25.11.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 310/1

ROZPORZĄDZENIE RADY (UE) NR 1215/2011

z dnia 24 listopada 2011 r.

w sprawie zmiany rozporządzenia Rady (WE) nr 131/2004 dotyczącego niektórych środków ograniczających w odniesieniu do Sudanu

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 215 ust. 1,

uwzględniając decyzję Rady 2011/423/WPZiB z dnia 18 lipca 2011 r. dotyczącą środków ograniczających skierowanych przeciwko Sudanowi i Sudanowi Południowemu i uchylającą wspólne stanowisko 2005/411/WPZiB (1), przyjętą zgodnie z rozdziałem 2 tytułu V Traktatu o Unii Europejskiej,

uwzględniając wspólny wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa oraz Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W dniu 30 maja 2005 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2005/411/WPZiB (2) w sprawie środków ograniczających wobec Sudanu.

(2)

W dniu 18 lipca 2011 r. Rada przyjęła decyzję 2011/423/WPZiB dotyczącą środków ograniczających skierowanych przeciwko Sudanowi i Sudanowi Południowemu i uchylającą wspólne stanowisko 2005/411/WPZiB. Decyzja 2011/423/WPZiB zmieniła zakres środków ograniczających nałożonych przez uchylone wspólne stanowisko 2005/411/WPZiB.

(3)	W związku z powyższym rozporządzenie Rady (WE) nr 131/2004 (3) powinno zostać odpowiednio zmienione.

(4)	W celu zapewnienia skuteczności środków przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, musi ono wejść w życie natychmiast po jego publikacji,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu Rady (WE) nr 131/2004 wprowadza się następujące zmiany:

1)	tytuł otrzymuje brzmienie:

art. 2 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 2

Zabronione jest:

udzielanie, sprzedaż, dostawa lub przekazywanie pomocy technicznej związanej z działaniami wojskowymi oraz z dostarczaniem, produkcją, konserwacją i użyciem broni i odnośnego materiału wszelkich typów, w tym broni i amunicji, pojazdów wojskowych i wyposażenia, sprzętu paramilitarnego oraz części zamiennych do nich, bezpośrednio lub pośrednio jakiejkolwiek osobie, podmiotowi lub organowi w Sudanie lub w Sudanie Południowym lub do użycia w Sudanie lub w Sudanie Południowym;

zapewnianie finansowania lub pomocy finansowej związanej z działaniami wojskowymi, dotyczącej w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczeń kredytów eksportowych, na jakąkolwiek sprzedaż, dostawy, przekazywanie lub wywóz broni i odnośnego materiału, lub na jakiekolwiek dotacje, sprzedaż, dostawę lub przekazywanie odnośnej pomocy technicznej bezpośrednio lub pośrednio jakiejkolwiek osobie, podmiotowi lub organowi w Sudanie lub w Sudanie Południowym lub do użycia w Sudanie lub w Sudanie Południowym.”;

w art. 4 ust. 1 dodaje się literę w brzmieniu:

„e)	wspieraniem procesu reformy sektora bezpieczeństwa w Sudanie Południowym.”;

art. 5 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 5

Art. 2 i 3 nie stosuje się do odzieży ochronnej, w tym kamizelek kuloodpornych i hełmów wojskowych, czasowo wywożonych do Sudanu lub Sudanu Południowego przez personel Organizacji Narodów Zjednoczonych, personel Unii Europejskiej lub jej państw członkowskich, przedstawicieli środków masowego przekazu oraz pracowników organizacji humanitarnych i organizacji działających na rzecz rozwoju oraz personel pomocniczy, wyłącznie na ich własny użytek.”.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 24 listopada 2011 r.

W imieniu Rady

W. PAWLAK

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 188 z 19.7.2011, s. 20.

(2) Dz.U. L 139 z 2.6.2005, s. 25.

(3) Dz.U. L 21 z 28.1.2004, s. 1.

25.11.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 310/3

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 1216/2011

z dnia 24 listopada 2011 r.

zmieniające rozporządzenie Komisji (UE) nr 691/2010 ustanawiające system skuteczności działania dla służb żeglugi powietrznej i funkcji sieciowych

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 549/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 10 marca 2004 r. ustanawiające ramy tworzenia Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej (rozporządzenie ramowe) (1), w szczególności jego art. 11,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

rozporządzenie Komisji (UE) nr 691/2010 ustanawiające system skuteczności działania dla służb żeglugi powietrznej i funkcji sieciowych oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2096/2005 ustanawiające wspólne wymogi dotyczące zapewniania służb żeglugi powietrznej (2) określa kluczowe wskaźniki skuteczności działania (KPI) oraz wiążące cele w zakresie skuteczności działania w kluczowych obszarach działalności dotyczących bezpieczeństwa, ochrony środowiska, przepustowości i efektywności pod względem kosztów.

(2)

KPI w dziedzinie bezpieczeństwa do wyznaczenia celów na poziomie krajowym lub na poziomie funkcjonalnych bloków przestrzeni powietrznej (FAB), ustalone w załączniku 1 do rozporządzenia (UE) nr 691/2010 są następujące: efektywność zarządzania bezpieczeństwem określona za pomocą metody opierającej się na ATM Safety Framework Maturity Survey; zastosowanie klasyfikacji dotkliwości narzędzia analizy ryzyka, aby umożliwić ujednoliconą sprawozdawczość w zakresie oceny dotkliwości naruszeń minimów separacji, przypadków wtargnięcia na pas startowy i szczególnych zdarzeń technicznych związanych z zarządzaniem ruchem lotniczym (ATM); oraz przekazywanie zasad „just culture”.

(3)

Zgodnie z załącznikiem I do rozporządzenia (UE) nr 691/2010 przedmiotowe KPI w zakresie bezpieczeństwa powinny zostać następnie opracowane wspólnie przez Komisję, państwa członkowskie, Europejską Agencję Bezpieczeństwa Lotniczego (EASA) oraz Europejską Organizację ds. Bezpieczeństwa Żeglugi Powietrznej (Eurocontrol) i przyjęte przez Komisję przed pierwszym okresem odniesienia.

(4)

W tym celu Komisja utworzyła grupę roboczą skupiającą przedstawicieli EASA, Eurocontrol i Komisji (tzw. grupę zadaniową E3). Przedmiotowa grupa robocza opracowała sprawozdanie techniczne zatytułowane „Metrics for Safety Key Performance Indicators for the Performance Scheme” („Mierniki kluczowych wskaźników skuteczności działania w zakresie bezpieczeństwa do celów systemu skuteczności działania”). Sprawozdanie to zostało opracowane w oparciu o uwagi zgłoszone przez państwa członkowskie i zainteresowane strony i stanowi techniczną podstawę koncepcji niniejszego rozporządzenia wraz z akceptowalnymi sposobami spełnienia wymagań i materiałami zawierającymi wytyczne.

(5)	Przy opracowywaniu KPI w zakresie bezpieczeństwa należy uwzględnić dotychczasowe osiągnięcia w zakresie planu bezpieczeństwa EASA oraz narzędzia analizy ryzyka i metodologię Safety Framework Maturity Survey przygotowane przez Eurocontrol.

(6)

Doświadczenia zdobyte w związku ze stopniowym wprowadzaniem systemu skuteczności działania wykazują, że ze względu na nakład pracy związany ze szczegółową oceną planów skuteczności działania, w celu przeprowadzenia koniecznego dialogu z krajowymi organami nadzoru i zapewnienia właściwego uzasadnienia wyników przedmiotowej oceny, należy przedłużyć czas przyznany Komisji na ocenę zmienionych docelowych parametrów skuteczności działania.

(7)	Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 691/2010.

(8)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Jednolitej Przestrzeni Powietrznej,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (UE) nr 691/2010 wprowadza się następujące zmiany:

w art. 14 wprowadza się następujące zmiany:

a)	w ust. 1 słowa „dwóch miesięcy” zastępuje się słowami „czterech miesięcy”;

b)	w ust. 2 słowa „dwa miesiące” zastępuje się słowami „cztery miesiące”;

c)	w ust. 3 słowa „dwa miesiące” zastępuje się słowami „cztery miesiące”;

(2)

w załączniku I sekcja 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:

„1. KLUCZOWE WSKAŹNIKI SKUTECZNOŚCI DZIAŁANIA W ZAKRESIE BEZPIECZEŃSTWA

Pierwszy KPI w zakresie bezpieczeństwa na poziomie krajowym lub na poziomie FAB dla pierwszego okresu odniesienia odpowiada efektywności zarządzania bezpieczeństwem określonej za pomocą metody opierającej się na ATM Safety Framework Maturity Survey.

W odniesieniu do państw członkowskich, ich krajowych organów nadzoru i instytucji zapewniających służby żeglugi powietrznej, uprawnionych do świadczenia usług związanych ze służbami ruchu lotniczego lub łącznością, nawigacją i nadzorem, przedmiotowy KPI mierzy się poziomem wdrożenia następujących celów zarządzania:

—	polityka i cele bezpieczeństwa;

—	zarządzanie ryzykiem w zakresie bezpieczeństwa;

—	zapewnienie bezpieczeństwa;

—	promowanie bezpieczeństwa;

—	kultura bezpieczeństwa.

Drugi KPI w zakresie bezpieczeństwa na poziomie krajowym lub na poziomie FAB dla pierwszego okresu odniesienia odpowiada wartości wynikającej z zastosowania klasyfikacji dotkliwości określonej poniżej, opartej o metodę narzędzia analizy ryzyka, do sprawozdawczości dotyczącej co najmniej trzech kategorii zdarzeń: naruszeń minimów separacji, przypadków wtargnięcia na pas startowy i szczególnych zdarzeń technicznych związanych z ATM we wszystkich centrach kontroli ruchu lotniczego i portach lotniczych. Państwa członkowskie mogą zdecydować o niestosowaniu tej metody w portach lotniczych obsługujących poniżej 50 000 handlowych operacji lotniczych rocznie.

W sprawozdawczości dotyczącej przedmiotowych zdarzeń państwa członkowskie i instytucje zapewniające służby żeglugi powietrznej stosują następujące stopnie dotkliwości:

—	poważny incydent;

—	ważny incydent;

—	znaczny incydent;

—	bez wpływu na bezpieczeństwo;

—	nieokreślony; np. brak wystarczających informacji, niejednoznaczne lub sprzeczne dowody uniemożliwiające jego ustalenie.

W odniesieniu do każdego zdarzenia sporządzane jest sprawozdanie dotyczące stosowania metody.

Trzeci KPI w zakresie bezpieczeństwa na poziomie krajowym lub na poziomie FAB dla pierwszego okresu odniesienia obejmuje sprawozdawczość przekazywaną przez państwa członkowskie i ich instytucje zapewniające służby żeglugi powietrznej za pomocą kwestionariusza opracowanego zgodnie z lit. e), która służy odpowiednio pomiarowi poziomu stosowania zasady „just culture” i niestosowania jej.

d)	W pierwszym okresie odniesienia nie będzie ogólnounijnych celów w zakresie skuteczności działania w dziedzinie bezpieczeństwa. Państwa członkowskie mogą jednak wyznaczyć cele odpowiadające tym KPI w zakresie bezpieczeństwa.

W celu ułatwienia wdrożenia i pomiaru KPI w zakresie bezpieczeństwa EASA – w porozumieniu z organem weryfikującym – przyjmuje, przed rozpoczęciem pierwszego okresu odniesienia, akceptowalne sposoby spełniania wymagań i materiały zawierające wytyczne zgodnie z procedurą przyjętą na mocy art. 52 rozporządzenia (WE) nr 216/2008.

Eurocontrol dostarcza w wyznaczonym terminie informacje potrzebne do przygotowania dokumentów, o których mowa w lit. e), obejmujące co najmniej specyfikację metody wykorzystywanej do narzędzia analizy ryzyka i jej dalszego rozwoju oraz szczegóły metody Safety Framework Maturity Survey i jej współczynniki wagi.

Przed dniem 1 lutego każdego roku krajowe organy nadzoru i instytucje zapewniające służby żeglugi powietrznej przekazują EASA sprawozdanie za poprzedni rok dotyczące rocznych pomiarów KPI, o których mowa w lit. a) i c) (kwestionariusze w zakresie efektywności zarządzania bezpieczeństwem i stosowania zasady „just culture”). Te roczne pomiary wykorzystuje się do działań z zakresu monitorowania, opisanych w lit. h) oraz i). W przypadku wystąpienia jakichkolwiek zmian w rocznych pomiarach KPI krajowe organy nadzoru powiadamiają o nich przed terminem składania następnego sprawozdania rocznego.

h)	Krajowe organy nadzoru monitorują wdrażanie i pomiar KPI w zakresie bezpieczeństwa przez instytucje zapewniające służby żeglugi powietrznej, zgodnie z procedurami nadzoru nad bezpieczeństwem ustanowionymi w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) nr 1034/2011 (3).

W kontekście swoich inspekcji standaryzacyjnych EASA monitoruje wdrażanie i pomiar KPI w zakresie bezpieczeństwa przez krajowe organy nadzoru zgodnie z metodyką pracy, o której mowa w art. 24 rozporządzenia (WE) nr 216/2008. EASA informuje organ weryfikujący skuteczność działania o wynikach przedmiotowych inspekcji.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 24 listopada 2011 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 96 z 31.3.2004, s. 1.

(2) Dz.U. L 201 z 3.8.2010, s. 1.

(3) Dz.U. L 271 z 18.10.2011, s. 15.”

25.11.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 310/6

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 1217/2011

z dnia 24 listopada 2011 r.

ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (1),

uwzględniając rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 543/2011 z dnia 7 czerwca 2011 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do sektorów owoców i warzyw oraz przetworzonych owoców i warzyw (2), w szczególności jego art. 136 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości celnych dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Standardowe wartości celne w przywozie, o których mowa w art. 136 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, są ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 25 listopada 2011 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 24 listopada 2011 r.

W imieniu Komisji, za Przewodniczącego,

José Manuel SILVA RODRÍGUEZ

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2) Dz.U. L 157 z 15.6.2011, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

Standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod krajów trzecich (1)	Standardowa stawka celna w przywozie
0702 00 00	AL	62,0
	MA	42,6
	MK	57,4
	TN	143,2
	TR	85,0
	ZZ	78,0
0707 00 05	AL	64,0
	EG	188,1
	TR	102,2
	ZZ	118,1
0709 90 70	MA	36,7
	TR	139,2
	ZZ	88,0
0805 20 10	MA	75,2
0805 20 10	ZZ	75,2
0805 20 30, 0805 20 50, 0805 20 70, 0805 20 90	HR	42,1
	IL	76,3
	JM	134,1
	MA	53,5
	TR	82,6
	ZZ	77,7
0805 50 10	TR	61,1
	ZA	49,5
	ZZ	55,3
0808 10 80	CA	135,1
	CL	90,0
	CN	86,4
	MK	41,0
	NZ	41,5
	US	122,1
	ZA	107,2
	ZZ	89,0
0808 20 50	AR	43,9
	CN	79,6
	ZZ	61,8

(1) Nomenklatura krajów ustalona w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1833/2006 (Dz.U. L 354 z 14.12.2006, s. 19). Kod „ZZ” odpowiada „innym pochodzeniom”.

25.11.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 310/8

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 1218/2011

z dnia 24 listopada 2011 r.

zmieniające ceny reprezentatywne oraz kwoty dodatkowych należności przywozowych w odniesieniu do niektórych produktów w sektorze cukru, ustalone rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 971/2011 na rok gospodarczy 2011/2012

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 951/2006 z dnia 30 czerwca 2006 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 318/2006 w odniesieniu do handlu z państwami trzecimi w sektorze cukru (2), w szczególności jego art. 36 ust. 2 akapit drugi zdanie drugie,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Kwoty cen reprezentatywnych oraz dodatkowych należności stosowanych przy przywozie cukru białego, cukru surowego oraz niektórych syropów zostały ustalone na rok gospodarczy 2011/2012 rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 971/2011 (3). Te ceny i kwoty zostały ostatnio zmienione rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 1199/2011 (4).

(2)	Zgodnie z zasadami i warunkami określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 951/2006 dane, którymi dysponuje obecnie Komisja, stanowią podstawę do korekty wymienionych kwot,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Ceny reprezentatywne i dodatkowe należności celne mające zastosowanie w ramach przywozu produktów, o których mowa w art. 36 rozporządzenia (WE) nr 951/2006, ustalone na rok gospodarczy 2011/2012 rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 971/2011, zostają zmienione zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 25 listopada 2011 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 24 listopada 2011 r.

W imieniu Komisji, za Przewodniczącego,

José Manuel SILVA RODRÍGUEZ

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2) Dz.U. L 178 z 1.7.2006, s. 24.

(3) Dz.U. L 254 z 30.9.2011, s. 12.

(4) Dz.U. L 303 z 22.11.2011, s. 42.

ZAŁĄCZNIK

Zmienione kwoty cen reprezentatywnych i dodatkowych należności celnych przywozowych dla cukru białego, cukru surowego oraz produktów objętych kodem CN 1702 90 95, obowiązujące od dnia 25 listopada 2011 r.

(EUR)
Kod CN	Kwota ceny reprezentatywnej za 100 kg netto produktu	Kwota dodatkowej należności za 100 kg netto produktu
1701 11 10 (1)	39,90	0,00
1701 11 90 (1)	39,90	2,93
1701 12 10 (1)	39,90	0,00
1701 12 90 (1)	39,90	2,64
1701 91 00 (2)	45,89	3,70
1701 99 10 (2)	45,89	0,57
1701 99 90 (2)	45,89	0,57
1702 90 95 (3)	0,46	0,24

(1) Stawka dla jakości standardowej określonej w pkt III załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

(2) Stawka dla jakości standardowej określonej w pkt II załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

(3) Stawka dla zawartości sacharozy wynoszącej 1 %.

25.11.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 310/11

DECYZJA KOMISJI

z dnia 18 listopada 2011 r.

ustanawiająca zasady i metody obliczeń w odniesieniu do weryfikacji zgodności z celami określonymi w art. 11 ust. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE

(notyfikowana jako dokument nr C(2011) 8165)

(2011/753/UE)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie odpadów oraz uchylającą niektóre dyrektywy (1), w szczególności jej art. 11 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W celu zapewnienia skutecznego wdrożenia celów określonych w art. 11 ust. 2 dyrektywy 2008/98/WE właściwe jest określenie zasad dotyczących stosowania tych celów.

(2)

Konieczne jest również ustalenie metod obliczania udziału odpadów komunalnych oraz odpadów z budowy i rozbiórki, które są przygotowywane do ponownego użycia, poddawane recyklingowi lub odzyskowi materiałowemu, na potrzeby weryfikacji i monitorowania zgodności z celami określonymi w art. 11 ust. 2 dyrektywy 2008/98/WE.

(3)

W art. 11 ust. 2 lit. a) dyrektywy 2008/98/WE pozostawiono państwom członkowskim pewną swobodę wyboru strumieni odpadów komunalnych, w odniesieniu do których stosowane są te cele. Niemniej jednak właściwe jest, aby określić zakres rozwiązań, którymi dysponują państwa członkowskie, w celu ułatwienia praktycznej weryfikacji zgodności z tymi celami.

(4)

Aby uniknąć dodatkowych obciążeń administracyjnych, do celów weryfikacji zgodności z celami określonymi w art. 11 ust. 2 dyrektywy 2008/98/WE należy w miarę możliwości wykorzystywać dane dotyczące statystyk odpadów zgłaszane na mocy rozporządzenia (WE) nr 2150/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 listopada 2002 r. w sprawie statystyk odpadów (2).

(5)

W przypadku wywozu odpadów z Unii, dla których można udowodnić, że przygotowanie do ponownego użycia, recykling lub odzysk odbyły się w warunkach równoważnych z warunkami ustanowionymi przepisami Unii, odpady te należy uwzględniać podczas weryfikacji zgodności z celami określonymi w art. 11 ust. 2 dyrektywy 2008/98/WE.

(6)	W przypadku podjęcia środków mających na celu wzmocnienie celu lub celów dotyczących innych strumieni odpadów może zachodzić konieczność dokonania przeglądu niniejszej decyzji.

(7)	Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 39 dyrektywy 2008/98/WE,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Definicje

Poza definicjami określonymi w art. 3 dyrektywy 2008/98/WE do celów niniejszej decyzji stosuje się następujące definicje:

1)	„odpady pochodzące z gospodarstw domowych” oznaczają odpady wytwarzane w gospodarstwach domowych;

2)	„podobne odpady” oznaczają odpady o charakterze i składzie porównywalnym z odpadami pochodzącymi z gospodarstw domowych, z wyjątkiem odpadów z produkcji i odpadów z rolnictwa i leśnictwa;

3)	„odpady komunalne” oznaczają odpady pochodzące z gospodarstw domowych i podobne odpady;

4)	„odpady z budowy i rozbiórki” oznaczają odpady odpowiadające kodom odpadów w rozdziale 17 załącznika do decyzji Komisji 2000/532/WE (3), z wyjątkiem odpadów niebezpiecznych i materiałów występujących w stanie naturalnym zgodnie z definicją zawartą w kategorii 170504;

5)	„odzysk materiałowy” oznacza proces odzysku, z wyjątkiem odzysku energii i ponownego przetwarzania na materiały, które mają być wykorzystane jako paliwa;

6)	„wypełnianie wyrobisk” oznacza proces odzysku, w ramach którego odpowiednie odpady są wykorzystywane do rekultywacji obszarów, na których prowadzone były roboty ziemne, lub do celów inżynieryjnych na potrzeby architektury krajobrazu, gdzie odpady te zastępują materiały niebędące odpadami.

Artykuł 2

Wymagania ogólne

Do celów weryfikacji zgodności z celami określonymi w art. 11 ust. 2 dyrektywy 2008/98/WE, stosuje się następujące zasady:

państwa członkowskie weryfikują zgodność z celami określonymi w art. 11 ust. 2 dyrektywy 2008/98/WE, obliczając masę strumieni odpadów, które są wytwarzane, i strumieni odpadów, które są przygotowywane do ponownego użycia, poddawane recyklingowi lub innemu odzyskowi materiałowemu w ciągu jednego roku kalendarzowego;

masa odpadów przygotowanych do ponownego użycia, poddanych recyklingowi lub odzyskowi materiałowemu jest ustalana na podstawie masy odpadów na wejściu do procesu przygotowania do ponownego użycia lub ostatecznego recyklingu lub poddanej innym procesom ostatecznego odzysku materiałowego. Proces przygotowawczy poprzedzający poddanie odpadów procesowi odzysku lub unieszkodliwiania nie stanowi procesu ostatecznego recyklingu ani innego procesu ostatecznego odzysku materiałowego. W przypadku selektywnego zbierania odpadów lub przekazywania odpadów powstałych w wyniku sortowania na linii sortowniczej, bez znaczących strat, do procesów recyklingu lub innych procesów odzysku materiałowego, dopuszczalne jest założenie, że masa tych odpadów odpowiada masie odpadów przygotowanych do ponownego użycia, poddanych recyklingowi lub innym procesom odzysku materiałowego;

3)	ilość odpadów przygotowanych do ponownego użycia jest uwzględniana w ilości odpadów poddanych recyklingowi i nie jest raportowana osobno.

4)	jeśli odpady są wysyłane do innego państwa członkowskiego w celu przygotowania do ponownego użycia, poddania recyklingowi lub innemu odzyskowi materiałowemu, to mogą być one wliczane do celów tylko tego państwa członkowskiego, w którym zostały zebrane;

jeśli odpady są wywożone z Unii do celów przygotowania do ponownego użycia, poddania recyklingowi lub innemu odzyskowi materiałowemu, mogą być liczone jako odpady przygotowane do ponownego użycia, poddane recyklingowi lub innemu odzyskowi materiałowemu tylko wówczas, gdy można udowodnić, że przemieszczanie odpadów jest zgodne z przepisami rozporządzenia (WE) nr 1013/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (4), w szczególności jego art. 49 ust. 2;

jeśli obliczenia dotyczące celu są stosowane w odniesieniu do tlenowego lub beztlenowego rozkładu odpadów ulegających biodegradacji, to masa odpadów przyjętych do procesu rozkładu tlenowego lub beztlenowego może być liczona jako masa odpadów poddanych recyklingowi, o ile w wyniku rozkładu powstaje kompost lub produkt pofermentacyjny, który jest – w razie potrzeby po poddaniu dodatkowemu procesowi ponownego przetwarzania – wykorzystywany jako poddane recyklingowi produkty, materiały lub substancje do celów obróbki na powierzchni ziemi przynoszącej korzyści w rolnictwie lub poprawę stanu środowiska.

Artykuł 3

Odpady komunalne

1. Do celów weryfikacji zgodności z celem dotyczącym odpadów komunalnych, określonym w art. 11 ust. 2 lit. a) dyrektywy 2008/98/WE, państwa członkowskie stosują ten cel w odniesieniu do jednego z następujących procesów:

a)	przygotowanie do ponownego użycia i recykling odpadów papieru, metalu, tworzyw sztucznych i szkła pochodzących z gospodarstw domowych;

b)	przygotowanie do ponownego użycia i recykling odpadów papieru, metalu, tworzyw sztucznych i szkła pochodzących z gospodarstw domowych oraz innych jednorodnych rodzajów odpadów pochodzących z gospodarstw domowych lub podobnych odpadów z innych źródeł;

c)	przygotowanie do ponownego użycia i recykling odpadów pochodzących z gospodarstw domowych;

d)	przygotowanie do ponownego użycia i recykling odpadów komunalnych.

2. Cel ma zastosowanie do łącznej ilości odpadów pochodzących ze strumieni odpadów w ramach opcji wybranej przez państwo członkowskie na mocy ust. 1 niniejszego artykułu.

3. Państwa członkowskie stosują tę z metod obliczeń określonych w załączniku I do niniejszej decyzji, która odpowiada opcji wybranej przez państwo członkowskie na mocy ust. 1.

4. Sprawozdania państw członkowskich w sprawie wdrażania dotyczące odpadów komunalnych są zgodne ze szczegółowymi wymogami określonymi w załącznikach I i II.

5. Państwa członkowskie informują Komisję o opcji wybranej przez siebie na mocy ust. 1 niniejszego artykułu w pierwszym sprawozdaniu w sprawie wdrażania, o którym mowa w art. 37 ust. 1 dyrektywy 2008/98/WE.

6. Państwo członkowskie może zmienić wybraną opcję przed złożeniem sprawozdania w sprawie wdrażania za rok 2020, pod warunkiem że jest w stanie zapewnić spójność zgłaszanych danych.

Artykuł 4

Odpady z budowy i rozbiórki

1. Do obliczenia celu określonego w art. 11 ust. 2 lit. b) dyrektywy 2008/98/WE w zakresie odpadów z budowy i rozbiórki państwa członkowskie stosują metodę obliczeń określoną w załączniku III do niniejszej decyzji.

2. Sprawozdania państw członkowskich w sprawie wdrażania dotyczące odpadów z budowy i rozbiórki są zgodne ze szczegółowymi wymogami określonymi w załączniku III.

3. Informacja o ilości odpadów wykorzystanych do procesów wypełniania wyrobisk jest raportowana odrębnie od informacji o ilości odpadów przygotowanych do ponownego użycia, poddanych recyklingowi lub poddanych innym procesom odzysku materiałowego. Ponowne przetwarzanie odpadów na materiały, które mają być wykorzystane do wypełniania wyrobisk, należy również zgłaszać jako wypełnianie wyrobisk.

Artykuł 5

Sprawozdawczość państw członkowskich

1. Państwa członkowskie składają Komisji sprawozdania z postępów w realizacji celów określonych w art. 11 ust. 2 dyrektywy 2008/98/WE w sprawozdaniu w sprawie wdrażania, o którym mowa w art. 37 tej dyrektywy.

2. W sprawozdaniach w sprawie wdrażania państwa członkowskie przedstawiają dane dotyczące stanu przygotowania do ponownego użycia, recyklingu i odzysku materiałowego w odniesieniu do strumieni odpowiednich odpadów albo za każdy rok trzyletniego okresu sprawozdawczego, albo za lata okresów sprawozdawczych określonych w sekcji 5 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 2150/2002.

3. W sprawozdaniu w sprawie wdrażania obejmującym rok 2020 państwa członkowskie mają wykazać zgodność z celami określonymi w art. 11 ust. 2 dyrektywy 2008/98/WE w odniesieniu do wielkości odpowiednich strumieni odpadów wytworzonych i poddanych recyklingowi lub odzyskowi w 2020 r.

4. Państwa członkowskie przekazują Komisji dane i metadane wymagane na mocy niniejszej decyzji w formie elektronicznej, stosując standard elektronicznej wymiany danych określony przez EUROSTAT.

Artykuł 6

Adresaci

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 18 listopada 2011 r.

W imieniu Komisji

Janez POTOČNIK

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 312 z 22.11.2008, s. 3.

(2) Dz.U. L 332 z 9.12.2002, s. 1.

(3) Dz.U. L 226 z 6.9.2000, s. 3.

(4) Dz.U. L 190 z 12.7.2006, s. 1.

ZAŁĄCZNIK I

METODY OBLICZANIA CELU DOTYCZĄCEGO ODPADÓW KOMUNALNYCH NA MOCY ART. 3 UST. 3 NINIEJSZEJ DECYZJI

Opcja określona w art. 3 ust. 1 niniejszej decyzji

Metoda obliczeń

Szczegółowe wymogi dotyczące sprawozdań państw członkowskich w sprawie wdrażania

Przygotowanie do ponownego użycia i recykling odpadów papieru, metalu, tworzyw sztucznych i szkła pochodzących z gospodarstw domowych

Metoda obliczeń nr 1

Formula

Przygotowanie do ponownego użycia i recykling odpadów papieru, metalu, tworzyw sztucznych i szkła pochodzących z gospodarstw domowych oraz innych jednorodnych rodzajów odpadów z gospodarstw domowych lub podobnych odpadów

Metoda obliczeń nr 2

Formula

Państwa członkowskie wykorzystują dane krajowe. Możliwe jest wykorzystanie i dostosowanie do warunków krajowych danych uzyskanych w związku z innymi obowiązkami dotyczącym sprawozdawczości na temat odpadów. Wraz z danymi państwa członkowskie przekazują sprawozdanie przedstawiające informacje dotyczące rodzaju uwzględnionych materiałów i operacji będących ich źródłem (poprzez zaznaczenie odpowiednich pól w tabeli zawartej w załączniku II do niniejszej decyzji) oraz zastosowane metody obliczenia ilości odpadów wytworzonych i poddanych recyklingowi. Jeżeli państwo członkowskie uwzględnia w obliczeniach odpady kompostowane w gospodarstwach domowych, należy przedstawić metodę obliczenia ilości odpadów wytworzonych i poddanych recyklingowi.

W sprawozdaniu należy także przedstawić relację pomiędzy tymi ilościami a danymi dotyczącymi odpadów pochodzących z gospodarstw domowych i innych rodzajów działalności gospodarczej, które są raportowane na mocy rozporządzenia (WE) nr 2150/2002.

Przygotowanie do ponownego użycia i recykling odpadów pochodzących z gospodarstw domowych

Metoda obliczeń nr 3

Formula

Do celów raportowania ilości odpadów pochodzących z gospodarstw domowych poddawanych recyklingowi państwa członkowskie wykorzystują dane krajowe. Wraz z danymi należy przekazać sprawozdanie przedstawiające wyjaśnienia dotyczące rodzaju uwzględnionych materiałów (poprzez zaznaczenie odpowiednich pól w tabeli zawartej w załączniku II do niniejszej decyzji) oraz zastosowaną metodę obliczenia ilości odpadów poddanych recyklingowi.

Całkowite ilości odpadów pochodzących z gospodarstw domowych należy przyjmować na podstawie danych raportowanych zgodnie z sekcją 8 ppkt 1.2 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 2150/2002.

Z obliczeń wyklucza się odpady o następujących kodach odpadów:

08.1	-	Złomowane pojazdy
11–13	-	Osady i odpady mineralne

Przygotowanie do ponownego użycia i recykling odpadów komunalnych

Metoda obliczeń nr 4

Formula

Państwa członkowskie opierają się na danych statystycznych dotyczących odpadów komunalnych raportowanych co roku Komisji (Eurostatowi).

ZAŁĄCZNIK II

MATERIAŁY BĘDĄCE ODPADAMI KOMUNALNYMI ORAZ ICH ODPOWIEDNIE ŹRÓDŁA POWSTAWANIA NA POTRZEBY METOD OBLICZEŃ NR 1, 2 I 3, O KTÓRYCH MOWA W ZAŁĄCZNIKU I

		Wytwarzane przez
		Gospodarstwa domowe	Małe przedsiębiorstwa	Restauracje, stołówki	Obszary publiczne	Inne (należy wymienić)
Materiały odpadowe	Kod odpadu zgodnie z decyzją 2000/532/WE
Papier i tektura	20 01 01, 15 01 01
Metale	20 01 40, 15 01 04
Tworzywa sztuczne	20 01 39, 15 01 02
Szkło	20 01 02, 15 01 07
Odpady kuchenne ulegające biodegradacji	20 01 08
Odpady kuchenne ulegające biodegradacji	20 01 08	Proszę wskazać, czy uwzględnione są odpady kompostowane w gospodarstwach domowych:
Ulegające biodegradacji odpady z ogrodów i parków	20 02 01
Ulegające biodegradacji odpady z ogrodów i parków	20 02 01	Proszę wskazać, czy uwzględnione są odpady kompostowane w gospodarstwach domowych:
Nieulegające biodegradacji odpady z ogrodów i parków	20 02 02, 20 02 03
Drewno	20 01 38, 15 01 03
Wyroby tekstylne	20 01 10, 20 01 11, 15 01 09
Baterie	20 01 34, 20 01 33*
Zużyte urządzenia	20 01 21, 20 01 23, 20 01 35*, 20 01 36
Inne odpady komunalne	20 03 01, 20 03 02, 20 03 07, 15 01 06
Odpady komunalne niewymienione powyżej (należy wymienić)

ZAŁĄCZNIK III

METODY OBLICZANIA CELU DOTYCZĄCEGO ODPADÓW Z BUDOWY I ROZBIÓRKI, O KTÓRYCH MOWA W ART. 4 UST. 1 NINIEJSZEJ DECYZJI

Metoda obliczeń

Szczegółowe wymogi dotyczące sprawozdań państw członkowskich w sprawie wdrażania

Formula

Raportując ilości odpadów z budowy i rozbiórki poddanych odzyskowi materiałowemu (licznik w formule matematycznej) należy podać tylko następujące kody z załącznika do decyzji 2000/532/WE:

Wykaz odpadów, rozdział 17 – Odpady z budowy i rozbiórki:

17 01 01, 17 01 02, 17 01 03, 17 01 07, 17 02 01, 17 02 02, 17 02 03, 17 03 02, 17 04 01, 17 04 02, 17 04 03, 17 04 04, 17 04 05, 17 04 06, 17 04 07, 17 04 11, 17 05 08, 17 06 04, 17 08 02, 17 09 04

Wykaz odpadów, podrozdział 19 12 – Odpady z mechanicznej przeróbki odpadów (np. z sortowania, zgniatania, zagęszczania, granulowania), jeżeli powstają w wyniku przetwarzania odpadów z budowy i rozbiórki:

19 12 01, 19 12 02, 19 12 03, 19 12 04, 19 12 05, 19 12 07, 19 12 09

W sprawozdaniu przekazywanym wraz z danymi państwa członkowskie wyjaśniają, w jaki sposób zapobiega się podwójnemu liczeniu odpadów.

Wytworzone odpady z budowy i rozbiórki raportowane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 2150/2002 (mianownik w formule matematycznej) obejmują:

odpady wytworzone według sekcji F kodu NACE Rev. 2, zgodnie z sekcją 8 pozycja 17 załącznika I do tego rozporządzenia, obejmujące następujące kody odpadów określone w sekcji 2 załącznika I do tego rozporządzenia:

06.1	–	Odpady metali żelaznych
06.2	–	Odpady metali nieżelaznych
06.3	–	Odpady metalowe, mieszane
07.1	–	Odpady szklane
07.4	–	Tworzywa sztuczne
07.5	–	Drewno

suma kategorii odpadów (dla wszystkich rodzajów działalności gospodarczej):

—	Mineralne odpady z budowy i rozbiórki

zgodnie z definicją zawartą w załączniku III do tego rozporządzenia.

Państwa członkowskie mogą alternatywnie raportować recykling i odzysk materiałowy odpadów z budowy i rozbiórki w oparciu o swój własny system sprawozdawczy. W takim przypadku państwa członkowskie przedstawiają razem z danymi sprawozdanie zawierające wyjaśnienia dotyczące rodzaju uwzględnionych materiałów i związków pomiędzy tymi danymi a danymi dotyczącymi odpadów z budowy i rozbiórki, które są raportowane na mocy rozporządzenia (WE) nr 2150/2002. Jeżeli dane pochodzące z systemu sprawozdawczego danego państwa członkowskiego są dokładniejsze niż dane dostarczone na mocy powyższego rozporządzenia, to zgodność z celem jest oceniana w oparciu o dane pochodzące z systemu sprawozdawczego państwa członkowskiego.

25.11.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 310/17

DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI

z dnia 22 listopada 2011 r.

w sprawie stosowania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/103/WE w odniesieniu do kontrolowania ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych

(notyfikowana jako dokument nr C(2011) 8289)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2011/754/UE)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/103/WE z dnia 16 września 2009 r. w sprawie ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych i egzekwowania obowiązku ubezpieczania od takiej odpowiedzialności (1), w szczególności jej art. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W dniu 30 maja 2002 r. zawarto umowę między krajowymi biurami ubezpieczeniowymi państw członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego i innych państw stowarzyszonych, zwaną dalej „umową”. Na mocy tej umowy wszystkie krajowe biura ubezpieczeniowe zagwarantowały zaspakajanie roszczeń zgodnie z przepisami prawa krajowego w sprawie ubezpieczenia obowiązkowego, w odniesieniu do wypadków, do których doszło na ich terytorium, spowodowanych ruchem pojazdów użytkowanych zwykle na terytorium innego państwa członkowskiego lub na terytorium Republiki Czeskiej, Chorwacji, Cypru, Węgier, Islandii, Norwegii, Słowacji, Słowenii i Szwajcarii, niezależnie od tego, czy takie pojazdy są ubezpieczone.

(2)

Zgodnie z decyzją Komisji 2003/564/WE z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie stosowania dyrektywy Rady 72/166/EWG w odniesieniu do kontrolowania ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych (2) od dnia 1 sierpnia 2003 r. państwa członkowskie miały zaprzestać kontrolowania ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej w odniesieniu do pojazdów użytkowanych zwykle na terytorium innego państwa członkowskiego lub na terytorium Republiki Czeskiej, Chorwacji, Cypru, Węgier, Islandii, Norwegii, Słowacji, Słowenii i Szwajcarii.

(3)

W wyniku przyjęcia uzupełnienia nr 1 zakres umowy poszerzono na biura ubezpieczeniowe Estonii, Łotwy, Litwy, Malty i Polski. Zgodnie z decyzją Komisji 2004/332/WE z dnia 2 kwietnia 2004 r. w sprawie stosowania dyrektywy Rady 72/166/EWG w odniesieniu do kontrolowania ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych (3) od dnia 30 kwietnia 2004 r. państwa członkowskie miały zaprzestać kontrolowania ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej w odniesieniu do pojazdów użytkowanych zwykle na terytorium Estonii, Łotwy, Litwy, Malty i Polski.

(4)

W wyniku przyjęcia uzupełnienia nr 2 zakres umowy poszerzono na biuro ubezpieczeniowe Andory. Zgodnie z decyzją Komisji 2005/849/WE z dnia 29 listopada 2005 r. w sprawie stosowania dyrektywy Rady 72/166/EWG w odniesieniu do kontroli ubezpieczeń od odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych (4) od dnia 1 stycznia 2006 r. państwa członkowskie miały zaprzestać kontrolowania ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej w odniesieniu do pojazdów użytkowanych zwykle na terytorium Andory.

(5)

W wyniku przyjęcia uzupełnienia nr 3 zakres umowy poszerzono na biura ubezpieczeniowe Bułgarii i Rumunii. Zgodnie z decyzją Komisji 2007/482/WE z dnia 9 lipca 2007 r. w sprawie stosowania dyrektywy Rady 72/166/EWG w odniesieniu do kontrolowania ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych (5) od dnia 1 sierpnia 2007 r. państwa członkowskie miały zaprzestać kontrolowania ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej w odniesieniu do pojazdów użytkowanych zwykle na terytorium Bułgarii i Rumunii. W dniu 29 maja 2008 r. krajowe biura ubezpieczeniowe dokonały konsolidacji umowy, włączając do niej treść uzupełnień nr 1–3.

(6)

W dniu 26 maja 2011 r. krajowe biura ubezpieczeniowe państw członkowskich, a także biura Andory, Chorwacji, Islandii, Norwegii i Szwajcarii podpisały uzupełnienie nr 1 do skonsolidowanej umowy, na mocy którego zakres umowy rozszerzono o krajowe biuro ubezpieczeniowe Serbii. W uzupełnieniu tym zawarto praktyczne ustalenia dotyczące zniesienia kontroli ubezpieczenia w odniesieniu do pojazdów użytkowanych zwykle na terytorium Serbii i podlegających postanowieniom umowy.

(7)	Spełnione są zatem wszystkie warunki konieczne do zniesienia kontroli ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej pojazdów użytkowanych zwykle na terytorium Serbii zgodnie z dyrektywą 2009/103/WE,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Od dnia 1 stycznia 2012 r. państwa członkowskie zaprzestają kontrolowania ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej w odniesieniu do pojazdów użytkowanych zwykle na terytorium Serbii, podlegających postanowieniom uzupełnienia nr 1 do skonsolidowanej umowy między krajowymi biurami ubezpieczeniowymi państw członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego i innych państw stowarzyszonych.

Artykuł 2

Państwa członkowskie informują niezwłocznie Komisję o środkach podjętych w celu stosowania niniejszej decyzji.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 22 listopada 2011 r.

W imieniu Komisji

Michel BARNIER

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 263 z 7.10.2009, s. 11.

(2) Dz.U. L 192 z 31.7.2003, s. 23.

(3) Dz.U. L 105 z 14.4.2004, s. 39.

(4) Dz.U. L 315 z 1.12.2005, s. 16.

(5) Dz.U. L 180 z 10.7.2007, s. 42.

		ISSN 1977-0766 doi:10.3000/19770766.L_2011.310.pol
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 310

Wydanie polskie	Legislacja	Tom 54 25 listopada 2011

Spis treści		II Akty o charakterze nieustawodawczym	Strona
		ROZPORZĄDZENIA
	*	Rozporządzenie Rady (UE) nr 1215/2011 z dnia 24 listopada 2011 r. w sprawie zmiany rozporządzenia Rady (WE) nr 131/2004 dotyczącego niektórych środków ograniczających w odniesieniu do Sudanu	1
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 1216/2011 z dnia 24 listopada 2011 r. zmieniające rozporządzenie Komisji (UE) nr 691/2010 ustanawiające system skuteczności działania dla służb żeglugi powietrznej i funkcji sieciowych ( 1 )	3
		Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 1217/2011 z dnia 24 listopada 2011 r. ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	6
		Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 1218/2011 z dnia 24 listopada 2011 r. zmieniające ceny reprezentatywne oraz kwoty dodatkowych należności przywozowych w odniesieniu do niektórych produktów w sektorze cukru, ustalone rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 971/2011 na rok gospodarczy 2011/2012	8
		DECYZJE
	*	Decyzja Rady 2011/752/WPZiB z dnia 24 listopada 2011 r. zmieniająca wspólne działanie 2008/124/WPZiB w sprawie misji Unii Europejskiej w zakresie praworządności w Kosowie, EULEX KOSOWO	10
		2011/753/UE
	*	Decyzja Komisji z dnia 18 listopada 2011 r. ustanawiająca zasady i metody obliczeń w odniesieniu do weryfikacji zgodności z celami określonymi w art. 11 ust. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE (notyfikowana jako dokument nr C(2011) 8165)	11
		2011/754/UE
	*	Decyzja wykonawcza Komisji z dnia 22 listopada 2011 r. w sprawie stosowania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/103/WE w odniesieniu do kontrolowania ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych (notyfikowana jako dokument nr C(2011) 8289) ( 1 )	17