(1)

Rozporządzenie (WE) nr 21/2004 nakłada na każde państwo członkowskie obowiązek ustanowienia systemu identyfikacji i rejestrowania owiec i kóz zgodnie z przepisami tego rozporządzenia.

(2)

System ten składa się z czterech elementów; są to: środek identyfikacyjny, mający zidentyfikować dane zwierzę („środek identyfikacyjny”), aktualny rejestr prowadzony dla każdego gospodarstwa, dokumenty przewozowe oraz centralny rejestr lub komputerowa baza danych. W załączniku do rozporządzenia określa się wymagania dotyczące tych elementów.

(3)

W rozporządzeniu (WE) nr 21/2004 przewiduje się również, że od dnia 31 grudnia 2009 r. identyfikacja elektroniczna stanie się obowiązkowa dla wszystkich zwierząt urodzonych po tej dacie. Większość zwierząt urodzonych przed tą datą jest jednak wciąż identyfikowana przy pomocy identyfikatorów innych niż elektroniczne.

(4)

Indywidualny kod zwierzęcia zawarty w identyfikatorach innych niż elektroniczne może być zapisywany tylko ręcznie. Ręczne zapisywanie identyfikatorów innych niż elektroniczne oznacza poważne obciążenie dla hodowców, a przy tym pociąga za sobą ryzyko wystąpienia błędów.

(5)

Uwzględniono szczególną sytuację zwierząt urodzonych przed dniem 31 grudnia 2009 r. w kontekście wymogu zapisywania indywidualnych kodów zwierząt w dokumencie przewozowym. Ryzyko, jakie towarzyszy przewozowi takich zwierząt do rzeźni, jest nieznaczne i nie uzasadnia dodatkowych obciążeń administracyjnych, jakie pociąga za sobą ten wymóg. Zwierzęta przewożone bezpośrednio do rzeźni w tym samym państwie członkowskim zwolniono zatem z tego wymogu niezależnie od daty przewozu takich zwierząt.

(6)

Aby jeszcze bardziej zmniejszyć obciążenia administracyjne dla podmiotów prowadzących obrót zwierzętami, w załączniku do rozporządzenia (WE) nr 21/2004, zmienionego rozporządzeniem Komisji (WE) nr 933/2008 (2), przewiduje się, że wymóg zapisywania indywidualnego kodu zwierzęcia w dokumencie przewozowym nie jest obowiązkowy dla zwierząt urodzonych przed dniem 31 grudnia 2009 r., do dnia 31 grudnia 2011 r. w przypadku wszelkich przewozów innych niż do rzeźni – bezpośrednio lub z zastosowaniem procedury nadzoru.

(7)

W czasie obowiązywania tego okresu przejściowego do służb Komisji nie zgłoszono poważniejszych usterek w systemie, związanych z wprowadzeniem tego odstępstwa.

(8)

W niektórych państwach dane wskazują jednak, że – ze względu na szczególny sposób hodowania owiec i kóz – zwierzęta urodzone przed dniem 31 grudnia 2009 r. nadal będą stanowić znaczną część populacji owiec i kóz do dnia 31 grudnia 2014 r. Ryzyko związane z ich przewozem systematycznie malałoby proporcjonalnie do spadku liczby takich zwierząt. Jednakże ręczne zapisywanie identyfikatorów innych niż elektroniczne wciąż stanowiłoby w tych przypadkach znaczące obciążenie administracyjne dla hodowców takich zwierząt.

(9)

Dlatego przewozy takich zwierząt powinny być nadal zwolnione z wymogu zapisywania indywidualnych kodów zwierząt w dokumencie przewozowym do dnia 31 grudnia 2014 r. Spoczywający na hodowcach zwierząt ciężar takiej rejestracji po tej dacie oraz towarzyszące mu ryzyko błędów zostałyby ograniczone do dopuszczalnego poziomu.

(10)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 21/2004.

(11)

W trosce o pewność prawa właściwe jest, aby niniejsze rozporządzenie było stosowane z mocą wsteczną od dnia 1 stycznia 2012 r. w celu zapewnienia ciągłości stosowania zwolnienia z wymogu polegającego na zapisywaniu indywidualnych kodów zwierząt w dokumencie przewozowym.

(12)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

„b)

do dnia 31 grudnia 2014 r. w przypadku wszelkich innych zmian miejsca pobytu.”.

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie ustalania Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodne z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

(1)

Artykuł 162 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 stanowi, że różnica pomiędzy cenami produktów, o których mowa w części XIX załącznika I do wymienionego rozporządzenia na rynku światowym i ich cenami w Unii może zostać pokryta refundacjami wywozowymi.

(2)

Biorąc pod uwagę aktualną sytuację na rynku jaj, refundacje wywozowe powinny zostać ustanowione zgodnie z zasadami i kryteriami przewidzianymi w art. 162, 163, 164, 167 i 169 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

(3)

Artykuł 164 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 stanowi, że refundacje mogą zostać zróżnicowane w zależności od miejsca przeznaczenia, zwłaszcza jeżeli jest to konieczne ze względu na sytuację na rynku światowym, szczególne wymogi niektórych rynków lub zobowiązania wynikające z umów zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu.

(4)

Refundacje należy przyznawać tylko w odniesieniu do produktów, które są dopuszczone do swobodnego przepływu wewnątrz Unii i które spełniają wymogi rozporządzenia (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (2), rozporządzenia (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (3) oraz wymogi dotyczące oznaczeń określone w pkt A załącznika XIV do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

(5)

Obecnie stosowane refundacje zostały ustalone w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) nr 1057/2011 (4). W związku z koniecznością ustalenia nowych refundacji należy uchylić wspomniane rozporządzenie.

(6)

Aby zapobiec zakłóceniu obecnej sytuacji rynkowej, zapobiec spekulacjom na rynku oraz zapewnić efektywne zarządzanie, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie w dniu jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(7)

Komitet Zarządzający ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

(1)

Artykuł 162 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 stanowi, że różnica pomiędzy cenami produktów, o których mowa w części XX załącznika I do wymienionego rozporządzenia na rynku światowym i ich cenami w Unii może zostać pokryta refundacjami wywozowymi.

(2)

Biorąc pod uwagę aktualną sytuację na rynku mięsa drobiowego, refundacje wywozowe powinny zostać ustanowione zgodnie z zasadami i kryteriami przewidzianymi w art. 162, 163, 164, 167 i 169 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

(3)

Artykuł 164 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 stanowi, że refundacje mogą zostać zróżnicowane w zależności od miejsca przeznaczenia, zwłaszcza jeżeli jest to konieczne ze względu na sytuację na rynku światowym, szczególne wymogi niektórych rynków lub zobowiązania wynikające z umów zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu.

(4)

Refundacje należy przyznawać tylko w odniesieniu do produktów, które są dopuszczone do swobodnego przepływu wewnątrz Unii i które posiadają znak identyfikacyjny zgodnie z art. 5 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (2). Produkty te muszą również spełniać wymogi rozporządzenia (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (3).

(5)

Obecnie stosowane refundacje zostały ustalone w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) nr 1056/2011 (4). W związku z koniecznością ustalenia nowych refundacji należy uchylić wspomniane rozporządzenie.

(6)

Aby zapobiec zakłóceniu obecnej sytuacji rynkowej, zapobiec spekulacjom na rynku oraz zapewnić efektywne zarządzanie, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie w dniu jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(7)

Komitet Zarządzający ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

(1)

Artykuł 162 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 stanowi, że różnica pomiędzy cenami produktów określonych w części XVII załącznika I do wymienionego rozporządzenia na rynku światowym i ich cenami w Unii może zostać pokryta refundacjami wywozowymi.

(2)

Biorąc pod uwagę aktualną sytuację rynku wieprzowiny, refundacje wywozowe powinny być ustalone zgodnie z zasadami i kryteriami przewidzianymi w art. 162, 163, 164, 167 i 169 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

(3)

Artykuł 164 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 stanowi, że refundacje mogą zostać zróżnicowane w zależności od miejsca przeznaczenia, zwłaszcza jeżeli jest to konieczne ze względu na sytuację na rynku światowym, szczególne wymogi niektórych rynków lub zobowiązania wynikające z umów zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu.

(4)

Refundacje należy przyznawać tylko w odniesieniu do produktów, które są dopuszczone do swobodnego przepływu wewnątrz Unii i które posiadają znak jakości zdrowotnej zgodnie z art. 5 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (2). Produkty te powinny również spełniać wymogi rozporządzenia (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (3) oraz rozporządzenia (WE) nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczególne przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (4).

(5)

Obecnie stosowane refundacje zostały ustalone w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) nr 1058/2011 (5). W związku z koniecznością ustalenia nowych refundacji należy uchylić wspomniane rozporządzenie.

(6)

Aby zapobiec zakłóceniu obecnej sytuacji rynkowej, zapobiec spekulacjom na rynku oraz zapewnić efektywne zarządzanie, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie w dniu jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

(1)

Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1484/95 (3) ustanowiono szczegółowe zasady stosowania systemu dodatkowych należności celnych przywozowych oraz ustalono ceny reprezentatywne w sektorach mięsa drobiowego i jaj oraz w odniesieniu do albumin jaj.

(2)

Z regularnych kontroli danych, na podstawie których są określane ceny reprezentatywne dla produktów w sektorach mięsa drobiowego i jaj oraz w odniesieniu do albumin jaj wynika, że należy zmienić ceny reprezentatywne w przywozie niektórych produktów uwzględniając wahania cen w zależności od pochodzenia tych produktów. Należy zatem opublikować ceny reprezentatywne.

(3)

Ze względu na sytuację na rynku zmianę tę należy jak najszybciej zastosować.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

(1)

Artykuł 162 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 przewiduje, że różnica między cenami produktów określonych w art. 1 ust. 1 lit. s) i wymienionych w części XIX załącznika I do tego rozporządzenia na światowym rynku a cenami w Unii może być pokryta refundacją wywozową w przypadku wywozu tych produktów jako towarów wymienionych w części V załącznika XX do tego rozporządzenia.

(2)

Rozporządzenie Komisji (UE) nr 578/2010 z dnia 29 czerwca 2010 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 1216/2009 w odniesieniu do systemu przyznawania refundacji wywozowych do niektórych produktów rolnych wywożonych jako towary nieobjęte załącznikiem I do Traktatu oraz kryteria ustalania wysokości sum takich refundacji (2) określa produkty, w stosunku do których ustala się stawki refundacji, które stosuje się dla tych produktów wywożonych jako towary wymienione w części V załącznika XX do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

(3)

Zgodnie z art. 14 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 578/2010 stawkę refundacji na 100 kilogramów danych produktów podstawowych ustala się na okres uwzględniony przy ustalaniu refundacji do tych produktów wywożonych w stanie nieprzetworzonym.

(4)

Artykuł 162 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 stanowi, że refundacje wywozowe do produktów zaliczonych do towarów nie mogą przewyższać refundacji mających zastosowanie do produktów wywożonych w stanie nieprzetworzonym.

(5)

Obecnie stosowane refundacje zostały ustalone w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) nr 1062/2011 (3). W związku z koniecznością ustalenia nowych refundacji należy uchylić wspomniane rozporządzenie.

(6)

Aby zapobiec zakłóceniu obecnej sytuacji rynkowej, zapobiec spekulacjom na rynku oraz zapewnić efektywne zarządzanie, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(7)

Komitet Zarządzający ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,