16.7.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 193/1

---

Informacja dotycząca daty podpisania protokołu ustalającego uprawnienia do połowów i rekompensatę finansową przewidziane w umowie między Unią Europejską a Republiką Wybrzeża Kości Słoniowej (lata 2013–2018)

Unia Europejska i Republika Wybrzeża Kości Słoniowej podpisały w dniu 27 czerwca 2013 r. w Brukseli protokół ustalający uprawnienia do połowów i rekompensatę finansową przewidziane w umowie o partnerstwie w sprawie połowów.

W związku z powyższym protokół ten jest tymczasowo stosowany – zgodnie z jego art. 13 – od dnia 1 lipca 2013 r.

---

16.7.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 193/2

---

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 670/2013

z dnia 9 lipca 2013 r.

dotyczące klasyfikacji niektórych towarów według Nomenklatury scalonej

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (1), w szczególności jego art. 9 ust. 1 lit. a),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W celu zapewnienia jednolitego stosowania Nomenklatury scalonej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia (EWG) nr 2658/87, konieczne jest przyjęcie środków dotyczących klasyfikacji towaru określonego w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(2)

Rozporządzeniem (EWG) nr 2658/87 ustanowiono Ogólne reguły interpretacji Nomenklatury scalonej. Reguły te stosuje się także do każdej innej nomenklatury, która jest w całości lub w części oparta na Nomenklaturze scalonej bądź która dodaje do niej jakikolwiek dodatkowy podpodział i która została ustanowiona szczególnymi przepisami unijnymi, w celu stosowania środków taryfowych i innych środków odnoszących się do obrotu towarowego.

(3)	Stosownie do wymienionych wyżej ogólnych reguł towar opisany w kolumnie 1 tabeli zamieszczonej w załączniku należy klasyfikować do kodu CN wskazanego w kolumnie 2 na mocy uzasadnień określonych w kolumnie 3 tej tabeli.

(4)

Należy zagwarantować, z zastrzeżeniem obowiązujących w Unii Europejskiej środków odnoszących się do systemu podwójnej kontroli oraz do wstępnego i retrospektywnego nadzoru wspólnotowego przy przywozie do Unii Europejskiej wyrobów włókienniczych, aby wiążąca informacja taryfowa wydana przez organy celne państw członkowskich odnośnie do klasyfikacji towarów w Nomenklaturze scalonej, która nie jest zgodna z niniejszym rozporządzeniem, mogła być nadal przywoływana przez otrzymującego przez okres 60 dni, zgodnie z art. 12 ust. 6 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (2).

(5)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Towar opisany w kolumnie 1 tabeli zamieszczonej w załączniku klasyfikuje się w Nomenklaturze scalonej do kodu CN wskazanego w kolumnie 2 tej tabeli.

Artykuł 2

Z zastrzeżeniem obowiązujących w Unii Europejskiej środków odnoszących się do systemu podwójnej kontroli oraz do wstępnego i retrospektywnego nadzoru wspólnotowego przy przywozie do Unii Europejskiej wyrobów włókienniczych, wiążąca informacja taryfowa wydana przez organy celne państw członkowskich, która nie jest zgodna z niniejszym rozporządzeniem, może być nadal przywoływana przez okres 60 dni zgodnie z art. 12 ust. 6 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1.

(2)  Dz.U. L 302 z 19.10.1992, s. 1.

---

---

16.7.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 193/4

---

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 671/2013

z dnia 9 lipca 2013 r.

dotyczące klasyfikacji niektórych towarów według Nomenklatury scalonej

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (1), w szczególności jego art. 9 ust. 1 lit. a),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W celu zapewnienia jednolitego stosowania Nomenklatury scalonej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia (EWG) nr 2658/87, konieczne jest przyjęcie środków dotyczących klasyfikacji towaru określonego w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(2)

Rozporządzeniem (EWG) nr 2658/87 ustanowiono Ogólne reguły interpretacji Nomenklatury scalonej. Reguły te stosuje się także do każdej innej nomenklatury, która jest w całości lub w części oparta na Nomenklaturze scalonej, bądź która dodaje do niej jakikolwiek dodatkowy podpodział i która została ustanowiona szczególnymi przepisami unijnymi, w celu stosowania środków taryfowych i innych środków odnoszących się do obrotu towarowego.

(3)	Stosownie do wymienionych wyżej ogólnych reguł, towar opisany w kolumnie 1 tabeli zamieszczonej w załączniku należy klasyfikować do kodu CN wskazanego w kolumnie 2, na mocy uzasadnień określonych w kolumnie 3 tej tabeli.

(4)

Należy zagwarantować, z zastrzeżeniem obowiązujących w Unii Europejskiej środków odnoszących się do systemu podwójnej kontroli oraz do wstępnego i retrospektywnego nadzoru wspólnotowego przy przywozie do Unii Europejskiej wyrobów włókienniczych, aby wiążąca informacja taryfowa wydana przez organy celne państw członkowskich odnośnie do klasyfikacji towarów w Nomenklaturze scalonej, która nie jest zgodna z niniejszym rozporządzeniem, mogła być nadal przywoływana przez otrzymującego przez okres 60 dni, zgodnie z art. 12 ust. 6 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (2).

(5)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Towar opisany w kolumnie 1 tabeli zamieszczonej w załączniku klasyfikuje się w Nomenklaturze scalonej do kodu CN wskazanego w kolumnie 2 tej tabeli.

Artykuł 2

Z zastrzeżeniem obowiązujących w Unii Europejskiej środków odnoszących się do systemu podwójnej kontroli oraz do wstępnego i retrospektywnego nadzoru wspólnotowego przy przywozie do Unii Europejskiej wyrobów włókienniczych, wiążąca informacja taryfowa wydana przez organy celne państw członkowskich, która nie jest zgodna z niniejszym rozporządzeniem, może być nadal przywoływana przez okres 60 dni, zgodnie z art. 12 ust. 6 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1.

(2)  Dz.U. L 302 z 19.10.1992, s. 1.

---

---

16.7.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 193/6

---

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 672/2013

z dnia 15 lipca 2013 r.

zmieniające rozporządzenie (UE) nr 468/2010 ustanawiające unijny wykaz statków prowadzących nielegalne, nieraportowane i nieuregulowane połowy

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1005/2008 z dnia 29 września 2008 r. ustanawiające wspólnotowy system zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania, zmieniające rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, (WE) nr 1936/2001 i (WE) nr 601/2004 oraz uchylające rozporządzenia (WE) nr 1093/94 i (WE) nr 1447/1999 (1), w szczególności jego art. 30,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozdział V rozporządzenia (WE) nr 1005/2008 ustanawia procedury identyfikacji statków rybackich prowadzących nielegalne, nieraportowane i nieuregulowane połowy (statki rybackie NNN), a także procedury sporządzania unijnego wykazu takich statków. Artykuł 37 wymienionego rozporządzenia określa działania podejmowane wobec statków rybackich wpisanych do wspomnianego wykazu.

(2)	Unijny wykaz statków rybackich NNN ustanowiono rozporządzeniem Komisji (UE) nr 468/2010 (2), zmienionym następnie rozporządzeniami wykonawczymi Komisji (UE) nr 724/2011 (3) oraz (UE) nr 1234/2012 (4).

(3)	Zgodnie z art. 30 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1005/2008 w unijnym wykazie powinny również figurować statki rybackie znajdujące się w wykazach statków NNN przyjętych przez regionalne organizacje ds. zarządzania rybołówstwem.

(4)	Wszystkie regionalne organizacje ds. zarządzania rybołówstwem przyjęły zasadę publikowania wykazu statków NNN oraz uaktualniania swoich wykazów podczas corocznych posiedzeń (5).

(5)	Zgodnie z art. 30 rozporządzenia (WE) nr 1005/2008, po otrzymaniu od regionalnej organizacji ds. zarządzania rybołówstwem wykazów statków rybackich, co do których istnieje podejrzenie lub w przypadku których stwierdzono, że prowadzą połowy NNN, Komisja uaktualnia unijny wykaz.

(6)	Komisja otrzymała uaktualnione wykazy w wyniku corocznych posiedzeń regionalnych organizacji ds. zarządzania rybołówstwem.

(7)

Jako że te same statki mogą być umieszczone w wykazach pod różnymi nazwami lub banderami w zależności od momentu ich wpisania do wykazów regionalnych organizacji ds. zarządzania rybołówstwem, uaktualniony unijny wykaz powinien zawierać różne nazwy lub bandery ustalone przez odpowiednie regionalne organizacje ds. zarządzania rybołówstwem.

(8)	Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 468/2010.

(9)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Rybołówstwa i Akwakultury,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Część B załącznika do rozporządzenia (UE) nr 468/2010 zastępuje się tekstem załącznika do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Dz.U. L 286 z 29.10.2008, s. 1.

(2)  Dz.U. L 131 z 29.5.2010, s. 22.

(3)  Dz.U. L 194 z 26.7.2011, s. 14.

(4)  Dz.U. L 350 z 20.12.2012, s. 38.

(5)  Ostatnie aktualizacje: CCAMLR: wykaz statków NNN na 2012 r. przyjęty na corocznym posiedzeniu CCAMLR-XXXI w dniach 24 października – 1 listopada 2012 r. i uaktualniony w dniu 3 kwietnia 2013 r.; SEAFO: wykaz statków NNN SEAFO zawiera wykazy CCAMLR, NEAFC-B oraz NAFO; ICCAT: wykaz statków NNN na 2013 r. przyjęty na corocznym posiedzeniu w listopadzie 2012 r. (zalecenie 11-18); IATTC: wykaz na 2012 r. przyjęty na 83. posiedzeniu IATTC w czerwcu 2012 r.; NEAFC: wykaz NNN B AM 2012-8rev1 zgodnie z ustaleniami przyjętymi na 31. dorocznym posiedzeniu, które odbyło się w dniach 12–16 listopada 2012 r.; NAFO: Na 34. dorocznym posiedzeniu w dniach 17–21 września 2012 r. NAFO dokonała przeglądu swojego wykazu statków NNN i uznała, że nie wymaga on zmian. W związku z tym w wyniku decyzji NEAFC o skreśleniu statku „RED” z jej wykazu statków NNN, NAFO usunęła z dniem 21 grudnia 2012 r. ten statek ze swojego wykazu statków NNN; WCPFC: wykaz statków NNN WCPFC na 2013 r. z dnia 6 grudnia 2012 r. (ważny od dnia 6 lutego 2013 r.).

---

---

16.7.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 193/12

---

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 673/2013

z dnia 15 lipca 2013 r.

ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (1),

uwzględniając rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 543/2011 z dnia 7 czerwca 2011 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do sektorów owoców i warzyw oraz przetworzonych owoców i warzyw (2), w szczególności jego art. 136 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie ustalania Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodne z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Standardowe wartości celne w przywozie, o których mowa w art. 136 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, są ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2)  Dz.U. L 157 z 15.6.2011, s. 1.

---

---

16.7.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 193/14

---

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 674/2013

z dnia 15 lipca 2013 r.

ustalające należności celne przywozowe w sektorze zbóż mające zastosowanie od dnia 16 lipca 2013 r.

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (1),

uwzględniając rozporządzenie Komisji (UE) nr 642/2010 z dnia 20 lipca 2010 r. w sprawie zasad stosowania (należności przywozowe w sektorze zbóż) rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 (2), w szczególności jego art. 2 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Artykuł 136 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 przewiduje, że należności celne przywozowe na produkty objęte kodami CN 1001 19 00, 1001 11 00, ex 1001 91 20 (pszenica zwyczajna, do siewu), ex 1001 99 00 (pszenica zwyczajna wysokiej jakości, inna niż do siewu), 1002 10 00, 1002 90 00, 1005 10 90, 1005 90 00, 1007 10 90 et 1007 90 00, są równe cenie interwencyjnej obowiązującej w odniesieniu do takich produktów przy przywozie, powiększonej o 55 % i zmniejszonej o cenę przywozową CIF stosowaną wobec danej przesyłki. Należności te nie mogą jednak przekroczyć stawki określonej we wspólnej taryfie celnej.

(2)	Artykuł 136 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 stanowi, że do celów obliczenia należności celnych przywozowych, o których mowa w ust. 1 wspomnianego artykułu, reprezentatywne ceny przywozowe CIF ustanawiane są regularnie dla przedmiotowych produktów.

(3)

Zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 642/2010, ceną do obliczania należności celnych przywozowych produktów objętych kodami CN 1001 19 00, 1001 11 00, ex 1001 91 20 (pszenica zwyczajna, do siewu), ex 1001 99 00 (pszenica zwyczajna wysokiej jakości, inna niż do siewu), 1002 10 00, 1002 90 00, 1005 10 90, 1005 90 00, 1007 10 90 i 1007 90 00 jest dzienna reprezentatywna cena przywozowa CIF ustalona w sposób określony w art. 5 wymienionego rozporządzenia.

(4)	Należy ustalić należności celne przywozowe na okres od dnia 16 lipca 2013 r., mające zastosowanie do czasu wejścia w życie nowych ustaleń.

(5)	Ze względu na konieczność zapewnienia możliwie jak najszybszego stosowania tego środka niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie w dniu jego opublikowania,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Od dnia 16 lipca 2013 r. w załączniku I do niniejszego rozporządzenia, na podstawie elementów znajdujących się w załączniku II, ustala się należności celne przywozowe w sektorze zbóż, o których mowa w art. 136 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie w dniu jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2)  Dz.U. L 187 z 21.7.2010, s. 5.

---

---

---

16.7.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 193/17

---

DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

z dnia 3 lipca 2013 r.

o wyborze Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich

(2013/377/UE, Euratom)

PARLAMENT EUROPEJSKI,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, a w szczególności jego art. 24 ust. 3 i art. 228,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, w szczególności jego art. 106a,

uwzględniając swoją decyzję 94/262/EWWS, WE, Euratom z dnia 9 marca 1994 r. w sprawie przepisów i ogólnych warunków regulujących wykonywanie funkcji Rzecznika Praw Obywatelskich (1),

uwzględniając art. 204 Regulaminu,

uwzględniając zaproszenie do składania kandydatur (2),

uwzględniając głosowanie w dniu 3 lipca 2013 r.,

POSTANAWIA:

wybrać Emily O’REILLY na stanowisko Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich od dnia 1 października 2013 r. do końca kadencji Parlamentu.

---

(1)  Dz.U. L 113 z 4.5.1994, s. 15.

(2)  Dz.U. C 96 z 4.4.2013, s. 24.

---

16.7.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 193/18

---

DECYZJA KOMITETU POLITYCZNEGO I BEZPIECZEŃSTWA EUPOL COPPS/1/2013

z dnia 9 lipca 2013 r.

przedłużająca mandat szefa Misji Policyjnej Unii Europejskiej na Terytoriach Palestyńskich (EUPOL COPPS)

(2013/378/UE)

KOMITET POLITYCZNY I BEZPIECZEŃSTWA,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 38 akapit trzeci,

uwzględniając decyzję Rady 2013/354/WPZiB z dnia 3 lipca 2013 r. w sprawie Misji Policyjnej Unii Europejskiej na Terytoriach Palestyńskich (EUPOL COPPS) (1), w szczególności jej art. 9 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Zgodnie z decyzją 2013/354/WPZiB Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa jest upoważniony, zgodnie z art. 38 akapit trzeci Traktatu, do podejmowania odpowiednich decyzji w celu sprawowania kontroli politycznej i kierownictwa strategicznego nad Misją Policyjną Unii Europejskiej na Terytoriach Palestyńskich (EUPOL COPPS), w tym decyzji w sprawie mianowania szefa misji.

(2)	W decyzji 2013/354/WPZiB misja EUPOL COPPS została przedłużona do dnia 30 czerwca 2014 r.

(3)	W dniu 3 lipca 2012 r. Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa przyjął decyzję EUPOL COPPS/1/2012 (2) w sprawie mianowania Kennetha DEANE'a szefem misji EUPOL COPPS na okres od dnia 1 lipca 2012 r. do dnia 30 czerwca 2013 r.

(4)	W dniu 14 czerwca 2013 r. Wysoki Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa zaproponował przedłużenie mandatu Kennetha DEANE'a jako szefa misji EUPOL COPPS na okres od dnia 1 lipca 2013 r. do dnia 30 czerwca 2014 r.,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Mandat Kennetha DEANE'a jako szefa Misji Policyjnej Unii Europejskiej na Terytoriach Palestyńskich (EUPOL COPPS) zostaje niniejszym przedłużony do dnia 30 czerwca 2014 r.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 1 lipca 2013 r.

---

(1)  Dz.U. L 185 z 4.7.2013, s. 12.

(2)  Dz.U. L 186 z 14.7.2012, s. 31.

---

16.7.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 193/19

---

DECYZJA KOMITETU POLITYCZNEGO I BEZPIECZEŃSTWA EU BAM RAFAH/1/2013

z dnia 9 lipca 2013 r.

w sprawie mianowania szefa Misji Unii Europejskiej ds. Szkolenia i Kontroli na przejściu granicznym w Rafah (EU BAM Rafah)

(2013/379/UE)

KOMITET POLITYCZNY I BEZPIECZEŃSTWA,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 38 akapit trzeci,

uwzględniając wspólne działanie Rady 2005/889/WPZiB z dnia 25 listopada 2005 r. ustanawiające Misję Unii Europejskiej ds. Szkolenia i Kontroli na przejściu granicznym w Rafah (EU BAM Rafah) (1), w szczególności jej art. 10 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Zgodnie ze wspólnym działaniem 2005/889/WPZiB Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa jest upoważniony, zgodnie z art. 38 Traktatu, do podejmowania odpowiednich decyzji w celu sprawowania kontroli politycznej i kierownictwa strategicznego nad misją Unii Europejskiej ds. Szkolenia i Kontroli na przejściu granicznym w Rafah (EU BAM Rafah), w tym decyzji w sprawie mianowania szefa misji.

(2)	W dniu 23 maja 2013 r. Wysoki Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa zaproponował, by szefem misji EU BAM Rafah na okres od dnia 1 lipca 2013 r. do dnia 30 czerwca 2014 r. mianowany został Gerhard SCHLAUDRAFF.

(3)

W decyzji Rady 2013/355/WPZiB z dnia 3 lipca 2013 r. w sprawie zmiany i przedłużenia obowiązywania wspólnego działania 2005/889/WPZiB ustanawiającego Misję Unii Europejskiej ds. Szkolenia i Kontroli na przejściu granicznym w Rafah (EU BAM Rafah) (2) misja EU BAM Rafah została przedłużona do dnia 30 czerwca 2014 r.,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Gerhard SCHLAUDRAFF zostaje niniejszym mianowany szefem Misji Unii Europejskiej ds. Szkolenia i Kontroli na przejściu granicznym w Rafah (EU BAM Rafah) na okres od dnia 1 lipca 2013 r. do dnia 30 czerwca 2014 r.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 1 lipca 2013 r.

---

(1)  Dz.U. L 327 z 14.12.2005, s. 28.

(2)  Dz.U. L 185 z 4.7.2013, s. 16.

---

16.7.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 193/20

---

DECYZJA RADY

z dnia 9 lipca 2013 r.

w sprawie mianowania do Komitetu Regionów zastępcy członka z Rumunii

(2013/380/UE)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 305,

uwzględniając wniosek rządu Rumunii,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W dniach 22 grudnia 2009 r. i 18 stycznia 2010 r. Rada przyjęła decyzje 2009/1014/UE (1) i 2010/29/UE (2) w sprawie mianowania członków i zastępców członków Komitetu Regionów na okres od dnia 26 stycznia 2010 r. do dnia 25 stycznia 2015 r.

(2)	Jedno stanowisko zastępcy członka Komitetu Regionów zwolniło się w związku z wygaśnięciem mandatu Liviu Nicolae DRAGNEI,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Następująca osoba zostaje mianowana na stanowisko zastępcy członka Komitetu Regionów na okres pozostający do końca obecnej kadencji, czyli do dnia 25 stycznia 2015 r.:

—	Cătălin Ioan NECHIFOR, Președintele Consiliului Județean Suceava, județul Suceava.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

---

(1)  Dz.U. L 348 z 29.12.2009, s. 22.

(2)  Dz.U. L 12 z 19.1.2010, s. 11.

---

16.7.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 193/21

---

DECYZJA RADY

z dnia 9 lipca 2013 r.

w sprawie mianowania do Komitetu Regionów członka z Niemiec

(2013/381/UE)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 305,

uwzględniając wniosek rządu Niemiec,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W dniach 22 grudnia 2009 r. i 18 stycznia 2010 r. Rada przyjęła decyzje 2009/1014/UE (1) i 2010/29/UE (2) w sprawie mianowania członków i zastępców członków Komitetu Regionów na okres od dnia 26 stycznia 2010 r. do dnia 25 stycznia 2015 r.

(2)	Jedno stanowisko członka Komitetu Regionów zwolni się w związku z wygaśnięciem mandatu Helmuta Maxa JAHNA w dniu 22 lipca 2013 r.,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Następująca osoba zostaje mianowana na stanowisko członka Komitetu Regionów ze skutkiem od dnia 23 lipca 2013 r. na okres pozostający do końca obecnej kadencji, czyli do dnia 25 stycznia 2015 r.

—	Jörg DUPPRÉ, Landrat des Landkreises Südwestpfalz, Präsident des Deutschen Landkreistages.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

---

(1)  Dz.U. L 348 z 29.12.2009, s. 22.

(2)  Dz.U. L 12 z 19.1.2010, s. 11.

---

16.7.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 193/22

---

DECYZJA RADY 2013/382/WPZiB

z dnia 15 lipca 2013 r.

zmieniająca i przedłużająca mandat Specjalnego Przedstawiciela Unii Europejskiej w Afganistanie

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 28, art. 31 ust. 2 i art. 33,

uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W dniu 22 marca 2010 r. Rada przyjęła decyzję 2010/168/WPZiB (1) w sprawie mianowania Vygaudasa UŠACKASA Specjalnym Przedstawicielem Unii Europejskiej (SPUE) w Afganistanie. Mandat SPUE wygasa w dniu 30 czerwca 2013 r.

(2)	Mandat SPUE należy przedłużyć na okres kolejnych 12 miesięcy.

(3)	SPUE będzie wykonywać mandat w sytuacji, która może ulec pogorszeniu i mogłaby utrudnić osiągnięcie celów działań zewnętrznych Unii określonych w art. 21 Traktatu,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Specjalny przedstawiciel Unii Europejskiej

Niniejszym przedłuża się mandat Vygaudasa UŠACKASA – jako SPUE w Afganistanie – do dnia 30 czerwca 2014 r. Mandat SPUE może zostać skrócony, jeżeli Rada podejmie taką decyzję na wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (WP).

Artykuł 2

Cele polityki

SPUE reprezentuje Unię i propaguje cele polityki Unii w Afganistanie, ściśle koordynując działania z przedstawicielami państw członkowskich w Afganistanie. SPUE w szczególności:

a)	przyczynia się do realizacji wspólnej deklaracji UE i Afganistanu oraz kieruje realizacją planu działania UE w sprawie Afganistanu i Pakistanu, w zakresie, w jakim dotyczy on Afganistanu, współpracując tym samym z przedstawicielami państw członkowskich w Afganistanie;

b)	wspiera dialog polityczny między Unią a Afganistanem;

c)

wspiera kluczową rolę Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) w Afganistanie ze szczególnym naciskiem na przyczynianie się do lepszego koordynowania pomocy międzynarodowej, wspomagając tym samym realizację ustaleń z konferencji w Londynie, Kabulu, Stambule, Chicago, Tokyo i Bonn oraz odpowiednich rezolucji ONZ.

Artykuł 3

Mandat

Aby wypełnić mandat, SPUE, ściśle współpracując z przedstawicielami państw członkowskich w Afganistanie:

a)	promuje stanowisko Unii w sprawie procesu politycznego i rozwoju wydarzeń w Afganistanie;

b)	utrzymuje ścisłe kontakty z właściwymi afgańskimi instytucjami – w szczególności z rządem i parlamentem, jak również z władzami lokalnymi – oraz wspiera ich rozwój. SPUE utrzymuje również kontakty z innymi afgańskimi ugrupowaniami politycznymi i z właściwymi podmiotami w Afganistanie;

c)

utrzymuje ścisłe kontakty z właściwymi podmiotami międzynarodowymi i regionalnymi w Afganistanie, w szczególności ze Specjalnym Przedstawicielem Sekretarza Generalnego ONZ i ze Starszym Przedstawicielem Cywilnym Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego oraz z innymi kluczowymi partnerami i organizacjami;

d)

doradza w zakresie postępów osiągniętych w realizacji celów wspólnej deklaracji UE i Afganistanu, planu działania UE w sprawie Afganistanu i Pakistanu, w zakresie, w jakim dotyczy on Afganistanu, ustaleń z konferencji w Kabulu, Bonn, Stambule, Chicago i Tokio, w szczególności w następujących dziedzinach: — tworzenie potencjału cywilnego, zwłaszcza na szczeblu regionalnym, — dobre rządy i tworzenie instytucji niezbędnych do zapewniania praworządności, zwłaszcza niezależnego sądownictwa, — reformy wyborcze, — reformy sektora bezpieczeństwa, w tym wzmocnienie instytucji sądowniczych oraz krajowej armii i policji, a także, w szczególności, rozwój policji cywilnej, — wspieranie wzrostu gospodarczego, w szczególności przez rozwój rolnictwa i obszarów wiejskich, — poszanowanie przez Afganistan zobowiązań międzynarodowych dotyczących praw człowieka, w tym poszanowanie praw osób należących do mniejszości oraz praw kobiet i dzieci, — poszanowanie zasad demokratycznych i praworządności, — wspieranie udziału kobiet w administracji publicznej, społeczeństwie obywatelskim oraz – zgodnie z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1325 (2000) – w procesie pokojowym, — poszanowanie przez Afganistan zobowiązań międzynarodowych, między innymi współpraca w ramach międzynarodowych starań na rzecz zwalczania terroryzmu, handlu narkotykami, handlu ludźmi oraz rozprzestrzeniania broni konwencjonalnej i broni masowego rażenia oraz powiązanych z nią materiałów, — ułatwianie pomocy humanitarnej oraz uporządkowanego powrotu uchodźców i przesiedleńców wewnętrznych oraz — zwiększanie skuteczności unijnej obecności i unijnych działań w Afganistanie oraz wkład w przygotowywanie na wniosek Rady regularnych corocznych sprawozdań z realizacji planu działania UE,

e)	aktywnie uczestniczy w lokalnych forach koordynacji, takich jak wspólna rada koordynująca i monitorująca, wyczerpująco informując nieuczestniczące państwa członkowskie o decyzjach podejmowanych na tych szczeblach;

f)	doradza w sprawie uczestnictwa i stanowisk Unii w międzynarodowych konferencjach dotyczących Afganistanu;

g)	odgrywa aktywną rolę we wspieraniu współpracy regionalnej, uczestnicząc w tym celu w odpowiednich inicjatywach, takich jak proces stambulski i Konferencja Regionalnej Współpracy Gospodarczej w sprawie Afganistanu (RECCA);

h)	przyczynianie się do realizacji polityki Unii w dziedzinie praw człowieka oraz wytycznych UE w sprawie praw człowieka, zwłaszcza w odniesieniu do kobiet i dzieci na obszarach dotkniętych konfliktem, w szczególności poprzez monitorowanie rozwoju sytuacji w tym zakresie i reagowanie na tę sytuację;

i)	w stosownych przypadkach wspiera proces pokojowy – kierowany przez Afgańczyków i obejmujący całe społeczeństwo – który ma doprowadzić do pokojowego rozwiązania zgodnego z warunkami określonymi na konferencji w Bonn.

Artykuł 4

Wykonywanie mandatu

1.   SPUE jest odpowiedzialny za wykonywanie mandatu, działając pod zwierzchnictwem WP.

2.   Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (KPiB) utrzymuje uprzywilejowane stosunki ze SPUE i jest podstawowym punktem kontaktowym SPUE z Radą. KPiB ukierunkowuje działania wykonywane przez SPUE w ramach mandatu pod względem strategicznym i politycznym, bez uszczerbku dla uprawnień WP.

3.   SPUE ściśle koordynuje swoje działania z działaniami Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ) i jej właściwych działów.

Artykuł 5

Finansowanie

1.   Finansowa kwota odniesienia przewidziana na pokrycie wydatków związanych z mandatem SPUE w okresie od dnia 1 lipca 2013 r. do dnia 30 czerwca 2014 r. wynosi 6 585 000 EUR.

2.   Wydatkami zarządza się zgodnie z procedurami i zasadami mającymi zastosowanie do budżetu ogólnego Unii.

3.   Zarządzanie wydatkami podlega umowie między SPUE a Komisją. SPUE odpowiada przed Komisją za wszystkie wydatki.

Artykuł 6

Powołanie i skład zespołu

1.   W granicach mandatu i odpowiednich dostępnych środków finansowych SPUE odpowiada za powołanie zespołu. Zespół dysponuje wiedzą fachową na temat konkretnych kwestii politycznych zawiązanych z mandatem. SPUE niezwłocznie i regularnie informuje Radę i Komisję o składzie zespołu.

2.   Państwa członkowskie, instytucje Unii i ESDZ mogą zaproponować oddelegowanie personelu do współpracy ze SPUE. Wynagrodzenie takiego oddelegowanego personelu jest pokrywane odpowiednio przez dane państwo członkowskie, daną instytucję Unii lub ESDZ. Eksperci oddelegowani przez państwa członkowskie do instytucji Unii lub do ESDZ również mogą być zatrudnieni przy SPUE. Członkowie personelu międzynarodowego zatrudniani na podstawie umów muszą mieć obywatelstwo państwa członkowskiego.

3.   Cały oddelegowany personel nadal podlega administracyjnie wysyłającemu państwu członkowskiemu, wysyłającej instytucji Unii lub ESDZ; wypełnia on obowiązki i działa w interesie mandatu SPUE.

Artykuł 7

Przywileje i immunitety SPUE i personelu SPUE

Przywileje, immunitety i inne gwarancje niezbędne do wykonania i sprawnego działania misji SPUE i personelu SPUE ustala się odpowiednio z państwem przyjmującym. Państwa członkowskie i ESDZ zapewniają w tym celu wszelkie niezbędne wsparcie.

Artykuł 8

Bezpieczeństwo informacji niejawnych UE

SPUE i członkowie jego zespołu przestrzegają zasad i minimalnych norm bezpieczeństwa ustanowionych decyzją Rady 2011/292/UE z dnia 31 marca 2011 r. w sprawie przepisów bezpieczeństwa dotyczących informacji niejawnych UE (2).

Artykuł 9

Dostęp do informacji i wsparcie logistyczne

1.   Państwa członkowskie, Komisja oraz Sekretariat Generalny Rady zapewniają SPUE dostęp do wszelkich stosownych informacji.

2.   Delegatury Unii lub państwa członkowskie, zależnie od przypadku, zapewniają wsparcie logistyczne w regionie.

Artykuł 10

Bezpieczeństwo

Zgodnie z polityką Unii dotyczącą bezpieczeństwa personelu rozmieszczonego poza terytorium Unii w ramach zadań operacyjnych na mocy postanowień tytułu V Traktatu, SPUE podejmuje wszystkie działania możliwe do zrealizowania w uzasadnionych granicach, zgodne z mandatem SPUE oraz odpowiadające stanowi bezpieczeństwa na obszarze geograficznym, za który jest on odpowiedzialny, służące zapewnieniu bezpieczeństwa personelowi bezpośrednio podlegającemu SPUE, w szczególności:

a)

sporządza dostosowany do potrzeb misji plan bezpieczeństwa, oparty na wytycznych ESDZ, obejmujący fizyczne, organizacyjne i proceduralne środki bezpieczeństwa dostosowane do potrzeb misji, zarządzanie bezpiecznym przemieszczaniem się personelu do obszaru misji i w jego obrębie, jak również reagowanie na zdarzenia zagrażające bezpieczeństwu, a także plan awaryjny i plan ewakuacji misji;

b)	zapewnia objęcie wszystkich członków personelu rozmieszczonych poza terytorium Unii ubezpieczeniem od wysokiego ryzyka odpowiednio do warunków panujących na obszarze prowadzenia misji;

c)

zapewnia, aby wszyscy członkowie zespołu SPUE, którzy mają być rozmieszczeni poza terytorium Unii, w tym personel miejscowy zatrudniony na podstawie umów, odbyli przed przyjazdem na obszar misji lub niezwłocznie po przyjeździe odpowiednie szkolenie w zakresie bezpieczeństwa, na podstawie wskaźników ryzyka określonych przez ESDZ dla obszaru prowadzenia misji;

d)

zapewnia wprowadzanie w życie wszelkich uzgodnionych zaleceń wydawanych w następstwie systematycznych ocen bezpieczeństwa oraz dostarcza WP, Radzie i Komisji pisemne sprawozdania na temat realizacji tych zaleceń oraz innych kwestii związanych z bezpieczeństwem w ramach sprawozdania z postępu prac oraz sprawozdania z wykonania mandatu.

Artykuł 11

Składanie sprawozdań

SPUE regularnie składa WP i KPiB sprawozdania ustne i pisemne. W razie potrzeby SPUE składa również sprawozdania grupom roboczym Rady. Regularne sprawozdania pisemne są rozprowadzane w sieci COREU. Na zalecenie WP lub KPiB, SPUE składa sprawozdania Radzie do Spraw Zagranicznych. Zgodnie z art. 36 Traktatu, SPUE może uczestniczyć w informowaniu Parlamentu Europejskiego.

Artykuł 12

Koordynacja

1.   SPUE przyczynia się do jedności, spójności i efektywności działania Unii oraz pomaga w zapewnieniu spójnego wykorzystania wszystkich instrumentów Unii i państw członkowskich, aby osiągnąć cele polityki Unii. SPUE koordynuje swoje działania z działaniami Komisji, jak również z działaniami SPUE w Azji Środkowej i przedstawicielstwa Unii w Pakistanie. SPUE regularnie przekazuje informacje misjom państw członkowskich i delegaturom Unii.

2.   Utrzymywane są ścisłe kontakty z szefami delegatur Unii i szefami misji państw członkowskich w tym regionie. Dokładają oni wszelkich starań, aby wspierać SPUE w wykonywaniu mandatu. SPUE udziela szefowi misji policyjnej UE w Afganistanie (EUPOL AFGANISTAN) wskazówek dotyczących lokalnej sytuacji politycznej. SPUE oraz cywilny dowódca operacji konsultują się w miarę potrzeb. SPUE kontaktuje się również z innymi podmiotami międzynarodowymi i regionalnymi obecnymi w terenie.

Artykuł 13

Pomoc w zakresie roszczeń

SPUE i jego personel udzielają pomocy przy dostarczaniu informacji w związku z roszczeniami i zobowiązaniami wynikającymi z mandatów poprzednich SPUE w Afganistanie, oraz zapewniają w tym celu pomoc administracyjną i dostęp do odpowiednich akt.

Artykuł 14

Przegląd

Wdrażanie niniejszej decyzji i jej spójność z innymi działaniami Unii w regionie podlegają regularnemu przeglądowi. Do końca grudnia 2013 roku SPUE przedstawi WP, Radzie i Komisji sprawozdanie z postępu prac, a na zakończenie mandatu – szczegółowe sprawozdanie z jego wykonania.

Artykuł 15

Wejście w życie

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 1 lipca 2013 r.

---

(1)  Dz.U. L 75 z 23.3.2010, s. 22.

(2)  Dz.U. L 141 z 27.5.2011, s. 17.

---

16.7.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 193/25

---

DECYZJA RADY 2013/383/WPZiB

z dnia 15 lipca 2013 r.

zmieniająca i przedłużająca mandat Specjalnego Przedstawiciela Unii Europejskiej przy Unii Afrykańskiej

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 28, art. 31 ust. 2 i art. 33,

uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W dniu 20 października 2011 r. Rada przyjęła decyzję 2011/697/WPZiB (1) w sprawie mianowania Gary’ego QUINCE’A Specjalnym Przedstawicielem Unii Europejskiej (SPUE) przy Unii Afrykańskiej (UA). Mandat SPUE wygasa w dniu 30 czerwca 2013 r.

(2)	Mandat SPUE należy przedłużyć na ostateczny okres 12 miesięcy.

(3)	SPUE będzie wykonywał mandat w sytuacji, która może ulec pogorszeniu i mogłaby utrudnić osiągnięcie celów działań zewnętrznych Unii określonych w art. 21 Traktatu,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Specjalny przedstawiciel Unii Europejskiej

Mandat Gary’ego QUINCE’A jako SPUE przy UA zostaje niniejszym przedłużony do dnia 30 czerwca 2014 r. Mandat SPUE może zostać skrócony, jeżeli Rada podejmie taką decyzję na wniosek Wysokiego Przedstawiciela do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (WP).

Artykuł 2

Cele polityki

Podstawą mandatu SPUE są wszechstronne cele polityki UE wspierające wysiłki Afryki na rzecz budowy pokojowej, demokratycznej i dostatniej przyszłości, określone we wspólnej strategii Afryka–UE. Cele te obejmują:

a)	ożywienie dialogu politycznego UE i szersze stosunki z UA;

b)

wzmocnienie partnerstwa UE–UA we wszystkich obszarach przedstawionych we wspólnej strategii Afryka–UE, co przyczyni się do rozwoju i wdrożenia wspólnej strategii Afryka–UE we współpracy partnerskiej z UA, z poszanowaniem zasady odpowiedzialności Afryki za własny rozwój, przy ściślejszej współpracy z przedstawicielami Afryki na forach wielostronnych i w koordynacji z partnerami wielostronnymi;

c)

współpracę z UA oraz udzielanie jej wsparcia poprzez pomoc w rozwoju instytucjonalnym i wzmacnianie stosunków między instytucjami UE a instytucjami UA – w tym poprzez pomoc rozwojową, co ma służyć propagowaniu: — pokoju i bezpieczeństwa: przez przewidywanie konfliktów, zapobieganie im, zarządzanie nimi, prowadzenie mediacji w ich sprawie i ich rozwiązywanie, wspieranie wysiłków na rzecz pokoju i stabilności, wspieranie odbudowy pokonfliktowej, — praw człowieka i dobrych rządów: przez promowanie i ochronę praw człowieka; działania na rzecz podstawowych wolności i poszanowania praworządności; wspieranie – w drodze dialogu politycznego oraz przez pomoc finansową i techniczną – wysiłków Afryki zmierzających do monitorowania i ulepszania dobrych rządów; wspieranie rozwoju demokracji uczestniczącej i zwiększenia odpowiedzialności; wspieranie walki z korupcją i przestępczością zorganizowaną oraz dalsze propagowanie wysiłków zmierzających do rozwiązania wszystkich problemów związanych z kwestią dzieci w konfliktach zbrojnych, — trwałego wzrostu gospodarczego, integracji regionalnej i handlu regionalnego: przez wspieranie wysiłków na rzecz zapewnienia łączności i ułatwienia dostępu ludności do wody i urządzeń sanitarnych, energii i technologii informacyjnych; promowanie stabilnych, skutecznych i zharmonizowanych ram prawnych dla przedsiębiorstw; pomoc w zintegrowaniu Afryki ze światowym systemem handlu, pomoc krajom afrykańskim w przestrzeganiu zasad i spełnianiu standardów UE; wspieranie Afryki w procesie przeciwdziałania skutkom zmiany klimatu, — inwestowania w ludzi: przez wspieranie wysiłków w kwestiach równości płci, zdrowia, bezpieczeństwa żywnościowego i edukacji; promowanie programów wymiany, sieci uczelni wyższych i centrów doskonałości; zajęcie się pierwotnymi przyczynami migracji.

Ponadto SPUE odgrywa kluczową rolę we wdrażaniu wspólnej strategii Afryka–UE, której celem jest rozwinięcie i umocnienie partnerstwa strategicznego Afryki i UE.

Artykuł 3

Mandat

Aby można było zrealizować te aspekty celów, o których mowa w art. 2, które związane są ze wspólną polityką zagraniczną i bezpieczeństwa (WPZiB)/wspólną polityką bezpieczeństwa i obrony (WPBiO), mandat SPUE obejmuje:

a)

umocnienie ogólnego wpływu UE na prowadzony w Addis Abebie dialog z UA i jej Komisją, jak również koordynacji tego dialogu, który obejmuje cały zakres kwestii związanych z WPZiB/WPBiO w ramach stosunków UE–UA, w szczególności partnerstwo dla pokoju i bezpieczeństwa oraz wsparcie umożliwiające wdrożenie afrykańskiej architektury pokoju i bezpieczeństwa;

b)	zapewnienie odpowiedniego poziomu przedstawicielstwa politycznego, odzwierciedlającego znaczenie UE jako politycznego, finansowego i instytucjonalnego partnera UA oraz zasadniczą zmianę charakteru tego partnerstwa, wynikającą z coraz większej wagi politycznej UA na arenie światowej;

c)	reprezentowanie, o ile Rada tak zadecyduje, stanowisk i polityk UE w sytuacjach kryzysowych, w których UA odgrywa zasadniczą rolę i w odniesieniu do których nie został mianowany SPUE;

d)	pomoc w osiąganiu większej spójności, konsekwencji i koordynacji polityk i działań UE wobec UA oraz wkład we wzmocnienie koordynacji poszerzonej grupy partnerów oraz jej stosunków z UA;

e)

wkład w realizację dotyczącej UA polityki UE w dziedzinie praw człowieka, przy współpracy ze SPUE ds. Praw Człowieka, w tym we wdrażanie wytycznych UE dotyczących praw człowieka, w szczególności wytycznych UE w sprawie dzieci w konfliktach zbrojnych, a także wytycznych UE w sprawie aktów przemocy wobec kobiet i dziewcząt oraz zwalczania wszystkich form dyskryminacji kobiet i dziewcząt, jak również w realizację unijnej polityki dotyczącej kobiet, pokoju i bezpieczeństwa oraz plan działań UE mający na celu śledzenie decyzji Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości;

f)	dokładne śledzenie wszystkich istotnych wydarzeń na szczeblu UA i składanie odnośnych sprawozdań;

g)	utrzymywanie bliskich kontaktów z Komisją UA, innymi organami UA, misjami afrykańskich organizacji subregionalnych przy UA i misjami państw członkowskich UA przy UA;

h)	ułatwianie stosunków i współpracy między UA a afrykańskimi organizacjami subregionalnymi, zwłaszcza w obszarach, w których UE zapewnia wsparcie;

i)	zapewnianie, na wniosek, doradztwa i pomocy UA w obszarach określonych we wspólnej strategii Afryka–UE;

j)	zapewnianie, na wniosek, doradztwa i pomocy w budowie zdolności UA w zakresie zarządzania kryzysowego;

k)	koordynowanie i wspieranie działań tych SPUE, których mandaty dotyczą państw członkowskich oraz regionów UA, oparte na jasnym podziale zadań; oraz

l)

utrzymywanie bliskich kontaktów i promowanie koordynacji z kluczowymi partnerami międzynarodowymi UA obecnymi w Addis Abebie, zwłaszcza z Organizacją Narodów Zjednoczonych, ale również z podmiotami niepaństwowymi, w odniesieniu do całego zakresu kwestii dotyczących WPZiB/WPBiO objętych partnerstwem UE–UA.

Artykuł 4

Wykonywanie mandatu

1.   SPUE jest odpowiedzialny za wykonywanie mandatu i działa pod zwierzchnictwem WP.

2.   Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (KPiB) utrzymuje uprzywilejowane stosunki ze SPUE i jest podstawowym punktem kontaktowym SPUE z Radą. KPiB ukierunkowuje działania realizowane przez SPUE w ramach mandatu pod względem strategicznym i politycznym, bez uszczerbku dla uprawnień WP.

3.   SPUE ściśle koordynuje swoje działania z działaniami Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ) i jej odpowiednich działów.

Artykuł 5

Finansowanie

1.   Finansowa kwota odniesienia przewidziana na pokrycie wydatków związanych z mandatem SPUE w okresie od dnia 1 lipca 2013 r. do dnia 30 czerwca 2014 r. wynosi 585 000 EUR.

2.   Wydatkami zarządza się zgodnie z procedurami i zasadami mającymi zastosowanie do budżetu ogólnego Unii.

3.   Zarządzanie wydatkami podlega umowie między SPUE a Komisją. SPUE odpowiada przed Komisją za wszystkie wydatki.

Artykuł 6

Powołanie i skład zespołu

1.   W granicach mandatu SPUE i odpowiednich udostępnionych środków finansowych SPUE jest odpowiedzialny za powołanie zespołu. Zespół dysponuje wiedzą fachową na temat konkretnych kwestii politycznych zgodnie z wymogami mandatu. SPUE niezwłocznie informuje Radę i Komisję o składzie zespołu.

2.   Państwa członkowskie, instytucje Unii i ESDZ mogą zaproponować oddelegowanie personelu do pracy ze SPUE. Wynagrodzenie takiego oddelegowanego personelu jest pokrywane odpowiednio przez dane państwo członkowskie, instytucję Unii lub przez ESDZ. Eksperci oddelegowani przez państwa członkowskie do instytucji Unii lub do ESDZ również mogą być zatrudniani przy SPUE. Zatrudniani na podstawie umów członkowie personelu międzynarodowego muszą mieć obywatelstwo państwa członkowskiego.

3.   Cały oddelegowany personel nadal podlega administracyjnie wysyłającemu państwu członkowskiemu, wysyłającej instytucji Unii lub ESDZ; personel ten wypełnia swoje obowiązki i podejmuje działania w interesie mandatu SPUE.

Artykuł 7

Przywileje i immunitety SPUE i personelu SPUE

Przywileje, immunitety i inne gwarancje niezbędne do realizacji i sprawnego działania misji SPUE i personelu SPUE ustala się, stosownie do przypadku, ze stronami przyjmującymi. Państwa członkowskie i ESDZ zapewniają wszelkie niezbędne w tym celu wsparcie.

Artykuł 8

Bezpieczeństwo informacji niejawnych UE

SPUE i członkowie jego zespołu przestrzegają zasad i minimalnych norm bezpieczeństwa ustanowionych decyzją Rady 2011/292/UE z dnia 31 marca 2011 r. w sprawie przepisów bezpieczeństwa dotyczących ochrony informacji niejawnych UE (2).

Artykuł 9

Dostęp do informacji i wsparcie logistyczne

1.   Państwa członkowskie, Komisja oraz Sekretariat Generalny Rady zapewniają SPUE dostęp do wszelkich stosownych informacji.

2.   Delegatury Unii lub państwa członkowskie, w zależności od przypadku, zapewniają wsparcie logistyczne w regionie.

Artykuł 10

Bezpieczeństwo

Zgodnie z polityką Unii dotyczącą bezpieczeństwa personelu rozmieszczonego poza terytorium Unii w ramach zadań operacyjnych zgodnie z tytułem V Traktatu SPUE podejmuje wszystkie uzasadnione, możliwe do realizacji środki zgodne z mandatem SPUE oraz odpowiadające stanowi bezpieczeństwa na obszarze geograficznym, za który jest odpowiedzialny, służące zapewnieniu bezpieczeństwa całemu personelowi bezpośrednio podlegającemu SPUE, w szczególności:

a)

sporządza dostosowany do potrzeb misji plan bezpieczeństwa, oparty na wytycznych ESDZ, obejmujący fizyczne, organizacyjne i proceduralne środki bezpieczeństwa dostosowane do potrzeb misji, zarządzanie bezpiecznym przemieszczaniem się personelu na obszar misji i w jego obrębie oraz kontrolowanie zdarzeń zagrażających bezpieczeństwu, a także przewidujący plan awaryjny i plan ewakuacji misji;

b)	zapewnia objęcie wszystkich członków personelu rozmieszczonych poza terytorium Unii ubezpieczeniem od wysokiego ryzyka, odpowiednio do warunków panujących na obszarze prowadzenia misji;

c)

zapewnia, aby wszyscy członkowie zespołu SPUE, którzy mają być rozmieszczeni poza terytorium Unii, w tym personel miejscowy zatrudniony na podstawie umów, odbyli przed przyjazdem na obszar misji lub niezwłocznie po przyjeździe odpowiednie szkolenie w zakresie bezpieczeństwa, na podstawie wskaźników ryzyka określonych przez ESDZ dla obszaru prowadzenia misji;

d)

zapewnia wdrażanie wszystkich uzgodnionych zaleceń wydawanych po regularnych ocenach bezpieczeństwa oraz dostarcza Radzie, Komisji i WP pisemne sprawozdania dotyczące wdrażania tych zaleceń i sprawozdania dotyczące innych kwestii związanych z bezpieczeństwem w ramach sprawozdania z postępu prac oraz sprawozdania z wykonania mandatu.

Artykuł 11

Składanie sprawozdań

SPUE regularnie składa WP i KPiB sprawozdania ustne i pisemne. W razie potrzeby SPUE składa również sprawozdania grupom roboczym Rady. Regularne sprawozdania pisemne są rozprowadzane w sieci COREU. Na zalecenie WP lub KPiB SPUE może składać sprawozdania Radzie do Spraw Zagranicznych. Zgodnie z art. 36 Traktatu SPUE może uczestniczyć w informowaniu Parlamentu Europejskiego.

Artykuł 12

Koordynacja

1.   SPUE przyczynia się do jedności, spójności i efektywności działania Unii oraz pomaga w zapewnieniu spójnego wykorzystania wszystkich instrumentów Unii i państw członkowskich, aby osiągnąć cele polityki Unii. SPUE koordynuje swoje działania z działaniami Komisji, jak również – w stosownych przypadkach – z działaniami innych SPUE aktywnych w regionie. SPUE regularnie przekazuje informacje misjom państw członkowskich i delegaturom Unii.

2.   SPUE utrzymuje ścisłą współpracę w terenie z szefami delegatur Unii i z szefami misji państw członkowskich. Dokładają oni wszelkich starań, aby wspierać SPUE w wykonywaniu mandatu. SPUE kontaktuje się również z innymi podmiotami międzynarodowymi i regionalnymi obecnymi w terenie.

Artykuł 13

Pomoc w zakresie roszczeń

SPUE i jego personel udzielają pomocy przy dostarczaniu informacji w związku z roszczeniami i zobowiązaniami wynikającymi z mandatów poprzednich SPUE w UA oraz zapewniają w tym celu pomoc administracyjną i dostęp do odpowiednich akt.

Artykuł 14

Przegląd

Wdrażanie niniejszej decyzji i jej spójność z innymi działaniami Unii w regionie są przedmiotem regularnego przeglądu. Do końca grudnia 2013 r. SPUE przedstawi Radzie, Komisji i WP sprawozdanie z postępu prac, a na zakończenie mandatu – szczegółowe sprawozdanie z jego wykonania.

Artykuł 15

Wejście w życie

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 1 lipca 2013 r.

---

(1)  Dz.U. L 276 z 21.10.2011, s. 46.

(2)  Dz.U. L 141 z 27.5.2011, s. 17.

---

16.7.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 193/29

---

DECYZJA RADY 2013/384/WPZiB

z dnia 15 lipca 2013 r.

w sprawie zmiany decyzji 2012/325/WPZiB przedłużającej mandat Specjalnego Przedstawiciela Unii Europejskiej w Sudanie i Sudanie Południowym

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 28, art. 31 ust. 2 i art. 33,

uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W dniu 11 sierpnia 2010 r. Rada przyjęła decyzję 2010/450/WPZiB (1) w sprawie mianowania Rosalind MARSDEN Specjalnym Przedstawicielem Unii Europejskiej (SPUE) w Sudanie.

(2)	W dniu 1 sierpnia 2011 r. Rada przyjęła decyzję 2011/499/WPZiB (2), która zmieniła mandat i tytuł SPUE w związku z ogłoszeniem niepodległości przez Sudan Południowy. Mandat SPUE ma wygasnąć w dniu 30 czerwca 2013 r.

(3)	Mandat SPUE należy przedłużyć o kolejne cztery miesiące.

(4)	SPUE będzie wykonywał swój mandat w sytuacji, która może ulec pogorszeniu i mogłaby utrudnić osiągnięcie celów działań zewnętrznych Unii określonych w art. 21 Traktatu.

(5)	Należy zatem zmienić odpowiednio decyzję 2012/325/WPZiB,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

W decyzji 2012/325/WPZiB wprowadza się następujące zmiany:

1)

art. 1 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 1 Specjalny Przedstawiciel Unii Europejskiej Mandat Rosalind MARSDEN jako SPUE w Sudanie i Sudanie Południowym zostaje niniejszym przedłużony do dnia 31 października 2013 r. Mandat SPUE może zostać skrócony, jeżeli Rada podejmie taką decyzję na wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (WP).”;

2)	w art. 5 ust. 1 dodaje się akapit w brzmieniu: „Finansowa kwota odniesienia przewidziana na pokrycie wydatków związanych z wykonywaniem mandatu SPUE w okresie od dnia 1 lipca 2013 r. do dnia 31 października 2013 r. wynosi 690 000 EUR”;

3)

dodaje się artykuł w brzmieniu: „Artykuł 12a Wsparcie w odniesieniu do roszczeń SPUE i jego personel zapewniają Komisji wsparcie administracyjne i dostęp do odpowiednich dokumentów w odniesieniu do wszelkich roszczeń wynikających z jego mandatu, a także poprzednich mandatów SPUE w Sudanie, oraz pomagają w dostarczaniu informacji potrzebnych do odpowiedzi na takie roszczenia.”.

Artykuł 2

Wejście w życie

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 1 lipca 2013 r.

---

(1)  Dz.U. L 211 z 12.8.2010, s. 42.

(2)  Dz.U. L 206 z 11.8.2011, s. 50.

---

16.7.2013

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 193/s3

---

INFORMACJA DLA CZYTELNIKÓW

Rozporządzenie Rady (UE) nr 216/2013 z dnia 7 marca 2013 r. w sprawie elektronicznej publikacji Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej

Zgodnie z rozporządzeniem Rady (UE) nr 216/2013 z dnia 7 marca 2013 r. w sprawie elektronicznej publikacji Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej (Dz.U. L 69 z 13.3.2013, s. 1) od dnia 1 lipca 2013 r. jedynie elektroniczne wydanie Dziennika Urzędowego traktowane jest jako autentyczne i wywołuje skutki prawne.

W wypadku gdy opublikowanie elektronicznego wydania Dziennika Urzędowego jest niemożliwe z powodu nieprzewidzianych i wyjątkowych okoliczności, autentyczne jest wydanie drukowane i wywołuje ono skutki prawne zgodnie z warunkami określonymi w art. 3 rozporządzenia (UE) nr 216/2013.

---