22.11.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 313/1

(1)

Zgodnie z przepisami decyzji Rady Europejskiej 2010/718/UE (1) z dniem 1 stycznia 2012 r. wyspa Saint-Barthélemy przestała być regionem najbardziej oddalonym Unii Europejskiej i uzyskała status kraju lub terytorium zamorskiego, określony w części czwartej Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE). Republika Francuska zobowiązała się zawrzeć umowy, które są niezbędne, aby ta zmiana statusu przebiegła bez uszczerbku dla interesów Unii, w celu zapewnienia między innymi stosowania mechanizmów dyrektywy Rady 2011/16/UE (2) i dyrektywy Rady 2003/48/WE (3) również do wspólnoty terytorialnej Saint-Barthélemy po zmianie jej statusu.

(2)

Na podstawie upoważnienia udzielonego przez Radę dnia 20 października 2011 r. Komisja prowadziła negocjacje z Republiką Francuską dotyczące Umowy między Unią Europejską a Republiką Francuską w sprawie stosowania do wspólnoty terytorialnej Saint-Barthélemy prawodawstwa Unii dotyczącego opodatkowania dochodów z oszczędności oraz współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania (zwanej dalej „Umową”).

(3)

Umowa ma zapewnić stosowanie mechanizmów dyrektyw 2011/16/UE i 2003/48/WE, których celem jest walka z przypadkami transgranicznych oszustw podatkowych oraz uchylania się od opodatkowania, do wspólnoty terytorialnej Saint-Barthélemy pomimo zmiany jej statusu.

(4)

Należy podpisać Umowę w imieniu Unii, z zastrzeżeniem jej zawarcia w późniejszym terminie,

22.11.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 313/3

(1)

Dnia 30 listopada 2006 r. Rada przyjęła rozporządzenie (WE) nr 1801/2006 dotyczące zawarcia Umowy partnerskiej w sprawie połowów między Wspólnotą Europejską a Islamską Republiką Mauretańską (1) (zwanej dalej „Umową partnerską”).

(2)

Unia wynegocjowała z Islamską Republiką Mauretańską nowy protokół przydzielający statkom UE uprawnienia do połowów w wodach objętych zwierzchnictwem lub jurysdykcją Mauretanii w zakresie rybołówstwa.

(3)

Nowy protokół został podpisany na mocy decyzji Rady 2012/827/UE (2) i jest stosowany tymczasowo od dnia jego podpisania.

(4)

Należy zatwierdzić nowy protokół,

22.11.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 313/4

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 2371/2002 (1) zawiera wymóg ustanowienia środków regulujących kwestię dostępu do wód i zasobów oraz zrównoważonej działalności połowowej z uwzględnieniem dostępnych opinii naukowych, technicznych i ekonomicznych, a w szczególności sprawozdania przygotowanego przez Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STEFC), jak również uwzględniając wszelkie opinie uzyskane od regionalnych komitetów doradczych.

(2)

Rada zobowiązana jest do przyjęcia środków dotyczących ustalenia i przydziału uprawnień do połowów w podziale na łowiska lub grupy łowisk, w tym – w stosownych przypadkach – określonych warunków, które są funkcjonalnie z nimi związane. Uprawnienia do połowów należy rozdzielić między państwa członkowskie w taki sposób, aby zapewnić każdemu państwu członkowskiemu względną stabilność działalności połowowej w odniesieniu do każdego stada lub łowiska, z należytym uwzględnieniem celów wspólnej polityki rybołówstwa ustanowionych w rozporządzeniu (WE) nr 2371/2002.

(3)

Całkowite dopuszczalne połowy (TAC) należy ustalać na podstawie dostępnych opinii naukowych, z uwzględnieniem aspektów biologicznych i społeczno-gospodarczych, przy jednoczesnym zapewnieniu sprawiedliwego traktowania poszczególnych sektorów rybołówstwa, jak również w świetle opinii wyrażanych podczas konsultacji z zainteresowanymi stronami, w szczególności podczas spotkań z odpowiednimi regionalnymi komitetami doradczymi.

(4)

W odniesieniu do stad objętych szczegółowymi planami wieloletnimi uprawnienia do połowów należy ustalać zgodnie z zasadami określonymi w tych planach. Limity połowowe oraz ograniczenia nakładów połowowych dla stad dorsza w Morzu Bałtyckim należy zatem ustanowić zgodnie z zasadami określonymi w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1098/2007 (2) („plan dotyczący dorsza w Morzu Bałtyckim”).

(5)

W świetle opinii naukowej można wprowadzić elastyczność w zarządzaniu nakładem połowowym dla zasobów dorsza w Morzu Bałtyckim bez szkody dla planu dotyczącego dorsza w Morzu Bałtyckim i nie powodując zwiększenia śmiertelności połowowej. Taka elastyczność umożliwiłaby skuteczniejsze zarządzanie nakładem połowowym, jeżeli kwoty nie zostały przydzielone jednakowo flocie państwa członkowskiego, i ułatwiłaby szybką reakcję na przenoszenie kwot. Państwo członkowskie powinno zatem mieć możliwość przydzielenia statkom pływającym pod jego banderą dodatkowej liczby dni przebywania poza portem, gdy taka sama liczba dni przebywania poza portem została odebrana innym statkom pływającym pod jego banderą.

(6)

Korzystanie z uprawnień do połowów określonych w niniejszym rozporządzeniu powinno podlegać rozporządzeniu Rady (WE) nr 1224/2009 (3), w szczególności jego przepisom dotyczącym zapisu połowów i nakładu połowowego oraz przekazywania danych dotyczących wyczerpania uprawnień do połowów. Należy zatem określić kody dotyczące wyładunków stad objętych niniejszym rozporządzeniem, które państwa członkowskie powinny stosować, przesyłając dane Komisji.

(7)

Zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 847/96 (4) konieczne jest określenie stad podlegających środkom, o których mowa w tym rozporządzeniu.

(8)

Aby uniknąć zakłócenia działalności połowowej oraz zapewnić rybakom unijnym środki utrzymania, ważne jest otworzenie łowisk objętych niniejszym rozporządzeniem od dnia 1 stycznia 2014 r. W związku z pilnym charakterem niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie natychmiast po jego opublikowaniu,

a)

„obszary Międzynarodowej Rady Badań Morza (ICES)” oznaczają obszary geograficzne określone w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 2187/2005 (5);

b)

„Morze Bałtyckie” oznacza podrejony ICES 22–32;

c)

„statek unijny” oznacza statek rybacki pływający pod banderą państwa członkowskiego i zarejestrowany w Unii;

d)

„całkowity dopuszczalny połów (TAC)” oznacza ilość ryb, którą można odłowić każdego roku z poszczególnych stad;

e)

„kwota” oznacza część TAC przydzieloną Unii, państwu członkowskiemu lub państwu trzeciemu;

f)

„dzień przebywania poza portem” oznacza dowolny nieprzerwany okres 24 godzin lub jego część, podczas którego statek nie przebywa w porcie.

a)

wymian dokonywanych zgodnie z art. 20 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002;

b)

ponownych przydziałów dokonywanych na podstawie art. 37 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009;

c)

dodatkowych wyładunków dozwolonych na mocy art. 3 rozporządzenia (WE) nr 847/96;

d)

ilości zatrzymanych zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 847/96;

e)

odliczeń dokonywanych na podstawie art. 37, 105, 106 i 107 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009.

22.11.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 313/13

(1)

W dniu 25 marca 2013 r. Komisja przyjęła wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ustalenia współczynnika korygującego do płatności bezpośrednich przewidzianych w rozporządzeniu Rady (WE) nr 73/2009 (1) w odniesieniu do roku kalendarzowego 2013. Z uwagi na fakt, że Parlament Europejski i Rada nie określiły tego współczynnika do dnia 30 czerwca, jak przewiduje art. 11 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 73/2009, Komisja zgodnie z art. 18 ust. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 1290/2005 (2) sama wyznaczyła ten współczynnik w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) nr 964/2013 (3).

(2)

Prognoza dotycząca płatności bezpośrednich i wydatków związanych z rynkiem zamieszczona w sporządzonym przez Komisję liście w sprawie poprawek do projektu budżetu na 2014 rok wskazuje na potrzebę dostosowania kwoty dyscypliny finansowej uwzględnionej w tym projekcie budżetu. Ten list w sprawie poprawek do projektu budżetu został sporządzony z uwzględnieniem kwoty dyscypliny finansowej w wysokości 902,9 mln EUR, w tym kwoty na poczet rezerwy na wypadek kryzysów w sektorze rolniczym.

(3)

W dniu 16 października 2013 r. Komisja przyjęła wniosek dotyczący rozporządzenia Rady w sprawie ustalenia innego współczynnika korygującego do płatności bezpośrednich, w odniesieniu do roku kalendarzowego 2013, na podstawie art. 18 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1290/2005.

(4)

Art. 18 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1290/2005 upoważnia Komisję do określania tych współczynników i został zastosowany przez Komisję jako podstawa dla rozporządzenia wykonawczego Komisji (WE) nr 964/2013.

(5)

Art. 18 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1290/2005 przewiduje, że w terminie do dnia 1 grudnia, na podstawie nowych informacji będących w jej posiadaniu, Rada jest w stanie przyjąć współczynnik korygujący do płatności bezpośrednich. Jednakże biorąc pod uwagę wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 6 maja 2008 r. w sprawie C-133/06 (4), ta wtórna podstawa prawna nie może już być zgodnie z prawem stosowana.

(6)

Art. 43 ust. 3 TFUE umożliwia Radzie przyjmowanie środków dotyczących określania pomocy. W związku z tym, w ramach dyscypliny finansowej, współczynnik korygujący do płatności bezpośrednich przyznawanych rolnikowi w ramach wniosku o przyznanie pomocy powinien być określony z zastosowaniem tej podstawy prawnej.

(7)

Co do zasady rolnicy składający wnioski o przyznanie pomocy w zakresie płatności bezpośrednich w odniesieniu do jednego roku kalendarzowego (n) otrzymują wypłatę w ramach ustalonego terminu płatności objętego rokiem budżetowym (n + 1). Jednakże w przypadku przekroczenia tego terminu płatności państwa członkowskie mają możliwość realizacji, w pewnych granicach, zaległych płatności na rzecz rolników bez jakichkolwiek limitów czasowych. Takie opóźnione płatności mogą przypadać na późniejszy rok budżetowy. W przypadku zastosowania dyscypliny finansowej w odniesieniu do danego roku kalendarzowego nie należy stosować współczynnika korygującego do płatności, w odniesieniu do których złożono wnioski o przyznanie pomocy w latach kalendarzowych innych niż te, do których ma zastosowanie dyscyplina finansowa. W związku z tym, w celu zapewnienia równego traktowania rolników, należy zapewnić, aby współczynnik korygujący miał zastosowanie jedynie do płatności, w odniesieniu do których wnioski o przyznanie pomocy złożono w roku kalendarzowym, dla którego zastosowanie ma dyscyplina finansowa, niezależnie od tego, kiedy dane płatności są dokonywane na rzecz rolników.

(8)

W porozumieniu politycznym w sprawie reformy wspólnej polityki rolnej z dnia 26 czerwca 2013 r. zadecydowano, że dyscyplina finansowa stosować się będzie do płatności bezpośrednich przekraczających kwotę 2 000 EUR. Ponadto uzgodniono także, że (ewentualne) niewykorzystane na koniec roku budżetowego środki zostałyby zwrócone rolnikom w roku następnym z uwzględnieniem dyscypliny finansowej. W celu zapewnienia spójności należy w kolejnych latach ustalać taki sam próg. Dyscyplinę finansową należy w podobny sposób zastosować w odniesieniu do roku kalendarzowego 2013, aby zapewnić spójność z tym, co zostało uzgodnione do zastosowania w przyszłości; w związku z tym określenie zastosowania współczynnika korygującego jest właściwe jedynie w przypadku kwot przekraczających 2 000 EUR.

(9)

Art. 11 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 73/2009 przewiduje, że w ramach stosowania harmonogramu przyrostów przewidzianego w art. 121 tego rozporządzenia do wszystkich płatności bezpośrednich przyznawanych nowym państwom członkowskim w rozumieniu art. 2 lit. g) wymienionego rozporządzenia w odniesieniu do nowych państw członkowskich nie należy stosować dyscypliny finansowej przed rozpoczęciem roku kalendarzowego, w którym poziom płatności bezpośrednich stosowany w nowych państwach członkowskich będzie co najmniej równy poziomowi takich płatności stosowanemu wówczas w pozostałych państwach członkowskich. Ponieważ płatności bezpośrednie w Bułgarii i Rumunii w roku kalendarzowym 2013 nadal podlegają stosowaniu harmonogramu przyrostów, w odniesieniu do płatności dla rolników w tych państwach członkowskich nie należy stosować współczynnika korygującego, określonego w niniejszym rozporządzeniu.

(10)

Rozporządzenie (WE) nr 73/2009 zostało zmienione aktem przystąpienia Chorwacji. Ponieważ Chorwacja podlega stosowaniu harmonogramu przyrostów przewidzianego w art. 121 rozporządzenia (WE) nr 73/2009, w roku kalendarzowym 2013 współczynnika korygującego określonego w niniejszym rozporządzeniu nie należy stosować w odniesieniu do płatności dla rolników w Chorwacji.

(11)

W celu zapewnienia, aby dostosowany współczynnik miał zastosowanie od dnia przewidzianego w rozporządzeniu (WE) nr 73/2009, w którym powinna rozpocząć się wypłata płatności na rzecz rolników, niniejsze rozporządzenie należy stosować od dnia 1 grudnia 2013 r.

(12)

Stawka nowego współczynnika korygującego powinna zostać uwzględniona przy obliczaniu całej kwoty płatności, która ma zostać przyznana rolnikowi w ramach wniosku o przyznanie pomocy złożonego w odniesieniu do roku kalendarzowego 2013. W celu zapewnienia jasności rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 964/2013 należy zatem uchylić,

22.11.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 313/15

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 2371/2002 (1) zawiera wymóg ustanowienia środków regulujących kwestię dostępu do wód i zasobów oraz zrównoważonej działalności połowowej z uwzględnieniem dostępnych opinii naukowych, technicznych i ekonomicznych, a w szczególności sprawozdań przygotowanych przez Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STEFC), jak również wszelkich opinii uzyskanych od regionalnych komitetów doradczych.

(2)

Rozporządzeniem Rady (WE) nr 754/2009 (2) wyłączono niektóre grupy statków z systemu nakładu połowowego ustanowionego w rozdziale III rozporządzenia (WE) nr 1342/2008 (3). Dopuszczalny nakład połowowy dla statków objęty tym systemem jest obecnie określony załącznikiem IIA do rozporządzenia Rady (UE) nr 39/2013 (4) i załącznikiem IIA do rozporządzenia Rady (UE) nr 40/2013 (5).

(3)

W czerwcu 2013 r. Międzynarodowa Rada Badań Morza (ICES) opublikowała swoją opinię na temat północnego stada morszczuka w 2014 r. W opinii tej ICES zaznacza, że biomasa tego stada jest w 2013 r. rekordowo wysoka, a ponadto w ostatnich latach zdecydowanie spadła śmiertelność połowowa. ICES jest zdania, że w roku 2014 TAC może zostać podniesiony o 49 %, tj. do 81 846 ton. Irlandia i Hiszpania zgłosiły, że chcą, by w świetle tej opinii TAC obowiązujący dla tego stada został podniesiony w ciągu roku z 55 105 ton do 69 440 ton, tak aby osiągnąć poziom wyładunków, który ICES uznaje za odpowiadający obecnym poziomom śmiertelności połowowej, zgodnym z kolei z maksymalnym podtrzymywalnym połowem. Wniosek ten uznaje się za możliwy do zaakceptowania w oparciu o zobowiązanie państw danych członkowskich do zapewnienia, poprzez rygorystyczną kontrolę łowiska, by nakład połowowy, a więc również wskaźniki śmiertelności połowowej, pozostały niezmienne.

(4)

Grupa statków pływających pod banderą Hiszpanii i dokonujących połowów w wodach na zachód od Szkocji jest obecnie wyłączona ze stosowania systemu nakładu połowowego ustanowionego w rozporządzeniu (WE) nr 1342/2008. Na podstawie informacji przedstawionych przez Hiszpanię w 2013 r. STECF nie mógł ocenić, czy warunki określone w rozporządzeniu (WE) nr 1342/2008 były nadal spełniane w okresie zarządzania 2012. Należy zatem ponownie włączyć tę grupę statków hiszpańskich do tego systemu nakładu połowowego. Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 754/2009 i załącznik IIA do rozporządzenia (UE) nr 39/2013.

(5)

Grupa statków pływających pod banderą Francji i dokonujących połowów na Morzu Północnym jest obecnie wyłączona ze stosowania systemu nakładu połowowego ustanowionego w rozporządzeniu (WE) nr 1342/2008. Na podstawie informacji dostarczonych przez Francję w 2013 r. STECF ocenił, że połowy w przypadku tych statków przekroczyły ustaloną wartość progową. Należy zatem ponownie włączyć tę grupę statków francuskich do tego systemu nakładu połowowego. Należy zatem odpowiednio zmienić przepisy rozporządzenia (WE) nr 754/2009 i załącznika IIA do rozporządzenia (UE) nr 40/2013.

(6)

Grupa statków pływających pod banderą Zjednoczonego Królestwa i prowadzących ukierunkowane połowy przegrzebków grzebieniowatych (Aequipecten opercularis) wokół Wyspy Man na Morzu Irlandzkim jest obecnie wyłączona ze stosowania systemu nakładu połowowego ustanowionego w rozporządzeniu (WE) nr 1342/2008. Jednak z uwagi na błąd rachunkowy pułapy nakładu połowowego w załączniku IIA do rozporządzenia (UE) nr 39/2013 nie ujmują tego wyłączenia. Należy zatem odpowiednio poprawić rozporządzenie (UE) nr 39/2013.

(7)

Rozporządzenie Rady (UE) nr 1262/2012 (6) ustala limity połowowe na rok 2013 i 2014 w odniesieniu do gatunków rekinów głębinowych ujętych w wykazie. Komisja zwróciła się do ICES o opinię, czy właściwe jest wprowadzenie zmian w wykazie. ICES doszła do wniosku, że istnieją wystarczające informacje naukowe na poparcie wyłączenia z wykazu rekinów głębinowych piłogona (Galeus melastomus) i objęcie tym wykazem wszystkich gatunków należących do rodzaju Centrophorus spp. Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 1262/2012.

(8)

Zgodnie z wynikiem konsultacji pomiędzy państwami nadbrzeżnymi w sprawie zarządzania makrelą, błękitkiem, śledziem atlantycko-skandynawskim oraz plamiakiem w Morzu Północnym Unia może zezwolić statkom unijnym na połowy w wysokości do 10 % powyżej kwoty dostępnej Unii, pod warunkiem że wszelkie ilości wykorzystane powyżej kwoty dostępnej Unii zostaną odjęte od jej kwoty na 2014 r. Podobnie Unia może wykorzystać w 2014 r. wszelkie niewykorzystane ilości w wysokości do 10 % kwoty dostępnej dla niej w 2013 r. Należy umożliwić taką elastyczność w ustalaniu tych uprawnień do połowów – tak aby zapewnić statkom unijnym równe warunki działania – poprzez umożliwienie zainteresowanym państwom członkowskim zdecydowania o elastycznym korzystaniu z kwoty. Jeżeli państwo członkowskie nie zdecydowało się na elastyczne korzystanie z kwoty w odniesieniu do określonego stada, należy nadal stosować art. 3 i 4 rozporządzenia (WE) nr 847/96 zgodnie z art. 10 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 40/2013.

(9)

Na dorocznym posiedzeniu w 2013 r. Komisja ds. Tuńczyka na Oceanie Indyjskim (IOTC) przyjęła rezolucję mającą na celu ochronę żarłacza białopłetwego i mającą zastosowanie do statków rybackich z rejestru upoważnionych statków IOTC, na mocy której wprowadzono jako tymczasowy środek pilotażowy zakaz zatrzymywania na burcie, przeładunku, wyładunku lub przechowywania całej tuszy żarłacza białopłetwego lub jakiejkolwiek jej części. Rezolucja przewiduje wyjątek dla rybołówstwa przybrzeżnego, a mianowicie statków rybackich uczestniczących w połowach w wyłącznej strefie ekonomicznej (EEZ) państwa członkowskiego, pod którego banderą pływają. W związku z tym należy odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 40/2013.

(10)

Podczas dorocznego spotkania w 2010 r. Komisja ds. Połowów na Zachodnim i Środkowym Pacyfiku (WCPFC) przyjęła zalecenie dotyczące ograniczenia liczby statków prowadzących aktywną działalność połowową w odniesieniu do tuńczyka białego z południowego Pacyfiku na obszarze objętym konwencją na południe od 20° szerokości geograficznej południowej. W związku z tym należy zapewnić, aby statki unijne w dalszym ciągu nie prowadziły działalności połowowej ukierunkowanej na te gatunki na obszarze objętym konwencją WCPFC na południe od 20° szerokości geograficznej południowej. W związku z tym należy odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 40/2013.

(11)

Uprawnienia do połowów dla statków unijnych na wodach Norwegii oraz statków norweskich na wodach Unii są ustalane każdego roku w świetle konsultacji w sprawie praw połowowych pozostających do dyspozycji stron zgodnie z dwustronną umową w sprawie rybołówstwa z Norwegią (7). Do czasu zakończenia konsultacji w sprawie ustaleń na 2013 r. w rozporządzeniu (UE) nr 40/2013 określono tymczasowe uprawnienia do połowów w odniesieniu do przedmiotowych stad. W dniu 18 stycznia 2013 r. zakończono konsultacje z Norwegią i rozporządzeniem Rady (UE) nr 297/2013 (8) zmieniono odnośne przepisy rozporządzenia (UE) nr 40/2013. Jednakże stado brosmy w wodach Norwegii obszaru IV zostało omyłkowo wyłączone z rozporządzenia (UE) nr 297/2013. Ponadto ilość błękitka, którą Norwegia może poławiać w wodach Unii obszarów II, IVa, V, VI na północ od 56° 30′ szerokości geograficznej północnej oraz VII na zachód od 12° długości geograficznej zachodniej, nie odzwierciedlała zapisu uzgodnionego po konsultacji z tym państwem. Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik IA do rozporządzenia (UE) nr 40/2013.

(12)

Stwierdzono błąd w odniesieniu do przydzielonej Unii liczby i zdolności połowowej statków upoważnionych do połowów włócznika i tuńczyka białego w obszarze objętym konwencją IOTC. Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik VI do rozporządzenia (UE) nr 40/2013.

(13)

Na mocy Aktu przystąpienia z 2012 r. i w związku z przystąpieniem Chorwacji do UE w dniu 1 lipca 2013 r. postanowienia o przydziale uprawnień do połowów przyznanych Chorwacji na szczeblu Unii w 2013 r. powinny zostać włączone do stosownych instrumentów Unii. Liczby odnoszące się do posiadanej przez Chorwację zdolności połowowej i zdolności w zakresie chowu i hodowli tuńczyka błękitnopłetwego dodane na mocy niniejszego rozporządzenia odzwierciedlają w stosunku do Chorwacji do roku 2013 przepisy planu Międzynarodowej Komisji ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego (ICCAT) dotyczącego odbudowy zasobów tuńczyka błękitnopłetwego. Ponadto zgodnie z art. 5 rozporządzenia Rady (WE) nr 302/2009 (9) każde państwo członkowskie zapewnia, aby jego zdolność połowowa była proporcjonalna do jego kwoty.

(14)

Przepisy niniejszego rozporządzenia dotyczące ograniczeń nakładu połowowego należy stosować od dnia 1 lutego 2013 r. Przepisy dotyczące limitów połowowych i przydziałów należy stosować od dnia 1 stycznia 2013 r., z wyjątkiem nowych postanowień dotyczących WCPFC i IOTC, które stosuje się od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Przepisy wprowadzone w związku z przystąpieniem Chorwacji do Unii Europejskiej powinny być stosowane ze skutkiem od daty przystąpienia. Takie stosowanie z mocą wsteczną nie naruszy zasady pewności prawa, ponieważ odnośne uprawnienia do połowów nie zostały jeszcze w pełni wykorzystane. Jako że zmiany systemów nakładu połowowego mają bezpośredni wpływ na działalność gospodarczą odnośnych flot, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie natychmiast po jego opublikowaniu,

1)

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 6a

Elastyczność w ustalaniu uprawnień do połowów odnośnie do niektórych stad

1.   Niniejszy artykuł stosuje się do następujących stad:

2.   W odniesieniu do każdego ze stad określonych w ust. 1 państwo członkowskie może zdecydować o zwiększeniu o maksymalnie 10 % jego kwoty początkowej ustalonej w załączniku I. Dane państwo członkowskie powiadamia Komisję o takiej decyzji na piśmie. Po dokonaniu takiego powiadomienia zwiększoną kwotę uznaje się za kwotę przydzieloną temu państwu członkowskiemu na 2013 r.

3.   Wszelkie ilości wykorzystane w roku 2013 w ramach takiej zwiększonej kwoty, które przekraczają kwotę początkową, odejmuje się – na zasadzie »tona za tonę« – do celów obliczenia kwoty danego państwa członkowskiego w odniesieniu do danego stada na 2014 r.

4.   Wszelkie ilości niewykorzystane w ramach kwoty pierwotnej w wysokości do 10 % tej kwoty dodaje się do celów obliczenia kwoty danego państwa członkowskiego w odniesieniu do danego stada na 2014 r.

5.   Wszelkie ilości przenoszone na rzecz innych państw członkowskich zgodnie z art. 20 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002 oraz wszelkie ilości odejmowane zgodnie z art. 37, 105 i 107 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 są uwzględniane do celów ustalenia ilości wykorzystanych i ilości niewykorzystanych na mocy ust. 3 i 4 niniejszego artykułu.

6.   Jeżeli państwa członkowskie skorzystały z możliwości określonej w ust. 2 niniejszego artykułu w odniesieniu do określonego stada, do takiego stada w odniesieniu do danego państwa członkowskiego nie mają zastosowania art. 3 i 4 rozporządzenia (WE) nr 847/96.”;

2)

w art. 10 ust. 2 słowa „w załączniku I do niniejszego rozporządzenia” zastępuje się słowami „w niniejszym rozporządzeniu”;

3)

art. 23 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 23

Rekiny

1.   Zabrania się zatrzymywania na pokładzie, przeładunku lub wyładunku jakichkolwiek części lub całej tuszy kosogonów wszystkich gatunków z rodziny Alopiidae podczas jakiegokolwiek połowu.

2.   Zabrania się zatrzymywania na burcie, przeładunku lub wyładunku jakiejkolwiek części lub całej tuszy żarłacza białopłetwego (Carcharhinus longimanus) podczas jakiegokolwiek połowu, z wyjątkiem statków o długości poniżej 24 metrów prowadzących działalność połowową w wyłącznej strefie ekonomicznej państwa członkowskiego, pod którego banderą pływają, i pod warunkiem że ich połów jest przeznaczony wyłącznie do spożycia lokalnego.

3.   Przypadkowo złowionych osobników z gatunków, o których mowa w ust. 1 i 2, nie wolno okaleczać. Muszą zostać niezwłocznie uwolnione.”;

4)

art. 29 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 29

Ograniczenia nakładu połowowego w odniesieniu do opastuna, tuńczyka żółtopłetwego, tuńczyka bonito i tuńczyka białego z południowego Pacyfiku

1.   Państwa członkowskie zapewniają, by liczba dni połowowych przydzielonych statkom łowiącym przy użyciu okrężnic opastuna (Thunnus obesus), tuńczyka żółtopłetwego (Thunnus albacares) i tuńczyka bonito (Katsuwonus pelamis) w części obszaru objętego konwencją WCPFC na pełnym morzu oraz położonej pomiędzy 20° szerokości geograficznej północnej i 20° szerokości geograficznej południowej nie uległy zwiększeniu.

2.   Statki UE nie mogą prowadzić ukierunkowanych połowów tuńczyka białego z południowego Pacyfiku (Thunnus alalunga) w obszarze objętym konwencją WCPFC na południe od 20° szerokości geograficznej południowej.”;

5)

w załączniku IA wprowadza się zmiany zgodnie z tekstem załącznika IV do niniejszego rozporządzenia;

6)

w załączniku ID wprowadza się zmiany zgodnie z tekstem załącznika V do niniejszego rozporządzenia;

7)

w załączniku IIA wprowadza się zmiany zgodnie z tekstem załącznika VI do niniejszego rozporządzenia;

8)

w załączniku IV wprowadza się zmiany zgodnie z tekstem załącznika VII do niniejszego rozporządzenia;

9)

w załączniku VI wprowadza się zmiany zgodnie z tekstem załącznika VIII do niniejszego rozporządzenia.

22.11.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 313/30

(1)

Zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 wniosek Słowenii o rejestrację nazwy „Slovenski med” został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2).

(2)

Ponieważ do Komisji nie wpłynęło żadne oświadczenie o sprzeciwie zgodnie z art. 51 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, nazwa ta powinna zostać zarejestrowana,

22.11.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 313/32

(1)

Zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 wniosek Francji o rejestrację nazwy „Prés-salés du Mont-Saint-Michel” został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2).

(2)

Ponieważ do Komisji nie wpłynęło żadne oświadczenie o sprzeciwie zgodnie z art. 51 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, nazwa „Prés-salés du Mont-Saint-Michel” powinna zostać zarejestrowana,

22.11.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 313/34

(1)

Rozporządzenie (UE) nr 1151/2012 uchyliło i zastąpiło rozporządzenie Rady (WE) nr 510/2006 z dnia 20 marca 2006 r. w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych (2).

(2)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 510/2006 wniosek Francji o rejestrację nazwy „Pâté de Campagne Breton” został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (3).

(3)

Niderlandy zgłosiły sprzeciw wobec tej rejestracji zgodnie z art. 7 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 510/2006. Sprzeciw ten uznano za dopuszczalny na podstawie art. 7 ust. 3 powyższego rozporządzenia.

(4)

Sprzeciw dotyczył głównie nieprzestrzegania warunków określonych w art. 2 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 510/2006, w szczególności faktu, że surowiec, a mianowicie mięso wieprzowe, musi pochodzić od uznanych we Francji ras świń i nie podlega obiektywnym kryteriom jakości.

(5)

Pismem z dnia 24 października 2012 r. Komisja wezwała zainteresowane strony do rozpoczęcia odpowiednich konsultacji.

(6)

Francja i Niderlandy osiągnęły porozumienie w wymaganym terminie sześciu miesięcy. Na mocy tego porozumienia w specyfikacji i w jednolitym dokumencie wprowadzono nieznaczne zmiany poprzez usunięcie ustępów dotyczących aspektów genetycznych świń i zastąpienie ich obiektywnymi kryteriami wprowadzającymi związek przyczynowy między jakością mięsa wieprzowego i jakością produktu końcowego.

(7)

Nazwę „Pâté de Campagne Breton” należy zatem wpisać do rejestru chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych; należy dostosować jednolity dokument i opublikować jego zmienioną wersję,

22.11.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 313/40

(1)

Rozporządzenie (UE) nr 1151/2012 uchyliło i zastąpiło rozporządzenie Rady (WE) nr 510/2006 z dnia 20 marca 2006 r. w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych (2).

(2)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 510/2006 wniosek Zjednoczonego Królestwa w sprawie rejestracji nazwy „Orkney Scottish Island Cheddar” został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (3).

(3)

Stowarzyszenia Dairy Australia, Dairy Companies Association of New Zealand, oraz Consortium for Common Food Names zgłosiły sprzeciwy wobec tej rejestracji zgodnie z art. 7 ust. 3 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 510/2006. Sprzeciwy te zostały uznane za dopuszczalne na podstawie art. 7 ust. 3 wymienionego rozporządzenia.

(4)

W ramach omawianych sprzeciwów podkreślano w szczególności, że rejestracja przedmiotowej nazwy zagroziłaby istnieniu nazw, znaków towarowych lub produktów, wprowadzonych zgodnie z prawem do obrotu w okresie co najmniej pięciu lat przed terminem publikacji określonej w art. 6 ust. 2 a ponadto, że nazwa proponowana do rejestracji jest nazwą rodzajową.

(5)

Pismem z dnia 20 marca 2013 r. Komisja wezwała zainteresowane strony do rozpoczęcia odpowiednich konsultacji.

(6)

W wymaganym terminie trzech miesięcy Zjednoczone Królestwo i wnoszący sprzeciw osiągnęli porozumienie, które zgłoszono Komisji w dniu 8 lipca 2013 r.

(7)

Z omawianych konsultacji wynika, że głównym przedmiotem wątpliwości wnoszących sprzeciw jest status terminu „Cheddar”, który pojawia się w nazwie złożonej „Orkney Scottish Island Cheddar”. Natomiast ochrona, o którą wnosi producent, dotyczy wyłącznie całości wymienionej nazwy złożonej. Zgodnie z art. 13 ust. 1 akapit ostatni rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 nazwy „Cheddar” można nadal używać na terytorium Unii, pod warunkiem że przestrzegane są przepisy obowiązujące na mocy unijnego porządku prawnego.

(8)

Nazwę „Orkney Scottish Island Cheddar” należy zatem wpisać do rejestru chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych,

22.11.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 313/42

(1)

Zgodnie z art. 80 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 dyrektywę Rady 91/414/EWG (2) należy stosować, w odniesieniu do procedury i warunków zatwierdzania, do substancji czynnych, dla których przyjęto decyzję zgodnie z art. 6 ust. 3 tej dyrektywy przed dniem 14 czerwca 2011 r. W przypadku pentiopiradu warunki art. 80 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 zostały spełnione decyzją Komisji 2010/466/UE (3).

(2)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG w dniu 10 grudnia 2009 r. Zjednoczone Królestwo otrzymało od przedsiębiorstwa LKC UK Ltd wniosek o włączenie substancji czynnej pentiopirad do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG. W decyzji 2010/466/UE potwierdzono, że wniosek jest „kompletny” w tym sensie, że zasadniczo spełnia wymogi dotyczące danych i informacji przewidziane w załącznikach II oraz III do dyrektywy 91/414/EWG.

(3)

Zgodnie z przepisami art. 6 ust. 2 i 4 dyrektywy 91/414/EWG dla wspomnianej substancji czynnej i dla zastosowań zaproponowanych przez wnioskodawcę został oceniony wpływ na zdrowie ludzi i zdrowie zwierząt oraz na środowisko. W dniu 31 stycznia 2012 r. państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy przedłożyło projekt sprawozdania z oceny.

(4)

Projekt sprawozdania z oceny został zweryfikowany przez państwa członkowskie i Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (zwany dalej „Urzędem”). Urząd przedstawił Komisji swoje wnioski z oceny ryzyka stwarzanego przez pestycydy, dotyczącej substancji czynnej pentiopirad (4) w dniu 7 lutego 2013 r. Projekt sprawozdania z oceny i wnioski Urzędu zostały zweryfikowane przez państwa członkowskie oraz Komisję w ramach Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i sfinalizowane w dniu 3 października 2013 r. w formie opracowanego przez Komisję sprawozdania z przeglądu dotyczącego pentiopiradu.

(5)

Jak wykazały różne badania, można oczekiwać, że środki ochrony roślin zawierające pentiopirad zasadniczo spełniają wymogi określone w art. 5 ust. 1 lit. a) i b) oraz art. 5 ust. 3 dyrektywy 91/414/EWG, w szczególności w odniesieniu do zastosowań, które zostały zbadane przez Komisję i wyszczególnione w jej sprawozdaniu z przeglądu. Należy zatem zatwierdzić pentiopirad.

(6)

Zgodnie z art. 13 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 w związku z jego art. 6 oraz w świetle aktualnej wiedzy naukowej i technicznej należy jednak uwzględnić pewne warunki i ograniczenia. Należy w szczególności zażądać dodatkowych informacji potwierdzających.

(7)

Na zatwierdzenie należy przewidzieć rozsądnie długi termin, aby umożliwić państwom członkowskim i zainteresowanym stronom przygotowanie się do spełnienia nowych wymogów wynikających z zatwierdzenia.

(8)

Bez uszczerbku dla przewidzianych w rozporządzeniu (WE) nr 1107/2009 obowiązków wynikających z zatwierdzenia oraz biorąc pod uwagę szczególną sytuację powstałą w wyniku przejścia od dyrektywy 91/414/EWG do rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, należy postanowić, co następuje. Państwom członkowskim należy zapewnić sześć miesięcy, licząc od daty zatwierdzenia, na dokonanie przeglądu zezwoleń dotyczących środków ochrony roślin zawierających pentiopirad. W stosownych przypadkach państwa członkowskie powinny zmienić, zastąpić lub cofnąć te zezwolenia. W drodze odstępstwa od powyższego terminu należy przyznać więcej czasu na przedłożenie i ocenę pełnej dokumentacji wyszczególnionej w załączniku III, zgodnie z dyrektywą 91/414/EWG, dla każdego środka ochrony roślin i każdego zamierzonego zastosowania, zgodnie z jednolitymi zasadami.

(9)

Doświadczenie zdobyte przy okazji włączania do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG substancji czynnych ocenionych w ramach rozporządzenia Komisji (EWG) nr 3600/92 (5) pokazuje, że mogą pojawić się trudności z interpretacją obowiązków spoczywających na posiadaczach dotychczasowych zezwoleń, dotyczących dostępu do danych. W celu uniknięcia dalszych trudności wydaje się zatem konieczne wyjaśnienie obowiązków państw członkowskich, a w szczególności obowiązku sprawdzenia, czy posiadacz zezwolenia ma dostęp do dokumentacji zgodnie z wymogami określonymi w załączniku II do wspomnianej dyrektywy. Wyjaśnienie to nie nakłada jednak na państwa członkowskie ani na posiadaczy zezwoleń żadnych nowych obowiązków w porównaniu z tymi, które nakłada się w przyjętych dotąd dyrektywach zmieniających załącznik I do wspomnianej dyrektywy lub w rozporządzeniach zatwierdzających substancje czynne.

(10)

Zgodnie z art. 13 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 należy odpowiednio zmienić załącznik do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011 (6).

(11)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

a)

w przypadku środka zawierającego pentiopirad jako jedyną substancję czynną, w razie potrzeby zmieniają lub cofają zezwolenie najpóźniej do dnia 31 października 2015 r.; albo

b)

w przypadku środka zawierającego pentiopirad jako jedną z kilku substancji czynnych, w razie potrzeby zmieniają lub cofają zezwolenie do dnia 31 października 2015 r. lub w terminie określonym dla takiej zmiany lub cofnięcia we właściwym akcie lub aktach włączających odpowiednią substancję lub substancje do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG albo zatwierdzających odpowiednią substancję lub substancje, w zależności od tego, która z tych dat jest późniejsza.

22.11.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 313/47

(1)

Zgodnie z art. 17 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 kapitanowie unijnych statków rybackich o długości całkowitej wynoszącej co najmniej 12 metrów, prowadzących połowy stad objętych planem wieloletnim, którzy podlegają obowiązkowi zapisywania danych w dzienniku połowowym w sposób elektroniczny, są zobowiązani do powiadamiania właściwych organów swojego państwa członkowskiego bandery najpóźniej na cztery godziny przed przewidywaną godziną przybycia do portu.

(2)

Zgodnie z art. 17 ust. 2, w przypadku gdy unijny statek rybacki zamierza wejść do portu w państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie bandery, właściwe organy państwa członkowskiego bandery niezwłocznie po otrzymaniu elektronicznego uprzedniego powiadomienia przekazują je właściwym organom nadbrzeżnego państwa członkowskiego.

(3)

Zgodnie z art. 17 ust. 6 Komisja może przewidzieć inny termin na powiadomienie, z uwzględnieniem, między innymi, rodzaju produktów rybołówstwa oraz odległości pomiędzy łowiskami, miejscami wyładunku i portami, w których dane statki są zarejestrowane.

(4)

W dniu 28 września 2012 r. Hiszpania wystąpiła z wnioskiem o skrócenie terminu na powiadomienie przewidzianego w art. 17 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 do przynajmniej dwóch i pół godziny dla statków pływających pod banderą Hiszpanii prowadzących połowy stad morszczuka nowozelandzkiego i homarca w Morzu Kantabryjskim i u zachodnich wybrzeży Półwyspu Iberyjskiego. Z różnych flot działających w ramach planu wniosek dotyczy trawlerów dennych, statków poławiających niewyspecyfikowanymi narzędziami skrzelowymi, taklowców głębinowych do połowów prowadzonych w Morzu Kantabryjskim i u zachodnich wybrzeży Półwyspu Iberyjskiego oraz trawlerów dennych w wodach Portugalii.

(5)

Stada morszczuka nowozelandzkiego i homarca w Morzu Kantabryjskim i u zachodnich wybrzeży Półwyspu Iberyjskiego podlegają wieloletniemu planowi określonemu w rozporządzeniu Rady (WE) nr 2166/2005 z dnia 20 grudnia 2005 r. ustanawiającym środki służące odnowieniu zasobów morszczuka nowozelandzkiego i homarca w Morzu Kantabryjskim i u zachodnich wybrzeży Półwyspu Iberyjskiego i zmieniającym rozporządzenie (WE) nr 850/98 w sprawie zachowania zasobów połowowych poprzez środki techniczne dla ochrony niedojrzałych organizmów morskich (2).

(6)

Dane przestrzenne przedstawione przez Hiszpanię pokazują, że określone floty pływające pod banderą Hiszpanii, o których mowa w motywie 4, co do zasady, prowadzą połowy na łowiskach znajdujących się odległości mniejszej niż cztery godziny od ich portów wyładunkowych. Z drugiej strony, te porty wyładunkowe znajdują się zawsze w odległości mniejszej niż dwie i pół godziny od siedzib organów kontrolnych Hiszpanii. A zatem, jeśli odnośne statki zostałyby wybrane do kontroli, termin wcześniejszego powiadomienia wynoszący co najmniej dwie i pół godziny umożliwiłby zainteresowanym organom kontrolnym przeprowadzenie odpowiednich inspekcji. W związku z powyższym właściwe jest skrócenie terminu na powiadomienie do co najmniej dwóch i pół godziny.

(7)

Aby zapewnić równe traktowanie, ten sam krótszy termin na powiadomienie powinien mieć zastosowanie do statków innych państw członkowskich zamierzających dokonać wyładunku w portach hiszpańskich.

(8)

Hiszpania powinna ocenić wpływ skrócenia terminu na powiadomienie na kontrole wyładunków odnośnych statków po upływie jednego roku od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia i przedstawić sprawozdanie Komisji. Komisja będzie monitorować stosowanie krótszego terminu na powiadomienie w odniesieniu do skutecznej kontroli przedmiotowych statków przez krajowe organy kontrolne. Jeżeli w oparciu o wnioski ze sprawozdania przedłożonego przez Hiszpanię lub na podstawie weryfikacji, inspekcji i audytów przeprowadzonych przez Komisję w ramach tytułu X rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 okaże się, że krótszy termin na powiadomienie jest niewystarczający do zapewnienia należytej kontroli wyładunków przez Hiszpanię, Komisja zmieni odpowiednio ten termin.

(9)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Rybołówstwa i Akwakultury,

a)

trawlerów dennych (TR), statków poławiających niewyspecyfikowanymi narzędziami skrzelowymi (GN), taklowców głębinowych (LL) prowadzących połowy morszczuka nowozelandzkiego i homarca objętych planem wieloletnim ustanowionym rozporządzeniem (WE) nr 2166/2005 w Morzu Kantabryjskim i u zachodnich wybrzeży Półwyspu Iberyjskiego (rejony ICES VIIIc i IXa);

b)

trawlerów dennych (TR) prowadzących połowy morszczuka nowozelandzkiego i homarca objętych planem wieloletnim ustanowionym rozporządzeniem (WE) nr 2166/2005 w wodach Portugalii (rejon ICES IXa).

22.11.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 313/49

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie ustalania Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodne z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

22.11.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 313/51

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1484/95 (3) ustanowiło szczegółowe zasady stosowania systemu dodatkowych należności celnych przywozowych oraz ustaliło ceny reprezentatywne w sektorach mięsa drobiowego i jaj oraz w odniesieniu do albuminy jaj.

(2)

Z regularnych kontroli danych, na podstawie których są określane ceny reprezentatywne dla produktów w sektorach mięsa drobiowego i jaj oraz w odniesieniu do albumin jaj wynika, że należy zmienić ceny reprezentatywne w przywozie niektórych produktów, uwzględniając wahania cen w zależności od pochodzenia tych produktów.

(3)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1484/95.

(4)

Ze względu na konieczność zagwarantowania, że środek ten będzie mieć zastosowanie możliwie jak najszybciej po udostępnieniu aktualnych danych, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie w dniu jego opublikowania.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,