ISSN 1977-0766
doi:10.3000/19770766.L_2012.152.pol
Dziennik Urzędowy
Unii Europejskiej
L 152
Wydanie polskie
Legislacja
Rocznik 55
13 czerwca 2012
|
ISSN 1977-0766 doi:10.3000/19770766.L_2012.152.pol |
||
|
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 152 |
|
|
|
||
|
Wydanie polskie |
Legislacja |
Rocznik 55 |
|
|
|
|
|
(1) Tekst mający znaczenie dla EOG |
|
PL |
Akty, których tytuły wydrukowano zwykłą czcionką, odnoszą się do bieżącego zarządzania sprawami rolnictwa i generalnie zachowują ważność przez określony czas. Tytuły wszystkich innych aktów poprzedza gwiazdka, a drukuje się je czcionką pogrubioną. |
II Akty o charakterze nieustawodawczym
ROZPORZĄDZENIA
|
13.6.2012 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 152/1 |
ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 497/2012
z dnia 7 czerwca 2012 r.
zmieniające rozporządzenie (UE) nr 206/2010 w zakresie wymogów dotyczących przywozu zwierząt podatnych na chorobę niebieskiego języka
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę Rady 2004/68/WE z dnia 26 kwietnia 2004 r. ustanawiającą warunki zdrowia zwierząt regulujące przywóz do oraz tranzyt przez terytorium Wspólnoty niektórych żywych zwierząt kopytnych, zmieniającą dyrektywy 90/426/EWG oraz 92/65/EWG i uchylającą dyrektywę 72/462/EWG (1), w szczególności jej art. 6 ust. 1, art. 7 lit. e) oraz art. 13 ust. 1,
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
W rozporządzeniu Komisji (UE) nr 206/2010 z dnia 12 marca 2010 r. ustanawiającym wykazy krajów trzecich, ich terytoriów lub części, upoważnionych do wprowadzania do Unii Europejskiej niektórych zwierząt oraz świeżego mięsa, a także wymogi dotyczące świadectw weterynaryjnych (2) ustanowiono wykazy krajów trzecich, ich terytoriów lub części, z których można wprowadzać do Unii żywe zwierzęta kopytne, w tym te podatne na chorobę niebieskiego języka, oraz wymogi dotyczące świadectw weterynaryjnych odnośnie takiego wprowadzenia. |
|
(2) |
W szczególności w odniesieniu do zwierząt podatnych na chorobę niebieskiego języka świadectwa BOV-X, BOV-Y, OVI-X, OVI-Y i RUM określone w części 2 załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 206/2010 obejmują m.in. wymóg, aby zwierzęta te pochodziły z terytorium, które w dniu wystawienia towarzyszącego im świadectwa było wolne od choroby niebieskiego języka przez okres dwunastu miesięcy. |
|
(3) |
W wyniku postępu technologicznego dostępne stały się „szczepionki inaktywowane” przeciwko chorobie niebieskiego języka, które nie stwarzają ryzyka niepożądanego przeniesienia wirusa szczepionkowego na nieszczepione bydło, owce i kozy. Obecnie panuje powszechna zgoda, że szczepienie inaktywowanymi szczepionkami jest preferowanym narzędziem zwalczania choroby niebieskiego języka i zapobiegania występowaniu klinicznych przypadków choroby u takich zwierząt w Unii. |
|
(4) |
Aby zapewnić skuteczniejszą kontrolę rozprzestrzenianiu się wirusa choroby niebieskiego języka i zmniejszyć obciążenie dla sektora rolniczego spowodowane tą chorobą, przepisy dotyczące szczepień określone w dyrektywie Rady 2000/75/WE z dnia 20 listopada 2000 r. ustanawiającej przepisy szczególne dotyczące kontroli i zwalczania choroby niebieskiego języka (3) zostały niedawno zmienione dyrektywą 2012/5/UE Parlamentu Europejskiego i Rady (4) w celu uwzględnienia postępu technologicznego w produkcji szczepionek. |
|
(5) |
Zgodnie z tym w dyrektywie 2000/75/WE przewidziano stosowanie szczepionek inaktywowanych we wszystkich częściach UE. |
|
(6) |
W wyniku rozwoju sytuacji epidemiologicznej w zakresie choroby niebieskiego języka oraz w celu spełnienia norm Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE) niedawno zmieniono rozporządzenie Komisji (WE) nr 1266/2007 z dnia 26 października 2007 r. w sprawie przepisów wykonawczych dotyczących dyrektywy Rady 2000/75/WE w odniesieniu do kontroli, monitorowania, nadzoru i ograniczeń przemieszczeń niektórych zwierząt należących do gatunków podatnych na zarażenie chorobą niebieskiego języka (5). Zgodnie z normami UE, aby dane terytorium zostało uznane za wolne od choroby niebieskiego języka, wirus nie może występować przez okres co najmniej dwóch lat. Należy zatem odpowiednio zmienić okres dwunastu miesięcy, o którym mowa w odpowiednich świadectwach określonych w części 2 załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 206/2010. |
|
(7) |
Dyrektywę 2000/75/WE i rozporządzenie (WE) nr 1266/2007 stosuje się do wewnątrzunijnego przemieszczania żywych zwierząt kopytnych z gatunków podatnych na chorobę niebieskiego języka. Należy zatem zmienić wzory świadectw weterynaryjnych BOV-X, BOV-Y, OVI-X, OVI-Y i RUM określone w części 2 załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 206/2010, tak aby dostosować wymogi w zakresie zdrowia zwierząt dotyczące przywozu do Unii, odnośnie do choroby niebieskiego języka, do wymogów dotyczących wewnątrzunijnego przemieszczania zwierząt podatnych na chorobę niebieskiego języka. |
|
(8) |
Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 206/2010. |
|
(9) |
Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
W załączniku I do rozporządzenia (UE) nr 206/2010 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 2
W okresie przejściowym do dnia 30 czerwca 2012 r. przesyłki żywych zwierząt kopytnych, którym towarzyszą świadectwa wydane przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia zgodnie ze wzorami BOV-X, BOV-Y, OVI-X, OVI-Y lub RUM określonymi w części 2 załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 206/2010, przed wprowadzeniem zmian niniejszym rozporządzeniem, mogą być nadal wprowadzane do Unii.
Artykuł 3
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 7 czerwca 2012 r.
W imieniu Komisji
José Manuel BARROSO
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 139 z 30.4.2004, s. 321.
(2) Dz.U. L 73 z 20.3.2010, s. 1.
(3) Dz.U. L 327 z 22.12.2000, s. 74.
ZAŁĄCZNIK
W części 2 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 206/2010 wprowadza się następujące zmiany:
|
(1) |
wzory „BOV-X”, „BOV-Y”, „OVI-X”’ i „OVI-Y” otrzymują brzmienie:
|
|
(2) |
Wzór „RUM” otrzymuje brzmienie:
|
|
13.6.2012 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 152/28 |
ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 498/2012
z dnia 12 czerwca 2012 r.
w sprawie przydziału kontyngentów taryfowych mających zastosowanie do wywozu drewna z Federacji Rosyjskiej do Unii Europejskiej
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając decyzję Rady 2012/105/UE z dnia 14 grudnia 2011 r. w sprawie podpisania w imieniu Unii i tymczasowego stosowania Porozumienia w formie wymiany listów między Unią Europejską a Federacją Rosyjską dotyczącego zarządzania kontyngentami taryfowymi mającymi zastosowanie do wywozu drewna z Federacji Rosyjskiej do Unii Europejskiej i Protokołu między Unią Europejską a rządem Federacji Rosyjskiej w sprawie warunków technicznych przy zastosowaniu tego porozumienia (1), w szczególności jej art. 4,
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
Mając na uwadze znaczenie gospodarcze, jakie dla Unii Europejskiej ma przywóz drewna surowego, oraz znaczenie, jakie ma dla Unii Federacja Rosyjska jako dostawca drewna surowego, Komisja wynegocjowała z Federacją Rosyjską zobowiązania do ograniczenia lub zniesienia stosowanych obecnie przez Federację Rosyjską ceł wywozowych, w tym na drewno surowe. |
|
(2) |
Wspomniane zobowiązania, które staną się częścią listy koncesyjnej Federacji Rosyjskiej w ramach Światowej Organizacji Handlu (WTO) po jej przystąpieniu do WTO, obejmują kontyngenty taryfowe na wywóz określonych rodzajów drewna iglastego, z których pewna część została przyznana na wywóz do Unii. |
|
(3) |
W kontekście negocjacji dotyczących przystąpienia Federacji Rosyjskiej do WTO Komisja wynegocjowała z Federacją Rosyjską w imieniu Unii Porozumienie w formie wymiany listów dotyczące zarządzania kontyngentami taryfowymi mającymi zastosowanie do wywozu pewnych rodzajów drewna iglastego z Federacji Rosyjskiej do Unii (zwane dalej „porozumieniem”). |
|
(4) |
Jak przewidziano w tym porozumieniu, Unia i Federacja Rosyjska wynegocjowały szczegółowe warunki techniczne zarządzania kontyngentami taryfowymi, które są zawarte w porozumieniu w formie protokołu wynegocjowanego między Unią a rządem Federacji Rosyjskiej (zwanego dalej „protokołem”). |
|
(5) |
W ramach wdrażania porozumienia i protokołu należy ustanowić metody przydzielania kontyngentów taryfowych w zależności od daty składania wniosków przez importerów oraz zasady i metody ustalania praw importerów tradycyjnych w odniesieniu do każdego okresu obowiązywania kontyngentu i każdej grupy produktów. |
|
(6) |
Należy ustanowić przepisy dotyczące ciągłości działania w celu ustalenia, czy importer ubiegający się o status importera tradycyjnego jest tą samą osobą fizyczną lub prawną, która dokonała przywozu produktów objętych w okresach referencyjnych określonych w niniejszym rozporządzeniu. |
|
(7) |
Należy ustanowić przepisy i procedury związane z niewykorzystanymi zezwoleniami na dostęp do kontyngentu. |
|
(8) |
Należy ustanowić przepisy przejściowe mające zastosowanie w pierwszych trzech okresach obowiązywania kontyngentów w ramach stosowania niniejszego rozporządzenia w związku z wyborem okresów referencyjnych dla obliczania pułapów zezwoleń na dostęp do kontyngentu dla importerów tradycyjnych. |
|
(9) |
Środki przewidziane niniejszym rozporządzeniem są zgodne z opinią komitetu ds. drewna ustanowionego decyzją 2012/105/UE, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
ROZDZIAŁ 1
ZAKRES I DEFINICJE
Artykuł 1
W niniejszym rozporządzeniu ustanowiono szczegółowe przepisy dotyczące wydawania zezwoleń na dostęp do kontyngentu zgodnie z art. 5 ust. 2 protokołu i określono inne postanowienia niezbędne do zarządzania przez Unię ilościami kontyngentów taryfowych przyznanych na wywóz do Unii w ramach wdrażania porozumienia i protokołu.
Artykuł 2
Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się definicje określone w art. 1 ust. 3, art. 2 i art. 5 ust. 3 i 4 protokołu.
Dodatkowo zastosowanie ma następująca definicja: „grupa produktów” oznacza każdą z dwóch kategorii produktów objętych w zależności od klasyfikacji tych produktów na podstawie nomenklatury taryfowej i statystycznej stosowanej w Federacji Rosyjskiej, a mianowicie świerk (pozycje taryfowe 4403 20 110 i 4403 20 190) i sosnę (pozycje taryfowe 4403 20 310 i 4403 20 390). Właściwe kody taryfowe stosowane w Federacji Rosyjskiej i odpowiadające im kody Nomenklatury scalonej (2) i TARIC znajdują się w załączniku I.
ROZDZIAŁ 2
ZASADY PRZYZNAWANIA ZEZWOLEŃ
Artykuł 3
Metoda przyznawania zezwoleń na dostęp do kontyngentu taryfowego zależy od daty złożenia wniosku przez importera, zgodnie z poniższym:
|
a) |
dla wniosków złożonych do dnia 31 lipca każdego roku („pierwsza część okresu obowiązywania kontyngentu”) Komisja przyznaje kontyngenty taryfowe zgodnie z kategoriami „tradycyjnych” lub „nowych” importerów, na podstawie art. 5 ust. 2 lit. b) protokołu; oraz |
|
b) |
dla wniosków złożonych od dnia 1 sierpnia („druga część okresu obowiązywania kontyngentu”) Komisja przyznaje ilości pozostałe w ramach kontyngentów taryfowych zgodnie z porządkiem chronologicznym, w jakim otrzymała powiadomienia od właściwych organów państw członkowskich („urzędy ds. pozwoleń”) o wnioskach złożonych przez poszczególnych importerów, na podstawie z art. 5 ust. 2 lit. a) protokołu. |
Artykuł 4
1. W pierwszej części okresu obowiązywania kontyngentu:
|
a) |
70 % każdego kontyngentu taryfowego dla grupy produktów przyznaje się importerom tradycyjnym („kontyngent dla importerów tradycyjnych”); oraz |
|
b) |
30 % każdego kontyngentu taryfowego dla grupy produktów przyznaje się nowym importerom („kontyngent dla nowych importerów”); |
2. Kontyngent dla nowych importerów przyznaje się zgodnie z porządkiem chronologicznym otrzymywania przez Komisję powiadomień od urzędów ds. pozwoleń o wnioskach od takich importerów na zezwolenie na dostęp do kontyngentu.
3. Każdemu nowemu importerowi przyznaje się maksymalnie 1,5 % kontyngentu taryfowego dla każdej grupy produktów zgodnie z procedurą przyznawania, o której mowa w ust. 2.
Artykuł 5
W drugiej części okresu obowiązywania kontyngentu każdemu importerowi przyznaje się maksymalnie 5 % pozostałej części kontyngentu taryfowego dla każdej grupy produktów.
Artykuł 6
1. W pierwszej części okresu obowiązywania kontyngentu każdy importer tradycyjny ma jedynie prawo wystąpić o zezwolenia na dostęp do kontyngentu dla konkretnej części kontyngentu dla importerów tradycyjnych dla każdej grupy produktów („pułap”), obliczonej zgodnie z ust. 2. Wszystkie zezwolenia na dostęp do kontyngentu przyznane importerowi tradycyjnemu w pierwszej części okresu obowiązywania kontyngentu są wliczane do pułapów takiego importera.
2. Pułap dla każdej grupy produktów importera tradycyjnego, mający zastosowanie w okresie obowiązywania kontyngentu („okres obowiązywania kontyngentu n + 1”), oblicza się zgodnie ze średnią faktycznego przywozu przez takiego importera produktów objętych w dwóch okresach obowiązywania kontyngentu poprzedzających rok obliczenia takiego pułapu, na podstawie następującego wzoru:
Ci = T * (Īi/ΣĪi)
gdzie:
|
|
„Ci ” oznacza pułap dla danej grupy produktów (świerk lub sosna) dla importera i, w okresie obowiązywania kontyngentu n + 1; |
|
|
„T” oznacza kontyngent dla importerów tradycyjnych dostępny dla danej grupy produktów w roku, w którym obliczono pułap („okres obowiązywania kontyngentu n”); |
|
|
„Īi ” oznacza średnią faktycznego przywozu produktów z danej grupy przez importera tradycyjnego i, w dwóch okresach obowiązywania kontyngentu poprzedzających dokonanie obliczenia (odpowiednio „okres obowiązywania kontyngentu n – 2” i „okres obowiązywania kontyngentu n – 1”), obliczoną w następujący sposób: [(faktyczny przywóz dokonany przez importera i, w okresie obowiązywania kontyngentu n – 2) + (faktyczny przywóz dokonany przez importera i, w okresie obowiązywania kontyngentu n – 1)]/2 |
|
|
„ΣĪi ” oznacza sumę średniego przywozu Īi dokonanego przez wszystkich importerów tradycyjnych dla danej grupy produktów. |
Artykuł 7
1. Co roku Komisja oblicza pułapy mające zastosowanie do każdego importera tradycyjnego dla następnego okresu obowiązywania kontyngentu zgodnie z metodą określoną w art. 6 ust. 2.
2. Do celów takiego obliczenia urzędy ds. pozwoleń przekazują Komisji, do dnia 31 marca w okresie obowiązywania kontyngentu n, zestawienie zgłoszonego im zgodnie z art. 11 ust. 1 faktycznego przywozu produktów objętych w okresie obowiązywania kontyngentu n – 1. Zestawienie takie przedkładane jest w formacie arkusza elektronicznego zgodnie ze wzorem określonym w załączniku IV.
3. Do dnia 30 kwietnia w okresie obowiązywania kontyngentu n Komisja informuje urzędy ds. pozwoleń o uaktualnionych pułapach wynikających z obliczeń dokonanych zgodnie z art. 6 ust. 2.
ROZDZIAŁ 3
CIĄGŁOŚĆ DZIAŁANIA
Artykuł 8
1. W przypadku gdy importer ubiegający się o status importera tradycyjnego na podstawie art. 5 ust. 4 protokołu („wnioskodawca”) nie przedstawi wystarczających dowodów na to, że jest tą samą osobą fizyczną lub prawną, która dokonała przywozu produktów objętych w okresie referencyjnym, wybranym na podstawie art. 17 ust. 2 („poprzednikiem”), przekazuje on urzędowi ds. pozwoleń niezbędne dowody na ciągłość działania z działalnością poprzednika.
2. Uznaje się, że ciągłość działania, o której mowa w ust. 1, występuje w przypadku gdy:
|
a) |
wnioskodawca i poprzednik znajdują się pod kontrolą tego samego podmiotu prawnego w rozumieniu rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (3); lub |
|
b) |
działalność gospodarcza poprzednika w odniesieniu do produktów objętych została prawnie przeniesiona na wnioskodawcę, na przykład w wyniku połączenia lub przejęcia w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 139/2004. |
3. Importerzy, którzy nie dostarczą dowodów na ciągłość działania, są uznawani za nowych importerów.
Artykuł 9
Przepisy art. 8 stosuje się odpowiednio, jeżeli importer ubiega się o status importera tradycyjnego na podstawie art. 5 ust. 3 protokołu.
ROZDZIAŁ 4
WNIOSKI O ZEZWOLENIE NA DOSTĘP DO KONTYNGENTU
Artykuł 10
1. Wnioski o zezwolenie na dostęp do kontyngentu muszą zostać złożone w postaci określonej w załączniku II. Jeśli informacje zawarte we wniosku zostaną uznane za niewystarczające, urząd ds. pozwoleń może zażądać od wnioskodawcy dodatkowych danych.
2. Udzielenie zezwolenia na dostęp do kontyngentu uzależnione jest od spełnienia wymogu poddawania danych produktów przetwarzaniu na obszarze celnym Unii, nadającemu im pochodzenie unijne zgodnie z art. 24 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 (4).
3. Do wniosków o zezwolenie na dostęp do kontyngentu musi być dołączone oświadczenie wnioskodawcy zawierające zobowiązanie do:
|
a) |
poddania danych produktów przewidzianemu przetwarzaniu w ciągu jednego roku od dnia, w którym właściwe organy celne przyjęły zgłoszenie celne o dopuszczenie do swobodnego obrotu, zawierające dokładny opis towarów i kody TARIC; |
|
b) |
prowadzenia i przechowywania odpowiedniej dokumentacji w państwie członkowskim, w którym udzielono zezwolenia, umożliwiającej urzędowi ds. pozwoleń przeprowadzenie wszelkich kontroli, które uzna za niezbędne do dopilnowania, aby produkty rzeczywiście poddawano przewidzianemu przetwarzaniu; do celów niniejszej litery „dokumentacja” oznacza dane zawierające wszelkie niezbędne informacje i dane techniczne na dowolnym nośniku, umożliwiające urzędom ds. pozwoleń nadzorowanie i kontrolowanie operacji; |
|
c) |
umożliwienia urzędowi ds. pozwoleń śledzenia danych produktów, zgodnie z ich wymogami, na terenie danego przedsiębiorstwa, w całym okresie przetwarzania; |
|
d) |
powiadomienia urzędu ds. pozwoleń o wszystkich czynnikach, które mogą mieć wpływ na wydanie zezwolenia. |
4. W przypadku gdy dane produkty są przekazywane, wnioskodawca dostarcza wystarczające dowody na poddanie ich przewidzianemu przetwarzaniu zgodnie z ust. 3 lit. a).
5. Należy stosować art. 308d rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 (5).
6. Nieprzestrzeganie zobowiązania, o którym mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, przez importera lub przez osobę fizyczną lub prawną, do której importer następnie przekazuje takie produkty, uznaje się za równoważne niewykorzystaniu zezwolenia na dostęp do kontyngentu, zgodnie z art. 13, dla odpowiedniej ilości produktów.
7. Komisja publikuje wykaz urzędów ds. pozwoleń w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i uaktualnia go w miarę potrzeb.
ROZDZIAŁ 5
DOWÓD FAKTYCZNEGO PRZYWOZU
Artykuł 11
1. Nie później niż 15 dni kalendarzowych po końcu co trzeciego miesiąca importerzy powiadamiają urząd ds. pozwoleń w państwie członkowskim, od którego otrzymali zezwolenie na dostęp do kontyngentu, o swoim faktycznym przywozie produktów objętych do tego państwa członkowskiego w ciągu ostatnich trzech miesięcy. W tym celu importer przedstawia urzędowi ds. pozwoleń kopie zgłoszeń celnych dla danego przywozu.
2. Jeżeli ilość zapisana w zgłoszeniu celnym jest mierzona bez kory, a ilość, o której mowa w pozycji 9 formularza zezwolenia na dostęp do kontyngentu, obejmuje korę, importer przedstawia urzędowi ds. pozwoleń, oprócz informacji, o których mowa w ust. 1, w tym samym terminie prawidłowe ilości przywozu dla każdego zgłoszenia celnego uwzględniające korę. Prawidłowe ilości ustala się przez zastosowanie współczynników korygujących określonych w załączniku III.
ROZDZIAŁ 6
NIEWYKORZYSTANE ZEZWOLENIA NA DOSTĘP DO KONTYNGENTU
Artykuł 12
1. W przypadku gdy zezwolenie na dostęp do kontyngentu pozostaje niewykorzystane po 6 miesiącach od jego wydania, importer zwraca je urzędowi ds. pozwoleń albo powiadamia ten urząd o zamiarze wykorzystania zezwolenia w pozostałej części okresu obowiązywania kontyngentu. W przypadku gdy zezwolenie na dostęp do kontyngentu zostało wydane przed rozpoczęciem okresu obowiązywania kontyngentu zgodnie z art. 4 protokołu, 6-miesięczny termin jest liczony od dnia 1 stycznia roku odpowiadającego okresowi obowiązywania kontyngentu.
2. Urząd ds. pozwoleń niezwłocznie powiadamia Komisję o wszelkich zezwoleniach na dostęp do kontyngentu zwróconych przez importerów zgodnie z ust. 1. Pozostały pułap dla importerów tradycyjnych dostępny dla danej grupy produktów zostaje zmieniony o odpowiednią ilość.
Artykuł 13
1. Jeżeli faktyczny przywóz produktów objętych przez importera tradycyjnego w okresie obowiązywania kontyngentu n – 1 jest mniejszy niż 85 % ilości objętych wszystkimi zezwoleniami na dostęp do kontyngentu przyznanymi takiemu importerowi w tym samym okresie obowiązywania kontyngentu, pułapy przywozowe tego importera dla obu grup produktów w okresie obowiązywania kontyngentu n + 1 zostają pomniejszone o ilość proporcjonalną do wielkości brakującego faktycznego przywozu.
2. Wartość pomniejszenia, o którym mowa w ust. 1, oblicza się w następujący sposób:
ri = (0,85 * ΣΑi – Ii)/ΣΑi
gdzie:
|
|
„ri ” oznacza wartość pomniejszenia mającego zastosowanie do pułapów przywozowych importera i, w odniesieniu do obu grup produktów w okresie obowiązywania kontyngentu n + 1; |
|
|
„ΣΑi ” oznacza sumę zezwoleń na dostęp do kontyngentu przyznanych importerowi tradycyjnemu i, w okresie obowiązywania kontyngentu n – 1; |
|
|
„Ii ” oznacza faktyczny przywóz produktów objętych przez importera i, w okresie obowiązywania kontyngentu n – 1. |
Artykuł 14
1. W przypadku gdy zezwolenie na dostęp do kontyngentu, które nie zostało zwrócone po 6 miesiącach od jego wydania na podstawie art. 12 pozostaje niewykorzystywane na koniec okresu obowiązywania kontyngentu n–1, pułapy przywozowe importera dla obu grup produktów w okresie obowiązywania kontyngentu n + 1 zostają pomniejszone o dwukrotność ilości proporcjonalnej do wielkości niewykorzystanego zezwolenia na dostęp do kontyngentu.
2. Wartość pomniejszenia, o którym mowa w ust. 1, oblicza się w następujący sposób:
Ri = 2 * (ΣUi/ΣΑi)
gdzie:
|
|
„Ri ” oznacza wartość pomniejszenia mającego zastosowanie do pułapu przywozowego importera i, w odniesieniu do obu grup produktów w okresie obowiązywania kontyngentu n + 1; |
|
|
„ΣUi ” oznacza sumę niewykorzystanych zezwoleń na dostęp do kontyngentu przyznanych importerowi i, w okresie obowiązywania kontyngentu n–1; |
|
|
„ΣΑi ” oznacza sumę zezwoleń na dostęp do kontyngentu przyznanych importerowi i, w odniesieniu do obu grup produktów w okresie obowiązywania kontyngentu n–1. |
Artykuł 15
Jeżeli warunki pomniejszenia pułapów przywozowych, o których mowa w art. 13 i 14, zostają spełnione jednocześnie, stosuje się tylko wyższą wartość pomniejszenia (Ri lub ri).
ROZDZIAŁ 7
ŚRODKI PRZEJŚCIOWE MAJĄCE ZASTOSOWANIE DO PIERWSZYCH TRZECH OKRESÓW OBOWIĄZYWANIA KONTYNGENTU
Artykuł 16
1. Metodę przyznawania określoną w art. 4 niniejszego rozporządzenia stosuje się przez cały pierwszy okres obowiązywania kontyngentu w ramach stosowania niniejszego rozporządzenia. W okresie tym nie stosuje się przepisów rozdziału 6.
2. Przepisy art. 17–19 stosuje się w pierwszych trzech okresach obowiązywania kontyngentu w ramach stosowania niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 17
1. Okres referencyjny, o którym mowa w art. 5 ust. 4 protokołu, ustala się według wyboru importera na rok 2004, 2007 lub kombinację obu tych lat.
2. Importerzy ubiegający się o status importera tradycyjnego określają, którą z trzech opcji przewidzianych w ust. 1 wybrano do obliczenia ich pułapów, zgodnie z art. 6, nie później niż w ciągu 20 dni kalendarzowych od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
3. Okres referencyjny zachowany przez każdego importera zgodnie z ust. 2 stosuje się do wszystkich trzech pierwszych okresów obowiązywania kontyngentu w ramach stosowania niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 18
1. Importerzy ubiegający się o status importera tradycyjnego informują urząd (urzędy) ds. pozwoleń państwa członkowskiego (państw członkowskich), do którego (których) zamierzają wystąpić o zezwolenia na dostęp do kontyngentu, nie później niż w ciągu 20 dni kalendarzowych od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, o swoim faktycznym przywozie produktów objętych do tego państwa członkowskiego (tych państw członkowskich) w okresie referencyjnym wybranym zgodnie z art. 17 ust. 2. Aby uzasadnić takie oświadczenia dotyczące faktycznego przywozu, importer przedstawia urzędowi ds. pozwoleń kopie zgłoszeń celnych dla danego przywozu.
2. Urzędy ds. pozwoleń przekazują Komisji, nie później niż w ciągu 35 dni kalendarzowych od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, zestawienie faktycznego przywozu produktów objętych zgłoszonego im zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu. Zestawienie takie przedkładane jest w formacie arkusza elektronicznego, zgodnie ze wzorem określonym w załączniku V.
Artykuł 19
1. Jeżeli na podstawie art. 17 ust. 2 wybrany jest jeden rok, zmienna Īi, o której mowa w art. 6 ust. 2, stanowi faktyczny przywóz przez importera produktów z danej grupy w tym roku.
2. Jeżeli na podstawie art. 17 ust. 2 wybrana została kombinacja lat 2004 i 2007, zmienna Īi, o której mowa w art. 6 ust. 2, stanowi średnią faktycznego przywozu przez importera produktów z danej grupy w latach 2004 i 2007, obliczaną w następujący sposób:
[(faktyczny przywóz w 2004 r.) + (faktyczny przywóz w 2007 r.)]/2.
3. Komisja informuje urzędy ds. pozwoleń o pułapach wynikających z obliczeń dokonanych zgodnie z art. 6 ust. 2 nie później niż w ciągu 65 dni od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
4. W przypadku nieobliczenia pułapów, o których mowa w art. 6, do czasu rozpoczęcia tymczasowego stosowania porozumienia i protokołu, kontyngenty taryfowe dla każdej z grup produktów są przyznawane wszystkim importerom zgodnie z procedurą przyznawania, o której mowa w art. 3 lit. b), dopóki Komisja nie powiadomi urzędów ds. pozwoleń o ustaleniu pułapów i zakończeniu procedury przyznawania, o której mowa w art. 3 lit. b). Do celów niniejszego ustępu każdemu importerowi przyznaje się maksymalnie 2,5 % kontyngentu taryfowego dla każdej grupy produktów.
ROZDZIAŁ 8
Artykuł 20
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie przestaje być stosowane z dniem zakończenia tymczasowego stosowania protokołu.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 12 czerwca 2012 r.
W imieniu Komisji
José Manuel BARROSO
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 57 z 29.2.2012, s. 1.
(2) Obecnie objęte rozporządzeniem Komisji (UE) nr 1006/2011 (Dz.U. L 282 z 28.10.2011, s. 1).
(3) Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1.
ZAŁĄCZNIK I
Właściwe kody taryfowe stosowane w Federacji Rosyjskiej oraz odpowiadające im kody CN i TARIC (por. art. 2 niniejszego rozporządzenia)
|
|
Kod CN |
Kod TARIC |
Rosyjski kod taryfowy |
Pełny opis |
|
1. |
ex 4403 20 11 |
10 |
4403 20 110 1 |
Drewno świerkowe z gatunku Picea abies Karst. lub srebrnej jodły (Abies alba Mill.), o średnicy nie mniejszej niż 15 cm, ale nie większej niż 24 cm, o długości nie mniejszej niż 1,0 m |
|
ex 4403 20 19 |
10 |
|||
|
2. |
ex 4403 20 11 |
10 |
4403 20 110 2 |
Drewno świerkowe z gatunku Picea abies Karst. lub srebrnej jodły (Abies alba Mill.), o średnicy większej niż 24 cm, o długości nie mniejszej niż 1,0 m |
|
ex 4403 20 19 |
10 |
|||
|
3. |
ex 4403 20 19 |
10 |
4403 20 190 1 |
Drewno świerkowe z gatunku Picea abies Karst. lub srebrnej jodły (Abies alba Mill.), surowe, nawet pozbawione kory lub bieli, lub zgrubnie obrobione, o średnicy mniejszej niż 15 cm |
|
4. |
ex 4403 20 19 |
10 |
4403 20 190 9 |
Pozostałe drewno świerkowe z gatunku Picea abies Karst. lub srebrnej jodły (Abies alba Mill.) |
|
5. |
ex 4403 20 31 |
10 |
4403 20 310 1 |
Drewno sosnowe z gatunku Pinus sylvestris L., o średnicy nie mniejszej niż 15 cm, ale nie większej niż 24 cm, o długości nie mniejszej niż 1,0 m |
|
ex 4403 20 39 |
10 |
|||
|
6. |
ex 4403 20 31 |
10 |
4403 20 310 2 |
Drewno sosnowe z gatunku Pinus sylvestris L., o średnicy większej niż 24 cm, o długości nie mniejszej niż 1,0 m |
|
ex 4403 20 39 |
10 |
|||
|
7. |
ex 4403 20 39 |
10 |
4403 20 390 1 |
Drewno sosnowe z gatunku Pinus sylvestris L. (surowe, nawet pozbawione kory lub bieli, lub zgrubnie obrobione), o średnicy mniejszej niż 15 cm |
|
8. |
ex 4403 20 39 |
10 |
4403 20 390 9 |
Pozostałe drewno sosnowe z gatunku Pinus sylvestris L. |
ZAŁĄCZNIK II
Wzór wniosku o zezwolenie na dostęp do kontyngentu (por. art. 10 ust. 1 niniejszego rozporządzenia)
Załącznik do wzoru wniosku o zezwolenie na dostęp do kontyngentu: oświadczenie zgodnie z art. 10 ust. 3 niniejszego rozporządzenia
Oświadczenie
Oświadczenie … (nazwa zgłaszającego)
Ja, niżej podpisany(-a), składam niniejszym poniższe oświadczenia.
W odniesieniu do wniosku o zezwolenie na dostęp do kontyngentu z dnia (DD/MM/YY) zobowiązuję się do:
|
1) |
poddania danych produktów przewidzianemu przetwarzaniu w ciągu jednego roku od dnia, w którym właściwe organy celne przyjęły zgłoszenie celne o dopuszczenie do swobodnego obrotu, zawierające dokładny opis towarów i kody TARIC; |
|
2) |
prowadzenia i przechowywania odpowiedniej dokumentacji w państwie członkowskim, w którym udzielono zezwolenia, umożliwiającej urzędowi ds. pozwoleń przeprowadzenie wszelkich kontroli, które uzna za niezbędne do dopilnowania, aby produkty rzeczywiście poddawano przewidzianemu przetwarzaniu; |
|
3) |
umożliwienia urzędowi ds. pozwoleń śledzenia danych produktów, zgodnie z ich wymogami, na terenie danego przedsiębiorstwa w całym okresie przetwarzania; |
|
4) |
powiadomienia urzędu ds. pozwoleń o wszystkich czynnikach, które mogą mieć wpływ na wydanie zezwolenia. |
Ja, niżej podpisany(-a) niniejszym uroczyście potwierdzam treść powyższego oświadczenia i oświadczam, że według mojej wiedzy wszystkie jego części są zgodne z prawdą.
|
Miejscowość/data |
|
Podpis |
ZAŁĄCZNIK III
Współczynniki korygujące zgodnie z art. 11 ust. 2 niniejszego rozporządzenia
Ustala się następujące współczynniki korygujące zgodnie z art. 11 ust. 2 niniejszego rozporządzenia:
|
Kod CN |
Współczynnik korygujący |
|
4403 20 11 |
0,90 |
|
4403 20 19 |
0,88 |
|
4403 20 31 |
0,88 |
|
4403 20 39 |
0,87 |
ZAŁĄCZNIK IV
Zestawienie faktycznego przywozu zgodnie z art. 7 ust. 2 w związku z art. 11 ust. 1 niniejszego rozporządzenia
|
Nazwa przedsiębiorstwa dokonującego przywozu |
Numer identyfikacyjny VAT przedsiębiorstwa dokonującego przywozu |
Faktyczny przywóz świerka (Σ CN 4403 20 11 i 4403 20 19 ) w m3 w okresie obowiązywania kontyngentu n – 1 (…–…) |
Faktyczny przywóz sosny (Σ CN 4403 20 31 i 4403 20 39 ) w m3 w okresie obowiązywania kontyngentu n – 1 (…–…) |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ZAŁĄCZNIK V
Zestawienie faktycznego przywozu zgodnie z art. 18 ust. 2 w związku z art. 18 ust. 1 niniejszego rozporządzenia
|
Nazwa przedsiębiorstwa dokonującego przywozu |
Numer identyfikacyjny VAT przedsiębiorstwa dokonującego przywozu |
Faktyczny przywóz świerka (Σ CN 4403 20 11 i 4403 20 19 ) w m3 w roku referencyjnym … |
Faktyczny przywóz sosny (Σ CN 4403 20 31 i 4403 20 39 ) w m3 w roku referencyjnym … |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
13.6.2012 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 152/38 |
ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 499/2012
z dnia 12 czerwca 2012 r.
ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (1),
uwzględniając rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 543/2011 z dnia 7 czerwca 2011 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do sektorów owoców i warzyw oraz przetworzonych owoców i warzyw (2), w szczególności jego art. 136 ust. 1,
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie ustalania Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia. |
|
(2) |
Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodne z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Standardowe wartości celne w przywozie, o których mowa w art. 136 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, są ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 12 czerwca 2012 r.
W imieniu Komisji, za Przewodniczącego,
José Manuel SILVA RODRÍGUEZ
Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich
ZAŁĄCZNIK
Standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw
|
(EUR/100 kg) |
||
|
Kod CN |
Kod państw trzecich (1) |
Standardowa wartość w przywozie |
|
0702 00 00 |
AL |
55,3 |
|
MK |
52,8 |
|
|
TR |
51,8 |
|
|
ZZ |
53,3 |
|
|
0707 00 05 |
MK |
26,2 |
|
TR |
119,2 |
|
|
ZZ |
72,7 |
|
|
0709 93 10 |
TR |
97,5 |
|
ZZ |
97,5 |
|
|
0805 50 10 |
AR |
75,2 |
|
BO |
105,1 |
|
|
TR |
107,0 |
|
|
ZA |
95,9 |
|
|
ZZ |
95,8 |
|
|
0808 10 80 |
AR |
113,1 |
|
BR |
82,2 |
|
|
CL |
97,3 |
|
|
CN |
136,2 |
|
|
NZ |
132,4 |
|
|
US |
153,6 |
|
|
UY |
61,9 |
|
|
ZA |
113,2 |
|
|
ZZ |
111,2 |
|
|
0809 10 00 |
TR |
226,2 |
|
ZZ |
226,2 |
|
|
0809 29 00 |
TR |
440,0 |
|
ZZ |
440,0 |
|
|
0809 40 05 |
ZA |
300,5 |
|
ZZ |
300,5 |
|
(1) Nomenklatura krajów ustalona w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1833/2006 (Dz.U. L 354 z 14.12.2006, s. 19). Kod „ ZZ ” odpowiada „innym pochodzeniom”.
DECYZJE
|
13.6.2012 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 152/40 |
DECYZJA KOMISJI
z dnia 11 czerwca 2012 r.
w sprawie przepisów krajowych zgłoszonych przez Danię dotyczących niektórych przemysłowych gazów cieplarnianych
(notyfikowana jako dokument nr C(2012) 3717)
(Jedynie tekst w języku duńskim jest autentyczny)
(2012/301/UE)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 114 ust. 6,
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
Pismem z dnia 13 lutego 2012 r. i na podstawie art. 114 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) Królestwo Danii powiadomiło Komisję, że Dania zamierza utrzymać krajowe przepisy dotyczące niektórych przemysłowych gazów cieplarnianych, które to przepisy są bardziej rygorystyczne niż przepisy rozporządzenia (WE) 842/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 maja 2006 r. w sprawie niektórych fluorowanych gazów cieplarnianych (1), po dniu 31 grudnia 2012 r., kiedy kończy się okres zezwolenia udzielonego decyzją Komisji 2007/62/WE (2), przyjętą zgodnie z art. 95 ust. 6 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (TWE) (obecny art. 114 ust. 6 TFUE). |
|
(2) |
Rozporządzenie (WE) nr 842/2006 w sprawie niektórych fluorowanych gazów cieplarnianych (gazów F) ma na celu zapobieganie emisji niektórych gazów F (HFC, PFC i SF6) objętych protokołem z Kioto oraz ograniczanie tej emisji. Rozporządzenie określa ponadto ograniczoną liczbę zakazów stosowania oraz wprowadzania do obrotu tych substancji, w przypadku gdy istnieją możliwe do zastosowania alternatywne i kosztowo efektywne rozwiązania na poziomie Wspólnoty, a podniesienie poziomu ograniczania i odzysku nie jest wykonalne. |
|
(3) |
Rozporządzenie ma podwójną podstawę prawną – art. 175 ust. 1 TWE (obecny art. 192 ust. 1 TFUE) w odniesieniu do wszystkich jego przepisów z wyjątkiem art. 7, 8 i 9, których podstawą jest art. 95 TWE (obecny art. 114 TFUE) z uwagi na wpływ tych przepisów na swobodny obrót towarami w obrębie wspólnego rynku Unii. |
|
(4) |
Dania od 2002 r. ma przepisy krajowe dotyczące niektórych fluorowanych gazów cieplarnianych i zgłosiła te przepisy Komisji w piśmie z dnia 2 czerwca 2006 r. Ogólnemu zakazowi przywozu, sprzedaży oraz stosowania nowych produktów zawierających gazy F objęte zakazem towarzyszą odstępstwa określone w załączniku I do zarządzenia. Odstępstwa te obejmują szereg zastosowań szczególnych, przy czym w odniesieniu do wielu bardziej powszechnych zastosowań możliwość odstępstwa zależy od ilości gazów cieplarnianych stosowanych w poszczególnych systemach, zatem odstępstwo obejmuje na przykład urządzenia chłodnicze, pompy cieplne lub urządzenia klimatyzacyjne o zawartości gazu między 0,15 a 10 kg, a także systemy chłodnicze służące do odzyskiwania ciepła o zawartości gazu mniejszej lub równej 50 kg. Produkty przeznaczone dla statków oraz do zastosowań wojskowych, a także stosowanie SF6 w urządzeniach wysokiego napięcia, nie są objęte zakazem. W dniu 8 grudnia 2006 r. Komisja, odnosząc się do art. 95 ust. 6 TWE (obecny art. 114 ust. 6 TFUE), podjęła decyzję o zezwoleniu Danii na utrzymanie tych przepisów do dnia 31 grudnia 2012 r. |
|
(5) |
Od czasu przyjęcia decyzji 2007/62/WE nie zmieniły się określone w tej decyzji okoliczności uzasadniające bardziej rygorystyczne przepisy. Przepisy krajowe nadal stanowią część szerszej strategii wprowadzonej przez Danię w celu osiągnięcia celu ograniczenia emisji przyjętego przez ten kraj na mocy protokołu z Kioto i porozumienia o podziale obciążenia przyjętego następnie na szczeblu Unii. Na podstawie tego porozumienia Dania zobowiązała się ograniczyć emisję gazów cieplarnianych w latach 2008–2012 o 21 % w porównaniu z rokiem referencyjnym 1990. Jak odnotowano, zgłoszone środki w znacznym stopniu przyczyniły się do zmniejszenia emisji HFC w Danii. Według decyzji przyjętych wspólnie przez Parlament Europejski i Radę w sprawie starań podjętych przez państwa członkowskie na rzecz zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych w celu realizacji do roku 2020 zobowiązań Wspólnoty dotyczących redukcji emisji gazów cieplarnianych (3), Dania zobowiązała się do zmniejszenia emisji w 2020 r. o kolejne 20 % w stosunku do poziomu z 2005 r. |
|
(6) |
Odstępstwa, o których mowa w zarządzeniu, jak również możliwość przyznania indywidualnych zwolnień z ogólnego zakazu w bardzo szczególnych przypadkach, zapewniają proporcjonalność środka. Ponadto dotyczy on tylko nowego sprzętu i dopuszcza stosowanie gazów F na potrzeby serwisowania oraz konserwacji istniejącego sprzętu, co ma na celu zapobieżenie przedwczesnemu pozbywaniu się sprzętu. |
|
(7) |
Uznając, że zarządzenie ma wpływ na swobodny obrót towarami w Unii, Komisja stwierdza, że jego przepisy mają charakter ogólny i stosują się zarówno do produktów krajowych, jak i importowanych. Nie ma dowodów, że zgłoszone przepisy krajowe były lub będą wykorzystywane jako środek arbitralnej dyskryminacji między podmiotami gospodarczymi w Unii. Wobec zagrożeń dla środowiska wynikających ze stosowania gazów F Komisja potwierdza swoją ocenę, że zgłoszone przepisy krajowe nie stanowią nieproporcjonalnej przeszkody w funkcjonowaniu rynku wewnętrznego w odniesieniu do realizowanych celów, w szczególności w świetle wyników niedawnej oceny stosowania, skutków i adekwatności rozporządzenia (WE) nr 842/2006 (4), według której należy wprowadzić kolejne środki służące zmniejszeniu emisji gazów F w celu osiągnięcia ustalonych na poziomie Unii celów w zakresie emisji gazów cieplarnianych. |
|
(8) |
Komisja jest zdania, że wniosek Danii przedłożony dnia 13 lutego 2012 r., dotyczący utrzymania przepisów krajowych bardziej rygorystycznych niż przepisy rozporządzenia (WE) nr 842/2006 w odniesieniu do wprowadzania do obrotu produktów oraz urządzeń, które zawierają gazy F lub których funkcjonowanie zależy od tych gazów, jest dopuszczalny. |
|
(9) |
Ponadto Komisja potwierdza swoją decyzję 2007/62/WE, według której krajowe przepisy zarządzenia nr 552 z dnia 2 lipca 2002 r.:
Komisja uznaje zatem, że mogą zostać zatwierdzone. |
|
(10) |
Komisja może w dowolnym momencie ponownie ocenić, czy warunki tego zezwolenia są nadal spełnione. Może to nastąpić w szczególności w przypadku wprowadzenia istotnych zmian do rozporządzenia (WE) nr 842/2006 lub do decyzji nr 406/2009/WE. Z uwagi na tę możliwość oraz długoterminowe zobowiązania UE i jej państw członkowskich w zakresie zmniejszania emisji gazów cieplarnianych, nie uznaje się za konieczne wyznaczenia konkretnej daty kończącej okres obowiązywania zezwolenia, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Przepisy krajowe dotyczące niektórych fluorowanych gazów cieplarnianych, które Królestwo Danii zgłosiło Komisji pismem z dnia 13 lutego 2012 r. i które są bardziej rygorystyczne niż przepisy rozporządzenia (WE) nr 842/2006 w odniesieniu do wprowadzania do obrotu produktów oraz urządzeń, które zawierają gazy F lub których funkcjonowanie zależy od tych gazów, zostają niniejszym zatwierdzone.
Artykuł 2
Niniejsza decyzja skierowana jest do Królestwa Danii.
Sporządzono w Brukseli dnia 11 czerwca 2012 r.
W imieniu Komisji
Connie HEDEGAARD
Członek Komisji
(1) Dz.U. L 161 z 14.6.2006, s. 1.
(2) Dz.U. L 32 z 6.2.2007, s. 130.
(3) Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 406/2009/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie wysiłków podjętych przez państwa członkowskie, zmierzających do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych w celu realizacji do roku 2020 (Dz.U. L 140 z 5.6.2009, s. 136) zobowiązań Wspólnoty dotyczących redukcji emisji gazów cieplarnianych.
(4) Sprawozdanie Komisji w sprawie stosowania, skutków i odpowiedniości rozporządzenia w sprawie niektórych fluorowanych gazów cieplarnianych (rozporządzenie (WE) nr 842/2006), COM(2011) 581 wersja ostateczna).
|
13.6.2012 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 152/42 |
DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI
z dnia 11 czerwca 2012 r.
zmieniająca decyzję Komisji 2011/163/UE w sprawie zatwierdzenia planów przedłożonych przez państwa trzecie zgodnie z art. 29 dyrektywy Rady 96/23/WE
(notyfikowana jako dokument nr C(2012) 3723)
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(2012/302/UE)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę Rady 96/23/WE z dnia 29 kwietnia 1996 r. w sprawie środków monitorowania niektórych substancji i ich pozostałości u żywych zwierząt i w produktach pochodzenia zwierzęcego oraz uchylającą dyrektywy 85/358/EWG i 86/469/EWG oraz decyzje 89/187/EWG i 91/664/EWG (1), w szczególności jej art. 29 ust. 1 akapit czwarty oraz art. 29 ust. 2,
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
W dyrektywie 96/23/WE ustanowiono środki monitorowania substancji i grup pozostałości wymienionych w załączniku I do tej dyrektywy. Na mocy dyrektywy 96/23/WE zamieszczenie w wykazach i utrzymanie w nich państw trzecich, z których zezwala się państwom członkowskim na przywóz zwierząt i produktów zwierzęcych objętych tą dyrektywą, zależy od przedłożenia przez dane państwa trzecie planu gwarancji w zakresie monitorowania grup pozostałości i substancji określonych w tym załączniku. Plany te mają być uaktualniane na wniosek Komisji, zwłaszcza gdy niektóre kontrole wskażą na taką konieczność. |
|
(2) |
Decyzją Komisji 2011/163/UE (2) zatwierdzono plany, o których mowa w art. 29 dyrektywy 96/23/WE („plany”), przedłożone przez niektóre państwa trzecie wymienione w wykazie w załączniku do tej decyzji w odniesieniu do zwierząt i produktów zwierzęcych wymienionych w tym wykazie. |
|
(3) |
W świetle ostatnich planów przedłożonych przez niektóre państwa trzecie i dodatkowych informacji otrzymanych przez Komisję konieczne jest zaktualizowanie wykazu państw trzecich, z których państwom członkowskim zezwala się na przywóz niektórych zwierząt i produktów zwierzęcych określonych w dyrektywie 96/23/WE i obecnie wymienionych w załączniku do decyzji 2011/163/UE („wykaz”). |
|
(4) |
Belize przedłożyło Komisji plan dotyczący akwakultury. Plan ten zawiera wystarczające gwarancje i powinien zostać zatwierdzony. W związku z tym wpis dotyczący Belize w odniesieniu do akwakultury powinien zostać włączony do wykazu. |
|
(5) |
Chile jest obecnie wymienione w wykazie w odniesieniu do owiec/kóz, ale z odniesieniem do przypisu 3 w załączniku do decyzji 2011/163/UE. W przypisie tym taki przywóz z Chile ograniczony jest jedynie do owiec. Chile przedłożyło Komisji plan w odniesieniu do kóz. Plan ten zawiera wystarczające gwarancje i powinien zostać zatwierdzony. Odniesienie do przypisu 3 powinno w związku z tym zostać usunięte z wykazu odnoszącego się do Chile. |
|
(6) |
Curaçao jest obecnie wymienione w wykazie w odniesieniu do mleka. Curaçao nie przedstawiło jednak planu wymaganego na podstawie art. 29 dyrektywy 96/23/WE. W związku z tym wpis dotyczący Curaçao powinien zostać usunięty z wykazu. |
|
(7) |
Hongkong jest obecnie wymieniony w wykazie w odniesieniu do drobiu i akwakultury. Hongkong nie przedstawił jednak planu wymaganego na podstawie art. 29 dyrektywy 96/23/WE. W związku z tym Hongkong powinien zostać usunięty z wykazu. |
|
(8) |
Gambia przedłożyła Komisji plan dotyczący akwakultury. Plan ten zawiera wystarczające gwarancje i powinien zostać zatwierdzony. W związku z tym wpis dotyczący Gambii w odniesieniu do akwakultury powinien zostać włączony do wykazu. |
|
(9) |
Decyzją Wspólnego Komitetu EOG nr 133/2007 z dnia 26 października 2007 r. zmieniającą załącznik I (Sprawy weterynaryjne i fitosanitarne) do Porozumienia EOG (3) przepisami tego załącznika obejmuje się Islandię. W związku z tym wpis dotyczący Islandii powinien zostać usunięty z wykazu. |
|
(10) |
Jamajka jest obecnie wymieniona w wykazie w odniesieniu do akwakultury i miodu. Jamajka nie przedstawiła jednak planu w odniesieniu do akwakultury, wymaganego na podstawie art. 29 dyrektywy 96/23/WE. W związku z tym wpis dotyczący Jamajki powinien zostać usunięty z wykazu. |
|
(11) |
Kenia przedłożyła Komisji plan dotyczący mleka wielbłądziego. Plan ten zawiera wystarczające gwarancje i powinien zostać zatwierdzony. W związku z tym wpis dotyczący Kenii w odniesieniu do mleka wielbłądziego powinien zostać włączony do wykazu. |
|
(12) |
Liban przedłożył Komisji plan w odniesieniu do miodu. Plan ten zawiera wystarczające gwarancje i powinien zostać zatwierdzony. W związku z tym wpis dotyczący Libanu w odniesieniu do miodu powinien zostać włączony do wykazu. |
|
(13) |
Namibia jest obecnie wymieniona w wykazie w odniesieniu do bydła, owiec/kóz, zwierząt łownych i zwierząt dzikich utrzymywanych w warunkach fermowych. Namibia nie przedstawiła jednak planu w odniesieniu do zwierząt dzikich utrzymywanych w warunkach fermowych, wymaganego na podstawie art. 29 dyrektywy 96/23/WE. W związku z tym wpis dotyczący Namibii powinien zostać usunięty z wykazu. |
|
(14) |
Nowa Kaledonia jest obecnie wymieniona w wykazie w odniesieniu do bydła, akwakultury, zwierząt łownych, zwierząt dzikich utrzymywanych w warunkach fermowych oraz miodu. To państwo trzecie poinformowało Komisję, że nie jest już dłużej zainteresowane wywozem świeżej wołowiny do Unii. Nowa Kaledonia dostarczyła jednak gwarancji wymaganych, aby utrzymać wpis dotyczący bydła w wykazie, lecz z przypisem ograniczającym przywóz do tych państw trzecich, które wykorzystują jedynie surowce z państw członkowskich lub z państw trzecich zatwierdzonych do przywozu takiego surowca do Unii. Odpowiednie odniesienie do przypisu powinno zostać dodane do wpisu dotyczącego Nowej Kaledonii odnośnie do bydła. |
|
(15) |
Sint Maarten jest obecnie wymienione w wykazie w odniesieniu do mleka. Sint Maarten nie przedstawiło jednak planu wymaganego na podstawie art. 29 dyrektywy 96/23/WE. W związku z tym Sint Maarten powinno zostać usunięte z wykazu. |
|
(16) |
San Marino jest obecnie wymienione w wykazie w odniesieniu do bydła, świń i miodu. To państwo trzecie poinformowało Komisję, że nie jest już dłużej zainteresowane wywozem wieprzowiny do Unii. W związku z tym wpis dotyczący San Marino odnośnie do świń powinien zostać usunięty z wykazu. |
|
(17) |
Aby uniknąć zakłóceń w handlu, należy wprowadzić okres przejściowy obejmujący odpowiednie wysyłki produktów z Curaçao, Hongkongu, Jamajki, Namibii oraz Sint Maarten, które otrzymały świadectwa i zostały wysłane do Unii przed datą rozpoczęcia stosowania niniejszej decyzji. |
|
(18) |
Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2011/163/UE. |
|
(19) |
Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Załącznik do decyzji 2011/163/UE zastępuje się tekstem zawartym w załączniku do niniejszej decyzji.
Artykuł 2
Odnośnie do okresu przejściowego do dnia 15 sierpnia 2012 r. państwa członkowskie akceptują wysyłki mleka z Curaçao, drobiu i akwakultury z Hongkongu, akwakultury z Jamajki, zwierząt dzikich utrzymywanych w warunkach fermowych z Namibii oraz mleka z Sint Maarten, pod warunkiem że importer takich produktów wykaże, że otrzymały one świadectwo i zostały wysłane do Unii przed dniem 1 lipca 2012 r.
Artykuł 3
Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 1 lipca 2012 r.
Artykuł 4
Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 11 czerwca 2012 r.
W imieniu Komisji
John DALLI
Członek Komisji
(1) Dz.U. L 125 z 23.5.1996, s. 10.
ZAŁĄCZNIK
„ZAŁĄCZNIK
|
Kod ISO2 |
Państwo |
Bydło |
Owce/kozy |
Świnie |
Koniowate |
Drób |
Akwakultura |
Mleko |
Jaja |
Króliki |
Zwierzęta łowne |
Zwierzęta dzikie utrzymywane w warunkach fermowych |
Miód |
|
AD |
Andora |
X |
X |
|
X |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
AE |
Zjednoczone Emiraty Arabskie |
|
|
|
|
|
X |
X (1) |
|
|
|
|
|
|
AL |
Albania |
|
X |
|
|
|
X |
|
X |
|
|
|
|
|
AR |
Argentyna |
X |
X |
|
X |
X |
X |
X |
X |
X |
X |
X |
X |
|
AU |
Australia |
X |
X |
|
X |
|
X |
X |
|
|
X |
X |
X |
|
BA |
Bośnia i Hercegowina |
|
|
|
|
|
X |
|
|
|
|
|
|
|
BD |
Bangladesz |
|
|
|
|
|
X |
|
|
|
|
|
|
|
BN |
Brunei |
|
|
|
|
|
X |
|
|
|
|
|
|
|
BR |
Brazylia |
X |
|
|
X |
X |
X |
|
|
|
|
|
X |
|
BW |
Botswana |
X |
|
|
X |
|
|
|
|
|
|
X |
|
|
BY |
Białoruś |
|
|
|
X (2) |
|
X |
X |
X |
|
|
|
|
|
BZ |
Belize |
|
|
|
|
|
X |
|
|
|
|
|
|
|
CA |
Kanada |
X |
X |
X |
X |
X |
X |
X |
X |
X |
X |
X |
X |
|
CH |
Szwajcaria |
X |
X |
X |
X |
X |
X |
X |
X |
X |
X |
X |
X |
|
CL |
Chile |
X |
X |
X |
|
X |
X |
X |
|
|
X |
|
X |
|
CM |
Kamerun |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
X |
|
CN |
Chiny |
|
|
|
|
X |
X |
|
X |
X |
|
|
X |
|
CO |
Kolumbia |
|
|
|
|
|
X |
|
|
|
|
|
|
|
CR |
Kostaryka |
|
|
|
|
|
X |
|
|
|
|
|
|
|
CU |
Kuba |
|
|
|
|
|
X |
|
|
|
|
|
X |
|
EC |
Ekwador |
|
|
|
|
|
X |
|
|
|
|
|
|
|
ET |
Etiopia |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
X |
|
FK |
Falklandy (Malwiny) |
X |
X |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
FO |
Wyspy Owcze |
|
|
|
|
|
X |
|
|
|
|
|
|
|
GH |
Ghana |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
X |
|
GM |
Gambia |
|
|
|
|
|
X |
|
|
|
|
|
|
|
GL |
Grenlandia |
|
X |
|
|
|
|
|
|
|
X |
X |
|
|
GT |
Gwatemala |
|
|
|
|
|
X |
|
|
|
|
|
X |
|
HN |
Honduras |
|
|
|
|
|
X |
|
|
|
|
|
|
|
HR |
Chorwacja |
X |
X |
X |
X (2) |
X |
X |
X |
X |
X |
X |
X |
X |
|
ID |
Indonezja |
|
|
|
|
|
X |
|
|
|
|
|
|
|
IL |
Izrael |
|
|
|
|
X |
X |
X |
X |
|
|
X |
X |
|
IN |
Indie |
|
|
|
|
|
X |
|
X |
|
|
|
X |
|
IR |
Iran |
|
|
|
|
|
X |
|
|
|
|
|
|
|
JM |
Jamajka |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
X |
|
JP |
Japonia |
|
|
|
|
|
X |
|
|
|
|
|
|
|
KE |
Kenia |
|
|
|
|
|
|
X (1) |
|
|
|
|
|
|
KG |
Kirgistan |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
X |
|
KR |
Korea Południowa |
|
|
|
|
|
X |
|
|
|
|
|
|
|
LB |
Liban |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
X |
|
LK |
Sri Lanka |
|
|
|
|
|
X |
|
|
|
|
|
|
|
MA |
Maroko |
|
|
|
|
|
X |
|
|
|
|
|
|
|
MD |
Mołdawia |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
X |
|
ME |
Czarnogóra |
X |
X |
X |
|
X |
X |
|
X |
|
|
|
X |
|
MG |
Madagaskar |
|
|
|
|
|
X |
|
|
|
|
|
X |
|
MK |
Była jugosłowiańska republika Macedonii (4) |
X |
X |
X |
|
X |
X |
X |
X |
|
X |
|
X |
|
MU |
Mauritius |
|
|
|
|
|
X |
|
|
|
|
|
|
|
MX |
Meksyk |
|
|
|
X |
|
X |
|
X |
|
|
|
X |
|
MY |
Malezja |
|
|
|
|
X (3) |
X |
|
|
|
|
|
|
|
MZ |
Mozambik |
|
|
|
|
|
X |
|
|
|
|
|
|
|
NA |
Namibia |
X |
X |
|
|
|
|
|
|
|
X |
|
|
|
NC |
Nowa Kaledonia |
X (3) |
|
|
|
|
X |
|
|
|
X |
X |
X |
|
NI |
Nikaragua |
|
|
|
|
|
X |
|
|
|
|
|
X |
|
NZ |
Nowa Zelandia |
X |
X |
|
X |
|
X |
X |
|
|
X |
X |
X |
|
PA |
Panama |
|
|
|
|
|
X |
|
|
|
|
|
|
|
PE |
Peru |
|
|
|
|
X |
X |
|
|
|
|
|
|
|
PF |
Polinezja Francuska |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
X |
|
PH |
Filipiny |
|
|
|
|
|
X |
|
|
|
|
|
|
|
PN |
Wyspy Pitcairn |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
X |
|
PY |
Paragwaj |
X |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
RS |
Serbia (5) |
X |
X |
X |
X (2) |
X |
X |
X |
X |
|
X |
|
X |
|
RU |
Rosja |
X |
X |
X |
|
X |
|
X |
X |
|
|
X (6) |
X |
|
SA |
Arabia Saudyjska |
|
|
|
|
|
X |
|
|
|
|
|
|
|
SG |
Singapur |
X (3) |
X (3) |
X (3) |
|
X (3) |
X |
X (3) |
|
|
|
|
|
|
SM |
San Marino |
X |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
X |
|
SR |
Surinam |
|
|
|
|
|
X |
|
|
|
|
|
|
|
SV |
Salwador |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
X |
|
SZ |
Suazi |
X |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
TH |
Tajlandia |
|
|
|
|
X |
X |
|
|
|
|
|
X |
|
TN |
Tunezja |
|
|
|
|
X |
X |
|
|
|
X |
|
|
|
TR |
Turcja |
|
|
|
|
X |
X |
X |
X |
|
|
|
X |
|
TW |
Tajwan |
|
|
|
|
|
X |
|
|
|
|
|
X |
|
TZ |
Tanzania |
|
|
|
|
|
X |
|
|
|
|
|
X |
|
UA |
Ukraina |
|
|
|
|
X |
X |
X |
X |
|
|
|
X |
|
UG |
Uganda |
|
|
|
|
|
X |
|
|
|
|
|
X |
|
US |
Stany Zjednoczone |
X |
X |
X |
|
X |
X |
X |
X |
X |
X |
X |
X |
|
UY |
Urugwaj |
X |
X |
|
X |
|
X |
X |
|
|
X |
|
X |
|
VE |
Wenezuela |
|
|
|
|
|
X |
|
|
|
|
|
|
|
VN |
Wietnam |
|
|
|
|
|
X |
|
|
|
|
|
|
|
YT |
Majotta |
|
|
|
|
|
X |
|
|
|
|
|
|
|
ZA |
Republika Południowej Afryki |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
X |
X |
|
|
ZM |
Zambia |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
X |
|
ZW |
Zimbabwe |
|
|
|
|
|
X |
|
|
|
|
X |
|
(1) Wyłącznie mleko wielbłądzie.
(2) Wywóz do Unii żywych koniowatych na ubój (wyłącznie zwierzęta, od których pozyskuje się żywność).
(3) Była jugosłowiańska republika Macedonii; ostateczna nazwa tego państwa zostanie ustalona po zakończeniu negocjacji prowadzonych obecnie w ONZ w tej sprawie.
(4) Państwa trzecie stosujące wyłącznie surowiec z państwa członkowskiego lub z innego państwa trzeciego zatwierdzonego w odniesieniu do przywozu takiego surowca do Unii, zgodnie z art. 2.
(5) Z wyjątkiem Kosowa (użycie tej nazwy nie ma wpływu na stanowiska w sprawie statusu Kosowa i jest zgodne z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ 1244 oraz opinią Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości na temat ogłoszenia przez Kosowo niepodległości).
(6) Dotyczy wyłącznie reniferów z regionów murmańskiego i jamalsko-nienieckiego.”
|
13.6.2012 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 152/48 |
DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI
z dnia 11 czerwca 2012 r.
zmieniająca decyzję 2003/467/WE w odniesieniu do uznania Litwy za państwo członkowskie oficjalnie wolne od enzootycznej białaczki bydła
(notyfikowana jako dokument nr C(2012) 3729)
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(2012/303/UE)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę Rady 64/432/EWG z dnia 26 czerwca 1964 r. w sprawie problemów zdrowotnych zwierząt wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy bydłem i trzodą chlewną (1), w szczególności jej załącznik D rozdział I sekcja E,
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
Dyrektywa 64/432/EWG ma zastosowanie do handlu bydłem i trzodą chlewną w Unii. Określono w niej warunki, zgodnie z którymi państwo członkowskie lub jego region mogą być uznane za oficjalnie wolne od enzootycznej białaczki bydła w odniesieniu do stad bydła. |
|
(2) |
Załącznik III do decyzji Komisji 2003/467/WE z dnia 23 czerwca 2003 r. ustanawiającej status bydła oficjalnie wolnego od gruźlicy, brucelozy i enzootycznej białaczki bydła dla stad w niektórych państwach członkowskich i regionach państw członkowskich (2) zawiera wykazy państw członkowskich i ich regionów uznanych za oficjalnie wolne od enzootycznej białaczki bydła. |
|
(3) |
Litwa przedłożyła Komisji dokumentację wykazującą spełnienie określonych w dyrektywie 64/432/EWG warunków przyznania statusu oficjalnie wolnego od enzootycznej białaczki bydła w odniesieniu do całego swojego terytorium. |
|
(4) |
W wyniku oceny dokumentacji przedłożonej przez Litwę to państwo członkowskie powinno zostać uznane za oficjalnie wolne od enzootycznej białaczki bydła. |
|
(5) |
Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2003/467/WE. |
|
(6) |
Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Załącznik III do decyzji 2003/467/WE zostaje zmieniony zgodnie z załącznikiem do niniejszej decyzji.
Artykuł 2
Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 11 czerwca 2012 r.
W imieniu Komisji
John DALLI
Członek Komisji
ZAŁĄCZNIK
W załączniku III do decyzji 2003/467/WE rozdział 1 otrzymuje brzmienie:
„ ROZDZIAŁ 1
Państwa członkowskie oficjalnie wolne od enzootycznej białaczki bydła
|
Kod ISO |
Państwo członkowskie |
|
BE |
Belgia |
|
CZ |
Republika Czeska |
|
DK |
Dania |
|
DE |
Niemcy |
|
IE |
Irlandia |
|
ES |
Hiszpania |
|
FR |
Francja |
|
CY |
Cypr |
|
LT |
Litwa |
|
LU |
Luksemburg |
|
NL |
Niderlandy |
|
AT |
Austria |
|
SI |
Słowenia |
|
SK |
Słowacja |
|
FI |
Finlandia |
|
SE |
Szwecja |
|
UK |
Zjednoczone Królestwo” |
|
13.6.2012 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 152/50 |
DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI
z dnia 11 czerwca 2012 r.
upoważniająca laboratoria w Chorwacji i w Meksyku do prowadzenia testów serologicznych w monitorowaniu skuteczności szczepionek przeciwko wściekliźnie
(notyfikowana jako dokument nr C(2012) 3761)
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(2012/304/UE)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając decyzję Rady 2000/258/WE z dnia 20 marca 2000 r. określającą specjalny instytut odpowiedzialny za ustanawianie kryteriów niezbędnych do standaryzacji testów serologicznych w monitorowaniu skuteczności szczepień przeciwko wściekliźnie (1), w szczególności jej art. 3 ust. 2,
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
W decyzji 2000/258/WE wyznaczono laboratorium Agence nationale de sécurité sanitaire de l’alimentation, de l’environnement et du travail (ANSES) w Nancy, Francja (wcześniej występujące pod nazwą Agence française de sécurité sanitaire des aliments, AFSSA) na specjalny instytut odpowiedzialny za ustanawianie kryteriów niezbędnych do standaryzacji testów serologicznych w celu monitorowania skuteczności szczepionek przeciwko wściekliźnie. |
|
(2) |
W decyzji przewidziano także, że ANSES ma poświadczać ocenę laboratoriów w państwach trzecich ubiegających się o zgodę na przeprowadzanie testów serologicznych w celu monitorowania skuteczności szczepionek przeciwko wściekliźnie. |
|
(3) |
Właściwy organ Chorwacji złożył wniosek o zatwierdzenie laboratorium ds. wścieklizny i ogólnej wirusologii instytutu weterynarii w tym państwie trzecim do celów przeprowadzania takich testów serologicznych. Wniosek jest poparty pozytywnym sprawozdaniem ANSES z oceny tego laboratorium z dnia 20 września 2011 r. |
|
(4) |
Właściwy organ Meksyku złożył wniosek o zatwierdzenie laboratorium w Centro Nacional de Servicios de Diagnóstico en Salud Animal w tym państwie trzecim do celów przeprowadzania takich testów serologicznych. Wniosek jest poparty pozytywnym sprawozdaniem ANSES z oceny tego laboratorium z dnia 20 września 2011 r. |
|
(5) |
Laboratoria te należy zatem upoważnić do prowadzenia testów serologicznych w monitorowaniu skuteczności szczepionek przeciwko wściekliźnie u psów, kotów i fretek. |
|
(6) |
Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Zgodnie z art. 3 ust. 2 decyzji 2000/258/WE następujące laboratoria zostają upoważnione do przeprowadzania testów serologicznych w celu monitorowania skuteczności szczepionek przeciwko wściekliźnie u psów, kotów i fretek:
|
a) |
|
|
b) |
|
Artykuł 2
Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 1 lipca 2012 r.
Artykuł 3
Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 11 czerwca 2012 r.
W imieniu Komisji
John DALLI
Członek Komisji
