20.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 253/1

(1)

W komunikacie do Rady i Parlamentu Europejskiego w sprawie strategii Wspólnoty w zakresie rtęci (2) Komisja wskazała, że konieczne jest obniżenie poziomów rtęci w środowisku oraz zmniejszenie narażenia ludzi na kontakt z rtęcią, i zaproponowała między innymi następujące cele: ograniczenie wprowadzania do obrotu rtęci w społeczeństwie poprzez ograniczenie podaży i popytu, zmniejszenie emisji rtęci oraz ochronę przed emisją rtęci.

(2)

Strategia została poddana przeglądowi w 2010 r. w komunikacie Komisji do Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie przeglądu strategii Wspólnoty w zakresie rtęci (3), w którym Komisja potwierdziła, że kontynuowane będą prace nad tym, by istniejące ograniczenia w zakresie wprowadzania do obrotu niektórych urządzeń pomiarowych zawierających rtęć rozszerzyć na dodatkowe urządzenia stosowane w sektorze opieki zdrowotnej, w szczególności na sfigmomanometry, i mające inne zastosowania profesjonalne i przemysłowe.

(3)

Rada kilkakrotnie potwierdziła swoje zaangażowanie w realizację ogólnego celu, jakim jest ochrona zdrowia człowieka i środowiska przed uwalnianiem rtęci i jej związków, realizowana poprzez ograniczenie, a jeżeli to możliwe, całkowite wyeliminowanie globalnego antropogenicznego uwalniania rtęci do atmosfery, wody i gruntu. W tym kontekście Rada podkreśliła, że w przypadkach gdy dla produktów zawierających rtęć istnieje realna alternatywa, produkty takie powinny być jak najszybciej i w jak największym zakresie wycofywane, z docelową perspektywą wycofania wszystkich produktów zawierających rtęć, przy odpowiednim uwzględnieniu okoliczności technicznych i ekonomicznych oraz potrzeb badań naukowych i rozwojowych (4).

(4)

Rtęć i tworzone przez nią związki są wysoce toksyczne dla ludzi, ekosystemów i przyrody. Duże dawki mogą być śmiertelne dla ludzi, ale nawet stosunkowo niskie dawki mogą mieć znaczące niekorzystne skutki neurorozwojowe i mają także związek z ewentualnymi szkodliwymi skutkami dla układu krążenia, odpornościowego i rozrodczego. Rtęć uznawana jest za trwałą substancję zanieczyszczającą na poziomie globalnym, znajdującą się w obiegu pomiędzy powietrzem, wodą, osadami, glebą i różnymi rodzajami bioty. W środowisku może przekształcić się w metylortęć będącą jej najbardziej toksyczną formą. Metylortęć ulega biomagnifikacji w szczególności w wodnym łańcuchu pokarmowym, co powoduje szczególne zagrożenie dla ludności i fauny o wysokim spożyciu ryb i owoców morza. Metylortęć przenika łatwo przez barierę łożyskową i barierę krew-mózg, hamując potencjalny rozwój umysłowy nawet przed urodzeniem, co sprawia, że kontakt z rtęcią kobiet w wieku rozrodczym oraz dzieci stanowi najważniejsze zagrożenie. Rtęć i jej produkty rozkładu, głównie metylortęć, stanowią równie poważny problem co substancje trwałe, wykazujące zdolność do biokumulacji i toksyczne (substancje PBT) i posiada właściwości pozwalające na jej transport na dalekie odległości.

(5)

Urządzenia pomiarowe z wykorzystaniem rtęci są powszechnie używane w całej Europie, co powoduje możliwość uwolnienia rtęci do środowiska naturalnego na wszystkich etapach cyklu życia tych urządzeń, co z kolei zwiększa ogólną emisję rtęci, a tym samym również narażanie ludzi i innych gatunków na kontakt z rtęcią poprzez środowisko.

(6)

W rozporządzeniu (WE) nr 1907/2006, w pozycji 18a załącznika XVII przewiduje się zakaz wprowadzania do obrotu termometrów lekarskich zawierających rtęć, a także innych urządzeń pomiarowych zawierających rtęć przeznaczonych do powszechnej sprzedaży, a zarazem nawołuje się Komisję do przeprowadzenia przeglądu dostępności niezawodnych, bezpieczniejszych, wykonalnych z technicznego i ekonomicznego punktu widzenia odpowiedników sfigmomanometrów i innych urządzeń pomiarowych zawierających rtęć wykorzystywanych w służbie zdrowia oraz mających inne zastosowania profesjonalne i przemysłowe. Na podstawie tego przeglądu lub gdy tylko dostępne będą nowe informacje na temat niezawodnych, bezpieczniejszych odpowiedników sfigmomanometrów i innych urządzeń pomiarowych zawierających rtęć, Komisja wzywana jest do przedłożenia w razie potrzeby wniosku ustawodawczego rozszerzającego zakres ograniczeń określony we wspomnianej pozycji na sfigmomanometry i inne urządzenia pomiarowe zawierające rtęć stosowane w służbie zdrowia oraz mające inne zastosowania profesjonalne i przemysłowe, w celu wycofania z użycia rtęci w urządzeniach pomiarowych, jeśli tylko jest to wykonalne z technicznego i ekonomicznego punktu widzenia.

(7)

Opierając się na znacznej ilości nowych informacji, Komisja przesłała Europejskiej Agencji Chemikaliów (zwanej dalej „Agencją”) sprawozdanie z przeglądu, wzywając jednocześnie Agencję do przygotowania dokumentacji zgodnej z wymogami określonymi w załączniku XV do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006, zgodnie z art. 69 tego rozporządzenia.

(8)

Agencja przygotowała dokumentację zawierającą propozycję ograniczenia rtęci w następujących urządzeniach pomiarowych mających zastosowanie przemysłowe i profesjonalne (w tym w opiece zdrowotnej): zawierające rtęć barometry, higrometry, manometry, sfigmomanometry, czujniki tensometryczne wykorzystywane w pletyzmografach, tensjometry, termometry i inne zastosowania do nieelektrycznego pomiaru temperatury, rtęciowe urządzenia pomiarowe do określenia temperatury mięknienia i piknometry rtęciowe. Z dokumentacji wynika, że przeciwdziałanie zagrożeniu dla zdrowia człowieka i dla środowiska, wynikającemu z wykorzystania rtęci w tych urządzeniach pomiarowych, wymaga podjęcia działań obejmujących całą Unię.

(9)

Dostępne stały się alternatywne urządzenia pomiarowe, w których nie używa się rtęci; zagrożenia z nimi związane są znacznie mniejsze od zagrożeń dla zdrowia i środowiska, jakie niosą ze sobą rtęciowe urządzenia pomiarowe.

(10)

Nie należy zmieniać metody pomiaru w przypadku będących w toku badań epidemiologicznych prowadzonych przy użyciu sfigmomanometrów zawierających rtęć i dlatego należy przyznać odstępstwo obowiązujące do zakończenia takich badań. W przypadku sfigmomanometrów wykorzystywanych jako wzorce odniesienia do walidacji urządzeń niezawierających rtęci nie było możliwe ustalenie okresu potrzebnego na opracowanie i uznanie jako wzorców odniesienia alternatyw niezawierających rtęci i dlatego odstępstwo w przypadku tych urządzeń nie powinno być ograniczone czasowo.

(11)

W przypadku termometrów przeznaczonych wyłącznie do przeprowadzania testów zgodnie z normami, które wymagają stosowania termometrów rtęciowych, potrzebny jest czas na zmianę tych norm i dlatego należy przyznać odstępstwo na okres 5 lat. Ze względu na fakt, że rtęć konieczna jest jako punkt odniesienia w ramach Międzynarodowej Skali Temperatury z 1990 r., należy przyznać także nieograniczone czasowo odstępstwo w odniesieniu do komórek punktu potrójnego rtęci wykorzystywanych do wzorcowania platynowych termometrów oporowych.

(12)

Jako że nie ma wykonalnych alternatyw dla porozymetrów, elektrod rtęciowych wykorzystywanych do woltamperometrii oraz sond rtęciowych wykorzystywanych do pomiaru charakterystyki pojemnościowo-napięciowej, wniosek nie obejmuje ograniczeń w odniesieniu do tych urządzeń pomiarowych.

(13)

Należy ustanowić odstępstwo zezwalające na powszechną sprzedaż i kupno starych rtęciowych urządzeń pomiarowych posiadających wartość historyczną, które można traktować jako antyki lub dobra kultury. W rozporządzeniu (WE) nr 1907/2006 w pozycji 18a załącznika XVII umożliwia się wprowadzanie do obrotu urządzeń pomiarowych zawierających rtęć, przeznaczonych do powszechnej sprzedaży, innych niż termometry lekarskie, jeśli w dniu 3 października 2007 r. były one starsze niż 50 lat. Dla celów jasności ten sam wyznacznik wiekowy powinien mieć zastosowanie do odstępstwa dotyczącego starych urządzeń pomiarowych w zastosowaniach przemysłowych i profesjonalnych (w tym w opiece zdrowotnej).

(14)

Powinno się również ustanowić odstępstwo dla urządzeń pomiarowych pokazywanych na wystawach ze względów kulturalnych i historycznych, w tym i takich urządzeń, które były nowsze niż 50 lat w dniu 3 października 2007 r., ale które niemniej jednak posiadają wartość historyczną i kulturalną.

(15)

Komitet ds. Oceny Ryzyka Agencji przyjął dnia 8 czerwca 2011 r. opinię dotyczącą proponowanego ograniczenia, uznając je za najodpowiedniejszy środek na poziomie unijnym w odniesieniu do zidentyfikowanego ryzyka pod względem skuteczności jego ograniczania.

(16)

Działający w ramach agencji Komitet ds. Analiz Społeczno-Ekonomicznych przyjął dnia 15 września 2011 r. opinię dotyczącą proponowanego ograniczenia, uznając je za najodpowiedniejszy środek na poziomie unijnym w odniesieniu do zidentyfikowanego ryzyka pod względem stosunku korzyści do kosztów społeczno-gospodarczych.

(17)

Agencja przedłożyła Komisji opinie Komitetu ds. Oceny Ryzyka i Komitetu ds. Analiz Społeczno-Ekonomicznych.

(18)

W związku z tym należy odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1907/2006.

(19)

Należy zapewnić podmiotom, których to dotyczy, odpowiedni okres czasu na wprowadzenie środków niezbędnych do spełnienia nowych wymogów w zakresie środków określonych w niniejszym rozporządzeniu.

(20)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ustanowionego na mocy art. 133 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006,

20.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 253/5

(1)

W komunikacie Komisji dla Rady i Parlamentu Europejskiego „Strategia Wspólnoty w zakresie rtęci” (2) Komisja zasygnalizowała, że konieczne jest obniżenie poziomu rtęci w środowisku, jak również poziomu narażenia ludzi na jej działanie. Komisja zaproponowała wyznaczenie takich celów, jak redukcja ilości rtęci wprowadzanej do obiegu przez społeczeństwo poprzez zmniejszenie podaży i popytu, ograniczenie emisji rtęci i ochrona przed tą emisją. Komunikat ten został poddany przeglądowi w 2010 r. (3).

(2)

Rada wielokrotnie potwierdzała swoje zaangażowanie w realizację celu ogólnego, jakim jest ochrona środowiska i zdrowia ludzi przed uwalnianiem rtęci i jej związków poprzez ograniczenie do minimum, a tam, gdzie to możliwe, ostateczne wyeliminowanie na całym świecie uwalniania rtęci do powietrza, wody i gleby przez człowieka. W tym kontekście Rada podkreśliła, że produkty z dodatkiem rtęci, jeśli istnieją dla nich realne alternatywy, powinny być wycofane tak szybko i kompleksowo, jak to możliwe, a ostatecznie wszystkie produkty z dodatkiem rtęci powinny być stopniowo wycofane, uwzględniając należycie warunki techniczne i ekonomiczne oraz potrzeby badań naukowych i rozwoju (4).

(3)

Rtęć i jej związki są wysoce toksyczne dla ludzi, ekosystemów, fauny i flory. Wysokie dawki mogą okazać się śmiertelne dla ludzi, lecz nawet stosunkowo niskie dawki mogą spowodować poważne zaburzenia neurorozwojowe. Stwierdzono także możliwość negatywnego wpływu na układ krążenia, układ odpornościowy i rozrodczy. Rtęć jest uważana za globalny czynnik zanieczyszczający, charakteryzujący się dużą odpornością i krążący w różnych formach pomiędzy powietrzem, wodą, osadami, glebą oraz fauną i florą. W środowisku może przekształcić się w swoją najbardziej toksyczną formę, czyli metylortęć.

(4)

Rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 stanowi, że jeśli państwo członkowskie uzna, że produkcja, wprowadzanie do obrotu lub stosowanie substancji w jej postaci własnej, jako składnika mieszaniny lub w wyrobie stanowi dla środowiska lub zdrowia człowieka zagrożenie, które nie jest odpowiednio kontrolowane i któremu należy przeciwdziałać, państwo to zobowiązane jest przygotować dokumentację, powiadomiwszy o tym wcześniej Europejską Agencję Chemikaliów (zwana dalej „Agencją”).

(5)

Na podstawie decyzji Wspólnego Komitetu EOG nr 25/2008 z dnia 14 marca 2008 r. zmieniającej załącznik II (Przepisy techniczne, normy, badania i certyfikacja) do Porozumienia EOG (5) rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 zostało włączone do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym

(6)

Norwegia przygotowała dokumentację dotyczącą pięciu związków fenylortęci, tj. octanu fenylortęci, propionianu fenylortęci, 2-etyloheksanianu fenylortęci, oktanianu fenylortęci oraz neodekanianu fenylortęci, co dowodzi, że konieczne jest działanie w skali całej Unii w celu ograniczenia zagrożenia dla środowiska i zdrowia ludzi, jakie stanowi produkcja, stosowanie lub wprowadzanie do obrotu tych substancji w ich postaci własnej, jako składników mieszaniny lub w wyrobach. Dokumentację tę przedłożono Agencji w celu rozpoczęcia procesu wprowadzania ograniczeń.

(7)

Wiadomo, że wspomniane powyżej związki fenylortęci są stosowane przede wszystkim jako katalizatory w systemach poliuretanowych znajdujących zastosowanie w odniesieniu do powłok, klejów, środków uszczelniających i elastomerów. Katalizatory rtęciowe zostają wbudowane w strukturę polimerów i pozostają w wyrobie końcowym, z którego związki rtęci i fenylortęci nie są uwalniane celowo. Brak jest informacji o stosowaniu innych związków fenylortęci jako katalizatorów w systemach poliuretanowych, dlatego nie zostały one uwzględnione w ocenie zawartej w dokumentacji.

(8)

Cykl życia związków fenylortęci prowadzi do znacznego uwalniania rtęci do środowiska i przyczynia się do całkowitej emisji rtęci. W szczególności związki fenylortęci w środowisku ulegają rozpadowi na produkty, takie jak metylortęć, stanowiące zagrożenie równoważne temu, jakie stwarzają substancje trwałe, wykazujące zdolność do bioakumulacji i toksyczne (substancje PBT). Interkonwersja metabolitów związków fenylortęci umożliwia ich transport na dalekie odległości. Ze względu na powstawanie produktów przemiany/rozpadu o właściwościach PBT, same związki fenylortęci muszą być traktowane jak substancje PBT, jeśli chodzi o kontrolę emisji i narażenia. W tym celu należy zminimalizować emisję i narażenie ludzi i środowiska.

(9)

Głównym źródłem narażenia ludzi poprzez środowisko może być żywność, w której można znaleźć produkty rozpadu związków fenylortęci, w tym metylortęć. Metylortęć akumuluje się przede wszystkim w łańcuchu pokarmowym w środowisku wodnym, przez co najbardziej narażone na jej działanie są populacje ludzi oraz fauna charakteryzujące się wysokim spożyciem ryb i owoców morza. Metylortęć łatwo przenika przez barierę łożyskową oraz barierę krew-mózg i może zahamować rozwój umysłowy nawet przed narodzinami dziecka, stanowiąc największe zagrożenie dla kobiet w wieku rozrodczym oraz dzieci.

(10)

W dniu 10 czerwca 2011 r. działający przy Agencji Komitet do Spraw Oceny Ryzyka (RAC) przyjął opinię na temat zaproponowanych ograniczeń, biorąc pod uwagę ich skuteczność w zmniejszaniu zagrożenia dla środowiska i zdrowia ludzi. Ponadto RAC ustalił, że inne organiczne związki rtęci mogą być stosowane jako katalizatory w produkcji polimerów. Substancje te nie zostały jednak uwzględnione w ocenie zawartej w dokumentacji.

(11)

W dniu 15 września 2011 r. działający przy Agencji Komitet Analiz Społeczno-Ekonomicznych przyjął opinię na temat zaproponowanych ograniczeń, biorąc pod uwagę ich skuteczność w przeciwdziałaniu zidentyfikowanym zagrożeniom pod względem korzyści i kosztów społeczno-gospodarczych.

(12)

Agencja przedłożyła Komisji opinie Komitetu ds. Oceny Ryzyka i Komitetu ds. Analiz Społeczno-Ekonomicznych.

(13)

Należy zapewnić podmiotom, których to dotyczy, odpowiednią ilość czasu na wprowadzenie środków niezbędnych do spełnienia nowych wymogów w zakresie środków przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu.

(14)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ustanowionego na mocy art. 133 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006,

20.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 253/8

(1)

W rozporządzeniu (WE) nr 1831/2003 przewidziano udzielanie zezwoleń na stosowanie dodatków w żywieniu zwierząt oraz określono sposób uzasadniania i procedury przyznawania takich zezwoleń.

(2)

Zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 złożony został wniosek o zezwolenie na stosowanie preparatu kwasu cytrynowego, kwasu sorbinowego, tymolu i waniliny. Do wniosku dołączone zostały dane szczegółowe oraz dokumenty wymagane na mocy art. 7 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003.

(3)

Wniosek dotyczy zezwolenia na stosowanie preparatu kwasu cytrynowego, kwasu sorbinowego, tymolu i waniliny jako dodatku paszowego dla kurcząt rzeźnych, kurcząt odchowywanych na kury nioski, wszystkich podrzędnych gatunków ptaków rzeźnych i odchowywanych na nioski oraz wszystkich podrzędnych gatunków świń (odsadzonych od maciory), celem sklasyfikowania go w kategorii „dodatki zootechniczne”.

(4)

Rozporządzeniem Komisji (UE) nr 1117/2010 (2) dopuszczono na dziesięć lat preparat kwasu cytrynowego, kwasu sorbinowego, tymolu i waniliny jako dodatek paszowy stosowany u prosiąt odsadzonych od maciory.

(5)

Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) stwierdził w opinii z dnia 25 maja 2012 r. (3), że w proponowanych warunkach stosowania preparat kwasu cytrynowego, kwasu sorbinowego, tymolu i waniliny określony w załączniku nie ma negatywnego wpływu na zdrowie zwierząt i ludzi ani na środowisko, a stosowanie tego dodatku może poprawić wyniki zootechniczne u gatunków, dla których jest przeznaczony. Zdaniem Urzędu nie ma potrzeby wprowadzania szczegółowych wymogów dotyczących monitorowania po wprowadzeniu do obrotu. Urząd poddał również weryfikacji sprawozdanie dotyczące metody analizy dodatku paszowego w paszy, przedłożone przez laboratorium referencyjne ustanowione rozporządzeniem (WE) nr 1831/2003.

(6)

Ocena preparatu dowodzi, że warunki udzielenia zezwolenia przewidziane w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 są spełnione. W związku z tym należy zezwolić na stosowanie preparatu, jak określono w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

20.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 253/11

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie ustalania Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodne z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

20.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 253/13

(1)

Na mocy rozporządzenia (WE) nr 533/2007 otwarto kontyngenty taryfowe na przywóz produktów sektora mięsa drobiowego.

(2)

Ilości, w odniesieniu do których w ciągu pierwszych siedmiu dni miesiąca września 2012 r. złożono wnioski o wydanie pozwoleń na przywóz w podokresie od dnia 1 października do dnia 31 grudnia 2012 r., przewyższają w przypadku niektórych kontyngentów ilości dostępne. Należy zatem określić, na jakie ilości pozwolenia na przywóz mogą być wydawane, poprzez ustalenie współczynnika przydziału, jaki należy zastosować do ilości, w odniesieniu do których złożono wnioski,

20.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 253/15

(1)

Na mocy rozporządzenia (WE) nr 539/2007 otwarto kontyngenty taryfowe na przywóz produktów sektora jaj i albumin jaj.

(2)

Ilości, w odniesieniu do których w ciągu pierwszych siedmiu dni miesiąca września 2012 r. złożono wnioski o wydanie pozwoleń na przywóz w podokresie od dnia 1 października do dnia 31 grudnia 2012 r., przewyższają w przypadku niektórych kontyngentów ilości dostępne. Należy zatem określić, na jakie ilości pozwolenia na przywóz mogą być wydawane, poprzez ustalenie współczynnika przydziału, jaki należy zastosować do ilości, w odniesieniu do których złożono wnioski,

20.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 253/17

20.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 253/19

(1)

Dnia 16 września 2010 r. Europejski Bank Centralny (EBC) przyjął decyzję EBC/2010/14 w sprawie weryfikacji autentyczności i jakości obiegowej oraz powtórnego wprowadzania do obiegu banknotów euro (1), ustanawiającą jednolite zasady i procedury chroniące wiarygodność banknotów euro jako środka płatniczego.

(2)

Zmiany wymaga w szczególności zakres decyzji EBC/2010/14, tak aby obejmował on obecne i przyszłe serie banknotów euro w celu zapewnienia autentyczności i jakości obiegowej banknotów euro znajdujących się w obiegu, a także w celu wykrywania i przekazywania właściwym organom krajowym banknotów euro budzących wątpliwości co do autentyczności. W tym celu w załącznikach do decyzji EBC/2010/14 należy wprowadzić szereg zmian o charakterze technicznym.

(3)

Minimalne standardy maszynowego sprawdzania jakości obiegowej banknotów euro określone w załączniku IIIa do decyzji EBC/2010/14 odnoszą się do funkcji urządzeń do obsługi banknotów. Stanowią one zatem wyłącznie przedmiot zainteresowania producentów tych urządzeń i nie mają wpływu na procedury dotyczące weryfikacji autentyczności i jakości obiegowej określone w decyzji EBC/2010/14, których zobowiązane są przestrzegać podmioty zajmujące się obsługą gotówki. Jako że minimalne standardy maszynowego sprawdzania jakości obiegowej pozostają poza zakresem decyzji EBC/2010/14, powinny one zostać zintegrowane z zasadami i procedurami dotyczącymi testowania urządzeń do obsługi banknotów, gromadzenia danych i monitorowania.

(4)

W świetle doświadczeń zdobytych w związku z decyzją EBC/2010/14 niektóre z zasad i procedur wymagają ulepszenia w celu zwiększenia ich przejrzystości i skuteczności.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić brzmienie decyzji EBC/2010/14,

1)

w art. 2 dodaje się definicję w brzmieniu:

„13)   »banknoty euro«– banknoty spełniające wymogi określone w decyzji EBC/2003/4 (2) lub w innym akcie prawnym zastępującym lub uzupełniającym wspomnianą decyzję oraz spełniające specyfikacje techniczne określone przez Radę Prezesów.

2)

art. 3 ust. 5 otrzymuje brzmienie:

„5.   Podmioty zajmujące się obsługą gotówki mogą wprowadzać do użytku urządzenia obsługiwane przez personel, w zakresie, w jakim są one wykorzystywane do weryfikacji autentyczności i jakości obiegowej, oraz urządzenia obsługiwane przez klienta, wyłącznie po ich pomyślnym przetestowaniu przez KBC oraz umieszczeniu w wykazie publikowanym na stronie internetowej EBC zgodnie z art. 9 ust. 2. Z urządzeń tych korzysta się wyłącznie do obsługi nominałów i serii banknotów euro wskazanych na stronie internetowej EBC dla danego urządzenia, w oparciu o standardowe ustawienia fabryczne, przy uwzględnieniu wszelkich ich aktualizacji i po ich pomyślnym przetestowaniu, chyba że KBC i podmiot zajmujący się obsługą gotówki uzgodnią zastosowanie bardziej restrykcyjnych ustawień,”;

3)

art. 6 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 6

Wykrywanie banknotów nienadających się do obiegu

1.   Ręczną weryfikację jakości obiegowej przeprowadza się zgodnie z minimalnymi standardami określonymi w załączniku III.

2.   Maszynową weryfikację jakości obiegowej przeprowadza się przy pomocy pomyślnie przetestowanych urządzeń do obsługi banknotów, przy zachowaniu minimalnych standardów publikowanych na stronie internetowej EBC i poddawanych aktualizacji.

3.   KBC może, po poinformowaniu EBC, określić bardziej restrykcyjne standardy w odniesieniu do jednego lub większej liczby nominałów lub serii banknotów euro, o ile działanie takie jest uzasadnione – na przykład pogorszeniem jakości banknotów euro znajdujących się w obiegu w danym państwie członkowskim. Takie bardziej restrykcyjne standardy publikuje się na stronie internetowej danego KBC.

4.   Banknoty euro nienadające się do obiegu przekazuje się KBC z uwzględnieniem przepisów krajowych.”;

4)

art. 8 ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4.   W razie potrzeby Eurosystem informuje podmioty zajmujące się obsługą gotówki o zagrożeniach fałszerstwami oraz może wymagać od tych podmiotów podjęcia odpowiednich działań, w tym ustanowienia czasowego zakazu ponownego wprowadzania do obiegu określonych nominałów danych serii banknotów euro.”;

5)

art. 9 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3.   W przypadku pomyślnego przejścia testów przez dany typ urządzenia do obsługi banknotów ich rezultat jest ważny w strefie euro przez rok, licząc od końca miesiąca, w którym testy te zostały przeprowadzone, pod warunkiem że w tym okresie dany typ urządzenia zachowa zdolność wykrywania wszystkich fałszywych banknotów euro znanych Eurosystemowi.”;

6)

art. 10 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3.   W przypadku wykrycia uchybień w przestrzeganiu przez podmiot zajmujący się obsługą gotówki postanowień niniejszej decyzji KBC zażąda podjęcia przez ten podmiot w określonym terminie działań korygujących. Do czasu usunięcia uchybień KBC, który zażądał ich usunięcia, może w imieniu EBC zakazać danemu podmiotowi zajmującemu się obsługą gotówki ponownego wprowadzania do obiegu określonych nominałów danej serii banknotów euro. Jeżeli uchybienia wynikają z defektu danego typu urządzenia do obsługi banknotów, może to prowadzić do jego usunięcia z wykazu, o którym mowa w art. 9 ust. 2.”;

7)

art. 13 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 13

Przepisy końcowe

1.   Niniejsza decyzja wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

2.   Podmioty zajmujące się obsługą gotówki w państwach członkowskich, które przyjmą euro po dacie przyjęcia niniejszej decyzji, stosują ją od dnia przyjęcia euro.”;

8)

w załącznikach I, IIa, IIb, IIIa, IIIb i IV wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszej decyzji.