4.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 238/1

(1)

W następstwie dochodzenia („dochodzenie pierwotne”) Rada nałożyła, rozporządzeniem (WE) nr 954/2006 (2), ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych rur i przewodów bez szwu, z żelaza lub ze stali, pochodzących z Chorwacji, Rosji i Ukrainy. Środki przyjęły formę cła antydumpingowego ad valorem wynoszącego od 12,3 % do 25,7 % nałożonego na przywóz pochodzący od indywidualnie wskazanych producentów eksportujących na Ukrainie, ze stawką cła rezydualnego w wysokości 25,7 % nałożoną na przywóz od wszystkich innych przedsiębiorstw na Ukrainie. Ostateczne cło antydumpingowe dotyczące eksportera objętego obecnym dochodzeniem przeglądowym – CJSC Nikopolsky Seamless Tubes Plant Niko Tube oraz OJSC Nizhnedneprovsky Tube Rolling Plant, zwanych obecnie LLC Interpipe Niko Tube oraz OJSC Interpipe Nizhnedneprovsky Tube Rolling Plant („wnioskodawca” lub „Interpipe”), wynosiło 25,1 %.

(2)

W następstwie wniosku Interpipe o unieważnienie rozporządzenia (WE) nr 954/2006, w dniu 10 marca 2009 r. Sąd Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich unieważnił art. 1 tego rozporządzenia w zakresie, w jakim cło antydumpingowe ustalone dla Interpipe przekraczało cło, które byłoby stosowane, gdyby nie dokonano korekty ceny eksportowej z tytułu prowizji w przypadkach sprzedaży dokonywanej za pośrednictwem powiązanego przedsiębiorstwa handlowego Sepco SA (3). W dniu 16 lutego 2012 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej utrzymał wyrok Sądu Pierwszej Instancji (4).

(3)

W konsekwencji tych wyroków Rada zmieniła, rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 540/2012 (5), rozporządzenie (WE) nr 954/2006, aby skorygować cło antydumpingowe dotyczące Interpipe, w zakresie w jakim zostało ono błędnie ustalone. W związku z powyższym cło antydumpingowe stosowane obecnie wobec Interpipe wynosi 17,7 %.

(4)

W następstwie przeglądu wygaśnięcia Rada utrzymała, rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 585/2012 (6), środki wprowadzone rozporządzeniem (WE) nr 954/2006 wobec przywozu rur i przewodów bez szwu, z żelaza lub ze stali, pochodzących z Rosji i Ukrainy („dochodzenie w ramach przeglądu wygaśnięcia”).

(5)

A zatem obowiązującymi środkami są środki wprowadzone rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 585/2012, tj. od 24,1 % do 35,8 % dla przywozu z Rosji oraz od 12,3 % do 25,7 % dla przywozu z Ukrainy, a Interpipe objęty jest cłem antydumpingowym wynoszącym 17,7 %.

(6)

W dniu 29 lipca 2011 r. Komisja ogłosiła w zawiadomieniu opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej („zawiadomienie o wszczęciu”) (7) wszczęcie częściowego przeglądu okresowego, zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, środków antydumpingowych stosowanych względem przywozu niektórych rur i przewodów bez szwu, z żelaza lub ze stali, pochodzących z Ukrainy.

(7)

Przegląd ten, którego zakres ograniczony jest do zbadania dumpingu, został wszczęty po złożeniu uzasadnionego wniosku przez Interpipe. Interpipe przedstawił we wniosku dowody prima facie świadczące o tym, iż utrzymywanie środków na dotychczasowym poziomie nie jest już konieczne do zrównoważenia skutków dumpingu wyrządzającego szkodę.

(8)

Dochodzenie w sprawie poziomu dumpingu obejmowało okres od dnia 1 kwietnia 2010 r. do dnia 31 marca 2011 r. („okres objęty dochodzeniem przeglądowym” lub „ODP”).

(9)

Komisja oficjalnie powiadomiła wnioskodawcę, władze państwa wywozu oraz przemysł unijny o wszczęciu częściowego przeglądu okresowego. Zainteresowanym stronom umożliwiono przedstawienie opinii na piśmie oraz złożenie wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu.

(10)

W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne dla dochodzenia, Komisja przesłała kwestionariusz do wnioskodawcy, który udzielił odpowiedzi w wyznaczonym terminie.

(11)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszelkie informacje uznane za niezbędne do celów określenia poziomu dumpingu. Wizyty weryfikacyjne przeprowadzono na terenie wnioskodawcy i jego powiązanych przedsiębiorstw handlowych – LLC Interpipe Ukraine oraz Interpipe Europe SA.

(12)

Produkt objęty postępowaniem jest taki sam jak produkt zdefiniowany w rozporządzeniu wykonawczym (UE) nr 585/2012, którym wprowadzono obecnie obowiązujące środki, tzn. są to rury i przewody bez szwu (seamless pipes and tubes – SPT) z żelaza lub ze stali o okrągłym przekroju poprzecznym, o średnicy zewnętrznej nieprzekraczającej 406,4 mm, w których wartość ekwiwalentu węgla (Carbon Equivalent Value – CEV) nie przekracza 0,86 zgodnie ze wzorem oraz analizą chemiczną Międzynarodowego Instytutu Spawalnictwa (8), pochodzące z Ukrainy, obecnie objęte kodami CN 7304 11 00, ex 7304 19 10, ex 7304 19 30, ex 7304 22 00, ex 7304 23 00, ex 7304 24 00, ex 7304 29 10, ex 7304 29 30, ex 7304 31 80, ex 7304 39 58, ex 7304 39 92, ex 7304 39 93, ex 7304 51 89, ex 7304 59 92 oraz ex 7304 59 93 („produkt objęty postępowaniem”).

(13)

Zgodnie z tym co wskazano w dochodzeniu pierwotnym oraz w dochodzeniu w ramach przeglądu wygaśnięcia, również w toku obecnego dochodzenia potwierdzono, że produkt produkowany na Ukrainie i wywożony do Unii, produkt produkowany i sprzedawany na rynku krajowym Ukrainy oraz produkt produkowany i sprzedawany w Unii przez producentów unijnych mają takie same podstawowe cechy fizyczne i techniczne oraz końcowe zastosowania. Produkty te uznaje się zatem za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(14)

Interpipe dysponuje pełnymi prawami własności i kontroli w odniesieniu do dwóch producentów eksportujących LLC Interpipe Niko Tube (Niko Tube) i OJSC Interpipe Nizhnedneprovsky Tube Rolling Plant (Interpipe NTRP). Zgodnie ze standardowymi praktykami instytucji Unii jeden wspólny margines dumpingu został obliczony dla tych dwóch producentów eksportujących. Wielkość dumpingu została najpierw obliczona osobno dla każdego producenta eksportującego, a następnie ustalono jedną średnią ważoną stawkę dumpingu dla obu przedsiębiorstw.

(15)

Metodyka ta różniła się od metodyki zastosowanej w dochodzeniu pierwotnym, gdzie obliczenia wspólnego marginesu dumpingu dokonano przez połączenie wszystkich danych dotyczących produkcji, rentowności oraz sprzedaży w Unii dokonywanej przez dwie jednostki produkcyjne. Zmiana okoliczności, która uzasadnia modyfikację metodyki, wynika ze zmian w strukturze organizacyjnej grupy umożliwiających identyfikację właściwego przedsiębiorstwa produkcyjnego w odniesieniu do sprzedaży i produkcji, czego nie można było dokonać w dochodzeniu pierwotnym.

(16)

Ponadto w toku dochodzenia pierwotnego dokonano korekty, na podstawie art. 2 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, dotyczącej kosztów energii ponoszonych przez Interpipe, aby właściwie odzwierciedlić koszty związane z produkcją i sprzedażą elektryczności i gazu na Ukrainie. Ta korekta została uznana za niezbędną, ponieważ ówczesne ukraińskie ceny gazu i elektryczności były znacznie niższe od średnich cen płaconych w Unii i nie odzwierciedlały cen na rynkach międzynarodowych. Korekta została dokonana na podstawie średnich cen odnotowanych w Rumunii, która była wtedy objęta dochodzeniem.

(17)

Jednak w przeciwieństwie do ustaleń w dochodzeniu pierwotnym, uznaje się, że do celów obecnego przeglądu okresowego korekta dotycząca energii nie jest konieczna. W dochodzeniu wykazano, że średnie ukraińskie ceny energii stale rosły od czasu dochodzenia pierwotnego, a tempo tego wzrostu znacznie przewyższało tempo wzrostu średnich cen w Unii Europejskiej – w konsekwencji różnice między tymi cenami stopniowo zanikały. Znaczne różnice cen energii, które stwierdzono podczas dochodzenia pierwotnego i które uzasadniały korektę, nie występują obecnie.

(18)

W związku z tym, w niniejszym przeglądzie okresowym nie uznaje się za konieczne dokonanie korekty dotyczącej energii.

(19)

Zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego w pierwszej kolejności zbadano, czy całkowita wielkość sprzedaży produktu podobnego dokonywana przez każdego producenta eksportującego na rynku krajowym na rzecz klientów niezależnych była reprezentatywna w porównaniu z całkowitą wielkością jego sprzedaży eksportowej do Unii, tzn. czy całkowita wielkość takiej sprzedaży wynosiła przynajmniej 5 % całkowitej wielkości sprzedaży eksportowej produktu objętego postępowaniem do Unii. W wyniku badania ustalono, że sprzedaż krajowa była reprezentatywna dla obu producentów eksportujących.

(20)

Zbadano następnie, czy każdy typ produktu podobnego sprzedawany przez producentów eksportujących na ich rynku krajowym był wystarczająco reprezentatywny do celów art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Sprzedaż krajowa danego typu produktu uznawana była za wystarczająco reprezentatywną, jeśli całkowita wielkość sprzedaży danego typu produktu na rzecz klientów niezależnych dokonana na rynku krajowym przez wnioskodawcę w ODP wynosiła co najmniej 5 % całkowitej wielkości sprzedaży porównywalnego typu produktu wywożonego do Unii.

(21)

Zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia podstawowego zbadano następnie, czy sprzedaż krajowa każdego typu produktu, który był sprzedawany w ilościach reprezentatywnych, mogła być uznana za sprzedaż dokonaną w zwykłym obrocie handlowym. Badanie to przeprowadzono poprzez ustalenie odsetka krajowej sprzedaży z zyskiem każdego wywożonego typu produktu objętego postępowaniem na rzecz niezależnych klientów na rynku krajowym w ODP.

(22)

W odniesieniu do tych typów produktu, w przypadku których ponad 80 % wielkości sprzedaży danego typu produktu na rynku krajowym dokonano powyżej kosztów, i dla których średnia ważona cena sprzedaży była równa jednostkowemu kosztowi produkcji lub od niego wyższa, wartość normalną dla każdego typu produktu obliczono jako średnią ważoną rzeczywistych cen krajowych całej sprzedaży rozpatrywanego typu, bez względu na to, czy była to sprzedaż z zyskiem.

(23)

W przypadkach gdy wielkość sprzedaży danego typu produktu z zyskiem stanowiła 80 % lub mniej całkowitej wielkości sprzedaży danego typu, lub gdy średnia ważona ceny danego typu była niższa niż jednostkowy koszt produkcji, wartość normalna oparta była na rzeczywistej cenie krajowej, obliczonej jako średnia ważona ceny wyłącznie w krajowej sprzedaży z zyskiem dla danego typu w ODP.

(24)

Wartość normalna dla niereprezentatywnych typów (tj. tych, których sprzedaż na rynku krajowym stanowiła mniej niż 5 % sprzedaży eksportowej do Unii lub które nie były w ogóle sprzedawane na rynku krajowym) została obliczona na podstawie kosztu wytworzenia przypadającego na typ produktu, powiększonego o koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz o zyski. W przypadku istniejącej sprzedaży krajowej wykorzystano zysk z transakcji dokonywanych w zwykłym obrocie handlowym na rynku krajowym w podziale na typy produktu objętego postępowaniem. W przypadku braku sprzedaży krajowej zastosowano średni zysk ze sprzedaży. Ta zmiana metodyki wynikała z tego, że po dochodzeniu pierwotnym, panel WTO i Organ Rozstrzygania Sporów WTO przyjęły sprawozdanie w sprawie „WE – Łosoś (Norwegia)” (9), w którym stwierdzono, że nie można zignorować rzeczywistej marży zysku ustalonej dla transakcji w zwykłym obrocie handlowym dotyczących tych typów produktu, dla których należy skonstruować wartość normalną.

(25)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń, dwóch eksportujących producentów stwierdziło, że koszty związane z przestojami w pracy sprzętu nie powinny być ujęte w ich łącznych kosztach produkcji produktu objętego postępowaniem w ODP oraz utrzymywali, że takie ujęcie stanowiło naruszenie art. 2 ust. 5 rozporządzenia podstawowego oraz było sprzeczne z zasadami rachunkowości ustalonymi w międzynarodowych standardach rachunkowości (IAS) oraz w szczególności IAS 2. W odniesieniu do art. 2 ust. 5 rozporządzenia podstawowego należy odnotować, że zgodnie z tym artykułem, jeżeli zostanie stwierdzone, że koszty związane z produkcją produktu objętego postępowaniem nie są w sposób uzasadniony odzwierciedlone w zapisach księgowych zainteresowanej strony, koszty te są dostosowywane. Fakt, że przedsiębiorstwo nie wykorzystywało w pełni swoich mocy produkcyjnych, spowodował jednak poniesienie kosztów. Koszty takie zostały zaksięgowane jako koszt na rachunku zysków i strat dwóch przedsiębiorstw eksportujących oraz mogły być bezpośrednio powiązane z produktem podobnym. Ponadto odesłanie do IAS 2 zostało uznane za bezzasadne, ponieważ celem IAS 2 jest uregulowanie sposobu księgowania zapasów, a nie określanie tego, co powinno być uznawane za koszt produkcji. Wobec tego wniosek został odrzucony.

(26)

Wymienieni powyżej producenci eksportujący stwierdzili również, że niektóre wydatki finansowe wynikające z pożyczek, które były wliczone do kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych, powinny zostać wyłączone. Twierdzili oni, że te pożyczki zostały zaciągnięte, aby zaspokoić potrzeby związane z płynnością i krótkoterminowym finansowaniem przedsiębiorstwa i nie były powiązane z produkcją produktu objętego postępowaniem. Podczas wizyty weryfikacyjnej faktycznie ustalono, że wydatki związane z odsetkami były głównie powiązane z finansowaniem kapitału obrotowego. W związku z powyższym koszty odsetek rozłożono na wszystkie produkty. Producenci eksportujący nie mogli wykazać, że wydatki związane z odsetkami były przeznaczone na cele inne niż finansowanie kapitału obrotowego. Dwóch producentów eksportujących nie mogło przedstawić żadnych dalszych dowodów uzasadniających ich wniosek, a zatem został on odrzucony.

(27)

Cały wywóz produktu objętego postępowaniem do Unii realizowany przez dwóch producentów eksportujących był dokonywany bezpośrednio na rzecz niezależnych klientów w Unii za pośrednictwem powiązanego przedsiębiorstwa handlowego zlokalizowanego w Szwajcarii. Cenę eksportową określono zatem na podstawie faktycznie zapłaconych lub należnych cen eksportowych, zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego.

(28)

Należy przypomnieć, że w dochodzeniu pierwotnym dokonano korekty ceny eksportowej na podstawie art. 2 ust. 10 lit. i) rozporządzenia podstawowego, w przypadku gdy sprzedaż była realizowana za pośrednictwem powiązanych przedsiębiorstw handlowych. Jednak w niniejszym przeglądzie okresowym nie wprowadzono takiej korekty zgodnie z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości, o którym mowa w motywie 2, w którym stwierdzono, że korekta nie była uzasadniona.

(29)

Porównanie wartości normalnej z ceną eksportową dwóch producentów eksportujących zostało dokonane na podstawie ceny ex-works. Aby zapewnić rzetelne porównanie wartości normalnej z ceną eksportową, wzięto pod uwagę, w formie korekt, różnice wpływające na ceny i porównywalność cen zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. Na tej podstawie wprowadzono korekty dotyczące kosztów transportu, rabatów i bonifikat oraz kosztów prowizji i kredytu.

(30)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego średnia ważona wartość normalna została porównana ze średnią ważoną ceną eksportową każdego typu produktu na podstawie ceny ex-works osobno dla każdego z dwóch przedsiębiorstw eksportujących. Jak wskazano w motywie 14 ustalono jeden wspólny margines dumpingu dla Interpipe poprzez obliczenie jednej ważonej średniej stawki dumpingu dla obu producentów eksportujących w ramach Interpipe.

(31)

Na tej podstawie margines dumpingu, wyrażony jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem, wynosi 13,8 %.

(32)

We wniosku o częściowy przegląd okresowy wnioskodawca stwierdził, że zmiany w strukturze organizacyjnej i organizacji produkcji, a także restrukturyzacja organizacji sprzedaży na rynku krajowym i eksportowym, wywarły wpływ na jego strukturę kosztów i w związku z tym istniejący poziom cła antydumpingowego nie jest już konieczny, aby zrównoważyć skutki dumpingu wyrządzającego szkodę.

(33)

Zbadano zatem, czy zmienione okoliczności, które doprowadziły do wszczęcia przeglądu okresowego oraz ustaleń wynikających z niego, mogą być w uzasadniony sposób uznane za trwałe.

(34)

W toku dochodzenia wskazano, że głównym czynnikiem prowadzącym do ustalenia niższego marginesu dumpingu w dochodzeniu przeglądowym są zmiany w strukturze organizacyjnej obejmujące połączenie dwóch przedsiębiorstw produkcyjnych oraz restrukturyzację organizacji sprzedaży, która została usprawniona. Zmiany te, które wywarły wpływ na strukturę kosztów wnioskodawcy w zakresie produkcji i sprzedaży produktu objętego postępowaniem, mają strukturalny charakter, a zatem najprawdopodobniej utrzymają się w przewidywalnej przyszłości. Ponadto nie odnotowano znaczącej zmienności cen wnioskodawcy.

(35)

Dlatego też stwierdzono, że zmiana okoliczności ma trwały charakter, a stosowanie obowiązujących środków na obecnym poziomie nie jest już uzasadnione,

4.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 238/5

(1)

Rozporządzeniem (WE) nr 1136/2006 (2) („rozporządzenie pierwotne”) Rada nałożyła ostateczne cło antydumpingowe w wysokości 27,1 % i 47,4 % na przywóz mechanizmów dźwigniowych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”).

(2)

W następstwie opublikowania zawiadomienia (3) o zbliżającym się wygaśnięciu obowiązujących ostatecznych środków antydumpingowych Komisja otrzymała w dniu 26 kwietnia 2011 r. wniosek o dokonanie przeglądu wygaśnięcia tych środków na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Wniosek został złożony przez stowarzyszenie LAMMA (stowarzyszenie producentów mechanizmów dźwigniowych) w imieniu trzech producentów unijnych („wnioskodawca”) reprezentujących znaczną część, w tym przypadku ponad 50 %, unijnej produkcji mechanizmów dźwigniowych.

(3)

We wniosku przedstawiono wystarczające dowody świadczące o tym, że w związku z wygaśnięciem środków wprowadzonych względem przywozu mechanizmów dźwigniowych pochodzących z ChRL istnieje duże prawdopodobieństwo kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu i szkody dla przemysłu unijnego.

(4)

Po konsultacji z Komitetem Doradczym Komisja ustaliła, że istnieją wystarczające dowody uzasadniające wszczęcie przeglądu wygaśnięcia i w dniu 23 lipca 2011 r., w drodze zawiadomienia opublikowanego w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (4) („zawiadomienie o wszczęciu”), ogłosiła wszczęcie przeglądu wygaśnięcia zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(5)

Dochodzenie dotyczące prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu obejmowało okres od dnia 1 lipca 2010 r. do dnia 30 czerwca 2011 r. („okres objęty dochodzeniem przeglądowym” lub „ODP”). Badanie tendencji mających znaczenie dla oceny prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia szkody obejmowało okres od dnia 1 stycznia 2008 r. do końca okresu objętego dochodzeniem przeglądowym („okres badany”).

(6)

Komisja oficjalnie zawiadomiła o wszczęciu przeglądu wygaśnięcia wnioskodawcę, innych znanych producentów unijnych, producentów eksportujących w państwie, którego dotyczy postępowanie, importerów niepowiązanych, zainteresowanych użytkowników w Unii, a także przedstawicieli państwa, którego dotyczy postępowanie.

(7)

Zainteresowanym stronom dano możliwość przedstawienia uwag na piśmie oraz zgłoszenia wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu. Wszystkie zainteresowane strony, które wystąpiły z wnioskiem o przesłuchanie oraz wykazały szczególne powody, dla których powinny zostać wysłuchane, uzyskały taką możliwość.

(8)

Ze względu na dużą liczbę producentów eksportujących w ChRL, importerów niepowiązanych i producentów unijnych, w zawiadomieniu o wszczęciu przewidziano kontrolę wyrywkową zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

(9)

W odniesieniu do producentów eksportujących w ChRL oraz importerów niepowiązanych, w celu umożliwienia Komisji podjęcia decyzji, czy kontrola wyrywkowa będzie niezbędna, a jeżeli tak – wybrania reprezentatywnej próby, wymienione strony zostały poproszone o zgłoszenie się w ciągu 15 dni od daty wszczęcia przeglądu i przedstawienie Komisji informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu. Biorąc pod uwagę, że żaden producent eksportujący w ChRL nie zgłosił się i nie dostarczył Komisji informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu i że tylko jeden importer niepowiązany zgłosił się, ale nie dostarczył Komisji informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu, uznano, że w żadnym z tych przypadków kontrola wyrywkowa nie jest konieczna.

(10)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja poinformowała, że dokonała wstępnego doboru próby producentów unijnych. Próba ta składała się z dwóch przedsiębiorstw, spośród sześciu producentów unijnych, którzy byli znani przed wszczęciem dochodzenia, wybranych na podstawie wielkości sprzedaży i produkcji produktu objętego postępowaniem w 2010 r., jak również na podstawie położenia geograficznego w Unii. Próba ta reprezentowała ponad 50 % szacowanej łącznej wielkości unijnej produkcji i sprzedaży w ODP. Zainteresowane strony zostały poproszone o zapoznanie się z dokumentacją i wypowiedzenie się na temat stosowności tego wyboru w terminie 15 dni od daty opublikowania zawiadomienia o wszczęciu. Żadna z zainteresowanych stron nie wyraziła sprzeciwu wobec proponowanej próby.

(11)

Komisja przesłała kwestionariusze do wspomnianych dwóch producentów unijnych objętych próbą, do importera, który się zgłosił, oraz do wszystkich zainteresowanych użytkowników.

(12)

Odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu otrzymano od dwóch producentów unijnych objętych próbą oraz dwóch użytkowników. Niepowiązany importer, który się zgłosił, jak wspomniano w motywie 9, nie udzielił odpowiedzi na pytania dotyczące kontroli wyrywkowej, ani nie wypełnił kwestionariusza.

(13)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszelkie informacje uznane za niezbędne do ustalenia prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu i szkody oraz do określenia interesu Unii. Wizyty weryfikacyjne odbyły się na terenie następujących zainteresowanych stron:

(14)

Produkt objęty niniejszym przeglądem jest taki sam, jak ten określony w rozporządzeniu pierwotnym, a mianowicie są to mechanizmy dźwigniowe stosowane zwykle do archiwizacji arkuszy papieru i innych dokumentów w segregatorach lub skoroszytach, objęte obecnie kodem CN ex 8305 10 00 (kod TARIC 8305100050) („produkt objęty postępowaniem”) i pochodzące z Chińskiej Republiki Ludowej. Mechanizmy te składają się ze sztywnych zaokrąglonych elementów metalowych (zwykle dwóch) zamocowanych na płytce i posiadających co najmniej jedną dźwignię otwierającą, umożliwiającą wkładanie arkuszy papieru i innych dokumentów. Do celów niniejszego dochodzenia w zakres produktu objętego postępowaniem nie wchodzą kołowe mechanizmy segregatorowe, sklasyfikowane w ramach tego samego kodu CN.

(15)

W niniejszym dochodzeniu przeglądowym potwierdzono, że, podobnie jak w pierwotnym dochodzeniu, produkt objęty postępowaniem i produkt wytwarzany w Unii przez producentów unijnych mają takie same podstawowe właściwości fizyczne i techniczne oraz takie samo zastosowanie. Uznano je zatem za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(16)

Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego zbadano, czy wygaśnięcie obowiązujących środków prowadziłoby do kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu.

(17)

Jak wspomniano w motywie 9, żaden ze znanych chińskich producentów eksportujących, z którymi się skontaktowano w związku ze wszczęciem postępowania, nie współpracował w dochodzeniu. Chińskie władze zostały powiadomione o tym fakcie i o możliwości zastosowania art. 18 ust. 1 rozporządzenia podstawowego oraz otrzymały możliwość przedstawienia swoich uwag. Nie otrzymano jednak żadnych uwag w tej sprawie.

(18)

W związku z powyższym oraz zgodnie z art. 18 ust. 1 rozporządzenia podstawowego określone poniżej ustalenia dotyczące prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu musiały zostać oparte na dostępnych faktach, a w szczególności na ogólnodostępnych źródłach, takich jak oficjalne strony internetowe przedsiębiorstw, wyszukiwarki internetowe poświęcone produktom, informacje zawarte we wniosku o dokonanie przeglądu oraz informacje uzyskane od stron współpracujących podczas dochodzenia przeglądowego (tj. wnioskodawców oraz producentów unijnych objętych próbą).

(19)

W zawiadomieniu o wszczęciu wspomniano o wykorzystaniu państwa analogicznego do celów ustalenia wartości normalnej.

(20)

W odniesieniu do ceny eksportowej, ze względu na brak współpracy zarówno ze strony producentów eksportujących w ChRL, jak i ze strony importerów niepowiązanych na rynku unijnym, Komisja nie była w stanie ustalić żadnych ilości lub cen sprzedaży eksportowej na podstawie transakcji. W tym względzie Komisja rozważyła alternatywne sposoby określenia ceny eksportowej.

(21)

Po pierwsze, rozważono, czy można wykorzystać dane Eurostatu, zweryfikowane poprzez porównanie z innymi dostępnymi danymi, jako alternatywny sposób ustalenia cen eksportowych. Dane te jednak uznano za nieadekwatne, ponieważ jedno ze źródeł dotyczyło przywozu także produktów innych niż produkt objęty postępowaniem, a inne źródła nie dawały możliwości porównania cen eksportowych z cenami przemysłu unijnego w zależności od rodzaju produktu.

(22)

Po drugie, Komisja rozważyła także wykorzystanie cen eksportowych podanych we wniosku o dokonanie przeglądu. Należy przypomnieć, że metoda ta została zastosowana w dochodzeniu pierwotnym i że pozwala ona na porównanie w zależności od rodzaju produktu. Jednakże faktury przedstawione we wniosku o dokonanie przeglądu dotyczyły cen eksportowych stosowanych w wywozie do innych państw trzecich.

(23)

W związku z tym nie można było dokonać obliczeń dumpingu na podstawie cen eksportowych stosowanych w wywozie do Unii i nie było możliwe potwierdzenie dumpingu. W dochodzeniu skupiono się zatem na prawdopodobieństwie ponownego wystąpienia dumpingu.

(24)

Jeśli chodzi o badanie prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia dumpingu, przeanalizowano następujące elementy: związek między wartością normalną a cenami eksportowymi stosowanymi w wywozie do państw trzecich; moce produkcyjne, produkcję i wolne moce produkcyjne w ChRL; oraz atrakcyjność rynku unijnego w odniesieniu do przywozu z ChRL.

(25)

W świetle braku współpracy ze strony producentów eksportujących w ChRL wartość normalna została porównana z cenami eksportowymi z ChRL zgodnie z art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego.

(26)

W związku z tym, że ChRL jest gospodarką w okresie transformacji, zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego wartość normalną trzeba było określić na podstawie ceny lub wartości konstruowanej w odpowiednim państwie trzecim o gospodarce rynkowej („państwo analogiczne”) lub na podstawie ceny z państwa analogicznego stosowanej wobec innych państw, łącznie z Unią, a w przypadku gdy jest to niemożliwe, na podstawie innej uzasadnionej metody, w tym na podstawie ceny faktycznie płaconej lub należnej w Unii za produkt podobny, w stosownych przypadkach odpowiednio skorygowanej, tak by uwzględniała rozsądną marżę zysku.

(27)

We wniosku o dokonanie przeglądu złożonym przez przemysł unijny przytoczono nazwy szeregu producentów z państw o gospodarce rynkowej spoza Unii (mianowicie z Indii, Iranu i Tajlandii). W związku ze wszczęciem postępowania Komisja, zgodnie z procedurą, skontaktowała się z tymi producentami, jak również z innymi ewentualnymi producentami z tych państw, których można było zidentyfikować na podstawie dostępnych publicznie źródeł.

(28)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja określiła, że jeżeli żaden z producentów z państw o gospodarce rynkowej spoza Unii nie zaoferuje współpracy, za podstawę określenia wartości normalnej posłużą ceny faktycznie zapłacone lub należne w Unii. Ostatecznie – to ceny faktycznie zapłacone lub należne w Unii posłużyły za podstawę do ustalenia wartości normalnej w pierwotnym dochodzeniu.

(29)

Żadna z zainteresowanych stron nie przedstawiła uwag na temat stosowności wyboru wspomnianej powyżej podstawy do ustalenia wartości normalnej.

(30)

Żaden z producentów z państw o gospodarce rynkowej spoza Unii, z którymi skontaktowała się Komisja, nie zdecydował się na współpracę w obecnym przeglądzie.

(31)

W związku z powyższym Komisji nie pozostała inna możliwość niż wykorzystanie cen faktycznie zapłaconych lub należnych w Unii jako podstawy do ustalenia wartości normalnej.

(32)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego oraz jak wyjaśniono w motywach 26–31 powyżej, wartość normalna została ustalona na podstawie cen faktycznie zapłaconych lub należnych w Unii za produkt podobny, odnotowanych w zwykłym obrocie handlowym.

(33)

W rezultacie wartość normalna została ustalona jako średnia ważona krajowych cen sprzedaży dokonywanej przez producentów unijnych objętych próbą na rzecz odbiorców niepowiązanych.

(34)

W pierwszej kolejności ustalono, czy sprzedaż krajowa produktu podobnego dokonywana przez producentów unijnych objętych próbą na rzecz odbiorców niepowiązanych jest reprezentatywna, zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, tj. czy łączna wielkość tej sprzedaży stanowi przynajmniej 5 % łącznej wielkości sprzedaży produktu objętego postępowaniem wywożonego do Unii. Ze względu na brak współpracy ze strony producentów eksportujących w ChRL, dane na temat całkowitej wielkości sprzedaży produktów wywożonych do Unii trzeba było ustalić na podstawie dostępnych faktów. Jak wspomniano w motywie 21, dane statystyczne z Eurostatu i innych źródeł uznano za nieadekwatne do celów stwierdzenia kontynuacji dumpingu, mogą one jednak zostać wykorzystane do określenia poziomu przywozu (potrzebnego do ustalenia całkowitej wielkości wywozu z ChRL) do Unii. Na tej podstawie sprzedaż krajową dokonywaną w ODP przez producentów unijnych objętych próbą uznano za ogólnie wystarczająco reprezentatywną. Ze względu na brak współpracy ze strony eksporterów w ChRL niemożliwe było dokonanie analizy reprezentatywności w zależności od rodzaju produktu.

(35)

Następnie Komisja zbadała, czy sprzedaż krajowa każdego z producentów unijnych objętych próbą może być uznana za dokonywaną w zwykłym obrocie handlowym, tj. czy w przypadku każdego z producentów unijnych objętych próbą średnie ceny sprzedaży były równe średnim kosztom produkcji lub od nich wyższe, a co za tym idzie – czy sprzedaż ta była rentowna.

(36)

Na tej podstawie ustalono, że w ujęciu średnim sprzedaż dokonywana przez producentów unijnych była rentowna. Wartość normalną ustalono więc w oparciu o średnie ważone ceny sprzedaży dokonywanej przez producentów unijnych objętych próbą.

(37)

Wobec braku współpracy ze strony producentów eksportujących ustalono, że najodpowiedniejszą podstawą będą dane dotyczące cen eksportowych stosowanych w wywozie z ChRL do państw trzecich podane we wniosku o dokonanie przeglądu.

(38)

Porównanie średniej ważonej wartości normalnej ze średnią ważoną ceną eksportową zostało dokonane na podstawie ceny ex-works. Porównanie to wykazało, że ceny eksportowe stosowane w wywozie do państw trzecich podane we wniosku o dokonanie przeglądu były znacznie niższe niż wartość normalna (o ponad 30 %). Fakt ten wskazuje na to, że istnieje duże prawdopodobieństwo, że w przypadku uchylenia środków ceny stosowane przy wywozie do Unii będą cenami dumpingowymi.

(39)

Ze względu na brak współpracy ze strony producentów eksportujących przedstawione poniżej wnioski oparte są głównie na danych przedstawionych we wniosku o dokonanie przeglądu, zweryfikowanych w miarę możliwości poprzez porównanie z publicznie dostępnymi informacjami.

(40)

Na tej podstawie oszacowano, że moce produkcyjne w ChRL w odniesieniu do mechanizmów dźwigniowych, wg informacji dostarczonych przez przemysł unijny, wynoszą przynajmniej 600–700 mln sztuk.

(41)

Ponadto z informacji uzyskanych w trakcie dochodzenia wynika, że w przypadku zwiększonego popytu można łatwo zwiększyć moce produkcyjne w ChRL w odniesieniu do mechanizmów dźwigniowych, m.in. poprzez zatrudnienie dodatkowych pracowników i niewielkie inwestycje w oprzyrządowanie.

(42)

Żadna z zainteresowanych stron nie przedstawiła innych uwag lub informacji na temat mocy produkcyjnych w ChRL.

(43)

Na tej podstawie obliczono, że moce produkcyjne w ChRL są większe o około 170–350 % od konsumpcji w Unii i znacznie większe od unijnej produkcji.

(44)

Ze względu na brak współpracy ze strony producentów eksportujących informacje na temat rzeczywistej produkcji i wolnych mocy produkcyjnych oparte były głównie na danych przedstawionych we wniosku o dokonanie przeglądu, zweryfikowanych w miarę możliwości poprzez porównanie z publicznie dostępnymi informacjami.

(45)

We wniosku o dokonanie przeglądu produkcja mechanizmów dźwigniowych została oszacowana na 200–400 mln sztuk, a wolne moce produkcyjne na 200–500 mln sztuk. Wolne moce produkcyjne odpowiadają w przybliżeniu równowartości konsumpcji w Unii.

(46)

Przedstawione szacunki uznano za uzasadnione po ich zweryfikowaniu w miarę możliwości na podstawie publicznie dostępnych źródeł.

(47)

Co do wolnych mocy produkcyjnych, jak wspomniano w motywie 41, z informacji uzyskanych w trakcie dochodzenia wynika, że w przypadku zwiększonego popytu można łatwo zwiększyć moce produkcyjne w ChRL w odniesieniu do mechanizmów dźwigniowych m.in. poprzez zatrudnienie dodatkowych pracowników i niewielkie inwestycje w oprzyrządowanie.

(48)

W oparciu o powyższe uzasadniony jest wniosek, że w ChRL pozostają do dyspozycji duże wolne moce produkcyjne. Jak wyjaśniono w motywach 49–55, istnieje duże prawdopodobieństwo, że w przypadku uchylenia środków wolne moce produkcyjne zostałyby skierowane na rynek unijny.

(49)

Z informacji zgromadzonych podczas obecnego przeglądu wynika, że w przypadku uchylenia środków rynek unijny byłby atrakcyjny dla przywozu mechanizmów dźwigniowych z ChRL. Należy przypomnieć, że przed wprowadzeniem obowiązujących środków konsumpcja w Unii była znaczna i wynosiła blisko 400 mln sztuk. Jednocześnie przywóz z ChRL przekraczał 200 mln sztuk, co stanowi ponad 50 % całej konsumpcji w Unii.

(50)

Dochodzenie wykazało, że unijny popyt na mechanizmy dźwigniowe pozostał znaczący. Konsumpcja w Unii tylko nieznacznie spadła w okresie badanym, jak określono w motywach 63–64 oraz 98, a unijny rynek mechanizmów dźwigniowych pozostaje największy na świecie, stanowiąc ponad 50 % rynku światowego.

(51)

Ponadto istnieje niewiele innych rynków mechanizmów dźwigniowych i nie mogłyby one przyjąć znacznej nadwyżki mocy produkcyjnych w ChRL.

(52)

Ponadto, jak ustalono w motywie 38, z porównania cen eksportowych z przywozem z ChRL do państw trzecich wynika, że w przypadku uchylenia środków rynek unijny mógłby być atrakcyjny dla takiego przywozu po niskich cenach. Wynika to także z tego, że dominujące ceny są na ogół wyższe na rynku unijnym niż na innych rynkach eksportowych.

(53)

W świetle powyższych ustaleń istnieje prawdopodobieństwo, że w przypadku uchylenia środków wywóz z ChRL byłby skierowany na rynek unijny.

(54)

Z publicznie dostępnych informacji na temat producentów w ChRL wynika, że znaczna liczba tych przedsiębiorstw kieruje swoją sprzedaż głównie lub wyłącznie na rynki eksportowe.

(55)

Na koniec należy zauważyć, że od momentu wprowadzenia środków ostatecznych zaobserwowano szereg przypadków nieprawidłowej klasyfikacji przywozu mechanizmów dźwigniowych, gdzie duża liczba oddzielnych elementów w postaci segregatorów i mechanizmów dźwigniowych została zgłoszona jako kompletne segregatory z mechanizmem dźwigniowym. W rezultacie za taki przywóz nie uiszczono żadnego cła. Ta nieprawidłowa klasyfikacja skłoniła Komitet Kodeksu Celnego (w listopadzie 2010 r.) do wydania oświadczenia, w którym doprecyzowano, że mechanizmy dźwigniowe przywożone w takich okolicznościach muszą być deklarowane oddzielnie. Za wcześnie jest, aby określić, czy takie oświadczenie odniosło pożądany efekt, więc Komisja zamierza uważnie monitorować tę sytuację. Praktyka jednak daje dalsze dowody na to, że pomimo obowiązujących środków rynek unijny jest nadal atrakcyjny dla producentów eksportujących w ChRL.

(56)

Jak wspomniano w motywie 38, porównanie cen eksportowych stosowanych w wywozie do innych państw trzecich, podanych we wniosku o dokonanie przeglądu, z cenami na rynku unijnym wskazuje na duże prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu.

(57)

Ponadto, biorąc pod uwagę znaczne moce produkcyjne dostępne w ChRL, zdolność chińskich producentów do szybkiego zwiększenia produkcji i przeznaczenia jej na wywóz, a także prawdopodobne niskie ceny takiego wywozu i atrakcyjność rynku unijnego dla takiego wywozu, uzasadnione jest założenie, że uchylenie środków przyniosłoby w rezultacie wzrost wywozu mechanizmów dźwigniowych po cenach dumpingowych z ChRL do Unii.

(58)

W ODP mechanizmy dźwigniowe były produkowane w Unii przez sześciu znanych producentów, z czego trzech było wnioskodawcami w niniejszej sprawie. W toku dochodzenia żadne inne przedsiębiorstwa nie zgłosiły się jako unijni producenci. Uznaje się zatem, że tych sześciu wspomnianych producentów reprezentuje przemysł unijny w rozumieniu art. 4 ust. 1 i art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego (dalej zwani są oni „przemysłem unijnym”).

(59)

Do celów analizy szkody uzyskano dane ze statystyk Eurostatu oraz z innych źródeł statystycznych dostępnych Komisji, a także z wniosku o dokonanie przeglądu, z odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu oraz z informacji zebranych podczas wizyt weryfikacyjnych.

(60)

Wskaźniki makroekonomiczne, tj. produkcja, moce produkcyjne, wykorzystanie mocy produkcyjnych, sprzedaż w Unii oraz na rynkach państw trzecich, udział w rynku, wzrost, zatrudnienie i produktywność, wielkość rzeczywistego marginesu dumpingu i poprawa sytuacji po wcześniejszym dumpingu, są oparte na danych przedłożonych przez przemysł unijny. W tym zakresie odpowiedzi na kwestionariusze otrzymane od dwóch producentów unijnych objętych próbą zostały uzupełnione o informacje dostarczone przez wszystkich innych producentów unijnych.

(61)

Wskaźniki mikroekonomiczne, tj. zapasy, wynagrodzenia, ceny sprzedaży, rentowność, inwestycje, zwrot z inwestycji, przepływy pieniężne i zdolność do pozyskania kapitału odnoszą się do danych dostarczonych przez wspomnianych dwóch producentów unijnych objętych próbą. Ze względu na fakt, że unijne przedsiębiorstwa objęte próbą reprezentują ponad 50 % szacowanej całkowitej produkcji unijnej i sprzedaży, do celów niniejszego przeglądu uznano je za reprezentatywnych dla przemysłu unijnego. Dane dotyczące dwóch objętych próbą przedsiębiorstw mogą być przedstawione wyłącznie w formie zindeksowanej, tak aby zachować poufność szczególnie chronionych informacji handlowych zgodnie z art. 19 rozporządzenia podstawowego.

(62)

Ze względu na brak współpracy zarówno ze strony chińskich producentów eksportujących, jak i importerów niepowiązanych, kształtowanie się cen przywozu i podcięcia cenowego ustalono w oparciu o alternatywne źródła, takie jak wniosek o dokonanie przeglądu, Eurostat i inne poufne dane statystyczne dostępne Komisji oraz informacje zebrane podczas wizyt weryfikacyjnych. Dane dotyczące przywozu pochodziły z wniosku o dokonanie przeglądu i były oparte na danych Eurostatu. Biorąc pod uwagę, że dane te obejmowały również przywóz produktów innych niż produkt objęty postępowaniem, zostały one zweryfikowane i odpowiednio skorygowane w oparciu o poufne źródła statystyczne dostępne Komisji. W związku z tym niektóre dane liczbowe zostały zindeksowane lub podane w przedziałach w celu ochrony poufnych danych statystycznych.

(63)

Konsumpcję w Unii ustalono na podstawie wielkości sprzedaży przemysłu unijnego na rynku unijnym oraz wielkości przywozu. Ustalono, że konsumpcja w ODP mieściła się w przedziale 200–350 mln sztuk.

(64)

W okresie badanym konsumpcja mechanizmów dźwigniowych w Unii zmniejszyła się o 12 %. Częściowo można to przypisać kryzysowi gospodarczemu oraz zmieniającym się modelom konsumpcji (np. propagowanie „ekologicznego biura” i przechowywania dokumentów w formie elektronicznej, ogólny spadek liczby stanowisk pracy administracyjno-biurowej).

Tabela 1

Konsumpcja

(65)

Jak przedstawiono w tabeli 2 poniżej, w okresie badanym udział w rynku zmniejszył się o 54 %.

(66)

Ponadto od momentu nałożenia ceł antydumpingowych w 2006 r. przywóz z Chin zmniejszył się znacznie z 51 % udziału w rynku w okresie objętym pierwotnym dochodzeniem do 7–15 % w ODP. Jeśli chodzi o wielkość przywozu z ChRL, w okresie badanym pozostała ona na niskim poziomie z uwagi na obowiązujące środki antydumpingowe. Niemniej jednak przywóz z Chin nadal stanowił główne źródło (85–95 % w ODP) całkowitego przywozu do Unii ze względu na ograniczony wywóz mechanizmów dźwigniowych z innych państw trzecich. W okresie badanym przywóz zmniejszył się o 59 %.

Tabela 2

Przywóz z ChRL

(67)

Ze względu na brak współpracy ze strony chińskich producentów eksportujących oraz brak alternatywnych źródeł, nie było możliwe ustalenie dokładnej ceny importowej. Wynika to z faktu, że, jak wyjaśniono w motywie 21, dane statystyczne uznano za nieadekwatne, ponieważ jedno ze źródeł obejmowało także przywóz produktów innych niż produkt objęty badaniem, a inne źródła nie pozwalały na porównanie cen eksportowych z cenami przemysłu unijnego w zależności od rodzaju produktu.

(68)

Niemniej jednak uznano, że inne poufne źródła statystyczne dostępne Komisji były wystarczająco adekwatne, by wskazać ogólną tendencję cen importowych stosowanych w przywozie z ChRL. Tendencje cen importowych wskazują na ich wzrost w okresie badanym.

Tabela 3

Ceny importowe produktu objętego postępowaniem

(69)

Z uwagi na brak współpracy ze strony chińskich producentów eksportujących oraz brak alternatywnych źródeł obliczenia podcięcia cenowego dokonano, ze względów określonych w motywie 37, w oparciu o ceny eksportowe stosowane w wywozie do państw trzecich, podane we wniosku o dokonanie przeglądu. Poziom orientacyjnie ustalonego podcięcia cenowego wynosi ok. 20 %.

(70)

Główni producenci mechanizmów dźwigniowych na świecie znajdują się w Unii i w ChRL. Przywóz z innych państw trzecich, takich jak Indie, został uznany za mało istotny, gdyż wynosił poniżej 1 %.

(71)

Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała wszystkie istotne czynniki i wskaźniki gospodarcze mające wpływ na sytuację przemysłu unijnego.

(72)

Wielkość produkcji w okresie badanym w Unii pozostawała w tym samym przedziale, z wyjątkiem 2009 r. Spadek w 2009 r. spowodowany do pewnego stopnia światowym kryzysem gospodarczym został zrównoważony przez wzrost w roku 2010.

(73)

Pomimo tendencji spadkowej dotyczącej sprzedaży w Unii, jak wyjaśniono w motywach 75–77, producenci unijni byli w stanie w okresie badanym utrzymać produkcję na tym samym poziomie, ponieważ mogli zwiększyć wywóz na rynki państw trzecich, jak wyjaśniono w motywie 78.

Tabela 4

Produkcja unijna ogółem

(74)

Moce produkcyjne nieznacznie wzrosły dzięki inwestycjom w dodatkowe moce produkcyjne i modernizacjom dokonanym przez producentów unijnych w okresie badanym. Wykorzystanie mocy produkcyjnych pozostawało na dość stabilnym poziomie, wykazując tylko niewielki spadek w roku 2009. Ten niewielki spadek można przypisać głównie efektom światowego kryzysu gospodarczego w tamtym roku.

Tabela 5

Moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych

(75)

Poniższe dane liczbowe przedstawiają wielkość sprzedaży przemysłu unijnego na rzecz niezależnych odbiorców na rynku unijnym.

Tabela 6

Sprzedaż na rzecz odbiorców niepowiązanych

(76)

Sprzedaż w Unii w okresie badanym zmniejszyła się o 4 %.

(77)

W 2009 r. sprzedaż spadła o 11 %. Spadek ten należy przypisać wpływowi światowego kryzysu gospodarczego. W kolejnych latach sprzedaż wzrosła i powróciła w ODP do poziomu zbliżonego do danych liczbowych z 2008 r.

(78)

Poniższe dane przedstawiają wielkość sprzedaży przemysłu unijnego na rynki państw trzecich i wskazują na gwałtowny wzrost tej sprzedaży w okresie badanym.

Tabela 7

Sprzedaż na rynki państw trzecich

(79)

Pomimo spadku sprzedaży w Unii udział w rynku przemysłu unijnego wzrósł w okresie badanym o 9 %, by osiągnąć 80–93 % w ODP. Wzrost udziału w rynku unijnym był wynikiem spadku konsumpcji w Unii, jak również zmniejszenia się udziału w rynku przywozu z ChRL.

Tabela 8

Udział w rynku unijnym

(80)

Między 2008 r. a ODP konsumpcja w Unii zmniejszyła się o 12 %. Wielkość sprzedaży dokonywanej przez producentów unijnych na rynku unijnym spadła o 4 %. Udział producentów unijnych w rynku wzrósł o 9 %.

(81)

W okresie badanym zatrudnienie w omawianym sektorze w Unii zmniejszyło się. Spadek ten był związany z modernizacją i mechanizacją procesu produkcji przez przemysł unijny.

Tabela 9

Zatrudnienie w Unii

(82)

Wydajność pracowników przemysłu unijnego, mierzona jako wielkość produkcji na zatrudnioną osobę rocznie, kształtowała się pozytywnie w okresie badanym i utrzymywała się na stałym poziomie w 2010 r. i ODP.

(83)

Wzrost wydajności związany był z procesem modernizacji, o którym mowa w motywie 93.

Tabela 10

Wydajność

(84)

Należy przypomnieć, że z uwagi na okoliczności, o których mowa w motywach 19–23, nie można było dokonać obliczenia dumpingu. Obliczono jednak prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu poprzez porównanie wartości normalnej ustalonej na podstawie średniej ceny sprzedaży dokonywanej przez przemysł unijny z ceną eksportową ustaloną na podstawie cen stosowanych w wywozie do państw trzecich.

(85)

Z analizy wynika, że sytuacja przemysłu unijnego poprawiła się w dużej mierze dzięki wprowadzeniu środków wobec przywozu po cenach dumpingowych, a obowiązujące środki okazują się skuteczne.

(86)

Poniższe dane liczbowe dotyczą wielkości zapasów na koniec każdego okresu.

Tabela 11

Zapasy na koniec okresu

(87)

Dochodzenie wykazało, że poziom zapasów utrzymywanych przez przemysł unijny nie jest odpowiednim wskaźnikiem dla oceny sytuacji gospodarczej przemysłu unijnego, ponieważ podlega on zmianom sezonowym.

(88)

W okresie badanym średnie wynagrodzenie na pracownika wzrosło o 33 %.

Tabela 12

Wynagrodzenia (koszt na jednego pracownika)

(89)

Między 2008 r. a ODP średnie ceny jednostkowe mechanizmów dźwigniowych w Unii nieznacznie wzrosły. Względny spadek odnotowany w 2010 r. w porównaniu z rokiem 2009 jest związany z wahaniami cen surowców.

Tabela 13

Cena jednostkowa na rynku unijnym

(90)

Marże rentowności przedstawione poniżej przedstawiono w postaci wyniku finansowego osiągniętego przez przemysł unijny wyrażonego jako odsetek obrotów uzyskanych na rynku unijnym.

Tabela 14

Rentowność

(91)

Przed wprowadzeniem środków ostatecznych w 2006 r. przemysł unijny ponosił poważnie straty. Od tego czasu, w okresie badanym sytuacja gospodarcza przemysłu produkującego mechanizmy dźwigniowe uległa poprawie. Jego rentowność w ODP nadal jednak pozostawała poniżej docelowej marży zysku w wysokości 5 % określonej w dochodzeniu pierwotnym.

(92)

W poniższej tabeli przedstawiono tendencje w zakresie inwestycji, zwrotu z inwestycji i przepływów pieniężnych.

Tabela 15

Inwestycje, zwrot z inwestycji i przepływy pieniężne

(93)

Dzięki poprawie sytuacji po wprowadzeniu środków w 2006 r. przemysł dokonał znacznych inwestycji w modernizację i rozbudowę zakładów produkcyjnych, w szczególności w latach 2008 i 2009. Poprawę rentowności odzwierciedla także poprawa w zakresie przepływów pieniężnych.

(94)

Dochodzenie nie wykazało żadnych szczególnych problemów, jeżeli chodzi o zdolność przemysłu unijnego do pozyskania kapitału.

(95)

W oparciu o wyżej wspomnianą analizę można stwierdzić, że sytuacja gospodarcza przemysłu unijnego uległa poprawie i od wprowadzenia środków w 2006 r. przemysł ten jest rentowny. Jednakże biorąc pod uwagę, że wspomniany pozytywny rozwój sytuacji miał miejsce dopiero po wprowadzeniu środków, gdy tymczasem zatrudnienie spada, a rentowność nadal pozostaje poniżej poziomu docelowego, uznaje się, że sytuacja gospodarcza przemysłu nadal jest niestabilna i podatna na zagrożenia. Można zatem stwierdzić, że dowody wskazują na to, iż usunięcie szkody było możliwe częściowo lub wyłącznie dzięki obowiązującym środkom.

(96)

Od czasu wprowadzenia obowiązujących środków sytuacja przemysłu unijnego znacznie się poprawiła. Ustalenia niniejszej analizy wskazują jednak, że przemysł unijny nadal pozostaje niestabilny i podatny na zagrożenia.

(97)

W takich okolicznościach należy przeprowadzić analizę prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia istotnej szkody, aby zbadać, czy w przypadku uchylenia środków prognozowane zmiany w zakresie wielkości i cen przywozu pochodzącego z ChRL spowodowałyby pogorszenie obecnej sytuacji, jak opisano szczegółowo poniżej w motywach 98–106.

(98)

Na świecie istnieje dwóch głównych producentów mechanizmów dźwigniowych – ChRL i Unia. Największym na świecie rynkiem mechanizmów dźwigniowych jest zaś Unia, przed Ameryką Południową i Rosją. Istnieje szereg drobnych producentów w innych państwach, takich jak Indie, ale koncentrują się oni na swoich rynkach krajowych. Stany Zjednoczone i Kanada używają natomiast innych systemów przechowywania dokumentów.

(99)

Należy przypomnieć, że istnieją znaczne wolne moce produkcyjne w ChRL, a produkcję mechanizmów dźwigniowych w ChRL można łatwo zwiększyć, jak wyjaśniono w motywach 45–48.

(100)

Należy również przypomnieć, że wolne moce produkcyjne dostępne w ChRL odpowiadają w przybliżeniu konsumpcji w Unii (zob. motyw 45).

(101)

Ustalono również, że w przypadku uchylenia środków jakiekolwiek zwiększenie produkcji mechanizmów dźwigniowych w ChRL byłoby najprawdopodobniej przeznaczone na wywóz do Unii (zob. motyw 53). Wynika to z tego, że rynek unijny pozostaje największym na świecie rynkiem mechanizmów dźwigniowych ze stosunkowo stabilną konsumpcją oraz że dominujące ceny są na ogół wyższe na rynku unijnym niż na innych rynkach eksportowych (zob. motyw 52). Należy również wziąć pod uwagę, że oprócz Unii i ChRL nie ma innych znaczących państw wywozu produkujących mechanizmy dźwigniowe.

(102)

Ponadto, jak wspomniano w motywie 41, zdolność produkcyjną w ChRL można łatwo zwiększyć poprzez stworzenie dodatkowych miejsc pracy. Wywóz z ChRL mógłby więc zostać dostosowany do każdego wzrostu konsumpcji w Unii. Ze względu na potencjalnie niską cenę przywozu z ChRL, jak wynika z porównania z cenami stosowanymi w przywozie na rynki państw trzecich, oraz ze względu na najwyraźniej nieograniczoną możliwość dostaw po niskich cenach, istnieje duże prawdopodobieństwo, że w przypadku uchylenia środków przemysł unijny nie skorzystałby na możliwym wzroście popytu, co doprowadziłoby do dużych strat w udziale w rynku.

(103)

W związku z tym można oczekiwać, że warunki ewentualnego znacznego wzrostu przywozu mechanizmów dźwigniowych z ChRL do Unii miałyby poważny negatywny wpływ na sytuację przemysłu unijnego. Jak wspomniano powyżej, w przypadku uchylenia środków można się spodziewać, że wielkość przywozu mechanizmów dźwigniowych z ChRL będzie znaczna. Ponadto przywóz ten będzie najprawdopodobniej wywierał istotną presję cenową na rynek unijny, a tym samym na przemysł unijny, jak wskazują dane dotyczące poziomu cen na rynkach państw trzecich. Istotnie – według dostępnych danych szacuje się, że obecnie chińskie ceny podcinają ceny unijne o ok. 20 %, jak opisano w motywie 69, co wskazuje na duże prawdopodobieństwo przywozu z Chin po cenach znacznie niższych od cen unijnych w przypadku uchylenia środków.

(104)

Próby ominięcia obowiązujących środków antydumpingowych poprzez nieprawidłową klasyfikację (zob. motyw 55) także potwierdzają atrakcyjność rynku unijnego dla chińskich eksporterów.

(105)

W związku z powyższym prawdopodobne jest, że wygaśnięcie środków antydumpingowych dotyczących przywozu mechanizmów dźwigniowych pochodzących z ChRL spowoduje gwałtowny wzrost wielkości tego przywozu do Unii po bardzo niskich cenach, najprawdopodobniej podcinających znacznie unijne ceny sprzedaży. Spowodowałoby to istotną szkodę i zniweczyło wysiłki poczynione przez przemysł w ostatnich latach w zakresie inwestycji i odbudowy swojej pozycji.

(106)

Na tej podstawie stwierdza się, że uchylenie środków obowiązujących w odniesieniu do przywozu mechanizmów dźwigniowych pochodzących z ChRL najprawdopodobniej spowodowałoby ponowne wystąpienie szkody dla przemysłu unijnego.

(107)

Zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego zbadano, czy utrzymanie istniejących środków antydumpingowych nie zaszkodzi interesowi Unii jako całości.

(108)

Interes Unii określono na podstawie analizy interesu wszystkich zaangażowanych stron, tj. przemysłu unijnego, importerów i użytkowników.

(109)

W dochodzeniu pierwotnym wprowadzenie środków nie zostało uznane za działanie wbrew interesom Unii. Ponadto obecne dochodzenie jest przeglądem wygaśnięcia mającym na celu przeanalizowanie sytuacji, w której środki antydumpingowe są już stosowane.

(110)

Na tej podstawie zbadano, czy pomimo wniosku w sprawie prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia dumpingu i szkody, istnieją szczególnie ważne wskazania mogące prowadzić do wniosku, że utrzymanie obecnych środków w tym konkretnym przypadku nie leży w interesie Unii.

(111)

Utrzymanie środków antydumpingowych wobec przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie, zwiększyłoby szanse przemysłu unijnego na osiągnięcie rozsądnego poziomu rentowności oraz pomogłoby uniknąć utraty przez przemysł unijny udziału w rynku z powodu pojawienia się znacznej wielkości przywozu z ChRL.

(112)

Rzeczywiście istnieje duże prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu wyrządzającego szkodę, dokonywanego w znacznych ilościach, któremu przemysł unijny mógłby nie sprostać. W związku z powyższym przemysł unijny nadal odnosiłby korzyści z utrzymania obecnych środków antydumpingowych.

(113)

Stwierdza się zatem, że utrzymanie środków antydumpingowych wobec ChRL wyraźnie leżałoby w interesie przemysłu unijnego.

(114)

Jak wskazano powyżej, żaden ze zidentyfikowanych importerów niepowiązanych nie udzielił odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. Importerzy mechanizmów dźwigniowych są zazwyczaj także użytkownikami produktu objętego postępowaniem, ponieważ wykorzystują go do produkcji segregatorów z mechanizmem dźwigniowym („SMD”).

(115)

Szereg użytkowników, tj. producentów segregatorów z mechanizmem dźwigniowym, zgłosiło się w trakcie dochodzenia. Tylko jeden użytkownik dostarczył odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, które – biorąc pod uwagę jakość przedłożonych danych – można było zweryfikować jedynie do pewnego stopnia podczas wizyty weryfikacyjnej.

(116)

Użytkownik, u którego przeprowadzono wizytę, wnioskował o to, by środki antydumpingowe dotyczyły również przywozu z ChRL segregatorów z mechanizmem dźwigniowym. Jednakże wniosek ten nie został poparty żadnymi dowodami.

(117)

Dwóch użytkowników wyraziło sprzeciw wobec kontynuacji środków. Ich zarzuty nie zostały jednak uzasadnione.

(118)

Z drugiej strony analiza wykazała, że jeśli w wyniku uchylenia środków Chińczycy mieliby zostać jedynymi dostawcami mechanizmów dźwigniowych, pozycja producentów segregatorów z mechanizmem dźwigniowym również byłaby zagrożona ze względu na zanik konkurencji na światowym rynku mechanizmów dźwigniowych. Uznano zatem, że obowiązujące środki przyczyniają się do różnorodności oferty i większej konkurencji na światowym rynku mechanizmów dźwigniowych, co ostatecznie leży w interesie użytkowników.

(119)

Pozostali trzej użytkownicy wykorzystujący wyłącznie mechanizmy dźwigniowe produkowane w Unii pozostali neutralni, a jeden z nich wyraził swoje poparcie dla dalszego stosowania środków.

(120)

Biorąc pod uwagę, że koszt mechanizmów dźwigniowych stanowi niewielki odsetek ceny detalicznej segregatorów z mechanizmem dźwigniowym, środki nie mają praktycznie żadnego wpływu na cenę produktu końcowego (czyli segregatora z mechanizmem dźwigniowym), a co za tym idzie – nie mają żadnego wpływu na konsumentów końcowych.

(121)

Uwzględniając wszystkie czynniki przedstawione powyżej, stwierdza się, że nie ma istotnych powodów przemawiających przeciwko utrzymaniu obecnych środków antydumpingowych.

(122)

Wszystkie strony zostały poinformowane o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierza się zalecić utrzymanie obowiązujących środków. Oprócz tego zainteresowanym stronom wyznaczono okres, w którym mogły przedstawić uwagi związane z ujawnieniem tych informacji. Przedłożone uwagi i komentarze zostały przeanalizowane, lecz nie doprowadziły do zmiany istotnych faktów i ustaleń, na podstawie których podjęto decyzję o utrzymaniu środków antydumpingowych.

(123)

Z powyższych ustaleń wynika, zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, że środki antydumpingowe wprowadzone względem przywozu mechanizmów dźwigniowych pochodzących z ChRL powinny zostać utrzymane,

4.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 238/16

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie ustalania Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodne z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,