ZAŁĄCZNIK

(w tonach)
Stado	Początkowa kwota na 2009 r.	Dostosowana kwota na 2009 r.	Połowy stwierdzone w 2009 r.	Różnica pomiędzy kwotą a połowami (przełowienie)	Odliczenie w 2013 r.	Odliczenie w 2014 r.	Odliczenie w 2015 r.	Odliczenie w 2016 r.	Odliczenie w 2017 r.	Odliczenie w 2018 r.	Odliczenie w 2019 r.	Odliczenie w 2020 r.	Odliczenie w 2021 r.	Odliczenie w 2022 r.	Odliczenie w 2023 r.
MAC8C 3411	29 529	25 525	90 954	–65 429	100	100	100	5 544	5 544	5 544	5 544	5 544	5 544	5 544	269
ANE08 (1)								3 696	3 696	3 696	3 696	3 696	3 696	3 696	180

---

(1)  W odniesieniu do sardeli rok oznacza sezon połowowy rozpoczynający się w tym roku.

ZAŁĄCZNIK I

Produkty rolne przeznaczone do spożycia przez ludzi wymienione w załączniku I do Traktatu:

Klasa 1.2:   Produkty wytworzone na bazie mięsa (podgotowanego, solonego, wędzonego itd.)

WŁOCHY

Salame Felino (ChOG)

ZAŁĄCZNIK II

JEDNOLITY DOKUMENT

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 510/2006 (1)

„SALAME FELINO”

NR WE: IT-PGI-0005-0597-11.04.2007

ChOG (X) ChNP ( )

1.   Nazwa

„Salame Felino”

2.   Państwo członkowskie lub państwo trzecie

Włochy

3.   Opis produktu rolnego lub środka spożywczego

3.1.   Rodzaj produktu

Klasa 1.2:

Produkty wytworzone na bazie mięsa (podgotowanego, solonego, wędzonego itd.)

3.2.   Opis produktu noszącego nazwę podaną w pkt 1

W momencie wprowadzenia do obrotu produkt objęty ChOG „Salame Felino” ma kształt cylindryczny, przy czym jeden z końców jest szerszy niż drugi, powierzchnię zewnętrzną barwy biało-szarawej, pokrytej lekkim nalotem, co związane jest z rozwijaniem się na powierzchni niewielkich ilości autochtonicznych pleśni.

Produkt objęty ChOG „Salame Felino” musi mieć następujące cechy:

—	masa: od 200 g do 4,5 kg,

—	wymiary: kształt cylindryczny nieregularny, długość od 15 do 130 cm,

—	cechy organoleptyczne: po przekrojeniu mięso ma konsystencję zbitą, nieelastyczną i jednorodną, jest chude, ma barwę rubinową, bez plam, w smaku jest delikatne,

—	cechy chemiczne i chemiczno-fizyczne: łączna zawartość białka min. 23 % stosunek kolagen/białko 0,10 stosunek woda/białko 2,00 stosunek tłuszcz/białko 1,50 pH: > 5,3 bakterie mlekowe ogółem > 100 000

3.3.   Surowce (wyłącznie w odniesieniu do produktów przetworzonych)

Produkt objęty ChOG „Salame Felino” otrzymuje się z mięsa wieprzowego o cechach opisanych poniżej:

—	dopuszcza się zwierzęta ras tradycyjnych, czystych lub pochodnych, wywodzących się z ras Large White i Landrace, uszlachetnionych zgodnie z włoską księgą rodowodową,

—	dopuszcza się również zwierzęta ras pochodzących od rasy Duroc, uszlachetnionych zgodnie z włoską księgą rodowodową,

—	dopuszcza się ponadto zwierzęta innych ras, ich krzyżówki i hybrydy, pod warunkiem że ich tusze należą do klas U, R, lub O określonych we wspólnotowej tabeli klasyfikacji tusz wieprzowych w załączniku V do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 ze zmianami,

—	zgodnie z tradycją nie dopuszcza się osobników posiadających cechy przeciwstawne, w szczególności w odniesieniu do podatności na stres, które można dzisiaj obiektywnie stwierdzić u zwierząt w drodze badań post mortem i w produktach sezonowanych,

—	nie dopuszcza się osobników czystych ras: Landrace Belga, Hampshire, Piétrain, Duroc i Spotted Poland,

—	stosowane typy genetyczne muszą gwarantować osiągnięcie dużej masy i wysokiej wydajności oraz średniej masy na sztukę (waga w relacji pełnej) 160 kg z tolerancją 10 %,

—	minimalny wiek w momencie uboju wynosi dziewięć miesięcy,

—	zabrania się stosowania do produkcji mięsa knurów i macior,

—	świnie muszą być poddawane ubojowi w doskonałym stanie zdrowia, a w czasie uboju dokładnie pozbawione krwi,

—

kawałki mięsa stosowane do produkcji produktu objętego ChOG „Salame Felino” to wybrane fragmenty tkanki mięśniowej i tłuszczowej, takie jak na przykład: testa di pancetta (fragment klatki piersiowej) lub trito di banco (mięso między łopatką a karczkiem, łopatka dolna). Mięso użyte do produkcji wyrobu nie może być poddawane żadnemu procesowi zamrażania.

Fragmenty tkanki mięśniowej i tłuszczowej są starannie czyszczone. Usuwa się przy tym większe części tkanki łącznej oraz miękkiej tkanki tłuszczowej.

Mięso (fragmenty tkanki mięśniowej i tłuszczowej) stosowane do produkcji produktu objętego ChOG „Salame Felino” musi być przechowywane w komorze chłodniczej w temperaturze nie niższej niż – 1 °C i wyposażonej tak, by umożliwić odwodnienie fragmentów tkanki mięśniowej.

Mielenie masy wykonuje się za pomocą maszynki do mielenia mięsa (otwory o średnicy 6–8 mm).

Następnie mięso jest mieszane z solą w ilości 2,0 do 2,8 %, pieprzem ziarnistym lub mielonym w ilości od 0,03 do 0,06 % i roztartym czosnkiem.

Można również użyć następujących składników:

—	wino białe wytrawne w ilości nie większej niż 400 cl/100 kg mięsa w celu podkreślenia smaku i zapachu,

—	cukier lub dekstroza lub fruktoza: 0–0,3 %,

—

kultury bakterii fermentacyjnych: kultury bakterii fermentacyjnych muszą być stosowane zgodnie z dobrą praktyką, z uwzględnieniem specyficznych cech kultur bakteryjnych „Salame Felino”. Ich zadaniem jest wzmocnienie smaku i zapachu produktu przez działanie lipolityczne i proteolityczne oraz stabilizowanie barwy i regulowanie zakwaszania,

—	azotan sodu lub potasu: nie więcej niż 300 mg/kg; azotyn sodu lub potasu: nie więcej niż 150 mg/kg; kwas askorbinowy i sól sodowa kwasu askorbinowego: nie więcej niż 1 g/kg.

3.4.   Pasza (wyłącznie w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego)

Wprowadzane na rynek produkty żywnościowe muszą być zgodne z normami handlowymi. Zalecane jest, by produkty żywnościowe były sprzedawane w zalewie (wywar lub masa) i – tradycyjnie – w serwatce. Zawartość suchej masy pochodzącej ze zbóż w przypadku produktów dopuszczonych dla zwierząt mających nie więcej niż 80 kg żywej wagi nie może być mniejsza niż 45 % całkowitej masy. W przypadku produktów dopuszczonych na etapie tuczenia zawartość suchej masy pochodzącej ze zbóż nie może być mniejsza niż 55 % całkowitej masy.

3.5.   Poszczególne etapy produkcji, które muszą odbywać się na wyznaczonym obszarze geograficznym

Poszczególnymi etapami produkcji są:

—	mielenie za pomocą maszynki do mięsa,

—	mieszanie zmielonego mięsa z solą, pieprzem i czosnkiem. Można również stosować: wino, cukry, bakterie fermentacyjne, azotan sodu lub potasu, azotyn sodu lub potasu, kwas askorbinowy i sól sodową kwasu askorbinowego,

—	pakowanie do naturalnej kiszki wieprzowej,

—	wiązanie sznurkiem (nie za pomocą siatek),

—	suszenie i sezonowanie.

3.6.   Szczegółowe zasady dotyczące krojenia, tarcia, pakowania itd.

Czynności krojenia i pakowania „Salame Felino” są wykonywane pod kontrolą upoważnionego organu w sposób opisany w planie kontroli.

Z powodu delikatności produktu oraz ze względu na potencjalnie szkodliwy charakter fazy krojenia i pakowania konieczne jest w szczególności, by czas, przez który plaster mięsa ma kontakt z powietrzem, był jak najkrótszy, co ma na celu zapobiec ciemnieniu barwy.

3.7.   Szczegółowe zasady dotyczące etykietowania

Produkt objęty ChOG „Salame Felino” może być wprowadzony do obrotu w całości – opatrzony jedynie etykietą lub ewentualnie pieczęcią; w kawałkach pakowanych próżniowo lub w atmosferze ochronnej, lub w plastrach pakowanych próżniowo lub w atmosferze ochronnej.

Nazwa „Salame Felino”, a po niej określenie „Indicazione Geografica Protetta” lub skrót „IGP” (przetłumaczone na język kraju, w którym produkt jest wprowadzany na rynek), musi być naniesiona na etykietę lub ewentualną pieczęć czcionką wyraźną i nieusuwalną, wyraźnie odróżniającą się od jakiegokolwiek innego widniejącego na niej napisu, a po niej należy umieścić wspólnotowy znak graficzny oraz logo przedsiębiorstwa.

4.   Zwięzłe określenie obszaru geograficznego

Obszarem produkcji produktu objętego ChOG „Salame Felino” jest obszar administracyjny prowincji Parma.

5.   Związek z obszarem geograficznym

5.1.   Specyfika obszaru geograficznego

Obszar produkcji produktu objętego ChOG „Salame Felino”, obejmujący całą prowincję Parma, wyróżnia się obecnością obszarów zarówno pagórkowatych, jak i równinnych oraz jezior i kopalni soli.

Obszar geograficzny wyznaczono na podstawie rekonstrukcji stosowanych w przeszłości praktyk produkcyjnych, dzięki którym stworzono ten typowy produkt i które związane są z tysiącletnią tradycją uboju i sezonowania mięsa wieprzowego. Tradycjom tym sprzyja obecność, już od czasów antycznych, kopalni soli i szczególnych warunków klimatycznych, związanych z występowaniem specyficznej wilgotności, ekspozycji na prądy powietrza morskiego oraz rozległych obszarów leśnych.

Na parmeńskich wzgórzach od zawsze możliwe było łączenie technik wykorzystywanych na terenach równinnych i wydobycia soli w Salsomaggiore.

Przez technologię pochodzącą z równin należy rozumieć praktyki przetwórstwa i sezonowania mięsa wieprzowego, które wypracowano jeszcze w epoce Etrusków i Rzymian, również dzięki istnieniu hodowli przeznaczonych między innymi na dostawy pożywienia dla legionów rzymskich. W tych praktykach opracowanych na okolicznych wzgórzach wykorzystywano łatwo dostępną sól, pochodzącą z kopalni w Salsomaggiore – regionu, gdzie tradycyjnie koncentrowało się przetwórstwo soli. Jako cenny surowiec była ona przetwarzana w miejscach oddalonych od szlaków komunikacyjnych i dlatego mniej narażonych na ewentualne kradzieże.

Również ze względu na fakt, że kopalnie soli są tu obecne od 1300 r., tradycja peklowania i przetwórstwa mięsa wieprzowego spowodowała powstanie produktów cenionych zarówno na rynkach krajowych, jak i międzynarodowych.

5.2.   Specyfika produktu

Produkt objęty ChOG „Salame Felino” odróżnia się od innych produktów należących do tej samej klasy towarowej zbitą i nieelastyczną konsystencją, jednorodnością mięsa oraz rubinową barwą. Jego smak jest łagodny i delikatny.

Jest to salami, które w odróżnieniu od większości dostępnych w sprzedaży produktów tego typu jest pakowane wyłącznie do kiszki naturalnej (nigdy do syntetycznej). „Salame Felino” nie zawiera laktozy ani mąki mlecznej, posiada umiarkowanie wysokie pH, co podkreśla cechy organoleptyczne produktu.

5.3.   Związek przyczynowy zachodzący pomiędzy charakterystyką obszaru geograficznego a jakością lub właściwościami produktu (w przypadku ChNP) lub szczególne cechy jakościowe, renoma lub inne właściwościami produktu (w przypadku ChOG)

O renomie produktu objętego ChOG „Salame Felino” świadczy liczna bibliografia zawierająca odniesienia do przedmiotowego produktu i wzmianki o nim.

Najstarsze wzmianki o produkcie można znaleźć już u niektórych łacińskich autorów z I w n.e. (Apicjusz, De Re cocquinaria).

„Salame Felino” było dobrze znane na dworach rodzin, które kolejno panowały w stolicy: począwszy od rodu Farnese, poprzez Księżną Marię Ludwikę, po Burbonów.

Najstarsze graficzne przedstawienie produktu znajduje się w dekoracji wnętrza Baptysterium w Parmie (1196–1307), gdzie na płycie poświęconej znakowi zodiakalnemu Wodnikowi widnieją, przewieszone przez obrotowy stojak garnka wiszącego nad paleniskiem, dwa pęta salami, które ze względu na podobne do aktualnych wymiary i kształt można uznać za produkt objęty ChOG „Salame Felino”.

Ze spisu pogłowia świń przeprowadzonego w 1766 r. wynika, że Marchesato di Felino był najbardziej ożywionym rynkiem w okręgu pod względem handlu wieprzowiną. Z tego samego okresu pochodzą cenniki urzędowe obowiązujące w rejonie miasta Felino, w których wycenione jest chude i tłuste salami. Od 1800 r. kroniki opisujące obyczaje i tradycje kulinarne wspominają o szczególnym sposobie przetwarzania mięsa wieprzowego na salami w rejonie miejscowości Felino.

W 1905 r. w słowniku włoskim pojawia się hasło „Salame Felino”, a w 1912 r. produkcja salami w Felino jest uwzględniona w rocznym sprawozdaniu ministra rolnictwa na temat sytuacji gospodarczej.

Od 1927 r. właściwe lokalne instytucje publiczne przyznają salami produkowanemu w prowincji Parma nazwę „Salame Felino”, które zapewne już wówczas musiało cieszyć się szczególną renomą i uznaniem i było rozpoznawalne, skoro stosowanie w użyciu handlowym tej nazwy przyczyniało się, w ocenie Ufficio e Consiglio Provinciale dell’Economia Nazionale (Urzędu i Rady Prowincji ds. Gospodarki Narodowej), do poprawy dobrobytu w prowincji. Również i dzisiaj dzięki badaniom parmeńskiej kultury gastronomicznej można stwierdzić, że tradycja produkcji „Salame Felino” jest silnie zakorzeniona na terenie prowincji Parmy. Liczne opisy łączą „Salame Felino” z gastronomią prowincji, wymieniając je jako jedną z najbardziej cenionych wędlin parmeńskich, której jakość związana jest niewątpliwie z wielowiekową tradycją, która powstała i zachowała się niezmieniona tylko w dolinach prowincji Parmy. Do powyższego można jeszcze dodać liczne imprezy i wydarzenia poświęcone „Salame Felino”, które w dalszym ciągu są organizowane zarówno we Włoszech, jak i zagranicą przez lokalne władze i instytucje prowincji Parma. Podczas tych wydarzeń na stoiskach odbywają się degustacje produktu i rozdawane są materiały informujące o cechach salami i tradycyjnej produkcji „Salame Felino” w regionie parmeńskim.

Odesłanie do publikacji specyfikacji

[art. 5 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 510/2006]

Właściwe organy administracyjne wszczęły krajową procedurę sprzeciwu, publikując wniosek o uznanie chronionego oznaczenia geograficznego „Salame Felino” w Dzienniku Urzędowym Republiki Włoskiej.

Skonsolidowany tekst specyfikacji produktu jest dostępny:

—	na stronie internetowej: http://www.politicheagricole.it/flex/cm/pages/ServeBLOB.php/L/IT/IDPagina/3335 lub

—	bezpośrednio na stronie głównej ministerstwa polityki rolnej, żywnościowej i leśnej (www.politicheagricole.it): poprzez kliknięcie zakładki „Prodotti di Qualità” (z lewej strony ekranu), a następnie „Disciplinari di Produzione all’esame dell’UE (Reg CE 510/2006)”.

---

(1)  Zastąpione rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych.

ZAŁĄCZNIK

W części A załącznika do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 540/2011 wiersz 227 dotyczący substancji czynnej etylen otrzymuje brzmienie:

---

(1)  Dalsze dane szczegółowe dotyczące identyfikacji i specyfikacji substancji czynnych znajdują się w sprawozdaniach z przeglądu.

ZAŁĄCZNIK I

Nazwa zwyczajowa, Numery identyfikacyjne	Nazwa IUPAC	Czystość (1)	Data zatwierdzenia	Data wygaśnięcia zatwierdzenia	Przepisy szczegółowe
Mandipropamid Nr CAS 374726-62-2 Nr CIPAC 783	(RS) -2- (4-chlorofenylo) -N- [3-metoksy-4- (prop-2-ynyloksy) fenetylo] -2- (prop-2-ynyloksy) acetamid	≥ 930 g/kg Zanieczyszczenie N-{2-[4-(2-chloro-alliloksy)-3-metoksy-fenylo]-etylo}-2-(4-chloro-fenylo)-2-prop-2-ynyloksy-acetamid liczy się pod względem toksyczności i nie może przekroczyć 0,1 g/kg w materiale technicznym.	1 sierpnia 2013 r.	31 lipca 2023 r.	W celu wprowadzenia w życie jednolitych zasad, o których mowa w art. 29 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, uwzględnia się wnioski ze sprawozdania z przeglądu dotyczącego mandipropamidu, w szczególności jego dodatki I i II, w wersji sfinalizowanej przez Stały Komitet ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt w dniu 1 lutego 2013 r. W warunkach stosowania uwzględnia się, w stosownych przypadkach, środki zmniejszające ryzyko. Wnioskodawca przedkłada informacje potwierdzające, dotyczące potencjału w zakresie preferencyjnej przemiany enancjomerów lub racemizacji mandipropamidu na powierzchni gleby w wierzchniej warstwie gleby w wyniku fotolizy. Wnioskodawca przedkłada te informacje Komisji, państwom członkowskim oraz Urzędowi do dnia 31 lipca 2015 r.

---

(1)  Dodatkowe dane szczegółowe dotyczące identyfikacji i specyfikacji substancji czynnej znajdują się w sprawozdaniu z przeglądu.

ZAŁĄCZNIK II

W części B załącznika do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 540/2011 dodaje się pozycję w brzmieniu:

---

(1)  Dodatkowe dane szczegółowe dotyczące identyfikacji i specyfikacji substancji czynnej znajdują się w sprawozdaniu z przeglądu.

ZAŁĄCZNIK

W rozdziale 6 załącznika do rozporządzenia (UE) nr 185/2010 pkt 6.4.1.2 lit. d) otrzymuje brzmienie:

„d)	Jeżeli znanego nadawcę zatwierdzono przed dniem 29 kwietnia 2010 r., w celu spełnienia wymogów pkt 6.4.2 można go uznawać za znanego nadawcę dla celów rozporządzenia (WE) nr 300/2008 i jego aktów wykonawczych do dnia 28 kwietnia 2013 r.”.

ZAŁĄCZNIK

W części A załącznika do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 540/2011 wiersz 254 dotyczący substancji czynnej podchloryn sodu otrzymuje brzmienie:

---

(1)  Dalsze dane szczegółowe dotyczące identyfikacji i specyfikacji substancji czynnych znajdują się w sprawozdaniach z przeglądu.

„II.3.   Poświadczenie dobrostanu zwierząt

Ja, niżej podpisany urzędowy lekarz weterynarii, niniejszym zaświadczam, że świeże mięso opisane w części I niniejszego świadectwa pochodzi ze zwierząt, które przed ubojem lub uśmierceniem i podczas uboju lub uśmiercania w rzeźni były traktowane zgodnie z odpowiednimi przepisami Unii i spełniały wymogi przynajmniej odpowiadające wymogom określonym w rozdziale II i III rozporządzenia Rady (WE) nr 1099/2009 (8).

„V.   POŚWIADCZENIE DOBROSTANU ZWIERZĄT

Ja, niżej podpisany urzędowy lekarz weterynarii, niniejszym zaświadczam, że świeże mięso opisane w części I niniejszego świadectwa pochodzi ze zwierząt, które przed ubojem lub uśmierceniem i podczas uboju lub uśmiercania w rzeźni były traktowane zgodnie z odpowiednimi przepisami Unii i spełniały wymogi przynajmniej odpowiadające wymogom określonym w rozdziale II i III rozporządzenia Rady (WE) nr 1099/2009 (9).

„II.3.   Poświadczenie dobrostanu zwierząt

Ja, niżej podpisany urzędowy lekarz weterynarii, niniejszym zaświadczam, że produkty mięsne (1) opisane w części I niniejszego świadectwa pochodzą z mięsa zwierząt, które przed ubojem lub uśmierceniem i podczas uboju lub uśmiercania w rzeźni były traktowane zgodnie z odpowiednimi przepisami Unii i spełniały wymogi przynajmniej odpowiadające wymogom określonym w rozdziale II i III rozporządzenia Rady (WE) nr 1099/2009 (12).

ZAŁĄCZNIK

Standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod państw trzecich (1)	Standardowa wartość w przywozie
0702 00 00	IL	82,8
	MA	58,9
	TN	87,6
	TR	100,6
	ZZ	82,5
0707 00 05	EG	191,6
	MA	170,1
	TR	176,5
	ZZ	179,4
0709 91 00	EG	82,2
	ZZ	82,2
0709 93 10	MA	47,5
	TR	131,1
	ZZ	89,3
0805 10 20	EG	50,5
	IL	71,4
	MA	49,4
	TN	56,3
	TR	62,7
	ZZ	58,1
0805 50 10	TR	75,6
	ZZ	75,6
0808 10 80	AR	115,2
	BR	110,3
	CL	115,2
	CN	78,5
	MK	31,3
	US	164,6
	ZZ	102,5
0808 30 90	AR	121,2
	CL	175,5
	TR	179,9
	US	185,0
	ZA	108,9
	ZZ	154,1

---

(1)  Nomenklatura krajów ustalona w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1833/2006 (Dz.U. L 354 z 14.12.2006, s. 19). Kod „ZZ” odpowiada „innym pochodzeniom”.

ZAŁĄCZNIK

Wytyczne dla państw członkowskich dotyczące obliczania energii odnawialnej z pomp ciepła w odniesieniu do różnych technologii pomp ciepła na podstawie art. 5 dyrektywy 2009/28/WE

1.   WPROWADZENIE

Załącznik VII do dyrektywy w sprawie energii odnawialnej 2009/28/WE (dyrektywa) ustanawia podstawową metodę obliczania energii odnawialnej dostarczanej przez pompy ciepła. Załącznik VII określa trzy parametry niezbędne do obliczania ilości energii odnawialnej pochodzącej z pomp ciepła na potrzeby wyliczania celów w zakresie energii odnawialnej:

a)	sprawność produkcji energii (η lub eta);

b)	szacunkowe użyteczne ciepło pochodzące z pomp ciepła (Qusable);

c)	„współczynnik wydajności sezonowej” (SPF).

Metodyka wyznaczania sprawności produkcji energii (η) została uzgodniona na posiedzeniu grupy roboczej ds. statystyki energii odnawialnej z dnia 23 października 2009 r. (1). Dane wymagane do obliczania sprawności produkcji energii są objęte rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1099/2008 z dnia 22 października 2008 r. w sprawie statystyki energii (2). Sprawność produkcji energii (η), według najnowszych danych za rok 2010, wynosi 0,455 (czyli 45,5 %) (3), co jest wartością, która ma być stosowana do 2020 r.

Wytyczne te określają więc, w jaki sposób państwa członkowskie powinny szacować dwa pozostałe parametry: Qusable oraz „współczynnik wydajności sezonowej” (SPF), biorąc pod uwagę różne warunki klimatyczne, w szczególności klimaty bardzo zimne. Za pomocą tych wytycznych państwa członkowskie mogą obliczyć ilość energii odnawialnej dostarczanej przez technologie pomp ciepła.

2.   DEFINICJE

Na potrzeby niniejszej decyzji stosuje się następujące definicje:

„Qusable” oznacza, wyrażone w GWh, szacunkowe całkowite użyteczne ciepło pochodzące z pomp cieplnych, obliczane jako iloczyn znamionowej wydajności grzewczej (Prated) i rocznej liczby równoważnych godzin pracy pomp ciepła (HHP);

„roczna liczba równoważnych godzin pracy pomp ciepła” (HHP) to, wyrażona w h, zakładana roczna liczba godzin, w czasie których pompa ciepła ma dostarczać energię cieplną przy wydajności znamionowej w celu dostarczenia całkowitego ciepła użytecznego dostarczanego przez pompy ciepła;

„wydajność znamionowa” (Prated) oznacza wydajność chłodniczą lub grzewczą cyklu sprężania par lub cyklu sorpcyjnego urządzenia w warunkach znamionowych znormalizowanych;

„SPF” oznacza szacunkowy przeciętny współczynnik wydajności sezonowej, czyli „współczynnik efektywności sezonowej netto w trybie aktywnym” (SCOPnet) dla pomp ciepła zasilanych energią elektryczną lub „sezonowe zużycie energii pierwotnej w trybie aktywnym netto” (SPERnet) dla pomp ciepła zasilanych energią cieplną.

3.   SZACOWANIE WARTOŚCI SPF I QUSABLE

3.1.   Zasady metodyki

Metodyka opiera się na trzech głównych zasadach:

a)	metodyka musi być prawidłowa pod względem technicznym;

b)	podejście musi być pragmatyczne, równoważące dokładność z opłacalnością;

c)	domyślne współczynniki do określania wkładu energii odnawialnej pochodzącej z pomp ciepła ustalane są na ostrożnym poziomie, tak aby zmniejszyć ryzyko przeszacowania wkładu energii odnawialnej pochodzącej z pomp ciepła.

Państwa członkowskie zachęca się do skorygowania ostrożnych wartości domyślnych poprzez dostosowanie ich do warunków krajowych/regionalnych, włącznie z opracowaniem dokładniejszej metodyki. Takie poprawki należy zgłosić Komisji i podać do wiadomości publicznej.

3.2.   Zarys metodyki

Zgodnie z załącznikiem VII do dyrektywy ilość energii odnawialnej dostarczanej przez technologie pomp ciepła (ERES) oblicza się za pomocą następującego wzoru:

Gdzie:

—	=	Qusable	=	szacunkowe całkowite użyteczne ciepło pochodzące z pomp cieplnych [GWh],
—	=	HHP	=	równoważne godziny pracy z pełnym obciążeniem [h],
—	=	Prated	=	wydajność zainstalowanych pomp ciepła, z uwzględnieniem całkowitego okresu eksploatacji różnych rodzajów pomp ciepła [GW],
—	=	SPF	=	szacunkowy przeciętny współczynnik wydajności sezonowej (SCOPnet lub SPERnet).

Wartości domyślne dla HHP i ostrożne wartości domyślne dla SPF znajdują się w tabeli 1 i w tabeli 2 w rozdziale 3.6.

3.3.   Minimalna sprawność pomp ciepła wymagana do uznania energii za energię odnawialną na podstawie dyrektywy

Zgodnie z załącznikiem VII do dyrektywy państwa członkowskie dopilnowują, aby uwzględniane były jedynie pompy ciepła o SPF wynoszącym powyżej 1,15 * 1 / η.

Przy sprawności produkcji energii (η) ustalonej na poziomie 45,5 % (zob. sekcja 1 i przypis 3) oznacza to, że minimalna wartość SPF dla pomp ciepła zasilanych energią elektryczną (SCOPnet) musi wynosić 2,5, aby energia została uznana za energię odnawialną zgodnie z dyrektywą.

Dla pomp ciepła zasilanych energią cieplną (bezpośrednio lub poprzez spalanie paliw) sprawność produkcji energii (η) jest równa 1. Dla takich pomp ciepła minimalna wartość SPF (SPERnet) musi wynosić 1,15, aby energia została uznana za odnawialną zgodnie z dyrektywą.

Państwa członkowskie powinny zbadać, w szczególności w odniesieniu do powietrznych pomp ciepła, jak duży udział w mocy już zainstalowanych pomp ciepła mają urządzenia o wartości SPF większej od sprawności minimalnej. Przy tej ocenie państwa członkowskie mogą się opierać zarówno na danych badawczych, jak i pomiarach, chociaż brak danych może w wielu przypadkach ograniczyć ocenę do ekspertyzy przeprowadzonej przez każde państwo członkowskie. Takie ekspertyzy powinny być ostrożne, co oznacza, że należy raczej nie doszacować niż przeszacować wkład pomp ciepła (4). Jeżeli chodzi o powietrzne podgrzewacze wody, to z reguły tylko w wyjątkowych wypadkach takie pompy ciepła mają SPF powyżej minimalnej wartości progowej.

3.4.   Granice układu do celów pomiaru energii z pomp cieplnych

Granice układu do celów pomiaru obejmują cykl obiegu czynnika chłodniczego, pompę czynnika chłodniczego oraz, w przypadku ad/absorpcji, dodatkowo cykl sorpcyjny i pompę rozpuszczalnika. SPF należy wyznaczyć jako współczynnik efektywności sezonowej (SCOPnet) zgodnie z normą EN 14825:2012 lub jako wskaźnik sezonowego zużycia energii pierwotnej (SPERnet) zgodnie z normą EN 12309. Oznacza to, że należy uwzględnić energię elektryczną lub paliwo zużyte na potrzeby działania pompy ciepła i obiegu czynnika chłodniczego. Odpowiednie granice układu przedstawiono na rysunku 1 poniżej jako SPFH2, zaznaczone na czerwono.

Rysunek 1

Granice systemu do celów pomiaru SPF i Qusable. Źródło: SEPEMO build

Źródło:

SEPEMO build.

Na rysunku 1 zastosowano następujące skróty:

ES_fan/pump	Energia wykorzystywana do napędzania wentylatora lub pompy, które powodują obieg czynnika chłodniczego
EHW_hp	Energia wykorzystywana do napędzania pompy
Ebt_pump	Energia wykorzystywana do napędzania pompy powodującej obieg czynnika, który absorbuje energię otoczenia (dotyczy tylko niektórych pomp ciepła)
EHW_bu	Energia wykorzystywana do napędzania dodatkowego ogrzewacza (dotyczy tylko niektórych pomp ciepła)
EB_fan/pump	Energia wykorzystywana do napędzania wentylatora lub pompy, które powodują obieg czynnika, który dostarcza końcowego ciepła użytecznego
QH_hp	Ciepło dostarczane ze źródła ciepła poprzez pompę ciepła
QW_hp	Ciepło dostarczane z energii mechanicznej wykorzystywanej do zasilania pompy ciepła
QHW_hp	Ciepło dostarczane z dodatkowego ogrzewacza (dotyczy tylko niektórych pomp ciepła)
ERES	Odnawialna energia aerotermalna, geotermalna lub hydrotermalna (źródło ciepła) wychwycona przez pompę ciepła
ERES
Qusable

Z granic systemu określonych powyżej wynika, że obliczenie energii odnawialnej dostarczanej przez pompy ciepła zależy od samej pompy ciepła, a nie od układu grzewczego, którego część stanowi. Nieefektywne wykorzystywanie energii z pomp cieplnych jest tym samym kwestią efektywności energetycznej i nie powinno mieć wpływu na obliczanie energii odnawialnej dostarczanej przez pompy ciepła.

3.5.   Warunki klimatyczne

Definicja warunków klimatu umiarkowanego, chłodnego i ciepłego jest zgodna z metodą zaproponowaną w projekcie rozporządzenia delegowanego Komisji w sprawie etykietowania energetycznego ogrzewaczy (5), gdzie „warunki klimatu umiarkowanego”, „warunki klimatu chłodnego” i „warunki klimatu ciepłego” oznaczają warunki temperaturowe właściwe, odpowiednio, dla następujących miast: Strasburg, Helsinki i Ateny. Sugerowane obszary warunków klimatycznych przedstawiono na rysunku 2 poniżej.

Rysunek 2

Obszary warunków poszczególnych rodzajów klimatu

W przypadku gdy dla jednego państwa członkowskiego istnieją warunki kilku rodzajów klimatu, państwa członkowskie powinny dokonać oceny zainstalowanej mocy pomp ciepła w odniesieniu do obszaru, na którym występują warunki odpowiedniego klimatu.

3.6.   Wartości domyślne SPF i Qusable dla pomp ciepła

Wartości domyślne HHP i SPF (SCOPnet) dla pomp ciepła zasilanych energią elektryczną przedstawiono w tabeli poniżej:

Tabela 1

Wartości domyślne HHP i SPF (SCOPnet) dla pomp ciepła zasilanych energią elektryczną

		Warunki klimatyczne
		Klimat ciepły		Klimat umiarkowany		Klimat chłodny
Źródło energii pompy ciepła:	Źródło energii i czynnik roboczy	HHP	SPF (SCOPnet)	HHP	SPF (SCOPnet)	HHP	SPF (SCOPnet)
Energia aerotermalna	Powietrze-powietrze	1 200	2,7	1 770	2,6	1 970	2,5
	Powietrze-woda	1 170	2,7	1 640	2,6	1 710	2,5
	Powietrze-powietrze (odwracalna)	480	2,7	710	2,6	1 970	2,5
	Powietrze-woda (odwracalna)	470	2,7	660	2,6	1 710	2,5
	Powietrze wywiewne-powietrze	760	2,7	660	2,6	600	2,5
	Powietrze wywiewne-woda	760	2,7	660	2,6	600	2,5
Energia geotermalna	Grunt-powietrze	1 340	3,2	2 070	3,2	2 470	3,2
	Grunt-woda	1 340	3,5	2 070	3,5	2 470	3,5
Ciepło hydrotermalne	Woda-powietrze	1 340	3,2	2 070	3,2	2 470	3,2
	Woda-woda	1 340	3,5	2 070	3,5	2 470	3,5

Wartości domyślne HHP i SPF (SPERnet) dla pomp ciepła zasilanych energią cieplną przedstawiono w tabeli poniżej:

Tabela 2

Wartości domyślne HHP i SPF (SCOPnet) dla pomp ciepła zasilanych energią cieplną

		Warunki klimatyczne
		Klimat ciepły		Klimat umiarkowany		Klimat chłodny
Źródło energii pompy ciepła:	Źródło energii i czynnik roboczy	HHP	SPF (SPERnet)	HHP	SPF (SPERnet)	HHP	SPF (SPERnet)
Energia aerotermalna	Powietrze-powietrze	1 200	1,2	1 770	1,2	1 970	1,15
	Powietrze-woda	1 170	1,2	1 640	1,2	1 710	1,15
	Powietrze-powietrze (odwracalna)	480	1,2	710	1,2	1 970	1,15
	Powietrze-woda (odwracalna)	470	1,2	660	1,2	1 710	1,15
	Powietrze wywiewne-powietrze	760	1,2	660	1,2	600	1,15
	Powietrze wywiewne-woda	760	1,2	660	1,2	600	1,15
Energia geotermalna	Grunt-powietrze	1 340	1,4	2 070	1,4	2 470	1,4
	Grunt-woda	1 340	1,6	2 070	1,6	2 470	1,6
Ciepło hydrotermalne	Woda-powietrze	1 340	1,4	2 070	1,4	2 470	1,4
	Woda-woda	1 340	1,6	2 070	1,6	2 470	1,6

Wartości domyślne podane w tabelach 1 i 2 powyżej są typowe dla segmentu pomp ciepła o SPF powyżej minimalnej wartości progowej, co oznacza, że pompy ciepła o SPF poniżej 2,5 nie były brane pod uwagę przy ustalania wartości typowych (6).

3.7.   Uwagi dotyczące pomp ciepła o zasilaniu innym niż elektryczne

Pompy ciepła, które nie wykorzystują energii elektrycznej, wykorzystujące paliwa płynne lub gazowe do zasilania sprężarki lub cieplny proces ad/absorpcji (napędzany poprzez spalanie paliwa płynnego lub gazowego, energię geotermalną/solarną lub ciepło odpadowe), dostarczają energię odnawialną, jeżeli „sezonowe zużycie energii pierwotnej w trybie aktywnym netto” (SPERnet) wynosi 115 % lub jest większy niż ta wartość (7).

3.8.   Uwagi dotyczące pomp ciepła wykorzystujących powietrze wywiewne jako źródło energii

Pompy ciepła wykorzystujące powietrze wywiewne jako źródło energii korzystają z energii otoczenia, dlatego dostarczają energii odnawialnej. Ale jednocześnie takie pompy ciepła odzyskują energię z powietrza wywiewnego, która nie stanowi energii aerotermalnej zgodnie z dyrektywą (8). Dlatego tylko energia aerotermalna jest liczona jako energia odnawialna. Uwzględnia się to poprzez korektę wartości HHP dla takich pomp ciepła, jak określono w rozdziale 3.6.

3.9.   Uwagi dotyczące powietrznych pomp ciepła

Wartości HHP podane w tabelach 1 i 2 powyżej opierają się na wartościach HHE, uwzględniając nie tylko czas używania pompy cieplnej, ale także czas używania dodatkowego ogrzewacza. Ponieważ ogrzewacz dodatkowy znajduje się poza granicami układu opisanymi w sekcji 3.4, wartości HHE dla wszystkich powietrznych pomp ciepła są odpowiednio korygowane, aby uwzględniać jedynie ciepło użyteczne dostarczane przez samą pompę ciepła. Skorygowane wartości HHP zostały podane w tabelach 1 i 2 powyżej.

W przypadku powietrznych pomp ciepła, których moc podawana jest dla warunków projektowych (a nie dla standardowych warunków badawczych), należy korzystać z wartości HHE  (9).

Tylko powietrze atmosferyczne, tj. powietrze zewnętrzne, może być źródłem energii dla powietrznych pomp ciepła.

3.10.   Uwagi dotyczące odwracalnych pomp ciepła

Po pierwsze, w warunkach klimatu ciepłego i, do pewnego stopnia, klimatu umiarkowanego odwracalne pompy ciepła są często instalowane w celu chłodzenia pomieszczeń, chociaż bywają również używane do ogrzewania w czasie zimy. Ponieważ zapotrzebowanie na energię chłodzenia w lecie jest większe niż zapotrzebowanie na energię grzewczą w zimie, wydajność znamionowa odzwierciedla raczej zapotrzebowanie na energię chłodzenia niż zapotrzebowanie na energię grzewczą. Jako że zainstalowana moc jest używana jako wskaźnik zapotrzebowania na energię grzewczą, oznacza to, że statystyki dotyczące zainstalowanej mocy nie będą odzwierciedlać mocy zainstalowanej do celów grzewczych. Ponadto odwracalne pompy ciepła są często instalowane obok istniejących systemów ogrzewania, co sugeruje, że takie pompy ciepła nie zawsze są wykorzystywane do celów grzewczych.

Oba te elementy wymagają odpowiedniej korekty. W tabelach 1 i 2 powyżej założono ostrożną redukcję (10) do 10 % dla klimatu ciepłego i 40 % dla klimatu umiarkowanego. Faktyczna redukcja zależy jednak w dużym stopniu od krajowych praktyk w zakresie zapewniania systemów grzewczych, i dlatego w miarę możliwości należy korzystać z danych krajowych. Stosowanie alternatywnych danych należy zgłosić Komisji wraz ze sprawozdaniem opisującym zastosowaną metodę i wartości. Komisja, w razie konieczności, przetłumaczy dokumenty i opublikuje je za pomocą swojej platformy na rzecz przejrzystości.

3.11.   Wkład energii odnawialnej z hybrydowych systemów pomp ciepła

W przypadku hybrydowych systemów pomp ciepła, gdzie pompa ciepła działa we współpracy z innymi technologiami energii odwracalnej (np. termiczne kolektory słoneczne wykorzystywane są jako ogrzewacze wstępne), rozliczanie energii odnawialnej jest obciążone ryzykiem niedokładności. Dlatego państwa członkowskie dopilnowują, aby rozliczanie energii odnawialnej z hybrydowych systemów pomp ciepła było prawidłowe, a w szczególności, aby energia odnawialna nie była rozliczania wielokrotnie.

3.12.   Wytyczne dotyczące opracowania dokładniejszych metodyk

Przewiduje się i zachęca państwa członkowskie, aby dokonały własnych oszacowań dotyczących SPF i HHP. Jeżeli można dokonać lepszych oszacowań, to takie krajowe/regionalne podejścia powinny się opierać na prawidłowych założeniach i reprezentatywnych próbach o wystarczającej wielkości, co będzie skutkować znacząco lepszymi oszacowaniami energii odnawialnej pochodzącej z pomp ciepła w porównaniu z wartościami szacunkowymi otrzymanymi przy użyciu metody określonej w niniejszej decyzji. Takie ulepszone metodyki mogą się opierać na szczegółowych obliczeniach na podstawie danych technicznych uwzględniających między innymi rok instalacji, jakość instalacji, rodzaj sprężarki, tryb działania, układ rozprowadzania ciepła, temperaturę dwuwartościową i klimat regionalny.

Jeżeli pomiary są dostępne tylko dla granic układu innych niż granice układu określone w rozdziale 3.4, to należy dokonać odpowiednich korekt.

Do celów obliczania energii odnawialnej na potrzeby dyrektywy uwzględnia się tylko pompy ciepła o wydajności energetycznej większej od minimalnej wartości progowej określonej w załączniku VII do dyrektywy.

Jeżeli państwa członkowskie stosują alternatywne metodyki lub wartości, to zachęca się do przedłożenia ich Komisji wraz ze sprawozdaniem opisującym zastosowaną metodę i wartości. Komisja, w razie konieczności, przetłumaczy dokumenty i opublikuje je za pomocą swojej platformy na rzecz przejrzystości.

4.   PRZYKŁADOWE OBLICZENIA

W tabeli poniżej znajduje się przykład dla hipotetycznego państwa członkowskiego, w którym panują warunki klimatu umiarkowanego i w którym zainstalowane są 3 różne technologie pomp ciepła.

				Powietrze-powietrze (odwracalna)	Woda-woda	Powietrze wywiewne-woda
Obliczenia	Opis	Zmienna	Jednostka
	Moc zainstalowanych pomp ciepła	Prated	GW	255	74	215
	z czego SPF jest większy niż minimalna wartość progowa	Prated	GW	150	70	120
	Równoważny czas pracy z pełnym obciążeniem	HHP	h	852 (11)	2 010	660
	Szacunkowe całkowite użyteczne ciepło dostarczane przez pompy ciepła	Qusable	GWh	127 800	144 900	79 200
	Szacunkowy przeciętny współczynnik wydajności sezonowej	SPF		2,6	3,5	2,6
	Ilość dostarczanej energii odnawialnej na każdą technologię pomp ciepła	ERES	GWh	78 646	103 500	48 738
	Całkowita ilość energii odnawialnej dostarczanej przez pompy ciepła	ERES	GWh		230 885

---

(1)  Zob. pkt 4.5 protokołu obrad z dnia 23 października 2009 r. dostępnego na stronie internetowej: https://circabc.europa.eu/w/browse/be80a323-0f89-4ab7-b8f7-888e3ff351ed.

(2)  Dz.U. L 304 z 14.11.2008, s. 1.

(3)  Wartość η na rok 2010 r. wynosi 45,5 % (wzrosła z 44,0 % w 2007 r., 44,7 % w 2008 r. i 45,1 % w 2009 r.), co daje minimalny SPF wynoszący 2,5 w 2010 r. Jest to ostrożne oszacowanie, ponieważ oczekuje się, że do 2020 r. sprawność produkcji energii wzrośnie. Niemniej jednak, na potrzeby szacowania zmian sprawności produkcji energii (η) spowodowanych przez zmiany bazowych danych statystycznych, bardziej przewidywalnym sposobem jest ustalenie η na stałym poziomie, aby uniknąć wątpliwości dotyczących minimalnych wymogów w zakresie SPF (niepewności prawnej) oraz ułatwić państwom członkowskim opracowanie metodyki (zob. sekcja 3.10). W razie konieczności wartość η można zaktualizować zgodnie z art. 2 (w razie konieczności zmiana wytycznych do dnia 31 grudnia 2016 r.).

(4)  Szczególnej uwagi wymagają odwracalne powietrzne pompy ciepła, ponieważ istnieje wiele potencjalnych źródeł przeszacowania, mianowicie: a) nie wszystkie odwracalne pompy ciepła są używane do ogrzewania lub tylko w ograniczonym zakresie; b) starsze (i nowe mniej wydajne) urządzenia mogą mieć wydajność (SPF) poniżej wymaganej wartości progowej 2,5.

(5)  Projekt ten nie został jeszcze przyjęty przez Komisję (styczeń 2013 r.). Projekt znajduje się w bazie danych WTO: http://members.wto.org/crnattachments/2012/tbt/EEC/12_2119_00_e.pdf

(6)  Oznacza to, że państwa członkowskie mogą uznać wartości określone w tabelach 1 i 2 za wartości średnie dla pomp ciepła zasilanych energią elektryczną o SPF powyżej minimalnej wartości 2,5.

(7)  Zob. rozdział 3.3

(8)  Zob. art. 5 ust. 4 oraz definicję „energii aerotermalnej” z art. 2 lit. b) dyrektywy.

(9)  Wartości te wynoszą odpowiednio 1 336, 2 066 i 3 465 dla klimatu ciepłego, umiarkowanego i zimnego.

(10)  Zgodnie z wynikami włoskiego badania (o którym mowa na s. 48 dokumentu „Outlook 2011 – European Heat Pump Statistics”) w mniej niż 10 % przypadków pompy ciepła były jedynym zainstalowanym urządzeniem wytwarzającym ciepło. Ponieważ odwracalne pompy ciepła typu powietrze-powietrze to najczęściej instalowany rodzaj technologii pomp ciepła (60 % zainstalowanych urządzeń – instalowane przede wszystkim we Włoszech, w Hiszpanii, we Francji, a także w Szwecji i w Finlandii), ważne jest, aby dokonać odpowiedniej korekty wartości. Ocena skutków rozporządzenia Komisji (UE) nr 206/2012 z dnia 6 marca 2012 r. w sprawie wykonania dyrektywy 2009/125/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu dla klimatyzatorów i wentylatorów przenośnych (Dz.U. L 72 z 10.3.2012, s. 7) zakłada, że w całej UE 33 % odwracalnych pomp ciepła nie jest wykorzystywanych do ogrzewania. Ponadto można założyć, że znaczna liczba z pozostałych 67 % odwracalnych pomp ciepła jest wykorzystywana tylko częściowo do ogrzewania, ponieważ pompy ciepła są instalowane równolegle z innymi systemami ogrzewania. Proponowane wartości są więc odpowiednie, aby zmniejszyć ryzyko przeszacowania.

(11)  W tym hipotetycznym przykładzie państwo członkowskie przeprowadziło badanie dotyczące zainstalowanych odwracalnych pomp ciepła typu powietrze-powietrze i stwierdziło, że równowartość 48 % zainstalowanej mocy odwracalnych pomp ciepła jest wykorzystywana w całości do ogrzewania, zamiast 40 % zakładanych w niniejszych wytycznych. Wartość HHP została więc skorygowana w górę z 710 godzin dla założenia 40 % z tabeli 1 do 852 godzin, co odpowiada szacunkowemu odsetkowi 48 %.