(1)

Rozporządzenie Rady (UE) nr 44/2012 z dnia 17 stycznia 2012 r. ustalające uprawnienia do połowów na 2012 r. dostępne na wodach UE oraz – dla statków UE – na określonych wodach nienależących do Unii w odniesieniu do pewnych stad ryb i grup stad ryb, które są przedmiotem negocjacji lub umów międzynarodowych (2), określa kwoty na 2012 r.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2012 r.

(3)

Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

(1)

Rozporządzenie Rady (UE) nr 44/2012 z dnia 17 stycznia 2012 r. ustalające uprawnienia do połowów na 2012 r. dostępne na wodach UE oraz – dla statków UE – na określonych wodach nienależących do Unii w odniesieniu do pewnych stad ryb i grup stad ryb, które są przedmiotem negocjacji lub umów międzynarodowych (2), określa kwoty na 2012 r.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2012 r.

(3)

Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

(1)

Rozporządzenie Rady (UE) nr 44/2012 z dnia 17 stycznia 2012 r. ustalające uprawnienia do połowów na 2012 r. dostępne na wodach UE oraz – dla statków UE – na określonych wodach nienależących do Unii w odniesieniu do pewnych stad ryb i grup stad ryb, które są przedmiotem negocjacji lub umów międzynarodowych (2), określa kwoty na 2012 r.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2012 r.

(3)

Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

(1)

Rozporządzenie Rady (UE) nr 44/2012 z dnia 17 stycznia 2012 r. ustalające uprawnienia do połowów na 2012 r. dostępne na wodach UE oraz – dla statków UE – na określonych wodach nienależących do Unii w odniesieniu do pewnych stad ryb i grup stad ryb, które są przedmiotem negocjacji lub umów międzynarodowych (2), określa kwoty na rok 2012.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim, wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2012 r.

(3)

Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

(1)

Zgodnie z celami ustanowionymi w rozporządzeniu Rady (WE) nr 2371/2002 z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie ochrony i zrównoważonej eksploatacji zasobów rybołówstwa w ramach wspólnej polityki rybołówstwa (2) od 1990 r. Unia finansuje działania państw członkowskich w zakresie kontroli i egzekwowania przepisów w dziedzinie rybołówstwie.

(2)

Rozporządzenie (WE) nr 861/2006 przewiduje, oprócz innych działań, unijne środki finansowe na wydatki związane z kontrolą, inspekcją i nadzorem rybołówstwa na lata 2007–2013. W rozporządzeniu Komisji (WE) 391/2007 (3) ustanowiono szczegółowe zasady realizacji takich środków.

(3)

W rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 693/2011 (4) zmieniono datę, do której państwa członkowskie muszą zgłosić Komisji swój roczny program kontroli rybołówstwa.

(4)

W celu uproszczenia oraz z powodu niskich kosztów niektórych inwestycji, należy zaakceptować projekty poniżej 40 000 EUR, nie wymagając uzasadnienia przez państwa członkowskie.

(5)

Zasady dotyczące dokumentów towarzyszących wnioskom o płatności zaliczkowe powinny być dostosowane do odpowiednich przepisów ustanowionych w rozporządzeniu Komisji (WE, Euratom) nr 2342/2002 z dnia 23 grudnia 2002 r. ustanawiającym szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (5).

(6)

Ze względu na zasadę należytego zarządzania finansami państwa członkowskie powinny dysponować jasnymi wskazówkami na temat zasad, jakich należy przestrzegać, aby móc skorzystać z unijnego wsparcia finansowego w przypadku ponoszenia wydatków w obszarze kontroli i egzekwowania przepisów w dziedzinie rybołówstwa.

(7)

Należy uprościć i sprecyzować reguły mające zastosowanie do unijnego wkładu finansowego w krajowe programy kontroli.

(8)

Inwestycje w obszarze kontroli i egzekwowania przepisów mogą być realizowane przez właściwe organy krajowe, organy administracyjne lub sektor prywatny. W związku z tym należy dostosować deklarację wydatków.

(9)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 391/2007.

(10)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Rybołówstwa i Akwakultury,

(1)

art. 3 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

(2)

w art. 5 skreśla się lit. c);

(3)

w art. 10 tytuł otrzymuje brzmienie „Płatności zaliczkowe”;

(4)

w art. 10 ust. 1 wyraz „zaliczki” otrzymuje brzmienie „płatności zaliczkowej”;

(5)

art. 10 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

(6)

w załączniku IV lit. a) ppkt (iv) otrzymuje brzmienie:

(7)

w załączniku V wprowadza się następujące zmiany:

(8)

załącznik VI ppkt (x) otrzymuje brzmienie:

(9)

załącznik VII zastępuje się tekstem załącznika do niniejszego rozporządzenia.

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie ustalania Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodne z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

(1)

Zgodnie z art. 3 ust. 9 decyzji wykonawczej Rady 2011/344/UE (2) Komisja, wraz z Międzynarodowym Funduszem Walutowym (MFW) i we współpracy z Europejskim Bankiem Centralnym (EBC), dokonała piątego przeglądu postępów poczynionych przez władze Portugalii we wdrażaniu uzgodnionych środków w ramach gospodarczego i finansowego programu dostosowawczego (zwanego dalej "programem"), a także skuteczności tych środków oraz ich wpływu na gospodarkę i społeczeństwo.

(2)

Powrót portugalskiej gospodarki do równowagi następuje w szybszym tempie niż oczekiwano. W II kwartale 2012 r. nastąpił znaczny spadek realnego produktu krajowego brutto (PKB) w ujęciu kwartał do kwartału wynoszący 1,2 %, podczas gdy w I kwartale wzrost PKB był zerowy. W ujęciu rocznym prognozowana dynamika recesji gospodarczej pozostaje na niezmienionym poziomie wynoszącym -3 %. Deficyt obrotów bieżących maleje szybciej niż przewidywano – wskaźnik ten spadł do 3 % PKB w 2012 r. z niemal 10 % zaledwie dwa lata temu. Ta korekta ma miejsce na tle dobrych wyników eksportu i gwałtownego spadku importu. W przyszłości na działalność gospodarczą wpływ wywierać będzie słabnący bodziec, którego źródłem jest popyt zewnętrzny, oraz dalsza konsolidacja budżetowa. W rezultacie wzrost PKB w latach 2013 i 2014 został skorygowany w dół o około 1 punkt procentowy odpowiednio do około -1 % i +1 %.

(3)

Pomimo rygorystycznego wykonania budżetu po stronie wydatków, dane za okres do lipca wskazują na istnienie w 2012 r. luki budżetowej na poziomie 1¾ % PKB w porównaniu z planami budżetowymi. Podczas gdy szybsze niż zakładane przejście od popytu wewnętrznego do eksportu jest zjawiskiem pozytywnym, to jednak dwojako wpływa na wykonanie budżetu. Po pierwsze, wywiera najbardziej niekorzystny wpływ na krajowe sektory zatrudniające dużą liczbę pracowników, takie jak budownictwo, a będące jego wynikiem wyższe bezrobocie stanowi obciążenie dla budżetów zabezpieczenia społecznego. Po drugie, powoduje spadek wpływów podatkowych generowanych przez produkcję i konsumpcję, co prowadzi do znacznego uszczuplenia dochodów budżetowych. Wpływ struktury wzrostu na dochody jest spotęgowany przez odchodzenie, w ramach danej kategorii, od wyżej opodatkowanych artykułów takich jak towary konsumpcyjne trwałego użytku w stronę niżej opodatkowanych produktów codziennego spożycia. Ponadto słabość systemu podatków bezpośrednich pogłębia zjawisko wpadania podatników w niższe progi podatkowe, ponieważ malejące zarobki są opodatkowane według niższych stawek i w konsekwencji spadają dochody z tytułu podatku dochodowego. Poziom wydatków natomiast zasadniczo kształtował się zgodnie z planami, przy wyższych niż zakładano w budżecie oszczędnościach z tytułu wynagrodzeń pracowniczych. Wykonaniu budżetu sprzyjają także niższe niż oczekiwano płatności z tytułu odsetek i zmiana programowania funduszy strukturalnych Unii. Chociaż niektóre z czynników jednorazowych mogą przyczynić się do zmniejszenia luki do około ¾ % PKB w 2012 r., przeniesienie na lata 2013 i 2014 wysokiej wyjściowej luki budżetowej w wysokości około 1½ % PKB sprawi, że cele programu polityki fiskalnej w latach 2012–2014 będą nieosiągalne.

(4)

W świetle znacznego spadku dochodów i bardziej umiarkowanej prognozy wzrostu gospodarczego, docelowe wartości deficytu zostały skorygowane do poziomu 5,0 % PKB w 2012 r., 4,5 % w 2013 r. i 2,5 % PKB w 2014 r. Ponieważ z analizy wynika, że luka budżetowa zasadniczo pozostaje poza kontrolą rządu, za właściwą należy uznać korektę docelowego poziomu deficytu w celu uwzględnienia części niedoboru. Nawet przy zmienionych docelowych wartościach deficytu w latach 2013 i 2014 konieczna będzie znaczna konsolidacja fiskalna na poziomie odpowiednio 3 % i 1¾ % PKB. W celu utrzymania wiarygodności programu wymagana będzie pewna koncentracja wysiłków służących realizacji korekty już na początkowym etapie.

(5)

Realizację zmienionych celów budżetowych zapewnić ma szereg środków z zakresu wydatków strukturalnych i wsparcia dochodów. Jeszcze w 2012 r. powinny być zastosowane środki o wartości ¼ % PKB, aby osiągnąć założony poziom wynoszący 5 % PKB. Środki te obejmują, między innymi, zamrożenie wydatków i przyspieszenie realizacji niektórych działań przewidzianych na rok 2013. W 2013 r. środki konsolidacyjne o wartości 3 % PKB powinny zostać uwzględnione w budżecie w celu osiągnięcia docelowego poziomu 4,5 % PKB. Obejmują one dalsze obniżenie wynagrodzeń, głównie poprzez redukcję liczby pracowników publicznych, ograniczenie zużycia pośredniego, zmniejszenie transferów socjalnych, dalszą racjonalizację wydatków w sektorze opieki zdrowotnej, zmniejszenie nakładów inwestycyjnych, jak również wzrost dochodów osiągnięty dzięki reformie podatku dochodowego od osób fizycznych upraszczającej strukturę tego podatku, poszerzenie podstawy opodatkowania poprzez wyeliminowanie niektórych korzyści podatkowych, podwyższenie średniej stawki podatkowej przy jednoczesnej optymalizacji progresywności skali podatkowej, poszerzenie podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych poprzez wyeliminowanie możliwości odliczenia odsetek, podwyższenie stawek akcyzy oraz zmiany opodatkowania nieruchomości. W perspektywie 2014 r. zainicjowano kompleksowy przegląd wydatków w celu zidentyfikowania możliwych cięć wydatków (w wysokości 4 mld EUR w ciągu dwóch lat), aby osiągnąć poziom deficytu budżetowego w wysokości 2,5 % PKB.

(6)

Wprowadzane są instrumenty umożliwiające kontrolę wydatków publicznych. Wdrażany jest nowy system kontroli zobowiązań, konieczne jest jednak zapewnienie przestrzegania w pełni założeń systemu, aby uniknąć dalszego nagromadzenia nowych zaległości. Rozdrobnienie budżetowe powinno zostać ograniczone, a kosztowne niewydolności są eliminowane na szeroką skalę. Podejmowane działania obejmują ograniczanie strat przedsiębiorstw będących własnością skarbu państwa, renegocjację partnerstw publiczno-prywatnych (PPP) oraz forsowanie dalszych oszczędności w sektorze opieki zdrowotnej.

(7)

Zgodnie z obecnymi prognozami Komisji dotyczącymi wzrostu nominalnego PKB (-1,0 % w 2011 r., -2,7 % w 2012 r., 0,3 % PKB w 2013 r. i 2,2 % w 2014 r.) oraz zmienionymi celami budżetowymi oczekuje się, że ewolucja relacji długu do PKB przebiegać będzie następująco: 107,8 % w 2011 r., 119,1 % w 2012 r., 123,7 % w 2013 r. i 123,6 % w 2014 r. Relacja długu do PKB ustabilizuje się zatem na poziomie poniżej 124 %, a w 2014 r. przyjmie tendencję spadkową, przy założeniu dalszych postępów w redukcji deficytu. Na dynamikę zadłużenia mają wpływ: szereg operacji pozabudżetowych, w tym transakcje nabycia znacznych aktywów finansowych, zwłaszcza na potrzeby możliwego dokapitalizowania banków i dofinansowania przedsiębiorstw będących własnością skarbu państwa, oraz różnice pomiędzy odsetkami naliczonymi a odsetkami zapłaconymi.

(8)

Płynność i warunki wypłacalności systemu bankowego poprawiły się od czasu czwartego przeglądu, co należy przypisać trwającemu procesowi zmniejszania udziału finansowania dłużnego, wyjątkowym środkom wsparcia płynności zapewnionym przez Eurosystem oraz podwyższeniu kapitałów o ponad 7 mld EUR. Banki przedstawiły swoje zaktualizowane plany finansowania i plany uzupełnienia kapitału (wydanie czwarte). Wszystkie banki, pomimo trochę mniej optymistycznych prognoz wzrostu depozytów, przewidują osiągnięcie docelowego poziomu wskaźnika relacji kredytów do depozytów w wysokości 120 % do 2014 r. Ogólnie rzecz biorąc, realizacja Protokołu ustaleń dotyczącego szczegółowych warunków w zakresie polityki gospodarczej (zwanego dalej "protokołem ustaleń") w części dotyczącej sektora finansowego postępuje zgodnie z przyjętymi celami zakładającymi utrzymanie stabilności finansowej. Niektóre banki muszą jednak podjąć wysiłki, aby osiągnąć do końca roku zakładany w 2012 r. przez Banco de Portugal docelowy poziom kapitału podstawowego Tier 1 wynoszący 10 %.

(9)

Postępy we wdrażaniu reform służących zwiększeniu konkurencyjności, zatrudnienia i potencjału wzrostu gospodarczego są zasadniczo zadowalające. W sierpniu 2012 r. wszedł w życie znowelizowany kodeks pracy. Do końca września 2012 r. planowana jest realizacja dalszych ważnych reform w dziedzinie odpraw i rokowań zbiorowych. Rząd Portugalii przyjął ostatnio szereg elementów aktywnej polityki rynku pracy mających na celu poprawę funkcjonowania publicznych służb zatrudnienia, wspieranie tworzenia miejsc pracy, wzmocnienie aktywizacji oraz proponowanie bardziej skutecznych możliwości szkolenia. Reformy sądownictwa w dziedzinie postępowania cywilnego i organizacji sądów, które przyśpieszą rozstrzyganie sporów cywilnych i handlowych oraz udrożnią system sądownictwa, postępują w zadowalający sposób. Podjęto kroki w celu usprawnienia ram uznawania kwalifikacji zawodowych poprzez przyjęcie nowelizacji ustawy transponującej dyrektywę 2005/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 września 2005 r. w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych (3) oraz poprzez przyjęcie przez rząd Portugalii projektu ustawy mającej na celu poprawę funkcjonowania zawodów wysoce regulowanych. Pracę nad wdrożeniem dyrektywy 2006/123/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. dotyczącej usług na rynku wewnętrznym (4) – w zakresie przepisów sektorowych – postępują w stałym tempie, przy czym oczekuje się, że pozostałe konieczne zmiany przepisów sektorowych zostaną przyjęte do końca roku 2012. W celu ograniczenia obciążenia administracyjnego konieczne są dalsze wysiłki mające na celu wdrożenie inicjatywy przewidującej zniesienie zezwoleń i utworzenie pojedynczego punktu kontaktowego, o którym mowa w dyrektywie 2006/123/WE. W celu ułatwienia małym i średnim przedsiębiorstwom (MŚP) dostępu do finansowania rząd Portugalii zobowiązał się do przyjęcia, w razie konieczności, szeregu dodatkowych inicjatyw, w tym mechanizmów służących wzmocnieniu ukierunkowania MŚP na eksport.

(10)

W oparciu o niezależne sprawozdanie dotyczące głównych krajowych organów regulacyjnych Portugalia przygotuje ustawę ramową chroniącą interes publiczny oraz promującą sprawne funkcjonowanie rynku. Ta ustawa ramowa gwarantować będzie niezależność organów regulacyjnych oraz ich autonomię finansową, administracyjną i zarządczą pozwalającą regulatorowi na wykonywanie ich obowiązków w pełnej zgodności z prawem Unii. Ta ustawa ramowa powinna również przyczynić się do zapewnienia skutecznego egzekwowania przez organ ds. konkurencji zasad konkurencji, wspierając tym samym i uzupełniając oddziaływanie niedawno przyjętej ustawy o ochronie konkurencji.

(11)

Piąta aktualizacja protokołu ustaleń zawiera cały rozdział poświęcony promowaniu przyjaznego dla przedsiębiorców systemu udzielania zezwoleń, w którym zawarto bardziej szczegółowy harmonogram oraz konkretne cele pośrednie procesu przeglądu kilku ważnych systemów prawnych, takich jak przepisy w zakresie ochrony środowiska i planowania przestrzennego, czy też udzielania zezwoleń w sektorze przemysłu, handlu i turystyki.

(12)

W świetle tej sytuacji decyzja wykonawcza 2011/344/UE powinna zostać zmieniona,

1)

ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:

2)

ust. 6–9 otrzymują brzmienie:

(*1)   Dz.U. L 376 z 27.12.2006, s. 36."

(*2)   Dz.U. L 255 z 30.9.2005, s. 22."

(*3)   Dz.U. L 48 z 23.2.2011, s. 1.”;"

3)

dodaje się ustęp w brzmieniu:

(1)

Jeśli ilość nawozu naturalnego, którą państwo członkowskie zamierza stosować w przeliczeniu na hektar rocznie, różni się od ilości określonej w pkt 2 akapit drugi zdanie pierwsze załącznika III do dyrektywy 91/676/EWG i w lit. a) tego akapitu, należy ją ustalić w taki sposób, by pozostawała bez uszczerbku dla realizacji celów określonych w art. 1 wymienionej dyrektywy, oraz uzasadnić na podstawie obiektywnych kryteriów, takich jak istnienie długich okresów wegetacji i upraw o wysokim poborze azotu.

(2)

Dnia 18 listopada 2002 r. Komisja przyjęła decyzję 2002/915/WE (2) przyznającą odstępstwo, o które wniosła Dania zgodnie z dyrektywą 91/676/EWG dotyczącą ochrony wód przed zanieczyszczeniami powodowanymi przez azotany pochodzenia rolniczego, zezwalając Danii na stosowanie rocznie na hektar do 230 kg azotu pochodzącego z nawozu naturalnego w konkretnych gospodarstwach hodowli bydła w ramach duńskiego programu działań na lata 1999–2003. Odstępstwo to zostało przedłużone decyzją Komisji 2005/294/WE (3) w związku z duńskim programem działań na lata 2004–2007 oraz decyzją Komisji 2008/664/WE (4) w związku z duńskim programem działań na lata 2008–2012.

(3)

Odstępstwo przyznane decyzją 2008/664/WE dotyczyło w roku 2009/2010 około 1 507 gospodarstw hodowli bydła, 299 901 dużych jednostek przeliczeniowych i 134 698 hektarów gruntów ornych, czyli odpowiednio 3,3 %, 12,5 % i 6,1 % ogólnej ilości w Danii.

(4)

W dniu 20 czerwca 2012 r. Dania złożyła Komisji wniosek o przedłużenie odstępstwa na mocy pkt 2 akapit trzeci załącznika III do dyrektywy 91/676/EWG.

(5)

Zarządzeniem w sprawie komercyjnych zwierząt gospodarczych, nawozu naturalnego, kiszonek itd. (powiadomienie w sprawie nawozu naturalnego) nr 764 z dnia 28 czerwca 2012 r., ustawą skonsolidowaną w sprawie korzystania z nawozów w gospodarstwach i pokrywy roślinnej nr 415 z dnia 3 maja 2011 r. i zarządzeniem w sprawie korzystania z nawozów w gospodarstwach i pokrywy roślinnej nr 845 z dnia 12 lipca 2011 r. Dania ustanowiła zgodnie z art. 5 dyrektywy 91/676/EWG plan działań na lata 2012–2015 mający zastosowanie do całego jej terytorium.

(6)

Z danych uzyskanych z punktów monitorowania wynika, że w przypadku wód gruntowych w 82 % punktów średnie stężenie azotanów jest niższe niż 50 mg/l, zaś w 67 % punktów – niższe niż 25 mg/l. W przypadku cieków wodnych w 99 % punktów monitorowania średnie stężenie azotanów wynosi poniżej 50 mg/l, a w 76 % punktów monitorowania – poniżej 25 mg/l.

(7)

Komisja, po zbadaniu wniosku Danii oraz w szczególności w świetle doświadczeń zdobytych w stosowaniu odstępstwa zgodnie z decyzją 2002/915/WE, 2005/294/WE i 2008/664/WE, uznaje, że jeżeli spełnione zostaną pewne ścisłe warunki, ilość nawozu naturalnego przewidziana przez Danię – 230 kg azotu na hektar rocznie – nie przeszkodzi w osiągnięciu celów dyrektywy 91/676/EWG.

(8)

Decyzja 2008/664/WE wygasła w dniu 31 lipca 2012 r. W celu zapewnienia poszczególnym hodowcom bydła możliwości dalszego korzystania z odstępstwa należy przedłużyć okres obowiązywania decyzji 2008/664/WE.

(9)

Artykuły przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Azotanów ustanowionego na mocy art. 9 dyrektywy 91/676/EWG,

a)

„gospodarstwa hodowli bydła” oznaczają gospodarstwa rolne, na które przypadają więcej niż trzy duże jednostki przeliczeniowe, z których co najmniej dwie trzecie stanowi bydło;

b)

„trawa” oznacza trwałe lub krótkotrwałe użytki zielone (krótkotrwałe pastwiska zakładane są zwykle na okres krótszy niż cztery lata);

c)

„rośliny uprawne podsiewane trawą”: zboża na kiszonkę, kukurydza na kiszonkę lub jęczmień jary, podsiewane przed zbiorami (kukurydza) lub po zbiorach trawą, która w czasie zimy działa jako poplony do biologicznego zatrzymywania pozostałości azotu;

d)

„buraki” oznaczają buraki pastewne;

e)

„rośliny uprawne o wysokim poborze azotu i długim okresie wegetacji” oznaczają trawę, poplony z trawy lub buraki oraz inne rośliny uprawne podsiewane trawą;

f)

„profil glebowy” oznacza warstwę gleby sięgającą od poziomu gruntu do głębokości 0,90 m, chyba że średni najwyższy poziom wód gruntowych jest niższy; w takim przypadku jest to warstwa sięgająca do głębokości średniego najwyższego poziomu wód gruntowych;

g)

„warstwa orna” oznacza górne 30 cm użytków rolnych, na których przeprowadza się analizę gleby dla celów właściwego nawożenia.

1)

całkowita dawka azotu musi być zgodna z zapotrzebowaniem na składniki pokarmowe danych roślin uprawnych, uwzględniając zawartość azotu w glebie. Nie może ona w żadnym przypadku przekroczyć norm maksymalnego stosowania azotu określonych w programie działań w odniesieniu do wszystkich roślin uprawnych. Normy maksymalnego zastosowania dla azotu określa się na poziomie co najmniej o 10 % niższym od optimum ekonomicznego;

2)

każde gospodarstwo hodowli bydła korzystające z indywidualnego odstępstwa musi przygotować plan nawożenia dla całego obszaru, który należy przechowywać w gospodarstwie. Plan obejmuje okres od dnia 1 sierpnia do dnia 31 lipca następnego roku. Plan nawożenia zawiera:

W celu zapewnienia spójności między planami a faktycznymi praktykami rolniczymi plany poddaje się przeglądowi nie później niż w ciągu siedmiu dni po wprowadzeniu jakichkolwiek zmian w praktykach rolniczych;

3)

każde gospodarstwo hodowli bydła korzystające z indywidualnego odstępstwa przedkłada właściwemu organowi do końca marca każdego roku rejestr nawożenia obejmujący zastosowane ilości nawozu naturalnego i nawozów azotowych;

4)

każde gospodarstwo hodowli bydła korzystające z indywidualnego odstępstwa prowadzi okresową analizę ilości azotu i fosforu w warstwie ornej dla celów właściwego nawożenia. Pobieranie próbek oraz analizę przeprowadza się co najmniej raz na cztery lata w odniesieniu do każdego obszaru gospodarstwa jednolitego pod względem płodozmianu i cech gleby. Wymagana jest co najmniej jedna analiza na każde 5 hektarów użytków. Wyniki analizy warstwy ornej pod kątem zawartości azotu i fosforu są dostępne w przypadku każdego gospodarstwa hodowli bydła korzystającego z odstępstwa;

5)

nie rozrzuca się nawozu naturalnego w okresie jesiennym przed uprawą trawy.

a)

mapy określające odsetek gospodarstw hodowli bydła, odsetek zwierząt gospodarskich, odsetek gruntów rolnych objętych indywidualnym odstępstwem w każdej gminie oraz mapy miejscowego użytkowania gruntów, o których mowa w art. 7 ust. 1 niniejszej decyzji;

b)

wyniki monitorowania wód gruntowych i powierzchniowych w odniesieniu do stężeń azotanów i fosforu, włącznie z informacjami na temat tendencji jakości wody w warunkach objęcia odstępstwem i nieobjęcia odstępstwem oraz wpływu odstępstwa na jakość wody, o których mowa w art. 7 ust. 2 niniejszej decyzji;

c)

wyniki monitorowania gleby w odniesieniu do stężeń azotu i fosforu w wodzie strefy korzeniowej w warunkach objęcia odstępstwem i nieobjęcia odstępstwem, o którym mowa w art. 7 ust. 2 niniejszej decyzji;

d)

wyniki badań i analiz w odniesieniu do miejscowego użytkowania gruntów, systemu płodozmianu i praktyk rolniczych, o których mowa w art. 7 ust. 3 niniejszej decyzji;

e)

wyniki modelowych obliczeń wielkości strat azotu i fosforu z gospodarstw hodowli bydła korzystających z indywidualnego odstępstwa, o których mowa w art. 7 ust. 3 niniejszej decyzji;

f)

tabele zawierające odsetek gruntów rolnych objętych odstępstwem pokrytych koniczyną lub lucerną oraz jęczmieniem/groszkiem podsianych trawą, o których mowa w art. 7 ust. 4 niniejszej decyzji;

g)

ocenę realizacji warunków odstępstwa na podstawie kontroli na poziomie gospodarstwa oraz informacje dotyczące gospodarstw niespełniających warunków na podstawie wyników kontroli administracyjnych i kontroli w terenie, o których mowa w art. 8 ust. 1 i art. 8 ust. 2 niniejszej decyzji.