14.11.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 314/5

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 1063/2012

z dnia 13 listopada 2012 r.

zmieniające rozporządzenie (UE) nr 142/2011 w sprawie wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009 określającego przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, oraz w sprawie wykonania dyrektywy Rady 97/78/WE w odniesieniu do niektórych próbek i przedmiotów zwolnionych z kontroli weterynaryjnych na granicach w myśl tej dyrektywy

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1069/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 października 2009 r. określające przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 (1), w szczególności jego art. 21 ust. 6 lit. d) oraz art. 40 lit. b), d) i f),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzeniem (WE) nr 1069/2009 ustanowiono przepisy dotyczące ochrony zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego w zakresie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych w celu zapobieżenia zagrożeniu stwarzanemu przez te produkty dla zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt oraz zminimalizowania tego zagrożenia. Wełna i sierść pozyskane od zwierząt, które nie wykazywały żadnych oznak choroby przenoszonej przez te produkty na ludzi lub zwierzęta, powinny być uznane za materiał kategorii 3, o którym mowa w art. 10 lit. h) i n) tego rozporządzenia.

(2)

Rozporządzenie Komisji (UE) nr 142/2011 z dnia 25 lutego 2011 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009 określającego przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, oraz w sprawie wykonania dyrektywy Rady 97/78/WE w odniesieniu do niektórych próbek i przedmiotów zwolnionych z kontroli weterynaryjnych na granicach w myśl tej dyrektywy (2) między innymi ustanawia przepisy wykonawcze dotyczące wprowadzania do obrotu wełny i sierści.

(3)

Suche i niepoddane obróbce wełna i sierść, zamknięte w bezpiecznym opakowaniu, nie stanowią ryzyka przenoszenia choroby, pod warunkiem że są one wysyłane bezpośrednio do zakładu wytwarzającego produkty pochodne do zastosowań poza łańcuchem paszowym lub do zakładu przeprowadzającego działania pośrednie w warunkach, które zapobiegają rozprzestrzenianiu się czynników chorobotwórczych. Państwa członkowskie powinny zatem mieć możliwość zwolnienia podmiotów, które przewożą takie niepoddane obróbce wełnę i sierść bezpośrednio do zakładu, o którym mowa powyżej, z obowiązku powiadamiania ustanowionego w art. 23 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009. Należy zatem odpowiednio zmienić art. 20 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 142/2011.

(4)	W rozdziale VII pkt B w załączniku XIII do rozporządzenia (UE) nr 142/2011 ustanowiono punkt końcowy dla wełny i sierści.

(5)	Artykuł 8.5.35 Kodeksu zdrowia zwierząt lądowych Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE) (3) określa wykaz procedur inaktywacji wirusa pryszczycy w wełnie i sierści przeżuwaczy, przeznaczonych do użytku przemysłowego.

(6)

W związku z tym obecne procesy obróbki przy wprowadzaniu do obrotu w UE oraz przywozie z państw trzecich wełny i sierści, ustanowione w art. 25 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 142/2011, należy uzupełnić o międzynarodowo uznane procedury inaktywacji wirusa pryszczycy w wełnie i sierści przeżuwaczy, przeznaczonych do użytku przemysłowego.

(7)	Państwa członkowskie mają jednak możliwość przyjęcia jakiejkolwiek innej metody różniącej się od standardów OIE, zapewniającej eliminację wszelkich niedopuszczalnych zagrożeń po poddaniu wełny i sierści obróbce, łącznie z metodą prania fabrycznego.

(8)

Wełna i sierść przeżuwaczy, niepoddane obróbce i przeznaczone dla przemysłu włókienniczego, nie stanowią niedopuszczalnych zagrożeń dla zdrowia zwierząt, pod warunkiem że są one wyprodukowane z przeżuwaczy trzymanych w państwach lub regionach wyszczególnionych w części 1 w załączniku II do rozporządzenia Komisji (UE) nr 206/2010 z dnia 12 marca 2010 r. ustanawiającego wykazy krajów trzecich, ich terytoriów lub części, upoważnionych do wprowadzania do Unii Europejskiej niektórych zwierząt oraz świeżego mięsa, a także wymogi dotyczące świadectw weterynaryjnych (4) oraz są dopuszczone do przywozu do Unii w ramach przywozu świeżego mięsa przeżuwaczy, niepodlegającego dodatkowym, wymienionym w tym rozporządzeniu, gwarancjom A i F.

(9)

Ponadto państwo trzecie lub jego region, z którego pochodzą wełna i sierść, muszą być wolne od pryszczycy, oraz – w przypadku wełny i sierści owiec i kóz – od ospy owiec i kóz, zgodnie z podstawowymi kryteriami ogólnymi określonymi w załączniku II do dyrektywy Rady 2004/68/WE z dnia 26 kwietnia 2004 r., ustanawiającej warunki zdrowia zwierząt regulujące przywóz do oraz tranzyt przez terytorium Wspólnoty niektórych żywych zwierząt kopytnych, zmieniającej dyrektywy 90/426/EWG oraz 92/65/EWG i uchylającej dyrektywę 72/462/EWG (5).

(10)

Aby zapewnić podmiotom wystarczająco szeroki wybór metod i procedur stosowanych w celu ograniczania zagrożeń związanych z handlem wełną i sierścią i ich przywozem, należy ustanowić dodatkowe wymogi dotyczące wprowadzania do obrotu wełny i sierści przywożonych bez ograniczeń z państw trzecich, zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 142/2011. Należy zatem odpowiednio zmienić art. 25 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 142/2011.

(11)	Aby uzyskać większą jasność przepisów, należy odpowiednio zmienić zasady dotyczące przywozu wełny i sierści, niepoddanych obróbce, ustanowione w rozdziale II sekcja 1 tabela 2 wiersz 8 w załączniku XIV do rozporządzenia (UE) nr 142/2011.

(12)

Świnie są narażone na przenoszenie chorób innych niż pryszczyca, w szczególności takich jak afrykański pomór świń, i w związku z tym konieczna jest określona obróbka wełny i sierści wyprodukowanych ze świń. Wprowadzanie do obrotu i w konsekwencji przywóz wełny i sierści świń z państw trzecich należy zatem objąć wymogami ustanowionymi w odniesieniu do szczeciny świńskiej. Należy zatem odpowiednio zmienić rozdział VII pkt A(2) w załączniku XIII do rozporządzenia (WE) nr 142/2011.

(13)

Podmiotom w państwach członkowskich należy umożliwić dodatkowe sposoby obróbki wełny i sierści wyprodukowanych ze zwierząt innych niż świnie, wysyłanych bezpośrednio do zakładu wytwarzającego produkty pochodne z wełny i sierści dla przemysłu włókienniczego. Należy zatem odpowiednio zmienić rozdział VII pkt B w załączniku XIII do rozporządzenia (UE) nr 142/2011.

(14)

Należy zezwolić na przywóz do Unii wełny i sierści niepoddanych obróbce, pochodzących z określonych państw trzecich lub ich regionów, pod warunkiem że spełniają one niezbędne wymogi i są opatrzone deklaracją importera, zgodną ze wzorem w załączniku IV do niniejszego rozporządzenia. Deklaracje przedkłada się w jednym z zatwierdzonych punktów kontroli granicznej Unii określonych w załączniku I do decyzji Komisji 2009/821/WE z dnia 28 września 2009 r. ustalającej wykaz zatwierdzonych punktów kontroli granicznej, ustanawiającej niektóre zasady kontroli przeprowadzanych przez ekspertów weterynaryjnych Komisji oraz ustanawiającej jednostki weterynaryjne w systemie TRACES (6), gdzie zostają one poddane kontroli dokumentów w ramach odstępstwa od art. 4 ust. 4 dyrektywy Rady 97/78/WE z dnia 18 grudnia 1997 r. ustanawiającej zasady regulujące organizację kontroli weterynaryjnej produktów wprowadzanych do Wspólnoty z państw trzecich (7), zgodnie z art. 4 ust. 3 tej dyrektywy.

(15)	Należy odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 142/2011.

(16)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (UE) nr 142/2011 wprowadza się następujące zmiany:

(1)

artykuł 20 ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4. Właściwy organ może zwolnić następujące podmioty z obowiązku powiadamiania, o którym mowa w art. 23 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009:

a)	podmioty wytwarzające trofea łowieckie lub inne preparaty, o których mowa w rozdziale VI załącznika XIII do niniejszego rozporządzenia, do celów prywatnych lub niekomercyjnych, bądź przeprowadzające na nich czynności;

b)	podmioty zajmujące się usuwaniem próbek badawczych i diagnostycznych lub przeprowadzające czynności na takich próbkach w celach edukacyjnych;

podmioty transportujące suche i niepoddane obróbce wełnę i sierść, pod warunkiem że są one zamknięte w bezpiecznym opakowaniu oraz wysyłane bezpośrednio do zakładu wytwarzającego produkty pochodne do zastosowań poza łańcuchem paszowym lub do zakładu przeprowadzającego działania pośrednie w warunkach, które zapobiegają rozprzestrzenianiu się czynników chorobotwórczych.”

(2)

artykuł 25 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Przywóz do Unii i tranzyt przez jej terytorium następujących produktów nie podlega żadnym ograniczeniom dotyczącym zdrowia zwierząt:

a)	wełna i sierść poddane praniu fabrycznemu lub innej obróbce zapewniającej eliminację wszelkich niedopuszczalnych zagrożeń;

b)	futra poddane suszeniu przez okres przynajmniej dwóch dni w temperaturze otoczenia wynoszącej 18 °C i w wilgotności wynoszącej 55 %.

c)	wełna i sierść wyprodukowane ze zwierząt innych niż świnie i poddane praniu fabrycznemu polegającemu na zanurzeniu wełny i sierści w szeregu kąpieli zawierających wodę, mydło oraz wodorotlenek sodu lub wodorotlenek potasu;

wełna i sierść wyprodukowane ze zwierząt innych niż świnie, wysyłane bezpośrednio do zakładu wytwarzającego produkty pochodne z wełny i sierści dla przemysłu włókienniczego i poddane obróbce co najmniej jedną z poniższych metod:

—	depilacji chemicznej za pomocą wapna gaszonego lub siarczku sodu,

—	fumigacji w formaldehydzie w hermetycznie zamkniętym pomieszczeniu przez co najmniej 24 godziny,

—	szorowaniu przemysłowemu polegającemu na zanurzeniu wełny i sierści w rozpuszczalnym w wodzie detergencie o temperaturze 60-70°C,

—	przechowywanie, które może obejmować czas transportu, w temperaturze 37°C przez osiem dni, 18°C przez 28 dni lub 4°C przez 120 dni;

wełna i sierść, suche i zamknięte w bezpiecznym opakowaniu, wyprodukowane ze zwierząt innych niż świnie, przeznaczone do wysłania do zakładu wytwarzającego produkty pochodne z wełny i sierści dla przemysłu włókienniczego i spełniające wszystkie z następujących wymogów:

(i)

zostały wyprodukowane co najmniej 21 dni przed datą wprowadzenia do Unii oraz były przechowywane w państwie trzecim lub jego regionie, które:

—	jest wymienione w części 1 załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 206/2010 i upoważnione do przywozu do Unii świeżego mięsa przeżuwaczy, które nie jest objęte dodatkowymi gwarancjami A i F ustanowionymi w tym rozporządzeniu,

—	jest wolne od pryszczycy oraz – w przypadku wełny i sierści owiec i kóz – od ospy owiec i kóz, zgodnie z podstawowymi kryteriami ogólnymi określonymi w załączniku II do dyrektywy 2004/68/WE;

(ii)	są opatrzone deklaracją importera, zgodnie z wymogami ustanowionymi w załączniku XV rozdział 21;

(iii)

zostały przedstawione przez podmiot jednemu z zatwierdzonych punktów kontroli granicznej określonych w załączniku I do decyzji 2009/821/WE, gdzie zostały poddane z zadowalającym wynikiem kontroli dokumentacji przeprowadzonej zgodnie z art. 4 ust. 3 dyrektywy 97/78/WE.”

(3)	w załączniku I pkt 31 i 32 zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku I do niniejszego rozporządzenia,

(4)	w załączniku XIII, rozdział VII, pkt A(2) i B wprowadza się zmiany zgodnie z tekstem znajdującym się w załączniku II do niniejszego rozporządzenia,

(5)	w załączniku XIV, rozdział II, sekcja 1, tabela 2 wiersz 8 zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku III do niniejszego rozporządzenia,

(6)	tekst znajdujący się w załączniku IV do niniejszego rozporządzenia dodaje się do załącznika XV.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 13 listopada 2012 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 300 z 14.11.2009, s. 1.

(2) Dz.U. L 54 z 26.2.2011, s. 1.

(3) http://www.oie.int/index.php?id=169&L=0&htmfile=chapitre_1.8.5.htm

(4) Dz.U. L 73 z 20.3.2010, s. 1.

(5) Dz.U. L 226 z 25.6.2004, s. 128.

(6) Dz.U. L 296 z 12.11.2009, s. 1.

(7) Dz.U. L 24 z 30.1.1998, s. 9.

ZAŁĄCZNIK I

Punkty 31 i 32 w załączniku I do rozporządzenia (UE) nr 142/2011 otrzymują brzmienie:

„31.

„wełna niepoddana obróbce” oznacza wełnę, która nie została:

a)	poddana praniu fabrycznemu;

b)	otrzymana w wyniku garbowania;

c)	poddana żadnej innej obróbce zapewniającej eliminację wszelkich niedopuszczalnych zagrożeń;

d)	wyprodukowana ze zwierząt innych niż świnie i poddana praniu fabrycznemu polegającemu na zanurzeniu wełny w szeregu kąpieli zawierających wodę, mydło oraz wodorotlenek sodu lub wodorotlenek potasu; albo

wyprodukowana ze zwierząt innych niż świnie, przeznaczona do wysłania bezpośrednio do zakładu wytwarzającego produkty pochodne z wełny dla przemysłu włókienniczego i poddana obróbce co najmniej jedną z poniższych metod:

(i)	depilacji chemicznej za pomocą wapna gaszonego lub siarczku sodu;

(ii)	fumigacji w formaldehydzie w hermetycznie zamkniętym pomieszczeniu przez co najmniej 24 godziny;

(iii)

szorowaniu przemysłowemu polegającemu na zanurzeniu wełny w rozpuszczalnym w wodzie detergencie o temperaturze 60-70 °C,

(iv)	przechowywaniu, które może obejmować czas transportu, w temperaturze 37 °C przez osiem dni, 18 °C przez 28 dni lub 4 °C przez 120 dni;

32.

„sierść niepoddana obróbce” oznacza sierść, która nie została:

a)	poddana praniu fabrycznemu;

b)	otrzymana w wyniku garbowania;

c)	poddana żadnej innej obróbce zapewniającej eliminację wszelkich niedopuszczalnych zagrożeń;

d)	wyprodukowana ze zwierząt innych niż świnie i poddana praniu fabrycznemu polegającemu na zanurzeniu sierści w szeregu kąpieli zawierających wodę, mydło oraz wodorotlenek sodu lub wodorotlenek potasu; albo

wyprodukowana ze zwierząt innych niż świnie, przeznaczona do wysłania bezpośrednio do zakładu wytwarzającego produkty pochodne z sierści dla przemysłu włókienniczego i poddana obróbce co najmniej jedną z poniższych metod:

(i)	depilacji chemicznej za pomocą wapna gaszonego lub siarczku sodu;

(ii)	fumigacji w formaldehydzie w hermetycznie zamkniętym pomieszczeniu przez co najmniej 24 godziny;

(iii)

szorowaniu przemysłowemu polegającemu na zanurzeniu sierści w rozpuszczalnym w wodzie detergencie o temperaturze 60-70 °C;

(iv)	przechowywaniu, które może obejmować czas transportu, w temperaturze 37 °C przez osiem dni, 18 °C przez 28 dni lub 4 °C przez 120 dni.”

ZAŁĄCZNIK II

W rozdziale VII w załączniku XIII do rozporządzenia (UE) nr 142/2011 wprowadza się następujące zmiany:

(1)

Formuła wprowadzająca w pkt A(2) otrzymuje brzmienie:

„2.	Przemieszczanie świńskiej szczeciny oraz wełny i sierści świń z regionów, w których afrykański pomór świń stanowi chorobę endemiczną, jest zabronione z wyjątkiem świńskiej szczeciny oraz wełny i sierści świń, która:”.

(2)

Do punktu B dodaje się akapit w brzmieniu:

„Wełna i sierść wyprodukowane ze zwierząt innych niż świnie mogą być wprowadzane do obrotu bez ograniczeń zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, pod warunkiem że:

a)	zostały poddane praniu fabrycznemu polegającemu na zanurzeniu wełny i sierści w szeregu kąpieli zawierających wodę, mydło oraz wodorotlenek sodu lub wodorotlenek potasu; albo

są wysyłane bezpośrednio do zakładu wytwarzającego produkty pochodne z wełny i sierści dla przemysłu włókienniczego oraz zostały poddane obróbce co najmniej jedną z poniższych metod:

(i)	depilacji chemicznej za pomocą wapna gaszonego lub siarczku sodu;

(ii)	fumigacji w formaldehydzie w hermetycznie zamkniętym pomieszczeniu przez co najmniej 24 godziny;

(iii)

szorowaniu przemysłowemu polegającemu na zanurzeniu wełny i sierści w rozpuszczalnym w wodzie detergencie o temperaturze 60-70 °C;

(iv)	przechowywaniu, które może obejmować czas transportu, w temperaturze 37 °C przez osiem dni, 18 °C przez 28 dni lub 4 °C przez 120 dni.”

ZAŁĄCZNIK III

W rozdziale II sekcja 1 tabela 2 wiersz 8 w załączniku XIV do rozporządzenia (UE) nr 142/2011 otrzymuje brzmienie:

„8

Wełna i sierść, niepoddane obróbce, wyprodukowane ze zwierząt innych niż świnie

Materiały kategorii 3, o których mowa w art. 10 lit. h) oraz n).

(1)

Suche i niepoddane obróbce wełna i sierść muszą:

a)	być zamknięte w bezpiecznym opakowaniu; oraz

b)	być wysyłane bezpośrednio do zakładu produkującego produkty pochodne do zastosowań poza łańcuchem paszowym lub do zakładu przeprowadzającego obróbkę pośrednią, w warunkach, które zapobiegają rozprzestrzenianiu się czynników chorobotwórczych.

(1)	Wszystkie państwa trzecie.

(1)	Do przywozu wełny i sierści niepoddanych obróbce świadectwo zdrowia nie jest wymagane.

(2)	Przez wełnę i sierść rozumie się wełnę i sierść, o których mowa w art. 25 ust. 2 lit.e).

(2)

Państwo trzecie lub jego region

a)	jest wymienione w części 1 załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 206/2010 i upoważnione do przywozu do Unii świeżego mięsa przeżuwaczy, które nie jest objęte dodatkowymi gwarancjami A i F ustanowionymi w tym rozporządzeniu, oraz

(b)	jest wolne od pryszczycy oraz – w przypadku wełny i sierści owiec i kóz – od ospy owiec i kóz, zgodnie z załącznikiem II do dyrektywy 2004/68/WE.

(2)	Wymagana jest deklaracja importera, zgodnie z wymogami ustanowionymi w załączniku XV rozdział 21.”

ZAŁĄCZNIK IV

W załączniku XV do rozporządzenia (UE) nr 142/2011 dodaje się rozdział 21 w brzmieniu:

„ROZDZIAŁ 21

Wzór deklaracji

Deklaracja importera niepoddanych obróbce wełny i sierści, o których mowa w art. 25 ust. 2 lit. e na potrzeby przywozu do Unii Europejskiej

14.11.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 314/15

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 1065/2012

z dnia 13 listopada 2012 r.

dotyczące zezwolenia na stosowanie preparatów Lactobacillus plantarum (DSM 23375, CNCM I-3235, DSM 19457, DSM 16565, DSM 16568, LMG 21295, CNCM MA 18/5U, NCIMB 30094, VTT E-78076, ATCC PTSA-6139, DSM 18112, DSM 18113, DSM 18114, ATCC 55943 i ATCC 55944) jako dodatków paszowych dla wszystkich gatunków zwierząt

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1831/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 września 2003 r. w sprawie dodatków stosowanych w żywieniu zwierząt (1), w szczególności jego art. 9 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W rozporządzeniu (WE) nr 1831/2003 przewidziano udzielanie zezwoleń na stosowanie dodatków w żywieniu zwierząt oraz określono sposób uzasadniania i procedury przyznawania takich zezwoleń. W art. 10 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 w związku z jego art. 10 ust. 1–4 ustanowiono przepisy szczegółowe dotyczące oceny produktów, które były stosowane w Unii jako dodatki do kiszonki w dniu, w którym rozporządzenie to zaczęło być stosowane.

(2)

Zgodnie z art. 10 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 preparaty Lactobacillus plantarum DSM 23375, CNCM I-3235, DSM 19457, DSM 16565, DSM 16568, LMG 21295, CNCM MA 18/5U, NCIMB 30094, VTT E-78076, ATCC PTSA-6139, DSM 18112, DSM 18113, DSM 18114, ATCC 55943 i ATCC 55944 zostały wpisane do wspólnotowego rejestru dodatków paszowych jako istniejące produkty należące do grupy funkcjonalnej „dodatki do kiszonki”, dla wszystkich gatunków zwierząt.

(3)

Zgodnie z art. 10 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 w związku z jego art. 7 złożone zostały wnioski o zezwolenie na stosowanie preparatów Lactobacillus plantarum DSM 23375, CNCM I-3235, DSM 19457, DSM 16565, DSM 16568, LMG 21295, CNCM MA 18/5U, NCIMB 30094, VTT E-78076, ATCC PTSA-6139, DSM 18112, DSM 18113, DSM 18114, ATCC 55943 i ATCC 55944 jako dodatków paszowych dla wszystkich gatunków zwierząt oraz sklasyfikowanie tych dodatków w kategorii „dodatki technologiczne” i w grupie funkcjonalnej „dodatki do kiszonki”. Do wniosków dołączone zostały dane szczegółowe oraz dokumenty wymagane na mocy art. 7 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003.

(4)

Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) stwierdził w opinii z dnia 23 maja 2012 r. (2), że w proponowanych warunkach stosowania preparaty Lactobacillus plantarum DSM 23375, CNCM I-3235, DSM 19457, DSM 16565, DSM 16568, LMG 21295, CNCM MA 18/5U, NCIMB 30094, VTT E-78076, ATCC PTSA-6139, DSM 18112, DSM 18113, DSM 18114, ATCC 55943 i ATCC 55944 nie mają niekorzystnego wpływu na zdrowie zwierząt i ludzi ani na środowisko. Preparaty Lactobacillus plantarum DSM 23375, CNCM I-3235, DSM 19457, DSM 16565, DSM 16568, LMG 21295, CNCM MA 18/5U i NCIMB 30094 mogą poprawić proces produkcji kiszonki z wszystkich zielonek dzięki lepszej konserwacji suchej masy i obniżeniu pH. Preparat Lactobacillus plantarum VTT E-78076 może poprawić proces produkcji kiszonki z materiałów łatwych i średnio trudnych do kiszenia dzięki obniżeniu pH i zmniejszeniu zawartości azotu amonowego. Preparaty Lactobacillus plantarum ATCC PTSA-6139, DSM 18112, DSM 18113, DSM 18114, ATCC 55943 i ATCC 55944 mogą poprawić proces produkcji kiszonki z materiałów łatwych do kiszenia dzięki obniżeniu pH i zmniejszeniu utraty suchej masy. Zdaniem Urzędu nie ma potrzeby wprowadzania szczegółowych wymogów dotyczących monitorowania po wprowadzeniu do obrotu. Urząd poddał również weryfikacji sprawozdanie dotyczące metody analizy dodatków paszowych w paszy, przedłożone przez wspólnotowe laboratorium referencyjne powołane rozporządzeniem (WE) nr 1831/2003.

(5)

Ocena preparatów Lactobacillus plantarum DSM 23375, CNCM I-3235, DSM 19457, DSM 16565, DSM 16568, LMG 21295, CNCM MA 18/5U, NCIMB 30094, VTT E-78076, ATCC PTSA-6139, DSM 18112, DSM 18113, DSM 18114, ATCC 55943 i ATCC 55944 dowodzi, że warunki udzielenia zezwolenia przewidziane w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 są spełnione. W związku z tym należy zezwolić na stosowanie preparatów, jak określono w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(6)	Ponieważ względy bezpieczeństwa nie wymagają natychmiastowego zastosowania zmian w warunkach zezwolenia, należy przewidzieć okres przejściowy, aby umożliwić zainteresowanym stronom przygotowanie się do spełnienia nowych wymogów wynikających z zezwolenia.

(7)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Zezwolenie

Preparaty wyszczególnione w załączniku, należące do kategorii „dodatki technologiczne” i do grupy funkcjonalnej „dodatki do kiszonki”, zostają dopuszczone jako dodatki stosowane w żywieniu zwierząt zgodnie z warunkami określonymi w załączniku.

Artykuł 2

Środki przejściowe

Preparaty wyszczególnione w załączniku oraz zawierająca je pasza, wytworzone i opatrzone etykietami przed dniem 4 czerwca 2013 r. zgodnie z przepisami obowiązującymi przed dniem 4 grudnia 2012 r., mogą być nadal wprowadzane do obrotu i stosowane aż do wyczerpania istniejących zapasów.

Artykuł 3

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 13 listopada 2012 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 268 z 18.10.2003, s. 29.

(2) Dziennik EFSA 2012; 10(6):2732.

ZAŁĄCZNIK

Numer identyfikacyjny dodatku

Nazwa posiadacza zezwolenia

Dodatek

Skład, wzór chemiczny, opis, metoda analityczna

Gatunek lub kategoria zwierzęcia

Maksymalny wiek

Minimalna zawartość

Maksymalna zawartość

Inne przepisy

Data ważności zezwolenia

CFU/kg materiału świeżego

Kategoria: dodatki technologiczne. Grupa funkcjonalna: dodatki do kiszonki

1k20716

—

Lactobacillus plantarum (DSM 23375)

Skład dodatku

Preparat Lactobacillus plantarum (DSM 23375) zawierający co najmniej 2 × 1010 CFU/g dodatku

Charakterystyka substancji czynnej

Lactobacillus plantarum (DSM 23375)

Metoda analityczna (1)

Oznaczanie liczby w dodatku paszowym: metoda posiewu powierzchniowego z użyciem agaru MRS (EN 15787)

Identyfikacja w dodatku paszowym: elektroforeza w zmiennym pulsowym polu elektrycznym (PFGE).

Wszystkie gatunki zwierząt

—

1.	W informacjach na temat stosowania dodatku i premiksu wskazać temperaturę przechowywania i długość okresu przechowywania.

2.	Minimalna dawka dodatku w przypadku stosowania bez łączenia z innymi mikroorganizmami stosowanymi jako dodatki do kiszonki: 1 × 108 CFU/kg materiału świeżego.

3.	Środki bezpieczeństwa: zaleca się stosowanie ochrony dróg oddechowych oraz rękawic podczas kontaktu z produktem.

4 grudnia 2022 r.

1k20717

—

Lactobacillus plantarum (CNCM I-3235)

Skład dodatku

Preparat Lactobacillus plantarum (CNCM I-3235) zawierający co najmniej 5 × 1010 CFU/g dodatku

Charakterystyka substancji czynnej

Lactobacillus plantarum (CNCM I-3235)

Metoda analityczna (1)

Oznaczanie liczby w dodatku paszowym: metoda posiewu powierzchniowego z użyciem agaru MRS (EN 15787).

Identyfikacja w dodatku paszowym: elektroforeza w zmiennym pulsowym polu elektrycznym (PFGE).

Wszystkie gatunki zwierząt

—

1.	W informacjach na temat stosowania dodatku i premiksu wskazać temperaturę przechowywania i długość okresu przechowywania.

2.	Minimalna dawka dodatku w przypadku stosowania bez łączenia z innymi mikroorganizmami stosowanymi jako dodatki do kiszonki: 2 × 107 CFU/kg materiału świeżego.

3.	Środki bezpieczeństwa: zaleca się stosowanie ochrony dróg oddechowych oraz rękawic podczas kontaktu z produktem.

4 grudnia 2022 r.

1k20718

—

Lactobacillus plantarum (DSM 19457)

Skład dodatku

Preparat Lactobacillus plantarum (DSM 19457) zawierający co najmniej 1 × 1010 CFU/g dodatku

Charakterystyka substancji czynnej

Lactobacillus plantarum (DSM 19457)

Metoda analityczna (1)

Oznaczanie liczby w dodatku paszowym: metoda posiewu powierzchniowego z użyciem agaru MRS (EN 15787).

Identyfikacja w dodatku paszowym: elektroforeza w zmiennym pulsowym polu elektrycznym (PFGE).

Wszystkie gatunki zwierząt

—

1.	W informacjach na temat stosowania dodatku i premiksu wskazać temperaturę przechowywania i długość okresu przechowywania.

2.	Minimalna dawka dodatku w przypadku stosowania bez łączenia z innymi mikroorganizmami stosowanymi jako dodatki do kiszonki: 5 × 107 CFU/kg materiału świeżego.

3.	Środki bezpieczeństwa: zaleca się stosowanie ochrony dróg oddechowych oraz rękawic podczas kontaktu z produktem.

4 grudnia 2022 r.

1k20719

—

Lactobacillus plantarum (DSM 16565)

Skład dodatku

Preparat Lactobacillus plantarum (DSM 16565) zawierający co najmniej 5 × 1010 CFU/g dodatku

Charakterystyka substancji czynnej

Lactobacillus plantarum (DSM 16565)

Metoda analityczna (1)

Oznaczanie liczby w dodatku paszowym: metoda posiewu powierzchniowego z użyciem agaru MRS (EN 15787).

Identyfikacja w dodatku paszowym: elektroforeza w zmiennym pulsowym polu elektrycznym (PFGE).

Wszystkie gatunki zwierząt

—

1.	W informacjach na temat stosowania dodatku i premiksu wskazać temperaturę przechowywania i długość okresu przechowywania.

2.	Minimalna dawka dodatku w przypadku stosowania bez łączenia z innymi mikroorganizmami stosowanymi jako dodatki do kiszonki: 1 × 108 CFU/kg materiału świeżego.

3.	Środki bezpieczeństwa: zaleca się stosowanie ochrony dróg oddechowych oraz rękawic podczas kontaktu z produktem.

4 grudnia 2022 r.

1k20720

—

Lactobacillus plantarum (DSM 16568)

Skład dodatku

Preparat Lactobacillus plantarum (DSM 16568) zawierający co najmniej 5 × 1010 CFU/g dodatku

Charakterystyka substancji czynnej

Lactobacillus plantarum (DSM 16568)

Metoda analityczna (1)

Oznaczanie liczby w dodatku paszowym: metoda posiewu powierzchniowego z użyciem agaru MRS (EN 15787).

Identyfikacja w dodatku paszowym: elektroforeza w zmiennym pulsowym polu elektrycznym (PFGE).

Wszystkie gatunki zwierząt

—

1.	W informacjach na temat stosowania dodatku i premiksu wskazać temperaturę przechowywania i długość okresu przechowywania.

2.	Minimalna dawka dodatku w przypadku stosowania bez łączenia z innymi mikroorganizmami stosowanymi jako dodatki do kiszonki: 1 × 108 CFU/kg materiału świeżego.

3.	Środki bezpieczeństwa: zaleca się stosowanie ochrony dróg oddechowych oraz rękawic podczas kontaktu z produktem.

4 grudnia 2022 r.

1k20721

—

Lactobacillus plantarum (LMG 21295)

Skład dodatku

Preparat Lactobacillus plantarum (LMG 21295) zawierający co najmniej 5 × 1010 CFU/g dodatku

Charakterystyka substancji czynnej

Lactobacillus plantarum (LMG 21295)

Metoda analityczna (1)

Oznaczanie liczby w dodatku paszowym: metoda posiewu powierzchniowego z użyciem agaru MRS (EN 15787).

Identyfikacja w dodatku paszowym: elektroforeza w zmiennym pulsowym polu elektrycznym (PFGE).

Wszystkie gatunki zwierząt

—

1.	W informacjach na temat stosowania dodatku i premiksu wskazać temperaturę przechowywania i długość okresu przechowywania.

2.	Minimalna dawka dodatku w przypadku stosowania bez łączenia z innymi mikroorganizmami stosowanymi jako dodatki do kiszonki: 1 × 108 CFU/kg materiału świeżego.

3.	Środki bezpieczeństwa: zaleca się stosowanie ochrony dróg oddechowych oraz rękawic podczas kontaktu z produktem.

4 grudnia 2022 r.

1k20722

—

Lactobacillus plantarum (CNCM MA 18/5U)

Skład dodatku

Preparat Lactobacillus plantarum (CNCM MA 18/5U) zawierający co najmniej 2 × 1010 CFU/g dodatku

Charakterystyka substancji czynnej

Lactobacillus plantarum (CNCM MA 18/5U)

Metoda analityczna (1)

Oznaczanie liczby w dodatku paszowym: metoda posiewu powierzchniowego z użyciem agaru MRS (EN 15787).

Identyfikacja w dodatku paszowym: elektroforeza w zmiennym pulsowym polu elektrycznym (PFGE).

Wszystkie gatunki zwierząt

—

1.	W informacjach na temat stosowania dodatku i premiksu wskazać temperaturę przechowywania i długość okresu przechowywania.

2.	Minimalna dawka dodatku w przypadku stosowania bez łączenia z innymi mikroorganizmami stosowanymi jako dodatki do kiszonki: 1 × 108 CFU/kg materiału świeżego.

3.	Środki bezpieczeństwa: zaleca się stosowanie ochrony dróg oddechowych oraz rękawic podczas kontaktu z produktem.

4 grudnia 2022 r.

1k20723

—

Lactobacillus plantarum (NCIMB 30094)

Skład dodatku

Preparat Lactobacillus plantarum (NCIMB 30094) zawierający co najmniej 5 × 1010 CFU/g dodatku

Charakterystyka substancji czynnej

Lactobacillus plantarum (NCIMB 30094)

Metoda analityczna (1)

Oznaczanie liczby w dodatku paszowym: metoda posiewu powierzchniowego z użyciem agaru MRS (EN 15787).

Identyfikacja w dodatku paszowym: elektroforeza w zmiennym pulsowym polu elektrycznym (PFGE).

Wszystkie gatunki zwierząt

—

1.	W informacjach na temat stosowania dodatku i premiksu wskazać temperaturę przechowywania i długość okresu przechowywania.

2.	Minimalna dawka dodatku w przypadku stosowania bez łączenia z innymi mikroorganizmami stosowanymi jako dodatki do kiszonki: 1 × 109 CFU/kg materiału świeżego.

3.	Środki bezpieczeństwa: zaleca się stosowanie ochrony dróg oddechowych oraz rękawic podczas kontaktu z produktem.

4 grudnia 2022 r.

1k20724

—

Lactobacillus plantarum (VTT E-78076)

Skład dodatku

Preparat Lactobacillus plantarum (VTT E-78076) zawierający co najmniej 1 × 1011 CFU/g dodatku

Charakterystyka substancji czynnej

Lactobacillus plantarum (VTT E-78076)

Metoda analityczna (1)

Oznaczanie liczby w dodatku paszowym: metoda posiewu powierzchniowego z użyciem agaru MRS (EN 15787).

Identyfikacja w dodatku paszowym: elektroforeza w zmiennym pulsowym polu elektrycznym (PFGE).

Wszystkie gatunki zwierząt

—

1.	W informacjach na temat stosowania dodatku i premiksu wskazać temperaturę przechowywania i długość okresu przechowywania.

2.	Minimalna dawka dodatku w przypadku stosowania bez łączenia z innymi mikroorganizmami stosowanymi jako dodatki do kiszonki: 1 × 109 CFU/kg materiału świeżego.

3.	Dodatek stosuje się w materiałach łatwych i średnio trudnych do kiszenia (2).

4.	Środki bezpieczeństwa: zaleca się stosowanie ochrony dróg oddechowych oraz rękawic podczas kontaktu z produktem.

4 grudnia 2022 r.

1k20725

—

Lactobacillus plantarum (ATCC PTSA-6139)

Skład dodatku

Preparat Lactobacillus plantarum (ATCC PTSA-6139) zawierający co najmniej 1 × 1010 CFU/g dodatku

Charakterystyka substancji czynnej

Lactobacillus plantarum (ATCC PTSA-6139)

Metoda analityczna (1)

Oznaczanie liczby w dodatku paszowym: metoda posiewu powierzchniowego z użyciem agaru MRS (EN 15787).

Identyfikacja w dodatku paszowym: elektroforeza w zmiennym pulsowym polu elektrycznym (PFGE).

Wszystkie gatunki zwierząt

—

1.	W informacjach na temat stosowania dodatku i premiksu wskazać temperaturę przechowywania i długość okresu przechowywania.

2.	Minimalna dawka dodatku w przypadku stosowania bez łączenia z innymi mikroorganizmami stosowanymi jako dodatki do kiszonki: 2 × 107 CFU/kg materiału świeżego.

3.	Dodatek stosuje się w materiałach łatwych do kiszenia (3).

4.	Środki bezpieczeństwa: zaleca się stosowanie ochrony dróg oddechowych oraz rękawic podczas kontaktu z produktem.

4 grudnia 2022 r.

1k20726

—

Lactobacillus plantarum (DSM 18112)

Skład dodatku

Preparat Lactobacillus plantarum (DSM 18112) zawierający co najmniej 1 × 1010 CFU/g dodatku

Charakterystyka substancji czynnej

Lactobacillus plantarum (DSM 18112)

Metoda analityczna (1)

Oznaczanie liczby w dodatku paszowym: metoda posiewu powierzchniowego z użyciem agaru MRS (EN 15787).

Identyfikacja w dodatku paszowym: elektroforeza w zmiennym pulsowym polu elektrycznym (PFGE).

Wszystkie gatunki zwierząt

—

1.	W informacjach na temat stosowania dodatku i premiksu wskazać temperaturę przechowywania i długość okresu przechowywania.

2.	Minimalna dawka dodatku w przypadku stosowania bez łączenia z innymi mikroorganizmami stosowanymi jako dodatki do kiszonki: 5 × 106 CFU/kg materiału świeżego.

3.	Dodatek stosuje się w materiałach łatwych do kiszenia (3).

4.	Środki bezpieczeństwa: zaleca się stosowanie ochrony dróg oddechowych oraz rękawic podczas kontaktu z produktem.

4 grudnia 2022 r.

1k20727

—

Lactobacillus plantarum (DSM 18113)

Skład dodatku

Preparat Lactobacillus plantarum (DSM 18113) zawierający co najmniej 1 × 1010 CFU/g dodatku

Charakterystyka substancji czynnej

Lactobacillus plantarum (DSM 18113)

Metoda analityczna (1)

Oznaczanie liczby w dodatku paszowym: metoda posiewu powierzchniowego z użyciem agaru MRS (EN 15787).

Identyfikacja w dodatku paszowym: elektroforeza w zmiennym pulsowym polu elektrycznym (PFGE).

Wszystkie gatunki zwierząt

—

1.	W informacjach na temat stosowania dodatku i premiksu wskazać temperaturę przechowywania i długość okresu przechowywania.

2.	Minimalna dawka dodatku w przypadku stosowania bez łączenia z innymi mikroorganizmami stosowanymi jako dodatki do kiszonki: 2 × 107 CFU/kg materiału świeżego.

3.	Dodatek stosuje się w materiałach łatwych do kiszenia (3).

4.	Środki bezpieczeństwa: zaleca się stosowanie ochrony dróg oddechowych oraz rękawic podczas kontaktu z produktem.

4 grudnia 2022 r.

1k20728

—

Lactobacillus plantarum (DSM 18114)

Skład dodatku

Preparat Lactobacillus plantarum (DSM 18114) zawierający co najmniej 1 × 1010 CFU/g dodatku

Charakterystyka substancji czynnej

Lactobacillus plantarum (DSM 18114)

Metoda analityczna (1)

Oznaczanie liczby w dodatku paszowym: metoda posiewu powierzchniowego z użyciem agaru MRS (EN 15787).

Identyfikacja w dodatku paszowym: elektroforeza w zmiennym pulsowym polu elektrycznym (PFGE).

Wszystkie gatunki zwierząt

—

1.	W informacjach na temat stosowania dodatku i premiksu wskazać temperaturę przechowywania i długość okresu przechowywania.

2.	Minimalna dawka dodatku w przypadku stosowania bez łączenia z innymi mikroorganizmami stosowanymi jako dodatki do kiszonki: 2 × 107 CFU/kg materiału świeżego.

3.	Dodatek stosuje się w materiałach łatwych do kiszenia (3).

4.	Środki bezpieczeństwa: zaleca się stosowanie ochrony dróg oddechowych oraz rękawic podczas kontaktu z produktem.

4 grudnia 2022 r.

1k20729

—

Lactobacillus plantarum (ATCC 55943)

Skład dodatku

Preparat Lactobacillus plantarum (ATCC 55943) zawierający co najmniej 1 × 1010 CFU/g dodatku

Charakterystyka substancji czynnej

Lactobacillus plantarum (ATCC 55943)

Metoda analityczna (1)

Oznaczanie liczby w dodatku paszowym: metoda posiewu powierzchniowego z użyciem agaru MRS (EN 15787).

Identyfikacja w dodatku paszowym: elektroforeza w zmiennym pulsowym polu elektrycznym (PFGE).

Wszystkie gatunki zwierząt

—

1.	W informacjach na temat stosowania dodatku i premiksu wskazać temperaturę przechowywania i długość okresu przechowywania.

2.	Minimalna dawka dodatku w przypadku stosowania bez łączenia z innymi mikroorganizmami stosowanymi jako dodatki do kiszonki: 2 × 107 CFU/kg materiału świeżego.

3.	Dodatek stosuje się w materiałach łatwych do kiszenia (3).

4.	Środki bezpieczeństwa: zaleca się stosowanie ochrony dróg oddechowych oraz rękawic podczas kontaktu z produktem.

4 grudnia 2022 r.

1k20730

—

Lactobacillus plantarum (ATCC 55944)

Skład dodatku

Preparat Lactobacillus plantarum (ATCC 55944) zawierający co najmniej 1 × 1010 CFU/g dodatku

Charakterystyka substancji czynnej

Lactobacillus plantarum (ATCC 55944)

Metoda analityczna (1)

Oznaczanie liczby w dodatku paszowym: metoda posiewu powierzchniowego z użyciem agaru MRS (EN 15787).

Identyfikacja w dodatku paszowym: elektroforeza w zmiennym pulsowym polu elektrycznym (PFGE).

Wszystkie gatunki zwierząt

—

1.	W informacjach na temat stosowania dodatku i premiksu wskazać temperaturę przechowywania i długość okresu przechowywania.

2.	Minimalna dawka dodatku w przypadku stosowania bez łączenia z innymi mikroorganizmami stosowanymi jako dodatki do kiszonki: 5 × 106 CFU/kg materiału świeżego.

3.	Dodatek stosuje się w materiałach łatwych do kiszenia (3).

4.	Środki bezpieczeństwa: zaleca się stosowanie ochrony dróg oddechowych oraz rękawic podczas kontaktu z produktem.

4 grudnia 2022 r.

(1) Szczegóły dotyczące metod analitycznych można uzyskać pod następującym adresem laboratorium referencyjnego: http://irmm.jrc.ec.europa.eu/EURLs/EURL_feed_additives/Pages/index.aspx

(2) Zielonki łatwe do kiszenia: > 3 % rozpuszczalnych węglowodanów w materiale świeżym (np. kukurydza – cała roślina, życica, stokłosa lub pulpa z buraka cukrowego). Zielonki średnio trudne do kiszenia: 1,5–3,0 % rozpuszczalnych węglowodanów w materiale świeżym (np. wiechlina, kostrzewa i zwiędła lucerna). Rozporządzenie Komisji (WE) nr 429/2008 (Dz.U. L 133 z 22.5.2008, s. 1).

(3) Zielonki łatwe do kiszenia: > 3 % rozpuszczalnych węglowodanów w materiale świeżym (np. kukurydza – cała roślina, życica, stokłosa lub pulpa z buraka cukrowego). Rozporządzenie (WE) nr 429/2008.

14.11.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 314/27

DECYZJA RADY 2012/699/WPZiB

z dnia 13 listopada 2012 r.

w sprawie wspierania przez Unię działań komisji przygotowawczej Organizacji do spraw Traktatu o całkowitym zakazie prób jądrowych w celu zwiększenia jej zdolności monitorowania i kontroli oraz w ramach realizacji strategii UE przeciw rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 26 ust. 2 i art. 31 ust. 1,

uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Dnia 12 grudnia 2003 r. Rada Europejska przyjęła strategię UE przeciw rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia (zwaną dalej „strategią”), której rozdział III zawiera wykaz środków, które należy podjąć zarówno w Unii, jak i w państwach trzecich, aby zwalczać rozprzestrzenianie tej broni.

(2)

Unia aktywnie realizuje strategię i zapewnia skuteczność środków wymienionych w jej rozdziale III, w szczególności przez przeznaczanie zasobów finansowych na wspieranie poszczególnych projektów prowadzonych przez instytucje wielostronne, takie jak tymczasowy sekretariat techniczny Organizacji do spraw Traktatu o całkowitym zakazie prób jądrowych (CTBTO).

(3)

Dnia 17 listopada 2003 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2003/805/WPZiB w sprawie upowszechnienia i wzmocnienia porozumień wielostronnych w dziedzinie nierozprzestrzeniania broni masowego rażenia oraz środków przenoszenia (1). W tym wspólnym stanowisku wzywa się między innymi do propagowania podpisania i ratyfikacji Traktatu o całkowitym zakazie prób jądrowych (CTBT).

(4)	Państwa sygnatariusze CTBT postanowiły powołać komisję przygotowawczą posiadającą zdolność prawną i status organizacji międzynarodowej, w celu skutecznego wdrażania tego traktatu do czasu ustanowienia CTBTO.

(5)

Szybkie wejście w życie i upowszechnienie CTBT, jak również wzmocnienie systemu monitorowania i kontroli stosowanego przez komisję przygotowawczą CTBTO stanowią ważne cele strategii. W tym kontekście próby jądrowe przeprowadzone przez Koreańską Republikę Ludowo-Demokratyczną w październiku 2006 r. i w maju 2009 r. jeszcze bardziej unaoczniły, jak ważne jest szybkie wejście w życie CTBT, oraz wskazały na potrzebę przyspieszenia rozbudowy i wzmocnienia systemu monitorowania i kontroli CTBT.

(6)	Komisja przygotowawcza CTBTO wypracowuje sposoby najskuteczniejszego wzmacniania swojego systemu kontroli, w tym poprzez rozwój zdolności w zakresie monitorowania gazów szlachetnych oraz działania, które mają doprowadzić do pełnego włączenia państw sygnatariuszy CTBT we wdrażanie systemu kontroli.

(7)

W ramach realizacji strategii Rada przyjęła trzy wspólne działania i jedną decyzję w sprawie wsparcia działań komisji przygotowawczej CTBTO, mianowicie wspólne działanie 2006/243/WPZiB (2) w dziedzinie szkolenia i zwiększania zdolności do kontroli, wspólne działanie 2007/468/WPZiB (3) i wspólne działanie 2008/588/WPZiB (4) oraz decyzję 2010/461/WPZiB z dnia 26 lipca 2010 r. (5) w celu zwiększenia zdolności monitorowania i kontroli komisji przygotowawczej CTBTO.

(8)	To wsparcie ze strony Unii powinno być kontynuowane.

(9)

Techniczne wykonanie niniejszej decyzji należy powierzyć komisji przygotowawczej CTBTO, która – na podstawie swoich unikalnych kompetencji i zdolności za pośrednictwem sieci międzynarodowego systemu monitorowania (obejmującego ponad 280 obiektów w 85 państwach) oraz międzynarodowego centrum danych – jest jedyną organizacją międzynarodową będącą w stanie wykonać niniejszą decyzję i posiadającą uprawnienia w tym zakresie. Projekt, wspierany przez Unię, może być finansowany wyłącznie z wkładu pozabudżetowego na rzecz komisji przygotowawczej CTBTO,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

1. Aby zapewnić stałą i praktyczną realizację niektórych elementów strategii, Unia wspiera działania komisji przygotowawczej CTBTO, służące osiągnięciu następujących celów:

a)	zwiększenie zdolności systemu monitorowania i kontroli CTBT, w tym w dziedzinie wykrywania nuklidów promieniotwórczych;

b)	zwiększenie zdolności państw sygnatariuszy CTBT do wypełniania wynikających z tego traktatu obowiązków w zakresie kontroli oraz umożliwienie im czerpania w pełni korzyści z udziału w systemie stworzonym przez CTBT.

2. Projekty, które mają być wspierane przez Unię, realizują następujące szczegółowe cele:

a)	udzielanie pomocy technicznej państwom w Europie Wschodniej, w Ameryce Łacińskiej, na Karaibach, w Azji Południowo-Wschodniej, na Pacyfiku i na Dalekim Wschodzie, aby umożliwić im pełne uczestnictwo w systemie monitorowania i kontroli w ramach CTBT i wnoszenie wkładu na rzecz tego systemu;

b)	wspieranie międzynarodowego systemu monitorowania, aby zwiększyć wykrywalność ewentualnych wybuchów jądrowych, konkretnie dzięki wspieraniu wybranych pomocniczych stacji sejsmologicznych oraz pomiarom promieniotwórczego ksenonu w tle i ograniczaniu jego emisji;

c)	zwiększenie zdolności kontroli komisji przygotowawczej CTBTO podczas inspekcji na miejscu, w szczególności w związku z przygotowaniem i przeprowadzeniem następnego zintegrowanego ćwiczenia w terenie;

d)	wspieranie propagowania CTBT oraz trwałości jego systemu kontroli w dłuższym terminie przy pomocy inicjatywy rozwoju zdolności, skupionej na wybranych programach szkoleniowych i edukacyjnych prowadzonych na całym świecie, w tym programach organizowanych przez komisję przygotowawczą CTBTO.

Projekty te są prowadzone z korzyścią dla wszystkich państw sygnatariuszy CTBT.

Szczegółowy opis wspomnianych projektów przedstawiony jest w załączniku.

Artykuł 2

1. Za wykonanie niniejszej decyzji odpowiada Wysoki Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (zwany dalej „wysokim przedstawicielem”).

2. Techniczne wykonanie projektów, o których mowa w art. 1 ust. 2, przeprowadza komisja przygotowawcza CTBTO. Realizuje ona to zadanie pod kontrolą wysokiego przedstawiciela. W tym celu wysoki przedstawiciel dokonuje niezbędnych uzgodnień z komisją przygotowawczą CTBTO.

Artykuł 3

1. Finansowa kwota odniesienia na realizację projektów, o których mowa w art. 1 ust. 2, wynosi 5 185 028 EUR.

2. Wydatkami pokrywanymi z kwoty określonej w ust. 1 zarządza się zgodnie z procedurami i zasadami mającymi zastosowanie do budżetu Unii.

3. Komisja nadzoruje właściwe zarządzanie finansową kwotą odniesienia, o której mowa w ust. 1. W tym celu zawiera umowę o finansowaniu z komisją przygotowawczą CTBTO. Umowa o finansowaniu stanowi, że komisja przygotowawcza CTBTO ma zapewnić widoczność wkładu Unii stosownie do jego wielkości.

4. Komisja dąży do zawarcia umowy o finansowaniu, o której mowa w ust. 3, w jak najkrótszym terminie po wejściu w życie niniejszej decyzji. Informuje Radę o wszelkich związanych z tym trudnościach oraz o dacie zawarcia umowy o finansowaniu.

Artykuł 4

1. Wysoki przedstawiciel składa Radzie sprawozdania z wykonania niniejszej decyzji na podstawie regularnych sprawozdań opracowywanych przez komisję przygotowawczą CTBTO. Sprawozdania te stanowią dla Rady podstawę do wystawienia oceny.

2. Komisja dostarcza informacji na temat aspektów finansowych realizacji projektów, o których mowa w art. 1 ust. 2.

Artykuł 5

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Niniejsza decyzja wygasa 24 miesiące od dnia zawarcia umowy o finansowaniu, o której mowa w art. 3 ust. 3, lub po upływie 6 miesięcy od dnia jej wejścia w życie, jeśli do tego czasu nie zostanie zawarta żadna umowa o finansowaniu.

Sporządzono w Brukseli dnia 13 listopada 2012 r.

W imieniu Rady

V. SHIARLY

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 302 z 20.11.2003, s. 34.

(2) Dz.U. L 88 z 25.3.2006, s. 68.

(3) Dz.U. L 176 z 6.7.2007, s. 31.

(4) Dz.U. L 189 z 17.7.2008, s. 28.

(5) Dz.U. L 219 z 20.8.2010, s. 7.

ZAŁĄCZNIK

Wspieranie przez Unię działań komisji przygotowawczej CTBTO w celu zwiększenia jej zdolności monitorowania i kontroli, zwiększenia szans na wczesne wejście w życie i upowszechnienie CTBT oraz działań w ramach realizacji strategii UE przeciw rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia

1. WSTĘP

Stworzenie przez komisję przygotowawczą CTBTO (zwanej dalej „komisją przygotowawczą”) sprawnie funkcjonującego systemu monitorowania i kontroli jest kluczowym elementem przygotowań do wdrożenia CTBT po jego wejściu w życie. Rozwój zdolności komisji przygotowawczej w dziedzinie monitorowania gazów szlachetnych stanowi istotne narzędzie umożliwiające ocenę, czy zaobserwowana eksplozja jest próbą jądrową. Ponadto działanie i wydajność systemu monitorowania i kontroli CTBT zależą od wkładu wszystkich państw sygnatariuszy CTBT. Ważne jest zatem, by państwa sygnatariusze CTBT miały możliwość udziału w systemie monitorowania i kontroli CTBT oraz wnoszenia w ten system swojego pełnego wkładu. Działania podjęte w ramach wprowadzania w życie niniejszej decyzji będą miały również znaczenia dla zwiększenia szans na wczesne wejście w życie i upowszechnienie CTBT.

Projekty określone w niniejszej decyzji przyczynią się w znacznym stopniu do osiągnięcia celów strategii UE przeciw rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia.

W tym celu Unia będzie wspierała następujących sześć projektów:

1)	pomoc techniczna i budowanie zdolności na rzecz państw sygnatariuszy CTBT, aby umożliwić im pełne uczestnictwo we wprowadzaniu w życie systemu kontroli CTBT obejmujące wkład z ich strony;

2)	rozwijanie zdolności na rzecz przyszłych pokoleń ekspertów CTBT za pomocą inicjatywy w zakresie rozwijania zdolności (CDI);

3)	rozwój modelowania transportu w atmosferze (ATM);

4)	scharakteryzowanie promieniotwórczego ksenonu i ograniczenie jego emisji;

5)	wspieranie zintegrowanych ćwiczeń w terenie 2014 (IFE14) za pomocą rozwoju zintegrowanego zestawu multispektralnego;

6)	poprawa w dziedzinie utrzymywania pomocniczych stacji sejsmicznych międzynarodowego systemu monitoringu (IMS).

Szanse wejścia w życie CTBT wzrosły dzięki bardziej sprzyjającej atmosferze politycznej, co uwidacznia się również poprzez niedawne akty podpisania i ratyfikacji CTBT, w tym przez Indonezję – jedno z państw wymienionych w załączniku 2 do CTBT. Biorąc pod uwagę te pozytywne uwarunkowania, w nadchodzących latach należy podejmować pilne działania, które w większym stopniu skoncentrują się zarówno na zakończeniu rozbudowy systemu kontroli CTBT, jak i na zapewnieniu jego gotowość i zdolności operacyjnej, a także kontynuowaniu prac służących wprowadzeniu w życie i upowszechnieniu CTBT. Próby jądrowe przeprowadzone przez Koreańską Republikę Ludowo-Demokratyczną w październiku 2006 r. i w maju 2009 r. nie tylko pokazały, jak duże znaczenie ma wprowadzenie powszechnego zakazu prób jądrowych, ale również zwróciły uwagę na konieczność utworzenia skutecznego systemu kontroli umożliwiającego monitorowanie przestrzegania tego zakazu. W pełni działający i wiarygodny system kontroli CTBT stanowić będzie pewne, niezależne narzędzie, dzięki któremu społeczność międzynarodowa będzie w stanie zapewnić przestrzeganie wspomnianego zakazu.

Ponadto dane gromadzone w ramach CTBTO odgrywają również istotną rolę we wczesnym ostrzeganiu przed tsunami oraz ocenie rozprzestrzeniania się uwolnień promieniotwórczych po awarii w elektrowni jądrowej Fukushima w marcu 2011 r.

Wspieranie tych projektów realizuje cele Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa. Wprowadzanie w życie tych złożonych projektów znacznie przyczyni się do poprawy skutecznych wielostronnych reakcji na obecne wyzwania w dziedzinie bezpieczeństwa. W szczególności projekty te przyczynią się do realizacji celów strategii UE przeciw rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia, w tym do dalszego upowszechnienia i wzmocnienia normy zawartej w CTBT oraz jej systemu kontroli. Komisja przygotowawcza tworzy międzynarodowy system monitoringu, aby mieć pewność, że żadna eksplozja jądrowa nie przejdzie niewykryta. Wykorzystując swoje wyjątkowe doświadczenia za pomocą światowej sieci obejmującej ponad 280 obiektów w 85 krajach i międzynarodowego centrum danych (IDC), komisja przygotowawcza jest jedynym podmiotem posiadającym wystarczający potencjał do realizacji tych projektów, które mogą być finansowane jedynie z pozabudżetowego wkładu na rzecz komisji przygotowawczej.

We wspólnym działaniu 2006/243/WPZiB, wspólnym działaniu 2007/468/WPZiB, wspólnym działaniu 2008/588/WPZiB oraz w decyzji 2010/461/WPZiB Unia poparła utworzenie programu szkoleniowego prowadzonego za pośrednictwem nośników elektronicznych, zintegrowane ćwiczenie w terenie 2008 w odniesieniu do inspekcji na miejscu, ocenę i pomiary promieniotwórczego ksenonu, pomoc techniczną na rzecz Afryki, Ameryki Łacińskiej i Karaibów, utworzenie pomocniczych stacji sejsmicznych zacieśnienie współpracy ze społecznością naukową oraz wzmocnienie zdolności do inspekcji na miejscu wraz z rozwojem systemu detekcji gazów szlachetnych. Projekty określone w niniejszej decyzji stanowią kontynuację poprzednich projektów w ramach wspólnych działań i opierają się na postępach osiągniętych w ich wprowadzaniu w życie. Projekty określone w niniejszej decyzji zostały opracowane w taki sposób, aby uniknąć wszelkiego ewentualnego powielania się z decyzją 2010/461/WPZiB. Niektóre z nich zawierają elementy podobne do działań podejmowanych w ramach poprzednich wspólnych działań, ale różnią się pod względem zakresu merytorycznego lub docelowych państw bądź regionów przyjmujących pomoc.

Wdrażaniem wymienionych powyżej sześciu projektów, służących wsparciu działań komisji przygotowawczej, zajmie się tymczasowy sekretariat techniczny tej komisji; będzie on również zarządzał tymi projektami.

2. OPIS PROJEKTÓW

2.1. Projekt 1: Pomoc techniczna i budowa zdolności

2.1.1. Kontekst

Jedną z charakterystycznych cech systemu kontroli CTBT, wyróżniających go spośród systemów kontroli zbrojeń, jest fakt, że państwom sygnatariuszom CTBT na bieżąco dostarczane są informacje na temat przestrzegania postanowień traktatu. Kontrola to podstawowy cel systemu monitorowania i kontroli CTBT, ale technologie i dane międzynarodowego systemu monitoringu (IMS) są również w dużym stopniu wykorzystywane przez agencje cywilne i rządowe w prowadzonych przez nie analizach, które dotyczą, między innymi: trzęsień ziemi, erupcji wulkanów, wybuchów podwodnych, zmiany klimatu i zjawisk takich jak tsunami.

W ostatnich latach wśród krajów rozwijających się znacząco wzrosło zainteresowanie tworzeniem krajowych centrów danych – liczba uczestników systemu międzynarodowego centrum danych wzrosła o około 36 od roku 2008 – wciąż jednak wiele tych krajów pozbawionych jest pełnego dostępu do systemu monitorowania i kontroli CTBT.

W związku z tym komisja przygotowawcza podejmuje dodatkowe wysiłki na rzecz zwiększenia liczby centrów krajowych, liczby bezpiecznych kont sygnatariuszy, na które można przesyłać dane, i liczby użytkowników z prawem dostępu. Działania te ukierunkowane są w szczególności na 62 państwa sygnatariuszy CTBT, które jeszcze nie mają dostępu do danych Międzynarodowego Centrum Monitoringu i produktów Międzynarodowego Centrum Danych (25 spośród tych państw znajduje się w Afryce, 9 w Ameryce Łacińskiej, 6 na Bliskim Wschodzie i w Azji Południowej, 12 w Azji Południowo-Wschodniej, w regionie Pacyfiku i Dalekiego Wschodu, 3 w Europie Wschodniej i 7 w Ameryce Północnej i Europie Zachodniej). Działania te dotyczą tych państw, które potrzebują wsparcia technicznego, aby w większym stopniu wykorzystywać wspomniane dane i produkty.

Aby wesprzeć działania krajowych centrów danych, państwa przyjmujące pomoc muszą zapewnić odpowiednie środki umożliwiające działanie danego obiektu. Zaangażowanie państw przyjmujących pomoc traktowane jest jako niezbędny warunek, od którego zależy powodzenie niniejszego projektu.

Niniejszy projekt składa się z czterech uzupełniających się składników, które zwiększą zakres stosowania i oddziaływania posiadanych przez komisję przygotowawczą możliwości budowania zdolności. Projekt niniejszy opiera się na istniejących ramach dostarczania szkoleń w zakresie budowania zdolności oraz sprzętu do krajów rozwijających się poprzez objęcie krajów i regionów, które nie korzystały jeszcze z takiego wsparcia i zwiększenia zakresu tak, by obejmował również szkolenie w zakresie technologii modelowania transportu nuklidów promieniotwórczych i technologii modelowania transportu w atmosferze. Zostanie opracowane i rozpowszechnione oprogramowanie do przetwarzania w czasie rzeczywistym danych sejsmicznych, hydroakustycznych i infradźwiękowych dotyczących przebiegów falowych. Nowy program stypendialny będzie wspierał wymianę wiedzy i współpracę między państwami, natomiast badania naukowe i współpraca naukowa będą wspierane przez wirtualne centrum eksploatacji danych (vDEC).

2.1.2 Zakres projektu

Niniejszy projekt składa się z następujących czterech składników, które będą realizowane w sposób zintegrowany, aby się wzajemnie wspierać:

Składnik 1:

Integracja państw sygnatariuszy CTBT z Europy Wschodniej, Ameryki Łacińskiej i Karaibów, Azji Południowo-Wschodniej, regionu Pacyfiku i Dalekiego Wschodu, aby umożliwić im pełne uczestnictwo w realizacji systemu kontroli CTBT i reagowaniu w sytuacjach kryzysowych i w przypadku katastrof oraz związanym z nimi rozwojem naukowym, a także przyczyniały się do nich.

2.	Składnik 2: Opracowanie i promocja pakietu oprogramowania Seiscomp 3 (SC3) dla krajowych centrów danych w celu przetwarzania wszystkich rodzajów danych dotyczących przebiegów falowych w czasie rzeczywistym.

Składnik 3:

Opracowanie i promocja programu stypendialnego, aby poszerzyć podstawy wiedzy i zrozumienia komisji przygotowawczej poprzez wykorzystanie wiedzy i doświadczenia zgromadzonych przez personel krajowych centrów danych i operatorów stacji oraz pomoc we wspieraniu wymiany wiedzy i współpracy między państwami; w tym przypadku tymczasowy sekretariat techniczny działa jako koordynator.

4.	Składnik 4: Utrzymanie i promocja wirtualnego centrum eksploatacji danych, które jest platformą badań i współpracy naukowej wykorzystującą dane międzynarodowego systemu monitoringu i produkty międzynarodowego centrum danych.

Składnik 1:

Ten składnik jest rozwinięciem programów pomocy technicznej komisji przygotowawczej i rozszerza pomoc techniczną na inne kraje w regionie Ameryki Łacińskiej i Karaibów oraz na dwa inne regiony (Europę Wschodnią oraz Azję Południowo-Wschodnią, Pacyfik i Daleki Wschód)

Tymczasowy sekretariat techniczny wytypuje i zapewni ekspertów technicznych jako konsultantów, którzy będą koordynowali swoje działania w porozumieniu z zarządem międzynarodowego centrum danych i za jego zgodą. Ten składnik będzie obejmował następujące trzy elementy:

Element 1: Kompleksowa ocena: W potencjalnych państwach przyjmujących pomoc zostanie przeprowadzona ocena, która będzie miała na celu określenie poziomu świadomości i wykorzystywania danych i produktów tymczasowego sekretariatu technicznego. Będzie to obejmowało oceny zza biurka oraz, w razie konieczności, wizyty w państwach przyjmujących pomoc, by móc zrozumieć bieżące potrzeby i oczekiwania oraz by zwiększyć wiedzę na temat danych i produktów tymczasowego sekretariatu technicznego, w tym na temat ich potencjalnych zastosowań do celów cywilnych i naukowych. Ponadto zostanie nawiązany kontakt z innymi odpowiednimi instytucjami w każdym państwie, które mogłyby odnieść korzyści ze stosowania danych i produktów tymczasowego sekretariatu technicznego. Podejmowane będą stosowne działania ułatwiające nawiązywanie kontaktów między władzami krajowymi a odpowiednimi instytucjami. W państwach, w których istnieją krajowe centra danych, sytuacja każdego z nich zostanie oceniona pod względem personelu i infrastruktury (w tym komputerów i dostępu do internetu), aby określić priorytetowe działania. Aby umożliwić optymalizację oddziaływania elementu 2, szczególna uwaga zostanie zwrócona na obecne rozprzestrzenienie i użytkowanie systemu Seiscomp 3.

W odpowiednich przypadkach wyżej wymieniona ocena zostanie uzupełniona o warsztaty regionalne. Warsztaty te będą okazją do wyjaśniania roli i funkcji krajowych centrów danych w ramach CTBT oraz do oceny poziomu wiedzy i potrzeb w krajach uczestniczących.

Element 2: Szkolenia i wsparcie techniczne: Organizowane będą regionalne sesje szkoleniowe, podczas których spotkają się uczestnicy reprezentujący instytucje wyłonione na etapie elementu 1. Szkolenie to dostarczy wiedzy technicznej na temat danych i produktów tymczasowego sekretariatu technicznego. Podczas szkolenia uczestnicy będą korzystać z oprogramowania tymczasowego sekretariatu technicznego opracowanego dla krajowych centrów danych, które może być używane do uzyskania dostępu do danych i produktów Międzynarodowego Centrum Danych oraz do ich analizy.

Zakres zostanie rozszerzony na technologie modelowania transportu nuklidów promieniotwórczych i transportu w atmosferze. Ponadto niektóre kraje będą uczestniczyć w projekcie pilotażowym Seiscomp 3 (jak opisano w składniku 2). Szkolenie to stworzy również sposobność rozwijania współpracy personelu technicznego odpowiednich instytucji znajdujących się w danym regionie.

Następnie wybranym krajowym centrom danych zostanie udzielone wsparcie techniczne w zwiększonym zakresie, dzięki któremu będą one mogły dostosować do swoich potrzeb wiedzę zdobytą podczas szkolenia regionalnego. Wsparcie to będzie dostosowane do potrzeb danego krajowego centrum danych i poziomu umiejętności pracowników tego centrum; będzie ono również uwzględniało inne specyficzne uwarunkowania (dziedziny zastosowania danych i produktów, języki itd.). Uczestnicy zainstalują i skonfigurują oprogramowanie w krajowym centrum danych przy pomocy eksperta technicznego oraz ustalą rutynowe postępowanie do celów gromadzenia, przetwarzania, analizowania i przekazywania danych, zgodnie z potrzebami organu krajowego. Ponadto, w przypadku stwierdzenia takiej potrzeby, niektórym państwom zostanie przekazane podstawowe wyposażenie krajowego centrum danych, w tym sprzęt komputerowy i urządzenia peryferyjne. W przypadku przekazania takiego wyposażenia, ekspert techniczny przeprowadzi również szkolenie w zakresie instalacji, konserwacji i działania tego wyposażenia.

Element 3: Dalsze działania: Aby skonsolidować nabyte umiejętności lub zlikwidować pozostające niedociągnięcia, eksperci będący punktami kontaktowymi będą odwiedzać państwa otrzymujące pomoc, by ocenić, w jaki sposób uczestnicy wykorzystują wiedzę uzyskaną podczas szkoleń w ramach elementu 2. Celem tych wizytacji przeprowadzanych w ramach dalszych działań będzie upewnienie się, że lokalny personel techniczny potrafi w swoich rutynowych działaniach korzystać z danych i produktów tymczasowego sekretariatu technicznego.

Wizytacje te zostaną dostosowane do lokalnych potrzeb i umiejętności, z myślą o nadaniu im trwałego charakteru, tak by działania były kontynuowane nawet po zakończeniu niniejszego projektu. Podsumowujące kompleksowe sprawozdanie końcowe, przygotowane osobno dla każdego państwa otrzymującego pomoc, stanowić będzie podstawę dalszych działań w danym państwie.

Podobnie jak w przypadku projektu zapoczątkowanego na podstawie decyzji 2010/461/WPZiB, niniejszy projekt przewiduje organizowanie w regionie szkoleń grupowych na temat przetwarzania danych Międzynarodowego Centrum Monitoringu i analizowania produktów Międzynarodowego Centrum Danych oraz, w zależności od potrzeb, dostarczanie podstawowego sprzętu. Dla państw otrzymujących pomoc zostaną opracowane w miarę wykonalności zindywidualizowane działania w zakresie szkolenia i budowania zdolności, w których zostaną określone i ocenione konkretne potrzeby w zakresie tworzenia krajowych centrów danych i bezpieczne konta sygnatariuszy oraz korzyści cywilne i naukowe.

Wszystkie działania w państwach otrzymujących pomoc będą wykonywane w ścisłej współpracy z tymczasowym sekretariatem technicznym i przy jego wsparciu, aby zapewnić skuteczność i trwałość szkolenia i innych działań w zakresie budowania zdolności podejmowanych w ramach tego projektu. Ponadto zapewni to wystarczającą harmonizację z działaniami podjętymi w ramach poprzednich decyzji Rady/wspólnych działań oraz w ramach mandatu komisji przygotowawczej.

Stosując wyżej wymienione kryteria, tymczasowy sekretariat techniczny przewiduje prowadzenie działań w jak największej grupie państw spośród wymienionych poniżej, z zastrzeżeniem przeprowadzenia uprzedniej oceny wykonalności uwzględniającej uwarunkowania lokalne panujące w danym momencie:

(i)

Ameryka Łacińska i Karaiby: Państwa wymienione, ale niewybrane do celów decyzji 2010/461/WPZiB (Antigua i Barbuda, Barbados, Bahamy, Belize, Boliwia, Ekwador, Grenada, Gwatemala, Gujana, Haiti, Honduras, Jamajka, Kostaryka, Panama, Paragwaj, Republika Dominikańska, Salwador, Surinam i Urugwaj); a także Brazylia, Chile, Dominikana, Kolumbia, Kuba, Meksyk, Nikaragua, Peru, Saint Lucia, Saint-Vincent i Grenadyny, Trynidad i Tobago oraz Wenezuela;

(ii)	Europa Wschodnia: Albania, Armenia, Azerbejdżan, Białoruś, Bośnia i Hercegowina, Bułgaria, Chorwacja, Czarnogóra, Estonia, Gruzja, Litwa, Łotwa, była jugosłowiańska republika Macedonii, Polska, Republika Mołdawii, Rumunia, Serbia, Słowacja i Węgry;

(iii)

Azja Południowo-Wschodnia, Pacyfik i Daleki Wschód: Birma/Myanmar, Brunei Darussalam, Fidżi, Kambodża, Kiribati, Laotańska Republika Ludowo-Demokratyczna, Mongolia, Nauru, Niue, Palau, Papua Nowa Gwinea, Samoa, Sfederowane Stany Mikronezji, Singapur, Tajlandia, Timor Wschodni, Tonga, Tuvalu, Vanuatu, Wietnam, Wyspy Cooka, Wyspy Marshalla i Wyspy Solomona.

Składnik 2: Pakiet oprogramowania Seiscomp 3

Ten składnik oferuje przyjazną dla użytkownika, otwartą i zintegrowana platformę opartą na Seiscomp 3 – oprogramowaniu stosowanym już powszechnie w sejsmologii i ostrzeganiu przed tsunami oraz na potrzeby reagowania na katastrofy i sytuacje kryzysowe, wraz z oprogramowaniem do macierzowego przetwarzania danych (PMCC, Fk) oraz interaktywnymi narzędziami przeglądowymi (geotool, Jade). Oprogramowanie to jest właściwe do potrzeb krajowych centrów danych, jeżeli chodzi o automatyczny odbiór i przetwarzanie danych o przebiegach falowych, przetwarzanie macierzowe, automatyczne tworzenie dziennika oraz interaktywne przeglądanie danych.

Jeżeli chodzi o rozwój zdolności – istnieje już spora społeczność użytkowników SC3 pośród krajowych centrów danych i innych instytucji. Ta zintegrowana platforma, kiedy zostanie już wdrożona, przyciągnie społeczność powstających krajowych centrów danych i przyspieszy rozwój ich zdolności. Ponadto SC3 umożliwia łatwą wymianę danych między krajowymi centrami danych. Format ten jest powszechnie stosowany w społeczności międzynarodowej, i stosowanie go w krajowych centrach danych znacznie zintensyfikuje i uprości wymianę danych, w tym również w czasie rzeczywistym (czego nie przewiduje obecny pakiet standardowy).

Wspominano niejednokrotnie, że istnieje silne powiązanie między aktywnym krajowym centrum danych a dobrze funkcjonującymi stacjami operacyjnymi. Dlatego opracowanie tego pakietu oprogramowania SC 3 powinno być bardzo pomocne jako wsparcie pomocniczych stacji sejsmicznych. W długiej perspektywie wdrożenie SC3 umożliwi rozwijającym się krajowym centrom danych skuteczne wykorzystywanie danych z ich stacji i ciągłą obserwację stanu działania.

Składnik ten skupia się na rozwoju i wdrożeniu oprogramowania, obejmującym jego instalację i szkolenie.

Kilka państw pilotażowych, które wykazały dostateczne możliwości techniczne i zainteresowanie uczestnictwem zostanie wybranych do wdrożenia i szkoleń w początkowej fazie projektu (np. w Afryce, Europie Wschodniej, Ameryce Łacińskiej i w Azji Południowo-Wschodniej, w państwach Pacyfiku i na Dalekim Wschodzie).

Składnik 3: Program stypendialny

Cel programu stypendialnego są następujące: wykształcenie następnego pokolenia utalentowanych naukowców w dziedzinie monitorowania wybuchów jądrowych, wspieranie ich krajowych instytucji, a jednocześnie reagowanie na potrzeby badawcze, które są istotne dla poprawy obecnych zdolności kontrolnych CTBT, zastosowań związanych z łagodzeniem skutków katastrof oraz nauk o Ziemi.

W początkowej fazie programu stypendialnego zostaną wskazani potencjalni partnerzy, którzy przyjmą stypendystów. Tymczasowy sekretariat techniczny wykona to zadanie poprzez ogłoszenie programu stypendialnego oraz zachęcenie krajowych centrów danych, uczelni i innych potencjalnych partnerów do wskazania dziedzin kompetencji, w odniesieniu do których mogą oni przyjąć stypendystów. Instytucje, które były poprzednio beneficjentami wspólnego działania 2008/588/WPZiB oraz decyzji 2010/461/WPZiB, a także innych działań w ramach międzynarodowego systemu monitoringu/międzynarodowego centrum danych, takich jak spotkania techniczne, spotkania ekspertów i warsztaty, i które wypracowały kompetencje fachowe, będą proszone o zgłaszanie się jako instytucje goszczące.

Tymczasowy sekretariat techniczny będzie ogłaszać możliwości uczestnictwa w programie stypendialnym, informując również o obszarach kompetencji wspieranych przez instytucje goszczące. Kandydaci będą proszeni o opisanie we wnioskach swoich projektów i tego, jak się one łączą z podawanymi kompetencjami. Kandydaci i wnioski będą oceniane i wybierane przez tymczasowy sekretariat techniczny, ewentualnie z modyfikacjami zgodnie z potrzebami tymczasowego sekretariatu technicznego. Każdy stypendysta będzie regularnie składał sprawozdania tymczasowemu sekretariatowi technicznemu odnośnie do osiągniętych postępów i informacji zwrotnych. Aby promować niniejszy projekt, zachęcać do uczestnictwa i udostępnić stypendystom miejsca, w których będą mogli zaprezentować swoje wyniki, zorganizowane zostaną spotkania ekspertów, konferencja „Nauka, technika i innowacje – CTBT 2013”. Niniejszy projekt został zaprojektowany tak, aby wykorzystać fachowe kompetencje zewnętrzne jako „mnożnik efektywności” – zważywszy na dostępne zasoby kadrowe tymczasowego sekretariatu technicznego.

Składnik 4: wirtualne centrum eksploatacji danych

Platforma rozwoju wirtualnego centrum eksploatacji danych (sprzętowa i programowa) stanowi platformę wymiany naukowej, umożliwiając naukowcom, którzy pracują nad udoskonaleniem przetwarzania w międzynarodowym centrum danych, dostęp do rozległego archiwum danych parametrycznych, dotyczących przebiegów falowych i nuklidów promieniotwórczych. Platforma wirtualnego centrum eksploatacji danych oferuje również dostęp do oprogramowania oraz do wersji próbnych linii przetwarzania danych, umożliwiając dołączanie i testowanie alternatywnych modułów.

Na platformie rozwoju wirtualnego centrum eksploatacji danych będzie wdrażany w szczególności system Seiscomp 3 na etapie jego rozwoju i prób. Wirtualne centrum eksploatacji danych stanowi również platformę scalania dodatkowych danych z danymi międzynarodowego systemu monitoringu, do celów analizy korzyści wynikających z uwzględnienia tych danych dodatkowych. Szczególna uwaga zostanie zwrócona na udostępnienie wirtualnego centrum eksploatacji danych, w miarę potrzeb, stypendystom wybranym w ramach składnika 3.

Środki finansowe będą przeznaczane na kontraktowanie usług ekspertów, jako pomoc dla badaczy korzystających z wirtualnego centrum eksploatacji danych i aby dopilnować prawidłowego działania systemu.

2.1.3. Korzyści i rezultaty

Większa liczba krajów rozwijających się będzie mogła wypełnić swoje obowiązki w zakresie kontroli w ramach CTBT i korzystać z danych międzynarodowego systemu monitoringu oraz produktów międzynarodowego centrum danych. Pomoc techniczna i szkolenie obejmą dalsze kraje w regionie Ameryki Łacińskiej i Karaibów oraz w dwu innych regionach (w Europie Wschodniej oraz w Azji Południowo-Wschodniej, na Pacyfiku i na Dalekim Wschodzie).

Zakres aplikacji przetwarzających dane na potrzeby budowania zdolności zostanie poszerzony poprzez opracowanie i promocję zintegrowanej platformy programowej wokół systemu Seiscomp 3. Oprogramowanie to zostanie również rozbudowane o możliwości przetwarzania danych hydroakustycznych i infradźwiękowych. Ponieważ system SC3 jest w powszechnym użyciu i ponieważ ułatwia on wymianę danych, będzie on środkiem dotarcia do znacznie większej liczby krajowych centrów danych i innych instytucji niż w przeszłości.

Zostanie uruchomiony program stypendialny dla następnego pokolenia utalentowanych naukowców w dziedzinie monitorowania wybuchów jądrowych, w celu wspierania ich krajowych instytucji, a jednocześnie reagowania na potrzeby badawcze, które są istotne dla poprawy obecnych zdolności kontrolnych CTBT oraz zastosowań cywilnych i naukowych.

Platforma wirtualnego centrum eksploatacji danych, która stanowi platformę wymiany naukowej, zostanie utrzymana i rozszerzona, tak aby objęła platformę SC3.

2.2. Projekt 2: Rozwój zdolności dla przyszłych pokoleń ekspertów CTBT – inicjatywa w zakresie rozwoju zdolności

2.2.1. Kontekst

Inicjatywa w zakresie rozwoju zdolności, zapoczątkowana w roku 2010, stanowi główną część działań komisji przygotowawczej w dziedzinie szkoleń i kształcenia skierowanych n\a budowanie i utrzymywanie niezbędnych zdolności w zakresie technicznych, naukowych, prawnych i politycznych aspektów CTBT oraz jego systemu kontroli. Opiera się ona na uznaniu, że wejście w życie i upowszechnienie CTBT oraz wzmocnienie systemu kontroli uzależnione jest od aktywnego i świadomego zaangażowania przyszłych pokoleń ekspertów w dziedzinie polityk, prawa i techniki, w szczególności w świecie rozwijającym się.

2.2.2. Zakres projektu

Zważywszy na ciągłe opóźnienia wejścia w życie CTBT, niezwykle ważne jest utrzymanie zarówno poparcia politycznego, jak i kompetencji technicznych w odniesieniu do wszystkich aspektów CTBT. Poszerzając bazę kompetencji fachowych poza tradycyjny \krąg zainteresowanych stron, inicjatywa w zakresie rozwijania zdolności zwiększy szanse na uczestnictwo szerszej społeczności we wzmacnianiu i efektywnym wprowadzania w życie ustanowionego przez wiele stron systemu kontroli w ramach CTBT.

Projekt obejmuje trzy składniki:

1.	Składnik 1: Uczestnictwo w seminariach „Szkolenie szkoleniowców” w latach 2013 i 2014.

2.	Składnik 2: Uczestnictwo ekspertów z krajów rozwijających się w kursach szkoleniowych w ramach inicjatywy w zakresie rozwoju zdolności oraz wsparcie dla wspólnych projektów badawczych.

3.	Składnik 3: Wzmacnianie platformy nauczania za pośrednictwem nośników elektronicznych w ramach inicjatywy w zakresie rozwoju zdolności oraz multimedialnych narzędzi do nauczania.

Składnik 1: Uczestnictwo w seminariach „Szkolenie szkoleniowców” w latach 2013 i 2014

Za pomocą seminariów „Szkolenie szkoleniowców” komisja przygotowawcza udostępni doradztwo metodyczne pracownikom i instytucjom naukowym działającym w dziedzinach powiązanych z CTBT, podnosząc w ten sposób poziom świadomości i zrozumienia CTBT w społeczności naukowej i wśród podmiotów realizujących polityki. Środki finansowe przyczynią się do uczestnictwa przedstawicieli środowisk akademickich i instytucji badawczych – z akcentem na uczelnie i instytucje badawcze w Europie oraz w krajach rozwijających się – które będą prowadziły kursy i programy szkoleniowe w zakresie CTBT, w szczególności na temat jego aspektów naukowych i technicznych.

Seminaria te odbędą się w roku 2013 i w roku 2014; będą w nich uczestniczyć profesorowie i naukowcy z całego świata, w tym z państw wymienionych w załączniku 2 do CTBT, którzy wymienią się najlepszymi praktykami w dziedzinie nauczania tematyki powiązanej z CTBT i przejdą szkolenie na temat wprowadzania materiałów dydaktycznych w ramach inicjatywy w zakresie rozwoju zdolności do własnych programów nauczania. Na seminariach tych zostaną również przeanalizowane sposoby zwiększenia liczby projektów badawczych związanych z CTBT na wyselekcjonowanych uczelniach i zachęcenia uczestników do wyznaczania studentów, którzy będą brali udział w kursach w ramach inicjatywy w zakresie rozwoju zdolności.

Składnik 2: Uczestnictwo ekspertów z krajów rozwijających się w kursach szkoleniowych w ramach inicjatywy w zakresie rozwoju zdolności oraz wsparcie dla wspólnych projektów badawczych

— Uczestnictwo w kursach szkoleniowych w ramach inicjatywy w zakresie rozwoju zdolności

W ślad za niespotykanym sukcesem zaawansowanego kursu naukowego z 2011 r., na którym przeszkolono setki uczestników: operatorów stacji, analityków z krajowych centrów danych, dyplomatów, studentów i przedstawicieli społeczeństwa obywatelskiego, komisja przygotowawcza będzie w dalszym ciągu organizować kursy z zakresu CTBT oparte na podstawach naukowych. Komisja przygotowawcza zorganizuje w listopadzie roku 2012 dwutygodniowy intensywny kurs oparty na podstawach naukowych i technicznych, i podobny kurs w drugiej połowie roku 2013. Kursy te odbędą się w Wiedniu; będą wykorzystywały specjalnie zindywidualizowane środowisko nauczania, obejmujące transmitowane na żywo wykłady dla uczestników z całego świata.

Środki finansowe zostaną wykorzystane na udział rocznie ok. 15 ekspertów – z naciskiem na kobiety i kraje rozwijające się – w naukowo-technicznych kursach szkoleniowych w ramach inicjatywy w zakresie rozwoju zdolności.

— Wspólne projekty badawcze

Środki finansowe zostaną wykorzystane na wspieranie wspólnych projektów badawczych na temat systemu kontroli CTBT, za pomocą stypendiów przyznawanych – na podstawie osiągnięć – kandydatom na studia doktoranckie i podoktoranckie w Europie i krajach rozwijających się. Badania te będą powiązane z istniejącymi projektami komisji przygotowawczej.

Składnik 3: Wzmacnianie platformy nauczania za pośrednictwem nośników elektronicznych oraz multimedialnych narzędzi do nauczania w ramach inicjatywy w zakresie rozwoju zdolności

— Rozwój techniczny platformy nauczania za pośrednictwem nośników elektronicznych

Środki finansowe przyczynią się do dalszego wzmacniania platformy nauczania za pośrednictwem nośników elektronicznych, a także opracowania i rozwoju dodatkowych narzędzi multimedialnych, które będą pomocne w osiągnięciu celów inicjatywy w zakresie rozwijania zdolności – w tym strategii wprowadzania w życie służących zwiększeniu dostępności zasobów inicjatywy w zakresie rozwoju zdolności w świecie rozwijającym się. Konsultant w szczególności przeanalizuje możliwości dalszego zwiększenia zasobów inicjatywy w zakresie rozwoju zdolności na potrzeby mobilnych platform nauczania oraz innych dodatkowych multimedialnych narzędzi edukacyjnych i materiałów promocyjnych.

— Tworzenie treści merytorycznych na potrzeby zasobów inicjatywy w zakresie rozwoju zdolności

Środki finansowe przyczynią się do opracowywania edukacyjnych i szkoleniowych treści merytorycznych w ramach inicjatywy w zakresie rozwoju zdolności, którą zostaną wykorzystane w platformie nauczania za pośrednictwem nośników elektronicznych i do utworzenia innych narzędzi multimedialnych związanych z inicjatywą w zakresie rozwoju zdolności. W podejściu tym uwaga zostanie skupiona na wbudowaniu materiałów związanych z inicjatywą w zakresie rozwoju zdolności do nowych mediów i na wykorzystaniu masowych sieci społecznościowych do promowania CTBT i jego systemu kontroli.

2.2.3. Korzyści i rezultaty

Doświadczenia w realizacji inicjatywy w zakresie rozwoju zdolności wykazały, że względnie nieduże inwestycje w połączeniu z wizją strategiczną mogą dać w wyniku duże korzyści dla Unii. Ponieważ infrastruktura inicjatywy w zakresie rozwoju zdolności już istnieje, a podejście zostało już zinstytucjonalizowane w pracach komisji przygotowawczej, dodatkowe środki finansowe umożliwią komisji przygotowawczej dalszą intensyfikacje prowadzonych już projektów i opracowanie bardziej innowacyjnych sposobów zaoferowania szkoleń i kształcenia w dziedzinie zagadnień związanych z CTBT jak najobszerniejszej grupie docelowej.

Inicjatywa ta jest również realizacją działań zarysowanych w strategii UE przeciw rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia (BMR). Konkretnie, kursy i działalność szkoleniowa na temat inicjatywy w zakresie rozwoju zdolności będą wspierać działania na rzecz wypracowania i utrzymania wielostronności jako kamienia węgielnego skutecznej strategii nierozprzestrzeniania broni masowego rażenia poprzez rozwijanie zdolności w dziedzinach: prawnej, politycznej, naukowej i technicznej. Ponadto działania prowadzone wspólnie z szersza społecznością międzynarodowych stron zainteresowanych kwestiami CTBT podnosi poziom świadomości w odniesieniu do CTBT i przyczynia się do wysiłków na rzecz osiągnięcia jego powszechności i wejścia w życie.

2.3. Projekt 3: Rozwój modelowania transportu w atmosferze

2.3.1. Kontekst

Modelowanie transportu w atmosferze wprowadzone i użytkowane przez komisję przygotowawczą wykazało znaczną użyteczność w zastosowaniach cywilnych, np. w prognozach rozprzestrzeniania się nuklidów promieniotwórczych wyemitowanych z elektrowni jądrowej Dai-ichi w roku 2011.

Obecny system modelowania transportu w atmosferze osiągnął już pewien etap dojrzałości i wszelkie dalsze udoskonalenia wymagają inwestycji w sensie zasobów obliczeniowych i wiedzy eksperckiej. Dlatego złożona przez Japonię propozycja sfinansowania nabycia nowego sprzętu do celów modelowania transportu w atmosferze, na którym będzie pracował przyszły system modelowania transportu w atmosferze, została przyjęta z wielkim zainteresowaniem. Aby pomóc komisji przygotowawczej przyspieszyć osiąganie korzyści z tej dodatkowej mocy obliczeniowej, projekt umożliwi komisji przygotowawczej zawarcie umów dotyczących usług eksperckich modelowania transportu w atmosferze, które uzupełnią ograniczone możliwości kadr zajmujących się modelowaniem transportu w atmosferze w międzynarodowym centrum danych („ekspert ds. modelowania transportu w atmosferze”).

2.3.2. Zakres projektu

Ekspert ds. modelowania transportu w atmosferze skupi się na zwiększeniu zdolności w dziedzinie modelowania transportu w atmosferze. Zadania przydzielone ekspertowi ds. modelowania transportu w atmosferze będą głównie dotyczyły najefektywniejszego wykorzystania dodatkowej mocy obliczeniowej sfinansowanej wkładem japońskim, aby zapewnić jak najdokładniejsze modelowanie rozprzestrzeniania się nuklidów promieniotwórczych w szczególnych przypadkach. Zadania te muszą być zbieżne z misją komisji przygotowawczej.

Będą one obejmowały, ale nie wyłącznie:

a)	pozyskanie wysokiej jakości pól meteorologicznych o wysokiej rozdzielczości we współpracy ze Światową Organizacją Meteorologiczną i specjalistycznymi instytutami w jej państwach członkowskich;

b)	udoskonalenie modułów mających znaczenie dla nuklidów promieniotwórczych oraz specyfikacja optymalnej konfiguracji modelu(-i) transportu w atmosferze;

c)	rozpoznanie potrzeb w zakresie możliwości wykorzystywania modelowania transportu w atmosferze do zastosowań cywilnych, poprzez interakcje z ekspertami zewnętrznymi, w tym współpracę z Międzynarodową Agencją Energii Atomowej (MAEA);

d)	włączenie powyższego w działania zwiększające możliwości wykorzystywania modelowania transportu w atmosferze w kontekście wydarzeń powiązanych z CTBT.

Ekspert ds. modelowania transportu w atmosferze powinien zatem mieć duże doświadczenie w zakresie analizy procesów atmosferycznych, a w szczególności transportu nuklidów promieniotwórczych, doskonałą znajomość cyfrowego prognozowania pogody i rozprzestrzeniania się, umiejętności techniczne w zakresie tworzenia kodów i skryptów oraz umiejętności interpersonalne niezbędne, aby zapewnić sprawną i ściślejszą współpracę między CTBTO, WMO, MAEA i IACRNE (Międzyagencyjny Komitet ds. Reakcji na Jądrowe Sytuacje Zagrożenia).

2.3.3. Korzyści i rezultaty

Jednym z rezultatów tego projektu będą najbardziej aktualne kompetencje w zakresie modelowania transportu w atmosferze, które mogą zostać wykorzystane do wspierania komisji przygotowawczej, jak i w odnośnych zastosowaniach cywilnych. W wyniku projektu ułatwiona zostanie również koordynacja zasobów modelowania transportu w atmosferze między organizacjami międzynarodowymi, a także komunikacja i wymiana informacji.

2.4. Projekt 4: Opracowanie charakterystyki promieniotwórczego ksenonu i ograniczenie jego emisji

2.4.1. Kontekst

Promieniotwórczy ksenon jest podstawowym wskaźnikiem służącym do określenia, czy miała miejsce eksplozja jądrowa. W ciągu ostatnich 10–15 lat technologie pomiarowe międzynarodowego systemu monitoringu znacznie się poprawiły. Czułość sieci międzynarodowego systemu monitoringu służącej do wykrywania gazów szlachetnych podlega w związku z tym znacznemu wpływowi globalnego promieniowania tła ksenonu promieniotwórczego, emitowanego w cywilnych zastosowaniach jądrowych (np. w obiektach produkujących izotopy medyczne). Niniejszy projekt bazuje na działaniach wspieranych w ramach wspólnego działania 2008/588/WPZiB.

2.4.2. Zakres projektu

Projekt obejmuje dwa składniki:

1.	Składnik 1: Opracowanie charakterystyki promieniowania tła ksenonu promieniotwórczego.

2.	Składnik 2: Ograniczanie emisji ksenonu promieniotwórczego.

Składnik 1:

Komisja przygotowawcza dokonuje pomiarów ksenonu promieniotwórczego w środowisku przy pomocy bardzo czułych systemów; jest to istotny element systemu kontroli CTBT. Dzięki wkładowi wniesionemu przez Unię w ramach wspólnego działania 2008/588/WPZiB komisja przygotowawcza zakupiła dwa przenośne systemy do pomiarów izotopów 133Xe, 135Xe, 133mXe i 131mXe. Systemy te będą wykorzystywane do pomiarów promieniowania tła ksenonu promieniotwórczego w Indonezji i Kuwejcie. W tym celu zawarto umowy o współpracy z instytucjami partnerskimi (BATAN w Indonezji i KISR w Kuwejcie).

Ponieważ w obu tych lokalizacjach uzyskuje się sporo informacji na temat charakterystyki globalnego promieniowania tła ksenonu promieniotwórczego, niniejszy projekt ma na celu po pierwsze przedłużenie akcji pomiarowych w Indonezji i Kuwejcie o dodatkowych sześć do 12 miesięcy. Przedłużenie akcji pomiarowych umożliwiłoby scharakteryzowanie tych dwu lokalizacji w całym cyklu 12-miesięcznym, z uwzględnieniem wszystkich warunków sezonowych.

Po drugie, po zakończeniu tych akcji tymczasowy sekretariat techniczny planuje dokonać dodatkowych pomiarów w obszarach, gdzie globalne promieniowanie tła ksenonu promieniotwórczego nie zostało w pełni poznane i nieznane jest jego oddziaływanie na międzynarodowy system monitoringu. Jako następne lokalizacje rozważa się Zatokę Perską i Amerykę Południową.

Aby kontynuować te akcje pomiarowe, potrzebne są środki finansowe na transport przenośnego układu wykrywania gazów szlachetnych do nowych lokalizacji, eksploatacja obu systemów przez – w miarę możliwości – co najmniej 12 miesięcy w każdej lokalizacji, wraz z remontami okresowymi.

Po tych akcjach pomiarowych system będzie mógł być wykorzystywany przez tymczasowy sekretariat techniczny do badań następczych w dziedzinie promieniowania tła ksenonu promieniotwórczego lub do celów szkoleniowych.

Składnik 2:

Składnik ten obejmuje studium pilotażowe, w którym przeanalizowane zostaną możliwości absorpcji promieniotwórczych izotopów ksenonu przez różne materiały i za pomocą różnych metod oraz opracowany zostanie system filtracji. Jego celem jest poprawa zarówno zdolności detekcyjnych międzynarodowego systemu monitoringu, jak i rzetelności i jakości danych międzynarodowego centrum danych.

Składnik ten zmierza do opracowania małoskalowego uniwersalnego systemu, który będzie można łatwo zastosować na różnych etapach procesu produkcyjnego, aby określić optymalne umiejscowienie układu redukcji w rozkładzie danego obiektu. Dzięki uniwersalności tego systemu redukowania będzie go można łatwo zastosować w innych obiektach produkujących izotopy.

O ile działania wspierane w przeszłości przez Unię umożliwiły opracowanie mapy emisji gazów szlachetnych, przedmiotowe studium pilotażowe idzie o krok dalej i opracowuje konkretne rozwiązania problemu. Składnik ten będzie bazował na wstępnym studium przeprowadzonym przez belgijski ośrodek badań jądrowych SCK•CEN oraz Pacific Northwest National Laboratory (USA).

Niniejszy składnik obejmuje trzy elementy:

Element 1: doświadczenia w zakresie absorpcji ksenonu promieniotwórczego – budowa instalacji doświadczalnej i testowanie różnych materiałów absorpcyjnych (zeolity srebrowe, węglowe sita molekularne) w różnych warunkach (temperatura, przepływ, gaz nośnikowy).

Element 2: zaprojektowanie przenośnego systemu filtracji w oparciu o analizy doświadczeń z adsorpcją przeprowadzonych w fazie 1.

Element 3: budowa zoptymalizowanego przenośnego systemu filtracji i przebadanie go w skali laboratoryjnej. Po tym etapie przenośny system filtracji będzie gotowy do prób w obiektach produkcji radiofarmaceutyków belgijskiego Krajowego Instytutu Pierwiastków Promieniotwórczych (IRE, Belgia). System ten będzie zawierał przyrządy do wykrywania promieniowania, aby określić współczynnik redukcji emisji ksenonu promieniotwórczego uzyskane w warunkach przemysłowych.

Po każdym etapie wszelka zdobyta wiedza będzie podsumowywana w szczegółowym sprawozdaniu.

Prace wdrożeniowe w ramach tego składnika będą realizowane przez wykonawców. W razie konieczności komisja przygotowawcza udostępni swoją wiedzę fachową w zakresie wychwytywania ksenonu.

Komisja przygotowawcza będzie również w dalszym ciągu monitorować emisje ksenonu promienitwórczego wykrywane w pobliskich stacjach. Redukcja emisji powinna z biegiem czasu wywrzeć istotny wpływ na wykrywane poziomy ksenonu promieniotwórczego. Pomiary emisji w obiekcie w Belgii (monitoring emisji kominowych) mogą również dostarczyć informacji na temat skuteczności redukcji; komisja przygotowawcza może udzielić pomocy przy analizie tych danych.

2.4.3. Korzyści i rezultaty

Zgodnie z celami Unii w dziedzinie nieproliferacji projekt ten przyczyni się do usprawnienia systemu monitorowania i kontroli CTBT, umożliwiając komisji przygotowawczej dokładniejsze monitorowanie ksenonu promieniotwórczego. Ograniczenie emisji ksenonu promieniotwórczego z zastosowań cywilnych spowoduje, że w przyszłości emisje – które nadal pozostają podstawowym wskaźnikiem w monitorowaniu i kontroli działalności jądrowej – będzie można bardziej jednoznacznie przypisywać eksplozjom jądrowym.

Zbudowanie i utrzymywanie silnego systemu kontroli wzmocni zdolności i wiarygodność CTBT, co z kolei przyczyni się do wzmocnienia argumentów za jego wejściem w życie i upowszechnieniem.

O ile w przeszłości działania w ramach wspólnego działania 2008/588/WPZiB i decyzji 2010/461/WPZiB umożliwiły opracowanie mapy problemu emisji gazów szlachetnych, dodatkowe środki finansowe uzupełniłyby poprzednie środki Unii i umożliwiłyby rozpoczęcie rozwiązywania tego problemu. Ścisła współpraca między komisją przygotowawczą a wyznaczonymi instytucjami (SCK•CEN i IRE) zapewniłaby ciągłość wykonanych już prac i zoptymalizowałaby wspólne zasoby wiedzy i fachowości.

2.5. Projekt 5: Wsparcie zintegrowanego ćwiczenia w terenie 2014 (IFE14): opracowanie zintegrowanego układu detekcji multispektralnej

2.5.1. Kontekst

Celem projektu jest wsparcie zintegrowanego ćwiczenia w terenie 2014 (IFE14) poprzez opracowanie zintegrowanego układu detekcji multispektralnej z wykorzystaniem sprzętu zakupionego oraz wkładu rzeczowego.

Komisję przygotowawczą upoważniono do kontynuowania prac związanych z technologią multispektralną i podczerwieni (MSIR), aby określić specyfikacje sprzętowe i procedury operacyjne inspekcji na miejscu.

Na posiedzeniu ekspertów w dziedzinie obrazowania wielospektralnego i technologii podczerwieni do celów inspekcji na miejscu (MSEM-11), które odbyło się w dniach 30 marca – 1 kwietnia 2011 r. w Rzymie we Włoszech i które sfinansowano w ramach decyzji 2010/461/WPZiB, stwierdzono, że do celów inspekcji na miejscu należy wziąć pod uwagę przyrządy gotowe dostępne w handlu, ponieważ dla tej technologii stanowią one opcje najbardziej opłacalną. Wartość technologii MSIR dla inspekcji na miejscu, potwierdzono ponownie podczas testów MSIR na Węgrzech we wrześniu 2011 r.

Elementy mające znaczenie dla inspekcji na miejscu wskazano przy użyciu zintegrowanego układu czujników MSIR. Jako wkład rzeczowy Węgry zaoferowały możliwość korzystania z dwu czujników lotniczych, działających w zakresie światła widzialnego/bliskiej podczerwieni (VNIR) i podczerwieni krótkofalowej (SWIR). Teledetekcja lotnicza z zastosowaniem technologii MSIR daje duże możliwości inspekcji na miejscu, choć obecnie istnieją różne systemy złożone z różnych pojedynczych czujników z indywidualnymi procedurami przetwarzania dyskretnego wykorzystującymi różne, indywidualnie zamawiane pakiety oprogramowania. Niewiele jest zintegrowanych układów MSIR zdolnych do równoczesnego pobierania danych w tych zakresach widma, które są interesujące z punktu widzenia inspekcji na miejscu.

2.5.2 Zakres projektu

Aby zoptymalizować stosowanie lotniczej technologii teledetekcji MSIR w inspekcjach na miejscu, niniejszy projekt ma na celu zbudowanie systemu, który składałby się ze zwartego układu wybranych czujników mających znaczenie dla inspekcji na miejscu, ze zdefiniowanym z góry łańcuchem przetwarzania wykorzystującym specyficzne dla inspekcji na miejscu podprogramy, tak aby ułatwić analizę ilościową danych i szybciej udostępnić rezultaty zespołowi inspekcyjnemu.

To podejście oparte na zasadzie „jedna skrzynka/jeden program” ma potencjał znacznego usprawnienia pracy zespołu inspekcyjnego.

System MSIR można uznać za modularny, ponieważ istnieje możliwość dodawania kolejnych czujników do układu, w miarę możliwości finansowych.

W idealnej sytuacji system ten powinien zawierać:

a)	multispektralny/hiperspektralny czujnik pracujący w zakresie widzialnym i w bliskiej podczerwieni (VNIR), który jest w stanie zidentyfikować takie cechy jak: powierzchnie antropogeniczne, wzory rozkładu pokrywy roślinnej i jej stresu;

b)	multispektralny/hiperspektralny czujnik pracujący w zakresie podczerwieni krótkofalowej (SWIR), który jest w stanie określić charakterystykę zawartości wilgoci i jej zmiany w rozmieszczeniu poszczególnych materiałów nieorganicznych;

c)	kamerę cyfrową RGB (wykorzystywaną łącznie z lidarem) do tworzenia ortofotografii obszaru poddawanego inspekcji, aby ułatwić orientację zespołom inspekcyjnym i dać im kontekst informacyjny;

d)	lidar umożliwiający generowanie modeli topograficznych do ortorektyfikacji obrazów i wykorzystywany do wykrywania elementów pod okapem drzewostanu;

e)	cyfrowa kamera termowizyjna umożliwiająca wykrywanie schematów termicznych spowodowanych ruchem pojazdów oraz ciepłą lub zimną wodą na lub przy powierzchni;

f)	kamera wideo skierowana w dół, rejestrująca obraz obszaru lotu na potrzeby technologii informacyjnych;

g)	urządzenie GPS i wszelki osprzęt, w tym monitory i certyfikowane obudowy przyrządów do jednoczesnej pracy czujników.

Elementy a), b) i częściowo g) zostały zaoferowane jako wkład rzeczowy przez Węgry; będą one stanowiły zasadniczą część systemu MSIR. Do systemu należy dodawać dodatkowe czujniki i akcesoria zgodnie z następującą hierarchią i w miarę dostępności środków: c), e), d) oraz f).

W pierwszej fazie rozwoju pożądany byłby zakup elementów c), e) oraz d), ponieważ mogą one być najbardziej pomocne zespołowi inspekcyjnemu.

Niezależnie od sprzętu opracowanie platformy oprogramowania dałoby zoptymalizowany, zdefiniowany z góry łańcuch przetwarzania oparty na specyficznych dla inspekcji na miejscu podprogramów ułatwiających analizę ilościową danych z teledetekcji lotniczej.

2.5.3. Korzyści i rezultaty

Projekt ten wpisuje się w cele unijnej strategii nieproliferacji i wspiera ją; zwiększyłby on zdolności komisji przygotowawczej w zakresie detekcji i kontroli. Stworzyłby również pewien element innowacji i prac rozwojowych.

2.6. Projekt 6: Utrzymanie certyfikowanych pomocniczych stacji sejsmicznych międzynarodowego systemu monitoringu

2.6.1. Kontekst

Projekt ten ma na celu kontynuowanie postępów osiągniętych podczas wprowadzania w życie decyzji 2010/461/WPZiB. Głównym celem tej decyzji było rozwiązanie problemu niesprawnych stacji, w których wymagane były pilne prace remontowe, a także zajęcie się problemem przestarzałego sprzętu i poprawa zaopatrzenia w części zamienne w wybranych stacjach.

Celem tego projektu jest wykorzystanie wyciągniętych wniosków i wzmocnienie struktur utrzymania tych stacji, z myślą o długoterminowych korzyściach, poprzez zawarcie z operatorami stacji umów ramowych na zero-/niskobudżetowe utrzymanie. Jednym ze składników tego projektu jest również dostarczenie/wymiana środka transportu niezbędnego, aby operatorzy stacji mogli sprawnie i terminowo wykonywać swoje zadania.

2.6.2. Zakres projektu

Niniejszy projekt ma na celu zawarcie ramowych umów na utrzymanie po niskim/zerowym koszcie ze wskazanymi instytucjami będącymi operatorami stacji w państwach gospodarzach, które wykazały wolę realizowania wymaganej struktury utrzymania w ich krajach w odniesieniu do ich stacji, aby ułatwić kontraktowe prace tymczasowego sekretariatu technicznego na tych stacjach.

Do momentu zagwarantowania właściwego poziomu utrzymania na wybranych stacjach konieczna może być doroczna wizytacja ze strony tymczasowego sekretariatu technicznego, aby upewnić się, że standard utrzymania jest akceptowalny. Wymagany może być zakup pojazdów (lub odpowiednich środków transportu) do celów utrzymania, w punktach wybranych w drodze oceny technicznej. W ramach tworzenia niektórych pomocniczych stacji sejsmicznych operatorom stacji oddano do dyspozycji pojazdy, aby umożliwić im szybką reakcję w przypadkach awarii i zapewnić środki transportu na potrzeby rutynowej eksploatacji i remontów. Wiele z tych pojazdów osiągnęło obecnie koniec okresu użytkowania i należy je wymienić. Jednak wielu operatorów stacji w państwach gospodarzach nie ma niezbędnych środków na taką planową wymianę. Środki finansowe zostaną również przeznaczone na zakontraktowanie usług ekspertów.

Komisja przygotowawcza przewiduje działania w ramach wsparcia maksymalnej liczby stacji, aby uwzględnić również kraje związane z następującymi regionami: Europa Wschodnia, Azja Południowa, Ameryka Łacińska i Karaiby oraz Bliski Wschód. Wyznaczenie stacji, które będą korzystały ze środków, będzie poprzedzone oceną i analizą wykonalności dokonaną przez komisję przygotowawczą z uwzględnieniem panujących w danym momencie warunków miejscowych.

2.6.3. Korzyści i rezultaty

Długotrwałe rezultaty tego projektu zależą w dużym stopniu od udziału krajów będących gospodarzami wyznaczonych certyfikowanych pomocniczych obiektów sejsmicznych międzynarodowego systemu monitoringu, a obecne doświadczenia wskazują, że ich reakcja jest często powolna i wymagane są znaczne wysiłki w kategoriach informacji, szkolenia i kształcenia. Niniejszy projekt wspierałby te wysiłki i zwiększyłby zrozumienie tego, co należy wdrożyć, aby utrzymywać te stacje.

Projekt powinien akcentować rolę państwa gospodarza, jego odnośnych organów krajowych i stałych misji oraz potrzebę zawarcia umowy w sprawie obiektu i wyznaczenia operatora stacji, aby w końcu stacje te osiągnęły akceptowalny poziom dyspozycyjności danych.

Niniejszy projekt przyczyni się do zwiększenia dyspozycyjności danych z sieci pomocniczych stacji sejsmicznych w wyniku lepszego przeszkolenia operatorów stacji, zwiększenia środków na utrzymanie, lepszego zaopatrzenia w części zamienne oraz lepszego wyeksponowania Unii.

3. CZAS TRWANIA PROJEKTÓW

Całkowity szacowany czas realizacji projektów wynosi 24 miesięcy.

4. BENEFICJENCI

Beneficjentami projektów, których wsparcie przewidziane jest w niniejszej decyzji, są wszystkie państwa sygnatariusze CTBT, a także komisja przygotowawcza.

5. JEDNOSTKA REALIZUJĄCA PROJEKTY

Techniczna realizacja projektów zostanie powierzona komisji przygotowawczej. Projekty będą bezpośrednio realizowane przez personel komisji przygotowawczej, ekspertów z państw sygnatariuszy CTBT i wykonawców.

Przewiduje się, że środki finansowe zostaną wykorzystane na zakontraktowanie konsultanta ds. zarządzania projektem, którego zadaniem będzie wspomagać komisję przygotowawczą we wprowadzaniu w życie niniejszej decyzji, wypełnianiu obowiązków sprawozdawczych w całym okresie realizacji – w tym końcowe sprawozdanie opisowe i końcowe sprawozdanie finansowe – oraz utrzymywać archiwum wszystkich dokumentów związanych z niniejszą decyzją, w szczególności pod kątem ewentualnych misji kontrolnych; zapewniać wyeksponowanie Unii we wszystkich aspektach i dopilnowywać, by wszystkie działania związane z kwestiami finansowymi, prawnymi i zamówieniami publicznymi były zgodne z ramową umową finansowo-administracyjną, oraz dopilnowywać, by wszystkie informacje, w tym informacje budżetowe, były kompletne, dokładne i terminowe.

Wprowadzanie w życie projektów będzie się odbywało zgodnie z ramową umową finansowo-administracyjną i umowami finansowymi, które zostaną zawarte między Komisją a komisją przygotowawczą.

6. UCZESTNICY REPREZENTUJĄCY STRONY TRZECIE

Projekty będą finansowane w całości na podstawie niniejszej decyzji. Eksperci z komisji przygotowawczej oraz z państw sygnatariuszy CTBT mogą być uważani za uczestników reprezentujących strony trzecie. Będą oni pracować zgodnie ze standardowymi zasadami działania obowiązującymi ekspertów komisji przygotowawczej.

14.11.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 314/40

DECYZJA RADY 2012/700/WPZiB

z dnia 13 listopada 2012 r.

w ramach europejskiej strategii bezpieczeństwa wspierającej realizację planu działania z Cartageny na lata 2010–2014 przyjętego przez państwa strony Konwencji z 1997 r. o zakazie użycia, składowania, produkcji i przekazywania min przeciwpiechotnych oraz o ich zniszczeniu

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 26 ust. 2 i art. 31 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Unia powinna dążyć do zapewnienia wysokiego stopnia współpracy we wszelkich dziedzinach stosunków międzynarodowych, co ma służyć, między innymi, utrzymaniu pokoju, zapobieganiu konfliktom i umacnianiu bezpieczeństwa międzynarodowego zgodnie z celami i zasadami Karty Narodów Zjednoczonych.

(2)	W dniu 12 grudnia 2003 r. Rada Europejska przyjęła europejską strategię bezpieczeństwa, w której wskazano globalne wyzwania i zagrożenia oraz zaapelowano o międzynarodowy porządek oparty na zasadach, którego podstawą będą skuteczny multilateralizm i sprawnie funkcjonujące instytucje międzynarodowe.

(3)	Europejska strategia bezpieczeństwa uznaje Kartę Narodów Zjednoczonych za podstawowe ramy stosunków międzynarodowych oraz opowiada się za wzmocnieniem Organizacji Narodów Zjednoczonych („ONZ”) i dostarczeniem jej instrumentów, które pozwolą jej wypełniać obowiązki i skutecznie działać.

(4)	Rezolucja nr 51/45 Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów Zjednoczonych z dnia 10 grudnia 1996 r. wezwała wszystkie państwa do aktywnej realizacji prawnie wiążącej międzynarodowej umowy zakazującej użycia, składowania, produkcji i przekazywania min przeciwpiechotnych.

(5)

Konwencja o zakazie użycia, składowania, produkcji i przekazywania min przeciwpiechotnych oraz ich zniszczeniu („konwencja”) była otwarta do podpisania w dniu 3 grudnia 1997 r. i weszła w życie dnia 1 marca 1999 r. Stanowi ona jedyny kompleksowy instrument międzynarodowy odnoszący się do wszystkich kwestii związanych z minami przeciwpiechotnymi, w tym do ich stosowania, składowania, produkcji oraz handlu minami i ich usuwania, a także do pomocy ofiarom.

(6)	W dniu 23 czerwca 2008 r. Rada przyjęła wspólne działanie 2008/487/WPZiB (1) wspierające powszechne stosowanie i wprowadzanie w życie konwencji. Na dzień 1 października 2012 r. 160 państw zgodziło się na to, by konwencja ta była wobec nich wiążąca.

(7)

W dniu 3 grudnia 2009 r. państwa strony konwencji przyjęły plan działania z Cartageny na lata 2010–2014 („plan działania z Cartageny”) dotyczący powszechnego stosowania i wprowadzania w życie wszystkich aspektów konwencji. Tym samym państwa te uznały i udzieliły dalszego wsparcia na rzecz pełnego udziału we wprowadzaniu w życie konwencji przez Międzynarodową kampanię na rzecz zakazu stosowania min przeciwpiechotnych, Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża, krajowe oddziały Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca oraz ich międzynarodową federację, Organizację Narodów Zjednoczonych, Międzynarodowe Centrum Humanitarnego Rozminowywania w Genewie, organizacje międzynarodowe i regionalne, osoby, które przeżyły wybuch miny i organizacje zrzeszające takie osoby, a także inne organizacje społeczeństwa obywatelskiego, zgodnie z planem działania z Cartageny nr 62.

(8)

W dniu 3 grudnia 2010 r. państwa strony konwencji przyjęły „Wytyczne państw stron dla jednostki wsparcia dla wdrażania konwencji” („jednostka wsparcia”), w której państwa strony zgodziły się, że jednostka wsparcia powinna doradzać państwom stronom i udzielać im wsparcia technicznego w zakresie wprowadzania w życie i powszechnego stosowania konwencji oraz ułatwiania komunikacji między państwami stronami, upowszechniania informacji na temat konwencji zarówno wśród państw niebędących stronami konwencji, jak i w społeczeństwie. Jednostka wsparcia otrzymała mandat do współpracy i koordynowania działań z właściwymi organizacjami międzynarodowymi uczestniczącymi w pracach konwencji, w tym z Międzynarodową kampanią na rzecz zakazu stosowania min przeciwpiechotnych, Międzynarodowym Komitetem Czerwonego Krzyża, Międzynarodową Federacją Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca, ONZ i Międzynarodowym Centrum Humanitarnego Rozminowywania w Genewie.

(9)

W dniu 2 grudnia 2011 r. Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęło rezolucję nr 66/29 w sprawie wprowadzania w życie Konwencji o zakazie użycia, składowania, produkcji i przekazywania min przeciwpiechotnych oraz o ich zniszczeniu. Zgromadzenie Ogólne przypomniało, że na drugiej konferencji przeglądowej konwencji społeczność międzynarodowa dokonała przeglądu wdrażania konwencji oraz że państwa strony konwencji przyjęły plan działania z Cartageny, podkreślając znaczenie pełnego i skutecznego wprowadzenia w życie konwencji i jej przestrzegania, w tym przez realizację planu działania z Cartageny. Państwa strony konwencji zwróciły się do wszystkich państw, które jeszcze nie ratyfikowały konwencji lub do niej nie przystąpiły, aby to uczyniły, a także wezwały wszystkie państwa, by zajmowały się tą kwestią na najwyższym politycznym szczeblu oraz by propagowały przestrzeganie konwencji przez kontakty dwustronne, subregionalne, regionalne i wielostronne, a także przez popularyzację tej koncepcji, organizowanie seminariów oraz przez inne działania.

(10)

W latach 2012 i 2013 odbędą się posiedzenia państw stron konwencji. Społeczność międzynarodowa weźmie następnie udział w 2014 roku w trzeciej konferencji przeglądowej konwencji, aby ocenić postępy w realizacji planu działania z Cartageny. Można się będzie spodziewać, że do tego czasu realizacja planu działania w istotny sposób przyczyni się do poczynienia postępów na drodze do zakończenia cierpień i utraty życia powodowanych przez miny przeciwpiechotne,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

1. Aby wesprzeć – w ramach europejskiej strategii bezpieczeństwa, a także zgodnie z odpowiednimi decyzjami społeczności międzynarodowej – realizację planu działania z Cartageny na lata 2010–2014 („plan działania z Cartageny”) przyjętego przez państwa strony Konwencji z 1997 r. o zakazie użycia, składowania, produkcji i przekazywania min przeciwpiechotnych oraz ich zniszczeniu („konwencja”), Unia dąży do osiągnięcia następujących celów:

a)	wspierania wysiłków państw stron konwencji na rzecz realizacji elementów planu działania z Cartageny dotyczących pomocy dla ofiar;

b)	wspierania wysiłków państw stron konwencji na rzecz realizacji elementów planu działania z Cartageny dotyczących usuwania min;

c)	propagowania powszechnego stosowania konwencji i jej norm;

demonstrowania trwałego zobowiązania Unii i jej państw członkowskich do przestrzegania zapisów konwencji oraz ich zdecydowanej woli współpracy z tymi państwami, które potrzebują pomocy w wypełnianiu ich zobowiązań wynikających z konwencji, i udzielanie im takiej pomocy, a także wzmacnianie przewodniej roli Unii w realizacji wizji zawartej w konwencji: ostatecznego zakończenia cierpień i utraty życia powodowanych przez miny przeciwpiechotne.

2. Wszystkie cele, o których mowa w ust. 1, są realizowane w taki sposób, aby wzmocnić historyczną, zawartą w konwencji, kulturę partnerstwa i współpracy między państwami, organizacjami pozarządowymi i innymi organizacjami oraz lokalnymi partnerami, w szczególności przez ścisłe współdziałanie z właściwymi podmiotami na rzecz uwypuklenia charakterystycznych przejawów takiej współpracy.

3. Aby osiągnąć cele, o których mowa w ust. 1, Unia realizuje następujące projekty:

a)	pomoc ofiarom: udzielanie pomocy technicznej w maksymalnie ośmiu przypadkach, przeprowadzenie maksymalnie pięciu ocen śródokresowych oraz realizacja maksymalnie pięciu działań następczych;

b)	usuwanie min: przeprowadzenie maksymalnie pięciu ocen śródokresowych oraz realizacja maksymalnie pięciu działań następczych;

c)	propagowanie powszechnego stosowania konwencji: wspieranie grupy zadaniowej wysokiego szczebla, opracowanie analizy dotyczącej bezpieczeństwa granic bez min przeciwpiechotnych oraz zorganizowanie maksymalnie trzech warsztatów poświęconych propagowaniu powszechnego stosowania konwencji;

demonstrowanie zobowiązania Unii do: zorganizowania wydarzeń otwierających i zamykających, zapewnienia dostępności strony internetowej konwencji, upowszechniania dostępności pomocy dla ofiar świadczonej przez państwa strony konwencji, organizowania wizyt prasowych oraz opracowywania materiałów informacyjnych i publikacji.

Szczegółowy opis działań zawarto w załączniku.

Artykuł 2

1. Za wykonanie niniejszej decyzji odpowiada Wysoki Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa („wysoki przedstawiciel”).

2. Techniczną realizację projektów, o których mowa w art. 1 ust. 3, przeprowadza jednostka wsparcia („jednostka wsparcia”) reprezentowana przez Międzynarodowe Centrum Humanitarnego Rozminowywania w Genewie. Jednostka wsparcia wykonuje swoje zadania pod kontrolą wysokiego przedstawiciela. W tym celu wysoki przedstawiciel dokonuje niezbędnych ustaleń z Międzynarodowym Centrum Humanitarnego Rozminowywania w Genewie.

Artykuł 3

1. Finansowa kwota odniesienia na realizację działań, o których mowa w art. 1 ust. 3, wynosi 1 030 000 EUR.

2. Wydatkami pokrywanymi z kwoty określonej w ust. 1 zarządza się zgodnie z procedurami i zasadami mającymi zastosowanie do budżetu ogólnego Unii.

3. Komisja nadzoruje właściwe zarządzanie wydatkami, o których mowa w ust. 1. W tym celu zawiera z Międzynarodowym Centrum Humanitarnego Rozminowywania w Genewie umowę o finansowaniu, która zobowiązuje jednostkę wsparcia dla wdrażania konwencji do zapewnienia, aby wkład Unii był wyeksponowany stosownie do jego wielkości.

4. Komisja dąży do zawarcia umowy o finansowaniu, o której mowa w ust. 3, w jak najkrótszym terminie po wejściu w życie niniejszej decyzji. Informuje ona Radę o wszelkich trudnościach z tym związanych i o dacie zawarcia tej umowy.

Artykuł 4

Wysoki przedstawiciel składa Radzie sprawozdania z wprowadzania w życie niniejszej decyzji na podstawie regularnych sprawozdań przygotowywanych przez jednostkę wsparcia. Na podstawie tych sprawozdań Rada dokonuje oceny. Komisja dostarcza informacji na temat aspektów finansowych wprowadzania w życie niniejszej decyzji.

Artykuł 5

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Traci ona moc po upływie 24 miesięcy od daty zawarcia umowy o finansowaniu, o której mowa w art. 3 ust. 3, lub po upływie sześciu miesięcy od daty jej wejścia w życie, jeśli w tym czasie nie zawarto żadnej umowy o finansowaniu.

Sporządzono w Brukseli dnia 13 listopada 2012 r.

W imieniu Rady

V. SHIARLY

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 165 z 26.6.2008, s. 41.

ZAŁĄCZNIK

1. Cel

Ogólnym celem niniejszej decyzji jest propagowanie pokoju i bezpieczeństwa przez wspieranie realizacji planu działania z Cartageny w odniesieniu do powszechnego stosowania i wprowadzania w życie wszystkich aspektów konwencji.

2. Opis projektu

Aby osiągnąć cele, o których mowa w art. 1 ust. 1 niniejszej decyzji, Unia będzie realizować następujące projekty:

2.1. Pomoc ofiarom

2.1.1. Cel projektu

Państwa strony konwencji otrzymują wsparcie w zakresie realizacji aspektów planu działania z Cartageny dotyczących pomocy ofiarom, tak aby państwa te mogły sprawniej koordynować i prowadzić działania, które doprowadziłyby do rzeczywistej pozytywnej zmiany w życiu kobiet, mężczyzn, dziewcząt i chłopców, którzy stali się ofiarami min przeciwpiechotnych i innych wybuchowych pozostałości wojennych.

2.1.2. Opis projektu

—

Krajowej pomocy technicznej będzie udzielała jednostka wsparcia w maksymalnie trzech przypadkach – w tym przez inicjowanie lub wspieranie procesów międzyministerialnych służących realizacji w kontekście krajowym zobowiązań w zakresie pomocy ofiarom – państwom stronom konwencji, które: a) w niewielkim stopniu angażowały się w działania na rzecz realizacji aspektów planu działania z Cartageny dotyczących pomocy ofiarom i w związku z tym stosowna zachęta do takich wysiłków mogłaby być dla tych państw korzystna; albo b) sporządziły plan krajowy lub prowadzą zaawansowane prace nad takim planem, w związku z czym można by dokonać oceny poczynionych przez nie postępów; istniałoby zatem większe prawdopodobieństwo, że państwa te zostałyby objęte kompleksową krajową oceną śródokresową działań na rzecz realizacji planu działania z Cartageny.

—

Kompleksowe krajowe oceny śródokresowe zostaną przeprowadzone w maksymalnie trzech przypadkach. W ocenach tych będzie uczestniczyła jednostka wsparcia we współpracy z takimi kluczowymi podmiotami jak Międzynarodowa kampania na rzecz zakazu stosowania min przeciwpiechotnych, wspomagając państwa korzystające ze wsparcia w opracowywaniu szczegółowego dokumentu informacyjnego dotyczącego krajowych warsztatów, organizowaniu krajowych warsztatów, a także w sporządzeniu szczegółowego dokumentu będącego „oceną”; w dokumencie tym zostaną nakreślone pozostałe problemy, wyznaczone cele i przedstawione zalecenia.

—

Działania następcze zostaną podjęte w maksymalnie trzech przypadkach, reagując na zalecenia zawarte w ocenach śródokresowych. W ramach tych działań jednostka wsparcia będzie zapewniać dodatkową pomoc techniczną (np. w przeglądzie planów krajowych, w opracowaniu wniosku projektowego lub wniosków projektowych itp.).

—

Jednostka wsparcia dla wdrażania konwencji we współpracy z kluczowymi podmiotami (m.in. Międzynarodową kampanią na rzecz zakazu stosowania min przeciwpiechotnych) zorganizuje ogólnoświatową konferencję wysokiego szczebla poświęconą kwestii pomocy dla ofiar min przeciwpiechotnych i innych wybuchowych pozostałości wojennych; ma ona na celu oparcie się na doświadczeniach w niesieniu pomocy ofiarom w kontekście przedmiotowej konwencji, tak by wykorzystać potencjalne synergie/oszczędności w zakresie wdrażania instrumentów międzynarodowych (np. Konwencji o broni kasetowej, protokołu V do konwencji CCW, czy Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych), które dotyczą tych samych kwestii i państw dotkniętych tymi problemami.

2.1.3. Wyniki projektu

—

Państwa korzystające ze wsparcia technicznego, które w niewielkim stopniu zaangażowały się w działania na rzecz realizacji elementów planu działania z Cartageny dotyczących pomocy dla ofiar, wyznaczą osobę kontaktową, która będzie kontynuować realizację obowiązków w zakresie pomocy ofiarom i uczestniczyć w dalszych działaniach związanych z konwencją.

—	Każde państwo korzystające ze wsparcia technicznego w każdym przypadku otrzyma sprawozdanie zawierające zalecenia dotyczące odpowiednich dalszych działań, jakie państwo to mogłoby podjąć przy realizacji elementów planu działania z Cartageny dotyczących pomocy dla ofiar.

—	Państwa korzystające ze wsparcia technicznego w pięciu przypadkach opracują dokument koncepcyjny i zaproponują listę uczestników krajowych warsztatów w ramach oceny śródokresowej.

—	Państwa korzystające ze wsparcia objęte oceną śródokresową otrzymają szczegółowy dokument określający niezrealizowane zadania, a także cele i zalecenia dotyczące dalszych działań.

—

Państwa korzystające ze wsparcia w ramach działań następczych będą miały lepsze możliwości przedstawienia swoich planów co do wypełnienia zobowiązań wynikających z planu działania z Cartageny oraz zapotrzebowania na wsparcie (np. na zmianę planów krajowych, opracowywanie projektów wniosków lub wniosków).

—

Zostaną określone sposoby wykorzystania potencjalnych synergii/oszczędności w zakresie wdrażania instrumentów międzynarodowych (np. Konwencji o broni kasetowej, protokołu V do konwencji CCW, czy Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych), które dotyczą tych samych kwestii i państw dotkniętych tymi problemami.

—	Wiedza na temat ogólnoświatowych działań w celu zaspokojenia potrzeb i zagwarantowania przestrzegania praw osób pozostałych przy życiu dzięki szerokiemu udziałowi w konferencji wysokiego szczebla zostanie upowszechniona.

2.1.4. Beneficjenci

—	Państwa strony konwencji, które poinformowały, że biorą na siebie odpowiedzialność za znaczną liczbę osób, które przeżyły wybuch min przeciwpiechotnych.

—	Kobiety, mężczyźni, dziewczęta i chłopcy (a także ich rodziny i społeczności, w których żyją) – ofiary wybuchu min przeciwpiechotnych oraz innych wybuchowych pozostałości wojennych.

2.2. Usuwanie min

2.2.1. Cel projektu

Przy realizacji elementów planu działania z Cartageny dotyczących usuwania min państwa strony konwencji otrzymują wsparcie umożliwiające im sprawniejsze zakończenie usuwania min w jak najkrótszym czasie, umożliwiając powrót poszczególnych osób, społeczności i narodów na tereny, które wcześniej były uznawane za niebezpieczne, tak by mogły one prowadzić zwykłe czynności życiowe.

2.2.2. Opis projektu

—

Kompleksowe krajowe oceny śródokresowe będą przeprowadzane w maksymalnie pięciu przypadkach. W ocenach tych będzie uczestniczyła jednostka wsparcia we współpracy z takimi kluczowymi podmiotami jak Międzynarodowa kampania na rzecz zakazu stosowania min przeciwpiechotnych – przy wsparciu Międzynarodowego Centrum Humanitarnego Rozminowywania – wspomagając państwa korzystające ze wsparcia w opracowywaniu szczegółowego dokumentu informacyjnego dotyczącego krajowych warsztatów, organizowaniu krajowych warsztatów, a także w sporządzeniu szczegółowego dokumentu będącego „oceną”; w dokumencie tym nakreślone zostaną pozostałe problemy, wyznaczone cele i przedstawione zalecenia.

—

Działania następcze podejmowane będą w maksymalnie trzech przypadkach, reagując na zalecenia zawarte w ocenach śródokresowych; w ramach tych działań jednostka wsparcia dla wdrażania konwencji będzie zapewniać dodatkowe wsparcie techniczne (np. przy przeglądzie planów krajowych, w opracowaniu wniosku projektowego lub wniosków projektowych itp.) albo zostaną zorganizowane wymiany wizyt roboczych południe–południe między państwami korzystającymi ze wsparcia, tak by mogły korzystać z wdrożonych przez inne państwa doświadczeń i wniosków oraz usprawnić wdrażanie w przyszłości.

2.2.3. Wyniki projektu

—	Państwa korzystające ze wsparcia objęte oceną śródokresową otrzymają szczegółowy dokument określający niezrealizowane zadania, a także cele i zalecenia dotyczące dalszych działań.

—

Państwa korzystające ze wsparcia objęte wsparciem w ramach działań następczych będą miały lepsze możliwości przedstawienia swoich planów co do wypełnienia zobowiązań wynikających z planu działania z Cartageny oraz zapotrzebowania na wsparcie (np. na zmianę planów krajowych, opracowywanie projektów wniosków lub wniosków itd.) i będą lepiej rozumiały poszczególne aspekty realizacji działań służących usuwaniu min.

2.2.4. Beneficjenci

—	Państwa strony konwencji inne niż państwa członkowskie, które prowadzą działania w celu spełnienia wynikających z konwencji ich obowiązków w zakresie usuwania min.

—	Kobiety, mężczyźni, dziewczęta i chłopcy (a także ich rodziny i społeczności, w których żyją), gdy ich życiu zagraża obecność min przeciwpiechotnych lub podejrzenie ich występowania.

2.3. Powszechne stosowanie konwencji

2.3.1. Cel projektu

Upowszechnianie stosowania konwencji przez państwa niebędące jej stronami służy usunięciu barier utrudniających przystąpienie do niej.

2.3.2. Opis projektu

—

Grupa zadaniowa wysokiego szczebla ds. upowszechnienia stosowania konwencji będzie wspierana przez jednostkę wsparcia, w tym poprzez wsparcie dla wysokich rangą osób, m.in. przywódców maksymalnie sześciu państw niebędących stronami konwencji. Członkowie grupy zadaniowej będą uczestniczyć w maksymalnie dwóch innych wydarzeniach w celu rozpropagowaniu bieżących działań służących upowszechnieniu i wdrożeniu konwencji.

—

Jednostka wsparcia opracuje analizę dotyczącą bezpieczeństwa granic bez min przeciwpiechotnych we współpracy z ekspertami z tej dziedziny; działania te opierają się na pracy wykonanej przez Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża w połowie lat 90. ubiegłego wieku. Raport badawczy będzie udostępniany na wiele sposobów m.in. poprzez tłumaczenia, streszczenia i materiały w dostępnych formatach.

—

Jednostka wsparcia, we współpracy z kluczowymi podmiotami (m.in. Międzynarodową kampanią na rzecz zakazu stosowania min przeciwpiechotnych i koordynatorem nieformalnej grupy kontaktowej ds. upowszechnienia stosowania konwencji) zorganizuje maksymalnie trzy warsztaty poświęcone propagowaniu powszechnego stosowania konwencji. Warsztaty te będą organizowane na szczeblu krajowym, subregionalnym lub regionalnym w celu propagowania wśród odnośnych państw stosowania konwencji i mają pomóc państwom niebędącym stronami konwencji w usuwaniu rzeczywistych lub rzekomych barier utrudniających stosowanie tej konwencji, zwłaszcza dzięki wykorzystaniu raportu badawczego dotyczącego bezpieczeństwa granic bez min przeciwpiechotnych.

2.3.3. Wyniki projektu

—	Maksymalnie sześć państw niebędących stronami konwencji będzie uczestniczyło na szczeblu ministrów lub wyższym w pracach nad przystąpieniem do konwencji.

—

Uzyskane, zaktualizowane informacje na temat stosowanych w państwach niebędących stronami konwencji polityk dotyczących min przeciwpiechotnych będą stanowiły podstawę istotnych dokumentów przeznaczonych na trzecią konferencję przeglądową konwencji, m.in. kompleksowego sprawozdania przedstawiającego postępy w realizacji celów zmierzających do upowszechniania stosowania konwencji oraz opisującego zakres dalszych działań.

—	Działania podjęte w następstwie wizyt grupy zadaniowej wysokiego szczebla będą skutkowały zwiększeniem poparcia państw stron konwencji i organizacji pozarządowych.

—	Uzyskane informacje zostaną zgromadzone w publikacji dotyczącej najczęściej zgłaszanych rzekomych barier utrudniających przystąpienie do konwencji; publikacja ta może być wykorzystywana jako wsparcie działań na rzecz upowszechnienia stosowania konwencji.

—	Zostanie poczyniony postęp w kwestii przystąpienia do konwencji lub stosowania zawartych w niej norm przez państwa niebędące stronami konwencji.

2.3.4. Beneficjenci

—	Państwa inne niż państwa członkowskie, które jeszcze nie ratyfikowały konwencji, nie zatwierdziły jej, nie zaakceptowały ani do niej nie przystąpiły.

—	Państwa strony konwencji, organizacje pozarządowe i organizacje międzynarodowe uczestniczące w działaniach na rzecz upowszechnienia stosowania konwencji.

2.4. Demonstrowanie zobowiązania Unii

2.4.1. Cel projektu

—

Zademonstrowanie trwałego zobowiązania Unii i jej państw członkowskich do przestrzegania zapisów konwencji oraz ich zdecydowania do współpracy z tymi państwami, które potrzebują pomocy w wypełnianiu ich zobowiązań wynikających z konwencji, i udzielanie im takiej pomocy, a także wzmocnienie przewodniej roli Unii w realizacji wizji zawartej w konwencji: ostatecznego zakończenia cierpień i utraty życia powodowanych przez miny przeciwpiechotne.

2.4.2. Opis projektu

—	Zorganizowane zostanie wydarzenie otwierające w celu propagowania niniejszej decyzji oraz wydarzenie zamykające w celu nagłośnienia działań podjętych w związku z niniejszą decyzją i ich wyników; pozwoli to na zasygnalizowanie udziału Unii.

—

Mając na uwadze, jak ważne jest rozpowszechnianie wiedzy o zobowiązaniach podjętych przez państwa strony konwencji podczas konferencji dotyczącej planu działania z Cartageny oraz o sposobach realizacji tych zobowiązań, a także jak istotne jest, by działania te obejmowały różnych adresatów (np. różne docelowe grupy językowe, osoby niepełnosprawne), przeprowadzona zostanie kontrola strony internetowej konwencji, tak by zapewnić wysokie standardy dostępności; przygotowana przez jednostkę wsparcia dla wdrażania konwencji publikacja, w której opisano zobowiązania w zakresie pomocy dla ofiar podjęte przez państwa strony konwencji, zostanie przetłumaczona i opublikowana na stronie internetowej konwencji, aby informacje o tych zobowiązaniach były dostępne w różnych językach.

—	Przed trzecią konferencją przeglądową konwencji w 2014 roku w jednym z krajów dotkniętych problemem min zorganizowana zostanie wizyta prasowa.

—	Zakupione zostaną materiały informacyjne (np. plakaty, reklamy, nagrania wideo, materiały reklamowe), tak by wykorzystać pojawiające się możliwości informacyjne.

2.4.3. Wyniki projektu

—	Urzędnicy Unii i państw członkowskich będą informowani o niniejszej decyzji i jej skutkach dla ich pracy.

—	Wiedza państw stron konwencji na temat pomocy dla ofiar, w szczególności we francuskojęzycznych państwach dotkniętych tym problemem, zostanie pogłębiona.

—	Informacje na temat konwencji będą łatwiej dostępne.

—	Zobowiązanie Unii do przestrzegania zapisów konwencji zostanie nagłośnione oraz zostanie zwiększone i podtrzymane zainteresowanie niniejszą decyzją, jak wynika ze sprawozdań prasowych ze spotkań Unii i państw stron konwencji.

—	Wiedza o stałych działaniach na rzecz propagowania upowszechniania stosowania konwencji zostanie zwiększona.

2.4.4. Beneficjenci

Państwa strony konwencji, organizacje pozarządowe i organizacje międzynarodowe, ich przedstawiciele i inne osoby zainteresowane działaniami służącymi wdrożeniu konwencji lub w nich uczestniczące.

		ISSN 1977-0766 doi:10.3000/19770766.L_2012.314.pol
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 314

Wydanie polskie	Legislacja	Tom 55 14 listopada 2012

Spis treści		II Akty o charakterze nieustawodawczym	Strona
		ROZPORZĄDZENIA
	*	Rozporządzenie Komisji (UE) nr 1061/2012 z dnia 7 listopada 2012 r. ustanawiające zakaz połowów widlaków w wodach UE i w wodach międzynarodowych obszarów VIII i IX przez statki pływające pod banderą Hiszpanii	1
	*	Rozporządzenie Komisji (UE) nr 1062/2012 z dnia 7 listopada 2012 r. ustanawiające zakaz połowów beryksów w wodach UE i w wodach międzynarodowych obszarów III, IV, V, VI, VII, VIII, IX, X, XII i XIV przez statki pływające pod banderą Hiszpanii	3
	*	Rozporządzenie Komisji (UE) nr 1063/2012 z dnia 13 listopada 2012 r. zmieniające rozporządzenie (UE) nr 142/2011 w sprawie wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009 określającego przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, oraz w sprawie wykonania dyrektywy Rady 97/78/WE w odniesieniu do niektórych próbek i przedmiotów zwolnionych z kontroli weterynaryjnych na granicach w myśl tej dyrektywy ( 1 )	5
	*	Rozporządzenie Komisji (UE) nr 1064/2012 z dnia 13 listopada 2012 r. zmieniające załącznik X do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 999/2001 w odniesieniu do wykazu szybkich testów ( 1 )	13
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 1065/2012 z dnia 13 listopada 2012 r. dotyczące zezwolenia na stosowanie preparatów Lactobacillus plantarum (DSM 23375, CNCM I-3235, DSM 19457, DSM 16565, DSM 16568, LMG 21295, CNCM MA 18/5U, NCIMB 30094, VTT E-78076, ATCC PTSA-6139, DSM 18112, DSM 18113, DSM 18114, ATCC 55943 i ATCC 55944) jako dodatków paszowych dla wszystkich gatunków zwierząt ( 1 )	15
		Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 1066/2012 z dnia 13 listopada 2012 r. ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	23
		DECYZJE
	*	Decyzja Rady 2012/698/WPZiB z dnia 13 listopada 2012 r. w sprawie powstania magazynu na potrzeby cywilnych misji zarządzania kryzysowego	25
	*	Decyzja Rady 2012/699/WPZiB z dnia 13 listopada 2012 r. w sprawie wspierania przez Unię działań komisji przygotowawczej Organizacji do spraw Traktatu o całkowitym zakazie prób jądrowych w celu zwiększenia jej zdolności monitorowania i kontroli oraz w ramach realizacji strategii UE przeciw rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia	27
	*	Decyzja Rady 2012/700/WPZiB z dnia 13 listopada 2012 r. w ramach europejskiej strategii bezpieczeństwa wspierającej realizację planu działania z Cartageny na lata 2010–2014 przyjętego przez państwa strony Konwencji z 1997 r. o zakazie użycia, składowania, produkcji i przekazywania min przeciwpiechotnych oraz o ich zniszczeniu	40

Nr	FS/64/DSS
Państwo członkowskie	Hiszpania
Stado	GFB/89-
Gatunek	Widłaki (Phycis spp.)
Obszar	Wody UE i wody międzynarodowe obszarów VIII i IX
Data	18.10.2012

Nr	FS/65/DSS
Państwo członkowskie	Hiszpania
Stado	ALF/3X14-
Gatunek	Beryksy (Beryx spp.)
Obszar	Wody UE oraz wody międzynarodowe obszarów III, IV, V, VI, VII, VIII, IX, X, XII oraz XIV
Data	18.10.2012

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod państw trzecich (1)	Standardowa wartość w przywozie
0702 00 00	AL	37,9
	MA	45,8
	MK	30,8
	TR	50,7
	ZZ	41,3
0707 00 05	AL	42,6
	EG	140,2
	MK	37,4
	TR	83,8
	ZZ	76,0
0709 93 10	TR	112,4
0709 93 10	ZZ	112,4
0805 20 10	ZA	158,8
0805 20 10	ZZ	158,8
0805 20 30, 0805 20 50, 0805 20 70, 0805 20 90	HR	39,9
	PE	42,6
	TR	78,3
	ZA	34,7
	ZZ	48,9
0805 50 10	AR	57,4
	TR	82,6
	ZA	91,4
	ZZ	77,1
0806 10 10	BR	273,9
	LB	256,9
	PE	264,2
	TR	164,0
	US	301,5
	ZZ	252,1
0808 10 80	CA	157,0
	CL	151,5
	CN	83,7
	MK	25,2
	NZ	150,3
	ZA	143,6
	ZZ	118,6
0808 30 90	CN	50,0
	TR	105,8
	ZZ	77,9