23.11.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 325/1

(1)

Unia jest zbudowana na niepodzielnych, powszechnych wartościach godności osoby ludzkiej, wolności, równości i solidarności oraz opiera się na zasadach demokracji i praworządności. Wartości te mają podstawowe znaczenie dla państw członkowskich w społeczeństwach opartych na pluralizmie, niedyskryminacji, tolerancji, sprawiedliwości, solidarności oraz na równości kobiet i mężczyzn. Każdemu obywatelowi przysługują prawa przewidziane w Traktacie o Unii Europejskiej (TUE), Traktacie o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) i w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, z których powinien korzystać.

(2)

W 1993 r. w traktacie z Maastricht wprowadzono koncepcję „obywatelstwa Unii”. W traktacie z Amsterdamu z 1999 r. i w Traktacie z Lizbony z 2009 r. dodatkowo umocniono prawa związane z obywatelstwem Unii. W 2013 r. obchodzona będzie dwudziesta rocznica ustanowienia obywatelstwa Unii. Zgodnie z art. 1 pkt 12 i z art. 2 pkt 34 Traktatu z Lizbony (obecnie art. 9 TUE i art. 20 TFUE) każda osoba posiadająca obywatelstwo państwa członkowskiego jest obywatelem Unii, obywatelstwo Unii ma charakter dodatkowy w stosunku do obywatelstwa krajowego poszczególnych państw członkowskich i nie zastępuje go, a obywatele Unii korzystają z praw i podlegają obowiązkom przewidzianym w traktatach. W art. 2 pkt 35 Traktatu z Lizbony (obecny art. 21 TFUE) zapisano prawo obywateli Unii do swobodnego przemieszczania się i pobytu.

(3)

W programie sztokholmskim – „Otwarta i bezpieczna Europa dla dobra i ochrony obywateli” (3) – stawia się obywateli w centrum polityki europejskiej w dziedzinie wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości. Program sztokholmski koncentruje swoje działania na „budowaniu Europy obywateli”, w tym poprzez wspieranie praw obywateli, w szczególności prawa do swobodnego przemieszczania się i praw umożliwiających obywatelom Unii czynny udział w życiu demokratycznym Unii.

(4)

W swojej rezolucji z dnia 15 grudnia 2010 r. w sprawie sytuacji praw podstawowych w Unii Europejskiej (2009) – kwestie instytucjonalne po wejściu w życie Traktatu z Lizbony (4) Parlament Europejski wezwał Komisję do uczynienia roku 2013 Europejskim Rokiem Obywateli, aby rozpocząć debatę nad obywatelstwem europejskim, w tym nad jego treścią i zakresem oraz związaną z nim terminologią, i aby informować obywateli Unii o przysługujących im prawach, w szczególności o nowych prawach wynikających z wejścia w życie Traktatu z Lizbony, oraz o dostępnych środkach służących wykonywaniu tych praw.

(5)

Rok 2013 należy ogłosić Europejskim Rokiem Obywateli. Europejski Rok Obywateli stanowiłby dobrą okazję do zwiększenia świadomości ogółu społeczeństwa w zakresie praw i obowiązków związanych z obywatelstwem Unii. Europejski Rok Obywateli powinien także służyć uświadomieniu obywatelom, że prawa wynikające z obywatelstwa Unii przysługują im, gdy korzystają z prawa do swobodnego przemieszczania się i przebywania w innym państwie członkowskim, na przykład jako studenci, pracownicy, osoby poszukujące pracy, woluntariusze, konsumenci, przedsiębiorcy, młodzi ludzie czy emeryci. W tym kontekście zwiększanie świadomości należy dostosować pod względem geograficznym, demograficznym i społecznym, skupiając się również na usuwaniu pozostałych przeszkód w wykonywaniu praw wynikających z obywatelstwa Unii. Przesłaniem kampanii powinno być to, że sami obywatele Unii mają także do odegrania zasadniczą rolę w umacnianiu tych praw poprzez udział w społeczeństwie obywatelskim i w życiu demokratycznym.

(6)

Aby umożliwić obywatelom Unii podejmowanie świadomych decyzji o tym, czy skorzystać z przysługującego im prawa do swobodnego przemieszczania się, nie wystarczy samo uświadomienie im tego prawa. Istotne jest, aby obywatele Unii byli również odpowiednio poinformowani o innych prawach przysługujących im na mocy prawa Unii w sytuacjach transgranicznych. Informacje te umożliwiłyby im też pełne korzystanie z tych innych praw, jeśli zdecydują się skorzystać z prawa do swobodnego przemieszczania się.

(7)

Od czasu wprowadzenia go w traktacie rzymskim w 1958 r. jako jednej z czterech podstawowych swobód, prawo do swobodnego przemieszczania się i pobytu sprawdziło się jako jeden z filarów rynku wewnętrznego z korzyścią dla gospodarki państw członkowskich i poszczególnych obywateli Unii.

(8)

Prawo do swobodnego przemieszczania się i przebywania na terytorium państw członkowskich jest wysoko cenione przez obywateli Unii jako główne prawo indywidualne związane z obywatelstwem Unii. Jako takie, wskazuje ono na lepsze zrozumienie wartości integracji europejskiej i wspiera uczestnictwo obywateli w kształtowaniu Unii.

(9)

Pomimo faktu, że prawo do swobodnego przemieszczania się i pobytu jest silnie umocowane w pierwotnym prawie Unii i w znacznym stopniu rozwinięte w prawie wtórnym, nadal istnieją rozbieżności między obowiązującymi przepisami prawa, a rzeczywistością, z jaką obywatele mają do czynienia, gdy pragną skorzystać z tych praw w praktyce. Poza niepewnością dotyczącą korzyści dotyczących mobilności, obywatele Unii żyjąc i pracując w innym państwie członkowskim, napotykają na zbyt wiele przeszkód praktycznych.

(10)

W sprawozdaniu z dnia 27 października 2010 r. na temat obywatelstwa UE za rok 2010, zatytułowanym „Usuwanie przeszkód w zakresie praw obywatelskich UE”, Komisja zajęła się głównymi przeszkodami, jakie obywatele ciągle jeszcze napotykają w życiu codziennym, kiedy pragną skorzystać z przysługujących im jako obywatelom Unii praw, w szczególności w sytuacjach o charakterze transgranicznym, i nakreśliła 25 konkretnych działań w celu usunięcia tych przeszkód. Jedną z przeszkód określoną w tym kontekście jest brak informacji. Komisja stwierdziła w swoim sprawozdaniu, że z powodu braku wiedzy o przysługujących im prawach, obywatele Unii nie korzystali z nich i ogłosiła zamiar szerszego rozpowszechniania informacji wśród obywateli Unii na temat ich praw, w szczególności prawa do swobodnego przemieszczania się.

(11)

TUE i TFUE przyznają każdemu obywatelowi Unii prawo do swobodnego przemieszczania się i przebywania na terytorium państw członkowskich; prawo do głosowania i kandydowania w wyborach do Parlamentu Europejskiego oraz w wyborach lokalnych w państwie członkowskim zamieszkania, na takich samych warunkach jak obywatele tego państwa członkowskiego; prawo do korzystania na terytorium państwa trzeciego, w którym państwo członkowskie, którego są obywatelami, nie ma swojego przedstawicielstwa, z ochrony dyplomatycznej i konsularnej każdego z pozostałych państw członkowskich, na takich samych warunkach jak obywatele tego państwa członkowskiego; prawo do składania petycji do Parlamentu Europejskiego; prawo do składania skarg do Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich oraz prawo do zwracania się do instytucji Unii; oraz inne prawa w różnych dziedzinach, takich jak swobodny przepływ towarów i usług, ochrona konsumentów i zdrowie publiczne, równość szans i równe traktowanie, dostęp do zatrudnienia i opieki socjalnej.

(12)

Traktat z Lizbony wprowadził nowe prawa, w szczególności inicjatywę obywatelską przewidzianą w art. 1 pkt 12 i w art. 2 pkt 37 (art. 11 TUE i art. 24 TFUE), która umożliwia co najmniej milionowi obywateli ze znacznej liczby państw członkowskich zwrócenie się do Komisji o przedłożenie wniosku w którejkolwiek z dziedzin wchodzących w zakres kompetencji Unii, stwarzając tym samym obywatelom dodatkową możliwość czynnego zaangażowania się w życie polityczne Unii i bezpośredni udział w dalszym kształtowaniu prawa Unii (5).

(13)

Począwszy od pierwszych wyborów bezpośrednich w 1979 r., Parlament Europejski pełni funkcję bezpośredniego łącznika pomiędzy obywatelami i Unią. Parlament Europejski i posłowie do niego odgrywają kluczową rolę w informowaniu o prawach i korzyściach wynikających z obywatelstwa Unii, wysuwaniu na pierwszy plan interesów obywateli Unii przy opracowywaniu polityki, a także we wspieraniu czynnego udziału obywateli Unii. Zwiększanie świadomości dotyczącej praw obywateli Unii, równości płci, udziału kobiet i mężczyzn w życiu demokratycznym Unii, w tym przysługującego im czynnego biernego prawa wyborczego w państwie członkowskim zamieszkania, oraz zakresu uprawnień Parlamentu Europejskiego w procesie ustawodawczym, ma również duże znaczenie w obliczu wyborów do Parlamentu Europejskiego w 2014 r. Wpływ takich działań na rzecz zwiększania świadomości powinien być spotęgowany poprzez ścisłą koordynację i wykorzystanie synergii z odpowiednimi działaniami realizowanymi w ramach przygotowań do tych wyborów przez instytucje Unii, w szczególności Parlament Europejski, przez europejskie partie polityczne i europejskie fundacje polityczne oraz państwa członkowskie.

(14)

Ponadto obywatele Unii, którzy rozważają skorzystanie z prawa do swobodnego przemieszczania się i pobytu, powinni być informowani o przysługujących im prawach do nabycia lub zachowania praw do zabezpieczenia społecznego, w tym praw dotyczących transgranicznej opieki zdrowotnej, na mocy unijnych przepisów w zakresie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego. Przepisy te gwarantują obywatelom zachowanie ich praw do zabezpieczenia społecznego, jeżeli zdecydują się oni przemieścić w granicach Unii. Poza tym, należy również informować ich o uznawaniu ich wykształcenia i kwalifikacji zawodowych oraz o kompetencjach społecznych i obywatelskich, które stanowią część europejskich ram „Kluczowych kompetencji w uczeniu się przez całe życie” (6), i które mogą ich przygotować do pełnego uczestnictwa w życiu obywatelskim i umożliwić im korzystanie z praw należnych im na mocy prawa Unii.

(15)

Należy również lepiej informować obywateli Unii o prawach przysługujących im jako pasażerom podróżującym wszelkimi środkami transportu na terenie Unii i o ich prawach jako konsumentów za granicą. Jeśli obywatele Unii będą mieli pewność, że ich prawa jako konsumentów są skutecznie chronione, będą oni mogli przyczynić się do rozwoju unijnego rynku towarów i usług, który dzięki temu skuteczniej osiągnie pełnię swoich możliwości z korzyścią dla obywateli. Obywatele powinni być także lepiej poinformowani o przepisach w sprawie ogólnego bezpieczeństwa produktów i nadzoru rynku, tak aby mieli świadomość tego, jak ich zdrowie oraz ich prawa są chronione w całej Unii, zwłaszcza w przypadku zagrożeń lub ryzyka, z którymi nie są w stanie poradzić sobie jako jednostki. Jest również istotne, aby zwiększyć ich świadomość w zakresie praw do transgranicznej opieki zdrowotnej i środków towarzyszących, takich jak e-zdrowie i telemedycyna, tak aby mogli w pełni korzystać z bezpiecznej opieki zdrowotnej o wysokiej jakości we wszystkich państwach członkowskich.

(16)

Niniejsza decyzja ma przyczynić się do osiągnięcia celów strategii Europa 2020 dzięki temu, że ułatwianie swobodnego przepływu osób i zwiększanie mobilności pracowników stanowią ważne sposoby przeciwdziałania skutkom zmian demograficznych na rynku pracy oraz zwiększania szans znalezienia pracy i poprawy konkurencyjności europejskiego przemysłu. Niniejszej decyzji przyświeca również długoterminowy cel wspierania badań naukowych i innowacji w Unii, co ma szczególne znaczenie na tle obecnej niepokojąco wysokiej stopy bezrobocia w poszczególnych państwach członkowskich.

(17)

Kampanie informacyjne, edukacyjne i zwiększające świadomość społeczną organizowane w ramach Europejskiego Roku Obywateli powinny uwzględniać również potrzeby szczególnych odbiorców i słabszych grup społecznych. Informacje te powinny być bezpłatne i dostępne we wszystkich językach urzędowych Unii. Należy je wyrazić prostym językiem i przekazywać we współpracy z władzami lokalnymi, regionalnymi i krajowymi, środkami masowego przekazu, społeczeństwem obywatelskim i organizacjami pozarządowymi. Wszystkie te zainteresowane podmioty mogłyby rozważyć takie inicjatywy jak konkursy na pracę pisemną, opracowanie planów działania i przewodników, fora internetowe czy kampanie w szkołach i na uniwersytetach.

(18)

Czynna rola obywateli Unii i reprezentujących ich stowarzyszeń ma podstawowe znaczenie dla funkcjonowania Unii. W art. 10 i 11 TUE podkreślono znaczenie demokracji uczestniczącej we wszystkich jej aspektach oraz rolę, jaką odgrywają obywatele i reprezentujące ich stowarzyszenia w wyrażaniu i wymianie poglądów oraz publicznej debacie we wszystkich dziedzinach działania Unii. Instytucje Unii powinny wspierać demokratyczny udział w procesach podejmowania decyzji w drodze otwartego, przejrzystego i stałego dialogu ze społeczeństwem obywatelskim, aby zapewnić spójność i przejrzystość działań Unii. Czynny udział obywateli Unii powinien także być łatwiejszy dzięki dostępowi do dokumentów i informacji oraz dzięki dobrym rządom i dobrej administracji.

(19)

Polityka edukacyjna odgrywa istotną rolę w informowaniu obywateli, w szczególności młodych ludzi, o koncepcji obywatelstwa Unii i związanych z nim prawach. Może ona również przyczynić się do wspierania wielojęzyczności, mobilności studentów, nauczycieli, osób uczestniczących w szkoleniach zawodowych oraz prowadzących te szkolenia, a także do zwiększania kompetencji społecznych i obywatelskich zgodnie z europejskimi ramami „Kompetencji kluczowych w uczeniu się przez całe życie”, które mogą ich przygotować do pełnego uczestnictwa w życiu obywatelskim i umożliwić pełne korzystanie z praw przysługujących im na mocy prawa Unii. Należy umożliwić wdrożenie specjalnych działań w celu zwiększania świadomości w zakresie możliwości związanych z wolontariatem, studiami za granicą, udziałem w praktykach w innym państwie członkowskim czy z udziałem w unijnych programach wymiany edukacyjnej.

(20)

W Europejskim Roku Obywateli ukaże się sprawozdanie Komisji na temat obywatelstwa UE za rok 2013 przedstawiające szczegółowe informacje w sprawie postępów poczynionych od czasu sprawozdania Komisji za rok 2010 i zawierające propozycje dalszych działań służących usunięciu pozostałych przeszkód w korzystaniu przez obywateli Unii z przysługujących im praw. Na podstawie tego sprawozdania Rada będzie mogła przyjąć przepisy na rzecz umocnienia lub uzupełnienia praw związanych z obywatelstwem Unii.

(21)

Obywatele Unii powinni być również poinformowani o wielojęzycznym portalu internetowym „Twoja Europa”, na którym można uzyskać wszelkie informacje na temat praw obywateli i przedsiębiorców w Unii.

(22)

Ośrodki informacyjne „Europe Direct”, stanowiące lokalny łącznik pomiędzy Unią i jej obywatelami, powinny ściśle współpracować z Parlamentem Europejskim przy kampaniach podnoszących świadomość społeczną, ułatwiając lokalną i regionalną debatę na temat Unii, przekazując i rozpowszechniając w społeczeństwie materiały informacyjne oraz umożliwiając przekazanie unijnym instytucjom informacji zwrotnych.

(23)

Wszystkie inicjatywy podjęte dla celów oraz w kontekście Europejskiego Roku Obywateli powinny przyczyniać się do zwiększenia wzajemnego zrozumienia między obywatelami Unii, instytucjami unijnymi i państwami członkowskimi. Wymaga to zwiększenia świadomości w zakresie praw obywatelskich wśród pracowników organów publicznych, zarówno na szczeblu Unii, jak i na szczeblu krajowym, regionalnym i lokalnym.

(24)

Od czasu jej utworzenia w 1949 r., Rada Europy odgrywa główną rolę w dziedzinie edukacji i kultury poprzez wspieranie i tworzenie europejskich sieci kulturalnych, dialog międzykulturowy oraz promowanie różnorodności językowej. W związku z Europejskim Rokiem Obywateli Unia powinna zatem rozwijać synergię z działaniami Rady Europy w tym zakresie.

(25)

Główna odpowiedzialność za podnoszenie świadomości obywateli w odniesieniu do ich praw jako obywateli Unii spoczywa na państwach członkowskich. Obejmuje to informowanie o Unii i ukierunkowane sprawozdania z działalności wszystkich instytucji Unii. Działania na szczeblu unijnym uzupełniają działania podejmowane na szczeblu krajowym, regionalnym lub lokalnym, na co zwrócono uwagę w deklaracji politycznej „Partnerski proces komunikowania na temat Europy”, podpisanej w dniu 22 października 2008 r. przez Parlament Europejski, Radę i Komisję (7). Instytucje unijne i państwa członkowskie powinny ściślej współpracować ze środkami masowego przekazu i dążyć do udzielania im wysokiej jakości informacji o Unii.

(26)

Aby zoptymalizować skuteczność i wydajność działań planowanych podczas Europejskiego Roku Obywateli, w roku 2012 należy przeprowadzić szereg działań przygotowawczych zgodnie z art. 49 ust. 6 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (8) (rozporządzenie finansowe).

(27)

Powinny również zostać podjęte właściwe środki zapobiegające nieprawidłowościom i nadużyciom finansowym oraz kroki niezbędne do odzyskania utraconych, nienależnie wypłaconych lub nieodpowiednio wykorzystanych środków zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich (9) i rozporządzeniem Rady (Euratom, WE) nr 2185/96 z dnia 11 listopada 1996 r. w sprawie kontroli na miejscu oraz inspekcji przeprowadzanych przez Komisję w celu ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich przed nadużyciami finansowym i innym nieprawidłowościami (10) oraz rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1073/1999 z dnia 25 maja 1999 r. dotyczącym dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) (11).

(28)

Finansowanie przez Unię działań innych niż działania finansowane z budżetu Europejskiego Roku Obywateli może odbywać się w ramach istniejących unijnych programów lub funduszy strukturalnych, w szczególności w ramach programów „Europa dla obywateli” na lata 2007–2013 oraz programu szczegółowego „Prawa podstawowe i obywatelstwo” na lata 2007–2013 objętych programem ogólnym „Prawa podstawowe i sprawiedliwość”, programu „Uczenie się przez całe życie”, w tym programu Erasmus, inicjatywy „Mobilna młodzież” oraz programu „MEDIA”.

(29)

Powodzenie przyszłych europejskich lat wymaga przygotowania dokładnej oceny działań podjętych w ramach Europejskiego Roku Obywateli. Sprawozdanie takie powinno obejmować koncepcje i najlepsze praktyki dla przyszłych działań, dotyczące najskuteczniejszego sposobu dotarcia do obywateli i zapewnienia ich zaangażowania, opierające się w miarę możliwości na porównywalnych danych ilościowych uzyskanych w ramach Europejskiego Roku Obywateli.

(30)

Ponieważ cele Europejskiego Roku Obywateli – a mianowicie zwiększanie świadomości i wiedzy obywateli Unii w zakresie praw i obowiązków związanych z obywatelstwem Unii w celu umożliwienia obywatelom pełnego korzystania z przysługującego im prawa do swobodnego przemieszczania się i przebywania na terytorium państw członkowskich, a także, w tym kontekście, zachęcanie obywateli Unii do korzystania z innych praw związanych z obywatelstwem Unii – nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie ze względu na konieczność wielostronnego partnerstwa, ponadnarodowej wymiany informacji oraz podnoszenia świadomości i upowszechniania dobrych praktyk w całej Unii, natomiast – ze względu na skalę Europejskiego Roku Obywateli – możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na poziomie Unii, Unia może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości ustanowioną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza decyzja nie wykracza poza to, co jest niezbędne do osiągnięcia tych celów,

a)

zwiększanie świadomości obywateli Unii w zakresie przysługującego im prawa do swobodnego przemieszczania się i przebywania na terytorium Unii oraz – w tym kontekście – w zakresie wszelkich innych gwarantowanych im praw, bez dyskryminacji, w tym prawa do głosowania w wyborach lokalnych i europejskich w jakimkolwiek państwie członkowskim, w którym zamieszkują;

b)

zwiększanie świadomości obywateli Unii, w tym młodych ludzi, na temat tego, w jaki sposób mogą oni faktycznie skorzystać z praw Unii, a także na temat polityki i programów służących wspieraniu korzystania z tych praw;

c)

pobudzanie debaty na temat wpływu i potencjału prawa do swobodnego przemieszczania się i pobytu, jako nieodłącznego aspektu obywatelstwa Unii, w celu pobudzenia i zwiększenia czynnego obywatelskiego i demokratycznego udziału obywateli Unii, w szczególności w forach obywatelskich dotyczących unijnej polityki i wyborów do Parlamentu Europejskiego, zwiększając tym samym spójność społeczną, różnorodność kulturową, solidarność, równość kobiet i mężczyzn, wzajemny szacunek i poczucie wspólnej europejskiej tożsamości obywateli Unii, w oparciu o podstawowe wartości Unii zapisane w TUE, TFUE i w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej.

a)

przeprowadzanie kampanii informacyjnych, medialnych, edukacyjnych oraz kampanii na rzecz zwiększania świadomości, skierowanych do ogółu społeczeństwa i szczególnych odbiorców;

b)

wymiana informacji i doświadczeń oraz dobrych praktyk pomiędzy organami unijnymi, krajowymi, regionalnymi i lokalnymi oraz innymi organizacjami publicznymi i organizacjami społeczeństwa obywatelskiego;

c)

organizowanie konferencji, wysłuchań, w tym za pomocą internetu, oraz innych wydarzeń zwiększających świadomość w zakresie znaczenia prawa do swobodnego przemieszczania się i pobytu oraz korzyści z niego płynących oraz propagujących debatę na ten temat, a także informujących bardziej ogólnie o koncepcji obywatelstwa Unii i związanych z nim prawach;

d)

wykorzystywanie istniejących wielojęzycznych narzędzi uczestnictwa w celu zachęcenia organizacji społeczeństwa obywatelskiego i obywateli do czynnego udziału w Europejskim Roku Obywateli, w tym takich narzędzi demokracji bezpośredniej jak inicjatywa obywatelska oraz konsultacje społeczne;

e)

umacnianie roli i zwiększanie widoczności istniejących narzędzi w zakresie informowania obywateli, w tym nowoczesnych narzędzi technologii informacyjnej i komunikacyjnej, takich jak wielojęzyczne portale internetowe ośrodków informacyjnych Europe Direct i „Twoja Europa” jako kluczowych elementów pojedynczego punktu kontaktowego systemu informacji dotyczących praw obywateli Unii;

f)

wzmocnienie roli i zwiększanie widoczności narzędzi rozwiązywania problemów, takich jak SOLVIT, aby umożliwić obywatelom Unii powszechniejsze z nich korzystanie i obronę swoich praw zgodnie z prawem Unii;

g)

informowanie obywateli Unii o Komisji Petycji Parlamentu Europejskiego i Europejskim Rzeczniku Praw Obywatelskich, aby umożliwić im skuteczniejsze korzystanie z przysługujących im praw oraz obronę tych praw na mocy prawa Unii; oraz

h)

promowanie sprawozdania na temat obywatelstwa UE, które ma być oparte na dogłębnej debacie i czynnym wkładzie ze strony obywateli i zainteresowanych podmiotów i które ma zidentyfikować dalsze przeszkody uniemożliwiające obywatelom Unii pełne korzystanie z praw wynikających z obywatelstwa Unii oraz wspierać odpowiednie strategie na rzecz usunięcia tych przeszkód.

23.11.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 325/9

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie ustalania Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodne z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

23.11.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 325/11

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1484/95 (3) ustanowiło szczegółowe zasady stosowania systemu dodatkowych należności celnych przywozowych oraz ustaliło ceny reprezentatywne w sektorach mięsa drobiowego i jaj oraz w odniesieniu do albuminy jaj.

(2)

Z regularnych kontroli danych, na podstawie których są określane ceny reprezentatywne dla produktów w sektorach mięsa drobiowego i jaj oraz w odniesieniu do albumin jaj wynika, że należy zmienić ceny reprezentatywne w przywozie niektórych produktów, uwzględniając wahania cen w zależności od pochodzenia tych produktów.

(3)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1484/95.

(4)

Ze względu na konieczność zagwarantowania, że środek ten będzie mieć zastosowanie możliwie jak najszybciej po udostępnieniu aktualnych danych, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie w dniu jego opublikowania.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

23.11.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 325/13

(1)

Charakterystyczną cechą Galega orientalis Lam. jest twardość nasion. Dlatego też wymagania jakościowe dla tego gatunku w odniesieniu do minimalnej zdolności kiełkowania powinny zostać uzupełnione o pewne informacje dotyczące wyżej wspomnianej cechy.

(2)

Aby uniknąć niejednorodności w badanych partiach materiału siewnego, w dyrektywie 66/401/EWG przewidziano maksymalną wagę partii materiału siewnego.

(3)

Ponieważ zmiany praktyk produkcji materiału siewnego i obrotu nim, w szczególności zwiększenie produkcji upraw nasiennych, i ewolucja metod transportu materiału siewnego wskazywały na to, że pożądane może być zwiększenie maksymalnej przewidzianej wagi partii materiału siewnego traw, zgodnie z decyzją Komisji 2007/66/WE (3) zorganizowano tymczasowe doświadczenie.

(4)

Doświadczenie to wykazało, że w nowych warunkach przedsiębiorstwa nasienne mogą produkować wystarczająco jednorodne większe partie materiału. Dlatego też państwa członkowskie powinny mieć możliwość zezwalania na zwiększenie maksymalnej wagi partii materiału siewnego gatunków traw.

(5)

Warunki produkcji materiału siewnego, inspekcji polowej, pobierania i badania próbek określone w dyrektywie 66/402/EWG opierają się na uznanych na świecie metodach i normach, takich jak te ustanowione przez Międzynarodowy Związek Oceny Nasion (ISTA).

(6)

Wymagania jakościowe ustanowione dla gatunku Sorghum spp. są oparte głównie na gatunku Sorghum bicolor (L.) Moench. Niedawny rozwój rynków produkcji zielonek i biomasy spowodował wzrost popytu na inne podgatunki oraz hybrydy Sorghum spp. o mniejszych ziarnach i cieńszym, bardziej płaskim kształcie. W związku z tym należy doprecyzować wymagania dotyczące poszczególnych podgatunków, aby uwzględnić odnoszące się do nich cechy materiału siewnego.

(7)

W ramach gatunku Sorghum spp. należy wyodrębnić podgatunki Sorghum bicolor (L.) Moench, Sorghum sudanense (Piper) Stapf i ich hybrydy, a wielkości próbek należy dostosować do norm ustanowionych przez ISTA.

(8)

Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywy 66/401/EWG i 66/402/EWG.

(9)

Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa,

1)

w załączniku II sekcja I pkt 2 tabela A w odniesieniu do pozycji dotyczącej Galega orientalis Lam., w kolumnie 2 liczba „60” otrzymuje brzmienie:

„60 a) b)”;

2)

w załączniku III kolumna 1 pozycja dotycząca Poaceae (Gramineae) otrzymuje brzmienie:

„ Poaceae (Gramineae)  (4)

1)

pozycje dotyczące Sorghum bicolor, Sorghum bicolor x Sorghum sudanense i Sorghum sudanense otrzymują brzmienie:

2)

po pozycji dotyczącej Sorghum sudanense (Piper) Staff dodaje się pozycję w brzmieniu:

23.11.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 325/15

(1)

Zgodnie z art. 111b ust. 1 dyrektywy 2001/83/WE na wniosek państwa trzeciego Komisja może ocenić, czy ramy prawne tego państwa mające zastosowanie do substancji czynnych wywożonych do Unii oraz odnośne środki kontrolne i wykonawcze zapewniają poziom ochrony zdrowia publicznego równoważny poziomowi zapewnianemu w Unii, w celu wpisania danego państwa trzeciego do wykazu państw trzecich zapewniających równoważny poziom ochrony zdrowia publicznego.

(2)

W piśmie z dnia 4 kwietnia 2012 r. Szwajcaria złożyła wniosek o wpisanie do wykazu zgodnie z art. 111b ust. 1 dyrektywy 2001/83/WE. Przeprowadzona przez Komisję ocena równoważności potwierdziła, że wymogi zawarte w tym artykule zostały spełnione. Przy przeprowadzaniu oceny równoważności uwzględniono umowę w sprawie wzajemnego uznawania zawartą między Szwajcarią a Unią (2), zgodnie z art. 51 ust. 2 tej dyrektywy.

23.11.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 325/17