13.11.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 313/1

(1)

Zgodnie z art. 9 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 510/2006 Komisja rozpatrzyła wniosek Włoch o zatwierdzenie zmian specyfikacji chronionej nazwy pochodzenia „Provolone Valpadana” zarejestrowanej na podstawie rozporządzenia Komisji (WE) nr 1107/96 (2).

(2)

Ponieważ proponowane zmiany nie są nieznaczne w rozumieniu art. 9 rozporządzenia (WE) nr 510/2006, Komisja opublikowała w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (3) wniosek o wprowadzenie zmian na podstawie art. 6 ust. 2 akapit pierwszy wymienionego rozporządzenia. Ponieważ Komisji nie zgłoszono żadnego oświadczenia o sprzeciwie na podstawie art. 7 rozporządzenia (WE) nr 510/2006, należy zatwierdzić przedmiotowe zmiany,

13.11.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 313/3

(1)

Zgodnie z art. 9 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 510/2006 Komisja przeanalizowała wniosek Francji w sprawie zatwierdzenia zmiany elementów specyfikacji chronionej nazwy pochodzenia „Taureau de Camargue”, zarejestrowanej na mocy rozporządzenia Komisji (WE) nr 2036/2001 (2) zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 1068/2008 (3).

(2)

Celem wniosku jest zmiana specyfikacji poprzez bardziej precyzyjny opis produktu, obszaru geograficznego, dowodu pochodzenia, metody produkcji, etykietowania, wymogów krajowych i danych kontaktowych właściwego organu państwa członkowskiego, grupy i struktur kontroli.

(3)

Komisja przeanalizowała przedmiotowe zmiany i stwierdziła, że są uzasadnione. W związku z tym, że są to zmiany nieznaczne w rozumieniu art. 9 rozporządzenia (WE) nr 510/2006 Komisja może je zatwierdzić bez odwoływania się do procedury określonej w art. 5, 6 i 7 wspomnianego rozporządzenia,

13.11.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 313/8

(1)

Rozporządzenie (EWG) nr 2658/87 ustaliło nomenklaturę towarową, zwaną dalej „Nomenklaturą scaloną”, znajdującą się w załączniku I do tego rozporządzenia.

(2)

W celu zagwarantowania pewności prawa konieczne jest wyjaśnienie zakresu działu 20 Nomenklatury scalonej poprzez włączenie do niego wodorostów morskich i pozostałych alg przetworzonych lub zakonserwowanych takimi sposobami jak obróbka cieplna, prażenie, przyprawianie i dodawanie cukru, a zatem nieobjętych pozycją 1212 („wodorosty morskie i pozostałe algi, świeże, schłodzone, zamrożone lub suszone, nawet mielone”). Wodorosty morskie i pozostałe algi uznaje się za „pozostałe rośliny” w rozumieniu Nomenklatury scalonej.

(3)

W celu zapewnienia jednolitej interpretacji na terytorium Unii należy zatem w dziale 20 Nomenklatury scalonej umieścić nową uwagę dodatkową.

(4)

W związku z powyższym należy odpowiednio zmienić rozporządzenie (EWG) nr 2658/87.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

13.11.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 313/9

(1)

Zgodnie z art. 17 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1332/2008 wnioski dotyczące enzymów należy składać nie później niż po upływie 24 miesięcy od daty zastosowania środków wykonawczych ustanowionych zgodnie z art. 9 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1331/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. ustawiającego jednolitą procedurę wydawania zezwoleń na stosowanie dodatków do żywności, enzymów spożywczych i środków aromatyzujących (2).

(2)

Rozporządzenie Komisji (UE) nr 234/2011 z dnia 10 marca 2011 r. w sprawie wykonania rozporządzenia (WE) nr 1331/2008 (3) stosuje się od dnia 11 września 2011 r.

(3)

Ustanowienie unijnego wykazu enzymów spożywczych powinno przebiec płynnie, nie powodując zakłóceń na istniejącym rynku enzymów spożywczych, w szczególności w działalności małych i średnich przedsiębiorstw. W razie potrzeby, do celów ustanowienia powyższego wykazu wprowadzić można odpowiednie środki przejściowe zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 17 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1332/2008.

(4)

Zgodnie z art. 5 ust. 3 rozporządzenia (UE) Nr 234/2011 wnioskodawcy uwzględniają najnowsze, dostępne podczas składania wniosku zalecenia wydane przez Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) dotyczące danych niezbędnych w celu oceny ryzyka. Dnia 23 lipca 2009 r. Urząd przyjął naukową opinię, która określa zalecenia dotyczące danych wymaganych w celu oceny wniosków dotyczących enzymów spożywczych (4), oraz wydał, dnia 8 lipca 2011 r., notę wyjaśniającą do zaleceń dotyczących składania dokumentacji związanej z enzymami spożywczymi (5). Dnia 25 maja 2011 r. Urząd przyjął także naukową opinię uaktualniającą zalecenia dotyczące oceny ryzyka związanego z mikroorganizmami zmodyfikowanymi genetycznie oraz ich produktami przeznaczonymi do użycia w żywności i paszach (6).

(5)

Szczegółowe wymagania określone w rozporządzeniu (UE) nr 234/2011, w dokumentach zawierających zalecenia wydane przez Urząd oraz w nocie wyjaśniającej zostały przyjęte później niż rozporządzenie (WE) nr 1332/2008.

(6)

Z doświadczenia wynika, że pierwotnie ustalony termin składania wniosków przez zainteresowane strony, w szczególności małe i średnie przedsiębiorstwa, jest zbyt krótki i w konsekwencji nie pozwala im na zgromadzenie niezbędnych danych przed upływem terminu. W celu ułatwienia płynnego przejścia z obecnej sytuacji prawnej do systemu ustanowionego rozporządzeniem (WE) nr 1332/2008 niezbędne jest wydłużenie pierwotnego terminu na składanie wniosków. Z tego powodu należy wydłużyć 24-miesięczny okres przewidziany na składanie wniosków dotyczących enzymów ustanowiony rozporządzeniem (WE) nr 1332/2008.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły wobec nich sprzeciwu,

13.11.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 313/11

(1)

W załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008 ustanowiono unijny wykaz dodatków do żywności dopuszczonych do stosowania w żywności oraz warunki ich stosowania.

(2)

Wykaz ten może zostać zmieniony zgodnie z procedurą, o której mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1331/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. ustanawiającym jednolitą procedurę wydawania zezwoleń na stosowanie dodatków do żywności, enzymów spożywczych i środków aromatyzujących (2).

(3)

Zgodnie z art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1331/2008 unijny wykaz dodatków do żywności może być aktualizowany z inicjatywy Komisji albo na podstawie wniosku.

(4)

Złożono wniosek o zezwolenie na stosowanie dimetylopolisiloksanu (E 900) jako substancji przeciwpieniącej w suplementach diety i udostępniono go państwom członkowskim.

(5)

Suplementy diety w postaci tabletek musujących zwykle zawierają kwasy (np. kwas cytrynowy) i wodorowęglany lub węglany. Tabletki dodaje się do wody i podczas ich rozpuszczania powstaje dwutlenek węgla. Gaz ten zwykle tworzy pianę wypływającą ze szklanki. Pianę tę należy zatem częściowo lub całkowicie usunąć poprzez dodanie do tabletek musujących substancji przeciwpieniącej. Dimetylopolisiloksan (E 900) może być użyty jako skuteczniejsza alternatywa dla obecnie dozwolonych polisorbatów i estrów sacharozy i kwasów tłuszczowych.

(6)

W sprawozdaniu Komisji na temat spożycia dodatków do żywności z dietą w Unii Europejskiej (3) stwierdzono, że dimetylopolisiloksan (E 900) nie wymaga dalszego badania, ponieważ teoretyczne spożycie w oparciu o ostrożne założenia dotyczące spożycia żywności i stosowania dodatków nie przekracza dopuszczalnego dziennego pobrania. Wartość dopuszczalnego dziennego pobrania wynosząca 1,5 mg/kg masy ciała została ustalona w dniu 18 maja 1990 r. przez Komitet Naukowy ds. Żywności (4). Dodatkowe pobranie wynikające z nowego zastosowania jako substancji przeciwpieniącej w suplementach diety w postaci tabletek musujących szacuje się na mniej niż 10 % dopuszczalnego dziennego pobrania. Należy zatem zezwolić na stosowanie dimetylopolisiloksanu (E 900) w suplementach diety w postaci tabletek musujących.

(7)

Zgodnie z art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1331/2008 Komisja powinna zasięgnąć opinii Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności w celu uaktualnienia unijnego wykazu dodatków do żywności określonego w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008, z wyjątkiem przypadków gdy dana aktualizacja nie ma wpływu na zdrowie człowieka. Ponieważ zezwolenie na stosowanie dimetylopolisiloksanu (E 900) w suplementach diety w postaci tabletek musujących stanowi aktualizację tego wykazu niemającą wpływu na zdrowie człowieka, zasięgnięcie opinii Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności nie jest konieczne.

(8)

Zgodnie z przepisami przejściowymi rozporządzenia Komisji (UE) nr 1129/2011 (5) wykaz dodatków do żywności określony w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008 stosuje się zasadniczo od dnia 1 czerwca 2013 r. Aby umożliwić stosowanie dimetylopolisiloksanu (E 900) w suplementach diety przed tą datą, konieczne jest określenie wcześniejszej daty rozpoczęcia stosowania w odniesieniu do przedmiotowego zastosowania tego dodatku do żywności.

(9)

Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik II do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008.

(10)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły wobec nich sprzeciwu,

13.11.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 313/14

(1)

W rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1881/2006 z 19 grudnia 2006 r. ustalającym najwyższe dopuszczalne poziomy niektórych zanieczyszczeń w środkach spożywczych (2) ustanowiono najwyższe dopuszczalne poziomy aflatoksyny B1 i aflatoksyny ogółem (aflatoksyny B1 + G1 + B2 + G2) w różnych środkach spożywczych.

(2)

Konieczna jest zmiana najwyższego dopuszczalnego poziomu aflatoksyn w suszonych figach, aby uwzględnić zmiany w Kodeksie Żywnościowym, nowe informacje dotyczące tego, w jakim stopniu można zapobiegać obecności aflatoksyn dzięki zastosowaniu dobrych praktyk, a także nowe informacje naukowe dotyczące różnic w zagrożeniu dla zdrowia w zależności od różnych hipotetycznych najwyższych dopuszczalnych poziomów aflatoksyny B1 i aflatoksyny ogółem w różnych artykułach żywnościowych.

(3)

W Kodeksie Żywnościowym ustanowiono poziom wynoszący 10 μg/kg aflatoksyny ogółem w suszonych figach „gotowych do spożycia” (3). Najwyższy dopuszczalny poziom ustalono na podstawie oceny, którą przeprowadził Wspólny Komitet Ekspertów FAO/WHO ds. Dodatków do Żywności (JECFA) na swoim sześćdziesiątym ósmym posiedzeniu poświęconym skutkom narażenia na różne hipotetyczne najwyższe dopuszczalne poziomy aflatoksyn w migdałach, orzechach brazylijskich, orzechach laskowych, pistacjach i suszonych figach (4) oraz stwarzanym przez nie zagrożeniom dla zdrowia. W odniesieniu do suszonych fig Komitet stwierdził, że bez względu na to, jaki hipotetyczny najwyższy poziom pozostałości jest stosowany, wpływ na całkowite narażenie z dietą na aflatoksyny nie jest istotny. Wykazano, że stosowanie dobrych praktyk pozwala na osiągnięcie poziomu aflatoksyny ogółem wynoszącego 10 μg/kg.

(4)

W Kodeksie Żywnościowym ustanowiono jedynie najwyższy dopuszczalny poziom aflatoksyny ogółem, ponieważ zaobserwowano duże różnice w stosunku między aflatoksyną B1 a aflatoksyną ogółem, spowodowane różnymi czynnikami (rok uprawy, odmiana, pogoda). Niemniej jednak, z uwagi na to, że aflatoksyna B1 jest najsilniej działającą substancją rakotwórczą, w przepisach UE oprócz poziomu aflatoksyny ogółem ustanowiono także niższy, odrębny najwyższy dopuszczalny poziom aflatoksyny B1. Na aflatoksynę ogółem składa się suma aflatoksyn B1, B2, G1 i G2. Właściwe jest zatem, aby najwyższy dopuszczalny poziom ustalony dla aflatoksyny B1 odpowiadał poziomowi ustalonemu dla aflatoksyny ogółem. Taki odpowiedni poziom aflatoksyny B1 określono, korzystając ze zgromadzonych od 2005 r. danych dotyczących występowania aflatoksyn w suszonych figach. Z wyliczeń tych jasno wynika, że stosunek zawartości aflatoksyny B1 do aflatoksyny ogółem wynosi średnio około 0,6, a nie, jak zakładano wcześniej, że stężenie aflatoksyny B1 wynosi średnio 50 % aflatoksyny ogółem.

(5)

Wynik wspomnianej powyżej oceny JECFA dotyczącej skutków narażenia na różne najwyższe dopuszczalne poziomy w suszonych figach został potwierdzony w uaktualnionej ocenie narażenia (5) przeprowadzonej przez jednostkę ds. monitorowania chemicznego i żywieniowego [Dietary and Chemical Monitoring (DCM) Unit] Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA). W ocenie tej oszacowano dla różnych scenariuszy narażenia, że narażenie z dietą na aflatoksynę zwiększy się o 0,15 % do 0,26 %, jeśli najwyższy dopuszczalny poziom aflatoksyny ogółem w suszonych figach zwiększy się z 4 μg/kg do 10 μg/kg. Z wcześniejszych ocen EFSA w tej sprawie (6) można wyciągnąć wniosek, że taki wzrost narażenia nie miałby szkodliwego wpływu na zdrowie publiczne. Należy zatem zastąpić obecnie obowiązujący w Unii najwyższy dopuszczalny poziom najwyższym dopuszczalnym poziomem aflatoksyny ogółem w suszonych figach ustanowionym przez Kodeks oraz odpowiednim najwyższym dopuszczalnym poziomem aflatoksyny B1, a także zmienić odpowiednio rozporządzenie (WE) nr 1881/2006.

(6)

Z uwagi na to, że Komisja Codex Alimentarius nie ustaliła najwyższego dopuszczalnego poziomu aflatoksyny ogółem dla fig innych niż figi „gotowe do spożycia”, w przypadku tych fig należy utrzymać istniejący unijny najwyższy dopuszczalny poziom aflatoksyny ogółem i dostosować jedynie poziom aflatoksyny B1, aby uwzględnić nowsze dane dotyczące stosunku stężenia aflatoksyny B1 do aflatoksyny ogółem w suszonych figach.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły wobec nich sprzeciwu,

13.11.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 313/16

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 412/2008 (2) otworzyło roczny kontyngent taryfowy na przywóz mrożonej wołowiny przeznaczonej do przetwarzania na okres od dnia 1 lipca do dnia 30 czerwca następnego roku.

(2)

Ostatnie zmiany na światowym rynku wołowiny, mianowicie znaczny wzrost cen światowych oraz większa niestabilność z powodu zwiększenia światowego popytu na wołowinę, pokazały, że możliwość ubiegania się o uprawnienia do przywozu jedynie raz do roku mogłaby spowodować trudności o charakterze handlowym dla przetwórców. Ci ostatni nie mogą dostosować swoich potrzeb przywozowych do zmieniającej się sytuacji na rynku, jeżeli muszą ubiegać się o uprawnienia do przywozu na początku rocznego okresu obowiązywania kontyngentu. W rezultacie niektórzy z nich tracą zabezpieczenie ustanowione w chwili składania wniosku o uprawnienia do przywozu.

(3)

Umożliwienie przetwórcom składania wniosków o uprawnienia do przywozu raz na kwartał, a nie raz na rok, powinno pomóc im planować przywóz w krótszej perspektywie oraz ułatwić im reagowanie na szybkie zmiany na światowym rynku wołowiny.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 412/2008.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

1)

art. 1 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 1

1.   Niniejszym otwiera się kontyngent taryfowy w wysokości 63 703 ton na przywóz ekwiwalentu mrożonej wołowiny z kością objętej kodem CN 0202 20 30, 0202 30 10, 0202 30 50, 0202 30 90 lub 0206 29 91 i przeznaczonej do przetwarzania w Unii (zwany dalej „kontyngentem”), na okres od dnia 1 lipca danego roku do dnia 30 czerwca roku następnego (zwany dalej „okresem obowiązywania przywozowego kontyngentu taryfowego”), z uwzględnieniem warunków ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu.

2.   Okres obowiązywania przywozowego kontyngentu taryfowego, o którym mowa w ust. 1, zostaje podzielony na cztery następujące podokresy:

2)

w art. 6 wprowadza się następujące zmiany:

3)

art. 7 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 7

1.   Uprawnienia do przywozu są przyznawane od dwudziestego trzeciego dnia miesiąca, w którym złożono wnioski zgodnie z art. 6 ust. 1, i najpóźniej ostatniego dnia danego miesiąca. Uprawnienia do przywozu są ważne od pierwszego dnia podokresu, w odniesieniu do którego został złożony wniosek, do dnia 30 czerwca danego okresu obowiązywania kontyngentu.

2.   Jeżeli zastosowanie współczynnika przydziału, o którym mowa w art. 7 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1301/2006, powoduje przyznanie mniejszych uprawnień do przywozu niż te, o które ubiega się wnioskodawca, zabezpieczenie złożone zgodnie z art. 6 ust. 3 niniejszego rozporządzenia zostaje bezzwłocznie zwrócone w odpowiedniej proporcji.

3.   Komisja zawiesza składanie wniosków o uprawnienia do przywozu do końca okresu obowiązywania kontyngentu taryfowego w odniesieniu do numerów porządkowych, w przypadku których dostępne ilości zostały wyczerpane.”.

13.11.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 313/18

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie ustalania Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodne z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

13.11.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 313/20

13.11.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 313/20

1.

Strona 60, załącznik II, pkt 7.4.1.28:

2.

Strona 78, załącznik II, pkt 7.8.1.15: