26.1.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 26/1

(1)

W celu zapewnienia jednolitego stosowania Nomenklatury scalonej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia (EWG) nr 2658/87, konieczne jest przyjęcie środków dotyczących klasyfikacji towaru określonego w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(2)

Rozporządzeniem (EWG) nr 2658/87 ustanowiono Ogólne reguły interpretacji Nomenklatury scalonej. Reguły te stosuje się także do każdej innej nomenklatury, która jest w całości lub w części oparta na Nomenklaturze scalonej bądź która dodaje do niej jakikolwiek dodatkowy podpodział i która została ustanowiona szczególnymi przepisami unijnymi, w celu stosowania środków taryfowych i innych środków odnoszących się do obrotu towarowego.

(3)

Stosownie do wymienionych wyżej ogólnych reguł towar opisany w kolumnie 1 tabeli zamieszczonej w załączniku należy klasyfikować do kodu CN wskazanego w kolumnie 2, na mocy uzasadnień określonych w kolumnie 3 tej tabeli.

(4)

Należy zagwarantować, aby wiążąca informacja taryfowa wydana przez organy celne państw członkowskich odnośnie do klasyfikacji towarów w Nomenklaturze scalonej, która nie jest zgodna z niniejszym rozporządzeniem, mogła być nadal przywoływana przez otrzymującego przez okres trzech miesięcy, zgodnie z art. 12 ust. 6 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (2).

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

26.1.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 26/5

(1)

W celu zapewnienia jednolitego stosowania Nomenklatury scalonej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia (EWG) nr 2658/87, konieczne jest przyjęcie środków dotyczących klasyfikacji towaru określonego w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(2)

Rozporządzeniem (EWG) nr 2658/87 ustanowiono Ogólne reguły interpretacji Nomenklatury scalonej. Reguły te stosuje się także do każdej innej nomenklatury, która jest w całości lub w części oparta na Nomenklaturze scalonej bądź która dodaje do niej jakikolwiek dodatkowy podpodział i która została ustanowiona szczególnymi przepisami unijnymi, w celu stosowania środków taryfowych i innych środków odnoszących się do obrotu towarowego.

(3)

Stosownie do wymienionych wyżej ogólnych reguł, towar opisany w kolumnie 1 tabeli zamieszczonej w załączniku należy klasyfikować do kodu CN wskazanego w kolumnie 2, na mocy uzasadnień określonych w kolumnie 3 tej tabeli.

(4)

Należy zagwarantować, aby wiążąca informacja taryfowa wydana przez organy celne państw członkowskich odnośnie do klasyfikacji towarów w Nomenklaturze scalonej, która nie jest zgodna z niniejszym rozporządzeniem, mogła być nadal przywoływana przez otrzymującego przez okres trzech miesięcy, zgodnie z art. 12 ust. 6 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (2).

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

26.1.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 26/7

(1)

W rozporządzeniu Komisji (UE) nr 206/2010 (3) ustanowiono wymogi dotyczące świadectw weterynaryjnych wymaganych przy wprowadzaniu do Unii niektórych przesyłek żywych zwierząt lub świeżego mięsa. Określono w nim także wykazy krajów trzecich, ich terytoriów lub części, które spełniają określone kryteria i z których przesyłki mogą być wprowadzane do Unii.

(2)

W rozporządzeniu (UE) nr 206/2010 zezwolono na przywóz świeżego odkostnionego i dojrzałego mięsa bydła z całego terytorium Urugwaju.

(3)

Urugwaj jest wolny od pryszczycy, ale prowadzi szczepienia. Ogólny stan zdrowia bydła w tym państwie jest zatem inny niż w Unii. W związku z tym Urugwaj może wywozić jedynie świeże odkostnione i dojrzałe mięso bydła. Zgodnie z wymogami dotyczącymi przywozu bydło przeznaczone do uboju w celu wywozu świeżego mięsa do Unii wysyłane jest bezpośrednio z gospodarstwa pochodzenia do rzeźni. Zasada ta uniemożliwia wielu małym gospodarstwom prowadzenie produkcji z przeznaczeniem na rynek Unii, gdyż pochodzące z nich zwierzęta przed ubojem przechodzą przez miejsce gromadzenia lub targi zwierząt.

(4)

Kontrola przeprowadzona przez Unię w marcu 2012 r. potwierdziła, że urugwajski system identyfikacji i rejestracji przemieszczania umożliwia weterynarzom wydającym świadectwa sprawdzenie wcześniejszych miejsc pobytu zwierząt. System pozwala zatem na uzyskanie pewności, że przed transportem do rzeźni zwierzęta pozostawały przez okres 40 dni w jednym gospodarstwie. Urugwaj może również zagwarantować, że unijne wymogi przywozowe w zakresie zdrowia zwierząt są przestrzegane w odniesieniu do bydła przeznaczonego do uboju w celu wywozu świeżego odkostnionego i dojrzałego mięsa wołowego do Unii, nawet jeżeli te zwierzęta przed ubojem przechodzą przez miejsca gromadzenia lub targi, ze względu na system, w którym wszystkie sztuki bydła są indywidualnie identyfikowane, tak aby można było prześledzić ich przemieszczanie wstecz do źródła pochodzenia.

(5)

Urugwaj daje zatem gwarancje wystarczające, aby zyskać pewność, że wszystkie sztuki bydła, których mięso jest przeznaczone na wywóz do Unii mają taki sam status zdrowotny podczas tranzytu przez miejsce gromadzenia (w tym targi) w Urugwaju przed ubojem. W związku z tym należy dostosować wpis dotyczący tego kraju w wykazie w części 1 załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 206/2010.

(6)

W dwóch odniesieniach do przypisów zawartych w części II.2 wzoru świadectwa „OVI–X” znajdującego się w części 2 załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 206/2010 stwierdzono błąd. W związku z tym należy odpowiednio zmienić i sprostować rozporządzenie (UE) nr 206/2010.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

a)

w pkt II.2.8 wyrażenie:

otrzymuje brzmienie:

b)

w pkt II.2.9 formuła wprowadzająca:

„są wysyłane/zostały wysłane(1) z gospodarstwa lub gospodarstw pochodzenia nie przechodząc przez żaden rynek:”

otrzymuje brzmienie:

„są wysyłane/zostały wysłane(2) z gospodarstwa lub gospodarstw pochodzenia nie przechodząc przez żaden rynek:”

26.1.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 26/9

(1)

Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 180/2008 z dnia 28 lutego 2008 r. dotyczącym wspólnotowego laboratorium referencyjnego ds. chorób koni innych niż afrykański pomór koni, zmieniającym załącznik VII do rozporządzenia (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (3) wyznaczono ANSES wraz z jej laboratoriami ds. zdrowia zwierząt i chorób koni (Francja) na laboratorium referencyjne UE ds. chorób koni innych niż afrykański pomór koni na okres pięciu lat od dnia 1 lipca 2008 r. oraz określono jej funkcje, zadania i procedury dotyczące współpracy z laboratoriami odpowiedzialnymi za diagnozowanie chorób zakaźnych u koni w państwach członkowskich.

(2)

Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 737/2008 z dnia 28 lipca 2008 r. wyznaczającym wspólnotowe laboratoria referencyjne ds. chorób skorupiaków, wścieklizny i gruźlicy bydła, ustanawiającym dodatkowe obowiązki i zadania wspólnotowych laboratoriów referencyjnych ds. wścieklizny i gruźlicy bydła oraz zmieniającym załącznik VII do rozporządzenia (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (4) wyznaczono Centre for Environment, Fisheries & Aquaculture Science (Cefas), Weymouth Laboratory (Zjednoczone Królestwo) na laboratorium referencyjne UE ds. chorób skorupiaków na okres pięciu lat od dnia 1 lipca 2008 r.

(3)

W celu zapewnienia wysokiej jakości i jednolitości wyników analitycznych i diagnostycznych w Unii ważne jest, by wyznaczone laboratoria referencyjne UE ds. chorób koni innych niż afrykański pomór koni i ds. chorób skorupiaków kontynuowały swoją działalność przez kolejny okres pięciu lat.

(4)

Należy zatem przedłużyć okres, na jaki wyznaczono te laboratoria na laboratoria referencyjne UE.

(5)

Laboratoria wymienione w rozporządzeniu (WE) nr 737/2008, które wcześniej określano mianem „wspólnotowych laboratoriów referencyjnych”, po wejściu w życie traktatu lizbońskiego należy nazywać „laboratoriami referencyjnymi Unii Europejskiej (UE)”.

(6)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenia (WE) nr 180/2008 i (WE) nr 737/2008.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

26.1.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 26/11

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 689/2008 wdraża konwencję rotterdamską w sprawie procedury zgody po uprzednim poinformowaniu („procedury PIC”) w międzynarodowym handlu niektórymi niebezpiecznymi substancjami chemicznymi i pestycydami, podpisaną w dniu 11 września 1998 r. i zatwierdzoną, w imieniu Wspólnoty, decyzją Rady 2003/106/WE (2).

(2)

Należy uwzględnić działania regulacyjne w odniesieniu do niektórych chemikaliów, podjęte na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 z dnia 21 października 2009 r. dotyczącego wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin i uchylającego dyrektywy Rady 79/117/EWG i 91/414/EWG (3), dyrektywy 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 lutego 1998 r. dotyczącej wprowadzania do obrotu produktów biobójczych (4) oraz rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) i utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów, zmieniającego dyrektywę 1999/45/WE oraz uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 793/93 i rozporządzenie Komisji (WE) nr 1488/94, jak również dyrektywę Rady 76/769/EWG i dyrektywy Komisji 91/155/EWG, 93/67/EWG, 93/105/WE i 2000/21/WE (5).

(3)

Należy także uwzględnić decyzje w odniesieniu do niektórych chemikaliów, podjęte w ramach Konwencji sztokholmskiej w sprawie trwałych zanieczyszczeń organicznych („konwencja sztokholmska”), podpisanej dnia 22 maja 2001 r. i zatwierdzonej w imieniu Wspólnoty decyzją Rady 2006/507/WE (6), oraz późniejsze działania regulacyjne w odniesieniu do tych chemikaliów, przeprowadzone na podstawie rozporządzenia (WE) nr 850/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. dotyczącego trwałych zanieczyszczeń organicznych i zmieniającego dyrektywę 79/117/EWG (7).

(4)

Substancje acetochlor, asulam, chloropikryna i propargit nie zostały zatwierdzone jako substancje czynne zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1107/2009, skutkiem czego zakazano stosowania tych substancji jako pestycydów, a zatem substancje te należy dodać do wykazów chemikaliów zawartych w częściach 1 i 2 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 689/2008. Dodanie acetochloru, asulamu, chloropikryny i propargitu do załącznika I zostało zawieszone ze względu na nowy wniosek o włączenie do załącznika I do dyrektywy Rady 91/414/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. dotyczącej wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (8), złożony na podstawie art. 13 rozporządzenia Komisji (WE) nr 33/2008 z dnia 17 stycznia 2008 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania dyrektywy Rady 91/414/EWG w odniesieniu do zwykłej i przyspieszonej procedury oceny substancji czynnych objętych programem prac, o którym mowa w art. 8 ust. 2 tej dyrektywy, ale niewłączonych do załącznika I do tej dyrektywy (9). Ten nowy wniosek ponownie doprowadził do decyzji o niezatwierdzaniu substancji acetochlor, asulam, chloropikryna i propargit jako substancji czynnych zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1107/2009, skutkiem czego stosowanie acetochloru, asulamu, chloropikryny i propargitu jako pestycydów jest nadal zakazane, natomiast ustała przyczyna zawieszenia dodania ich do załącznika I. Substancje acetochlor, asulam, chloropikryna i propargit należy zatem dodać do wykazów chemikaliów zawartych w częściach 1 i 2 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 689/2008.

(5)

Substancja flufenoksuron nie została zatwierdzona jako substancja czynna zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1107/2009 ani nie została włączona jako substancja czynna do załącznika I, IA lub IB do dyrektywy 98/8/WE do celów jej stosowania w produktach typu 18, skutkiem czego stosowanie flufenoksuronu jako pestycydu zostało objęte surowym ograniczeniem, a zatem substancję tę należy dodać do wykazów chemikaliów zawartych w częściach 1 i 2 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 689/2008, ponieważ prawie wszystkie jej zastosowania są zabronione, mimo że flufenoksuron został włączony do załącznika I do dyrektywy 98/8/WE do celów stosowania w produktach typu 8 i może być w związku z tym dopuszczony przez państwa członkowskie do stosowania jako środek do konserwacji drewna, z zastrzeżeniem spełnienia określonych warunków. Dodanie flufenoksuronu do załącznika I zawieszono z powodu nowego wniosku o włączenie do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG, złożonego na podstawie art. 13 rozporządzenia (WE) nr 33/2008. Ten nowy wniosek ponownie doprowadził do decyzji o niezatwierdzaniu flufenoksuronu jako substancji czynnej zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1107/2009, skutkiem czego ustała przyczyna zawieszenia dodania tej substancji do załącznika I. Substancję flufenoksuron należy zatem dodać do wykazów chemikaliów zawartych w częściach 1 i 2 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 689/2008.

(6)

Substancja naled nie została włączona jako substancja czynna do załącznika I, IA lub IB do dyrektywy 98/8/WE ani nie została włączona jako substancja czynna do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG, skutkiem czego zakazano stosowania naledu jako pestycydu, a zatem substancję tę należy dodać do wykazów chemikaliów zawartych w częściach 1 i 2 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 689/2008.

(7)

Substancje kwas 2-naftylooksyoctowy, difenyloamina i propanil nie zostały zatwierdzone jako substancje czynne zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1107/2009, skutkiem czego zakazano stosowania kwasu 2-naftylooksyoctowego, difenyloaminy i propanilu jako pestycydów, a zatem substancje te należy dodać do wykazów chemikaliów zawartych w częściach 1 i 2 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 689/2008. Dodanie kwasu 2-naftylooksyoctowego, difenyloaminy i propanilu do części 2 załącznika I zawieszono z powodu nowego wniosku o włączenie do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG, złożonego na podstawie art. 13 rozporządzenia (WE) nr 33/2008. Ten nowy wniosek ponownie doprowadził do decyzji o niewłączaniu substancji kwas 2-naftylooksyoctowy, difenyloamina i propanil jako substancji czynnych do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG, skutkiem czego stosowanie kwasu 2-naftylooksyoctowego, difenyloaminy i propanilu jako pestycydu jest nadal zakazane, natomiast przyczyna zawieszenia dodania ich do części 2 załącznika I ustała. Substancje kwas 2-naftylooksyoctowy, difenyloamina i propanil należy zatem dodać do wykazu chemikaliów zawartego w części 2 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 689/2008.

(8)

Podczas swojego piątego spotkania w czerwcu 2011 r. Konferencja Stron Konwencji Roterdamskiej postanowiła włączyć alachlor, aldikarb i endosulfan do załącznika III do tej konwencji, skutkiem czego alachlor, aldikarb i endosulfan zostały objęte procedurą PIC zgodnie z konwencją i w związku z tym powinny zostać skreślone z wykazu chemikaliów zawartego w części 2 i dodane do wykazu chemikaliów zawartego w części 3 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 689/2008.

(9)

Substancja dichlorfos nie została włączona jako substancja czynna do załączników I, IA lub IB do dyrektywy 98/8/WE ani nie została włączona jako substancja czynna do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG, skutkiem czego zakazano stosowania dichlorfosu jako pestycydu. Ponieważ dichlorfos jest już włączony do wykazów chemikaliów zawartych w częściach 1 i 2 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 689/2008, pozycje te należy zmienić, aby uwzględnić ostatnie zmiany prawne.

(10)

Substancje bifentryna i metam zostały zatwierdzone jako substancje czynne zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1107/2009, skutkiem czego stosowanie bifentryny i metamu jako pestycydów nie jest już zakazane. Należy zatem skreślić substancje czynne bifentrynę i metam z części 1 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 689/2008.

(11)

Substancję cyjanamid należy usunąć z części 2 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 689/2008 ponieważ przedstawiono dowody, że zakaz w podkategorii „pestycydy z grupy środków ochrony roślin” nie stanowi surowego ograniczenia zastosowania tej substancji na poziomie kategorii „pestycydy” ze względu na fakt, że cyjanamid ma istotne zastosowania jako produkt biobójczy. Cyjanamid został zidentyfikowany i zgłoszony do oceny na podstawie dyrektywy 98/8/WE. Produkty biobójcze zawierające cyjanamid mogą być zatem w dalszym ciągu dopuszczone przez państwa członkowskie zgodnie z ich przepisami krajowymi, do czasu podjęcia decyzji na podstawie wymienionej dyrektywy.

(12)

Rozporządzenie (WE) nr 850/2004, zmienione rozporządzeniem Komisji (UE) nr 519/2012 (10) wdraża decyzję podjętą w ramach konwencji sztokholmskiej dotyczącą włączenia endosulfanu do części 1 załącznika A do konwencji sztokholmskiej poprzez dodanie tej substancji chemicznej do części A załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 850/2004. Tę substancję chemiczną należy zatem dodać do części 1 załącznika V do rozporządzenia (WE) nr 689/2008.

(13)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 689/2008.

(14)

Aby dać przemysłowi wystarczający czas na podjęcie środków koniecznych do zastosowania się do niniejszego rozporządzenia, a państwom członkowskim na podjęcie środków koniecznych do jego wdrożenia, należy odroczyć jego stosowanie.

(15)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 133 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006,

1)

w załączniku I wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem I do niniejszego rozporządzenia;

2)

w załączniku V wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem II do niniejszego rozporządzenia.

26.1.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 26/17

(1)

W rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1125/2010 z dnia 3 grudnia 2010 r. określającym centra interwencyjne dla zbóż i zmieniającym rozporządzenie (WE) nr 1173/2009 (2) wyznaczono w załączniku do niego centra interwencyjne dla zbóż.

(2)

Zgodnie z art. 55 ust. 1 rozporządzenia Komisji (UE) nr 1272/2009 z dnia 11 grudnia 2009 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do zakupu i sprzedaży produktów rolnych w ramach interwencji publicznej (3) Niemcy, Hiszpania i Słowacja przekazały Komisji zmieniony wykaz swoich centrów interwencyjnych dla zbóż, jak również odpowiadających im miejsc przechowywania (4), które uznano za spełniające minimalne wymogi określone w przepisach Unii.

(3)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 1125/2010 oraz opublikować w internecie wykaz związanych z nimi miejsc przechowywania wraz ze wszystkimi informacjami, których potrzebują podmioty gospodarcze zainteresowane interwencją publiczną.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

26.1.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 26/19

(1)

Ceny reprezentatywne oraz dodatkowe należności celne stosowane przy przywozie cukru białego, cukru surowego oraz niektórych syropów zostały ustalone na rok gospodarczy 2012/2013 rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 892/2012 (2).

(2)

W art. 141 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 stanowi się, że nie nakłada się dodatkowych należności celnych przywozowych, jeżeli przywóz prawdopodobnie nie zakłóci funkcjonowania rynku wspólnotowego lub jeżeli skutki takiego nałożenia byłyby nieproporcjonalne do zakładanego celu.

(3)

Przez znaczący okres czasu ceny cukru na rynku Unii utrzymywały się na poziomie znacznie przewyższającym cenę referencyjną i, na podstawie obecnej prognozy dla rynku, nie zakłada się, że światowa cena cukru zostanie obniżona do takiego poziomu, że – biorąc pod uwagę obecne należności celne przywozowe – przywóz cukru zakłóciłyby sytuację na unijnym rynku cukru wobec braku dodatkowych należności celnych. W sytuacji gdy ceny na rynku światowym są stosunkowo wysokie, jest mało prawdopodobne, by przywóz produktów sektora cukru, o których mowa w art. 36 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 951/2006 z dnia 30 czerwca 2006 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 318/2006 w odniesieniu do handlu z państwami trzecimi w sektorze cukru (3), zakłócił funkcjonowanie rynku Unii, a zatem nie jest konieczne nałożenie dodatkowych należności celnych na ten przywóz. Biorąc pod uwagę podstawowe zasady obowiązujące na światowym i unijnym rynku cukru, jest mało prawdopodobne, by sytuacja ta znacznie zmieniła się w trakcie dwóch najbliższych lat gospodarczych, tzn. do końca okresu obowiązywania uzgodnień kontyngentowych Unii. Komisja stale monitoruje rynek cukru i w razie potrzeby podejmuje niezbędne środki.

(4)

Tak długo jak nie zostaną nałożone dodatkowe należności celne, nie ma potrzeby ustalać cen reprezentatywnych wykorzystywanych do ich obliczania.

(5)

Należy zatem wprowadzić odstępstwo od stosowania art. 36 rozporządzenia (WE) nr 951/2006 do końca roku gospodarczego 2014/2015.

(6)

Należy zatem uchylić rozporządzenie (UE) nr 892/2012.

(7)

Komitet Zarządzający ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

26.1.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 26/21

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie ustalania Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodne z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

26.1.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 26/23

(1)

Rozporządzenie wykonawcze Komisji (WE) nr 1273/2011 otworzyło niektóre kontyngenty taryfowe na przywóz ryżu i ryżu łamanego i ustanowiło zarządzanie nimi według krajów pochodzenia i w podziale na podokresy zgodnie z załącznikiem I do wymienionego rozporządzenia wykonawczego.

(2)

Pierwszym podokresem jest podokres przypadający w styczniu w odniesieniu do kontyngentów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. a), b), c) i d) rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 1273/2011.

(3)

Z powiadomień przesłanych zgodnie z art. 8 lit. a) rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 1273/2011 wynika, że w odniesieniu do kontyngentów o numerach porządkowych 09.4153 – 09.4154 – 09.4112 – 09.4116 – 09.4117 – 09.4118 – 09.4119 – 09.4166 wnioski złożone w ciągu pierwszych dziesięciu dni roboczych stycznia 2013 r., zgodnie z art. 4 ust. 1 wymienionego rozporządzenia wykonawczego, odnoszą się do ilości większej niż ilość dostępna. Należy zatem określić, na jakie ilości pozwolenia mogą być wydawane poprzez ustalenie współczynnika przydziału, jaki należy zastosować do ilości, w odniesieniu do których złożono wnioski dla danego kontyngentu.

(4)

Z powiadomień tych wynika również, że w odniesieniu do kontyngentów o numerach porządkowych 09.4127 – 09.4128 – 09.4148 – 09.4149 – 09.4150 – 09.4152, wnioski złożone w ciągu pierwszych dziesięciu dni roboczych stycznia 2013 r., zgodnie z art. 4 ust. 1 wymienionego rozporządzenia wykonawczego, odnoszą się do ilości mniejszej niż ilość dostępna.

(5)

W odniesieniu do kontyngentów o numerach porządkowych 09.4127 – 09.4128 – 09.4148 – 09.4149 – 09.4150 – 09.4152 – 09.4153 – 09.4154 – 09.4112 – 09.4116 – 09.4117 – 09.4118 – 09.4119 – 09.4166 należy również ustalić całkowite ilości dostępne w następnym podokresie, zgodnie z art. 5 akapit pierwszy rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 1273/2011.

(6)

W celu zapewnienia efektywnego zarządzania procedurą wydawania pozwoleń na przywóz niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie niezwłocznie po jego opublikowaniu,

26.1.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 26/27

(1)

Prawo wszystkich obywateli Unii do głosowania i kandydowania w wyborach do Parlamentu Europejskiego w państwie członkowskim, w którym mają miejsce zamieszkania, zostało uznane na mocy art. 20 ust. 2 lit. b) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz art. 39 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej. Dyrektywa Rady 93/109/WE z dnia 6 grudnia 1993 r. ustanawiająca szczegółowe warunki wykonywania prawa głosowania i kandydowania w wyborach do Parlamentu Europejskiego przez obywateli Unii mających miejsce zamieszkania w państwie członkowskim, którego nie są obywatelami (2) określa warunki wykonywania tego prawa.

(2)

Ze sprawozdań Komisji z dnia 12 grudnia 2006 r. i z dnia 27 października 2010 r. na temat stosowania dyrektywy 93/109/WE podczas wyborów w roku 2004 i w roku 2009 wynika, że konieczna jest zmiana niektórych przepisów dyrektywy 93/109/WE.

(3)

Dyrektywa 93/109/WE przewiduje, że każdy obywatel państwa członkowskiego Unii, którego pozbawiono prawa do kandydowania w wyborach na mocy prawa państwa członkowskiego miejsca zamieszkania lub państwa członkowskiego pochodzenia, nie może wykonywać tego prawa w państwie członkowskim miejsca zamieszkania w wyborach do Parlamentu Europejskiego. W tym celu dyrektywa 93/109/WE wymaga od obywatela Unii, aby składając wniosek o kandydowanie w wyborach w państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie pochodzenia, przedłożył wydane przez właściwe organy administracyjne państwa członkowskiego pochodzenia zaświadczenie potwierdzające, że dana osoba nie została pozbawiona prawa do kandydowania w wyborach w państwie członkowskim pochodzenia lub że organom tym nic nie wiadomo o pozbawieniu jej takiego prawa.

(4)

Identyfikacja organów uprawnionych do wydawania takiego zaświadczenia i terminowe jego otrzymanie sprawiają trudności tym obywatelom oraz stanowią przeszkodę w wykonywaniu prawa do kandydowania, a także przyczyniają się do tego, że niewielu obywateli państw Unii kandyduje w wyborach do Parlamentu Europejskiego w państwie członkowskim miejsca zamieszkania.

(5)

Należy zatem znieść wymóg przedkładania przez tych obywateli takiego zaświadczenia i zastąpić go oświadczeniem potwierdzającym, że dana osoba nie została pozbawiona prawa do kandydowania w wyborach do Parlamentu Europejskiego, które należy zamieścić w oficjalnym oświadczeniu, do złożenia którego ci obywatele są zobowiązani składając swój wniosek.

(6)

Należy wprowadzić wymóg powiadamiania państwa członkowskiego pochodzenia przez państwo członkowskie miejsca zamieszkania o tym oficjalnym oświadczeniu w celu weryfikacji, czy obywatel Unii nie został faktycznie pozbawiony prawa do kandydowania w wyborach do Parlamentu Europejskiego w państwie członkowskim pochodzenia. Po otrzymaniu takiego powiadomienia państwo członkowskie pochodzenia powinno przekazać państwu członkowskiemu miejsca zamieszkania stosowne informacje w terminie umożliwiającym efektywną ocenę dopuszczalności kandydatury.

(7)

Nieprzekazanie tych informacji przez państwo członkowskie pochodzenia w określonym terminie nie powinno prowadzić do pozbawienia danej osoby prawa do kandydowania w państwie członkowskim miejsca zamieszkania. W przypadkach, w których stosowne informacje zostają przekazane na późniejszym etapie, państwo członkowskie miejsca zamieszkania powinno zapewnić, za pomocą odpowiednich środków i zgodnie z procedurami przewidzianymi w prawie krajowym, aby obywatele Unii pozbawieni prawa do kandydowania w swoim państwie członkowskim pochodzenia, których zarejestrowano jako kandydatów lub którzy zostali już wybrani, nie mogli zostać wybrani lub nie mogli wykonywać swojego mandatu.

(8)

Uwzględniając fakt, że procedura dopuszczalności w danym państwie członkowskim z konieczności obejmuje działania administracyjne odnoszące się do obywateli innego państwa członkowskiego dodatkowe w stosunku do działań odnoszących się do obywateli danego państwa członkowskiego, należy umożliwić państwom członkowskim określenie terminów przedkładania zgłoszeń kandydatur przez obywateli Unii, którzy nie są ich obywatelami, innych niż terminy określone w odniesieniu do swoich obywateli. Wszelkie różnice w terminach powinny być ograniczone do tego, co jest konieczne i proporcjonalne w celu umożliwienia uwzględnienia informacji przekazywanych przez państwo członkowskie pochodzenia w odpowiednim czasie, z myślą o odrzuceniu wniosku przed ustaleniem listy kandydatów. Ustalenie takiego oddzielnego terminu nie powinno wpłynąć na terminy wynikające z obowiązku innych państw członkowskich do przekazywania powiadomień zgodnie z dyrektywą 93/109/WE.

(9)

Aby ułatwić kontakty między organami krajowymi, państwa członkowskie powinny wskazać jeden punkt kontaktowy odpowiedzialny za przekazywanie informacji dotyczących tych kandydatów.

(10)

Aby zapewnić skuteczniejszą identyfikację kandydatów zarejestrowanych zarówno na liście w ich państwie członkowskim pochodzenia, jak i na liście w państwie członkowskim miejsca zamieszkania, wykaz danych, których wymaga się od obywateli Unii podczas składania wniosków o dopuszczenie do kandydowania w państwie członkowskim zamieszkania, powinien zawierać datę i miejsce ich urodzenia oraz ostatnie miejsce zamieszkania w ich państwie członkowskim pochodzenia.

(11)

Zgodnie ze wspólną deklaracją polityczną państw członkowskich i Komisji z dnia 28 września 2011 r. dotyczącą dokumentów wyjaśniających państwa członkowskie zobowiązały się do dołączania, w uzasadnionych przypadkach, do powiadomienia o środkach transpozycji dokumentu lub dokumentów wyjaśniających związki między elementami dyrektywy a odpowiadającymi im częściami krajowych instrumentów służących transpozycji. W odniesieniu do niniejszej dyrektywy ustawodawca uznaje, że przekazanie takich dokumentów jest uzasadnione.

(12)

Dyrektywa 93/109/WE powinna zatem zostać odpowiednio zmieniona,

1)

w art. 6 wprowadza się następujące zmiany:

2)

w art. 10 wprowadza się następujące zmiany:

26.1.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 26/30

(1)

Zgodnie z art. 3 ust. 10 decyzji wykonawczej Rady 2011/344/UE (2) Komisja, wraz z Międzynarodowym Funduszem Walutowym (MFW) i we współpracy z Europejskim Bankiem Centralnym (EBC), dokonała szóstego przeglądu postępów poczynionych przez władze Portugalii we wdrażaniu uzgodnionych środków w ramach gospodarczego i finansowego programu dostosowawczego (zwanego dalej „programem”), a także skuteczności tych środków oraz ich wpływu na gospodarkę i społeczeństwo.

(2)

Przewiduje się, że aktywność gospodarcza, po znaczącym spadku o 3 % w 2012 r. w ujęciu realnym, począwszy od drugiej połowy 2013 r., będzie się stopniowo zwiększała, a kwartalne wskaźniki wzrostu ponownie osiągną wartości dodatnie. Oczekuje się, że w 2014 r. ożywienie gospodarcze nabierze tempa pomimo zagrożeń dla perspektyw makroekonomicznych. Obejmują one potencjalne trudności związane z popytem wewnętrznym oraz silniejsze niż przewidywano pogorszenie sytuacji gospodarczej w niektórych państwach członkowskich strefy euro, które miałoby skutki uboczne dla Portugalii.

(3)

Docelowy poziom deficytu na poziomie 5 % produktu krajowego brutto (PKB) wyznaczony na 2012 r. pozostaje aktualny, nawet jeśli istnieją pewne zagrożenia. Mimo że po stronie wydatków wykonanie budżetu pozostaje pod kontrolą, w okresie do października przychody nadal nie osiągały i tak już obniżonego poziomu docelowego. W celu osiągnięcia docelowego poziomu deficytu wprowadzono dodatkowe środki na rzecz oszczędności o wartości około 0,3 % PKB, ale istnieją pewne wątpliwości co do ich końcowych skutków. Co więcej, organy statystyczne wciąż badają, czy sprzedaż koncesji dla portu lotniczego (ANA) o wartości 0,7 % PKB może być traktowana jako operacja zmniejszająca deficyt.

(4)

Ustawa budżetowa na 2013 r., która została przyjęta w dniu 27 listopada 2012 r., przewiduje działania dyskrecjonalne o wartości ponad 3 % PKB w celu osiągnięcia w 2013 r. docelowego poziomu deficytu wynoszącego 4,5 % PKB. Po stronie wydatków budżet przewiduje znaczne ograniczenie wynagrodzeń w sektorze publicznym poprzez zmniejszenie liczby pracowników, ograniczenie płatności za pracę w godzinach nadliczbowych i innych świadczeń. Zostaną wzmocnione wysiłki na rzecz racjonalizacji w sektorze służby zdrowia, przedsiębiorstwach będących własnością skarbu państwa i partnerstwach publiczno-prywatnych oraz nastąpi dalsze cięcie wydatków socjalnych. Po stronie dochodów budżet na rok 2013 przewiduje kompleksową restrukturyzację podatku dochodowego od osób fizycznych, która doprowadzi do zmniejszenia liczby grup podatkowych i podwyższenia średniej stawki podatkowej zgodnie ze standardami europejskimi, przy jednoczesnym zachowaniu progresywności i ograniczeniu korzyści podatkowych. Ponadto na część dochodu podlegającego opodatkowaniu powyżej minimalnego wynagrodzenia nałożony zostanie dodatkowy podatek wynoszący 3,5 %, natomiast na dochody powyżej 80 000 EUR nałożono podatek solidarnościowy w wysokości 2,5 %, a na dochody powyżej 250 000 EUR – w wysokości 5 %. Dochody z tytułu podatku od osób prawnych wzrosną w wyniku, między innymi, ograniczenia możliwości odliczania kosztów odsetek, obniżenia progu stosowania najwyższych stawek od zysków i zmiany metody obliczania specjalnej przedpłaty dla przedsiębiorstw w ramach opodatkowania grupowego. Budżet na rok 2013 obejmuje także zmiany w podatkach pośrednich, w szczególności podwyższenie akcyzy na tytoń, alkohol i gaz ziemny, poszerzenie podstawy opodatkowania nieruchomości po przeszacowaniu wartości nieruchomości oraz wprowadzenie podatku od transakcji finansowych. Ponadto dochód ze składek na ubezpieczenie społeczne będzie rósł, ponieważ będą one także naliczane od dodatkowych płatności dla pracowników sektora publicznego oraz świadczeń dla bezrobotnych.

(5)

Biorąc pod uwagę środki przewidziane w budżecie na rok 2013, wzrost dochodów przyczyni się w 80 % do korekty budżetowej w 2013 r., natomiast pozostałe 20 % będzie wynikało z ograniczenia wydatków (po uwzględnieniu wpływu przywrócenia trzynastej pensji w sektorze publicznym i przywrócenia 1,1 miesięcznych świadczeń emerytalnych, zgodnie z decyzją Trybunału Konstytucyjnego). W związku z zagrożeniami związanymi z korektą opartą w dużym stopniu na dochodach władze portugalskie przygotowują środki awaryjne w wysokości 0,5 % PKB, które zostaną wprowadzone w przypadku wystąpienia takich zagrożeń. Środki te będą przede wszystkim polegać na ograniczaniu wydatków, zwłaszcza na dalszych obniżkach kosztów wynagrodzeń, i zostaną szczegółowo określone na początku 2013 r. w ramach siódmego przeglądu.

(6)

Procedura korekty budżetowej opiera się na szeregu środków strukturalnych mających na celu ulepszenie kontroli nad wydatkami sektora instytucji rządowych i samorządowych oraz usprawnienie poboru dochodów. W szczególności przewiduje się, że kompleksowa reforma ram budżetowych dostosuje te ramy do najlepszych praktyk stosowanych w procedurach budżetowych i dotyczących zarządzania. Nowy system kontroli zobowiązań zaczyna przynosić efekty, ale jego wdrażanie musi być ściśle monitorowane w celu zagwarantowania, by zobowiązania były zgodne ze środkami finansowymi. Reformy administracji publicznej, które przyniosły już znaczne oszczędności, będą kontynuowane. Kluczowe reformy mające na celu restrukturyzację administracji podatkowej są bliskie zakończenia, a władze zwiększają monitorowanie zgodności dochodów i wzmacniają tę zgodność. Rozpoczęto już renegocjowanie umów partnerstwa publiczno-prywatnego, a w 2013 r. i kolejnych latach przewiduje się osiągnięcie znacznych oszczędności. Przewiduje się, że przedsiębiorstwa będące własnością skarbu państwa osiągną równowagę operacyjną średnio do końca roku 2012. Reformy w sektorze służby zdrowia przynoszą znaczne oszczędności, a ich wdrażanie nadal następuje zasadniczo zgodne z wyznaczonymi celami.

(7)

W celu zwiększenia wydajności i równego dostępu do usług publicznych wszczęto kompleksowy przegląd wydatków, co ma doprowadzić do oszczędności wydatków w wysokości około 4 mld euro, co stanowi 2,5 % PKB. Działania te mają na celu wyeliminowanie niepotrzebnych stanowisk we wszystkich dziedzinach i podmiotach sektora publicznego oraz przeznaczenie zasobów na obszary sprzyjające wzrostowi gospodarczemu. Do lutego 2013 r. należy zidentyfikować i określić ilościowo środki oraz przygotować harmonogram tych środków. W programie stabilności na 2013 r. przedstawione zostaną dalsze informacje dotyczące średnioterminowej konsolidacji fiskalnej.

(8)

Zgodnie z obecnymi prognozami Komisji dotyczącymi wzrostu nominalnego PKB (– 1,0 % w 2011 r., – 2,7 % w 2012 r., 0,3 % w 2013 r. i 2 % w 2014 r.) oraz zmienionymi celami budżetowymi na poziomie 5 % PKB w 2012 r., 4,5 % w 2013 r. i 2,5 % w 2014 r. oczekuje się, że ewolucja relacji długu do PKB przebiegać będzie następująco: 108,1 % w 2011 r., 120 % w 2012 r., 122,2 % w 2013 r. i 122,3 % w 2014 r. Relacja długu do PKB ustabilizuje się, począwszy od 2012 r., a w 2014 r. przyjmie tendencję spadkową, przy założeniu dalszych postępów w redukcji deficytu. Na dynamikę zadłużenia ma wpływ: szereg operacji pozabudżetowych, w tym transakcje nabycia znacznych aktywów finansowych, zwłaszcza na potrzeby możliwego dokapitalizowania banków i dofinansowania przedsiębiorstw będących własnością skarbu państwa, oraz różnice pomiędzy odsetkami naliczonymi a odsetkami zapłaconymi.

(9)

Podwyższenie kapitałów o 8,2 mld euro zostanie wkrótce zakończone i sprawi, że uczestniczące banki będą spełniały regulacyjny wymóg Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego dotyczący buforów kapitałowych oraz osiągną do końca roku 2012 przewidziany w programie docelowy współczynnik kapitału podstawowego Tier 1 w wysokości 10 %. Wskaźnik relacji kredytów do depozytów zostanie prawdopodobnie obniżony do docelowego orientacyjnego poziomu około 120 % do 2014 r., a niektóre banki już na obecnym etapie osiągnęły wyniki poniżej tego pułapu. Podejmowane są wzmocnione wysiłki na rzecz dywersyfikacji źródeł finansowania sektora prywatnego. Prace nad aktami prawnymi dotyczącymi restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji banków, w tym w sprawie planów odnowy, banków pomostowych i funduszy na cele restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, znajdują się w końcowej fazie.

(10)

Poczyniono dalsze postępy w odniesieniu do wdrażania reform strukturalnych zwiększających wzrost gospodarczy i konkurencyjność. Oprócz wzmocnienia swojej aktywnej polityki rynku pracy władze Portugalii zobowiązały się do obniżenia wysokości odpraw dla pracowników, tak by promować elastyczność rynku pracy i tworzenie nowych miejsc pracy. Realizacja planów działania dotyczących kształcenia średniego i szkolenia zawodowego postępuje zgodnie z planem.

(11)

Transpozycja dyrektywy 2006/123/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. dotyczącej usług na rynku wewnętrznym (3), która ma na celu zmniejszenie barier dla wejścia na rynek i zwiększenie konkurencji i aktywności gospodarczej poprzez ułatwienie dostępu do rynku dla nowych podmiotów w różnych sektorach gospodarki, przeprowadzana jest w dobrym tempie. Procedury wydawania zezwoleń i inne obciążenia administracyjne są także upraszczane w różnych sektorach gospodarki, takich jak ochrona środowiska i planowanie przestrzenne, rolnictwo i rozwój obszarów wiejskich, przemysł i geologia. Obecnie przygotowywana jest ustawa ramowa mająca na celu określenie głównych zasad funkcjonowania najważniejszych krajowych organów regulacyjnych, w tym zapewnienie im znacznej niezależności i autonomii.

(12)

Reformy systemu sądownictwa są nadal przeprowadzane zgodnie z przyjętym harmonogramem. Odnotowano dalsze postępy w zakresie zmniejszenia liczby zaległych spraw, a także w odniesieniu do pakietu szerzej zakrojonych reform, takich jak reorganizacja geograficzna sądów rejonowych i reforma kodeksu postępowania cywilnego.

(13)

Wszystkie środki wymagane na podstawie niniejszej decyzji mają kluczowe znaczenie dla przywrócenia stabilnej sytuacji gospodarczej i finansowej w Portugalii oraz dla przywrócenia jej zdolności do uzyskania finansowania na rynkach.

(14)

W związku z powyższym decyzja wykonawcza 2011/344/UE powinna zostać zmieniona,

1)

ust. 7 otrzymuje brzmienie:

„7.   W 2013 r. Portugalia przyjmie następujące środki, zgodnie z protokołem ustaleń:

2)

ust. 9 otrzymuje brzmienie:

„9.   W celu przywrócenia zaufania do sektora finansowego Portugalia odpowiednio dokapitalizuje swój sektor bankowy oraz zapewni przeprowadzenie uporządkowanego zmniejszenia udziału finansowania dłużnego w tym sektorze. W związku z tym, aby zachować stabilność finansową, Portugalia wdroży strategię dla portugalskiego sektora bankowego, którą uzgodniono z Komisją, EBC oraz MFW. W szczególności Portugalia: