25.10.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 283/1

DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY NR 1025/2013/UE

z dnia 22 października 2013 r.

w sprawie udzielenia pomocy makrofinansowej Republice Kirgiskiej

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 209,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą (1),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Współpraca między Unią a Republiką Kirgiską oparta jest na Umowie o partnerstwie i współpracy ustanawiająca partnerstwo między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Kirgiską, z drugiej strony (2) (UPiW), która weszła w życie w 1999 r. Unia stosuje wobec Republiki Kirgiskiej ogólny system preferencji taryfowych.

(2)

Gospodarka kirgiska ucierpiała w 2009 r. na skutek międzynarodowego kryzysu finansowego, a w czerwcu 2010 r. w wyniku przemocy na tle etnicznym. Wydarzenia te zakłóciły działalność gospodarczą, pociągając za sobą znaczne wydatki publiczne konieczne na odbudowę i pomoc społeczną, i w rezultacie doprowadziły do istotnych luk w zakresie finansowania zewnętrznego i luk budżetowych.

(3)

Podczas spotkania darczyńców wysokiego szczebla, które odbyło się w Biszkeku dnia 27 lipca 2010 r., społeczność międzynarodowa zobowiązała się do przekazania 1,1 mld USD w ramach nadzwyczajnego wsparcia celem udzielenia pomocy na rzecz ożywienia gospodarczego w Republice Kirgiskiej. Na tym spotkaniu Unia zadeklarowała udzielenie pomocy finansowej w kwocie do 117,9 mln EUR.

(4)

Rada, na posiedzeniu w składzie Rady do Spraw Zagranicznych, w swoich konkluzjach z dnia 26 lipca 2010 r. dotyczących Republiki Kirgiskiej z zadowoleniem przyjęła wysiłki nowego rządu kirgiskiego na rzecz ustanowienia demokratycznych ram instytucjonalnych i zwróciła się do Komisji, by nadal zapewniała władzom Republiki Kirgiskiej pomoc, w tym poprzez nowe programy pomocowe, w realizacji programu reform i by przyczyniała się do trwałego wzrostu gospodarczego i rozwoju społecznego kraju.

(5)

Polityczne i gospodarcze wsparcie Unii dla powstającej demokracji parlamentarnej w Republice Kirgiskiej stanowiłoby polityczny sygnał silnego wsparcia ze strony Unii dla demokratycznych reform w Azji Środkowej, zgodnie z polityką Unii wobec tego regionu określoną w strategii UE wobec Azji Środkowej (na lata 2007–2013) oraz w konkluzjach Rady w sprawie Azji Środkowej z dnia 25 czerwca 2012 r.

(6)

Zgodnie z wspólną deklaracją Parlamentu Europejskiego i Rady przyjętą wraz z decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady nr 778/2013/UE (3) pomoc makrofinansowa Unii powinna stanowić instrument finansowy stosowany w sytuacjach wyjątkowych, mający formę niewiązanego i nieukierunkowanego wsparcia bilansu płatniczego, służący przywróceniu trwałego finansowania zewnętrznego beneficjenta; pomoc ta powinna także stanowić podstawę realizacji programu dotyczącego polityki obejmującego solidne środki dostosowawcze i środki w zakresie reformy strukturalnej zmierzające do poprawy pozycji bilansu płatniczego, szczególnie w okresie trwania programu, i do umocnienia wdrażania odpowiednich porozumień i programów z Unią.

(7)

Procesom dostosowań i reform gospodarczych w Republice Kirgiskiej służy pomoc finansowa Międzynarodowego Funduszu Walutowego (MFW). W czerwcu 2011 r. władze kirgiskie i MFW uzgodniły trzyletni rozszerzony instrument kredytowy MFW niebędący instrumentem ostrożnościowym („program MFW”) w wysokości 66,6 mln SDR (specjalne prawa ciągnienia) w celu udzielenia wsparcia temu krajowi. W czerwcu 2013 r. MFW zatwierdził czwarty przegląd tego programu. Cele programu MFW są zgodne z celem unijnej pomocy makrofinansowej, który zakłada złagodzenie krótkoterminowych trudności dotyczących bilansu płatniczego, oraz z realizacją solidnych środków dostosowawczych zgodnie z celem unijnej pomocy makrofinansowej.

(8)	Unia udziela Republice Kirgiskiej sektorowego wsparcia budżetowego w ramach instrumentu finansowania współpracy na rzecz rozwoju w łącznej kwocie 33 mln EUR w latach 2011–2013 w celu wspierania reform w zakresie ochrony socjalnej, edukacji i zarządzania finansami publicznymi.

(9)	W 2010 r., w związku z pogarszającą się sytuacją gospodarczą i prognozami gospodarczymi, Republika Kirgiska wystąpiła do Unii z wnioskiem o udzielenie pomocy makrofinansowej.

(10)	Zważywszy na strategiczne znaczenie, jakie dla Unii ma Republika Kirgiska, jak również na kluczową rolę, którą państwo to odgrywa w zapewnianiu stabilności w regionie, należy uznać, na zasadzie wyjątku, że Republika Kirgiska kwalifikuje się do otrzymania unijnej pomocy makrofinansowej.

(11)

Biorąc pod uwagę fakt, że w bilansie płatniczym Republiki Kirgiskiej utrzymuje się znaczna pozostająca do pokrycia luka w finansowaniu zewnętrznym przekraczająca zasoby udostępnione przez MFW i inne instytucje wielostronne oraz mimo realizacji przez to państwo solidnych programów stabilizacji gospodarczej i reform, unijna pomoc makrofinansowa, która ma zostać udzielona Republice Kirgiskiej („unijna pomoc makrofinansowa”), jest w obecnych nadzwyczajnych okolicznościach uważana za właściwą odpowiedź na wniosek tego państwa o wsparcie stabilizacji gospodarczej w powiązaniu z programem MFW.

(12)	Celem unijnej pomocy makrofinansowej powinno być wspieranie przywrócenia Republice Kirgiskiej trwałego finansowania zewnętrznego, a tym samym wsparcie jej gospodarczego i społecznego rozwoju.

(13)

Ustalanie kwoty unijnej pomocy makrofinansowej opiera się na kompleksowej ocenie ilościowej pozostających do zaspokojenia potrzeb Republiki Kirgiskiej w zakresie finansowania zewnętrznego oraz uwzględnia zdolność tego państwa do finansowania się z własnych zasobów, w szczególności z rezerw walutowych, którymi dysponuje. Unijna pomoc makrofinansowa powinna uzupełniać programy i zasoby udostępniane przez MFW i Bank Światowy. Przy ustalaniu kwoty udzielanej pomocy uwzględnia się również spodziewane wkłady finansowe ze strony darczyńców będących podmiotami wielostronnymi oraz potrzebę zapewnienia sprawiedliwego podziału obciążeń między Unią a innymi darczyńcami, a także wcześniej uruchomione środki w Republice Kirgiskiej w ramach innych unijnych instrumentów finansowania zewnętrznego oraz wartość dodaną ogólnego zaangażowania Unii.

(14)

Uwzględniając pozostające do zaspokojenia potrzeby Republiki Kirgiskiej w zakresie finansowania zewnętrznego, poziom rozwoju gospodarczego tego państwa mierzony za pomocą wskaźnika dochodu na jednego mieszkańca oraz wskaźnika ubóstwa, zdolność finansowania się Republiki Kirgiskiej za pomocą własnych zasobów, w szczególności z rezerw walutowych, którymi dysponuje, a także jej zdolności do spłaty w oparciu o analizę zdolności obsługi zadłużenia, część środków pomocowych powinna zostać udostępniona w formie dotacji.

(15)	Komisja powinna zapewnić zgodność prawną i merytoryczną unijnej pomocy makrofinansowej z głównymi zasadami, celami i środkami podejmowanymi w różnych obszarach działań zewnętrznych oraz z innymi stosownymi politykami Unii.

(16)

Celem unijnej pomocy makrofinansowej powinno być wspieranie polityki zewnętrznej Unii wobec Republiki Kirgiskiej. Służby Komisji i Europejska Służba Działań Zewnętrznych powinny ściśle współpracować przez cały okres udzielania pomocy makrofinansowej w celu koordynowania zewnętrznej polityki Unii i zapewnienia spójności tej polityki.

(17)

Unijna pomoc makrofinansowa powinna wspierać zaangażowanie Republiki Kirgiskiej w przestrzeganie wartości podzielanych przez to państwo i Unię, w tym demokracji, praworządności, dobrych rządów, poszanowania praw człowieka, zrównoważonego rozwoju i ograniczania ubóstwa, a także jej zaangażowanie w przestrzeganie zasady otwartego, opartego na zasadach i uczciwego handlu.

(18)

Warunkiem wstępnym przyznania unijnej pomocy makrofinansowej powinno być respektowanie przez Republikę Kirgiską skutecznych mechanizmów demokratycznych, w tym wielopartyjnego systemu parlamentarnego i praworządności oraz gwarantowanie poszanowania praw człowieka. Ponadto cele szczegółowe unijnej pomocy makrofinansowej powinny służyć zwiększeniu skuteczności, przejrzystości i rozliczalności systemów zarządzania finansami publicznymi w Republice Kirgiskiej. Komisja powinna regularnie monitorować zarówno spełnienie warunku wstępnego, jak i realizację tych celów.

(19)

W celu zapewnienia skutecznej ochrony interesów finansowych Unii, powiązanych z unijną pomocą makrofinansową, Republika Kirgiska powinna podjąć odpowiednie środki w zakresie zapobiegania nadużyciom finansowym, korupcji i wszelkim innym nieprawidłowościom związanym z tą pomocą oraz w zakresie zwalczania tych zjawisk. Należy również zapewnić kontrole przeprowadzane przez Komisję i kontrole przeprowadzane przez Trybunał Obrachunkowy.

(20)	Przekazanie unijnej pomocy makrofinansowej nie narusza uprawnień Parlamentu Europejskiego i Rady.

(21)	Kwoty pomocy makrofinansowej udzielanej w formie dotacji oraz kwoty przeznaczone na pomoc makrofinansową w formie pożyczek powinny odpowiadać środkom budżetowym przewidzianym w wieloletnich ramach finansowych.

(22)	Unijną pomocą makrofinansową powinna zarządzać Komisja. Aby zapewnić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie możliwość śledzenia wykonania niniejszej decyzji, Komisja powinna regularnie informować wspomniane instytucje o rozwoju sytuacji w związku z pomocą i udostępniać im odpowiednie dokumenty.

(23)	W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszej decyzji należy przyznać Komisji uprawnienia wykonawcze. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 (4).

(24)

Unijna pomoc makrofinansowa powinna podlegać warunkom dotyczącym polityki gospodarczej, które mają zostać określone w protokole ustaleń. W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania i ze względu na efektywność Komisja powinna być uprawniona do negocjowania tych warunków z władzami kirgiskimi pod nadzorem komitetu przedstawicieli państw członkowskich zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 182/2011. Na mocy tego rozporządzenia procedura doradcza powinna, co do zasady, mieć zastosowanie we wszystkich przypadkach innych niż te określone we wspomnianym rozporządzeniu. Mając na uwadze potencjalnie duży wpływ pomocy w kwocie większej niż 90 mln EUR, w odniesieniu do takich operacji należy stosować procedurę sprawdzającą. Mając na uwadze kwotę unijnej pomocy makrofinansowej dla Republiki Kirgiskiej, w odniesieniu do przyjęcia protokołu ustaleń oraz do obniżenia, zawieszania lub anulowania pomocy zastosowanie powinna mieć procedura doradcza.

(25)

Według MFW Republika Kirgiska należy do kategorii gospodarek wschodzących i rozwijających się; według Banku Światowego Republika Kirgiska należy do grupy gospodarek o niskich dochodach i krajów należących do Międzynarodowego Stowarzyszenia Rozwoju (IDA); według OHRLLS ONZ (5) Republika Kirgiska należy do kategorii „rozwijających się krajów śródlądowych”; według Komitetu Pomocy Rozwojowej OECD Republika Kirgiska znajduje się na liście innych krajów o niskich dochodach. Dlatego też Republika Kirgiska powinna zostać uznana za kraj rozwijający się, w rozumieniu art. 208 Traktatu, co uzasadnia wybór art. 209 Traktatu jako podstawy prawnej niniejszej decyzji,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

1. Unia udostępnia Republice Kirgiskiej pomoc makrofinansową („unijna pomoc makrofinansowa”) w maksymalnej kwocie 30 mln EUR, z przeznaczeniem na wsparcie stabilizacji gospodarczej Republiki Kirgiskiej oraz pokrycie potrzeb tego państwa w zakresie bilansu płatniczego określonych w bieżącym programie MFW. Z tej maksymalnej kwoty nie więcej niż 15 mln EUR udostępnia się w formie pożyczek i nie więcej niż 15 mln EUR udostępnia się w formie dotacji. Przekazanie unijnej pomocy makrofinansowej następuje pod warunkiem zatwierdzenia przez Parlament Europejski i Radę budżetu Unii na odnośny rok.

2. Aby sfinansować pożyczkę stanowiącą część unijnej pomocy makrofinansowej, Komisja jest upoważniona w imieniu Unii do zaciągnięcia pożyczek dla uzyskania niezbędnych zasobów na rynkach kapitałowych lub od instytucji finansowych i do udostępnienia tych zasobów Republice Kirgiskiej w postaci pożyczek. Maksymalny termin wymagalności pożyczek wynosi 15 lat.

3. Przekazywaniem unijnej pomocy makrofinansowej zarządza Komisja w sposób spójny z umowami lub ustaleniami zawartymi między MFW a Republiką Kirgiską oraz z głównymi zasadami i celami reform gospodarczych określonymi w UPiW oraz w unijnej strategii wobec Azji Środkowej (na lata 2007–2013). Komisja regularnie informuje Parlament Europejski i Radę o rozwoju sytuacji w zakresie unijnej pomocy makrofinansowej, w tym o jej wypłacie, a także w stosownym terminie przekazuje tym instytucjom odpowiednie dokumenty.

4. Unijna pomoc makrofinansowa udostępniana jest na okres dwóch lat, począwszy od pierwszego dnia po wejściu w życie protokołu ustaleń, o którym mowa w art. 3 ust. 1.

5. W sytuacji gdy potrzeby finansowe Republiki Kirgiskiej znacznie się zmniejszą w okresie wypłacania unijnej pomocy makrofinansowej w stosunku do pierwotnych założeń, Komisja – działając zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 7 ust. 2 – obniża wysokość takiej pomocy, zawiesza ją lub anuluje.

Artykuł 2

Warunkiem wstępnym przyznania unijnej pomocy makrofinansowej jest respektowanie przez Republikę Kirgiską skutecznych mechanizmów demokratycznych, w tym wielopartyjnego systemu parlamentarnego i praworządności oraz gwarantowanie poszanowania praw człowieka. Komisja monitoruje wypełnienie tego warunku wstępnego przez cały czas udzielania unijnej pomocy makrofinansowej. Niniejszy artykuł stosuje się zgodnie z decyzją Rady 2010/427/UE (6).

Artykuł 3

1. Komisja, zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 7 ust. 2, uzgadnia z władzami kirgiskimi jasno określone warunki dotyczące polityki gospodarczej oraz warunki finansowe – koncentrując się na reformach strukturalnych i zdrowych finansach publicznych – którym to warunkom ma podlegać unijna pomoc makrofinansowa; warunki te mają zostać określone w protokole ustaleń („protokół ustaleń”) zawierającym harmonogram spełnienia tych warunków. Warunki dotyczące polityki gospodarczej oraz warunki finansowe określone w protokole ustaleń muszą być zgodne z umowami lub ustaleniami, o których mowa w art. 1 ust. 3, w tym z programami w zakresie dostosowania makroekonomicznego i reform strukturalnych realizowanymi przez Republikę Kirgiską przy wsparciu MFW.

2. Warunki te służą w szczególności zwiększeniu efektywności, przejrzystości i rozliczalności unijnej pomocy makrofinansowej, w tym systemów zarządzania finansami publicznymi w Republice Kirgiskiej. Podczas opracowywania środków politycznych uwzględnia się również należycie postępy we wzajemnym otwieraniu rynku, rozwój opartego na zasadach i uczciwego handlu oraz inne priorytety w kontekście unijnej polityki zewnętrznej. Komisja regularnie monitoruje postępy w osiąganiu tych celów.

3. Szczegółowe warunki finansowe unijnej pomocy makrofinansowej określają umowa o dotację i umowa o pożyczkę, które mają zostać uzgodnione między Komisją a władzami kirgiskimi.

4. W okresie udzielania unijnej pomocy makrofinansowej Komisja monitoruje prawidłowość regulacji finansowych, procedur administracyjnych oraz wewnętrznych i zewnętrznych mechanizmów kontroli Republiki Kirgiskiej, które są istotne z punktu widzenia tej pomocy, jak również przestrzeganie przez Republikę Kirgiską uzgodnionego harmonogramu działań.

5. W regularnych odstępach czasu Komisja ocenia, czy warunki określone w art. 4 ust. 3 są nadal spełniane, w tym, czy polityka gospodarcza Republiki Kirgiskiej jest zgodna z celami unijnej pomocy makrofinansowej. Komisja działa w tym zakresie w ścisłej współpracy z MFW i Bankiem Światowym oraz – jeżeli jest to konieczne – z Parlamentem Europejskim i Radą.

Artykuł 4

1. Z zastrzeżeniem warunków określonych w ust. 3, unijna pomoc makrofinansowa jest udostępniana przez Komisję w dwóch transzach, z których każda obejmuje pożyczkę i dotację. Wysokość każdej transzy określa się w protokole ustaleń.

2. Kwoty unijnej pomocy makrofinansowej udzielanej w formie pożyczek są zabezpieczane, jeżeli jest to wymagane, zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 480/2009 (7).

3. O przekazaniu każdej transzy decyduje Komisja, przy czym jest to uzależnione od spełnienia wszystkich następujących warunków:

a)	warunku wstępnego określonego w art. 2;

b)	udokumentowania stałych zadowalających postępów we wdrażaniu programu dotyczącego polityki obejmującego solidne środki dostosowawcze oraz środki w zakresie reformy strukturalnej wspierane przez inne niż ostrożnościowe rozwiązania MFW w zakresie kredytowania; oraz

c)	spełnienia w określonych ramach czasowych warunków dotyczących polityki gospodarczej uzgodnionych w protokole ustaleń.

Wypłata drugiej transzy następuje nie wcześniej niż po upływie trzech miesięcy od przekazania pierwszej transzy.

4. Jeżeli warunki, o których mowa ust. 3, nie zostały spełnione, Komisja tymczasowo zawiesza lub anuluje wypłatę unijnej pomocy makrofinansowej. W takich przypadkach Komisja informuje Parlament Europejski i Radę o przyczynach zawieszenia lub anulowania.

5. Unijna pomoc makrofinansowa wypłacana jest na rzecz Narodowego Banku Republiki Kirgiskiej. Środki unijne mogą zostać przekazane na rzecz skarbu państwa Republiki Kirgiskiej jako beneficjenta końcowego, z zastrzeżeniem postanowień uzgodnionych w protokole ustaleń, w tym potwierdzenia pozostających do zaspokojenia budżetowych potrzeb finansowych.

Artykuł 5

1. Operacje zaciągania i udzielania pożyczek związane z pożyczkami stanowiącymi część unijnej pomocy makrofinansowej przeprowadzane są w euro z tą samą datą waluty i nie wiążą się dla Unii ze zmianą terminów wymagalności ani nie narażają jej na żadne ryzyko walutowe lub ryzyko związane ze stopami procentowymi ani na żadne inne ryzyko handlowe.

2. Jeżeli pozwalają na to okoliczności oraz na wniosek Republiki Kirgiskiej Komisja może podjąć kroki niezbędne do zapewnienia, aby w warunkach dotyczących pożyczki uwzględniona została klauzula wcześniejszej spłaty i aby odpowiadała jej odpowiednia klauzula w warunkach dotyczących operacji pożyczki.

3. Jeśli okoliczności pozwalają na poprawę oprocentowania udzielonej pożyczki i jeśli Republika Kirgiska złoży stosowny wniosek, Komisja może zdecydować o refinansowaniu całości lub części zaciągniętej pierwotnie pożyczki lub może zmienić odpowiednie warunki finansowe. Operacje refinansowania lub zmiany warunków pożyczki przeprowadzane są zgodnie z warunkami określonymi w ust. 1 i 4 oraz nie skutkują przedłużeniem terminu wymagalności danej pożyczki ani zwiększeniem kwoty kapitału pozostającej do spłaty na dzień refinansowania lub zmiany warunków pożyczki.

4. Republika Kirgiska pokrywa wszystkie koszty poniesione przez Unię w związku z operacjami zaciągania i udzielania pożyczek na mocy niniejszej decyzji.

5. Komisja informuje Parlament Europejski i Radę o rozwoju sytuacji w zakresie operacji, o których mowa w ust. 2 i 3.

Artykuł 6

1. Unijna pomoc makrofinansowa jest udzielana zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 (8) oraz z rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) nr 1268/2012 (9).

2. Unijna pomoc makrofinansowa jest udzielana w ramach zarządzania bezpośredniego.

3. Protokół ustaleń, umowa o pożyczkę oraz umowa o dotację, które mają zostać uzgodnione z władzami kirgiskimi, zawierają przepisy:

zapewniające, aby Republika Kirgiska regularnie sprawdzała, czy środki finansowe pochodzące z budżetu Unii zostały właściwie wykorzystane, podejmowała odpowiednie środki zapobiegające nieprawidłowościom i nadużyciom finansowym oraz, w razie konieczności, podejmowała działania prawne zmierzające do odzyskania wszelkich środków dostarczonych na mocy niniejszej decyzji, które zostały sprzeniewierzone;

zapewniające ochronę interesów finansowych Unii, w szczególności przewidujące podjęcie konkretnych środków związanych z zapobieganiem nadużyciom finansowym, korupcji i wszelkim innym nieprawidłowościom mającym wpływ na unijną pomoc makrofinansową, oraz ze zwalczaniem takich zjawisk, zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 (10), rozporządzeniem Rady (Euratom, WE) nr 2185/96 (11) oraz rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 883/2013 (12);

c)	wyraźnie upoważniające Komisję, w tym Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych, lub przedstawicieli tych instytucji, do przeprowadzania kontroli, w tym kontroli na miejscu i inspekcji;

d)	wyraźnie upoważniające Komisję i Trybunał Obrachunkowy do przeprowadzania – w okresie, na jaki została udostępniona unijna pomoc makroekonomiczna, i po jego upływie – kontroli, w tym kontroli dokumentów i kontroli na miejscu, takich jak ocena operacyjna;

zapewniające, aby Unia była uprawniona do otrzymania pełnego zwrotu dotacji lub wcześniejszej spłaty pożyczki, jeżeli stwierdzono, że w związku z zarządzaniem unijną pomocą makrofinansową Republika Kirgiska uczestniczyła w jakiejkolwiek czynności stanowiącej nadużycie finansowe lub korupcję lub w jakiejkolwiek innej nielegalnej działalności naruszającej interesy finansowe Unii.

4. W okresie udzielania unijnej pomocy makrofinansowej Komisja monitoruje w drodze ocen operacyjnych prawidłowość stosowanych przez Republikę Kirgiską uregulowań finansowych, procedur administracyjnych oraz wewnętrznych i zewnętrznych mechanizmów kontroli, które są istotne dla takiej pomocy.

Artykuł 7

1. Komisję wspomaga komitet. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 4 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

Artykuł 8

1. Do dnia 30 czerwca każdego roku Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat wykonania niniejszej decyzji w poprzednim roku, zawierające ocenę takiego wykonania. Sprawozdanie zawiera:

a)	analizę postępów poczynionych w udzielaniu unijnej pomocy makrofinansowej;

b)	ocenę sytuacji gospodarczej Republiki Kirgiskiej i jej perspektyw gospodarczych, a także ocenę postępów poczynionych we wdrażaniu środków politycznych, o których mowa w art. 3 ust. 1;

c)	informacje o związku pomiędzy warunkami dotyczącymi polityki gospodarczej określonymi w protokole ustaleń, bieżącymi wynikami gospodarczymi i budżetowymi Republiki Kirgiskiej a decyzjami Komisji dotyczącymi przekazania poszczególnych transz unijnej pomocy makrofinansowej.

2. Nie później niż dwa lata po upływie okresu, na jaki udostępniona została pomoc, o którym mowa w art. 1 ust. 4, Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z oceny ex post, zawierające ocenę rezultatów i efektywności ukończonych działań w ramach unijnej pomocy makrofinansowej oraz zakresu, w jakim przyczyniły się one do osiągnięcia celów tej pomocy.

Artykuł 9

Niniejsza decyzja wchodzi w życie trzeciego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Strasburgu dnia 22 października 2013 r.

W imieniu Parlamentu Europejskiego

M. SCHULZ

Przewodniczący

W imieniu Rady

V. LEŠKEVIČIUS

Przewodniczący

(1) Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 11 grudnia 2012 r. i stanowisko Rady w pierwszym czytaniu z dnia 23 września 2013 r. (dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym). Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 22 października 2013 r. (dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym).

(2) Dz.U. L 196 z 28.7.1999, s. 48.

(3) Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 778/2013/UE z dnia 12 sierpnia 2013 r. w sprawie udzielenia dalszej pomocy makrofinansowej Gruzji (Dz.U. L 218 z 14.8.2013, s. 15).

(4) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13).

(5) Biuro Wysokiego Przedstawiciela ONZ ds. Krajów Słabo Rozwiniętych, Krajów Rozwijających się Pozbawionych Dostępu do Morza i Krajów Rozwijających się Położonych na Małych Wyspach.

(6) Decyzja Rady 2010/427/UE z dnia 26 lipca 2010 r. określająca organizację i zasady funkcjonowania Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (Dz.U. L 201 z 3.8.2010, s. 30).

(7) Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 480/2009 z dnia 25 maja 2009 r. ustanawiające Fundusz Gwarancyjny dla działań zewnętrznych (Dz.U. L 145 z 10.6.2009, s. 10).

(8) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 (Dz.U. L 298 z 26.10.2012, s. 1).

(9) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 1268/2012 z dnia 29 października 2012 r. w sprawie zasad stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii (Dz.U. L 362 z 31.12.2012, s. 1).

(10) Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich (Dz.U. L 312 z 23.12.1995, s. 1).

(11) Rozporządzenie Rady (Euratom, WE) nr 2185/96 z dnia 11 listopada 1996 r. w sprawie kontroli na miejscu oraz inspekcji przeprowadzanych przez Komisję w celu ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich przed nadużyciami finansowymi i innymi nieprawidłowościami (Dz.U. L 292 z 15.11.1996, s. 2).

(12) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 883/2013 z dnia 11 września 2013 r. dotyczące dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady i rozporządzenie Rady (Euratom) nr 1074/1999 (Dz.U. L 248 z 18.9.2013, s. 1).

25.10.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 283/7

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE RADY (UE) NR 1026/2013

z dnia 22 października 2013 r.

kończące częściowy przegląd okresowy dotyczący środków antydumpingowych mających zastosowanie do przywozu niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, rozszerzonych na przywóz niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali wysyłanych z Malezji, zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące z Malezji

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1225/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (1) („rozporządzenie podstawowe”), w szczególności jego art. 11 ust. 3 i art. 13 ust. 4,

uwzględniając wniosek przedstawiony przez Komisję Europejską po konsultacji z Komitetem Doradczym,

a także mając na uwadze, co następuje:

1. PROCEDURA

1.1. Obowiązujące środki

(1)

Rozporządzeniem (WE) nr 91/2009 (2), zmienionym rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 924/2012 (3), Rada nałożyła ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali, obecnie objętych kodami CN ex 7318 12 90 , ex 7318 14 91 , ex 7318 14 99 , ex 7318 15 59 , ex 7318 15 69 , ex 7318 15 81 , ex 7318 15 89 , ex 7318 15 90 , ex 7318 21 00 i ex 7318 22 00 , pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („obowiązujące środki”).

(2)	Rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 723/2011 (4) Rada rozszerzyła obowiązujące środki na przywóz niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali wysyłanych z Malezji, zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące z Malezji („obowiązujące rozszerzone środki”).

1.2. Wniosek o dokonanie częściowego przeglądu okresowego

(3)	Wniosek o dokonanie częściowego przeglądu okresowego zgodnie z art. 11 ust. 3 i art. 13 ust. 4 rozporządzenia podstawowego został złożony przez przedsiębiorstwo Malaysian Precision Manufacturing SDN BHD („wnioskodawca”) – producenta eksportującego z Malezji.

(4)	Zakres wniosku był ograniczony do przyznania wyłączenia z zakresu stosowania obowiązujących rozszerzonych środków w odniesieniu do wnioskodawcy.

(5)

We wniosku wnioskodawca stwierdził, że jest rzeczywistym producentem niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali i że jest zdolny do produkcji całkowitej ilości niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali wysłanej przez niego do Unii od początku okresu objętego dochodzeniem w sprawie obejścia środków, które doprowadziło do wprowadzenia obowiązujących rozszerzonych środków.

(6)

Wnioskodawca przedstawił dowody prima facie potwierdzające, że był producentem niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali w Malezji długo przed wprowadzeniem obowiązujących środków. Ponadto wnioskodawca stwierdził, że chociaż jest powiązany z niektórymi producentami niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali z siedzibą w Chińskiej Republice Ludowej, to jego stosunki z powiązanymi z nim przedsiębiorstwami w Chińskiej Republice Ludowej zostały nawiązane przed wprowadzeniem obowiązujących środków i nie były wykorzystywane do obchodzenia obowiązujących rozszerzonych środków.

1.3. Wszczęcie częściowego przeglądu okresowego

(7)

W dniu 14 maja 2013 r., ustaliwszy, po konsultacji z Komitetem Doradczym, że wniosek zawierał wystarczające dowody prima facie uzasadniające wszczęcie częściowego przeglądu okresowego, Komisja wszczęła częściowy przegląd okresowy zgodnie z art. 11 ust. 3 i art. 13 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, w drodze zawiadomienia opublikowanego w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (5) („zawiadomienie o wszczęciu”). Ten częściowy przegląd okresowy ograniczony był do zbadania możliwości przyznania wyłączenia z zakresu stosowania obowiązujących rozszerzonych środków w odniesieniu do wnioskodawcy.

1.4. Zainteresowane strony

(8)

Komisja oficjalnie poinformowała o wszczęciu częściowego przeglądu okresowego wnioskodawcę, przedstawicieli Malezji i Chińskiej Republiki Ludowej oraz stowarzyszenie producentów unijnych. Zainteresowanym stronom umożliwiono przedstawienie opinii na piśmie oraz złożenie wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu. Zgłosił się jedynie wnioskodawca. Nie wnioskowano o przesłuchanie.

(9)	W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne dla dochodzenia Komisja przesłała do wnioskodawcy kwestionariusz, jednak nie udzielił on odpowiedzi w ustalonym w tym celu terminie.

2. WYCOFANIE WNIOSKU I ZAKOŃCZENIE POSTĘPOWANIA

(10)

W dniu 18 czerwca 2013 r. wnioskodawca wycofał wniosek o dokonanie częściowego przeglądu okresowego obowiązujących rozszerzonych środków. Wnioskodawca stwierdził, że nie jest w stanie dostarczyć Komisji danych wymaganych w kwestionariuszu dotyczących powiązanych z nim przedsiębiorstw. Ponadto wnioskodawca zarzucił, że termin przedłożenia odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu był zbyt krótki. Jednakże nie złożono uzasadnionego wniosku o przedłużenie terminu składania odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu.

(11)

W związku z wycofaniem wniosku rozważano, czy kontynuowanie dochodzenia przeglądowego z urzędu byłoby uzasadnione. Komisja uznała, że brak jest istotnych powodów, które mogłyby przemawiać za tym, że zakończenie nie byłoby w interesie Unii. Z tych względów dochodzenie przeglądowe powinno zostać zakończone.

(12)	Zainteresowane strony zostały poinformowane o zamiarze zakończenia dochodzenia przeglądowego i miały możliwość przedstawienia uwag. Nie otrzymano żadnych uwag.

(13)

W związku z tym stwierdzono, że częściowy przegląd okresowy dotyczący środków antydumpingowych mających zastosowanie do przywozu niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, rozszerzonych na przywóz niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali wysyłanych z Malezji, zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące z Malezji, powinien zostać zakończony bez zmiany obowiązujących rozszerzonych środków antydumpingowych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Częściowy przegląd okresowy środków antydumpingowych mających zastosowanie do przywozu niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, rozszerzonych na przywóz niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali wysyłanych z Malezji, zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące z Malezji, wszczęty na podstawie art. 11 ust. 3 i art. 13 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1225/2009, zostaje niniejszym zakończony bez zmiany obowiązujących rozszerzonych środków antydumpingowych.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu dnia 22 października 2013 r.

W imieniu Rady

L. LINKEVIČIUS

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 51.

(2) Dz.U. L 29 z 31.1.2009, s. 1.

(3) Dz.U. L 275 z 10.10.2012, s. 1.

(4) Dz.U. L 194 z 26.7.2011, s. 6.

(5) Dz.U. C 134 z 14.5.2013, s. 34.

25.10.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 283/17

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 1031/2013

z dnia 24 października 2013 r.

w sprawie zatwierdzenia substancji czynnej penflufen, zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 dotyczącym wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin, oraz zmiany załącznika do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 z dnia 21 października 2009 r. dotyczące wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin i uchylające dyrektywy Rady 79/117/EWG i 91/414/EWG (1), w szczególności jego art. 13 ust. 2 oraz art. 78 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Zgodnie z art. 80 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 dyrektywę Rady 91/414/EWG (2) należy stosować, w odniesieniu do procedury i warunków zatwierdzania, do substancji czynnych, dla których przyjęto decyzję zgodnie z art. 6 ust. 3 tej dyrektywy przed dniem 14 czerwca 2011 r. W przypadku penflufenu warunki art. 80 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 zostały spełnione decyzją Komisji 2010/672/UE (3).

(2)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG w dniu 9 grudnia 2009 r. Zjednoczone Królestwo otrzymało od przedsiębiorstwa Bayer CropScience AG wniosek o włączenie substancji czynnej penflufen do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG. W decyzji 2010/672/UE potwierdzono, że wniosek jest „kompletny” w tym sensie, że zasadniczo spełnia wymogi dotyczące danych i informacji przewidziane w załącznikach II oraz III do dyrektywy 91/414/EWG.

(3)

Zgodnie z przepisami art. 6 ust. 2 i 4 dyrektywy 91/414/EWG dla wspomnianej substancji czynnej i dla zastosowań zaproponowanych przez wnioskodawcę został oceniony wpływ na zdrowie ludzi i zdrowie zwierząt oraz na środowisko. W dniu 4 sierpnia 2011 r. państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy przedłożyło projekt sprawozdania z oceny.

(4)

Projekt sprawozdania z oceny został zweryfikowany przez państwa członkowskie i Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (zwany dalej „Urzędem”). W dniu 30 lipca 2012 r. Urząd przedstawił Komisji swoje wnioski z weryfikacji oceny ryzyka stwarzanego przez pestycydy, dotyczącej substancji czynnej penflufen (4). Projekt sprawozdania z oceny i wnioski Urzędu zostały zweryfikowane przez państwa członkowskie oraz Komisję w ramach Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt, a projekt sprawozdania z oceny sfinalizowano w dniu 15 marca 2013 r. w formie opracowanego przez Komisję sprawozdania z przeglądu dotyczącego penflufenu.

(5)

Jak wykazały różne badania, można oczekiwać, że środki ochrony roślin zawierające penflufen zasadniczo spełniają wymogi określone w art. 5 ust. 1 lit. a) i b) oraz art. 5 ust. 3 dyrektywy 91/414/EWG, w szczególności w odniesieniu do zastosowań, które zostały zbadane przez Komisję i wyszczególnione w jej sprawozdaniu z przeglądu. Należy zatem zatwierdzić penflufen.

(6)	Zgodnie z art. 13 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 w związku z jego art. 6 oraz w świetle aktualnej wiedzy naukowej i technicznej należy jednak uwzględnić pewne warunki i ograniczenia. Należy w szczególności zażądać dodatkowych informacji potwierdzających.

(7)	Na zatwierdzenie należy przewidzieć rozsądnie długi termin w celu umożliwienia państwom członkowskim i zainteresowanym stronom przygotowania się do spełnienia nowych wymogów wynikających z zatwierdzenia.

(8)

Bez uszczerbku dla przewidzianych w rozporządzeniu (WE) nr 1107/2009 obowiązków wynikających z zatwierdzenia oraz biorąc pod uwagę szczególną sytuację powstałą w wyniku przejścia od dyrektywy 91/414/EWG do rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, należy postanowić, co następuje. Państwom członkowskim należy zapewnić sześć miesięcy, licząc od daty zatwierdzenia, na dokonanie przeglądu zezwoleń dotyczących środków ochrony roślin zawierających penflufen. W stosownych przypadkach państwa członkowskie powinny zmienić, zastąpić lub cofnąć te zezwolenia. W drodze odstępstwa od powyższego terminu należy przyznać więcej czasu na przedłożenie i ocenę aktualizacji pełnej dokumentacji wyszczególnionej w załączniku III, zgodnie z dyrektywą 91/414/EWG, dla każdego środka ochrony roślin i każdego zamierzonego zastosowania, zgodnie z jednolitymi zasadami.

(9)

Doświadczenie zdobyte przy okazji włączania do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG substancji czynnych ocenionych w ramach rozporządzenia Komisji (EWG) nr 3600/92 z dnia 11 grudnia 1992 r. ustanawiającego szczegółowe zasady realizacji pierwszego etapu programu prac określonego w art. 8 ust. 2 dyrektywy Rady 91/414/EWG dotyczącej wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (5) pokazuje, że mogą pojawić się trudności z interpretacją obowiązków spoczywających na posiadaczach dotychczasowych zezwoleń, dotyczących dostępu do danych. W celu uniknięcia dalszych trudności wydaje się zatem konieczne wyjaśnienie obowiązków państw członkowskich, a w szczególności obowiązku sprawdzenia, czy posiadacz zezwolenia ma dostęp do dokumentacji zgodnie z wymogami określonymi w załączniku II do wymienionej dyrektywy. Wyjaśnienie to nie nakłada jednak na państwa członkowskie ani na posiadaczy zezwoleń żadnych nowych obowiązków w porównaniu z tymi, które nakłada się w przyjętych dotąd dyrektywach zmieniających załącznik I do wspomnianej dyrektywy lub w rozporządzeniach zatwierdzających substancje czynne.

(10)

Zgodnie z art. 13 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 należy odpowiednio zmienić załącznik do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011 z dnia 25 maja 2011 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 w odniesieniu do wykazu zatwierdzonych substancji czynnych (6).

(11)	Stały Komitet ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt nie wydał opinii. Uznano, że niezbędny jest akt wykonawczy, i przewodniczący przedłożył komitetowi odwoławczemu projekt aktu wykonawczego do dalszego rozpatrzenia. Komitet odwoławczy nie wydał opinii,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Zatwierdzenie substancji czynnej

Zatwierdza się substancję czynną penflufen określoną w załączniku I, z zastrzeżeniem warunków wyszczególnionych w tym załączniku.

Artykuł 2

Ponowna ocena środków ochrony roślin

1. Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1107/2009 państwa członkowskie w razie potrzeby zmieniają lub cofają obowiązujące zezwolenia na środki ochrony roślin zawierające penflufen jako substancję czynną w terminie do dnia 31 lipca 2014 r.

Przed upływem tego terminu państwa członkowskie w szczególności weryfikują, czy spełnione są warunki wymienione w załączniku I do niniejszego rozporządzenia, z wyjątkiem warunków wskazanych w części B kolumny dotyczącej przepisów szczegółowych w tym załączniku, oraz czy posiadacz zezwolenia posiada dokumentację spełniającą wymogi załącznika II do dyrektywy 91/414/EWG albo ma do niej dostęp, zgodnie z warunkami ustanowionymi w art. 13 ust. 1-4 tej dyrektywy oraz w art. 62 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1, państwa członkowskie dokonują ponownej oceny każdego dopuszczonego środka ochrony roślin zawierającego penflufen jako jedyną substancję czynną lub jako jedną z kilku substancji czynnych wyszczególnionych w załączniku do rozporządzenia (UE) nr 540/2011 najpóźniej do dnia 31 stycznia 2014 r. zgodnie z jednolitymi zasadami określonymi w art. 29 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, na podstawie dokumentacji zgodnej z wymogami określonymi w załączniku III do dyrektywy 91/414/EWG i z uwzględnieniem części B kolumny dotyczącej przepisów szczegółowych w załączniku I do niniejszego rozporządzenia. Na podstawie powyższej oceny państwa członkowskie określają, czy środek ochrony roślin spełnia warunki ustanowione w art. 29 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009.

Po dokonaniu tych ustaleń państwa członkowskie:

a)	w przypadku środka zawierającego penflufen jako jedyną substancję czynną w razie potrzeby zmieniają lub cofają zezwolenie najpóźniej do dnia 31 lipca 2015 r.;

w przypadku środka zawierającego penflufen jako jedną z kilku substancji czynnych, w razie potrzeby zmieniają lub cofają zezwolenie do dnia 31 lipca 2015 r. lub w terminie określonym dla takiej zmiany lub cofnięcia we właściwym akcie lub aktach włączających odpowiednią substancję lub substancje do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG albo zatwierdzających odpowiednią substancję lub substancje, w zależności od tego, która z tych dat jest późniejsza.

Artykuł 3

Zmiany w rozporządzeniu wykonawczym (UE) nr 540/2011

W załączniku do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 540/2011 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem II do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 4

Wejście w życie i data rozpoczęcia stosowania

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 lutego 2014 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 24 października 2013 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 309 z 24.11.2009, s. 1.

(2) Dz.U. L 230 z 19.8.1991, s. 1.

(3) Dz.U. L 290 z 6.11.2010, s. 51.

(4) Dziennik EFSA 2012; 10(8):2860. Dostępne na stronie internetowej: www.efsa.europa.eu

(5) Dz.U. L 366 z 15.12.1992, s. 10.

(6) Dz.U. L 153 z 11.6.2011, s. 1.

ZAŁĄCZNIK I

Nazwa zwyczajowa, numery identyfikacyjne

Nazwa IUPAC

Czystość (1)

Data zatwierdzenia

Data wygaśnięcia zatwierdzenia

Przepisy szczegółowe

Penflufen

Nr CAS 494793-67-8

Nr CIPAC 826

2’-[(RS)-1,3-dimetylobutylo]-5-fluoro-1,3-dimetylopirazolo-4-karboksanilid

≥ 950 g/kg

Stosunek enancjomerów 1:1 (R:S)

1 lutego 2014 r.

31 stycznia 2024 r.

CZĘŚĆ A

Zezwala się wyłącznie na stosowanie do zaprawiania bulw sadzeniaków przed sadzeniem lub podczas sadzenia, ograniczone do jednego zastosowania co trzeci rok na tym samym polu.

CZĘŚĆ B

W celu wprowadzenia w życie jednolitych zasad, o których mowa w art. 29 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, uwzględnia się wnioski ze sprawozdania z przeglądu dotyczącego penflufenu, w szczególności jego dodatki I i II, w wersji sfinalizowanej przez Stały Komitet ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt w dniu 15 marca 2013 r.

W swojej ogólnej ocenie państwa członkowskie zwracają szczególną uwagę na:

a)	ochronę operatorów;

b)	ochronę wód podziemnych podczas stosowania substancji w regionach o niestabilnych warunkach glebowych lub klimatycznych.

W warunkach stosowania uwzględnia się, w stosownych przypadkach, środki zmniejszające ryzyko.

Wnioskodawca przedkłada informacje potwierdzające dotyczące:

1)	długoterminowego ryzyka dla ptaków;

2)	znaczenia metabolitu M01 (penflufeno-3-hydroksybutylu) dla wód podziemnych, jeżeli penflufen zostanie zaklasyfikowany jako „substancja rakotwórcza kategorii 2” na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 (2).

Wnioskodawca przedkłada Komisji, państwom członkowskim i Urzędowi informacje określone w pkt 1 do dnia 30 września 2015 r., a informacje określone w pkt 2 w ciągu sześciu miesięcy od notyfikacji decyzji dotyczącej klasyfikacji tej substancji.

Czystość w niniejszej pozycji podano w oparciu o zakładową produkcję pilotażową. Państwo członkowskie rozpatrujące wniosek informuje Komisję zgodnie z art. 38 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 o specyfikacji materiału technicznego produkowanego do celów handlowych.

(1) Dodatkowe dane szczegółowe dotyczące identyfikacji i specyfikacji substancji czynnej znajdują się w sprawozdaniu z przeglądu.

(2) Dz.U. L 353 z 31.12.2008, s. 1.

ZAŁĄCZNIK II

W części B załącznika do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 540/2011 dodaje się pozycję w brzmieniu:

Numer

Nazwa zwyczajowa, numery identyfikacyjne

Nazwa IUPAC

Czystość (*1)

Data zatwierdzenia

Data wygaśnięcia zatwierdzenia

Przepisy szczegółowe

„55

Penflufen

Nr CAS 494793-67-8

Nr CIPAC 826

2’-[(RS)-1,3-dimetylobutylo]-5-fluoro-1,3-dimetylopirazolo-4-karboksanilid

≥ 950 g/kg

Stosunek enancjomerów1:1 (R:S)

1 lutego 2014 r.

31 stycznia 2024 r.

CZĘŚĆ A

Zezwala się wyłącznie na stosowanie do zaprawiania bulw sadzeniaków przed sadzeniem lub podczas sadzenia, ograniczone do jednego zastosowania co trzeci rok na tym samym polu.

CZĘŚĆ B

W swojej ogólnej ocenie państwa członkowskie zwracają szczególną uwagę na:

a)	ochronę operatorów;

b)	ochronę wód podziemnych podczas stosowania substancji w regionach o niestabilnych warunkach glebowych lub klimatycznych.

W warunkach stosowania uwzględnia się, w stosownych przypadkach, środki zmniejszające ryzyko.

Wnioskodawca przedkłada informacje potwierdzające dotyczące:

1)	długoterminowego ryzyka dla ptaków;

2)	znaczenia metabolitu M01 (penflufeno-3-hydroksybutylu) dla wód podziemnych, jeżeli penflufen zostanie zaklasyfikowany jako »substancja rakotwórcza kategorii 2« na mocy rozporządzenia (WE) nr 1272/2008.

(*1) Dodatkowe dane szczegółowe dotyczące identyfikacji i specyfikacji substancji czynnej znajdują się w sprawozdaniu z przeglądu.

25.10.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 283/22

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 1032/2013

z dnia 24 października 2013 r.

w sprawie zatwierdzenia kwasu bromooctowego jako istniejącej substancji czynnej do stosowania w produktach biobójczych typu 4

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 528/2012 z dnia 22 maja 2012 r. w sprawie udostępniania na rynku i stosowania produktów biobójczych (1), w szczególności jego art. 89 ust. 1 akapit trzeci,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1451/2007 (2) ustanawia wykaz substancji czynnych, które mają zostać poddane ocenie w celu ich ewentualnego włączenia do załącznika I, IA lub IB do dyrektywy 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (3). Wykaz ten obejmuje kwas bromooctowy.

(2)

Kwas bromooctowy został oceniony zgodnie z art. 11 ust. 2 dyrektywy 98/8/WE pod kątem stosowania w produktach typu 4: Środki odkażające powierzchnie mające kontakt z żywnością i paszami zgodnie z definicją w załączniku V do tej dyrektywy, co odpowiada grupie produktowej 4, zdefiniowanej w załączniku V do rozporządzenia (UE) nr 528/2012.

(3)	Hiszpania została wyznaczona jako państwo pełniące rolę sprawozdawcy i w dniu 22 stycznia 2011 r. przedłożyła Komisji sprawozdanie właściwego organu, wraz z zaleceniem, zgodnie z art. 14 ust. 4 i 6 rozporządzenia (WE) nr 1451/2007.

(4)	Sprawozdanie właściwego organu zostało poddane przeglądowi przez państwa członkowskie i Komisję. Zgodnie z art. 15 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1451/2007 w dniu 27 września 2013 r. wyniki przeglądu zostały włączone do sprawozdania z oceny przez Stały Komitet ds. Produktów Biobójczych.

(5)	Na podstawie tego sprawozdania z oceny można oczekiwać, że produkty biobójcze zawierające kwas bromooctowy, stosowane jako produkty typu 4, spełniają wymogi ustanowione w art. 5 dyrektywy 98/8/WE.

(6)	Należy zatem zatwierdzić kwas bromooctowy do stosowania w produktach biobójczych typu 4.

(7)	Ponieważ ocena nie objęła nanomateriałów, zatwierdzenie nie powinno obejmować tych materiałów zgodnie z art. 4 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 528/2012.

(8)

Nie poddano ocenie stosowania produktów biobójczych zawierających kwas bromooctowy jako składników materiałów i wyrobów przeznaczonych do bezpośredniego lub pośredniego kontaktu z żywnością w rozumieniu art. 1 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1935/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (4). Takie materiały mogą wymagać ustanowienia szczegółowych limitów migracji do żywności, o których mowa w art. 5 ust. 1 lit. e) rozporządzenia (WE) nr 1935/2004. Zatwierdzenie nie powinno zatem obejmować takiego zastosowania, chyba że Komisja ustanowiła wspomniane limity lub stwierdzono zgodnie z odnośnym rozporządzeniem, że limity takie nie są konieczne.

(9)	Należy przewidzieć odpowiednią ilość czasu, zanim substancja czynna zostanie zatwierdzona, aby umożliwić państwom członkowskim, zainteresowanym stronom oraz w stosownych przypadkach Komisji przygotowanie się do spełnienia nowych wymogów wynikających z zatwierdzenia.

(10)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Produktów Biobójczych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Zatwierdza się kwas bromooctowy jako substancję czynną przeznaczoną do stosowania w produktach biobójczych typu 4, z zastrzeżeniem spełnienia wymogów i warunków określonych w załączniku.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 24 października 2013 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 167 z 27.6.2012, s. 1.

(2) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1451/2007 z dnia 4 grudnia 2007 r. w sprawie drugiej fazy 10-letniego programu pracy określonego w art. 16 ust. 2 dyrektywy 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącej wprowadzania do obrotu produktów biobójczych (Dz.U. L 325 z 11.12.2007, s. 3).

(3) Dyrektywa 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 lutego 1998 r. dotycząca wprowadzania do obrotu produktów biobójczych (Dz.U. L 123 z 24.4.1998, s. 1).

(4) Rozporządzenie (WE) nr 1935/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 października 2004 r. w sprawie materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością oraz uchylające dyrektywy 80/590/EWG i 89/109/EWG (Dz.U. L 338 z 13.11.2004, s. 4).

ZAŁĄCZNIK

Nazwa zwyczajowa

Nazwa IUPAC

Numery identyfikacyjne

Minimalny stopień czystości substancji czynnej (1)

Data zatwierdzenia

Data wygaśnięcia zatwierdzenia

Typ produktu

Warunki szczegółowe (2)

Kwas bromooctowy

Nazwa IUPAC:

kwas 2-bromoetanowy

Nr WE: 201-175-8

Nr CAS: 79-08-3

946 g/kg

1 lipca 2015 r.

30 czerwca 2025 r.

W ocenie produktu szczególną uwagę zwraca się na narażenie, ryzyko i skuteczność związane z którymkolwiek z zastosowań objętych wnioskiem o udzielenie pozwolenia, lecz nieuwzględnionych w ocenie ryzyka substancji czynnej na poziomie unijnym.

Udzielanie pozwoleń podlega następującym warunkom:

w przypadku użytkowników przemysłowych lub profesjonalnych należy ustanowić bezpieczne procedury postępowania i podjąć odpowiednie środki organizacyjne. W przypadku gdy narażenie nie może zostać ograniczone do dopuszczalnego poziomu za pomocą innych środków, produkty stosuje się przy użyciu odpowiednich środków ochrony indywidualnej;

w odniesieniu do produktów, które mogą powodować pozostałości w żywności lub paszy, należy zweryfikować, czy zachodzi potrzeba ustalenia nowych lub zmiany obowiązujących najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 470/2009 (3) lub rozporządzeniem (WE) nr 396/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady (4), oraz przyjąć wszelkie środki ograniczające ryzyko, aby zapewnić nieprzekraczanie najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości, które mają zastosowanie;

produktów zawierających kwas bromooctowy nie należy stosować jako składników materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością w rozumieniu art. 1 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1935/2004, chyba że Komisja ustanowiła szczegółowe limity migracji kwasu bromooctowego do żywności lub stwierdzono zgodnie z odnośnym rozporządzeniem, że limity takie nie są konieczne.

W przypadku gdy poddawany obróbce wyrób został poddany działaniu kwasu bromooctowego lub celowo go zawiera, a w stosownych przypadkach ze względu na możliwość kontaktu ze skórą oraz uwolnienia kwasu bromooctowego w normalnych warunkach stosowania, osoba odpowiedzialna za wprowadzenie poddanego obróbce wyrobu do obrotu zapewnia, aby na etykiecie znajdowały się informacje na temat ryzyka związanego z działaniem uczulającym na skórę, a także informacje, o których mowa w art. 58 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 528/2012.

(1) Czystość wskazana w tej kolumnie oznaczała minimalny stopień czystości substancji czynnej stosowany do dokonywania oceny zgodnie z art. 8 rozporządzenia (UE) nr 528/2012. Substancja czynna w produkcie wprowadzanym do obrotu może posiadać taki sam lub inny stopień czystości, jeśli udowodniono, że jest on równoważny technicznie z ocenioną substancją czynną.

(2) Do celów wdrożenia wspólnych zasad załącznika VI do rozporządzenia (UE) nr 528/2012 treść sprawozdań z oceny i wnioski z nich są dostępne na stronie internetowej Komisji: http://ec.europa.eu/comm/environment/biocides/index.htm

(3) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 470/2009 z dnia 6 maja 2009 r. ustanawiające wspólnotowe procedury określania maksymalnych limitów pozostałości substancji farmakologicznie czynnych w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 2377/90 oraz zmieniające dyrektywę 2001/82/WE Parlamentu Europejskiego i Rady i rozporządzenie (WE) nr 726/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 152 z 16.6.2009, s. 11).

(4) Rozporządzenie (WE) nr 396/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 lutego 2005 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w żywności i paszy pochodzenia roślinnego i zwierzęcego oraz na ich powierzchni, zmieniające dyrektywę Rady 91/414/EWG (Dz.U. L 70 z 16.3.2005, s. 1).

25.10.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 283/25

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 1033/2013

z dnia 24 października 2013 r.

w sprawie zatwierdzenia pentahydratu siarczanu miedzi jako istniejącej substancji czynnej do stosowania w produktach biobójczych typu 2

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1451/2007 (2) ustanawia wykaz substancji czynnych, które mają zostać poddane ocenie w celu ich ewentualnego włączenia do załącznika I, IA lub IB do dyrektywy 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (3). Wykaz ten obejmuje siarczan miedzi.

(2)

Siarczan miedzi został oceniony zgodnie z art. 11 ust. 2 dyrektywy 98/8/WE pod kątem stosowania w produktach typu 2: Środki odkażające do użytku prywatnego i stosowane w sektorze zdrowia publicznego oraz inne produkty biobójcze zgodnie z definicją w załączniku V do tej dyrektywy, co odpowiada grupie produktowej 2, zdefiniowanej w załączniku V do rozporządzenia (UE) nr 528/2012.

(3)

Dane dostarczone do celów oceny pozwoliły na poczynienie ustaleń tylko w odniesieniu do określonych postaci siarczanu miedzi, to jest pentahydratu siarczanu miedzi, nr CAS 7758-99-8. Ocena nie pozwoliła na poczynienie ustaleń w odniesieniu do jakiejkolwiek innej substancji mieszczącej się w definicji siarczanu miedzi, nr CAS 7758-99-7, zawartej we wspomnianym powyżej wykazie substancji czynnych ustanowionym rozporządzeniem (WE) nr 1451/2007. Należy więc objąć zatwierdzeniem wyłącznie pentahydrat siarczanu miedzi.

(4)	Francja została wyznaczona jako państwo pełniące rolę sprawozdawcy i w dniu 5 kwietnia 2011 r. przedłożyła Komisji sprawozdanie właściwego organu wraz z zaleceniem zgodnie z art. 14 ust. 4 i 6 rozporządzenia (WE) nr 1451/2007.

(5)	Sprawozdanie właściwego organu zostało poddane przeglądowi przez państwa członkowskie i Komisję. Zgodnie z art. 15 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1451/2007 w dniu 27 września 2013 r. wyniki przeglądu zostały włączone do sprawozdania z oceny przez Stały Komitet ds. Produktów Biobójczych.

(6)	Na podstawie tego sprawozdania można oczekiwać, że produkty biobójcze zawierające pentahydrat siarczanu miedzi, stosowane jako produkty typu 2, spełniają wymogi ustanowione w art. 5 dyrektywy 98/8/WE.

(7)	Należy zatem zatwierdzić pentahydrat siarczanu miedzi do stosowania w produktach biobójczych typu 2.

(8)	Ponieważ nie poddano ocenie nanomateriałów, zatwierdzenie nie powinno obejmować tych materiałów zgodnie z art. 4 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 528/2012.

(9)	Należy przewidzieć odpowiednią ilość czasu, zanim substancja czynna zostanie zatwierdzona, aby umożliwić państwom członkowskim, zainteresowanym stronom oraz w stosownych przypadkach Komisji przygotowanie się do spełnienia nowych wymogów wynikających z zatwierdzenia.

(10)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Produktów Biobójczych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Zatwierdza się pentahydrat siarczanu miedzi jako substancję czynną przeznaczoną do stosowania w produktach biobójczych typu 2, z zastrzeżeniem spełnienia wymogów i warunków określonych w załączniku.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 24 października 2013 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 167 z 27.6.2012, s. 1.

(3) Dyrektywa 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 lutego 1998 r. dotycząca wprowadzania do obrotu produktów biobójczych (Dz.U. L 123 z 24.4.1998, s. 1).

ZAŁĄCZNIK

Nazwa zwyczajowa

Nazwa IUPAC

Numery identyfikacyjne

Minimalny stopień czystości substancji czynnej (1)

Data zatwierdzenia

Data wygaśnięcia zatwierdzenia

Typ produktu

Warunki szczegółowe (2)

Pentahydrat siarczanu miedzi

Nazwa IUPAC: Pentahydrat siarczanu miedzi

Nr WE: 231-847-6 (3)

Nr CAS: 7758-99-8

999 g/kg

1 lipca 2015 r.

30 czerwca 2025 r.

Udzielanie pozwoleń podlega następującym warunkom:

W przypadku użytkowników przemysłowych lub profesjonalnych należy ustanowić bezpieczne procedury postępowania i podjąć odpowiednie środki organizacyjne. W przypadku gdy narażenie nie może zostać ograniczone do dopuszczalnego poziomu za pomocą innych środków, produkty stosuje się przy użyciu odpowiednich środków ochrony indywidualnej.

(3) Niniejszy nr WE odnosi się wyłącznie do pentahydratu siarczanu miedzi.

25.10.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 283/28

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 1034/2013

z dnia 24 października 2013 r.

zatwierdzające fosforek glinu uwalniający fosfinę jako substancję czynną do stosowania w produktach biobójczych w grupie produktowej 20

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1451/2007 (2) ustanawia wykaz substancji czynnych, które mają zostać poddane ocenie w celu ich ewentualnego włączenia do załącznika I, IA lub IB do dyrektywy 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (3). Wykaz ten obejmuje fosforek glinu.

(2)

Fosforek glinu został oceniony zgodnie z art. 11 ust. 2 dyrektywy 98/8/WE pod kątem stosowania w produktach typu 23: Produkty zwalczające inne kręgowce zgodnie z definicją w załączniku V do tej dyrektywy, co odpowiada grupie produktowej 20, zdefiniowanej w załączniku V do rozporządzenia (UE) nr 528/2012.

(3)	Niemcy zostały wyznaczone jako państwo pełniące rolę sprawozdawcy i w dniu 23 lipca 2010 r. przedłożyły Komisji sprawozdanie właściwego organu wraz z zaleceniem zgodnie z art. 14 ust. 4 i 6 rozporządzenia (WE) nr 1451/2007.

(4)	Sprawozdanie właściwego organu zostało poddane przeglądowi przez państwa członkowskie i Komisję. Zgodnie z art. 15 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1451/2007 w dniu 27 września 2013 r. wyniki przeglądu zostały włączone do sprawozdania z oceny przez Stały Komitet ds. Produktów Biobójczych.

(5)	Na podstawie sprawozdania można oczekiwać, że produkty biobójcze zawierające fosforek glinu, stosowane jako produkty typu 23, spełniają wymogi ustanowione w art. 5 dyrektywy 98/8/WE.

(6)	Należy zatem zatwierdzić fosforek glinu uwalniający fosfinę do stosowania w produktach biobójczych w grupie produktowej 20.

(7)	Ponieważ ocena nie obejmuje nanomateriałów, zatwierdzenie nie powinno obejmować tych materiałów zgodnie z art. 4 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 528/2012.

(8)	Należy przewidzieć rozsądny termin, który powinien upłynąć, zanim substancja czynna zostanie zatwierdzona, aby umożliwić państwom członkowskim, zainteresowanym stronom i Komisji, w stosownych przypadkach, przygotowanie się do spełnienia wymagań z tym związanych.

(9)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Produktów Biobójczych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Zatwierdza się fosforek glinu uwalniający fosfinę jako substancję czynną przeznaczoną do stosowania w produktach biobójczych w grupie produktowej 20, z zastrzeżeniem spełnienia wymogów i warunków określonych w załączniku.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 24 października 2013 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 167 z 27.6.2012, s. 1.

(3) Dyrektywa 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 lutego 1998 r. dotycząca wprowadzania do obrotu produktów biobójczych (Dz.U. L 123 z 24.4.1998, s. 1).

ZAŁĄCZNIK

Nazwa zwyczajowa

Nazwa IUPAC

Numery identyfikacyjne

Minimalny stopień czystości substancji czynnej (1)

Data zatwierdzenia

Data wygaśnięcia zatwierdzenia

Grupa produktowa

Warunki szczegółowe (2)

fosforek glinu uwalniający fosfinę

Nazwa IUPAC: fosforek glinu

Nr WE: 244-088-0

Nr CAS: 20859-73-8

830 g/kg

1 lipca 2015 r.

30 czerwca 2025 r.

W ocenie produktu szczególna uwaga zostanie poświęcona narażeniu, ryzyku i skuteczności związanych z wszelkimi zastosowaniami objętymi wnioskiem o udzielenie pozwolenia, ale nieuwzględnionymi w ocenie ryzyka substancji czynnej na poziomie unijnym.

Pozwolenia podlegają następującym warunkom:

1)	produkty mogą być sprzedawane wyłącznie profesjonalistom z odpowiednim wyszkoleniem, i tylko przez nich używane;

z uwagi na ryzyko stwierdzone dla operatorów należy stosować odpowiednie środki ograniczające ryzyko. Należą do nich: stosowanie odpowiedniego wyposażenia ochrony osobistej, stosowanie aplikatorów oraz stosowanie postaci produktu pozwalającej na zredukowanie narażenia operatora do dopuszczalnego poziomu;

3)	z uwagi na ryzyko stwierdzone dla zwierząt lądowych innych niż zwierzęta docelowe należy stosować odpowiednie środki ograniczające ryzyko. Należy do nich między innymi niestosowanie produktów na obszarach, gdzie występują ssaki kopiące nory inne niż gatunek docelowy.

(2) Do celów wdrożenia wspólnych zasad załącznika VI do rozporządzenia (UE) nr 528/2012 zawartość sprawozdań z oceny i wnioski z nich są dostępne na stronie internetowej Komisji: http://ec.europa.eu/comm/environment/biocides/index.htm

25.10.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 283/31

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 1035/2013

z dnia 24 października 2013 r.

w sprawie zatwierdzenia kwasu benzoesowego jako istniejącej substancji czynnej do stosowania w produktach biobójczych typu 3 i 4

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1451/2007 (2) ustanawia wykaz substancji czynnych, które mają zostać poddane ocenie w celu ich ewentualnego włączenia do załącznika I, IA lub IB do dyrektywy 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (3). Wykaz ten obejmuje kwas benzoesowy.

(2)

Kwas benzoesowy został oceniony zgodnie z art. 11 ust. 2 dyrektywy 98/8/WE pod kątem stosowania w produktach typu 3: Produkty biobójcze przeznaczone do utrzymywania higieny weterynaryjnej oraz produktach typu 4: Środki odkażające powierzchnie mające kontakt z żywnością i paszami zgodnie z definicją w załączniku V do tej dyrektywy, co odpowiada grupom produktowym 3 i 4, zdefiniowanym w załączniku V do rozporządzenia (UE) nr 528/2012.

(3)	Niemcy zostały wyznaczone jako państwo pełniące rolę sprawozdawcy i w dniu 3 lutego 2011 r. przedłożyły Komisji sprawozdania właściwego organu wraz z zaleceniami, zgodnie z art. 14 ust. 4 i 6 rozporządzenia (WE) nr 1451/2007.

(4)	Sprawozdania właściwego organu zostały poddane przeglądowi przez państwa członkowskie i Komisję. Zgodnie z art. 15 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1451/2007 w dniu 27 września 2013 r. wyniki przeglądu zostały włączone do dwóch sprawozdań z oceny przez Stały Komitet ds. Produktów Biobójczych.

(5)	Na podstawie tych sprawozdań z oceny można oczekiwać, że produkty biobójcze zawierające kwas benzoesowy, stosowane jako produkty typu 3 i 4, spełniają wymogi ustanowione w art. 5 dyrektywy 98/8/WE.

(6)	Należy zatem zatwierdzić kwas benzoesowy do stosowania w produktach biobójczych typu 3 i 4.

(7)	Ponieważ nie poddano ocenie nanomateriałów, zatwierdzenie nie powinno obejmować tych materiałów zgodnie z art. 4 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 528/2012.

(8)

W przypadku zastosowania w produktach typu 4 nie poddano ocenie stosowania produktów biobójczych zawierających kwas benzoesowy jako składników materiałów i wyrobów przeznaczonych do bezpośredniego lub pośredniego kontaktu z żywnością w rozumieniu art. 1 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1935/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (4). Takie materiały mogą wymagać ustanowienia szczegółowych limitów migracji do żywności, o których mowa w art. 5 ust. 1 lit. e) rozporządzenia (WE) nr 1935/2004. Zatwierdzenie nie powinno zatem obejmować takiego zastosowania, chyba że Komisja ustanowiła wspomniane limity lub stwierdzono zgodnie z odnośnym rozporządzeniem, że limity takie nie są konieczne.

(9)	Należy przewidzieć odpowiednią ilość czasu, zanim substancja czynna zostanie zatwierdzona, aby umożliwić państwom członkowskim, zainteresowanym stronom oraz w stosownych przypadkach Komisji przygotowanie się do spełnienia nowych wymogów wynikających z zatwierdzenia.

(10)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Produktów Biobójczych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Zatwierdza się kwas benzoesowy jako substancję czynną przeznaczoną do stosowania w produktach biobójczych typu 3 i 4, z zastrzeżeniem spełnienia wymogów i warunków określonych w załączniku.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 24 października 2013 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 167 z 27.6.2012, s. 1.

(3) Dyrektywa 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 lutego 1998 r. dotycząca wprowadzania do obrotu produktów biobójczych (Dz.U. L 123 z 24.4.1998, s. 1).

ZAŁĄCZNIK

Nazwa zwyczajowa

Nazwa IUPAC

Numery identyfikacyjne

Minimalny stopień czystości substancji czynnej (1)

Data zatwierdzenia

Data wygaśnięcia zatwierdzenia

Typ produktu

Warunki szczegółowe (2)

Kwas benzoesowy

Nazwa IUPAC: Kwas benzoesowy

Nr WE: 200-618-2

Nr CAS: 65-85-0

990 g/kg

1 lipca 2015 r.

30 czerwca 2025 r.

Udzielanie pozwoleń podlega następującym warunkom:

w odniesieniu do produktów, które mogą powodować pozostałości w żywności lub paszy, należy zweryfikować, czy zachodzi potrzeba ustalenia nowych lub zmiany obowiązujących najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 470/2009 lub rozporządzeniem (WE) nr 396/2005, oraz przyjąć wszelkie środki ograniczające ryzyko, aby zapewnić nieprzekraczanie najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości, które mają zastosowanie;

produktów zawierających kwas benzoesowy nie należy stosować jako składników materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością w rozumieniu art. 1 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1935/2004, chyba że Komisja ustanowiła szczegółowe limity migracji kwasu benzoesowego do żywności lub stwierdzono zgodnie z odnośnym rozporządzeniem, że limity takie nie są konieczne.

25.10.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 283/35

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 1036/2013

z dnia 24 października 2013 r.

w sprawie zatwierdzenia etofenproksu jako istniejącej substancji czynnej do stosowania w produktach biobójczych typu 18

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1451/2007 (2) ustanawia wykaz substancji czynnych, które mają zostać poddane ocenie w celu ich ewentualnego włączenia do załącznika I, IA lub IB do dyrektywy 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (3). Wykaz ten obejmuje etofenproks.

(2)

Etofenproks został oceniony zgodnie z art. 11 ust. 2 dyrektywy 98/8/WE pod kątem stosowania w produktach typu 18: Insektycydy, akarycydy i produkty stosowane w celu zwalczania innych stawonogów zgodnie z definicją w załączniku V do tej dyrektywy, co odpowiada grupie produktowej 18, zdefiniowanej w załączniku V do rozporządzenia (UE) nr 528/2012.

(3)	Austria została wyznaczona jako państwo pełniące rolę sprawozdawcy i w dniu 9 sierpnia 2011 r. przedłożyła Komisji sprawozdanie właściwego organu wraz z zaleceniem zgodnie z art. 14 ust. 4 i 6 rozporządzenia (WE) nr 1451/2007.

(4)	Sprawozdanie właściwego organu zostało poddane przeglądowi przez państwa członkowskie i Komisję. Zgodnie z art. 15 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1451/2007 w dniu 27 września 2013 r. wyniki przeglądu zostały włączone do sprawozdania z oceny przez Stały Komitet ds. Produktów Biobójczych.

(5)	Na podstawie tego sprawozdania można oczekiwać, że produkty biobójcze zawierające etofenproks, stosowane jako produkty typu 18, spełniają wymogi ustanowione w art. 5 dyrektywy 98/8/WE.

(6)

Ponadto ze sprawozdania tego wynika, że właściwości etofenproksu sprawiają, że wykazuje on zdolność do bioakumulacji (B) i jest toksyczny (T), zgodnie z kryteriami określonymi w załączniku XIII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (4). Okres obowiązywania zatwierdzenia powinien zostać ustalony na 10 lat zgodnie z obecną praktyką w ramach dyrektywy 98/8/WE, skoro nie zostały spełnione wymogi art. 90 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 528/2012. Jednakże do celów wydawania pozwoleń na produkty biobójcze zgodnie z art. 23 rozporządzenia (UE) nr 528/2012 etofenproks należy uznać za substancję kwalifikującą się do zastąpienia zgodnie z art. 10 ust. 1 lit. d) tego rozporządzenia.

(7)	Należy zatem zatwierdzić etofenproks do stosowania w produktach biobójczych typu 18.

(8)	Ponieważ nie poddano ocenie nanomateriałów, zatwierdzenie nie powinno obejmować tych materiałów zgodnie z art. 4 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 528/2012.

(9)	Należy przewidzieć odpowiednią ilość czasu, zanim substancja czynna zostanie zatwierdzona, aby umożliwić państwom członkowskim, zainteresowanym stronom oraz w stosownych przypadkach Komisji przygotowanie się do spełnienia nowych wymogów wynikających z zatwierdzenia.

(10)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Produktów Biobójczych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Zatwierdza się etofenproks jako substancję czynną przeznaczoną do stosowania w produktach biobójczych typu 18, z zastrzeżeniem spełnienia wymogów i warunków określonych w załączniku.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 24 października 2013 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 167 z 27.6.2012, s. 1.

(3) Dyrektywa 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 lutego 1998 r. dotycząca wprowadzania do obrotu produktów biobójczych (Dz.U. L 123 z 24.4.1998, s. 1).

(4) Rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) i utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów, zmieniające dyrektywę 1999/45/WE oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 793/93 i rozporządzenie Komisji (WE) nr 1488/94, jak również dyrektywę Rady 76/769/EWG i dyrektywy Komisji 91/155/EWG, 93/67/EWG, 93/105/WE i 2000/21/WE (Dz.U. L 396 z 30.12.2006, s. 1).

ZAŁĄCZNIK

Nazwa zwyczajowa

Nazwa IUPAC

Numery identyfikacyjne

Minimalny stopień czystości substancji czynnej (1)

Data zatwierdzenia

Data wygaśnięcia zatwierdzenia

Typ produktu

Warunki szczegółowe (2)

Etofenproks

Nazwa IUPAC:

eter 3-fenoksybenzylo-2-(4-etoksyfenylo)-2-metylopropylowy

Nr WE: 407-980-2

Nr CAS: 80844-07-1

970 g/kg

1 lipca 2015 r.

30 czerwca 2025 r.

Etofenproks należy uznać za substancję kwalifikującą się do zastąpienia zgodnie z art. 10 ust. 1 lit. d) rozporządzenia (UE) nr 528/2012.

Udzielanie pozwoleń podlega następującym warunkom:

25.10.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 283/38

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 1037/2013

z dnia 24 października 2013 r.

zatwierdzające IPBC jako istniejącą substancję czynną do stosowania w produktach biobójczych typu 6

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1451/2007 (2) ustanowiono wykaz substancji czynnych, które mają zostać poddane ocenie w celu ich ewentualnego włączenia do załącznika I, IA lub IB do dyrektywy 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (3). Wykaz ten obejmuje IPBC.

(2)	IPBC został oceniony zgodnie z art. 11 ust. 2 dyrektywy 98/8/WE pod kątem stosowania w produktach typu 6: Puszkowane środki konserwujące zgodnie z definicją w załączniku V do tej dyrektywy, co odpowiada grupie produktowej 6, zdefiniowanej w załączniku V do rozporządzenia (UE) nr 528/2012.

(3)	Dania została wyznaczona jako państwo pełniące rolę sprawozdawcy i w dniu 27 czerwca 2011 r. przedłożyła Komisji sprawozdanie właściwego organu, wraz z zaleceniem, zgodnie z art. 14 ust. 4 i 6 rozporządzenia (WE) nr 1451/2007.

(4)	Sprawozdanie właściwego organu zostało poddane przeglądowi przez państwa członkowskie i Komisję. Zgodnie z art. 15 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1451/2007 w dniu 27 września 2013 r. wyniki przeglądu zostały włączone do sprawozdania z oceny przez Stały Komitet ds. Produktów Biobójczych.

(5)	Na podstawie sprawozdania można oczekiwać, że produkty biobójcze zawierające IPBC, stosowane jako produkty typu 6, spełniają wymogi ustanowione w art. 5 dyrektywy 98/8/WE.

(6)	Należy zatem zatwierdzić IPBC do stosowania w produktach biobójczych typu 6.

(7)	Ponieważ ocena nie obejmuje nanomateriałów, zatwierdzenie nie powinno obejmować tych materiałów zgodnie z art. 4 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 528/2012.

(8)	Należy przewidzieć rozsądny termin, który powinien upłynąć, zanim substancja czynna zostanie zatwierdzona, aby umożliwić państwom członkowskim, zainteresowanym stronom i Komisji, w stosownych przypadkach, przygotowanie się do spełnienia wymagań z tym związanych.

(9)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Produktów Biobójczych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Zatwierdza się IPBC jako substancję czynną przeznaczoną do stosowania w produktach biobójczych typu 6, z zastrzeżeniem spełnienia wymogów i warunków określonych w załączniku.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 24 października 2013 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 167 z 27.6.2012, s. 1.

(3) Dyrektywa 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 lutego 1998 r. dotycząca wprowadzania do obrotu produktów biobójczych (Dz.U. L 123 z 24.4.1998, s. 1).

ZAŁĄCZNIK

Nazwa zwyczajowa

Nazwa IUPAC

Numery identyfikacyjne

Minimalny stopień czystości substancji czynnej (1)

Data zatwierdzenia

Data wygaśnięcia zatwierdzenia

Typ produktu

Warunki szczegółowe (2)

IPBC

Nazwa IUPAC:

3-jodo-2-propynylo butylokarbaminian

nr WE: 259-627-5

nr CAS: 55406-53-6

980 g/kg

1 lipca 2015 r.

30 czerwca 2025 r.

Pozwolenia podlegają następującym warunkom:

w przypadku użytkowników przemysłowych lub profesjonalnych należy ustanowić bezpieczne procedury postępowania i podjąć odpowiednie środki organizacyjne. Produkty należy stosować przy użyciu odpowiednich środków ochrony indywidualnej w przypadku, gdy narażenie nie może zostać ograniczone do dopuszczalnego poziomu za pomocą innych środków.

W przypadku gdy wyrób został poddany działaniu IPBC lub celowo go zawiera, a w stosownych przypadkach ze względu na możliwość kontaktu ze skórą oraz uwolnienia IPBC w normalnych warunkach stosowania, osoba odpowiedzialna za wprowadzenie wyrobu poddanego działaniu do obrotu zapewnia, aby na etykiecie znajdowały się informacje na temat ryzyka związanego z działaniem uczulającym na skórę, a także informacje, o których mowa w art. 58 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 528/2012.

(2) Do celów wdrożenia wspólnych zasad załącznika VI do rozporządzenia (UE) nr No 528/2012 zawartość sprawozdań z oceny i wnioski z nich są dostępne na stronie internetowej Komisji: http://ec.europa.eu/comm/environment/biocides/index.htm

25.10.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 283/40

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 1038/2013

z dnia 24 października 2013 r.

w sprawie zatwierdzenia tebukonazolu jako istniejącej substancji czynnej do stosowania w produktach biobójczych typu 7 i 10

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1451/2007 (2) ustanawia wykaz substancji czynnych, które mają zostać poddane ocenie w celu ich ewentualnego włączenia do załącznika I, IA lub IB do dyrektywy 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (3). Wykaz ten obejmuje tebukonazol.

(2)

Tebukonazol został oceniony zgodnie z art. 11 ust. 2 dyrektywy 98/8/WE pod kątem stosowania w produktach typu 7: Środki konserwujące warstwę powłoki oraz typu 10: Środki konserwacji w dziedzinie murarstwa zgodnie z definicją w załączniku V do tej dyrektywy, co odpowiada grupom produktowym 7 i 10, zdefiniowanym w załączniku V do rozporządzenia (UE) nr 528/2012.

(3)	Dania została wyznaczona jako państwo pełniące rolę sprawozdawcy i w dniu 16 kwietnia 2012 r. przedłożyła Komisji sprawozdania właściwego organu, wraz z zaleceniami, zgodnie z art. 14 ust. 4 i 6 rozporządzenia (WE) nr 1451/2007.

(4)	Sprawozdania właściwego organu zostały poddane przeglądowi przez państwa członkowskie i Komisję. Zgodnie z art. 15 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1451/2007 w dniu 27 września 2013 r. wyniki przeglądu zostały włączone do dwóch sprawozdań z oceny przez Stały Komitet ds. Produktów Biobójczych.

(5)	Na podstawie tych sprawozdań można oczekiwać, że produkty biobójcze zawierające tebukonazol, stosowane jako produkty typu 7 i 10, spełniają wymogi ustanowione w art. 5 dyrektywy 98/8/WE.

(6)

Ponadto ze sprawozdań tych wynika również, że pewne właściwości tebukonazolu sprawiają, że jest on bardzo trwały (vP) i toksyczny (T), zgodnie z kryteriami określonymi w załączniku XIII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (4). Zgodnie z obecną praktyką w ramach dyrektywy 98/8/WE okres obowiązywania zatwierdzenia należy ustalić na 10 lat, skoro nie zostały spełnione wymagania określone w art. 90 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 528/2012. Jednakże do celów wydawania pozwoleń na produkty biobójcze zgodnie z art. 23 rozporządzenia (UE) nr 528/2012 tebukonazol należy uznać za substancję kwalifikującą się do zastąpienia zgodnie z art. 10 ust. 1 lit. d) tego rozporządzenia.

(7)	Należy zatem zatwierdzić tebukonazol do stosowania w produktach biobójczych typu 7 i 10.

(8)	Ponieważ nie poddano ocenie nanomateriałów, zatwierdzenie nie powinno obejmować tych materiałów zgodnie z art. 4 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 528/2012.

(9)	Należy przewidzieć odpowiednią ilość czasu, zanim substancja czynna zostanie zatwierdzona, aby umożliwić państwom członkowskim, zainteresowanym stronom oraz w stosownych przypadkach Komisji przygotowanie się do spełnienia nowych wymogów wynikających z zatwierdzenia.

(10)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Produktów Biobójczych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Zatwierdza się tebukonazol jako substancję czynną przeznaczoną do stosowania w produktach biobójczych typu 7 i 10, z zastrzeżeniem spełnienia wymogów i warunków określonych w załączniku.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 24 października 2013 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 167 z 27.6.2012, s. 1.

(3) Dyrektywa 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 lutego 1998 r. dotycząca wprowadzania do obrotu produktów biobójczych (Dz.U. L 123 z 24.4.1998, s. 1).

ZAŁĄCZNIK

Nazwa zwyczajowa

Nazwa IUPAC

Numery identyfikacyjne

Minimalny stopień czystości substancji czynnej (1)

Data zatwierdzenia

Data wygaśnięcia zatwierdzenia

Typ produktu

Warunki szczegółowe (2)

Tebukonazol

Nazwa IUPAC:

1-(4-chlorofenylo)-4,4-dimetylo-3-(1,2,4-triazol-1-ylometylo)pentan-3-ol

Nr WE: 403-640-2

Nr CAS: 107534-96-3

950 g/kg

1 lipca 2015 r.

30 czerwca 2025 r.

Tebukonazol należy uznać za substancję kwalifikującą się do zastąpienia zgodnie z art. 10 ust. 1 lit. d) rozporządzenia (UE) nr 528/2012.

Udzielanie pozwoleń podlega następującym warunkom:

W przypadku użytkowników przemysłowych należy ustanowić bezpieczne procedury postępowania i podjąć odpowiednie środki organizacyjne. W przypadku gdy narażenie nie może zostać ograniczone do dopuszczalnego poziomu za pomocą innych środków, produkty stosuje się przy użyciu odpowiednich środków ochrony indywidualnej.

Tebukonazol należy uznać za substancję kwalifikującą się do zastąpienia zgodnie z art. 10 ust. 1 lit. d) rozporządzenia (UE) nr 528/2012.

Udzielanie pozwoleń podlega następującym warunkom:

w przypadku użytkowników przemysłowych lub profesjonalnych należy ustanowić bezpieczne procedury postępowania i podjąć odpowiednie środki organizacyjne. W przypadku, gdy narażenie nie może zostać ograniczone do dopuszczalnego poziomu za pomocą innych środków, produkty stosuje się przy użyciu odpowiednich środków ochrony indywidualnej;

z uwagi na ryzyko dla gleby tebukonazolu nie należy stosować w szczeliwie przeznaczonym do uszczelniania spoin pionowych poza obrębem fasad budynków mieszkalnych (np. między dwoma domami), chyba że można wykazać we wniosku o pozwolenie na stosowanie produktu, że ryzyko może zostać ograniczone do dopuszczalnego poziomu za pomocą innych środków.

25.10.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 283/43

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 1039/2013

z dnia 24 października 2013 r.

w sprawie zmiany zatwierdzenia kwasu nonanowego jako istniejącej substancji czynnej do stosowania w produktach biobójczych typu 2

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1451/2007 (2) ustanawia wykaz substancji czynnych, które mają zostać poddane ocenie w celu ich ewentualnego włączenia do załącznika I, IA lub IB do dyrektywy 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (3). Wykaz ten obejmuje kwas nonanowy.

(2)	Kwas nonanowy został włączony do załącznika I do dyrektywy 98/8/WE do stosowania w produktach typu 2 dyrektywą Komisji 2012/41/UE (4), tak więc jego stosowanie w tej grupie produktowej uznaje się za zatwierdzone na podstawie art. 86 rozporządzenia (UE) nr 528/2012.

(3)

Ponadto kwas nonanowy został oceniony zgodnie z art. 11 ust. 2 dyrektywy 98/8/WE pod kątem stosowania w produktach typu 10: Środki konserwacji w dziedzinie murarstwa zgodnie z definicją w załączniku V do tej dyrektywy. Ocena objęła użycie tej substancji jako algicydu stosowanego do konserwacji materiałów budowlanych. To konkretne zastosowanie jest obecnie ujęte w grupie produktowej 2 zgodnie z definicją w załączniku V do rozporządzenia (UE) nr 528/2012.

(4)	Austria została wyznaczona jako państwo pełniące rolę sprawozdawcy i w dniu 3 kwietnia 2012 r. przedłożyła Komisji sprawozdanie właściwego organu, wraz z zaleceniem, zgodnie z art. 14 ust. 4 i 6 rozporządzenia (WE) nr 1451/2007.

(5)	Sprawozdanie właściwego organu zostało poddane przeglądowi przez państwa członkowskie i Komisję. Zgodnie z art. 15 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1451/2007 w dniu 27 września 2013 r. wyniki przeglądu zostały włączone do sprawozdania z oceny przez Stały Komitet ds. Produktów Biobójczych.

(6)	Na podstawie tego sprawozdania z oceny można oczekiwać, że produkty biobójcze zawierające kwas nonanowy, stosowane jako algicydy do konserwacji materiałów budowlanych, spełniają wymogi ustanowione w art. 5 dyrektywy 98/8/WE.

(7)

Obowiązujące zatwierdzenie kwasu nonanowego do stosowania w produktach typu 2 nie obejmuje warunków wynikających z oceny produktów stosowanych jako algicydy do konserwacji materiałów budowlanych Należy zatem uzupełnić obowiązujące zatwierdzenie o te warunki. W celu zapewnienia wszystkim stronom zainteresowanym odpowiedniej ilości czasu na dostosowanie się do wymagań wynikających z ustalonych niedawno nowych definicji typów produktów biobójczych, należy również zmienić datę zatwierdzenia określoną w dyrektywie 2012/41/UE.

(8)	Ponieważ nie poddano ocenie nanomateriałów, zatwierdzenie nie powinno obejmować tych materiałów zgodnie z art. 4 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 528/2012.

(9)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Produktów Biobójczych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Zatwierdza się kwas nonanowy jako substancję czynną przeznaczoną do stosowania w produktach biobójczych typu 2, z zastrzeżeniem spełnienia wymogów i nowych warunków określonych w załączniku w terminie również określonym w tym załączniku.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 24 października 2013 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 167 z 27.6.2012, s. 1.

(3) Dyrektywa 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 lutego 1998 r. dotycząca wprowadzania do obrotu produktów biobójczych (Dz.U. L 123 z 24.4.1998, s. 1).

(4) Dyrektywa Komisji 2012/41/UE z dnia 26 listopada 2012 r. zmieniająca dyrektywę 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w celu rozszerzenia włączenia kwasu nonanowego jako substancji czynnej do załącznika I do tej dyrektywy na produkty typu 2 (Dz.U. L 327 z 27.11.2012, s. 28).

ZAŁĄCZNIK

Nazwa zwyczajowa

Nazwa IUPAC

Numery identyfikacyjne

Minimalny stopień czystości substancji czynnej (1)

Data zatwierdzenia

Data wygaśnięcia zatwierdzenia

Typ produktu

Warunki szczegółowe (2)

Kwas nonanowy, kwas pelargonowy

Nazwa IUPAC: Kwas nonanowy

Nr WE: 203-931-2

Nr CAS: 112-05-0

896 g/kg

1 października 2015 r.

30 września 2025 r.

Udzielanie pozwoleń podlega następującym warunkom:

jeżeli we wniosku o zezwolenie na stosowanie produktu nie można wykazać, że ryzyko dla zdrowia ludzkiego może zostać ograniczone do dopuszczalnego poziomu za pomocą innych środków, udzielenie pozwolenia podlega następującym warunkom:

a)	instrukcje dotyczące stosowania zawierają wskazania, jak ograniczyć do minimum narażenie na skutki użycia aerozolu;

b)	pozwolenia na stosowanie produktów przez użytkowników nieprofesjonalnych udziela się pod warunkiem, że opakowanie zaprojektowane jest w sposób ograniczający do minimum narażenie użytkownika;

2)	pozwolenia na stosowanie produktów na wolnym powietrzu jako algicydów do konserwacji materiałów budowlanych udziela się pod warunkiem ustanowienia bezpiecznych procedur postępowania i środków ograniczających ryzyko w celu ochrony środowiska.

25.10.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 283/46

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 1040/2013

z dnia 24 października 2013 r.

dotyczące zezwolenia na stosowanie preparatu endo-1,4-beta-ksylanazy wytwarzanej przez Trichoderma reesei (MUCL 49755) i endo-1,3(4)-beta-glukanazy wytwarzanej przez Trichoderma reesei (MUCL 49754) jako dodatku paszowego dla tuczników i podrzędnych gatunków świń do tuczu innych niż Sus scrofa domesticus oraz indyków rzeźnych (posiadacz zezwolenia: Aveve NV)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1831/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 września 2003 r. w sprawie dodatków stosowanych w żywieniu zwierząt (1), w szczególności jego art. 9 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W rozporządzeniu (WE) nr 1831/2003 przewidziano udzielanie zezwoleń na stosowanie dodatków w żywieniu zwierząt oraz określono sposób uzasadniania i procedury przyznawania takich zezwoleń.

(2)

Zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 złożony został wniosek o zezwolenie na nowe stosowanie preparatu endo-1,4-beta-ksylanazy wytwarzanej przez Trichoderma reesei (MUCL 49755) i endo-1,3(4)-beta-glukanazy wytwarzanej przez Trichoderma reesei (MUCL 49754). Do wniosku dołączone zostały dane szczegółowe oraz dokumenty wymagane na mocy art. 7 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003.

(3)

Wniosek ten dotyczy zezwolenia na nowe stosowanie preparatu endo-1,4-beta-ksylanazy wytwarzanej przez Trichoderma reesei (MUCL 49755) i endo-1,3(4)-beta-glukanazy wytwarzanej przez Trichoderma reesei (MUCL 49754) jako dodatku paszowego dla tuczników i podrzędnych gatunków świń do tuczu innych niż Sus scrofa domesticus oraz indyków rzeźnych, celem sklasyfikowania go w kategorii „dodatki zootechniczne”.

(4)

Stosowanie tego preparatu zostało dopuszczone na okres dziesięciu lat w odniesieniu do kurcząt rzeźnych rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1091/2009 (2), w odniesieniu do prosiąt odsadzonych od maciory rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 1088/2011 (3) i w odniesieniu do kur niosek i podrzędnych gatunków drobiu rzeźnego i odchowywanego na nioski rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 989/2012 (4).

(5)

Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) w swoich opiniach z dnia 12 marca 2013 r. (5) potwierdził swoje poprzednie wnioski, że w proponowanych warunkach stosowania preparat endo-1,4-beta-ksylanazy wytwarzanej przez Trichoderma reesei (MUCL 49755) i endo-1,3(4)-beta-glukanazy wytwarzanej przez Trichoderma reesei (MUCL 49754) nie wywiera szkodliwego wpływu na zdrowie zwierząt i ludzi ani na środowisko naturalne. Urząd stwierdził, że dodatek może przyczynić się do poprawy oceny użytkowości tuczników oraz że wniosek ten można rozszerzyć na podrzędne gatunki świń do tuczu inne niż Sus scrofa domesticus. Urząd stwierdził także, że dodatek może przyczynić się do poprawy końcowej masy ciała i przyrostu masy ciała w stosunku do paszy u indyków rzeźnych. Zdaniem Urzędu nie ma potrzeby wprowadzania szczegółowych wymogów dotyczących monitorowania po wprowadzeniu do obrotu. Urząd poddał również weryfikacji sprawozdanie dotyczące metody analizy dodatku paszowego w paszy, przedłożone przez laboratorium referencyjne ustanowione rozporządzeniem (WE) nr 1831/2003.

(6)

Ocena preparatu endo-1,4-beta-ksylanazy wytwarzanej przez Trichoderma reesei (MUCL 49755) i endo-1,3(4)-beta-glukanazy wytwarzanej przez Trichoderma reesei (MUCL 49754) dowodzi, że warunki udzielenia zezwolenia przewidziane w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 są spełnione. W związku z tym należy zezwolić na stosowanie preparatu, jak określono w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(7)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Preparat wyszczególniony w załączniku, należący do kategorii „dodatki zootechniczne” i do grupy funkcjonalnej „substancje polepszające strawność” zostaje dopuszczony jako dodatek stosowany w żywieniu zwierząt zgodnie z warunkami określonymi w załączniku.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 24 października 2013 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 268 z 18.10.2003, s. 29.

(2) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1091/2009 z dnia 13 listopada 2009 r. dotyczące zezwolenia na stosowanie preparatu enzymatycznego endo-1,4-beta-ksylanazy wytwarzanej przez Trichoderma reesei (MUCL 49755) i endo-1,3(4)-beta-glukanazy wytwarzanej przez Trichoderma reesei (MUCL 49754) jako dodatku paszowego dla kurcząt rzeźnych (posiadacz zezwolenia: Aveve NV) (Dz.U. L 299 z 14.11.2009, s. 6).

(3) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 1088/2011 z dnia 27 października 2011 r. dotyczące zezwolenia na stosowanie preparatu enzymatycznego endo-1,4-beta-ksylanazy wytwarzanej przez Trichoderma reesei (MULC 49755) i endo-1,3(4)-beta-glukanazy wytwarzanej przez Trichoderma reesei (MULC 49754) jako dodatku paszowego dla prosiąt odsadzonych od maciory (posiadacz zezwolenia Aveve NV) (Dz.U. L 281 z 28.10.2011, s. 14).

(4) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 989/2012 z dnia 25 października 2012 r. dotyczące zezwolenia na stosowanie endo-1,4-beta-ksylanazy wytwarzanej przez Trichoderma reesei (MULC 49755) i endo-1,3(4)-beta-glukanazy wytwarzanej przez Trichoderma reesei (MULC 49754) jako dodatku paszowego dla kur niosek i podrzędnych gatunków drobiu rzeźnego i odchowywanego na nioski (posiadacz zezwolenia: Aveve NV)

(Dz.U. L 297 z 26.10.2012, s. 11).

(5) Dziennik EFSA 2013; 11(4):3171 oraz Dziennik EFSA 2013; 11(4):3172.

ZAŁĄCZNIK

Numer identyfikacyjny dodatku

Nazwa posiadacza zezwolenia

Dodatek

Skład, wzór chemiczny, opis, metoda analityczna

Gatunek lub kategoria zwierzęcia

Maksymalny wiek

Minimalna zawartość

Maksymalna zawartość

Inne przepisy

Data ważności zezwolenia

Jednostki aktywności/kg mieszanki paszowej pełnoporcjowej o wilgotności 12 %

Kategoria dodatków zootechnicznych Grupa funkcjonalna: substancje polepszające strawność

4a9

Aveve NV

Endo-1,4-beta-ksylanaza

EC 3.2.1.8

Endo-1,3(4)-beta-glukanaza

EC 3.2.1.6

Skład dodatku

Preparat endo-1,4-beta-ksylanazy wytwarzanej przez Trichoderma reesei (MUCL 49755) i endo-1,3(4)-beta-glukanazy wytwarzanej przez Trichoderma reesei (MUCL 49754) o minimalnej aktywności: 40 000 XU (1) i 9 000 BGU (2)/g Forma stała i płynna

Charakterystyka substancji czynnej

endo-1,4-beta-ksylanaza wytwarzana przez Trichoderma reesei (MUCL 49755) i endo-1,3 (4) -beta-glukanaza wytwarzana przez Trichoderma reesei (MUCL 49754)

Metoda analityczna (3)

Charakterystyka substancji czynnej zawartej w dodatku:

—	metoda kolorymetryczna oparta na reakcji kwasu dinitrosalicylowego z cukrem redukującym wytwarzanym przez działanie endo-1,4-beta-ksylanazy na substrat zawierający ksylan,

—	metoda kolorymetryczna oparta na reakcji kwasu dinitrosalicylowego z cukrem redukującym wytwarzanym przez działanie endo-1,3(4)-beta-glukanazy na substrat zawierający beta-glukan.

Charakterystyka substancji czynnych w paszach:

—	metoda kolorymetryczna polegająca na pomiarze barwnika rozpuszczalnego w wodzie, uwolnionego w wyniku działania endo-1,4-beta-ksylanazy z usieciowanego barwnikiem substratu zawierającego arabinoksylan pszenicy,

—	metoda kolorymetryczna polegająca na pomiarze barwnika rozpuszczalnego w wodzie, uwolnionego w wyniku działania endo-1,3(4)-beta-glukanazy z usieciowanego barwnikiem substratu zawierającego beta-glukan jęczmienia.

Tuczniki

Podrzędne gatunki świń rzeźnych innych niż Sus scrofa domesticus

Indyki rzeźne

—

4 000 XU

900 BGU

—

1.	W informacjach na temat stosowania dodatku i premiksu wskazać warunki przechowywania oraz stabilność granulowania.

2.	Do stosowania w paszach bogatych w polisacharydy nieskrobiowe (głównie beta-glukany i arabinoksylany).

3.	Dla bezpieczeństwa: podczas kontaktu z produktem należy chronić drogi oddechowe oraz używać okularów i rękawic ochronnych.

14 listopada 2023 r.

(1) 1 XU to ilość enzymu, która uwalnia 1 μmol cukru redukującego (odpowiednika ksylozy) z ksylanu z łusek owsa w ciągu minuty przy pH 4,8 oraz temperaturze 50 °C.

(2) 1 BGU to ilość enzymu, która uwalnia 1 μmol cukru redukującego (odpowiednika celobiozy) z beta-glukanu jęczmienia w ciągu minuty przy pH 5,0 oraz temperaturze 50 °C.

(3) Szczegóły dotyczące metod analitycznych można uzyskać pod następującym adresem laboratorium referencyjnego: http://irmm.jrc.ec.europa.eu/EURLs/EURL_feed_additives/Pages/index.aspx

25.10.2013

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 283/50

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 1041/2013

z dnia 24 października 2013 r.

ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (1),

uwzględniając rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 543/2011 z dnia 7 czerwca 2011 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do sektorów owoców i warzyw oraz przetworzonych owoców i warzyw (2), w szczególności jego art. 136 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie ustalania Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodne z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Standardowe wartości celne w przywozie, o których mowa w art. 136 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, są ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 24 października 2013 r.

W imieniu Komisji, za Przewodniczącego,

Jerzy PLEWA

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2) Dz.U. L 157 z 15.6.2011, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

Standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod państw trzecich (1)	Standardowa wartość w przywozie
0702 00 00	MA	41,8
	MK	56,9
	ZZ	49,4
0707 00 05	MK	59,9
	TR	147,7
	ZZ	103,8
0709 93 10	TR	147,7
0709 93 10	ZZ	147,7
0805 50 10	AR	12,9
	CL	77,5
	IL	100,2
	TR	78,4
	ZA	82,0
	ZZ	70,2
0806 10 10	BR	315,2
	TR	173,3
	ZZ	244,3
0808 10 80	CL	142,9
	IL	85,8
	NZ	189,4
	US	167,9
	ZA	109,9
	ZZ	139,2
0808 30 90	CN	64,1
	TR	122,6
	US	165,9
	ZZ	117,5

(1) Nomenklatura krajów ustalona w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1833/2006 (Dz.U. L 354 z 14.12.2006, s. 19). Kod „ ZZ ” odpowiada „innym pochodzeniom”.

		ISSN 1977-0766 doi:10.3000/19770766.L_2013.283.pol
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 283

Wydanie polskie	Legislacja	Rocznik 56 25 października 2013

Spis treści		I Akty ustawodawcze	Strona
		DECYZJE
	*	Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1025/2013/UE z dnia 22 października 2013 r. w sprawie udzielenia pomocy makrofinansowej Republice Kirgiskiej	1

	II Akty o charakterze nieustawodawczym
	ROZPORZĄDZENIA
*	Rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) nr 1026/2013 z dnia 22 października 2013 r. kończące częściowy przegląd okresowy dotyczący środków antydumpingowych mających zastosowanie do przywozu niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, rozszerzonych na przywóz niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali wysyłanych z Malezji, zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące z Malezji	7
*	Rozporządzenie Komisji (UE) nr 1027/2013 z dnia 23 października 2013 r. ustanawiające zakaz połowów dorsza atlantyckiego w obszarze Skagerrak przez statki pływające pod banderą Szwecji	9
*	Rozporządzenie Komisji (UE) nr 1028/2013 z dnia 23 października 2013 r. ustanawiające zakaz połowów karmazynów w wodach UE i wodach międzynarodowych obszaru V, wodach międzynarodowych obszarów XII i XIV przez statki pływające pod banderą Niemiec	11
*	Rozporządzenie Komisji (UE) nr 1029/2013 z dnia 23 października 2013 r. ustanawiające zakaz połowów morszczuka europejskiego w obszarach VI i VII; w wodach UE i wodach międzynarodowych obszaru Vb; w wodach międzynarodowych obszarów XII oraz XIV przez statki pływające pod banderą Niderlandów	13
*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 1030/2013 z dnia 24 października 2013 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 889/2008 ustanawiające szczegółowe zasady wdrażania rozporządzenia Rady (WE) nr 834/2007 w sprawie produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych w odniesieniu do produkcji ekologicznej, znakowania i kontroli	15
*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 1031/2013 z dnia 24 października 2013 r. w sprawie zatwierdzenia substancji czynnej penflufen, zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 dotyczącym wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin, oraz zmiany załącznika do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011 ( 1 )	17
*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 1032/2013 z dnia 24 października 2013 r. w sprawie zatwierdzenia kwasu bromooctowego jako istniejącej substancji czynnej do stosowania w produktach biobójczych typu 4 ( 1 )	22
*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 1033/2013 z dnia 24 października 2013 r. w sprawie zatwierdzenia pentahydratu siarczanu miedzi jako istniejącej substancji czynnej do stosowania w produktach biobójczych typu 2 ( 1 )	25
*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 1034/2013 z dnia 24 października 2013 r. zatwierdzające fosforek glinu uwalniający fosfinę jako substancję czynną do stosowania w produktach biobójczych w grupie produktowej 20 ( 1 )	28
*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 1035/2013 z dnia 24 października 2013 r. w sprawie zatwierdzenia kwasu benzoesowego jako istniejącej substancji czynnej do stosowania w produktach biobójczych typu 3 i 4 ( 1 )	31
*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 1036/2013 z dnia 24 października 2013 r. w sprawie zatwierdzenia etofenproksu jako istniejącej substancji czynnej do stosowania w produktach biobójczych typu 18 ( 1 )	35
*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 1037/2013 z dnia 24 października 2013 r. zatwierdzające IPBC jako istniejącą substancję czynną do stosowania w produktach biobójczych typu 6 ( 1 )	38
*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 1038/2013 z dnia 24 października 2013 r. w sprawie zatwierdzenia tebukonazolu jako istniejącej substancji czynnej do stosowania w produktach biobójczych typu 7 i 10 ( 1 )	40
*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 1039/2013 z dnia 24 października 2013 r. w sprawie zmiany zatwierdzenia kwasu nonanowego jako istniejącej substancji czynnej do stosowania w produktach biobójczych typu 2 ( 1 )	43
*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 1040/2013 z dnia 24 października 2013 r. dotyczące zezwolenia na stosowanie preparatu endo-1,4-beta-ksylanazy wytwarzanej przez Trichoderma reesei (MUCL 49755) i endo-1,3(4)-beta-glukanazy wytwarzanej przez Trichoderma reesei (MUCL 49754) jako dodatku paszowego dla tuczników i podrzędnych gatunków świń do tuczu innych niż Sus scrofa domesticus oraz indyków rzeźnych (posiadacz zezwolenia: Aveve NV) ( 1 )	46
	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 1041/2013 z dnia 24 października 2013 r. ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	50

Nr	60/TQ40
Państwo członkowskie	Sweden
Stado	COD/03AN
Gatunek	Cod (Gadus Morhua)
Obszar	Skagerrak
Data	11.10.2013

Nr	59/TQ39
Państwo członkowskie	Niderlandy
Stado	HKE/571214
Gatunek	Morszczuk europejski (Merluccius merluccius)
Obszar	obszary VI i VII; wody UE i wody międzynarodowe obszaru Vb; wody międzynarodowe obszarów XII oraz XIV
Data	7.10.2013

Nr	61/TQ40
Państwo członkowskie	Niemcy
Stado	RED/51214D
Gatunek	Karmazyny (Sebastes spp.)
Obszar	Wody UE i wody międzynarodowe obszaru V, wody międzynarodowe obszarów XII i XIV
Data	9.10.2013