcy w ramach aktualnego przeglądu okresowego różni się jednak od sytuacji innych producentów eksportujących, dla których dokonano dostosowania w pierwotnym dochodzeniu i dochodzeniu dotyczącym przeglądu wygaśnięcia. Dostosowanie dokonane w pierwotnym dochodzeniu i w przeglądzie wygaśnięcia odnosi się bezpośrednio do producentów eksportujących, których sprzedaż na rynku krajowym odbywa się pod ich własną marką, natomiast sprzedaż do Unii odbywa się pod marką sprzedawcy detalicznego. W ramach aktualnego przeglądu okresowego zarówno sprzedaż wnioskodawcy na rynku krajowym, jak i na rynku unijnym odbywa się pod jego własną marką. Ponadto dostosowanie dokonane w pierwotnym dochodzeniu i w przeglądzie wygaśnięcia dotyczyło marży zysku przy konstruowaniu wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6 rozporządzenia podstawowego. W ramach aktualnego przeglądu okresowego wartość normalna ustalana jest jednak w oparciu o rzeczywiste ceny krajowe wnioskodawcy.

(31)

Jeżeli chodzi o rzekomy brak wartości marki przy sprzedaży na rynek unijny, importer produktu objętego postępowaniem noszący markę wnioskodawcy specjalizuje się w przywozie markowych produktów żywnościowych, w szczególności z Azji. Wnioskodawca nie wyjaśnił ani nie przedstawił dowodów, dlaczego sprzedaż do tego konkretnego importera miałaby wiązać się z niższą wartością marki niż wartość marki wnioskodawcy na rynku krajowym. W związku z tym Komisja uznała, że wnioskodawca nie wykazał, że rzekoma różnica w wartości marki ma wpływ na ceny i ich porównywalność.

(32)

Wnioskodawca wystąpił również o takie samo dostosowanie w oparciu o art. 2 ust. 10 lit. k) rozporządzenia podstawowego. Ponieważ jednak wnioskodawca nie wykazał, że rzekoma różnica ma wpływ na ceny i ich porównywalność, dostosowania tego nie można również dokonać na podstawie tego przepisu.

(33)

Wniosek o dostosowanie na podstawie art. 2 ust. 10 lit. d) i k) zostaje zatem odrzucony.

(34)

Opierając się na art. 2 ust. 10 lit. b) rozporządzenia podstawowego, wnioskodawca wniósł również o dostosowanie dotyczące państwowej ulgi w podatku eksportowym. Wnioskodawca otrzymuje od rządu pewną kwotę, jeżeli produkt objęty postępowaniem jest sprzedawany na wywóz, w tym na rynek unijny.

(35)

Wnioskodawca był w stanie wykazać, że za wywóz na rynek unijny otrzymuje on kwotę w wysokości mniejszej niż 0,5 % wartości faktury. Zgodnie jednak z art. 2 ust. 10 lit. b) rozporządzenia podstawowego, w przypadku gdy warunki określone w tym artykule zostały spełnione, dokonuje się dostosowania wartości normalnej, a nie ceny eksportowej, jak twierdził wnioskodawca. Ponadto dochodzenie wykazało, że nie istnieje żaden bezpośredni związek między płatnością otrzymywaną przez wnioskodawcę w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem wywożonego do Unii oraz opłatami przywozowymi za surowce w nim zawarte.

(36)

Wnioskodawca wystąpił również o takie samo dostosowanie w oparciu o art. 2 ust. 10 lit. k). Ponieważ nie był jednak w stanie wykazać żadnego związku między ulgą w podatku eksportowym a kalkulacją ceny wywożonego produktu objętego postępowaniem, wniosku tego nie można było przyjąć.

(37)

W związku z tym wniosek o dostosowanie dotyczące ulgi w podatku eksportowym na podstawie art. 2 ust. 10 lit. b) i k) zostaje odrzucony.

(38)

Średnią ważoną wartość normalną każdego rodzaju produktu objętego postępowaniem wywożonego do Unii porównano ze średnią ważoną ceną eksportową odpowiadającego rodzaju produktu objętego postępowaniem, zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego.

(39)

Na tej podstawie średni ważony margines dumpingu, wyrażony jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem, został ustalony w wysokości 3,6 %

(40)

Zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy zmieniły się okoliczności, w oparciu o które ustalono obecny margines dumpingu, i czy zmiany te mają charakter trwały.

(41)

We wniosku o dokonanie przeglądu wnioskodawca odniósł się do zmian w asortymencie oferowanych przez niego produktów, które miałyby mieć bezpośredni wpływ na koszty ich produkcji. Dochodzenie potwierdziło, że z powodu restrukturyzacji przedsiębiorstwa wnioskodawca nie produkuje i nie sprzedaje już niektórych innych produktów, które produkował i sprzedawał w okresie pierwotnego dochodzenia, i że zmiana ta miała to wpływ na koszty produkcji produktu objętego postępowaniem.

(42)

AETMD zgłosiło uwagę, że restrukturyzacja prowadzona przez wnioskodawcę może nie mieć trwałego charakteru, ponieważ można ją bez trudu odwrócić.

(43)

W istocie nie można wykluczyć, że zarząd wnioskodawcy byłby w stanie dokonać odwrócenia procesu restrukturyzacji, gdyby sobie tego życzył. Nie ma jednak dowodów wskazujących na to, że decyzja wnioskodawcy o restrukturyzacji i promowaniu produktów grupy między przedsiębiorstwami należącymi do grupy nie miałaby charakteru trwałego. Ponadto restrukturyzacja miała miejsce już w 2009 r., co wskazuje na to, że nowa struktura przedsiębiorstwa ma charakter trwały.

(44)

Po ujawnieniu ustaleń AETMD ponowiło swoje twierdzenie, że zmiana, na podstawie której wszczęto przegląd, nie może zostać uznana za trwałą. W szczególności stowarzyszenie to zakwestionowało wpływ wewnętrznej reorganizacji w ramach grupy na koszty produkcji, twierdząc, że koszty wewnątrz grupy mogą po prostu ulec realokacji w celu zmniejszenia wartości normalnej. Dlatego też nowych kosztów produkcji nie można uznać za trwałe. AETMD zauważyło również, że spółka zależna, odpowiedzialna za proces produkcji i sprzedaż świeżych produktów, ma ten sam adres, co wnioskodawca. AETMD stwierdziło, że jest to kolejna wskazówka, że reorganizacja nie jest głęboka ani trwała.

(45)

W odpowiedzi na twierdzenia AETMD przedstawione w motywie 44 wnioskodawca podkreślił, że reorganizacja obejmowała również ulepszenie systemu księgowania kosztów, co zaowocowało zidentyfikowaniem i usunięciem „wąskich gardeł” w celu optymalizacji produkcji i zmniejszenia kosztów produkcji. Wnioskodawca zaznaczył również, że odwrócenie reorganizacji z 2009 r. na tym etapie byłoby procesem bardzo złożonym, gdyż spółka dominująca wnioskodawcy, Agripure Holding PLC, jest notowana na tajlandzkiej giełdzie.

(46)

Ryzyko potencjalnego odwrócenia reorganizacji wnioskodawcy zostało już omówione w motywie 43.

(47)

Ponadto w celu weryfikacji prawidłowości twierdzeń we wniosku o wszczęcie niniejszego przeglądu Komisja dokonała porównania kosztów produkcji rodzajów produktów wywożonych do Unii podczas pierwotnego dochodzenia (tj. przed reorganizacją wnioskodawcy w 2009 r.) i w trakcie ODP. Porównanie to potwierdziło, że jednostkowe koszty produkcji zmieniły się w znaczącym stopniu. Stwierdzona zmiana w zakresie jednostkowych kosztów produkcji wykracza poza zwykłą realokację kosztów i jest wynikiem znacznego zmniejszenia pośrednich kosztów produkcji, takich jak koszty ogólne produkcji oraz koszty pracy.

(48)

Jeżeli chodzi o ten sam adres administracyjny wnioskodawcy i jego spółki zależnej, należy stwierdzić, że jest to powszechna praktyka w działalności gospodarczej. Ponadto podczas wizyty weryfikacyjnej w obiektach wnioskodawcy Komisja zauważyła, że linie produkcyjne i powierzchnie magazynowe produktów gotowych w obiektach były przeznaczone na produkcję kukurydzy cukrowej; nie było żadnych widocznych śladów produkcji ani składowania świeżych produktów sprzedawanych przez przedsiębiorstwo zależne.

(49)

Przy uwzględnieniu argumentów AETMD i wnioskodawcy oraz po stwierdzeniu faktycznego spadku jednostkowych kosztów produkcji w okresie między pierwotnym dochodzeniem a ODP argumenty przedstawione przez AETMD należy odrzucić.

(50)

AETMD twierdziło również, że wnioskodawca planuje zwiększyć swoją zdolność produkcyjną w 2013 r. o około 40 %. Według AETMD fakt ten byłby sprzeczny z twierdzeniem wnioskodawcy, że nowe, skorygowane koszty produkcji (po restrukturyzacji) mają charakter trwały.

(51)

Dochodzenie potwierdziło w istocie, że wnioskodawca znajduje się w procesie zwiększania swojej zdolności produkcyjnej. Skutki zwiększonej zdolności były jednym z czynników, na podstawie których w przeglądzie wygaśnięcia stwierdzono, że istnieje ryzyko kontynuacji dumpingu (6).

(52)

Po ujawnieniu ustaleń AETMD ponowiło twierdzenie, że inwestycje w nową zdolność produkcyjną będą miały siłą rzeczy wpływ na koszty produkcji, a zatem główne koszty produkcji, z którymi porównano ceny krajowe w niniejszym przeglądzie (zob. motyw 24), nie mają charakteru trwałego. W szczególności AETMD przeprowadziło w oparciu o dostępne źródła wyliczenie, na podstawie którego stwierdziło, że ze względu na zwiększoną amortyzację łączne koszty wzrosłyby o około 10 % w porównaniu do kosztów obecnych.

(53)

Wnioskodawca nie podważył twierdzenia AETMD dotyczącego zwiększonych kosztów amortyzacji jako takich, podkreślił jednak, że te wyższe koszty amortyzacji zostaną zrównoważone przez wzrost łącznych przychodów (poprzez zwiększenie sprzedaży) i zmniejszenie innych kosztów wynikające ze zwiększonej automatyzacji.

(54)

Jak wspomniano w motywie 51, wnioskodawca rzeczywiście inwestuje obecnie w nową infrastrukturę produkcyjną. Inwestycje w nowe urządzenia mogą pociągać za sobą wzrost kosztów amortyzacji. Z drugiej strony nowe urządzenia produkcyjne, jak stwierdził wnioskodawca w odpowiedzi na uwagi AETMD, mogą również prowadzić do zmian (w porównaniu do istniejących linii produkcyjnych), takich jak poziom automatyzacji. Zmiany te powinny mieć bezpośredni wpływ na zmniejszenie kosztów pracy i kosztów energii i mogłyby zrekompensować wzrost kosztów amortyzacji.

(55)

Podsumowując, należy stwierdzić, że ogólny wpływ na koszty produkcji przypadające na wyprodukowaną jednostkę będzie można zmierzyć dopiero po uruchomieniu nowych instalacji i ujęciu wszystkich dodatkowych kosztów w księgach rachunkowych.

(56)

Niemniej jednak, uwzględniając cel inwestycji (zwiększenie efektywności i konkurencyjności w celu zmniejszenia jednostkowych kosztów produkcji), oczekuje się, że przynajmniej w perspektywie średnio- i długoterminowej nie dojdzie do znacznego wzrostu jednostkowych kosztów produkcji. W takiej sytuacji wartość normalna powinna nadal opierać się na cenach krajowych, jak w aktualnym przeglądzie. Argument przedstawiony przez AETMD należy zatem odrzucić.

(57)

Po ujawnieniu ustaleń AETMD zakwestionowało również trwały charakter nowego marginesu dumpingu. AETMD argumentowało, że podstawa cen eksportowych zastosowana do obliczenia marginesu dumpingu nie jest reprezentatywna. W szczególności stowarzyszenie twierdziło, że:

(58)

Ze względu na to, że ilości wywożone do Unii były nieznaczne, ustalenie dokonane przez Komisję, że ceny eksportowe wnioskodawcy zapłacone lub należne przy wywozie do Unii były reprezentatywne, odbyło się poprzez porównanie tych cen z cenami eksportowymi wnioskodawcy zapłaconymi lub należnymi w przypadku dokonywania wywozu do innych państw trzecich. Na tej podstawie stwierdzono, że ceny pobierane od kosumentów w Unii odpowiadały cenom pobieranym od konsumentów na innych rynkach eksportowych.

(59)

Istnienie różnych segmentów rynku, własnej marki i marki detalicznej uznano w trakcie wcześniejszych dochodzeń (8). Stanowi to ważny element definicji różnych rodzajów produktu objętych zakresem definicji produktu objętego postępowaniem. Na tej podstawie dokonano porównania wywozu produktów własnej marki ze sprzedażą krajową produktów własnej marki oraz porównania sprzedaży eksportowej produktów marki detalicznej ze sprzedażą krajową produktów marki detalicznej.

(60)

Twierdzenie AETMD, że przyszły wywóz będzie składał się głównie z produktów marki detalicznej, jest spekulatywne, nie jest poparte dowodami i jako takie jest niewystarczające, by kwestionować reprezentatywność wywozu produktów własnej marki w ODP. Twierdzenie AETMD zostaje zatem odrzucone.

(61)

AETMD twierdziło również, że obniżenie poziomu cła mogłoby prowadzić do ryzyka obejścia środków.

(62)

Należy przypomnieć, że obowiązujące stawki celne różnią się już w stosunku do poszczególnych tajlandzkich producentów eksportujących. Tak więc ryzyko obejścia środków (tzn. za pomocą dodatkowego kodu TARIC z niższymi stawkami celnymi) istnieje od czasu wprowadzenia środków pierwotnych. Niższe cło dla jednego z tych producentów eksportujących samo w sobie nie zwiększa ryzyka obejścia środków przez Tajlandię jako całość.

(63)

Ponadto, jeżeli dostępne staną się nowe informacje wskazujące na to, iż poprzez to obejście osłabiane są skutki cła, można ewentualnie wszcząć dochodzenie, jeżeli tylko spełnione są warunki określone w art. 13 rozporządzenia podstawowego.

(64)

AETMD stwierdziło również, że wnioskodawca mógł sztucznie zwiększyć ceny eksportowe do Unii w drodze kompensacji z równoległą sprzedażą innych produktów po cenach sztucznie zaniżonych.

(65)

Jak wskazano w motywie 58, ceny eksportowe stosowane w wywozie do Unii produktu objętego postępowaniem były zgodne z cenami wywozu do państw trzecich. Dlatego też nic nie wskazuje na to, by ceny eksportowe stosowane w wywozie do Unii były sztucznie zawyżone w ODP, i w związku z powyższym argument ten zostaje odrzucony.

(66)

W świetle wyników dochodzenia Komisja uważa za stosowne zmienić stawkę cła antydumpingowego stosowaną do przywozu produktu objętego postępowaniem pochodzącego od River Kwai International Food Industry Co., Ltd.

(67)

Ponadto na wniosek wnioskodawcy zmianie ulega również jego adres w Tajlandii.

(68)

Wszystkie zainteresowane strony zostały poinformowane o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierza się zalecić zmianę rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 875/2013.

(69)

Po ujawnieniu ustaleń rząd Tajlandii argumentował, że średnia stawka cła dla współpracujących eksporterów nieobjętych próbą powinna również zostać zmieniona w celu uwzględnienia ustaleń niniejszego częściowego przeglądu okresowego. Należy zaznaczyć, że argument ten wykracza poza ograniczony zakres obecnego przeglądu, którego celem jest wyłącznie dostosowanie poziomu istniejących stawek cła antydumpingowego w odniesieniu do wnioskodawcy. Każdy wniosek o zmianę poziomu stawek cła antydumpingowego w następstwie rzekomej zmiany okoliczności powinien zostać przedstawiony zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego. Z tego względu argument ten należy odrzucić,

27.3.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 91/7

(1)

Zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 wniosek Hiszpanii o rejestrację nazwy „Almendra de Mallorca”/„Almendra Mallorquina”/„Ametlla de Mallorca”/„Ametlla Mallorquina” został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2).

(2)

Ponieważ do Komisji nie wpłynęło żadne oświadczenie o sprzeciwie zgodnie z art. 51 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, nazwa „Almendra de Mallorca”/„Almendra Mallorquina”/„Ametlla de Mallorca”/„Ametlla Mallorquina” powinna zostać zarejestrowana,

27.3.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 91/9

(1)

Zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1151/2012 wniosek Hiszpanii w sprawie rejestracji nazwy „Aceite de la Comunitat Valenciana” został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2).

(2)

Ponieważ do Komisji nie wpłynęło żadne oświadczenie o sprzeciwie zgodnie z art. 51 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, nazwa „Aceite de la Comunitat Valenciana” powinna zostać zarejestrowana,

27.3.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 91/10

(1)

W celu zapewnienia jednolitego stosowania Nomenklatury scalonej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia (EWG) nr 2658/87, konieczne jest przyjęcie środków dotyczących klasyfikacji towaru określonego w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(2)

Rozporządzeniem (EWG) nr 2658/87 ustanowiono Ogólne reguły interpretacji Nomenklatury scalonej. Reguły te stosuje się także do każdej innej nomenklatury, która jest w całości lub w części oparta na Nomenklaturze scalonej, bądź która dodaje do niej jakikolwiek dodatkowy podpodział i która została ustanowiona szczególnymi przepisami unijnymi, w celu stosowania środków taryfowych i innych środków odnoszących się do obrotu towarowego.

(3)

Stosownie do wymienionych wyżej ogólnych reguł, towar opisany w kolumnie 1. tabeli zamieszczonej w załączniku należy klasyfikować do kodu CN wskazanego w kolumnie 2., na mocy uzasadnień określonych w kolumnie 3. tej tabeli.

(4)

Należy zagwarantować, aby wiążąca informacja taryfowa wydana odnośnie do towarów, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, która nie jest zgodna z niniejszym rozporządzeniem, mogła być nadal przywoływana przez otrzymującego, której udzielono tej informacji, przez pewien okres, zgodnie z art. 12 ust. 6 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 (2). Okres ten powinien wynosić trzy miesiące.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

27.3.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 91/12

(1)

W celu zapewnienia jednolitego stosowania Nomenklatury scalonej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia (EWG) nr 2658/87, konieczne jest przyjęcie środków dotyczących klasyfikacji towaru określonego w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(2)

Rozporządzeniem (EWG) nr 2658/87 ustanowiono Ogólne reguły interpretacji Nomenklatury scalonej. Reguły te stosuje się także do każdej innej nomenklatury, która jest w całości lub w części oparta na Nomenklaturze scalonej, bądź która dodaje do niej jakikolwiek dodatkowy podpodział i która została ustanowiona szczególnymi przepisami unijnymi, w celu stosowania środków taryfowych i innych środków odnoszących się do obrotu towarowego.

(3)

Stosownie do wymienionych wyżej ogólnych reguł, towar opisany w kolumnie 1. tabeli zamieszczonej w załączniku należy klasyfikować do kodów CN wskazanych w kolumnie 2., na mocy uzasadnień określonych w kolumnie 3. tej tabeli.

(4)

Należy zagwarantować, aby wiążąca informacja taryfowa wydana odnośnie do towarów, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, która nie jest zgodna z niniejszym rozporządzeniem, mogła być nadal przywoływana przez osobę, której udzielono tej informacji, przez pewien okres, zgodnie z art. 12 ust. 6 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 (2). Okres ten powinien wynosić trzy miesiące.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

27.3.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 91/15

(1)

Szybkie ukończenie budowy w pełni operacyjnego i wzajemnie połączonego wewnętrznego rynku energii, który przyczynia się do zapewnienia unijnej gospodarce dostaw przystępnej cenowo i zrównoważonej energii, ma kluczowe znaczenie dla osiągnięcia celu, jakim jest zwiększenie konkurencyjności i zapewnienie wszystkim konsumentom możliwości nabywania energii po najbardziej konkurencyjnych cenach.

(2)

W celu osiągnięcia ściślejszej integracji rynku ważne jest, aby zasady bilansowania gazu w sieciach przesyłowych ułatwiały obrót gazem między obszarami bilansowania i przyczyniały się w ten sposób do wzrostu płynności rynku. Niniejsze rozporządzenie określa w związku z tym zharmonizowane, obejmujące całą Unię zasady dotyczące bilansowania, które mają na celu zagwarantowanie użytkownikom sieci, że mogą zarządzać swoimi pozycjami bilansowymi na różnych obszarach bilansowania w obrębie Unii w sposób racjonalny pod względem kosztów i niedyskryminacyjny.

(3)

Niniejsze rozporządzenie wspiera rozwój konkurencyjnego hurtowego rynku gazu dla transakcji krótkoterminowych w Unii Europejskiej, na którym możliwe jest elastyczne udostępnianie gazu pochodzącego z dowolnego źródła, w celu oferowania go do kupna i sprzedaży za pomocą mechanizmów rynkowych, dzięki czemu użytkownicy sieci mogą efektywnie bilansować swoje portfele bilansowe, a operator systemu przesyłowego może wykorzystywać elastyczność w zakresie dostaw gazu do bilansowania sieci przesyłowej.

(4)

Rozporządzeniem (WE) nr 715/2009 ustanowiono niedyskryminacyjne zasady określające warunki dostępu do sieci przesyłowych gazu ziemnego w celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego gazu. Zasady bilansowania o charakterze rynkowym zapewniają użytkownikom sieci zachęty finansowe do bilansowania ich portfeli bilansowych poprzez odzwierciedlające koszty opłaty za niezbilansowanie.

(5)

Na użytkownikach sieci powinien spoczywać obowiązek bilansowania ilości dostarczanych przez nich w stosunku do ilości przez nich odbieranych, przy czym zasady bilansowania zostały określone w taki sposób, aby wspierały hurtowy rynek gazu dla transakcji krótkoterminowych poprzez ustanowienie platform obrotu, które ułatwią w większym stopniu obrót gazem pomiędzy użytkownikami sieci a operatorem systemu przesyłowego. Operatorzy systemów przesyłowych przeprowadzają uzupełniające bilansowanie sieci przesyłowych, o ile jest ono konieczne. Operatorzy systemów przesyłowych powinni przy tym przestrzegać kolejności uszeregowania ofert. Kolejność uszeregowania ofert jest ustalona w taki sposób, że przy zamawianiu gazu operatorzy systemów przesyłowych uwzględniają zarówno względy ekonomiczne, jak i operacyjne, i wykorzystują produkty, które mogą być dostarczane z maksymalnie szerokiego spektrum źródeł, w tym produkty pochodzące z instalacji LNG i instalacji magazynowych. Operatorzy systemów przesyłowych powinni dążyć do zaspokajania swoich potrzeb w zakresie bilansowania gazu w jak największym zakresie poprzez kupno i sprzedaż standardowych produktów krótkoterminowych na hurtowym rynku gazu dla transakcji krótkoterminowych.

(6)

W celu umożliwienia użytkownikom sieci bilansowania ich portfeli bilansowych w niniejszym rozporządzeniu ustanowiono także minimalne wymogi dotyczące dostarczania informacji, aby wprowadzić rynkowy system bilansowania. Przepływy informacji określone w niniejszym rozporządzeniu mają zatem służyć wsparciu procesu dobowego bilansowania i mają zapewniać zestaw informacji pomagających użytkownikom sieci w zarządzaniu ryzykiem i możliwościami w sposób racjonalny pod względem kosztów.

(7)

Uzupełniając obowiązek ochrony informacji handlowych podlegających szczególnej ochronie, niniejsze rozporządzenie nakłada na operatorów systemów przesyłowych obowiązek utrzymywania w poufności informacji i danych przekazanych im w celu wykonywania przepisów niniejszego rozporządzenia oraz zakazuje ich ujawniania w całości lub w części wobec osób trzecich, chyba że operator systemu przesyłowego jest do tego upoważniony na podstawie przepisów prawa, jednakże ujawnienie to musi ograniczać się do prawnie określonego zakresu.

(8)

Niniejsze rozporządzenie, które przyjęto na podstawie rozporządzenia (WE) nr 715/2009, uzupełnia to rozporządzenie i stanowi jego integralną część. Odniesienia do rozporządzenia (WE) nr 715/2009 w innych aktach prawnych należy rozumieć jako odniesienia także do niniejszego rozporządzenia. Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do niewyłączonych zdolności w ramach istotnej nowej infrastruktury, która otrzymała zwolnienie na podstawie art. 32. dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/73/WE (2) lub dawnego art. 18 dyrektywy 2003/55/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (3), w zakresie, w jakim niniejsze rozporządzenie nie narusza takiego zwolnienia. Niniejsze rozporządzenie jest stosowane z uwzględnieniem szczególnego charakteru połączeń wzajemnych.

(9)

Niniejsze rozporządzenie zostało przygotowane zgodnie z procedurą określoną w art. 6 rozporządzenia (WE) nr 715/2009. Harmonizuje ono w większym stopniu zasady bilansowania określone w art. 21 rozporządzenia (WE) nr 715/2009 w celu ułatwienia obrotu gazem.

(10)

Niniejsze rozporządzenie obejmuje przepisy, które mają zastosowanie do operatorów systemów dystrybucyjnych i których celem jest ujednolicenie pełnionych przez nich funkcji, ale tylko w przypadkach, gdy jest to konieczne do należytego wykonania tych przepisów, i tylko w takim zakresie.

(11)

Krajowe organy regulacyjne i operatorzy systemów przesyłowych powinni mieć na uwadze najlepsze praktyki i starania w celu harmonizacji procedur zmierzających do wdrożenia niniejszego rozporządzenia. Działając zgodnie z art. 7 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 713/2009 (4), Agencja i krajowe organy regulacyjne powinny zapewnić wdrożenie zasad bilansowania w całej Unii w najbardziej skuteczny sposób.

(12)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 51 dyrektywy 2009/73/WE,

1)

„obszar bilansowania” oznacza system wejścia-wyjścia, do którego ma zastosowanie określony system bilansowania i który może obejmować systemy dystrybucyjne lub części tych systemów;

2)

„działanie bilansujące” oznacza działanie podjęte przez operatora systemu przesyłowego w celu zmiany przepływów gazu do lub z sieci przesyłowej, z wyłączeniem działań, w których gaz nie jest rozliczony jako odebrany z systemu, i w których gaz jest zużywany przez operatora systemu przesyłowego na potrzeby technologiczne systemu;

3)

„opłata związana z neutralnością bilansowania” oznacza opłatę odpowiadającą różnicy pomiędzy kwotami otrzymanymi lub należnymi a kwotami zapłaconymi lub przypadającymi do zapłaty przez operatora systemu przesyłowego z tytułu wykonywanej przez niego działalności bilansującej, której kwota jest wypłacana odpowiednim użytkownikom sieci lub od nich pobierana;

4)

„platforma obrotu” oznacza platformę elektroniczną udostępnianą i prowadzoną przez operatora platformy obrotu, na której uczestnicy obrotu mogą składać i przyjmować – w tym z prawem do ich zmiany i wycofania – oferty kupna i sprzedaży gazu potrzebnego do zaspokojenia potrzeb wynikających z krótkookresowych wahań popytu lub podaży, zgodnie z ogólnymi warunkami, które mają zastosowanie na tej platformie obrotu, i na której operator systemu przesyłowego zawiera transakcje w celu przeprowadzenia działań bilansujących;

5)

„uczestnik obrotu” oznacza użytkownika sieci lub operatora systemu przesyłowego, który zawarł umowę z operatorem platformy obrotu i który spełnia warunki wymagane do dopuszczenia do zawierania transakcji na platformie obrotu;

6)

„platforma rynku bilansującego” oznacza platformę obrotu, na której operator systemu przesyłowego jest uczestnikiem obrotu w odniesieniu do wszystkich transakcji;

7)

„usługa bilansująca” oznacza usługę świadczoną na rzecz operatora systemu przesyłowego na podstawie umowy dotyczącej gazu potrzebnego do zaspokojenia potrzeb wynikających z krótkookresowych wahań popytu lub podaży, która nie jest standardowym produktem krótkoterminowym;

8)

„ilość potwierdzona” oznacza potwierdzoną przez operatora systemu przesyłowego ilość gazu, której przesył ma nastąpić podczas doby gazowej D zgodnie z planem (nominacją) lub zmienionym planem (renominacją);

9)

„opłata za niezbilansowanie dobowe” oznacza kwotę pieniężną płaconą lub otrzymywaną przez użytkownika sieci z tytułu ilości niezbilansowania dobowego;

10)

„mierzona codziennie” oznacza, że ilość gazu jest mierzona i rejestrowana raz na dobę gazową;

11)

„mierzona śróddziennie” oznacza, że ilość gazu jest mierzona i rejestrowana co najmniej dwa razy w ciągu doby gazowej;

12)

„mierzona rzadziej niż codziennie” oznacza, że ilość gazu jest mierzona i rejestrowana rzadziej niż raz na dobę gazową;

13)

„portfel bilansowy” oznacza wyodrębnioną część ilości dostarczanych i ilości odbieranych przez użytkownika sieci;

14)

„ilość zgłaszana” oznacza ilość gazu, do którego prawa są przenoszone, w zależności od przypadku, pomiędzy operatorem systemu przesyłowego a użytkownikiem lub użytkownikami sieci lub pomiędzy portfelami bilansowymi;

15)

„alokacja” oznacza ilość gazu przypisaną użytkownikowi sieci przez operatora systemu przesyłowego jako ilość dostarczaną lub ilość odbieraną wyrażoną w kWh do celów określenia ilości niezbilansowania dobowego;

16)

„cykl renominacji” oznacza proces przeprowadzany przez operatora systemu przesyłowego po otrzymaniu renominacji, mający na celu dostarczenie użytkownikowi sieci informacji dotyczącej ilości potwierdzonych;

17)

„opłata śróddzienna” oznacza opłatę pobieraną przez operatora systemu przesyłowego od użytkownika sieci lub płatność dokonywaną przez operatora systemu przesyłowego na rzecz użytkownika sieci z tytułu obowiązku śróddziennego;

18)

„obowiązek śróddzienny” oznacza zestaw reguł dotyczących ilości dostarczanych i odbieranych przez użytkowników sieci w ciągu doby gazowej, które operator systemu przesyłowego ustanawia w stosunku do użytkowników sieci;

19)

„wariant podstawowy” oznacza model przekazywania informacji, w ramach którego informacje dotyczące mierzonych rzadziej niż codziennie ilości odbieranych stanowią prognozy przekazywane przed daną dobą gazową i w trakcie danej doby gazowej;

20)

„wariant 1” oznacza model przekazywania informacji, w ramach którego informacje dotyczące mierzonych rzadziej niż codziennie i mierzonych codziennie ilości odbieranych opierają się na podziale przepływów zmierzonych podczas doby gazowej;

21)

„wariant 2” oznacza model przekazywania informacji, w ramach którego informacje dotyczące mierzonych rzadziej niż codziennie ilości odbieranych stanowią prognozę przekazywaną przed daną dobą gazową.

a)

dobę gazową, w której przenoszony jest gaz;

b)

wskazanie portfeli bilansowych, których dotyczy transakcja;

c)

informację, czy powiadomienie dotyczy transakcji zbycia czy nabycia;

d)

ilość zgłaszaną wyrażoną w kWh/d w przypadku ilości zgłaszanej dla poszczególnych dób lub w kWh/h w przypadku ilości zgłaszanej dla poszczególnych godzin, zgodnie z wymogami operatora systemu przesyłowego.

a)

jako ilość odbieraną – portfelowi bilansowemu należącemu do użytkownika sieci, który przedstawił powiadomienie o transakcji zbycia; oraz

b)

jako ilość dostarczaną – portfelowi bilansowemu należącemu do użytkownika sieci, który przedstawił powiadomienie o transakcji nabycia.

a)

utrzymania sieci przesyłowej w granicach jej limitów operacyjnych;

b)

uzyskania na koniec doby innej wartości akumulacji w sieci przesyłowej niż oczekiwana na podstawie przewidywanych dla tej doby gazowej ilości dostarczanych i ilości odbieranych, w sposób zgodny z ekonomiczną i efektywną eksploatacją sieci przesyłowej.

a)

szacunki własne operatora systemu przesyłowego na temat zapotrzebowania na gaz w ciągu całej doby gazowej i w różnych okresach podczas doby gazowej, w odniesieniu do której rozważane jest podjęcie działania bilansującego lub większej liczby takich działań;

b)

informacje na temat nominacji i alokacji oraz mierzone przepływy gazu;

c)

ciśnienia gazu wewnątrz sieci przesyłowej lub sieci przesyłowych.

a)

kupno i sprzedaż standardowych produktów krótkoterminowych na platformie obrotu; lub

b)

wykorzystywanie usług bilansujących.

a)

działania bilansujące muszą być podejmowane na zasadach niedyskryminacyjnych;

b)

działania bilansujące muszą uwzględniać wszelkie spoczywające na operatorach systemów przesyłowych obowiązki dotyczące ekonomicznej i efektywnej eksploatacji sieci przesyłowej.

a)

jeden z uczestników obrotu wystosowuje powiadomienie o transakcji nabycia, a drugi – powiadomienie o transakcji zbycia;

b)

w obu powiadomieniach o transakcji wskazana jest ilość gazu przenoszona pomiędzy uczestnikiem obrotu, który złożył powiadomienie o transakcji zbycia, a uczestnikiem obrotu, który złożył powiadomienie o transakcji nabycia;

c)

w przypadku stosowania ilości zgłaszanych dla poszczególnych godzin, są one równe dla wszystkich godzin pozostałych do końca doby gazowej, począwszy od określonej godziny rozpoczęcia, i równe zeru dla wszystkich godzin przed tą godziną rozpoczęcia.

a)

operator systemu przesyłowego określa odpowiednie punkty wejścia i wyjścia lub grupy tych punktów, które można wykorzystywać;

b)

są spełnione wszystkie warunki określone w ust. 3;

c)

inicjujący uczestnik obrotu zmienia ilość gazu, która ma zostać dostarczona do sieci przesyłowej lub odebrana z niej w określonym punkcie wejścia lub wyjścia, o ilość równą ilości zgłaszanej i przedstawia operatorowi systemu przesyłowego dowody potwierdzające, że ilość gazu została odpowiednio zmieniona;

a)

są spełnione warunki określone w ust. 3 lit. a) i b);

b)

ilość zgłaszana dla poszczególnych godzin ma zastosowanie do godzin doby gazowej od określonej godziny rozpoczęcia do określonej godziny zakończenia i jest równa zeru dla wszystkich godzin przed godziną rozpoczęcia i po godzinie zakończenia.

a)

w jaki sposób usługi bilansujące utrzymają sieć przesyłową w granicach jej limitów operacyjnych;

b)

czas zadziałania usług bilansujących w porównaniu z czasem zadziałania dostępnych standardowych produktów krótkoterminowych;

c)

szacowane koszty zamawiania i wykorzystywania usług bilansujących w porównaniu z szacowanym kosztem wykorzystania dostępnych standardowych produktów krótkoterminowych;

d)

obszar, na który należy dostarczyć gaz;

e)

wymagania operatora systemu przesyłowego dotyczące jakości gazu;

f)

w jakim zakresie zamawianie i wykorzystywanie usług bilansujących może wpłynąć na płynność hurtowego rynku gazu dla transakcji krótkoterminowych.

a)

przed podjęciem jakiegokolwiek zobowiązania dotyczącego zawarcia umowy o usługę bilansującą operator systemu przesyłowego publikuje nieograniczające konkurencji zaproszenie do składania ofert, w którym wskazuje cel i zakres zamówienia oraz instrukcje skierowane do oferentów, aby umożliwić im uczestniczenie w przetargu;

b)

wyniki są publikowane bez uszczerbku dla ochrony informacji handlowych podlegających szczególnej ochronie, a indywidualne wyniki są ujawniane każdemu oferentowi.

a)

wykorzystuje w pierwszej kolejności produkty przenoszące prawo własności przed wykorzystaniem innych standardowych produktów krótkoterminowych, kiedy tylko jest to możliwe i w zakresie, w jakim jest to właściwe;

b)

stosuje inne standardowe produkty krótkoterminowe w następujących okolicznościach:

c)

stosuje usługi bilansujące tylko wtedy, gdy standardowe produkty krótkoterminowe nie zapewnią lub – zgodnie z oceną danego operatora systemu przesyłowego – prawdopodobnie nie zapewnią utrzymania systemu przesyłowego w granicach jego limitów operacyjnych.

a)

zapewnia w ciągu doby gazowej odpowiednie wsparcie zarówno na rzecz użytkowników sieci – w zakresie prowadzenia obrotu standardowymi produktami krótkoterminowymi, jak i na rzecz operatorów systemów przesyłowych – w zakresie podejmowania odpowiednich działań bilansujących poprzez obrót odpowiednimi standardowymi produktami krótkoterminowymi;

b)

zapewnia przejrzysty i niedyskryminacyjny dostęp;

c)

świadczy usługi na zasadzie równego traktowania;

d)

zapewnia zachowanie anonimowości przy prowadzeniu obrotu, przynajmniej do momentu zawarcia transakcji;

e)

udostępnia wszystkim uczestnikom obrotu szczegółowy wykaz aktualnych ofert kupna i sprzedaży;

f)

zapewnia, aby wszystkie transakcje były odpowiednio zgłaszane operatorowi systemu przesyłowego.

a)

publikuje zmiany krańcowej ceny kupna i krańcowej ceny sprzedaży, bez zbędnej zwłoki, po każdej transakcji; lub

b)

przedstawia operatorowi systemu przesyłowego informacje w przypadku, gdy operator systemu przesyłowego decyduje się publikować zmiany krańcowej ceny kupna i krańcowej ceny sprzedaży. Operator systemu przesyłowego publikuje te informacje bez zbędnej zwłoki.

a)

opiera się na wynikach działań operatora systemu przesyłowego i przyjmuje formę płatności (z górnym pułapem), które operator systemu przesyłowego otrzymuje w przypadku wyników lepszych od założonych i uiszcza w przypadku wyników gorszych od założonych; wyniki te są porównywane do określonych z góry celów, które mogą obejmować między innymi cele w zakresie kosztów;

b)

uwzględnia dostępne dla operatora systemu przesyłowego środki umożliwiające kontrolowanie wyników;

c)

zapewnia, aby jego stosowanie prawidłowo odzwierciedlało podział obowiązków pomiędzy zaangażowanymi stronami;

d)

jest dostosowany do stanu rozwoju odpowiedniego rynku gazu, na którym ma być wdrożony;

e)

podlega regularnym przeglądom, dokonywanym przez krajowy organ regulacyjny w ścisłej współpracy z operatorem systemu przesyłowego, pod kątem zidentyfikowania potrzeby ewentualnych zmian tego systemu i ich zakresu.

1)

określenie punktu połączenia międzysystemowego;

2)

kierunek przepływu gazu;

3)

określenie użytkownika sieci lub, jeżeli ma to zastosowanie, jego portfela bilansowego;

4)

określenie kontrahenta użytkownika sieci lub, jeżeli ma to zastosowanie, jego portfela bilansowego;

5)

godziny rozpoczęcia i zakończenia przepływu gazu, w odniesieniu do którego przedstawiana jest nominacja lub renominacja;

6)

dobę gazową D;

7)

ilość gazu, o którego przesyłanie ubiega się użytkownik sieci.

a)

użytkownicy sieci nie mają obowiązku przedstawiania nominacji;

b)

użytkownicy sieci mogą przedstawiać operatorom systemów przesyłowych nominacje dotyczące doby gazowej D nie później niż o godz. 12.00 czasu UTC (czas zimowy) lub o godz. 11.00 czasu UTC (czas letni) podczas doby gazowej D-1;

c)

operator systemu przesyłowego wysyła komunikat dotyczący ilości planowanych do przesłania odpowiednim użytkownikom sieci nie później niż o godz. 12.30 czasu UTC (czas zimowy) lub o godz. 11.30 czasu UTC (czas letni) podczas doby gazowej D-1.

a)

użytkownik sieci zwrócił się o wyznaczenie późniejszej godziny rozpoczęcia; lub

b)

operator systemu przesyłowego dopuszcza wcześniejszą godzinę rozpoczęcia.

a)

skutki finansowe dla operatorów systemów przesyłowych i użytkowników sieci;

b)

wpływ na handel transgraniczny;

c)

wpływ na proces dobowego bilansowania w punkcie lub punktach połączenia międzysystemowego.

a)

nominację lub renominację najpóźniej w ciągu dwóch godzin od terminu nominacji lub od początku cyklu renominacji w następujących przypadkach:

b)

renominację najpóźniej w ciągu dwóch godzin od początku cyklu renominacji również w następujących przypadkach:

a)

użytkownicy systemu mogą przedstawiać renominacje w odniesieniu do doby gazowej;

b)

potwierdzając lub odrzucając przedstawione nominacje i renominacje, operator systemu przesyłowego uwzględnia harmonogramy, o których mowa w art. 17.

a)

obliczenia ilości niezbilansowania dobowego, o której mowa w art. 21;

b)

sposób określania obowiązującej ceny, o której mowa w art. 22; oraz

c)

wszelkie inne konieczne parametry.

a)

oferowania usługi elastycznej akumulacji; lub

b)

ewentualnych uzgodnień, na podstawie których użytkownicy sieci dostarczają gaz, w tym gaz w naturze, na potrzeby uzupełnienia:

a)

krańcowa cena sprzedaży – w przypadku gdy ilość niezbilansowania dobowego jest dodatnia (tzn. gdy podczas danej doby gazowej ilości dostarczane przez użytkownika sieci przewyższają ilości przez niego odbierane); lub

b)

krańcowa cena kupna – w przypadku gdy ilość niezbilansowania dobowego jest ujemna (tzn. gdy podczas danej doby gazowej ilości odbierane przez użytkownika sieci przewyższają ilości przez niego dostarczane);

a)

krańcowa cena sprzedaży jest równa niższej cenie spośród dwóch następujących cen:

b)

krańcowa cena kupna jest równa wyższej cenie spośród dwóch następujących cen:

a)

zachęcać użytkowników sieci do bilansowania ilości dostarczanych przez nich i ilości przez nich odbieranych;

b)

być ustalana i stosowana w sposób niedyskryminacyjny, tak aby:

c)

nie miała niekorzystnego wpływu na handel transgraniczny;

d)

nie prowadziła do nadmiernego narażenia użytkowników sieci na koszty finansowe z tytułu stosowania opłat za niezbilansowanie dobowe.

a)

w przypadku gdy ilość niezbilansowania dobowego danego użytkownika sieci dla doby gazowej jest dodatnia, uznaje się, że użytkownik sieci sprzedał operatorowi systemu przesyłowego gaz w ilości odpowiadającej ilości niezbilansowania dobowego i w związku z tym ma prawo otrzymać zapłatę od operatora systemu przesyłowego z tytułu opłaty za niezbilansowanie dobowe; oraz

b)

w przypadku gdy ilość niezbilansowania dobowego danego użytkownika sieci dla doby gazowej jest ujemna, uznaje się, że użytkownik sieci nabył od operatora systemu przesyłowego gaz w ilości odpowiadającej ilości niezbilansowania dobowego i ma w związku z tym obowiązek zapłacić operatorowi systemu przesyłowego opłatę za niezbilansowanie dobowe.

1.

Obowiązek śróddzienny obejmujący cały system

ma na celu zachęcenie użytkowników sieci do przestrzegania limitów operacyjnych sieci przesyłowej i określa:

2.

Obowiązek śróddzienny obejmujący portfel bilansowy

ma na celu zachęcenie użytkowników sieci do utrzymywania ich indywidualnych pozycji w ciągu doby gazowej w granicach z góry określonego zakresu i określa:

3.

Obowiązek śróddzienny obejmujący punkt wejścia-wyjścia

ma na celu zachęcenie użytkowników sieci do ograniczenia przepływu gazu lub zmian przepływu gazu w określonych warunkach we wskazanych punktach wejścia-wyjścia i określa:

a)

obowiązek śróddzienny i powiązana z nim opłata śróddzienna, o ile istnieje, nie mogą tworzyć nieuzasadnionych barier dla handlu transgranicznego i wchodzenia na odpowiedni rynek przez nowych użytkowników sieci;

b)

obowiązek śróddzienny stosuje się tylko wówczas, gdy użytkownicy sieci otrzymują przed nałożeniem ewentualnej opłaty śróddziennej odpowiednie informacje dotyczące ilości odbieranych przez nich i ilości przez nich dostarczanych oraz dysponują odpowiednimi środkami, aby móc zarządzać swoją pozycją śróddzienną i narażeniem na te koszty;

c)

najważniejsze koszty, jakie użytkownicy sieci ponoszą w związku ze swoimi obowiązkami dotyczącymi bilansowania, dotyczą ich pozycji na koniec doby gazowej;

d)

opłaty śróddzienne odzwierciedlają w jak największym stopniu koszty operatora systemu przesyłowego z tytułu działań bilansujących podejmowanych przez niego w związku z obowiązkiem śróddziennym;

e)

obowiązek śróddzienny nie może prowadzić do zerowej pozycji niezbilansowania użytkownika sieci w ramach rozliczeń podczas tej doby gazowej;

f)

korzyści z wprowadzenia obowiązku śróddziennego w postaci ekonomicznej i efektywnej eksploatacji sieci przesyłowej przeważają nad ewentualnymi niekorzystnymi skutkami, w tym dla płynności obrotu w wirtualnym punkcie obrotu.

a)

konieczności wprowadzenia obowiązku śróddziennego, z uwzględnieniem charakterystyki sieci przesyłowej i elastyczności, do której operator systemu przesyłowego ma dostęp poprzez kupno i sprzedaż standardowych produktów krótkoterminowych lub wykorzystanie usług bilansujących zgodnie z rozdziałem III;

b)

dostępnych informacji, które umożliwiają użytkownikom sieci zarządzanie w odpowiednim czasie ich pozycjami śróddziennymi;

c)

przewidywanych skutków finansowych dla użytkowników sieci;

d)

wpływu na wejście nowych użytkowników sieci na odpowiedni rynek, w tym ewentualnego nadmiernie niekorzystnego oddziaływania na takie wejścia;

e)

wpływu na handel transgraniczny, w tym potencjalnego wpływu na bilansowanie na sąsiadujących obszarach bilansowania;

f)

wpływu na hurtowy rynek gazu dla transakcji krótkoterminowych, w tym na jego płynność;

g)

potwierdzającą niedyskryminacyjny charakter obowiązku śróddziennego.

a)

wszelkie koszty i przychody z tytułu opłat za niezbilansowanie dobowe i opłat śróddziennych;

b)

wszelkie koszty i przychody z tytułu działań bilansujących podejmowanych zgodnie z art. 9, chyba że krajowy organ regulacyjny uzna te koszty i przychody za poniesione i uzyskane w sposób nieefektywny na podstawie mających zastosowanie przepisów krajowych. Krajowy organ regulacyjny dokonuje takiego ustalenia w oparciu o ocenę, która:

c)

wszelkie inne koszty i przychody związane z działalnością bilansującą prowadzoną przez operatora systemu przesyłowego, chyba że krajowy organ regulacyjny uzna te koszty i przychody za poniesione i uzyskane w sposób nieefektywny, zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami krajowymi.

1)

ogólnego stanu sieci przesyłowej zgodnie z ust. 3.4 pkt 5 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 715/2009;

2)

działań bilansujących podejmowanych przez operatora systemu przesyłowego, o których mowa w rozdziale III;

3)

ilości dostarczanych i ilości odbieranych przez użytkownika sieci podczas doby gazowej, o których mowa w art. 33–42.

a)

na stronie internetowej operatora systemu przesyłowego lub w jego innym systemie zawierającym informacje w formie elektronicznej;

b)

dostępne dla użytkowników sieci nieodpłatnie;

c)

w sposób przyjazny dla użytkownika;

d)

jasne, wymierne i łatwo dostępne;

e)

niemające charakteru dyskryminacyjnego;

f)

podawane w spójnych jednostkach – albo w kWh, albo w kWh/d i kWh/h;

g)

w języku(-ach) urzędowym(-ych) danego państwa członkowskiego i w języku angielskim.

a)

każda aktualizacja obejmuje przepływy gazu, które nastąpiły od początku tej doby gazowej D; lub

b)

każda aktualizacja obejmuje dodatkowe przepływy gazu, które nastąpiły po przepływach ujętych w poprzedniej aktualizacji.

a)

każda aktualizacja obejmuje przepływy gazu, które nastąpiły od początku tej doby gazowej D; lub

b)

każda aktualizacja obejmuje dodatkowe przepływy gazu, które nastąpiły po przepływach ujętych w poprzedniej aktualizacji.

a)

podczas doby gazowej D-1 operator systemu przesyłowego przedstawia użytkownikom sieci prognozę ich mierzonych rzadziej niż codziennie ilości odbieranych dla doby gazowej D nie później niż o godz. 12.00 czasu UTC (czas zimowy) lub o godz. 11.00 czasu UTC (czas letni);

b)

podczas doby gazowej D operator systemu przesyłowego przedstawia użytkownikom sieci co najmniej dwie aktualizacje prognozy ich mierzonych rzadziej niż codziennie ilości odbieranych.

a)

dostęp do standardowych produktów krótkoterminowych na platformie obrotu;

b)

dokładność prognozy dotyczącej mierzonych rzadziej niż codziennie ilości odbieranych przez użytkowników sieci w zestawieniu z czasem jej przedstawienia;

c)

godzinę, o której kończy się okres renominacji, zgodnie z art. 15 ust. 1;

d)

godzinę, o której przedstawiana jest pierwsza aktualizacja prognozy dotyczącej mierzonych rzadziej niż codziennie ilości odbieranych przez użytkownika sieci.

a)

W przypadku wariantu podstawowego i wariantu 1 modelu informacyjnego cały gaz dostarczany do systemu dystrybucyjnego jest alokowany;

b)

w przypadku wariantu 2 modelu informacyjnego – mierzone rzadziej niż codziennie ilości odbierane są równe prognozie dotyczącej mierzonych rzadziej niż codziennie ilości odbieranych przez użytkownika sieci, przekazywanej przed daną dobą gazową;

c)

w przypadku wariantu 1 modelu informacyjnego – wstępna alokacja i wstępna ilość niezbilansowania dobowego jest uznawana za ostateczną alokację i ostateczną ilość niezbilansowania dobowego.

a)

zwiększenia częstotliwości przekazywania informacji użytkownikom sieci;

b)

skrócenie harmonogramów dotyczących przedstawiania informacji;

c)

zwiększenie dokładności przedstawianych informacji.

a)

do celów świadczenia usługi elastycznej akumulacji operator systemu przesyłowego nie potrzebuje zawierać żadnych umów z jakimikolwiek dostawcami infrastruktury, takimi jak operatorzy systemu magazynowania czy systemu LNG;

b)

przychody uzyskiwane przez operatora systemu przesyłowego z tytułu świadczenia usługi elastycznej akumulacji muszą być co najmniej równe kosztom, które zostały poniesione lub mają być poniesione w związku ze świadczeniem tej usługi;

c)

usługa elastycznej akumulacji jest oferowana z zachowaniem zasad przejrzystości i niedyskryminacji i może być oferowana na podstawie mechanizmów konkurencyjnych;

d)

operator systemu przesyłowego nie obciąża użytkownika sieci, bezpośrednio ani pośrednio, kosztami poniesionymi w związku ze świadczeniem usługi elastycznej akumulacji, jeżeli użytkownik sieci nie zawarł umowy o jej świadczenie; oraz

e)

świadczenie usługi elastycznej akumulacji nie może mieć niekorzystnego wpływu na handel transgraniczny.

a)

opis stanu rozwoju i płynności hurtowego rynku gazu dla transakcji krótkoterminowych w chwili sporządzania sprawozdania, w tym między innymi, o ile operator systemu przesyłowego dysponuje tymi informacjami:

b)

środki tymczasowe, który mają być zastosowane;

c)

uzasadnienie stosowania środków tymczasowych:

d)

określenie działań, które zostaną podjęte w celu wycofania środków tymczasowych, w tym kryteria dotyczące podejmowania tych działań, i oszacowanie dotyczące ich harmonogramu.

a)

hurtowego rynku gazu dla transakcji krótkoterminowych mającego dostateczną płynność;

b)

gazu potrzebnego do zaspokojenia potrzeb wynikających z krótkookresowych wahań popytu lub podaży; lub

c)

dostatecznych informacji dotyczących ilości dostarczanych i ilości odbieranych przez nich.

a)

w odniesieniu do ilości niezbilansowania dobowego użytkowników sieci;

b)

w sposób przejrzysty i niedyskryminacyjny;

c)

tylko w koniecznym zakresie i tylko przez tak krótki okres, jak jest to konieczne.

a)

odzwierciedlał elastyczność sieci przesyłowej i potrzeby użytkownika sieci;

b)

odzwierciedlał poziom ryzyka, które wiąże się dla użytkownika sieci zarządzaniem saldem ilości dostarczanych i ilości odbieranych przez niego;

c)

nie osłabia rozwoju hurtowego rynku gazu dla transakcji krótkoterminowych;

d)

nie powoduje nadmiernie wysokiego wzrostu kosztów ponoszonych przez operatora systemu przesyłowego z tytułu działań bilansujących.

a)

przewyższa alokację z tytułu mierzonej rzadziej niż codziennie ilości odbieranej – w przypadku dodatniej ilości niezbilansowania dobowego;

b)

jest niższa od alokacji z tytułu mierzonej rzadziej niż codziennie ilości odbieranej – w przypadku ujemnej ilości niezbilansowania dobowego.

a)

zgodnie z warunkami istniejącej umowy, jeżeli zawiera ona odpowiednie postanowienia umożliwiające zmniejszenie ilości gazu, do wykorzystania którego się zobowiązano, lub rozwiązanie tej umowy; albo

b)

w przypadku braku takich praw umownych:

27.3.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 91/36

(1)

Zgodnie z art. 53 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 Komisja rozpatrzyła wniosek Włoch o zatwierdzenie zmiany specyfikacji chronionej nazwy pochodzenia „Pecorino Sardo” zarejestrowanej na podstawie rozporządzenia Komisji (WE) nr 1263/96 (2) zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 215/2011 (3).

(2)

Ponieważ proponowana zmiana nie jest nieznaczna w rozumieniu art. 53 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, Komisja opublikowała wniosek o wprowadzenie zmiany zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) wymienionego rozporządzenia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (4).

(3)

Ponieważ do Komisji nie wpłynęło żadne oświadczenie o sprzeciwie zgodnie z art. 51 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, wymienioną zmianę specyfikacji należy zatwierdzić,

27.3.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 91/38

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie ustalania Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodne z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

27.3.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 91/40

(1)

Rozporządzenie (UE) nr 472/2013 stosuje się do państw członkowskich, które w chwili jego wejścia w życie otrzymują już pomoc finansową, w tym z Europejskiego Mechanizmu Stabilności (EMS).

(2)

Rozporządzenie (UE) nr 472/2013 zawiera przepisy dotyczące zatwierdzania programów dostosowań makroekonomicznych dla państw członkowskich otrzymujących pomoc finansową; przepisy te muszą być spójne z postanowieniami Porozumienia ustanawiającego EMS.

(3)

W odpowiedzi na złożony przez Cypr w dniu 25 czerwca 2012 r. wniosek o pomoc finansową z EMS Rada przyjęła w dniu 25 kwietnia 2013 r. decyzję 2013/236/UE (2), zgodnie z którą Cypr zobowiązany był rygorystycznie wdrażać program dostosowań makroekonomicznych.

(4)

W dniu 24 kwietnia 2013 r. rada zarządzająca EMS podjęła decyzję o udzieleniu zasadniczo pomocy stabilizacyjnej Cyprowi oraz zatwierdziła protokół ustaleń dotyczący szczegółowych warunków w zakresie polityki gospodarczej (ang. Memorandum of Understanding on Specific Economic Policy Conditionality, zwany dalej „protokołem ustaleń”) oraz jego podpisanie przez Komisję w imieniu EMS.

(5)

Zgodnie z art. 1 ust. 2 decyzji wykonawczej Rady 2013/463/UE (3) Komisja, w porozumieniu z Europejskim Bankiem Centralnym (EBC) oraz, w stosownych przypadkach, z Międzynarodowym Funduszem Walutowym (MFW), dokonała trzeciego przeglądu służącego ocenie postępów poczynionych we wdrażaniu uzgodnionych środków, a także ich skuteczności i wpływu na gospodarkę i społeczeństwo.

(6)

W wyniku tego przeglądu należy dokonać aktualizacji decyzji wykonawczej 2013/463/UE w obszarach reformy sektora finansowego, polityki budżetowej i reform strukturalnych, w szczególności w odniesieniu do: (i) opracowania – przez wspólną grupę roboczą banku centralnego Cypru i cypryjskiego ministerstwa finansów – strategii komunikacyjnej na potrzeby planu rozluźnienia kontroli przepływów kapitałowych oraz na potrzeby realizacji strategii dotyczącej sektora bankowego; (ii) terminowego przekazania przez banki szacunków dotyczących potencjalnego wpływu niedawno wprowadzonych oraz przyszłych przepisów unijnych w zakresie wymogów kapitałowych i zagrożonych kredytów na kapitał, rentowność i wskaźnik pokrycia; (iii) ustanowienia grupy roboczej celem oceny skali zarejestrowanych umów nabycia nieruchomości gruntowych bez tytułu własności oraz przedstawienia zaleceń w tej kwestii; (iv) reformy postępowań w związku z niewypłacalnością przedsiębiorstw i osób fizycznych; (v) przeglądu kodeksu postępowania cywilnego i procedur sądowych celem zapewnienia sprawnego i skutecznego funkcjonowania zmienionych ram w zakresie egzekucji z nieruchomości oraz niewypłacalności; (vi) zmiany docelowej wartości deficytu pierwotnego w 2014 r. na 1,8 % PKB; (vii) wdrożenia pierwszego etapu ustanowienia krajowego systemu opieki zdrowotnej, po uprzednim określeniu i przyjęciu pełnego planu działań na rzecz stworzenia tego systemu; (viii) zmiany polityki cenowej i zasad refundacji wyrobów i usług medycznych, w tym również związanych z wydatkami na środki farmaceutyczne; (ix) stworzenia jednostki ds. prywatyzacji; (x) przedstawienia planu działania służącego zlikwidowaniu niedociągnięć stwierdzonych w drugim etapie (Phase 2) przeglądu dokonanego przez Światowe Forum Przejrzystości i Wymiany Informacji do Celów Podatkowych przy Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD); (xi) opracowania strategii na rzecz wzrostu gospodarczego w oparciu o przewagi konkurencyjne Cypru celem wsparcia władz Cypru w ich staraniach o ożywienie gospodarki. Przeprowadzenie kompleksowych, ambitnych reform w sektorze finansowym oraz w polityce budżetowej i strukturalnej powinno zapewnić zdolność obsługi długu publicznego przez Cypr w perspektywie średniookresowej.

(7)

W trakcie realizacji kompleksowego programu działań przez Cypr Komisja powinna zapewnić temu państwu dodatkowe wskazówki w zakresie polityki oraz pomoc techniczną w określonych dziedzinach. Państwo członkowskie objęte programem dostosowań makroekonomicznych, które nie posiada wystarczających zasobów administracyjnych, ma zwrócić się o pomoc techniczną do Komisji, która może w tym celu utworzyć grupy ekspertów.

(8)

Władze Cypru powinny zasięgać, zgodnie z obowiązującymi przepisami i praktykami krajowymi, opinii partnerów społecznych i organizacji społeczeństwa obywatelskiego w trakcie przygotowywania, wdrażania, monitorowania i oceny programu dostosowań makroekonomicznych,

1)

ust. 5 otrzymuje brzmienie:

„5.   W celu przywrócenia solidności sektora finansowego Cypr kontynuuje restrukturyzację sektora bankowego i sektora spółdzielczych instytucji kredytowych, kontynuuje wzmocnienie nadzoru i regulacji, przeprowadza reformę ram restrukturyzacji zadłużenia oraz stopniowo znosi ograniczenia przepływu kapitału zgodnie z odpowiednim planem działania, przy jednoczesnym utrzymaniu stabilności finansowej. W programie przewiduje się następujące środki i skutki podejmowanych działań:

2)

ust. 7 otrzymuje brzmienie:

„7.   W ciągu 2014 r. władze Cypru w pełni wdrażają środki o trwałym charakterze określone w ustawie budżetowej na 2014 r., których wartość wynosi co najmniej 270 mln EUR. Władze Cypru zapewniają również pełne wdrożenie środków konsolidacyjnych przyjętych od grudnia 2012 r.”;

3)

dodaje się ustęp w brzmieniu:

„7a.   W polityce budżetowej w latach 2015 i 2016 władze Cypru dążą do osiągnięcia salda sektora instytucji rządowych i samorządowych zgodnego ze ścieżką dostosowania uwzględniającą zalecenia wydane w ramach procedury nadmiernego deficytu.”;

4)

w ust. 8 wprowadza się następujące zmiany:

5)

ust. 10–13 otrzymują brzmienie:

„10.   Cypr zapewnia wdrożenie uzgodnionych środków służących zlikwidowaniu stwierdzonych niedociągnięć w krajowej polityce aktywizacji. Cypr szybko podejmuje działania na rzecz zwiększenia możliwości i perspektyw zatrudnienia dla młodych ludzi, zgodnie z celami zalecenia Rady w sprawie ustanowienia gwarancji dla młodzieży (4). Opracowywanie działań dotyczących młodzieży, zarządzanie nimi oraz ich realizacja są właściwie zintegrowane z szerszym systemem polityki aktywizacji oraz są spójne z reformą systemu pomocy społecznej i uzgodnionymi celami budżetowymi.

11.   Cypr jest gotowy do przyjęcia wszelkich dalszych niezbędnych zmian przepisów sektorowych wymaganych w celu pełnego wdrożenia dyrektywy 2006/123/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (5). Władze Cypru dokonują dalszych ulepszeń w zakresie funkcjonowania zawodów regulowanych. Ramy dotyczące konkurencji zostaną udoskonalone dzięki usprawnieniu funkcjonowania właściwego organu ds. konkurencji oraz poprzez zwiększenie niezależności i uprawnień krajowych organów regulacyjnych.

12.   Cypr zapewnia zmniejszenie zaległości, jeśli chodzi o zaległe, niewydane akty własności, podejmuje działania służące przyspieszeniu uwalniania nabywanych nieruchomości od obciążeń oraz określa terminy wydawania świadectw budowlanych i aktów własności.

13.   Cypr zmienia przepisy dotyczące przymusowej sprzedaży nieruchomości obciążonych hipoteką i zezwala na licytacje prywatne w jak najkrótszych terminach. Prowadzenie postępowań sądowych zostaje przyspieszone, a zaległe, przeciągające się postępowania zostaną zakończone do końca okresu realizacji programu. Cypr podejmuje inicjatywy zmierzające do zwiększenia konkurencyjności sektora turystyki, realizując konkretny plan działań służących osiągnięciu celów ilościowych wskazanych między innymi w zmienionej strategii dotyczącej turystyki na lata 2011–2015. Cypr wdraża strategię w obszarze transportu lotniczego prowadzącą do zmiany jego polityki zagranicznej w zakresie lotnictwa, uwzględniając przy tym zewnętrzną politykę UE w dziedzinie lotnictwa oraz umowy o transporcie lotniczym zawierane przez UE, przy jednoczesnym zapewnieniu wystarczających połączeń lotniczych na Cypr.

6)

ust. 14 lit. b) otrzymuje brzmienie:

7)

ust. 15 otrzymuje brzmienie:

„15.   Cypr przedkłada Komisji zaktualizowany wniosek o pomoc techniczną w okresie objętym programem. We wniosku tym wskazane zostają obszary, w których władze Cypru pomoc techniczną lub usługi doradztwa uznają za istotne dla wdrożenia programu dostosowań makroekonomicznych.”;

8)

dodaje się ustęp w brzmieniu:

„16.   Opracowując kompleksową i spójną strategię na rzecz wzrostu gospodarczego umożliwiającą ożywienie gospodarki, Cypr włączy ją do krajowych ram instytucjonalnych, tak aby miała ona efekt dźwigni na trwające reformy administracji publicznej i zarządzania finansami publicznymi, inne zobowiązania wynikające z programu dostosowań makroekonomicznych Cypru oraz na stosowne inicjatywy unijne, z uwzględnieniem umowy o partnerstwie na rzecz wykorzystania europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych.”.

27.3.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 91/43

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 1005/2008 („rozporządzenie w sprawie połowów NNN”) ustanawia unijny system zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym (NNN) połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania.

(2)

W rozdziale VI rozporządzenia w sprawie połowów NNN określono procedury dotyczące uznawania państw trzecich za niewspółpracujące, działania wobec państw uznanych za niewspółpracujące państwa trzecie, sporządzania wykazu niewspółpracujących państw trzecich, usunięcia z wykazu niewspółpracujących państw trzecich, publicznego dostępu do wykazu niewspółpracujących państw trzecich i wszelkich środków nadzwyczajnych.

(3)

Zgodnie z art. 32 rozporządzenia w sprawie połowów NNN, za pomocą decyzji Komisji z dnia 15 listopada 2012 r. (2) („decyzja z dnia 15 listopada 2012 r.”), Komisja powiadomiła osiem państw trzecich o możliwości uznania ich za państwa trzecie, które Komisja uznaje za państwa trzecie niewspółpracujące.

(4)

W swojej decyzji z dnia 15 listopada 2012 r. Komisja uwzględniła informację dotyczącą najważniejszych faktów i rozważań, które legły u podstaw takiego uznania.

(5)

Również w dniu 15 listopada 2012 r. Komisja powiadomiła osiem państw trzecich, w odrębnych pismach, o rozważanej możliwości uznania ich za niewspółpracujące państwa trzecie.

(6)

W tych pismach Komisja podkreśliła, że dla uniknięcia uznania i wskazania ich do formalnego wpisania do wykazu niewspółpracujących państw trzecich, zgodnie z art. 31 i 33 rozporządzenia w sprawie połowów NNN, zachęca te państwa trzecie do opracowania, w ścisłej współpracy z Komisją, planu działania na rzecz likwidacji niedociągnięć stwierdzonych w decyzji z dnia 15 listopada 2012 r.

(7)

W rezultacie Komisja zachęciła zainteresowane osiem państw trzecich: (i) do przyjęcia wszelkich niezbędnych środków na rzecz realizacji działań zawartych w planach działania proponowanych przez Komisję; (ii) do dokonania oceny realizacji działań zawartych w planach działania zalecanych przez Komisję; (iii) do przesyłania Komisji co sześć miesięcy szczegółowych sprawozdań, zawierających ocenę realizacji każdego działania w odniesieniu do, między innymi, do ich jednostkowej lub ogólnej skuteczności dla zapewnienia w pełni zgodnego systemu kontroli rybołówstwa.

(8)

Ośmiu zainteresowanym państwom członkowskim dano szansę udzielenia na piśmie odpowiedzi dotyczących zagadnień jasno poruszonych w decyzji z dnia 15 listopada 2012 r., a także innych ważnych informacji, pozwalając im na przesłanie materiału dowodowego, aby odeprzeć zarzuty lub uzupełnić fakty przywołane w decyzji z dnia 15 listopada 2012 r. lub aby przyjąć, o ile to właściwe, plan działania na rzecz poprawy i środków przyjętych dla naprawy sytuacji. Ośmiu państwom zapewniono prawo do zwrócenia się o dodatkowe informacje lub do ich udzielenia.

(9)

W dniu 15 listopada 2012 r. Komisja zainicjowała proces dialogu z ośmioma państwami i podkreśliła, że w jej opinii okres sześciu miesięcy jest zasadniczo wystarczający w celu osiągnięcia porozumienia w rozpatrywanej sprawie.

(10)

Komisja nadal poszukiwała wszystkich informacji, które uznawała za niezbędne, i je weryfikowała. Uwagi ustne i pisemne przedłożone przez osiem państw w następstwie decyzji z dnia 15 listopada 2012 r. zostały przeanalizowane i wzięte pod uwagę. Osiem państw było na bieżąco, ustnie lub pisemnie, informowanych o rozważaniach Komisji.

(11)

Na mocy decyzji wykonawczej z dnia 26 listopada 2013 r. (3) („decyzja wykonawcza z dnia 26 listopada 2013 r.”) Komisja wskazała Belize, Królestwo Kambodży oraz Republikę Gwinei jako niewspółpracujące państwa trzecie w zakresie zwalczania połowów NNN. Zgodnie z rozporządzeniem w sprawie połowów NNN, Komisja podała powody, dlaczego uważa, że te trzy państwa nie wypełniły spoczywających na nich jako na państwach bandery, państwach portu, państwach nadbrzeżnych lub państwach zbytu obowiązków na mocy prawa międzynarodowego w zakresie podejmowania działań w celu zapobiegania połowom NNN, ich powstrzymywania i eliminowania.

(12)

Decyzję wykonawczą Rady, wpisującą Belize, Królestwo Kambodży oraz Republikę Gwinei do wykazu niewspółpracujących państw trzecich w zakresie zwalczania połowów NNN, powinno się zatem podjąć w kontekście wdrażania rozporządzenia w sprawie połowów NNN, a jest ona wynikiem procedur dochodzenia i dialogu, prowadzonych zgodnie z merytorycznymi i proceduralnymi wymogami określonymi w rozporządzeniu w sprawie połowów NNN. Te procedury dochodzenia i dialogu, w tym wymieniona korespondencja oraz zorganizowane spotkania, a także decyzja z dnia 15 listopada 2012 r. i decyzja wykonawcza z dnia 26 listopada 2013 r. stanowią podstawę niniejszej decyzji i przyczyny leżące u jej podstawy są takie same. Niniejsza decyzja, wpisująca Belize, Królestwo Kambodży i Republikę Gwinei do wykazu niewspółpracujących państw trzecich w zakresie zwalczania połowów NNN, powinna pociągać za sobą skutki określone w art. 38 rozporządzenia w sprawie połowów NNN.

(13)

Zgodnie z art. 34 ust. 1 rozporządzenia w sprawie połowów NNN, Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, usuwa państwo trzecie z wykazu niewspółpracujących państw trzecich, jeżeli to państwo trzecie wykaże, że sytuacja stanowiąca podstawę do umieszczenia go w wykazie została naprawiona. Przy podejmowaniu decyzji o usunięciu z wykazu weźmie się również pod uwagę, czy dane państwa trzecie podjęły konkretne środki pozwalające uzyskać trwałą poprawę sytuacji.

(14)

W dniu 15 listopada 2012 r. Komisja powiadomiła Belize na mocy art. 32 rozporządzenia w sprawie połowów NNN, zgodnie z którą rozważa ona możliwość uznania Belize za niewspółpracujące państwo trzecie, i zachęciła Belize, by w ścisłej współpracy z jej służbami przyjęło plan działania na rzecz usunięcia niedociągnięć stwierdzonych w decyzji z dnia 15 listopada 2012 r. W okresie od grudnia 2012 r. do sierpnia 2013 r. Belize składało oświadczenia pisemne, dając wyraz swojemu stanowisku, oraz spotykało się z Komisją w celu omówienia kwestii w tej dziedzinie. Komisja przekazała Belize istotne informacje na piśmie. Komisja nadal poszukiwała wszelkich informacji, jakie uważała za niezbędne, i je weryfikowała. Uwagi ustne i pisemne, przedłożone przez Belize na skutek decyzji z dnia 15 listopada 2012 r., zostały rozpatrzone i wzięte pod uwagę, a Belize było na bieżąco informowane ustnie lub pisemnie o rozważaniach Komisji. Komisja uznała, że Belize nie zareagowało w sposób dostateczny na niepokojące kwestie i niedociągnięcia opisane w decyzji z dnia 15 listopada 2012 r. Co więcej, Komisja stwierdziła, że nie wdrożono w pełni środków proponowanych w planie działania przedstawionym przez Belize.

(15)

W decyzji z dnia 15 listopada 2012 r. Komisja zbadała obowiązki Belize i dokonała oceny przestrzegania przez nie jego zobowiązań międzynarodowych jako państwa bandery, państwa portu, państwa nadbrzeżnego lub państwa zbytu. Do celów tego przeglądu Komisja wzięła pod uwagę parametry określone w art. 31 ust. 4–7 rozporządzenia w sprawie połowów NNN. Komisja dokonała przeglądu przestrzegania przez Belize jego zobowiązań zgodnie z ustaleniami w decyzji z dnia 15 listopada 2012 r. i uwzględniając istotne informacje przedstawione w odniesieniu do nich przez Belize, z sugerowanym planem działania, a także ze środkami przyjętymi dla naprawy sytuacji.

(16)

Najważniejsze niedociągnięcia stwierdzone przez Komisję w sugerowanym planie działania dotyczyły kilku przypadków niewdrożenia obowiązków wynikających z prawa międzynarodowego, związanych w szczególności z przyjęciem odpowiednich ram prawnych, brakiem odpowiedniego i skutecznego monitoringu, brakiem systemu kontroli i inspekcji, brakiem odstraszającego systemu sankcji oraz niewłaściwym wdrożeniem systemu świadectw połowowych. Inne Sstwierdzone niedociągnięcia odnoszą się ogólnie do przestrzegania zobowiązań międzynarodowych, w tym zaleceń i rezolucji regionalnych organizacji ds. zarządzania rybołówstwem (RFMO) oraz warunków rejestracji statków zgodnie z prawem międzynarodowym. Stwierdzono również nieprzestrzeganie zaleceń i rezolucji odpowiednich organów, na przykład międzynarodowego planu działania Organizacji Narodów Zjednoczonych na rzecz zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom (IPOA-UN). Jednakże nieprzestrzeganie niewiążących zaleceń i rezolucji wzięto pod uwagę jedynie jako dowody pomocnicze, a nie jako podstawę do wyznaczenia.

(17)

W decyzji wykonawczej Komisji z dnia 26 listopada 2013 r. Komisja wskazała Belize jako niewspółpracujące państwo trzecie na mocy rozporządzenia w sprawie połowów NNN.

(18)

W odniesieniu do ewentualnych ograniczeń Belize jako państwa rozwijającego się należy zauważyć, że szczególny poziom rozwoju Belize nie ma negatywnego wpływu na jego ogólny stopień rozwoju i ogólne postępowanie.

(19)

Biorąc pod uwagę decyzję z dnia 15 listopada 2012 r. i decyzję wykonawczą z dnia 26 listopada 2013 r. oraz proces dialogu prowadzonego przez Komisję z Belize i jego wyniki, należy stwierdzić, że działania podejmowane przez Belize w świetle jego obowiązków jako państwa bandery są niewystarczające dla spełnienia art. 91, 94, 117 i 118 Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza (UNCLOS) oraz art. 18, 19 i 20 Porozumienia w sprawie wykonania postanowień Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza z dnia 10 grudnia 1982 roku, odnoszących się do ochrony międzystrefowych zasobów rybnych i zasobów rybnych masowo migrujących i zarządzania nimi (UNFSA) i art. II ust. 8 porozumienia FAO o przestrzeganiu międzynarodowych środków ochrony i zarządzania.

(20)

Z tego względu Belize nie wypełniło spoczywających na nim jako na państwie bandery obowiązków na mocy prawa międzynarodowego w zakresie podejmowania działań w celu zapobiegania połowom NNN, ich powstrzymywania i eliminowania i należy je włączyć do unijnego wykazu niewspółpracujących państw trzecich.

(21)

W dniu 15 listopada 2012 r. Komisja powiadomiła Królestwo Kambodży (Kambodżę) na mocy postanowień art. 32 rozporządzenia w sprawie połowów NNN, zgodnie z którą rozważa możliwość uznania Kambodży za niewspółpracujące państwo trzecie, i zachęciła Kambodżę, by w ścisłej współpracy z jej służbami przyjęła plan działania na rzecz usunięcia niedociągnięć stwierdzonych w decyzji z dnia 15 listopada 2012 r. W okresie od grudnia 2012 r. do czerwca 2013 r. Kambodża składała oświadczenia pisemne, dając wyraz swojemu stanowisku, oraz spotykała się z Komisją w celu omówienia sprawy. Komisja dostarczyła Kambodży istotne informacje na piśmie. Komisja nadal poszukiwała wszelkich informacji, jakie uważała za niezbędne, i je weryfikowała. Uwagi ustne i pisemne, przedłożone przez Kambodżę po przyjęciu decyzji z dnia 15 listopada 2012 r., zostały rozpatrzone i wzięte pod uwagę, a Kambodża była na bieżąco informowana ustnie lub pisemnie o rozważaniach Komisji. Komisja uznała, że Kambodża nie zareagowała w sposób dostateczny na niepokojące kwestie i niedociągnięcia opisane w decyzji Komisji z dnia 15 listopada 2012 r. Co więcej, Komisja stwierdziła, że nie wdrożono również w pełni środków proponowanych w załączonym planie działania Kambodży.

(22)

W decyzji z dnia 15 listopada 2012 r. Komisja zbadała obowiązki Kambodży i dokonała oceny przestrzegania przez nią jej zobowiązań międzynarodowych jako państwa bandery, państwa portu, państwa nadbrzeżnego lub państwa zbytu. Do celów tego przeglądu Komisja wzięła pod uwagę parametry określone w art. 31 ust. 4–7 rozporządzenia w sprawie połowów NNN. Komisja dokonała przeglądu przestrzegania przez Kambodżę jej zobowiązań, zgodnie z ustaleniami w decyzji z dnia 15 listopada 2012 r., i wzięła pod uwagę proponowany plan działania, w kształcie uwzględniającym istotne informacje przekazane przez Kambodżę.

(23)

Główne niedociągnięcia stwierdzone przez Komisję w proponowanym planie działania dotyczyły kilku sytuacji niewdrożenia obowiązków wynikających z prawa międzynarodowego, związanych w szczególności z nieprzyjęciem odpowiednich ram prawnych, brakiem odpowiedniego i skutecznego systemu monitoringu, brakiem kontroli i inspekcji oraz brakiem odstraszającego systemu sankcji. Inne stwierdzone niedociągnięcia odnoszą się ogólnie do przestrzegania zobowiązań międzynarodowych i warunków rejestracji statków zgodnie z prawem międzynarodowym. Stwierdzono również nieprzestrzeganie zaleceń i rezolucji odpowiednich organów, na przykład IPOA-UN. Jednakże nieprzestrzeganie niewiążących zaleceń i rezolucji wzięto pod uwagę jedynie jako dowody pomocnicze, a nie jako podstawę do wyznaczenia.

(24)

W decyzji wykonawczej z dnia 26 listopada 2013 r. Komisja wskazała Kambodżę jako niewspółpracujące państwo trzecie na mocy rozporządzenia w sprawie połowów NNN.

(25)

W odniesieniu do ewentualnych ograniczeń Kambodży jako państwa rozwijającego się należy zauważyć, że szczególny poziom rozwoju Kambodży nie ma negatywnego wpływu na jej ogólny stopień rozwoju i ogólne postępowanie.

(26)

Działania podejmowane przez Kambodżę w świetle jej obowiązków jako państwa bandery są niewystarczające dla spełnienia art. 91 i 94 konwencji UNCLOS. Przypomina się, że bez znaczenia jest to, czy Kambodża faktycznie ratyfikowała konwencję UNCLOS, ponieważ jej postanowienia dotyczące nawigacji na pełnym morzu (art. 86–115 konwencji UNCLOS) zostały uznane za zwyczajowe prawo międzynarodowe. Ponadto, za pomocą tych postanowień dokonuje się kodyfikacji wcześniejszych przepisów zwyczajowego prawa międzynarodowego i praktycznie dosłownie przejmuje się brzmienie Konwencji o morzu pełnym oraz Konwencji o morzu terytorialnym i morskim pasie przyległym, do których Kambodża przystąpiła i które ratyfikowała.

(27)

Biorąc pod uwagę decyzję z dnia 15 listopada 2012 r. oraz decyzję wykonawczą z dnia 26 listopada 2013 r. oraz proces dialogu prowadzonego przez Komisję z Kambodżą i jego wyniki należy stwierdzić, że działania podejmowane przez Kambodżę w świetle jej obowiązków jako państwa bandery są niewystarczające dla spełnienia art. 91 i 94 konwencji UNCLOS.

(28)

W związku z tym Kambodża nie wypełniła spoczywających na niej jako na państwie bandery obowiązków na mocy prawa międzynarodowego w zakresie podejmowania działań w celu zapobiegania połowom NNN, ich powstrzymywania i eliminowania i należy ją włączyć do unijnego wykazu niewspółpracujących państw trzecich.

(29)

W dniu 15 listopada 2012 r. Komisja powiadomiła Republikę Gwinei (Gwineę) na mocy art. 32 rozporządzenia w sprawie połowów NNN o rozważeniu możliwości uznania Gwinei za niewspółpracujące państwo trzecie, i zachęciła Gwineę, by w ścisłej współpracy z jej służbami przyjęła plan działania na rzecz usunięcia niedociągnięć stwierdzonych w decyzji z dnia 15 listopada 2012 r. W okresie od grudnia 2012 r. do lipca 2013 r. Gwinea składała oświadczenia pisemne, dając wyraz swojemu stanowisku, oraz spotykała się z Komisją w celu omówienia sprawy. Komisja dostarczyła Gwinei istotne informacje na piśmie. Komisja nadal poszukiwała wszelkich informacji, jakie uważała za niezbędne, i je weryfikowała. Uwagi ustne i pisemne, przedłożone przez Gwineę po przyjęciu decyzji z dnia 15 listopada 2012 r., zostały rozpatrzone i wzięte pod uwagę, a Gwinea była na bieżąco informowana ustnie lub pisemnie o rozważaniach Komisji. Komisja uznała, że Gwinea nie zareagowała w sposób dostateczny na niepokojące kwestie i niedociągnięcia opisane w Komisji z dnia 15 listopada 2012 r. Co więcej, Komisja stwierdziła, że nie wdrożono również w pełni środków proponowanych w załączonym planie działania Gwinei.

(30)

W decyzji z dnia 15 listopada 2012 r. Komisja zbadała obowiązki Gwinei i dokonała oceny przestrzegania przez nią jej zobowiązań międzynarodowych jako państwa bandery, państwa portu, państwa nadbrzeżnego lub państwa zbytu. Do celów tego przeglądu Komisja wzięła pod uwagę parametry określone w art. 31 ust. 4–7 rozporządzenia w sprawie połowów NNN. Komisja dokonała przeglądu przestrzegania przez Gwineę jej zobowiązań, zgodnie z ustaleniami w decyzji z dnia 15 listopada 2012 r. i wzięła pod uwagę proponowany plan działania Gwinei wraz z istotnymi informacjami przekazanymi przez Gwineę.

(31)

Główne niedociągnięcia stwierdzone przez Komisję w proponowanym planie działania odnosiły się do nieprzeprowadzonych reform niezbędnych dla zapewnienia dostatecznie odpowiedniego i skutecznego monitorowania jej floty rybackiej, skutecznego wdrażania krajowych przepisów ustawowych i wykonawczych w dziedzinie rybołówstwa, egzekucji przepisów poprzez ściganie i karanie wykrytej działalności połowowej NNN, wzmocnienia środków inspekcji i nadzoru, odstraszającego systemu kar oraz polityki rybołówstwa zgodnej z potencjałem administracyjnym w zakresie kontroli i nadzoru. Inne stwierdzone niedociągnięcia odnoszą się ogólnie do przestrzegania zobowiązań międzynarodowych, w tym zaleceń i rezolucji RFMO, i warunków rejestracji statków zgodnie z prawem międzynarodowym. Stwierdzono również nieprzestrzeganie zaleceń i rezolucji odpowiednich organów, na przykład IPOA-UN. Jednakże nieprzestrzeganie niewiążących zaleceń i rezolucji wzięto pod uwagę jedynie jako dowody pomocnicze, a nie jako podstawę do wyznaczenia.

(32)

W decyzji wykonawczej z dnia 26 listopada 2013 r. Komisja wskazała Gwineę jako niewspółpracujące państwo trzecie na mocy rozporządzenia w sprawie połowów NNN.

(33)

W odniesieniu do ewentualnych ograniczeń Gwinei jako państwa rozwijającego się należy zauważyć, że szczególny poziom rozwoju Gwinei może mieć negatywny wpływ na jej stopień rozwoju. Jednakże biorąc pod uwagę charakter stwierdzonych niedociągnięć Gwinei, wsparcie udzielone przez Unię i państwa członkowskie oraz działania podejmowane na rzecz naprawy sytuacji, poziom rozwoju tego państwa nie może stanowić wyjaśnienia ogólnego postępowania Gwinei jako państwa bandery lub państwa nadbrzeżnego w odniesieniu do rybołówstwa oraz niedostatecznego poziomu jej działań w celu zapobiegania połowom NNN oraz ich powstrzymywania i eliminowania.

(34)

Biorąc pod uwagę decyzję z dnia 15 listopada 2012 r. i decyzję wykonawczą z dnia 26 listopada 2013 r. oraz proces dialogu prowadzonego przez Komisję z Gwineą i jego wyniki należy stwierdzić, że działania podejmowane przez Gwineę w świetle jej obowiązków jako państwa bandery i państwa nadbrzeżnego są niewystarczające w odniesieniu do spełnienia art. 61, 62, 94, 117 i 118 konwencji UNCLOS oraz art. 18, 19 i 20 UNFSA.

(35)

Z tego względu Gwinea nie wypełniła spoczywających na niej jako na państwie bandery i państwie nadbrzeżnym obowiązków na mocy prawa międzynarodowego w zakresie podejmowania działań w celu zapobiegania połowom NNN, ich powstrzymywania i eliminowania i należy ją włączyć do unijnego wykazu niewspółpracujących państw trzecich.

(36)

W świetle powyższych konkluzji w odniesieniu do Belize, Kambodży i Gwinei, te kraje należy wpisać do wykazu niewspółpracujących państw trzecich, ustanawianego zgodnie z art. 33 rozporządzenia w sprawie połowów NNN.

(37)

Działania wobec Belize, Kambodży i Gwinei w formie stosowanych środków, które poiwnny mieć zastosowanie określono w art. 38 rozporządzenia w sprawie połowów NNN. Zakaz przywozu obejmuje wszystkie stada i gatunki, o których mowa w art. 2 pkt 8 rozporządzenia w sprawie połowów NNN, ponieważ wskazanie nie jest uzasadnione niepodjęciem właściwych środków w związku z połowami NNN wywierającymi negatywny wpływ na dane stado lub gatunek. Zgodnie z definicją określoną w art. 2 pkt 11 rozporządzenia w sprawie połowów NNN, przywóz oznacza wprowadzenie produktów rybołówstwa na terytorium Wspólnoty, również w celu przeładunku w portach znajdujących się na jej terytorium.

(38)

Należy zauważyć, że połowy NNN powodują między innymi zmniejszenie zasobów rybnych, niszczenie siedlisk morskich, osłabienie środków ochrony i zrównoważonego użytkowania zasobów morskich, zaburzanie konkurencji, zagrożenie dla bezpieczeństwa żywnościowego, postawienie uczciwych rybaków w nieuczciwej gorszej pozycji konkurencyjnej oraz osłabienie wspólnot nadbrzeżnych. Ze względu na skalę problemów związanych z połowami NNN niezbędne jest pilne wdrożenie przez Unię działań w odniesieniu do Belize, Kambodży i Gwinei jako niewspółpracujących państw trzecich. W świetle powyższego niniejsza decyzja powinna wejść w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(39)

Jeżeli Belize, Kambodża lub Gwinea wykażą, że sytuacja stanowiąca podstawę do umieszczenia ich w wykazie została naprawiona, Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, usuwa to państwo z wykazu niewspółpracujących państw trzecich zgodnie z art. 34 ust. 1 rozporządzenia w sprawie połowów NNN. Przy podejmowaniu każdej decyzji o usunięciu z wykazu weźmie się również pod uwagę, czy Belize, Kambodża lub Gwinea podjęły konkretne środki pozwalające uzyskać trwałą poprawę sytuacji,

27.3.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 91/48

(1)

W dniu 13 września 2010 r. Rada przyjęła decyzję 2010/570/UE, Euratom w sprawie mianowania członków Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego na okres od dnia 21 września 2010 r. do dnia 20 września 2015 r. (1).

(2)

Stanowisko członka Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego zwolniło się w związku z wygaśnięciem mandatu Rikke EDSJÖ,

27.3.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 91/49

„a)

bonito (Sarda sarda)

b)

bonito pacyficzna (Sarda chiliensis)

c)

bonito wschodnia (Sarda orientalis)”,

„a)

pelamida (Sarda sarda)

b)

pelamida pacyficzna (Sarda chiliensis)

c)

pelamida wschodnia (Sarda orientalis)”.

„a)

bonito atlantycki (Euthynnus alleteratus)

b)

bonito wschodni (Euthynnus affims)

c)

bonito czarny (Euthynnus lineatus)”,

„a)

tunek atlantycki (Euthynnus alleteratus)

b)

tunek wschodni (Euthynnus affinis)

c)

tunek czarny (Euthynnus lineatus)”.