8.5.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 122/1

---

Jedynie oryginalne teksty EKG ONZ mają skutek prawny w świetle międzynarodowego prawa publicznego. Status i datę wejścia w życie niniejszego regulaminu należy sprawdzać w najnowszej wersji dokumentu EKG ONZ dotyczącego statusu TRANS/WP.29/343, dostępnej pod adresem:

http://www.unece.org/trans/main/wp29/wp29wgs/wp29gen/wp29fdocstts.html

Regulamin nr 73 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych (EKG ONZ) – Jednolite przepisy dotyczące homologacji

I.	Pojazdów w odniesieniu do ich bocznych urządzeń zabezpieczających (BUZ)

II.	Bocznych urządzeń zabezpieczających (BUZ)

III.	Pojazdów w odniesieniu do montażu bocznych urządzeń zabezpieczających typu homologowanego zgodnie z częścią II niniejszego regulaminu

Obejmujący wszystkie obowiązujące teksty, w tym:

Serię poprawek 01 – data wejścia w życie: 9 grudnia 2010 r.

SPIS TREŚCI

REGULAMIN

1.

Zakres

2.

Definicje

3.

Wymogi

4.	Wystąpienie o homologację

5.	Homologacja

6.	Zmiana i rozszerzenie homologacji typu pojazdu lub bocznego urządzenia zabezpieczającego

7.	Zgodność produkcji

8.	Sankcje z tytułu niezgodności produkcji

9.	Ostateczne zaniechanie produkcji

10.	Nazwy i adresy placówek technicznych upoważnionych do przeprowadzania badań homologacyjnych oraz nazwy i adresy organów administracji

11.	Przepisy przejściowe

CZĘŚĆ I –   HOMOLOGACJA POJAZDÓW W ODNIESIENIU DO ICH BOCZNYCH URZĄDZEŃ ZABEZPIECZAJĄCYCH (BUZ)

12.

Wymogi

13.	Odstępstwa

CZĘŚĆ II –   HOMOLOGACJA BOCZNYCH URZĄDZEŃ ZABEZPIECZAJĄCYCH (BUZ)

14.

Wymogi

CZĘŚĆ III –   HOMOLOGACJA POJAZDU W ODNIESIENIU DO MONTAŻU BOCZNYCH URZĄDZEŃ ZABEZPIECZAJĄCYCH TYPU HOMOLOGOWANEGO ZGODNIE Z CZĘŚCIĄ II NINIEJSZEGO REGULAMINU

15.

Wymogi

16.	Odstępstwa

ZAŁĄCZNIKI

Załącznik 1

Dodatek 1 – Zawiadomienie (Część I) Dodatek 2 – Zawiadomienie (Część II) Dodatek 3 – Zawiadomienie (Część III)

Załącznik 2

Układ znaków homologacji

Załącznik 3

Warunki badania

1.   ZAKRES

1.1.   Niniejszy regulamin dotyczy:

1.1.1.   CZĘŚĆ I: pojazdów kategorii N2, N3, O3 oraz O4  (1) wyposażonych w boczne urządzenia zabezpieczające, które nie posiadają oddzielnej homologacji zgodnej z częścią II niniejszego regulaminu, lub które są zbudowane bądź wyposażone w taki sposób, że ich części składowe można uznać za spełniające w całości lub w części funkcję takiego urządzenia.

1.1.2.   CZĘŚĆ II: bocznych urządzeń zabezpieczających przeznaczonych do montowania w pojazdach kategorii N2, N3, O3 oraz O4  (1).

1.1.3.   CZĘŚĆ III: montażu w pojazdach kategorii N2, N3, O3 oraz O4  (1) bocznych urządzeń zabezpieczających, które uzyskały homologację typu zgodnie z częścią II niniejszego regulaminu, oraz kompletowania pojazdów częściowo homologowanych zgodnie z częścią I i zostały skompletowane poprzez montaż bocznych urządzeń zabezpieczających, które uzyskały homologację zgodnie z częścią II niniejszego regulaminu.

1.2.   Niniejszego regulaminu nie stosuje się do:

1.2.1.

ciągników naczep;

1.2.2.

pojazdów zaprojektowanych i skonstruowanych do celów specjalnych, na których z przyczyn praktycznych niemożliwe jest zamocowanie bocznych urządzeń zabezpieczających.

2.   DEFINICJE

Dla celów niniejszego regulaminu:

2.1.   Definicje wspólne dla części I, II oraz III

2.1.1.

„Masa własna” oznacza masę pojazdu w stanie gotowości do jazdy, bez kierowcy, pasażerów i ładunku, lecz z paliwem, chłodziwem, olejem, narzędziami i kołem zapasowym (jeżeli stanowi ono wyposażenie standardowe dostarczane przez producenta pojazdu).

2.1.2.

„Masa maksymalna” oznacza technicznie dopuszczalną masę określoną przez producenta pojazdu, która może być większa niż „dopuszczalna masa całkowita” określona przez administrację krajową.

2.1.3.

„Niechronieni użytkownicy dróg” oznaczają pieszych, rowerzystów i motocyklistów korzystających z dróg w taki sposób, że są narażeni na wpadnięcie pod bok pojazdu i wciągnięcie pod jego koła.

2.1.4.

„Boczne urządzenie zabezpieczające (BUZ)” składa się z podłużnych elementów i połączeń (elementów mocujących) z elementami bocznej części podwozia lub innymi częściami konstrukcyjnymi pojazdu, zaprojektowanych do zapewniania skutecznej ochrony niechronionych użytkowników dróg przed wpadnięciem pod bok pojazdu i wciągnięcie pod jego koła. Części pojazdu również można wykorzystywać jako BUZ.

2.2.   Definicje dotyczące części I

2.2.1.

„Homologacja pojazdu” oznacza homologację typu pojazdu kompletnego, niekompletnego lub skompletowanego w odniesieniu do jego zabezpieczeń bocznych.

2.2.2.

„Typ pojazdu” oznacza kategorię pojazdów, które nie różnią się między sobą pod względem takich podstawowych cech, jak szerokość tylnej osi, szerokość całkowita, wymiary, kształt i materiały całej bocznej części pojazdu (w tym kabiny, o ile występuje) oraz właściwości zawieszenia, w zakresie mającym znaczenie dla wymogów określonych w pkt 12.

2.3.   Definicje dotyczące części II

2.3.1.

„Homologacja BUZ” oznacza homologację danego typu BUZ w odniesieniu do wymogów określonych w pkt 14.

2.3.2.

„Typ BUZ” oznacza BUZ, które nie różnią się między sobą pod względem takich podstawowych właściwości, jak kształt, wymiary, sposób zamocowania, materiały i oznakowania, o których mowa w pkt 5.2.4.

2.4.   Definicje dotyczące części III

2.4.1.

„Homologacja pojazdu” oznacza homologację typu pojazdu w odniesieniu do montażu BUZ typu homologowanego zgodnie z częścią II niniejszego regulaminu, w tym, gdy jest to konieczne, skompletowania pojazdu częściowo homologowanego zgodnie z częścią I.

2.4.2.

„Typ pojazdu” oznacza pojazdy, które nie różnią się między sobą w odniesieniu do następujących podstawowych cech: a) szerokość tylnej osi; b) budowa, wymiary, kształt i wysokość nad podłożem boków pojazdu oraz charakterystyka zawieszenia, w zakresie mającym znaczenie dla wymogów określonych w pkt 15 niniejszego regulaminu; c) homologowane BUZ zamontowane w pojeździe.

3.   WYMOGI

3.1.   WYMOGI OGÓLNE

3.1.1.

Wymogi niniejszego regulaminu uznaje się za spełnione, jeśli: 3.1.1.1. pojazd jest wyposażony w BUZ zgodnie z wymogami części I lub części III; lub 3.1.1.2. boczna część pojazdu jest tak skonstruowana lub wyposażona, że ze względu na kształt i właściwości jej części składowych można je zaliczyć do bocznych urządzeń zabezpieczających lub można uznać, że urządzenie takie zastępują. Uznaje się, że części, których połączona funkcja spełnia wymogi określone w pkt 12 i 15, stanowią boczne urządzenie zabezpieczające.

3.2.   WARUNKI BADANIA POJAZDU

Zgodność z wymogami zawartymi w części I i części III należy ustalić na pojeździe ustawionym w sposób określony w załączniku 3.

4.   WYSTĄPIENIE O HOMOLOGACJĘ

4.1.   Wystąpienie o homologację na podstawie części I niniejszego regulaminu

4.1.1.

Wniosek o homologację typu pojazdu na podstawie części I niniejszego regulaminu składa producent pojazdu lub jego należycie upoważniony przedstawiciel.

4.1.2.

Do wniosku należy dołączyć następujące dokumenty w trzech egzemplarzach oraz następujące dane: 4.1.2.1. szczegółowy opis typu pojazdu pod względem jego kompletności, budowy, wymiarów, kształtu i zastosowanych materiałów; 4.1.2.2. rysunki pojazdu przedstawiające typ pojazdu w rzucie pionowym z boku i z tyłu oraz szczegóły konstrukcyjne bocznych części konstrukcji; 4.1.2.3. szczegółowy opis BUZ: ich wymiary, kształt, zastosowane materiały, detale konstrukcyjne połączeń z pojazdem i umiejscowienie w pojeździe.

4.1.3.

Pojazd reprezentatywny dla typu pojazdu zgłoszonego do homologacji należy przedstawić placówce technicznej upoważnionej do przeprowadzania badań homologacyjnych. 4.1.3.1. Pojazd, który nie składa się ze wszystkich części właściwych dla danego typu, można dopuścić do homologacji pod warunkiem, że możliwe jest wykazanie, iż brak danych części nie ma negatywnego wpływu na wyniki homologacji w zakresie regulowanym wymogami niniejszej części. 4.1.3.2. Wnioskodawca odpowiada za wykazanie, że dopuszczenie wariantów, o których mowa w pkt 4.1.3.1, pozwala na zachowanie zgodności z wymogami niniejszej części.

4.2.   Wystąpienie o homologację zgodnie z częścią II niniejszego regulaminu

4.2.1.

Wniosek o homologację zgodnie z częścią II niniejszego regulaminu składa producent BUZ lub jego należycie upoważniony przedstawiciel.

4.2.2.

Do wniosku należy dołączyć następujące dokumenty w trzech egzemplarzach oraz następujące dane: 4.2.2.1. szczegółowy opis BUZ: ich wymiary, kształt, zastosowane materiały i detale planowanych połączeń z pojazdem; 4.2.2.2. próbkę danego typu BUZ: na wszystkich głównych częściach próbki powinny znajdować się następujące dane, umieszczone w sposób łatwy do odczytania i nieusuwalny: nazwa handlowa lub znak towarowy wnioskodawcy oraz oznaczenie typu; 4.2.2.3. BUZ reprezentatywne dla typu zgłoszonego do homologacji należy przedstawić placówce technicznej upoważnionej do przeprowadzania badań homologacyjnych.

4.3.   Wystąpienie o homologację zgodnie z częścią III niniejszego regulaminu

4.3.1.

Wniosek o homologację zgodnie z częścią III niniejszego regulaminu składa producent pojazdu lub jego należycie upoważniony przedstawiciel.

4.3.2.

Do wniosku należy dołączyć następujące dokumenty w trzech egzemplarzach oraz następujące dane: 4.3.2.1. rysunki pojazdu przedstawiające, zgodnie z kryteriami, o których mowa w pkt 2.4.2, typ pojazdu w rzucie pionowym z boku, z zaznaczeniem położenia homologowanych BUZ oraz rozwiązań projektowych dotyczących ich połączeń z pojazdem; 4.3.2.2. wykaz BUZ przeznaczonych do zamontowania w pojeździe. 4.3.2.3. Na żądanie organu udzielającego homologacji należy również dostarczyć formularz zawiadomienia dotyczący homologacji typu (tj. załącznik 1 dodatek 2 do niniejszego regulaminu) dla BUZ.

4.3.3.

Pojazd reprezentatywny dla typu pojazdu zgłoszonego do homologacji, wyposażony w homologowane BUZ, należy przedstawić placówce technicznej upoważnionej do przeprowadzania badań homologacyjnych. 4.3.3.1. Pojazd, który nie składa się ze wszystkich części właściwych dla danego typu, można dopuścić do homologacji pod warunkiem, że możliwe jest wykazanie, iż brak danych części nie ma negatywnego wpływu na wyniki homologacji w zakresie regulowanym wymogami niniejszej części. 4.3.3.2. Wnioskodawca odpowiada za wykazanie, że dopuszczenie wariantów, o których mowa w pkt 4.3.3.1, pozwala na zachowanie zgodności z wymogami niniejszej części.

5.   HOMOLOGACJA

5.1.   Homologacja zgodnie z częścią I niniejszego regulaminu

5.1.1.

Homologacji typu danego pojazdu udziela się, jeżeli kompletny, niekompletny lub skompletowany pojazd, którego dotyczy wniosek o homologację na podstawie niniejszej części, spełnia wymogi pkt 12.

5.1.2.

Każdemu homologowanemu typowi należy nadać numer homologacji. Pierwsze dwie cyfry takiego numeru (obecnie 01, odpowiadające serii poprawek 01) wskazują serię poprawek uwzględniających ostatnie główne zmiany dostosowujące regulamin do postępu technicznego w chwili wydania homologacji. Ta sama Umawiająca się Strona nie może przydzielić tego samego numeru homologacji innemu typowi pojazdu zgodnemu z definicją w niniejszym regulaminie.

5.1.3.

Zawiadomienie o udzieleniu, odmowie udzielenia lub rozszerzeniu homologacji typu pojazdu na podstawie niniejszej części przekazuje się Umawiającym się Stronom Porozumienia stosującym niniejszy regulamin, wykorzystując w tym celu formularz zgodny ze wzorem przedstawionym w załączniku 1 dodatek 1 do niniejszego regulaminu.

5.1.4.

Na każdym pojeździe zgodnym z typem pojazdu homologowanym zgodnie z niniejszym regulaminem, w widocznym i łatwo dostępnym miejscu określonym w formularzu homologacji, umieszcza się znak homologacji zawierający: 5.1.4.1. okrąg otaczający literę „E”, po której następuje numer wyróżniający państwo udzielające homologacji (2); 5.1.4.2. numer niniejszego regulaminu, po którym następuje litera „R”, myślnik i numer homologacji, po prawej stronie okręgu opisanego w pkt 5.1.4.1.

5.1.5.

Jeżeli pojazd jest zgodny z typem pojazdu homologowanym zgodnie z jednym lub kilkoma innymi regulaminami załączonymi do Porozumienia w państwie, które udzieliło homologacji zgodnie z niniejszym regulaminem, nie trzeba powtarzać symbolu opisanego w pkt 5.1.4.1; w takim przypadku numery regulaminu i homologacji oraz dodatkowe symbole wszystkich regulaminów, zgodnie z którymi udzielono homologacji w państwie, w którym udzielono homologacji na podstawie niniejszego regulaminu, umieszcza się w kolumnach pionowych z prawej strony symbolu opisanego w pkt 5.1.4.1.

5.1.6.

Znak homologacji musi być czytelny i nieusuwalny.

5.1.7.

Znak homologacji umieszcza się na tabliczce znamionowej pojazdu zamontowanej przez producenta lub w jej pobliżu.

5.1.8.

Przykładowe układy znaków homologacji przedstawiono w załączniku 2 do niniejszego regulaminu.

5.2.   Homologacja zgodnie z częścią II niniejszego regulaminu

5.2.1.

Homologacji typu BUZ udziela się, jeżeli BUZ, którego dotyczy wniosek o homologację na podstawie niniejszej części, spełnia wymogi pkt 14.

5.2.2.

Każdemu homologowanemu typowi należy nadać numer homologacji. Pierwsze dwie cyfry takiego numeru (obecnie 01, odpowiadające serii poprawek 01) wskazują serię poprawek uwzględniających ostatnie główne zmiany dostosowujące regulamin do postępu technicznego w chwili wydania homologacji. Ta sama Umawiająca się Strona nie może przydzielić tego samego numeru innemu typowi urządzenia.

5.2.3.

Zawiadomienie o udzieleniu, odmowie udzielenia lub rozszerzeniu homologacji typu BUZ na podstawie niniejszej części przekazuje się Umawiającym się Stronom Porozumienia stosującym niniejszy regulamin, wykorzystując w tym celu formularz zgodny ze wzorem przedstawionym w załączniku 1 dodatek 2 do niniejszego regulaminu.

5.2.4.

Na głównych elementach BUZ zgodnego z typem BUZ homologowanym zgodnie z niniejszym regulaminem, w widocznym i łatwo dostępnym miejscu określonym w formularzu homologacji, umieszcza się znak homologacji zawierający: 5.2.4.1. okrąg otaczający literę „E”, po której następuje numer wyróżniający państwo udzielające homologacji (2); 5.2.4.2. numer homologacji, na prawo od okręgu opisanego w pkt 5.2.4.1.

5.2.5.

Znak homologacji musi być czytelny i nieusuwalny.

5.2.6.

Przykładowe układy znaków homologacji przedstawiono w załączniku 2 do niniejszego regulaminu.

5.3.   Homologacja zgodnie z częścią III niniejszego regulaminu

5.3.1.

Homologacji typu pojazdu udziela się, jeżeli pojazd, którego dotyczy wniosek o homologację na podstawie niniejszej części, jest wyposażony w homologowane BUZ i spełnia wymogi pkt 15 poniżej.

5.3.2.

Każdemu homologowanemu typowi należy nadać numer homologacji. Pierwsze dwie cyfry takiego numeru (obecnie 01, odpowiadające serii poprawek 01) wskazują serię poprawek uwzględniających ostatnie główne zmiany dostosowujące regulamin do postępu technicznego w chwili wydania homologacji. Ta sama Umawiająca się Strona nie może przydzielić tego samego numeru innemu typowi pojazdu.

5.3.3.

Zawiadomienie o udzieleniu, odmowie udzielenia lub rozszerzeniu homologacji typu pojazdu na podstawie niniejszego regulaminu przekazuje się Umawiającym się Stronom Porozumienia stosującym niniejszy regulamin, wykorzystując w tym celu formularz zgodny ze wzorem przedstawionym w załączniku 1 dodatek 3 do niniejszego regulaminu.

5.3.4.

Na każdym pojeździe zgodnym z typem pojazdu homologowanym zgodnie z niniejszym regulaminem, w widocznym i łatwo dostępnym miejscu określonym w formularzu homologacji, umieszcza się znak homologacji zawierający: 5.3.4.1. okrąg otaczający literę „E”, po której następuje numer wyróżniający państwo udzielające homologacji (2); 5.3.4.2. numer niniejszego regulaminu, po którym następuje litera „R”, myślnik i numer homologacji, po prawej stronie okręgu opisanego w pkt 5.3.4.1.

5.3.5.

Jeżeli pojazd jest zgodny z typem pojazdu homologowanym zgodnie z jednym lub kilkoma innymi regulaminami załączonymi do Porozumienia w państwie, które udzieliło homologacji zgodnie z niniejszym regulaminem, nie trzeba powtarzać symbolu opisanego w pkt 5.3.4.1; w takim przypadku numery regulaminu i homologacji oraz dodatkowe symbole wszystkich regulaminów, zgodnie z którymi udzielono homologacji w państwie, w którym udzielono homologacji na podstawie niniejszego regulaminu, umieszcza się w kolumnach pionowych z prawej strony symbolu opisanego w pkt 5.3.4.1.

5.3.6.

Znak homologacji musi być czytelny i nieusuwalny.

5.3.7.

Znak homologacji umieszcza się na tabliczce znamionowej pojazdu zamontowanej przez producenta lub w jej pobliżu.

5.3.8.

Przykładowe układy znaków homologacji przedstawiono w załączniku 2 do niniejszego regulaminu.

6.   ZMIANA I ROZSZERZENIE HOMOLOGACJI TYPU POJAZDU LUB BUZ

6.1.   Jakakolwiek zmiana typu pojazdu lub BUZ wymaga powiadomienia organu administracji, który udzielił homologacji typu. Organ taki może wówczas:

6.1.1.

uznać, że wprowadzone zmiany prawdopodobnie nie będą miały istotnego negatywnego skutku i że w każdym razie pojazd lub BUZ nadal spełnia wymogi; lub

6.1.2.

zażądać sprawozdania z dalszych badań od placówki technicznej upoważnionej do ich przeprowadzenia.

6.2.   Umawiające się Strony Porozumienia stosujące niniejszy regulamin zostaną powiadomione o potwierdzeniu lub odmowie homologacji, z podaniem zmiany, w trybie określonym odpowiednio w pkt 5.1.3, 5.2.3 lub 5.3.3.

6.3.   Właściwy organ udzielający rozszerzenia homologacji przydziela numer seryjny dla takiego rozszerzenia oraz informuje o nim pozostałe Umawiające się Strony Porozumienia z 1958 r. stosujące niniejszy regulamin, za pomocą formularza zawiadomienia zgodnego ze wzorem w załączniku 1 do niniejszego regulaminu.

7.   ZGODNOŚĆ PRODUKCJI

Procedury zgodności produkcji muszą być zgodne z procedurami określonymi w aneksie 2 do Porozumienia (E/ECE/324-E/ECE/TRANS/505/Rev.2) oraz następującymi wymaganiami:

7.1.   każdy pojazd lub BUZ homologowane zgodnie z niniejszym regulaminem muszą być tak wytwarzane, aby odpowiadały homologowanemu typowi dzięki spełnieniu wymogów określonych odpowiednio w powyższych częściach;

7.2.   organ, który udzielił homologacji typu, może w dowolnym czasie zweryfikować metody kontroli zgodności stosowane w każdym z obiektów produkcyjnych.

8.   SANKCJE Z TYTUŁU NIEZGODNOŚCI PRODUKCJI

8.1.   Homologacja udzielona w odniesieniu do typu pojazdu lub BUZ na podstawie niniejszego regulaminu może zostać cofnięta w razie niespełnienia wymogów zawartych odpowiednio w pkt 12, 14 lub 15.

8.2.   Jeżeli Umawiająca się Strona Porozumienia stosująca niniejszy regulamin cofnie uprzednio udzieloną homologację, zobowiązana jest ona bezzwłocznie powiadomić o tym pozostałe Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin, za pomocą formularza zawiadomienia zgodnego ze wzorem przedstawionym w załączniku 1 do niniejszego regulaminu.

9.   OSTATECZNE ZANIECHANIE PRODUKCJI

Jeżeli posiadacz homologacji całkowicie zaprzestaje wytwarzać typ pojazdu lub BUZ homologowane zgodnie z niniejszym regulaminem, informuje o tym organ, który udzielił homologacji. Po otrzymaniu odpowiedniego zawiadomienia organ ten informuje o tym pozostałe Umawiające się Strony Porozumienia stosujące niniejszy regulamin, wykorzystując w tym celu formularz zawiadomienia zgodny ze wzorem podanym w załączniku 1 do niniejszego regulaminu.

10.   NAZWY I ADRESY PLACÓWEK TECHNICZNYCH UPOWAŻNIONYCH DO PRZEPROWADZANIA BADAŃ HOMOLOGACYJNYCH ORAZ NAZWY I ADRESY ORGANÓW ADMINISTRACJI

Umawiające się Strony Porozumienia z 1958 r. stosujące niniejszy regulamin przekazują Sekretariatowi Organizacji Narodów Zjednoczonych nazwy i adresy placówek technicznych upoważnionych do przeprowadzania badań homologacyjnych oraz organów administracji udzielających homologacji, do których należy przesyłać wydane w innych państwach poświadczenia udzielenia, rozszerzenia, odmowy lub cofnięcia homologacji.

11.   PRZEPISY PRZEJŚCIOWE

11.1.   Od daty oficjalnego wejścia w życie serii poprawek 01 żadna Umawiająca się Strona stosująca niniejszy regulamin nie może odmówić udzielenia homologacji EKG zgodnie z niniejszym regulaminem zmienionym serią poprawek 01.

11.2.   Po upływie 12 miesięcy od daty wejścia w życie serii poprawek 01 Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin udzielają homologacji tylko w przypadku, gdy typ pojazdu lub BUZ przeznaczone do homologacji odpowiadają wymaganiom niniejszego regulaminu zmienionego serią poprawek 01.

11.3.   Nawet po wejściu w życie serii poprawek 01 do niniejszego regulaminu homologacje przyznane zgodnie z serią poprawek 00 pozostają ważne, a Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin kontynuują przyznawanie rozszerzeń tych homologacji oraz ich uznawanie.

11.4.   Żadna z Umawiających się Stron stosujących niniejszy regulamin nie może odmówić udzielenia krajowej lub regionalnej homologacji typu dla typu pojazdu homologowanego zgodnie z serią 00 poprawek do niniejszego regulaminu.

CZĘŚĆ I –   HOMOLOGACJA POJAZDÓW W ODNIESIENIU DO ICH BOCZNYCH URZĄDZEŃ ZABEZPIECZAJĄCYCH (BUZ)

12.   WYMOGI

12.1.   BUZ nie mogą zwiększać całkowitej szerokości pojazdu, zaś główna część ich zewnętrznej powierzchni nie może być cofnięta do wewnątrz o więcej niż 150 mm w stosunku do najbardziej wysuniętej na zewnątrz płaszczyzny (szerokości maksymalnej) pojazdu. W niektórych pojazdach ich przednie zakończenie może być zagięte do wewnątrz zgodnie z pkt 12.4.3 i 12.4.4. Ich tylne zakończenie nie może być cofnięte do wewnątrz o więcej niż 30 mm w stosunku do najbardziej wysuniętej na zewnątrz krawędzi opon tylnych (z wyłączeniem wszelkich wybrzuszeń opon w pobliżu podłoża) co najmniej na odcinku 250 mm najbardziej wysuniętym do tyłu.

12.2.   Zewnętrzna powierzchnia BUZ musi być gładka i w możliwie największym stopniu ciągła od przodu do tyłu; części przyległe mogą jednak zachodzić na siebie, pod warunkiem że krawędzie zachodzące skierowane są do tyłu lub w dół, lub można pozostawić przerwę nie większą niż 25 mm mierzoną wzdłużnie, pod warunkiem że część położona z tyłu nie wystaje poza płaszczyznę części położonej z przodu; kopulaste główki śrub lub nitów mogą wystawać poza powierzchnię na odległość nieprzekraczającą 10 mm, a inne części mogą wystawać na tę samą odległość pod warunkiem, że są one gładkie i podobnie zaokrąglone; wszystkie zewnętrzne krawędzie i rogi, z którymi mogłaby się zetknąć kula o średnicy 100 mm, zaokrągla się, stosując promień nie mniejszy niż 2,5 mm; części wystające na mniej niż 5 mm muszą mieć stępione krawędzie skierowane na zewnątrz.

12.3.   BUZ mogą składać się z ciągłej płaskiej płaszczyzny, lub z jednej lub więcej poziomych szyn, lub z połączenia płaszczyzny i szyn; w przypadku gdy stosuje się szyny, nie mogą być one oddalone od siebie o więcej niż 300 mm i muszą mieć nie mniej niż:

a)	50 mm wysokości w przypadku pojazdów kategorii N2 i O3;

b)	100 mm wysokości i być zasadniczo płaskie w przypadku pojazdów kategorii N3 i O4.

Połączenia powierzchni i szyn muszą tworzyć praktycznie ciągłe BUZ, z zastrzeżeniem jednak przepisów pkt 12.2.

12.4.   Przednia krawędź BUZ musi być skonstruowana w następujący sposób:

12.4.1.

znajduje się: 12.4.1.1. w pojeździe kategorii N2 lub N3: nie dalej niż 300 mm za pionową płaszczyzną prostopadłą do płaszczyzny wzdłużnej pojazdu i styczną do zewnętrznej powierzchni opony na kole znajdującym się bezpośrednio przed urządzeniem; 12.4.1.2. w przyczepie z wózkiem skrętnym: nie dalej niż 500 mm za płaszczyzną określoną w pkt 12.4.1.1; 12.4.1.3. w naczepie: nie dalej niż 250 mm za poprzeczną płaszczyzną symetrii podpór, jeżeli są one zainstalowane, jednakże w żadnym przypadku odległość od przedniej krawędzi do płaszczyzny poprzecznej przechodzącej przez środek sworznia naczepy, w jego położeniu najbardziej wysuniętym do tyłu, nie może przekraczać 2,7 m; 12.4.1.4. w przyczepie z osią środkową: w obszarze przed płaszczyzną poprzeczną przechodzącą przez środek przedniej osi, ale nie dalej niż z przodu nadwozia, o ile istnieje, tak by zapewnić normalną kierowalność przyczepy.

12.4.2.

W przypadku gdy przednia krawędź znajduje się w przestrzeni otwartej dalej niż 25 mm, krawędź ta musi składać się z ciągłego elementu pionowego rozciągającego się na całą wysokość urządzenia; zewnętrzne i przednie powierzchnie tego elementu muszą sięgać co najmniej 50 mm do tyłu i być zagięte o 100 mm do wewnątrz lub posiadać promień co najmniej 50 mm w przypadku pojazdów kategorii N2 i O3 oraz sięgać co najmniej 100 mm do tyłu i być zagięte o 100 mm do wewnątrz lub posiadać promień co najmniej 100 mm w przypadku pojazdów kategorii N3 i O4.

12.4.3.

W pojeździe kategorii N2 lub N3, w którym odcinek 300 mm, o którym mowa w pkt 12.4.1.1, wypada wewnątrz kabiny, urządzenie musi być tak skonstruowane, aby przerwa między jego przednią krawędzią a poszyciem kabiny nie przekraczała 100 mm, i w razie potrzeby musi być zagięte do wewnątrz pod kątem nieprzekraczającym 45°. W tym przypadku przepisów pkt 12.4.2 nie stosuje się.

12.4.4.

Jeśli tak zdecyduje producent, w pojeździe kategorii N2 lub N3, gdzie odcinek 300 mm, o którym mowa w pkt 12.4.1.1, znajduje się poza kabiną, a urządzenie wystaje przed kabinę na maksymalnie 100 mm, mogą zostać spełnione wymogi pkt 12.4.3.

12.5.   Tylna krawędź BUZ nie może znajdować się dalej niż 300 mm przed pionową płaszczyzną prostopadłą do płaszczyzny wzdłużnej pojazdu i styczną do zewnętrznej powierzchni opony na kole znajdującym się bezpośrednio za urządzeniem; ciągły element pionowy nie jest wymagany na krawędzi tylnej.

12.6.   Wymogi określone w pkt 12.4 i 12.5 są niezależne i nie mogą być łączone. W przypadku pojazdu posiadającego dwie osie kierowane BUZ nie jest jednak wymagane między tymi dwoma osiami, jeśli odległość wzdłużna między ich liniami środkowymi nie przekracza 2 100 mm.

12.7.   Przedni i tylny zwis BUZ nie może przekraczać odległości między połączeniami a środkiem stempla mierzonej w czasie badania opisanego w pkt 12.10. W przypadku gdy występuje kilka takich odległości, nie wolno przekroczyć największej z nich.

12.8.   Dolna krawędź BUZ w żadnym punkcie nie może znajdować się wyżej niż 550 mm od podłoża.

12.9.   Górna krawędź BUZ nie może znajdować się niżej niż 350 mm od tej części konstrukcji pojazdu, przeciętej pionową płaszczyzną styczną do zewnętrznej powierzchni opon lub mającej kontakt z taką płaszczyzną, z wyłączeniem wszelkich wybrzuszeń opon w pobliżu podłoża, z wyjątkiem następujących przypadków:

12.9.1.

jeżeli płaszczyzna wymieniona w pkt 12.9 nie przecina konstrukcji pojazdu, to górna krawędź musi znajdować się na poziomie płaszczyzny platformy ładunkowej lub na wysokości 950 mm od podłoża, w zależności od tego, która z tych wielkości jest mniejsza;

12.9.2.

jeżeli płaszczyzna wymieniona w pkt 12.9 przecina konstrukcję pojazdu na poziomie powyżej 1,3 m od podłoża, to górna krawędź urządzenia musi znajdować się nie niżej niż 950 mm nad podłożem;

12.9.3.

w pojeździe specjalnie zaprojektowanym i skonstruowanym, a nie tylko przystosowanym do przewozu kontenera lub zdejmowanego nadwozia, górna krawędź urządzenia może być ustalona zgodnie z pkt 12.9.1 i 12.9.2, przy czym kontener lub nadwozie uznaje się za część pojazdu.

12.9.4.

W pojeździe wyposażonym w dźwig służący do ładowania, rozładowywania lub wykonywania innych operacji, posiadający zamontowane na stałe stanowisko robocze operatora lub platformę sterowniczą, z której można sterować dźwigiem, górna krawędź BUZ może zostać ustalona zgodnie z pkt 12.9.1 i 12.9.2, przy czym stanowisko robocze lub platformę sterowniczą uznaje się za platformę ładunkową.

12.10.   BUZ muszą być zasadniczo sztywne, zamontowane w sposób bezpieczny (nie mogą być podatne na obluzowanie z powodu wibracji powstających podczas normalnego użytkowania pojazdu) i, z wyjątkiem części wymienionych w pkt 12.11, muszą być wykonane z metalu lub innego odpowiedniego materiału. BUZ uważa się za odpowiednie, jeżeli są one w stanie wytrzymać statyczną siłę poziomą wynoszącą 1 kN, przyłożoną prostopadle na jakąkolwiek część ich zewnętrznej powierzchni środkiem stempla o zakończeniu okrągłym i płaskim, którego średnica wynosi 220 mm ± 10 mm, i jeżeli odchylenie urządzenia pod tym obciążeniem mierzone w środku stempla jest nie większe niż:

a)	30 mm na mierzącym 250 mm najbardziej wysuniętym do tyłu odcinku urządzenia; oraz

b)	150 mm w pozostałej części urządzenia.

Na wniosek producenta zgodność z niniejszym wymogiem można wykazać w drodze obliczeń. Wiarygodność metody obliczeniowej ustalana jest w sposób zadowalający upoważnioną placówkę techniczną.

12.11.   Części na stałe zamocowane do pojazdu, np. koła zapasowe, skrzynka akumulatora, zbiorniki powietrza, zbiorniki paliwa, światła, odbłyśniki oraz skrzynki z narzędziami, mogą być wbudowane w urządzenie, jeżeli spełniają wymagania dotyczące wymiarów określone w niniejszej części. Wymogi określone w pkt 12.2 należy stosować w odniesieniu do przerw między urządzeniami zabezpieczającymi a częściami zamocowanymi na stałe.

12.12.   Urządzenia nie można używać do przyłączenia przewodów hamulcowych, powietrznych lub hydraulicznych.

12.13.   BUZ może być zbudowane w sposób umożliwiający jego ustawienie w kilku położeniach z boku pojazdu. W takim przypadku musi być zapewniona skuteczna metoda zabezpieczenia urządzenia w jego zwykłym położeniu roboczym, tak aby uniemożliwić nieumyślne zmiany położenia. Siła wymagana do zmiany położenia urządzenia przez operatora nie może przekraczać 40 daN.

13.   ODSTĘPSTWA

13.1.   W drodze odstępstwa od powyższych przepisów pojazdy należące do następujących typów muszą jedynie odpowiadać przepisom wskazanym w każdym z poszczególnych przypadków:

13.1.1.

Przyczepa rozciągana złożona do swej długości minimalnej musi spełniać wszystkie wymogi określone w pkt 12; jednak gdy przyczepa jest rozciągnięta, BUZ muszą spełniać wymogi tylko pkt 12.8, 12.9 i 12.10 oraz wymogi określone w pkt 12.4 albo 12.5, ale niekoniecznie w obu tych punktach; rozciągnięcie przyczepy nie może powodować przerw w długości BUZ.

13.1.2.

Pojazd cysterna, który jest pojazdem zaprojektowanym wyłącznie do przewozu substancji płynnych w zamkniętej cysternie zamocowanej na stałe na pojeździe i zaopatrzonym w złącza węża lub przewodu służące do załadunku lub rozładunku, musi być zaopatrzony w BUZ, które spełniają w praktycznie możliwym zakresie wszystkie wymogi pkt 12; od ścisłego spełnienia tego wymogu można odstąpić jedynie wtedy, gdy jest to niezbędne ze względów eksploatacyjnych.

13.1.3.

W pojeździe wyposażonym w wysuwane podpory, służące zapewnieniu dodatkowej stateczności podczas załadunku, rozładunku lub podczas innych działań, do których pojazd jest zaprojektowany, w BUZ mogą znajdować się dodatkowe przerwy, jeśli są one konieczne do wysunięcia podpór.

13.1.4.

W pojeździe wyposażonym w punkty mocujące lub zabezpieczające zgodnie z ISO 9367-1:1989 lub ISO 9367-2:1994 do transportu drogą wodną na jednostkach pływających Ro/Ro, w BUZ dozwolone są przerwy umożliwiające przytwierdzenie urządzeń mocujących.

13.1.5.

W pojeździe wyposażonym w dźwig służący do ładowania, rozładowywania lub wykonywania innych operacji, do których zaprojektowano pojazd, z powodu którego nie jest możliwe spełnienie wszystkich wymogów określonych w pkt 12, BUZ mogą posiadać tam, gdzie to niezbędne, dodatkowe przerwy pozwalające na przemieszczanie lub ładowanie dźwigu.

13.2.   Jeżeli boki pojazdu są zaprojektowane lub wyposażone w taki sposób, że ich części składowe łącznie, dzięki swemu kształtowi i właściwościom, spełniają wymogi pkt 12, można uznać, że zastępują one BUZ.

CZĘŚĆ II –   HOMOLOGACJA BOCZNYCH URZĄDZEŃ ZABEZPIECZAJĄCYCH (BUZ)

14.   WYMOGI

14.1.   Zewnętrzna powierzchnia BUZ musi być gładka i w możliwie największym stopniu ciągła od przodu do tyłu; części przyległe mogą jednak zachodzić na siebie, pod warunkiem że krawędzie zachodzące skierowane są do tyłu lub w dół, lub można pozostawić przerwę nie większą niż 25 mm mierzoną wzdłużnie, pod warunkiem że część położona z tyłu nie wystaje poza płaszczyznę części położonej z przodu; kopulaste główki śrub lub nitów mogą wystawać poza powierzchnię na odległość nieprzekraczającą 10 mm, a inne części mogą wystawać na tę samą odległość pod warunkiem, że są one gładkie i podobnie zaokrąglone; wszystkie zewnętrzne krawędzie i rogi, z którymi mogłaby się zetknąć kula o średnicy 100 mm, zaokrągla się, stosując promień nie mniejszy niż 2,5 mm; części wystające na mniej niż 5 mm muszą mieć stępione krawędzie skierowane na zewnątrz.

14.2.   BUZ mogą składać się z ciągłej płaskiej płaszczyzny, lub z jednej lub więcej poziomych szyn, lub z połączenia płaszczyzny i szyn; w przypadku gdy stosuje się szyny, nie mogą być one oddalone od siebie o więcej niż 300 mm i muszą mieć nie mniej niż:

a)	50 mm wysokości w przypadku BUZ stosowanych w pojazdach kategorii N2 i O3; lub

b)	100 mm wysokości i być zasadniczo płaskie w przypadku BUZ stosowanych w pojazdach kategorii N3 i O4.

Połączenia powierzchni i szyn muszą tworzyć praktycznie ciągłe BUZ, z zastrzeżeniem jednak przepisów pkt 14.1.

14.3.   Przednia krawędź musi składać się z ciągłego pionowego elementu rozciągającego się na całej wysokości urządzenia; zewnętrzne i przednie powierzchnie tego elementu muszą sięgać co najmniej 50 mm do tyłu i być zagięte o 100 mm do wewnątrz lub posiadać promień co najmniej 50 mm w przypadku pojazdów kategorii N2 i O3 oraz sięgać co najmniej 100 mm do tyłu i być zagięte o 100 mm do wewnątrz lub posiadać promień co najmniej 100 mm w przypadku pojazdów kategorii N3 i O4.

14.4.   BUZ muszą być zasadniczo sztywne i, z wyjątkiem części wymienionych w pkt 14.5, wykonane z metalu lub innego właściwego materiału. BUZ uważa się za odpowiednie, jeżeli są one w stanie wytrzymać statyczną siłę poziomą wynoszącą 1 kN, przyłożoną prostopadle na jakąkolwiek część ich zewnętrznej powierzchni środkiem stempla o zakończeniu okrągłym i płaskim, którego średnica wynosi 220 mm ± 10 mm, i jeżeli odchylenie urządzenia pod tym obciążeniem mierzone w środku stempla jest nie większe niż:

a)	30 mm na mierzącym 250 mm najbardziej wysuniętym do tyłu odcinku urządzenia; oraz

b)	150 mm w pozostałej części urządzenia.

Na wniosek producenta zgodność z niniejszym wymogiem można wykazać w drodze obliczeń. Wiarygodność metody obliczeniowej ustalana jest w sposób zadowalający upoważnioną placówkę techniczną.

14.5.   Części na stałe zamocowane do pojazdu, np. koła zapasowe, skrzynka akumulatora, zbiorniki powietrza, zbiorniki paliwa, światła, odbłyśniki oraz skrzynki z narzędziami, mogą być wbudowane w urządzenie, jeżeli spełniają wymagania dotyczące wymiarów określone w niniejszej części.

14.6.   BUZ może być zbudowane w sposób umożliwiający jego ustawienie w kilku położeniach z boku pojazdu. W takim przypadku musi być zapewniona skuteczna metoda zabezpieczenia urządzenia w jego zwykłym położeniu roboczym, tak aby uniemożliwić nieumyślne zmiany położenia. Siła wymagana do zmiany położenia urządzenia przez operatora nie może przekraczać 40 daN.

CZĘŚĆ III –   HOMOLOGACJA POJAZDU W ODNIESIENIU DO MONTAŻU BOCZNYCH URZĄDZEŃ ZABEZPIECZAJĄCYCH (BUZ) TYPU HOMOLOGOWANEGO ZGODNIE Z CZĘŚCIĄ II NINIEJSZEGO REGULAMINU

15.   WYMOGI

15.1.   BUZ nie mogą zwiększać całkowitej szerokości pojazdu, zaś główna część ich zewnętrznej powierzchni nie może być cofnięta do wewnątrz o więcej niż 150 mm w stosunku do najbardziej wysuniętej na zewnątrz płaszczyzny (szerokości maksymalnej) pojazdu. W niektórych pojazdach ich przednie zakończenie może być zagięte do wewnątrz zgodnie z pkt 15.2.3 i 15.2.4. Ich tylne zakończenie nie może być cofnięte do wewnątrz o więcej niż 30 mm w stosunku do najbardziej wysuniętej na zewnątrz krawędzi opon tylnych (z wyłączeniem wszelkich wybrzuszeń opon w pobliżu podłoża) co najmniej na odcinku 250 mm najbardziej wysuniętym do tyłu.

15.2.   Przednia krawędź BUZ musi być skonstruowana w następujący sposób:

15.2.1.

muszą być one umieszczone: 15.2.1.1. w pojeździe kategorii N2 lub N3: nie dalej niż 300 mm za pionową płaszczyzną prostopadłą do płaszczyzny wzdłużnej pojazdu i styczną do zewnętrznej powierzchni opony na kole znajdującym się bezpośrednio przed urządzeniem; 15.2.1.2. w przyczepie z wózkiem skrętnym: nie dalej niż 500 mm za płaszczyzną określoną w pkt 15.2.1.1; 15.2.1.3. w naczepie: nie dalej niż 250 mm za poprzeczną płaszczyzną symetrii podpór, jeżeli są one zainstalowane, jednakże w żadnym przypadku odległość od przedniej krawędzi do płaszczyzny poprzecznej przechodzącej przez środek sworznia naczepy, w jego położeniu najbardziej wysuniętym do tyłu, nie może przekraczać 2,7 m.

15.2.2.

W przypadku gdy przednia krawędź znajduje się w przestrzeni otwartej dalej niż 25 mm, krawędź ta musi składać się z ciągłego elementu pionowego rozciągającego się na całą wysokość urządzenia; zewnętrzne i przednie powierzchnie tego elementu muszą sięgać co najmniej 50 mm do tyłu i być zagięte o 100 mm do wewnątrz lub posiadać promień co najmniej 50 mm w przypadku pojazdów kategorii N2 i O3 oraz sięgać co najmniej 100 mm do tyłu i być zagięte o 100 mm do wewnątrz lub posiadać promień co najmniej 100 mm w przypadku pojazdów kategorii N3 i O4.

15.2.3.

W pojeździe kategorii N2 lub N3, w którym odcinek 300 mm, o którym mowa w pkt 15.2.1.1, wypada wewnątrz kabiny, urządzenie musi być tak skonstruowane, aby przerwa między jego przednią krawędzią a poszyciem kabiny nie przekraczała 100 mm, i w razie potrzeby musi być zagięte do wewnątrz pod kątem nieprzekraczającym 45o. W tym przypadku przepisów pkt 15.2.2 nie stosuje się.

15.2.4.

Jeśli tak zdecyduje producent, w pojeździe kategorii N2 lub N3, w którym odcinek 300 mm, o którym mowa w pkt 15.2.1.1, znajduje się poza kabiną, a urządzenie wystaje przed kabinę na maksymalnie 100 mm, mogą zostać spełnione wymogi pkt 15.2.3.

15.3.   Tylna krawędź BUZ nie może znajdować się dalej niż 300 mm przed pionową płaszczyzną prostopadłą do płaszczyzny wzdłużnej pojazdu i styczną do zewnętrznej powierzchni opony na kole znajdującym się bezpośrednio za urządzeniem; ciągły element pionowy nie jest wymagany na krawędzi tylnej.

15.4   Wymogi określone w pkt 15.2 i 15.3 są niezależne i nie mogą być łączone. W przypadku pojazdu posiadającego dwie osie kierowane BUZ nie jest jednak wymagane między tymi dwoma osiami, jeśli odległość wzdłużna między ich liniami środkowymi nie przekracza 2 100 mm.

15.5.   Przedni i tylny zwis BUZ nie może przekraczać odległości między połączeniami a środkiem stempla mierzonej w czasie badania opisanego w pkt 14.4. W przypadku gdy występuje kilka takich odległości, nie wolno przekroczyć największej z nich.

15.6.   Dolna krawędź BUZ w żadnym punkcie nie może znajdować się wyżej niż 550 mm od podłoża.

15.7.   Górna krawędź BUZ nie może znajdować się niżej niż 350 mm od tej części konstrukcji pojazdu, przeciętej pionową płaszczyzną styczną do zewnętrznej powierzchni opon lub mającej kontakt z taką płaszczyzną, z wyłączeniem wszelkich wybrzuszeń opon w pobliżu podłoża, z wyjątkiem następujących przypadków:

15.7.1.

jeżeli płaszczyzna wymieniona w pkt 15.7 nie przecina konstrukcji pojazdu, to górna krawędź musi znajdować się na poziomie płaszczyzny platformy ładunkowej lub na wysokości 950 mm od podłoża, w zależności od tego, która z tych wielkości jest mniejsza;

15.7.2.

jeżeli płaszczyzna wymieniona w pkt 15.7 przecina konstrukcję pojazdu na poziomie powyżej 1,3 m od podłoża, to górna krawędź urządzenia musi znajdować się nie niżej niż 950 mm nad podłożem;

15.7.3.

w pojeździe specjalnie zaprojektowanym i skonstruowanym, a nie tylko przystosowanym do przewozu kontenera lub zdejmowanego nadwozia, górna krawędź BUZ może być ustalona zgodnie z pkt 15.7.1 i 15.7.2, przy czym kontener lub nadwozie uznaje się za część pojazdu.

15.7.4.

W pojeździe wyposażonym w dźwig służący do ładowania, rozładowywania lub wykonywania innych operacji, posiadający zamontowane na stałe stanowisko robocze operatora lub platformę sterowniczą, z której można sterować dźwigiem, górna krawędź BUZ może zostać ustalona zgodnie z pkt 12.9.1 i 12.9.2, przy czym stanowisko robocze lub platformę sterowniczą uznaje się za platformę ładunkową.

15.8.   BUZ muszą być solidnie przymocowane; nie mogą one ulegać poluzowaniu w wyniku wibracji podczas zwykłego użytkowania pojazdu.

15.9.   Części na stałe zamocowane do pojazdu, np. koła zapasowe, skrzynka akumulatora, zbiorniki powietrza, zbiorniki paliwa, światła, odbłyśniki oraz skrzynki z narzędziami, mogą być wbudowane w urządzenie, jeżeli spełniają wymagania dotyczące wymiarów określone w niniejszej części lub są homologowane zgodnie z częścią I. Wymogi określone w pkt 12.2 lub 14.1 należy stosować w odniesieniu do przerw między urządzeniami zabezpieczającymi a częściami zamocowanymi na stałe.

15.10.   BUZ nie można używać do przyłączenia przewodów hamulcowych, powietrznych lub hydraulicznych.

16.   ODSTĘPSTWA

16.1.   W drodze odstępstwa od powyższych przepisów pojazdy należące do następujących typów muszą odpowiadać jedynie przepisom wskazanym w każdym z poszczególnych przypadków:

16.1.1.

Przyczepa rozciągana złożona do swej długości minimalnej musi spełniać wszystkie wymogi określone w pkt 15; jednak gdy przyczepa jest rozciągnięta, BUZ muszą spełniać wymogi pkt 15.6, 15.7 i 15.8, oraz wymogi określone w pkt 15.2 albo 15.3, ale niekoniecznie w obu tych punktach; rozciągnięcie przyczepy nie może powodować przerw w długości BUZ.

16.1.2.

Pojazd cysterna, który jest pojazdem zaprojektowanym wyłącznie do przewozu substancji płynnych w zamkniętej cysternie zamocowanej na stałe na pojeździe i zaopatrzonym w złącza węża lub przewodu służące do załadunku lub rozładunku, musi być zaopatrzony w urządzenia, które spełniają w praktycznie możliwym zakresie wszystkie wymogi pkt 15; od ścisłego spełnienia tego wymogu można odstąpić jedynie wtedy, gdy jest to niezbędne ze względów eksploatacyjnych.

16.1.3.

W pojeździe wyposażonym w wysuwane podpory, służące zapewnieniu dodatkowej stateczności podczas załadunku, rozładunku lub podczas innych działań, do których pojazd jest zaprojektowany, w BUZ mogą znajdować się dodatkowe przerwy, jeśli są one konieczne do wysunięcia podpór.

16.1.4.

W pojeździe wyposażonym w punkty mocujące lub zabezpieczające zgodnie z ISO 9367-1:1989 lub ISO 9367-2:1994 do transportu drogą wodną na jednostkach pływających Ro/Ro, w BUZ dozwolone są przerwy umożliwiające przytwierdzenie urządzeń mocujących.

16.1.5

W pojeździe wyposażonym w dźwig służący do ładowania, rozładowywania lub wykonywania innych operacji, do których zaprojektowano pojazd, jeśli przemieszczanie lub ładowanie dźwigu uniemożliwia założenie BUZ, należy zamontować BUZ spełniające w największym możliwym stopniu wszystkie wymogi pkt 12; od ścisłego spełnienia tego wymogu można odstąpić jedynie wtedy, gdy jest to niezbędne ze względów eksploatacyjnych.

---

(1)  Zgodnie z definicją zawartą w załączniku 7 do ujednoliconej rezolucji w sprawie budowy pojazdów (R.E.3), (dokument ECE/TRANS/WP.29/78/Rev.2, para. 2).

(2)  1 – Niemcy, 2 – Francja, 3 – Włochy, 4 – Niderlandy, 5 – Szwecja, 6 – Belgia, 7 – Węgry, 8 – Republika Czeska, 9 – Hiszpania, 10 – Serbia, 11 – Zjednoczone Królestwo, 12 – Austria, 13 – Luksemburg, 14 – Szwajcaria, 15 (numer wolny), 16 – Norwegia, 17 – Finlandia, 18 – Dania, 19 – Rumunia, 20 – Polska, 21 – Portugalia, 22 – Federacja Rosyjska, 23 – Grecja, 24 – Irlandia, 25 – Chorwacja, 26 – Słowenia, 27 – Słowacja, 28 – Białoruś, 29 – Estonia, 30 (numer wolny), 31 – Bośnia i Hercegowina, 32 – Łotwa, 33 (numer wolny), 34 – Bułgaria, 35 – Kazachstan, 36 – Litwa, 37 – Turcja, 38 (numer wolny), 39 – Azerbejdżan, 40 – była jugosłowiańska republika Macedonii, 41 (numer wolny), 42 – Unia Europejska (homologacje udzielane są przez jej państwa członkowskie z użyciem właściwych im symboli EKG), 43 – Japonia, 44 (numer wolny), 45 – Australia, 46 – Ukraina, 47 – Republika Południowej Afryki, 48 – Nowa Zelandia, 49 – Cypr, 50 – Malta, 51 – Republika Korei, 52 – Malezja, 53 – Tajlandia, 54 i 55 (numery wolne), 56 – Czarnogóra, 57 (numer wolny) oraz 58 – Tunezja. Inne numery przydzielane są pozostałym państwom w porządku chronologicznym, zgodnie z datą ratyfikacji lub przystąpienia do Porozumienia dotyczącego przyjęcia jednolitych wymagań technicznych dla pojazdów kołowych, wyposażenia i części, które mogą być stosowane w tych pojazdach, oraz wzajemnego uznawania homologacji udzielonych na podstawie tych wymagań, a Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych powiadamia Umawiające się Strony Porozumienia o przydzielonych w ten sposób numerach.

---

---

---

---

8.5.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 122/19

---

Jedynie oryginalne teksty EKG ONZ mają skutek prawny na mocy międzynarodowego prawa publicznego. Status i datę wejścia w życie niniejszego regulaminu należy sprawdzać w najnowszej wersji dokumentu EKG ONZ dotyczącego statusu TRANS/WP.29/343/, dostępnej pod adresem:

http://www.unece.org/trans/main/wp29/wp29wgs/wp29gen/wp29fdocstts.html

Regulamin nr 97 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych (EKG ONZ) – Jednolite przepisy dotyczące homologacji systemów alarmowych pojazdów oraz pojazdów w zakresie ich systemów alarmowych

Obejmująca wszystkie obowiązujące teksty, w tym:

Suplement nr 6 serii poprawek 01 – Data wejścia w życie: 23 czerwca 2011 r.

SPIS TREŚCI

REGULAMIN

1.

Zakres

Część I –   Homologacja systemów alarmowych pojazdów

2.

Definicje

3.	Wniosek o udzielenie homologacji systemów alarmowych pojazdów

4.	Homologacja

5.	Specyfikacja ogólna

6.	Specyfikacja szczegółowa

7.	Parametry eksploatacyjne i warunki badania

8.	Instrukcja

9.	Modyfikacja typu systemu alarmowego pojazdu i rozszerzenie homologacji

10.	Zgodność produkcji

11.	Sankcje z tytułu niezgodności produkcji

12.	Ostateczne zaprzestanie produkcji

13.	Nazwy i adresy upoważnionych placówek technicznych odpowiedzialnych za wykonywanie badań homologacyjnych oraz nazwy i adresy służb administracyjnych

Część II –   Homologacja pojazdu w zakresie systemu alarmowego

14.

Definicje

15.	Wniosek o udzielenie homologacji

16.	Homologacja

17.	Specyfikacja ogólna

18.	Specyfikacja szczegółowa

19.	Warunki badania

20.	Instrukcja

21.	Modyfikacja typu pojazdu i rozszerzenie homologacji

22.	Zgodność produkcji

23.	Sankcje z tytułu niezgodności produkcji

24.	Ostateczne zaprzestanie produkcji

25.	Nazwy i adresy upoważnionych placówek technicznych odpowiedzialnych za prowadzenie badań homologacyjnych oraz służb administracyjnych

Część III –   Homologacja immobilizera i homologacja pojazdu w zakresie immmobilizera

26.

Definicje

27.	Wniosek o udzielenie homologacji immmobilizera

28.	Wniosek o udzielenie homologacji pojazdu

29.	Homologacja immmobilizera

30.	Homologacja pojazdu

31.	Specyfikacja ogólna

32.	Specyfikacja szczegółowa

33.	Parametry operacyjne i warunki badania

34.	Instrukcja

35.	Modyfikacja typu immmobilizera lub typu pojazdu i rozszerzenie homologacji

36.	Zgodność produkcji

37.	Sankcje z tytułu niezgodności produkcji

38.	Ostateczne zaprzestanie produkcji

39.	Przepisy przejściowe

40.	Nazwy i adresy upoważnionych placówek technicznych odpowiedzialnych za prowadzenie badań homologacyjnych oraz służb administracyjnych

ZAŁĄCZNIKI

Załącznik 1 –

Zawiadomienie dotyczące udzielenia, rozszerzenia, odmowy lub cofnięcia homologacji lub ostatecznego zaprzestania produkcji typu systemu alarmowego pojazdu na mocy części I regulaminu nr 97

Załącznik 1A –

Dokumenty informacyjne

Załącznik 2 –

Zawiadomienie dotyczące udzielenia, rozszerzenia, odmowy lub cofnięcia homologacji lub ostatecznego zaprzestania produkcji typu pojazdu w zakresie jego systemu alarmowego na mocy części II regulaminu nr 97

Załącznik 3 –

Zawiadomienie dotyczące udzielenia, rozszerzenia, odmowy lub cofnięcia homologacji lub ostatecznego zaprzestania produkcji typu immobilizera na mocy części III regulaminu nr 97

Załącznik 4 –

Zawiadomienie dotyczące udzielenia, rozszerzenia, odmowy lub cofnięcia homologacji lub ostatecznego zaprzestania produkcji typu pojazdu w zakresie jego immmobilizera na mocy regulaminu nr 97

Załącznik 5 –

Układ znaków homologacji

Załącznik 6 –

Wzór świadectwa zgodności

Załącznik 7 –

Wzór świadectwa instalacji

Załącznik 8 –

Badanie systemów bezpieczeństwa w kabinie pasażerskiej

Załącznik 9 –

Kompatybilność elektromagnetyczna

Załącznik 10 –

Wymagania techniczne dotyczące przełączników mechanicznych

1.   ZAKRES

Niniejszy regulamin stosuje się do:

1.1.	CZĘŚĆ I: Systemy alarmowe pojazdu przeznaczone do instalowania na stałe w pojazdach kategorii M1 i w pojazdach kategorii N1 o maksymalnej masie do 2 t (1).

1.2.	CZĘŚĆ II: Pojazdy kategorii M1 i pojazdy kategorii N1 o maksymalnej masie do 2 t w zakresie ich systemów alarmowych (1).

1.3.	CZĘŚĆ III: Immobilizery i pojazdy kategorii M1 oraz pojazdy kategorii N1 o maksymalnej masie do 2 t w zakresie ich immobilizerów (1).

1.4.

Instalacja urządzeń określonych w częściach II i III w pojazdach innych kategorii niż M1 lub N1 o maksymalnej masie do 2 t jest opcjonalna, jednakże każde instalowane urządzenie tego typu musi spełniać wszelkie odpowiednie przepisy niniejszego regulaminu. Pojazdy homologowane zgodnie z przepisami części III lub IV regulaminu nr 116 uznaje się za spełniające wymogi odpowiednio części II i III niniejszego regulaminu.

CZĘŚĆ I –   HOMOLOGACJA SYSTEMÓW ALARMOWYCH POJAZDÓW

2.   DEFINICJE

Do celów części I niniejszego regulaminu:

2.1.	„System alarmowy pojazdu” oznacza system przeznaczony do instalowania w typie pojazdu (typach pojazdów), mający powiadamiać o bezprawnym wtargnięciu do pojazdu lub o manipulacjach przy pojeździe; systemy te mogą zapewniać dodatkową ochronę przed bezprawnym użyciem pojazdu.

2.2.	„Czujnik” oznacza urządzenie, które wyczuwa zmiany wywołane bezprawnym wtargnięciem do pojazdu lub manipulowaniem przy pojeździe.

2.3.	„Urządzenie ostrzegawcze” oznacza urządzenie, które ostrzega, że nastąpiło bezprawne wtargnięcie do pojazdu lub manipulowanie przy pojeździe.

2.4.	„Układ sterujący” oznacza sprzęt potrzebny do uzbrajania, wyłączania i badania systemu alarmowego pojazdu i do przesyłania sygnału alarmowego do urządzeń ostrzegawczych.

2.5.	„Uzbrojony” oznacza stan systemu alarmowego pojazdu, w którym sygnał alarmowy może zostać przesłany do urządzeń ostrzegawczych.

2.6.	„Wyłączony” oznacza stan systemu alarmowego pojazdu, w którym sygnał alarmowy nie może być przesłany do urządzeń ostrzegawczych.

2.7.	„Przełącznik” oznacza dowolne urządzenie zaprojektowane i skonstruowane w celu umożliwienia obsługi systemu blokującego, który został zaprojektowany i skonstruowany w taki sposób, że może być obsługiwany wyłącznie za pomocą tego urządzenia.

2.8.	„Typ systemu alarmowego pojazdu” oznacza systemy, które nie różnią się znacznie pod względem tak istotnych cech, jak: a) nazwa lub znak handlowy producenta; b) rodzaj czujnika; c) rodzaj urządzenia ostrzegawczego; d) rodzaj urządzenia sterującego.

2.9.	„Homologacja systemu alarmowego pojazdu” oznacza zatwierdzenie typu systemu alarmowego pojazdu pod kątem wymogów przedstawionych w pkt 5, 6 i 7 poniżej.

2.10.

„Immobilizer” oznacza urządzenie, które ma zapobiegać odjechaniu pojazdem napędzanym własnym silnikiem.

2.11.

„Alarm odstraszający” oznacza urządzenie umożliwiające osobie wykorzystanie alarmu zainstalowanego w pojeździe w celu przywołania pomocy w przypadku zagrożenia.

2.12.

„Podzespół” oznacza urządzenie podlegające wymogom niniejszego regulaminu i przewidziane jako część pojazdu, które może uzyskać homologację typu niezależnie od pojazdu, jeżeli niniejszy regulamin wyraźnie to przewiduje.

2.13.

„Oddzielny zespół techniczny” oznacza urządzenie podlegające wymogom niniejszego regulaminu, przewidziane jako część pojazdu, które może uzyskać homologację typu oddzielnie, jednak tylko w związku z jednym lub kilkoma określonymi typami pojazdów, jeżeli niniejszy regulamin wyraźnie to przewiduje.

3.   WNIOSEK O UDZIELENIE HOMOLOGACJI SYSTEMÓW ALARMOWYCH POJAZDÓW

3.1.	Wniosek o udzielenie homologacji systemów alarmowych pojazdów składa producent takich systemów lub jego należycie uprawniony przedstawiciel.

3.2.

Dla każdego typu systemów alarmowych pojazdów do wniosku należy dołączyć dokument informacyjny sporządzony zgodnie ze wzorem określonym w załączniku 1A, część 1, zawierający opis techniczny systemu alarmowego pojazdu oraz sposobu montażu dla każdej marki i typu pojazdu, do montażu w którym przeznaczony jest system alarmowy pojazdu.

3.2.1.

Pojazd wyposażony (pojazdy wyposażone) w system alarmowy, który ma uzyskać homologację typu, wybrany (wybrane) przez wnioskodawcę w porozumieniu z upoważnioną placówką techniczną odpowiedzialną za prowadzenie badań homologacyjnych;

3.2.2.

Instrukcje w trzech egzemplarzach zgodnie z pkt 8 poniżej.

4.   HOMOLOGACJA

4.1.	Homologacji danego typu systemu alarmowego pojazdu udziela się, jeżeli system alarmowy zgłoszony do homologacji na podstawie niniejszego regulaminu spełnia wymagania określone w pkt 5, 6 i 7 poniżej.

4.2.

Każdy typ, któremu udzielono homologacji, otrzymuje numer homologacyjny. Pierwsze dwie cyfry takiego numeru (obecnie 01, odpowiadające serii poprawek 01) wskazują serię poprawek wdrażających ostatnie znaczące zmiany techniczne, wprowadzonych do regulaminu w chwili udzielenia homologacji. Ta sama Umawiająca się Strona nie może przydzielić tego samego numeru homologacyjnego innemu typowi systemu alarmowego pojazdu.

4.3.	Umawiające się Strony Porozumienia stosujące niniejszy regulamin są powiadamiane o homologacji lub rozszerzeniu bądź odmowie homologacji typu systemu alarmowego pojazdu zgodnie z niniejszym regulaminem na formularzu zgodnym ze wzorem przedstawionym w załączniku 1 do niniejszego regulaminu.

4.4.

Na głównym podzespole (głównych podzespołach) systemu alarmowego pojazdu zgodnego z typem systemu alarmowego pojazdu homologowanym na mocy niniejszego regulaminu, w widocznym i łatwo dostępnym miejscu określonym w formularzu homologacji, umieszczany jest międzynarodowy znak homologacji składający się z: 4.4.1. litery „E” wpisanej w okrąg, po której następuje numer wskazujący kraj, który udzielił homologacji (2); 4.4.2. numeru niniejszego regulaminu, po którym występuje litera „R”, symbol „A” lub „I” lub „AI” wskazujący, czy dany system to system alarmowy pojazdu, czy immobilizer, czy obydwa razem, myślnik i numer homologacji w pobliżu okręgu określonego w pkt 4.4.1. 4.4.3. Znak homologacji musi być łatwy do odczytania i nieusuwalny. 4.4.4. Przykładowe układy znaków homologacji przedstawiono w załączniku 5 do niniejszego regulaminu.

4.5.

Jako alternatywa do znaku homologacji opisanego w pkt 4.4 powyżej wydawane jest świadectwo zgodności dla każdego systemu alarmowego pojazdu oferowanego do sprzedaży. Jeżeli producent systemu alarmowego pojazdu dostarczy producentowi pojazdów homologowany, nieoznakowany system alarmowy pojazdu w celu umieszczenia go przez producenta jako oryginalne wyposażenie modelu pojazdu lub szeregu modeli pojazdów, producent systemu alarmowego pojazdu dostarczy producentowi pojazdów wystarczającą liczbę kopii wyciągów ze świadectwa homologacji pozwalającą mu uzyskać homologację pojazdu, zgodnie z częścią II niniejszego regulaminu. Jeżeli system alarmowy składa się z oddzielnych podzespołów, jego główny element (główne elementy) konstrukcyjny musi posiadać znak odniesienia, a w wyciągu ze świadectwa homologacji zamieszczany jest wykaz takich znaków odniesienia. Wzór wyciągu ze świadectwa homologacji podano w załączniku 6 do niniejszego regulaminu.

5.   SPECYFIKACJA OGÓLNA

5.1.

W przypadku bezprawnego wtargnięcia lub manipulacji przy pojeździe system alarmowy pojazdu wytwarza sygnał ostrzegawczy. System alarmowy wytwarza słyszalny sygnał ostrzegawczy i dodatkowo może być wyposażony w optyczne urządzenia ostrzegawcze lub może być alarmowym systemem radiowym albo dowolnym połączeniem powyższych systemów.

5.2.	System alarmowy pojazdu jest zaprojektowany, skonstruowany i zainstalowany w taki sposób, aby po zainstalowaniu go pojazd nadal spełniał stosowne wymagania techniczne, w szczególności pod względem kompatybilności elektromagnetycznej (EMC).

5.3.

Jeżeli system alarmowy pojazdu połączony jest z przekazem radiowym, wykorzystywanym np. do uzbrajania lub wyłączania alarmu lub do przesyłania sygnału alarmowego, powinien spełniać wymagania stosownych norm Europejskiego Instytutu Norm Telekomunikacyjnych (ETSI) (3) np. EN 300 220-1 V1.3.1. (2000-09), EN 300 220-2 V1.3.1. (2000-09), EN 300 220-3 V1.1.1. (2000-09) oraz EN 301 489-3 V1.2.1. (2000-08) (w tym wszelkie dodatkowe wymogi). Częstotliwość i maksymalna moc promieniowana transmisji radiowych wykorzystywanych do uzbrajania lub wyłączania alarmu muszą być zgodne z zaleceniem 70-03 (z dnia 17 lutego 2000 r.) (4) CEPT/ERC odnoszącym się do urządzeń bliskiego zasięgu (5).

5.4.	Instalacja systemu alarmowego w pojeździe nie wpływa na eksploatację pojazdu (kiedy system alarmowy pojazdu jest wyłączony) ani na bezpieczeństwo jego eksploatacji.

5.5.	System alarmowy pojazdu i jego podzespoły nie mogą aktywować się przypadkowo, w szczególności w czasie pracy silnika.

5.6.	Awaria systemu alarmowego pojazdu lub awaria jego zasilania elektrycznego nie mają wpływu na bezpieczeństwo eksploatacji pojazdu.

5.7.

System alarmowy pojazdu, jego podzespoły oraz części, których działaniem sterują, należy zaprojektować, skonstruować i zainstalować w taki sposób, aby maksymalnie ograniczyć ryzyko szybkiego i niezauważalnego uniemożliwienia jego działania lub zniszczenia, na przykład za pomocą tanich, łatwych do ukrycia narzędzi, sprzętu lub przedmiotów łatwo i powszechnie dostępnych.

5.8.	Środki do uzbrajania i wyłączania systemu alarmowego pojazdu należy zaprojektować w taki sposób, aby nie naruszały wymagań regulaminu nr 18. Dozwolone są elektryczne połączenia z podzespołami opisanymi w niniejszym regulaminie.

5.9.	System należy tak rozmieścić, aby zwarcie dowolnego obwodu sygnału alarmowego nie powodowało dezaktywacji ustawień systemu alarmowego, innych niż ustawienia obwodu, w którym nastąpiło zwarcie.

5.10.

W skład systemu alarmowego pojazdu może wchodzić immobilizer, który spełnia wymagania części III niniejszego regulaminu.

6.   SPECYFIKACJA SZCZEGÓŁOWA

6.1.   Zakres zabezpieczenia

6.1.1.   Wymagania szczegółowe

System alarmowy pojazdu wykrywa i sygnalizuje co najmniej otwarcie którychkolwiek drzwi pojazdu, maski silnika i klapy bagażnika. Awaria lub wyłączenie źródeł światła, np. oświetlenia w kabinie pasażerskiej, nie wpływa na działanie systemu sterowania.

Dozwolone są dodatkowe skuteczne czujniki informujące (wskazujące), np.:

a)	o bezprawnym wtargnięciu do pojazdu, np. kontrola kabiny pasażerskiej, kontrola szyb, zbicie szyby; lub

b)	o próbie kradzieży pojazdu, np. czujnik przechyłu;

uwzględniające środki zapobiegające niepotrzebnemu włączeniu alarmu (= fałszywego alarmu, zob. pkt 6.1.2 poniżej).

O ile dodatkowe czujniki uruchamiają sygnał alarmowy nawet w przypadku bezprawnego wtargnięcia (np. przez zbicie szyby) lub pod wpływem czynników zewnętrznych (np. wiatru), sygnał alarmowy, aktywowany przez jeden z wyżej wymienionych czujników, nie powinien zadziałać więcej niż dziesięć razy w ciągu jednego okresu aktywowania systemu alarmowego pojazdu.

W powyższym przypadku okres aktywowania jest ograniczony wyłączeniem systemu następującym w wyniku interwencji użytkownika pojazdu.

Niektóre rodzaje dodatkowych czujników, np. kontrola kabiny pasażerskiej (ultradźwiękowa, na podczerwień) lub czujnik przechyłu itp., mogą być celowo wyłączane. W takim przypadku należy podjąć świadome oddzielne działanie za każdym razem, przed uzbrojeniem systemu alarmowego. Niedopuszczalna jest możliwość wyłączenia czujników w czasie, kiedy system alarmowy jest uzbrojony.

6.1.2.   Zabezpieczenie przed fałszywym alarmem

6.1.2.1.   Zastosowanie odpowiednich środków, takich jak:

a)	konstrukcja mechaniczna i konstrukcja obwodu elektrycznego dostosowana do warunków właściwych dla pojazdów silnikowych;

b)	dobór i zastosowanie zasad działania i sterowania systemu alarmowego i jego podzespołów;

powinno gwarantować, że uzbrojony lub wyłączony system alarmowy nie uruchomi sygnału alarmowego bez potrzeby w przypadku:

a)	uderzenia w pojazd: badanie opisane w pkt 7.2.13;

b)	kompatybilności elektromagnetycznej: badania opisane w pkt 7.2.12;

c)	spadku napięcia w akumulatorze w wyniku stałego poboru prądu: badanie opisane w pkt 7.2.14;

d)	fałszywego alarmu wywołanego przez czujnik kontroli kabiny pasażerskiej: badanie opisane w pkt 7.2.15.

6.1.2.2.   Jeżeli wnioskujący o homologację jest w stanie udowodnić, np. na podstawie danych technicznych, że zabezpieczenie przed fałszywym alarmem jest wystarczające, placówka techniczna uprawniona do przeprowadzania badań homologacyjnych może zrezygnować z wymogu przeprowadzenia niektórych z wymienionych powyżej badań.

6.2.   Alarm dźwiękowy

6.2.1.   Ogólne

Sygnał ostrzegawczy musi być dobrze słyszalny i rozpoznawalny oraz musi znacznie różnić się od innych sygnałów dźwiękowych używanych w ruchu drogowym.

Poza fabrycznym dźwiękowym urządzeniem ostrzegawczym można w pojeździe kontrolowanym przez system alarmowy zainstalować oddzielne dźwiękowe urządzenie ostrzegawcze, które będzie chronić przed łatwym i szybkim dostępem niepowołanych osób.

W przypadku zastosowania oddzielnego dźwiękowego urządzenia ostrzegawczego, zgodnie z pkt 6.2.3.1, system alarmowy pojazdu może dodatkowo uruchamiać fabryczne standardowe urządzenie ostrzegawcze, pod warunkiem że wszelka ingerencja w standardowe urządzenie ostrzegawcze (zasadniczo łatwiej dostępne) nie wpływa na działanie oddzielnego dźwiękowego urządzenia ostrzegawczego.

6.2.2.   Czas trwania sygnału dźwiękowego

Minimum	:	25 s
Maksimum	:	30 s

Dźwiękowy sygnał ostrzegawczy może być ponownie uruchomiony dopiero po następnej manipulacji przy pojeździe, tj. po upływie wyżej wymienionego okresu.

(Ograniczenia: zob. pkt 6.1.1 i 6.1.2 powyżej).

Wyłączenie systemu alarmowego niezwłocznie wyłączy sygnał alarmowy.

6.2.3.   Wymagania dotyczące sygnału dźwiękowego

6.2.3.1.   Urządzenie sygnalizacyjne wytwarzające dźwięk o stałym tonie (stałe pasmo częstotliwości), np. klaksony: akustyczny itd., dane zgodne z częścią I regulaminu nr 28.

Przerywany sygnał (włączony/wyłączony):

Częstotliwość wyzwalania … (2 ± 1) Hz

Czas trwania = czas ciszy ± 10 %

6.2.3.2.   Dźwiękowe urządzenie ostrzegawcze z modulacją częstotliwości:

akustyczne itd., dane zgodne z częścią I regulaminu nr 28, ale równe przejście przez znaczny zakres częstotliwości w ramach wyżej wymienionego zakresu (1 800 do 3 550 Hz) w obydwu kierunkach.

Częstotliwość przejściowa (2 ± 1) Hz

6.2.3.3.   Poziom dźwięku

Źródłem dźwięku jest:

a)	dźwiękowe urządzenie ostrzegawcze homologowane zgodnie z częścią I regulaminu nr 28;

b)

lub urządzenie spełniające wymogi regulaminu nr 28, część I, pkt 6.1. i 6.2. W przypadku gdy źródłem dźwięku jest inne urządzenie niż fabryczne dźwiękowe urządzenie ostrzegawcze, minimalny poziom dźwięku można obniżyć do poziomu 100 dB (A), mierzonego zgodnie z warunkami określonymi w części I regulaminu nr 28.

6.3.   Alarm optyczny (jeżeli jest zainstalowany)

6.3.1.   Informacje ogólne

W przypadku bezprawnego wtargnięcia do pojazdu lub manipulacji przy pojeździe, urządzenie aktywuje optyczny sygnał alarmowy, jak określono w pkt 6.3.2 i 6.3.3 poniżej.

6.3.2.   Czas trwania sygnału optycznego

Po aktywacji alarmu czas trwania sygnału optycznego wynosi od 25 sekund do 5 minut.

Wyłączenie systemu alarmowego niezwłocznie wyłączy sygnał alarmowy.

6.3.3.   Typ sygnału optycznego

Migotanie wszystkich kierunkowskazów lub światła w kabinie pasażerskiej pojazdu, w tym migotanie wszystkich żarówek w tym samym obwodzie elektrycznym.

Częstotliwość wyzwalania (2 ± 1) Hz

W przypadku sygnału dźwiękowego dozwolone są także sygnały asynchroniczne.

Czas trwania = czas ciszy ± 10 %.

6.4.   Alarm radiowy (pager) – jeżeli jest zainstalowany

W skład systemu alarmowego pojazdu może wchodzić urządzenie wytwarzające sygnał alarmowy przesyłany drogą radiową.

6.5.   Blokada uzbrojenia systemu alarmowego

6.5.1.   Kiedy silnik jest uruchomiony, uniemożliwione musi być świadome lub przypadkowe uzbrojenie systemu alarmowego.

6.6.   Uzbrajanie i wyłączanie systemu alarmowego pojazdu

6.6.1.   Uzbrajanie

Dozwolone jest uzbrajanie systemu alarmowego pojazdu za pomocą dowolnych stosownych środków, pod warunkiem że nie powodują one nieumyślnego włączenia fałszywych alarmów.

6.6.2.   Wyłączanie

System alarmowy pojazdu jest wyłączany za pomocą jednego lub zestawu kilku spośród poniższych urządzeń. Dozwolone jest stosowanie innych urządzeń o podobnym działaniu.

6.6.2.1.   Mechaniczny klucz (spełniający wymagania załącznika 10 do niniejszego regulaminu), który może być sprzężony z systemem zamka centralnego pojazdu zapewniającym co najmniej 1 000 kombinacji kodów, obsługiwanym z zewnątrz.

6.6.2.2.   Elektryczne/elektroniczne urządzenie, np. zdalnego sterowania, zapewniające co najmniej 50 000 kombinacji kodów oraz zmienne kody lub minimalny czas skanowania wynoszący dziesięć dni, np. maksymalna liczba 5 000 kombinacji na 24 godziny dla co najmniej 50 000 kombinacji.

6.6.2.3.   Mechaniczny przełącznik lub elektryczne/elektroniczne urządzenie w chronionej kabinie pasażerskiej, z czasowym opóźnieniem włączenia ochrony przy wsiadaniu/wysiadaniu.

6.7.   Opóźnienie włączenia ochrony przy opuszczaniu pojazdu

Jeżeli urządzenie przełączające służące do uzbrajania systemu alarmowego pojazdu zainstalowane jest w obszarze chronionym, należy zapewnić opóźnienie włączenia ochrony, aby umożliwić opuszczenie pojazdu. Należy zapewnić możliwość ustawienia opóźnienia ochrony przy opuszczaniu pojazdu w granicach od 15 sekund do 45 sekund po użyciu przełącznika. Okres opóźnienia można regulować, dopasowując go do indywidualnych warunków użytkownika.

6.8.   Opóźnienie włączenia ochrony przy wsiadaniu do pojazdu

Jeżeli urządzenie wyłączające system alarmowy pojazdu zainstalowane jest w obszarze chronionym, należy zapewnić opóźnienie uruchomienia sygnałów dźwiękowych i optycznych wynoszące minimalnie 5 sekund i maksymalnie 15 sekund. Okres opóźnienia można regulować, dopasowując go do indywidualnych warunków użytkownika.

6.9.   Wskaźnik stanu

6.9.1.   W obrębie kabiny pasażerskiej i poza nią dozwolone jest stosowanie optycznych wskaźników, których celem jest wskazanie stanu systemu alarmowego pojazdu (uzbrojony, wyłączony, uzbrajanie alarmu, alarm został aktywowany). Intensywność światła emitowanego przez sygnały optyczne zainstalowane poza kabiną pasażerską nie powinna przekraczać 0,5 cd.

6.9.2.   Jeżeli system zapewnia wskazania krótkotrwałych „dynamicznych” procesów, takich jak zmiana ze stanu „uzbrojony” na „włączony” i odwrotnie, zgodnie z pkt 6.9.1 wskazania powinny być sygnałami optycznymi. Taki optyczny sygnał można również uzyskać za pomocą jednoczesnego zadziałania kierunkowskazów lub punktu (punktów) oświetlenia kabiny pasażerskiej, pod warunkiem że czas działania kierunkowskazów nie przekracza 3 sekund.

6.10.   Zasilanie

Źródłem energii systemu alarmowego pojazdu powinien być akumulator pojazdu lub niezależny akumulatorek. Można korzystać z dodatkowego akumulatorka lub baterii, jeżeli system jest w nie wyposażony. Akumulatory takie nie mogą pod żadnym pozorem zasilać innych elementów układu elektrycznego pojazdu.

6.11.   Specyfikacja funkcji fakultatywnych

6.11.1.   Autokontrola, automatyczne wykrywanie awarii

Dzięki funkcji autokontroli (kontroli prawdopodobieństwa) przy uzbrajaniu systemu alarmowego pojazdu mogą być wykryte i wskazane nieprawidłowości, np. otwarte drzwi.

6.11.2.   Alarm odstraszający

Dozwolony jest optyczny lub dźwiękowy lub radiowy alarm niezależny od stanu (uzbrojony/wyłączony) lub funkcji systemu alarmowego pojazdu. Alarm taki jest uruchamiany od wewnątrz pojazdu i nie wpływa na stan (uzbrojony/wyłączony) systemu alarmowego pojazdu. Ponadto użytkownik pojazdu musi mieć możliwość wyłączenia alarmu odstraszającego. W przypadku alarmu dźwiękowego jego czas trwania po aktywacji nie jest ograniczony. Alarm odstraszający nie powoduje unieruchomienia silnika ani nie przerywa jego pracy.

7.   PARAMETRY EKSPLOATACYJNE I WARUNKI BADANIA (6)

7.1.   Parametry eksploatacyjne

Wszystkie podzespoły systemu alarmowego pojazdu powinny funkcjonować bez zarzutu w następujących warunkach:

7.1.1.   Warunki atmosferyczne

Dwie klasy temperatury środowiska definiuje się w następujący sposób:

– 40 °C do + 85 °C dla podzespołów instalowanych w kabinie pasażerskiej lub przestrzeni bagażowej,

– 40 °C do + 125 °C dla podzespołów instalowanych w komorze silnika, o ile nie określono innych warunków.

7.1.2.   Stopień ochrony instalacji

Należy zapewnić następujące stopnie ochrony zgodnie z publikacją Międzynarodowej Komisji Elektrotechnicznej (IEC) 529-1989:

IP 40 dla podzespołów instalowanych w kabinie pasażerskiej,

IP 42 dla podzespołów instalowanych w kabinie pasażerskiej roadsterów/kabrioletów i samochodów z odsuwanym dachem, jeżeli miejsce instalacji wymaga wyższego stopnia ochrony niż IP 40,

IP 54 dla wszystkich innych podzespołów.

Producent systemu alarmowego pojazdu podaje w instrukcji instalacji wszelkie ograniczenia dotyczące lokalizacji każdego instalowanego podzespołu pod kątem zabezpieczenia przed kurzem, wodą i temperaturą.

7.1.3.   Odporność na czynniki atmosferyczne

Siedem dni zgodnie z IEC 68-2-30-1980.

7.1.4.   Wymagania elektryczne

Napięcie znamionowe zasilania: 12 V

Roboczy zakres napięcia zasilania: 9 V–15 V w zakresie temperatury zgodnym z pkt 7.1.1.

Dopuszczalny czas trwania przepięcia w temp. 23 °C

:

U = 18 V, maksymalnie 1 godzina U = 24 V, maksymalnie 1 minuta

7.2.   Warunki badania

7.2.1.   Próby działania

W przypadku prób działania wymaganych zgodnie z pkt 7.2.3, 7.2.4, 7.2.5, 7.2.6 i 7.2.8.4, jeżeli niektóre z prób wymaganych w każdym z tych punktów przed próbami działania wykonywane są w serii na pojedynczym systemie alarmowym pojazdu, próba działania może być przeprowadzana tylko jednorazowo, po zakończeniu wybranych prób, zamiast przeprowadzania prób działania wymaganych na podstawie tych punktów po każdej z wybranych prób. Producenci i dostawcy pojazdów muszą zagwarantować zadowalające wyniki tylko na podstawie nie zakumulowanych procedur.

7.2.1.1.   Należy sprawdzić, czy system alarmowy pojazdu spełnia następujące wymagania:

a)	czas trwania alarmu, zgodnie z pkt 6.2.2 i 6.3.2;

b)	częstotliwość i stosunek włączony/wyłączony, odpowiednio zgodnie z pkt 6.3.3 i 6.2.3.1 lub 6.2.3.2;

c)	liczba cykli alarmu, zgodnie z pkt 6.1.1, o ile taka możliwość istnieje;

d)	kontrola blokady systemu alarmowego zgodnie z pkt 6.5.

7.2.1.2.   Normalne warunki badań

Napięcie … U = (12 ± 0,2) V

Temperatura … Θ = (23 ± 5) °C

7.2.2.   Odporność na zmiany temperatury i napięcia

Należy także sprawdzić zgodność z wymaganiami określonymi w pkt 7.2.1.1 w następujących warunkach:

Temperatura badania	Θ = (– 40 ± 2) °C
Napięcie probiercze	U = (9 ± 0,2) V
Czas trwania	4 godziny

7.2.2.2.   Dla podzespołów instalowanych w kabinie pasażerskiej lub przestrzeni bagażowej:

Temperatura badania	Θ = (+ 85 ± 2) °C
Napięcie probiercze	U = (15 ± 0,2) V
Czas trwania	4 godziny

7.2.2.3.   W przypadku podzespołów instalowanych w komorze silnika, jeśli nie określono innych wymagań:

Temperatura badania	Θ = (+ 125 ± 2) °C
Napięcie probiercze	U = (15 ± 0,2) V
Czas trwania	4 godziny

7.2.2.4.   System alarmowy pojazdu, zarówno w stanie uzbrojonym, jak i wyłączonym, należy poddać działaniu przepięcia wynoszącego 18 V ± 0,2 V przez 1 godzinę.

7.2.2.5.   System alarmowy pojazdu, zarówno w stanie uzbrojonym, jak i wyłączonym, należy poddać działaniu przepięcia wynoszącego 24 V ± 0,2 V przez 1 minutę.

7.2.3.   Bezpieczna praca po zbadaniu szczelności pod kątem przedostawania się ciał obcych i wody

Po przeprowadzeniu badań szczelności pod kątem ciał obcych i wody, zgodnie z IEC 529–1989, w przypadku stopni ochrony określonych w pkt 7.1.2, należy powtórzyć próby działania zgodnie z pkt 7.2.1.

Jeśli upoważniona placówka techniczna wyrazi zgodę, niniejszy wymóg nie musi mieć zastosowania w następujących okolicznościach:

a)

Homologacja typu systemu alarmowego pojazdu, który ma uzyskać homologację jako oddzielny zespół techniczny W takim przypadku producent systemu alarmowego pojazdu: (i) zaznacza w poz. 4.5 dokumentu informacyjnego (załącznik 1A, część 1), że wymóg określony w niniejszym punkcie nie został zastosowany do systemu alarmowego pojazdu (zgodnie z częścią I niniejszego regulaminu); oraz (ii) podaje w poz. 4.1 dokumentu informacyjnego wykaz pojazdów, do montażu w których przeznaczony jest system alarmowy pojazdu, oraz, w poz. 4.2, odpowiednie warunki montażu.

b)

Homologacja typu pojazdu w odniesieniu do systemu alarmowego W tym przypadku producent zaznacza w poz. 3.1.3.1.1 dokumentu informacyjnego (załącznik 1A, część 2), że wymóg określony w niniejszym punkcie nie ma zastosowania do systemu alarmowego w związku z warunkami montażu, a producent pojazdu przedstawia na dowód tego odpowiednie dokumenty.

c)

Homologacja typu pojazdu w odniesieniu do montażu systemu alarmowego pojazdu, który uzyskał homologację jako oddzielny zespół techniczny W tym przypadku producent pojazdu zaznacza w poz. 3.1.3.1.1 dokumentu informacyjnego (załącznik 1A, część 2), że wymóg określony w niniejszym punkcie nie ma zastosowania do montażu systemu alarmowego pojazdu, gdy spełnione są odpowiednie warunki montażu.

Niniejszy wymóg nie ma zastosowania w przypadkach, gdy informacje wymagane w poz. 3.1.3.1.1 załącznika 1A, część 2 zostały już przedstawione podczas występowania o homologację oddzielnego zespołu technicznego.

7.2.4.   Bezpieczne działanie po badaniu na obecność skondensowanej pary wodnej

Po przeprowadzeniu badań odporności na działanie wilgoci, zgodnie z IEC 68-2-30-1980, należy powtórzyć próby działania zgodnie z pkt 7.2.1.

7.2.5.   Badanie bezpieczeństwa pod kątem zmiany biegunowości

System alarmowy pojazdu i jego podzespoły nie powinny ulec zniszczeniu w wyniku zmiany biegunowości przy napięciu 13 V doprowadzanym przez dwie minuty.

Po przeprowadzeniu tego badania należy powtórzyć próby działania zgodnie z pkt 7.2.1.

7.2.6.   Badanie bezpieczeństwa pod kątem zwarć

Wszystkie elektryczne połączenia systemu alarmowego pojazdu muszą być odporne na zwarcia z uziemieniem przy napięciu maksymalnie 13 V lub zabezpieczone bezpiecznikami.

Po przeprowadzeniu tego badania należy powtórzyć próby działania zgodnie z pkt 7.2.1 po wymianie bezpieczników, o ile będzie to konieczne.

7.2.7.   Pobór energii w stanie uzbrojonym

Pobór energii w stanie uzbrojonym w warunkach określonych w pkt 7.2.1.2 nie może przekraczać 20 mA w przypadku całego systemu alarmowego, łącznie z wyświetlaczem stanu.

Jeśli upoważniona placówka techniczna wyrazi zgodę, niniejszy wymóg nie musi mieć zastosowania w następujących okolicznościach:

a)

Homologacja typu systemu alarmowego pojazdu, który ma uzyskać homologację jako oddzielny zespół techniczny W takim przypadku producent systemu alarmowego pojazdu: (i) zaznacza w poz. 4.5 dokumentu informacyjnego (załącznik 1A, część 1), że wymóg określony w niniejszym punkcie nie został zastosowany do systemu alarmowego pojazdu (zgodnie z częścią I niniejszego regulaminu); (ii) podaje w poz. 4.1 dokumentu informacyjnego wykaz pojazdów, do montażu w których przeznaczony jest system alarmowy pojazdu, oraz, w poz. 4.2, odpowiednie warunki montażu; oraz (iii) udowadnia, przedkładając stosowne dokumenty, że nie zostały przekroczone wymogi w zakresie zużycia energii.

b)

Homologacja typu pojazdu w odniesieniu do systemu alarmowego W tym przypadku producent zaznacza w poz. 3.1.3.1.1 dokumentu informacyjnego (załącznik 1A, część 2), że wymóg określony w niniejszym punkcie nie ma zastosowania do systemu alarmowego w związku z warunkami montażu, a producent pojazdu przedstawia na dowód tego odpowiednie dokumenty.

c)

Homologacja typu pojazdu w odniesieniu do montażu systemu alarmowego pojazdu, który uzyskał homologację jako oddzielny zespół techniczny W tym przypadku producent pojazdu zaznacza w poz. 3.1.3.1.1 dokumentu informacyjnego (załącznik 1A, część 2), że wymóg określony w niniejszym punkcie nie ma zastosowania do montażu systemu alarmowego pojazdu, gdy spełnione są odpowiednie warunki montażu.

Niniejszy wymóg nie ma zastosowania w przypadku, gdy informacje wymagane w poz. 3.1.3.1.1 załącznika 1A, część 2 zostały już przedstawione podczas występowania o homologację oddzielnego zespołu technicznego.

7.2.8.   Bezpieczne działanie po badaniu odporności na drgania

7.2.8.1.   Do potrzeb tego badania podzespoły są dzielone na dwa typy:

Typ 1	:	podzespoły zazwyczaj instalowane w pojeździe,
Typ 2	:	podzespoły przeznaczone do połączenia z silnikiem.

7.2.8.2.   Podzespoły/system alarmowy pojazdu należy poddać drganiom o przebiegu sinusoidalnym o następującej charakterystyce:

7.2.8.2.1.   W przypadku typu 1

Zakres częstotliwości powinien wahać się w granicach od 10 Hz do 500 Hz przy maksymalnej amplitudzie ± 5 mm i maksymalnym przyspieszeniu wynoszącym 3 g (0-szczyt).

7.2.8.2.2.   W przypadku typu 2

Zakres częstotliwości powinien wahać się w granicach od 20 Hz do 300 Hz przy maksymalnej amplitudzie ± 2 mm i maksymalnym przyspieszeniu wynoszącym 15 g (0-szczyt).

7.2.8.2.3.   W przypadku podzespołów obu typów:

a)	zmiany częstotliwości wynoszą 1 oktawa/min;

b)	liczba cykli wynosi dziesięć, badanie należy przeprowadzić wzdłuż każdej z trzech osi;

c)	stosuje się drgania o niskich częstotliwościach przy maksymalnej stałej amplitudzie oraz z maksymalnym stałym przyspieszeniem przy wysokich częstotliwościach.

7.2.8.3.   Podczas przeprowadzania badań układ elektryczny systemu alarmowego pojazdu jest podłączony, a przewód należy podeprzeć co 200 mm.

7.2.8.4.   Po przeprowadzeniu badania wytrzymałości na drgania należy powtórzyć próby działania zgodnie z pkt 7.2.1.

7.2.9.   Badanie trwałości

W warunkach badań określonych w pkt 7.2.1.2 uruchomienie 300 pełnych cykli alarmu (dźwiękowego lub optycznego) z przerwami w pracy urządzenia dźwiękowego wynoszącymi 5 minut.

7.2.10.   Badania zewnętrznego przełącznika kluczykowego (znajdującego się na zewnątrz pojazdu)

Poniższe badania należy wykonać wyłącznie w przypadku, gdy nie jest wykorzystywany cylinderek blokujący oryginalnego zamka drzwi.

7.2.10.1.   Przełącznik kluczykowy powinien być zaprojektowany i skonstruowany w taki sposób, aby działał skutecznie nawet po 2 500 cykli uzbrajania/wyłączania bez względu na kolejność tych operacji, a następnie wystawienie na co najmniej 96-godzinną próbę napylania solnego, zgodnie z badaniem na odporność korozyjną według wymagań IEC 68-2-11-1981.

7.2.11.   Badanie systemów ochrony kabiny pasażerskiej

Alarm musi aktywować się po wsunięciu pionowej płyty o wymiarach 0,2 × 0,15 m na głębokość 0,3 m (mierzoną od środka płyty) przez otwarte okno w przednich drzwiach kabiny pasażerskiej w kierunku przedniej części pojazdu i równolegle do drogi z prędkością 0,4 m/s pod kątem 45° do podłużnej środkowej płaszczyzny pojazdu. (Zob. rysunki w załączniku 8 do niniejszego regulaminu).

7.2.12.   Kompatybilność elektromagnetyczna

System alarmowy pojazdu należy poddać badaniom opisanym w załączniku 9.

W tym przypadku uważa się, że system alarmowy pojazdu spełniający wszystkie stany funkcjonalne przewidziane w ramach badań określonych w załączniku 9 nie powoduje niepotrzebnego wzbudzenia sygnału alarmu w odniesieniu do wymogów ustanowionych w pkt 6.1.2.1.

W odniesieniu do zgodności ze stanami funkcjonalnymi w każdym teście system alarmowy pojazdu, który jest zaprojektowany do wzbudzania sygnału dźwiękowego alarmu w stanie wzbudzonym w niektórych warunkach badania opisanych w załączniku 9 i który wzbudza sygnał dźwiękowy alarmu podczas prób, uważany jest za funkcjonujący zgodnie z trybem przewidzianym do prób, a co za tym idzie spełniający stany funkcjonalne tych prób. W takim przypadku producent systemu alarmowego pojazdu przedstawia na dowód tego odpowiednie dokumenty.

7.2.13.   Zabezpieczenie przed fałszywym alarmem w przypadku uderzenia w pojazd

Należy sprawdzić, czy uderzenie zaokrągloną powierzchnią półkuli o średnicy 165 mm i z uchwytem A 70 ± 10 o sile do 4,5 J w dowolny punkt nadwozia lub szyb nie wywoła fałszywych alarmów.

7.2.14.   Zabezpieczenie przed fałszywym alarmem w przypadku spadku napięcia

Należy sprawdzić, czy powolny spadek napięcia akumulatora pojazdu poprzez ciągłe wyładowywanie z prędkością 0,5 V/h do poziomu 3 V nie wywołuje fałszywych alarmów.

Warunki badań: zob. pkt 7.2.1.2 powyżej.

7.2.15.   Badanie zabezpieczenia przed fałszywym alarmem w kabinie pasażerskiej

Systemy przeznaczone do ochrony kabiny pasażerskiej, zgodnie z pkt 6.1.1, są badane razem z pojazdem w normalnych warunkach (pkt 7.2.1.2).

System zainstalowany zgodnie z instrukcją producenta nie zostaje uruchomiony podczas pięciokrotnego badania opisanego w pkt 7.2.13 w odstępach co 0,5 s.

Obecność człowieka dotykającego pojazdu lub poruszającego się wokół niego nie wywołuje fałszywego alarmu.

8.   INSTRUKCJA

Do każdego systemu alarmowego dołączone są:

8.1.   Instrukcja instalacji:

8.1.1.

Wykaz pojazdów i ich modeli, do których przeznaczone jest urządzenie. Wykaz ten może być szczegółowy lub ogólny, np. „wszystkie samochody z silnikami benzynowymi i akumulatorami 12 V z uziemionym biegunem ujemnym”.

8.1.2.

Sposób instalacji zilustrowany zdjęciami lub bardzo czytelnymi rysunkami.

8.1.3.

W przypadku systemu alarmowego pojazdu z immobilizerem należy dołączyć dodatkową instrukcję dotyczącą zgodności z wymaganiami części III niniejszego regulaminu.

8.2.   Niewypełnione świadectwo instalacji, którego wzór zamieszczono w załączniku 7.

8.3.   Ogólna informacja dla nabywcy systemu alarmowego pojazdu, zwracająca jego uwagę na następujące punkty:

system alarmowy pojazdu powinien być zainstalowany zgodnie z instrukcją producenta,

zalecane jest wybranie odpowiedniego instalatora (można skontaktować się z producentem systemu alarmowego pojazdu, który wskaże właściwych instalatorów),

świadectwo instalacji dostarczone wraz z systemem alarmowym pojazdu powinno być wypełnione przez instalatora.

8.4.   Instrukcja użytkowania

8.5.   Instrukcja konserwacji

8.6.   Ogólne ostrzeżenie przed zagrożeniami, jakie może spowodować dokonywanie jakichkolwiek zmian lub uzupełnianie systemu innymi elementami; tego rodzaju zmiany lub uzupełnienia powodują automatycznie unieważnienie świadectwa instalacji, określone w pkt 8.2 powyżej.

8.7.   Wskazanie umiejscowienia międzynarodowego oznakowania homologacyjnego wspomnianego w pkt 4.4 niniejszego regulaminu lub międzynarodowego świadectwa zgodności wspomnianego w pkt 4.5 niniejszego regulaminu.

9.   MODYFIKACJA TYPU SYSTEMU ALARMOWEGO POJAZDU ORAZ ROZSZERZENIE HOMOLOGACJI

Każda modyfikacja typu systemu alarmowego pojazdu wymaga powiadomienia służb administracyjnych, które udzieliły homologacji typu systemu alarmowego.

W takim przypadku służby administracyjne mogą:

a)	uznać, że wprowadzone modyfikacje prawdopodobnie nie będą miały istotnego szkodliwego wpływu i system alarmowy pojazdu w dalszym ciągu spełnia wymogi; lub

b)	zażądać dodatkowego sprawozdania z niektórych lub wszystkich badań opisanych w pkt 5, 6. i 7 niniejszego regulaminu od placówek technicznych odpowiedzialnych za takie badania.

Umawiające się Strony Porozumienia stosujące niniejszy regulamin zostaną powiadomione o potwierdzeniu lub odmowie homologacji, z określeniem zmiany, zgodnie z procedurą określoną w pkt 4.3 powyżej.

Właściwy organ udzielający rozszerzenia homologacji nadaje numer seryjny każdemu formularzowi zawiadomienia przygotowanemu w związku z takim rozszerzeniem.

10.   ZGODNOŚĆ PRODUKCJI

Procedury produkcji powinny być zgodne z procedurami określonymi w dodatku 2 do Porozumienia (E/ECE/324-E/ECE/TRANS/505/Rev.2) i powinny spełniać następujące wymagania:

10.1.

Każdy system alarmowy pojazdu homologowany zgodnie z niniejszym regulaminem produkowany jest w sposób zapewniający jego zgodność z typem homologowanym poprzez spełnienie wymogów określonych w pkt 5., 6. i 7 powyżej.

10.2.

Badania przewidziane w pkt 7.2.1–7.2.10 niniejszego regulaminu w odniesieniu do każdego typu systemu alarmowego pojazdu są wykonywane losowo w sposób kontrolowany statystycznie zgodnie z jedną z regularnych procedur zapewnienia jakości.

10.3.

Organ, który udzielił homologacji typu, może w dowolnym czasie dokonać weryfikacji metod kontroli zgodności stosowanych w każdej jednostce produkcyjnej. Weryfikacje takie dokonywane są zazwyczaj co dwa lata.

11.   SANKCJE Z TYTUŁU NIEZGODNOŚCI PRODUKCJI

11.1.   Homologacja typu systemu alarmowego pojazdu udzielona na mocy niniejszego regulaminu może być cofnięta, jeżeli nie są spełnione wymagania określone w pkt 10 powyżej.

11.2.   Jeżeli Strona Porozumienia stosująca niniejszy regulamin cofnie uprzednio udzieloną homologację, zobowiązana jest bezzwłocznie powiadomić o tym pozostałe Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin, wykorzystując w tym celu formularz zawiadomienia zgodny ze wzorem przedstawionym w załączniku 1 do niniejszego regulaminu.

12.   OSTATECZNE ZAPRZESTANIE PRODUKCJI

Jeżeli posiadacz homologacji całkowicie zaprzestanie produkcji typu systemu alarmowego pojazdu zatwierdzonego zgodnie z niniejszym regulaminem, jest on zobowiązany poinformować o tym organ, który udzielił homologacji.

Po otrzymaniu właściwego zawiadomienia organ ten informuje o tym pozostałe Strony Porozumienia stosujące niniejszy regulamin, wykorzystując w tym celu formularz zawiadomienia zgodny ze wzorem przedstawionym w załączniku 1 do niniejszego regulaminu.

13.   NAZWY I ADRESY PLACÓWEK TECHNICZNYCH ODPOWIEDZIALNYCH ZA WYKONYWANIE BADAŃ HOMOLOGACYJNYCH ORAZ NAZWY I ADRESY SŁUŻB ADMINISTRACYJNYCH

Umawiające się Strony Porozumienia stosujące niniejszy regulamin przekazują sekretariatowi Organizacji Narodów Zjednoczonych nazwy i adresy placówek technicznych odpowiedzialnych za prowadzenie badań homologacyjnych oraz nazwy i adresy służb administracyjnych udzielających homologacji, którym należy przesłać wydane w innych krajach formularze potwierdzające homologację, jej rozszerzenie, odmowę lub cofnięcie.

CZĘŚĆ II –   HOMOLOGACJA POJAZDU W ZAKRESIE SYSTEMU ALARMOWEGO

Jeżeli system alarmowy pojazdu homologowany zgodnie z częścią I niniejszego regulaminu wykorzystywany jest w pojeździe przedstawionym do homologacji zgodnie z częścią II niniejszego regulaminu, badania, które przechodzi system alarmowy pojazdu w celu uzyskania homologacji zgodnie z częścią I, niniejszego regulaminu nie są powtarzane.

14.   DEFINICJE

Na potrzeby części II niniejszego regulaminu:

14.1.

„System alarmowy (systemy alarmowe)” oznacza układ podzespołów zainstalowanych jako oryginalne wyposażenie typu pojazdu, zaprojektowanych w celu powiadamiania o bezprawnym wtargnięciu do pojazdu lub o manipulacjach przy pojeździe; systemy te mogą zapewnić dodatkową ochronę przed bezprawnym użyciem pojazdu.

14.2.

„Typ pojazdu w zakresie jego systemu alarmowego” oznacza pojazdy, które nie różnią się w sposób istotny pod takimi względami jak: a) nazwa lub znak handlowy producenta; b) właściwości pojazdu, które w sposób istotny wpływają na działanie systemu alarmowego; c) typ i konstrukcja systemu alarmowego lub systemu alarmowego pojazdu.

14.3.

„Homologacja pojazdu” oznacza homologację typu pojazdu w odniesieniu do wymogów przedstawionych w pkt 17, 18 i 19 poniżej.

14.4.

Inne definicje mające zastosowanie w części II podano w pkt 2 niniejszego regulaminu.

15.   WNIOSEK O UDZIELENIE HOMOLOGACJI

15.1.   Wniosek o udzielenie homologacji typu pojazdu w odniesieniu do systemu alarmowego składa producent pojazdu lub jego należycie uprawniony przedstawiciel.

15.2.   Do wniosku należy dołączyć dokument informacyjny zgodny ze wzorem określonym w załączniku 1A, część 2.

15.3.   Upoważnionym placówkom technicznym należy przedstawić pojazd reprezentatywny dla typu, który ma zostać homologowany.

15.4.   Pojazd niezawierający wszystkich podzespołów właściwych dla danego typu może być przyjęty do badania, pod warunkiem że wnioskodawca wykaże w sposób spełniający wymogi właściwego organu, że brak tych podzespołów nie ma wpływu na wyniki badania w zakresie wymagań przewidzianych w niniejszym regulaminie.

16.   HOMOLOGACJA

16.1.   Homologacja danego typu pojazdu jest udzielana, jeżeli pojazd zgłoszony do homologacji na podstawie niniejszego regulaminu spełnia wymagania określone w pkt 17, 18 i 19 poniżej.

16.2.   Każdy typ, któremu udzielono homologacji, otrzymuje numer homologacji. Pierwsze dwie cyfry takiego numeru (obecnie 01, odpowiadające serii poprawek 01) wskazują serię poprawek wdrażających ostatnie znaczące zmiany techniczne, wprowadzonych do niniejszego regulaminu w chwili udzielenia homologacji. Ta sama Umawiająca się Strona nie może przydzielić tego samego numeru homologacji innemu typowi pojazdu.

16.3.   Umawiające się Strony Porozumienia stosujące niniejszy regulamin są powiadamiane o homologacji lub rozszerzeniu bądź odmowie homologacji typu pojazdu zgodnie z niniejszym regulaminem na formularzu zgodnym ze wzorem przedstawionym w załączniku 2 do niniejszego regulaminu.

16.4.   Na każdym pojeździe zgodnym z typem pojazdu homologowanego zgodnie z niniejszym regulaminem, w widocznym i łatwo dostępnym miejscu, określonym w formularzu homologacji, umieszcza się międzynarodowy znak homologacji składający się z:

16.4.1.

litery „E” wpisanej w okrąg, po której następuje numer wskazujący kraj, który udzielił homologacji (7);

16.4.2.

numeru niniejszego regulaminu, po którym występuje litera „R”, symbol „A” lub „I” lub „AI”, w zależności od tego, czy pojazd uzyskał homologację w zakresie systemu alarmowego, immobilizerów czy obydwu razem, myślnik i numer homologacji po prawej stronie okręgu opisanego w pkt 16.4.1.

16.5.   Jeżeli pojazd jest zgodny z typem pojazdu homologowanego zgodnie z jednym lub większą liczbą regulaminów załączonych do Porozumienia w kraju, który udzielił homologacji na podstawie niniejszego regulaminu, nie trzeba powtarzać symbolu opisanego w pkt 16.4.1; w takim przypadku numery regulaminów i homologacji oraz dodatkowe symbole wszystkich innych regulaminów, na podstawie których udzielono homologacji w kraju, w którym udzielono homologacji na podstawie niniejszego regulaminu, umieszcza się w pionowych kolumnach po prawej stronie znaku określonego w pkt 16.4.1.

16.6.   Znak homologacji musi być łatwy do odczytania i nieusuwalny.

16.7.   Znak homologacji umieszcza się na tabliczce znamionowej pojazdu umieszczonej przez producenta lub w jej pobliżu.

16.8.   Przykładowe układy znaków homologacji przedstawiono w załączniku 5 do niniejszego regulaminu.

17.   SPECYFIKACJA OGÓLNA

17.1.   System alarmowy jest zaprojektowany i skonstruowany w taki sposób, aby w przypadku bezprawnego wtargnięcia do pojazdu lub manipulacji przy pojeździe zapewniał uruchomienie sygnału alarmowego; w skład systemu alarmowego może wchodzić immobilizer.

System alarmowy wytwarza słyszalny sygnał ostrzegawczy i dodatkowo może być wyposażony w optyczne urządzenia ostrzegawcze lub może być alarmowym systemem radiowym lub dowolnym połączeniem powyższych urządzeń.

17.2.   Pojazdy wyposażone w systemy alarmowe spełniają stosowne wymagania techniczne, w szczególności w zakresie kompatybilności elektromagnetycznej (EMC).

17.3.   Jeżeli system alarmowy połączony jest z przekazem radiowym, wykorzystywanym np. do uzbrajania lub wyłączania alarmu lub do przesyłania sygnału alarmowego, powinien spełniać wymagania stosownych norm Europejskiego Instytutu Norm Telekomunikacyjnych (ETSI) (zob. przypis 2 do pkt 5.3), np. EN 300 220-1 V1.3.1. (2000-09), EN 300 220-2 V1.3.1. (2000-09), EN 300 220-3 V1.1.1. (2000-09) oraz EN 301 489-3 V1.2.1. (2000-08) (w tym wszelkie dodatkowe wymogi). Częstotliwość i maksymalna moc promieniowania transmisji radiowych wykorzystywanych do uzbrajania i wyłączania systemu alarmowego muszą być zgodne z zaleceniem 70-03 (z dnia 17 lutego 2000 r.) CEPT/ERC (zob. przypis 3 do pkt 5.3) odnoszącym się do stosowania urządzeń bliskiego zasięgu (zob. przypis 4 do pkt 5.3).

17.4.   System alarmowy i jego podzespoły nie mogą aktywować się przypadkowo, w szczególności w czasie pracy silnika.

17.5.   Awaria systemu alarmowego lub awaria jego zasilania elektrycznego nie mogą mieć wpływu na bezpieczeństwo eksploatacji pojazdu.

17.6.   System alarmowy, jego podzespoły oraz części, których działaniem sterują, należy instalować w taki sposób, aby maksymalnie ograniczyć ryzyko szybkiego i niezauważalnego uniemożliwienia jego działania lub zniszczenia, na przykład za pomocą tanich, łatwych do ukrycia narzędzi, sprzętu lub przedmiotów łatwo i powszechnie dostępnych.

17.7.   System należy tak rozmieścić, aby zwarcie dowolnego obwodu sygnału alarmowego nie powodowało dezaktywacji ustawień systemu alarmowego, innych niż ustawienia obwodu, w którym nastąpiło zwarcie.

17.8.   W skład systemu alarmowego może wchodzić immobilizer, który spełnia wymagania części III niniejszego regulaminu.

18.   SPECYFIKACJA SZCZEGÓŁOWA

18.1.   Zakres zabezpieczenia

18.1.1.   Wymagania szczegółowe

System alarmowy wykrywa i sygnalizuje co najmniej otwarcie dowolnych drzwi pojazdu, maski silnika i klapy bagażnika. Awaria lub wyłączenie źródeł światła, np. oświetlenia w kabinie pasażerskiej, nie wpływa na działanie systemu sterowania.

Dozwolona jest instalacja dodatkowych skutecznych czujników informujących (wskazujących) np.:

a)	o bezprawnym wtargnięciu do pojazdu, np. kontrola kabiny pasażerskiej, kontrola szyb, zbicie szyby; lub

b)	o próbie kradzieży pojazdu, np. czujnik przechyłu

uwzględniających środki zapobiegające niepotrzebnemu włączeniu alarmu (= fałszywego alarmu, zob. pkt 18.1.2 poniżej).

O ile dodatkowe czujniki uruchamiają sygnał alarmowy nawet w przypadku bezprawnego wtargnięcia (np. przez zbicie szyby) lub pod wpływem czynników zewnętrznych (np. wiatru), sygnał alarmowy, uruchamiany przez jeden z wyżej wymienionych czujników, nie powinien zadziałać więcej niż dziesięć razy w ciągu jednego okresu uruchomienia systemu alarmowego.

W powyższym przypadku okres uruchomienia jest ograniczony wyłączeniem systemu następującym w wyniku interwencji użytkownika pojazdu.

Niektóre rodzaje dodatkowych czujników, np. kontrola kabiny pasażerskiej (ultradźwiękowa, na podczerwień) lub czujnik przechyłu itp. mogą być celowo wyłączane. W takim przypadku należy podjąć świadome oddzielne działanie za każdym razem, przed uzbrojeniem systemu alarmowego. Niedopuszczalna jest możliwość wyłączenia czujników w czasie, kiedy system alarmowy jest uzbrojony.

18.1.2.   Zabezpieczenie przed fałszywym alarmem

18.1.2.1.   Należy zagwarantować, że uzbrojony lub wyłączony system alarmowy nie uruchomi sygnału alarmowego bez potrzeby w przypadku:

a)	uderzenia w pojazd: badanie opisane w pkt 7.2.13;

b)	kompatybilności elektromagnetycznej: badania opisane w pkt 7.2.12;

c)	spadku napięcia w akumulatorze w wyniku stałego poboru prądu: badanie opisane w pkt 7.2.14;

d)	fałszywego alarmu wywołanego przez czujnik kontroli kabiny pasażerskiej: badanie opisane w pkt 7.2.15.

18.1.2.2.   Jeżeli wnioskujący o homologację jest w stanie udowodnić, np. na podstawie danych technicznych, że zabezpieczenie przed fałszywym alarmem jest wystarczające, placówka techniczna uprawniona do przeprowadzania badań homologacyjnych może zrezygnować z wymogu przeprowadzenia niektórych z wymienionych powyższych badań.

18.2.   Alarm dźwiękowy

18.2.1.   Ogólne

Sygnał ostrzegawczy musi być dobrze słyszalny i rozpoznawalny oraz musi znacznie różnić się od innych sygnałów dźwiękowych używanych w ruchu drogowym.

Poza fabrycznym dźwiękowym urządzeniem ostrzegawczym można w pojeździe kontrolowanym przez system alarmowy zainstalować oddzielne dźwiękowe urządzenie ostrzegawcze, które będzie chronić przed łatwym i szybkim dostępem niepowołanych osób.

W przypadku zastosowania oddzielnego dźwiękowego urządzenia ostrzegawczego zgodnie z pkt 18.2.3.1, system alarmowy może dodatkowo uruchamiać fabryczne standardowe urządzenie ostrzegawcze, pod warunkiem że wszelka ingerencja w standardowe urządzenie ostrzegawcze (zasadniczo łatwiej dostępne) nie wpływa na działanie oddzielnego dźwiękowego urządzenia ostrzegawczego.

18.2.2.   Czas trwania sygnału dźwiękowego

Minimum	:	25 s
Maksimum	:	30 s.

Sygnał dźwiękowy może być ponownie uruchomiony dopiero po następnej manipulacji przy pojeździe tj. po upływie wyżej wymienionego okresu.

(Ograniczenia: zob. pkt 18.1.1 i 18.1.2 powyżej).

Wyłączenie systemu alarmowego niezwłocznie wyłączy sygnał alarmowy.

18.2.3.   Wymagania dotyczące sygnału dźwiękowego

18.2.3.1.   Urządzenie sygnalizacyjne wytwarzające dźwięk o stałym tonie (stałe pasmo częstotliwości), np. klaksony: akustyczny itd., dane zgodne z częścią I regulaminu nr 28.

Przerywany sygnał alarmowy (włączony/wyłączony):

Częstotliwość wyzwalania … (2 ± 1) Hz

Czas trwania = czas ciszy ± 10 %

18.2.3.2.   Dźwiękowe urządzenie ostrzegawcze z modulacją częstotliwości: akustyczne itd., dane zgodne z częścią I regulaminu nr 28, ale równe przejście przez znaczny zakres częstotliwości w ramach wyżej wymienionego zakresu (1 800 do 3 550 Hz) w obydwu kierunkach.

Częstotliwość przejściowa … (2 ± 1) Hz

18.2.3.3.   Poziom dźwięku

Źródłem dźwięku jest:

a)	dźwiękowe urządzenie ostrzegawcze homologowane zgodnie częścią I regulaminu EKG nr 28;

b)

lub urządzenie spełniające wymogi regulaminu EKG nr 28 część I pkt 6.1 i 6.2. W przypadku gdy źródłem dźwięku jest inne urządzenie niż fabryczne dźwiękowe urządzenie ostrzegawcze, minimalny poziom dźwięku można obniżyć do poziomu 100 dB (A), mierzonego zgodnie z warunkami określonymi w części I regulaminu EKG nr 28.

18.3.   Alarm optyczny (jeżeli jest zainstalowany)

18.3.1.   Informacje ogólne

W przypadku bezprawnego wtargnięcia do pojazdu lub manipulacji przy pojeździe, urządzenie musi aktywować optyczny sygnał alarmowy, jak określono w pkt 18.3.2 i 18.3.3 poniżej.

18.3.2.   Czas trwania sygnału optycznego

Po aktywacji alarmu czas trwania sygnału optycznego wynosi od 25 sekund do 5 minut. Wyłączenie systemu alarmowego niezwłocznie wyłączy sygnał alarmowy.

18.3.3.   Typ sygnału optycznego

Migotanie wszystkich kierunkowskazów lub światła w kabinie pasażerskiej pojazdu, w tym migotanie wszystkich żarówek w tym samym obwodzie elektrycznym.

Częstotliwość wyzwalania … (2 ± 1) Hz

W przypadku sygnału dźwiękowego dozwolone są także sygnały asynchroniczne.

Czas trwania = czas ciszy ± 10 %

18.4.   Alarm radiowy (pager) – jeżeli jest zainstalowany

W skład systemu alarmowego może wchodzić urządzenie wytwarzające sygnał alarmowy przesyłany drogą radiową.

18.5.   Blokada uzbrojenia systemu alarmowego

18.5.1.   Kiedy silnik jest uruchomiony, uniemożliwione musi być świadome lub przypadkowe uzbrojenie systemu alarmowego.

18.6.   Uzbrajanie i wyłączanie systemu alarmowego pojazdu

18.6.1.   Uzbrajanie

Dozwolone jest uzbrajanie systemu alarmowego pojazdu za pomocą dowolnych stosownych środków, pod warunkiem że nie powodują one nieumyślnego włączenia fałszywych alarmów.

18.6.2.   Wyłączanie

System alarmowy pojazdu jest wyłączany za pomocą jednego lub zestawu kilku spośród poniższych urządzeń. Dozwolone jest stosowanie innych urządzeń o podobnym działaniu.

18.6.2.1.   Mechaniczny klucz (spełniający wymagania załącznika 10 do niniejszego regulaminu), który może być sprzężony z systemem zamka centralnego pojazdu, zapewniającym co najmniej 1 000 kombinacji kodów, obsługiwanym z zewnątrz.

18.6.2.2.   Elektryczne/elektroniczne urządzenie, np. zdalnego sterowania, zapewniające co najmniej 50 000 kombinacji kodów oraz zmienne kody lub minimalny czas skanowania wynoszący dziesięć dni, np. maksymalna liczba 5 000 kombinacji na 24 godziny dla co najmniej 50 000 kombinacji.

18.6.2.3.   Mechaniczny przełącznik lub elektryczne/elektroniczne urządzenie w chronionej kabinie pasażerskiej, z czasowym opóźnieniem włączenia ochrony przy wsiadaniu/wysiadaniu.

18.7.   Opóźnienie włączenia ochrony przy opuszczaniu pojazdu

Jeżeli urządzenie przełączające służące do uzbrajania systemu alarmowego pojazdu zainstalowane jest w obszarze chronionym, należy zapewnić opóźnienie włączenia ochrony, aby umożliwić opuszczenie pojazdu. Należy zapewnić możliwość ustawienia opóźnienia ochrony przy opuszczaniu pojazdu w granicach od 15 sekund do 45 sekund po użyciu przełącznika. Okres opóźnienia można regulować, dopasowując go do indywidualnych warunków użytkownika.

18.8.   Opóźnienie włączenia ochrony przy wsiadaniu do pojazdu

Jeżeli urządzenie wyłączające system alarmowy zainstalowane jest w obszarze chronionym, należy zapewnić opóźnienie uruchomienia sygnałów dźwiękowych i optycznych wynoszące minimalnie 5 sekund i maksymalnie 15 sekund. Okres opóźnienia można regulować, dopasowując go do indywidualnych warunków użytkownika.

18.9.   Wskaźnik stanu

18.9.1.   W obrębie kabiny pasażerskiej i poza nią dozwolone jest stosowanie optycznych wskaźników, których celem jest wskazanie stanu systemu alarmowego pojazdu (uzbrojony, wyłączony, uzbrajanie alarmu, alarm został aktywowany). Intensywność światła emitowanego przez sygnały optyczne zainstalowane poza kabiną pasażerską nie powinna przekraczać 0,5 cd.

18.9.2.   Jeżeli system zapewnia wskazania krótkich „dynamicznych” procesów, takich jak zmiana ze stanu „uzbrojony” na „wyłączony” i odwrotnie, zgodnie z pkt 18.9.1 wskazania powinny być sygnałami optycznymi. Taki optyczny sygnał można również uzyskać za pomocą jednoczesnego zadziałania kierunkowskazów lub punktu (punktów) oświetlenia kabiny pasażerskiej, pod warunkiem że czas działania kierunkowskazów nie przekracza 3 sekund.

18.10.   Zasilanie

Źródłem energii systemu alarmowego pojazdu powinien być akumulator pojazdu lub niezależny akumulatorek. Można korzystać z dodatkowego akumulatorka lub baterii, jeżeli system jest w nie wyposażony. Akumulatory takie nie mogą pod żadnym pozorem zasilać innych elementów układu elektrycznego pojazdu.

18.11.   Specyfikacja funkcji fakultatywnych

18.11.1.   Autokontrola, automatyczne wykrywanie awarii

Dzięki funkcji autokontroli (kontroli prawdopodobieństwa) przy uzbrajaniu systemu alarmowego pojazdu mogą być wykryte i wskazane nieprawidłowości, np. otwarte drzwi.

18.11.2.   Alarm odstraszający

Dozwolony jest optyczny lub dźwiękowy lub radiowy alarm niezależny od stanu (uzbrojony/wyłączony) lub funkcji systemu alarmowego pojazdu. Alarm taki jest uruchamiany od wewnątrz pojazdu i nie wpływa na stan (uzbrojony/wyłączony) systemu alarmowego pojazdu. Ponadto użytkownik pojazdu musi mieć możliwość wyłączenia alarmu odstraszającego. W przypadku alarmu dźwiękowego jego czas trwania po aktywacji nie jest ograniczony. Alarm odstraszający nie powoduje unieruchomienia silnika ani nie przerywa jego pracy.

19.   WARUNKI BADANIA

Wszystkie podzespoły systemu alarmowego pojazdu lub systemu alarmowego zostają przebadane zgodnie z procedurami opisanymi w pkt 7.

Wymóg ten nie stosuje się do:

19.1.

podzespołów, które są instalowane i poddawane badaniom jako część pojazdu, bez względu na to, czy system alarmowy pojazdu/system alarmowy jest zainstalowany, czy nie (np. światła); lub

19.2.

podzespołów, które były wcześniej poddane badaniom jako część pojazdu, co jest poparte dostarczoną dokumentacją.

20.   INSTRUKCJA

Do każdego pojazdu dołączone są:

20.1.

instrukcja użytkowania;

20.2.

instrukcja konserwacji;

20.3.

ogólne ostrzeżenie przed zagrożeniami, jakie może spowodować dokonywanie jakichkolwiek zmian lub uzupełnianie systemu innymi elementami.

21.   MODYFIKACJA TYPU POJAZDU I ROZSZERZENIE HOMOLOGACJI

21.1.   Jakakolwiek zmiana typu pojazdu wymaga powiadomienia służb administracyjnych, które udzieliły homologacji typu pojazdu.

W takim przypadku służby administracyjne mogą:

21.1.1.

uznać, że wprowadzone modyfikacje prawdopodobnie nie będą miały istotnego szkodliwego wpływu i system alarmowy w dalszym ciągu spełnia wymogi; lub

21.1.2.

zażądać dodatkowego sprawozdania od placówek technicznych.

21.2.   Umawiające się Strony Porozumienia stosujące niniejszy regulamin zostaną powiadomione o potwierdzeniu lub odmowie homologacji, z określeniem zmiany, zgodnie z procedurą określoną w pkt 16.3 powyżej.

21.3.   Właściwy organ udzielający rozszerzenia homologacji nadaje numer seryjny każdemu formularzowi zawiadomienia przygotowanemu w związku z takim rozszerzeniem.

22.   ZGODNOŚĆ PRODUKCJI

Procedury produkcji powinny być zgodne z procedurami określonymi w dodatku 2 do Porozumienia (E/ECE/324-E/ECE/TRANS/505/Rev.2) i powinny spełniać następujące wymagania:

22.1.

Każdy pojazd homologowany zgodnie z niniejszym regulaminem produkowany jest w sposób zapewniający jego zgodność z typem homologowanym poprzez spełnienie wymogów określonych w pkt 17, 18 i 19 powyżej.

22.2.

Organ, który udzielił homologacji typu, może w dowolnym czasie dokonać weryfikacji metod kontroli zgodności stosowanych w każdej jednostce produkcyjnej. Weryfikacje takie dokonywane są zazwyczaj co dwa lata.

23.   SANKCJE Z TYTUŁU NIEZGODNOŚCI PRODUKCJI

23.1.   Homologacja typu pojazdu udzielona na mocy niniejszego regulaminu może być cofnięta, jeżeli nie są spełnione wymagania określone w pkt 22 powyżej.

23.2.   Jeżeli Strona Porozumienia stosująca niniejszy regulamin cofnie uprzednio udzieloną homologację, zobowiązana jest bezzwłocznie powiadomić o tym pozostałe Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin wykorzystując w tym celu formularz zawiadomienia zgodny ze wzorem przedstawionym w załączniku 2 do niniejszego regulaminu.

24.   OSTATECZNE ZAPRZESTANIE PRODUKCJI

Jeżeli posiadacz homologacji całkowicie zaprzestanie produkcji typu pojazdu zatwierdzonego zgodnie z niniejszym regulaminem, jest on zobowiązany poinformować o tym organ, który udzielił homologacji.

Po otrzymaniu właściwego zawiadomienia organ ten informuje o tym pozostałe Strony Porozumienia stosujące niniejszy regulamin, wykorzystując w tym celu formularz zawiadomienia zgodny ze wzorem przedstawionym w załączniku 2 do niniejszego regulaminu.

25.   NAZWY I ADRESY PLACÓWEK TECHNICZNYCH ODPOWIEDZIALNYCH ZA WYKONYWANIE BADAŃ HOMOLOGACYJNYCH ORAZ NAZWY I ADRESY SŁUŻB ADMINISTRACYJNYCH

Umawiające się Strony Porozumienia stosujące niniejszy regulamin przekazują sekretariatowi Organizacji Narodów Zjednoczonych nazwy i adresy placówek technicznych odpowiedzialnych za prowadzenie badań homologacyjnych oraz nazwy i adresy służb administracyjnych udzielających homologacji, którym należy przesłać wydane w innych krajach formularze potwierdzające homologację, jej rozszerzenie, odmowę lub cofnięcie.

CZĘŚĆ III –   HOMOLOGACJA IMMOBILIZERÓW I HOMOLOGACJA POJAZDU W ZAKRESIE IMMOBILIZERA

26.   DEFINICJE

Na potrzeby części III niniejszego regulaminu:

26.1.

„Immobilizer” oznacza urządzenie, które ma zapobiegać odjechaniu pojazdem poruszanym własnym silnikiem (zabezpieczenie przed bezprawnym użyciem).

26.2.

„Urządzenie sterujące” oznacza urządzenie potrzebne do uzbrajania lub wyłączania immobilizera.

26.3.

„Wskaźnik stanu” oznacza dowolne urządzenie, którego przeznaczeniem jest wskazywanie stanu immobilizera (uzbrojony/wyłączony, zmiana z włączonego na wyłączony i odwrotnie).

26.4.

„Uzbrojony” oznacza stan, w którym pojazd nie może normalnie poruszać się o własnym napędzie.

26.5.

„Wyłączony” oznacza stan, w którym pojazd może być poruszać się o własnym napędzie.

26.6.

„Przełącznik” oznacza dowolne urządzenie zaprojektowane i skonstruowane w celu umożliwienia obsługi systemu blokującego, który został zaprojektowany i skonstruowany w taki sposób, że może być obsługiwany wyłącznie za pomocą tego urządzenia.

26.7.

„Skasowanie nastawienia” oznacza cechę konstrukcyjną, która blokuje immobilizer w stanie wyłączonym.

26.8.

„Kod zmienny” oznacza elektroniczny kod składający się z kilku elementów, których kombinacja zmienia się losowo po każdym uruchomieniu urządzenia napędowego.

26.9.

„Typ immobilizera” oznacza systemy, które nie różnią się znacznie pod względem tak istotnych cech, jak: a) nazwa lub znak handlowy producenta; b) rodzaj układu sterującego; c) sposób ich oddziaływania na odpowiedni system (odpowiednie systemy) pojazdu (określony w pkt 32.1 poniżej).

26.10.

„Typ pojazdu w zakresie immobilizera” oznacza pojazdy, które nie różnią się istotnie pod takimi względami: a) nazwa lub znak handlowy producenta; b) właściwości pojazdu, które w zasadniczy sposób wpływają na działanie immobilizera; c) typ i konstrukcja immobilizera.

27.   WNIOSEK O UDZIELENIE HOMOLOGACJI IMMOBILIZERA

27.1.

Wniosek o udzielenie homologacji immobilizera składa producent immobilizera lub jego należycie uprawniony przedstawiciel.

27.2.

Dla każdego typu immobilizera do wniosku należy dołączyć: 27.2.1. Dokument informacyjny sporządzony zgodnie ze wzorem określonym w załączniku 1A, część 1, zawierający opis techniczny immobilizera, działań, jakie zostały podjęte, aby uniknąć jego niezamierzonego uzbrojenia oraz sposobu montażu dla każdej marki i typu pojazdu, do montażu w którym immobilizer jest przeznaczony. 27.2.2. Trzy egzemplarze typu immobilizera wraz ze wszystkimi jego podzespołami. Każdy główny podzespół musi być oznakowany przejrzyście i w sposób trwały, z podaną nazwą handlową lub znakiem handlowym wnioskodawcy oraz oznaczeniem typu tego podzespołu. 27.2.3. Pojazd wyposażony (pojazdy wyposażone) w immobilizer, który ma uzyskać homologację typu, wybrany (wybrane) przez wnioskodawcę w porozumieniu z upoważnioną placówką techniczną odpowiedzialną za prowadzenie badań homologacyjnych. 27.2.4. Instrukcje w trzech egzemplarzach zgodnie z pkt 34 poniżej.

28.   WNIOSEK O UDZIELENIE HOMOLOGACJI POJAZDU

28.1.

W przypadku gdy immobilizer zatwierdzony zgodnie z częścią III niniejszego regulaminu jest stosowany w pojeździe, którego dotyczy wniosek o homologację udzielaną na podstawie części III niniejszego regulaminu, nie powtarza się badań, które są wymagane dla immobilizera, aby uzyskać homologację dla pojazdu zgodnie z częścią III niniejszego regulaminu.

28.2.

Wniosek o udzielenie homologacji typu pojazdu w zakresie immobilizera składa producent pojazdu lub jego należycie uprawniony przedstawiciel.

28.3.

Do wniosku należy dołączyć dokument informacyjny zawierający opis techniczny immobilizera oraz sposobu montażu dla każdej marki i typu pojazdu, do montażu w którym immobilizer jest przeznaczony, zgodnie ze wzorem określonym w załączniku 1A, odpowiednio część 2 lub 3.

28.4.

Do upoważnionej placówki technicznej należy dostarczyć pojazd reprezentatywny dla typu, który ma być zatwierdzony.

28.5.

Pojazd niezawierający wszystkich podzespołów właściwych dla danego typu może być przyjęty do badania, pod warunkiem że wnioskodawca wykaże w sposób spełniający wymogi właściwego organu, że brak tych podzespołów nie ma wpływu na wyniki badania w zakresie wymagań przewidzianych w niniejszym regulaminie.

28.6.

W przypadku gdy stosowany jest immobilizer homologowany zgodnie z wymogami części III niniejszego regulaminu, do upoważnionej placówki technicznej przekazywane jest również zawiadomienie udzielenia homologacji dla danego typu.

29.   HOMOLOGACJA IMMOBILIZERA

29.1.

Homologacji danego typu immobilizera udziela się, jeżeli immobilizer zgłoszony do homologacji na podstawie niniejszego regulaminu spełnia wymagania określone w pkt 31, 32 i 33 poniżej.

29.2.

Każdy typ, któremu udzielono homologacji, otrzymuje numer homologacyjny. Pierwsze dwie cyfry takiego numeru (obecnie 01, odpowiadające serii poprawek 01) wskazują serię poprawek wdrażających ostatnie znaczące zmiany techniczne, wprowadzonych do regulaminu w chwili udzielenia homologacji. Ta sama Umawiająca się Strona nie może przydzielić tego samego numeru homologacyjnego innemu typowi immobilizera.

29.3.

Umawiające się Strony porozumienia stosujące niniejszy regulamin są powiadamiane o homologacji lub rozszerzeniu bądź odmowie homologacji typu immobilizera zgodnie z niniejszym regulaminem na formularzu zgodnym ze wzorem przedstawionym w załączniku 3 do niniejszego regulaminu.

29.4.

Na każdym immobilizerze zgodnym z typem immobilizera homologowanym na mocy niniejszego regulaminu, w widocznym i łatwo dostępnym miejscu określonym w formularzu homologacji, umieszczany jest międzynarodowy znak homologacji składający się z: 29.4.1. litery „E” wpisanej w okrąg, po której następuje numer wskazujący kraj, który udzielił homologacji (8); 29.4.2. numeru niniejszego regulaminu, po którym występuje litera „R”, symbol „A” lub „I” lub „AI” wskazujący, czy dany system to system alarmowy pojazdu, czy immobilizer, czy obydwa razem, myślnik i numer homologacji w pobliżu okręgu określonego w pkt 29.4.1.

29.5.

Znak homologacji musi być łatwy do odczytania i nieusuwalny.

29.6.

Przykładowe układy znaków homologacji przedstawiono w załączniku 5 do niniejszego regulaminu.

29.7.

Jako alternatywa do znaku homologacji opisanego w pkt 29.4 powyżej wydawane jest świadectwo zgodności dla każdego immobilizera oferowanego do sprzedaży. Jeżeli producent immobilizera dostarczy producentowi pojazdów homologowany, nieoznakowany immobilizer, w celu umieszczenia go przez producenta jako oryginalne wyposażenie modelu pojazdu lub szeregu modeli pojazdów, producent immobilizera dostarczy producentowi pojazdów wystarczającą liczbę kopii wyciągów ze świadectwa homologacji pozwalającą mu uzyskać homologację pojazdu, zgodnie z pkt 30 niniejszego regulaminu. Jeżeli immobilizer składa się z oddzielnych podzespołów, jego główny element (główne elementy) konstrukcyjny musi posiadać znak odniesienia, a w wyciągu ze świadectwa homologacji zamieszczany jest wykaz takich znaków odniesienia. Wzór wyciągu ze świadectwa homologacji podano w załączniku 6 do niniejszego regulaminu.

30.   HOMOLOGACJA POJAZDU

30.1.

Homologacji danego typu pojazdu udziela się, jeżeli pojazd zgłoszony do homologacji na podstawie niniejszego regulaminu spełnia wymagania określone w pkt 31, 32 i 33 poniżej.

30.2.

Każdy typ, któremu udzielono homologacji, otrzymuje numer homologacyjny. Pierwsze dwie cyfry takiego numeru (obecnie 01, odpowiadające serii poprawek 01) wskazują serię poprawek wdrażających ostatnie znaczące zmiany techniczne, wprowadzonych do niniejszego regulaminu w chwili udzielenia homologacji. Ta sama Umawiająca się Strona nie może przydzielić tego samego numeru homologacyjnego innemu typowi pojazdu.

30.3.

Umawiające się Strony porozumienia stosujące niniejszy regulamin są powiadamiane o homologacji lub rozszerzeniu bądź odmowie homologacji typu pojazdu zgodnie z niniejszym regulaminem na formularzu zgodnym ze wzorem przedstawionym w załączniku 4 do niniejszego regulaminu.

30.4.

Na każdym pojeździe zgodnym z typem pojazdu homologowanego zgodnie z niniejszym regulaminem, w widocznym i łatwo dostępnym miejscu, określonym w formularzu homologacji, umieszczany jest międzynarodowy znak homologacji składający się z: 30.4.1. litery „E” wpisanej w okrąg, po której następuje numer wskazujący kraj, który udzielił homologacji (9); 30.4.2. numeru niniejszego regulaminu, po którym występuje litera „R”, symbol „A” lub „I” lub „AI” wskazujący czy homologacja danego pojazdu dotyczy jego systemu alarmowego, czy immobilizera, czy obydwu razem, myślnik i numer homologacji po prawej stronie okręgu wymaganego w pkt 30.4.1.

30.5.

Jeżeli pojazd jest zgodny z typem pojazdu homologowanego w myśl jednego lub większej liczby regulaminów załączonych do porozumienia w kraju, który udzielił homologacji zgodnie z niniejszym regulaminem, nie trzeba powtarzać symbolu opisanego w pkt 30.4.1; w takim przypadku numery regulaminów i homologacji oraz dodatkowe symbole wszystkich innych regulaminów, na podstawie których udzielono homologacji w kraju, w którym udzielono homologacji na mocy niniejszego regulaminu, umieszcza się w pionowych kolumnach na prawo od znaku określonego w pkt 30.4.1.

30.6.

Znak homologacji musi być łatwy do odczytania i nieusuwalny.

30.7.

Znak homologacji umieszcza się na tabliczce znamionowej pojazdu zamocowanej przez producenta lub w jej pobliżu.

30.8.

Przykładowe układy znaków homologacji przedstawiono w załączniku 5 do niniejszego regulaminu.

31.   SPECYFIKACJA OGÓLNA

31.1.

Zgodnie z poniższymi wymogami należy zapewnić możliwość włączenia i wyłączenia immobilizera.

31.2.

Jeżeli immobilizer połączony jest z przekazem radiowym, wykorzystywanym np. do jego włączania lub wyłączania, powinien spełniać wymagania stosownych norm Europejskiego Instytutu Norm Telekomunikacyjnych (ETSI) (zob. przypis 2 do pkt 5.3), np.: EN 300 220-1 V1.3.1. (2000-09), EN 300 220-2 V1.3.1. (2000-09), EN 300 220-3 V1.1.1. (2000-09) oraz EN 301 489-3 V1.2.1. (2000-08) (włączając wszelkie dodatkowe wymogi). Częstotliwość i maksymalna moc promieniowania transmisji radiowych wykorzystywanych do włączania lub wyłączania immobilizera muszą być zgodne z zaleceniem 70-03 (z dnia 17 lutego 2000 r.) odnoszącym się do urządzeń bliskiego zasięgu (zob. przypis 4 do pkt 5.3) CEPT/ERC (zob. przypis 3 do pkt 5.3).

31.3.

Immobilizer i jego instalację należy tak zaprojektować, aby każdy wyposażony w niego pojazd nadal spełniał wymagania techniczne.

31.4.

Immobilizer nie może pod żadnym pozorem włączać się, gdy kluczyk w stacyjce jest w położeniu pracy silnika, z wyjątkiem następujących sytuacji: a) pojazd jest wyposażony lub ma być wyposażony na potrzeby pogotowia ratunkowego, straży pożarnej lub policji; lub b) silnik musi: (i) napędzać urządzenie mechaniczne stanowiące część pojazdu lub w nim zainstalowane, służące do celów innych niż kierowanie pojazdem; lub (ii) utrzymywać moc akumulatorów pojazdu na poziomie wymaganym do napędzania danego urządzenia mechanicznego lub przyrządu; i pojazd nie porusza się i zaciągnięty jest hamulec postojowy. W przypadku zastosowania powyższego wyjątku o fakcie tym informuje się w pozycji 2 dodatku do zawiadomienia (załącznik 2 do niniejszego regulaminu).

31.5.

Immobilizer nie posiada funkcji umożliwiającej jego dezaktywację na stałe.

31.6.

Immobilizer należy zaprojektować i skonstruować w taki sposób, aby po jego zainstalowaniu nie wpływał na wynikającą z założenia funkcję pojazdu i bezpieczeństwo jego eksploatacji, nawet w przypadku wadliwego działania.

31.7.

Immobilizer należy zaprojektować i skonstruować w taki sposób, aby po zainstalowaniu w pojeździe zgodnie z instrukcją producenta niemożliwe było szybkie i niezauważalne jego odłączenie lub zniszczenie, na przykład za pomocą tanich, łatwych do ukrycia narzędzi, sprzętu lub przedmiotów łatwo i powszechnie dostępnych. Wymiana głównego podzespołu lub zespołu w celu ominięcia immobilizera powinna być trudna i czasochłonna.

31.8.

Immobilizer należy zaprojektować i skonstruować w taki sposób, aby po zainstalowaniu w pojeździe zgodnie z instrukcją producenta miał zapewnioną dostateczną trwałość w warunkach panujących w pojeździe (odnośnie do badań zob. pkt 33). Zainstalowanie immobilizera nie może przede wszystkim powodować zakłóceń w obwodach elektrycznych pojazdu (łączenia przewodów, bezpieczeństwo styków itp.).

31.9.

Immobilizer można łączyć lub integrować z innymi systemami pojazdu (np. z układem sterowania silnikiem, systemami alarmowymi).

31.10.

Immobilizer nie powinien uniemożliwiać zwolnienia hamulców pojazdu, przy czym nie dotyczy to immobilizera, który uniemożliwia zwolnienie pneumatycznie sterowanych hamulców sprężynowych (10) i funkcjonuje w taki sposób, że podczas normalnej eksploatacji lub w sytuacji awaryjnej spełnione są wymagania techniczne regulaminu nr 13 obowiązującego w czasie składania wniosku o homologację typu na mocy niniejszego regulaminu. Nawet w przypadku zgodności z niniejszym punktem immobilizer, który uniemożliwia pneumatyczne zwalnianych hamulców sprężynowych, musi spełniać wymogi techniczne określone w niniejszym regulaminie.

31.11.

Immobilizer nie powinien funkcjonować w sposób powodujący zadziałanie hamulców pojazdu.

32.   SPECYFIKACJA SZCZEGÓŁOWA

32.1.   Podzespoły pojazdu blokowane przez immobilizer

32.1.1.

Immobilizer należy zaprojektować w taki sposób, aby uniemożliwiał poruszanie się pojazdu z własnym napędem co najmniej na jeden z następujących sposobów: 32.1.1.1. w przypadku immobilizera, który nie był zainstalowany fabrycznie, lub pojazdu wyposażonego w silnik diesla, dezaktywacja co najmniej dwóch niezależnych obwodów niezbędnych dla niezależnego funkcjonowania pojazdu (np. obwodu rozrusznika, zapłonu, układu doprowadzania paliwa, pneumatycznie zwalnianych hamulców sprężynowych itd.); 32.1.1.2. blokada kodowa co najmniej jednego urządzenia sterującego potrzebnego do działania pojazdu.

32.1.2.

Immobilizer przeznaczony do zainstalowania w pojeździe wyposażonym w katalizator nie powinien powodować przedostawania się niespalonego paliwa do układu wydechowego.

32.2.   Niezawodność działania

Niezawodność działania jest uzyskiwana dzięki odpowiedniej konstrukcji immobilizera, uwzględniającej szczególne warunki eksploatacyjne w pojeździe (zob. pkt 31.8 i 33).

32.3.   Bezpieczeństwo działania

Należy zagwarantować, że immobilizer nie zmieni swojego stanu (uzbrojony/wyłączony) w następstwie badań opisanych w pkt 33.

32.4.   Uzbrajanie immobilizera

32.4.1.

Immobilizer musi być uzbrajany bez potrzeby dodatkowego działania ze strony kierowcy co najmniej w jeden z następujących sposobów: a) przekręcenie kluczyka w stacyjce do położenia „0” i otwarcia drzwi; ponadto immobilizery, które ulegają wyłączeniu przed lub w trakcie normalnej procedury uruchamiania pojazdu, mogą być zaprogramowane na czynność wyłączania zapłonu; b) w czasie nieprzekraczającym 1 minuty po wyjęciu kluczyka ze stacyjki.

32.4.2.

Jeżeli immobilizer może być uzbrojony podczas pracy silnika, jak określono w pkt 31.4, to może być również uzbrojony poprzez otwarcie drzwi kierowcy lub w wyniku podjęcia celowego działania przez upoważnionego użytkownika.

32.5.   Wyłączanie

32.5.1.

Immobilizer jest wyłączany za pomocą jednego lub kombinacji kilku spośród następujących urządzeń. Dozwolone są inne urządzenia o podobnym poziomie zabezpieczeń i o podobnym działaniu.

32.5.1.1.

Pilot z klawiaturą umożliwiającą wprowadzenie indywidualnie wybieranego kodu zapewniającego co najmniej 10 000 kombinacji.

32.5.1.2.

Elektryczne/elektroniczne urządzenie, np. urządzenie do zdalnego sterowania, zapewniające co najmniej 50 000 kombinacji ze zmiennymi kodami lub minimalny czas skanowania wynoszący dziesięć dni, np. maksymalna liczba 5 000 kombinacji na 24 godziny przy minimum 50 000 kombinacji.

32.5.1.3.

Jeżeli immobilizer można wyłączać zdalnie, w ciągu 5 minut po wyłączeniu musi on ponownie się uruchomić, jeżeli w obwodzie rozrusznika nie nastąpiła żadna zmiana.

32.6.   Wskaźnik stanu

32.6.1.

Dozwolone jest stosowanie optycznych wskaźników w obrębie kabiny pasażerskiej i poza nią, których celem jest wskazanie stanu immobilizera (uzbrojony/wyłączony, przejście od stanu uzbrojonego do wyłączonego i na odwrót). Intensywność światła emitowanego przez sygnały optyczne zainstalowane poza kabiną pasażerską nie powinna przekraczać 0,5 cd.

32.6.2.

W przypadku wskazywania krótkotrwałych „dynamicznych” procesów, takich jak przejście ze stanu „uzbrojony” na „wyłączony” i odwrotnie, zgodnie z pkt 32.6.1 wskazania powinny być sygnałami optycznymi. Taki sygnał optyczny można również uzyskać za pomocą jednoczesnego zadziałania kierunkowskazów lub punktu (punktów) oświetlenia kabiny pasażerskich, pod warunkiem że czas działania kierunkowskazów nie przekracza 3 sekund.

33.   PARAMETRY EKSPLOATACYJNE I WARUNKI BADANIA

33.1.   Parametry eksploatacyjne

Wszystkie podzespoły immobilizera muszą spełniać zalecenia pkt 7 niniejszego regulaminu.

Powyższy wymóg nie ma zastosowania do:

podzespołów, które są instalowane i poddawane badaniom jako podzespoły pojazdu, bez względu na to, czy immobilizer jest zainstalowany, czy nie (np. reflektory), lub

podzespołów, które były wcześniej poddane badaniom jako podzespoły pojazdu, co jest poparte dokumentacją.

33.2.   Warunki badania

Wszystkie badania należy kolejno przeprowadzić na jednym immobilizerze. Jednakże w zależności od decyzji organu właściwego dla przeprowadzania badań mogą być wykorzystane inne egzemplarze, jeżeli nie wpłynie to na wyniki innych badań.

33.3.   Badanie eksploatacyjne

Po ukończeniu wszystkich opisanych poniżej badań immobilizer należy poddać badaniu w normalnych warunkach określonych w pkt 7.2.1.2 niniejszego regulaminu w celu sprawdzenia, czy nadal funkcjonuje prawidłowo. W razie potrzeby przed badaniem można wymienić bezpieczniki.

Wszystkie podzespoły immobilizera muszą spełniać zalecenia podane w pkt 7.2.2–7.2.8 i 7.2.12 niniejszego regulaminu.

34.   INSTRUKCJA

(Pkt 34.1–34.3 wyłącznie na potrzeby urządzeń, które nie zostały zainstalowane fabrycznie).

Do każdego immobilizera należy dołączyć:

34.1.

Instrukcję instalacji 34.1.1. Wykaz pojazdów i ich modeli, dla których przeznaczone jest urządzenie. Wykaz ten może być szczegółowy lub ogólny, np. „wszystkie samochody z silnikami o zapłonie iskrowym, z akumulatorami 12 V z uziemionym biegunem ujemnym”. 34.1.2. Sposób instalacji zilustrowany zdjęciami lub bardzo przejrzystymi rysunkami. 34.1.3. Szczegółową instrukcję instalacji dostarczoną przez dostawcę, która powinna być tak sformułowana, aby po prawidłowym zastosowaniu się do niej kompetentnego instalatora urządzenie nie miało wpływu na bezpieczeństwo i niezawodność działania pojazdu. 34.1.4. Dołączona instrukcja instalacji powinna podawać wymagania immobilizera w zakresie zasilania energią elektryczną i, w stosownych przypadkach, zalecać zwiększenie pojemności akumulatora. 34.1.5. Dostawca dostarcza opis procedur dotyczących sprawdzenia pojazdu, które należy przeprowadzić po instalacji. Należy zwrócić szczególną uwagę na elementy związane z bezpieczeństwem.

34.2.

Niewypełnione świadectwo instalacji, którego wzór podano w załączniku 7.

34.3.

Ogólną informację skierowaną do kupującego zwracającą jego uwagę na następujące punkty: 34.3.1. immobilizer powinien być zainstalowany zgodnie z instrukcją producenta; 34.3.2. zalecane jest wybranie odpowiedniego instalatora (można skontaktować się z producentem immobilizerów, który wskaże właściwych instalatorów); 34.3.3. świadectwo instalacji dostarczone wraz z immobilizerem powinna wypełniać osoba instalującą.

34.4.

Instrukcja użytkowania

34.5.

Instrukcja konserwacji

34.6.

Ogólne ostrzeżenie przed zagrożeniami jakie może spowodować dokonywanie jakichkolwiek zmian lub uzupełnianie systemu immobilizera innymi elementami; tego rodzaju zmiany i uzupełnienia automatycznie unieważniają świadectwo instalacji, określone w pkt 34.2 powyżej.

35.   MODYFIKACJA TYPU IMMOBILIZERA LUB TYPU POJAZDU I ROZSZERZENIE HOMOLOGACJI

Każda modyfikacja typu immobilizera lub typu pojazdu wymaga powiadomienia służb administracyjnych, które udzieliły homologacji typu immobilizera.

W takim przypadku służby administracyjne mogą:

a)	uznać, że wprowadzone modyfikacje prawdopodobnie nie będą miały istotnego szkodliwego wpływu i immobilizer lub pojazd nadal spełnia wymogi; lub

b)	zażądać dodatkowego sprawozdania z niektórych lub wszystkich badań opisanych w pkt 31, 32 i 33 do niniejszego regulaminu od placówek technicznych odpowiedzialnych za takie badania.

Strony Porozumienia stosujące niniejszy regulamin zostaną powiadomione o potwierdzeniu lub odmowie homologacji, z określeniem zmiany, zgodnie z procedurą określoną w pkt 29.3 powyżej.

Właściwy organ udzielający rozszerzenia homologacji nadaje numer seryjny każdemu formularzowi zawiadomienia przygotowanemu w związku z takim rozszerzeniem.

36.   ZGODNOŚĆ PRODUKCJI

Procedury produkcji powinny być zgodne z procedurami określonymi w dodatku 2 do Porozumienia (E/ECE(324-E/ECE/TRANS/505/Rev.2) i powinny spełniać następujące wymagania:

36.1.

Każdy immobilizer lub pojazd zatwierdzony zgodnie z niniejszym regulaminem w zakresie immobilizera jest produkowany w sposób zapewniający zgodność z homologowanym typem, spełniając wymagania określone w pkt 31, 32 i 33.

36.2.

Właściwy organ, który udzielił homologacji typu, może w dowolnym czasie dokonać weryfikacji metod kontroli zgodności, stosowanych w każdej jednostce produkcyjnej. Weryfikacje takie dokonywane są zazwyczaj co dwa lata.

37.   SANKCJE Z TYTUŁU NIEZGODNOŚCI PRODUKCJI

37.1.

Homologacja typu immobilizera lub typu pojazdu udzielona na mocy niniejszego regulaminu może być cofnięta, jeżeli nie są spełnione wymogi określone w pkt 36 powyżej.

37.2.

Jeżeli Strona Porozumienia stosująca niniejszy regulamin cofnie uprzednio udzieloną homologację, zobowiązana jest bezzwłocznie powiadomić o tym pozostałe Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin, wykorzystując w tym celu formularz zawiadomienia zgodny ze wzorem przedstawionym w załącznikach 3 i 4 do niniejszego regulaminu.

38.   OSTATECZNE ZAPRZESTANIE PRODUKCJI

Jeżeli posiadacz homologacji całkowicie zaprzestanie produkcji typu immobilizera lub typu pojazdu zatwierdzonego zgodnie z niniejszym regulaminem, jest on zobowiązany poinformować o tym organ, który udzielił homologacji.

Po otrzymaniu właściwego zawiadomienia organ ten informuje o tym pozostałe Strony Porozumienia stosujące niniejszy regulamin, wykorzystując w tym celu formularz zawiadomienia zgodny ze wzorem przedstawionym w załączniku 4 do niniejszego regulaminu.

39.   PRZEPISY PRZEJŚCIOWE

39.1.   Homologacja typu immobilizera

39.1.1.

Po upływie 36 miesięcy od daty wejścia w życie suplementu 4 serii zmian 01 Strony stosujące niniejszy regulamin są zobowiązane udzielać homologacji tylko w przypadku, gdy typ podzespołu lub odrębnego zespołu urządzenia przedłożonego do homologacji spełnia wymagania niniejszego regulaminu zmienionego suplementem 4 wg serii zmian 01.

39.1.2.

Strony stosujące niniejszy regulamin nadal udzielają homologacji na te typy podzespołów lub odrębnych zespołów urządzeń, które spełniają wymogi pierwotnej wersji regulaminu z wcześniejszymi zmianami, pod warunkiem że podzespół lub odrębny zespół urządzenia ma zastąpić instalację w eksploatowanych pojazdach, a zainstalowanie podzespołu lub odrębnego zespołu urządzenia, który spełnia wymogi zawarte w tym regulaminie zmienionym suplementem 4 seria zmian 01, byłoby niewykonalne z technicznego punktu widzenia.

39.2.   Homologacja typu pojazdu

39.2.1.

Po upływie 36 miesięcy od daty wejścia w życie suplementu 4 seria zmian 01 Strony stosujące niniejszy regulamin są zobowiązane udzielać homologacji tylko w przypadku, gdy typ pojazdu ubiegającego się o homologację odpowiada wymaganiom niniejszego regulaminu zmienionego suplementem 4 seria zmian 01.

40.   NAZWY I ADRESY PLACÓWEK TECHNICZNYCH ODPOWIEDZIALNYCH ZA PRZEPROWADZANIE BADAŃ HOMOLOGACYJNYCH ORAZ NAZWY I ADRESY SŁUŻB ADMINISTRACYJNYCH

Umawiające się Strony Porozumienia stosujące niniejszy regulamin przekazują sekretariatowi Organizacji Narodów Zjednoczonych nazwy i adresy placówek technicznych odpowiedzialnych za prowadzenie badań homologacyjnych oraz nazwy i adresy służb administracyjnych udzielających homologacji, którym należy przesłać wydane w innych krajach formularze poświadczające homologację, jej rozszerzenie, odmowę lub cofnięcie.

---

(1)  Dotyczy wyłącznie pojazdów z 12-woltowym układem elektrycznym.

(2)  1 – Niemcy, 2 – Francja, 3 – Włochy, 4 – Niderlandy, 5 – Szwecja, 6 – Belgia, 7 – Węgry, 8 – Republika Czeska, 9 – Hiszpania, 10 – Serbia, 11 – Zjednoczone Królestwo, 12 – Austria, 13 – Luksemburg, 14 – Szwajcaria, 15 (numer wolny), 16 – Norwegia, 17 – Finlandia, 18 – Dania, 19 – Rumunia, 20 – Polska, 21 – Portugalia, 22 – Federacja Rosyjska, 23 – Grecja, 24 – Irlandia, 25 – Chorwacja, 26 – Słowenia, 27 – Słowacja, 28 – Białoruś, 29 – Estonia, 30 (numer wolny), 31 – Bośnia i Hercegowina, 32 – Łotwa, 33 (numer wolny), 34 – Bułgaria, 35 (numer wolny), 36 – Litwa, 37 – Turcja, 38 (numer wolny), 39 – Azerbejdżan, 40 – była jugosłowiańska republika Macedonii, 41 (numer wolny), 42 – Wspólnota Europejska (homologacje udzielone przez jej państwa członkowskie z użyciem właściwych im symboli EKG), 43 – Japonia, 44 (numer wolny), 45 – Australia, 46 – Ukraina, 47 – Republika Południowej Afryki, 48 – Nowa Zelandia, 49 – Cypr, 50 – Malta, 51 – Republika Korei, 52 – Malezja i 53 – Tajlandia. Kolejne numery przydzielane są pozostałym krajom w porządku chronologicznym, zgodnie z ratyfikacją lub ich przystąpieniem do Porozumienia w sprawie przyjęcia jednolitych wymogów technicznych dla pojazdów kołowych, wyposażenia i podzespołów, które mogą być stosowane w tych pojazdach, oraz wzajemnego uznawania homologacji udzielonych na podstawie tych wymogów, a Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych powiadamia Umawiające się Strony Porozumienia o przydzielonych w ten sposób numerach.

(3)  Jeśli standardy te nie istnieją w momencie wejścia w życie niniejszego regulaminu, zastosowanie mają odpowiednie wymogi krajowe.

ETSI: Europejski Instytut Norm Telekomunikacyjnych.

(4)  

CEPT: Konferencja Administracji Pocztowych i Telekomunikacyjnych

ERC: Europejski Komitet Radiokomunikacji

(5)  Umawiające się Strony mogą zakazać wykorzystywania danej częstotliwości lub mocy i mogą zezwolić na wykorzystywanie innej częstotliwości lub mocy.

(6)  Reflektory, które wykorzystuje się jako część optycznych urządzeń alarmowych oraz które stanowią standardowe wyposażenie systemu oświetlenia samochodu, nie muszą odpowiadać parametrom eksploatacyjnym podanym w pkt 7.1 i nie muszą przechodzić badań wymienionych w pkt 7.2.

(7)  Zob. przypis 1.

(8)  Zob. przypis 1.

(9)  Zob. przypis 1.

(10)  Zgodnie z treścią załącznika 8 do regulaminu nr 13, z późniejszymi zmianami.

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---