(1)

Zgodnie z dyrektywą 2009/125/WE wymogi dotyczące ekoprojektu powinny być określane przez Komisję dla produktów związanych z energią, których wielkość sprzedaży jest znacząca, które mają znaczące oddziaływanie na środowisko naturalne i które wykazują znaczący potencjał w zakresie poprawy ich oddziaływania na środowisko bez powodowania nadmiernych kosztów.

(2)

Artykuł 16 ust. 2 lit. a) dyrektywy 2009/125/WE przewiduje wprowadzenie przez Komisję, w razie potrzeby, środków wykonawczych dotyczących urządzeń gospodarstwa domowego, w tym suszarek bębnowych dla gospodarstw domowych.

(3)

Komisja wykonała badanie przygotowawcze w celu przeprowadzenia analizy technicznych, ekologicznych i ekonomicznych aspektów suszarek bębnowych dla gospodarstw domowych wykorzystywanych zazwyczaj w gospodarstwach domowych. Badanie przeprowadzono przy udziale zainteresowanych stron z Unii i państw trzecich, a jego wyniki zostały podane do publicznej wiadomości.

(4)

Niniejsze rozporządzenie powinno obejmować produkty zaprojektowane do suszenia prania w gospodarstwach domowych.

(5)

Pralko-suszarki dla gospodarstw domowych posiadają szczególne cechy charakterystyczne i w związku z tym należy je wyłączyć z zakresu stosowania niniejszego rozporządzenia.

(6)

Zużycie energii w fazie użytkowania suszarek bębnowych dla gospodarstw domowych stanowi aspekt ekologiczny, uznany za istotny do celów niniejszego rozporządzenia. Szacuje się, że w roku 2005 roczne zużycie energii elektrycznej przez suszarki bębnowe dla gospodarstw domowych wyniosło w Unii Europejskiej 21 TWh. Przewiduje się, że jeżeli nie zostaną podjęte żadne szczególne środki, roczne zużycie energii elektrycznej wzrośnie w 2020 r. do 31 TWh. Z przeprowadzonego badania przygotowawczego wynika, że zużycie energii przez produkty, których dotyczy niniejsze rozporządzenie, można znacznie zmniejszyć.

(7)

Z badania przygotowawczego wynika, że wymogi dotyczące innych parametrów ekoprojektu, o których mowa w części 1 załącznika I do dyrektywy 2009/125/WE, nie są konieczne, ponieważ zużycie energii przez suszarki bębnowe dla gospodarstw domowych w fazie użytkowania jest zdecydowanie najważniejszym aspektem ekologicznym. Zgodnie z art. 6 ust. 2 dyrektywy 2009/125/WE państwa członkowskie nie zakazują, nie ograniczają ani nie utrudniają wprowadzania do obrotu lub do użytkowania na swoich terytoriach suszarek bębnowych dla gospodarstw domowych ze względu na wymogi dotyczące ekoprojektu odnoszące się do tych parametrów ekoprojektu, o których mowa w części 1 załącznika I do tej dyrektywy i w odniesieniu do których niniejsze rozporządzenie stanowi, że wymogi dotyczące ekoprojektu nie są konieczne.

(8)

Należy zwiększyć efektywność zużycia energii przez suszarki bębnowe dla gospodarstw domowych dzięki zastosowaniu istniejących niezastrzeżonych i opłacalnych technologii, które mogą doprowadzić do zmniejszenia łącznych kosztów zakupu i eksploatacji tych produktów.

(9)

Wymogi dotyczące ekoprojektu nie powinny mieć wpływu na funkcjonalność z perspektywy użytkownika końcowego i nie powinny mieć negatywnego wpływu na zdrowie, bezpieczeństwo lub środowisko. W szczególności korzyści płynące z ograniczenia zużycia energii podczas fazy użytkowania powinny wyrównywać z nadwyżką ewentualne dodatkowe negatywne oddziaływanie na środowisko na etapach produkcji i unieszkodliwiania.

(10)

Wymogi dotyczące ekoprojektu należy wprowadzać stopniowo w celu zapewnienia producentom wystarczających ram czasowych na zmianę projektu produktów objętych niniejszym rozporządzeniem. Harmonogram powinien umożliwiać uniknięcie negatywnych skutków dla funkcjonalności urządzeń znajdujących się na rynku i uwzględnienie wpływu na koszty ponoszone przez użytkowników końcowych i producentów, w szczególności przez małe i średnie przedsiębiorstwa, przy jednoczesnym zapewnieniu terminowej realizacji celów niniejszego rozporządzenia.

(11)

Pomiary odpowiednich parametrów produktu należy przeprowadzać przy zastosowaniu wiarygodnych, dokładnych i powtarzalnych procedur pomiarowych z uwzględnieniem uznanych najnowocześniejszych metod pomiarowych, w tym, jeżeli są dostępne, zharmonizowanych norm przyjętych przez europejskie organy normalizacyjne wymienione w załączniku I do dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (2).

(12)

Zgodnie z art. 8 dyrektywy 2009/125/WE niniejsze rozporządzenie powinno określić mające zastosowanie procedury oceny zgodności.

(13)

Aby ułatwić przeprowadzanie kontroli zgodności, producenci powinni przekazywać informacje w postaci dokumentacji technicznej określonej w załącznikach V i VI do dyrektywy 2009/125/WE, w zakresie, w jakim dotyczą one wymogów określonych w niniejszym rozporządzeniu.

(14)

Oprócz prawnie wiążących wymogów określonych w niniejszym rozporządzeniu należy określić orientacyjne poziomy odniesienia dla najlepszych dostępnych technologii w celu zapewnienia szerokiego i łatwego dostępu do informacji dotyczących efektywności środowiskowej w cyklu życia produktów objętych niniejszym rozporządzeniem.

(15)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu powołanego na mocy art. 19 ust. 1 dyrektywy 2009/125/WE,

1)

„suszarka bębnowa dla gospodarstw domowych” oznacza urządzenie, w którym suszy się tkaniny dzięki wprawieniu w ruch bębna obrotowego, przez który przechodzi ogrzane powietrze, i które zostało zaprojektowane do wykorzystania głównie do celów innych niż zawodowe;

2)

„suszarka bębnowa dla gospodarstw domowych do zabudowy” oznacza suszarkę bębnową dla gospodarstw domowych przeznaczoną do montażu w szafce, w odpowiedniej niszy w ścianie lub podobnym miejscu, wymagającą zabudowy;

3)

„pralko-suszarka dla gospodarstw domowych” oznacza pralkę dla gospodarstw domowych, która posiada zarówno funkcję wirowania, jak i urządzenie służące do suszenia tkanin, zazwyczaj poprzez ogrzewanie i odwirowywanie;

4)

„wirówka dla gospodarstw domowych”, znana również na rynku jako „wirówka”, oznacza urządzenie, w którym woda jest usuwana z tkanin dzięki wirowaniu bębna obrotowego oraz odprowadzana za pomocą automatycznej pompy i które zostało zaprojektowane do wykorzystania głównie do celów innych niż zawodowe;

5)

„suszarka bębnowa wywiewowa” oznacza suszarkę bębnową, która pobiera świeże powietrze, przepuszcza je przez tkaniny oraz odprowadza powstałe wilgotne powietrze do pomieszczenia lub na zewnątrz;

6)

„suszarka bębnowa kondensacyjna” oznacza suszarkę bębnową, która posiada urządzenie (wykorzystujące proces skraplania albo dowolny inny sposób) do usuwania wilgoci z powietrza używanego w procesie suszenia;

7)

„automatyczna suszarka bębnowa” oznacza suszarkę bębnową, która przerywa proces suszenia w przypadku stwierdzenia określonej zawartości wilgoci we wsadzie, na przykład za pomocą czujnika przewodności właściwej lub temperatury;

8)

„nieautomatyczna suszarka bębnowa” oznacza suszarkę bębnową, która przerywa proces suszenia po upływie z góry określonego czasu, kontrolowanego zazwyczaj za pomocą zegara, ale która może być również wyłączana ręcznie;

9)

„program” oznacza zbiór operacji, które zostały zdefiniowane fabrycznie i uznane przez producenta za odpowiednie do suszenia określonych rodzajów tkanin;

10)

„cykl” oznacza pełny proces suszenia zdefiniowany dla wybranego programu;

11)

„czas programu” oznacza czas, jaki upływa od rozpoczęcia programu do zakończenia programu, z wyłączeniem wszelkich opóźnień zaprogramowanych przez użytkownika końcowego;

12)

„pojemność znamionowa” oznacza maksymalną masę w kg wsadu suchego danego rodzaju tkanin określoną przez producenta w odstępach 0,5 kg, jaką suszarka bębnowa dla gospodarstw domowych może wysuszyć w ramach wybranego programu, jeżeli zostanie załadowana zgodnie z instrukcjami producenta;

13)

„częściowe załadowanie” oznacza załadowanie suszarki bębnowej dla gospodarstw domowych połową pojemności znamionowej dla danego programu;

14)

„wydajność skraplania” oznacza stosunek masy wilgoci skroplonej przez suszarkę bębnową kondensacyjną do masy wilgoci usuniętej z wsadu na koniec cyklu;

15)

„tryb wyłączenia” oznacza stan suszarki bębnowej dla gospodarstw domowych, w którym jest ona wyłączona za pomocą elementów sterujących lub wyłączników dostępnych dla użytkownika końcowego i przeznaczonych do użycia przez użytkownika końcowego w czasie normalnej eksploatacji w celu uzyskania najniższego zużycia energii, jakie można utrzymać przez nieokreślony czas, gdy suszarka bębnowa jest podłączona do źródła zasilania i użytkowana zgodnie z instrukcjami producenta; w przypadku braku elementów sterujących lub wyłączników dostępnych dla użytkownika końcowego „tryb wyłączenia” oznacza stan osiągnięty przez suszarkę bębnową dla gospodarstw domowych po samoczynnym powrocie do ustalonego stanu zużycia energii;

16)

„tryb czuwania” oznacza tryb najniższego zużycia energii, jaki można utrzymać przez nieokreślony czas po zakończeniu programu bez jakiejkolwiek dalszej interwencji użytkownika końcowego poza rozładowaniem suszarki bębnowej dla gospodarstw domowych;

17)

„równoważna suszarka bębnowa dla gospodarstw domowych” oznacza wprowadzony do obrotu model suszarki bębnowej dla gospodarstw domowych, którego pojemność znamionowa, parametry techniczne i użytkowe, zużycie energii, wydajność skraplania (w stosownych przypadkach), czas standardowego programu suszenia tkanin bawełnianych oraz poziom emitowanego hałasu w trakcie suszenia są takie same jak innego modelu takiej suszarki wprowadzonego do obrotu pod innym numerem kodu handlowego przez tego samego producenta;

18)

„standardowy program suszenia tkanin bawełnianych” oznacza cykl suszenia tkanin bawełnianych o wilgotności początkowej wsadu wynoszącej 60 %, prowadzący do uzyskania wilgotności resztkowej wsadu na poziomie 0 %.

(1)

Załącznik I do rozporządzenia (WE) nr 881/2002 zawiera wykaz osób, grup i podmiotów, których fundusze oraz zasoby gospodarcze podlegają zamrożeniu na mocy tego rozporządzenia.

(2)

Dnia 5 października 2012 r. Komitet Sankcji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych podjął decyzję o wykreśleniu nazwiska jednej osoby fizycznej z wykazu osób, grup i podmiotów, w odniesieniu do których należy stosować zamrożenie funduszy i zasobów gospodarczych, po rozpatrzeniu złożonych przez tę osobę wniosków o skreślenie jej nazwiska z tego wykazu oraz szczegółowego sprawozdania Rzecznika Praw Obywatelskich ustanowionego zgodnie z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ 1904(2009). Ponadto dnia 3 października Komitet Sankcji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych podjął decyzję o zmianie jednego wpisu w wykazie.

(3)

Należy zatem wprowadzić odpowiednie zmiany do załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 881/2002,

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie ustalania Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodne z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

(1)

Rozdział III sekcja 2 rozporządzenia (WE) nr 1187/2009 ustanawia procedurę przyznawania pozwoleń na wywóz sera do Stanów Zjednoczonych Ameryki w ramach kontyngentów GATT określonych w art. 21 tego rozporządzenia.

(2)

Wnioski o wydanie pozwolenia na wywóz w odniesieniu do niektórych grup produktów i kontyngentów dotyczą ilości przekraczających ilości dostępne na rok kontyngentowy 2013. Należy zatem ustalić współczynniki przydziału.

(3)

W odniesieniu do grup produktów i kontyngentów, w przypadku których złożone wnioski dotyczą ilości mniejszych niż ilości dostępne, należy zadbać o to, by pozostałe ilości zostały przydzielone proporcjonalnie do ilości, o które wystąpiono. Ponadto przydział dodatkowych ilości powinien być uzależniony od powiadomienia właściwego organu o ilościach, na które dany podmiot wyraził zgodę, oraz od wpłaty zabezpieczenia przez zainteresowane podmioty.

(4)

Biorąc pod uwagę termin wdrożenia procedury określania współczynników określony w art. 23 rozporządzenia (WE) nr 1187/2009, niniejsze rozporządzenie należy zacząć stosować możliwie jak najszybciej,

(1)

W dniu 12 czerwca 2009 r. Komisja upoważniła Komitet Europejskich Organów Nadzoru nad Rynkiem Papierów Wartościowych (CESR), którego zadania przejął Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych ustanowiony dnia 1 stycznia 2011 r. na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych) (2) (EUNGiPW), do wydania opinii technicznej dotyczącej ram prawnych i nadzorczych Kanady odnoszących się do agencji ratingowych.

(2)

W swojej opinii z dnia 18 kwietnia 2012 r. EUNGiPW stwierdził, że kanadyjskie ramy prawne i nadzorcze odnoszące się do agencji ratingowych mogą zostać uznane za równoważne z unijnym systemem prawnym dotyczącym agencji ratingowych.

(3)

Zgodnie z art. 5 ust. 6 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1060/2009, aby móc uznać ramy prawne i nadzorcze państwa trzeciego za równoważne z rozporządzeniem (WE) nr 1060/2009, niezbędna jest ocena spełnienia trzech warunków.

(4)

Zgodnie z pierwszym warunkiem agencje ratingowe w państwie trzecim podlegają wymogowi uzyskania zezwolenia lub rejestracji oraz skutecznemu bieżącemu nadzorowi i egzekwowaniu wymogów. Kanada posiada kompleksowe i prawnie wiążące ramy odnoszące się do agencji ratingowych oraz korzystania z ratingów. Krajowy instrument 25-101 w sprawie uznanych podmiotów ratingowych (DRO) został wprowadzony dnia 27 stycznia 2012 r. i wszedł w życie z dniem 20 kwietnia 2012 r. Ramy te wymagają, aby agencja ratingowa została zarejestrowana w kanadyjskim urzędzie administracyjnym ds. papierów wartościowych (CSA) i przewidują sprawowanie bieżącego nadzoru nad agencją ratingową przez CSA. Do celów wykonywania swoich zadań nadzorczych CSA posiada szeroki i kompleksowy wachlarz uprawnień. CSA jest uprawniony do żądania dostępu do ksiąg, rejestrów i dokumentów znajdujących się w posiadaniu agencji ratingowych oraz do zwracania się z wnioskiem o przekazanie innych stosownych informacji, w tym rejestrów połączeń telefonicznych i przesyłu danych. CSA ma również prawo przeprowadzać kontrole na miejscu, jak również prowadzić dochodzenia w sprawie ksiąg i rejestrów oraz badać je. CSA może ponadto wszczynać postępowanie przeciwko agencji ratingowej w przypadku naruszenia przez nią krajowego instrumentu 25-101, korzystając przy tym z wszelkich uprawnień dostępnych w przypadku naruszenia przepisów prawa dotyczących papierów wartościowych. CSA ma między innymi prawo wystawić nakaz dotyczący cofnięcia uznanego statusu DRO, nałożyć karę pieniężną do maksymalnej wysokości 1 000 000 CAD za każdy przypadek niewywiązania się przez DRO z jego obowiązków prawnych oraz zobowiązać DRO do naprawienia wszelkich wcześniejszych naruszeń. Wszystkie agencje ratingowe mające siedzibę w Kanadzie zostały zarejestrowane przez CSA jako DRO w dniu 30 kwietnia 2012 r. i podlegają od tego czasu bieżącemu nadzorowi ze strony CSA. Komisja ds. papierów wartościowych w Ontario (Ontario Securities Commission), która pełni rolę głównego organu nadzorczego w ramach CSA, zamierza przeprowadzać kontrole na miejscu co najmniej raz na dwa lata. Umowa o współpracy zawarta pomiędzy EUNGiPW a CSA przewiduje wymianę informacji w zakresie środków egzekwujących i środków nadzorczych podjętych wobec agencji ratingowych prowadzących działalność transgraniczną.

(5)

Zgodnie z drugim z wymienionych warunków agencje ratingowe w państwie trzecim muszą podlegać prawnie wiążącym przepisom równoważnym z przepisami art. 6–12 i załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 1060/2009. Kanadyjskie ramy prawne i nadzorcze spełniają cele rozporządzenia (WE) nr 1060/2009 w odniesieniu do zarządzania konfliktami interesów, procesów organizacyjnych oraz procedur, którymi musi dysponować agencja ratingowa, jakości ratingów kredytowych i metod ich tworzenia, ujawniania ratingów kredytowych oraz powszechnego i okresowego ujawniania informacji na temat działalności w zakresie ratingu kredytowego. Kanadyjskie ramy prawne i nadzorcze stwarzają zatem równoważne zabezpieczenia, jeśli chodzi o rzetelność, przejrzystość, prawidłowe zarządzanie agencjami ratingowymi oraz wiarygodność ich działalności w zakresie ratingu kredytowego.

(6)

Zgodnie z trzecim warunkiem system regulacyjny państwa trzeciego musi zapobiegać ingerencji organów nadzoru i innych organów publicznych w tym państwie w treść ratingów kredytowych i w metody ich tworzenia. Jeżeli chodzi o ten warunek, przepisy sekcji B załącznika A do krajowego instrumentu 25-101 wymagają, aby agencje ratingowe ustanowiły komitet odpowiedzialny za wdrażanie rygorystycznej i formalnej procedury dotyczącej publikacji i przeglądu stosowanych przez nie metod, modeli i podstawowych założeń ratingowych. CSA ani żaden inny organ publiczny nie ma uprawnień do ingerowania w ten proces czy też w treść ratingów kredytowych lub w metody ich tworzenia.

(7)

W świetle przeanalizowanych czynników można uznać, że kanadyjskie ramy prawne i nadzorcze odnoszące się do agencji ratingowych spełniają warunki ustanowione w art. 5 ust. 6 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1060/2009. Kanadyjskie ramy prawne i nadzorcze odnoszące się do agencji ratingowych należy zatem uznać za równoważne z ramami prawnymi i nadzorczymi ustanowionymi rozporządzeniem (WE) nr 1060/2009. Komisja, we współpracy z EUNGiPW, będzie w dalszym ciągu monitorować zmiany kanadyjskich ram prawnych i nadzorczych odnoszących się do agencji ratingowych oraz spełnienie warunków, na podstawie których podjęto niniejszą decyzję.

(8)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Europejskiego Komitetu Papierów Wartościowych,