(1)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 510/2006 wniosek Francji z dnia 10 grudnia 2007 r. o rejestrację nazwy „Agneau de lait des Pyrénées” jako chronionego oznaczenia geograficznego (ChOG) został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2).

(2)

Hiszpania zgłosiła sprzeciw wobec tej rejestracji na mocy art. 7 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 510/2006. Sprzeciw ten został uznany za dopuszczalny na podstawie art. 7 ust. 3 akapit pierwszy lit. a) i c) wymienionego rozporządzenia.

(3)

Pismem z dnia 8 listopada 2010 r. Komisja wezwała zainteresowane państwa członkowskie, aby doszły między sobą do porozumienia zgodnie z ich wewnętrznymi procedurami.

(4)

Biorąc pod uwagę, że w przewidzianym terminie Hiszpania i Francja nie osiągnęły porozumienia, Komisja musi przyjąć decyzję zgodnie z procedurą określoną w art. 15 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 510/2006.

(5)

Sprzeciw Hiszpanii dotyczył w szczególności domniemanego niewłaściwego wyznaczenia obszaru geograficznego oraz rzekomego braku konkretnego związku pomiędzy cechami produktu objętego postępowaniem i łańcuchem górskim Pirenejów. W złożonym wniosku Komisja nie stwierdziła jednak żadnych ewidentnych błędów rzeczowych związanych z wymienionymi elementami ani żadnych niezgodności między wnioskiem a wymogami rozporządzenia (WE) nr 510/2006.

(6)

Hiszpania w swoim sprzeciwie podnosiła również, że rejestracja nazwy „Agneau de lait des Pyrénées” może prowadzić do nieporozumień w odniesieniu do faktycznego pochodzenia produktu z uwagi na fakt, iż Pireneje nie są wyłącznie francuskim łańcuchem górskim oraz że w hiszpańskiej części łańcucha górskiego Pirenejów tradycyjnie wytwarza się produkty podobne do objętych wnioskiem, w tym już chronione oznaczenie geograficzne „Cordero de Navarra”.

(7)

Jeżeli po wniesieniu sprzeciwu nie doszło do porozumienia, Komisja podejmuje decyzję zgodnie z art. 7 ust. 5 akapit trzeci rozporządzenia (WE) nr 510/2006. Nazwa „Agneau de lait des Pyrénées” w wersji przetłumaczonej, w szczególności w języku hiszpańskim, może wprowadzać konsumentów w błąd w odniesieniu do prawdziwego pochodzenia produktu. Nie ma powodu, by nie rejestrować nazwy „Agneau de lait des Pyrénées”, należy jednak uniknąć niejasności i zagwarantować sprawiedliwe stosowanie. W związku z tym przy wprowadzaniu do obrotu produktu odpowiadającego specyfikacji „Agneau de lait des Pyrénées” nie należy tłumaczyć na inne języki określenia geograficznego stanowiącego część nazwy „Agneau de lait des Pyrénées”. Postanowienie to ma zastosowanie zarówno do tłumaczenia na etykiecie, jak również w prezentacji lub przy reklamowaniu produktu. Ponadto na etykietach państwo pochodzenia należy podawać w tym samym polu widzenia co nazwę „Agneau de lait des Pyrénées” i w literach tej samej wielkości jak zastosowane do tej nazwy.

(8)

W świetle powyższego należy wpisać nazwę „Agneau de lait des Pyrénées” do Rejestru chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych.

(9)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Chronionych Oznaczeń Geograficznych i Chronionych Nazw Pochodzenia,

(1)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 510/2006 wniosek Słowenii z dnia 29 października 2004 r. o rejestrację nazwy „Štajersko prekmursko bučno olje” jako chronionego oznaczenia geograficznego (ChOG) został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2).

(2)

Kilka osób fizycznych lub prawnych w Austrii zgłosiło sprzeciw wobec tej rejestracji poprzez wniesienie uzasadnionych oświadczeń sprzeciwu do właściwych organów Austrii na podstawie art. 7 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 510/2006.

(3)

Austria zgłosiła sprzeciw wobec tej rejestracji zgodnie z art. 7 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 510/2006. Sprzeciw uznano za dopuszczalny na podstawie z 7 ust. 3 akapit pierwszy lit. a), b) i c) wymienionego rozporządzenia.

(4)

Pismem z dnia 8 października 2009 r. Komisja wezwała zainteresowane państwa członkowskie, aby doszły między sobą do porozumienia zgodnie z ich wewnętrznymi procedurami.

(5)

Biorąc pod uwagę, że w przewidzianym terminie nie osiągnięto porozumienia, Komisja musi przyjąć decyzję zgodnie z procedurą określoną w art. 15 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 510/2006.

(6)

Zastrzeżenia odnośnie do domniemanego braku zgodności z art. 2 rozporządzenia (WE) nr 510/2006 dotyczyły: pochodzenia surowców, które nie jest ani ograniczone do danego obszaru geograficznego, ani określone; metody produkcji, która rzekomo nie jest ani szczególna, ani tradycyjna; domniemanego braku związku między renomą produktu i obszarem produkcji; oraz domniemanego niewłaściwego stosowania nazwy regionu jako oznaczenia geograficznego. Komisja nie stwierdziła jednak żadnych oczywistych błędów związanych z wymienionymi elementami. Słowenia dostarczyła też dowody wykazujące, że nazwa „Štajersko prekmursko bučno olje” używana jest w rozumieniu art. 2 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 510/2006.

(7)

W sprzeciwie wykazano, że przed złożeniem wniosku o rejestrację nazwy „Štajersko prekmursko bučno olje” jako ChOG zarejestrowano znaki towarowe zawierające określenie „Steirisches Kürbiskernöl”. Niemniej jednak nie przedstawiono dowodów, że konsumenci byliby narażeni na wprowadzenie w błąd co do pochodzenia produktu wprowadzonego do obrotu pod nazwą „Štajersko prekmursko bučno olje”. Dlatego też Komisja nie może stwierdzić, że rejestracja nazwy „Štajersko prekmursko bučno olje” byłaby sprzeczna z art. 3 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 510/2006.

(8)

Przedmiotowy znak towarowy może być nadal stosowany mimo rejestracji nazwy „Štajersko prekmursko bučno olje” jako ChOG, chyba że w prawie o znakach towarowych istnieją podstawy do jego unieważnienia lub cofnięcia.

(9)

Należy ponadto zauważyć, że nazwa „Steirisches Kürbiskernöl” jest także ChOG zarejestrowaną na mocy rozporządzenia Komisji (WE) nr 1263/96 (3). Nazwy „Štajersko prekmursko bučno olje” i „Steirisches Kürbiskernöl” w ich językach oryginału są wyraźnie różne, można więc stwierdzić, że nazwy te nie są homonimiczne; dlatego też rejestracja nazwy „Štajersko prekmursko bučno olje” nie będzie zagrażać istnieniu nazwy „Steirisches Kürbiskernöl” w rozumieniu art. 7 ust. 3 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 510/2006.

(10)

Jako, że po wniesieniu sprzeciwu nie doszło do porozumienia, Komisja powinna podjąć decyzję zgodnie z art. 7 ust. 5 akapit trzeci rozporządzenia (WE) nr 510/2006. Nazwa „Steierisches Kürbiskernöl” została zarejestrowana wcześniej niż nazwa „Štajersko prekmursko bučno olje”. Art. 13 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 510/2006 chroni nazwę „Steirisches Kürbiskernöl” przed tłumaczeniem. Określenie „štajersko” jest uznawane za dosłowne tłumaczenie określenia geograficznego „steirisches”. Ponadto w przypadku tłumaczenia na trzeci język obie nazwy mogą być bardzo podobne. Nie ma powodu, by nie rejestrować nazwy „Štajersko prekmursko bučno olje”, konieczna jest jednak ochrona praw istniejących wcześniej i zagwarantowanie sprawiedliwego stosowania. W związku z tym przy wprowadzaniu do obrotu produktu odpowiadającego specyfikacji „Štajersko prekmursko bučno olje” nie należy tłumaczyć na inne języki określenia geograficznego stanowiącego część nazwy „Štajersko prekmursko bučno olje”. Postanowienie to ma zastosowanie zarówno do tłumaczenia na etykiecie, jak również w prezentacji lub przy reklamowaniu produktu. Ponadto na etykietach państwo pochodzenia należy podawać w tym samym polu widzenia co termin „Štajersko prekmursko bučno olje” i w literach tej samej wielkości jak zastosowane do tej nazwy.

(11)

W świetle powyższego należy wpisać nazwę „Štajersko prekmursko bučno olje” do Rejestru chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych.

(12)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Chronionych Oznaczeń Geograficznych i Chronionych Nazw Pochodzenia,

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie ustalania Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodne z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

(1)

Kwoty cen reprezentatywnych oraz dodatkowych ceł stosowanych przy przywozie cukru białego, cukru surowego oraz niektórych syropów zostały ustalone na rok gospodarczy 2012/2013 rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 892/2012 (3).

(2)

Dane, którymi dysponuje obecnie Komisja, stanowią podstawę do korekty wymienionych kwot, zgodnie z art. 36 rozporządzenia (WE) nr 951/2006.

(3)

Ze względu na konieczność zapewnienia, że środek ten będzie mieć zastosowanie możliwie jak najszybciej po udostępnieniu aktualnych danych, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie z dniem jego opublikowania,