13.3.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 69/1

(1)

Art. 297 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) dotyczy publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (zwanym dalej „Dziennikiem Urzędowym”) oraz wejścia w życie aktów prawnych Unii.

(2)

Rozporządzenie nr 1/1958 (1) wraz z jego późniejszymi zmianami określa języki urzędowe instytucji Unii Europejskiej.

(3)

Wydanie drukowane Dziennika Urzędowego dostępne we wszystkich językach urzędowych instytucji Unii jest obecnie jedyną prawnie wiążącą publikacją, mimo że jest ono również udostępniane w internecie.

(4)

Decyzja 2009/496/WE, Euratom Parlamentu Europejskiego, Rady, Komisji, Trybunału Sprawiedliwości, Trybunału Obrachunkowego, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów z dnia 26 czerwca 2009 r. w sprawie organizacji i działania Urzędu Publikacji Unii Europejskiej (2) gwarantuje, że Urząd Publikacji będzie umożliwiał instytucjom wywiązanie się z obowiązku publikowania tekstów ustawodawczych.

(5)

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku w sprawie C-161/06 Skoma-Lux sro przeciwko Celní ředitelství Olomouc (3) stwierdził, że na akty prawne Unii, które nie zostały należycie opublikowane w Dzienniku Urzędowym, nie można się powoływać wobec osób fizycznych i prawnych, a udostępnienie tych aktów w internecie nie jest równoznaczne z ważną publikacją w Dzienniku Urzędowym wobec braku jakichkolwiek uregulowań w tej kwestii w prawie unijnym.

(6)

Gdyby publikacja w Dzienniku Urzędowym w formie elektronicznej miała wiążący prawnie charakter, umożliwiłoby to szybszy i oszczędniejszy dostęp do prawa unijnego. Urząd Publikacji powinien jednak w dalszym ciągu umożliwiać obywatelom uzyskanie drukowanej wersji Dziennika Urzędowego.

(7)

W swoim komunikacie zatytułowanym „Europejska agenda cyfrowa” Komisja podkreśla, że dostęp do aktów prawnych w internecie sprzyja rozwojowi cyfrowego rynku wewnętrznego, co przynosi korzyści społeczno-gospodarcze.

(8)

Należy zatem przyjąć przepisy zapewniające autentyczność, integralność i niezmienność elektronicznej publikacji Dziennika Urzędowego.

(9)

Niniejsze rozporządzenie powinno przewidzieć również przepisy mające zastosowanie w przypadkach, gdy ze względu na nieprzewidziane i wyjątkowe okoliczności nie jest możliwa publikacja i udostępnienie elektronicznego wydania Dziennika Urzędowego.

(10)

Dyrektywą 1999/93/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 grudnia 1999 r. w sprawie wspólnotowych ram w zakresie podpisów elektronicznych (4) określono skutki prawne podpisu elektronicznego jako sposobu uwierzytelniania. Do celów zapewnienia autentyczności, integralności i niezmienności elektronicznego wydania Dziennika Urzędowego bezpieczny podpis elektroniczny oparty na kwalifikowanym certyfikacie i wygenerowany – zgodnie ze wspomnianą dyrektywą – przez bezpieczne urządzenie służące do składania podpisu elektronicznego stanowi wystarczające zabezpieczenie dla obywateli. Weryfikacja podpisanego elektronicznie Dziennika Urzędowego powinna być możliwa przy użyciu łatwo dostępnych środków.

(11)

Dostęp do strony internetowej EUR-Lex powinien być zapewniony zgodnie ze zobowiązaniami w zakresie ochrony osób niepełnosprawnych wynikającymi z decyzji Rady 2010/48/WE z dnia 26 listopada 2009 r. w sprawie zawarcia przez Wspólnotę Europejską Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawach osób niepełnosprawnych (5).

(12)

Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia celu, jakim jest umożliwienie wszystkim obywatelom europejskim powoływania się na publikację elektroniczną Dziennika Urzędowego, ponieważ zakres rozporządzenia jest ograniczony do zapewnienia autentycznego charakteru takiej publikacji, jak to jest obecnie w przypadku publikacji drukowanej.

(13)

W celu przyjęcia niniejszego rozporządzenia TFUE nie przewiduje innych kompetencji niż określone w art. 352,

a)

publikowanie elektronicznego wydania Dziennika Urzędowego i gwarantowanie jego autentyczności;

b)

wdrożenie i konserwację systemu informatycznego wytwarzającego wydanie elektroniczne Dziennika Urzędowego, zarządzanie tym systemem i jego modernizowanie zgodnie z postępem technicznym;

c)

stosowanie i rozbudowywanie urządzeń technicznych w celu zapewnienia dostępności elektronicznego wydania Dziennika Urzędowego dla wszystkich użytkowników;

d)

określenie zasad dotyczących bezpieczeństwa wewnętrznego i dostępu w odniesieniu do systemu informatycznego wytwarzającego elektroniczne wydanie Dziennika Urzędowego;

e)

zachowywanie i archiwizowanie dokumentów elektronicznych oraz przetwarzanie ich zgodnie z postępem technicznym.

13.3.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 69/4

(1)

W dniu 29 stycznia 2007 r. Rada upoważniła Komisję do rozpoczęcia negocjacji z niektórymi innymi członkami Światowej Organizacji Handlu na podstawie art. XXIV ust. 6 Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu (GATT) z 1994 r. w związku z przystąpieniem do Unii Europejskiej Republiki Bułgarii i Rumunii.

(2)

Negocjacje były prowadzone przez Komisję w ramach wytycznych negocjacyjnych przyjętych przez Radę.

(3)

Negocjacje te zostały zakończone i Porozumienie w formie wymiany listów między Unią Europejską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki, na podstawie art. XXIV ust. 6 oraz art. XXVIII Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu (GATT) z 1994 r., odnoszące się do zmian koncesji zawartych w listach koncesyjnych Republiki Bułgarii i Rumunii w związku z ich przystąpieniem do Unii Europejskiej („porozumienie”) zostało parafowane przez przedstawiciela Unii Europejskiej w dniu 21 grudnia 2011 r. i przez przedstawiciela Stanów Zjednoczonych Ameryki w dniu 17 lutego 2012 r.

(4)

Porozumienie zostało podpisane w imieniu Unii Europejskiej w dniu 7 grudnia 2012 r. z zastrzeżeniem jego zawarcia w późniejszym terminie, zgodnie z decyzją Rady 2012/644/UE (1).

(5)

Porozumienie powinno zostać zatwierdzone,

13.3.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 69/11

(1)

Komisja, rozporządzeniem (UE) nr 833/2012 (2) („rozporządzenie w sprawie ceł tymczasowych”), nałożyła tymczasowe cło antydumpingowe („środki tymczasowe”) na przywóz niektórych rodzajów folii aluminiowej w rolkach pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”).

(2)

Postępowanie zostało wszczęte w następstwie skargi złożonej w dniu 9 listopada 2011 r. przez Europejskie Stowarzyszenie Producentów Metali Nieżelaznych (Eurométaux) („skarżący”) w imieniu producentów reprezentujących ponad 50 % łącznej unijnej produkcji niektórych rodzajów folii aluminiowej w rolkach. Skarga zawierała dowody prima facie wskazujące na istnienie dumpingu w odniesieniu do produktu i wynikającą z dumpingu istotną szkodę, które uznano za wystarczające, aby uzasadnić wszczęcie postępowania. Jak wskazano w motywie 17 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, dochodzenie dotyczące dumpingu i powstałej szkody objęło okres od dnia 1 października 2010 r. do dnia 30 września 2011 r. („okres objęty dochodzeniem” lub „OD”). Analiza tendencji mających znaczenie dla oceny szkody objęła okres od stycznia 2008 r. do końca OD („okres badany”).

(3)

Po powiadomieniu o istotnych faktach i wnioskach, na podstawie których podjęto decyzję o wprowadzeniu tymczasowych środków antydumpingowych („ujawnienie tymczasowych ustaleń”), kilka zainteresowanych stron przedłożyło oświadczenia w formie pisemnej, przedstawiające ich opinie w sprawie tymczasowych ustaleń. Stronom, które wystąpiły z takim wnioskiem, umożliwiono wypowiedzenie się. W szczególności jeden producent eksportujący wystąpił z wnioskiem o przesłuchanie w obecności urzędnika Dyrekcji Generalnej ds. Handlu pełniącego rolę rzecznika praw stron i taka możliwość została mu przyznana.

(4)

Komisja kontynuowała poszukiwanie i weryfikowanie wszelkich informacji uznanych za konieczne do sformułowania ostatecznych ustaleń.

(5)

Po opublikowaniu rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych trzech spośród chińskich współpracujących producentów eksportujących stwierdziło, że pisownia ich nazw w art. 1 ust. 2 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych jest nieprawidłowa. W związku z tym do rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych opublikowane zostało w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej sprostowanie (3), w którym podano prawidłowe nazwy tych przedsiębiorstw.

(6)

Produktem objętym postępowaniem jest folia aluminiowa o grubości 0,007 mm lub większej, ale mniejszej niż 0,021 mm, bez podłoża, walcowana, ale dalej nieobrobiona, nawet tłoczona, w lekkich rolkach o wadze nieprzekraczającej 10 kg („produkt objęty postępowaniem” lub „folia aluminiowa w rolkach” lub „ AHF ”). Produkt objęty postępowaniem objęty jest obecnie kodami CN ex 7607 11 11 i ex 7607 19 10.

(7)

Produkt objęty postępowaniem zasadniczo używany jest jako towar konsumpcyjny do pakowania i innych zastosowań w gospodarstwie domowym lub w cateringu. Definicja produktu nie została zakwestionowana.

(8)

Dochodzenie wykazało, że folia aluminiowa w rolkach produkowana i wywożona z ChRL, folia aluminiowa w rolkach produkowana i sprzedawana w Unii przez producentów unijnych i folia aluminiowa w rolkach produkowana i sprzedawana w Turcji („kraju analogicznym”) przez współpracującego producenta tureckiego mają te same podstawowe cechy fizyczne i techniczne oraz te same podstawowe zastosowania, dlatego też uznaje się je za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(9)

Wobec braku uwag dotyczących produktu objętego postępowaniem i produktu podobnego, niniejszym potwierdza się motywy od 18 do 20 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(10)

Przy braku jakichkolwiek innych uwag dotyczących kontroli wyrywkowej, niniejszym potwierdza się motywy od 21 do 26 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(11)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń otrzymano uwagi od CeDo (Shanghai) Ltd. („CeDo”) dotyczące ustaleń odnośnie do kryterium określonego w art. 2 ust. 7 lit. c) tiret trzecie rozporządzenia podstawowego. W swoich uwagach i podczas przesłuchania przez rzecznika praw stron przedsiębiorstwo to zakwestionowało wspomniane ustalenie, zgodnie z którym jego decyzja o uzyskaniu finansowania z zagranicy podlegała zatwierdzeniu przez państwo, co doprowadziło do zakłócenia jego sytuacji finansowej. CeDo twierdziło, że chińskie przepisy dotyczące rejestrowania długów zagranicznych nie miały skutków zakłócających jego sytuację finansową, ponieważ jego pożyczka była pożyczką wewnątrzgrupową od powiązanego przedsiębiorstwa poza Chinami i oparta była jedynie na wewnątrzgrupowych aspektach finansowych. Przedsiębiorstwo to twierdziło również, że zatwierdzenie transferu odsetek i kwoty głównej przyznane było automatycznie.

(12)

Po ponownym zbadaniu dodatkowych informacji dostarczonych przez przedsiębiorstwo i argumentów zgłoszonych po ujawnieniu ustaleń tymczasowych stwierdzono, że pomimo faktu zarejestrowania pożyczki i wymogu zatwierdzenia jej spłaty, w tym konkretnym przypadku dotyczącym wewnątrzgrupowej pożyczki można uznać, że sytuacja finansowa przedsiębiorstwa nie uległa znaczącym zakłóceniom, jako że ustalono, iż spłaciło ono odsetki i główną kwotę zgodnie z ustalonymi w umowie warunkami. W tych okolicznościach uważa się, że przedsiębiorstwo spełnia kryterium określone w art. 2 ust. 7 lit. c) tiret trzecie rozporządzenia podstawowego.

(13)

Wobec braku innych uwag dotyczących MET, motywy od 27 do 53 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, wraz z podanymi powyżej zmianami, zostają niniejszym potwierdzone.

(14)

Wobec braku jakichkolwiek uwag w sprawie IT niniejszym potwierdza się motywy od 54 do 56 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(15)

Żadna ze stron nie zakwestionowała wyboru Turcji jako państwa analogicznego do poczynienia ostatecznych ustaleń.

(16)

Wobec braku jakichkolwiek uwag w sprawie wyboru państwa analogicznego niniejszym potwierdza się motywy od 57 do 64 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(17)

Wartość normalną obliczono na podstawie danych przekazanych przez jedynego współpracującego producenta z państwa analogicznego (tj. z Turcji). Wartość normalna została więc określona na podstawie cen sprzedaży krajowej i konstruowanej wartości normalnej jednego producenta produktu podobnego z Turcji.

(18)

Przedsiębiorstwo Ningbo Favored Commodity Co., Ltd („Ningbo Favored”) zapytało, w jaki sposób dane jednego tureckiego producenta mogły być wystarczająco reprezentatywne do ustalenia marginesu dumpingu dla wszystkich chińskich producentów eksportujących, oraz uznało za zaskakujące, iż ceny krajowe w Turcji były znacząco wyższe niż w Unii. Odnośnie do tureckiego rynku folii aluminiowej, jak wspomniano w motywie 63 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, uznano Turcję za odpowiednie państwo analogiczne na podstawie wielkości i wartości krajowej produkcji, przywozu i wywozu. Odnośnie do faktu, że ceny na rynku tureckim są wyższe niż w Unii, nie jest to decydujący czynnik wyboru odpowiedniego analogicznego rynku krajowego. W każdym razie różnica może być częściowo wyjaśniona faktem, że przemysł unijny był w OD bliski progu rentowności. Jeśli przyjąć dla przemysłu unijnego sytuację, w której może on osiągnąć rozsądną marżę zysku (tj. 5 %, jak wspomniano w motywie 158 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych), luka cenowa między cenami w Turcji i cenami w Unii zmniejszy się.

(19)

Ningbo Favored twierdziło również, że instytucje nie udzieliły wystarczających informacji na temat konstruowanej wartości normalnej.

(20)

Odnośnie do powyższego należy zauważyć, że, jak wyjaśniono w motywie 70, Komisja dostarczyła stronie wszystkich istotnych informacji dotyczących danych wykorzystanych do obliczenia wartości normalnej, które mogły zostać ujawnione bez naruszenia przepisów art. 19 rozporządzenia podstawowego, tj. zapewniając jednocześnie, że wszelkie poufne dane przedłożone przez jedynego producenta z Turcji są traktowane jako dane poufne i nie są ujawniane innym stronom. Informacja przedłożona producentowi eksportującemu miała znaczenie i dała mu możliwość zrozumienia metodyki wykorzystanej zgodnie z przepisami art. 2 rozporządzenia podstawowego. Ponadto podczas przesłuchania, które miało miejsce na wniosek Ningbo Favored, przedsiębiorstwo zostało poinformowane, że dla celów obliczenia dumpingu użyto pełnych numerów kontrolnych produktu, a w sytuacjach, gdy turecki producent nie sprzedawał tego samego typu produktu, normalną wartość ustalono, dopasowując najbardziej zbliżony numer kontrolny produktu sprzedawanego przez tureckiego producenta. Wreszcie Ningbo Favored i pozostali objęci próbą chińscy eksporterzy otrzymali dodatkowe informacje dotyczące ustalenia konstruowanej wartości normalnej w momencie, gdy ogłoszono ostateczne ustalenia. Powyższe twierdzenia musiały zatem zostać odrzucone.

(21)

Wobec braku innych uwag niniejszym potwierdza się motywy od 65 do 72 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(22)

Ningbo Favored wnioskowało, aby wartości sprzedaży eksportowej w wykazie indywidualnych transakcji były przeliczane z dolarów USA na walutę chińską według miesięcznego kursu wymiany podanego w kwestionariuszu, a nie według rzeczywistego kursu obowiązującego w czasie poszczególnych transakcji. W tej kwestii, zgodnie z art. 2 ust. 10 lit. j) Przeliczanie waluty rozporządzenia podstawowego, jeśli porównanie cen wymaga przeliczenia walut, przeliczenia takiego dokonuje się według kursu wymiany z dnia sprzedaży. Należy także odnotować, że instrukcje do kwestionariusza stanowią wyraźnie, że wykorzystać należy kwoty w walucie księgowej, jakie znajdują się w ewidencji księgowej respondenta. Przedsiębiorstwo zostało więc należycie powiadomione o stosowanym kursie wymiany. Wniosek ten nie mógł zatem zostać przyjęty.

(23)

Po nałożeniu środków tymczasowych przeprowadzono dodatkową wizytę weryfikacyjną na terenie jednego z niepowiązanych importerów, dla których ustalono zysk, o którym mowa w motywie 75 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. W rezultacie zmniejszeniu uległa marża zysku wykorzystana do skonstruowania ceny eksportowej zgodnie z art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego.

(24)

Wobec braku innych uwag motywy od 73 do 75 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, wraz z podanymi powyżej zmianami, zostają niniejszym potwierdzone.

(25)

Nie otrzymano żadnych istotnych uwag w odniesieniu do porównania. Wobec braku innych uwag niniejszym potwierdza się motywy od 76 do 78 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(26)

Nie przedstawiono żadnych istotnych uwag dotyczących marginesów dumpingu. Wobec braku innych uwag niniejszym potwierdza się motywy od 79 do 81 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(27)

W rezultacie zmiany zysku niepowiązanych importerów, jak wspomniano w motywie 23, oraz po poprawieniu pewnej ilości błędów pisarskich, ostateczne marginesy dumpingu, wyrażone jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem, są następujące:

(28)

Na podstawie faktów określonych w motywie 81 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych ustalono ogólnokrajowy ostateczny margines dumpingu dla ChRL przy zastosowaniu wykazujących najwyższy margines dumpingu transakcji współpracujących eksporterów. Na tej podstawie ustalono, że ostateczny margines dumpingu wyniósł 45,6 %.

(29)

Wobec braku uwag dotyczących produkcji unijnej i przemysłu unijnego motyw 83 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostaje niniejszym potwierdzony.

(30)

Wobec braku uwag dotyczących konsumpcji w Unii motywy od 84 do 86 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

(31)

Wobec braku uwag dotyczących przywozu do Unii z ChRL i udziału w rynku motywy od 87 do 89 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

(32)

Tak jak to należycie wyjaśniono w motywie 47, po analizie uwag otrzymanych po ujawnieniu tymczasowych ustaleń uznano za właściwe nie wprowadzać dostosowania z tytułu poziomu handlu dla porównania cen produktu objętego postępowaniem z folią aluminiową produkowaną przez przemysł unijny. Ta zmiana metody wpłynęła nieznacznie na marginesy podcięcia.

(33)

Margines podcięcia grupy CeDo zmniejszony został ponadto przy zmianie marży zysku niepowiązanych importerów (zob. motyw 23). Średni ważony margines podcięcia objętych próbą producentów eksportujących pozostaje jednak na poziomie powyżej 7 %.

(34)

Z wyjątkiem wspomnianych wyżej zmian, wobec braku jakichkolwiek innych uwag dotyczących cen objętego dumpingiem przywozu i podcięcia cenowego, potwierdza się niniejszym metodykę ustalania podcięcia cenowego opisaną w motywach od 90 do 94 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(35)

Wobec braku uwag w tym względzie tymczasowe ustalenia przedstawione w motywach od 95 do 107 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

(36)

Wobec braku uwag w tym zakresie niniejszym potwierdza się motyw 108 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(37)

W związku z powyższym tymczasowe ustalenia zawarte w motywach od 109 do 112 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

(38)

Komisja nie otrzymała żadnych uwag w sprawie tymczasowych ustaleń dotyczących związku przyczynowego między dumpingiem i szkodą. W związku z tym potwierdza się, że przywóz po cenach dumpingowych z ChRL spowodował istotną szkodę dla przemysłu unijnego w rozumieniu art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego i że nie istnieją żadne inne znane czynniki mogące naruszyć związek przyczynowy pomiędzy przywozem po cenach dumpingowych z ChRL a szkodą poniesioną przez przemysł unijny. Dlatego też wnioski zawarte w motywach od 113 do 136 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

(39)

Wobec braku uwag dotyczących interesu przemysłu unijnego motywy od 138 do 142 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

(40)

Współpraca ze strony sektora przywozu była bardzo niewielka i, tak jak wspomniano w motywie 146 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, jedynie dwaj importerzy dostarczyli odpowiedzi na kwestionariusz. Jak wspomniano w motywie 23, po nałożeniu środków tymczasowych przeprowadzono wizytę u największego importera (Robinson Young, UK) w celu weryfikacji jego odpowiedzi na kwestionariusz. Skutkiem weryfikacji była korekta zgłoszonej rentowności tego przedsiębiorstwa w zakresie działalności istotnej dla postępowania. W rezultacie obniżeniu uległa średnia ważona marża zysku dwóch współpracujących importerów objętych próbą. Obniżenia zysku współpracujących importerów nie uważano za znaczące pod względem analizy interesu Unii, ponieważ obie stopy zysku (przed korektą i po niej) były umiarkowane.

(41)

Jeden z objętych próbą importerów zakwestionował wstępne ustalenia opisane w motywie 148 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, według których skutki środków dla całego sektora przywozu nie będą nieproporcjonalne, ponieważ mógłby on zostać zmuszony do wycofania się z rynku, jeśli środki zostałyby potwierdzone. W rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych rzeczywiście stwierdzono jednak, że przemysł unijny mógłby odzyskać niektóre kontrakty kosztem sektora przywozu. Nie ma jednak wątpliwości, że przywóz produktu objętego postępowaniem na rynek unijny będzie kontynuowany, jakkolwiek od tej chwili już na warunkach uczciwej konkurencji i dlatego prawdopodobnie na mniejszą skalę. W związku z tym potwierdza się, że całkowity wpływ na sektor przywozu nie jest nieproporcjonalny.

(42)

Nie przedstawiono dalszych uwag ani informacji dotyczących interesu importerów lub hurtowników. W związku z tym ustalenia tymczasowe zawarte w motywach od 143 do 149 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych dotyczące interesu tych grup zostają niniejszym potwierdzone.

(43)

Wobec braku uwag dotyczących interesu detalistów i konsumentów niniejszym potwierdza się ustalenia przedstawione w motywach od 150 do 153 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(44)

W związku z powyższym tymczasowe ustalenia dotyczące interesu Unii zostają potwierdzone, tj. nie ma decydujących przesłanek przemawiających przeciwko wprowadzeniu ostatecznych środków wobec przywozu niektórych rodzajów folii aluminiowej w rolkach pochodzących z ChRL.

(45)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń Ningbo Favored złożyło oświadczenie dotyczące metody użytej do obliczenia marginesów szkody. Przedsiębiorstwo twierdziło, że zmiany dokonane w strukturze numerów kontrolnych produktu zakłóciły równowagę. Przedsiębiorstwo to twierdziło w szczególności, że koszty pakowania były prawdopodobnie przyczyną zakłócenia danych. Druga kwestia dotyczyła metody użytej do zapewnienia sprawiedliwego porównania poziomów handlu. Na etapie tymczasowym dane unijne podzielone były na kanały sprzedaży detalicznej i hurtowej, Ningbo Favored twierdziło jednak, że spowodowało to występowanie dwóch cen docelowych dla każdego typu produktu, co było jego zdaniem niezgodne z prawem.

(46)

Odnośnie do twierdzenia dotyczącego zmian dokonanych w strukturze numerów kontrolnych produktu, symulacje pokazały, że zakłócenia wystąpiłyby w sytuacji, gdyby zmian nie dokonano. Te zmiany w strukturze numerów kontrolnych produktu (będące w rzeczywistości konsolidacją danych w celu poprawienia wskaźników zgodności i reprezentatywności) usunęły zakłócenia i poprawiły wiarygodność obliczeń. Z tego względu argument ten należy odrzucić.

(47)

Druga kwestia poruszona przez Ningbo Favored, dotycząca metody użytej tymczasowo do zapewnienia sprawiedliwego porównania poziomów handlu, została również należycie zbadana. W związku z tym stwierdzono, że chociaż zwykle ceny dla dwóch kanałów sprzedaży różnią się, w tym przypadku nie stwierdzono żadnej stałej tendencji. W rzeczywistości w niektórych przypadkach ceny sprzedaży producenta dla detalistów były niższe niż dla hurtowników, podczas gdy w innych przypadkach było odwrotnie. W związku z tym podjęto decyzję przychylenia się do wniosku, aby nie dokonywać dostosowania poziomu handlu, ponieważ warunki dla takiego dostosowania nie były spełnione. Dlatego ostateczne obliczenia poziomów usuwających szkodę sporządzono na podstawie skonsolidowanych cen zarówno producentów eksportujących, jak i przemysłu unijnego, bez dostosowania poziomu handlu. Ta zmiana metody wpłynęła nieznacznie na marginesy szkody.

(48)

W odpowiedzi na ogłoszenie ostatecznych ustaleń Ningbo Favored twierdziło, że metoda zastosowana do obliczenia zaniżania cen była nieprawidłowa i niewiarygodna, ponieważ dla przemysłu unijnego punktem wyjścia była cena sprzedaży w Unii, a nie koszt produkcji dla poszczególnych numerów kontrolnych produktu. Ningbo Favored twierdziło, że współczynnik wydajności dla poszczególnych numerów kontrolnych produktu nie został zastosowany, ponieważ urzędnicy Komisji „nie wezwali” przedsiębiorstwa do przedstawienia odpowiednich danych i z tego powodu postępowanie powinno zostać zakończone ze względu na „brak dowodów”.

(49)

Rozporządzenie podstawowe nie określa jednak, w jaki sposób powinna być ustalana cena docelowa przemysłu unijnego. Powszechną praktyką jest ustalanie jej na podstawie sumy kosztów produkcji dla poszczególnych numerów kontrolnych produktu i docelowej marży zysku lub stosowanie cen ex-works dla poszczególnych numerów kontrolnych produktu w sprzedaży dla niepowiązanych klientów na rynku unijnym i korygowanie ich o rzeczywisty zysk lub stratę w OD z dodaniem ustalonej docelowej marży zysku. Obie metody są wiarygodne i mogą być stosowane zamiennie (w zależności od okoliczności). W dochodzeniu zastosowana została druga metoda (oparta na rzeczywistej cenie sprzedaży w Unii niepowiązanym klientom), ponieważ nie wszyscy objęci próbą producenci unijni byli w stanie dokonać wiarygodnych obliczeń współczynnika wydajności dla poszczególnych numerów kontrolnych produktu.

(50)

W związku z powyższym twierdzenie, że zastosowana metoda jest niewiarygodna, i wniosek o zakończenie z tego powodu postępowania zostają odrzucone.

(51)

Grupa CeDo twierdziła, że metoda zastosowana do obliczenia jej tymczasowych marginesów szkody nie była poprawna, ponieważ nie uwzględniała w pełni struktury grupy CeDo. Rzeczywiście, importer CeDo UK, powiązany z objętym próbą producentem eksportującym („CeDo (Shanghai)”), dostarcza na rynek unijny folię produkowaną zarówno w ChRL, jak i w Unii, przy czym wszystko odbywa się za pośrednictwem powiązanego importera/przedsiębiorstwa handlowego. Przedsiębiorstwo twierdziło, że koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne tego powiązanego importera oraz marża zysku nie powinny zostać odjęte od ceny odsprzedaży CeDo, jako że konkurencja odbywa się na poziomie sprzedaży klientom w Unii. CeDo twierdziło również, że jego ceny sprzedaży na poziomie klientów nie powodowały szkody dla przemysłu unijnego.

(52)

Twierdzenie CeDo dotyczące jego cen sprzedaży w odniesieniu do cen przemysłu unijnego zakwestionowane zostało przez kilka oświadczeń skarżących producentów unijnych. Kwestia ta nie mogła jednak być dalej badana, gdyż przekazane przez strony informacje nie mogły być zweryfikowane na tak zaawansowanym etapie dochodzenia.

(53)

Co do istoty sprawy, należy zaznaczyć, że celem obliczania marginesu szkody jest ustalenie, czy nałożenie na cenę CIF przywozu po cenach dumpingowych niższej stawki celnej niż ustalona w oparciu o margines dumpingu byłoby wystarczające dla usunięcia szkody powodowanej przez ten przywóz. Ocena ta powinna opierać się na cenie CIF przedmiotowego przywozu, której poziom uważa się za porównywalny z ceną ex-works przemysłu unijnego. W przypadku przywozu dokonywanego za pośrednictwem powiązanych importerów, przez analogię z podejściem przyjętym dla obliczania marginesu dumpingu, które dla celów ustalania stawki celnej przy stosowaniu zasady niższego cła można by zastąpić obliczaniem marginesu szkody, cena CIF konstruowana jest w oparciu o cenę odsprzedaży pierwszemu niezależnemu klientowi, należycie dostosowaną zgodnie z art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego. Następnie, bez uszczerbku dla późniejszych ustaleń, należy zaznaczyć, że postulowana przez CeDo metoda prowadziłaby do konieczności stosowania cen odnoszących się do unijnej produkcji folii aluminiowej przez CeDo, jako że, jak to wspomniano wyżej, powiązany importer/przedsiębiorstwo handlowe dostarczał na rynek unijny folię aluminiową produkowaną zarówno w Chinach, jak i w Unii.

(54)

CeDo odniosło się ponownie do powyższej kwestii na ostatecznym etapie. Grupa złożyła również wniosek o przesłuchanie przez rzecznika praw stron i takie przesłuchanie zostało zorganizowane, aby przedyskutować tę kwestię. CeDo powtórzyło swoje wcześniejsze argumenty i zakwestionowało powyższe wyjaśnienie dotyczące art. 2 ust. 9, twierdząc, że art. 2 ust. 9 pojawia się w przepisach antydumpingowych rozporządzenia podstawowego i nie mógł być przez analogię użyty do obliczania wielkości szkody. Instytucje zaznaczyły, że chociaż art. 2 dotyczy kwestii dumpingu, jego ustęp 9 należy do podrozdziału dotyczącego ceny eksportowej i dostarcza wytycznych dla obliczania ceny eksportowej w przypadku sprzedaży w Unii przez powiązanego importera. Żaden inny przepis rozporządzenia podstawowego nie daje na ten temat dokładniejszych wytycznych.

(55)

CeDo powołał się na wyrok Sądu w sprawie Kazchrome  (4), który zdaniem tego przedsiębiorstwa dostarczył wytycznych w tej kwestii, stanowiąc, „iż najbardziej precyzyjny sposób obliczenia podcięcia cen polega na porównaniu cen importowanych towarów i cen wyrobów przemysłu wspólnotowego przy włączeniu wszelkich kosztów ponoszonych aż po urządzenia klientów”. Należy jednak również zaznaczyć, że Sąd przyznał też, iż tego rodzaju działanie nie jest praktyczne, a w wyroku stwierdza się jasno, że posłużenie się cenami CIF stanowi dopuszczalną metodę obliczania marginesu szkody. Sprawa Kazchrome dotyczyła poza tym specyficznej sytuacji związanej z towarami przywożonymi najpierw na rynek unijny przez Litwę (w tranzycie), a następnie do Rotterdamu, gdzie przechodziły odprawę celną. W tamtym przypadku Komisja zdecydowała obliczyć podcięcie cenowe i zaniżanie cen na podstawie ceny w punkcie tranzytu, a nie ceny po odprawie celnej. W obecnym przypadku tak nie jest, gdyż nie ma wątpliwości, że obliczenia podcięcia cenowego i zaniżania cen oparte są na cenie CIF CeDo po odprawie celnej. Ponadto w swoim wyroku Sąd jasno ograniczył swoje wnioski do tamtego konkretnego przypadku.

(56)

CeDo podniosło również kwestię sprawiedliwego porównania i powołało się na dwa sprawozdania Panelu WTO (5). Instytucje uważają, że ceny CeDo ustalone przez służby Komisji i ceny ex-works przemysłu unijnego (zarówno dla podcięcia cenowego, jak i dla zaniżania cen) stanowią podstawę sprawiedliwego i rozsądnego porównania. Należy pamiętać, że porównanie doskonałe oznaczałoby, że należy uwzględniać jedynie oferty dotyczące tego samego kontraktu, ponieważ jedynie wtedy warunki sprzedaży byłyby identyczne. Jako że porównanie doskonałe nie jest w tym przypadku możliwe, instytucje uznają, że metoda oparta na średnich cenach odnotowanych dla podobnych produktów podczas trwającego jeden rok OD jest sprawiedliwa. Metoda ta została wyraźnie przedstawiona w ostatecznych ustaleniach.

(57)

Ponadto uważa się, iż metoda postulowana przez CeDo prowadziłaby do nierównego traktowania w obliczaniu jego marginesów, a także marginesów innych objętych próbą producentów eksportujących, sprzedających niepowiązanym importerom. Metoda stosowana dla innych objętych próbą producentów eksportujących oparta była na cenie eksportowej CIF, która oczywiście wyłącza unijne koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne i zysk przy odsprzedaży w Unii po odprawie celnej. Komisja uważa, że na ustanowienie odpowiednich cen przywozu dla obliczania podcięcia cenowego i zaniżania cen nie powinien mieć wpływu fakt, czy wywóz przeznaczony jest dla powiązanych czy niepowiązanych przedsiębiorstw w Unii. Metoda stosowana przez Komisję zapewnia, że w obu sytuacjach traktowanie jest identyczne. Poza tym, jak to już wspomniano w motywie 53, podejście wnioskowane przez CeDo, szczególnie w przypadku tego przedsiębiorstwa, spowodowałoby niejasność co do dwóch różnych ról, w których CeDo występuje jako dostawca folii aluminiowej na rynek unijny. Rzeczywiście, CeDo dostarcza na rynek unijny folię aluminiową po pierwsze jako producent unijny i po drugie jako podmiot odsprzedający taką folię przywożoną z Chin. Celem obliczania marginesu szkody nie jest zmierzenie, do jakiego stopnia sprzedaż CeDo UK, jako unijnego producenta importującego, powoduje szkodę dla producentów unijnych, ale raczej, czy to dokonywany przez CeDo Shanghai wywóz powoduje takie skutki przez podcinanie i zaniżanie cen producentów unijnych. W tym celu odpowiednią ceną, która powinna zostać uwzględniona, jest cena stosowana przy sprzedaży produktu objętego postępowaniem do Unii, a nie ta, po jakiej przywożone materiały są odsprzedawane importującym producentom w Unii. Jest to zgodne z podejściem przyjętym przy obliczaniu marginesu szkody, jaki przypisywany jest przywozowi dokonywanemu przez producentów unijnych.

(58)

Należy również stwierdzić, że ceny producentów unijnych zostały dostosowane do poziomu ex-works przez odjęcie nie tylko not kredytowych, dyskont i rabatów, ale również prowizji (rodzaj kosztu sprzedaży) i wydatków związanych z transportem. W związku z powyższym porównywanie ceny odsprzedaży importera z unijną ceną ex-works nie byłoby sprawiedliwe.

(59)

W związku z powyższą argumentacją podtrzymano opinię, że wniosek o zmianę metody obliczania dla CeDo marginesu szkody nie może być zaakceptowany.

(60)

Skorygowana marża zysku niepowiązanych importerów (zmieniona z powodów wyjaśnionych w motywie 23) miała jednak wpływ na margines szkody dla CeDo, jest ona bowiem odliczona od jego ceny odsprzedaży. Ponadto na wszystkie marginesy sprzedaży po zaniżonych cenach miała wpływ korekta niewielkiego błędu pisarskiego popełnionego na etapie tymczasowym przy zastosowaniu docelowej marży zysku.

(61)

Na podstawie powyższych ustaleń ostateczne marginesy szkody wynoszą:

(62)

W świetle wniosków dotyczących dumpingu, szkody, związku przyczynowego i interesu Unii oraz zgodnie z art. 9 ust. 4 rozporządzenia podstawowego należy nałożyć ostateczne cło antydumpingowe w odniesieniu do przywozu niektórych rodzajów folii aluminiowej w rolkach pochodzących z ChRL na poziomie niższego z marginesów dumpingu i szkody, zgodnie z zasadą niższego cła. W związku z tym w niniejszym przypadku stawkę należności celnej należy wyznaczyć na poziomie stwierdzonych marginesów szkody.

(63)

Na podstawie powyższych wniosków stawki tych ceł określa się następująco:

(64)

Indywidualne stawki cła antydumpingowego dla poszczególnych przedsiębiorstw określone w niniejszym rozporządzeniu zostały ustanowione na podstawie ustaleń niniejszego dochodzenia. Odzwierciedlają one zatem sytuację ustaloną podczas dochodzenia, dotyczącą tych przedsiębiorstw. Wspomniane stawki celne (w przeciwieństwie do ogólnokrajowego cła mającego zastosowanie do „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”) mają więc zastosowanie wyłącznie do przywozu produktów pochodzących z ChRL i wyprodukowanych przez te przedsiębiorstwa, a zatem przez konkretne wymienione podmioty prawne. Przywóz produktu objętego postępowaniem wytwarzanego przez inne przedsiębiorstwa, których nazwa i adres nie zostały wymienione w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, w tym przez podmioty powiązane z przedsiębiorstwami konkretnie wymienionymi, nie może korzystać z tych stawek i stosowane są wobec niego stawki mające zastosowanie do „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”.

(65)

W celu zminimalizowania ryzyka obchodzenia cła w związku z wysoką różnicą w stawkach celnych, uważa się, że w tym przypadku potrzebne są specjalnie środki, aby zapewnić odpowiednie stosowanie ceł antydumpingowych. Środki te obejmują przedstawienie organom celnym państw członkowskich ważnej faktury handlowej spełniającej wymogi określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. Przywóz, któremu nie towarzyszy taka faktura, podlega rezydualnemu cłu antydumpingowemu mającemu zastosowanie do wszystkich pozostałych eksporterów.

(66)

Jeżeli wywóz dokonywany przez jedno z przedsiębiorstw korzystających z niższej indywidualnej stawki celnej wzrośnie w znacznym stopniu po wprowadzeniu przedmiotowych środków, tego rodzaju wzrost wielkości wywozu może zostać uznany za stanowiący sam w sobie zmianę w strukturze handlu ze względu na wprowadzenie środków w rozumieniu art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. W takich okolicznościach oraz pod warunkiem spełnienia określonych wymagań może zostać wszczęte dochodzenie w sprawie obejścia środków. Podczas tego dochodzenia można między innymi zbadać potrzebę zniesienia indywidualnych stawek celnych i nałożenia ogólnokrajowego cła.

(67)

Wszelkie wnioski o zastosowanie indywidualnych stawek cła antydumpingowego dla przedsiębiorstw (np. po zmianie nazwy podmiotu lub po utworzeniu nowych podmiotów zajmujących się produkcją lub sprzedażą) należy kierować do Komisji (6) wraz ze wszystkimi stosownymi informacjami, w szczególności dotyczącymi wszelkich zmian w zakresie działalności przedsiębiorstwa związanej z produkcją, sprzedażą krajową i eksportową, wynikających np. z wyżej wspomnianej zmiany nazwy lub zmiany podmiotów zajmujących się produkcją lub sprzedażą. W razie potrzeby niniejsze rozporządzenie zostanie odpowiednio zmienione poprzez aktualizację wykazu przedsiębiorstw korzystających z indywidualnych stawek cła antydumpingowego.

(68)

Aby zapewnić prawidłowe stosowanie cła antydumpingowego, ogólnokrajowy poziom cła powinien mieć zastosowanie nie tylko do niewspółpracujących producentów eksportujących, ale również do tych producentów, którzy nie dokonywali wywozu do Unii podczas okresu objętego dochodzeniem.

(69)

W celu zapewnienia równego traktowania wszystkich nowych eksporterów i współpracujących przedsiębiorstw niewłączonych do próby, wymienionych w tabeli w art. 1 ust. 2 ze średnią stawką celną w wysokości 14,6 %, należy wprowadzić przepis wskazujący, iż średnie ważone cło nałożone na tę drugą kategorię przedsiębiorstw będzie miało zastosowanie do wszystkich nowych eksporterów, którzy w przeciwnym razie byliby uprawnieni do przeglądu zgodnie z art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, ponieważ artykuł ten nie ma zastosowania w przypadkach, w których przeprowadzono kontrolę wyrywkową.

(70)

Wszystkie strony zostały poinformowane o zasadniczych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierzano zalecić nałożenie ostatecznego cła antydumpingowego na przywóz niektórych rodzajów folii aluminiowej w rolkach pochodzących z ChRL i ostateczne pobranie kwot zabezpieczonych w postaci cła tymczasowego (ujawnienie ostatecznych ustaleń). Wszystkim stronom wyznaczono okres, w którym mogły przedstawić uwagi na temat tego ujawnienia ostatecznych ustaleń.

(71)

Ustne i pisemne uwagi przedstawione przez zainteresowane strony zostały rozpatrzone i w stosownych przypadkach uwzględnione.

(72)

W świetle rozmiaru ustalonych marginesów dumpingu oraz poziomu szkody wyrządzanej przemysłowi unijnemu uznaje się za konieczne dokonanie ostatecznego pobrania kwot zabezpieczonych w postaci tymczasowego cła antydumpingowego, nałożonego rozporządzeniem w sprawie ceł tymczasowych,

(73)

W przypadku gdy cła ostateczne są wyższe niż cła tymczasowe, tylko kwoty zabezpieczone na poziomie ceł tymczasowych powinny zostać ostatecznie pobrane, natomiast kwoty zabezpieczone przekraczające ostateczną stawkę cła antydumpingowego powinny zostać zwolnione,

—

nie prowadził wywozu do Unii produktu, o którym mowa w art. 1 ust. 1, w okresie objętym dochodzeniem (od dnia 1 października 2010 r. do dnia 30 września 2011 r.),

—

nie jest powiązany z żadnym eksporterem lub producentem w Chińskiej Republice Ludowej, który podlega środkom nałożonym na mocy niniejszego rozporządzenia,

—

rzeczywiście dokonywał wywozu produktu objętego postępowaniem do Unii po upływie okresu objętego dochodzeniem, na podstawie którego wprowadzono środki, lub zaciągnął nieodwołalne zobowiązanie umowne na wywóz znacznych ilości do Unii,

13.3.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 69/21

(1)

Rozporządzenie (UE) nr 1151/2012 weszło w życie dnia 3 stycznia 2013 r. Wymienione rozporządzenie uchyliło i zastąpiło rozporządzenie Rady (WE) nr 510/2006 z dnia 20 marca 2006 r. w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych (2).

(2)

Zgodnie z art. 9 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 510/2006 Komisja rozpatrzyła wniosek Portugalii o zatwierdzenie zmiany elementów specyfikacji chronionej nazwy pochodzenia „Cabrito Transmontano” zarejestrowanej na podstawie rozporządzenia Komisji (WE) nr 1263/1996 (3).

(3)

Ponieważ proponowana zmiana nie jest nieznaczna, Komisja opublikowała w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (4) wniosek o wprowadzenie zmian na podstawie art. 6 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 510/2006. Ponieważ do Komisji nie wpłynęło żadne oświadczenie o sprzeciwie na podstawie art. 7 wzmiankowanego rozporządzenia, należy zatwierdzić przedmiotową zmianę,

13.3.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 69/23

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie ustalania Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodne z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,