19.11.2011

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 302/1

---

Powiadomienie dotyczące wejścia w życie decyzji Rady dotyczącej zawarcia Umowy między Unią Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie ochrony nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych produktów rolnych i środków spożywczych, zmieniającej Umowę między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską dotyczącą handlu produktami rolnymi

Procedury niezbędne do wejścia w życie Umowy między Unią Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie ochrony nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych produktów rolnych i środków spożywczych, zmieniająca Umowę między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską dotyczącą handlu produktami rolnymi (1) podpisanej w Brukseli w dniu 17 maja 2011 r. zostały zakończone w dniu 21 października 2011 r. W związku z tym w dniu 1 grudnia 2011 r. umowa ta wejdzie w życie zgodnie z jej art. 3 ust. 3.

---

(1)  Dz.U. L 297 z 16.11.2011, s. 3.

---

19.11.2011

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 302/2

---

Powiadomienie dotyczące wejścia w życie decyzji Rady w sprawie zawarcia Umowy między Unią Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu zmieniającej Dodatkowe porozumienie pomiędzy Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu rozszerzające na Księstwo Liechtensteinu stosowanie umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie handlu produktami rolnymi

Procedury niezbędne do wejścia w życie Umowy między Unią Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu zmieniającej Dodatkowe porozumienie pomiędzy Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu rozszerzające na Księstwo Liechtensteinu stosowanie umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie handlu produktami rolnymi (1) podpisanej w Brukseli w dniu 17 maja 2011 r. zostały zakończone w dniu 21 października 2011 r. W związku z tym w dniu 1 grudnia 2011 r. umowa ta wejdzie w życie zgodnie z jej art. 3.

---

(1)  Dz.U. L 297 z 16.11.2011, s. 49.

---

19.11.2011

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 302/3

---

ROZPORZĄDZENIE RADY (UE) NR 1183/2011

z dnia 14 listopada 2011 r.

w sprawie zmiany rozporządzenia (WE) nr 521/2008 ustanawiającego wspólne przedsiębiorstwo na rzecz technologii ogniw paliwowych i technologii wodorowych

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 187 i 188,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (1),

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego,

stanowiąc zgodnie ze specjalną procedurą ustawodawczą,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Wspólne przedsiębiorstwo na rzecz technologii ogniw paliwowych i technologii wodorowych (zwane dalej „wspólnym przedsiębiorstwem FCH”) zostało utworzone dnia 30 maja 2008 r. na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 521/2008 (2) przez członków założycieli: European Fuel Cell and Hydrogen Joint Technology Initiative Industry Grouping Aisbl (zwanym dalej „zrzeszeniem branżowym”) i Komisję.

(2)

Dnia 14 lipca 2008 r. zrzeszenie podmiotów badawczych stało się członkiem wspólnego przedsiębiorstwa FCH. Zrzeszenie podmiotów badawczych wnosi wkład zarówno finansowy, jak i rzeczowy w realizację celów wspólnego przedsiębiorstwa FCH. Biorąc pod uwagę specyficzny skład wspólnego przedsiębiorstwa FCH oraz jego zasady i charakter, a także cele i zakres jego działalności, członkowie zrzeszenia podmiotów badawczych mogą korzystać z osiągniętych wyników, w takim samym zakresie jak członkowie zrzeszenia branżowego. Uzasadnione jest zatem, by wkłady rzeczowe zarówno zrzeszenia branżowego, jak i zrzeszenia podmiotów badawczych były uwzględniane jako równe przy określaniu wysokości wkładów.

(3)

Zrzeszenie podmiotów badawczych stało się członkiem wspólnego przedsiębiorstwa FCH i należy uznać, że wkłady rzeczowe organizacji badawczych (w tym uczelni wyższych i ośrodków badawczych) są równe wkładowi Unii w rozumieniu Statutu wspólnego przedsiębiorstwa FCH załączonego do rozporządzenia (WE) nr 521/2008 (zwanego dalej „statutem”).

(4)

Wspólne przedsiębiorstwo FCH działa od ponad dwóch lat, w którym to okresie zakończono pełen cykl operacyjny, publikując zaproszenia do składania wniosków, dokonując ocen wniosków, negocjując finansowanie i zawierając umowy o udzieleniu dotacji. Z doświadczeń zebranych w tym okresie wynika, że maksymalne poziomy finansowania w projektach wspólnego przedsiębiorstwa FCH musiały zostać znacznie obniżone w odniesieniu do wszystkich uczestników. W wyniku tego poziom uczestnictwa w działaniach wspólnego przedsiębiorstwa FCH okazał się znacznie niższy niż początkowo oczekiwano.

(5)	Rada Zarządzająca zatwierdziła zmiany w rozporządzeniu (WE) nr 521/2008 zgodnie ze statutem.

(6)

Uznanie równości wkładów rzeczowych wszystkich podmiotów prawnych uczestniczących w działaniach pozwoliłoby uznać członkostwo zrzeszenia podmiotów badawczych oraz zwiększyć poziomy finansowania, jednocześnie gwarantując przestrzeganie podstawowej zasady równości wkładów, a także spełnienie potrzeby stosowania sprawiedliwych i wyważonych redukcji finansowania w odniesieniu do różnych rodzajów uczestników.

(7)	Koszty bieżące biura programowego wspólnego przedsiębiorstwa FCH (zwanego dalej „biurem programowym”) powinny być pokrywane przez jego trzech członków. Należy ustanowić wymóg, by wszystkich członków wspólnego przedsiębiorstwa FCH obowiązywał taki sam harmonogram płatności.

(8)	Komisji należy przyznać pewną elastyczność w zakresie środków podejmowanych w przypadku niedostatecznego stopnia równości wkładów.

(9)	Obecnie poziom finansowania jest ustalany po każdej ocenie otrzymanych wniosków. W celu umożliwienia beneficjentom oszacowania zakresu potencjalnego finansowania należy przewidzieć możliwość określenia minimalnego poziomu finansowania w ramach każdego zaproszenia do składania wniosków.

(10)	Należy w związku z tym odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 521/2008,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (WE) nr 521/2008 wprowadza się następujące zmiany:

1)	art. 6 ust. 2 otrzymuje brzmienie: „2.   Wspólne przedsiębiorstwo FCH może posiadać własną jednostkę audytu wewnętrznego.”;

2)	w załączniku wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niezależnie od art. 12 ust. 3 załącznika do rozporządzenia (WE) nr 521/2008 niniejsze rozporządzenie zmieniające nie ma wpływu na prawa i obowiązki wynikające z umów o udzieleniu dotacji i innych umów zawartych przez wspólne przedsiębiorstwo FCH przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia. W szczególności nie ma ono wpływu na określone w nich górne granice wkładu finansowego.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Jednakże pkt 2 lit. a) załącznika do niniejszego rozporządzenia stosuje się ze skutkiem od dnia 14 lipca 2008 r.

---

(1)  Opinia z dnia 13 września 2011 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).

(2)  Dz.U. L 153 z 12.6.2008, s. 1.

---

---

19.11.2011

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 302/6

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 1184/2011

z dnia 14 listopada 2011 r.

ustanawiające zakaz połowów czarniaka w obszarach IIIa oraz IV i w wodach UE obszarów IIa, IIIb, IIIc oraz podrejonów 22-32 przez statki pływające pod banderą Szwecji

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiające wspólnotowy system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa (1), w szczególności jego art. 36 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W rozporządzeniu Rady (UE) nr 57/2011 z dnia 18 stycznia 2011 r. ustalającym uprawnienia do połowów na 2011 rok dla pewnych stad ryb i grup stad ryb, stosowane na wodach UE oraz w odniesieniu do statków UE na niektórych wodach nienależących do UE (2), określono kwoty na rok 2011.

(2)	Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2011 r.

(3)	Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Wyczerpanie kwoty

Kwotę połowową przyznaną na 2011 r. państwu członkowskiemu, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, w odniesieniu do stada w nim określonego, uznaje się za wyczerpaną z dniem wymienionym w tym załączniku.

Artykuł 2

Zakazy

Z dniem określonym w załączniku do niniejszego rozporządzenia zakazuje się działalności połowowej w odniesieniu do stada określonego w załączniku przez statki pływające pod banderą państwa członkowskiego w nim określonego, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim. W szczególności po tym terminie zakazuje się zatrzymywania na burcie, przemieszczania, przeładunku i wyładunku ryb pochodzących z tego stada złowionych przez te statki.

Artykuł 3

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 1.

(2)  Dz.U. L 24 z 27.1.2011, s. 1.

---

---

19.11.2011

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 302/8

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 1185/2011

z dnia 14 listopada 2011 r.

ustanawiające zakaz połowów karmazynów w wodach UE i wodach międzynarodowych obszaru V oraz wodach międzynarodowych obszarów XII i XIV przez statki pływające pod banderą Portugalii

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiające wspólnotowy system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa (1), w szczególności jego art. 36 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W rozporządzeniu Rady (UE) nr 57/2011 z dnia 18 stycznia 2011 r. ustalającym uprawnienia do połowów na 2011 rok dla pewnych stad ryb i grup stad ryb, stosowane na wodach UE oraz w odniesieniu do statków UE na niektórych wodach nienależących do UE (2), określono kwoty na rok 2011.

(2)	Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2011 r.

(3)	Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Wyczerpanie kwoty

Kwotę połowową przyznaną na 2011 r. państwu członkowskiemu, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, w odniesieniu do stada w nim określonego, uznaje się za wyczerpaną z dniem wymienionym w tym załączniku.

Artykuł 2

Zakazy

Z dniem określonym w załączniku do niniejszego rozporządzenia zakazuje się działalności połowowej w odniesieniu do stada określonego w załączniku przez statki pływające pod banderą państwa członkowskiego w nim określonego, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim. W szczególności po tym terminie zakazuje się zatrzymywania na burcie, przemieszczania, przeładunku i wyładunku ryb pochodzących z tego stada złowionych przez te statki.

Artykuł 3

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 1.

(2)  Dz.U. L 24 z 27.1.2011, s. 1.

---

---

19.11.2011

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 302/10

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 1186/2011

z dnia 15 listopada 2011 r.

ustanawiające zakaz połowów śledzia w wodach UE i wodach Norwegii obszaru IV na północ od 53° 30′ N przez statki pływające pod banderą Francji

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiające wspólnotowy system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa (1), w szczególności jego art. 36 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W rozporządzeniu Rady (UE) nr 57/2011 z dnia 18 stycznia 2011 r. ustalającym uprawnienia do połowów na 2011 rok dla pewnych stad ryb i grup stad ryb, stosowane na wodach UE oraz w odniesieniu do statków UE na niektórych wodach nienależących do UE (2), określono kwoty na rok 2011.

(2)	Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2011 r.

(3)	Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Wyczerpanie kwoty

Kwotę połowową przyznaną na 2011 r. państwu członkowskiemu, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, w odniesieniu do stada w nim określonego, uznaje się za wyczerpaną z dniem wymienionym w tym załączniku.

Artykuł 2

Zakazy

Z dniem określonym w załączniku do niniejszego rozporządzenia zakazuje się działalności połowowej w odniesieniu do stada określonego w załączniku przez statki pływające pod banderą państwa członkowskiego w nim określonego, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim. W szczególności po tym terminie zakazuje się zatrzymywania na burcie, przemieszczania, przeładunku i wyładunku ryb pochodzących z tego stada złowionych przez te statki.

Artykuł 3

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 1.

(2)  Dz.U. L 24 z 27.1.2011, s. 1.

---

---

19.11.2011

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 302/12

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 1187/2011

z dnia 15 listopada 2011 r.

ustanawiające zakaz połowów molwy w obszarze IIIa oraz na wodach UE podrejonów 22-32 przez statki pływające pod banderą Danii

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiające wspólnotowy system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa (1), w szczególności jego art. 36 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W rozporządzeniu Rady (UE) nr 57/2011 z dnia 18 stycznia 2011 r. ustalającym uprawnienia do połowów na 2011 rok dla pewnych stad ryb i grup stad ryb, stosowane na wodach UE oraz w odniesieniu do statków UE na niektórych wodach nienależących do UE, (2) określono kwoty na rok 2011.

(2)	Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2011 r.

(3)	Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Wyczerpanie kwoty

Kwotę połowową przyznaną na 2011 r. państwu członkowskiemu, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, w odniesieniu do stada w nim określonego, uznaje się za wyczerpaną z dniem wymienionym w tym załączniku.

Artykuł 2

Zakazy

Z dniem określonym w załączniku do niniejszego rozporządzenia zakazuje się działalności połowowej w odniesieniu do stada określonego w załączniku przez statki pływające pod banderą państwa członkowskiego w nim określonego, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim. W szczególności po tym terminie zakazuje się zatrzymywania na burcie, przemieszczania, przeładunku i wyładunku ryb pochodzących z tego stada złowionych przez te statki.

Artykuł 3

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 1.

(2)  Dz.U. L 24 z 27.1.2011, s. 1.

---

---

19.11.2011

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 302/14

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 1188/2011

z dnia 15 listopada 2011 r.

ustanawiające zakaz połowów dorsza w obszarze IV, wodach UE obszaru IIa i części obszaru IIIa poza cieśninami Skagerrak i Kattegat przez statki pływające pod banderą Szwecji

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiające wspólnotowy system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa (1), w szczególności jego art. 36 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W rozporządzeniu Rady (UE) nr 57/2011 z dnia 18 stycznia 2011 r. ustalającym uprawnienia do połowów na 2011 rok dla pewnych stad ryb i grup stad ryb, stosowane na wodach UE oraz w odniesieniu do statków UE na niektórych wodach nienależących do UE (2), określono kwoty na rok 2011.

(2)	Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2011 r.

(3)	Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Wyczerpanie kwoty

Kwotę połowową przyznaną na 2011 r. państwu członkowskiemu, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, w odniesieniu do stada w nim określonego, uznaje się za wyczerpaną z dniem wymienionym w tym załączniku.

Artykuł 2

Zakazy

Z dniem określonym w załączniku do niniejszego rozporządzenia zakazuje się działalności połowowej w odniesieniu do stada określonego w załączniku przez statki pływające pod banderą państwa członkowskiego w nim określonego, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim. W szczególności po tym terminie zakazuje się zatrzymywania na burcie, przemieszczania, przeładunku i wyładunku ryb pochodzących z tego stada złowionych przez te statki.

Artykuł 3

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 1.

(2)  Dz.U. L 24 z 27.1.2011, s. 1.

---

---

19.11.2011

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 302/16

---

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 1189/2011

z dnia 18 listopada 2011 r.

ustalające szczegółowe przepisy dotyczące niektórych przepisów dyrektywy Rady 2010/24/UE w sprawie wzajemnej pomocy przy odzyskiwaniu wierzytelności dotyczących podatków, ceł i innych obciążeń

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 2010/24/UE z dnia 16 marca 2010 r. w sprawie wzajemnej pomocy przy odzyskiwaniu wierzytelności dotyczących podatków, ceł i innych obciążeń (1), w szczególności jej art. 26,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Dyrektywą 2010/24/UE znacząco zmieniono przepisy dotyczące wzajemnej pomocy przy odzyskiwaniu wierzytelności dotyczących podatków, ceł i innych obciążeń oraz na nowo określono uprawnienia wykonawcze Komisji, określone uprzednio w dyrektywie Rady 2008/55/WE (2). Należy zatem zastąpić obowiązujące przepisy wykonawcze przyjęte przez Komisję nowym rozporządzeniem wykonawczym.

(2)	Aby zapewnić szybką komunikację między właściwymi organami, należy przyjąć szczegółowe przepisy dotyczące praktycznych ustaleń i terminów w odniesieniu do komunikacji między organami współpracującymi i wnioskującymi.

(3)	Aby zapewnić pewność prawa, należy sprecyzować, że ważność dokumentów nie jest naruszona poprzez fakt, iż są one przekazywane drogą elektroniczną.

(4)	Aby potwierdzić, że dokumenty wysyłane drogą pocztową są wysyłane przez właściwy organ, należy ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące tego sposobu komunikacji.

(5)	Aby zagwarantować, że przekazywane są właściwe dane i informacje, należy ustanowić wzór standardowego formularza towarzyszącego wnioskowi o powiadomienie i wzór tytułu wykonawczego umożliwiającego egzekucję we współpracującym państwie członkowskim.

(6)	Aby zapewnić pewność prawa, należy wyraźnie określić skutki prawne powiadomień dokonywanych przez współpracujące państwo członkowskie na wniosek państwa wnioskującego.

(7)

Aby zapewnić pewność prawa należy również sprecyzować, że powiadomienie lub poinformowanie dotyczące jednolitego tytułu wykonawczego umożliwiającego egzekucję we współpracującym państwie członkowskim nie ma żadnego wpływu na skutki powiadomienia dotyczącego pierwotnego tytułu wykonawczego umożliwiającego egzekucję, oraz że zmieniony tytuł wykonawczy umożliwiający egzekucję we współpracującym państwie członkowskim nie ma żadnego wpływu na pierwotną wierzytelność lub pierwotny tytuł wykonawczy umożliwiający egzekucję.

(8)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1179/2008 z dnia 28 listopada 2008 r. ustalające szczegółowe zasady wdrożenia niektórych przepisów dyrektywy Rady 2008/55/WE w sprawie wzajemnej pomocy przy dochodzeniu należności pieniężnych z tytułu niektórych opłat, ceł, podatków i innych obciążeń (3) powinno zostać uchylone.

(9)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Odzyskiwania Wierzytelności,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł 1

Niniejsze rozporządzenie ustanawia szczegółowe zasady wykonania art. 5 ust. 1, art. 8, art. 10, art. 12 ust. 1, art. 13 ust. 2, 3, 4 i 5, art. 15, art. 16 ust. 1 i art. 21 ust. 1 dyrektywy 2010/24/UE, w tym szczegółowe zasady dotyczące wymiany, przekazywania odzyskanych kwot, jak również środków przekazywania informacji między organami.

Artykuł 2

1.   Wszystkie wnioski o udzielenie informacji, powiadomienie, odzyskanie wierzytelności lub podjęcie środków zabezpieczających na mocy art. 5 ust. 1, art. 8, art. 10 oraz art. 16 ust. 1 dyrektywy 2010/24/UE (zwanych dalej „wnioskami o udzielenie pomocy”) wraz ze wszystkimi uzupełniającymi instrumentami, formularzami i innymi dokumentami, a także wszelkie inne informacje przekazywane w odniesieniu do tych wniosków przesyłane są przez sieć CCN, chyba że jest to niewykonalne z przyczyn technicznych.

2.   Uznaje się, że dokumenty przekazywane w formie elektronicznej lub jako wydruk posiadają takie same skutki prawne jak dokumenty przesyłane pocztą.

3.   Jeżeli wniosek nie może zostać przesłany przez sieć CCN, należy go przesłać pocztą. W takim przypadku stosuje się następujące zasady:

a)	wniosek jest podpisany przez odpowiednio upoważnionego do przedłożenia takiego wniosku urzędnika organu wnioskującego;

b)

standardowy formularz towarzyszący wnioskowi o powiadomienie, o którym mowa w art. 8 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2010/24/UE (zwany dalej „jednolitym formularzem służącym do powiadomienia”) lub jednolity tytuł wykonawczy umożliwiający egzekucję we współpracującym państwie członkowskim, o którym mowa w art. 12 tej dyrektywy, jest podpisany przez należycie upoważnionego urzędnika organu wnioskującego;

c)

jeżeli do wniosku załączono kopię dokumentu innego niż jednolity formularz służący do powiadomienia lub jednolity tytuł wykonawczy umożliwiający egzekucję we współpracującym państwie członkowskim, organ wnioskujący poświadcza zgodność tej kopii z oryginałem poprzez umieszczenie na niej wpisu „kopia zgodna z oryginałem” w języku urzędowym lub w jednym z języków urzędowych państwa członkowskiego, w którym ma on swoją siedzibę, a także nazwisko urzędnika uwierzytelniającego oraz datę uwierzytelnienia.

Do celów lit. b) akapit pierwszy państwa członkowskie stosują jednolity formularz służący do powiadomienia sporządzony zgodnie ze wzorem zamieszczonym w załączniku I do niniejszego rozporządzenia i jednolity tytuł wykonawczy umożliwiający egzekucję we współpracującym państwie członkowskim sporządzony zgodnie ze wzorem zamieszczonym w załączniku II do niniejszego rozporządzenia.

4.   W przypadku gdy jednolity formularz służący do powiadomienia lub jednolity tytuł wykonawczy umożliwiający egzekucję we współpracującym państwie członkowskim są przekazywane drogą elektroniczną, ich struktura i układ graficzny mogą zostać dostosowane do wymogów systemu komunikacji elektronicznej, pod warunkiem że zawarty w nich zestaw danych i informacji nie różni się zbytnio od wzorów zamieszczonych w załącznikach I i II.

Artykuł 3

1.   Organ wnioskujący może złożyć wniosek o udzielenie pomocy w związku z jedną lub kilkoma wierzytelnościami, o ile wierzytelności te można odzyskać od jednej i tej samej osoby.

2.   Wniosek o udzielenie informacji, powiadomienie, odzyskanie wierzytelności lub podjęcie środków zabezpieczających może dotyczyć każdej z następujących osób:

a)	dłużnika głównego lub dłużnika solidarnego;

b)

osoby innej niż dłużnik (solidarny), odpowiedzialnej za zapłatę podatków, ceł i innych obciążeń, lub odpowiedzialnej za inne wierzytelności związane z tymi podatkami, cłami i innymi obciążeniami na mocy przepisów prawnych obowiązujących w państwie członkowskim, w którym organ wnioskujący ma swoją siedzibę;

c)	wszelkich osób trzecich przechowujących aktywa należące do jednej z osób wymienionych w lit. a) lub b), bądź mających wobec do jednej z tych osób dług.

Artykuł 4

Informacje i inne dane przekazywane organowi wnioskującemu przez organ współpracujący zgodnie z art. 5 ust. 1, art. 8, art. 10 oraz art. 16 ust. 1 dyrektywy 2010/24/UE przekazywane są w języku urzędowym lub w jednym z języków urzędowych państwa członkowskiego organu współpracującego, lub w innym języku uzgodnionym między organem wnioskującym a organem współpracującym.

Artykuł 5

Jeżeli organ współpracujący odmawia rozpatrzenia wniosku o udzielenie pomocy, powiadamia on organ wnioskujący o przyczynach odmowy, powołując się na przepisy zawarte w dyrektywie 2010/24/UE, na których się opiera. Organ współpracujący powiadamia o tej decyzji niezwłocznie po jej podjęciu, a w każdym przypadku w terminie jednego miesiąca od daty potwierdzenia otrzymania wniosku.

Artykuł 6

Każdy wniosek o udzielenie informacji, odzyskanie wierzytelności lub zastosowanie środków zabezpieczających zawiera informację, czy podobny wniosek został wysłany do innego organu.

ROZDZIAŁ II

WNIOSKI O UDZIELENIE INFORMACJI

Artykuł 7

Organ współpracujący potwierdza jak najszybciej otrzymanie wniosku o udzielenie informacji, a w każdym przypadku najpóźniej w terminie siedmiu dni kalendarzowych od dnia otrzymania takiego wniosku.

Po otrzymaniu wniosku organ współpracujący zwraca się w stosownych przypadkach do organu wnioskującego o dostarczenie wszelkich dodatkowych niezbędnych informacji. Organ wnioskujący dostarcza wszelkie dodatkowe niezbędne informacje, do których w normalnych okolicznościach ma dostęp.

Artykuł 8

1.   Organ współpracujący przekazuje organowi wnioskującemu wszystkie wymagane informacje w miarę ich pozyskiwania.

2.   W przypadku gdy ze względu na specyfikę sprawy całość lub część wymaganych informacji nie może zostać uzyskana w rozsądnym terminie, organ współpracujący informuje o tym organ wnioskujący oraz podaje przyczyny.

W każdym przypadku po upływie sześciu miesięcy od daty potwierdzenia otrzymania wniosku organ współpracujący informuje organ wnioskujący o wynikach dochodzenia, jakie przeprowadził w celu uzyskania informacji, których dotyczył wniosek.

W świetle informacji uzyskanych od organu współpracującego organ wnioskujący może zwrócić się do tego organu o dalsze prowadzenie dochodzenia. Wniosek taki składany jest w terminie dwóch miesięcy od daty otrzymania powiadomienia o wynikach dochodzenia przeprowadzonego przez organ współpracujący i jest on traktowany przez ten organ zgodnie z przepisami obowiązującymi w odniesieniu do pierwotnego wniosku.

Artykuł 9

Organ wnioskujący może w dowolnym momencie wycofać wniosek o udzielenie informacji, który przesłał on do organu współpracującego. Decyzja o wycofaniu wniosku przekazywana jest organowi współpracującemu.

ROZDZIAŁ III

WNIOSKI O POWIADOMIENIE

Artykuł 10

1.   Każdy wniosek o powiadomienie zawiera oryginał lub uwierzytelnioną kopię każdego dokumentu będącego przedmiotem wnioskowanego powiadomienia.

Jednolity formularz służący do powiadomienia, który towarzyszy wnioskowi zgodnie z art. 8 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2010/24/UE, jest uzupełniany przez organ wnioskujący lub na jego odpowiedzialność. Zawiera on informacje dla adresata dotyczące dokumentów, w odniesieniu do których zwrócono się z wnioskiem o udzielenie pomocy przy powiadomieniu.

2.   W odniesieniu do informacji, o których mowa w jednolitym formularzu służącym do powiadomienia, stosuje się następujące zasady:

a)	kwotę wierzytelności należy podać, jeżeli została już ustalona;

b)	wskazanie terminu, w którym ma nastąpić powiadomienie, może zostać dokonane poprzez podanie terminu, przed upływem którego organ wnioskujący zamierza dokonać powiadomienia.

Artykuł 11

Wniosek o powiadomienie może dotyczyć każdej osoby, o której mowa w art. 3 lit. c) dyrektywy 2010/24/UE, i która zgodnie z przepisami obowiązującymi we wnioskującym państwie członkowskim musi zostać powiadomiona o każdym dokumencie, który jej dotyczy.

Artykuł 12

1.   Organ współpracujący potwierdza jak najszybciej otrzymanie wniosku o powiadomienie, a w każdym przypadku najpóźniej w terminie siedmiu dni kalendarzowych od dnia otrzymania takiego wniosku.

Po otrzymaniu wniosku o powiadomienie organ współpracujący podejmuje konieczne środki w celu dokonania powiadomienia zgodnie z przepisami obowiązującymi w państwie członkowskim, w którym posiada siedzibę.

Jeśli jest to konieczne, lecz bez uszczerbku dla ostatecznego terminu powiadomienia wskazanego we wniosku o powiadomienie, organ współpracujący występuje do organu wnioskującego o dostarczenie dodatkowych informacji.

Organ wnioskujący dostarcza wszelkie dodatkowe informacje, do których w normalnych okolicznościach ma dostęp.

2.   Organ współpracujący informuje organ wnioskujący o dacie powiadomienia niezwłocznie po dokonaniu tego powiadomienia, poświadczając powiadomienie w formularzu wniosku, który zostaje odesłany do organu wnioskującego.

Artykuł 13

1.   Powiadomienie dokonane przez współpracujące państwo członkowskie zgodnie z krajowymi przepisami ustawowymi, wykonawczymi i praktykami administracyjnymi obowiązującymi w tym państwie uważa się za mające taki sam skutek we wnioskującym państwie członkowskim, jak gdyby zostało one dokonane przez samo wnioskujące państwo członkowskie zgodnie z krajowymi przepisami ustawowymi, wykonawczymi i praktykami administracyjnymi obowiązującymi we wnioskującym państwie członkowskim.

2.   Powiadomienie o dokumencie odnoszącym się do więcej niż jednego rodzaju podatków, ceł lub innych środków uznaje się za ważne, jeżeli jest ono dokonane przez organ współpracującego państwa członkowskiego, który jest właściwy w odniesieniu do co najmniej jednego z podatków, ceł lub innych środków wymienionych w dokumencie będącym przedmiotem powiadomienia, pod warunkiem że jest to dopuszczalne na mocy prawa krajowego współpracującego państwa członkowskiego.

Artykuł 14

Do celów powiadomienia współpracujące państwo członkowskie może skorzystać z jednolitego formularza służącego do powiadomienia, o którym mowa w art. 10 ust. 1, sporządzonego w jego języku urzędowym lub w jednym z jego języków urzędowych, zgodnie z obowiązującym w tym państwie prawem krajowym.

ROZDZIAŁ IV

WNIOSKI O ODZYSKANIE WIERZYTELNOŚCI LUB PODJĘCIE ŚRODKÓW ZABEZPIECZAJĄCYCH

Artykuł 15

Wnioski o odzyskanie wierzytelności lub podjęcie środków zabezpieczających zawierają deklarację potwierdzającą, że spełniono warunki wszczęcia procedury wzajemnej pomocy określone w dyrektywie 2010/24/UE.

Artykuł 16

1.   Jednolity tytuł wykonawczy umożliwiający egzekucję we współpracującym państwie członkowskim, załączony do wniosku o odzyskanie wierzytelności lub podjęcie środków zabezpieczających, uzupełniany jest przez organ wnioskujący lub na jego odpowiedzialność, na podstawie pierwotnego tytułu wykonawczego umożliwiającego egzekucję we wnioskującym państwie członkowskim.

Kary, grzywny, opłaty i dopłaty administracyjne, o których mowa w art. 2 ust. 2 lit. a) dyrektywy 2010/24/UE, oraz odsetki i koszty, o których mowa w art. 2 ust. 2 lit. c) tej dyrektywy, które zgodnie z przepisami obowiązującymi we wnioskującym państwie członkowskim mogą być należne od daty pierwotnego tytułu wykonawczego umożliwiającego egzekucję do daty przed dniem, w którym złożono wniosek o odzyskanie wierzytelności, mogą być dodane do jednolitego tytułu wykonawczego umożliwiającego egzekucję we współpracującym państwie członkowskim.

2.   Jednolity tytuł wykonawczy umożliwiający egzekucję we współpracującym państwie członkowskim może zostać wydany w odniesieniu do kilku wierzytelności i kilku osób, zgodnie z pierwotnym tytułem wykonawczym umożliwiającym egzekucję we wnioskującym państwie członkowskim.

3.   Jeżeli pierwotne tytuły wykonawcze umożliwiające egzekucję kilku wierzytelności we wnioskującym państwie członkowskim zostały już zastąpione globalnym instrumentem umożliwiającym egzekucję tych wszystkich wierzytelności w tym państwie członkowskim, jednolity tytuł wykonawczy umożliwiający egzekucję we współpracującym państwie członkowskim może opierać się na pierwotnych tytułach wykonawczych umożliwiających egzekucję we wnioskującym państwie członkowskim lub na globalnym instrumencie zawierającym te pierwotne instrumenty we wnioskującym państwie członkowskim.

4.   Aby odzyskać wierzytelności, w odniesieniu do których wystąpiono z wnioskiem o udzielenie pomocy, współpracujące państwo członkowskie może skorzystać z jednolitego tytułu wykonawczego umożliwiającego egzekucję w tym państwie członkowskim sporządzonego w jego języku urzędowym lub w jednym z jego języków urzędowych, zgodnie z obowiązującym w tym państwie prawem krajowym.

Artykuł 17

Adresat wniosku o odzyskanie wierzytelności lub podjęcie środków zabezpieczających nie może powołać się na powiadomienie lub wiadomość w sprawie jednolitego tytułu wykonawczego umożliwiającego egzekucję we współpracującym państwie członkowskim w celu złożenia wniosku o przedłużenie lub wznowienie terminu zaskarżenia wierzytelności lub pierwotnego tytułu wykonawczego umożliwiającego egzekucję, jeżeli zostały one prawomocnie zgłoszone.

Artykuł 18

1.   Jeżeli waluta państwa członkowskiego organu współpracującego jest inna niż waluta państwa członkowskiego organu wnioskującego, organ wnioskujący podaje kwotę wierzytelności do odzyskania w obu walutach.

2.   Kursem wymiany, który należy zastosować do celów pomocy w zakresie odzyskiwania wierzytelności, jest ostatni kurs wymiany opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej przed datą wysłania wniosku.

Artykuł 19

1.   Organ współpracujący jak najszybciej, a w każdym przypadku najpóźniej w terminie siedmiu dni kalendarzowych od dnia otrzymania wniosku o odzyskanie wierzytelności lub podjęcie środków zabezpieczających, potwierdza otrzymanie wniosku.

2.   W razie konieczności organ współpracujący może zwrócić się do organu wnioskującego o dostarczenie dodatkowych informacji lub uzupełnienie jednolitego tytułu wykonawczego umożliwiającego egzekucję we współpracującym państwie członkowskim. Organ wnioskujący dostarcza wszelkie dodatkowe niezbędne informacje, do których w normalnych okolicznościach ma dostęp.

Artykuł 20

1.   W przypadku gdy ze względu na specyfikę sprawy całość lub część wierzytelności nie może zostać odzyskana lub środki zabezpieczające nie mogą zostać podjęte w rozsądnym terminie, organ współpracujący informuje o tym organ wnioskujący oraz podaje przyczyny.

Uwzględniając informacje otrzymane od organu współpracującego, organ wnioskujący może zwrócić się o ponowne wszczęcie procedury odzyskiwania wierzytelności lub zastosowanie środków zabezpieczających. Wniosek taki składany jest w terminie dwóch miesięcy od daty otrzymania powiadomienia o wynikach postępowania i jest on rozpatrywany przez organ współpracujący zgodnie z przepisami obowiązującymi w odniesieniu do pierwotnego wniosku.

2.   Nie później niż w terminie sześciu miesięcy od daty potwierdzenia otrzymania wniosku organ współpracujący informuje organ wnioskujący o stanie lub o wynikach postępowania obejmującego odzyskanie wierzytelności lub podjęcie środków zabezpieczających.

Artykuł 21

1.   Niezwłocznie po otrzymaniu przez organ wnioskujący informacji o jakimkolwiek działaniu zaskarżającym wierzytelność lub instrument umożliwiający jej egzekucję podjętym w państwie członkowskim organu wnioskującego, organ ten powiadamia o tym organ współpracujący.

2.   Jeżeli przepisy ustawowe, wykonawcze i praktyka administracyjna obowiązujące we współpracującym państwie członkowskim nie pozwalają na podjęcie środków zabezpieczających lub na odzyskanie wierzytelności, o co wystąpiono z wnioskiem zgodnie z art. 14 ust. 4 akapit drugi i akapit trzeci dyrektywy 2010/24/UE, to organ współpracujący powiadamia o tym organ wnioskujący jak najszybciej, a w każdym przypadku w terminie jednego miesiąca od daty otrzymania powiadomienia, o którym mowa w ust. 1.

3.   Niezwłocznie po otrzymaniu przez organ współpracujący informacji o jakimkolwiek działaniu podjętym w państwie członkowskim organu współpracującego w celu zwrotu odzyskanych kwot lub wypłaty odszkodowania w odniesieniu do zaskarżonej wierzytelności na mocy art. 14 ust. 4 akapit trzeci dyrektywy 2010/24/UE, organ ten niezwłocznie powiadamia o tym organ wnioskujący.

W miarę możliwości organ współpracujący włącza organ wnioskujący w procedury dotyczące zapłaty kwoty do zwrotu i należnego odszkodowania. Na uzasadniony wniosek organu współpracującego organ wnioskujący przekazuje zwrócone kwoty i wypłacone odszkodowanie w terminie dwóch miesięcy od daty otrzymania takiego wniosku.

Artykuł 22

1.   Jeżeli wniosek o odzyskanie wierzytelności lub podjęcie środków zabezpieczających staje się bezprzedmiotowy w następstwie spłaty wierzytelności, unieważnienia takiego wniosku lub z każdego innego powodu, organ wnioskujący informuje o tym niezwłocznie organ współpracujący, tak, aby organ współpracujący mógł zaprzestać wszelkich podjętych działań.

2.   W przypadku gdy kwota wierzytelności stanowiąca przedmiot wniosku o odzyskanie wierzytelności lub o podjęcie środków zabezpieczających zostaje skorygowana na mocy decyzji odpowiedniego organu, o którym mowa w art. 14 ust. 1 dyrektywy 2010/24/UE, organ wnioskujący informuje organ współpracujący o tej decyzji, oraz – jeżeli złożono wniosek o odzyskanie wierzytelności – załącza zmieniony jednolity tytuł wykonawczy umożliwiający egzekucję we współpracującym państwie członkowskim. Zmieniony jednolity tytuł wykonawczy umożliwiający egzekucję we współpracującym państwie członkowskim sporządzany jest przez organ wnioskujący lub na jego odpowiedzialność na podstawie decyzji korygującej kwotę wierzytelności.

3.   Zmieniony jednolity tytuł wykonawczy umożliwiający egzekucję we współpracującym państwie członkowskim w żaden sposób nie wpływa na możliwości zaskarżenia pierwotnej wierzytelności, pierwotnego tytułu wykonawczego umożliwiającego egzekucję we wnioskującym państwie członkowskim lub decyzji, o której mowa w poprzednim ustępie.

4.   W przypadku gdy korekta, o której mowa w ust. 2, powoduje zmniejszenie kwoty wierzytelności, organ współpracujący kontynuuje działania mające na celu odzyskanie wierzytelności lub podjęcie środków zabezpieczających, przy czym działania te ograniczają się do kwoty pozostałej do odzyskania.

Jeżeli w momencie poinformowania organu współpracującego o obniżeniu kwoty wierzytelności organ ten odzyskał już kwotę przekraczającą kwotę pozostałą do odzyskania, a procedura przekazania, której mowa w art. 23, nie została jeszcze wszczęta, organ współpracujący zwraca osobie uprawnionej nadpłaconą kwotę.

5.   Jeżeli korekta, o której mowa w ust. 2, powoduje podwyższenie kwoty wierzytelności, organ wnioskujący może skierować do organu współpracującego dodatkowy wniosek o odzyskanie wierzytelności lub podjęcie środków zabezpieczających.

Taki dodatkowy wniosek jest w miarę możliwości rozpatrywany przez organ współpracujący równocześnie z pierwotnym wnioskiem organu wnioskującego. W przypadku gdy ze względu na stan zaawansowania procedury połączenie wniosku dodatkowego z wnioskiem pierwotnym jest niemożliwe, organ współpracujący jest zobowiązany do przyjęcia dodatkowego wniosku tylko w sytuacji, gdy dotyczy on kwoty nie niższej od kwoty określonej w art. 18 ust. 3 dyrektywy 2010/24/UE.

6.   W celu przeliczenia kwoty wierzytelności poddanej korekcie, o której mowa w ust. 2, na walutę państwa członkowskiego organu współpracującego, organ wnioskujący stosuje kurs wymiany zastosowany w jego pierwotnym wniosku.

Artykuł 23

1.   Kwoty, które mają zostać przekazane organowi wnioskującemu zgodnie z art. 13 ust. 5 dyrektywy 2010/24/UE, przekazywane są organowi wnioskującemu w walucie współpracującego państwa członkowskiego.

Przekazanie odzyskanych kwot następuje w terminie dwóch miesięcy od daty zakończenia procedury odzyskiwania wierzytelności.

Niemniej jednak, jeżeli środki odzyskiwania wierzytelności zastosowane przez organ współpracujący zostają zaskarżone z powodu, który nie leży w zakresie odpowiedzialności wnioskującego państwa członkowskiego, do czasu rozstrzygnięcia sporu organ współpracujący może wstrzymać się z przekazaniem kwot odzyskanych w związku z wnioskiem o odzyskanie wierzytelności złożonym przez państwo wnioskujące, jeżeli spełnione są równocześnie następujące warunki:

a)	organ współpracujący uważa, że wynik zaskarżenia będzie prawdopodobnie korzystny dla danej strony, oraz

b)	organ wnioskujący nie zadeklarował, że dokona zwrotu kwot uprzednio przekazanych, jeżeli wynik zaskarżenia będzie korzystny dla danej strony.

Jeżeli organ wnioskujący oświadczył, że dokona zwrotu zgodnie z lit. b) akapit trzeci, zwraca on odzyskane kwoty przekazane uprzednio przez organ współpracujący w terminie jednego miesiąca od daty otrzymania wniosku od zwrot. Wszelkie inne należne odszkodowania są w tym przypadku ponoszone wyłącznie przez organ współpracujący.

2.   Właściwe organy państw członkowskich mogą przyjąć odmienne ustalenia dotyczące przekazywania kwot będących poniżej określonego poziomu, które stosuje się zgodnie z art. 18 ust. 3 dyrektywy 2010/24/EU.

Artykuł 24

Bez względu na kwoty pobrane przez organ współpracujący z tytułu odsetek określonych w art. 13 ust. 4 dyrektywy 2010/24/EU, wierzytelność uważa się za odzyskaną proporcjonalnie do odzyskanej kwoty wyrażonej w walucie krajowej państwa członkowskiego organu współpracującego, na podstawie kursu wymiany określonego w art. 18 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

ROZDZIAŁ V

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 25

Rozporządzenie (WE) nr 1179/2008 traci moc.

Artykuł 26

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2012 r.

---

(1)  Dz.U. L 84 z 31.3.2010, s. 1.

(2)  Dz.U. L 150 z 10.6.2008, s. 28.

(3)  Dz.U. L 319 z 29.11.2008, s. 21.

---

---

---

19.11.2011

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 302/28

---

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 1190/2011

z dnia 18 listopada 2011 r.

zmieniające rozporządzenia (WE) nr 1730/2006 i (WE) nr 1138/2007 w odniesieniu do nazwy posiadacza zezwolenia na kwas benzoesowy (VevoVitall) jako dodatek paszowy

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1831/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 września 2003 r. w sprawie dodatków stosowanych w żywieniu zwierząt (1), w szczególności jego art. 13 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Przedsiębiorstwo Emerald Kalama Chemical BV przedłożyło wnioski zgodnie z art. 13 ust. 3 rozporządzenia WE nr 1831/2003, w których proponuje zmianę nazwy posiadacza zezwolenia w odniesieniu do rozporządzenia Komisji (WE) nr 1730/2006 z dnia 23 listopada 2006 r. dotyczącego dopuszczenia kwasu benzoesowego (VevoVitall) jako dodatku paszowego (2) oraz w odniesieniu do rozporządzenia Komisji (WE) nr 1138/2007 z dnia 1 października 2007 r. dotyczącego zezwolenia na nowe zastosowanie kwasu benzoesowego (VevoVitall) jako dodatku paszowego (3).

(2)	Według wnioskodawcy z dniem 26 maja 2011 r. przedsiębiorstwo DSM Special Products BV przekształcono w Emerald Kalama Chemical BV, które obecnie jest właścicielem praw do obrotu przedmiotowym dodatkiem. Wnioskodawca przedstawił dokumenty potwierdzające te informacje.

(3)	Proponowana zmiana warunków zezwolenia ma charakter wyłącznie administracyjny i nie wymaga przeprowadzenia ponownej oceny dodatków. O wniosku powiadomiony został Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności.

(4)	W celu umożliwienia wnioskodawcy korzystania, pod nazwą Emerald Kalama Chemical BV, z praw do obrotu dodatkiem niezbędna jest zmiana warunków zezwoleń.

(5)	Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenia (WE) nr 1730/2006 i (WE) nr 1138/2007.

(6)	Ponieważ zmiany warunków udzielenia zezwolenia nie są związane z kwestiami bezpieczeństwa, należy wprowadzić okres przejściowy w celu wykorzystania istniejących zapasów.

(7)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W kolumnie 2 załącznika do rozporządzenia (WE) nr 1730/2006 wyrazy „DSM Towary specjalne” zastępuje się wyrazami „Emerald Kalama Chemical BV”.

Artykuł 2

W kolumnie 2 załącznika do rozporządzenia (WE) nr 1138/2007 wyrazy „DSM Special Products” zastępuje się wyrazami „Emerald Kalama Chemical BV”.

Artykuł 3

Istniejące zapasy, zgodne z przepisami mającymi zastosowanie przed datą wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, mogą być w dalszym ciągu wprowadzane do obrotu i stosowane do dnia 9 czerwca 2012 r.

Artykuł 4

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Dz.U. L 268 z 18.10.2003, s. 29.

(2)  Dz.U. L 325 z 24.11.2006, s. 9.

(3)  Dz.U. L 256 z 2.10.2007, s. 8.

---

19.11.2011

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 302/30

---

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 1191/2011

z dnia 18 listopada 2011 r.

zmieniające rozporządzenie (UE) nr 479/2010 ustanawiające zasady wdrażania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do przekazywanych Komisji informacji dotyczących sektora mleka i przetworów mlecznych

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (1), w szczególności jego art. 192 ust. 2 w związku z art. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Artykuł 2 ust. 4 rozporządzenia Komisji (UE) nr 479/2010 (2) stanowi, że cena ex-factory przekazana Komisji przez państwa członkowskie musi odpowiadać sprzedaży zafakturowanej w okresie odniesienia.

(2)

Chociaż faktury są wiarygodnymi oficjalnymi dokumentami księgowymi, ograniczanie źródeł cen tylko do faktur może uniemożliwiać państwom członkowskim korzystanie z innych wiarygodnych źródeł cen. W zależności od produktu, wspomniane pozostałe dostępne i wiarygodne źródła cen mogą lepiej odzwierciedlać aktualną sytuację rynkową. Z tego względu należy również zezwolić na zgłaszanie cen wynikających z umów zawartych w okresie odniesienia.

(3)

Doświadczenie pokazuje, że przestrzeganie ostatecznego terminu przekazywania miesięcznych cen, o którym mowa w art. 2 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 479/2010, powoduje trudności w kilku państwach członkowskich, w związku z czym nie są one w stanie przekazać Komisji ostatecznych cen. Przedłużenie wspomnianego terminu powinno sprawić, że przekazywane ceny będą bardziej precyzyjne.

(4)	Należy dokładniej opisać metodę badania stosowaną w odniesieniu do pochodzenia danych dotyczących cen i sposobu, w jaki dane te powinny być gromadzone przez właściwe organy.

(5)	Konieczne jest uzgodnienie informacji dotyczących pozwoleń na wywóz przekazywanych co miesiąc przez państwa członkowskie z informacjami przekazywanymi codziennie. W związku z powyższym, w powiadomieniach miesięcznych wymagane jest zamieszczenie dodatkowych informacji.

(6)	Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 479/2010.

(7)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (UE) nr 479/2010 wprowadza się następujące zmiany:

1)

w art. 2 wprowadza się następujące zmiany: a) w ust. 2 zdanie wprowadzające otrzymuje brzmienie: „2.   Państwa członkowskie przekazują Komisji, najpóźniej piętnastego dnia każdego miesiąca, następujące informacje dotyczące odnotowanych w ubiegłym miesiącu cen ex-factory produktów wymienionych w załączniku I.B:”; b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: „4.   Do celów ust. 1 oraz 2, »cena ex-factory« oznacza cenę zakupu produktu od przedsiębiorstwa, bez podatków (VAT) i innych kosztów (transport, załadunek, przeładunek, składowanie, palety, ubezpieczenie itp.). Państwa członkowskie gwarantują, że zgłoszona cena odpowiada sytuacji aktualnie panującej na rynku. Przekazana cena opiera się na najbardziej wiarygodnych dostępnych źródłach informacji, a mianowicie: a) sprzedaży zafakturowanej w okresie odniesienia; lub b) umowach zawartych w okresie odniesienia na dostawy dokonywane w okresie trzech miesięcy.”;

2)

w art. 7 ust. 1 lit. a) i b) otrzymują brzmienie: „a) ilości, w podziale wg kodu nomenklatury refundacji wywozowych na przetwory mleczne, według kodu miejsca przeznaczenia i daty złożenia wniosku, objęte wnioskami o pozwolenie anulowanymi na podstawie art. 10 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1187/2009; b) niewykorzystane ilości przypadające na pozwolenia, które wygasły lub zostały zwrócone w poprzednim miesiącu, a które zostały wydane po dniu 1 lipca bieżącego roku GATT, w podziale wg kodu nomenklatury refundacji wywozowych na przetwory mleczne oraz według kodu miejsca przeznaczenia;”;

3)	pkt 3 lit. c) załącznika II otrzymuje brzmienie: „c) metoda badania: należy podać, od których zainteresowanych podmiotów (producentów, pierwszych nabywców) pochodzą dane i w jaki sposób lub za pomocą jakiej metody są one gromadzone;”.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 grudnia 2011 r.

---

(1)  Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2)  Dz.U. L 135 z 2.6.2010, s. 26.

---

19.11.2011

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 302/32

---

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 1192/2011

z dnia 18 listopada 2011 r.

ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (1),

uwzględniając rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 543/2011 z dnia 7 czerwca 2011 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do sektorów owoców i warzyw oraz przetworzonych owoców i warzyw (2), w szczególności jego art. 136 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości celnych dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Standardowe wartości celne w przywozie, o których mowa w art. 136 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, są ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 19 listopada 2011 r.

---

(1)  Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2)  Dz.U. L 157 z 15.6.2011, s. 1.

---

---