8.11.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 308/1

(1)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 510/2006 wniosek Zjednoczonego Królestwa w sprawie rejestracji nazwy „Isle of Man Queenies” został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2).

(2)

Ponieważ do Komisji nie wpłynęło żadne oświadczenie o sprzeciwie zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 510/2006, nazwa ta powinna zostać zarejestrowana,

8.11.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 308/3

(1)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 510/2006 wniosek Niemiec o rejestrację nazwy „Abensberger Spargel”/„Abensberger Qualitätsspargel” został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2).

(2)

Ponieważ do Komisji nie wpłynęło żadne oświadczenie o sprzeciwie zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 510/2006, nazwa ta powinna zostać zarejestrowana,

8.11.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 308/5

(1)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 510/2006 wniosek Włoch o rejestrację nazwy „Ciliegia di Vignola” został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2).

(2)

Ponieważ do Komisji nie wpłynęło żadne oświadczenie o sprzeciwie zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 510/2006, nazwa ta powinna zostać zarejestrowana,

8.11.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 308/7

(1)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 510/2006 wniosek Portugalii w sprawie rejestracji nazwy „Cabrito do Alentejo” został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2).

(2)

Ponieważ do Komisji nie wpłynęło żadne oświadczenie o sprzeciwie zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 510/2006, nazwa ta powinna zostać zarejestrowana,

8.11.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 308/9

(1)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 510/2006 wniosek Portugalii o rejestrację nazwy „Cordeiro Mirandês”/„Canhono Mirandês” został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2).

(2)

Ponieważ do Komisji nie wpłynęło żadne oświadczenie o sprzeciwie zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 510/2006, nazwa ta powinna zostać zarejestrowana,

8.11.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 308/11

(1)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 510/2006 wniosek Słowenii w sprawie rejestracji nazwy „Kraška panceta” został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2).

(2)

Ponieważ do Komisji nie wpłynęło żadne oświadczenie o sprzeciwie zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 510/2006, nazwa ta powinna zostać zarejestrowana,

8.11.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 308/13

(1)

W decyzji Komisji 2007/777/WE (2) ustanowiono zasady dotyczące przywozu do Unii oraz przewozu przez Unię i przechowywania na jej terytorium przesyłek produktów mięsnych oraz przesyłek przetworzonych żołądków, pęcherzy i jelit określonych w rozporządzeniu (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającym szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (3).

(2)

W części 2 załącznika II do decyzji 2007/777/WE zawarto wykaz państw trzecich lub ich części, z których dozwolone jest wprowadzanie do Unii produktów mięsnych oraz poddanych obróbce żołądków, pęcherzy i jelit, pod warunkiem że towary te zostały poddane obróbce, o której mowa w tej części.

(3)

W części 4 załącznika II do decyzji 2007/777/WE ustanowiono procesy obróbki, o których mowa w części 2 tego załącznika, z przypisaniem kodów dla każdego z nich. W części tej określono niespecyficzny proces obróbki „A” oraz specyficzne procesy obróbki „B” do „F” wymienione w porządku malejącym według rygoru.

(4)

W rozporządzeniu Komisji (UE) nr 206/2010 (4) ustanowiono wymogi dotyczące świadectw weterynaryjnych w zakresie wprowadzania do Unii niektórych przesyłek żywych zwierząt lub świeżego mięsa. Ustanowiono w nim także wykazy krajów trzecich, ich terytoriów lub części, z których dozwolone jest wprowadzanie tych przesyłek do Unii.

(5)

Zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 206/2010 przesyłki świeżego mięsa przeznaczonego do spożycia przez ludzi mogą być przywożone do Unii, pod warunkiem że pochodzą z krajów trzecich, ich terytoriów lub części wymienionych w części 1 załącznika II do tego rozporządzenia, dla których istnieje wzór świadectwa weterynaryjnego odpowiadający danej przesyłce, wymieniony w tej części.

(6)

Chorwacja jest obecnie wymieniona w wykazie w części 1 załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 206/2010 jako kraj trzeci, z którego dozwolony jest przywóz do Unii świeżego mięsa niektórych gatunków zwierząt. Chorwacja nie jest jednak obecnie wymieniona jako kraj trzeci, z którego dozwolony jest przywóz do Unii świeżego mięsa, w tym mięsa mielonego, świń domowych.

(7)

Chorwacja przedłożyła Komisji wniosek o pozwolenie na wywóz świeżego mięsa świń domowych do Unii. Według informacji przedłożonych przez Chorwację szczepienia zapobiegawcze przeciwko klasycznemu pomorowi świń są zabronione na terytorium tego kraju trzeciego od stycznia 2005 r. Ponadto nie ma dowodów na występowanie wirusa klasycznego pomoru świń u świń domowych na terytorium Chorwacji od marca 2008 r. Z dostępnych informacji wynika zatem, że Chorwacja jest wolna od klasycznego pomoru świń u świń domowych, bez przeprowadzania szczepień.

(8)

Właściwy organ chorwacki dostarczył również wystarczających gwarancji w zakresie zgodności z przepisami unijnymi dotyczącymi klasycznego pomoru świń i wdraża rozszerzony program nadzoru dla świń domowych i dzików.

(9)

Ponadto wyniki inspekcji przeprowadzonej przez Komisję w 2010 r. w Chorwacji były w przeważającej mierze pozytywne. Chorwacja przedłożyła również Komisji potwierdzenie, że niektóre planowane działania naprawcze związane z brakami stwierdzonymi podczas tej inspekcji zostały wprowadzone w życie 2011 r. i przyniosły pożądane skutki.

(10)

Z oceny informacji przedłożonych przez Chorwację wynika, że wprowadzanie do Unii świeżego mięsa świń domowych z tego kraju trzeciego nie stanowi zagrożenia dla statusu zdrowotnego Unii w odniesieniu do klasycznego pomoru świń. Przywóz z Chorwacji świeżego mięsa, w tym mięsa mielonego, świń domowych powinien być w związku z tym dozwolony.

(11)

Ponadto Chorwacja jest obecnie wymieniona w części 2 załącznika II do decyzji 2007/777/WE w celu wprowadzania do Unii produktów mięsnych oraz przetworzonych żołądków, pęcherzy i jelit świń domowych i dzikich zwierząt parzystokopytnych utrzymywanych w warunkach fermowych (świń), które zostały poddane specyficznemu procesowi obróbki „D”.

(12)

Ze względu na fakt, że przywóz świeżego mięsa, w tym mięsa mielonego, świń domowych do Unii z Chorwacji ma być dozwolony, należy również zezwolić na przywóz do Unii z tego kraju trzeciego, produktów mięsnych, które zostały uzyskane z takiego świeżego mięsa, bez wymogu poddawania ich specyficznemu procesowi obróbki. Należy zatem odpowiednio zmienić część 2 załącznika II do decyzji 2007/777/WE.

(13)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2007/777/WE oraz rozporządzenie (UE) nr 206/2010.

(14)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

8.11.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 308/15

(1)

Zgodnie z art. 80 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 dyrektywę Rady 91/414/EWG (2) należy stosować, w odniesieniu do procedury i warunków zatwierdzania, do substancji czynnych, dla których przyjęto decyzję zgodnie z art. 6 ust. 3 tej dyrektywy przed dniem 14 czerwca 2011 r. W przypadku izopyrazamu warunki art. 80 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 zostały spełnione decyzją Komisji 2010/132/UE (3).

(2)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG w dniu 25 listopada 2008 r. Zjednoczone Królestwo otrzymało od Syngenta Crop Protection AG wniosek o włączenie substancji czynnej izopyrazam do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG. W decyzji 2010/132/UE potwierdzono, że wniosek jest „kompletny” w tym sensie, że zasadniczo spełnia wymogi dotyczące danych i informacji przewidziane w załącznikach II oraz III do dyrektywy 91/414/EWG.

(3)

Zgodnie z przepisami art. 6 ust. 2 i 4 dyrektywy 91/414/EWG dla wspomnianej substancji czynnej i dla zastosowań zaproponowanych przez wnioskodawcę został oceniony wpływ na zdrowie ludzi i zdrowie zwierząt oraz na środowisko. W dniu 4 maja 2010 r. państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy przedłożyło projekt sprawozdania z oceny.

(4)

Projekt sprawozdania z oceny został zweryfikowany przez państwa członkowskie i Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (zwany dalej „Urzędem”). W dniu 27 lutego 2012 r. Urząd przedstawił Komisji swoje wnioski z weryfikacji oceny ryzyka stwarzanego przez pestycydy, dotyczącej substancji czynnej izopyrazam (4). Projekt sprawozdania z oceny został zweryfikowany przez państwa członkowskie i Komisję w ramach Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i sfinalizowany w dniu 28 września 2012 r. w formie opracowanego przez Komisję sprawozdania z przeglądu dotyczącego izopyrazamu.

(5)

Jak wykazały różne badania, można oczekiwać, że środki ochrony roślin zawierające izopyrazam zasadniczo spełniają wymogi określone w art. 5 ust. 1 lit. a) i b) oraz art. 5 ust. 3 dyrektywy 91/414/EWG, w szczególności w odniesieniu do zastosowań, które zostały zbadane przez Komisję i wyszczególnione w jej sprawozdaniu z przeglądu. Należy zatem zatwierdzić izopyrazam.

(6)

Zgodnie z art. 13 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 w związku z jego art. 6 oraz w świetle aktualnej wiedzy naukowej i technicznej należy jednak uwzględnić pewne warunki i ograniczenia. Należy w szczególności zażądać dodatkowych informacji potwierdzających.

(7)

Nie naruszając przewidzianych w rozporządzeniu (WE) nr 1107/2009 obowiązków wynikających z zatwierdzenia oraz biorąc pod uwagę szczególną sytuację powstałą w wyniku przejścia od dyrektywy 91/414/EWG do rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, należy postanowić, co następuje. Państwom członkowskim należy zapewnić sześć miesięcy, licząc od daty zatwierdzenia, na dokonanie przeglądu zezwoleń dotyczących środków ochrony roślin zawierających izopyrazam. W stosownych przypadkach państwa członkowskie powinny zmienić, zastąpić lub cofnąć te zezwolenia. W drodze odstępstwa od powyższego terminu należy przyznać więcej czasu na przedłożenie i ocenę aktualizacji pełnej dokumentacji wyszczególnionej w załączniku III, zgodnie z dyrektywą 91/414/EWG, dla każdego środka ochrony roślin i każdego zamierzonego zastosowania, zgodnie z jednolitymi zasadami.

(8)

Doświadczenie zdobyte przy okazji włączania do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG substancji czynnych ocenionych w ramach rozporządzenia Komisji (EWG) nr 3600/92 z dnia 11 grudnia 1992 r. ustanawiającego szczegółowe zasady realizacji pierwszego etapu programu prac określonego w art. 8 ust. 2 dyrektywy Rady 91/414/EWG dotyczącej wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (5) pokazuje, że mogą pojawić się trudności z interpretacją obowiązków spoczywających na posiadaczach dotychczasowych zezwoleń, dotyczących dostępu do danych. W celu uniknięcia dalszych trudności wydaje się zatem konieczne wyjaśnienie obowiązków państw członkowskich, a w szczególności obowiązku sprawdzenia, czy posiadacz zezwolenia ma dostęp do dokumentacji zgodnie z wymogami określonymi w załączniku II do wspomnianej dyrektywy. Wyjaśnienie to nie nakłada jednak na państwa członkowskie ani na posiadaczy zezwoleń żadnych nowych obowiązków w porównaniu z tymi, które nakłada się w przyjętych dotąd dyrektywach zmieniających załącznik I do wspomnianej dyrektywy lub w rozporządzeniach zatwierdzających substancje czynne.

(9)

Zgodnie z art. 13 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 należy odpowiednio zmienić załącznik do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011 z dnia 25 maja 2011 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 w odniesieniu do wykazu zatwierdzonych substancji czynnych (6).

(10)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

a)

w przypadku środka zawierającego izopyrazam jako jedyną substancję czynną, w razie potrzeby zmieniają lub cofają zezwolenie najpóźniej do dnia 30 września 2014 r.; bądź

b)

w przypadku środka zawierającego izopyrazam jako jedną z kilku substancji czynnych, w razie potrzeby zmieniają lub cofają zezwolenie do dnia 30 września 2014 r. lub w terminie określonym dla takiej zmiany lub cofnięcia we właściwym akcie lub aktach włączających odpowiednią substancję lub substancje do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG albo zatwierdzających odpowiednią substancję lub substancje, w zależności od tego, która z tych dat jest późniejsza.

8.11.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 308/19

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie ustalania Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodne z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

8.11.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 308/21

(1)

Rozporządzeniem (WE) nr 178/2002 ustanowiono ogólne zasady dotyczące żywności i pasz, a w szczególności bezpieczeństwa żywności i pasz, na poziomie Unii i krajowym. W rozporządzeniu tym przewiduje się wprowadzenie środków nadzwyczajnych, gdy nie ma wątpliwości, że żywność lub pasza przywożona z państwa trzeciego może stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia człowieka, zdrowia zwierząt lub dla środowiska i gdy zagrożenia tego nie można w zadowalającym stopniu opanować środkami wprowadzanymi przez państwa członkowskie.

(2)

Dyrektywa Rady 96/23/WE z dnia 29 kwietnia 1996 r. w sprawie środków monitorowania niektórych substancji i ich pozostałości u żywych zwierząt i w produktach pochodzenia zwierzęcego (2) stanowi, że należy monitorować proces produkcyjny zwierząt i podstawowe produkty pochodzenia zwierzęcego w celu wykrywania obecności niektórych pozostałości i substancji u zwierząt żywych, w ich wydalinach, płynach ustrojowych i tkankach, w produktach pochodzenia zwierzęcego, paszach dla zwierząt oraz wodzie pitnej.

(3)

Decyzja Komisji 2010/381/UE z dnia 8 lipca 2010 r. w sprawie środków nadzwyczajnych mających zastosowanie do przesyłek produktów akwakultury przywożonych z Indii i przeznaczonych do spożycia przez ludzi (3) stanowi, że co najmniej 20 % przesyłek produktów akwakultury należy badać pod kątem obecności substancji farmakologicznie czynnych określonych w art. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 470/2009 (4), w szczególności chloramfenikolu, tetracykliny, oksytetracykliny, chlorotetracykliny oraz metabolitów nitrofuranów.

(4)

Wyniki inspekcji przeprowadzonej w Indiach w listopadzie 2011 r. przez służbę kontrolną Komisji, Biuro ds. Żywności i Weterynarii, potwierdziły, że funkcjonuje obecnie system urzędowych kontroli obejmujący produkcję w zakresie akwakultury oraz że częściowo wdrożono zalecenia ze sprawozdania z inspekcji z 2009 r. dotyczące urzędowego monitorowania gospodarstw akwakultury.

(5)

Od czasu przyjęcia decyzji 2010/381/UE spadła liczba próbek produktów akwakultury, w których wykryto chloramfenikol, tetracyklinę, oksytetracyklinę, chlorotetracyklinę lub metabolity nitrofuranów. Wskazane jest zatem obniżenie minimalnego odsetka przesyłek, które należy badać pod kątem występowania substancji farmakologicznie czynnych.

(6)

Należy jednak utrzymać obowiązek prowadzenia badań, aby nadal zbierać bardziej dokładne informacje dotyczące ewentualnego zanieczyszczenia tymi pozostałościami produktów akwakultury pochodzących z Indii. Badania powinny być nadal prowadzone również po to, by zniechęcać producentów z Indii do nadużywania tych substancji.

(7)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2010/381/UE.

(8)

Decyzja Komisji 2010/220/UE z dnia 16 kwietnia 2010 r. w sprawie środków nadzwyczajnych mających zastosowanie do produktów akwakultury przywożonych z Indonezji i przeznaczonych do spożycia przez ludzi (5) stanowi, że co najmniej 20 % przesyłek produktów akwakultury należy badać pod kątem obecności substancji farmakologicznie czynnych określonych w art. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 470/2009, w szczególności chloramfenikolu, metabolitów nitrofuranów i tetracyklin.

(9)

Od czasu przyjęcia decyzji 2010/220/UE nie wykryto pozostałości chloramfenikolu, metabolitów nitrofuranów ani tetracyklin w przesyłkach produktów akwakultury przywożonych z Indonezji.

(10)

Wyniki inspekcji przeprowadzonej w Indonezji w lutym 2012 przez służbę kontrolną Komisji, Biuro ds. Żywności i Weterynarii, potwierdzają, że system kontroli pozostałości w Indonezji zapewnia zadowalające gwarancje, o skutku równoważnym do gwarancji przewidzianych prawem Unii.

(11)

Należy zatem uchylić decyzję 2010/220/UE.

(12)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

8.11.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 308/23

(1)

Zgodnie z art. 8 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 691/2011 Komisja może przyjąć akty wykonawcze w celu przyznania państwom członkowskim odstępstw podczas okresów przejściowych określonych w załącznikach do rozporządzenia (UE) nr 691/2011, w zakresie, w jakim narodowe systemy statystyczne wymagają znacznych dostosowań.

(2)

Odstępstwa takie należy przyznać, uwzględniając przedłożone przez te państwa uzasadnione wnioski, Królestwu Hiszpanii, Republice Francuskiej, Republice Cypryjskiej, Republice Malty, Republice Austrii i Rzeczpospolitej Polskiej.

(3)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Europejskiego Systemu Statystycznego,

8.11.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 308/25

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 854/2004 stanowi, że produkty pochodzenia zwierzęcego przywozi się jedynie z państwa trzeciego lub części państwa trzeciego znajdującego się w wykazie sporządzonym zgodnie z tym rozporządzeniem.

(2)

Rozporządzenie (WE) nr 854/2004 stanowi również, że przy sporządzaniu oraz aktualizowaniu takich wykazów należy brać pod uwagę kontrole unijne w państwach trzecich oraz gwarancje właściwych organów państw trzecich w odniesieniu do zgodności lub równoważności z unijnym prawem paszowym i żywnościowym oraz przepisami dotyczącymi zdrowia zwierząt, jak określono w rozporządzeniu (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz przepisami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (2).

(3)

W decyzji Komisji 2006/766/WE z dnia 6 listopada 2006 r. ustanawiającej wykazy państw i terytoriów trzecich, z których dopuszczony jest przywóz małży, szkarłupni, osłonic, ślimaków morskich i produktów rybołówstwa (3), wymieniono te państwa trzecie, które spełniają kryteria określone w rozporządzeniu (WE) nr 854/2004 i w związku z tym są w stanie zagwarantować, że wywóz wskazanych produktów do Unii spełnia warunki sanitarne ustanowione w przepisach unijnych dla ochrony zdrowia konsumentów. W szczególności załącznik I do tej decyzji zawiera wykaz państw trzecich, z których dopuszczony jest przywóz małży, szkarłupni, osłonic i ślimaków morskich, a załącznik II do tej decyzji zawiera wykaz państw i terytoriów trzecich, z których dopuszczony jest przywóz produktów rybołówstwa przeznaczonych do spożycia przez ludzi. W wykazach tych określono również ograniczenia dotyczące takiego przywozu z niektórych państw trzecich.

(4)

W dniach od 23 listopada do 2 grudnia 2010 r. Komisja przeprowadziła kontrolę w Chorwacji, aby ocenić istniejące systemy kontroli produkcji żywych małży przeznaczonych na wywóz do Unii. Stwierdzono pewne uchybienia, które zostały następnie usunięte. Systemy kontroli obowiązujące we wspomnianym państwie trzecim dają obecnie gwarancje wystarczające do zapewnienia odpowiedniej ochrony zdrowia konsumentów w odniesieniu do małży wywożonych z Chorwacji do Unii. W związku z powyższym Chorwacja powinna zostać włączona do wykazu zamieszczonego w załączniku I do decyzji 2006/766/WE.

(5)

W dniach od 25 do 28 kwietnia 2012 r. Komisja przeprowadziła kontrolę w Brunei, aby ocenić istniejące systemy kontroli produkcji produktów rybołówstwa przeznaczonych na wywóz do Unii. Podczas wspomnianej kontroli nie stwierdzono uchybień w odniesieniu do produkcji produktów akwakultury, które miałyby istotne implikacje dla ochrony zdrowia konsumentów. Brunei powinno zatem zostać włączone do wykazu państw trzecich zamieszczonego w załączniku II do decyzji 2006/766/WE, ze wskazaniem, że z tego państwa trzeciego wolno przywozić do Unii jedynie produkty akwakultury.

(6)

W dniach od 8 do 11 czerwca 2009 r. Komisja przeprowadziła kontrolę w Togo. Urzędowe kontrole i świadectwa higieny w odniesieniu do wywozu żywych homarów uznano za zadowalające, ale stwierdzono uchybienia w systemie kontroli wędzonych produktów rybołówstwa przeznaczonych na wywóz do Unii. Z uwagi na te uchybienia Togo zostało włączone do wykazu zamieszczonego w załączniku II do decyzji 2006/766/WE, zmienionej decyzją Komisji 2009/951/UE (4), ze wskazaniem, że z tego państwa trzeciego wolno wywozić do Unii jedynie żywe homary.

(7)

Uchybienia stwierdzone podczas wizyty kontrolnej Komisji w Togo zostały następnie usunięte. Ustanowiono systemy kontroli w celu prowadzenia analiz mikrobiologicznych i chemicznych wędzonych produktów rybołówstwa. Sprawozdania analityczne i inne informacje przedłożone przez właściwy organ dają gwarancje wystarczające do zapewnienia odpowiedniej ochrony zdrowia konsumentów w odniesieniu do wszystkich produktów rybołówstwa przeznaczonych do spożycia przez ludzi, innych niż żywe, schłodzone, mrożone lub przetworzone małże, szkarłupnie, osłonice i ślimaki morskie, wywożonych z Togo do Unii.

(8)

W następstwie reformy wewnętrznej w Królestwie Niderlandów, która weszła w życie z dniem 10 października 2010 r., Antyle Niderlandzkie przestały być terytorium autonomicznym w ramach tego królestwa. W tym samym dniu Curaçao i Sint Maarten uzyskały status terytoriów autonomicznych w ramach Królestwa Niderlandów, natomiast Bonaire, Sint Eustatius i Saba stały się gminami specjalnymi europejskiej części Królestwa Niderlandów.

(9)

Bonaire, Sint Eustatius i Saba pozostają jednak ujęte w wykazie krajów i terytoriów zamorskich zamieszczonym w załączniku II do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Są to zatem kraje i terytoria zamorskie objęte postanowieniami części IV Traktatu.

(10)

Ponieważ terytoria te należą do europejskiej części Królestwa Niderlandów, wykonanie Traktatów na tych terytoriach zapewniają Niderlandy, a zadania właściwego organu do spraw sanitarnych na terenie tych gmin specjalnych są realizowane przez właściwe organy Niderlandów. Właściwe organy Niderlandów przedstawiły Komisji niezbędne informacje w celu udowodnienia, że system kontroli sanitarnych obowiązujący na terytoriach Bonaire, Sint Eustatius i Saba zapewnia wystarczające gwarancje zgodności z wymogami unijnymi. Z przekazanych informacji wynika również, że organy te posiadają te same uprawnienia do prowadzenia kontroli, którymi dysponował właściwy organ Antyli Niderlandzkich, oraz że podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze mają takie same obowiązki. Ponadto według tych informacji urzędowe kontrole sanitarne w tych gminach specjalnych utrzymują się na tym samym poziomie co w okresie istnienia Antyli Niderlandzkich.

(11)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2006/766/WE.

(12)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

1)

w załączniku I pomiędzy pozycjami dotyczącymi Grenlandii i Jamajki dodaje się pozycję w brzmieniu:

2)

w załączniku II wprowadza się następujące zmiany: