(1)

W następstwie dochodzenia antydumpingowego („pierwotne dochodzenie”) Rada nałożyła, rozporządzeniem (WE) nr 1331/2007 (2), ostateczne cło antydumpingowe na przywóz 1-cyjanoguanidyny (dicyjanodiamidu) pochodzącej z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL” lub „państwo, którego dotyczy postępowanie”) („ostateczne środki antydumpingowe”). Środki przyjęły formę cła ad valorem w wysokości 49,1 %.

(2)

Po opublikowaniu zawiadomienia o zbliżającym się wygaśnięciu obowiązujących ostatecznych środków antydumpingowych (3) Komisja otrzymała w dniu 14 sierpnia 2012 r. wniosek o wszczęcie przeglądu wygaśnięcia tych środków zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Wniosek został złożony przez AlzChem AG („wnioskodawcę”) reprezentującego 100 % ogólnej unijnej produkcji dicyjanodiamidu.

(3)

W uzasadnieniu wniosku podano, że w związku z wygaśnięciem ostatecznych środków antydumpingowych istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji dumpingu i ponownego wystąpienia szkody dla przemysłu unijnego.

(4)

Ustaliwszy, po konsultacji z Komitetem Doradczym, że istnieją wystarczające dowody do wszczęcia przeglądu wygaśnięcia, w dniu 15 listopada 2012 r. w zawiadomieniu opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (4) („zawiadomienie o wszczęciu”) Komisja ogłosiła wszczęcie przeglądu wygaśnięcia na podstawie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(5)

Dochodzenie w sprawie kontynuacji dumpingu objęło okres od dnia 1 października 2011 r. do dnia 30 września 2012 r. („okres objęty dochodzeniem przeglądowym” lub „ODP”). Analiza tendencji mających znaczenie dla oceny prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia szkody objęła okres od dnia 1 stycznia 2009 r. do końca okresu objętego dochodzeniem („okres badany”).

(6)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń wnioskodawca argumentował, że okres badany powinien obejmować 2008 r., ponieważ rozpoczęcie badania od roku 2009 skutkowałoby dokonaniem niereprezentatywnych ustaleń. Po pierwsze, należy zauważyć, że Komisja cieszy się daleko idącą niezależnością przy określaniu okresów branych pod uwagę przy sprawdzaniu szkody. Po drugie, wnioskodawca zgłosił ten wniosek na zbyt późnym etapie, aby wprowadzić zmiany do okresu badanego. Mimo że daty obejmujące okres badany zostały ogłoszone na wczesnym etapie, nie zostały one zakwestionowane przez wnioskodawcę. Na obecnym etapie procesu nie można zmienić okresu badanego z przyczyn praktycznych oraz ze względu na fakt, że wprowadzenie zmiany na podstawie zebranych dowodów byłoby sprzeczne z zasadą bezstronnego prowadzenia dochodzenia. W związku z tym powyższy argument został odrzucony.

(7)

Komisja oficjalnie zawiadomiła o wszczęciu przeglądu wygaśnięcia wnioskodawcę, producentów eksportujących w państwie, którego dotyczy postępowanie, importerów niepowiązanych, zainteresowanych użytkowników w Unii, a także przedstawicieli państwa wywozu. Zainteresowanym stronom umożliwiono przedstawienie opinii na piśmie oraz złożenie wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu.

(8)

Ze względu na dużą liczbę producentów eksportujących w państwie, którego dotyczy postępowanie, oraz importerów niepowiązanych za właściwe uznano zbadanie, zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego, czy należy przeprowadzić kontrolę wyrywkową. Aby umożliwić Komisji podjęcie decyzji o konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej, a jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby umożliwić dobór próby, wyżej wymienione strony zostały poproszone, zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego, o zgłoszenie się do Komisji w ciągu 15 dni od wszczęcia przeglądu i dostarczenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu.

(9)

Skontaktowano się z 12 znanymi chińskimi producentami eksportującymi. Jako że tylko jeden producent eksportujący z ChRL przekazał wymagane informacje, nie zaszła konieczność doboru próby producentów eksportujących.

(10)

Jeśli chodzi o importerów, zidentyfikowano 10 niepowiązanych importerów dicyjanodiamidu w Unii oraz zwrócono się do nich o udzielenie informacji do celów kontroli wyrywkowej. Jedynie dwóch importerów zgłosiło się i wyraziło chęć podjęcia współpracy w obecnym przeglądzie. W związku z tym kontrola wyrywkowa nie była konieczna w odniesieniu do importerów niepowiązanych.

(11)

Komisja rozesłała kwestionariusze do wszystkich znanych zainteresowanych stron oraz do tych podmiotów, które zgłosiły się w terminach określonych w zawiadomieniu o wszczęciu. Odpowiedzi otrzymano od producenta unijnego, współpracującego producenta eksportującego z Chin, dwóch niepowiązanych importerów oraz jednego użytkownika w Unii.

(12)

Dodatkowe oświadczenia otrzymano od dwóch niepowiązanych importerów/przedsiębiorstw handlowych i trzech użytkowników w Unii.

(13)

Komisja przeprowadziła dalsze badanie i weryfikację informacji uważanych za niezbędne do ustalenia prawdopodobieństwa kontynuacji dumpingu i ponownego wystąpienia wynikającej z niego szkody oraz określenia interesu Unii. Wizyty weryfikacyjne odbyły się na terenie następujących zainteresowanych stron:

(14)

Produktem objętym niniejszym przeglądem jest ten sam produkt co w pierwotnym postępowaniu, tj. 1-cyjanoguanidyna (dicyjanodiamid) („DCD”) pochodząca z Chińskiej Republiki Ludowej („produkt objęty postępowaniem”) obecnie objęta kodem CN 2926 20 00 . Wytwarza się ją z wapna palonego i sadzy podczas kilku etapów produkcji. Jest to substancja stała występująca w postaci drobnego, białego, krystalicznego proszku, zwykle bezzapachowa.

(15)

DCD zwykle stosowany jest jako produkt pośredni w produkcji wielu innych chemicznych półproduktów, np. produktów leczniczych, do różnorakich zastosowań przemysłowych – np. w przemyśle wodnym, celulozowo-papierniczym, tekstylnym i skórzanym – a także w różnych obszarach zastosowań tworzyw epoksydowych. Stanowi kluczowy składnik reakcji tworzenia łańcucha azot–węgiel–azot (NCN), której niszowymi produktami końcowymi są m. in. azotan guanidyny i inne pochodne NCN.

(16)

Większość DCD sprzedawanego na rynku unijnym to standardowy rodzaj produktu. Jedynie niewielka jego ilość charakteryzuje się mniejszym rozmiarem cząstek (tzw. mikro-DCD). Współpracujący chiński producent eksportujący dostarczył jedynie informacji na temat standardowego rodzaju DCD.

(17)

Jeden użytkownik wyraził wątpliwość, czy DCD unijny i DCD chiński nie stanowią różnych produktów na podstawie stwierdzenia, że DCD produkowany przez przemysł unijny jest rzekomo wyższej jakości niż produkt produkowany przez chińskich producentów eksportujących. W szczególności użytkownik ten twierdził, że zawartość wody w chińskim DCD jest znacznie wyższa i bardziej zmienna w porównaniu do zawartości wody w DCD produkowanym w Unii. Ponadto chiński DCD ma także rzekomo wyższą zawartość zanieczyszczeń.

(18)

Podobnie jak w pierwotnym dochodzeniu wykazano jednak, że mimo określonych różnic w jakości nie jest możliwe dokonanie ich pomiaru ilościowego, a co więcej, nie mają one wpływu na podstawowe właściwości chemiczne, fizyczne i techniczne DCD wytwarzanego i sprzedawanego przez przemysł unijny w Unii w porównaniu z produktem objętym postępowaniem; uznano więc, że produkty są takie same i mają identycznych użytkowników końcowych.

(19)

Kolejny użytkownik stwierdził, że mikro-DCD nie powinien podlegać środkom antydumpingowym z uwagi na rzekome różnice we właściwościach fizycznych, zastosowaniach końcowych oraz cenach w porównaniu ze standardowym rodzajem DCD.

(20)

Dochodzenie wykazało jednak, że oba rodzaje DCD mają takie same podstawowe właściwości fizyczne, chemiczne i techniczne. Dalsze przetwarzanie standardowego rodzaju DCD w celu produkcji mikro-DCD polega na prostym procesie fizycznym (mielenie) i nie wymaga dalszego chemicznego przetwarzania. Ponadto – mimo że ceny mikro-DCD są wyższe niż ceny standardowego DCD – oba rodzaje produktu mają takie same końcowe zastosowania podstawowe i zwykle można je stosować wymiennie.

(21)

Dochodzenie potwierdziło, że – podobnie jak w pierwotnym dochodzeniu – produkt objęty postępowaniem i produkty wytwarzane i sprzedawane na krajowym rynku w ChRL oraz produkty wytwarzane i sprzedawane w Unii przez producenta unijnego mają te same podstawowe cechy fizyczne i techniczne oraz takie samo zastosowanie, a zatem stanowią one produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(22)

Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego zbadano, czy wygaśnięcie istniejących środków prowadziłoby do kontynuacji dumpingu.

(23)

Jak wspomniano w motywie 9, ze względu na fakt, iż tylko jedno przedsiębiorstwo współpracowało, dokonanie doboru próby producentów eksportujących w Chinach nie było konieczne. Przedsiębiorstwo to posiadało ponad 35 % udziału w przywozie produktu objętego postępowaniem z Chin do Unii w ODP. Nie prowadziło ono wywozu w OD pierwotnego dochodzenia, a zatem nie współpracowało w ramach dochodzenia pierwotnego.

(24)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego wartość normalną należało określić na podstawie ceny lub skonstruowanej wartości normalnej uzyskanej w państwie trzecim o gospodarce rynkowej („państwo analogiczne”) lub na podstawie ceny stosowanej przy wywozie z takiego państwa trzeciego do innych państw, w tym państw Unii, a w przypadku gdy jest to niemożliwe, na podstawie innej uzasadnionej metody, w tym na podstawie ceny faktycznie płaconej lub należnej w Unii za produkt podobny, w stosownych przypadkach odpowiednio skorygowanej, tak by uwzględniała rozsądną marżę zysku.

(25)

Ponieważ produkt objęty postępowaniem nie jest produkowany poza Unią i Chinami, Komisja – w zawiadomieniu o wszczęciu – wyraziła zamiar oparcia wartości normalnej na cenach faktycznie płaconych lub należnych w Unii za produkt podobny, podobnie jak to miało miejsce w dochodzeniu pierwotnym.

(26)

Produkt podobny sprzedawany był przez przemysł unijny w ilościach reprezentatywnych. Sprzedaż krajowa przemysłu unijnego przynosiła jednak straty, choć zbliżała się do progu rentowności. W związku z tym wartość normalna została ustalona na podstawie kosztów produkcji przez przemysł unijny, zwiększonych o rozsądną kwotę kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz marży zysku. Kwota kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz marża zysku zostały ustalone przy zastosowaniu tej samej metody, której użyto w pierwotnym dochodzeniu. Zgodnie z art. 11 ust. 9 koszty produkcji przemysłu unijnego zostały skorygowane w celu zrekompensowania dodatkowych kosztów transportu wynikających z fizycznego oddalenia jednostek produkcyjnych, braku bezpośredniego dostępu do surowców, które przywożone były z odległych zakładów produkcyjnych, oraz utylizacji produktu ubocznego (wapna hydraulicznego). Korekty te zostały również dokonane w ramach dochodzenia pierwotnego.

(27)

Cała sprzedaż eksportowa do Unii dokonywana przez współpracującego producenta eksportującego przekazywana była bezpośrednio do niezależnych klientów mających siedzibę w Unii. Zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego cenę eksportową ustalono na podstawie cen faktycznie zapłaconych lub należnych.

(28)

Wartość normalną i cenę eksportową porównywano na podstawie ceny ex-works.

(29)

Aby zapewnić rzetelne porównanie między wartością normalną a ceną eksportową współpracującego producenta eksportującego, zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego uwzględniono w postaci dostosowań pewne różnice dotyczące transportu, ubezpieczenia, podatków i kosztów kredytu, które miały wpływ na ceny i ich porównywalność.

(30)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 rozporządzenia podstawowego margines dumpingu ustalono na podstawie porównania między średnią ważoną wartości normalnej a średnią ważoną ceny eksportowej.

(31)

Dla współpracującego producenta eksportującego porównanie to wykazało istnienie dumpingu, chociaż jest on na niższym poziomie niż poziom dumpingu ustalonego w pierwotnym dochodzeniu.

(32)

W związku z ustaleniem występowania dumpingu w ODP zbadano również prawdopodobieństwo kontynuacji dumpingu w przypadku uchylenia środków i dokonano analizy następujących elementów: mocy produkcyjnych i wolnych mocy produkcyjnych w Chinach; wielkości i ceny przywozu po cenach dumpingowych z Chin; oraz atrakcyjności rynku unijnego w odniesieniu do przywozu z Chin.

(33)

W tym kontekście należy zauważyć, że współpracujący producent eksportujący reprezentował ponad 30 % łącznych mocy produkcyjnych w ChRL w ODP.

(34)

Z uwagi na to, że mało jest publicznie dostępnych informacji dotyczących chińskiego przemysłu produkującego DCD, wnioski w odniesieniu do wolnych mocy produkcyjnych opierały się głównie na informacjach zawartych we wniosku o dokonanie przeglądu i na informacjach uzyskanych od jedynego współpracującego producenta, porównanych – w miarę możliwości– z informacjami dostępnymi publicznie.

(35)

Na tej podstawie uznaje się, że łączna moc produkcyjna w Chinach wzrosła w latach 2007–2012. Rzeczywista produkcja w ODP była jednak ograniczona do 80 000 ton, co oznacza, że dostępne mogą być wolne moce produkcyjne. Chińskie moce produkcyjne w ODP pokrywają z nadwyżką globalny popyt na DCD, a wolne moce produkcyjne mogą przekraczać poziom całkowitej konsumpcji w Unii w ODP; krajowa konsumpcja w Chinach w ODP wynosiła tylko 40 000 ton, tzn. połowę faktycznej chińskiej produkcji.

(36)

W odniesieniu do wolnych mocy produkcyjnych, z informacji zebranych na miejscu podczas dochodzenia wynika, że jedynemu współpracującemu producentowi, który odpowiada za ponad 20 % łącznej mocy produkcyjnej w Chinach w 2012 r., udzielono zezwolenia na zwiększenie mocy produkcyjnych o 50 % w 2014 r. Oczekuje się, że te nowe moce produkcyjne będą – między innymi – służyć własnym procesom produkcyjnym tego producenta (DCD na użytek własny) oraz zaspokajać potrzeby chińskiego rynku krajowego, który w ODP wchłonął około połowę produkcji DCD producenta współpracującego. Informacje uzyskane od jedynego współpracującego producenta wykazały, że przyszłe inwestycje w moce produkcyjne zostaną wykorzystane do zapewnienia podaży, między innymi, na szybko rozwijającym się rynku krajowym Chin.

(37)

Chiny zatem mają możliwość produkcji dużych ilości przeznaczonych na wywóz, w szczególności z uwagi na fakt, że brak jest wskazań, aby rynek krajowy mógł wchłonąć wszystkie wolne moce produkcyjne.

(38)

Według Eurostatu oraz zweryfikowanych danych dotyczących przywozu wielkość przywozu z Chin gwałtownie spadła w momencie wprowadzenia środków w 2007 r., po czym minimalnie wzrosła w okresie między 2009 r. a końcem ODP, ale nigdy nie osiągnęła poziomu z 2007 r. Znajduje to również odzwierciedlenie w udziale w rynku przywozu z Chin, który spadł z 40–45 % w 2007 r. do 10–15 % w 2009 r. i ponownie osiągnął poziom 15–20 % pod koniec ODP — pomimo wzrostu chińskich cen o 73 %.

(39)

Rynek unijny jest rynkiem o względnie dużej wielkości, pochłaniającym około 18 % światowej produkcji DCD; nie jest on jednak jedynym czy też najbardziej atrakcyjnym rynkiem pod kątem segmentów sprzedaży i cen (zob. motyw 74). W istocie dostępne informacje wskazują, że chińscy producenci oczekują rosnącego popytu ze strony przemysłu farmaceutycznego, np. w Indiach, który wykorzystuje DCD jako surowiec w procesie produkcji leku przeciw cukrzycy (metforminy). W związku z tym większa część wolnych mocy produkcyjnych w Chinach będzie przeznaczona na zaspokojenie tego nowego popytu. Na podstawie powyższych ustaleń uznaje się, że rynek unijny nie jest jedynym atrakcyjnym rynkiem zbytu dla chińskich eksporterów.

(40)

W ramach dochodzenia potwierdzono, że chiński przywóz nadal napływał na rynek unijny po cenach dumpingowych w ODP. Biorąc pod uwagę wspomnianą kontynuację dumpingu i fakt, że rynek unijny jest stosunkowo duży i był atrakcyjny dla chińskich eksporterów w przeszłości, a także wolne moce produkcyjne dostępne w Chinach, przekraczające wielkość całkowitej konsumpcji w Unii, można stwierdzić, że istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji dumpingu w przypadku uchylenia środków. Należy jednak zauważyć, że obecny poziom dumpingu jest znacznie niższy od poziomu ustalonego w dochodzeniu pierwotnym.

(41)

Z uwagi na to, że analiza dotyczy tylko jednego przedsiębiorstwa, oraz ze względu na wymóg zachowania poufności danych, większość wskaźników przedstawiono w formie zindeksowanej lub w formie przedziałów wielkości.

(42)

Produkcja producenta unijnego AlzChem GmbH stanowi 100 % DCD produkowanego w Unii. Uznaje się zatem, że AlzChem AG reprezentuje przemysł unijny w rozumieniu art. 4 ust. 1 i art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(43)

Konsumpcję w Unii ustalono na podstawie wielkości niezmonopolizowanej sprzedaży przemysłu unijnego na rynku unijnym oraz danych dotyczących przywozu pochodzących z Eurostatu, porównanych z innymi źródłami statystycznymi. W okresie objętym postępowaniem kształtowała się ona następująco:

Tabela 1

(44)

Oprócz konsumpcji na wolnym rynku, którą przedstawiono powyżej, należy zauważyć, że w badanym okresie wykorzystanie DCD przez przemysł unijny na użytek własny wahało się pomiędzy 10 % a 20 % produkcji unijnej i kształtowało się następująco:

Tabela 2

(45)

Mając na uwadze, że tylko jeden eksporter współpracował przy dochodzeniu, ustalono, że dane Eurostatu stanowiły najlepsze źródło informacji wykorzystywanych do określenia wielkości przywozu i cen. Dane Eurostatu dotyczą UE-27; zostały one porównane z danymi pochodzącymi z innych źródeł, takimi jak chińskie statystyki wywozu, baza danych na podstawie art. 14 ust. 6 i dane współpracującego importera/użytkownika.

(46)

Przywóz DCD z Chin realizowany był w ramach dwóch systemów celnych. W ramach zwykłego systemu należne były zarówno normalne stawki celne, jak i cło antydumpingowe. W ramach procedury uszlachetniania czynnego żadne z wyżej wspomnianych ceł nie miało zastosowania, ponieważ materiał był wykorzystywany do wytwarzania produktów przetworzonych, które następnie były wywożone poza terytorium Unii. Jak wykazano w tabeli poniżej, system uszlachetniania czynnego obejmował około dwie trzecie przywozu w ODP.

(47)

Po nałożeniu środków antydumpingowych w 2007 r. wielkość przywozu z Chin zmniejszyła się znacząco. Ogólny udział w rynku przywozu z Chin wynosił około 15–20 % w ODP. Niezależnie od powyższego w badanym okresie wielkość przywozu produktów pochodzących z Chin podlegających normalnej procedurze celnej ulegała wahaniom, podczas gdy przywóz z Chin prowadzony w ramach systemu uszlachetniania czynnego zwiększył się ponaddwukrotnie. Biorąc pod uwagę oba rodzaje systemów, w okresie badanym wielkość przywozu zwiększyła się, lecz nadal znajduje się wyraźnie poniżej poziomu, na którym znajdowała się przed wprowadzeniem środków (ponad 6 000 ton).

Tabela 3

(48)

Jak wynika z powyższej tabeli, w okresie badanym ceny przywozu z Chin znacznie wzrosły.

(49)

Przedstawiciele przemysłu unijnego twierdzili, że wzrostu cen nie można tłumaczyć zmianą cen czynników kosztotwórczych, tj. wzrostem kosztów surowców i energii. Nie dostarczyli oni jednak żadnego alternatywnego wytłumaczenia lub jednoznacznych dowodów potwierdzających to twierdzenie.

(50)

W celu dokonania analizy podcięcia cenowego porównano średnie ważone ceny sprzedaży przemysłu unijnego na rzecz niepowiązanych nabywców na rynku unijnym z odpowiednimi średnimi ważonymi cenami CIF przywozu z ChRL (jedynie w odniesieniu do standardowego DCD). Ceny sprzedaży przemysłu unijnego skorygowano w szczególności ze względu na koszty dostawy i prowizji do poziomu ex-works. Eurostat przekazał informacje dotyczące cen CIF wywozu z Chin, które zostały następnie porównane z danymi znajdującymi się w bazie danych utworzonej na podstawie art. 14 ust. 6; z informacji wyłączono dane dotyczące przywozu będącego przedmiotem uszlachetniania czynnego. Korekta przedmiotowych cen CIF obejmuje koszty związane z odprawą celną, a mianowicie taryfę celną oraz koszty ponoszone po przywozie. Podcięcie cenowe w odniesieniu do przywozu, który podlegał procedurze uszlachetniania czynnego, zostało omówione w motywie 83.

(51)

Porównanie wykazało, że w trakcie ODP przywóz produktu objętego postępowaniem nie stanowił podcięcia cen przemysłu unijnego.

(52)

Nie dokonywano przywozu o dużej wielkości z innych państw trzecich.

(53)

W okresie badanym wielkość przywozu z USA nigdy nie stanowiła więcej niż 2 % udziału w rynku. W toku dochodzenia wykryto, że w rzeczywistości przywóz ten odnosił się do standardowego rodzaju DCD, który został wyprodukowany w Chinach, a następnie zmikronizowany w USA.

Tabela 4

(54)

Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego badanie wpływu przywozu towarów po cenach dumpingowych na przemysł unijny zawierało ocenę wszystkich czynników i wskaźników gospodarczych, które wywierają wpływ na przemysł Unii w okresie badanym.

(55)

Przemysł unijny prowadził zintegrowany łańcuch produkcji obejmujący nie tylko DCD, ale również surowce i produkty pochodne. Moce produkcyjne przemysłu unijnego w odniesieniu do DCD nie zmieniły się od 2009 r. W badanym okresie nastąpił wzrost produkcji producenta unijnego, głównie ze względu na rosnący popyt na rynku unijnym, co wykazano w tabeli 1 powyżej. Od 2010 r. producent unijny wykorzystywał pełne moce produkcyjne. W 2009 r. miała miejsce inna sytuacja, ze względu na negatywny wpływ kryzysu finansowego na produkcję i sprzedaż.

Tabela 5

(56)

Producent unijny utrzymywał niewielkie zapasy w okresie badanym; nie uznano jednak tego faktu za istotny czynnik przy ocenie sytuacji przemysłu unijnego.

Tabela 6

(57)

W okresie badanym sprzedaż przemysłu unijnego na rynku unijnym niepowiązanym klientom zwiększyła się o 26 %, a ceny wzrosły o 7 %.

(58)

Przemysłowi unijnemu udało się zwiększyć sprzedaż w UE, ze względu na wzrost konsumpcji przedstawiony powyżej w tabeli 1. Przemysł unijny utrzymał bardzo duży udział w rynku unijnym.

Tabela 7

(59)

W okresie badanym rentowność przemysłu unijnego poprawiła się znacznie, gdyż był on w stanie zwiększyć wielkość swojej sprzedaży i ceny sprzedaży niepowiązanym klientom na rynku unijnym. Znacząca poprawa rentowności wydaje się być jeszcze wyraźniejsza w porównaniu z dużymi stratami w okresie objętym dochodzeniem pierwotnym (od – 20 % do – 30 %).

Tabela 8

(60)

Rentowność sprzedaży wewnętrznej znajdowała się na stosunkowo wysokim poziomie.

(61)

W okresie badanym przepływy pieniężne były zawsze ujemne z wyjątkiem ODP, zgodnie ze zwiększającą się całkowitą rentownością.

Tabela 9

(62)

W okresie badanym przemysł unijny dokonał inwestycji w celu konserwacji i optymalizacji maszyn produkcyjnych. W 2009 r. odnotowano znaczące nowe inwestycje związane z mikro-DCD.

Tabela 10

(63)

Zwrot z inwestycji w okresie badanym pozostawał ujemny, zgodnie ze wspomnianym powyżej poziomem rentowności.

Tabela 11

(64)

W okresie badanym przemysł unijny nie napotkał na jakiekolwiek trudności związane z pozyskaniem kapitału.

(65)

Inwestycje poczynione w okresie badanym przyczyniły się do zwiększenia liczby wykwalifikowanych pracowników. Średni poziom płac wzrósł o 15 % w badanym okresie.

(66)

Zwiększenie zatrudnienia i wydajności doprowadziło do wzrostu produkcji w 2010 r.

Tabela 12

(67)

W ODP nadal stosowano dumping, jak wyjaśniono w punkcie 3.2 powyżej.

(68)

Uwzględniając wielkość przywozu po cenach dumpingowych z Chin, wpływu wielkości rzeczywistego marginesu dumpingu na przemysł unijny nie można uznać za bardzo duży. W porównaniu z dochodzeniem pierwotnym sytuacja przemysłu unijnego poprawiła się znacznie po dumpingu mającym miejsce w przeszłości, zwłaszcza w zakresie rentowności, sprzedaży i udziału w rynku.

(69)

Nawet jeśli pewne pozytywne zmiany, o których mowa powyżej, są stosunkowo nowe, uznaje się, że sytuacja przemysłu unijnego poprawiła się znacznie w okresie badanym. Do końca ODP wszystkie wskaźniki finansowe były pozytywne lub prawie pozytywne.

(70)

Wprowadzenie środków antydumpingowych w 2007 r. pozwoliło przemysłowi unijnemu na stopniową poprawę swojej sytuacji po szkodach spowodowanych dumpingiem i na zwiększenie udziału w rynku Unii i w rynkach państw trzecich. Do korzyści, które przemysł unijny odnotował w związku z wprowadzeniem wspomnianych środków, należą wysoki poziom produkcji, wykorzystanie mocy produkcyjnych oraz zwiększenie cen sprzedaży i rentowności. W ODP przywóz z Chin nie powodował już istotnej szkody.

(71)

Po ogłoszeniu ustaleń wnioskodawca stwierdził, iż mimo że w ramach pierwotnego dochodzenia niektóre wskaźniki szkody wykazywały pozytywne zmiany, Komisja potwierdziła wystąpienie istotnej szkody w tym okresie. Twierdzenie to należy odrzucić. Rozporządzenie (WE) nr 1331/2007 stanowiło odpowiedź na inne warunki, w których rentowność przemysłu unijnego była niższa. Ponadto przegląd wygaśnięcia różni się całkowicie od dochodzenia na mocy art. 5 rozporządzenia podstawowego. Podczas gdy to ostatnie koncentruje się na kwestii, czy dumping powoduje szkodę dla przemysłu krajowego, przegląd wygaśnięcia polega na przeprowadzeniu analizy sytuacji, która będzie miała miejsce w przyszłości w przypadku wygaśnięcia środków.

(72)

Jak wykazano powyżej, przemysł unijny nie poniósł istotnej szkody w ciągu ODP. W związku z tym zbadano, czy istnieje prawdopodobieństwo, że wygaśnięcie obowiązujących środków doprowadzi do ponownego wystąpienia szkody, zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(73)

Dochodzenie ujawniło, że istnieją duże moce produkcyjne w Chinach (zob. motywy 34–37). Jednakże nie ma uzasadnionych podstaw do stwierdzenia, że istnienie wolnych mocy produkcyjnych doprowadzi do znacznego przywozu do Unii.

(74)

Rynek unijny jest jednym z wielu rynków, na których chińscy producenci eksportujący sprzedają swój produkt. Dane uzyskane od producentów unijnych, współpracującego chińskiego producenta eksportującego oraz z chińskich statystyk wywozu potwierdzają, że pewna liczba rynków poza UE jest przynajmniej tak atrakcyjna cenowo jak rynek unijny.

(75)

Ceny uzyskane przez producentów unijnych w przypadku sprzedaży na eksport były często wyższe niż ceny notowane na rynku unijnym. Po ujawnieniu tych ustaleń wnioskodawca twierdził, że wyższe ceny eksportowe nie miały nic wspólnego ze względną atrakcyjnością takich rynków, ale z faktem, że sprzedaż na eksport obejmowała jedynie małe ilości produktu. Argument ten należy odrzucić, ponieważ całkowita wielkość sprzedaży przemysłu unijnego na rynki eksportowe była nadal znacząca w ODP (między 20 % a 30 % całkowitej wielkości produkcji przemysłu unijnego). Twierdzenie, że sprzedaż klientom zewnętrznym obejmowała znacznie mniejsze ilości, nie zostało też odpowiednio uzasadnione.

(76)

Dane statystyczne dotyczące cen eksportowych chińskiego DCD na różnych rynkach nie wskazują również na większą atrakcyjność rynku UE w porównaniu do innych rynków eksportowych. Znaczne niewykorzystane moce produkcyjne istniały już w ODP, ale nie przekładały się w żaden sposób na szkodliwe zachowania cenowe chińskich eksporterów. Fakt, że wolne moce produkcyjne będą dalej zwiększane, nie wskazuje w tym przypadku na prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia szkody. Indie stanowią największy na świecie rynek zbytu DCD. Z chińskich statystyk dotyczących wywozu wynika, że całkowity wolumen sprzedaży chińskiego produktu na rynek UE odpowiadał jedynie około 10 % wolumenu sprzedaży na rynku indyjskim oraz że średnia cena sprzedaży za tonę na rynku unijnym była raczej porównywalna do ceny uzyskiwanej przez producentów chińskich na rynku indyjskim. Innymi słowy, dominujące ceny rynkowe na ważnym rynku indyjskim (które wzrosły w okresie badanym o średnio 65 %) są równie atrakcyjne dla producentów DCD. Nic nie wskazuje zatem na to, by wolne moce produkcyjne w Chinach spowodowały znaczne zwiększenie przywozu do Unii. W chwili obecnej można oczekiwać, że przynajmniej część tych wolnych mocy produkcyjnych nie będzie wykorzystywana w najbliższej przyszłości. Wniosek ten opiera się na wcześniejszych doświadczeniach, ponieważ dane złożone przez wnioskodawcę sugerują, że chociaż między 2008 r. a ODP Chiny zwiększyły swoje moce produkcyjne o prawie 50 %, całkowita produkcja zwiększyła się jedynie o 20 %. Ze sporządzonych przez wnioskodawcę prognoz obejmujących okres do 2016 r. wynika, że chińskie moce produkcyjne znacznie przekroczą globalny popyt, w związku z czym na razie nie będą one wykorzystywane. Szacowane ogólnokrajowe nadwyżki mocy produkcyjnych byłyby niższe, gdyby prognozy były dokonywane na podstawie danych dotyczących sprzedaży pochodzących od współpracującego chińskiego producenta eksportującego. W każdym razie ze względu na fakt, że w przeciwieństwie do produkcji unijnej (zob. motyw 55) chińska produkcja DCD nie stanowi części zintegrowanego łańcucha produkcji, niewykorzystane moce produkcyjne nie powodują dodatkowych kosztów.

(77)

Ponadto rosnący popyt, w szczególności ze strony przemysłu farmaceutycznego w krajach takich jak Indie (zob. motyw 39) może być w stanie wchłonąć dużą część chińskiej nadwyżki mocy produkcyjnych. Ponadto w dochodzeniu stwierdzono, że DCD produkowany przez AlzChem uznano za bardziej atrakcyjny dla unijnych użytkowników między innymi ze względu na lokalizację i pewność dostaw. Daje to pewną przewagę przemysłowi unijnemu nad chińskimi producentami w przypadku kluczowych użytkowników z UE, którzy kupują znaczne ilości DCD. W związku z powyższym duże moce produkcyjne w Chinach nie są wystarczającym powodem do uznania, że istnieje prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia szkody. Sam fakt, że przemysł unijny stracił udział w rynku w postaci globalnej zdolności produkcyjnej, nie jest podstawą do unieważnienia takiego wniosku.

(78)

Kilka zainteresowanych stron zaznaczyło, iż na globalnym rynku DCD oczekiwany jest znaczny wzrost ze względu na ugruntowane zastosowanie DCD w przemyśle farmaceutycznym i rolnym. Wynika to ze zwiększenia produkcji leków przeciwko cukrzycy, głównie w Indiach. Wzrost ten jest już zauważalny ze względu na zwiększenie konsumpcji w UE, przedstawione w tabeli 1 powyżej.

(79)

W odniesieniu do rynku UE należy spodziewać się dalszego wzrostu, lecz w bardziej ograniczonym stopniu. Wynika to z faktu, że siedziba dużego producenta farmaceutycznego, sprzedającego produkty na całym świecie, znajduje się w Unii.

(80)

Po ujawnieniu ustaleń wnioskodawca zakwestionował zakres wzrostu na rynku DCD. Należy jednak zauważyć, że jego wnioski są sprzeczne w tym zakresie i że kilka źródeł wskazuje na trwały popyt w UE i znaczny wzrost na światowym rynku DCD. Dane dotyczące sprzedaży, pochodzące od współpracującego chińskiego producenta eksportującego, wskazują na szybko rosnącą konsumpcję na chińskim rynku krajowym. W związku z powyższym nic w aktach sprawy nie uzasadnia twierdzenia wnioskodawcy, że popyt jest lub będzie w zastoju.

(81)

Po ujawnieniu ustaleń wnioskodawca podkreślił także, iż zmniejszyła się jego wielkość sprzedaży i udział w rynkach poza UE. W związku z tym należy zauważyć, że przemysł unijny wykorzystuje prawie pełną moc produkcyjną i dysponuje niewielkimi zapasami, podczas gdy unijna konsumpcja DCD ma nadal tendencję zwyżkową. Stąd też przemysł UE nie wykorzystał wszystkich szans związanych ze wzrostem na pozostałych rynkach raczej ze względu na to, iż postanowiono skoncentrować się na rynku UE bez nadmiernego zwiększania zdolności produkcyjnych. Sytuacja ta może się zmienić w przypadku urzeczywistnienia planów rozwoju. Dlatego też oczekuje się, że nawet jeżeli wielkość przywozu chińskiego DCD do Unii zwiększy się w najbliższej przyszłości, nie oznacza to, że doprowadzi on do ponownego wystąpienia szkody. Przemysł unijny – podobnie jak producenci chińscy – odnosić będzie korzyści wynikające ze wzrostu światowego popytu.

(82)

W związku z tym, jak wspomniano powyżej, producent unijny jest bardzo dobrze oceniany na rynku i wydaje się być preferowanym dostawcą dla kilku kluczowych klientów, przynajmniej w przypadku niektórych zastosowań DCD. Jakość i wiarygodność jego produktów DCD w Unii oznacza, że ma on możliwość zawarcia umów na duże dostawy z kluczowymi odbiorcami unijnymi i sytuacja ta utrzyma się niezależnie od tego, czy środki zostaną uchylone, czy też nie. Po ujawnieniu ustaleń kluczowy użytkownik z UE stwierdził, że nadal będzie kupował produkt objęty niniejszym postępowaniem od producentów unijnych nawet w przypadku uchylenia środków antydumpingowych.

(83)

Jak wyjaśniono w motywach 50–51, chińskie ceny importowe nie podcinały cen przemysłu unijnego w ODP. Podcięcie cenowe nie miało miejsca w przypadku zwykłego systemu (około jednej trzeciej wielkości przywozu). Natomiast w przypadku uwzględnienia również systemu uszlachetniania czynnego występowało bardzo niewielkie podcięcie cenowe (pozostałe dwie trzecie przywozu podczas ODP). Sytuacja ta różniła się od znaczącego podcięcia cenowego ustalonego w pierwotnym dochodzeniu, a wynikała z ogólnego stopniowego wzrostu cen importowych od momentu nałożenia środków, choć wzrost ten nie następował miarowo. W rzeczywistości cena CIF na granicy UE chińskiego przywozu wzrosła o 73 % w okresie od 2009 r. do końca ODP.

(84)

Znaczny wywóz do krajów spoza UE (między 20 % a 30 % produkcji w ODP) wskazuje na fakt, że przemysł unijny pozostaje konkurencyjny nawet w przypadku braku środków antydumpingowych; we wspomnianych krajach środki takie nie mają zastosowania, w związku z czym musi on mierzyć się z konkurentami z Chin bez wsparcia środków antydumpingowych. Spadek wielkości wywozu przedstawiony poniżej należy rozpatrywać w kontekście zwiększenia wielkości sprzedaży do Unii jak i niezmienionych mocy produkcyjnych przemysłu unijnego, które zostały zasadniczo w pełni wykorzystane.

Tabela 13

(85)

Ceny przywozu z Chin w okresie 8 miesięcy po ODP również zostały przeanalizowane w związku z uwagami przedstawionymi przez przemysł unijny. Przedstawiciele przemysłu unijnego twierdzili, że wkrótce po zakończeniu ODP pojawiła się znowu poważna presja cenowa spowodowana przywozem z Chin. Na podstawie art. 6 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 5 rozporządzenia podstawowego informacje dotyczące okresu następującego po ODP nie są zazwyczaj brane pod uwagę. Jednakże nawet gdyby informacje te zostały wzięte pod uwagę, na obecnym etapie nie można by wyciągnąć z nich żadnych wniosków, gdyż nie wiadomo, czy zmiany w zakresie cen mają charakter trwały. Na przykład, chociaż ceny spadły w okresie od końca ODP do maja 2013 r., w czerwcu 2013 r. ponownie wzrosły o 10 %. Biorąc pod uwagę, że po ODP ceny te były nadal znacznie wyższe od cen notowanych w ramach pierwotnego dochodzenia, prawdopodobieństwo, że w najbliższej przyszłości mogą one negatywnie wpłynąć na obecną sytuację przemysłu unijnego, który nie zmaga się z istotną szkodą, jest bardzo niskie.

(86)

Ponadto nie ma przesłanek, że uchylenie środków miałoby wpływ na ceny rynkowe w perspektywie krótko- i średnioterminowej. Należy zauważyć, że duża część sprzedaży DCD w Unii Europejskiej opiera się na umowach zawieranych na kilka lat; użytkownicy cenią sobie wiarygodne i stabilne dostawy od zaufanego producenta. Ponadto na dwie trzecie przywozu w ODP składał się DCD wykorzystywany w ramach systemu uszlachetniania czynnego, w którym nie obowiązywała ani taryfa celna, ani cło antydumpingowe. Podsumowując, chociaż nie można wykluczyć, że niektóre umowy będą renegocjowane i ceny przywożonych produktów mogą się zmniejszyć, jest mało prawdopodobne, że uchylenie ceł spowoduje wystąpienie poważnej szkody.

(87)

W związku z powyższym nie jest prawdopodobne, by przemysł unijny – w przypadku uchylenia środków – musiał obniżyć wielkość produkcji i sprzedaży i/lub cen DCD w takim zakresie, że wpłynęłoby to na jego rentowność oraz ogólną pozycję na rynku.

(88)

Wręcz przeciwnie, w świetle światowego wzrostu konsumpcji, wielkości chińskiego przywozu i cen w ODP oraz cen na innych rynkach, należy spodziewać się, że w przypadku braku środków antydumpingowych, sprzedaż DCD produkowanego przez przemysł unijny będzie nadal utrzymywać się na wysokim poziomie oraz przyczyniać się w sposób pozytywny do działań związanych z łańcuchem DCD i NCN.

(89)

Oczekuje się, że przemysł unijny utrzyma pełną moc produkcyjną niezależnie od tego, czy środki zostaną uchylone, czy też nie. Ponadto w bieżącym roku przemysł unijny ukończył wstępne prace przygotowujące program ekspansji. Jesienią 2013 r. podjęto decyzję o znacznym zwiększeniu mocy produkcyjnych w zakresie DCD. Wspomniany plan ekspansji został pozytywnie przyjęty przez rynek oraz kluczowych klientów posiadających siedzibę w UE. Z planu wynika, że przemysł unijny zakłada, iż globalny popyt pozostanie na wysokim poziomie i że AlzChem powinien skorzystać z tego wzrostu.

(90)

Nawet jeżeli przemysł unijny podlegać będzie pewnej presji cenowej ze strony chińskiego przywozu w najbliższej przyszłości, nie przewiduje się jej znacznego wpływu na ceny i rentowność, biorąc pod uwagę, że przemysł unijny ma duży udział w rynku, przewagę pod kątem jakości i niezawodności dostaw oraz możliwość uzyskania dużych zamówień. Dlatego też nie został spełniony warunek „prawdopodobieństwa wystąpienia szkody” w rozumieniu art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(91)

Komisja stwierdza, że nie istnieje prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia szkody dla przemysłu unijnego, gdyby obowiązujące środki zostały uchylone.

(92)

Ze względu na stwierdzenie, że nie istnieje prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia szkody, ustalenia dotyczące interesu Unii nie są konieczne.

(93)

Wszystkie strony zostały poinformowane o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierza się zalecić uchylenie obowiązujących środków. Wyznaczono również termin, w którym strony mają możliwość przedstawienia uwag dotyczących ujawnionych informacji. Przedstawione uwagi i komentarze, o ile były uzasadnione, zostały należycie uwzględnione, lecz nie wpłynęły one na przedstawione powyżej wnioski.

(94)

Z powyższych ustaleń wynika, że zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego środki antydumpingowe mające zastosowanie do przywozu DCD pochodzącego z Chin powinny zostać uchylone, a postępowanie zakończone.

(95)

Biorąc pod uwagę okoliczności opisane powyżej, tj. wolne moce produkcyjne w Chinach oraz ewentualne podcięcie cenowe po ODP, Komisja będzie monitorować przywóz produktu objętego postępowaniem, aby ułatwić szybkie podjęcie odpowiednich działań w przypadku wystąpienia takiej konieczności. Monitoring zostanie ograniczony do okresu dwóch lat od daty publikacji niniejszego rozporządzenia,