a)

listy MIF dla celów statystycznych (w sprawie identyfikacji niektórych MIF zob. część 1); oraz

b)

wykazu informacji statystycznych przekazywanych przez te MIF z częstotliwością miesięczną, kwartalną i roczną (zob. część 2, 3, 4, 5, 6 i 7).

1.1.

Instytucje finansowe niebędące instytucjami kredytowymi, które emitują instrumenty finansowe będące bliskimi substytutami depozytów, są uznawane za MIF, pod warunkiem że spełniają kryteria definicji MIF pod pozostałymi względami. Klasyfikacja ta oparta jest o kryteria substytucyjności depozytów (tj. czy zobowiązania uznawane są za depozyty), które są ustalane na podstawie płynności tych instrumentów, w połączeniu z ich właściwościami w zakresie przenaszalności, wymienialności, pewności i zbywalności, oraz z uwzględnieniem, w miarę potrzeb, okresu ich emisji.

Kryteria substytucyjności depozytów stosowane są również w celu ustalenia, czy zobowiązania należy uznać za depozyty, chyba że istnieje odrębna kategoria dla takich zobowiązań.

1.2.

Dla celów określenia substytucyjności depozytów oraz uznania zobowiązań za depozyty:

a)

za instrument rynku pieniężnego uznaje się instrument o wysokiej jakości kredytowej, jeżeli każda uznana agencja ratingowa oceniająca taki instrument przyznała mu jeden z dwóch najwyższych istniejących ratingów dla kredytu krótkoterminowego albo, jeśli instrument nie posiada ratingu, to ekwiwalentem jest ocena jakości przyznana przez towarzystwo funduszy w procesie ratingu wewnętrznego. W przypadku gdy uznana agencja ratingowa dzieli swój najwyższy krótkoterminowy rating na dwie kategorie, wówczas te dwie oceny należy uznać za jedną i tym samym najwyższą dostępną oceną;

b)

fundusz rynku pieniężnego może, jako wyjątek od wymogu określonego w pkt a), posiadać instrumenty wyemitowane przez państwo klasy co najmniej inwestycyjnej, gdzie „instrumenty wyemitowane przez państwo” oznaczają instrumenty rynku pieniężnego wyemitowane lub gwarantowane przez władze centralne, regionalne lub lokalne albo bank centralny państwa członkowskiego, EBC, Unię albo Europejski Bank Inwestycyjny;

c)

przy obliczaniu średniego ważonego terminu do wykupu dla papierów wartościowych, w tym strukturyzowanych instrumentów finansowych, wyliczenie terminu opiera się na długości terminu pozostającego do prawnego wykupu instrumentu. Jednakże jeśli instrument finansowy ma wbudowaną opcję sprzedaży, to zamiast terminu pozostałego do wykupu można użyć daty realizacji opcji sprzedaży, ale tylko wówczas, gdy spełnione zostaną wszystkie poniższe warunki:

d)

przy obliczaniu średniego ważonego terminu do wykupu i średniego ważonego terminu pierwotnego należy uwzględnić wpływ finansowych instrumentów pochodnych, depozytów oraz technik efektywnego zarządzania portfelem;

e)

„średni ważony termin pierwotny” oznacza ważoną miarę długości życia wszystkich papierów wartościowych w portfelu funduszu, odzwierciedlającą względny portfel każdego instrumentu, przy założeniu, że termin instrumentu o zmiennym oprocentowaniu oznacza czas pozostający do kolejnej zmiany stopy procentowej na oprocentowanie rynku pieniężnego, a nie czas pozostający do wypłaty kapitału z tytułu papieru wartościowego. W praktyce średni ważony termin do wykupu stosowany jest do pomiaru wrażliwości FRP na zmieniające się oprocentowanie rynku pieniężnego;

f)

„średni ważony termin do wykupu” oznacza średni ważony termin pozostający do wykupu każdego papieru wartościowego w portfelu funduszu, co oznacza termin pozostający do wypłaty całości kapitału bez względu na odsetki i bez dyskontowania. W przeciwieństwie do średniego ważonego terminu pierwotnego, wyliczenie średniego ważonego terminu do wykupu dla papierów wartościowych o zmiennym oprocentowaniu oraz strukturyzowanych instrumentów finansowych nie pozwala na wykorzystanie terminów zmiany stopy procentowej, i wykorzystuje jedynie ostateczny wskazany termin zapadalności papieru wartościowego. Średni ważony termin do wykupu stosowany jest do pomiaru ryzyka kredytowego, jako że im dłuższy jest termin zwrotu kapitału, tym wyższe ryzyko kredytowe. Średni ważony termin do wykupu wykorzystywany jest również do pomiaru ryzyka płynności;

g)

„instrumenty rynku pieniężnego” oznaczają instrumenty, które są zwykle przedmiotem obrotu na rynku pieniężnym, są płynne oraz których wartość może być dokładnie ustalona w dowolnym czasie;

h)

„towarzystwo funduszy inwestycyjnych” oznacza spółkę, której podstawowa działalność polega na zarządzaniu portfelem FRP.

5.1.

Do wyliczenia agregatów monetarnych strefy euro i czynników ich kreacji niezbędne jest zidentyfikowanie partnerów operacji będących rezydentami strefy euro, którzy tworzą sektor posiadający pieniądz. W tym celu, zgodnie ze znowelizowanym europejskim systemem rachunków (dalej zwanym „ESA 2010”), wprowadzonym na mocy rozporządzenia (UE) nr 549/2013 (zob. załącznik II część 3), partnerzy operacji z sektorów innych niż MIF wykazywani są w podziale na: sektor instytucji rządowych i samorządowych (S.13), przy czym depozyty ogółem wykazuje się odrębnie dla instytucji rządowych na szczeblu centralnym (S.1311), oraz pozostałe sektory będące rezydentami. W celu wyliczenia miesięcznych agregatów monetarnych i czynników ich kreacji w podziale według sektorów, pozostałe sektory będące rezydentami dzieli się dalej na następujące podsektory: fundusze inwestycyjne niebędące FRP (S.124), pozostałe instytucje pośrednictwa finansowego, z wyjątkiem instytucji ubezpieczeniowych i funduszy emerytalno-rentowych + pomocnicze instytucje finansowe + instytucje finansowe typu captive i udzielające pożyczek (S.125 + S.126 + S.127), instytucje ubezpieczeniowe (S.128), fundusze emerytalno-rentowe (S.129), przedsiębiorstwa niefinansowe (S.11) oraz gospodarstwa domowe + instytucje niekomercyjne działające na rzecz gospodarstw domowych (S.14 + S.15). Dodatkowo w ramach połączonych sektorów (S.125 + S.126 + S.127) rozróżnia się partnerów operacji będących podmiotami sekurytyzacyjnymi oraz partnerów centralnych (CCP). W sprawie przedsiębiorców indywidualnych – zob. sekcja 3. Na potrzeby systemu rezerwy obowiązkowej EBC depozyty ogółem oraz „depozyty z terminem pierwotnym powyżej dwóch lat”, „depozyty z terminem wypowiedzenia powyżej dwóch lat” oraz „operacje z przyrzeczeniem odkupu” wykazuje się dodatkowo w podziale na instytucje kredytowe, pozostałe MIF oraz instytucje rządowe na szczeblu centralnym.

5.2.

W celu pogłębienia analizy polityki kredytowania i finansowania w sektorze bankowym oraz lepszego monitorowania działalności międzybankowej, depozyty ogółem oraz kredyty i pożyczki ogółem wykazuje się dodatkowo w podziale na banki centralne (S.121) i instytucje przyjmujące depozyty, z wyjątkiem banku centralnego (S.122) oraz banki i instytucje niebankowe z zagranicy.

5.3.

W celu umożliwienia identyfikacji wzajemnych powiązań pomiędzy instytucjami kredytowymi należącymi do tej samej grupy kapitałowej (krajowymi i będącymi rezydentami innych państw członkowskich strefy euro) operacje z podmiotami w tej samej grupie kapitałowej wykazuje się dodatkowo w podziale na kredyty i pożyczki oraz depozyty (pozycje i transakcje) pomiędzy instytucjami przyjmującymi depozyty, z wyjątkiem banku centralnego (S.122).

5.4.

W celu umożliwienia pogłębionej analizy wzajemnych powiązań pomiędzy państwem i bankami, portfel dłużnych papierów wartościowych z terminem pierwotnym do jednego roku, w podziale walutowym, wykazuje się dodatkowo dla sektora instytucji rządowych i samorządowych (S.13).

5.5.

Niektóre depozyty/kredyty i pożyczki wynikające z operacji z przyrzeczeniem odkupu lub podobnych operacji przeprowadzanych z pozostałymi instytucjami pośrednictwa finansowego (S.125) + pomocniczymi instytucjami finansowymi (S.126) + instytucjami finansowymi typu i udzielającymi pożyczek (S.127) mogą dotyczyć transakcji z partnerami centralnymi. Partner centralny to jednostka, która zgodnie z przepisami prawa pośredniczy między partnerami transakcji w przypadku umów podlegających obrotowi na rynkach finansowych, stając się kupującym dla każdego sprzedającego i sprzedającym dla każdego kupującego. Ponieważ takie transakcje są często substytutami transakcji dwustronnych między MIF, w kategorii „operacje z przyrzeczeniem odkupu” wykazuje się dodatkowo transakcje zawarte z tymi partnerami. Podobnie w kategorii aktywów „kredyty i pożyczki” dodatkowo wykazuje się operacje z przyrzeczeniem odkupu zawarte z tymi partnerami.

5.6.

Osobno wykazuje się krajowych partnerów transakcji oraz innych, niż krajowi partnerów transakcji ze strefy euro we wszystkich podziałach statystycznych. Identyfikacji sektorowej lub instytucjonalnej partnerów transakcji będących rezydentami strefy euro dokonuje się na podstawie list prowadzonych przez EBC dla celów statystycznych oraz instrukcji EBC pt. „Monetary, financial institutions and markets statistics sector manual: Guidance for the statistical classification of customers”, pozostającej w najszerszym możliwie zakresie w zgodzie z zasadami klasyfikacji określonymi w ESA 2010. Nie jest wymagana struktura geograficzna partnerów transakcji spoza strefy euro.

5.7.

Udziały/jednostki uczestnictwa w FRP wyemitowane przez MIF będące rezydentami państw członkowskich strefy euro wykazywane są przez podmioty sprawozdające co najmniej w podziale na: sprzedane instytucjom krajowym/innym, niż krajowe instytucjom strefy euro/instytucjom z zagranicy, aby umożliwić identyfikację portfela rezydentów spoza strefy euro. KBC mogą również pozyskiwać niezbędne informacje statystyczne z danych zebranych na mocy rozporządzenia (UE) nr 1011/2012 (EBC/2012/24), w zakresie, w jakim dane takie są dostępne w terminach zgodnych z art. 7 niniejszego rozporządzenia oraz zgodne z wymogami minimum określonymi w załączniku IV.

1.

Podział według podsektorów, terminów pierwotnych oraz zabezpieczenia hipotecznego kredytów i pożyczek dla instytucji innych niż MIF będących rezydentami strefy euro (zob. tabela 2).

Jest to wymagane na potrzeby monitorowania pełnej struktury sektorowej i terminowej łącznego finansowania (kredyty i pożyczki oraz papiery wartościowe) przez MIF sektora posiadającego pieniądz. Dla przedsiębiorstw niefinansowych i gospodarstw domowych wymagane są dodatkowo pozycje „w tym”, identyfikujące kredyty zabezpieczone hipoteką.

W odniesieniu do kredytów i pożyczek w euro z terminem pierwotnym powyżej jednego roku i powyżej dwóch lat, udzielonych przedsiębiorstwom niefinansowym i gospodarstwom domowym, wymagane są dodatkowo pozycje „w tym” identyfikujące terminy zapadalności i terminy przeszacowania stopy procentowej (zob. tabela 2). Termin przeszacowania stopy procentowej oznacza przewidzianą w obowiązującej umowie kredytowej zmianę oprocentowania kredytu/pożyczki. Kredyty i pożyczki, dla których oprocentowanie zmieni się, to m.in. kredyty i pożyczki, których oprocentowanie jest okresowo aktualizowane wraz ze zmianami indeksu (np. Euribor), kredyty i pożyczki, których oprocentowanie podlega bieżącej aktualizacji (oprocentowanie zmienne) oraz kredyty i pożyczki, dla których decyzja o aktualizacji oprocentowania jest podejmowana przez MIF.

2.

Podział zobowiązań MIF z tytułu depozytów wobec sektora instytucji rządowych i samorządowych (z wyjątkiem instytucji rządowych na szczeblu centralnym) państw członkowskich strefy euro na podsektory (zob. tabela 2).

Jest to wymóg uzupełniający do sprawozdawczości miesięcznej.

3.

Podział sektorowy pozycji z partnerami spoza strefy euro (zob. tabela 2).

W przypadku gdy nie można zastosować ESA 2010, klasyfikacja sektorowa zgodna jest z systemem rachunków narodowych (dalej zwanym „SNA 2008”).

4.

Wykazywanie pozycji bilansowych „instrumenty pochodne”, „odsetki od kredytów i pożyczek” oraz „odsetki od depozytów” w ramach pozostałych aktywów i pozostałych pasywów (zob. tabela 2).

Podział ten wymagany jest dla zwiększenia spójności pomiędzy statystykami.

5.

Struktura geograficzna, w tym pozycje względem Europejskiego Banku Inwestycyjnego i europejskiego mechanizmu stabilności (zob. tabela 3).

Podział ten wymagany jest dla bardziej szczegółowej analizy zjawisk pieniężnych, a także dla realizacji wymogów przejściowych i kontroli jakości danych.

6.

Podział sektorowy transakcji depozytowych oraz kredytowych zawartych z partnerami z innych państw członkowskich strefy euro (zob. tabela 3).

Podział ten wymagany jest do oceny pozycji sektorów MIF poszczególnych państw członkowskich strefy euro względem pozostałych państw członkowskich strefy euro.

7.

Struktura walutowa (zob. tabela 4).

Podział ten niezbędny jest do wyliczenia transakcji dla agregatów monetarnych i czynników ich kreacji, skorygowanych o zmiany kursowe, w przypadku gdy agregaty te zawierają wszystkie waluty łącznie.

2.1.

Na potrzeby art. 6 lit. a) MIF wyliczają pozycje z tabeli 5 część 1 i 2, jako transakcje netto z tytułu sekurytyzacji lub innych form zbycia kredytów i pożyczek w danym okresie pomniejszone o kredyty i pożyczki nabyte w tym okresie. Powyższe wyliczenie nie obejmuje kredytów i pożyczek przeniesionych na lub nabytych od innego krajowego MIF, kredytów i pożyczek, których przeniesienie wynika z połączenia, przejęcia lub podziału z udziałem podmiotu sprawozdającego i innego krajowego MIF. Wyliczenie obejmuje kredyty i pożyczki przeniesione na lub nabyte od MIF niebędących rezydentami.

2.2.

Pozycje określone w pkt 3.1 wykazywane są w tabeli 5 część 1 i 2 w następujący sposób:

2.3.

Pozycje w tabeli 5 część 1 podlegają dalszemu podziałowi z częstotliwością miesięczną ze względu na partnerów transakcji przeniesienia kredytów i pożyczek, w tym podmioty sekurytyzacyjne będące rezydentami strefy euro oraz pozostałych partnerów transakcji. Bardziej szczegółowe podziały według terminów pierwotnych i przeznaczenia kredytu/pożyczki wymagane są z częstotliwością kwartalną dla niektórych pozycji określonych w tabeli 5b).

3.1.

MIF przekazują następujące dane o kredytach i pożyczkach zsekurytyzowanych i wyksięgowanych, dla których MIF jest administratorem, zgodnie z tabelą 5 część 3:

3.2.

W odniesieniu do pkt 3.1b) KBC mogą w zamian wymagać od MIF przekazywania transakcji netto z tytułu zbycia i nabycia kredytów i pożyczek, dla których MIF jest administratorem, aby umożliwić wyliczenie przez KBC transakcji finansowych, o których mowa w pkt 3.1b).

3.3.

KBC mogą zwolnić podmioty sprawozdające z wymogów określonych w pkt 3.1b) w przypadku gdy transakcje netto zbierane w tabeli 5 część 1.1 spełniają cel określony w pkt 3.2, tj. gdy zgodnie z praktyką krajową MIF jest administratorem zsekurytyzowanych i wyksięgowanych kredytów i pożyczek. KBC zapewnią zgodność tych transakcji netto z celem wyliczania transakcji finansowych nie obejmujących zbycia i nabycia kredytów i pożyczek, określonym w pkt 3.1b). KBC mogą poprosić MIF o przekazywanie dodatkowych informacji w celu dokonania niezbędnych korekt.

3.4.

KBC mogą rozszerzyć wymogi sprawozdawczości statystycznej, określone w niniejszym punkcie, na wszystkie wyksięgowane kredyty i pożyczki administrowane przez MIF, które zostały zsekurytyzowane lub przeniesione w inny sposób. W takim przypadku KBC powiadomią MIF o wymogach sprawozdawczości statystycznej wynikających z tabeli 5 część 3.

4.1.

MIF przekazują kwartalne dane o wszystkich kredytach i pożyczkach administrowanych w procesie sekurytyzacji zgodnie z tabelą 5 część 4 bez względu na to, czy administrowane kredyty i pożyczki lub właściwe im uprawnienia administratora są wykazywane w bilansie podmiotu sprawozdającego.

4.2.

W przypadku kredytów i pożyczek administrowanych dla podmiotu sekurytyzacyjnego będącego rezydentem innego państwa członkowskiego strefy euro MIF przekazują dalsze szczegółowe podziały, agregując administrowane kredyty i pożyczki osobno dla każdego państwa członkowskiego, w którym podmiot sekurytyzacyjny jest rezydentem.

4.3.

KBC mogą zbierać dane określone w art. 6 lit. b), lub ich część, według metody „podmiot (sekurytyzacyjny) po podmiocie” od MIF będących rezydentami i administratorami sekurytyzowanych kredytów i pożyczek. Jeżeli KBC uzna, że dane określone w pkt 4.4 i podziały określone w pkt 4.2 mogą być zbierane według metody „podmiot (sekurytyzacyjny) po podmiocie”, KBC powiadamia MIF czy i w jakim zakresie sprawozdawczość, o której mowa w pkt 4.1 i 4.2, będzie wymagana.

5.1.

MIF stosujące MSR 39, MSSF 9 lub podobne krajowe standardy rachunkowości przekazują stany na koniec miesiąca dla kredytów i pożyczek zbytych w procesie sekurytyzacji, które nie podlegają wyksięgowaniu, zgodnie z tabelą 5 część 5.

5.2.

MIF, którym przysługuje wyłączenie na mocy art. 9 ust. 6, przekazują stany na koniec kwartału dla kredytów i pożyczek zbytych w procesie sekurytyzacji, które podlegają wyksięgowaniu, ale są nadal wykazywane w sprawozdaniach finansowych, zgodnie z tabelą 5 część 5.

1.

Struktura walutowa określona w części 2 sekcja 4.

2.

Odrębne wykazywanie:

3.

Podział według sektorów określony w części 3 pkt 3.

4.

Struktura geograficzna określona w części 3 pkt 4.

5.

Struktura walutowa określona w części 3 pkt 5.

1.

W każdym państwie członkowskim, którego walutą jest euro (dalej zwanym „państwem członkowskim strefy euro”), populacja sprawozdawcza obejmuje MIF umieszczone na liście MIF prowadzonej dla celów statystycznych oraz będące rezydentami na terytorium państw członkowskich strefy euro (1). Są to:

Instytucje zlokalizowane w centrach finansowych znajdujących się w „rajach podatkowych” traktuje się ze statystycznego punktu widzenia jako rezydentów terytoriów, na których te centra się znajdują.

2.

Dla celów statystycznych MIF konsolidują działalność wszystkich swoich jednostek (instytucji zarejestrowanych lub centrali lub oddziałów) z siedzibą na terytorium tego samego państwa członkowskiego. Dla celów statystycznych nie zezwala się na konsolidację wykraczającą poza granice krajowe.

1.

Poniższa tabela przedstawia szczegółowy typowy opis kategorii instrumentów, które krajowe banki centralne (KBC) przekładają na kategorie stosowane na szczeblu krajowym zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Tabela nie jest listą pojedynczych instrumentów finansowych, a opisy nie są wyczerpujące. Definicje odnoszą się do ESA 2010.

2.

Termin pierwotny, tj. termin określony w chwili emisji, oznacza ustalony okres życia instrumentu finansowego, przed upływem którego nie może on być wykupiony (np. dłużne papiery wartościowe) lub może być wykupiony jedynie z zastrzeżeniem poniesienia określonej kary (np. niektóre rodzaje depozytów). Termin wypowiedzenia oznacza okres pomiędzy złożeniem przez posiadacza zawiadomienia o zamiarze wykupienia instrumentu a dniem otrzymania przez niego zezwolenia na zamianę instrumentu na gotówkę bez ponoszenia kary. Instrumenty finansowe klasyfikuje się do kategorii „z terminem wypowiedzenia” jedynie wtedy, gdy dla instrumentu nie uzgodniono określonego terminu.

3.

Zobowiązania finansowe można podzielić w zależności od tego, czy są one zbywalne, czy niezbywalne. Zobowiązanie jest zbywalne, gdy jego własność może być bezzwłocznie przeniesiona z jednej jednostki na inną poprzez dostawę lub indos lub kompensatę (jak w przypadku finansowych instrumentów pochodnych). Podczas gdy każdy instrument finansowy może być potencjalnie przedmiotem obrotu, to instrumenty zbywalne przeznaczone są do obrotu na zorganizowanych giełdach albo rynkach pozagiełdowych, chociaż istnienie rzeczywistego obrotu nie jest warunkiem zbywalności.

Tabela

Kategorie instrumentów

KATEGORIE AKTYWÓW

KATEGORIE PASYWÓW

1.

Komórki w tabeli 1 załącznika I oznaczone „*” wykorzystywane są do naliczania podstawy rezerwy. W przypadku dłużnych papierów wartościowych instytucje kredytowe albo przedstawiają dowody na faktyczną kwotę zobowiązań wyłączonych z podstawy naliczania rezerwy, albo stosują standardowe odliczenia w wysokości określonej stawki procentowej, określone przez Europejski Bank Centralny (EBC). Komórki wyróżnione wzorem są wypełniane jedynie przez instytucje kredytowe podlegające obowiązkowi utrzymywania rezerwy.

2.

Kolumna „w tym: instytucje kredytowe podlegające obowiązkowi utrzymywania rezerwy, EBC i krajowe banki centralne (KBC)” nie obejmuje zobowiązań podmiotów sprawozdających wobec instytucji wymienionych jako zwolnione z obowiązku utrzymywania rezerwy EBC, tj. instytucji zwolnionych z przyczyn innych niż prowadzenie działań reorganizacyjnych. Instytucje tymczasowo zwolnione z obowiązku utrzymywania rezerwy ze względu na prowadzenie działań reorganizacyjnych traktuje się jako instytucje podlegające obowiązkowi utrzymywania rezerwy, a w związku z tym zobowiązania wobec tych instytucji wykazywane są w kolumnie „w tym instytucje kredytowe podlegające obowiązkowi utrzymywania rezerwy, EBC i KBC”. W kolumnie tej mieszczą się również zobowiązania wobec instytucji, które nie są zobowiązane do utrzymywania rezerwy w Europejskim Systemie Banków Centralnych w związku ze stosowaniem odliczeń ryczałtowych.

3.

Instytucje przekazujące pełną sprawozdawczość mogą również wykazywać pozycje wobec „MIF innych niż instytucje kredytowe podlegające obowiązkowi utrzymywania rezerwy, EBC i KBC” zamiast wobec „MIF” i „instytucji kredytowych podlegających obowiązkowi utrzymywania rezerwy, EBC i KBC”, pod warunkiem że nie prowadzi to do utraty danych szczegółowych oraz że pozostanie to bez wpływu na pozycje w komórkach niewyróżnionych wzorem. Ponadto w zależności od krajowych systemów zbierania danych oraz z zastrzeżeniem pełnej zgodności z definicjami i zasadami klasyfikacji na potrzeby bilansu MIF określonymi w niniejszym rozporządzeniu instytucje kredytowe podlegające obowiązkowi utrzymywania rezerwy mogą alternatywnie przekazywać dane niezbędne do wyliczenia podstawy rezerwy, z wyjątkiem danych dotyczących instrumentów zbywalnych, zgodnie z poniższą tabelą, pod warunkiem że pozostanie to bez wpływu na pozycje w komórkach niewyróżnionych wzorem w tabeli 1 załącznika I.

4.

Instytucje zwolnione z pełnego obowiązku sprawozdawczego muszą jako minimum przekazywać dane kwartalne niezbędne do wyliczenia podstawy rezerwy zgodnie z poniższą tabelą.

5.

W celu przekazywania danych zgodnie z poniższą tabelą należy zapewnić ścisłą zgodność z tabelą 1 załącznika I.

1.1.

Z zastrzeżeniem wypełnienia warunków określonych w art. 11 rozporządzenia (WE) nr 1745/2003 (EBC/2003/9) Zarząd EBC może zezwolić instytucjom kredytowym objętym wymogiem utrzymywania rezerwy na przekazywanie zagregowanej sprawozdawczości statystycznej jako grupie działającej na terytorium danego państwa członkowskiego. Na liście MIF prowadzonej przez EBC wszystkie instytucje grupy wymienione są oddzielnie.

1.2.

Jeżeli instytucje kredytowe otrzymały pozwolenie na utrzymywanie rezerwy obowiązkowej przez pośrednika na mocy art. 10 rozporządzenia (WE) nr 1745/2003 (EBC/2003/9) i nie przysługuje im możliwość składania sprawozdawczości grupowej, określonej w niniejszej sekcji, właściwy KBC może zezwolić pośrednikowi na przekazywanie zagregowanej sprawozdawczości statystycznej (innej niż w przypadku podstawy rezerwy) w imieniu instytucji kredytowych. Na liście MIF prowadzonej przez EBC wszystkie instytucje grupy wymienione są oddzielnie.

1.3.

Jeżeli grupa instytucji kredytowych składa się wyłącznie z instytucji zwolnionych z pełnego obowiązku sprawozdawczego, wówczas wymaga się od niej przekazywania jedynie uproszczonej sprawozdawczości określonej dla tych instytucji. W przeciwnym razie grupę jako całość obejmują wymogi określone dla podmiotów przekazujących pełną sprawozdawczość.

2.1.

Na potrzeby niniejszego załącznika określenia „połączenie”, „instytucje łączące się” i „instytucja przejmująca” mają znaczenie określone w art. 1 rozporządzenia (WE) nr 1745/2003 (EBC/2003/9).

2.2.

Dla okresu utrzymywania rezerwy, w którym następuje połączenie, naliczana jest rezerwa dla instytucji przejmującej i wymóg ten jest realizowany w sposób określony w art. 13 rozporządzenia (WE) nr 1745/2003 (EBC/2003/9).

2.3.

Dla następnych okresów utrzymywania rezerwy rezerwa dla instytucji przejmującej wyliczana jest w oparciu o podstawę rezerwy oraz informacje statystyczne wykazywane zgodnie z zasadami określonymi w poniższej tabeli. W przeciwnym razie stosuje się zwykłe zasady przekazywania sprawozdawczości statystycznej i naliczania rezerwy obowiązkowej, określone w art. 3 rozporządzenia (WE) nr 1745/2003 (EBC/2003/9).

2.4.

Bez uszczerbku dla zobowiązań wymienionych w poprzednich punktach właściwy KBC może zezwolić instytucji przejmującej na realizację jej zobowiązań w zakresie przekazywania informacji statystycznych w ramach procedur tymczasowych, na przykład przekazywanie oddzielnych formularzy dla każdej z łączących się instytucji w ciągu kilku okresów po połączeniu. Okres obowiązywania takiego zwolnienia ze standardowych wymogów sprawozdawczych powinien być jak najbardziej ograniczony i nie przekroczyć sześciu miesięcy po przeprowadzeniu połączenia. Zwolnienie takie pozostaje bez wpływu na zobowiązanie instytucji przejmującej do wypełnienia jej obowiązków sprawozdawczych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem oraz, w stosownych przypadkach, jej zobowiązanie do przyjęcia obowiązków sprawozdawczych łączących się instytucji zgodnie z niniejszym załącznikiem.

Tabela

Wymogi szczególne dotyczące naliczania rezerwy obowiązkowej dla instytucji kredytowych uczestniczących w połączeniu (1)

1.

Wymogi minimum w zakresie przekazywania danych:

2.

Wymogi minimum w zakresie dokładności:

3.

Wymogi minimum w zakresie zgodności metodologicznej:

4.

Wymogi minimum w zakresie wprowadzania korekt:

Należy przestrzegać zasad i procedur w zakresie trybu wprowadzania korekt określonych przez EBC i właściwy KBC. Do korekt innych niż korekty standardowe należy dołączać noty wyjaśniające.

Rozporządzenie (WE) nr 25/2009 (EBC/2008/32)

(Dz.U. L 15 z 20.1.2009, s. 14)

Rozporządzenie (UE) nr 883/2011

(Dz.U. L 228 z 3.9.2011, s. 13)

1.

Rodzajem oprocentowania przekazywanym przez podmioty sprawozdające w odniesieniu do wszystkich kategorii instrumentów depozytów oraz kredytów i pożyczek w zakresie nowych umów i wszystkich umów jest ustalona roczna stopa procentowa (URSP). Jest to stopa procentowa dla depozytów lub kredytów i pożyczek przeliczona na stawkę roczną i wyrażona w stosunku rocznym, ustalona indywidualnie między podmiotem sprawozdającym a gospodarstwem domowym lub przedsiębiorstwem niefinansowym. W URSP wykazuje się płatności odsetkowe z tytułu depozytów oraz kredytów i pożyczek, z pominięciem pozostałych opłat. Disagio, określone jako różnica pomiędzy nominalną kwotą kredytów i pożyczek i kwotą otrzymaną przez klienta, jest uważane za płatność odsetkową w momencie zawarcia umowy (okres t0) i w związku z tym jest wykazywane w URSP.

2.

Jeżeli oprocentowanie ustalone pomiędzy podmiotem sprawozdającym i gospodarstwem domowym lub przedsiębiorstwem niefinansowym jest kapitalizowane w równych odstępach czasu w okresie roku, na przykład miesięcznie lub kwartalnie, a nie rocznie, ustalona roczna stopa procentowa jest wyliczana według poniższego wzoru:

gdzie:

3.

Krajowe banki centralne (KBC) mogą zażądać od swoich podmiotów sprawozdających przekazywania wąsko definiowanej efektywnej stopy procentowej (WDESP) zamiast URSP dla wszystkich lub wybranych depozytów lub kredytów i pożyczek w zakresie nowych umów oraz wszystkich umów. WDESP definiuje się jako stopę procentową w stosunku rocznym zrównującą aktualną wartość wszelkich zobowiązań, z wyłączeniem opłat (depozyty lub kredyty i pożyczki, płatności lub spłaty, wypłaty odsetek) przyszłych lub istniejących, uzgodnionych pomiędzy podmiotem sprawozdającym a gospodarstwem domowym lub przedsiębiorstwem niefinansowym. WDESP stanowi odpowiednik stopy procentowej stanowiącej składnik rzeczywistej rocznej stopy oprocentowania (RRSO) zdefiniowanej w art. 3 lit. i) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/48/WE z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie umów o kredyt konsumencki oraz uchylającej dyrektywę Rady 87/102/EWG (1). Przy wyliczaniu WDESP stosuje się kolejne przybliżenia, przez co stopa ta ma zastosowanie do wszystkich kategorii depozytów lub kredytów i pożyczek, podczas gdy do wyliczenia URSP wykorzystuje się wzór algebraiczny określony w pkt 2, w związku z czym ma ona zastosowanie jedynie do depozytów oraz kredytów i pożyczek o stałych okresach kapitalizacji odsetek. Wszystkie pozostałe wymogi są identyczne, co oznacza, że odniesienia do URSP w dalszej części niniejszego załącznika mają również zastosowanie do WDESP.

4.

Płatności odsetkowe w ramach URSP odpowiadają kwotom wypłaconym przez podmiot sprawozdający z tytułu depozytów i kwotom otrzymanym przez podmiot sprawozdający z tytułu kredytów i pożyczek. W przypadku gdy kwoty wypłacone przez jedną stronę i otrzymywane przez drugą różnią się, stopę procentową sprawozdawaną w ramach statystyki stóp procentowych MIF ustala się z perspektywy podmiotu sprawozdającego.

5.

Stosownie do tej zasady stopy procentowe są wykazywane w ujęciu brutto przed opodatkowaniem, ponieważ stopy procentowe przed opodatkowaniem odzwierciedlają kwoty wypłacone przez podmiot sprawozdający z tytułu depozytów i kwoty otrzymane przez podmiot sprawozdający z tytułu kredytów i pożyczek.

6.

Ponadto przy ustalaniu płatności odsetkowych nie są brane pod uwagę dopłaty dla gospodarstw domowych lub przedsiębiorstw niefinansowych przyznane przez osoby trzecie, ponieważ takie dopłaty nie stanowią przychodu ani rozchodu podmiotu sprawozdającego.

7.

W statystyce stóp procentowych MIF wykazywane jest oprocentowanie preferencyjne oferowane przez podmioty sprawozdające własnym pracownikom.

8.

Jeżeli wpływ na wysokość płatności odsetkowych mają ustalenia normatywne, na przykład górne limity stóp procentowych lub zakaz oprocentowania depozytów bieżących, taka sytuacja jest odzwierciedlana w statystyce stóp procentowych MIF. Każda zmiana zasad składających się na ustalenia normatywne, na przykład regulowane stopy procentowe lub górne limity stóp procentowych, jest wykazywana w statystyce stóp procentowych MIF jako zmiana oprocentowania.

9.

Oprócz WDESP podmioty sprawozdające przekazują RRSO dla nowych umów z tytułu kredytów i pożyczek na cele konsumpcyjne oraz kredytów i pożyczek dla gospodarstw domowych na nieruchomości mieszkaniowe, tj.:

10.

RRSO obejmuje „całkowity koszt kredytu ponoszony przez konsumenta” w rozumieniu art. 3 lit. g) dyrektywy 2008/48/WE. Na ten koszt składa się część odsetkowa oraz pozostałe opłaty, takie jak koszt weryfikacji zdolności kredytowej, koszty administracyjne, koszt przygotowania dokumentacji, gwarancji, ubezpieczenia kredytu itd.

11.

Składniki pozostałych opłat mogą być różne w każdym państwie z powodu różnic w zastosowaniu definicji zawartych w dyrektywie 2008/48/WE oraz różnic między krajowymi systemami finansowymi i procedurami zabezpieczania kredytów.

12.

Przy wyliczaniu WDESP podmioty sprawozdające przyjmują, że rok ma 365 dni, tj. należy pominąć jeden dodatkowy dzień występujący w roku przestępnym.

13.

Podmioty sprawozdające przekazują MIF statystykę stóp procentowych w zakresie wszystkich umów i nowych umów.

14.

Wszystkie umowy to stany wszystkich depozytów gospodarstw domowych i przedsiębiorstw niefinansowych przyjętych przez podmiot sprawozdający oraz stany wszystkich kredytów i pożyczek udzielonych przez podmiot sprawozdający gospodarstwom domowym i przedsiębiorstwom niefinansowym.

15.

Oprocentowanie wszystkich umów to średnie ważone oprocentowanie stanów depozytów lub kredytów i pożyczek w odpowiedniej kategorii instrumentów, obowiązujące w terminie określonym w pkt 29. Średnie ważone oprocentowanie jest rozumiane jako iloczyn WDESP i odpowiedniej wartości wszystkich umów, podzielony przez całkowitą wartość wszystkich umów. Obejmuje ono salda wszystkich umów dla wszystkich okresów przed zakończeniem okresu referencyjnego.

16.

W przypadku depozytów bieżących, depozytów z terminem wypowiedzenia, kredytów i pożyczek z tytułu kart kredytowych, kredytów i pożyczek odnawialnych i w rachunku bieżącym określonych w pkt 46–49 oraz pkt 55, nowe umowy rozumie się jako stany wszystkich umów. A zatem saldo debetowe lub kredytowe, tj. wartość umów w terminie określonym w pkt 32, stanowi wartość nowych umów depozytów bieżących, depozytów z terminem wypowiedzenia, oprocentowanych kredytów i pożyczek z tytułu kart kredytowych, kredytów i pożyczek odnawialnych i w rachunku bieżącym.

17.

Oprocentowanie depozytów bieżących, depozytów z terminem wypowiedzenia, kredytów i pożyczek z tytułu kart kredytowych, kredytów i pożyczek odnawialnych i w rachunku bieżącym odzwierciedla średnie ważone oprocentowanie stanów tych instrumentów w terminie określonym w pkt 32. Obejmuje ono aktualne pozycje bilansowe dla wszystkich umów we wszystkich okresach poprzedzających okres referencyjny.

18.

W celu wyliczenia stóp procentowych MIF dla rachunków, które – w zależności od salda – mogą być depozytami lub kredytami i pożyczkami, podmioty sprawozdające rozróżniają okresy z saldem kredytowym i okresy z saldem debetowym. Podmioty sprawozdające wykazują średnie ważone oprocentowanie sald kredytowych jako depozyty bieżące, a średnie ważone oprocentowanie sald debetowych jako kredyty i pożyczki w rachunku bieżącym. Podmioty sprawozdające nie uśredniają (niskich) stóp procentowych z tytułu stóp depozytów bieżących oraz (wysokich) stóp procentowych z tytułu kredytów w rachunku bieżącym.

19.

Punkty 20–27 dotyczą depozytów terminowych, operacji z przyrzeczeniem odkupu oraz kredytów i pożyczek innych niż kredyty i pożyczki odnawialne i w rachunku bieżącym oraz kredyty i pożyczki z tytułu kart kredytowych zgodnie z definicją w pkt 46–49 oraz pkt 55. Punkty 22–23 dotyczące umów renegocjowanych odnoszą się wyłącznie do kredytów i pożyczek innych niż kredyty i pożyczki odnawialne i w rachunku bieżącym oraz kredyty i pożyczki z tytułu kart kredytowych.

20.

Nowa umowa to każda nowa umowa zawarta między gospodarstwem domowym lub przedsiębiorstwem niefinansowym a podmiotem sprawozdającym. Nowe umowy obejmują:

21.

Renegocjacja zakłada czynny udział gospodarstwa domowego lub przedsiębiorstwa niefinansowego w zmianie warunków umowy, w tym oprocentowania, depozytu lub kredytu i pożyczki. Przedłużenie umowy i inne zmiany warunków umowy, które następują automatycznie, tj. bez czynnego udziału gospodarstwa domowego lub przedsiębiorstwa niefinansowego, nie są uznawane za renegocjacje.

22.

Na potrzeby osobnego wykazywania w statystyce stóp procentowych MIF stanów nowych umów z tytułu renegocjowanych kredytów i pożyczek dla gospodarstw domowych lub przedsiębiorstw niefinansowych renegocjacja odnosi się do nowych umów kredytów i pożyczek innych niż kredyty i pożyczki z tytułu kart kredytowych, kredyty i pożyczki odnawialne i w rachunku bieżącym, zaksięgowanych przez podmiot sprawozdający na koniec miesiąca poprzedzającego miesiąc referencyjny.

23.

Kredyty i pożyczki na restrukturyzację zadłużenia nie są wyłączone z kategorii renegocjowanych kredytów i pożyczek per se. Jednak jeżeli restrukturyzacja polega na renegocjacji warunków oprocentowania, w rezultacie czego kredyt oprocentowany jest poniżej warunków rynkowych, o czym mowa w pkt 28, nie należy jej wykazywać w kategorii renegocjowanych kredytów i pożyczek ani w nowych umowach.

24.

Oprocentowanie nowej umowy stanowi średnią ważoną oprocentowania depozytów oraz kredytów i pożyczek w odpowiedniej kategorii instrumentów w zakresie nowych umów zawartych pomiędzy gospodarstwami domowymi lub przedsiębiorstwami niefinansowymi a podmiotem sprawozdającym w okresie referencyjnym zdefiniowanym w pkt 35.

25.

Automatyczne zmiany zmiennych stóp procentowych wprowadzone przez podmiot sprawozdający nie są wykazywane jako nowe umowy. Dla istniejących umów takie zmiany zmiennych stóp procentowych nie są wykazywane jako oprocentowanie nowych umów, ale jako średnie oprocentowanie wszystkich umów.

26.

Przejście ze stałych stóp procentowych na zmienne lub odwrotnie (okres t1) w okresie obowiązywania umowy, które zostały ustalone w momencie zawarcia umowy (okres t0), nie jest nową umową, lecz jednym z warunków umowy ustalonych w okresie t0. W związku z powyższym taka zmiana nie jest wykazywana jako nowa umowa.

27.

Zwyczajowo gospodarstwa domowe lub przedsiębiorstwa niefinansowe otrzymują kredyty i pożyczki, inne niż kredyty i pożyczki odnawialne i w rachunku bieżącym, w pełnej kwocie w momencie zawarcia umowy. Gospodarstwa domowe lub przedsiębiorstwa niefinansowe mogą jednakże pobierać kredyty i pożyczki w transzach w okresach t1, t2, t3 itd., zamiast pobrania całej kwoty w momencie rozpoczęcia umowy (okres t0). Podejmowanie kredytów i pożyczek w transzach jest bez znaczenia dla statystyki stóp procentowych MIF. Umowa pomiędzy gospodarstwem domowym lub przedsiębiorstwem niefinansowym a podmiotem sprawozdającym w okresie t0, obejmująca oprocentowanie i pełną kwotę kredytu lub pożyczki, jest wykazywana w statystyce stóp procentowych MIF jako nowa umowa. Jeżeli po okresie t0 nastąpiła renegocjacja warunków umowy, wówczas pełna wartość kredytu lub pożyczki udzielonego i niespłaconego przed rozpoczęciem renegocjacji powinna zostać wykazana w kategorii renegocjowanych kredytów i pożyczek.

28.

Kredyty i pożyczki zagrożone oraz kredyty i pożyczki na restrukturyzację zadłużenia oprocentowane poniżej warunków rynkowych nie są wykazywane w średnim ważonym oprocentowaniu ani w stanach nowych umów. Kredyty i pożyczki zagrożone rozumiane są zgodnie z załącznikiem II do rozporządzenia 1071(WE) nr 25/2009 (EBC/2008/32), a suma kredytów i pożyczek częściowo lub całkowicie skalsyfikowanych jako kredyty i pożyczki zagrożone nie jest wykazywana w statystyce stóp procentowych MIF. Kategorię kredytów i pożyczek na restrukturyzację zadłużenia, tj. udzielanych dłużnikom zagrożonym niewypłacalnością, ustala się zgodnie z obowiązującymi definicjami krajowymi.

29.

KBC określają, czy na szczeblu krajowym stopy procentowe MIF dotyczące wszystkich umów, tj. kategorie 1–26 opisane w dodatku 1, oblicza się jako dane punktowe na koniec okresu, czy jako średnie wyliczane oprocentowanie w danym okresie. W tym przypadku obowiązuje miesięczny okres sprawozdawczy.

30.

Oprocentowanie wszystkich umów jako dane punktowe na koniec miesiąca jest obliczane jako średnie ważone oprocentowanie stanów depozytów oraz kredytów i pożyczek w określonym momencie ostatniego dnia miesiąca. W rzeczonym momencie podmiot sprawozdający zbiera właściwe dane dotyczące stóp procentowych oraz wartości wszystkich depozytów oraz kredytów i pożyczek dla gospodarstw domowych i przedsiębiorstw niefinansowych oraz zestawia średnią ważoną oprocentowania dla każdej kategorii instrumentów. W odróżnieniu od średnich miesięcznych stopy procentowe MIF dotyczące wszystkich umów zestawione jako dane punktowe na koniec miesiąca obejmują jedynie umowy obowiązujące w momencie zbierania danych.

31.

Oprocentowanie wszystkich umów jako średnie wyliczane oprocentowanie w miesiącu jest wyliczane jako iloraz, gdzie w liczniku występują narosłe odsetki do zapłacenia z tytułu depozytów i odsetki do otrzymania z tytułu kredytów i pożyczek w danym miesiącu referencyjnym, a w mianowniku średnia wartość stanów w danym miesiącu. Na koniec miesiąca referencyjnego podmiot sprawozdający wykazuje odsetki do zapłacenia lub do otrzymania narosłe w ciągu miesiąca dla każdej kategorii instrumentów, a także średnie stany depozytów oraz kredytów i pożyczek dla tego samego miesiąca. W odróżnieniu od danych punktowych, stopy procentowe MIF dotyczące wszystkich umów zestawione jako średnie miesięczne obejmują również umowy, które obowiązywały przez pewien czas w danym miesiącu, lecz które nie obowiązywały już na koniec miesiąca. Średnie stany depozytów oraz kredytów i pożyczek w okresie miesiąca referencyjnego wylicza się jako średnią stanów dziennych w miesiącu. Zgodnie z normą minimalną średnie stany miesięczne uzyskuje się z sald dziennych zmiennych kategorii instrumentów, tj. co najmniej depozytów bieżących, depozytów z terminem wypowiedzenia, oprocentowanych kredytów i pożyczek z tytułu kart kredytowych oraz kredytów i pożyczek odnawialnych i w rachunku bieżącym. Dla wszystkich pozostałych kategorii instrumentów średnie stany miesięczne uzyskuje się z sald tygodniowych lub częstszych.

32.

KBC decydują, czy na szczeblu krajowym stopy procentowe MIF dla depozytów bieżących, depozytów z terminem wypowiedzenia, oprocentowanych kredytów i pożyczek z tytułu kart kredytowych oraz kredytów i pożyczek odnawialnych i w rachunku bieżącym, tj. kategorie 1, 5, 6, 7, 12, 23, 32 i 36 opisane w dodatku 2, będą zestawiane jako dane punktowe, czy jako średnie wyliczane oprocentowanie w miesiącu. W tym przypadku obowiązuje miesięczny okres sprawozdawczy.

33.

Analogicznie do zasad zestawiania oprocentowania wszystkich umów, określonych w dodatku 1, oprocentowanie depozytów bieżących, depozytów z terminem wypowiedzenia, oprocentowanych kredytów i pożyczek z tytułu kart kredytowych oraz kredytów i pożyczek odnawialnych i w rachunku bieżącym zestawia się z wykorzystaniem jednego z poniższych sposobów:

34.

Dla rachunków, które – w zależności od salda – mogą być depozytami lub kredytami i pożyczkami, jedynym kryterium oceny tego, czy w danym miesiącu rachunek jest depozytem bieżącym, czy kredytem lub pożyczką w rachunku bieżącym, jest saldo w określonym momencie ostatniego dnia tego miesiąca, o ile stopy procentowe MIF są zestawiane jako dane punktowe na koniec miesiąca. Jeżeli stopy procentowe MIF są wyliczane jako średnie wyliczane oprocentowanie w miesiącu, każdego dnia saldo podlega ocenie, czy stanowi depozyt, czy kredyt lub pożyczkę. Następnie zostaje wyliczona średnia dziennych sald kredytowych i dziennych sald debetowych w celu uzyskania średniej wielkości stanów do mianownika wyliczanego oprocentowania. Ponadto strumień odsetkowy z licznika odróżnia narosłe odsetki do zapłacenia z tytułu depozytów i odsetki do otrzymania z tytułu kredytów i pożyczek. Podmioty sprawozdające nie uśredniają (niskich) stóp procentowych z tytułu stóp depozytów bieżących oraz (wysokich) stóp procentowych z tytułu kredytów w rachunku bieżącym.

35.

Stopy procentowe MIF dotyczące nowych umów innych niż depozyty bieżące, depozyty z terminem wypowiedzenia, kredyty i pożyczki z tytułu kart kredytowych oraz kredyty i pożyczki odnawialne i w rachunku bieżącym, tj. wszystkie kategorie w dodatku 2 z wyjątkiem kategorii 1, 5, 6, 7, 12, 23, 32 i 36, są zestawiane jako średnie w okresie. W tym przypadku okres ten wynosi jeden (pełny) miesiąc.

36.

Dla każdej kategorii instrumentów podmioty sprawozdające wyliczają oprocentowanie nowych umów jako średnią ważoną wszystkich stóp procentowych dotyczących nowych umów w danej kategorii instrumentów w miesiącu referencyjnym. Wymienione stopy procentowe dotyczące średniej miesięcznej są przekazywane do KBC państwa członkowskiego, którego walutą jest euro (zwanego dalej „państwem członkowskim strefy euro”), w którym podmiot sprawozdający jest rezydentem, łącznie z informacją na temat nowych umów zawartych w miesiącu sprawozdawczym dla każdej kategorii instrumentów. Podmioty sprawozdające uwzględniają nowe umowy zawarte w okresie całego miesiąca.

37.

W odniesieniu do kategorii dotyczących renegocjowanych kredytów i pożyczek dla gospodarstw domowych i przedsiębiorstw niefinansowych, tj. kategorii 88–91 opisanych w dodatku 2, wymagana jest jedynie informacja o wartości nowych umów. Należy uwzględnić wszystkie renegocjacje istniejących depozytów oraz kredytów i pożyczek zdefiniowane w pkt 22–27, nawet jeśli ta sama umowa była renegocjowana więcej niż raz w okresie miesiąca referencyjnego.

38.

Podmioty sprawozdające przekazują statystykę stóp procentowych MIF w zakresie wszystkich umów dla kategorii instrumentów określonych w dodatku 1, a w zakresie nowych umów – dla kategorii instrumentów określonych w dodatku 2. Jak wskazano w pkt 16, oprocentowanie depozytów bieżących, depozytów z terminem wypowiedzenia, oprocentowanych kredytów i pożyczek z tytułu kart kredytowych, kredytów i pożyczek odnawialnych i w rachunku bieżącym jest wykazywane w kategorii nowych umów, mimo tego że nowe umowy obejmują wszystkie umowy, w związku z czym zostały ujęte w dodatku 2.

39.

Kategoria instrumentów określona w dodatkach 1 i 2 nie znajduje zastosowania na poziomie krajowym w niektórych państwach członkowskich strefy euro, w związku z tym jest ignorowana, jeżeli instytucje kredytowe i inne instytucje będące rezydentami państw członkowskich strefy euro nie oferują gospodarstwom domowym i przedsiębiorstwom niefinansowym produktów należących do danej kategorii. Dane są przekazywane dla istniejących umów, nawet jeśli ich wartość jest znikoma.

40.

Dla każdej kategorii instrumentów określonej w dodatkach 1 i 2 i oferowanej gospodarstwom domowym i przedsiębiorstwom niefinansowym będącym rezydentami państw członkowskich strefy euro przez instytucje kredytowe i inne instytucje będące rezydentami statystyka stóp procentowych MIF sporządzana jest w oparciu o wszystkie stopy procentowe dotyczące wszystkich produktów w danej kategorii instrumentów. Oznacza to, że KBC nie mogą określać krajowych produktów wchodzących do każdej kategorii instrumentów, dla której zbierane są dane statystyczne w zakresie stóp procentowych MIF; natomiast wykazują oprocentowanie wszystkich produktów oferowanych przez podmioty sprawozdające. Zgodnie z art. 16 wytycznych EBC/2007/9 z dnia 1 sierpnia 2007 r. w sprawie statystyki pieniężnej oraz instytucji i rynków finansowych (3) KBC nie muszą uwzględniać w próbie każdego produktu oferowanego na rynku krajowym. Nie mogą one jednak wyłączać całej kategorii instrumentów tylko na podstawie niskich wartości tych produktów. Zatem, jeżeli jakaś kategoria instrumentów oferowana jest tylko przez jedną instytucję, wówczas ta instytucja jest reprezentowana w próbie. Jeżeli jakaś kategoria instrumentów nie istniała w państwie członkowskim strefy euro w okresie dobierania próby, ale później nowy produkt należący do danej kategorii został wprowadzony przez jedną instytucję, wówczas ta instytucja zostaje włączona do próby w czasie następnej kontroli reprezentatywności. Jeżeli nowy produkt został utworzony w ramach istniejącej kategorii instrumentów na poziomie krajowym, instytucje znajdujące się w próbie wykazują go w następnym sprawozdaniu, ponieważ wszystkie podmioty sprawozdające są zobowiązane do przekazywania informacji o wszystkich swoich produktach.

41.

Wyjątek od zasady wykazywania wszystkich stóp procentowych dla wszystkich produktów stanowi oprocentowanie kredytów i pożyczek zagrożonych oraz kredytów i pożyczek na restrukturyzację zadłużenia. Jak wskazano w pkt 28, wszystkie kredyty i pożyczki zagrożone oraz kredyty i pożyczki na restrukturyzację zadłużenia oprocentowane poniżej warunków rynkowych, tj. oferowanych dłużnikom zagrożonym niewypłacalnością, nie są wykazywane w statystyce stóp procentowych MIF.

42.

Statystyka stóp procentowych MIF obejmuje stopy procentowe stosowane przez populację sprawozdawczą. Na szczeblu wszystkich państw członkowskich strefy euro nie są wymagane dane dotyczące depozytów oraz kredytów i pożyczek w walutach innych niż euro. Zostało to określone w dodatkach 1 i 2, gdzie wszystkie kategorie dotyczą depozytów oraz kredytów i pożyczek w euro.

43.

Z wyjątkiem operacji z przyrzeczeniem odkupu podział sektorowy jest stosowany do wszystkich depozytów oraz kredytów i pożyczek wymaganych w ramach statystyki stóp procentowych MIF. W związku z tym w dodatkach 1 i 2 wyróżniono kategorie dotyczące sektora gospodarstw domowych (w tym instytucji niekomercyjnych działających na rzecz gospodarstw domowych) (4) oraz dotyczące przedsiębiorstw niefinansowych (5). Ponadto w ramach gospodarstw domowych odrębnie przekazuje się dane dotyczące przedsiębiorców indywidualnych, ale jedynie w odniesieniu do nowych umów w kategorii „pozostałe kredyty i pożyczki”. KBC mogą odstąpić od wymogu odrębnego przekazywania danych dotyczących kredytów i pożyczek udzielanych przedsiębiorcom indywidualnym w sytuacji, gdy takie kredyty i pożyczki stanowią mniej niż 5 % ogółu kredytów i pożyczek udzielonych gospodarstwom domowym w danym państwie członkowskim strefy euro, rozumianych jako 1071wszystkie umowy, wykazanych zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 25/2009 (EBC/2008/32).

44.

Kategoria 5 w dodatku 1 oraz kategoria 11 w dodatku 2 dotyczą operacji z przyrzeczeniem odkupu. Chociaż wynagrodzenie z tytułu operacji z przyrzeczeniem odkupu nie jest niezależne od sektora posiadacza we wszystkich państwach członkowskich strefy euro, to dla operacji z przyrzeczeniem odkupu nie wymaga się podziału sektorowego na gospodarstwa domowe i przedsiębiorstwa niefinansowe na poziomie wszystkich państw członkowskich strefy euro. Ponadto nie jest wymagany na poziomie wszystkich państw członkowskich strefy euro podział według terminu, ponieważ operacje z przyrzeczeniem odkupu z założenia mają głównie charakter krótkoterminowy. Stopy procentowe MIF dotyczące operacji z przyrzeczeniem odkupu odnoszą się do obydwu sektorów łącznie.

45.

Kategorie 5 i 6 w dodatku 2 dotyczą depozytów z terminem wypowiedzenia gospodarstw domowych. Jednakże na szczeblu wszystkich państw członkowskich strefy euro stopa procentowa i wagi dla depozytów z terminem wypowiedzenia odnoszą się zarówno do depozytów z terminem wypowiedzenia gospodarstw domowych, jak i przedsiębiorstw niefinansowych, tj. obydwa sektory są wykazywane łącznie jako gospodarstwa domowe. Na szczeblu wszystkich państw członkowskich strefy euro nie jest wymagany podział sektorowy.

46.

O ile nie stwierdzono inaczej w pkt 47–55 poniżej, podział stóp procentowych MIF według instrumentów oraz definicje rodzajów instrumentów odpowiadają kategoriom aktywów i pasywów określonym w części 2 załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 25/2009 (EBC/2008/32).

47.

Stopy procentowe MIF dla depozytów bieżących, tj. kategorie 1 i 7 w dodatku 2, dotyczą wszystkich depozytów bieżących, oprocentowanych i nieoprocentowanych. W związku z tym depozyty bieżące nieoprocentowane są ujmowane w statystyce stóp procentowych MIF.

48.

Na potrzeby statystyki stóp procentowych MIF kredyty i pożyczki odnawialne oraz w rachunku bieżącym, tj. kategorie 12 i 23 w dodatku 2, mają znaczenie zgodne z definicją zawartą w części 2 załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 25/2009 1071(EBC/2008/32), bez względu na termin przeszacowania. Kary przewidziane za przekroczenia stanu rachunku zaliczane do innych opłat, na przykład jako opłaty specjalne, nie są ujmowane w URSP zdefiniowanej w pkt 1, ponieważ ten rodzaj oprocentowania dotyczy jedynie stopy procentowej dla kredytów i pożyczek. Kredytów i pożyczek wykazywanych w tej kategorii nie wykazuje się w żadnej innej kategorii nowych umów.

49.

Na potrzeby statystyki stóp procentowych MIF kredyt i pożyczka z tytułu karty kredytowej mają znaczenie zgodne z definicją kredytu z tytułu karty kredytowej zawartą w 1071części 2 załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 25/2009 (EBC/2008/32). Dane dotyczące tych stóp procentowych przekazuje się wyłącznie w zakresie oprocentowanych kredytów i pożyczek z tytułu kart kredytowych w kategorii 32 i 36. Danych o stopach procentowych dotyczących nieoprocentowanych kredytów i pożyczek z tytułu kart kredytowych nie przekazuje się odrębnie, ponieważ są one z definicji równe 0 %. Jednakże dane o stanie nieoprocentowanych kredytów i pożyczek z tytułu kart kredytowych włącza się do statystyki stóp procentowych MIF dla wszystkich umów wraz z oprocentowanymi kredytami i pożyczkami z tytułu kart kredytowych. Kredyty i pożyczki nieoprocentowane i oprocentowane z tytułu kart kredytowych nie są wykazywane w żadnej innej kategorii nowych umów.

50.

Na potrzeby statystyki stóp procentowych MIF nowe umowy dla kredytów i pożyczek udzielonych przedsiębiorstwom niefinansowym (z wyjątkiem kredytów i pożyczek odnawialnych, w rachunku bieżącym oraz z tytułu kart kredytowych), tj. kategorie 37–54, 80, 82, 84 i 91 w dodatku 2, obejmują wszystkie kredyty i pożyczki z wyjątkiem kredytów i pożyczek z tytułu kart kredytowych oraz kredytów i pożyczek odnawialnych i w rachunku bieżącym dla przedsiębiorstw niefinansowych, bez względu na ich wartość, natomiast kategorie 62–79, 81, 83 i 85 dotyczą kredytów i pożyczek zabezpieczonych zdefiniowanych w pkt 64. Kredyty i pożyczki dla przedsiębiorstw niefinansowych, o których mowa w dodatku 1 odnoszącym się do wszystkich umów, mają znaczenie zgodne z definicją zawartą w części 2 załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 1071/2013 (EBC/2013/33) i obejmują kredyty i pożyczki odnawialne i w rachunku bieżącym oraz kredyty i pożyczki z tytułu kart kredytowych.

51.

Na potrzeby statystyki stóp procentowych MIF nowe umowy dla kredytów i pożyczek na cele konsumpcyjne dla gospodarstw domowych, tj. kategorie 13–15, 30 i 88 w dodatku 2, definiuje się jako kredyty i pożyczki inne niż kredyty i pożyczki z tytułu kart kredytowych oraz kredyty i pożyczki odnawialne i w rachunku bieżącym, udzielane na cele osobiste związane z konsumpcją dóbr i usług, natomiast kategorie 55–57 odnoszą się do kredytów i pożyczek zabezpieczonych zdefiniowanych w pkt 64. Kredyty i pożyczki na cele konsumpcyjne, o których mowa w dodatku 1 odnoszącym się do wszystkich umów, mają znaczenie zgodne z definicją zawartą w części 2 załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 1071/2013 (EBC/2013/33) i obejmują kredyty i pożyczki odnawialne i w rachunku bieżącym oraz z tytułu kart kredytowych.

52.

Na potrzeby statystyki stóp procentowych MIF nowe umowy dla kredytów i pożyczek dla gospodarstw domowych na nieruchomości mieszkaniowe, tj. kategorie 16–19, 31 i 89, definiuje się jako kredyty i pożyczki inne niż kredyty i pożyczki odnawialne i w rachunku bieżącym oraz z tytułu kart kredytowych, udzielone na cele inwestowania w budownictwo mieszkaniowe, w tym budowę domów, garaży i modernizacje (remonty), natomiast kategorie 58–61 odnoszą się do kredytów i pożyczek zabezpieczonych zdefiniowanych w pkt 64. Kredyty i pożyczki dla gospodarstw domowych na nieruchomości mieszkaniowe, o których mowa w dodatku 1 dotyczącym wszystkich umów, mają znaczenie zgodne z definicją zawartą w części 2 załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 1071/2013 (EBC/2013/33) i obejmują kredyty i pożyczki odnawialne, w rachunku bieżącym oraz z tytułu kart kredytowych.

53.

Na potrzeby statystyki stóp procentowych MIF nowe umowy dla pozostałych kredytów i pożyczek dla gospodarstw domowych, tj. kategorie 20–22, 33–35 i 90 w dodatku 2, definiuje się jako kredyty i pożyczki niebędące kredytami i pożyczkami odnawialnymi i w rachunku bieżącym oraz z tytułu kart kredytowych, udzielane na takie cele, jak działalność gospodarcza, konsolidacja zadłużenia, kształcenie itd. Pozostałe kredyty i pożyczki dla gospodarstw domowych, o których mowa w dodatku 1 odnoszącym się do wszystkich umów, mają znaczenie zgodne z definicją zawartą w części 2 załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 1071/2013 (EBC/2013/33) i obejmują kredyty i pożyczki odnawialne i w rachunku bieżącym oraz z tytułu kart kredytowych.

54.

W przypadku stóp procentowych MIF dotyczących wszystkich umów kredyty i pożyczki na cele konsumpcyjne, kredyty i pożyczki dla gospodarstw domowych na nieruchomości mieszkaniowe oraz pozostałe kredyty i pożyczki dla gospodarstw domowych obejmują wszystkie kredyty i pożyczki udzielone gospodarstwom domowym przez instytucje kredytowe i inne instytucje będące rezydentami, w tym kredyty i pożyczki odnawialne i w rachunku bieżącym oraz z tytułu kart kredytowych.

55.

W przypadku stóp procentowych MIF dotyczących nowych umów oprocentowane kredyty i pożyczki z tytułu kart kredytowych, kredyty i pożyczki odnawialne i w rachunku bieżącym, kredyty i pożyczki dla gospodarstw domowych na cele konsumpcyjne, na nieruchomości mieszkaniowe oraz pozostałe kredyty i pożyczki dla gospodarstw domowych obejmują wszystkie kredyty i pożyczki, z wyjątkiem nieprocentowanych kredytów i pożyczek z tytułu kart kredytowych, udzielone gospodarstwom domowym przez instytucje kredytowe i inne instytucje będące rezydentami. Nieoprocentowane kredyty i pożyczki z tytułu kart kredytowych nie są odrębnie wykazywane w statystyce stóp procentowych MIF dotyczącej nowych umów, ale zawierają się w odpowiednich pozycjach dotyczących wartości wszystkich umów.

56.

W odniesieniu do pozostałych kredytów i pożyczek dla przedsiębiorstw niefinansowych, tj. kategorii 37–54 oraz 62–85 w dodatku 2, wyróżnia się trzy kategorie wartości: a) „do 0,25 miliona EUR włącznie”; b) „powyżej 0,25 miliona EUR do 1 miliona EUR włącznie”; oraz c) „powyżej 1 miliona EUR”. Wartości te dotyczą pojedynczej nowej umowy kredytowej, a nie wszystkich umów zwartych pomiędzy przedsiębiorstwem niefinansowym i podmiotem sprawozdającym.

57.

W zależności od rodzaju instrumentu oraz od tego, czy stopy procentowe MIF odnoszą się do wszystkich umów, czy do nowych umów, statystyka stóp procentowych przewiduje podział według terminu pierwotnego, terminu zapadalności, terminu wypowiedzenia i terminu przeszacowania. Podziały te odnoszą się do przedziałów lub zakresów czasowych, na przykład stopa procentowa dla depozytu z terminem pierwotnym do dwóch lat włącznie oznacza średnie oprocentowanie wszystkich depozytów z terminem pierwotnym pomiędzy dwoma dniami i maksymalnie dwoma latami, ważone wartością depozytu.

58.

Podział według terminu pierwotnego i terminu zapadalności oraz terminu wypowiedzenia i terminu przeszacowania zgodny jest z definicjami określonymi w części 2 załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 1071/2013 (EBC/2013/33). Podział według terminu pierwotnego jest stosowany w odniesieniu do wszystkich kategorii depozytów, z wyjątkiem operacji z przyrzeczeniem odkupu, dla wszystkich umów oraz do wszystkich kategorii kredytów i pożyczek dla wszystkich umów określonych w dodatku 1. Podział według terminu pierwotnego oraz jednocześnie terminu zapadalności i terminu przeszacowania stosowany jest dla kategorii 15–26 określonych w dodatku 1. Podział według terminu pierwotnego jest również stosowany do nowych umów z tytułu depozytów terminowych, a podział według terminu wypowiedzenia do nowych umów z tytułu depozytów z terminem wypowiedzenia określonych w dodatku 2. Odrębne dane dotyczące kredytów i pożyczek dla przedsiębiorstw niefinansowych z terminem przeszacowania do 1 roku włącznie w połączeniu z terminem pierwotnym powyżej 1 roku przekazywane są, zgodnie z dodatkiem 2, dla każdego przedziału wartości kredytów i pożyczek określonego w pkt 56.

59.

Oprocentowanie nowych umów z tytułu kredytów i pożyczek, z wyjątkiem kategorii 88–91 renegocjowanych kredytów i pożyczek określonych w dodatku 2, wykazywane jest w podziale według terminu przeszacowania określonego w umowie. Na potrzeby statystyki stóp procentowych MIF termin przeszacowania definiuje się jako ustalony w momencie rozpoczęcia umowy okres, w czasie którego wysokość stopy procentowej nie zmienia się. Termin przeszacowania może być krótszy niż termin pierwotny kredytu i pożyczki lub mu równy. Wysokość stopy procentowej jest uważana za niezmienną jedynie wówczas, gdy jest określona jako wielkość dokładna, na przykład 10 %, lub jako różnica w stosunku do stawki referencyjnej w określonym momencie czasowym, na przykład jako sześciomiesięczny EURIBOR plus 2 punkty procentowe na określony z góry dzień i czas. Jeżeli w momencie rozpoczęcia umowy sposób wyliczania oprocentowania kredytu i pożyczki jest uzgodniony między gospodarstwem domowym lub przedsiębiorstwem niefinansowym a podmiotem sprawozdającym na określony okres, na przykład jako sześciomiesięczny EURIBOR plus 2 punkty procentowe na okres trzech lat, wówczas termin przeszacowania nie wynosi trzy lata, ale sześć miesięcy, ponieważ w okresie tych trzech lat wysokość stopy procentowej może się zmieniać co sześć miesięcy. Statystyka stóp procentowych MIF dla nowych umów z tytułu kredytów i pożyczek odzwierciedla jedynie stopę procentową uzgodnioną dla terminu przeszacowania w momencie rozpoczęcia umowy lub po renegocjacji kredytu i pożyczki. Jeżeli po terminie przeszacowania stopa procentowa automatycznie zmienia się na zmienną stopę procentową, to nie zostaje to odzwierciedlone w statystyce stóp procentowych MIF dla nowych umów, lecz jedynie w statystyce wszystkich umów.

60.

W odniesieniu do kredytów i pożyczek dla gospodarstw domowych należy wyodrębnić następujące terminy przeszacowania:

61.

W odniesieniu do kredytów i pożyczek dla przedsiębiorstw niefinansowych o wartości do 0,25 mln EUR włącznie, powyżej 0,25 mln EUR do 1 mln EUR włącznie oraz powyżej 1 mln EUR wyodrębnia się następujące terminy przeszacowania:

62.

Dla celów statystyki stóp procentowych MIF „zmienną stopę procentową” definiuje się jako stopę podlegającą zmianom – regularnym, np. codziennym, lub według uznania MIF, z wyjątkiem banków centralnych i FRP.

63.

Dane o kredytach i pożyczkach dla gospodarstw domowych i przedsiębiorstw niefinansowych, dla których ustanowiono zabezpieczenie lub gwarancje, przekazuje się dodatkowo odrębnie dla wszystkich kategorii nowych umów statystyki stóp procentowych MIF, z wyjątkiem kredytów i pożyczek z tytułu kart kredytowych, kredytów i pożyczek odnawialnych i w rachunku bieżącym, a także pozostałych kredytów i pożyczek. Ponadto dla kategorii dotyczących nowych umów renegocjowanych kredytów i pożyczek nie jest wymagany podział ze względu na zabezpieczenia/gwarancji.

64.

Na potrzeby statystyki stóp procentowych MIF podział kredytów i pożyczek ze względu na zabezpieczenie/gwarancje obejmuje wszystkie nowe umowy kredytów i pożyczek, które zostały zabezpieczone z wykorzystaniem techniki „ochrony kredytowej rzeczywistej” w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 58 oraz art. 197–200 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych (6) lub objęte gwarancjami zgodnie z techniką „ochrony kredytowej nierzeczywistej” w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 59 oraz art. 201, 202 i 203 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, w taki sposób iż wartość zabezpieczenia lub gwarancji jest wyższa niż całkowita wartość kredytu i pożyczki lub jej równa. Jeżeli MIF, z wyjątkiem banków centralnych i FRP, stosuje inną metodę niż „metoda standardowa” zdefiniowana w rozporządzeniu (UE) nr 575/2013 dla celów nadzorczych, może także stosować tę samą metodę w odniesieniu do przekazywania niniejszych danych o kredytach i pożyczkach.

65.

W celu wyliczenia agregatów dla wszystkich państw członkowskich strefy euro dla każdej kategorii instrumentów określonych w dodatkach 1 i 2 stosuje się trzy poziomy agregacji.

66.

Agregacja na pierwszym poziomie jest przeprowadzana przez podmioty sprawozdające zgodnie z pkt 67–72. Jednakże KBC mogą również żądać od podmiotów sprawozdających przekazywania danych o indywidualnych depozytach oraz kredytach i pożyczkach. Dane te są przekazywane do KBC państwa członkowskiego strefy euro, w którym podmiot sprawozdający jest rezydentem.

67.

Jeżeli stopy procentowe dotyczące wszystkich umów, tj. kategorie 1–26 w dodatku 1, są wyliczane jako dane punktowe na koniec miesiąca, wówczas podmioty sprawozdające przekazują dla każdej kategorii instrumentów średnią ważoną stopę procentową na ostatni dzień miesiąca.

68.

Jeżeli stopy procentowe dotyczące wszystkich umów, tj. kategorie 1–26 w dodatku 1, są wyliczane jako średnie wyliczane oprocentowanie w miesiącu, wówczas podmioty sprawozdające przekazują dla każdej kategorii instrumentów dane o odsetkach do zapłacenia lub otrzymania narosłych w ciągu miesiąca oraz dane o średnim stanie depozytów oraz kredytów i pożyczek w tym samym miesiącu.

69.

Jeżeli stopy procentowe dla depozytów bieżących, depozytów z terminem wypowiedzenia, oprocentowanych kredytów z tytułu kart kredytowych oraz kredytów i pożyczek odnawialnych i w rachunku bieżącym, tj. kategorii 1, 5, 6, 7, 12, 23, 32 i 36 w dodatku 2, są wyliczane jako dane punktowe na koniec miesiąca, wówczas podmioty sprawozdające przekazują dla każdej kategorii instrumentów średnią ważoną stopę procentową na ostatni dzień miesiąca.

70.

Jeżeli stopy procentowe dla depozytów bieżących, depozytów z terminem wypowiedzenia, oprocentowanych kredytów z tytułu kart kredytowych oraz kredytów i pożyczek odnawialnych i w rachunku bieżącym, tj. kategorii 1, 5, 6, 7, 12, 23, 32 i 36 w dodatku 2, są wyliczane jako średnie wyliczane oprocentowanie w miesiącu, wówczas podmioty sprawozdające przekazują dla każdej kategorii instrumentów dane o odsetkach do zapłacenia lub otrzymania narosłych w ciągu miesiąca oraz dane o średnim stanie depozytów oraz kredytów i pożyczek w tym samym miesiącu.

71.

Dla każdej kategorii instrumentów dotyczących nowych umów, tj. kategorii 2–4, 8–11, 13–22, 30–31, 33–35 oraz 37–85 w dodatku 2, podmioty sprawozdające przekazują średnią ważoną stopę procentową. Ponadto dla kategorii 2–4, 8–11, 13–22, 33–35 oraz 37–85 w dodatku 2 podmioty sprawozdające przekazują wartość nowych umów zawartych dla każdej kategorii instrumentów w ciągu miesiąca. Dla kategorii instrumentów dotyczących renegocjowanych kredytów i pożyczek dla gospodarstw domowych i przedsiębiorstw niefinansowych (kategorie 88–91 w dodatku 2) wymagane są wyłącznie dane o wartości nowych umów.

72.

Instytucje kredytowe i inne instytucje, które posiadają zgodę KBC na przekazywanie danych dla celów statystyki stóp procentowych MIF razem jako grupa, są uważane za jeden podmiot sprawozdający i przekazują dane określone w pkt 67–71 dotyczące grupy jako całości. Ponadto wskazane podmioty sprawozdające podają co roku dla każdej kategorii instrumentów liczbę instytucji sprawozdających w ramach grupy oraz wariancję stóp procentowych w tych instytucjach. Liczba instytucji sprawozdających w ramach grupy oraz wariancja odnoszą się do miesiąca października i powinny być przekazane z danymi za październik.

73.

Agregacja danych na drugim poziomie jest przeprowadzana przez KBC, które agregują stopy procentowe i związane z nimi wartości dla wszystkich krajowych podmiotów sprawozdających do krajowej średniej ważonej stopy procentowej dla każdej kategorii instrumentów. Dane te są przekazywane do Europejskiego Banku Centralnego (EBC). EBC dokonuje ostatecznej agregacji danych dotyczących kategorii instrumentów poszczególnych państw członkowskich strefy euro do poziomu wszystkich państw członkowskich strefy euro.

1.

Wymogi minimum w zakresie przekazywania danych: