5.2.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 34/1

(1)

W rozporządzeniu (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (2) określa się ogólne przepisy dotyczące podmiotów prowadzących przedsiębiorstwa spożywcze w zakresie higieny środków spożywczych, przy szczególnym uwzględnieniu zasad dotyczących ogólnego wdrażania procedur opartych na analizie zagrożeń i krytycznych punktów kontroli (HACCP).

(2)

W rozporządzeniu (WE) nr 853/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanowiono szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego obowiązujące podmioty prowadzące przedsiębiorstwa spożywcze. Rozporządzenie to przewiduje, że do usuwania powierzchniowych zanieczyszczeń z produktów pochodzenia zwierzęcego podmioty prowadzące przedsiębiorstwa spożywcze nie mogą stosować żadnych substancji poza wodą, chyba że stosowanie danej substancji zostało zatwierdzone zgodnie z tym rozporządzeniem.

(3)

Ponadto rozporządzenie Komisji (WE) nr 2073/2005 z dnia 15 listopada 2005 r. w sprawie kryteriów mikrobiologicznych dotyczących środków spożywczych (3) ustanawia kryteria mikrobiologiczne dotyczące niektórych mikroorganizmów oraz przepisy wykonawcze obowiązujące podmioty prowadzące przedsiębiorstwa spożywcze przy wdrażaniu ogólnych i szczegółowych zasad higieny, o których mowa w rozporządzeniu (WE) nr 852/2004. Zgodnie z tym rozporządzeniem podmioty prowadzące przedsiębiorstwa spożywcze mają zapewniać zgodność środków spożywczych z tymi kryteriami mikrobiologicznymi.

(4)

W dniu 14 grudnia 2010 r. do Komisji wpłynął wniosek o zatwierdzenie stosowania kwasu mlekowego do zmniejszania powierzchniowego zanieczyszczenia tusz i mięsa wołowego.

(5)

W dniu 26 lipca 2011 r. Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) przyjął opinię naukową w sprawie oceny bezpieczeństwa i skuteczności kwasu mlekowego do celów usuwania powierzchniowego zanieczyszczenia drobnoustrojami z tusz, skrawków i obrzynków wołowych (4).

(6)

W swojej opinii EFSA stwierdził, że z obróbką przy użyciu kwasu mlekowego w celu usuwania zanieczyszczeń nie wiążą się żadne zagrożenia dla bezpieczeństwa, o ile użyta substancja jest zgodna ze specyfikacjami UE dotyczącymi dodatków do żywności. Ponadto EFSA uznał, że obróbka przy użyciu kwasu mlekowego prowadzi do znacznego zmniejszenia zanieczyszczenia mikrobiologicznego w porównaniu z brakiem jakiejkolwiek obróbki lub z użyciem wody, a także stwierdził, że mało prawdopodobne jest, by zastosowanie kwasu mlekowego mogło przyczynić się do rozwoju oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe.

(7)

EFSA zaleca, by podmioty prowadzące przedsiębiorstwa spożywcze potwierdziły skuteczność obróbki przy użyciu kwasu mlekowego w zwalczaniu drobnoustrojów w swoich określonych warunkach przetwarzania, a także by sprawdziły, w jaki sposób stężenie kwasu mlekowego, temperatura jego stosowania i inne czynniki wpływają na jego skuteczność w usuwaniu zanieczyszczeń. W opinii EFSA stwierdzono także, że zastosowanie kwasu mlekowego nie ma negatywnego wpływu na środowisko.

(8)

Według opinii EFSA ilość pozostałości wchłoniętych do mięsa wołowego podczas obróbki przy użyciu kwasu mlekowego nie przekracza 190 mg/kg. Taką ilość uważa się za pozostałość w porównaniu z ilością aktywną potrzebną do zmniejszenia powierzchniowego zanieczyszczenia drobnoustrojami. Ilość taka nie ma żadnego wpływu technologicznego na produkt końcowy. Ponadto ilość pozostałości kwasu mlekowego zastosowanego do zmniejszenia powierzchniowego zanieczyszczenia drobnoustrojami jest nieistotna w porównaniu z ilością kwasu mlekowego naturalnie występującego w wołowinie i z taką ilością nie wiążą się żadne zagrożenia dla bezpieczeństwa. W przypadku niektórych przetworów mięsnych dopuszcza się stosowanie soli kwasu mlekowego jako dodatków do żywności do celów konserwacji. Do tych celów powszechnie używa się soli kwasu mlekowego w ilości ok. 20 000 mg/kg. Stosowanie kwasu mlekowego do zmniejszania powierzchniowego zanieczyszczenia drobnoustrojami wyraźnie zatem różni się od stosowania tej substancji jako dodatku do żywności.

(9)

W świetle opinii EFSA oraz biorąc pod uwagę fakt, że kwas mlekowy umożliwia znaczne zmniejszenie ewentualnego zanieczyszczenia mikrobiologicznego, należy zatwierdzić stosowanie kwasu mlekowego do zmniejszania powierzchniowego zanieczyszczenia. Stosowanie kwasu mlekowego powinno być jednak uzależnione od pewnych warunków. Kwas mlekowy może być stosowany tylko w przypadku tusz, półtusz i ćwierćtusz na poziomie rzeźni, a jego stosowanie powinno być zintegrowane z dobrą praktyką higieniczną i systemami opartymi na HACCP.

(10)

Rozporządzenie Komisji (UE) nr 231/2012 z dnia 9 marca 2012 r. ustanawiające specyfikacje dla dodatków do żywności wymienionych w załącznikach II i III do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 (5) określa specyfikacje dla dodatków do żywności dotyczące, w szczególności, pochodzenia, kryteriów czystości i innych niezbędnych informacji.

(11)

Zgodnie z opinią EFSA kwas mlekowy stosowany do zmniejszania powierzchniowego zanieczyszczenia tusz wołowych powinien być zgodny ze specyfikacjami dotyczącymi kwasu mlekowego, które określono w przepisach UE. W związku z tym kwas mlekowy stosowany do zmniejszania powierzchniowego zanieczyszczenia mikrobiologicznego zgodnie z niniejszym rozporządzeniem powinien być zgodny ze specyfikacjami określonymi w rozporządzeniu (UE) nr 231/2012.

(12)

Stosowanie kwasu mlekowego do zmniejszania powierzchniowego zanieczyszczenia mikrobiologicznego tusz, półtusz lub ćwierćtusz wołowych nie może wpływać na zobowiązanie podmiotów prowadzących przedsiębiorstwa spożywcze do przestrzegania wymogów przepisów UE dotyczących higieny żywności, określonych w rozporządzeniach (WE) nr 852/2004, (WE) nr 853/2004 i (WE) nr 2073/2005 i w żadnym razie nie można uznać, by stosowanie tej substancji zastępowało dobrą praktykę higieniczną w zakresie uboju i procedury operacyjne.

(13)

Stały Komitet ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt nie wydał opinii w terminie ustalonym przez jego przewodniczącego. Komisja przedłożyła zatem Radzie wniosek dotyczący niniejszego środka i jednocześnie przekazała ten wniosek Parlamentowi Europejskiemu.

(14)

Jako że Rada nie podjęła działań, a Parlament Europejski nie wyraził sprzeciwu wobec środka w stosownych terminach, Komisja powinna go przyjąć,

5.2.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 34/4

(1)

W dyrektywie 2004/68/WE ustanowiono warunki zdrowia zwierząt regulujące przywóz do oraz tranzyt przez terytorium Unii niektórych żywych zwierząt kopytnych. Przewiduje ona możliwość ustanowienia przepisów szczegółowych, w tym wzorów świadectw weterynaryjnych dla przywozu z upoważnionych państw trzecich do Unii żywych zwierząt kopytnych należących do gatunków wymienionych w załączniku I do tej dyrektywy.

(2)

W rozporządzeniu Komisji (UE) nr 206/2010 z dnia 12 marca 2010 r. ustanawiającym wykazy krajów trzecich, ich terytoriów lub części, upoważnionych do wprowadzania do Unii Europejskiej niektórych zwierząt oraz świeżego mięsa, a także wymogi dotyczące świadectw weterynaryjnych (2), ustanowiono wymogi dotyczące między innymi świadectw weterynaryjnych w odniesieniu do wprowadzania do Unii niektórych przesyłek żywych zwierząt parzystokopytnych gatunków wymienionych w załączniku I do dyrektywy 2004/68/WE. W załączniku I do rozporządzenia (UE) nr 206/2010 ustanowiono wykaz państw trzecich, ich terytoriów lub części, upoważnionych do wprowadzania takich przesyłek do Unii. Ustanowiono w nim także wzory świadectw weterynaryjnych, które towarzyszą tym przesyłkom.

(3)

Obecnie do Unii mogą być przywożone zwierzęta kopytne wyłącznie z państw trzecich, lub w przypadku podziału na regiony z części państw trzecich, które przez okres co najmniej sześciu miesięcy przed datą wysłania zwierząt były wolne od pęcherzykowego zapalenia jamy ustnej.

(4)

Stany Zjednoczone złożyły wniosek o upoważnienie na przywóz do Unii żywych świń przeznaczonych do hodowli i produkcji.

(5)

Stany Zjednoczone zgłosiły występowanie pęcherzykowego zapalenia jamy ustnej. Choroba występowała jednak rzadko i była ograniczona do określonych obszarów. Ryzyko wprowadzenia do Unii pęcherzykowego zapalenia jamy ustnej poprzez przywóz żywych świń z tego państwa trzeciego jest nieznaczne, o ile stosuje się środki w zakresie bezpieczeństwa biologicznego opisane w rozdziale 8.15.6 Kodeksu zdrowia zwierząt lądowych Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE), obejmujące trzymanie świń w zamknięciu w okresie poprzedzającym wywóz w pomieszczeniach wolnych od choroby, ochronę przed wektorami w okresie kwarantanny przed wywozem oraz w czasie transportu do miejsca załadunku i badanie wszystkich zwierząt przeznaczonych do wywozu.

(6)

Należy zatem zmienić część pierwszą załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 206/2010 i dodać Stany Zjednoczone do wykazu państw trzecich, ich terytoriów lub części, z których dozwolone jest wprowadzanie do Unii żywych zwierząt kopytnych, określając jednocześnie odpowiednie gwarancje w odniesieniu do badania pod kątem pęcherzykowego zapalenia jamy ustnej. W świadectwie weterynaryjnym dla żywych świń przeznaczonych do hodowli i produkcji, które towarzyszy zwierzętom w momencie wprowadzania do Unii należy potwierdzić zastosowanie tych gwarancji.

(7)

Należy zatem odpowiednio zmienić wzór świadectwa weterynaryjnego stosowanego w przywozie żywych świń domowych „POR-X” określonego w części 2 załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 206/2010 i określić w nim wymogi dotyczące pobytu w okresie poprzedzającym wywóz i w okresie kwarantanny, a także dotyczące badań laboratoryjnych.

(8)

Artykuł 5 rozporządzenia (UE) No 206/2010 przewiduje ponadto, że w przypadkach gdy na mocy świadectw weterynaryjnych wymienionych w załączniku I do tego rozporządzenia przewidziane jest pobranie i zbadanie próbek, takie próbki pobierane i badane są zgodnie z protokołami standaryzacji materiałów i procedurami badania próbek, ustanowionymi w części 6 tego załącznika. Należy zatem zmienić część 6 załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 206/2010 w celu dodania odpowiedniego protokołu i procedury badania pęcherzykowego zapalenia jamy ustnej. Badanie należy przeprowadzić i interpretować zgodnie z protokołami badań serologicznych pęcherzykowego zapalenia jamy ustnej zalecanych w handlu międzynarodowym w rozdziale 2.1.19 Podręcznika OIE testów diagnostycznych i szczepionek dla zwierząt lądowych.

(9)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 206/2010.

(10)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

5.2.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 34/12

(1)

Przedsiębiorstwo ChemGen Corp. złożyło wniosek na podstawie art. 13 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 o zmianę nazwy posiadacza zezwolenia w odniesieniu do rozporządzenia Komisji (WE) nr 786/2007 (2) dotyczącego zezwolenia na stosowanie przez okres 10 lat preparatu endo-1,4-beta-mannanazy EC 3.2.1.78 (Hemicell) należącego do kategorii „dodatki zootechniczne” i do grupy funkcjonalnej „substancje polepszające strawność”.

(2)

Wnioskodawca oświadczył, że z dniem 10 lutego 2012 r. ChemGen Corp. zostało nabyte przez przedsiębiorstwo Eli Lilly and Company Ltd., które obecnie jest właścicielem praw do obrotu tym dodatkiem. Wnioskodawca przekazał odpowiednie dane na poparcie swojego wniosku.

(3)

Proponowana zmiana warunków zezwolenia ma charakter wyłącznie administracyjny i nie wymaga przeprowadzenia ponownej oceny dodatku. O wniosku powiadomiony został Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności.

(4)

Aby umożliwić Eli Lilly and Company Ltd. korzystanie z praw do obrotu, niezbędna jest zmiana warunków zezwolenia.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 786/2007.

(6)

Ponieważ względy bezpieczeństwa nie wymagają natychmiastowego zastosowania zmiany wprowadzonej niniejszym rozporządzeniem do rozporządzenia (WE) nr 786/2007, należy przewidzieć okres przejściowy w celu wykorzystania istniejących zapasów.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

5.2.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 34/13

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 272/2009 z dnia 2 kwietnia 2009 r. uzupełniające wspólne podstawowe normy ochrony lotnictwa cywilnego określone w załączniku do rozporządzenia (WE) 300/2008 Parlamentu Europejskiego i Rady (2) stanowi, że przepisy wykonawcze przyjmowane na podstawie art. 4 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 300/2008 mogą dopuszczać stosowanie detektorów śladowych ilości materiałów wybuchowych (ETD) oraz ręcznych wykrywaczy metali (HHMD) na potrzeby kontroli osób (pasażerów i osób niebędących pasażerami).

(2)

Doświadczenie pokazuje, że kontrole manualne pasażerów i osób niebędących pasażerami nie zawsze są najbardziej skutecznymi środkami kontroli bezpieczeństwa niektórych części osobistych, w szczególności tych części, które nie są łatwo dostępne, takich jak niektóre nakrycia głowy, opatrunki gipsowe lub protezy.

(3)

Testy wykazały skuteczność łącznego stosowania urządzeń ETD i HHMD w takich przypadkach. Co więcej, zastosowane urządzenia ETD i HHMD mogą ułatwić proces kontroli bezpieczeństwa i być postrzegane jako mniej inwazyjne środki kontroli niż kontrola manualna, polepszając tym samym odczucia osób poddanych kontroli bezpieczeństwa.

(4)

Dlatego też przydatnym i uzasadnionym rozwiązaniem jest dopuszczenie tych metod na potrzeby kontroli tych części osobistych, w przypadku których kontrolę manualną uznaje się za nieskuteczną lub niepożądaną, takich jak niektóre nakrycia głowy, opatrunki gipsowe lub protezy.

(5)

Niniejsze rozporządzenie nie narusza praw podstawowych i jest zgodne z zasadami uznanymi w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, zwłaszcza z zasadami godności człowieka, wolności wyznania, niedyskryminacji, praw osób niepełnosprawnych, jak również prawa do wolności i bezpieczeństwa osobistego. O ile ogranicza ono wspomniane prawa i zasady, ograniczenie takie wprowadza się na potrzeby rzeczywistej realizacji celów leżących w interesie ogólnym oraz z uwagi na konieczność ochrony praw i wolności innych osób, z poszanowaniem warunków określonych w art. 52 Karty. Niniejsze rozporządzenie musi być stosowane zgodnie z tymi prawami i zasadami.

(6)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie Komisji (UE) nr 185/2010 (3).

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Ochrony Lotnictwa Cywilnego ustanowionego na mocy art. 19 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 300/2008,

5.2.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 34/15

(1)

Przedsiębiorstwo Taminco N.V. złożyło wniosek na podstawie art. 13 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 o zmianę nazwy posiadacza zezwolenia w odniesieniu do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 371/2011 (2) dotyczącego zezwolenia na stosowanie przez okres 10 lat soli sodowej dimetoglicyny, należącej do kategorii „dodatki zootechniczne” i do grupy funkcjonalnej „inne dodatki zootechniczne”.

(2)

Wnioskodawca oświadczył, że z dniem 1 października 2012 r. przekształcił swoją formę prawną w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Wnioskodawca przekazał odpowiednie dane na poparcie swojego wniosku.

(3)

Proponowana zmiana warunków zezwolenia ma charakter wyłącznie administracyjny i nie wymaga przeprowadzenia ponownej oceny dodatku. O wniosku powiadomiony został Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności.

(4)

Aby umożliwić wnioskodawcy korzystanie z praw do obrotu pod nazwą Taminco BVBA, niezbędna jest zmiana warunków zezwolenia.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 371/2011.

(6)

Ponieważ względy bezpieczeństwa nie wymagają natychmiastowego zastosowania zmiany wprowadzonej niniejszym rozporządzeniem do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 371/2011, należy przewidzieć okres przejściowy w celu wykorzystania istniejących zapasów.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

5.2.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 34/16

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie ustalania Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodne z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

5.2.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 34/18

(1)

Zgodnie z art. 2 wytycznych EBC/2012/18 z dnia 2 sierpnia 2012 r. w sprawie dodatkowych tymczasowych środków dotyczących operacji refinansujących Eurosystemu i kwalifikowania zabezpieczeń (1) Eurosystem może zdecydować, że kontrahenci będą mogli ograniczać kwotę określonych dłuższych operacji refinansujących, lub takie operacje wypowiadać, przed ich terminem zapadalności (takie ograniczenie kwoty lub wypowiedzenie zwane są dalej łącznie „wcześniejszą spłatą”). Art. 2 stanowi ponadto, że warunki takiej wcześniejszej spłaty podaje się do wiadomości w odpowiednim ogłoszeniu o przetargu lub w innej formie uznanej przez Eurosystem za właściwą.

(2)

W celu zapewnienia stosowania przez wszystkie krajowe banki centralne państw członkowskich, których walutą jest euro (zwane dalej „KBC”), tych samych warunków w odniesieniu do wcześniejszej spłaty procedura wcześniejszej spłaty przez kontrahentów powinna zostać określona bardziej szczegółowo. W szczególności w przypadku częściowego lub całkowitego braku rozliczenia przez kontrahenta do dnia wymagalności kwoty podlegającej spłacie na rzecz danego KBC, w przypadku podjęcia przez tego kontrahenta decyzji o wcześniejszej spłacie, zastosowanie powinny mieć sankcje określone w dodatku 6 do załącznika I do wytycznych EBC/2011/14 z dnia 20 września 2011 r. w sprawie instrumentów i procedur polityki pieniężnej Eurosystemu (2).

(3)

Wytyczne EBC/2012/18 powinny zatem zostać odpowiednio zmienione,