(1)

W załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008 ustanowiono unijny wykaz dodatków do żywności dopuszczonych do stosowania w żywności oraz warunki ich stosowania.

(2)

W załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008 ustanowiono unijny wykaz dodatków do żywności dopuszczonych do stosowania w dodatkach do żywności, enzymach spożywczych, środkach aromatyzujących i składnikach odżywczych oraz warunki ich stosowania.

(3)

W rozporządzeniu Komisji (UE) nr 231/2012 (3) ustanowiono specyfikacje dla dodatków do żywności wymienionych w załącznikach II i III do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008.

(4)

Wykazy te mogą zostać zmienione zgodnie z procedurą, o której mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1331/2008.

(5)

Zgodnie z art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1331/2008 unijny wykaz dodatków do żywności może być aktualizowany z inicjatywy Komisji albo na podstawie wniosku.

(6)

W dniu 27 września 2010 r. złożono wniosek o zezwolenie na stosowanie dioctanu potasu jako substancji konserwującej i udostępniono go państwom członkowskim.

(7)

Wnioskuje się o dopuszczenie stosowania dioctanu potasu jako alternatywy dla dodatku do żywności dioctan sodu E 262 (ii), który jest stosowany jako inhibitor wzrostu mikroorganizmów. Zastąpienie dioctanu sodu E 262 (ii) dioctanem potasu może przyczynić się do zmniejszenia spożycia sodu z dietą.

(8)

Zgodnie z art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1331/2008 Komisja powinna zasięgnąć opinii Urzędu w celu uaktualnienia unijnego wykazu dodatków do żywności określonego w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008, z wyjątkiem przypadków gdy dana aktualizacja nie ma wpływu na zdrowie człowieka. Dioctan potasu jest związkiem równocząsteczkowym dwóch dopuszczonych dodatków do żywności (octanu potasu E 261 i kwasu octowego E 260). W 1990 r. Komitet Naukowy ds. Żywności poddał ocenie dodatki do żywności o różnych funkcjach technologicznych. W przypadku kwasów, zasad i ich soli podstawę ocen stanowiły wymienione aniony i kationy. Kwas octowy (E 260), jak również jego sole, octany i dioctany amonu, sodu, potasu i wapnia, zostały objęte oceną. Komitet ustalił dopuszczalne dzienne spożycie dla całej grupy, nie określając spożycia dla poszczególnych wyżej wspomnianych substancji. Oznacza to, że ich stosowanie w celu osiągnięcia pożądanego efektu technologicznego nie wiąże się z zagrożeniem dla zdrowia. Zezwolenie na stosowanie dioctanu potasu w podobny sposób jak octanu potasu nie ma wpływu na zdrowie człowieka, a zatem zasięgnięcie opinii Urzędu nie jest konieczne.

(9)

Należy zezwolić na stosowanie dioctanu potasu w taki sam sposób jak octanu potasu. W załącznikach do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008 obecną nazwę dodatku E 261, tj. „octan potasu”, należy zatem zastąpić określeniem „octany potasu” obejmującym zarówno octan potasu, jak i dioctan potasu.

(10)

Do rozporządzenia (UE) nr 231/2012 należy włączyć specyfikacje dla dioctanu potasu. W załączniku do tego rozporządzenia dioctanowi potasu należy przydzielić numer E 261 (ii), a numer przypisany octanowi potasu, obecnie oznaczony jako E 261, należy zmienić na E 261 (i). Ta zmiana numeracji nie ma wpływu na wymagania dotyczące etykietowania określone w art. 22 i 23 rozporządzenia (WE) nr 1333/2008.

(11)

Zgodnie z przepisami przejściowymi rozporządzenia Komisji (UE) nr 1129/2011 z dnia 11 listopada 2011 r. zmieniającego załącznik II do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 poprzez ustanowienie unijnego wykazu dodatków do żywności (4) załącznik II, w którym ustanawia się unijny wykaz dodatków do żywności dopuszczonych do stosowania w żywności oraz warunki ich stosowania, stosuje się od dnia 1 czerwca 2013 r. Aby umożliwić stosowanie dioctanu potasu przed tą datą, konieczne jest określenie wcześniejszej daty rozpoczęcia stosowania w odniesieniu do tego dodatku do żywności.

(12)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenia (WE) nr 1333/2008 oraz (UE) nr 231/2012.

(13)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły wobec nich sprzeciwu,

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie ustalania Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodne z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

(1)

Wytyczne EBC/2007/2 z dnia 26 kwietnia 2007 r. w sprawie transeuropejskiego zautomatyzowanego błyskawicznego systemu rozrachunku brutto w czasie rzeczywistym (TARGET2) (2) zostały niedawno przekształcone w celu włączenia w zakres ich regulacji materii będącej dotychczas kwestiami wewnętrznymi Eurosystemu oraz w celu wprowadzenia niezbędnych definicji, a także przepisów dotyczących braku zastosowania sankcji względem banków spoza Unii, wymiany informacji dotyczących zawieszenia lub pozbawienia dostępu do operacji polityki pieniężnej oraz konsekwencji takiego zawieszenia lub pozbawienia dostępu.

(2)

Konieczna jest zatem zmiana decyzji EBC/2007/7 z dnia 24 lipca 2007 r. w sprawie warunków uczestnictwa w systemie TARGET2-ECB (3) w celu: a) włączenia do warunków uczestnictwa w systemie TARGET2-ECB niektórych elementów wytycznych EBC/2012/27; oraz b) uaktualnienia odniesień do prawa krajowego mających znaczenie dla dyrektywy 98/26/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 maja 1998 r. w sprawie zamknięcia rozliczeń w systemach płatności i rozrachunku papierów wartościowych (4),

1)

w art. 1 ust. 1 lit. c) przypis pierwszy otrzymuje brzmienie:

2)

załącznik do decyzji EBC/2007/7 otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszej decyzji.

(1)

Decyzja EBC/2010/24 z dnia 25 listopada 2010 r. w sprawie tymczasowego podziału dochodu Europejskiego Banku Centralnego z tytułu banknotów euro w obiegu oraz z tytułu papierów wartościowych nabytych w ramach programu dotyczącego rynków papierów wartościowych (1) określa sposób, w jaki Europejski Bank Centralny (EBC) rozdziela pomiędzy krajowe banki centralne: a) swój dochód z tytułu banknotów euro w obiegu uzyskany w danym roku obrotowym; oraz b) swój dochód z tytułu papierów wartościowych nabytych w ramach programu dotyczącego rynków papierów wartościowych uzyskany w danym roku obrotowym.

(2)

Uważa się, że konieczne jest ujednolicenie dat tymczasowego podziału dochodu EBC z tytułu banknotów euro w obiegu z datami podziału dochodu EBC z tytułu papierów wartościowych nabytych w ramach programu dotyczącego rynków papierów wartościowych. O ile Rada Prezesów nie postanowi inaczej, EBC powinien dokonywać podziału tych dwóch rodzajów dochodu w ostatnim dniu roboczym stycznia następnego roku. Da to EBC wystarczającą ilość czasu na określenie wysokości dochodu uzyskanego z tytułu papierów wartościowych nabytych w ramach programu dotyczącego rynków papierów wartościowych.

(3)

Należy odpowiednio zmienić brzmienie decyzji EBC/2010/24,