(1)

Rozporządzenie (WE) nr 853/2004 stanowi między innymi, że przedsiębiorstwa sektora spożywczego sprowadzające produkty pochodzenia zwierzęcego z państw trzecich zobowiązane są dopilnować, aby przywóz miał miejsce wyłącznie pod warunkiem spełnienia wymogów określonych w art. 14 rozporządzenia (WE) nr 854/2004.

(2)

Artykuł 14 rozporządzenia (WE) nr 854/2004 stanowi, że przesyłkom produktów pochodzenia zwierzęcego przy ich przywozie do Unii musi towarzyszyć dokument spełniający określone wymogi. Artykuł 15 ust. 3 tego rozporządzenia stanowi jednak, że w przypadku gdy produkty rybołówstwa przywożone są między innymi bezpośrednio ze statku zamrażalni, dokument taki może być zastąpiony dokumentem podpisanym przez kapitana.

(3)

W załączniku VI do rozporządzenia Komisji (WE) nr 2074/2005 z dnia 5 grudnia 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze w odniesieniu do niektórych produktów objętych rozporządzeniem (WE) nr 853/2004 i do organizacji urzędowych kontroli na mocy rozporządzeń (WE) nr 854/2004 oraz (WE) nr 882/2004, ustanawiającego odstępstwa od rozporządzenia (WE) nr 852/2004 i zmieniającego rozporządzenia (WE) nr 853/2004 oraz (WE) nr 854/2004 (3) określone są wzory świadectw zdrowia, w tym wzór przeznaczony dla przywozu produktów rybołówstwa.

(4)

Państwa członkowskie i organizacje zainteresowanych stron zwróciły się do Komisji o ustanowienie wzoru dokumentu podpisywanego przez kapitana w celu zapewnienia harmonizacji w zakresie wymaganych informacji i procedur stosowanych przy przywozie mrożonych produktów rybołówstwa do Unii bezpośrednio ze statku zamrażalni.

(5)

Wzór dokumentu podpisywanego przez kapitana powinien zawierać wyraźne odniesienie do przepisów mających zastosowanie do obróbki produktów rybołówstwa, zgodnie z sekcją VIII załącznika III do rozporządzenia (WE) nr 853/2004, na pokładzie statków zamrażalni. Wzór dokumentu powinien być także zgodny z elektronicznym systemem wymiany świadectw zdrowia i dokumentów przywozowych między organami krajowymi właściwymi do spraw zdrowia w odniesieniu do żywych zwierząt i produktów pochodzenia zwierzęcego (TRACES).

(6)

W związku z powyższym należy ustanowić zharmonizowany wzór dokumentu podpisywanego przez kapitana przy przywozie produktów rybołówstwa do Unii bezpośrednio ze statku zamrażalni. Należy odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 2074/2005.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

1)

Artykuł 6 otrzymuje brzmienie:

2)

w załączniku VI wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

(1)

Zgodnie z art. 80 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 dyrektywę Rady 91/414/EWG (2) należy stosować, w odniesieniu do procedury i warunków zatwierdzania, do substancji czynnych wymienionych w załączniku I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 737/2007 z dnia 27 czerwca 2007 r. w sprawie ustanowienia procedury odnowienia włączenia pierwszej grupy substancji czynnych do załącznika I do dyrektywy Rady 91/414/EWG i sporządzenia wykazu tych substancji (3). Krezoksym metylu znajduje się w wykazie w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 737/2007.

(2)

Zatwierdzenie krezoksymu metylu, określonego w części A załącznika do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011 z dnia 25 maja 2011 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 w odniesieniu do wykazu zatwierdzonych substancji czynnych (4), wygasa w dniu 31 grudnia 2011 r. Zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 737/2007 i w terminie określonym w tym artykule przedłożono powiadomienie dotyczące odnowienia włączenia krezoksymu metylu do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG.

(3)

Powiadomienie to zostało uznane za dopuszczalne decyzją Komisji 2008/656/WE z dnia 28 lipca 2008 r. w sprawie dopuszczalności powiadomień dotyczących odnowienia włączenia do załącznika I dyrektywy Rady 91/414/EWG substancji aktywnych: azymsulfuronu, azoksystrobiny, fluroksypyru, imazalilu, kresoksymu metylowego, proheksadionu i spiroksaminy, oraz utworzenia wykazu zainteresowanych powiadamiających (5).

(4)

W terminie przewidzianym w art. 6 rozporządzenia (WE) nr 737/2007 powiadamiający dostarczył dane wymagane zgodnie z tym artykułem, a także wyjaśnienie dotyczące istotności każdego nowego przedstawionego badania.

(5)

Państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy w porozumieniu z państwem członkowskim pełniącym rolę współsprawozdawcy przygotowało sprawozdanie z oceny i przedłożyło je Europejskiemu Urzędowi ds. Bezpieczeństwa Żywności (dalej „Urząd”) oraz Komisji. Oprócz oceny substancji czynnej sprawozdanie to zawiera wykaz badań, na których państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy opierało się podczas przeprowadzania oceny.

(6)

Urząd przekazał sprawozdanie z oceny powiadamiającemu i państwom członkowskim w celu umożliwienia im zgłoszenia uwag, a otrzymane uwagi przesłał Komisji. Urząd podał także sprawozdanie z oceny do publicznej wiadomości.

(7)

Na wniosek Komisji sprawozdanie z oceny zostało zweryfikowane przez państwa członkowskie i Urząd. Urząd przedstawił Komisji swoje wnioski z weryfikacji oceny ryzyka stwarzanego przez krezoksym metylu (6). Sprawozdanie z oceny i wnioski Urzędu zostały zweryfikowane przez państwa członkowskie oraz Komisję w ramach Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i sfinalizowane w dniu 17 czerwca 2011 r. w formie opracowanego przez Komisję sprawozdania z przeglądu dotyczącego krezoksymu metylu.

(8)

Jak wykazały różne badania, można oczekiwać, że środki ochrony roślin zawierające krezoksym metylu zasadniczo nadal spełniają wymogi określone w art. 5 ust. 1 lit. a) i b) dyrektywy 91/414/EWG, w szczególności w odniesieniu do zastosowań, które zostały zbadane przez Komisję i wyszczególnione w jej sprawozdaniu z przeglądu. Należy zatem zatwierdzić krezoksym metylu.

(9)

Zgodnie z art. 13 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 w związku z jego art. 6 oraz w świetle aktualnej wiedzy naukowej i technicznej należy jednak uwzględnić pewne warunki i ograniczenia nieprzewidziane w pierwszym włączeniu do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG.

(10)

Bez uszczerbku dla ustalenia o konieczności zatwierdzenia krezoksymu metylu należy w szczególności zażądać dodatkowych informacji potwierdzających.

(11)

Na zatwierdzenie należy przewidzieć rozsądnie długi termin w celu umożliwienia państwom członkowskim i zainteresowanym stronom przygotowania się do spełnienia nowych wymogów wynikających z zatwierdzenia.

(12)

Nie naruszając przewidzianych w rozporządzeniu (WE) nr 1107/2009 obowiązków wynikających z zatwierdzenia oraz biorąc pod uwagę szczególną sytuację powstałą w wyniku przejścia od dyrektywy 91/414/EWG do rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, należy postanowić, co następuje. Państwom członkowskim należy zapewnić sześć miesięcy, licząc od daty zatwierdzenia, na dokonanie przeglądu zezwoleń dotyczących środków ochrony roślin zawierających krezoksym metylu. W stosownych przypadkach państwa członkowskie powinny zmienić, zastąpić lub cofnąć te zezwolenia. W drodze odstępstwa od powyższego terminu należy przyznać więcej czasu na przedłożenie i ocenę aktualizacji pełnej dokumentacji wyszczególnionej w załączniku III, zgodnie z dyrektywą 91/414/EWG, dla każdego środka ochrony roślin i każdego zamierzonego zastosowania, zgodnie z jednolitymi zasadami.

(13)

Doświadczenie zdobyte przy okazji włączania do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG substancji czynnych ocenionych w ramach rozporządzenia Komisji (EWG) nr 3600/92 z dnia 11 grudnia 1992 r. ustanawiającego szczegółowe zasady realizacji pierwszego etapu programu prac określonego w art. 8 ust. 2 dyrektywy Rady 91/414/EWG dotyczącej wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (7) pokazuje, że mogą pojawić się trudności z interpretacją obowiązków spoczywających na posiadaczach dotychczasowych zezwoleń, dotyczących dostępu do danych. W celu uniknięcia dalszych trudności wydaje się zatem konieczne wyjaśnienie obowiązków państw członkowskich, a w szczególności obowiązku sprawdzenia, czy posiadacz zezwolenia ma dostęp do dokumentacji zgodnie z wymogami określonymi w załączniku II do wspomnianej dyrektywy. Wyjaśnienie to nie nakłada jednak na państwa członkowskie ani na posiadaczy zezwoleń żadnych nowych obowiązków w porównaniu z tymi, które nakłada się w przyjętych dotąd dyrektywach zmieniających załącznik I do wspomnianej dyrektywy lub w rozporządzeniach zatwierdzających substancje czynne.

(14)

Zgodnie z art. 13 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 należy odpowiednio zmienić załącznik do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 540/2011.

(15)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

(1)

W art. 67 ust. 3 Traktatu Unii Europejskiej powierzono zapewnienie wysokiego poziomu bezpieczeństwa w obszarze wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości. Cel ten ma zostać osiągnięty poprzez zapobieganie i zwalczanie przestępczości zorganizowanej i innej, w tym handlu ludźmi i przestępstw przeciwko dzieciom.

(2)

Zgodnie z art. 5 ust. 3 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej handel ludźmi jest zakazany.

(3)

Handel ludźmi, jak określono w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/36/UE z dnia 5 kwietnia 2011 r. w sprawie zapobiegania handlowi ludźmi i zwalczania tego procederu oraz ochrony ofiar, zastępującej decyzję ramową Rady 2002/629/WSiSW (1), jest poważnym przestępstwem, naruszającym podstawowe prawa człowieka oraz godność ludzką, wymagającym wielodyscyplinarnego podejścia skierowanego przeciwko całemu łańcuchowi handlu ludźmi, obejmującego w tej samej mierze kraj pochodzenia, tranzytu, jak i przeznaczenia.

(4)

W dniu 25 marca 2003 r., decyzją 2003/209/WE (2), Komisja podjęła decyzję o ustanowieniu grupy konsultacyjnej znanej pod nazwą Grupa Ekspertów w dziedzinie Handlu Ludźmi. Decyzją 2007/675/WE (3) Komisja uchyliła decyzję z dnia 25 marca 2003 r. i ustanowiła nową grupę konsultacyjną, Grupę Ekspertów ds. Handlu Ludźmi, która znacznie przyczyniła się do zapobiegania oraz zwalczania handlu ludźmi oraz umożliwiła Komisji zgromadzenie opinii o inicjatywach związanych ze zwalczaniem handlu ludźmi. Jako że decyzja 2007/675/WE wygasła po trzyletnim okresie obowiązywania, należy ją uchylić i zastąpić nowym aktem.

(5)

W świetle cennych dokonań obydwu grup ekspertów od 2003 r., które umożliwiły Komisji dalszy rozwój polityki w tym obszarze, i biorąc pod uwagę rosnące znaczenie polityki w dziedzinie handlu ludźmi na poziomie światowym, nadal istnieje zapotrzebowanie na działalność grupy ekspertów.

(6)

Nowa grupa ekspertów powinna kontynuować doradzanie Komisji, uwzględniając ostatnie zmiany na szczeblu UE. Zmiany te obejmują przyjęcie dyrektywy 2011/36/UE; powołanie koordynatora UE ds. przeciwdziałania handlowi ludźmi; oraz przyjęcie w dniu 30 listopada 2009 r. dokumentu dotyczącego działań w zakresie wzmacniania zewnętrznego wymiaru UE w działaniach przeciwko handlowi ludźmi.

(7)

Grupa powinna się składać z 15 członków działających w różnych dziedzinach związanych z wszelkimi aspektami polityki w zakresie zwalczania handlu ludźmi, a jej skład powinien być zrównoważony pod względem reprezentowania różnych instytucji oraz różnych regionów geograficznych.

(8)

Należy ustanowić zasady dotyczące ujawniania informacji przez członków grupy.

(9)

Dane osobowe członków grupy powinny być przetwarzane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (4).

(10)

Kadencja członków powinna wynosić cztery lata i być odnawialna.

(11)

Należy ustalić okres stosowania niniejszej decyzji. W odpowiednim czasie Komisja rozważy celowość przedłużenia tego okresu.

(12)

Należy zatem uchylić decyzję 2007/675/WE,

a)

doradzanie Komisji w sprawach związanych z handlem ludźmi oraz ochroną jego ofiar poprzez sporządzanie, w stosownych przypadkach oraz po uzgodnieniu z Komisją, pisemnych opinii oraz zapewnienie spójnego podejścia do przedmiotowej kwestii;

b)

wspieranie Komisji w ocenie rozwoju polityki w dziedzinie handlu ludźmi na poziomie krajowym, europejskim i międzynarodowym;

c)

wspieranie Komisji w wysiłkach na rzecz identyfikowania i definiowania właściwych środków i działań możliwych do podjęcia na poziomie krajowym, europejskim i międzynarodowym w ramach polityki w zakresie zwalczania handlu ludźmi;

d)

wypełnianie roli forum dyskusji na tematy związane z handlem ludźmi oraz umożliwienie wymiany doświadczeń.

(1)

Hiszpania stosowała w pełni art. 1–6 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1612/68 z dnia 15 października 1968 r. w sprawie swobodnego przepływu pracowników wewnątrz Wspólnoty (2) wobec obywateli rumuńskich od dnia 1 stycznia 2009 r. Rozporządzenie (EWG) nr 1612/68 zostało ujednolicone i zastąpione rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 492/2011 z dnia 5 kwietnia 2011 r. w sprawie swobodnego przepływu pracowników wewnątrz Unii (3), które weszło w życie w dniu 16 czerwca 2011 r.

(2)

W związku z poważnymi zakłóceniami na hiszpańskim rynku pracy Hiszpania powiadomiła Komisję w dniu 22 lipca 2011 r., na podstawie załącznika VII część 1 pkt 7 akapit trzeci Aktu przystąpienia z 2005 r., że postanowiła tegoż dnia ponownie wprowadzić ograniczenia w dostępie do rynku pracy dla pracowników rumuńskich, zwłaszcza ze względu na potrzebę podjęcia natychmiastowych działań w obliczu sezonowej sytuacji w sektorze rolnym w lecie; w przeciwnym razie niebezpieczeństwo zwiększonego napływu pracowników rumuńskich w oczekiwaniu na decyzję Komisji na podstawie pkt 7 akapit drugi wspomnianego załącznika VII zagroziłoby samej skuteczności ponownie wprowadzonych ograniczeń. Jednocześnie rząd Hiszpanii przedłożył notyfikację ex post wraz z uzasadnieniem, do której dołączono dodatkowe informacje na temat zakłóceń na rynku pracy.

(3)

Pismem z dnia 28 lipca 2011 r., na podstawie pkt 7 akapit drugi w załączniku VII do Aktu przystąpienia z 2005 r., Hiszpania uzupełniła notyfikację z dnia 22 lipca 2011 r., występując do Komisji o stwierdzenie, że stosowanie art. 1–6 rozporządzenia (UE) nr 492/2011 zostaje całkowicie zawieszone w odniesieniu do pracowników rumuńskich w całej Hiszpanii i we wszystkich sektorach rynku pracy oraz że decyzja, która ma zostać podjęta, powinna zostać poddana przeglądowi do dnia 31 grudnia 2012 r.

(4)

Hiszpania uzasadnia swój wniosek, odnosząc się do obecnych poważnych zakłóceń na rynku pracy w Hiszpanii, w szczególności do bezprecedensowego spadku poziomu zatrudnienia w wyniku recesji gospodarczej, która rozpoczęła się w 2008 r. i spowodowała znaczny wzrost poziomu bezrobocia, znajdujący odzwierciedlenie w stopie bezrobocia przekraczającej obecnie 20 %, oraz do trudności odtworzenia znacznej liczby miejsc pracy w krótkim czasie.

(5)

Hiszpania twierdzi, że zakłócenia na hiszpańskim rynku pracy, które stanowią poważne zagrożenie dla poziomu zatrudnienia, są natury ogólnej i nie ograniczają się do poszczególnych regionów czy sektorów.

(6)

Hiszpania uzasadnia również swój wniosek następującymi argumentami: spadkiem stopy zatrudnienia obywateli rumuńskich w Hiszpanii, ciągłym wzrostem bezrobocia oraz znacznym wzrostem liczby obywateli rumuńskich zamieszkałych w Hiszpanii, który nastąpił pomimo niekorzystnych tendencji na rynku pracy w Hiszpanii i który wpłynął na zdolność Hiszpanii do przyjęcia napływu nowych pracowników.

(7)

Załącznik VII część 1 pkt 7 Aktu przystąpienia z 2005 r. stanowi klauzulę ochronną umożliwiającą państwom członkowskim – które już w pełni stosują art. 1–6 rozporządzenia (UE) nr 492/2011 wobec pracowników objętych postanowieniami przejściowymi tego załącznika i w których to państwach występują poważne zakłócenia na rynku pracy lub też możliwe jest ich wystąpienie – ponowne nałożenie ograniczeń swobodnego przepływu pracowników w celu unormowania sytuacji na zaburzonym rynku pracy w danym regionie lub zawodzie.

(8)

W załączniku VII część 1 pkt 7 Aktu przystąpienia z 2005 r. przewiduje się dwie połączone procedury: procedurę zwykłą na mocy pkt 7 akapit drugi i procedurę pilną na mocy pkt 7 akapit trzeci. W ramach procedury przewidzianej w pkt 7 akapit drugi wymagane jest, aby dane państwo członkowskie wystąpiło do Komisji o stwierdzenie w ciągu dwóch tygodni całkowitego lub częściowego zawieszenia przepisów prawa Unii dotyczących swobodnego dostępu do rynku pracy w danym regionie lub zawodzie, natomiast w ramach procedury przewidzianej w pkt 7 akapit trzeci przewiduje się, że w nagłych i wyjątkowych przypadkach, gdy państwo członkowskie nie może oczekiwać, jaka będzie decyzja Komisji na podstawie pkt 7 akapit drugi, może ono samo jednostronnie zawiesić przepisy prawa UE dotyczące swobodnego przepływu pracowników.

(9)

Analiza dostępnych danych gospodarczych wykazuje, że Hiszpania w istocie stoi w obliczu poważnych zakłóceń na rynku pracy, których objawami są zdecydowanie najwyższa stopa bezrobocia w UE (według comiesięcznych danych Eurostatu na temat bezrobocia – 21,0 %, w zestawieniu ze średnią dla UE wynoszącą 9,4 % oraz 9,9 % w strefie euro w czerwcu 2011 r.), szczególnie dotkliwe bezrobocie wśród młodzieży (45,7 % w czerwcu 2011 r.) oraz powolne ożywienie gospodarcze (dane Eurostatu wskazują, że wzrost PKB w pierwszym kwartale 2011 r. w porównaniu z poprzednim kwartałem wyniósł zaledwie 0,3 %, podczas gdy w UE i w strefie euro wynosił 0,8 %), dodatkowo utrudniane przez obecne międzynarodowe zawirowania finansowe, które powodują, że od Hiszpanii żąda się kolejnych cięć budżetowych na rzecz konsolidacji fiskalnej, co może mieć dalszy krótkoterminowy niekorzystny wpływ na jej zdolność osiągnięcia wzrostu gospodarczego. Skutki spadku zatrudnienia mają charakter ogólny i dotykają wszystkich regionów i wszystkich sektorów produkcji. Dane z badań aktywności ekonomicznej ludności za okres między 2008 r. a 2010 r. również wykazują ogólny spadek poziomu zatrudnienia, wynoszący 9 %, w sektorze budowlanym nawet 33 %, dotykający wszystkie regiony i wynoszący od 6 % w Kraju Basków do 13 % w Walenckiej Wspólnocie Autonomicznej.

(10)

W związku z powyższym Komisja uznaje, że Hiszpania przedstawiła dowody na to, że w państwie tym występują zakłócenia natury ogólnej na rynku pracy, które poważnie wpływają na poziom zatrudnienia we wszystkich regionach i wszystkich sektorach i które zapewne będą się utrzymywać w najbliższej przyszłości.

(11)

Ponadto w ramach przeprowadzonej przez Komisję analizy ustalono, że obywatele rumuńscy mieszkający w Hiszpanii w wysokim stopniu dotknięci są bezrobociem, którego stopa wynosi ponad 30 % (źródło: przeprowadzone przez Eurostat badanie aktywności ekonomicznej ludności, pierwszy kwartał 2011 r.). Napływ obywateli rumuńskich przybywających do Hiszpanii, pomimo pewnego spadku spowodowanego recesją gospodarczą, utrzymuje się na wysokim poziomie, mimo że popyt na pracę w Hiszpanii jest niski. Liczba obywateli rumuńskich mających zwykłe miejsce pobytu w Hiszpanii wzrosła od 388 000 w dniu 1 stycznia 2006 r. do 823 000 w dniu 1 stycznia 2010 r. (źródło: dane statystyczne Eurostatu na temat migracji).

(12)

Jest prawdopodobne, że stały nieograniczony napływ pracowników rumuńskich byłby czynnikiem wywierającym rosnącą presję na hiszpańskim rynku pracy.

(13)

W celu unormowania sytuacji na hiszpańskim rynku pracy jest zatem właściwe upoważnienie Hiszpanii do tymczasowego ograniczenia swobodnego dostępu pracowników rumuńskich do rynku pracy.

(14)

Ograniczenia w dostępie do rynku pracy stanowią odstępstwo od podstawowej zasady Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, a mianowicie zasady swobodnego przepływu pracowników. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości środki takie należy poddawać wykładni i stosować w sposób zawężający.

(15)

Pomimo że ze względu na obecną specyficzną sytuację na hiszpańskim rynku pracy oraz możliwe przemieszczenia i inne potencjalne skutki uboczne w innych regionach i sektorach, spowodowane selektywnymi ograniczeniami, jest obecnie właściwe stosowanie ograniczeń w odniesieniu do zatrudnienia na całym terytorium Hiszpanii i we wszystkich sektorach, zakres odstępstwa może zostać ograniczony, jeśli Komisja stwierdzi, że odpowiednie szczegółowe dane, które stanowiły podstawę jego wprowadzenia, uległy zmianie lub że skutki odstępstwa okazują się bardziej restrykcyjne, niż tego wymaga jego cel, zwłaszcza w odniesieniu do zatrudnienia wymagającego dyplomu szkoły wyższej i równoważnych kwalifikacji.

(16)

Podobnie, nawet jeżeli obecnie uznaje się, że ograniczenia dopuszczone niniejszą decyzją powinny obowiązywać do dnia 31 grudnia 2012 r., by mogły wywrzeć przewidywany wpływ na hiszpański rynek pracy, okres ten może ulec skróceniu, jeśli Komisja ustali, że odpowiednie szczegółowe dane, które stanowiły podstawę przyjęcia niniejszej decyzji, uległy zmianie lub że skutki decyzji okazują się bardziej restrykcyjne, niż tego wymaga jej cel.

(17)

W tym celu Hiszpania będzie zobowiązana do przedkładania Komisji co kwartał takich danych statystycznych, jakie będą wymagane do określenia zmian zachodzących na rynku pracy w podziale na sektory działalności i zawody. Pierwsze sprawozdanie kwartalne ma być przedstawione przed dniem 31 grudnia 2011 r.

(18)

Decyzję o upoważnieniu Hiszpanii do ponownego wprowadzenia ograniczeń w swobodnym dostępie obywateli rumuńskich do hiszpańskiego rynku pracy podejmuje się ponadto pod pewnymi warunkami, aby zapewnić ścisłe zawężenie tych ograniczeń do tego, co jest konieczne do osiągnięcia przewidywanego celu.

(19)

Nie jest zatem właściwe upoważnienie do ponownego wprowadzenia ograniczeń w odniesieniu do obywateli rumuńskich i członków ich rodzin, którzy są już zatrudnieni na hiszpańskim rynku pracy, oraz w odniesieniu do tych obywateli rumuńskich i członków ich rodzin, którzy zostali już zarejestrowani przez publiczne służby zatrudnienia w Hiszpanii jako poszukujący pracy.

(20)

Należy również przestrzegać zasad regulujących ograniczenia w dostępie do rynku pracy, określonych w załączniku VII część 1 Aktu przystąpienia z 2005 r., takich jak klauzula stałości i zasada preferencji unijnej, o których mowa w pkt 14.

(21)

Prawo członków rodzin pracowników rumuńskich do podejmowania zatrudnienia w Hiszpanii powinno być regulowane z uwzględnieniem niezbędnych zmian przez załącznik VII część 1 pkt 8 Aktu przystąpienia z 2005 r.

(22)

Dopuszczone niniejszą decyzją ograniczenia praw dostępu obywateli rumuńskich i członków ich rodzin do hiszpańskiego rynku pracy są ściśle zawężone do zakresu niniejszej decyzji i nie mogą w żaden sposób wpływać na jakiekolwiek inne prawa, z których obywatele rumuńscy i członkowie ich rodzin korzystają na mocy prawa Unii.

(23)

Musi być również zapewniony proces cokwartalnej kontroli i informowania o rozwoju wydarzeń na hiszpańskim rynku pracy.

(24)

Dla celów kontroli musi zostać wprowadzony obowiązek przedstawiania Komisji szczegółowych danych na temat środków, które Hiszpania wprowadza na podstawie niniejszej decyzji,

1)

którzy są zatrudnieni w Hiszpanii w dniu wejścia w życie niniejszej decyzji;

2)

którzy są zarejestrowani przez publiczne służby zatrudnienia w Hiszpanii jako poszukujący pracy w dniu wejścia w życie niniejszej decyzji.