3.9.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 228/1

(1)

W dniu 9 maja 2011 r. Rada przyjęła rozporządzenie (UE) nr 442/2011 w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Syrii (2).

(2)

Decyzja Rady 2011/522/WPZiB z dnia 2 września 2011 r. zmieniająca decyzję 2011/273/WPZiB (3) przewiduje dalsze środki, w tym zakaz zakupu, przywozu lub transportu ropy naftowej i produktów ropopochodnych z Syrii oraz zamrożenie środków finansowych i zasobów gospodarczych, które zostaną zastosowane wobec kolejnych osób i podmiotów czerpiących korzyści z reżimu lub popierających go. Wykaz kolejnych osób, podmiotów i organów, wobec których stosuje się zamrożenie środków finansowych i zasobów gospodarczych, został przedstawiony w załączniku do tej decyzji.

(3)

Niektóre z tych środków wchodzą w zakres Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zatem do ich wdrożenia niezbędne są działania regulacyjne na szczeblu unijnym, mające w szczególności zapewnić jednolite stosowanie tych środków przez podmioty gospodarcze we wszystkich państwach członkowskich.

(4)

Decyzją Rady 2011/523/UE z dnia 2 września 2011 r. (4) wprowadzono częściowe zawieszenie stosowania umowy o współpracy z Syrią (5).

(5)

W celu zapewnienia skuteczności środków ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu musi ono wejść w życie w trybie natychmiastowym.

(6)

Należy zaznaczyć, że składanie i przesyłanie bankowi koniecznych dokumentów docelowo przeznaczonych dla osoby, podmiotu lub organu, które nie znajdują się w wykazie, w celu uruchomienia płatności dozwolonych na podstawie art. 9 niniejszego rozporządzenia, nie oznacza udostępniania środków finansowych w rozumieniu art. 4 ust. 2 niniejszego rozporządzenia,

1)

w art. 1 dodaje się litery w brzmieniu:

2)

dodaje się artykuły w brzmieniu:

„Artykuł 3a

Zakazuje się:

Artykuł 3b

Zakazów, o których mowa w art. 3a nie stosuje się do:

3)

art. 5 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Załącznik II zawiera wykaz osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów, które zgodnie z art. 4 ust. 1 decyzji 2011/273/WPZiB zostały przez Radę wskazane jako osoby odpowiedzialne za brutalne represje wobec ludności cywilnej w Syrii, osoby i podmioty czerpiące korzyści z reżimu lub wspierające go, lub osoby i podmioty z nimi powiązane.”;

4)

w art. 6 wprowadza się następujące zmiany:

5)

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 10a

Żadne roszczenia, w tym o odszkodowanie ani jakiekolwiek inne roszczenie tego rodzaju, takie jak roszczenie do potrącenia lub roszczenie na podstawie gwarancji, w związku z umową lub transakcją, których wykonanie zostało zakłócone, bezpośrednio lub pośrednio, całkowicie lub częściowo, z powodu środków nałożonych niniejszym rozporządzeniem, nie powinny być przyznawane rządowi Syrii ani żadnej osobie lub podmiotowi wysuwającemu roszczenie za jego pośrednictwem lub na jego korzyść.”.

3.9.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 228/6

(1)

W załączniku IA do rozporządzenia (UE) nr 57/2011 ustanowiono całkowity zakaz połowu dla stada okowiela i powiązanych gatunków w obszarze ICES IIIa oraz w wodach Unii obszarów ICES IIa i IV.

(2)

Na podstawie informacji naukowych zebranych w pierwszej połowie 2011 r. Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa informuje, że połowy w 2011 r. do wielkości 6 000 ton odpowiadałyby śmiertelności połowowej 0,02 i przewiduje się, że pozwolą na utrzymanie stada powyżej limitów ostrożnościowych.

(3)

Stado okowiela w Morzu Północnym jest dzielone z Norwegią, lecz w chwili obecnej nie jest zarządzane wspólnie przez obie strony. Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu powinny być zgodne z konsultacjami przeprowadzonymi z Norwegią zgodnie z postanowieniami zawartymi w uzgodnionym protokole z dnia 3 grudnia 2010 r. na temat wniosków konsultacji dotyczących połowów prowadzonych przez Unię Europejską i Norwegię.

(4)

W związku z tym udział Unii w połowach okowiela w obszarze ICES IIIa oraz w wodach Unii obszarów ICES IIa oraz IV należy ustalić na poziomie wynoszącym 75 % z 6 000 ton.

(5)

Plamiak i witlinek poławiane są jako przyłów przy połowach okowiela. Dlatego też należy wliczyć te połowy do kwot państw członkowskich okowiela i powiązanych przyłowów, lecz ilości tego gatunku, których nie można wliczyć do tej kwoty, należy ograniczyć do 5 % ilości całkowitej w celu zapobiegania nadmiernym połowom.

(6)

Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik IA do rozporządzenia (UE) nr 57/2011.

(7)

Okowiel jest gatunkiem żyjącym krótko. W związku z tym nowe limity połowowe powinny zostać wprowadzone w życie jak najszybciej, w celu zapewnienia ciągłości połowów tego stada. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie następnego dnia po jego opublikowaniu.

(8)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Rybołówstwa i Akwakultury,

3.9.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 228/8

(1)

W rozporządzeniu (WE) nr 882/2004 określono ogólne zadania i obowiązki laboratoriów referencyjnych UE ds. żywności i pasz oraz ds. zdrowia zwierząt i żywych zwierząt, a także dotyczące ich wymogi. Laboratoria referencyjne UE ds. zdrowia zwierząt i żywych zwierząt zostały wymienione w części II załącznika VII do powyższego rozporządzenia.

(2)

Rozporządzeniem Komisji (UE) nr 87/2011 z dnia 2 lutego 2011 r. wyznaczającym laboratorium referencyjne UE ds. zdrowia pszczół, ustanawiającym dodatkowe obowiązki i zadania tego laboratorium oraz zmieniającym załącznik VII do rozporządzenia (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (2) wyznaczono laboratorium referencyjne UE w dziedzinie zdrowia pszczół i dodano je do wykazu laboratoriów referencyjnych UE ds. zdrowia zwierząt i żywych zwierząt.

(3)

Rozporządzeniem Komisji (UE) nr 208/2011 z dnia 2 marca 2011 r. zmieniającym załącznik VII do rozporządzenia (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 180/2008 i (WE) nr 737/2008 w odniesieniu do wykazów i nazw laboratoriów referencyjnych UE (3) zastąpiono załącznik VII do rozporządzenia (WE) nr 882/2004. Laboratorium referencyjne UE w dziedzinie zdrowia pszczół zostało jednak pominięte w wykazie laboratoriów referencyjnych UE ds. zdrowia zwierząt i żywych zwierząt znajdującym się w części II załącznika VII do rozporządzenia (WE) nr 882/2004 zmienionego rozporządzeniem (UE) nr 208/2011.

(4)

Ważne jest, by wykaz laboratoriów referencyjnych UE ustanowiony w rozporządzeniu (WE) nr 882/2004 był zawsze aktualny. Należy zatem sprostować pominięcie, które miało miejsce w rozporządzeniu (UE) nr 208/2011.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

3.9.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 228/9

(1)

Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1137/2007 (2) zezwolono na stosowanie preparatu Bacillus subtilis DSM 17299, należącego do kategorii „dodatki zootechniczne”, u kurcząt rzeźnych przez dziesięć lat.

(2)

Zgodnie z art. 13 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 posiadacz zezwolenia złożył wniosek o zmianę warunków zezwolenia na stosowanie Bacillus subtilis DSM 17299, aby zmienić skład dodatku poprzez zwiększenie minimalnego stężenia i pozwolić na jego stosowanie w paszy dla kurcząt rzeźnych zawierającej kwas mrówkowy. Do wniosku dołączone zostały właściwe dane szczegółowe. Komisja przekazała wniosek do Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (zwanego dalej „Urzędem”).

(3)

W swojej opinii z dnia 15 marca 2011 r. Urząd stwierdził, że jest mało prawdopodobne, by zwiększenie minimalnego stężenia z 1,6 × 109 do 1,6 × 1010 CFU/g spowodowało nowe zagrożenie oraz że preparat w zmienionym składzie jest zgodny z kwasem mrówkowym. Urząd poddał również weryfikacji sprawozdanie dotyczące metody analizy dodatku paszowego w paszy, przedłożone przez laboratorium referencyjne ustanowione rozporządzeniem (WE) nr 1831/2003.

(4)

Warunki przewidziane w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 zostały spełnione.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1137/2007.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

3.9.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 228/11

3.9.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 228/13

(1)

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/110/WE z dnia 16 września 2009 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje pieniądza elektronicznego oraz nadzoru ostrożnościowego nad ich działalnością, zmieniająca dyrektywy 2005/60/WE i 2006/48/WE oraz uchylająca dyrektywę 2000/46/WE (3), zezwoliła osobom prawnym na emisję pieniądza elektronicznego bez potrzeby uzyskiwania statusu instytucji kredytowej.

(2)

Wskutek powyższego, jak również dla potrzeb dalszego zbierania statystyk w sektorze monetarnych instytucji finansowych (MIF) dotyczących instytucji pieniądza elektronicznego, których podstawową działalnością jest pośrednictwo finansowe w postaci emisji pieniądza elektronicznego, konieczne jest dostosowanie definicji MIF, jak również aktualizacja definicji „instytucji pieniądza elektronicznego” i „pieniądza elektronicznego” w niniejszym rozporządzeniu. Instytucje pieniądza elektronicznego w ramach sektora MIF powinny być klasyfikowane w kategorii „inne MIF”.

(3)

Zmiany definicji instytucji pieniądza elektronicznego i stosowanych wobec nich wymogów dokonane w dyrektywie 2009/110/WE sprawiły, że przepisy rozporządzenia (WE) nr 25/2009 Europejskiego Banku Centralnego (EBC/2008/32) (4) dotyczące przyznania instytucjom pieniądza elektronicznego wyłączeń od obowiązków sprawozdawczych stały się nieaktualne; odpowiednie przepisy rozporządzenia (WE) nr 25/2009 (EBC/2008/32) powinny zatem zostać uchylone.

(4)

Wytyczne w sprawie wspólnej definicji europejskich funduszy rynku pieniężnego (FRP) wydane w dniu 19 maja 2010 r. przez Komitet Europejskich Regulatorów Rynku Papierów Wartościowych (CESR), poprzednika Europejskiego Organu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych, mają na celu poprawę ochrony inwestorów przez określenie kryteriów do stosowania przez fundusze chcące występować w obrocie jako FRP oraz służą jako wzór dla celów nadzorczych dla europejskich ustawodawców krajowych. W świetle powyższego wskazane jest wprowadzenie do rozporządzenia (WE) nr 25/2009 (EBC/2008/32) odpowiednich nowych kryteriów identyfikacyjnych dla FRP dla celów statystycznych Europejskiego Systemu Banków Centralnych, tak aby dostosować populację FRP do kryteriów identyfikacyjnych, które będą stosowane dla celów nadzorczych wskutek wymienionych powyżej wytycznych CESR. Zmiana ta ma jednocześnie na celu zwiększenie przejrzystości rynku i ułatwienie sprawozdawczości zarządczej funduszów,

1)

w art. 1 wprowadza się następujące zmiany:

2)

dodaje się art. 1a w brzmieniu:

„Artykuł 1a

Identyfikacja FRP

Na potrzeby niniejszego aktu prawnego jako FRP traktuje się te instytucje zbiorowego inwestowania, które spełniają wszystkie następujące kryteria:

3)

w art. 8 skreśla się ust. 4;

4)

z zastrzeżeniem art. 2 niniejszego rozporządzenia, w części 1 załącznika I sekcja 2 otrzymuje brzmienie:

„Sekcja 2:     Specyfikacja kryteriów identyfikacji FRP

Dla potrzeb art. 1a niniejszego rozporządzenia:

3.9.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 228/16

(1)

W dniu 9 maja 2011 r. Rada przyjęła decyzję 2011/273/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Syrii (1).

(2)

W dniu 18 sierpnia 2001 r. Unia kategorycznie potępiła brutalną kampanię prowadzoną przez Baszara Al-Assada i jego reżim przeciw swojemu własnemu narodowi, która doprowadziła do tego, że wielu obywateli Syrii poniosło śmierć lub doznało obrażeń. Unia wielokrotnie podkreślała, że należy zaprzestać brutalnych represji, uwolnić zatrzymanych demonstrantów, zapewnić swobodny dostęp międzynarodowym organizacjom humanitarnym i organizacjom strzegącym praw człowieka oraz rozpocząć prawdziwy, pluralistyczny dialog narodowy. Jednak przywódcy syryjscy bez skrupułów ignorowali apele Unii i szerokiej społeczności międzynarodowej.

(3)

W tym kontekście Unia postanowiła przyjąć dodatkowe środki ograniczające wobec reżimu syryjskiego.

(4)

Restrykcje wjazdowe i zamrożenie środków finansowych i zasobów gospodarczych należy zastosować wobec kolejnych osób i podmiotów czerpiących korzyści z reżimu lub wspierających go, w szczególności wobec osób i podmiotów finansujących ten reżim lub udzielających mu - zwłaszcza aparatowi bezpieczeństwa - wsparcia logistycznego oraz osłabiających starania na rzecz pokojowego przejścia do demokracji w Syrii.

(5)

Ponadto należy zabronić zakupu, przywozu lub transportu ropy naftowej i produktów ropopochodnych z Syrii.

(6)

W tym kontekście należy zauważyć, że w decyzji 2011/523/UE z dnia 2 września 2011 r. (2) Rada zdecydowała o częściowym zawieszeniu stosowania Umowy o współpracy między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Syryjską Republiką Arabską (3),

1)

dodaje się artykuły w brzmieniu:

„Artykuł 2a

1.   Zabrania się zakupu, przywozu lub transportu ropy naftowej i produktów ropopochodnych z Syrii.

2.   Zabrania się udzielania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, w tym finansowych instrumentów pochodnych, jak również ubezpieczenia i reasekuracji, mających związek z zakazami, o których mowa w ust. 1.

3.   Zabrania się świadomego lub celowego udziału w działaniach, których celem lub skutkiem jest ominięcie zakazów, o których mowa w ust. 1 i 2.

Artykuł 2b

Zakazy ustanowione w art. 2a pozostają bez uszczerbku dla wykonywania, do dnia 15 listopada 2011 r., zobowiązań przewidzianych w umowach zawartych przed dniem 2 września 2011 r.”.

„Artykuł 4a

Żadne roszczenia, w tym o odszkodowanie ani jakiekolwiek inne roszczenie tego rodzaju, takie jak roszczenie do potrącenia lub roszczenie na podstawie gwarancji, w związku z umową lub transakcją, których wykonanie zostało zakłócone, bezpośrednio lub pośrednio, całkowicie lub częściowo, z powodu środków objętych niniejszą decyzją, nie są przyznawane wskazanym osobom lub podmiotom wymienionym w załączniku ani żadnej innej osobie lub podmiotowi w Syrii, w tym rządowi Syrii, ani żadnej osobie lub podmiotowi wysuwającemu roszczenie za pośrednictwem lub na korzyść takiej osoby lub takiego podmiotu.”;

2)

art. 3 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki, aby uniemożliwić wjazd na swoje terytoria lub przejazd przez nie osobom odpowiedzialnym za brutalne represje wobec ludności cywilnej w Syrii, osobom czerpiącym korzyści z reżimu lub wspierającym go, oraz osobom z nimi powiązanym, wymienionym w załączniku.”;

3)

art. 4 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Zamrożone zostają wszystkie środki finansowe i zasoby gospodarcze należące do wymienionych w załączniku osób odpowiedzialnych za brutalne represje wobec ludności cywilnej w Syrii, osób i podmiotów czerpiących korzyści z reżimu lub wspierających go, oraz osób i podmiotów z nimi powiązanych, lub będące w ich posiadaniu, dyspozycji lub pod ich kontrolą.”;

4)

w art. 4 ust. 3 dodaje się litery w brzmieniu:

3.9.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 228/19

(1)

W dniu 18 stycznia 1977 r. Europejska Wspólnota Gospodarcza oraz Syryjska Republika Arabska zawarły umowę o współpracy (1) (zwaną dalej „umową o współpracy”), aby wspierać ogólną współpracę w celu zacieśnienia stosunków między stronami.

(2)

Umowa o współpracy oparta jest na wspólnym pragnieniu zachowania i wzmocnienia przyjaznych wzajemnych stosunków zgodnie z zasadami Karty Narodów Zjednoczonych, wyrażonym przez strony.

(3)

Zgodnie z art. 3 ust. 5 Traktatu o Unii Europejskiej w stosunkach zewnętrznych Unia przyczynia się w szczególności do pokoju, bezpieczeństwa i ochrony praw człowieka, jak również do ścisłego przestrzegania i rozwoju prawa międzynarodowego, w szczególności zasad Karty Narodów Zjednoczonych.

(4)

Zgodnie z art. 21 ust. 1 Traktatu o Unii Europejskiej działania Unii na arenie międzynarodowej oparte są na zasadach, które leżą u podstaw jej utworzenia, rozwoju i rozszerzenia oraz które zamierza wspierać na świecie: demokracji, państwa prawnego, powszechności i niepodzielności praw człowieka i podstawowych wolności, poszanowania godności ludzkiej, zasad równości i solidarności oraz poszanowania zasad Karty Narodów Zjednoczonych oraz prawa międzynarodowego.

(5)

Od marca 2011 r. nasiliły się protesty przeciwko konkretnym przypadkom nadużyć ze strony władz syryjskich na tle narastającego niezadowolenia z sytuacji gospodarczej i politycznej. Ostrożne protesty zapoczątkowane w regionach marginalizowanych przerodziły się w powstanie obejmujące cały obszar państwa. Władze syryjskie odpowiedziały na nie w sposób bardzo brutalny, również strzelając do pokojowo nastawionych manifestantów.

(6)

W dniu 18 sierpnia 2011 r. Wysoka Komisarz Narodów Zjednoczonych ds. Praw Człowieka, wydała oświadczenie skierowane do Rady Praw Człowieka (siedemnaste posiedzenie specjalne) w sprawie „Sytuacji w zakresie praw człowieka w Syryjskiej Republice Arabskiej”, w którym przypomniała, że sprawozdanie z misji informacyjnej w Syrii przeprowadzonej na zlecenie Rady Praw Człowieka, opublikowane w dniu 18 sierpnia, zawiera dane dotyczące szeroko zakrojonych lub systematycznych przypadków naruszania praw człowieka przez syryjskie siły bezpieczeństwa oraz jednostki militarne, w tym morderstw, wymuszonych zaginięć, tortur, pozbawiania wolności oraz prześladowań. Wysoka Komisarz uznała, że skala i charakter tych działań mogą nosić znamiona zbrodni przeciwko ludzkości i wezwała członków Rady Bezpieczeństwa do rozważenia możliwości zwrócenia się do Międzynarodowego Trybunału Karnego odnośnie do obecnej sytuacji w Syrii.

(7)

W tym samym dniu Unia potępiła brutalną kampanię prowadzoną przez Baszara Al-Assada i jego reżim przeciw swojemu własnemu narodowi, która doprowadziła do tego, że wielu obywateli Syrii poniosło śmierć lub doznało obrażeń. Unia wielokrotnie podkreślała, że należy zaprzestać brutalnych represji, uwolnić zatrzymanych demonstrantów, zapewnić swobodny dostęp międzynarodowym organizacjom humanitarnym i organizacjom strzegącym praw człowieka oraz rozpocząć prawdziwy, pluralistyczny dialog narodowy. Jednak przywódcy syryjscy bez skrupułów ignorowali apele Unii i szerokiej społeczności międzynarodowej.

(8)

W dniu 23 sierpnia 2011 r. Rada Praw Człowieka przyjęła rezolucję w sprawie poważnych naruszeń praw człowieka w Syryjskiej Republice Arabskiej, w której zdecydowanie potępiła systematyczne i rażące przypadki naruszania praw człowieka przez władze syryjskie, ponownie wezwała władze syryjskie do wypełnienia ich obowiązków wynikających z prawa międzynarodowego, podkreśliła potrzebę przeprowadzenia międzynarodowego, przejrzystego, niezależnego oraz natychmiastowego dochodzenia w sprawie przypadków domnienamnych naruszeń prawa międzynarodowego, w tym działań mogących nosić znamiona zbrodni przeciwko ludzkości oraz pociągnięcia winnych do odpowiedzialności; zdecydowała również o wysłaniu do Syrii niezależnej międzynarodowej komisji śledczej w celu zbadania naruszeń prawa międzynarodowego w zakresie praw człowieka.

(9)

Zgodnie z preambułą umowy o współpracy, przystępując do tej umowy, obydwie strony pragnęły zamanifestować wspólne pragnienie zachowania i wzmocnienia przyjaznych wzajemnych stosunków zgodnie z zasadami Karty Narodów Zjednoczonych. W obecnych okolicznościach Unia uważa, że bieżąca sytuacja w Syrii stanowi jawne pogwałcenie zasad Karty Narodów Zjednoczonych, która jest podstawą współpracy między Syrią a Unią

(10)

Uznając ogromną powagę naruszeń popełnionych przez Syrię w pogwałceniu ogólnego prawa międzynarodowego i zasad Karty Narodów Zjednoczonych, Unia zdecydowała o przyjęciu dodatkowych środków ograniczających wobec reżimu syryjskiego.

(11)

W tym kontekście stosowanie umowy o współpracy powinno zostać częściowo zawieszone do chwili, gdy władze Syrii położą kres regularnie występującym przypadkom łamania praw człowieka i gdy będzie można uznać, że postępują one zgodnie z ogólnym prawem mięczynarodowym i zasadami będącymi podstawą umowy o współpracy.

(12)

Zważywszy, że zawieszenie powinno być ukierunkowane wyłącznie na władze Syrii, a nie ludność Syrii, powinno ono mieć ograniczony charakter. Ponieważ handel ropą naftową i produktami ropopochodnymi przynosi obecnie reżimowi Syrii największe korzyści i tym samym wspiera jego represyjną politykę, zawieszenie umowy powinno ograniczać się do ropy naftowej i produktów ropopochodnych,

3.9.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 228/22

(1)

Pismem z dnia 4 sierpnia 2000 r., zarejestrowanym w dniu 7 sierpnia 2000 r., władze niemieckie zgłosiły Komisji planowaną pomoc o intensywności 35 % na rzecz projektu inwestycyjnego realizowanego przez przedsiębiorstwa Glunz AG oraz OSB Deutschland GmbH, którego celem było utworzenie zintegrowanego kompleksu obróbki drewna w Nettgau (Saksonia-Anhalt). Planowana pomoc została zarejestrowana pod numerem N 517/2000.

(2)

W dniu 25 lipca 2001 r. Komisja – po przekazaniu uzupełniających informacji – wydała decyzję o niewnoszeniu zastrzeżeń do pomocy o intensywności 35 % w oparciu o Wielosektorowe zasady ramowe dotyczące pomocy regionalnej na rzecz dużych projektów inwestycyjnych (3) (zwane dalej „MSF 1998”).

(3)

W orzeczeniu z dnia 1 grudnia 2004 r. w sprawie T-27/02 (4), Kronofrance przeciwko Komisji, Sąd stwierdził nieważność wspomnianej powyżej decyzji Komisji.

(4)

Tym samym Komisja zmuszona jest do przyjęcia nowej decyzji w oparciu o zgłoszenie dokonane przez władze niemieckie w dniu 7 sierpnia 2000 r.

(5)

Pismem z dnia 17 grudnia 2004 r. Komisja zwróciła się do władz niemieckich z zapytaniem, czy ze względu na stwierdzenie nieważności decyzji Komisji chciałyby udzielić dodatkowych informacji w sprawie zgłoszenia z dnia 7 sierpnia 2000 r. W dniu 3 marca 2005 r. wydano monit w tej sprawie. Władze niemieckie odpowiedziały pismem z dnia 23 marca 2005 r., ale nie przekazały wówczas żadnych dodatkowych informacji.

(6)

Władze niemieckie udzieliły przedmiotowej pomocy w lutym 2000 r., z zastrzeżeniem zatwierdzenia jej przez Komisję. Po wydaniu przez Komisję decyzji o niewnoszeniu zastrzeżeń w dniu 25 lipca 2001 r. władze niemieckie rozpoczęły wypłatę pomocy.

(7)

Po stwierdzeniu przez Sąd nieważności decyzji z dnia 25 lipca 2001 r. powstała taka sama sytuacja prawna, jak gdyby decyzja ta nigdy nie została wydana, a władze niemieckie nie uzyskały zatwierdzenia Komisji dla planowanej intensywności pomocy (5). W związku z powyższym Komisja wpisała przedmiotową sprawę do rejestru pomocy przyznanej niezgodnie z prawem pod numerem NN 18/05.

(8)

Pismem z dnia 20 lipca 2005 r. Komisja poinformowała władze niemieckie o decyzji w sprawie wszczęcia postępowania dotyczącego pomocy państwa zgodnie z art. 108 ust. 2 TFUE.

(9)

Decyzja Komisji w sprawie wszczęcia postępowania została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (6). Komisja zwróciła się do zainteresowanych stron o zgłaszanie uwag dotyczących przedmiotowej pomocy.

(10)

Komisja otrzymała uwagi od jednej zainteresowanej strony. Uwagi te zostały przekazane władzom niemieckim, które uzyskały możliwość przedstawienia swoich uwag; władze niemieckie przekazały uwagi pismami z dnia 24 października 2005 r. oraz 24 stycznia 2006 r.

(11)

Pismem z dnia 28 lutego 2006 r. władze niemieckie wystąpiły zgodnie z art. 7 ust. 6 zdanie trzecie rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 93 Traktatu WE (7) z wnioskiem o zawieszenie formalnego postępowania wyjaśniającego, ponieważ władze niemieckie oraz Glunz AG wniosły do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej odwołanie od orzeczenia Sądu w sprawie Kronofrance przeciwko Komisji (sprawy połączone C-75/05 P oraz C-80/05 P).

(12)

Pismem z dnia 9 marca 2006 r. Komisja wyraziła zgodę na zawieszenie postępowania do momentu wydania przez Trybunał wyroku w sprawach połączonych C-75/05 P i C-80/05 P, Niemcy i in. przeciwko Kronofrance.

(13)

Trybunał potwierdził w swoim wyroku z dnia 11 września 2008 r. (8) wyrok Sądu. W związku z powyższym wznowiono formalne postępowanie wyjaśniające w sprawie C 28/05.

(14)

Władze niemieckie przekazały dodatkowe informacje pismem z dnia 4 sierpnia 2009 r. oraz – w odpowiedzi na wniosek Komisji o udzielenie informacji – pismem z dnia 19 lipca 2010 r.

(15)

Landesförderinstitut Sachsen-Anhalt (Krajowy Instytut Wsparcia Saksonii-Anhalt) podjął w dniu 29 lutego 2000 r. decyzję o przyznaniu przedsiębiorstwom Glunz AG oraz OSB Deutschland GmbH pomocy inwestycyjnej przeznaczonej na utworzenie kompleksu obróbki drewna w Nettgau (Saksonia-Anhalt). Łączna wysokość pomocy wynosi 69 797 988 EUR.

(16)

Zgodnie ze zgłoszeniem z dnia 4 sierpnia 2000 r. pomoc jest przyznawana w formie dotacji w wysokości 46 201 868 EUR, na podstawie zatwierdzonego przez Komisję 28. ramowego planu zadań wspólnotowych „Poprawa regionalnej struktury gospodarczej” (9). Powyższa dotacja stanowi 23,17 % brutto kosztów kwalifikowalnych.

(17)

Ponadto na podstawie ustawy o dotacjach inwestycyjnych z 1999 r. (10) przyznana została dotacja inwestycyjna, którą Komisja zatwierdziła w wysokości 23 596 120 EUR. Powyższa dotacja inwestycyjna stanowi 11,83 % brutto kosztów kwalifikowalnych inwestycji.

(18)

Z informacji przekazanych przez władze niemieckie wynika, że na podstawie 28. ramowego planu zadań wspólnotowych „Poprawa regionalnej struktury gospodarczej” wypłacona została już kwota […] (11) EUR, natomiast kwota […] EUR została wypłacona w formie dotacji inwestycyjnej. Oznacza to, że władze niemieckie wypłaciły już na rzecz beneficjentów pomoc w łącznej wysokości […] EUR (z obiecanej kwoty 69 797 988 EUR).

(19)

Istnieje dwóch beneficjentów.

(20)

Pierwszym z beneficjentów jest przedsiębiorstwo Glunz AG (zwane dalej „Glunz”), posiadające siedzibę w Hamm (Nadrenia Północna-Westfalia). Przedsiębiorstwo to zostało założone w 1932 r. i zajmowało się wówczas handlem drewnem. Od lat 60. XX w. firma produkuje wyłącznie płyty wiórowe, płyty pilśniowe średniej gęstości (MDF), płyty OSB (ang. Oriented Strand Board) oraz sklejkę. W momencie zgłoszenia 96,03 % udziałów w przedsiębiorstwie Glunz posiadała spółka Tableros De Fibras SA (zwana dalej „TAFISA”), należąca do portugalskiej grupy SONAE.

(21)

Drugim beneficjentem jest przedsiębiorstwo OSB Deutschland GmbH (zwane dalej „OSBD”), które w 100 % stanowi własność przedsiębiorstwa TAFISA i jest tym samym spółką-siostrą Glunz, ponieważ oba przedsiębiorstwa są spółkami zależnymi TAFISA. Przedsiębiorstwo OSBD zostało założone dnia 16 lipca 1999 r. i po ukończeniu projektu inwestycyjnego w Nettgau rozpoczęło produkcję i sprzedaż produktów OSB.

(22)

Miejsce inwestycji znajduje się w Nettgau (Saksonia-Anhalt) na obszarze objętym pomocą w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. a) TFUE, na którym maksymalna dopuszczalna intensywność pomocy dla wsparcia nowych inwestycji realizowanych przez duże przedsiębiorstwa wynosiła w momencie zgłoszenia 35 % brutto.

(23)

Na terenie, który nie był dotychczas wykorzystywany na potrzeby działalności gospodarczej, przedsiębiorstwa Glunz i OSBD utworzyły zintegrowany kompleks obróbki drewna, w którego skład wchodzą dwa powiązane ze sobą zakłady. W pierwszym zakładzie, który jest własnością OSBD, wytwarzane są produkty OSB, w drugim natomiast, należącym do Glunz, produkowane są płyty wiórowe. Z informacji przekazanych przez władze niemieckie wynika, że wyposażenie produkcyjne obu zakładów jest połączone za pomocą wspólnej infrastruktury technicznej. Płyty OSB oraz płyty wiórowe są poddawane obróbce i uszlachetnieniu w tych samych urządzeniach służących do szlifowania, nakładania warstw oraz do wykonywania wpustów i piór. Ponadto władze niemieckie twierdzą, że drobne skrawki drewna uzyskiwane podczas obróbki płyt OSB są wykorzystywane w sąsiednim zakładzie, w którym produkuje się płyty wiórowe. Centralna administracja kieruje działalnością obu zakładów, w tym również działami marketingu, zakupów oraz sprzedaży.

(24)

Z informacji przekazanych przez władze niemieckie wynika, że zintegrowany kompleks obróbki drewna należący do przedsiębiorstw Glunz i OSBD, ze względu na swoją optymalną konstrukcję oraz wspólną infrastrukturę techniczną, odznacza się szeregiem zalet, przede wszystkim w odniesieniu do obróbki wyprodukowanych płyt z drewna. Umożliwia to bowiem optymalne wykorzystanie asortymentu drzewnego, lepsze zastosowanie surowców oraz wewnętrzny obieg materiałów przeznaczonych do powtórnego wykorzystania.

(25)

Zgodnie ze zgłoszeniem z dnia 7 sierpnia 2000 r. część pomocy jest przyznawana na rzecz zakładu zajmującego się produkcją płyt OSB, a pozostała część na rzecz zakładu produkującego płyty wiórowe. Pomoc dla zakładu zajmującego się produkcją płyt OSB wynosi 28,61 mln EUR, przy kosztach kwalifikowalnych inwestycji na poziomie 81,8 mln EUR, co oznacza intensywność pomocy na poziomie 35 % brutto. Pomoc dla zakładu produkującego płyty wiórowe wynosi 41,18 mln EUR, przy kosztach kwalifikowalnych inwestycji na poziomie 117,6 mln EUR, co również oznacza intensywność pomocy na poziomie 35 % brutto.

(26)

W momencie zgłoszenia władze niemieckie przyjęły założenie, że w zintegrowanym kompleksie obróbki drewna w Nettgau utworzonych zostanie 355 stałych miejsc pracy, z czego 234 w zakładzie produkującym płyty wiórowe, a 121 w zakładzie zajmującym się produkcją płyt OSB. Ponadto planowano, że w przedmiotowych obszarach objętych pomocą powstanie 520 pośrednich miejsc pracy, z czego 33 w związku z utrzymaniem istniejących stanowisk. Nowa inwestycja w Nettgau miała zostać zrealizowana pomiędzy styczniem 2000 r. a końcem 2002 r. Produkcja miała się rozpocząć w 2001 r. Osiągnięcie normalnego trybu produkcyjnego miało nastąpić po upływie dwóch lat.

(27)

Moc produkcyjna nowego zakładu zajmującego się produkcją płyt OSB została na rok 2002 określona na poziomie […] m3. W 1999 r. moc produkcyjna grupy TAFISA w odniesieniu do produktów OSB wynosiła […] m3.

(28)

W 1999 r. moc produkcyjna grupy Glunz w odniesieniu do płyt wiórowych wynosiła […] m3. Z informacji przekazanych przez władze niemieckie wynika, że uruchomienie produkcji na […] m2 zakładu w Nettgau pozwoli na zwiększenie całkowitej mocy produkcyjnej do poziomu […] m3.

(29)

Maksymalna dopuszczalna intensywność pomocy w ramach MSF 1998 jest określana na podstawie obliczeń, w których stosuje się szereg współczynników oceny, w szczególności czynnik odzwierciedlający stan konkurencji w danej gałęzi gospodarki (czynnik T); czynnik ten może posiadać cztery wartości: 0,25, 0,5, 0,75 lub 1. Wartość 1 może zostać zastosowana wyłącznie w przypadku, gdy gałąź gospodarki (zdefiniowana na najniższym poziomie NACE) nie zmaga się z problemem nadwyżki mocy produkcyjnych (test nadmiaru mocy produkcyjnych) lub gdy na właściwym rynku (definiowanym jako dany produkt i jego substytuty) nie występuje tendencja zniżkowa (test rynku o tendencji zniżkowej).

(30)

W decyzji w sprawie wszczęcia formalnego postępowania wyjaśniającego zgodnie z art. 108 ust. 2 TFUE Komisja wyraziła wątpliwości dotyczące rozgraniczenia właściwego rynku, do którego należy OSB, w związku z czym nie mogła stwierdzić, czy w kontekście określenia czynnika konkurencji T zachodzi przypadek rynku o tendencji zniżkowej.

(31)

W dniu 22 listopada 2005 r. Komisja otrzymała wspólne uwagi (12) konkurentów, należących do KronoGroup Switzerland (Kronotex GmbH & Co. KG, Kronoply GmbH & Co. KG i Kronofrance SA).

(32)

W swoich uwagach przedsiębiorstwa należące do KronoGroup stwierdziły, że rynek OSB i sklejki z drewna miękkiego należy analizować osobno. Sklejka z drewna twardego jest znacznie droższa i znajduje zastosowanie przede wszystkim w tych dziedzinach (przemysł meblowy i wyposażenie wnętrz), w których OSB i sklejka z drewna miękkiego są stosowane bardzo rzadko lub też w ogóle nie są wykorzystywane. Na poparcie swoich argumentów zainteresowane strony przywołują badania autorstwa Jaakko Pöyry (13) oraz publikację Finnish Forest Research Institute.

(33)

KronoGroup przedstawiła dalsze argumenty, które można streścić w następujący sposób:

(34)

KronoGroup twierdzi, że przy określeniu, czy mamy do czynienia z rynkiem o tendencji zniżkowej, Komisja powinna oprzeć się na danych do 1999 r., ponieważ tylko te dane były dostępne w momencie wydania decyzji zatwierdzającej (lipiec 2001 r.), która została w okresie późniejszym uchylona przez Sąd. W latach 1995–1999 rynek płyt wiórowych wykazywał ujemną średnią stopę wzrostu na poziomie –4,626 %. KronoGroup przyznaje jednak, że w latach 1994–1999 rynek płyt wiórowych wykazywał dodatnią średnią stopę wzrostu na poziomie 0,456 % (która jednak była niższa od łącznej stopy wzrostu sektora przetwórczego w EOG).

(35)

KronoGroup twierdzi ponadto że Komisja powinna dokonać oddzielnej oceny pomocy udzielonej na rzecz zakładu zajmującego się produkcją płyt OSB oraz na rzecz zakładu produkującego płyty wiórowe, zamiast obliczać łączną intensywność pomocy dla całego projektu, ponieważ oba zakłady produkcyjne oraz oba rynki produktowe mogą zostać w przejrzysty sposób rozgraniczone. Oznaczałoby to, że wszystkie czynniki oceny powinny być obliczane oddzielnie dla obu zakładów.

(36)

Ponadto KronoGroup twierdzi, iż Glunz w trakcie realizacji inwestycji w Nettgau dokonał zamknięcia swojego zakładu produkcji płyt wiórowych w Sassenburgu (znajdującego się w odległości 30 km od nowej inwestycji, ale położonego na terenie innego kraju związkowego - Dolnej Saksonii (14)). KronoGroup przywołuje cytat z artykułu prasowego, zgodnie z którym wszyscy pracownicy zakładu w Sassenburgu zostali zatrudnieni w nowych zakładzie w Nettgau. Jest to sprzeczne z celem MSF 1998, który zakłada tworzenie miejsc pracy w obszarze objętym pomocą dla lokalnej społeczności, z związku z czym wyżej wymienione miejsca pracy nie powinny być uwzględniane przy ustalaniu czynników „stosunek kapitał/praca” oraz „wpływ regionalny” zgodnie z MSF 1998 (oba są uzależnione od liczby miejsc pracy utworzonych wskutek inwestycji).

(37)

KronoGroup twierdzi wreszcie, że Komisja powinna nakazać tymczasową windykację pomocy zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 659/1999 (windykacja pomocy przyznanej bezprawnie), ponieważ przedsiębiorstwa Glunz i OSBD uzyskały znaczną przewagę konkurencyjną wskutek częściowej wypłaty pomocy.

(38)

Uwagi przekazane przez władze niemieckie zostały podsumowane poniżej.

(39)

W opinii władz niemieckich rynek właściwy dla płyt OSB stanowią płyty OSB i sklejka w zastosowaniu końcowym jako opakowania, ogrodzenia, więźby dachowe, pokrycia podłogowe, a także pokrycia ścian i wnętrz. Rynek ten nie charakteryzuje się tendencją zniżkową.

(40)

Obszary, w których płyty OSB są stosowane jako substytut sklejki, pokrywają się w znacznym stopniu z głównymi obszarami zastosowania sklejki z drewna miękkiego. Płyty OSB – ze względu na swoje właściwości techniczne – nie są natomiast wykorzystywane w najważniejszych obszarach zastosowania sklejki z drewna twardego (przemysł meblowy, przemysł budowlany oraz wyposażenie pojazdów transportowych). W związku z powyższym włączenie płyt OSB do wspólnego rynku sklejki z drewna twardego i miękkiego nie byłoby zgodne z rzeczywistą sytuacją na przedmiotowych rynkach. Potwierdza to również ekspertyza Jaakko Pöyry z dnia 21 października 2005 r.

(41)

Jaakko Pöyry ocenił możliwość zastąpienia płyt OSB w wyżej wymienionych obszarach zastosowania, wyrażając ją w następujących wartościach procentowych: opakowania 40–60 %; ogrodzenia 70–80 %; więźba dachowa 70–90 %; pokrycia podłogowe 50–80 %; pokrycia ścian i wnętrz 70–90 %.

(42)

Ze względu na właściwości swojej warstwy zewnętrznej płyty OSB nie nadają się do stosowania w przemyśle meblowym jako wierzchnia powłoka produktów. Ponieważ płyty OSB są produkowane ze zorientowanych wiórów drzewnych (ang. oriented strands), ich powierzchnia jest chropowata i nierówna, w związku z czym nie jest wizualnie atrakcyjna. Dlatego też płyty OSB nie mogą być powlekane warstwą dekoracyjną. Płyty OSB nadają się jedynie do zastosowania w ukrytych częściach mebli (np. jako podstawa mebli tapicerowanych). Jednakże w przypadku materiałów wykorzystywanych do budowy ukrytych części mebli płyty OSB nie mogą konkurować pod względem ceny ze znacznie tańszymi płytami wiórowymi, które są w pierwszej kolejności stosowane w tym celu.

(43)

W przypadku przemysłu budowlanego (stawianie szalunków) decydujące znaczenie przy odlewach betonowych ma gładkość powierzchni zastosowanego materiału szalunkowego. Ze względu na nierówności wynikające z procesu produkcyjnego płyta OSB stosowana przy wytwarzaniu betonu licowego musi zostać specjalnie wyrównana, tak, aby zagwarantować jednolitą powierzchnię betonu. Tego rodzaju dalsza obróbka wymaga dużych nakładów pracy i wpływa na wzrost ceny produktu końcowego. Płyty OSB tylko wówczas mogą stanowić konkurencję dla sklejki, jeżeli istnieje możliwość ich wielokrotnego wykorzystywania do stawiania szalunków. Jednakże z przyczyn praktycznych nie można tego zagwarantować. Z uwagi na fakt, że na placu budowy płyty są narażone na duże obciążenia, istnieje możliwość uszkodzenia ich powierzchni. Pojawienie się rys wiąże się z niebezpieczeństwem, że płyta OSB pod wpływem wilgoci wypaczy się lub też w inny sposób ulegnie odkształceniu. W związku z powyższym wielokrotne użycie obrabianych do wysokiej jakości płyt OSB nie jest możliwe. Należy również wspomnieć o niestabilności oraz podatności na wilgoć płyt OSB w okolicach krawędzi. Poza tym przy zastosowaniu betonowego materiału szalunkowego wymagana jest wysoka wytrzymałość materiałów na zginanie i rozrywanie. W związku z powyższym płyty OSB nie spełniają wymogów obowiązujących w przemyśle budowlanym dla materiałów szalunkowych. Sklejki z drewna miękkiego natomiast, ze względu na stosunkowo niską cenę i gładką powierzchnię, dobrze nadają się do tego rodzaju zastosowań, co można zaobserwować również na podstawie ilości, w jakiej są rzeczywiście wykorzystywane w przemyśle budowlanym.

(44)

Również w przypadku pojazdów transportowych istotna jest jednolita powierzchnia materiału, ponieważ stosowane tam płyty wymagają często pokrycia dodatkową warstwą. Z wielu względów pokrywanie płyt OSB dodatkową warstwą nie jest natomiast praktykowane. Nawet w przypadku pokrycia płyty OSB dodatkową warstwą, np. filmem melaminowym, istnieje ryzyko jej zerwania, co wynika z niejednolitej struktury powierzchni tego rodzaju płyt. W przypadku załadunku przy wykorzystaniu wózka podnośnego na powierzchnię wywierany jest nacisk punktowy. Zachodzi tu niebezpieczeństwo, że w takim przypadku w wilgotnym lub mokrym otoczeniu woda dostanie się do środka płyty, powodując jej deformację lub wypaczenie. Stabilne pokrycie powierzchni może zostać zapewnione jedynie poprzez proces dalszej obróbki, wymagający znacznego nakładu pracy. Ponadto w przeciwieństwie do sklejki z drewna twardego, która ze względu na szczególnie twardą powierzchnię jest stosunkowo odporna na rysy, wgniecenia itd., powierzchnia płyt OSB nie jest wystarczająco wytrzymała, aby znieść obciążenia i zmiany nacisku występujące w transporcie.

(45)

Przy ocenie dotyczącej możliwości zastąpienia OSB sklejką z drewna miękkiego lub sklejką z drewna twardego, najważniejsze są właściwości techniczne, możliwość zastosowania płyt OSB oraz różnica w cenie w stosunku do sklejki z drewna twardego. O ile bowiem sklejka z drewna twardego we wszystkich aspektach technicznych przewyższa sklejkę z drewna miękkiego oraz płyty OSB, o tyle jej brak konkurencyjności w obszarach zastosowania zdominowanych przez sklejkę z drewna miękkiego i płyty OSB wynika z różnicy w cenie pomiędzy sklejką z drewna twardego z jednej strony i ceną sklejki z drewna miękkiego oraz płyt OSB z drugiej. W związku z powyższym chybione byłoby założenie, że istnieje możliwość zastąpienia płyt OSB wszystkimi rodzajami sklejki, ze sklejką z drewna twardego włącznie.

(46)

Istnieje znaczna zbieżność rynku płyt OSB oraz sklejki w zastosowaniach końcowych jako opakowania, ogrodzenia, więźba dachowa, pokrycia podłogowe, a także pokrycia ścian i wnętrz z rynkiem płyt OSB i sklejki z drewna miękkiego. Różnica pomiędzy obiema definicjami rynku istnieje wyłącznie w przypadku obszaru przemysłu budowlanego (stawianie szalunków). Płyty OSB nie nadają się do tego rodzaju zastosowań, podczas gdy sklejka z drewna miękkiego jak najbardziej może i rzeczywiście jest w tym obszarze stosowana. Najważniejszy wspólny przekaz wynikający z powyższych uwag stanowi, iż sklejka z drewna twardego nie może zostać w żadnym przypadku włączona do rynku płyt OSB.

(47)

W opinii władz niemieckich czynnikowi konkurencji w odniesieniu do rynku płyt wiórowych należy nadać wartość 1. Rynek ten nie może zostać uznany za rynek o tendencji zniżkowej, ponieważ odznacza się silnym trendem wzrostowym w rozumieniu pkt 7.8 MSF 1998.

(48)

W celu potwierdzenia swojej argumentacji władze niemieckie przedstawiły ekspertyzę autorstwa profesora Stefana Collignona (Harvard University, Minda de Gunzburg Center for European Studies) (15), zgodnie z którą rynek płyt wiórowych w latach 1972–2003 odznaczał się w dłuższej perspektywie czasowej o 36 % większym wzrostem niż cały sektor przetwórczy. Władze niemieckie twierdzą, że z uwagi na tego rodzaju długoterminowy, silny trend wzrostowy zgodnie z pkt 7.8 MSF 1998 rynek płyt wiórowych nie może zostać uznany za rynek o tendencji zniżkowej.

(49)

W przypadku, gdyby Komisja stwierdziła jednak, że czynnik konkurencji T dla rynku płyt wiórowych wynosi 0,75, a dla rynku płyt OSB 1, należy zdaniem władz niemieckich określić wspólną intensywność pomocy dla całego projektu w Nettgau na podstawie udziału w pokryciu kosztów obu zakładów produkcyjnych, tj. produkcji płyt OSB oraz płyt wiórowych.

(50)

Udział w pokryciu kosztów to kwota, którą produkt wnosi na rzecz pokrycia stałych kosztów oraz uzyskania przez przedsiębiorstwo zysku netto. Wysokość udziału w pokryciu kosztów określa się jako różnice pomiędzy zyskami a zmiennymi kosztami, generowanymi bezpośrednio przez produkt.

(51)

Oparcie się na kryterium udziału w pokryciu kosztów umożliwia rozdzielenie intensywności pomocy pomiędzy poszczególne części projektu inwestycyjnego, stosownie do rzeczywistego wkład produktów OSB i płyt wiórowych w wynik finansowy przedsiębiorstwa.

(52)

W opinii władz niemieckich ocena środków pomocy powinna opierać się na faktach, które były znane w momencie zgłoszenia, czyli w dniu 7 sierpnia 2000 r.

(53)

Zdaniem władz niemieckich wynika to z wykładni MSF 1998. W tym kontekście władze niemieckie przywołują pkt 3.1 MSF 1998, który stanowi, że maksymalna dopuszczalna intensywność pomocy jest określana na podstawie pułapu pomocy regionalnej w momencie zgłoszenia. Ponadto zgodnie z pkt 3.6 MSF 1998 wysokość udziałów w rynku ocenia się przed złożeniem wniosku o pomoc. W załączniku do MSF 1998, w rozdziale zatytułowanym „Następcza kontrola”, przewiduje się ponadto możliwość przeprowadzenia przez Komisję w późniejszym okresie kontroli dotyczącej prawdziwości danych przedstawionych w ramach zgłoszenia.

(54)

Ponadto władze niemieckie twierdzą, że w momencie zgłoszenia nie były jeszcze dostępne dane liczbowe dotyczące widocznej konsumpcji za rok 1999. W celu określenia rocznego wskaźnika wzrostu widocznej konsumpcji w okresie ostatnich pięciu lat, zgodnie z wymogiem określonym w pkt 7.8 MSF 1998, niezbędne są każdorazowo dane liczbowe odnoszące się do widocznej konsumpcji w ciągu ostatnich sześciu, a nie pięciu lat, jak twierdzi KronoGroup. Wynika to z faktu, iż wskaźnik wzrostu w danym roku jest obliczany poprzez zestawienie wartości konsumpcji w dwóch kolejnych latach.

(55)

Jeżeli chodzi o kwestię przeniesienia miejsc pracy, to władze niemieckie potwierdzają, że zakład w Sassenburgu został zamknięty. Z informacji przekazanych przez władze niemieckie wynika, że zakład w Sassenburgu był najstarszym należącym do Glunz zakładem produkcji płyt wiórowych, a produkcja przynosiła znaczne straty. W związku z tym zakład ten nie miał szans na przetrwanie i musiał zostać zamknięty niezależnie od nowej inwestycji w Nettgau. […] pracowników, którzy wcześniej byli zatrudnieni w Sassenburgu, znalazło zatrudnienie w Nettgau ([…] % tamtejszej załogi).

(56)

W swoich uwagach odnoszących się do uwag przedstawionych przez KronoGroup władze niemieckie dodają, że MSF 1998 zawiera w każdym razie jedynie wymóg utworzenia na obszarze objętym pomocą nowych miejsc pracy, nie przewiduje jednak, że miejsca te muszą być obsadzone pracownikami mieszkającymi na obszarze objętym pomocą. Głównym celem przepisu jest bowiem w tym przypadku wspieranie rozwoju danego obszaru objętego pomocą.

(57)

Z informacji przekazanych przez władze niemieckie wynika, że również część urządzeń została przeniesiona z Sassenburga do Nettgau; urządzenia te nie zostały jednak uwzględnione w kosztach kwalifikowalnych projektu, w związku z czym fakt ich przeniesienia nie jest istotny z punktu widzenia pomocy. W każdym razie wartość księgowa tych urządzeń, wynosząca ok. […] EUR, stanowi jedynie niewielką część wartości całego projektu inwestycyjnego.

(58)

Ocena opiera się na faktach, danych liczbowych i stanach faktycznych w chwili zgłoszenia, to jest w dniu 7 sierpnia 2000 r. Z uwagi na fakt, iż pomiędzy datą początkowego zgłoszenia a datą wydania niniejszej decyzji upłynął pewien czas, nie można wykluczyć, że powyższe okoliczności uległy zmianie, sytuacja na rynkach ewoluowała, a fakty dotyczące przedmiotowego projektu przedstawiają się inaczej, niż było to planowane. Komisja nie może jednak uwzględnić tego w swojej ocenie. Zasadniczo Komisja podejmuje decyzję przed rzeczywistą realizacją inwestycji, opierając się przy tym na założeniach dotyczących przyszłego rozwoju wydarzeń oraz danych liczbowych dla rynku. Jeżeli po kilku latach okaże się na przykład, że sytuacja na rynku rozwinęła się w inny sposób, intensywność pomocy nie jest w okresie późniejszym korygowana. Mimo że Komisja musi obecnie podjąć decyzję po upływie ponad 10 lat od daty zgłoszenia, zmuszona jest ona oprzeć swoją ocenę na faktach i zdarzeniach, które były znane w momencie zgłoszenia, a nie na informacjach uzyskanych w późniejszym czasie.

(59)

Przedmiotowa pomoc została przyznana przez państwo członkowskie przy użyciu zasobów państwowych w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE (zob. sekcja 2.1 niniejszej decyzji). Pomoc przynosi przedsiębiorstwom Glunz i OSBD korzyść, ponieważ w przeciwnym przypadku musiałyby one same ponieść wszystkie koszty związane z inwestycją. Ponieważ przedmiotowe płyty z drewna są w znacznych ilościach przewożone przez granice państw, w rozpatrywanej tu branży drzewnej istnieje wymiana handlowa między państwami członkowskimi. W związku z tym korzyści finansowe przyznane obu przedsiębiorstwom mogą zakłócać konkurencję poprzez negatywny wpływ na wymianę handlową pomiędzy państwami członkowskimi. Dlatego też Komisja uważa, że zgłoszona pomoc stanowi pomoc państwa na rzecz przedsiębiorstw Glunz AG i OSBD w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE.

(60)

Zgodnie z art. 108 ust. 3 TFUE państwa członkowskie są zobowiązane zgłaszać wszelką pomoc przed jej wdrożeniem. Planowana pomoc została przyznana w ramach dwóch, zatwierdzonych już przez Komisję, systemów pomocy regionalnej.

(61)

Zgodnie z MSF 1998 intensywność pomocy dla dużych projektów inwestycyjnych może jednak zostać wyłączona z zakresu stosowania zatwierdzonych systemów, jeżeli jej wysokość przekracza określone wartości progowe.

(62)

Wartość planowanej pomocy wynosi łącznie 69 797 988 EUR. Jeżeli przyjąć założenie, że pomoc dotyczy tylko jednego projektu inwestycyjnego, to obowiązek zgłaszania zgodnie z pkt 2.1 ppkt (ii) MSF 1998 został spełniony, ponieważ łączna wysokość pomocy przekracza kwotę 50 mln EUR.

(63)

Jak wspomniano w sekcji 2.3 niniejszej decyzji, władze niemieckie wykazały szczegółowo w zgłoszeniu, że pomoc jest przyznawana na rzecz tylko jednego projektu inwestycyjnego.

(64)

Zgodnie z pkt 7.2 akapit drugi MSF 1998 projekt inwestycyjny nie może zostać sztucznie podzielony na podprojekty celem ominięcia obowiązku zgłaszania. Jednakże w niniejszym przypadku przepis ten i tak nie jest istotny. Nawet jeżeli przyjąć istnienie dwóch odrębnych projektów inwestycyjnych, to pomoc inwestycyjna dla zakładu należącego do Glunz oraz dla zakładu należącego do OSBD i tak podlegałaby obowiązkowi zgłoszenia.

(65)

W związku z powyższym Komisja stwierdza, że zgodnie z MSF 1998 przedmiotowa pomoc powinna zostać zgłoszona i oceniona.

(66)

W celu określenia maksymalnej dopuszczalnej intensywności pomocy dla projektu objętego pomocą Komisja musi zgodnie z MSF 1998 określić maksymalną dopuszczalną intensywność pomocy (pułap dla pomocy regionalnej), którą może uzyskać przedsiębiorstwo w danym obszarze objętym pomocą zgodnie z zatwierdzonym systemem pomocy regionalnej, obowiązującym w momencie zgłoszenia.

(67)

Ponieważ pomoc została zgłoszona w dniu 7 sierpnia 2000 r., stosuje się mapę pomocy regionalnej na lata 2000–2006 (16). Nettgau (Saksonia-Anhalt) znajduje się na obszarze objętym pomocą zgodnie z art. 107 ust. 3 lit. a) TFUE, w którym w momencie zgłoszenia obowiązywał pułap na poziomie 35 % ekwiwalentu dotacji brutto (EDB). Komisja stwierdza, że planowana intensywność pomocy na poziomie 35 % nie przekracza obowiązującego pułapu dla pomocy regionalnej.

(68)

Według zasad MSF 1998 Komisja musi zastosować trzy określone czynniki dostosowawcze do pułapu procentowego w wysokości 35 % w celu obliczenia maksymalnej dopuszczalnej intensywności pomocy dla danego projektu – czynnik konkurencji (T), czynnik stosunku kapitał/praca (I) oraz czynnik regionalnego wpływu danej pomocy (M).

(69)

Jak wspomniano powyżej, KronoGroup twierdzi, że Komisja powinna dokonać oddzielnej oceny pomocy udzielonej na rzecz zakładu zajmującego się produkcją płyt OSB oraz na rzecz zakładu produkującego płyty wiórowe, zamiast obliczać wspólną intensywność pomocy dla całego projektu, ponieważ oba zakłady produkcyjne oraz oba rynki produktowe mogą zostać w przejrzysty sposób rozgraniczone.

(70)

Komisja stwierdza w tym kontekście, że pojęcie „projekt inwestycyjny” zostało zdefiniowane w pkt 7.2 MSF 1998 jako inwestycja przedsiębiorstwa w zakład produkcyjny, mająca na celu utworzenie lub rozbudowę zakładu lub też rozpoczęcie działalności w celu stworzenia zupełnie nowego produktu lub też zasadniczej zmiany procesu produkcji istniejącego zakładu.

(71)

Władze niemieckie przytaczają szczegółowe argumenty dotyczące powiązań pomiędzy obiema spółkami-siostrami na terenie zakładów utworzonych w tym samym miejscu. Wyposażenie produkcyjne obu zakładów jest połączone poprzez wspólną infrastrukturę techniczną. Płyty OSB oraz płyty wiórowe są poddawane obróbce i uszlachetnieniu w tym samych urządzeniach służących do szlifowania, nakładania warstw oraz do wykonywania wpustów i piór. Ponadto drobne skrawki drewna uzyskiwane podczas obróbki płyt OSB są wykorzystywane w sąsiednim zakładzie, w którym produkuje się płyty wiórowe. Poza tym centralna administracja kieruje działalnością obu zakładów, w tym również działami marketingu, zakupów oraz sprzedaży.

(72)

Z uwagi na ścisłe powiązanie techniczne, funkcjonalne i administracyjno-techniczne obu zakładów utworzonych w tym samym miejscu, inwestycje w zakład zajmujący się produkcją płyt OSB oraz w zakład produkujący płyty wiórowe stanowią jeden projekt inwestycyjny, tj. inwestycję w utworzenie zakładu. Poniżej obliczona została maksymalna dopuszczalna intensywność pomocy dla całości omawianego projektu inwestycyjnego.

(73)

Zgodnie z pkt 3.2 MSF 1998 zatwierdzenie pomocy dla przedsiębiorstw działających w sektorach o strukturalnym nadmiarze mocy produkcyjnych wiąże się ze szczególnym niebezpieczeństwem zakłócenia konkurencji. Każde zwiększenie mocy produkcyjnej, które nie zostaje wyrównane obniżeniem mocy produkcyjnej w innym miejscu, zaostrza problem strukturalnego nadmiaru mocy produkcyjnych. Komisja stwierdza, że zgłoszony projekt powoduje powstanie dodatkowych mocy produkcyjnych na rynku wewnętrznym. W celu określenia czynnika konkurencji należy sprawdzić, czy projekt będzie realizowany w sektorze gospodarki lub w części sektora, w którym występuje strukturalny nadmiar mocy produkcyjnych.

(74)

Zgodnie z pkt 3.3 MSF 1998 w przypadku gdy dane dotyczące wykorzystania mocy produkcyjnych są wystarczające, Komisja musi ograniczyć analizę mającą na celu określenie czynnika konkurencji do stwierdzenia, czy w przedmiotowym sektorze gospodarki lub w części sektora występuje strukturalny/wysoki nadmiar mocy produkcyjnych.

(75)

Zgodnie z pkt 3.4 MSF tylko w przypadku gdy dane dotyczące wykorzystania mocy produkcyjnych nie są wystarczające, Komisja sprawdza, czy inwestycja ma miejsce na rynku o tendencji zniżkowej. Zgodnie z wyrokiem Sądu w sprawie T-27/02, Kronofrance przeciwko Komisji, pkt 3.4 oraz 3.10 MSF 1998 należy jednak rozumieć w taki sposób, że w przypadku gdy dane dotyczące wykorzystania mocy produkcyjnych w danym sektorze nie pozwalają Komisji stwierdzić, czy występuje strukturalny nadmiar mocy produkcyjnych, Komisja sprawdza, czy na przedmiotowym rynku występuje tendencja zniżkowa. Wyrokiem w sprawie Niemcy i in. przeciwko Kronofrance Trybunał potwierdził orzeczenie Sądu.

(76)

W związku z powyższym Komisja zbada w pierwszej kolejności, czy dostępne są wystarczające dane dotyczące wykorzystania mocy produkcyjnych. Jeżeli tego rodzaju dane nie są dostępne lub też wynika z nich, że nie występuje strukturalny nadmiar mocy produkcyjnych, Komisja bada w oparciu o dane dotyczące widocznej konsumpcji, czy dany rynek charakteryzuje się tendencją zniżkową. Zgodnie z pkt 3.6 MSF Komisja musi również zbadać, czy przed złożeniem wniosku o pomoc beneficjenci posiadali 40 % udziałów w rynku.

(77)

Dane rynkowe dotyczące wykorzystania mocy produkcyjnych muszą zostać określone zgodnie z najniższym poziomem klasyfikacji NACE. Ponadto w celu określenia, czy na danym rynku występuje tendencja zniżkowa oraz czy przekroczony został pułap dotyczący udziału w rynku, Komisja musi dokonać rozgraniczenia właściwego rynku produktów, do których odnosi się projekt inwestycyjny.

(78)

Projekt inwestycyjny odnosi się do produkcji płyt OSB (ang. Oriented Strand Board) oraz płyt wiórowych.

(79)

Płyty wiórowe produkuje się z wiórów drewna okrągłego lub wtórnych wiórów drewnianych klejonych spoiwem organicznym. Stosowane są głównie w przemyśle meblarskim oraz do wykończenia wnętrz mieszkalnych.

(80)

Płyty OSB produkuje się z wiórów sosnowych klejonych w trzech warstwach. Płyty OSB są stosowane głównie w przemyśle budowli prefabrykowanych, w przemyśle opakowaniowym oraz przy odnawianiu starych budynków. Technologia produkcji płyt OSB została opracowana w latach 50. ubiegłego wieku w Ameryce Północnej. W latach 80. i 90. XX w. płyty OSB zyskały popularność na rynku płyt z drewna i od tego czasu są często stosowane jako zamiennik droższej sklejki (z drewna miękkiego).

(81)

Zgodnie z pkt 7.6. MSF 1998 właściwy rynek produktowy obejmuje produkty projektu inwestycyjnego oraz te produkty, które traktowane są przez konsumenta (z powodu szczególnych właściwości produktów, ich cen oraz ich planowanego zastosowania) lub przez producenta (z powodu elastyczności urządzeń produkcyjnych) jako ich substytuty. Właściwy rynek geograficzny obejmuje zasadniczo EOG lub jego znaczącą część, jeśli warunki konkurencji na tym obszarze dają się wystarczająco zróżnicować w stosunku do innych obszarów EOG.

(82)

Projekt odnosi się do produkcji płyt OSB oraz płyt wiórowych. Z informacji przekazanych przez władze niemieckie wynika, że w zakładach produkcyjnych nie wytwarza się kilku różnych produktów, a jedynie różne wersje tego samego produktu, o innej jakości wykończenia powierzchni. W związku z powyższym z punktu widzenia produkcji nie można mówić o zastępowalności produktów z powodu elastyczności urządzeń produkcyjnych.

(83)

Po stronie popytu płyty wiórowe oraz płyty OSB mogą być w pewnym zakresie stosowane jako substytuty. Tego rodzaju zastępowalność dotyczy jednak mniej niż 10 % wielkości rynku, w związku z czym należy uznać ją za ograniczoną (17), co jest wyraźnie konsekwencją różnych zastosowań końcowych oraz znacznych różnic w cenie obu produktów (cena płyt OSB wynosi 285 EUR/m3 a płyt wiórowych 117 EUR/m3). W opinii Komisji wyżej wymieniony poziom zastępowalności jest zbyt niski, aby stanowił uzasadnienie dla przyporządkowania płyt OSB i płyt wiórowych do tego samego rynku produktowego.

(84)

W decyzji w sprawie wszczęcia formalnego postępowania wyjaśniającego zgodnie z art. 108 ust. 2 TFUE Komisja stwierdziła, że płyty wiórowe stanowią odrębny rynek produktowy. Z uwagi na fakt, iż opinia ta nie została zakwestionowana, Komisja stwierdza, że na potrzeby niniejszej oceny płyty wiórowe są uznawane za niezależny właściwy rynek produktowy.

(85)

Jeżeli chodzi o płyty OSB, to w decyzji w sprawie wszczęcia formalnego postępowania wyjaśniającego zgodnie z art. 108 ust. 2 TFUE stwierdzono, iż w EOG można mówić o pewnej zastępowalności między płytami OSB i określonymi rodzajami/kategoriami sklejki.

(86)

Sklejka to uniwersalny materiał polimerowo-drewniany. Składa się zwykle z nieparzystej liczby cienkich warstw drewna, połączonych w fornir syntetycznym bądź naturalnym spoiwem. Istnieją sklejki z drewna miękkiego i twardego. Drewno miękkie, takie jak jodła, świerk i sosna pochodzi (głównie) z wiecznie zielonych drzew iglastych (pojęcie to nie odnosi się do twardości drewna), drewno twarde pochodzi natomiast z drzew szerokolistnych, które posiadają owoce lub orzechy i w okresie zimowym wchodzą zazwyczaj w czas spoczynku.

(87)

W celu wyjaśnienia stopnia zastępowalności płyt OSB oraz różnych rodzajów/kategorii sklejki Komisja wezwała zainteresowane strony do przekazania uwag dotyczących rozgraniczenia rynku, do którego należą płyty OSB.

(88)

Z uwag przekazanych przez władze niemieckie, KronoGroup oraz jednego z najważniejszych konkurentów beneficjenta wynika jednoznacznie, że właściwy rynek dla płyt OSB oraz sklejki obejmuje zastosowania końcowe w formie opakowań, ogrodzeń, więźby dachowej, pokryć podłogowych, a także pokrycia ścian i wnętrz. Tylko w przypadku wyżej wymienionych zastosowań końcowych możliwość zastąpienia płyt OSB sklejką wynosi ponad 50 %. Natomiast w przypadku pojazdów transportowych (stosunek wytrzymałość/waga) oraz w przypadku przemysłu meblowego (cechy wizualne) możliwość zastąpienia płyt OSB jest bardzo niewielka (poniżej 20 %), co wynika z różnych właściwości poszczególnych materiałów. Powyższe argumenty oraz stopień zastępowalności w zależności od zastosowania końcowego potwierdzają badania autorstwa Jaakko Pöyry (18).

(89)

Zastosowania końcowe wymienione w motywie 88 są niemal identyczne, jak zastosowania końcowe sklejki z drewna miękkiego (jedyna różnica polega na tym, że sklejka z drewna miękkiego, w przeciwieństwie do płyt OSB, jest stosowana również w przemyśle budowlanym). Zastępowalność płyt OSB i sklejki z drewna twardego nie jest natomiast wystarczająco wysoka, aby uzasadniać przyporządkowanie obu produktów do tego samego rynku.

(90)

W związku z tym Komisja definiuje właściwy rynek, do którego należą płyty OSB, jako rynek płyt OSB i sklejki w zastosowaniach końcowych jako opakowania, ogrodzenia, więźba dachowa, pokrycia podłogowe, a także pokrycia ścian. Rynek ten pokrywa się w znacznym stopniu z rynkiem płyt OSB i sklejki z drewna miękkiego.

(91)

Płyty z drewna są wprawdzie przewożone w znacznych ilościach przez granice, są to jednak wyroby ciężkie i nieporęczne. Ponieważ transport na długich dystansach jest zazwyczaj zbyt kosztowny, ogranicza się go do obszaru w promieniu około 800 km. Poszczególne obszary dostaw można podzielić na większą liczbę nakładających się na siebie okręgów, których centrum stanowi dany zakład produkcyjny. Z uwagi na fakt, iż poszczególne zakłady produkcyjne są zlokalizowane w pewnym rozproszeniu, a naturalne obszary dostawy w różnym zakresie wzajemnie się na siebie nakładają, skutki występujące w jednym okręgu są częściowo odczuwalne w innym, w związku z czym należy przyjąć założenie, że dla obu odnośnych produktów właściwym rynkiem geograficznym jest EOG (19).

(92)

Zgodnie z pkt 7.7 MSF 1998 uważa się, że strukturalny nadmiar mocy produkcyjnych występuje w przypadku gdy w okresie pięciu ostatnich lat współczynnik wykorzystania mocy produkcyjnych danego (pod-)sektora jest niższy o 2 punkty procentowe niż średni współczynnik wykorzystania mocy produkcyjnych przemysłu wytwórczego w całości. Jeśli różnica w stosunku do średniej wartości przemysłu przetwórczego jest wyższa niż 5 punktów procentowych, wówczas strukturalny nadmiar mocy produkcyjnych uważa się za poważny.

(93)

Zgodnie z przypisem 13 do MSF 1998 dane rynkowe dotyczące wykorzystania mocy produkcyjnych muszą zostać określone zgodnie z najniższym poziomie klasyfikacji NACE. Komisja uważa, że produkcja płyt OSB i płyt wiórowych przez przedsiębiorstwa Glunz i OSBD odpowiada klasie 20.20 NACE (Produkcja arkuszy fornirowych i płyt wykonanych na bazie drewna), ponieważ produkcja płyt wiórowych, sklejki oraz płyt OSB stanowi 81 % łącznej produkcji płyt z drewna w Europie (20). W związku z powyższym Komisja uznaje za stosowne przeprowadzić ocenę dotyczącą wykorzystania mocy produkcyjnych w oparciu o klasę 20.20 NACE.

(94)

Władze niemieckie przedstawiły informacje dotyczące średniego stopnia wykorzystania mocy produkcyjnych w latach 1994-1998 (w momencie zgłoszenia dostępne były dane odnoszące się do tego pięcioletniego okresu) w EOG dla klasy 20.20 NACE w odniesieniu do produkcji płyt z drewna. Dane te, zaczerpnięte z badania przeprowadzonego przez niezależnego eksperta (21), spełniają wymogi określone w pkt 7.7 MSF, ponieważ odnoszą się do sektora znajdującego się na najniższym poziomie klasyfikacji NACE.

(95)

Podstawa do obliczenia rocznych mocy produkcyjnych została zdefiniowana przez eksperta jako dzienna moc produkcyjna (23 godziny) zakładu produkcyjnego w ciągu 300 dni w roku. Powyższa podstawa do obliczenia rocznych mocy produkcyjnych została określona przez eksperta w oparciu o informacje pochodzące z sektora oraz o własną bazę danych (baza danych Wood-Based Panel Mill), zawierającą dane odnoszące się do mocy produkcyjnych poszczególnych zakładów oraz pras do klejenia płyt. Określona w ten sposób wielkość mocy produkcyjnych (23 godziny/300 dni) uwzględnia różnice dotyczące rodzaju/wieku poszczególnych urządzeń oraz konfiguracji zakładów.

(96)

W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono, że roczny stopień wykorzystania mocy produkcyjnych w latach 1994–1998 (w momencie zgłoszenia dostępne były dane odnoszące się do tego pięcioletniego okresu) w EOG wynosi 88,8 % dla płyt wiórowych, 80,4 % dla płyt OSB, 88,8 % dla płyt wiórowych i OSB łącznie oraz 85 % dla płyt z drewna łącznie (NACE 20.20).

(97)

Łączny poziom wykorzystania mocy produkcyjnych przez sektor produkcji płyt z drewna (NACE 20.20) w EOG został przedstawiony w poniższej tabeli:

(98)

Komisja uwzględniła również drugie badanie (22), które zostało przeprowadzone na jej zlecenie. W ramach drugiego badania, w którym przyjęto założenie, że moce produkcyjne odnoszą się do wymiaru 22 godzin dziennie przez 345 dni w roku w okresie 1995–1997, średni poziom wykorzystania mocy produkcyjnych określono na 81,8 %. Powyższe badanie opiera się w sposób oczywisty wyłącznie na średniej rocznej wartości mocy produkcyjnych nowoczesnych zakładów; ponadto brakuje w tym przypadku informacji odnoszących się do pozostałych lat w okresie 1994–1998.

(99)

Zgodnie z pkt 3.1 MSF 1998 w celu dokonania oceny prawdopodobnych skutków dla konkurencji na właściwym rynku Komisja posługuje się w razie potrzeby danymi pochodzącymi z niezależnych źródeł. W przypadku gdy tego rodzaju dane nie są łatwo dostępne, Komisja uwzględnia bez ograniczeń odpowiednie informacje przekazane przez państwa członkowskie. Komisja uznaje, że badanie przekazane przez władze niemieckie jest w wystarczającym stopniu wiarygodne. Ponadto w innym badaniu, które nie zawiera pełnych informacji, sformułowano takie same wnioski.

(100)

W okresie 1994–1998 średnia stopa wykorzystania mocy produkcyjnych dla całego przemysłu przetwórczego w Unii wynosiła 81,72 %.

(101)

W związku z powyższym Komisja stwierdza, że projekt inwestycyjny spowoduje wzrost mocy produkcyjnych w sektorze, w którym nie występuje nadmiar mocy produkcyjnych. Jednakże zgodnie z wyrokiem Trybunału w sprawie Kronofrance przeciwko Komisji, w przypadku gdy Komisja uzna, że nie występuje strukturalny nadmiar mocy produkcyjnych (jak ma to miejsce w przedmiotowej sprawie), musi ona zbadać, czy na danym rynku występuje tendencja zniżkowa.

(102)

Zgodnie z pkt 3.4 MSF 1998 w celu stwierdzenia, czy na danym rynku występuje tendencja zniżkowa, Komisja porównuje zmianę wielkości widocznej konsumpcji odnośnych produktów (innymi słowy, produkcję plus przywóz minus wywóz) ze stopą wzrostu całego przemysłu wytwórczego w EOG.

(103)

Zgodnie z punktem 7.8 MSF 1998 rynek odnośnych produktów uważany jest za rynek o tendencji zniżkowej, jeżeli stopa średniego rocznego wzrostu widocznej konsumpcji w ciągu ostatnich pięciu lat jest wyraźnie niższa (o więcej niż 10 %) od średniej rocznej w całym przemyśle wytwórczym w EOG, chyba że można zaobserwować silną tendencję wzrostową przy względnej stopie wzrostu popytu na dany produkt. Rynkiem o zdecydowanej tendencji zniżkowej jest rynek, na którym średnia stopa rocznego wzrostu widocznej konsumpcji w ostatnich pięciu latach jest ujemna.

(104)

Średnia stopa rocznego wzrostu całego przemysłu wytwórczego w EOG łącznie wyniosła w latach 1993–1998 (23) 5,78 %.

(105)

W badaniu przeprowadzonym przez niezależnego eksperta (24), zawierającym dane dotyczące wartości widocznej konsumpcji płyt wiórowych (w miliardach EUR), podano następujące dane liczbowe odnoszące się do okresu 1993–1998 (w momencie zgłoszenia dostępne były dane dotyczące tych sześciu lat):

(106)

Komisja stwierdza, że różnica dotycząca stopy wzrostu (5,78 % w stosunku do 4,15 %) jest wyższa niż 10 %. Podobna sytuacja ma miejsce w przypadku, gdy uwzględnione zostaną dane do 1999 r. (czyli z okresu 1994–1999), za którym to rozwiązaniem opowiada się KronoGroup.

(107)

W swoich uwagach władze niemieckie przywołują pkt 7.8 MSF 1998, zgodnie z którym rynek nie może zostać uznany za rynek o relatywnej tendencji zniżkowej (nawet jeżeli stopa rocznego wzrostu jest niższa od średniej stopy rocznego wzrostu całego przemysłu przetwórczego w EOG), jeżeli można zaobserwować silną tendencję wzrostową przy względnej stopie wzrostu popytu na dany produkt. Władze niemieckie przywołują w tym kontekście opracowanie, z którego wynika, iż w okresie 1973–2003 wzrost widocznej konsumpcji w przypadku płyt wiórowych był o 36 % większy niż wzrost wartości dodanej w przemyśle przetwórczym.

(108)

Zdaniem Komisji powyższy fakt nie stanowi wystarczającego dowodu potwierdzającego silną tendencję wzrostową przy względnej stopie wzrostu popytu na płyty wiórowe. Powyższy warunek określony w MSF 1998 dotyczy sytuacji, w której średnia stopu rocznego wzrostu właściwego rynku była wprawdzie w ostatnich pięciu latach niska, jednakże w ostatnich latach zaobserwowano wyraźny wzrost, który w kolejnych latach, tzn. w krótkim okresie, zostanie utrzymany w przypadku realizacji inwestycji. Ma to zagwarantować, że zakłócenia konkurencji spowodowane przyznaniem pomocy będą niewielkie.

(109)

Przedmiotowe opracowanie opiera się natomiast na danych odnoszących się do bardzo długiego okresu. Dane te nie pozwalają na sformułowanie prognozy odnoszącej się do bezpośredniej przyszłości, co ma ogromne znaczenie w kontekście oceny skutków. Ponadto opracowanie to zawiera dane do 2003 r., które w momencie początkowego zgłoszenia w 2000 r. nie były dostępne.

(110)

W związku z powyższym Komisja przyjmuje, że rynek płyt wiórowych zgodnie z pkt 7.8 MSF 1998 jest rynkiem o relatywnej tendencji zniżkowej, dla którego czynnik konkurencji T powinien posiadać wartość 0,75.

(111)

Średnia roczna stopa wzrostu przemysłu przetwórczego w EOG wynosiła w latach 1993–1998 5,78 %.

(112)

Władze niemieckie przywołują w treści zgłoszenia opracowanie przygotowane przez niezależnego doradcę (25), zawierające następujące dane liczbowe odnoszące się do wartości widocznej konsumpcji płyt OSB i sklejki w zastosowaniach końcowych jako opakowania, ogrodzenia, więźba dachowa, pokrycia podłogowe i pokrycia wnętrz w EOG w latach 1993–1998 (w miliardach EUR):

(113)

W przypadku właściwego rynku, do którego należą płyty OSB oraz różne kategorie sklejki w zastosowaniach końcowych jako opakowania, ogrodzenia, więźba dachowa, pokrycia podłogowe i pokrycia wnętrz, różnica wartości stopy wzrostu jest nie wyższa niż 10 % (5,765 % w stosunku do 5,78 %). W związku z powyższym na właściwym rynku nie występuje tendencja zniżkowa zgodnie z pkt 7.8 MSF 1998, dlatego też w przypadku płyt OSB należy zastosować czynnik konkurencji o wartości 1.

(114)

Zgodnie z pkt 3.6 MSF 1998 przy określaniu czynnika konkurencji Komisja musi również zbadać, czy grupa, do której należą przedsiębiorstwa Glunz i OSBD, posiada ponad 40 % udziału we właściwym rynku, co wiązałoby się z niebezpieczeństwem, że przyznanie maksymalnej dopuszczalnej w danym regionie intensywności pomocy spowoduje niepotrzebne zakłócenie konkurencji.

(115)

Władze niemieckie przekazały następujące informacje dotyczące udziałów rynkowych grupy SONAE, spółki macierzystej przedsiębiorstwa TAFISA, do którego należą Glunz i OSBD, na poziomie EOG (27) w roku 1999 (przed rozpoczęciem inwestycji) i 2002 (po zakończeniu inwestycji):

(116)

Z przekazanych danych liczbowych wynika, iż udział grupy SONAE we właściwych rynkach nie przekraczał w momencie zgłoszenia poziomu 40 %. W związku z powyższym nie istnieje potrzeba obniżenia wartości ustalonych czynników konkurencji.

(117)

KronoGroup w swoich uwagach wyraziła opinię, że przy określaniu czynnika „stosunku kapitał/praca” oraz czynnika „wpływu regionalnego” (oba są uzależnione od liczby miejsc pracy utworzonych w wyniku inwestycji) nie należy uwzględniać miejsc pracy przeniesionych z należącego do przedsiębiorstwa Glunz zakładu produkcji płyt wiórowych w Sassenburgu, który został zamknięty. Zdaniem KronoGroup uwzględnienie tych miejsc pracy byłoby bowiem sprzeczne z celem MSF 1998, który zakłada tworzenie miejsc pracy dla lokalnej społeczności w obszarze objętym pomocą.

(118)

Sformułowanie „tworzenie miejsc pracy” w kontekście MSF 1998 należy rozumieć w kontekście obszaru objętego pomocą, ponieważ poprzez stworzenie miejsc pracy projekt przyczynia się na tym obszarze do rozwoju regionalnego. W związku z powyższym wydaje się uzasadnione, aby za „utworzone miejsca pracy” uznać te miejsca pracy, które są nowe na przedmiotowym obszarze. Ponadto jeżeli miejsca pracy zostaną obsadzone pracownikami dojeżdżającymi z sąsiednich obszarów (w przedmiotowym przypadku chodzi o obszar, który nie jest objęty pomocą, położony w tym samym państwie członkowskim), utworzenie nowych miejsc pracy w obszarze objętym pomocą będzie bez wątpienia korzystne dla tego obszaru ze względu na efekty spill-over, co przyczyni się do osiągnięcia głównego celu pomocy regionalnej.

(119)

W związku z tym Komisja uwzględni powyższe miejsca pracy przy określaniu czynnika „stosunku kapitał/praca” oraz „wpływu regionalnego” dla przedmiotowego projektu inwestycyjnego.

(120)

MSF 1998 przewiduje czynnik „stosunku kapitał/praca”, przy którego pomocy odpowiednio dostosowywana jest maksymalna dopuszczalna intensywność pomocy, co ma na celu uprzywilejowane traktowanie tych projektów, które poprzez stworzenie stosunkowo dużej liczby nowych, bezpośrednich miejsc pracy skutecznie i w większym stopniu przyczyniają się do zmniejszenia bezrobocia.

(121)

Różnego rodzaju elementy odnoszące się do czynnika „stosunku kapitał/praca” zostały przedstawione w pkt 3.10 ppkt 2 MSF 1998. W przedmiotowym przypadku inwestycje o łącznej wartości 199 400 000 EUR przyczyniły się do utworzenia 355 miejsc pracy. Oznacza to kwotę 561 700 EUR dla jednego miejsca pracy, w związku z czym czynnik „I”, odnoszący się do dostosowania maksymalnej dopuszczalnej intensywności pomocy, ma wartość 0,8.

(122)

Czynnik „wpływu regionalnego” uwzględnia korzystne efekty wspieranej nowej inwestycji na gospodarkę obszaru objętego pomocą. Tworzenie miejsc pracy można zastosować jako wskaźnik wkładu projektu w rozwój regionu. Inwestycja o dużym zaangażowaniu kapitału może przyczyniać się do tworzenia znacznej liczby pośrednich miejsc pracy na właściwym obszarze objętym pomocą lub obszarach sąsiadujących. Tworzenie miejsc pracy odnosi się w tym kontekście do miejsc pracy utworzonych bezpośrednio przez projekt oraz miejsc pracy, które zostały utworzone przez dostawców i klientów pierwszego rzędu w reakcji na wspieraną inwestycję.

(123)

Władze niemieckie poinformowały w momencie zgłoszenia z dnia 7 sierpnia 2000 r., że w wyniku inwestycji, po oddaniu do użytku kompleksu obróbki drewna, powstanie łącznie 520 pośrednich miejsc pracy. Władze niemieckie dokonały przy tym następującego podziału miejsc pracy według zapotrzebowania poszczególnych dziedzin produkcji:

(124)

Oczekiwana liczba nowych miejsc pracy została obliczona w sposób przedstawiony poniżej.

(125)

Z informacji przekazanych przez władze niemieckie wynika, że dostawa materiałów do zakładów oraz produktów końcowych do klientów stanowi najważniejsze źródło nowych miejsc pracy (309), pośrednio utworzonych przez obie dziedziny produkcji.

(126)

Wielkość produkcji płyt OSB szacowana na […] m3 powinna przełożyć się na sprzedaż na poziomie […] m3. Do wytworzenia jednego metra sześciennego produktu końcowego potrzeba ok. […] m3 drewna, co oznacza, że zapotrzebowanie na drewno wynosi […] m3 rocznie. Roczne zapotrzebowanie na klej i substancje chemiczne szacowane jest na […] t, a roczne zapotrzebowanie na paliwo na […] t.

(127)

Surowcem wykorzystywanym do produkcji płyt OSB jest w 100 % drewno, pozyskiwane w promieniu 100 km od zakładu. Dzienne zapotrzebowanie zakładów na surowiec szacuje się na […] m3. Drewno jest przewożone w samochodach ciężarowych o ładowności […] m3. W przypadku dwóch przejazdów dziennie i załadunku wynoszącego […] m3 wykorzystanie 39 samochodów ciężarowych przy 39 kierowcach, 8 dodatkowych pracownikach oraz 3 mechanikach prowadzi do powstania łącznie 50 pośrednich miejsc pracy. Komisja uważa jednak, iż miejsca pracy dla dodatkowych pracowników nie są zgodne z definicją miejsc pracy określoną w pkt 3.7 oraz 7.5 MSF 1998 (29). W związku z powyższym Komisja uznaje jedynie liczbę 42 pośrednich miejsc pracy, powstałych w związku z transportem materiałów do zakładów.

(128)

Przyjęta wielkość sprzedaży na poziomie […] m3 rocznie w ciągu 251 dni roboczych oznacza produkcję płyt […] m3 OSB dziennie, przewożonych samochodami ciężarowymi o ładowności […] m3. 46 przejazdów dziennie wymaga zatrudnienia 46 kierowców, 9 dodatkowych pracowników oraz 4 mechaników, co oznacza pośrednie utworzenie 59 nowych miejsc pracy. Bez uwzględnienia pracowników dodatkowych powstałoby zatem pośrednio 50 miejsc pracy związanych z transportem produktów końcowych do klientów.

(129)

Wartość mocy produkcyjnych zakładu produkcji płyt wiórowych została oszacowana na […] m3 w przypadku surowych płyt wiórowych oraz na […] m3 w przypadku płyt powlekanych. Wielkość sprzedaży określono natomiast na […] m3 w przypadku surowych płyt wiórowych oraz na […] m3 w przypadku płyt powlekanych. Różnica pomiędzy założonymi mocami produkcyjnymi a prognozami dotyczącymi sprzedaży wynika z tego, że znaczna część płyt wiórowych jest powlekana. Łączne zapotrzebowanie na drewno określono na […] m3 rocznie. Roczne zapotrzebowanie na klej i substancje chemiczne szacowane jest natomiast na […] t, a roczne zapotrzebowanie na paliwo na […] t.

(130)

Również w przypadku płyt wiórowych drewno jest dostarczane z obszaru znajdującego się w promieniu 100 km od zakładu. Dzienne zapotrzebowanie na dłużyce wynosi […] m3, na drewno opakowaniowe […] m3, a na wióry drzewne […] m3. Zdolność przewozowa w przypadku dłużyc wynosi […] m3, w przypadku drewna opakowaniowego […] m3, a w przypadku wiórów drzewnych […] m3. Oznacza to 72 przejazdy dziennie i zapotrzebowanie na 72 kierowców, 14 pracowników dodatkowych oraz 5 mechaników, co łącznie prowadzi do pośredniego powstania 91 miejsc pracy. W przypadku nieuwzględnienia pracowników dodatkowych utworzonych zostaje zatem 77 miejsc pracy w obszarze dostawy materiałów do zakładu produkującego płyty wiórowe.

(131)

Przyjęta wielkość sprzedaży na poziomie […] m3 rocznie w ciągu 251 dni roboczych oznacza produkcję […] m3 płyt wiórowych dziennie, przewożonych samochodami ciężarowymi o ładowności […] m3. Jeżeli od liczby 71 kierowców, 14 pracowników dodatkowych oraz 5 mechaników transportu odjąć wskazaną liczbę pracowników dodatkowych, to można uznać, że w przypadku transportu produktów do klientów zostało utworzone pośrednio 76 miejsc pracy.

(132)

Władze niemieckie nie przekazały żadnych informacji dotyczących 19 pośrednich miejsc pracy, które mają zostać utworzone w związku z transportem kleju, paliwa i filmu melaminowego do obu zakładów. Komisja uznaje jednak, że liczba ta jest realistyczna.

(133)

W związku z powyższym Komisja przyjmuje, że w obszarze transportu mogą zostać utworzone łącznie 264 pośrednie miejsca pracy.

(134)

Obróbka drewna stanowi drugie co do ważności źródło pośrednio utworzonych miejsc pracy przez 251 dni w roku.

(135)

Do produkcji płyt OSB potrzeba dziennie […] m3 drewna, z czego 95 % jest obrabiane mechanicznie, a 5 % ręcznie. Obróbka mechaniczna […] m3 drewna wymaga pracy 25 brygad złożonych z dwóch operatorów urządzeń oraz 2 stolarzy, a także jednego pracownika dodatkowego na 6 brygad. Każda brygada obrabia dziennie […] m3 drewna, co daje 54 miejsca pracy. Ręczna obróbka […] m3 drewna wymaga pracy 13 robotników leśnych, z których każdy obrabia […] m3 drewna dziennie. Z informacji przekazanych przez władze niemieckie wynika, że oprócz 67 pośrednich miejsc pracy utworzonych zostanie również 13 miejsc pracy dla pracowników dodatkowych, co daje łącznie 80 miejsc pracy. Jednakże z 67 utworzonych pośrednio miejsc pracy tylko 61 przypada na obszar objęty pomocą lub sąsiednie obszary objęte pomocą, w związku z czym jedynie te miejsca pracy powinny zostać uwzględnione.

(136)

Do produkcji płyt wiórowych potrzeba dziennie […] m3 drewna, z czego 95 % jest obrabiane mechanicznie, a 5 % ręcznie. Na podstawie podobnych obliczeń dotyczących działalności leśnej, jak stosowane w odniesieniu do produkcji płyt OSB, władze niemieckie stwierdzają, że pośrednio powstanie 41 miejsc pracy, w tym 5 dla pracowników dodatkowych. Jednakże z 41 utworzonych pośrednio miejsc pracy tylko 32 przypada na obszar objęty pomocą lub sąsiednie obszary objęte pomocą, w związku z czym jedynie te miejsca pracy powinny zostać uwzględnione.

(137)

W przypadku dziennej ilości drewna opakowaniowego na poziomie […] m3 władze niemieckie przyjmują, że pośrednio powstanie 36 miejsc pracy przy pozyskiwaniu, transporcie i sortowaniu drewna, 7 miejsc pracy dla pracowników dodatkowych oraz 7 miejsc pracy w związku z zakupem materiałów, logistyką itd. Jednakże z 43 utworzonych pośrednio miejsc pracy tylko 38 przypada na obszar objęty pomocą lub sąsiednie obszary objęte pomocą.

(138)

Zdaniem Komisji w ramach działalności leśnej zostanie zatem łącznie utworzonych 131 pośrednich miejsc pracy.

(139)

Władze niemieckie nie przekazały żadnych informacji dotyczących utworzenia 51 pośrednich miejsc pracy oraz 6 miejsc pracy dla pracowników dodatkowych w sektorze usług, a także miejsc pracy związanych z zakwaterowaniem pracowników i towarami konsumpcyjnymi. Ponieważ niektóre z tych miejsc pracy mogą być dzielone przez oba zakłady, Komisja uznaje, że liczba 45 pośrednio utworzonych miejsc pracy jest liczbą realistyczną.

(140)

W związku z powyższym łączna liczba miejsc pracy pośrednio utworzonych w obszarze objętym pomocą lub w sąsiednich obszarach objętych pomocą wynosi 440. W przypadku nieuwzględnienia pośrednich miejsc pracy, które zostały jedynie utrzymane, łączna liczba pośrednio utworzonych miejsc pracy wynosiłaby 407. W porównaniu z 355 bezpośrednio utworzonymi miejscami pracy wartość stosunku liczbowego w obu przypadkach przekracza 100 % (440 lub 407), w związku z czym czynnik „wpływu regionalnego” (M) ma wartość 1,5.

(141)

Zgodnie z pkt 3.10 MSF 1998 maksymalna dopuszczalna intensywność pomocy jest obliczana według wzoru R × T × I × M (30).

(142)

Z uwagi na fakt, iż czynnik konkurencji T dla obu odnośnych produktów jest różny (czynnik ten wynosi 1 dla płyt OSB oraz 0,75 dla płyt wiórowych), należy określić metodę obliczenia połączonego czynnika konkurencji w odniesieniu do całego projektu. MSF 1998 nie zawierają na ten temat żadnych informacji.

(143)

W podobnym przypadku, który również jest objęty zakresem stosowania MSF 1998 i dotyczy dwóch produktów odznaczających się różną wartością czynnika konkurencji (sprawa dotyczącą pomocy państwa C 15/06 – Pilkington (31)) Komisja stwierdziła, iż wyważenie obu czynników konkurencji na podstawie danego udziału inwestycji w odniesieniu do obu produktów byłoby rozwiązaniem sztucznym, ponieważ przedmiotowy projekt odnosił się do całkowicie zintegrowanego miejsca produkcji. W związku z tym w celu wyważenia czynnika konkurencji Komisja posłużyła się stosunkiem utworzonych mocy produkcyjnych dla obu produktów.

(144)

Jak stwierdzono w sekcji 2.3 niniejszej decyzji, przedmiotowy projekt odnosi się do dwóch powiązanych ze sobą zakładów (zakład zajmujący się produkcją płyt OSB oraz zakład produkujący płyty wiórowe), które łączy wspólna infrastruktura techniczna i administracja. Wysokość kosztów kwalifikowalnych może zostać określona oddzielnie dla obu zakładów. W związku z tym, w przeciwieństwie do decyzji w sprawie Pilkington, istnieje w przedmiotowym przypadku możliwość obliczenia połączonej wartości czynnika konkurencji na podstawie stosunku kwalifikowalnych kosztów inwestycyjnych dla obu projektów.

(145)

W swoich uwagach do decyzji w sprawie wszczęcia postępowania władze niemieckie zaproponowały trzecią możliwość wyważenia różnych czynników konkurencji dla obu produktów, czyli posłużenie się wartością udziału w pokryciu kosztów (32) obu zakładów produkcyjnych. W opinii władz niemieckich tego rodzaju rozwiązanie gwarantuje, że zostanie uwzględniona marża obu odnośnych produktów związana z wynikiem finansowym przedsiębiorstwa.

(146)

W zależności od zastosowanej metody wartość połączonego czynnika konkurencji dla całego projektu inwestycyjnego wynosi 0,86 (obliczenia na podstawie stosunku mocy produkcyjnych (33)), 0,85 (obliczenia na podstawie stosunku kosztów inwestycyjnych (34)) lub też 0,92 (obliczenia na podstawie stosunku udziałów w pokryciu kosztów (35)).

(147)

Ponieważ wartość pozostałych czynników niezbędnych do obliczenia maksymalnej dopuszczalnej intensywności pomocy wynosi 0,8 („stosunek kapitał/praca”, I) oraz 1,5 („regionalny wpływ pomocy”, M), zgodnie z pkt 3.10 MSF 1998 w oparciu o wzór R × T × I × M maksymalna dopuszczalna intensywność pomocy wynosi w poszczególnych przypadkach 36,12 %, 35,70 % lub 38,64 %. W związku z powyższym zgłoszona przez władze niemieckie intensywność pomocy na poziomie 35 % jest w każdym przypadku zgodna z MSF 1998.

(148)

W związku z tym nie istnieje konieczność określenia, na podstawie której metody należy obliczyć wartość czynnika konkurencji. Należy jednak w każdym razie odrzucić metodę zaproponowaną przez władze niemieckie (która prowadzi do uzyskania najbardziej korzystnego wyniku), ponieważ opiera się ona na danych z 2004 r., które nie były dostępne w momencie zgłoszenia.

(149)

Należy przypomnieć, iż władze niemieckie dokonały już na rzecz beneficjentów wypłaty pomocy w wysokości […] EUR (z zatwierdzonej kwoty 69 797 988 EUR).

(150)

W swoich uwagach KronoGroup wyraziła opinię, że Komisja powinna nakazać tymczasowe odzyskanie pomocy zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 659/1999.

(151)

Nakaz odzyskania pomocy stanowi jednak środek o charakterze nadzwyczajnym, który Komisja może zastosować wyłącznie wówczas, gdy spełnione są specjalne warunki określone w art. 11 rozporządzenia proceduralnego (WE) nr 659/1999. KronoGroup nie przedstawiła przekonujących argumentów, które potwierdziłyby, że warunki te zostały spełnione; w każdym razie nakaz windykacji pomocy nie byłby w przedmiotowym przypadku odpowiednim środkiem.

(152)

Komisja stwierdza, że władze niemieckie udzieliły przedmiotowej pomocy z naruszeniem art. 108 ust. 3 TFUE. Zastosowana przez władze niemieckie intensywność pomocy na poziomie 35 % jest jednakże zgodna z MSF 1998. W związku z powyższym należy uznać przedmiotową pomoc za zgodną z rynkiem wewnętrznym,

3.9.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 228/37

(1)

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/110/WE z dnia 16 września 2009 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje pieniądza elektronicznego oraz nadzoru ostrożnościowego nad ich działalnością, zmieniająca dyrektywy 2005/60/WE i 2006/48/WE oraz uchylająca dyrektywę 2000/46/WE (3) pozbawiła instytucje pieniądza elektronicznego statusu instytucji kredytowych.

(2)

W rezultacie niezbędna stała się zmiana zakresu, częstotliwości i terminów sprawozdawczości przez instytucje pieniądza elektronicznego w celu zapewnienia odpowiedniego zbierania statystyk dotyczących pieniądza elektronicznego. Sprawozdawczość powinna w szczególności umożliwić kompleksowe monitorowanie wszystkich emitentów pieniądza elektronicznego niebędących instytucjami kredytowymi, niezależnie od tego, czy odpowiadają oni definicji „monetarnych instytucji finansowych”. Należy ponadto dostosować glosariusz w wytycznych EBC/2007/9 z dnia 1 sierpnia 2007 r. w sprawie statystyki pieniężnej oraz instytucji i rynków finansowych (4),

1)

artykuł 5 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 5

Statystyka dotycząca pieniądza elektronicznego

EBC we współpracy z KBC co roku określa i ewidencjonuje charakterystyczne cechy systemów pieniądza elektronicznego w UE, dostępność właściwych informacji statystycznych oraz metody ich zestawienia. KBC przekazują informacje statystyczne dotyczące pieniądza elektronicznego emitowanego przez wszystkie MIF, którym nie przyznano wyłączenia przewidzianego w art. 8 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 25/2009 (EBC/2008/32), według listy pozycji z tabeli 1 części 2 załącznika III do niniejszych wytycznych.

Dane miesięczne lub kwartalne są przekazywane EBC co najmniej dwa razy w roku, najpóźniej w ostatnim dniu roboczym kwietnia (dane za okres do końca marca) oraz października (dane za okres do końca września). Jeżeli odpowiednie dane są dostępne, możliwa jest większa częstotliwość sprawozdawczości KBC; w takim przypadku sprawozdania należy przekazywać z częstotliwością miesięczną lub kwartalną do ostatniego roboczego dnia miesiąca następującego po zakończeniu okresu sprawozdawczego. W przypadku braku faktycznych danych KBC w miarę możliwości korzystają z danych szacunkowych lub danych tymczasowych.

Sprawozdawczość obejmuje instytucje pieniądza elektronicznego, których głównym przedmiotem działalności jest pośrednictwo finansowe w formie emisji pieniądza elektronicznego, które w związku z tym odpowiadają definicji MIF, jak również instytucje pieniądza elektronicznego, których głównym przedmiotem działalności nie jest pośrednictwo finansowe w formie emisji pieniądza elektronicznego i które w związku z tym nie odpowiadają definicji MIF. Sprawozdawczość ta obejmuje również sprawozdawczość małych MIF, którym przyznano wyłączenie zgodnie z art. 8 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 25/2009 (EBC/2008/32), niezależnie od tego, czy są one instytucjami kredytowymi.

KBC przekazują informacje statystyczne według listy pozycji z tabeli 2 części 2 załącznika III do niniejszych wytycznych. Dane dotyczące emitentów pieniądza elektronicznego nieodpowiadających definicji MIF, którzy w związku z tym nie podlegają regularnym wymogom sprawozdawczości statystycznej pozycji bilansowych, przekazywane są w zakresie, w jakim KBC mogą je otrzymać od właściwych organów nadzorczych albo z innych odpowiednich źródeł.

Szeregi są przesyłane do EBC co rok, najpóźniej w ostatnim dniu roboczym miesiąca przypadającego po końcu okresu sprawozdawczego. W przypadku braku faktycznych danych KBC w miarę możliwości korzystają z danych szacunkowych lub danych tymczasowych.”;

2)

załącznik III podlega zmianie zgodnie z załącznikiem I do niniejszego rozporządzenia;

3)

glosariusz podlega zmianie zgodnie z załącznikiem II do niniejszego rozporządzenia.