(1)

Rozporządzeniem (UE) nr 627/2011 (2) („rozporządzenie w sprawie ceł tymczasowych”), Komisja nałożyła tymczasowe cło antydumpingowe na przywóz niektórych przewodów rurowych i rur, bez szwu, ze stali nierdzewnej pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”).

(2)

Postępowanie wszczęto w wyniku skargi złożonej w dniu 16 sierpnia 2010 r. przez Komitet Ochrony Przemysłu Stalowych Rur Bez Szwu Unii Europejskiej (Defence Committee of the Seamless Stainless Steel Tubes Industry of the European Union) („Komitet Ochrony”) w imieniu dwóch grup producentów unijnych („skarżący”) reprezentujących większość, w tym przypadku ponad 50 %, ogólnej produkcji unijnej przewodów rurowych i rur, bez szwu, ze stali nierdzewnej.

(3)

Należy przypomnieć, że zgodnie z motywem 14 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, dochodzenie dotyczące dumpingu i szkody objęło okres od dnia 1 lipca 2009 r. do dnia 30 czerwca 2010 r. („okres objęty dochodzeniem” lub „OD”). Badanie tendencji mających znaczenie dla oceny szkody objęło okres od dnia 1 stycznia 2006 r. do końca OD („okres badany”).

(4)

Po ujawnieniu istotnych faktów i ustaleń, na podstawie których podjęto decyzję o wprowadzeniu tymczasowych środków antydumpingowych („ujawnienie tymczasowych ustaleń”), kilka zainteresowanych stron przedłożyło oświadczenia w formie pisemnej, przedstawiające ich opinie w sprawie tymczasowych ustaleń. Stronom, które wystąpiły z takim wnioskiem, umożliwiono wypowiedzenie się. Komisja kontynuowała poszukiwanie informacji uznanych za konieczne do sformułowania ostatecznych ustaleń.

(5)

W odniesieniu do tych trzech wniosków o indywidualne badanie stwierdzono ostatecznie, że nie mogą one zostać rozpatrzone pozytywnie, ponieważ dochodzenie stałoby się wówczas nadmiernie uciążliwe i uniemożliwiłoby to zakończenie dochodzenia w rozsądnym terminie. Zgodnie z motywem 6 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych Komisja wybrała reprezentatywną próbę, reprezentującą 25 % łącznej wielkości przywozu zarejestrowanej w Eurostacie w OD oraz ponad 38 % całkowitej wielkości przywozu ze strony współpracujących eksporterów w tym okresie. Jak wskazano w motywie 13 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, dwóch z trzech producentów eksportujących objętych próbą stanowią duże grupy. Wielkość tych grup stanowiła szczególne obciążenie dla przeprowadzanego dochodzenia, zarówno pod względem czynności dochodzeniowych, jak i analizy. W tych okolicznościach pozytywne rozpatrzenie wniosków o indywidualne badanie złożonych przez innych producentów eksportujących nie było możliwe.

(6)

Należy przypomnieć, że, zgodnie z motywem 15 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, produktem objętym postępowaniem są przewody rurowe i rury, bez szwu, ze stali nierdzewnej (inne niż z zamocowanymi łącznikami, odpowiednie do przesyłania gazów lub cieczy, do stosowania w cywilnych statkach powietrznych), pochodzące z ChRL, obecnie objęte kodami CN 7304 11 00 , 7304 22 00 , 7304 24 00 , ex 7304 41 00 , 7304 49 10 , ex 7304 49 93 , ex 7304 49 95 , ex 7304 49 99 oraz ex 7304 90 00 („produkt objęty postępowaniem”).

(7)

Wobec braku jakichkolwiek uwag odnośnie do produktu objętego postępowaniem po ujawnieniu tymczasowych ustaleń, niniejszym potwierdza się motywy 15–19 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(8)

Wobec braku jakichkolwiek uwag, niniejszym potwierdza się motyw 20 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(9)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń niektóre strony zakwestionowały część ustaleń dotyczących MET określonych w motywach 21–43 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(10)

Jedna ze stron twierdziła, że Komisja nie podała różnicy w cenach surowców na rynku unijnym i ChRL. W tym zakresie należy zauważyć, że zarówno ustalenie w sprawie MET, jak i rozporządzenie w sprawie ceł tymczasowych podają nominalną różnicę pomiędzy unijnymi, amerykańskimi a cenami surowców ChRL. Jak stwierdzono w motywie 27 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, ta różnica wynosi przeciętnie, w zależności od klasy stali, około 30 %. Odnośnie do źródeł informacji, na podstawie których przeprowadzono to porównanie, Komisja wykorzystała dane udostępnione przez współpracujących producentów unijnych oraz producentów eksportujących z ChRL. Dane te zostały sprawdzone w pewnych dostępnych publicznie źródłach (3).

(11)

Ponadto stwierdzono, że Komisja nie porównała cen rudy żelaza importowanej do ChRL z międzynarodowymi cenami rynkowymi. Podobny zarzut dotyczył nieprzedstawienia danych dotyczących wpływu rudy żelaza na koszt surowca (kęsów, wlewków i prętów okrągłych) kupowanego przez producentów produktu objętego postępowaniem. Odniesienie do rudy żelaza w motywie 28 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych dotyczyło przewagi komparatywnej, która mogłaby stanowić wyjaśnienie niskich cen kęsów, wlewków i prętów okrągłych w ChRL. Ruda żelaza, a także nikiel i chrom stanowią główne czynniki kosztotwórcze w produkcji kęsów, wlewków i prętów okrągłych ze stali nierdzewnej. Jednak ze względu na fakt, że ceny rudy żelaza, niklu i chromu opierają się zasadniczo na międzynarodowych cenach rynkowych, mogą one mieć jedynie niewielki wpływ na różnicę cen pomiędzy unijnymi a kęsami, wlewkami i prętami okrągłymi ChRL, a w rezultacie również na cenę przewodów rurowych i rur nierdzewnych bez szwów. Zatem ustalenia, które spowodowały odrzucenie kryterium 1 wniosku o MET nie opierały się na cenach rudy żelaza, ale na różnicy w cenach surowców, czyli kęsów, wlewków i prętów okrągłych, używanych bezpośrednio do wytwarzania produktu objętego dochodzeniem; ta różnica cen w połączeniu ze stwierdzoną ingerencją państwa (podatek eksportowy oraz brak zwrotu VAT) doprowadziła do wniosku, że nie wykazano spełnienia kryterium 1 przyznawania MET.

(12)

Jedna ze stron kilkakrotnie powtórzyła ten sam zarzut dotyczący aspektów proceduralnych ustalania MET. Zarzut dotyczył konsultacji z Komitetem Doradczym Państw Członkowskich, a dokładnie informacji przekazywanych temu komitetowi w ramach trwającego dochodzenia. Sprawa została wyjaśniona w dwóch pismach wysłanych do tej strony oraz kilkakrotnie stanowiła przedmiot wymiany informacji z rzecznikiem praw stron. W tym względzie należy zauważyć, że na mocy art. 19 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, informacje dotyczące konsultacji z Komitetem Doradczym Państw Członkowskich nie są ujawniane, z wyjątkiem przypadku gdy rozporządzenie podstawowe wyraźnie to przewiduje. Zatem obowiązujące postanowienia nie dopuszczają zapewnienia stronom jakiegokolwiek dostępu do informacji wymienianych pomiędzy Komisją a państwami członkowskimi.

(13)

Ta sama strona podniosła pewne zarzuty związane głównie z kwestią zakłóceń na rynku surowców. Zarzucano, że kęsy ze stali nierdzewnej kupowane na rynku krajowym ChRL stanowiły jedynie część zakupów surowców w OD. W tym zakresie należy przede wszystkim zauważyć, że w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego nie wprowadzono żadnego progu w odniesieniu do tego, na jaką część zakupów surowców miałyby wpływać zakłócenia. W art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego stwierdza się, że koszty ważniejszych nakładów muszą właściwie odzwierciedlać wartości rynkowe. Jednak co najważniejsze, Komisja wyjaśniła, że zakłócenia na rynku surowców w ChRL dotyczyły głównych surowców wykorzystywanych do produkcji przewodów rurowych i rur, bez szwu, ze stali nierdzewnej, a nie tylko kęsów. Głównymi surowcami wykorzystywanymi do produkcji przewodów rurowych i rur, bez szwu, ze stali nierdzewnej są kęsy, wlewki i pręty okrągłe ze stali nierdzewnej, stanowiące ponad 50 % kosztów produkcji produktu objętego dochodzeniem. Wszystkie powyższe surowce są objęte pozycją HS 7218 10 (wlewki stali nierdzewnej i stal nierdzewna w postaci nieprzetworzonej). Podlegają podatkowi eksportowemu w wysokości 15 %, nie podlegają natomiast przy wywozie żadnemu zwrotowi podatku VAT wynoszącego 17 %. Właśnie w tym zakresie stwierdzono zakłócenia, które doprowadziły do wniosku, że żaden z producentów eksportujących ChRL objętych próbą nie spełnił kryterium 1 oceny MET. Dla tego przedsiębiorstwa surowce wykorzystywane do wytwarzania produktu objętego dochodzeniem kupowane na rynku krajowym ChRL stanowią znaczną część zakupów – około 30 %. Dodatkowo należy zauważyć, że przedsiębiorstwo importuje również dużą część surowców od przedsiębiorstw powiązanych.

Biorąc pod uwagę w szczególności zakupy od niepowiązanych dostawców, aż 56 % zostało dokonanych na rynku krajowym. W rezultacie, wbrew temu, co twierdzi strona, nie doszło do nieprawidłowego przedstawienia faktów, jeżeli chodzi o ustalenie MET, ani w ramach komunikacji z tą stroną, ani w procesie konsultacji z Komitetem Doradczym, który informowano o wszystkich przedstawianych argumentach. W rezultacie wniosek musi zostać odrzucony.

(14)

Jedno przedsiębiorstwo stwierdziło, że decyzja o odmowie MET powinna być indywidualna dla każdego przedsiębiorstwa, natomiast w tym przypadku instytucje rozszerzyły ogólne ustalenia poczynione na szczeblu krajowym na pojedynczych producentów. Ten argument nie może zostać przyjęty; w rzeczywistości analiza została przez instytucje przeprowadzona oddzielnie dla każdego producenta objętego próbą. Instytucje rzeczywiście doszły do takiego samego wniosku dla wszystkich trzech przedsiębiorstw, jest to jednak związane z faktem, że państwo ingeruje w proces decyzyjny każdego z nich, co zostało wyjaśnione w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych.

(15)

Uwzględniając powyższe, niniejszym potwierdza się ustalenie, że wszystkie wnioski o MET powinny zostać odrzucone zgodnie z ustaleniami z motywów 21–43 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(16)

Jedna ze stron stwierdziła, że jako państwo analogiczne powinny zostać wybrane Stany Zjednoczone. W tym względzie należy zauważyć, że przyczyny, dla których nie wybrano Stanów Zjednoczonych jako państwa analogicznego, określono w wyczerpujący sposób w motywach 46–48 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Ze względu na fakt, że strona nie uzasadniła swojego wniosku i nie przedstawiła żadnych dodatkowych argumentów, które mogłyby doprowadzić do zmiany ustaleń w zakresie wyboru Stanów Zjednoczonych jako państwa analogicznego, wniosek musi zostać odrzucony.

(17)

Jednocześnie należy podkreślić, że Komisja nie ustawała w dążeniu do nawiązania współpracy z odpowiednim państwem analogicznym. Poza działaniami, o których mowa w motywie 47 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, Komisja skontaktowała się z producentami z Brazylii, Kanady, Malezji, Meksyku, Republiki Południowej Afryki, Korei Południowej, Tajwanu i Ukrainy. Łącznie skontaktowano się z 46 przedsiębiorstwami, nie udało się jednak nawiązać żadnej współpracy.

(18)

Ze względu na powyższe niniejszym potwierdza się wstępny wniosek, że wartość normalna powinna się opierać na cenach faktycznie płaconych lub należnych w Unii za produkt podobny, w stosownych przypadkach odpowiednio dostosowanych, tak by uwzględniały rozsądną marżę zysku, zgodnie z motywem 51 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(19)

Zgodnie ze szczegółowym opisem w motywach 49–51 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, wartość normalna jest oparta na cenach faktycznie płaconych lub należnych w Unii za produkt podobny, w stosownych przypadkach odpowiednio dostosowanych, tak by uwzględniały rozsądną marżę zysku, z uwzględnieniem najbardziej zbliżonych rodzajów produktów o tej samej średnicy, klasie stali i rodzaju (np. ciągnionych na zimno lub na gorąco).

(20)

Uwagi stron dotyczące cen faktycznie płaconych lub należnych w Unii oraz dostosowań (jak np. poziom handlu i postrzeganie jakości) uwzględniono poniżej w motywach 45 i 46.

(21)

Jedno z przedsiębiorstw stwierdziło, że wartość normalną można by było określić w oparciu o ceny importowe tulei ze stali nierdzewnej przywożonych do Stanów Zjednoczonych z UE lub do UE przez producentów unijnych. Stwierdzenie to nie zostało dokładniej uzasadnione. Przedsiębiorstwo nie przedstawiło żadnych argumentów za tym, dlaczego taka konstrukcja lepiej nadawałaby się do określenia wartości normalnej niż metoda zastosowana w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych. W szczególności nie uzasadniono, dlaczego lepiej byłoby określić wartość normalną w oparciu o ceny tulei, a nie o ceny produktu podobnego przemysłu unijnego.

(22)

Ponadto nie uzasadniono, dlaczego uwzględniony miałby zostać eksport towarów z UE do Stanów Zjednoczonych. Ta alternatywa zdaje się niewłaściwa, zwłaszcza ze względu na fakt, że wszyscy współpracujący producenci ze Stanów Zjednoczonych są uzależnieni od importu z przedsiębiorstw macierzystych w UE, o czym wspomniano już w motywie 48 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Ponadto ze względu na wysokie koszty przetwarzania w Stanach Zjednoczonych, o których mowa w motywie 48 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych – czyli właśnie ten powód, dla którego uznano, że Stany Zjednoczone nie byłyby właściwym państwem analogicznym – proponowana metoda byłaby nieodpowiednia.

(23)

Jeżeli chodzi o eksport ze Stanów Zjednoczonych do UE, tę kwestię omówiono w wyczerpujący sposób w motywie 49 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Uznano, że na amerykańskie ceny eksportowe negatywny wpływ wywierają wysokie koszty produkcji, a wielkość wywozu była bardzo ograniczona.

(24)

Ta sama firma zaproponowała, by określić wartość normalną na podstawie rzeczywistych cen importowych tulei ze stali nierdzewnej uzyskiwanych przez producentów unijnych. Jednak producent UE sprowadzający tuleje z Indii do UE, o którym mowa w skardze, nie współpracuje w ramach bieżącego dochodzenia. Poza tym żaden z producentów unijnych objętych próbą nie sprowadza tulei z żadnego kraju spoza UE. Zastosowanie proponowanej metodyki jest zatem niemożliwe.

(25)

Z uwagi na powyższe niniejszym potwierdza się sposób określenia wartości normalnej określony w motywach 49–51 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(26)

Jedna ze stron wielokrotnie powtarzała, że w celu zapewnienia obiektywnego porównania, należałoby brać pod uwagę datę zamówienia, a nie datę wystawienia faktury. To zastrzeżenie odnosiło się do art. 2 ust. 10 lit. j) rozporządzenia podstawowego. Jak już wyjaśniono zainteresowanej stronie podczas przesłuchania przez rzecznika praw stron, które odbyło się 11 marca 2011 r., kwestionowane postanowienie dotyczy konkretnie przeliczania walut, czyli kursów wymiany walut obowiązujących, kiedy porównanie cen wymaga przeliczenia walut. Zatem odniesienie do dat zamówień dotyczy przeliczania walut w ramach obiektywnego porównania pomiędzy cenami eksportowymi a wartością normalną, a nie obrotów i wielkości sprzedaży eksportowej do UE w OD.

(27)

W każdym przypadku produkt objęty postępowaniem był sprzedawany niezależnym klientom w Unii w ramach wywozu, dlatego cena eksportowa była ustalana zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego, czyli na podstawie faktycznie zapłaconych lub należnych cen eksportowych. Zatem niniejszym potwierdza się motyw 52 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(28)

Zgodnie z powyższym motywem 20 uwagi stron dotyczące cen faktycznie płaconych lub należnych w Unii oraz dostosowań (jak np. poziom handlu i postrzegana jakość) uwzględniono poniżej w motywach 45 i 46.

(29)

Jedna ze stron zakwestionowała metodę porównywania ceny eksportowej i wartości normalnej w oparciu o trzy określone parametry (średnicę, klasę stali i rodzaj produktu (np. ciągnione na zimno lub na gorąco)). Strona stwierdziła, że porównania powinny być przeprowadzane na większym poziomie szczegółowości, tj. z uwzględnieniem innych parametrów, a mianowicie grubości ścianek, długości i badań.

(30)

Służby Komisji faktycznie zgromadziły informacje dotyczące szeregu parametrów, w tym długości, grubości ścianek i badań.

(31)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 rozporządzenia podstawowego, margines dumpingu ustala się zazwyczaj na podstawie porównania średniej ważonej wartości normalnej ze średnią ważoną cen we wszystkich transakcjach wywozowych. Zgodnie z art. 2 ust. 11 rozporządzenia podstawowego obliczenia dotyczące dumpingu powinny się opierać na „wszystkich transakcjach wywozowych do Wspólnoty”, ale „z zastrzeżeniem odpowiednich przepisów regulujących obiektywne porównanie”. Przedsiębiorstwo nawiązało do tzw. numeru kontrolnego produktu oraz zawartych w nim parametrów. W tym zakresie należy zauważyć, że numer kontrolny produktu to narzędzie wykorzystywane podczas dochodzenia do hierarchizacji i organizacji znacznych ilości szczegółowych danych przedstawianych przez przedsiębiorstwa. Pomaga on w przeprowadzeniu bardziej szczegółowej analizy różnych właściwości produktu w kategorii produktu objętego dochodzeniem i produktu podobnego. Aby porównanie było obiektywne, zostało przeprowadzone na podstawie najbardziej odpowiednich cech.

(32)

Po zgłoszeniu zastrzeżenia przez to przedsiębiorstwo Komisja wystosowała pismo z wyjaśnieniem, że grubość ścianek rury jest proporcjonalna do jej ciężaru, a zatem została pośrednio uwzględniona w porównaniu. Inne właściwości, takie jak badania, mają niewielki wpływ na wyniki porównania. Na przykład prawie wszystkie produkty objęte postępowaniem podlegają standardowym programom badań.

(33)

Należy zaznaczyć, że wbrew twierdzeniom tej strony, Komisja nie pominęła żadnych informacji. Często jednak zdarza się, że niektóre parametry wykorzystane w numerze kontrolnym produktu mają mniejszą wagę, a pewne parametry stanowią lepszą podstawę do obiektywnego porównania niż inne. W porównaniu nie pominięto żadnych rur ze względu na różnice fizyczne ani z żadnych innych przyczyn, nie utworzono też żadnych nowych typów produktów. Wręcz przeciwnie, w porównaniu uwzględniono całą sprzedaż, niezależnie od średnicy i długości rury.

(34)

Przedsiębiorstwo stwierdziło też, że podejście przyjęte przez Komisję uniemożliwiło mu złożenie wniosku o dostosowanie ze względu na różnice fizyczne. To twierdzenie również oparto na fakcie, że Komisja przeprowadziła porównanie na podstawie tylko trzech parametrów, co zostało już omówione powyżej w motywie 31 i następnych.

(35)

Jeżeli chodzi o proceduralny aspekt kwestii porównania, podniesiony również przez tę samą stronę, należy zauważyć, że przedsiębiorstwo miało pełną możliwość wypowiedzenia się na temat obliczeń przeprowadzonych w jego indywidualnym przypadku. Szczegółowe informacje o tych obliczeniach podano w dniu publikacji rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Przedsiębiorstwo przedstawiło swoje uwagi w kwestii parametrów stosowanych do porównania w piśmie z dnia 11 lipca 2011 r., w którym zażądało dalszych wyjaśnień. Służby Komisji odpowiedziały na to pismo w dniu 19 lipca 2011 r. Następnie przedsiębiorstwo powtórzyło swoją argumentację w piśmie z dnia 29 lipca 2011 r. Przedsiębiorstwo nie zgadzało się z podstawą zastosowaną do porównań i kilkakrotnie powtórzyło, że takie parametry jak grubość ścianek, długość czy badania mają wpływ na ceny. Zgodnie z powyższymi wyjaśnieniami, Komisja przyznaje, że te parametry mają pewien wpływ na ceny. Jednak stwierdzono, że lepiej, by obliczenia opierały się na trzech najważniejszych parametrach, które zapewniają najwyższy stopień dopasowania, a jednocześnie dają możliwość dopasowania sprzedaży do wszystkich transakcji wywozowych.

(36)

Przedsiębiorstwo stwierdziło, że uniemożliwiono mu przedstawienie wniosków o dostosowanie. Ten argument musiał zostać odrzucony. Przez cały okres postępowania istniała możliwość składania wniosków, między innymi w czasie ujawnienia tymczasowych ustaleń, kiedy przedsiębiorstwo poznało wszystkie szczegóły obliczeń.

(37)

Jedna ze stron stwierdziła, że odnoszenie kosztów produkcji wyrobów o mniejszych średnicach do wyrobów o większych średnicach nie odzwierciedla rzeczywistych kosztów, ponieważ koszty produkcji wyrobów o większych średnicach są o wiele wyższe. Strona nie przedstawiła jednak żadnej alternatywy ani nie uzasadniła swojego zastrzeżenia. W rezultacie, ze względu na to, że nie przedstawiono żadnej alternatywnej metody, za najbardziej zasadną metodę uznaje się metodę stosowaną obecnie.

(38)

Jedno z przedsiębiorstw stwierdziło, że liczba dostosowań (stosowanie przez Komisję tylko trzech parametrów, dostosowanie w zakresie postrzegania jakości i poziomu handlu) sugeruje, że wyroby producentów unijnych trudno jest porównać z importowanymi wyrobami ChRL. W związku z tym należy zauważyć, że sam fakt, że instytucje dokonują dostosowań, jest nieodłącznym elementem wszystkich obliczeń dotyczących dumpingu. Takie dostosowania są przewidziane w rozporządzeniu podstawowym, dlatego same w sobie nie budzą wątpliwości co do porównywalności produktu objętego dochodzeniem i produktu podobnego. W rzeczywistości wysoki stopień dopasowania potwierdza, że produkt objęty dochodzeniem i produkt podobny są w pełni porównywalne.

(39)

Uwzględniając powyższe, niniejszym potwierdza się motywy 53 i 54 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(40)

Jedna ze stron stwierdziła, że ze względu na duże wahania cen niklu, margines dumpingu powinien być obliczany co kwartał. W tym względzie należy zauważyć, że w tym przypadku porównanie pomiędzy ceną eksportową a wartością normalną nie polega na porównaniu cen i kosztów, tylko na porównaniu średniej ważonej cen sprzedaży (wartość normalną określono na podstawie cen sprzedaży przemysłu unijnego). Ponadto wzrost cen niklu polegał na wzroście cen na rynku światowym, nie ograniczał się zatem wyłącznie do rynku ChRL. Wzrost dotyczył co najwyżej trzech miesięcy OD, natomiast sprzedaż produktu objętego dochodzeniem miała miejsce przez cały OD. Ponadto zmiany cen surowców należy uznać za normalny element działalności handlowej. Rosnące ceny niklu powinny w równym stopniu wpływać na producentów unijnych i producentów ChRL, ponieważ nikiel jest notowany na Londyńskiej Giełdzie Metali. Wszelkie różnice mogłyby wynikać z zakłóceń cen surowców w Chinach, nie należy ich więc uwzględniać w obliczeniach. W rezultacie wniosek musi zostać odrzucony, a porównanie musi się opierać na średniorocznych cenach eksportowych ChRL oraz średniorocznych cenach unijnych, odpowiednio dostosowanych, tak by uwzględnić rozsądną marżę zysku. Wniosek został więc odrzucony.

(41)

Jeden z producentów ChRL podniósł uzasadniony zarzut, że w przeprowadzonych dla niego obliczeniach dumpingu nieprawidłowo obliczono dostosowania. Komisja zgodziła się z tym zarzutem i przeprowadziła nowe obliczenia, w wyniku których margines dumpingu wyniósł 83,7 %. Poza tą zmianą, niniejszym potwierdza się ustalenia z motywów 55–61 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Poniżej przedstawiono zmienione marginesy dumpingu:

(42)

Odnośnie do definicji przemysłu unijnego i reprezentatywności próby producentów unijnych, po ujawnieniu tymczasowych ustaleń nie otrzymano żadnych nowych wniosków. Niniejszym potwierdza się zatem motywy 62 i 63 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(43)

Nie otrzymano żadnych wniosków odnośnie do konsumpcji w Unii. Niniejszym potwierdza się zatem motywy 64–66 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(44)

Strony zainteresowane nie przedstawiły żadnych wniosków dotyczących wstępnych ustaleń związanych z wielkością, udziałem w rynku i zmianami cen przywozu po cenach dumpingowych. Niniejszym potwierdza się zatem motywy 67–69 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(45)

W odniesieniu do obliczenia podcięcia cenowego przez przywóz z ChRL zarówno producenci eksportujący ChRL, jak i przemysł unijny zwrócili się o przedstawienie dalszych informacji co do metody ustalania pewnych dostosowań (takich jak dostosowania z tytułu kosztów poprzywozowych, poziomu handlu oraz postrzegania jakości na rynku), która została zastosowana podczas obliczeń. Komisja spełniła te żądania, ujawniając, w jaki sposób określono te dostosowania, przestrzegając przy tym zasad dochowania poufności.

(46)

Po otrzymaniu uwag od jednego z producentów ChRL wprowadzono niewielką poprawkę do obliczeń podcięcia cenowego, ponieważ we wstępnych obliczeniach dostosowanie z tytułu poziomu handlu obejmowało również częściowo koszty poprzywozowe, które jednocześnie były objęte odrębnym dostosowaniem z tytułu wszystkich kosztów poprzywozowych. Korekta spowodowała zmianę marginesów podcięcia oraz poziomu usuwającego szkodę nieprzekraczającą jednego punktu procentowego (jeżeli chodzi o zmianę poziomu usuwającego szkodę, zob. motywy 82 i 83 poniżej) w porównaniu z etapem wstępnym.

(47)

Poza wyżej wymienionymi zmianami oraz wobec braku jakichkolwiek uwag, niniejszym potwierdza się motywy 70 i 71 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(48)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń niektórzy z producentów eksportujących ChRL stwierdzili, że pewne wskaźniki nie powinny być uwzględniane w analizie szkody. Stwierdzili mianowicie, że produkcja i wykorzystanie mocy produkcyjnych spadają w takim samym tempie, jak konsumpcja w Unii, utrzymując, że z tej przyczyny wskaźniki te nie powinny być uwzględniane jako czynniki w analizie istotnej szkody. Podobny zarzut wysunięto w stosunku do spadku sprzedaży w Unii, którego tempo rzekomo również było porównywalne z ograniczeniem konsumpcji.

(49)

W tym kontekście należy przede wszystkim zauważyć, że zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, w analizie szkody należy uwzględnić „ocenę wszystkich istotnych czynników ekonomicznych i wskaźników oddziałujących na stan tego przemysłu”. Jeżeli chodzi o możliwe skutki działania wszelkich innych czynników poza przywozem po cenach dumpingowych, jakie mogły się przyczynić do powstania szkody, zostały one omówione w rozdziale F „Związek przyczynowy”, szczególnie w punkcie dotyczącym skutków działania wszelkich innych czynników (zob. motywy 59–69 poniżej).

(50)

Wobec braku jakichkolwiek innych uwag, niniejszym potwierdza się motywy 72–89 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(51)

Wobec braku jakichkolwiek innych uwag, niniejszym potwierdza się motywy 90–92 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(52)

Niektóre ze stron powtórzyły swoje stwierdzenia ze wstępnego etapu, że istotną szkodę poniesioną przez przemysł unijny należy w znacznym stopniu powiązać z innymi czynnikami niż przywóz po cenach dumpingowych.

(53)

W tym kontekście, po ujawnieniu ustaleń tymczasowych, niektórzy producenci eksportujący ChRL twierdzili w szczególności, że zmniejszenie wielkości sprzedaży i udziału w rynku było w znacznej części spowodowane spadkiem popytu wskutek kryzysu gospodarczego, a nie przywozem po cenach dumpingowych z ChRL. Zarzucali również, że porównywalny spadek cen w imporcie z ChRL oraz w przemyśle unijnym w rozważanym okresie (odpowiednio o 9 % i 8 %) również wskazuje na to, że spadek cen w przemyśle unijnym był związany wyłącznie z mniejszym popytem rynkowym, a nie ze skutkami przywozu po cenach dumpingowych.

(54)

Po pierwsze, należy zauważyć, że w motywach 103–106 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych przyznano, że pogorszenie koniunktury gospodarczej i związany z nim spadek popytu miały negatywny wpływ na stan przemysłu unijnego i mogły się w związku z tym przyczynić do szkody poniesionej przez przemysł unijny. Nie umniejsza to jednak szkodliwego wpływu przywozu z ChRL po niskich cenach dumpingowych, którego udział w rynku unijnym znacznie wzrósł w badanym okresie.

(55)

Jak wyjaśniono w motywach 104 i 105 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, skutki przywozu po cenach dumpingowych są w rzeczywistości o wiele bardziej szkodliwe w okresie spadającego popytu niż w latach dynamicznego wzrostu. Import z ChRL najwyraźniej stale podcinał ceny unijne przez cały badany okres. Ponadto w OD zakres podcięcia cen wynosił od 21 % do 32 %, a przywóz z ChRL stanowił ponad 18 % udziału w unijnym rynku w wyniku znaczącego wzrostu o 7,9 punktu procentowego. Zatem podczas gdy przywóz z ChRL ewidentnie wywierał presję cenową, która uniemożliwiła przemysłowi unijnemu ustalanie cen na poziomie zapewniającym pokrycie kosztów (nie mówiąc już o osiąganiu zysków), jednocześnie wzrost wielkości tego przywozu i jego udziału w rynku uniemożliwił również przemysłowi unijnemu dążenie do zwiększenia wielkości produkcji, wykorzystania mocy produkcyjnych i sprzedaży, szczególnie jeżeli chodzi o produkty o charakterze bardziej zbliżonym do towarowego, sprzedawane głównie za pośrednictwem dystrybutorów.

(56)

Po drugie, wyciąganie wniosków wyłącznie w oparciu o wybrane wskaźniki szkody, takie jak wielkość sprzedaży i udział w rynku czy wyłącznie ceny sprzedaży doprowadziłoby w tym przypadku do wypaczenia analizy. Na przykład zmniejszeniu wielkości sprzedaży i udziału w rynku towarzyszył między innymi znaczny spadek rentowności i były one w znacznym stopniu spowodowane presją cenową wywieraną przez przywóz po cenach dumpingowych. Jeżeli chodzi o kwestię udziału w rynku, w badanym okresie przemysł unijny stracił 3,6 punktu procentowego na rzecz przywozu z ChRL. Ponadto także ze względu na stopę podcięcia cenowego oraz wzrost przywozu z ChRL w ujęciu względnym i bezwzględnym, w żadnym razie nie można stwierdzić, że spadek cen u producentów unijnych nie był związany z poziomem cen dumpingowych w przywozie.

(57)

W świetle powyższego niniejszym potwierdza się związek przyczynowy pomiędzy przywozem po cenach dumpingowych a stwierdzoną istotną szkodą, na podstawie jednoczesnego występowania znacznej wielkości przywozu z ChRL oraz presji cenowej wywieranej przez niego na przemysł unijny.

(58)

Wobec braku jakichkolwiek innych uwag niniejszym potwierdza się motywy 94–96 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(59)

W odniesieniu do wpływu przywozu z innych państw trzecich do Unii niektórzy producenci eksportujący ChRL stwierdzili, że 1,0 z 3,6 punktów procentowych spadku udziału przemysłu unijnego w rynku należy przypisać przywozowi z Japonii i Indii. Jednak w rzeczywistości przywóz z ChRL zwiększył udział w rynku kosztem zarówno przywozu z tych dwóch innych krajów, jak i przemysłu unijnego. Wzrost udziału ChRL w rynku o 7,9 punktu procentowego można powiązać ze spadkiem udziału w rynku przemysłu unijnego o 3,6 punktu procentowego oraz spadkiem udziału w rynku przywozu z pozostałych krajów o 4,3 punktu procentowego.

(60)

Ci sami producenci eksportujący ChRL stwierdzili, że średnie ceny przywozu z wybranych pozostałych państw trzecich, a mianowicie z Ukrainy, Indii i Stanów Zjednoczonych, również znacznie spadły, co mogło zaszkodzić przemysłowi unijnemu. W tym względzie należy zauważyć, że ogólnie średnia cena importu ze wszystkich krajów poza ChRL w rzeczywistości wzrosła w badanym okresie o 34 %. Jak już stwierdzono w motywie 100 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, średnia cena przywozu ze Stanów Zjednoczonych była znacznie wyższa od cen na rynku unijnym. Jak zaznaczono w tym samym motywie, udział w rynku przywozu z Ukrainy zmniejszył się, natomiast udziały w rynku przywozu ze Stanów Zjednoczonych i z Indii pozostały na stosunkowo stałym poziomie. Niemniej jednak na podstawie danych Eurostatu dotyczących tego przywozu nie można stwierdzić, by przywóz z pozostałych państw trzecich odgrywał istotną rolę w pogorszeniu się stanu przemysłu unijnego, naruszając tym samym ustalony związek przyczynowy pomiędzy przywozem z ChRL po cenach dumpingowych a poniesioną szkodą.

(61)

Wobec braku jakichkolwiek innych uwag w sprawie ustaleń zawartych w motywach 97–102 niniejszym potwierdza się te ustalenia.

(62)

Jeżeli chodzi o skutek pogorszenia się koniunktury gospodarczej, przyczyny dla których pogorszenia się koniunktury gospodarczej nie można uznać za element naruszający związek przyczynowy przeanalizowano powyżej w motywach 52–58. Ponieważ żadna ze zgłoszonych uwag nie wskazywała inaczej, niniejszym podtrzymuje się ustalenia zawarte w motywach 103–106 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(63)

Jeżeli chodzi o wyniki eksportowe przemysłu unijnego, wobec braku jakichkolwiek uwag w zakresie ustaleń zawartych w motywach 107 i 108 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, niniejszym potwierdza się te ustalenia.

(64)

Pewna liczba producentów eksportujących ChRL stwierdziła, że to wzrost jednostkowych kosztów produkcji o 18 %, o którym mowa w motywie 109 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, a nie przywóz po cenach dumpingowych odegrał ważną rolę w pogorszeniu się rentowności przemysłu unijnego, i zażądała przeprowadzenia dokładniejszej analizy skutków tego wzrostu kosztów.

(65)

Komisja zbadała sprawę i stwierdziła, że wzrost jednostkowych kosztów produkcji można przypisywać: wyższym kosztom produkcji w wyniku wzrostu ceny surowców, a także kosztom stałym, takim jak robocizna bezpośrednia, amortyzacja, pośrednie koszty produkcji oraz koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne, a także gwałtownemu spadkowi produkcji.

(66)

Z uwagi na to, że wahania kosztów surowców są w dużym stopniu objęte mechanizmem ustalania cen w przemyśle unijnym – tzw. mechanizm dopłaty do stopu uzależnia ceny bezpośrednio od notowań najważniejszych surowców, takich jak nikiel, molibden i chrom – nie będą one raczej miały większego wpływu na rentowność. Jednak pozostałe elementy, związane z niewystarczającą wielkością produkcji i sprzedaży, miały bezpośredni wpływ na poziomy rentowności. Ponieważ gdyby nie przywóz po cenach dumpingowych, wielkość produkcji i sprzedaży w przemyśle unijnym byłyby znacznie większe, nie można stwierdzić, że to sam wzrost jednostkowych kosztów produkcji, a nie przywóz po cenach dumpingowych, stanowi główny czynnik prowadzący do powstania szkody, ponieważ wzrost kosztów jest nieodłącznie związany ze wzrostem wielkości przywozu po cenach dumpingowych.

(67)

Niektórzy producenci eksportujący ChRL stwierdzili również, że ważnym czynnikiem, który doprowadził do powstania stwierdzonej szkody, mogło być nieprzeprowadzenie restrukturyzacji przemysłu unijnego pomimo spadającej konsumpcji.

(68)

W tym względzie należy przede wszystkim zauważyć, że przemysł unijny musiał sobie poradzić nie tylko z samymi skutkami spadającej konsumpcji, ale również z wpływem przywozu po cenach dumpingowych w okresie spadku konsumpcji. Niemniej jednak dochodzenie wykazało, że przemysł unijny: (i) utrzymał swoje moce produkcyjne, przewidując, że kryzys ma charakter tymczasowy i że wkrótce nastąpi poprawa, i nie należy się spodziewać, że zmniejszy moce produkcyjne ze względu na rosnącą wielkość przywozu z ChRL po nienormalnie niskich, dumpingowych cenach; (ii) stale poszerzał swój asortyment, koncentrując się na produktach wyspecjalizowanych o wysokiej wartości, w przypadku których konkurencja ze strony ChRL nie jest tak silna; oraz (iii) zmniejszył zatrudnienie o 8 % i ograniczył średni koszt pracy na jednego pracownika w badanym okresie o 2 % (jeżeli uwzględnione zostaną tylko spadki w czasie kryzysu, tj. od 2008 r. do OD, wynoszą one odpowiednio 19 i 11 punktów procentowych). Te wszystkie elementy dowodzą, że przemysł unijny bardzo aktywnie podejmował środki stanowiące próbę reakcji na negatywne skutki poniesionej szkody. Opisane powyżej działania okazały się jednak niewystarczające, by przeciwdziałać szkodliwym skutkom przywozu po cenach dumpingowych w okresie słabego popytu.

(69)

Wobec braku jakichkolwiek innych uwag, niniejszym potwierdza się motywy 109 i 110 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(70)

Żaden z argumentów przedstawionych przez zainteresowane strony nie dowodzi, że jakiekolwiek czynniki poza przywozem z Chin po cenach dumpingowych mogą mieć tak silny wpływ, by naruszyć związek przyczynowy pomiędzy przywozem po cenach dumpingowych a stwierdzoną istotną szkodą. W świetle powyższego stwierdza się, że przywóz z Chin po cenach dumpingowych spowodował poniesienie przez przemysł unijny istotnej szkody w rozumieniu art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego.

(71)

W związku z powyższym niniejszym potwierdza się wnioski w sprawie związku przyczynowego podsumowane w motywach 111–113 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(72)

W świetle uwag przedstawionych przez strony Komisja kontynuowała analizę dotyczącą interesu Unii.

(73)

Nie otrzymano więcej żadnych uwag ani informacji dotyczących interesu przemysłu unijnego. Niniejszym potwierdza się zatem ustalenia zawarte w motywach 116–120 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(74)

Wobec braku jakichkolwiek uwag w tej sprawie, niniejszym potwierdza się motywy 121–123 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(75)

Po wprowadzeniu środków tymczasowych jedno z niewspółpracujących przedsiębiorstw, wykorzystujące produkty objęte postępowaniem, przedstawiło swoje uwagi w odniesieniu do interesu Unii. Użytkownik ten argumentował mianowicie, że środki antydumpingowe będą miały istotny wpływ na jego przedsiębiorstwo. Stwierdził, że rury ze stali nierdzewnej stanowią krytyczny element wielu produktów przetworzonych, w tym produktów wytwarzanych przez tego użytkownika (np. wymienników ciepła), a ponadto istnieje dodatkowa obawa o bezpieczeństwo dostaw ze względu na opóźnienia, jakich doświadczyło przedsiębiorstwo w przypadku niektórych dostaw realizowanych przez producentów unijnych.

(76)

Jednak z uwagi na fakt, że ten użytkownik kupuje zaledwie 5 % swoich przewodów rurowych i rur ze stali nierdzewnej w Chinach, możliwy wpływ na to przedsiębiorstwo byłby niewielki, zarówno pod względem kosztów, jak i bezpieczeństwa dostaw.

(77)

Zwłaszcza jeżeli chodzi o rzekomy wpływ na koszty, przedsiębiorstwo to nie uzasadniło swojego zastrzeżenia rzeczywistymi danymi. Ponadto należy przypomnieć, że zgodnie z motywami 124 i 125 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, uznano, że wpływ na koszty jedynego współpracującego użytkownika będzie nieznaczny, zarówno w odniesieniu do całego przedsiębiorstwa, jaki i do jego działu, w którym wykorzystuje się rury ze stali nierdzewnej.

(78)

Odnośnie do podniesionej przez użytkownika kwestii bezpieczeństwa dostaw należy przypomnieć, że obok ChRL istnieje jeszcze wiele innych państw trzecich, które nadal sprowadzają rury ze stali nierdzewnej do Unii. Ponadto ponieważ przemysł unijny pozostaje najważniejszym dostawcą tego produktu, jego dalsze istnienie ma kardynalne znaczenie również dla przemysłu wykorzystującego produkt objęty postępowaniem.

(79)

Chociaż na etapie wstępnym uznano również, że środki antydumpingowe mogą mieć poważniejszy wpływ na tych użytkowników, którzy korzystają z dużych ilości rur ze stali nierdzewnej importowanych z ChRL do wytwarzania produktów przetworzonych (patrz motyw 126 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych), ze względu na brak jakiegokolwiek uzasadnionego wniosku lub informacji po ujawnieniu ustaleń tymczasowych, można stwierdzić, że podstawowe korzyści dla przemysłu unijnego płynące z wprowadzenia środków antydumpingowych zdają się przeważać nad spodziewanymi negatywnymi skutkami dla takich użytkowników. Niniejszym potwierdza się zatem ustalenia dotyczące interesu użytkowników określone w motywach 124–130 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(80)

Na podstawie powyższego stwierdzono ostatecznie, że, zważywszy wszystkie za i przeciw, nie ma istotnych argumentów przeciwko nałożeniu ostatecznych ceł antydumpingowych w odniesieniu do przywozu produktu, którego dotyczy postępowanie, pochodzącego z ChRL. Niniejszym potwierdza się zatem wnioski zawarte w motywach 131 i 132 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(81)

Skarżący argumentowali, że docelowy poziom zysku w wysokości 5 % ustalony na etapie wstępnym był zbyt niski. Wyrazili ponownie opinię, że uzasadniony byłby poziom 12 %, ze względu na fakt, że rozpatrywana branża jest kapitałochłonna i wymaga ciągłego doskonalenia technologii i wprowadzania innowacji, a więc znacznych inwestycji. Skarżący argumentowali, że taki poziom rentowności byłby potrzebny w celu wypracowania odpowiedniego zwrotu z kapitału i umożliwienia realizacji tych inwestycji. Jednak powyższy wniosek nie został w przekonujący sposób uzasadniony danymi liczbowymi. Stwierdza się zatem, że należy utrzymać marżę zysku na poziomie 5 %, ustaloną na etapie wstępnym.

(82)

Odnośnie do ustalenia poziomu usuwającego szkodę, jak już stwierdzono powyżej w motywie 45, do obliczeń poziomu usuwającego szkodę wprowadzono również drobną korektę dotyczącą dostosowania z tytułu poziomu handlu, która miała wpływ na obliczenie podcięcia cenowego.

(83)

Powyższa zmiana doprowadziła do niewielkiej zmiany poziomu usuwającego szkodę. W rezultacie poziom usuwający szkodę mieści się w zakresie od 48,3 % do 71,9 %, jak przedstawiono w poniższej tabeli:

(84)

Jeden z producentów eksportujących ChRL stwierdził, że ze względu na szkody spowodowane kryzysem gospodarczym, margines szkody powinien się opierać raczej na podcięciu cenowym niż na zaniżaniu cen, twierdząc, że taką metodą posłużono się w wielu postępowaniach antydumpingowych (4). We wszystkich dochodzeniach wymienionych przez producenta eksportującego istniały jednak szczególne przyczyny związane z przemysłem lub sektorem gospodarki (na przykład ryzyko powstania monopolu, znaczny wzrost potencjału przemysłu unijnego na dojrzałym rynku, długotrwały brak zysków w przemyśle na skalę globalną), uzasadniające wyjątkowe zastosowanie tej szczególnej metodologii. Taka sytuacja nie ma miejsca podczas tego dochodzenia, ponieważ kryzys gospodarczy dotknął całą globalną gospodarkę, nie można zatem uznać go za zjawisko specyficzne dla przemysłu wytwarzającego przewody rurowe i rury, bez szwu, ze stali nierdzewnej.

(85)

Biorąc pod uwagę wnioski wyciągnięte w odniesieniu do dumpingu, szkody, związku przyczynowego i interesu Unii, a także zgodnie z art. 9 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, należy nałożyć ostateczne cło antydumpingowe na produkt objęty postępowaniem, na poziomie niższej spośród dwóch wartości: ustalonego marginesu dumpingu i marginesu szkody, zgodnie z zasadą niższego cła. Ponieważ w tym przypadku poziom usuwający szkodę jest niższy niż ustalony margines dumpingu, ostateczne środki powinny się opierać na poziomie usuwającym szkodę.

(86)

Na podstawie powyższego, stawki celne wyrażone jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem są następujące:

(87)

Indywidualne stawki cła antydumpingowego określone w niniejszym rozporządzeniu zostały określone na podstawie ustaleń niniejszego dochodzenia. Odzwierciedlają one zatem sytuację ustaloną podczas dochodzenia, dotyczącą przedsiębiorstw objętych dochodzeniem. Wspomniane stawki celne (w odróżnieniu od ogólnokrajowego cła stosowanego do „wszystkich innych przedsiębiorstw”) mają wyłączne zastosowanie do przywozu produktów pochodzących z ChRL i wyprodukowanych przez dane przedsiębiorstwa tj. przez konkretne wymienione podmioty prawne. Przywożone produkty wytworzone przez inne przedsiębiorstwa, których nazwa i adres nie zostały wymienione w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, łącznie z podmiotami powiązanymi z przedsiębiorstwami konkretnie wymienionymi, nie mogą korzystać z tych stawek i do ich produktów stosowane są stawki dla „wszystkich innych przedsiębiorstw”.

(88)

W celu zminimalizowania ryzyka obchodzenia cła w związku z wysoką różnicą w stawkach celnych uważa się, że w tym przypadku potrzebne są specjalne środki, aby zapewnić odpowiednie stosowanie ceł antydumpingowych. Specjalne środki obejmują między innymi przedstawienie organom celnym państw członkowskich ważnej faktury handlowej, która musi być zgodna z wymogami określonymi w załączniku II do niniejszego rozporządzenia. Przywóz, któremu nie towarzyszy taka faktura, podlega rezydualnemu cłu antydumpingowemu mającemu zastosowanie do wszystkich innych eksporterów.

(89)

Jeżeli wywóz dokonywany przez jedno z przedsiębiorstw korzystających z niższej indywidualnej stawki celnej wzrośnie w znacznym stopniu po wprowadzeniu tych środków, tego rodzaju wzrost wielkości wywozu może zostać uznany za stanowiący sam w sobie zmianę w strukturze handlu ze względu na wprowadzenie środków w rozumieniu art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. W takich okolicznościach oraz pod warunkiem spełnienia określonych wymagań, może zostać wszczęte dochodzenie dotyczące obchodzenia środków. Podczas tego dochodzenia można między innymi zbadać potrzebę zniesienia indywidualnej stawki celnej lub indywidualnych stawek celnych, a następnie nałożyć cło ogólnokrajowe.

(90)

Wszelkie wnioski o zastosowanie indywidualnej stawki cła antydumpingowego dla przedsiębiorstw (np. po zmianie nazwy podmiotu lub po utworzeniu nowych podmiotów zajmujących się produkcją lub sprzedażą) należy kierować do Komisji (5) wraz z wszystkimi odpowiednimi informacjami, w szczególności dotyczącymi wszelkich zmian w zakresie działalności przedsiębiorstwa związanej z produkcją, sprzedażą na rynek krajowy i na rynki zagraniczne, wiążących się np. z wyżej wspomnianą zmianą nazwy lub zmianą podmiotu zajmującego się produkcją lub sprzedażą. W razie potrzeby rozporządzenie zostanie wówczas odpowiednio zmienione przez uaktualnienie wykazu przedsiębiorstw korzystających z indywidualnych stawek celnych.

(91)

Wszystkie strony zostały poinformowane o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierza się zalecić nałożenie ostatecznego cła antydumpingowego na przywóz niektórych przewodów rurowych i rur, bez szwu, ze stali nierdzewnej pochodzących z ChRL. Oprócz tego wyznaczono im termin, w którym mogły przedstawić uwagi związane z ujawnieniem ostatecznych ustaleń.

(92)

Uwagi przedstawione przez zainteresowane strony zostały należycie uwzględnione. Żadna z nich nie wpłynęła na zmianę ustaleń dochodzenia.

(93)

Aby zapewnić prawidłowe stosowanie cła antydumpingowego, ogólnokrajowy poziom cła powinien mieć zastosowanie nie tylko do niewspółpracujących producentów eksportujących, ale również do tych producentów, którzy nie dokonywali wywozu do Unii podczas OD.

(94)

Aby zapewnić równe traktowanie wszystkich nowych eksporterów oraz współpracujących przedsiębiorstw nieobjętych próbą wymienionych w załączniku I do niniejszego rozporządzenia, należy ustanowić przepis przewidujący, że średnie ważone cło nałożone na tę kategorię przedsiębiorstw będzie miało zastosowanie do wszystkich nowych eksporterów, którzy w przeciwnym razie byliby uprawnieni do przeglądu na mocy art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, gdyż nie ma on zastosowania do przypadków objętych próbą.

(95)

Ze względu na wielkość ustalonych marginesów dumpingu oraz poziom szkody poniesionej przez przemysł unijny (przy czym poziom ostatecznego cła nałożonego na mocy niniejszego rozporządzenia jest wyższy niż poziom cła tymczasowego nałożonego przez rozporządzenie w sprawie ceł tymczasowych) uznaje się za konieczne dokonanie ostatecznego poboru kwot zabezpieczonych w formie tymczasowego cła antydumpingowego nałożonego rozporządzeniem w sprawie ceł tymczasowych,