7.7.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 179/1

(1)

Załącznik I do rozporządzenia (WE) nr 1439/95 ustanawia wykaz organów w państwach trzecich upoważnionych do wystawiania dokumentów pochodzenia.

(2)

Załącznik III do rozporządzenia (WE) nr 748/2008 ustanawia wykaz organów w Argentynie upoważnionych do wystawiania świadectw autentyczności.

(3)

Załącznik II do rozporządzenia (WE) nr 810/2008 ustanawia wykaz organów w krajach wywozu upoważnionych do wystawiania świadectw autentyczności.

(4)

Argentyna zawiadomiła Komisję, że od dnia 1 lipca 2011 r. nowym organem upoważnionym do wystawiania dokumentów pochodzenia i świadectw autentyczności dla wołowiny, mięsa baraniego i koziego pochodzącego z Argentyny jest Ministerstwo Gospodarki i Finansów.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik I do rozporządzenia (WE) nr 1439/95, załącznik III do rozporządzenia (WE) nr 748/2008 i załącznik II do rozporządzenia (WE) nr 810/2008,

„1.

Argentyna: Ministerio de Economía y Finanzas Públicas”.

„—

MINISTERIO DE ECONOMÍA Y FINANZAS PÚBLICAS:

dla mięsa pochodzącego z Argentyny i odpowiadającego definicji podanej w art. 2 lit. a).”.

7.7.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 179/3

7.7.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 179/5

(1)

Decyzja Rady 2009/371/WSiSW z dnia 6 kwietnia 2009 r. ustanawiająca Europejski Urząd Policji (Europol) (2) (zwana dalej „decyzją o Europolu”) zastępuje akt Rady z dnia 26 lipca 1995 r. przyjmujący Konwencję sporządzoną na mocy art. K.3 Traktatu o Unii Europejskiej w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Policji (3) (zwaną dalej „konwencją o Europolu”) z dniem rozpoczęcia stosowania tej decyzji, czyli z dniem 1 stycznia 2010 r.

(2)

Decyzja o Europolu przewiduje, że wszystkie środki wdrażające konwencję o Europolu uchyla się ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2010 r., o ile nie przewidziano inaczej w decyzji o Europolu.

(3)

Decyzja o Europolu przewiduje ponadto, że regulamin pracowniczy Europolu i inne stosowne akty prawne nadal mają zastosowanie do pracowników, którzy nie są zatrudnieni na mocy regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej ani na mocy warunków zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej zgodnie z art. 57 ust. 2 tej decyzji.

(4)

Decyzja o Europolu przewiduje ponadto, że regulamin pracowniczy urzędników Unii Europejskiej i warunki zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej określone w rozporządzeniu (EWG, Euratom, EWWiS) nr 259/68 (4) mają zastosowanie do dyrektora, zastępców dyrektora i pracowników Europolu zatrudnionych po dniu 1 stycznia 2010 r.

(5)

Decyzja o Europolu przewiduje ponadto, że wszelkie umowy o pracę zawarte przez Europol ustanowiony konwencją o Europolu, będące w mocy w dniu 1 stycznia 2010 r., pozostają w mocy do dnia swojego wygaśnięcia i nie mogą zostać przedłużone na podstawie regulaminu pracowniczego Europolu po dniu rozpoczęcia stosowania decyzji o Europolu.

(6)

Decyzja o Europolu przewiduje również, że pracownikom posiadającym umowę o pracę w dniu 1 stycznia 2010 r. należy zaproponować możliwość zawarcia umów na czas określony lub umów o zatrudnieniu w charakterze pracowników kontraktowych na mocy warunków zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej. Z możliwości tej skorzystała pewna liczba pracowników.

(7)

Zatem liczba pracowników nadal zatrudnionych zgodnie z regulaminem pracowniczym Europolu, a więc i ich składka na poczet emerytalnego funduszu Europolu zgodnie z art. 37 ust. 1 dodatku 6 do regulaminu pracowniczego Europolu, zmniejsza się stale od dnia 1 stycznia 2010 r. i osiągnie poziom zerowy, gdy wygaśnie ostatnia umowa o pracę, do której ma zastosowanie regulamin pracowniczy Europolu.

(8)

W związku z tym zarządzanie funduszem należy dostosować do obniżonego poziomu składek oraz dokonywanych przez fundusz refundacji i w tym celu należy zmniejszyć liczbę członków zarządu funduszu oraz liczbę ich posiedzeń.

(9)

Celowe jest również, by osobistą odpowiedzialność członków zarządu funduszu, którzy realizują swoje zadania, ograniczyć do odpowiedzialności za rażące zaniedbania i poważne nadużycia.

(10)

Zobowiązania funduszu wygasną również wcześniej, niż to przewidziano przy jego tworzeniu. Gdyby okazało się, że aktywa funduszu nie wystarczą na wywiązanie się z jego zobowiązań, deficyt należy uzupełnić z budżetu Europolu. W świetle obecnej sytuacji finansowej funduszu ewentualność ta jest raczej teoretyczna, także dlatego, że Europol reasekurował ryzyko, które wynika z jego obowiązków określonych w art. 63–71 regulaminu pracowniczego Europolu, i w tym celu zawarł ubezpieczenie dotyczące rent inwalidzkich i rodzinnych.

(11)

Akt Rady z dnia 12 marca 1999 r. w sprawie przyjęcia przepisów o funduszu emerytalnym Europolu (5) należy zatem odpowiednio zmienić. Do aktu tego należy także wprowadzić inne techniczne modyfikacje wynikające z wejścia w życie decyzji o Europolu,

1)

w art. 1 dodaje się literę w brzmieniu:

2)

art. 1 lit. b) otrzymuje brzmienie:

3)

art. 1 lit. g) otrzymuje brzmienie:

4)

w art. 1 dodaje się literę w brzmieniu:

5)

art. 3 ust. 1 lit. g) otrzymuje brzmienie:

6)

w art. 3 ust. 2 lit. d) skreśla się słowa „lub pożądane”;

7)

art. 4 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.   Zarząd funduszu liczy czworo członków.”;

8)

art. 4 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3.   Spośród czworga członków dwoje zostaje mianowanych przez zarząd Europolu, jeden przez Europol, a jeden przez komitet pracowniczy Europolu. Każdemu członkowi może asystować na posiedzeniach zarządu funduszu najwyżej dwoje ekspertów; koszty wszelkich zewnętrznych ekspertów pokrywane są przez fundusz, jeżeli tak postanowi zarząd funduszu.”;

9)

w art. 4 ust. 7 fragment „sekretarzem może być jedynie osoba wybrana spośród członków mianowanych przez Europol albo przez komitet pracowniczy Europolu” zastępuje się tekstem w brzmieniu: „sekretarzem może być jedynie członek mianowany przez Europol albo członek mianowany przez komitet pracowniczy Europolu.”;

10)

w art. 5 dodaje się ustęp w brzmieniu:

„6.   Zarząd funduszu i członkowie zarządu reprezentują interes wszystkich uczestników oraz interes Europolu.”;

11)

w art. 6 ust. 1 słowa „dwa razy” zastępuje się słowem „raz”;

12)

art. 7 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Decyzje zarządu funduszu mogą zapadać jedynie na posiedzeniach, na których obecni są przynajmniej jeden członek mianowany przez zarząd Europolu oraz przedstawiciele pozostałych stron.”;

13)

zmiany w art. 8 ust. 1 dotyczące wyrażenia „wypłacalności, płynności finansowej i rentowności” nie dotyczą wersji polskiej;

14)

w art. 10 ust. 3 drugie zdanie otrzymuje brzmienie:

„Do tego celu zarząd funduszu mianuje biegłego księgowego zarejestrowanego zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami niderlandzkimi.”;

15)

art. 10 ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4.   Sprawozdanie roczne zostaje przekazane zarządowi Europolu i skontrolowane przez Europejski Trybunał Obrachunkowy zgodnie z art. 43 i art. 58 ust. 2 lit. a) decyzji o Europolu.”;

16)

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 12a

Ograniczenie odpowiedzialności

1.   Członkowie zarządu funduszu są zwolnieni z wszelkiej odpowiedzialności w odniesieniu do roszczeń związanych z realizacją przez nich zadań, o których mowa w art. 5.

2.   Europol zabezpiecza członków zarządu funduszu przed wszelkimi roszczeniami o odszkodowania zgłaszanymi funduszowi przez uczestników lub przez inne zainteresowane strony w związku z realizacją zadań, o których mowa w art. 5.

3.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 i 2 niniejszego artykułu członkowie zarządu funduszu ponoszą odpowiedzialność za rażące zaniedbania i poważne nadużycia, takie jak m.in. oszustwo, korupcja, przywłaszczenie funduszy i kradzież.”;

17)

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 12b

Kontrola nad aktywami funduszu

1.   Oprócz sprawozdania sporządzanego zgodnie z art. 10 zarząd funduszu przedstawia co kwartał sprawozdanie finansowe ilustrujące stan kapitału własnego, którym dysponuje fundusz. Jeżeli kapitał własny jest niższy od progu określonego w art. 132 niderlandzkiej ustawy o emeryturach (Pensioenwet), zarząd funduszu przeprowadza ocenę ryzyka, by oszacować niebezpieczeństwo niewypłacalności funduszu w następnych pięciu latach budżetowych. Wyniki zgłasza zarządowi Europolu i dyrektorowi Europolu oraz podaje powody, proponowane środki zaradcze, prognozę finansową i szacunkowe zapotrzebowanie na przepływy pieniężne w każdym roku budżetowym, w którym konieczne będą wyjątkowe składki wpłacane przez Europol.

2.   Niezależnie od tego, że zgodnie z art. 13 fundusz może zostać rozwiązany, Europol uzupełnia wszelki deficyt, jeżeli aktywa jego funduszu emerytalnego nie wystarczają temu funduszowi do wywiązania się ze swoich zobowiązań, z wyjątkiem zobowiązań reasekurowanych przez Europol.”;

18)

art. 13 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Fundusz zostaje utworzony na czas nieokreślony. Może zostać rozwiązany jedynie jednomyślną decyzją Rady. Decyzja taka zapada na podstawie wniosku, który zgłasza zarząd Europolu po wysłuchaniu zarządu funduszu.”;

19)

art. 14 traci moc.

7.7.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 179/8

(1)

Zgodnie z art. 75 rozporządzenia finansowego i art. 90 ust. 1 przepisów wykonawczych zaciąganie zobowiązań na wydatki z budżetu Unii powinno być poprzedzone decyzją w sprawie finansowania, ustalającą zasadnicze elementy działania obejmującego wydatki oraz przyjętą przez instytucję lub organy, którym instytucja ta przekazała uprawnienia.

(2)

W decyzji 2009/470/WE ustalono procedury regulujące wkład finansowy Unii przeznaczony na specyficzne środki weterynaryjne, w tym środki stosowane w stanach zagrożenia. W celu wsparcia jak najszybszego zwalczenia grypy ptaków Unia powinna wnieść wkład finansowy w wydatki kwalifikowalne poniesione przez państwa członkowskie. W art. 4 ust. 3 tiret pierwsze i drugie tej decyzji ustanawia się zasady dotyczące wartości procentowej, którą należy zastosować do kosztów poniesionych przez państwa członkowskie.

(3)

W art. 3 rozporządzenia Komisji (WE) nr 349/2005 z dnia 28 lutego 2005 r. ustanawiającego zasady dotyczące finansowania przez Wspólnotę środków stosowanych w stanach zagrożenia oraz zwalczania niektórych chorób zwierzęcych określonych w decyzji Rady 90/424/EWG (2) ustanawia się zasady dotyczące wydatków kwalifikujących się do wsparcia finansowego Unii.

(4)

Decyzją Komisji 2010/148/UE z dnia 5 marca 2010 r. w sprawie wkładu finansowego Unii przeznaczonego na środki stosowane w stanach zagrożenia, służące zwalczaniu grypy ptaków w Republice Czeskiej, Niemczech, Hiszpanii, Francji i we Włoszech w 2009 r. (3) przyznano Włochom wkład finansowy Unii przeznaczony na koszty poniesione w związku ze zwalczaniem grypy ptaków we Włoszech w 2009 r.

(5)

W dniu 24 marca 2010 r., zgodnie z art. 7 ust. 1 i 2 rozporządzenia (WE) nr 349/2005, Włochy złożyły oficjalny wniosek o zwrot wydatków w wysokości 966 694,15 EUR.

(6)

Wypłatę wkładu finansowego Unii należy uzależnić od rzeczywistego przeprowadzenia zaplanowanych działań i dostarczenia przez władze w ustalonym terminie wszelkich niezbędnych informacji. Uwagi Komisji, sposób obliczenia wydatków kwalifikowalnych oraz końcowe wnioski zostały przekazane Włochom e-mailem z dnia 14 lutego 2011 r. Uznano, że kwota 552 110,80 EUR nie jest zgodna z zasadami kwalifikowalności określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 349/2005. Włochy wyraziły na to zgodę w e-mailu z dnia 16 marca 2011 r.

(7)

Władze Włoch całkowicie wypełniły zobowiązania techniczne i administracyjne przewidziane w art. 3 ust. 4 decyzji 2009/470/WE i art. 7 rozporządzenia (WE) nr 349/2005.

(8)

W świetle powyższego należy teraz ustalić całkowitą kwotę wkładu finansowego Unii w wydatki kwalifikowalne poniesione w związku ze zwalczaniem grypy ptaków we Włoszech w 2009 r.

(9)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

7.7.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 179/10

(1)

W rozporządzeniu (WE) nr 178/2002 ustanowiono ogólne zasady dotyczące żywności i pasz, a w szczególności bezpieczeństwa żywności i pasz, na poziomie wspólnotowym i krajowym. W rozporządzeniu tym przewidziano podjęcie środków nadzwyczajnych, gdy nie ma wątpliwości, że żywność lub pasza przywożona z kraju trzeciego może stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia ludzi, zdrowia zwierząt lub dla środowiska, i gdy zagrożenia tego nie można w zadowalającym stopniu ograniczyć środkami wprowadzanymi przez państwo lub państwa członkowskie, których sprawa dotyczy.

(2)

W dniu 22 maja 2011 r. Niemcy zgłosiły wystąpienie ogniska wywołanego przez szczepy bakterii Escherichia coli produkującej toksynę Shiga (STEC), o serotypie O104:H4, w północnej części Niemiec. Na podstawie badań epidemiologicznych i laboratoryjnych stwierdzono, że zakażenie można wiązać ze spożyciem kiełkujących nasion wytworzonych w zakładzie na południe od Hamburga.

(3)

W dniu 15 czerwca 2011 r. Francja zgłosiła wystąpienie ogniska w Bordeaux we Francji, które według wstępnych wyników badań było wywołane przez ten sam szczep E. coli (bakteria Escherichia coli produkująca toksynę Shiga (STEC), o serotypie O104:H4), jak ten stwierdzony w Niemczech. Tak jak w przypadku Niemiec dochodzenie wskazuje, że ognisko mogło być wywołane spożyciem kiełkujących nasion.

(4)

Inne przesłanki pozwalają przypuszczać, że pierwotną przyczyną wystąpienia ognisk w Niemczech i Francji mogły być suche nasiona wykorzystane do kiełkowania. Aby ustalić źródło zakażenia, Komisja wszczęła procedurę identyfikacji pochodzenia koordynowaną przez Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) w porozumieniu z Europejskim Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób oraz Światową Organizacją Zdrowia. W dniu 5 lipca 2011 r. EFSA opublikował swoje sprawozdanie końcowe. W sprawozdaniu stwierdza się, że porównanie informacji uzyskanych w toku identyfikacji pochodzenia w przypadku ognisk we Francji i w Niemczech prowadzi do wniosku, że najbardziej prawdopodobnym wspólnym ogniwem jest partia nasion kozieradki przywiezionych z Egiptu, chociaż nie można wykluczyć, że do wystąpienia ogniska mogły się przyczynić inne partie. Mając na uwadze potencjalnie poważny wpływ na zdrowie ludzi wynikający z narażenia na niewielką ilość skażonego materiału oraz wobec braku informacji dotyczących źródła i dróg zakażenia, a także ewentualnego zakażenia krzyżowego, wydaje się obecnie właściwe uznanie za podejrzane wszystkich partii zidentyfikowanego eksportera.

(5)

Ponadto bieżąca procedura identyfikacji pochodzenia potwierdza hipotezę mówiącą, że wystąpienie ognisk wywoływanych przez bakterie jest związane z przywozem nasion kozieradki, skażonych w czasie przywozu lub przed przywozem do UE, i jest spowodowane tym przywozem. Skażenie nasion szczepem E. coli O104:H4 wynika z procesu produkcyjnego, w którym możliwe było skażenie odchodami ludzkimi lub zwierzęcymi. Nadal nie ma pewności co do tego, na którym etapie łańcucha żywnościowego to nastąpiło i czy od tego czasu podjęto skuteczne środki zaradcze. W państwach członkowskich należy prowadzić dalsze pobieranie próbek do badań mikrobiologicznych w celu uzupełnienia materiału dowodowego pochodzącego z badań epidemiologicznych, zgodnie z art. 8 dyrektywy 2003/99/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 listopada 2003 r., w sprawie monitorowania chorób odzwierzęcych i odzwierzęcych czynników chorobotwórczych, zmieniającej decyzję Rady 90/424/EWG i uchylającej dyrektywę Rady 92/117/EWG (2).

(6)

Zgodnie z zasadą ostrożności należy tymczasowo zakazać również przywozu wszelkich nasion i ziaren pochodzących z Egiptu, określonych w załączniku, na czas konieczny do przeprowadzenia dalszej oceny ich bezpieczeństwa. Niewątpliwie istnieje potencjalne poważne zagrożenie zdrowia ludzi wynikające z narażenia na niewielką ilość skażonego materiału również ze strony innych nasion i ziaren, a ponadto nie ma precyzyjnych informacji o dokładnym miejscu pochodzenia w Egipcie ani o drogach zakażenia, a także ewentualnego zakażenia krzyżowego.

(7)

Należy zatem przyjąć na szczeblu Unii Europejskiej określone nadzwyczajne środki ostrożności, aby państwa członkowskie podjęły wszelkie niezbędne działania w celu wycofania z obrotu w UE wszystkich partii nasion kozieradki przywiezionych z Egiptu w latach 2009–2011, o których mowa w powiadomieniach z systemu wczesnego ostrzegania o niebezpiecznej żywności i paszach, związanych z procedurą identyfikacji pochodzenia, a także w celu pobrania próbek z tych partii nasion, a następnie zniszczenia ich oraz w celu tymczasowego wstrzymania przywozu z Egiptu wszelkich nasion i ziaren określonych w załączniku do niniejszej decyzji.

(8)

Aby zapewnić właściwym organom Egiptu odpowiedni czas na przedstawienie informacji zwrotnej oraz rozważenie właściwych środków zarządzania ryzykiem, tymczasowe wstrzymanie przywozu powinno obowiązywać co najmniej do dnia 31 października 2011 r.

(9)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,