9.11.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 310/1

(1)

Komisja, rozporządzeniem (UE) nr 402/2012 (2) („rozporządzenie w sprawie ceł tymczasowych”), nałożyła tymczasowe cło antydumpingowe na przywóz grzejników aluminiowych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL” lub „kraj objęty postępowaniem”).

(2)

Postępowanie zostało wszczęte dnia 12 sierpnia 2011 r. (3) w wyniku skargi złożonej przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Producentów Grzejników Aluminiowych (International Association of Aluminium Radiator Manufacturers Limited Liability Consortium – AIRAL S.c.r.l) („skarżący”) w imieniu producentów reprezentujących ponad 25 % łącznej produkcji grzejników aluminiowych w Unii.

(3)

Jak wskazano w motywie 14 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, dochodzenie dotyczące dumpingu i powstałej szkody objęło okres od dnia 1 lipca 2010 r. do dnia 30 czerwca 2011 r. („okres objęty dochodzeniem” lub „OD”). Analiza tendencji mających znaczenie dla oceny szkody objęła okres od dnia 1 stycznia 2008 r. do końca okresu objętego dochodzeniem („okres badany”).

(4)

Po ujawnieniu istotnych faktów i wniosków, na podstawie których podjęto decyzję o wprowadzeniu tymczasowego cła antydumpingowego („ujawnienie tymczasowych ustaleń”), kilka zainteresowanych stron przedłożyło oświadczenia w formie pisemnej, przedstawiające ich opinie w sprawie tymczasowych ustaleń. Stronom, które wystąpiły z takim wnioskiem, umożliwiono wypowiedzenie się w formie ustnej.

(5)

Komisja kontynuowała poszukiwanie i weryfikowanie wszelkich informacji uznanych za konieczne do sformułowania ostatecznych ustaleń. Ustne i pisemne uwagi przedstawione przez zainteresowane strony zostały wzięte pod uwagę, a w stosownych przypadkach tymczasowe ustalenia zostały odpowiednio zmienione.

(6)

Jak już wspomniano w motywie 12 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, jedna grupa powiązanych producentów eksportujących wniosła o indywidualne badanie zgodnie z art. 17 ust. 3 rozporządzenia podstawowego. Badanie tych wniosków na etapie tymczasowym było zbyt uciążliwe i zostało odroczone do momentu etapu wprowadzania środków ostatecznych. W związku z tym podjęto decyzję o udzieleniu zgody na indywidualne badanie grupie, która o nie wnioskowała, tj. Grupie Sira. Jeśli chodzi o działalność prowadzoną w ChRL, w skład Grupy Sira wchodzą Sira (Tianjin) Aluminium Products Co. Ltd. oraz Sira Group (Tianjin) Heating Radiators Co. Ltd.

(7)

Wszystkie strony zostały poinformowane o zasadniczych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierzano zalecić nałożenie ostatecznego cła antydumpingowego na przywóz grzejników z aluminium pochodzących z ChRL i ostateczne pobranie kwot zabezpieczonych w postaci cła tymczasowego („ujawnienie ostatecznych ustaleń”). Wszystkim stronom wyznaczono okres, w którym mogły przedstawić uwagi na temat tego ujawnienia ostatecznych ustaleń.

(8)

Ustne i pisemne uwagi przedstawione przez zainteresowane strony zostały rozpatrzone i w stosownych przypadkach uwzględnione.

(9)

Jak określono w motywie 15 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, produktem objętym postępowaniem są grzejniki aluminiowe i elementy lub sekcje, z których składa się taki grzejnik, niezależnie od tego, czy takie elementy są połączone w całość, z wyłączeniem grzejników i ich elementów oraz sekcji typu elektrycznego („produkt objęty postępowaniem”). Produkt objęty postępowaniem jest obecnie objęty kodami CN ex 7615 10 10, ex 7615 10 90, ex 7616 99 10 i ex 7616 99 90.

(10)

Po opublikowaniu rozporządzenia w sprawie środków tymczasowych jedna ze stron twierdziła, że grzejniki stalowe są stosowane wymiennie z produktem objętym postępowaniem i produktem podobnym i zwróciła się do Komisji z wnioskiem o przeanalizowanie i uwzględnienie tendencji na rynku grzejników stalowych w celu porównania go zwłaszcza z rynkiem grzejników aluminiowych.

(11)

Na podstawie dostępnych informacji wydaje się, że grzejniki aluminiowe mają różne właściwości techniczne, w szczególności dotyczy to podstawowych surowców (w jednym przypadku stal, a w drugim – aluminium), wagi, bezwładności cieplnej i przewodnictwa ciepła. Ponadto zebrane informacje nie wskazały na bezpośrednią konkurencję między tymi dwoma produktami ani na ich wymienne stosowanie. Wreszcie strona nie przedstawiła żadnych dowodów na poparcie wysuniętych zarzutów. W związku z powyższym argument ten został odrzucony.

(12)

Wobec braku uwag dotyczących produktu objętego postępowaniem i produktu podobnego, niniejszym potwierdza się ustalenia przedstawione w motywach 15 i 23 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(13)

Jak już wspomniano w motywie 6 powyżej, postanowiono przyznać zgodę Grupie Sira na indywidualne badanie. Jeśli chodzi działalność prowadzoną w ChRL, w skład Grupy Sira wchodzi Sira (Tianjin) Aluminium Products Co. Ltd. oraz Sira Group (Tianjin) Heating Radiators Co. Ltd. Grupa Sira wystąpiła również z wnioskiem o udzielenie zgody na MET lub na IT.

(14)

Przypomina się, że, jak wspomniano w motywach 30 i 31 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, żadna z objętych próbą stron nie wnioskowała o zgodę na MET.

(15)

Jak wspomniano w motywie 13 powyżej, Grupa Sira, której przyznano zgodę na indywidualne badanie po wprowadzeniu środków tymczasowych, złożyła wniosek o zgodę na MET i wypełniła formularz wniosku o MET w imieniu dwóch przedsiębiorstw zaangażowanych w produkcję i sprzedaż produktu objętego postępowaniem.

(16)

Na mocy art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego normalną wartość przywozu pochodzącego z ChRL ustala się zgodnie z ust. 1–6 wyżej wymienionego artykułu w odniesieniu do producentów, wobec których stwierdzono, że spełniają kryteria określone w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego. W skrócie i wyłącznie w celu ułatwienia wyszukiwania informacji kryteria MET są podsumowane poniżej:

(17)

Informacje dostarczone przez dwa przedsiębiorstwa należące do Grupy Sira we wnioskach o MET zostały należycie przeanalizowane i zwrócono się o dodatkowe informacje, które zostały przekazane. W świetle ustaleń nie uznano za konieczne przeprowadzenie wizyty weryfikacyjnej w siedzibach tych przedsiębiorstw.

(18)

Dochodzenie w sprawie MET wykazało, że Grupa Sira nie spełniała wymogów kryterium 1 z powodu ingerencji państwa w decyzje dotyczące głównego surowca, tj. aluminium. Koszt aluminium stanowi około 70 % kosztów produkcji produktu objętego postępowaniem. Dochodzenie wykazało, że obaj producenci w Grupie Sira nabywali aluminium stosowane przy produkcji produktu objętego postępowaniem na chińskim rynku krajowym. Ceny oparte są na notowaniach aluminium na kontrolowanej przez państwo giełdzie metali nieżelaznych w Szanghaju („giełda” lub „SHFE”). SHFE jest zamkniętą giełdą dla przedsiębiorstw zarejestrowanych w Chinach oraz obywateli chińskich i jest kontrolowana przez Chińską Komisję Papierów Wartościowych. Szereg przepisów regulujących funkcjonowanie giełdy przyczynia się do niskiej zmienności i niskich cen na SHFE: dzienne wahania cen ograniczają się do 4 % poniżej lub powyżej ceny rozliczeniowej z poprzedniego dnia sesyjnego, stosowany jest handel niskiej częstotliwości (do 15. dnia każdego miesiąca), czas trwania kontraktów terminowych typu future nie może przekraczać12 miesięcy, a opłaty za transakcje pobierane są zarówno przez giełdę, jak i pośredników giełdowych.

(19)

Ponadto, jeśli chodzi o transakcje realizowane na SHFE, fizyczne dostawy mogą odbywać się wyłącznie w zatwierdzonym składzie w ChRL, w odróżnieniu od giełd międzynarodowych, w przypadku których dostawy możliwe są na całym świecie. W związku z tym, że SHFE służy wyłącznie jako platforma wymiany fizycznej (nie prowadzi się sprzedaży instrumentów pochodnych), chiński rynek aluminium jest całkowicie odizolowany. W konsekwencji arbitraż ze światowym punktem odniesienia: giełdą metali w Londynie („LME”) lub innymi rynkami jest praktycznie niemożliwy i SHFE działa w oderwaniu od innych rynków światowych. Dlatego też nie może mieć miejsca zrównanie tych rynków. Ceny aluminium notowane na LME opierały się na średniej podstawie miesięcznej o 14 % wyższej w porównaniu do SHFE w okresie objętym dochodzeniem.

(20)

Państwo ingeruje także w mechanizmy ustalania cen na SHFE, ponieważ bierze ono udział w transakcjach kupna i sprzedaży aluminium pierwotnego za pośrednictwem Biura Rezerw Państwowych i innych agencji rządowych. Poza tym państwo ustala dzienne limity cen, kierując się zasadami SHFE, które zostały zatwierdzone przez krajowy organ regulacyjny – Chińską Komisję Papierów Wartościowych („CSRC”).

(21)

Ponadto dochodzenie wykazało, że od aluminium pierwotnego przeznaczonego na wywóz pobierany jest podatek VAT w wysokości 17 %, który nie podlega zwrotowi w przypadku wywozu, natomiast podatek VAT nakładany na aluminium i wyroby gotowe znajdujące się w obrocie krajowym podlega zwrotowi na poziomie 13 %. Aluminium pierwotne przeznaczone na wywóz podlega podatkowi wywozowemu w wysokości 17 %. W rezultacie zdecydowana większość produkcji aluminium pierwotnego trafia na rynek chiński, co powoduje spadek cen krajowych aluminium pierwotnego i istotną przewagę kosztową dla producentów grzejników aluminiowych w ChRL. W okresie objętym odchodzeniem państwo chińskie dalej ingerowało w rynek, eliminując 5 % należność celną przywozową na metale podczas kryzysu finansowego.

(22)

Dalsze zakłócenia na rynku przez państwo chińskie ma formę interwencji rynkowych podejmowanych przez Biuro Rezerw Państwowych („SRB”) będące częścią Krajowej Komisji ds. Rozwoju Reform („NDRC”). Na przełomie 2008 i 2009 r. SRB zaczęło skupować zapasy aluminium pierwotnego od hut. Było to pakiet środków stymulacyjnych mających na celu ograniczenie skutków światowego kryzysu finansowego i gospodarczego, który spowodował spadek popytu. Ten wspierany przez państwo skup objął większość zapasów dostępnych na rynku krajowym w marcu i kwietniu 2009 r., powodując wzrost cen w pierwszej połowie 2009 r. SRB odsprzedało aluminium pierwotne na rynku, na przykład na początku listopada 2010 r., kiedy to SRB, według doniesień firmy Bloomberg (4), sprzedało 96 000 ton w drodze sprzedaży aukcyjnej. Agencja informacyjna Xinhua powiadomiła o gromadzeniu zapasów w grudniu 2008 r., wyjaśniając, że planowano zgromadzić 300 000 ton aluminium po cenach, które były o 10 % wyższe niż cena rynkowa. Działania te miały na celu wywołać wzrost cen (5). Realizowany przez SRB plan gromadzenia zapasów zakładał skup aluminium od kilku chińskich hut, choć blisko połowa miała zostać zakupiona od Aluminium Corporation of China Ltd. Ponadto minister odpowiedzialny za NDRC wyjaśnił, że inne części pakietu środków stymulacyjnych obejmowały łagodniejsze kontrole wywozu, subsydiowanie energii elektrycznej, obniżenie cen energii elektrycznej i podniesienie górnego limitu pożyczek. Poinformowano, że pakiet miał natychmiastowy wpływ na ceny. Świadczy to o tym, że władze Chin odgrywają kluczową rolę w ustalaniu cen aluminium pierwotnego i że ingerują w rynek.

(23)

O tym, że znaczna ingerencja ze strony państwa, opisana powyżej, jest wyraźnie ukierunkowana, świadczy między innymi 12. pięcioletni planu rozwoju aluminium (na lata 2011–2015), w ramach którego rząd Chińskiej Republiki Ludowej wyraźnie zapowiada, że zamierza „dostosować ulgi podatkowe i ulgi z tytułu podatku wywozowego oraz inne dźwignie gospodarcze, i ścisłą kontrolę całkowitej kwoty zwiększenia produkcji i wywozu produktów podstawowych”. Plan ten stanowi kontynuację polityki, która istniała w poprzednim planie dotyczącym aluminium. Ponadto plany te były wdrażane na przestrzeni wielu lat i, jak wykazano powyżej, w okresie objętym postępowaniem stosowano kilka środków wykonawczych.

(24)

Liczne zakłócenia cen aluminium pierwotnego w Chinach, wywołane ingerencją państwa, mają wpływ na ceny surowców. Ponadto producenci czerpią korzyści z tych zakłóceń w tym sensie, że zazwyczaj dokonują zakupów na rynku chińskim od lokalnych dostawców korzystających z cen na chińskich rynkach kasowych (lub SHFE) jako wartości odniesienia. W okresie objętym dochodzeniem ceny te były o około 15 % niższe od cen na światowych rynkach. Teoretycznie chińskie przedsiębiorstwa mogą również kupować pewne ilości po cenach giełdy metali w Londynie (LME), gdy ceny na chińskim rynku są wyższe w wyniku interwencji państwa – odwrotna sytuacja jest niemożliwa dla podmiotów spoza ChRL.

(25)

Analiza odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, udzielonych przez Sira (Tianjin) Aluminium Products Co. Ltd. i Grupę Sira (Tianjin) Heating Radiators Co. Ltd., wykazała, że obydwaj producenci nabywali produkty z aluminium pierwotnego po cenach powiązanych z ceną na giełdzie SHFE w okresie objętym postępowaniem oraz że ich ceny zakupu przez dłuższy okres oparte były o indeks SHFE.

(26)

Ponadto w toku dochodzenia wykazano, że jedno z dwóch przedsiębiorstw korzystało z obniżonego podatku dochodowego od przedsiębiorstw w ramach programu „bez podatku przez dwa lata, połowa podatku przez trzy lata”. Ten system ulg stosowany przez władze Chin oznacza, że jak tylko przedsiębiorstwo zaczyna osiągać zysk, przestaje płacić podatek dochodowy od przedsiębiorstw przez okres dwóch lat, a następnie płaci jedynie połowę stawki podatkowej przez kolejne trzy lata. Zakłócenia te są wykazywane jako koszty ujemne w rachunku zysków i strat, zwiększając tym samym rentowność.

(27)

W takich okolicznościach żadne z tych przedsiębiorstw nie było w stanie udowodnić, że podejmowane przez nie decyzje biznesowe dotyczące zakupu surowców nie podlegają znacznej ingerencji ze strony państwa, a koszty większych nakładów właściwie odzwierciedlają wartości rynkowe. Dlatego też nie były one w stanie wykazać, że spełniają pierwsze kryterium.

(28)

W świetle powyższych ustaleń odnośnie do pierwszego kryterium, uznano, po konsultacjach z Komitetem Doradczym, iż złożony przez Grupę Sira wniosek o MET należy odrzucić.

(29)

W związku z powyższym pozostałe kryteria MET określone w art. 2 ust. 7 lit. b) podstawowego rozporządzenia nie były dalej analizowane.

(30)

Komisja oficjalnie ujawniła wyniki ustaleń w sprawie MET objętej postępowaniem grupie przedsiębiorstw powiązanych w ChRL oraz podmiotowi skarżącemu. Dano im również możliwość przedstawienia poglądów na piśmie oraz złożenia wniosku o przesłuchanie, w przypadku zaistnienia szczególnych powodów, by takie przesłuchanie organizować.

(31)

Po ujawnieniu dotyczącym MET Grupa Sira przedstawiła swoje uwagi na temat proponowanych ustaleń w tym zakresie. Ponieważ Grupa Sira określiła swoje uwagi jako z natury ograniczone, Komisja zajęła się kwestiami podniesionymi bilateralnie, opracowując dokument dotyczący ujawnienia szczególnych ustaleń. Uwagi nie skutkowały zmianą ustaleń dotyczących pierwszego kryterium.

(32)

W nawiązaniu do powyższego i wobec braku jakichkolwiek uwag potwierdza się niniejszym motywy od 30 do 31 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(33)

Na mocy art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego, dla państw, których dotyczy ten artykuł, ustala się ogólnokrajową stawkę celną, z wyjątkiem przypadków, gdy przedsiębiorstwa mogą udowodnić, że spełniają wszystkie kryteria określone w art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego. W skrócie i wyłącznie w celu ułatwienia wyszukiwania informacji kryteria te zostały określone w motywie 32 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(34)

Obydwu powiązanych producentów eksportujących z Grupy Sira złożyło wniosek o IT w razie nieudzielenia zgody na MET. Wnioski te zostały zbadane. Dochodzenie wykazało, że spełniali oni wszystkie warunki określone w art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(35)

W związku z tym Grupie Sira przyznano zgodę na IT.

(36)

W dniu 28 lipca 2011 r. Organ Rozstrzygania Sporów WTO („DSB”) przyjął sprawozdanie Organu Apelacyjnego i sprawozdanie zespołu orzekającego zmienione sprawozdaniem Organu Apelacyjnego w sprawie „Wspólnoty Europejskie – ostateczne środki antydumpingowe wprowadzone względem przywozu niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali pochodzących z Chin” (6) („sprawozdania”).

(37)

W sprawozdaniach tych stwierdzono między innymi, że art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego jest niezgodny z art. 6.10, 9.2 i 18.4 Porozumienia antydumpingowego WTO oraz art. XVI: 4 Porozumienia WTO. Art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego stanowi, że indywidualni producenci eksportujący z państw o gospodarce nierynkowej, którym nie przyznano traktowania na zasadach rynkowych zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego, podlegają ogólnokrajowej stawce celnej, chyba że eksporterzy ci mogą wykazać, że spełniają warunki dotyczące indywidualnego traktowania określone w art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego („ustalenie DSB dotyczące art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego”).

(38)

Każdy producent eksportujący w ChRL, który uzna, że niniejsze rozporządzenie powinno zostać poddane przeglądowi w świetle zawartej w sprawozdaniach wykładni prawnej dotyczącej art. 9 ust. 5, jest proszony o złożenie wniosku o dokonanie przeglądu na podstawie art. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1515/2001 r. z dnia 23 lipca 2001 r. w sprawie środków, które Wspólnota może podjąć po przyjęciu przez Organ Rozstrzygania Sporów WTO sprawozdania dotyczącego zagadnień antydumpingowych i antysubsydyjnych (7) („rozporządzenie upoważniające WTO”).

(39)

W celu uwzględnienia ustaleń przeglądu właściwa instytucja Unii może uchylić, zmienić lub utrzymać środki poddane przeglądowi. Strony wnioskujące o przegląd powinny wiedzieć, że w przypadku gdy dotyczące ich ustalenia wymagają modyfikacji środków, taka modyfikacja może skutkować zmniejszeniem lub zwiększeniem poziomu tych środków.

(40)

Ponadto nie otrzymano żadnych uwag dotyczących udzielenia zgody na IT i niniejszym potwierdza się ustalenia przedstawione w motywach 32–34 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(41)

Wobec braku jakichkolwiek uwag dotyczących kraju analogicznego, niniejszym potwierdza się ustalenia przedstawione w motywach 35–41 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(42)

W celu ustalenia wartości normalnej dla Grupy Sira zastosowano tę samą metodykę, co metodyka opisana w motywach 42–46 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Wobec braku innych uwag dotyczących wartości normalnej niniejszym potwierdza się ustalenia przedstawione w motywach 42–46 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(43)

Stosowana przez Grupę Sira cena eksportowa została ustalona zgodnie z art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego, ponieważ wywóz był dokonywany po cenach transferowych, które uznano za niewiarygodne. Ceny eksportowe zostały zatem obliczone na podstawie ceny odsprzedaży produktu pierwszym niezależnym klientom na rynku unijnym, z uwzględnieniem stosownych potrąceń z tytułu kosztów i zysków dokonanych w celu dopasowania ceny eksportowej do poziomu ceny ex-works. Cena odsprzedaży pierwszemu niezależnemu nabywcy w Unii została skorygowana o wszelkie koszty, w tym cła i podatki, ponoszone od momentu przywozu do chwili odsprzedaży, a także uzasadnioną marżę uwzględniającą koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk. W odniesieniu do marży zysku użyto zysku osiągniętego przez współpracującego niepowiązanego importera produktu objętego postępowaniem, gdyż rzeczywisty zysk powiązanego importera został uznany za niewiarygodny ze względu na powiązania między producentem eksportującym a powiązanym importerem.

(44)

W odniesieniu do eksporterów objętych próbą, wobec braku uwag dotyczących ceny eksportowej, niniejszym potwierdza się ustalenia przedstawione w motywie 47 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(45)

Przedstawiono uwagi dotyczące porównania wartości normalnej z ceną eksportową.

(46)

Przedsiębiorstwo Metal Group Ltd. zakwestionowało to porównanie, argumentując, że nie było ono uczciwe z powodu zastosowanej metody dobierania elementów porównania; przedsiębiorstwo twierdziło, że istnieją różnice we właściwościach fizycznych.

(47)

Jeśli chodzi o porównanie, Metal Group Ltd. zaproponowało alternatywną metodę opartą tylko na wadze. Metoda ta została odrzucona, ponieważ nie bierze pod uwagę innych ważnych aspektów uwzględnionych w systemie porównywania rodzaju produktu, np. moc cieplną, która w związku z tym zapewnia lepszą porównywalność.

(48)

Zarzut w sprawie różnic we właściwościach fizycznych wysunięty przez Metal Group Ltd. obejmował trzy zarzuty i został złożony po terminie składania uwag. Żaden z trzech zarzutów w tej sprawie nie został przywołany w odpowiedziach na kwestionariusz (w którym zawarto wyraźną prośbę o sformułowanie takich zarzutów). Ponadto zarzuty te nie zostały podniesione w trakcie wizyty weryfikacyjnej, co dałoby zespołowi dochodzeniowemu możliwość zweryfikowania ich zasadności i znaczenia.

(49)

Pierwszy zarzut dotyczył rodzaju stopu aluminium stosowanego w produkcji. W tym zakresie twierdzono, że chiński standard tego stopu różnił się od stopu pod tą samą nazwą stosowanego na terytorium Unii. Jakkolwiek nie ulega wątpliwości, że takie stopy nie są identyczne, nie przedstawiono żadnych dowodów na istnienie różnic w kosztach.

(50)

Drugi zarzut dotyczył użycia rzekomo tańszej wersji proszku wykończeniowego. Po raz kolejny nie dostarczono żadnych dowodów na poparcie tego zarzutu; należy stwierdzić, że wspomniany proszek wykończeniowy stanowił tak niski odsetek całkowitych kosztów produkcji, że miałby jedynie marginalny wpływ.

(51)

Trzeci zarzut dotyczył tego, że przedsiębiorstwo nie stosowało żadnej wewnętrznej powłoki antykorozyjnej w przeciwieństwie do produktu wytwarzanego w UE. Podobnie jak w dwóch powyższych przypadkach nie przedstawiono żadnych dowodów na poparcie tego zarzutu.

(52)

W związku z powyższym zarzut w sprawie różnic we właściwościach fizycznych został odrzucony.

(53)

Wobec braku innych uwag niniejszym potwierdza się ustalenia przedstawione w motywach 48–50 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(54)

W odniesieniu do Grupy Sira margines dumpingu został obliczony na podstawie metody opisanej w motywie 51 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych i został ustalony na poziomie 23,0 %.

(55)

Wobec braku innych uwag niniejszym potwierdza się ustalenia przedstawione w motywach 51–54 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(56)

Ze względu na brak uwag dotyczących produkcji unijnej ogółem niniejszym potwierdza się ustalenia przedstawione w motywach 55–57 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(57)

Ze względu na brak uwag dotyczących konsumpcji w Unii niniejszym potwierdza się ustalenia przedstawione w motywach 58–61 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(58)

Po ujawnieniu wstępnych ustaleń jedna ze stron twierdziła, że margines podcięcia cenowego wynoszący 6,1 %, stwierdzony w okresie dochodzenia, był niski i nie mógł wyrządzić istotnej szkody przemysłowi unijnemu.

(59)

Podcięcie cenowe stosowane przez chińskich eksporterów należy jednak rozpatrywać w świetle presji, jaką wywarło ono na rynek unijny, i wpływu, jaki miało na poziom cen w przemyśle unijnym. W toku dochodzenia wykazano, że presja cenowa z powodu przywozu po niskich cenach dumpingowych nie pozwoliła przemysłowi unijnemu ustalić cen na poziomie, który pozwoliłby pokryć koszty i osiągnąć rozsądną marżę zysku, w szczególności w okresie objętym dochodzeniem.

(60)

Jak wspomniano w motywie 65 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, dochodzenie potwierdziło, że import z ChRL dokonywany był po cenach dumpingowych, które były zawsze niższe od cen sprzedaży w przemyśle unijnym w okresie badanym. Stałe podcięcie cenowe stosowane przez chińskich eksporterów umożliwiło wzrost wielkości sprzedaży i udziału w rynku, w szczególności w okresie objętym dochodzeniem. Ponadto ustalono, że różnica w cenach w przypadku niektórych rodzajów grzejników była znacznie wyższa niż stwierdzona średnia wartość podcięcia. Dlatego nie można lekceważyć negatywnych skutków podcięcia cenowego stwierdzonego na rynku unijnym i w przemyśle unijnym. W związku z powyższym zarzut został odrzucony.

(61)

Ta sama strona podtrzymała swoją opinię, że chińskie grzejniki były niższej jakości w porównaniu z tymi wyprodukowanymi w Unii i w związku z tym nie mogły być przyczyną powstania szkody dla przemysłu unijnego.

(62)

Zarzut ten nie został jednak poparty dowodami, a dochodzenie nie ujawniło faktów, które mogłyby go uzasadniać. Jak wskazano w motywie 23 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, dochodzenie wykazało, że grzejniki aluminiowe wytwarzane w Chinach i stamtąd wywożone oraz grzejniki aluminiowe wytwarzane i sprzedawane w Unii przez producentów unijnych mają te same podstawowe właściwości fizyczne i techniczne oraz te same podstawowe zastosowania. Ponadto można je stosować w pełni zamiennie i wyglądają identycznie, zwłaszcza dla konsumentów. Dlatego uznaje się je za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(63)

Warto zauważyć, iż podcięcie cenowe i poziom usuwający szkodę są ustalane w oparciu o szczegółowe porównanie chińskich i unijnych rodzajów produktów. W związku z powyższym w szczegółowym porównaniu cen uwzględniana jest każda rzekoma różnica między różnymi rodzajami grzejników. W związku z powyższym zarzut ten został odrzucony.

(64)

Wobec braku uwag dotyczących przywozu z państwa objętego postępowaniem niniejszym potwierdza się ustalenia w motywach 62–67 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(65)

Wobec braku innych uwag dotyczących wstępnych spostrzeżeń niniejszym potwierdza się ustalenia w motywach 68–71 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(66)

Wobec braku uwag dotyczących produkcji, mocy produkcyjnych i ich wykorzystania niniejszym potwierdza się ustalenia w motywach 72–74 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(67)

Wobec braku uwag dotyczących rozwoju wielkości sprzedaży i udziału w rynku przemysłu unijnego, niniejszym potwierdza się ustalenia przedstawione w motywie 75 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(68)

Wobec braku uwag na temat wzrostu niniejszym potwierdza się ustalenia przedstawione w motywie 76 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(69)

Wobec braku uwag dotyczących zatrudnienia niniejszym potwierdza się ustalenia przedstawione w motywach 77 i 78 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(70)

Wobec braku uwag dotyczących średnich cen jednostkowych w Unii i kosztu produkcji niniejszym potwierdza się ustalenia przedstawione w motywach 79 i 80 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(71)

Wobec braku uwag dotyczących rentowności, przepływów środków pieniężnych, inwestycji, zwrotu z inwestycji i zdolności do pozyskania kapitału, niniejszym potwierdza się ustalenia przedstawione w motywach 81–83 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(72)

Wobec braku innych uwag dotyczących zapasów niniejszym potwierdza się ustalenia przedstawione w motywie 84 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(73)

Wobec braku uwag dotyczących wielkości faktycznego marginesu dumpingu niniejszym potwierdza się ustalenia przedstawione w motywie 85 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(74)

Wyniki dochodzenia potwierdziły, że większość wskaźników szkody wskazała tendencję spadkową w okresie badanym. W związku z tym potwierdza się wnioski zawarte w motywach 86–89 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, że przemysł unijny poniósł istotną szkodę w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(75)

Wobec braku uwag niniejszym potwierdza się ustalenia przedstawione w motywie 90 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(76)

Wobec braku uwag w odniesieniu do skutków przywozu towarów po cenach dumpingowych niniejszym potwierdza się ustalenia przedstawione w motywach 91–95 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(77)

Wobec braku uwag dotyczących przywozu z państw trzecich niniejszym potwierdza się ustalenia przedstawione w motywie 96 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(78)

Jedna ze stron twierdziła, że przyczyną szkody, o ile taka zaistniała, poniesionej przez przemysł unijny był kryzys gospodarczy, który uderzył przede wszystkim w sektor budowlany i mieszkaniowy, a w szczególności w niektóre państwa członkowskie takie jak Hiszpania i Włochy, uznawane przez tę stronę jako główne rynki zbytu dla przemysłu unijnego.

(79)

Dochodzenie wykazało jednak, że przemysł unijny prowadził również sprzedaż grzejników na dużą skalę w państwach członkowskich innych niż Hiszpania i Włochy. Ponadto rynek produktu objętego postępowaniem i produktu podobnego wykracza poza sektor budowlany i mieszkaniowy w Hiszpanii i we Włoszech. Nawet jeżeli nie można wykluczyć, że kryzys gospodarczy miał wpływ na rynek unijny, rosnąca wielkość przywozu po niskich cenach dumpingowych z Chin pogłębiła wszelkie negatywne skutki, jakie załamanie koniunktury gospodarczej mogło mieć w okresie badanym i uniemożliwiło przemysłowi unijnemu czerpanie korzyści z ogólnego ożywienia gospodarczego w okresie objętym dochodzeniem. W związku z tym zarzut ten został odrzucony.

(80)

Wobec braku innych uwag dotyczących kryzysu gospodarczego niniejszym potwierdza się ustalenia w motywach 97–100 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(81)

Twierdzono, że wzrost ceny aluminium, która stanowi znaczną część kosztów wytwarzania produktu podobnego, był przyczyną szkody poniesionej przez przemysł unijny.

(82)

Uważa się jednak, że w ramach rynku, na którym panuje uczciwa konkurencja, ceny mogą być ustalane na poziomie zapewniającym pokrycie kosztów oraz osiągnięcie rozsądnej marży zysku. Jak stwierdzono w motywie 60 powyżej, średnie ceny przywozu z ChRL stale podcinały ceny przemysłu unijnego w okresie badanym. Gdy wzrosły koszty, przemysł unijny nie mógł odpowiednio podnieść swoich cen z uwagi na stałą presję cenową. W związku z tym zarzut ten został odrzucony.

(83)

Wobec braku innych uwag dotyczących kształtowania się kosztów produkcji przemysłu unijnego niniejszym potwierdza się ustalenia przedstawione w motywach 101–103 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(84)

Jedna ze stron twierdziła, że poziom i spadek sprzedaży eksportowej w przemyśle unijnym miał istotny wpływ na jej ogólne wyniki gospodarcze w okresie badanym.

(85)

Dochodzenie wykazało jednak, że pomimo odnotowania spadku sprzedaży eksportowej w przemyśle unijnym w okresie badanym nadal odgrywała ona ważną rolę, stanowiąc 51 % całkowitej sprzedaży przemysłu unijnego w UE oraz 27 % całkowitej produkcji przemysłu unijnego w okresie objętym dochodzeniem. Zatem, jak przedstawiono w motywie 106 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, sprzedaż eksportowa pozwoliła przemysłowi unijnemu osiągnąć korzyści skali i w związku z tym nie można było stwierdzić, że spowodowała ona istotną szkodę poniesioną przez przemysł unijny w okresie badanym. Tendencja i poziom sprzedaży eksportowej przemysłu unijnego nie są aż takie, by móc wyeliminować związek przyczynowy między szkodą i przywozem po niskich cenach dumpingowych z ChRL. W związku z tym zarzut ten zostaje odrzucony.

(86)

Ta sama strona wystąpiła z wnioskiem o ujawnienie wartości wywozu przez przemysł unijny i w konsekwencji także i cen, ponieważ w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych opublikowane zostały tylko wielkości wywozu. Dane te nie mogą jednak zostać ujawnione, ponieważ są one traktowane jako poufne.

(87)

Wobec braku innych uwag dotyczących wyników eksportowych przemysłu unijnego objętego próbą niniejszym potwierdza się ustalenia przedstawione w motywach 104–106 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(88)

Jedna ze stron twierdziła, że podjęta w przemyśle unijnym decyzja dotycząca zwiększenia zdolności produkcyjnych w 2008 r. i towarzysząca jej trudna sytuacja gospodarcza, która utrzymała się również w kolejnych latach, są głównymi przyczynami mniejszego wykorzystania mocy produkcyjnych przemysłu unijnego i jego ujemnej rentowności. Twierdzono w związku z tym, że szkodę wywołały różne czynniki wewnętrzne, takie jak kryzys gospodarczy i błędne decyzje inwestycyjne podjęte w przemyśle unijnym.

(89)

Ocena analizy szkody uwzględnia jednak wszystkie czynniki szkody, przy czym wykorzystanie mocy produkcyjnych i rentowność stanowią tylko dwa z nich. Dochodzenie w sprawie szkody wykazało w szczególności, że w okresie badanym wielkość sprzedaży przemysłu unijnego zmalała o 16 %, podczas gdy przywóz z ChRL zwiększył się o 77 %, a udział w rynku wzrósł z 13 % do 24 %. Nawet w okresie objętym dochodzeniem, gdy konsumpcja zwiększyła się w porównaniu z 2009 r., udział przemysłu unijnego w rynku stale malał. Bez względu na pogłębienie się innych czynników szkody kolejnym sygnałem trudnej sytuacji gospodarczej, jaka spotkała przemysł unijny, jest poziom zapasów w tym przemyśle, który znacznie wzrósł w okresie badanym. W związku z tym w celu uzyskania pełnego obrazu należy analizować większe moce produkcyjne przemysłu unijnego w 2008 r., biorąc pod uwagę wszystkie pozostałe elementy.

(90)

Mimo że kryzys gospodarczy miał pewien negatywny wpływ na przemysł unijny, nie można pominąć faktu, że w okresie badanym znacznie wzrósł tani przywóz po cenach dumpingowych z Chin, co spowodowało pogłębienie się wszelkich negatywnych skutków, jakie załamanie koniunktury gospodarczej mogło przynieść w okresie badanym, i uniemożliwiało przemysłowi unijnemu skorzystanie z ogólnego ożywienia gospodarczego w okresie objętym dochodzeniem.

(91)

Dochodzenie wykazało, że konsumpcja między rokiem 2009 r. a okresem objętym dochodzeniem wzrosła o 9 %, podczas gdy udział przemysłu unijnego w rynku stale malał i mimo ogólnej poprawy sytuacji gospodarczej nie było możliwe jego uzdrowienie, bowiem pozostawał on pod presją przywozu po niskich cenach dumpingowych z ChRL. W związku z powyższym zarzut ten został odrzucony.

(92)

Wobec braku uwag dotyczących zarzutów w sprawie związku przyczynowego niniejszym potwierdza się ustalenia przedstawione w motywach 107–110 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(93)

Użytkownicy nie współpracowali przy omawianym dochodzeniu i pomimo wysiłków podjętych po opublikowaniu tymczasowych ustaleń nie zgłosił się żaden z użytkowników.

(94)

Na podstawie dostępnych informacji ustalono, że głównymi nabywcami grzejników aluminiowych są duże przedsiębiorstwa budowlane, dystrybutorzy i hurtownicy, którzy odsprzedają je wyspecjalizowanym sieciom lub sklepom sprzedaży detalicznej, które następnie sprzedają je małym przedsiębiorstwom budowlanym lub użytkownikom końcowym. Ocena ewentualnego wpływu nałożenia ceł ostatecznych na strony, których dotyczy postępowanie, wykazała, że nawet przy potencjalnym wzroście cen na element grzejników aluminiowych o 61 %, co jest najwyższą zaproponowaną stawką cła antydumpingowego, wzrost ten wydaje się być dość niski, ponieważ produkt objęty postępowaniem stanowi zwykle część dużych projektów, podczas gdy jego cena stanowi jedynie niewielką część łącznych kosztów prowadzenia działalności gospodarczej. W związku z tym, zakładając nawet najbardziej pesymistyczny scenariusz, wydaje się, że wynikły wzrost cen może być łatwo absorbowany w łańcuchu sprzedaży prowadzonej przez spółkę dominującą na rzecz spółki zależnej.

(95)

Wobec braku uwag dotyczących interesu Unii niniejszym potwierdza się ustalenia przedstawione w motywach 111–118 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(96)

Twierdzono, że marża zysku stosowana przy obliczaniu poziomu cła niezbędnego do usunięcia skutków dumpingu wyrządzającego szkodę była zbyt wysoka. Argumentowano, że marża 7,4 %, osiągnięta przez objętych próbą producentów unijnych w 2008 r., była wyjątkowa i nierealistyczna. Kryzys gospodarczy, który dotknął rynek w kolejnych latach, nie pozwolił na osiągnięcie takiego poziomu zysku.

(97)

Należy zauważyć, że wspomniana marża zysku została zweryfikowana podczas dochodzenia jako marża zysku osiągnięta przez objęte próbą przedsiębiorstwa w normalnych warunkach rynkowych, tj. w sytuacji braku dumpingu wyrządzającego szkodę. Nie można stwierdzić, że kryzys gospodarczy nie miał żadnego wpływu na sytuację w przemyśle unijnym, lecz ilość przywozu po niskich cenach dumpingowych z ChRL podcinającego ceny przemysłu unijnego stale rosła w całym okresie badanym, co niekorzystnie wpłynęło na ceny przemysłu unijnego i jego udział w rynku. Jest zatem jasne, że przywóz z ChRL po cenach dumpingowych pogłębił wpływ pogorszenia koniunktury gospodarczej na przemysł unijny. W związku z tym zarzut został odrzucony.

(98)

Twierdzono również, że zaniżony został koszt poniesiony po przywozie, stosowany przy obliczeniach podcięcia i marginesów szkody (0,2 %, w tym wszystkie koszty niezbędne do dopuszczenia towarów do swobodnego obrotu w UE, takie jak koszt przeładunku i opłata za odprawę celną, lecz z wyłączeniem należności celnej przywozowej). Zdaniem tej strony koszt poniesiony po przywozie powinien obejmować koszt przeładunku, opłatę za odprawę celną i transport śródlądowy szacowany na 3,5 %. W celu obliczenia podcięcia cenowego i zaniżania cen cena na granicy UE jest porównywana z ceną ex-works producentów unijnych. Cena na granicy UE musi obejmować wszystkie koszty niezbędne do dopuszczenia towarów do swobodnego obrotu w UE (tj. opłatę za odprawę celną i koszty przeładunku), ale z wyłączeniem transportu śródlądowego, o co wnosiła strona. W związku z tym wniosek został odrzucony.

(99)

Wobec braku innych uwag dotyczących poziomu usuwającego szkodę niniejszym potwierdza się metodykę opisaną w motywach 119–123 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(100)

W związku z powyższym uznaje się, że zgodnie z art. 9 ust. 4 rozporządzenia podstawowego ostateczne środki antydumpingowe powinny zostać nałożone na przywóz produktu objętego postępowaniem na poziomie niższego z marginesów dumpingu i szkody zgodnie z zasadą niższego cła. W związku z tym wszystkie stawki celne powinny być ustalane na poziomie stwierdzonych marginesów szkody.

(101)

Proponuje się następujące ostateczne cła antydumpingowe:

(102)

Indywidualne stawki cła antydumpingowego dla poszczególnych przedsiębiorstw określone w niniejszym rozporządzeniu zostały ustanowione na podstawie ustaleń niniejszego dochodzenia. Odzwierciedlają one zatem sytuację ustaloną podczas dochodzenia, dotyczącą tych przedsiębiorstw. Wspomniane stawki celne (w przeciwieństwie do ogólnokrajowego cła mającego zastosowanie do „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”) mają więc zastosowanie wyłącznie do przywozu produktów pochodzących z ChRL i wyprodukowanych przez te przedsiębiorstwa, a zatem przez konkretne wymienione podmioty prawne. Przywóz produktu objętego postępowaniem wytwarzanego przez inne przedsiębiorstwa, których nazwa i adres nie zostały wymienione w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, w tym przez podmioty powiązane z przedsiębiorstwami konkretnie wymienionymi, nie może korzystać z tych stawek i stosowane są wobec niego stawki mające zastosowanie do „wszystkich innych przedsiębiorstw”.

(103)

W celu zminimalizowania ryzyka obchodzenia cła w związku z wysoką różnicą w stawkach celnych, uważa się, że w tym przypadku potrzebne są specjalnie środki, aby zapewnić odpowiednie stosowanie ceł antydumpingowych. Te specjalne środki obejmują między innymi przedstawienie organom celnym państw członkowskich ważnej faktury handlowej, która musi być zgodna z wymogami określonymi w załączniku II do niniejszego rozporządzenia. Przywóz, któremu nie towarzyszy taka faktura, podlega rezydualnemu cłu antydumpingowemu mającemu zastosowanie do wszystkich pozostałych eksporterów.

(104)

Jeżeli wywóz dokonywany przez jedno z przedsiębiorstw korzystających z niższej indywidualnej stawki celnej wzrośnie w znacznym stopniu po wprowadzeniu przedmiotowych środków, tego rodzaju wzrost wielkości wywozu może zostać uznany za stanowiący sam w sobie zmianę w strukturze handlu ze względu na wprowadzenie środków w rozumieniu art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. W takich okolicznościach oraz pod warunkiem spełnienia określonych wymagań może zostać wszczęte dochodzenie w sprawie obejścia środków. Podczas tego dochodzenia można między innymi zbadać potrzebę zniesienia indywidualnych stawek celnych i nałożenia ogólnokrajowego cła.

(105)

Wszelkie wnioski o zastosowanie indywidualnych stawek cła antydumpingowego dla przedsiębiorstw (np. po zmianie nazwy podmiotu lub po utworzeniu nowych podmiotów zajmujących się produkcją lub sprzedażą) należy kierować do Komisji (8) wraz ze wszystkimi stosownymi informacjami, w szczególności dotyczącymi wszelkich zmian w zakresie działalności przedsiębiorstwa związanej z produkcją, sprzedażą krajową i eksportową, wynikających np. z wyżej wspomnianej zmiany nazwy lub zmiany podmiotów zajmujących się produkcją lub sprzedażą. W razie potrzeby niniejsze rozporządzenie zostanie odpowiednio zmienione poprzez aktualizację wykazu przedsiębiorstw korzystających z indywidualnych stawek cła antydumpingowego.

(106)

Aby zapewnić prawidłowe stosowanie cła antydumpingowego, ogólnokrajowy poziom cła powinien mieć zastosowanie nie tylko do niewspółpracujących producentów eksportujących, ale również do tych producentów, którzy nie dokonywali wywozu do Unii podczas okresu objętego dochodzeniem.

(107)

Aby zapewnić równe traktowanie wszystkich nowych eksporterów oraz współpracujących przedsiębiorstw nieobjętych próbą, wymienionych w załączniku I do niniejszego rozporządzenia, należy ustanowić przepis przewidujący, że średnie ważone cło nałożone na tę kategorię przedsiębiorstw będzie miało zastosowanie do wszystkich nowych eksporterów, którzy w przeciwnym razie byliby uprawnieni do przeglądu na mocy art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, gdyż nie ma on zastosowania do przypadków, w których zastosowano kontrolę wyrywkową.

(108)

Ze względu na ustaloną wysokość marginesów dumpingu oraz zważywszy na poziom szkody, jaką odniósł przemysł unijny, uważa się za konieczne, aby kwoty zabezpieczone tymczasowym cłem antydumpingowym, nałożonym rozporządzeniem w sprawie ceł tymczasowych, były ostatecznie pobierane do wysokości kwoty nałożonych ceł ostatecznych,

—

nie prowadził wywozu do Unii produktu, o którym mowa w art. 1 ust. 1, w okresie objętym dochodzeniem (od dnia 1 lipca 2010 r. do dnia 30 czerwca 2011 r.),

—

nie jest powiązany z żadnym eksporterem lub producentem w Chińskiej Republice Ludowej, który podlega środkom wprowadzonym niniejszym rozporządzeniem,

—

faktycznie dokonywał wywozu produktu objętego postępowaniem do Unii po upływie okresu objętego dochodzeniem, na którym są oparte środki, lub zaciągnął nieodwołalne zobowiązanie umowne na wywóz znacznych ilości do Unii,

9.11.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 310/13

(1)

Ocena z 2011 r. dotycząca stada śledzia w Morzu Irlandzkim opierała się wyłącznie na ocenie tendencji i przyjęto zredukowane przezornościowe całkowite dopuszczalne połowy (TAC). Ustalenie następnie w roku 2012 r. wartości odniesienia dla tego stada usprawniło metodę oceny i dlatego można przedstawić prognozy połowu, których postawą jest podejście opierające się na maksymalnym podtrzymywalnym połowie. Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STECF) został poproszony o uwagi w sprawie zwiększenia z mocą wsteczną uprawnień do połowów w odniesieniu do tego stada i o wyjaśnienie wpływu takiego zwiększenia na opinię naukową na rok 2013. Z analizy STECF wynika, że można zwiększyć uprawnienia do połowów ustalone na rok 2012, pod warunkiem że do TAC na 2013 r. wprowadzona zostanie odpowiednia zmiana, tak aby utrzymać śmiertelność połowową na poziomie maksymalnego podtrzymywalnego połowu. Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie Rady (UE) nr 43/2012 z dnia z dnia 17 stycznia 2012 r. ustalające uprawnienia do połowów dla statków UE na 2012 r. w odniesieniu do pewnych stad ryb i grup stad ryb, które nie są przedmiotem negocjacji lub umów międzynarodowych (1).

(2)

Francja przedstawiła informacje na temat połowu dorsza na trzech łowiskach i z udziałem trzech grup statków: grupy trawlerów prowadzących połowy czarniaka przy użyciu włoków dennych w Morzu Północnym, grupy trawlerów prowadzących połowy czarniaka i gatunków głębinowych przy użyciu włoków dennych na zachód od Szkocji oraz grupy statków poławiających morszczuka przy użyciu takli na zachód od Szkocji. Na podstawie tych informacji, według oceny STECF, można stwierdzić, że połowy dorsza, w tym odrzuty, dokonywane przez te trzy grupy statków, nie przekroczyły 1,5 % całkowitej wielkości połowu dla każdej z tych grup statków w każdym z tych trzech obszarów. Uwzględniwszy ponadto istniejące środki monitorowania i kontroli działalności połowowej tych grup statków i z uwagi na to, że włączenie tych grup stanowiłoby obciążenie administracyjne nieproporcjonalne do ich ogólnego wpływu na zasoby dorsza, właściwe jest wyłączenie tych trzech grup statków ze stosowania systemu nakładu połowowego ustanowionego w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1342/2008 z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiającego długoterminowy plan w zakresie zasobów dorsza i połowów tych zasobów (2). Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie Rady (WE) nr 754/2009 z dnia 27 lipca 2009 r. wyłączające niektóre grupy statków z systemu nakładu połowowego ustanowionego w rozdziale III rozporządzenia (WE) nr 1342/2008 (3), rozporządzenie (EU) nr 43/2012 oraz rozporządzenie Rady (EU) nr 44/2012 dnia 17 stycznia 2012 r. ustalające uprawnienia do połowów na 2012 r. dostępne na wodach UE oraz – dla statków UE – na określonych wodach nienależących do Unii w odniesieniu do pewnych stad ryb i grup stad ryb, które są przedmiotem negocjacji lub umów międzynarodowych (4).

(3)

W październiku 2012 r. Międzynarodowa Rada Badań Morza (ICES) opublikowała opinię naukową na temat stada okowiela w Morzu Północnym, Skagerrak i Kattegat. W tej opinii ICES wskazuje, że w roku 2012 połowy nie powinny przekroczyć 101 000 ton. W kwestii kwot 75 % TAC dla okowiela w tym obszarze przypada na kwoty Unii, z czego 5 000 ton należy przydzielić Norwegii. Resztę kwoty Unii należy rozdzielić pomiędzy państwa członkowskie.

(4)

Limity połowowe przewidziane w niniejszym rozporządzeniu powinny mieć zastosowanie od dnia 1 stycznia 2012 r., z wyjątkiem przepisów dotyczących ograniczeń nakładu połowowego, które powinny mieć zastosowanie od dnia 1 lutego 2012 r. Takie stosowanie z mocą wsteczną nie naruszy zasad pewności prawa ani ochrony uzasadnionych oczekiwań w stosunku do odnośnych uprawnień do połowów, które nie zostały jeszcze wykorzystane. Jako że limity połowowe mają wpływ na działalność gospodarczą oraz planowanie okresu połowu w przypadku statków Unii, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie natychmiast po jego opublikowaniu.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 754/2009, rozporządzenie (UE) nr 43/2012 oraz rozporządzenie (UE) nr 44/2012,

„j)

grupa statków pływających pod banderą Francji, wymienionych we wniosku Francji z dnia 8 czerwca 2012 r., dokonujących połowów czarniaka w Morzu Północnym (obszar ICES IV) przy użyciu włoków dennych o rozmiarze oczek sieci równym lub większym niż 100 mm (kategoria narzędzi połowu TR1);

k)

grupa statków pływających pod banderą Francji, wymienionych we wniosku Francji z dnia 8 czerwca 2012 r., dokonujących połowów czarniaka i gatunków głębinowych na zachód od Szkocji (obszar ICES VI) przy użyciu włoków dennych o rozmiarze oczek sieci równym lub większym niż 100 mm (kategoria narzędzi połowu TR1);

l)

grupa statków pływających pod banderą Francji, wymienionych we wniosku Francji z dnia 8 czerwca 2012 r., dokonujących połowów morszczuka na zachód od Szkocji (obszar ICES VI) przy użyciu takli (kategoria narzędzi połowu LL).”.

9.11.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 310/17

(1)

(2)

Ponieważ do Komisji nie wpłynęło żadne oświadczenie o sprzeciwie zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 510/2006, nazwa ta powinna zostać zarejestrowana,

9.11.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 310/19

(1)

Państwa członkowskie, które nie uczestniczą we wspólnym działaniu przewidzianym w art. 26 ust. 1 i 2 rozporządzenia Komisji (UE) nr 1031/2010 z dnia 12 listopada 2010 r. w sprawie harmonogramu, kwestii administracyjnych oraz pozostałych aspektów sprzedaży na aukcji uprawnień do emisji gazów cieplarnianych na mocy dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie (2), mogą wyznaczyć własną platformę aukcyjną w odniesieniu do swojej części wolumenu uprawnień objętych rozdziałami II i III dyrektywy 2003/87/WE. Zgodnie z art. 30 ust. 5 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 1031/2010 wyznaczenie takiej platformy aukcyjnej podlega obowiązkowi umieszczenia danej platformy aukcyjnej w wykazie w załączniku III do tego rozporządzenia.

(2)

Zgodnie z art. 30 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1031/2010 Zjednoczone Królestwo poinformowało Komisję o decyzji dotyczącej nieuczestniczenia we wspólnym działaniu przewidzianym w art. 26 ust. 1 i 2 wspomnianego rozporządzenia oraz o wyznaczeniu własnej platformy aukcyjnej.

(3)

Dnia 30 kwietnia 2012 r. Zjednoczone Królestwo powiadomiło Komisję o zamiarze wyznaczenia ICE Futures Europe („ICE”) jako platformy aukcyjnej, jak określono w art. 30 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1031/2010.

(4)

Dnia 25 kwietnia 2012 r. Zjednoczone Królestwo przedstawiło zgłoszenie Komitetowi ds. Zmian Klimatu ustanowionemu na mocy art. 9 decyzji nr 280/2004/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. dotyczącej mechanizmu monitorowania emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz wykonania Protokołu z Kioto (3). Ponadto Zjednoczone Królestwo przekazało Komisji dalsze informacje i wyjaśnienia, które we właściwy sposób uzupełniły to zgłoszenie.

(5)

Aby zagwarantować, że proponowane wyznaczenie ICE jako platformy aukcyjnej, o którym mowa w art. 30 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1031/2010, spełnia wymogi wspomnianego rozporządzenia i jest zgodne z celami określonymi w art. 10 ust. 4 dyrektywy 2003/87/WE, konieczne jest nałożenie na ICE pewnych warunków i obowiązków.

(6)

Zgodnie z art. 18–21 rozporządzenia (UE) nr 1031/2010 platforma aukcyjna jest zobowiązana do realizacji szeregu zadań dotyczących dopuszczania osób do składania ofert na aukcjach, które obejmują zastosowanie środków należytej staranności wobec klienta, aby zagwarantować, że jedynie osoby uprawnione ubiegają się o dopuszczenie do bezpośredniego składania ofert na aukcji. Jej obowiązki dotyczą również badania spełnienia przez kandydatów określonych minimalnych wymogów dotyczących dopuszczenia do składania ofert, składania i rozpatrywania wniosków o dopuszczenie do składania ofert, jak również podejmowania decyzji dotyczących udzielenia lub odmowy udzielenia dopuszczenia do aukcji, cofnięcia lub zawieszenia już udzielonych dopuszczeń. Zgodnie z modelem współpracy między ICE a członkami giełdy i ich klientami członkowie giełdy ICE i niektórzy ich klienci będą wykonywali tego rodzaju funkcje związane z dopuszczeniem w odniesieniu do swoich aktualnych lub potencjalnych klientów. Taki model współpracy może być zgodny z przepisami rozporządzenia (UE) nr 1031/2010, pod warunkiem że ICE zagwarantuje zgodność z obowiązkami spoczywającymi na platformie aukcyjnej na mocy rozporządzenia (UE) nr 1031/2010.

(7)

Ponadto, zgodnie z art. 35 ust. 3 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1031/2010, wyznaczona platforma aukcyjna jest zobowiązana zapewnić pełny, uczciwy i sprawiedliwy dostęp do składania ofert na aukcjach przez MŚP oraz dostęp do składania ofert na aukcjach przez małe podmioty uczestniczące w systemie. W tym celu ICE powinna dostarczać MŚP oraz małym podmiotom uczestniczącym w systemie przejrzystych, zrozumiałych i aktualnych informacji dotyczących możliwości dostępu do aukcji prowadzonych przez ICE dla Zjednoczonego Królestwa, w tym wszelkich niezbędnych praktycznych wskazówek na temat tego, w jaki sposób w pełni korzystać z takich możliwości. Tego rodzaju informacje powinny być dostępne publicznie na stronie internetowej ICE. ICE powinna ponadto składać sprawozdania monitorującemu aukcje wyznaczonemu zgodnie z art. 24 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1031/2010 na temat zasięgu uzyskanego w ramach swojego modelu współpracy z członkami giełdy i ich klientami, w tym poziomu uzyskanego zasięgu geograficznego, oraz w jak największym stopniu uwzględniać w tym względzie zalecenia monitorującego aukcje, tak aby zapewnić wypełnienie swoich obowiązków wynikających z art. 35 ust. 3 lit. a) i b) wspomnianego rozporządzenia.

(8)

Zgodnie z art. 35 ust. 3 lit. e) rozporządzenia (UE) nr 1031/2010 przy wyznaczaniu platformy aukcyjnej państwa członkowskie muszą wziąć pod uwagę zakres, w jakim platforma aukcyjna będąca kandydatem jest w stanie uniknąć zakłóceń konkurencji na rynku wewnętrznym, w tym na rynku uprawnień do emisji dwutlenku węgla. W szczególności platforma aukcyjna nie powinna mieć możliwości wykorzystywania wyznaczającej ją umowy w celu zwiększenia konkurencyjności prowadzonej przez nią innej działalności, zwłaszcza w zakresie rynku wtórnego, który organizuje. Ponadto umieszczenie ICE jako platformy aukcyjnej w wykazie powinno być uzależnione od tego, czy ICE, w tym wszyscy członkowie giełdy bądź podmioty rozliczeniowe, umożliwiają oferentom będącym kandydatami dopuszczenie do składania ofert na aukcjach bez wymogu członkowstwa lub uczestnictwa w rynku wtórnym organizowanym przez ICE lub w jakiejkolwiek innej platformie handlu zarządzanej przez ICE lub jakąkolwiek osobę trzecią.

(9)

Zgodnie z art. 35 ust. 3 lit. h) rozporządzenia (UE) nr 1031/2010 przy wyznaczaniu platformy aukcyjnej państwo członkowskie musi uwzględnić zakres, w jakim zapewniono odpowiednie środki zobowiązujące platformę aukcyjną do przekazania wszystkich aktywów materialnych i niematerialnych niezbędnych następcy danej platformy aukcyjnej do prowadzenia aukcji. Tego rodzaju środki zostały ustanowione w strategii wyjścia, która powinna zostać poddana przeglądowi przez monitorującego aukcje. ICE powinno opracować swoją strategię wyjścia w jasny sposób i we właściwym czasie, biorąc pod uwagę przede wszystkim opinię monitorującego aukcje.

(10)

Zgodnie z art. 51 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1031/2010 wszelkie opłaty i warunki stosowane przez platformę aukcyjną, jak również system rozliczeniowy lub rozrachunkowy, muszą być jasno określone, łatwo zrozumiałe i dostępne do wiadomości publicznej. W kontekście modelu współpracy przewidzianego przez ICE, wszelkie dodatkowe opłaty i warunki stosowane przez członków giełdy i ich klientów w odniesieniu do wykonywanych przez nich funkcji związanych z dopuszczaniem powinny również być jasno określone, łatwo zrozumiałe i dostępne do wiadomości publicznej na stronach internetowych podmiotów oferujących te usługi, a bezpośrednie odniesienia do tych stron internetowych powinny być dostępne na stronie internetowej ICE.

(11)

Zgodnie z art. 64 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1031/2010 wyznaczona platforma aukcyjna musi zapewnić dostępność mechanizmu pozasądowego rozstrzygania sporów na potrzeby skarg zgłaszanych przez kandydatów ubiegających się o dopuszczenie do składania ofert, oferentów dopuszczonych do składania ofert lub podmiotów, którym odmówiono dopuszczenia do składania ofert, cofnięto dopuszczenie do składania ofert lub je zawieszono. Kandydaci ubiegający się o dopuszczenie do składania ofert, oferenci dopuszczeni do składania ofert lub podmioty, którym odmówiono dopuszczenia do składania ofert, cofnięto dopuszczenie do składania ofert lub je zawieszono, powinny mieć możliwość skorzystania z prawa do odwołania się zgodnie z przepisami art. 64 rozporządzenia (UE) nr 1031/2010, nawet jeżeli przedmiotowe decyzje są podejmowane przez członków giełdy ICE i ich klientów.

(12)

Oprócz zmian w regulaminie ICE wymaganych do zapewnienia pełnej zgodności z warunkami i obowiązkami określonymi w załączniku do niniejszego rozporządzenia, ICE powinno również podjąć wszelkie dalsze kroki niezbędne do zapewnienia pełnego spełnienia wymogów, które mogą obejmować dostosowanie ustaleń umownych między ICE i członkami jej giełdy, między członkami giełdy i ich klientami oraz między kolejnymi klientami w łańcuchu transakcji.

(13)

Ponadto niektóre odniesienia w art. 25 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1031/2010 powinny zostać zmienione w celu wyeliminowania luk w zakresie monitorowania procesów aukcyjnych przez monitorującego aukcje oraz ze względów zachowania spójności z innymi przepisami wspomnianego rozporządzenia.

(14)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 1031/2010.

(15)

W celu zapewnienia przewidywalnych i terminowych aukcji platformy aukcyjnej wyznaczonej przez Zjednoczone Królestwo niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie w trybie pilnym.

(16)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Zmian Klimatu,

1)

w art. 25 ust. 2 wprowadza się następujące zmiany:

2)

w załączniku III wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

9.11.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 310/24

(1)

Zgodnie z art. 80 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 dyrektywę 91/414/EWG (2) należy stosować, w odniesieniu do procedury i warunków zatwierdzania, do substancji czynnych, dla których przyjęto decyzję zgodnie z art. 6 ust. 3 tej dyrektywy przed dniem 14 czerwca 2011 r. W przypadku fosforowodoru warunki art. 80 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 zostały spełnione decyzją Komisji 2008/566/WE (3).

(2)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG w dniu 11 listopada 2007 r. Niemcy otrzymały od spółki S&A Service- und Anwendungstechnik GmbH wniosek o włączenie substancji aktywnej fosforowodór do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG. W decyzji 2008/566/WE potwierdzono, że wniosek jest „kompletny” w tym sensie, że zasadniczo spełnia wymogi dotyczące danych i informacji przewidziane w załącznikach II oraz III do dyrektywy 91/414/EWG.

(3)

Zgodnie z przepisami art. 6 ust. 2 i 4 dyrektywy 91/414/EWG dla wspomnianej substancji czynnej i dla zastosowań zaproponowanych przez wnioskodawcę został oceniony wpływ na zdrowie ludzi i zdrowie zwierząt oraz na środowisko. W dniu 24 lutego 2010 r. państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy przedłożyło projekt sprawozdania z oceny.

(4)

Projekt sprawozdania z oceny został zweryfikowany przez państwa członkowskie i Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (zwany dalej „Urzędem”). W dniu 22 lutego 2012 r. Urząd przedstawił Komisji swoje wnioski z weryfikacji oceny ryzyka stwarzanego przez pestycydy, dotyczącej substancji czynnej fosforowodór (4). Projekt sprawozdania z oceny został zweryfikowany przez państwa członkowskie i Komisję w ramach Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i sfinalizowany w dniu 28 września 2012 r. w formie opracowanego przez Komisję sprawozdania z przeglądu dotyczącego fosforowodoru.

(5)

Jak wykazały różne badania, można oczekiwać, że środki ochrony roślin zawierające fosforowodór zasadniczo spełniają wymogi określone w art. 5 ust. 1 lit. a) i b) oraz art. 5 ust. 3 dyrektywy 91/414/EWG, w szczególności w odniesieniu do zastosowań, które zostały zbadane przez Komisję i wyszczególnione w jej sprawozdaniu z przeglądu. Należy zatem zatwierdzić fosforowodór.

(6)

Zgodnie z art. 13 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 w związku z jego art. 6 oraz w świetle aktualnej wiedzy naukowej i technicznej należy jednak uwzględnić pewne warunki i ograniczenia.

(7)

Nie naruszając przewidzianych w rozporządzeniu (WE) nr 1107/2009 obowiązków wynikających z zatwierdzenia oraz biorąc pod uwagę szczególną sytuację powstałą w wyniku przejścia od dyrektywy 91/414/EWG do rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, należy postanowić, co następuje. Państwom członkowskim należy zapewnić sześć miesięcy, licząc od daty zatwierdzenia, na dokonanie przeglądu zezwoleń dotyczących środków ochrony roślin zawierających fosforowodór. W stosownych przypadkach państwa członkowskie powinny zmienić, zastąpić lub cofnąć te zezwolenia. W drodze odstępstwa od powyższego terminu należy przyznać więcej czasu na przedłożenie i ocenę aktualizacji pełnej dokumentacji wyszczególnionej w załączniku III, zgodnie z dyrektywą 91/414/EWG, dla każdego środka ochrony roślin i każdego zamierzonego zastosowania, zgodnie z jednolitymi zasadami.

(8)

Doświadczenie zdobyte przy okazji włączania do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG substancji czynnych ocenionych w ramach rozporządzenia Komisji (EWG) nr 3600/92 z dnia 11 grudnia 1992 r. ustanawiającego szczegółowe zasady realizacji pierwszego etapu programu prac określonego w art. 8 ust. 2 dyrektywy Rady 91/414/EWG dotyczącej wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (5) pokazuje, że mogą pojawić się trudności z interpretacją obowiązków spoczywających na posiadaczach dotychczasowych zezwoleń, dotyczących dostępu do danych. W celu uniknięcia dalszych trudności wydaje się zatem konieczne wyjaśnienie obowiązków państw członkowskich, a w szczególności obowiązku sprawdzenia, czy posiadacz zezwolenia ma dostęp do dokumentacji zgodnie z wymogami określonymi w załączniku II do wspomnianej dyrektywy. Wyjaśnienie to nie nakłada jednak na państwa członkowskie ani na posiadaczy zezwoleń żadnych nowych obowiązków w porównaniu z tymi, które nakłada się w przyjętych dotąd dyrektywach zmieniających załącznik I do wspomnianej dyrektywy lub w rozporządzeniach zatwierdzających substancje czynne.

(9)

Zgodnie z art. 13 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 należy odpowiednio zmienić załącznik do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011 z dnia 25 maja 2011 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 w odniesieniu do wykazu zatwierdzonych substancji czynnych (6).

(10)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

a)

w przypadku środka zawierającego fosforowodór jako jedyną substancję czynną w razie potrzeby zmieniają lub cofają zezwolenie najpóźniej do dnia 30 września 2014 r.; lub

b)

w przypadku środka zawierającego fosforowodór jako jedną z kilku substancji czynnych w razie potrzeby zmieniają lub cofają zezwolenie do dnia 30 września 2014 r. lub w terminie określonym dla takiej zmiany lub cofnięcia we właściwym akcie lub aktach włączających odpowiednią substancję lub substancje do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG albo zatwierdzających odpowiednią substancję lub substancje, w zależności od tego, która z tych dat jest późniejsza.

9.11.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 310/28

(1)

Na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 732/2008 (3) wprowadzającego ogólny system preferencji taryfowych od dnia 1 stycznia 2009 r. Unia udzieliła Gwatemali tychże preferencji.

(2)

Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 ustanawia definicję pojęcia produktów pochodzących, używaną do celów ogólnego systemu preferencji taryfowych (GSP). Artykuł 89 tego rozporządzenia przewiduje odstępstwo od tej definicji dla krajów korzystających z GSP.

(3)

Pismem z dnia 24 stycznia 2012 r. Gwatemala wystąpiła z wnioskiem o udzielenie odstępstwa od reguł pochodzenia GSP zgodnie z art. 89 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93. W pismach z dnia 28 marca 2012 r., 21 czerwca 2012 r. i 27 czerwca 2012 r. Gwatemala przedłożyła dodatkowe informacje uzasadniające jej wniosek.

(4)

Wniosek dotyczy całkowitej rocznej ilości 4 000 ton gotowanych, zamrożonych i pakowanych próżniowo filetów z tuńczyka znanych jako „loins” (zwanych dalej „filetami z tuńczyka”) objętych kodem CN 1604 14 16 na okres od dnia 1 kwietnia 2012 r. do dnia 31 grudnia 2013 r.

(5)

Z wniosku wynika, że brak odstępstwa bardzo negatywnie wpłynie na zdolność sektora przetwórstwa rybnego Gwatemali do kontynuowania wywozu do Unii filetów z tuńczyka kwalifikujących się do preferencyjnego traktowania taryfowego.

(6)

Odstępstwo jest zatem konieczne, aby dać Gwatemali wystarczającą ilość czasu na przygotowanie jej sektora przetwórstwa rybnego do przestrzegania reguł uzyskiwania preferencyjnego pochodzenia w odniesieniu do filetów z tuńczyka. Czas ten potrzebny jest na zabezpieczenie wystarczających dostaw pochodzącego tuńczyka do kraju przez rząd i przemysł przetwórczy Gwatemali.

(7)

Mając na uwadze obecne dostawy i wzorce produkcji, należy przyznać odstępstwo w odniesieniu do rocznej ilości wynoszącej 1 975 ton filetów z tuńczyka objętych kodem CN ex 1604 14 16. Aby ograniczyć zakres czasowego odstępstwa do czasu potrzebnego Gwatemali na osiągnięcie zgodności z regułami nabywania preferencyjnego pochodzenia w odniesieniu do filetów z tuńczyka, odstępstwo należy przyznać na okres od dnia 1 stycznia 2012 r. do dnia 30 czerwca 2013 r. Wielkość kontyngentu na rok 2013 r. należy ustalić proporcjonalnie do okresu przyznanego odstępstwa. W związku z tym wielkość kontyngentu należy określić na 1 975 ton na rok 2012 i 987,5 tony na rok 2013.

(8)

W celu zapewnienia ciągłości wywozu przetworzonych ryb kwalifikujących się do preferencyjnego traktowania taryfowego z Gwatemali do Unii należy przyznać odstępstwo z mocą wsteczną od dnia 1 stycznia 2012 r.

(9)

Dla zapewnienia przejrzystości oraz aby w odniesieniu do filetów z tuńczyka objętych kodem CN ex 1604 14 16 można było korzystać z odstępstwa, należy wyraźnie określić, że jedynym materiałem niepochodzącym, który może być użyty do produkcji wspomnianych filetów z tuńczyka, powinien być tuńczyk objęty pozycjami HS 0302 lub 0303.

(10)

Rozporządzenie (EWG) nr 2454/93 określa zasady dotyczące administrowania kontyngentami taryfowymi. W celu zapewnienia skutecznego administrowania, odbywającego się w bliskiej współpracy między władzami Gwatemali, organami celnymi Unii i Komisją, wspomniane zasady należy stosować odpowiednio w odniesieniu do ilości przywożonych na mocy odstępstwa przyznanego niniejszym rozporządzeniem.

(11)

Aby umożliwić skuteczniejsze monitorowanie funkcjonowania odstępstwa, niezbędne jest nałożenie na władze Gwatemali obowiązku regularnego powiadamiania Komisji o szczegółach wydanych świadectw pochodzenia na formularzu A.

(12)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

—

„Derogation — Commission Implementing Regulation (EU) No 1044/2012”;

—

„Excepción — Reglamento de Ejecución (UE) no 1044/2012 de la Comisión”.

9.11.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 310/31

(1)

Na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 732/2008 (3) wprowadzającego ogólny system preferencji taryfowych od dnia 1 stycznia 2009 r. Unia udzieliła Salwadorowi tychże preferencji.

(2)

Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 ustanawia definicję pojęcia produktów pochodzących, używaną do celów ogólnego systemu preferencji taryfowych (GSP). Artykuł 89 tego rozporządzenia przewiduje odstępstwo od tej definicji dla krajów korzystających z GSP.

(3)

Pismem z dnia 30 marca 2012 r. Salwador wystąpił z wnioskiem o udzielenie odstępstwa od reguł pochodzenia GSP zgodnie z art. 89 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93. W pismach z dnia 20 czerwca 2012 r. i 30 lipca 2012 r. Salwador przedłożył dodatkowe informacje uzasadniające jego wniosek.

(4)

Wniosek dotyczy całkowitej rocznej ilości 4 000 ton gotowanych, zamrożonych i pakowanych próżniowo filetów z tuńczyka znanych jako „loins” (zwanych dalej „filetami z tuńczyka”) objętych kodem CN 1604 14 16 na okres od dnia 1 lipca 2012 r. do dnia 31 grudnia 2012 r.

(5)

Z wniosku wynika, że brak odstępstwa bardzo negatywnie wpłynie na zdolność sektora przetwórstwa rybnego Salwadoru do kontynuowania wywozu do Unii filetów z tuńczyka kwalifikujących się do preferencyjnego traktowania taryfowego.

(6)

Odstępstwo jest zatem konieczne, aby dać Salwadorowi wystarczającą ilość czasu na przygotowanie jego sektora przetwórstwa rybnego do przestrzegania reguł uzyskiwania preferencyjnego pochodzenia w odniesieniu do filetów z tuńczyka. Czas ten potrzebny jest na zabezpieczenie wystarczających dostaw pochodzącego tuńczyka do kraju przez rząd i przemysł przetwórczy Salwadoru.

(7)

Mając na uwadze obecne dostawy i wzorce produkcji, należy przyznać odstępstwo w odniesieniu do rocznej ilości wynoszącej 1 975 ton filetów z tuńczyka objętych kodem CN ex 1604 14 16. Aby ograniczyć zakres czasowego odstępstwa do czasu potrzebnego Salwadorowi na osiągnięcie zgodności z regułami nabywania preferencyjnego pochodzenia w odniesieniu do filetów z tuńczyka, odstępstwo należy przyznać na okres od dnia 1 stycznia 2012 r. do dnia 30 czerwca 2013 r. Wielkość kontyngentu na rok 2013 r. należy ustalić proporcjonalnie do okresu przyznanego odstępstwa. W związku z tym wielkość kontyngentu należy określić na 1 975 ton na rok 2012 i 987,5 tony na rok 2013.

(8)

W celu zapewnienia ciągłości wywozu przetworzonych ryb kwalifikujących się do preferencyjnego traktowania taryfowego z Salwadoru do Unii należy przyznać odstępstwo z mocą wsteczną od dnia 1 stycznia 2012 r.

(9)

Dla zapewnienia przejrzystości oraz aby w odniesieniu do filetów z tuńczyka objętych kodem CN ex 1604 14 16 można było korzystać z odstępstwa, należy wyraźnie określić, że jedynym materiałem niepochodzącym, który może być użyty do produkcji wspomnianych filetów z tuńczyka, powinien być tuńczyk objęty pozycjami HS 0302 lub 0303.

(10)

Rozporządzenie (EWG) nr 2454/93 określa zasady dotyczące administrowania kontyngentami taryfowymi. W celu zapewnienia skutecznego administrowania, odbywającego się w bliskiej współpracy między władzami Salwadoru, organami celnymi Unii i Komisją, wspomniane zasady należy stosować odpowiednio w odniesieniu do ilości przywożonych na mocy odstępstwa przyznanego niniejszym rozporządzeniem.

(11)

Aby umożliwić skuteczniejsze monitorowanie funkcjonowania odstępstwa, niezbędne jest nałożenie na władze Salwadoru obowiązku regularnego powiadamiania Komisji o szczegółach wydanych świadectw pochodzenia na formularzu A.

(12)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

—

„Derogation — Commission Implementing Regulation (EU) No …/2012”;

—

„Excepción — Reglamento de Ejecución (UE) no …/2012 de la Comisión”.

9.11.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 310/34

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 1059/2003 ustanawia ramy prawne klasyfikacji podziału regionalnego w celu umożliwienia gromadzenia, opracowania i rozpowszechniania zharmonizowanych statystyk regionalnych w Unii.

(2)

Zgodnie z art. 5 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1059/2003, jeśli do klasyfikacji NUTS wprowadzane są zmiany, dane państwo członkowskie powinno przekazać Komisji szeregi czasowe dla nowego podziału regionalnego w celu zastąpienia wcześniej przekazanych danych. Komisja powinna określić wykaz szeregów czasowych oraz ich długość, biorąc pod uwagę możliwość ich dostarczenia. Szeregi czasowe należy przekazać w okresie dwóch lat od daty wprowadzenia zmiany w klasyfikacji NUTS.

(3)

Klasyfikacja NUTS została zmieniona rozporządzeniem Komisji (UE) nr 31/2011 (2) ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2012 r.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Europejskiego Systemu Statystycznego,

9.11.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 310/36

(1)

Artykuł 8 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 stanowi, że oświadczenia żywieniowe dotyczące żywności są dozwolone jedynie w przypadku, gdy są wymienione w załączniku do tego rozporządzenia, w którym określono również warunki stosowania takich oświadczeń.

(2)

Po konsultacjach przeprowadzonych z państwami członkowskimi i zainteresowanymi stronami, zwłaszcza z podmiotami działającymi na rynku spożywczym i grupami konsumentów, stwierdzono, że konieczne jest dodanie nowych oświadczeń żywieniowych do wykazu dopuszczonych oświadczeń żywieniowych oraz zmiana warunków stosowania oświadczeń już dopuszczonych na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1924/2006.

(3)

Sól jest stosowana jako substancja konserwująca i wzmacniająca smak. W miarę rozwoju nowych technologii oraz ogólnej akceptacji dla wytycznych żywieniowych odnoszących się do spożycia soli producenci starają się wytwarzać coraz więcej produktów bez dodatku soli, jeżeli jest to możliwe technologicznie. Jednakże oświadczenie, że do danego produktu żywnościowego nie dodano soli/sodu, nie jest obecnie dopuszczone. Biorąc pod uwagę szczególne, ze zdrowotnego punktu widzenia, zainteresowanie zachęcaniem do tego typu innowacji, odpowiednie byłoby umożliwienie producentom informowania konsumentów o tym szczególnym aspekcie procesu produkcji. Aby uniknąć stosowania takiego rodzaju oświadczenia w odniesieniu do żywności o naturalnie wysokiej zawartości sodu, jego stosowanie powinno być ograniczone do żywności o niskiej zawartości sodu.

(4)

Parlament Europejski w swojej rezolucji z dnia 2 lutego 2012 r. w sprawie projektu rozporządzenia Komisji zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1924/2006 odnośnie do wykazu oświadczeń żywieniowych stwierdził, że nowe oświadczenie żywieniowe, umożliwiające podawanie informacji o mniejszych obniżeniach niż te dozwolone przy użyciu oświadczenia „lekki”, byłoby sprzeczne z celem i treścią aktu podstawowego.

(5)

Obniżenie zawartości tłuszczów nasyconych ma sens tylko wtedy, gdy tłuszcze te nie są zastąpione lub kiedy są zastąpione tłuszczami nienasyconymi. Zastąpienie tłuszczów nasyconych kwasami tłuszczowymi trans nie jest korzystne dla zdrowia, w związku z czym należy określić odpowiednie warunki stosowania oświadczenia żywieniowego odnoszącego się do obniżenia zawartości tłuszczów nasyconych, aby uniknąć takiej zamiany.

(6)

W obecnych warunkach możliwe jest umieszczanie oświadczeń o obniżonej zawartości cukrów, nawet jeżeli cukry zastąpione zostają tłuszczami, w wyniku czego produkt o zmienionym składzie ma wyższą wartość energetyczną. Oświadczenie, że zawartość cukrów została obniżona, powinno w związku z tym być dopuszczone tylko wtedy, kiedy wartość energetyczna żywności nie wzrośnie po zmianie składu. Bardziej rygorystyczne warunki wymagające obniżenia wartości energetycznej odpowiadającego obniżeniu zawartości cukrów byłyby osiągalne jedynie w przypadku bardzo niewielkiej ilości produktów, co znacznie ograniczałoby stosowanie oświadczenia.

(7)

Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik do rozporządzenia (WE) nr 1924/2006.

(8)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły wobec nich sprzeciwu,

9.11.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 310/38

(1)

Na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 zabronione jest stosowanie oświadczeń zdrowotnych dotyczących żywności, o ile Komisja nie udzieliła zezwolenia na takie oświadczenia zgodnie z tym rozporządzeniem i nie zostały one włączone do wykazu dozwolonych oświadczeń.

(2)

Rozporządzenie (WE) nr 1924/2006 stanowi ponadto, że wnioski o udzielenie zezwolenia na stosowanie oświadczeń zdrowotnych mogą być składane przez podmioty działające na rynku spożywczym do właściwego organu krajowego danego państwa członkowskiego. Właściwy organ krajowy przekazuje prawidłowe wnioski Europejskiemu Urzędowi ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA), zwanemu dalej „Urzędem”.

(3)

Urząd powiadamia niezwłocznie pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję o otrzymaniu wniosku i wydaje opinię na temat danego oświadczenia zdrowotnego.

(4)

Komisja decyduje o udzieleniu zezwolenia na stosowanie oświadczenia zdrowotnego, uwzględniając opinię wydaną przez Urząd.

(5)

W następstwie wniosku złożonego przez Cargill Incorporated na podstawie art. 14 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1924/2006, w którym zwrócono się o ochronę zastrzeżonych danych obejmujących jedną metaanalizę (2) i informacje dotyczące procesu produkcji „beta-błonnika” jęczmiennego (BarlivTM), zwrócono się do Urzędu o wydanie opinii dotyczącej oświadczenia zdrowotnego związanego z wpływem beta-glukanów występujących w jęczmieniu na obniżenie poziomu cholesterolu we krwi i zmniejszeniu ryzyka choroby (wieńcowej) serca (pytanie nr EFSA-Q-2011-00798) (3). Oświadczenie zaproponowane przez wnioskodawcę brzmiało następująco: „Wykazano, że beta-glukan obniża/redukuje poziom cholesterolu we krwi. Obniżenie poziomu cholesterolu we krwi może zmniejszyć ryzyko choroby (wieńcowej) serca”.

(6)

Na podstawie przedstawionych danych Urząd stwierdził w opinii otrzymanej przez Komisję i państwa członkowskie w dniu 8 grudnia 2011 r., że wykazano związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy spożywaniem beta-glukanu występującego w jęczmieniu a obniżeniem stężenia cholesterolu LDL we krwi. Wobec powyższego oświadczenie zdrowotne zgodne z powyższą konkluzją należy uznać za zgodne z wymogami rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 i włączyć do unijnego wykazu dopuszczonych oświadczeń. Urząd nie uznał metaanalizy oraz informacji związanych z procesem produkcji „beta-błonnika” jęczmiennego (BarlivTM), co do których wnioskodawca złożył wniosek o ochronę zastrzeżonych danych, za niezbędne do wydania opinii. Uznaje się zatem, że wymóg określony w art. 21 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 nie jest spełniony i że w związku z tym nie należy przyznać ochrony zastrzeżonych danych.

(7)

W następstwie wniosku złożonego przez Valens Int. d.o.o., zgodnie z art. 14 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1924/2006, zwrócono się do Urzędu o wydanie opinii dotyczącej oświadczenia zdrowotnego związanego z wpływem beta-glukanów występujących w jęczmieniu na obniżenie poziomu cholesterolu we krwi oraz zmniejszenie ryzyka wystąpienia choroby (wieńcowej) serca (pytanie nr EFSA-Q-2011-00799) (4). Oświadczenie zaproponowane przez wnioskodawcę brzmiało następująco: „Wykazano, że beta-glukan redukuje poziom cholesterolu we krwi. Obniżenie poziomu cholesterolu we krwi może zmniejszyć ryzyko choroby serca”.

(8)

Na podstawie przedstawionych danych Urząd stwierdził w opinii otrzymanej przez Komisję i państwa członkowskie w dniu 8 grudnia 2011 r., że wykazano związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy spożywaniem beta-glukanu występującego w jęczmieniu a obniżeniem stężenia cholesterolu LDL we krwi. Wobec powyższego oświadczenie zdrowotne zgodne z powyższą konkluzją należy uznać za zgodne z wymogami rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 i włączyć do unijnego wykazu dopuszczonych oświadczeń.

(9)

Artykuł 16 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 stanowi, że pozytywna opinia co do udzielenia zezwolenia na stosowanie oświadczenia zdrowotnego powinna zawierać pewne szczegóły. Szczegóły dotyczące dozwolonego oświadczenia powinny być określone w załączniku do wspomnianego rozporządzenia i powinny obejmować, stosownie do okoliczności, zmieniony tekst oświadczenia zdrowotnego, szczegółowe warunki stosowania oświadczenia oraz, w stosownych przypadkach, warunki lub ograniczenia stosowania żywności oraz dodatkowe wyjaśnienia lub ostrzeżenia, zgodnie z zasadami zawartymi w rozporządzeniu (WE) nr 1924/2006 oraz opiniami wydanymi przez Urząd.

(10)

Jednym z celów rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 jest zapewnienie prawdziwości, zrozumiałości, rzetelności i przydatności dla konsumenta oświadczeń zdrowotnych; brzmienie i sposób przedstawiania tych oświadczeń powinny uwzględniać wymienione kryteria. W związku z tym w przypadkach, gdy sformułowanie oświadczeń ma dla konsumenta taki sam sens jak sformułowanie oświadczenia zdrowotnego, na które udzielono zezwolenia, ponieważ wykazano w nich taki sam związek między kategorią żywności, żywnością lub jednym z jej składników a stanem zdrowia, oświadczenia te powinny podlegać takim samym warunkom stosowania, jak określono w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(11)

Przy ustanawianiu środków przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu uwzględniono uwagi wnioskodawców oraz przedstawicieli opinii publicznej zgłoszone Komisji na podstawie art. 16 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006.

(12)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły wobec nich sprzeciwu,

9.11.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 310/41

(1)

W załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008 ustanowiono unijny wykaz dodatków do żywności dopuszczonych do stosowania w żywności oraz warunki ich stosowania.

(2)

Wykaz ten może zostać zmieniony zgodnie z procedurą, o której mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1331/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. ustanawiającym jednolitą procedurę wydawania zezwoleń na stosowanie dodatków do żywności, enzymów spożywczych i środków aromatyzujących (2).

(3)

Zgodnie z art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1331/2008 unijny wykaz dodatków do żywności może być aktualizowany z inicjatywy Komisji albo na podstawie wniosku.

(4)

Złożono wniosek o zezwolenie na stosowanie syropu poliglucitolowego w kilku kategoriach żywności i udostępniono go państwom członkowskim.

(5)

Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności ocenił bezpieczeństwo syropu poliglucitolowego jako dodatku do żywności (3). Urząd ten uznał, że dostępne dane chemiczne i toksykologiczne dotyczące syropu poliglucitolowego są niewystarczające do ustalenia akceptowanego dziennego pobrania. Na podstawie dostępnych danych stwierdził jednak, że proponowane zastosowania oraz poziomy zastosowania nie rodzą obaw w zakresie bezpieczeństwa.

(6)

Istnieje technologiczna potrzeba stosowania syropu poliglucitolowego jako alternatywy dla innych już zatwierdzonych polioli. Syrop poliglucitolowy jest mniej słodki, a jego działanie polega na zwiększaniu objętości i nieprzezroczystości oraz wiązaniu i stabilizacji produktów o obniżonej wartości energetycznej lub bez cukru. Należy zatem zatwierdzić stosowanie syropu poliglucitolowego w kategoriach żywności wymienionych we wniosku oraz przypisać temu dodatkowi do żywności numer E 964 jako numer E.

(7)

Zgodnie z przepisami przejściowymi rozporządzenia Komisji (UE) nr 1129/2011 z dnia 11 listopada 2011 r. zmieniającego załącznik II do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 poprzez ustanowienie unijnego wykazu dodatków do żywności (4) załącznik II, w którym ustanawia się unijny wykaz dodatków do żywności dopuszczonych do stosowania w żywności oraz warunki ich stosowania, stosuje się od dnia 1 czerwca 2013 r. Aby umożliwić stosowanie syropu poliglucitolowego w przedmiotowych kategoriach żywności przed tą datą, konieczne jest określenie wcześniejszej daty rozpoczęcia stosowania w odniesieniu do tego dodatku do żywności.

(8)

Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik II do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008.

(9)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły wobec nich sprzeciwu,

9.11.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 310/45

(1)

W rozporządzeniu Komisji (UE) nr 231/2012 (3) ustanowiono specyfikacje dodatków do żywności wymienionych w załącznikach II i III do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008.

(2)

Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) wydał opinię na temat bezpieczeństwa syropu poliglucitolowego jako dodatku do żywności, rozpatrując specyfikacje zaproponowane przez wnioskodawcę w dniu 24 listopada 2009 r. (4). Następnie, rozporządzeniem Komisji (UE) nr 1049/2012 z dnia 8 listopada 2012 r. zmieniającym załącznik II do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 w odniesieniu do stosowania syropu poliglucitolowego w kilku kategoriach żywności (5), ten dodatek do żywności został zatwierdzony na podstawie szczególnych zastosowań i został mu przydzielony numer E 964. Należy zatem przyjąć specyfikacje dla tego dodatku do żywności.

(3)

Należy uwzględnić specyfikacje i techniki analityczne w zakresie dodatków proponowane przez Wspólny Komitet Ekspertów FAO/WHO ds. Dodatków do Żywności.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 231/2012.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły wobec nich sprzeciwu,

9.11.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 310/47

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie ustalania Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodne z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

9.11.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 310/49

(1)

W dniu 13 września 2010 r. Rada przyjęła decyzję 2010/570/UE, Euratom w sprawie mianowania członków Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego na okres od dnia 21 września 2010 r. do dnia 20 września 2015 r. (1).

(2)

Stanowisko członka Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego zwolniło się w związku z wygaśnięciem mandatu Nilsa Juhla ANDREASENA,

9.11.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 310/50

(1)

W dniu 13 września 2010 r. Rada przyjęła decyzję 2010/570/UE, Euratom w sprawie mianowania członków Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego na okres od dnia 21 września 2010 r. do dnia 20 września 2015 r. (1).

(2)

Stanowisko członka Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego zwolniło się w związku z wygaśnięciem mandatu Christiana ZEYENA,

9.11.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 310/51

(1)

W dniu 13 września 2010 r. Rada przyjęła decyzję 2010/570/UE, Euratom w sprawie mianowania członków Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego na okres od dnia 21 września 2010 r. do dnia 20 września 2015 r. (1).

(2)

Stanowisko członka Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego zwolniło się w związku z wygaśnięciem mandatu Sukhdeva SHARMY,