8.6.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 149/1

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 550/2011

z dnia 7 czerwca 2011 r.

ustalające, na mocy dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, pewne ograniczenia w zakresie wykorzystania międzynarodowych jednostek z tytułu projektów związanych z gazami przemysłowymi

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającą system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającą dyrektywę Rady 96/61/WE (1), w szczególności jej art. 11a ust. 9,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Ostatecznym celem Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC), która została zatwierdzona decyzją Rady 94/69/WE z dnia 15 grudnia 1993 r. dotyczącą zawarcia Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (2), jest doprowadzenie do ustabilizowania koncentracji gazów cieplarnianych w atmosferze na poziomie, który zapobiegałby niebezpiecznej antropogenicznej ingerencji w system klimatyczny. Aby osiągnąć ten cel, całkowity globalny wzrost średniorocznej temperatury powierzchniowej nie powinien przekroczyć 2 °C ponad poziom sprzed rewolucji przemysłowej, co potwierdzono na konferencji w Cancun poświęconej zmianom klimatu, która odbyła się w grudniu 2010 r., oraz w „porozumieniu kopenhaskim”. Ostatnie sprawozdanie z oceny przygotowane przez Międzyrządowy Zespół do spraw Zmiany Klimatu (IPCC) pokazuje, że aby osiągnąć ten cel, rok 2020 musi być ostatnim rokiem wzrostu emisji gazów cieplarnianych w skali światowej. Oznacza to zwiększenie globalnych wysiłków przez wszystkie kraje o dużej emisji.

(2)

Jeśli chcemy sprostać temu wyzwaniu, rynki uprawnień do emisji dwutlenku węgla będą musiały odegrać kluczową rolę. Umożliwią nam one osiągnięcie naszych celów po niższych kosztach, a także będą wspierały bardziej ambitne postawy. Ponadto rynki uprawnień do emisji dwutlenku węgla mogą być skutecznym sposobem na transfer finansowania do krajów rozwijających się i pomóc nam w osiągnięciu uzgodnionego w Kopenhadze pakietu międzynarodowego finansowania w wysokości 100 mld dolarów. Będzie to wymagać znacznego zwiększenia istniejących mechanizmów, w tym reformy mechanizmu czystego rozwoju (CDM) w celu zwiększenia wykorzystania standardowych poziomów bazowych i stworzenia nowych mechanizmów rynkowych.

(3)

Protokół z Kioto, który został zatwierdzony decyzją Rady 2002/358/WE z dnia 25 kwietnia 2002 r. dotyczącą zatwierdzenia przez Wspólnotę Europejską Protokołu z Kioto do Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu i wspólnej realizacji wynikających z niego zobowiązań (3), określił cele w zakresie redukcji emisji dla 39 stron protokołu na okres 2008-12 oraz ustanowił dwa mechanizmy tworzenia międzynarodowych jednostek, które strony protokołu mogą wykorzystać do kompensowania emisji. Mechanizm wspólnego wdrożenia (JI) przewiduje tworzenie jednostek redukcji emisji (ERU), natomiast mechanizm czystego rozwoju (CDM) przewiduje tworzenie jednostek poświadczonej redukcji emisji (CER).

(4)

JI oraz CDM są tak zwanymi czystymi mechanizmami kompensującymi, w których ramach tona zredukowanych emisji gazów cieplarnianych daje prawo do emisji tony gazów cieplarnianych gdzie indziej. Chociaż systemy takie na ogół sprzyjają ograniczeniu kosztów globalnej redukcji emisji, umożliwiając podejmowanie działań w państwach, w których jest to bardziej opłacalne, nie wspierają one wysiłków zmierzających do redukcji niezbędnych w ramach dążeń do osiągnięcia celu „2 °C”.

(5)

Aby utrzymać globalne ocieplenie poniżej 2 °C, Unia przyjęła stanowisko, że zobowiązania państw uprzemysłowionych powinny być uzupełnione odpowiednimi działaniami łagodzącymi ze strony krajów rozwijających się, w szczególności tych najbardziej zaawansowanych. Równolegle szeroki międzynarodowy rynek uprawnień do emisji dwutlenku węgla powinien ulegać stopniowym zmianom, zapewniając niezbędne redukcje w skali globalnej w efektywny sposób, dzięki czemu międzynarodowe jednostki mogą być generowane w odniesieniu do redukcji emisji osiąganych poniżej poziomu odniesienia ustalonego poniżej emisji przewidywanych pod nieobecność środków zmierzających do redukcji emisji. Wymaga to odpowiednich działań łagodzących ze strony krajów rozwijających się. Podczas gdy udział krajów najsłabiej rozwiniętych w mechanizmie czystego rozwoju powinien się zwiększyć, bardziej zaawansowane kraje rozwijające się powinny stopniowo przechodzić na uczestnictwo w sektorowych mechanizmach rynkowych i ostatecznie w kierunku systemów typu „limit i handel” (4).

(6)

Udział w JI i CDM jest dobrowolny, podobnie jak decyzje umożliwiające wykorzystanie jednostek w systemach handlu uprawnieniami do emisji. Istnieje zatem różnica pomiędzy jednostkami, które mogą być wygenerowane, a jednostkami, które sygnatariusze protokołu z Kioto zdecydowali się dopuścić do wykorzystania na mocy danego prawodawstwa krajowego. W tym kontekście dyrektywa 2003/87/WE już wykluczyła wykorzystanie jednostek przyznanej emisji, a dyrektywa 2004/101/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (5) umożliwiła użycie niektórych jednostek JI i CDM, przy zachowaniu zharmonizowanych ograniczeń w zakresie wykorzystania międzynarodowych jednostek pochodzących z projektów nuklearnych, projektów związanych z użytkowaniem gruntów i leśnictwem oraz pod warunkiem, że państwa członkowskie będą mogły zezwolić podmiotom gospodarczym na wykorzystanie określonych ilości innych rodzajów międzynarodowych jednostek. Dyrektywa 2003/87/WE przewiduje przyjęcie zharmonizowanych przepisów wykonawczych dotyczących ograniczeń w zakresie wykorzystania jednostek międzynarodowych.

(7)

Należy ograniczyć wykorzystanie międzynarodowych jednostek z tytułu projektów obejmujących trifluorometan (HFC-23) i podtlenek azotu (N2O) z produkcji kwasu adypinowego (zwanych dalej „projektami związanymi z gazami przemysłowymi”). Jest to zgodne z konkluzjami Rady Europejskiej z października 2009 r., w których zachęca się kraje rozwijające się, w szczególności te bardziej zaawansowane, do podejmowania odpowiednich działań łagodzących. Ogromna większość projektów związanych z gazami przemysłowymi jest zlokalizowana w zaawansowanych krajach rozwijających się mających wystarczające możliwości samodzielnego finansowania tanich redukcji, a przychody uzyskane z tych projektów w przeszłości powinny wystarczyć na ich sfinansowanie. Wprowadzenie ograniczeń w wykorzystaniu jednostek emisji gazów przemysłowych, w szczególności poparte podjęciem odpowiednich decyzji na poziomie międzynarodowym, powinno przyczynić się do osiągnięcia bardziej zrównoważonego geograficznego rozmieszczenia korzyści wynikających z mechanizmów ustanowionych na mocy protokołu z Kioto.

(8)

Projekty związane z gazami przemysłowymi powodują obawy związane z ochroną środowiska. Wyjątkowo wysoka rentowność niszczenia HFC-23 stanowi impuls do kontynuowania produkcji i wykorzystania w zarejestrowanych zakładach chlorodifluorometanu (HCFC-22), substancji znacznie zubożającej warstwę ozonową i będącej gazem cieplarnianym, w maksymalnym poziomie dopuszczonym w ramach metod prowadzenia danych projektów. W konsekwencji produkcja HCFC-22 może być wyższa niż w przypadku braku projektów. To z kolei podważa „Porozumienie montrealskie z 2007 r. w sprawie dostosowania produkcji i zużycia HCFC” w ramach Protokołu montrealskiego w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową (6), przewidujące przyspieszone wycofywanie HCFC-22 z użycia innego niż jako materiał wsadowy. Jest to również sprzeczne z zasadą finansowania przez państwa członkowskie wycofywania produkcji HCFC-22 poprzez składki na wielostronny fundusz przewidziany w ramach protokołu montrealskiego. Te wysokie stopy zwrotu skutkują zakłóceniem impulsów ekonomicznych i konkurencji oraz przenoszeniem produkcji od producentów kwasu adypinowego mających siedzibę w UE do producentów zarejestrowanych w państwach trzecich. Znacznie bardziej korzystne traktowanie producentów kwasu adypinowego uczestniczących w mechanizmach ustanowionych w ramach protokołu z Kioto niż producentów przystępujących do programu unijnego począwszy od 2013 r. zwiększy ryzyko podobnych przesunięć produkcji oraz wystąpienia wzrostu netto emisji globalnych. W celu ograniczenia zakłóceń impulsów ekonomicznych i konkurencji oraz w celu zapobieżenia ucieczce emisji gazów cieplarnianych, uzasadnione są ograniczenia w zakresie wykorzystania tych międzynarodowych jednostek.

(9)

Międzynarodowe jednostki z tytułu projektów związanych z gazami przemysłowymi nie przyczyniają się do transferu technologii ani do koniecznego długofalowego przekształcania systemów energetycznych w krajach rozwijających się. Redukcja poziomu tych gazów przemysłowych poprzez JI lub CDM nie przyczynia się do redukcji emisji w skali globalnej w najbardziej efektywny sposób, gdyż wysokie zyski uzyskiwane przez podmioty prowadzące projekty nie są wykorzystywane na redukcje emisji.

(10)

W art. 11a ust. 9 dyrektywy 2003/87/WE przewiduje się zastosowanie całkowitych ograniczeń w zakresie wykorzystania określonych jednostek. Odpowiednim krokiem jest zastosowanie takiego ograniczenia w przypadku projektów związanych z gazami przemysłowymi. Całkowite ograniczenie wykorzystania jednostek najskuteczniej eliminuje niepożądane skutki tych jednostek w zakresie konkurencji i ochrony środowiska, zwiększa opłacalność redukcji emisji w skali globalnej oraz poprawia skuteczność rynku uprawnień do emisji dwutlenku węgla w zakresie ochrony środowiska poprzez zachęcanie do inwestycji niskoemisyjnych.

(11)

Zgodnie z art. 11a ust. 9 dyrektywy 2003/87/WE, środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu powinny obowiązywać od dnia 1 stycznia 2013 r., która to data zgodnie z przywołanym artykułem przypada więcej niż sześć miesięcy oraz mniej niż trzy lata od dnia przyjęcia rozporządzenia. Wspomniane środki nie mają wpływu na wykorzystanie jednostek emisji gazów przemysłowych do wypełnienia zobowiązań w zakresie zgodności w 2012 r.

(12)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Zmian Klimatu,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Od dnia 1 stycznia 2013 r. zakazuje się wykorzystywania międzynarodowych jednostek z tytułu projektów związanych z niszczeniem trifluorometanu (HFC-23) i podtlenku azotu (N2O) z produkcji kwasu adypinowego, do celów art. 11a dyrektywy 2003/87/WE, z wyjątkiem wykorzystania jednostek uzyskanych w wyniku redukcji emisji przed 2013 r. z istniejących projektów tego typu, które mogą być stosowane w odniesieniu do emisji z instalacji objętych ETS UE, które miały miejsce w trakcie 2012 r., co będzie dozwolone do dnia 30 kwietnia 2013 r. włącznie.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 7 czerwca 2011 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 275 z 25.10.2003, s. 32.

(2) Dz.U. L 33 z 7.2.1994, s. 11.

(3) Dz.U. L 130 z 15.5.2002, s. 1.

(4) Konkluzje Rady – Przygotowanie do 16. konferencji stron UNFCCC, Cancun (29.11–10.12.2010); 3036. posiedzenie Rady ds. Środowiska, Luksemburg, 14.10.2010; oraz konkluzje Rady – Stanowisko UE dotyczące konferencji kopenhaskiej w sprawie zmian klimatu (7–18.12.2009); 2968. posiedzenie Rady ds. Środowiska, Luksemburg, 21 października 2009 r. potwierdzone przez konkluzje prezydencji Rady Europejskiej w Brukseli z dnia 29/30 października 2009 r.

(5) Dz.U. L 338 z 13.11.2004, s. 18.

(6) Protokół montrealski w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową, dostosowany i zmieniony na 19. posiedzeniu stron protokołu montrealskiego (w dniach 17–21 września 2007 r.).

8.6.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 149/12

DECYZJA KOMISJI

z dnia 7 czerwca 2011 r.

ustalająca ekologiczne kryteria przyznawania oznakowania ekologicznego UE dla papieru do kopiowania i papieru graficznego

(notyfikowana jako dokument nr C(2011) 3751)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2011/332/UE)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 66/2010 z dnia 25 listopada 2009 r. w sprawie oznakowania ekologicznego UE (1), w szczególności jego art. 8 ust. 2,

po konsultacji z Komitetem Unii Europejskiej ds. Oznakowania Ekologicznego,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 66/2010 oznakowanie ekologiczne UE może zostać przyznane produktom o ograniczonym poziomie oddziaływania na środowisko w ciągu całego cyklu życia.

(2)	Rozporządzenie (WE) nr 66/2010 stanowi, że szczegółowe kryteria dotyczące przyznawania oznakowania ekologicznego UE należy ustalić dla poszczególnych grup produktów.

(3)

Decyzją Komisji 1999/554/WE (2) ustanowiono kryteria ekologiczne i związane z nimi wymogi w zakresie oceny i weryfikacji dla papieru do kopiowania i papieru graficznego. Po dokonaniu przeglądu kryteriów określonych w tej decyzji, decyzją Komisji 2002/741/WE (3) ustanowiono zmienione kryteria, które pozostają ważne do dnia 30 czerwca 2011 r.

(4)

Dokonano dalszego przeglądu tych kryteriów w świetle postępu technicznego. Uwzględniając wyniki przeglądu, należy zmienić definicję grupy produktów oraz ustanowić nowe kryteria ekologiczne. Nowe kryteria oraz związane z nimi wymogi w zakresie oceny i weryfikacji powinny obowiązywać przez cztery lata od daty przyjęcia niniejszej decyzji.

(5)	Decyzję 2002/741/WE należy zastąpić dla zapewnienia jasności.

(6)

Należy przewidzieć okres przejściowy dla producentów wytwarzających produkty, którym przyznano oznakowanie ekologiczne dla papieru do kopiowania i papieru graficznego w oparciu o kryteria określone w decyzji 2002/741/WE, tak aby zapewnić im wystarczający czas na doprowadzenie ich produktów do zgodności ze zmienionymi kryteriami i wymogami. Producentom należy również umożliwić składanie wniosków w oparciu o kryteria określone w decyzji 2002/741/WE lub w oparciu o kryteria określone w niniejszej decyzji do czasu utraty mocy przez decyzję 2002/741/WE.

(7)	Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 16 rozporządzenia (WE) nr 66/2010,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

1. Grupa produktów „papier do kopiowania i papier graficzny” obejmuje arkusze lub role nieprzetworzonego, niezadrukowanego czystego papieru i nieprzetworzonego kartonu o gramaturze wynoszącej maksymalnie 400 g/m2.

2. Nie obejmuje ona papieru gazetowego, termoczułego, fotograficznego i papieru do kopiowania bez kalki, papieru pakowego i papieru zapachowego.

Artykuł 2

Do celów niniejszej decyzji zastosowanie mają następujące definicje:

„włókna odzyskane w wyniku recyklingu” oznaczają włókna odzyskane ze strumienia odpadów podczas procesu produkcyjnego lub wytworzone przez gospodarstwa domowe lub obiekty komercyjne, przemysłowe lub instytucje będące użytkownikami końcowymi produktu, który nie może już być stosowany w zamierzonym celu. Wyłącza się ponowne użycie materiałów wytworzonych w procesie i możliwych do odzyskania w tym samym procesie, w którym je wytworzono (braki produkcyjne fabryki papieru – wytworzone lub zakupione).

Artykuł 3

Aby uzyskać oznakowanie ekologiczne UE zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 66/2010 papier do kopiowania lub papier graficzny należy do grupy produktów „papier do kopiowania i papier graficzny” zgodnie z definicją w art. 1 niniejszej decyzji i spełnia kryteria i związane z nimi wymogi w zakresie oceny i weryfikacji określone w załączniku do niniejszej decyzji.

Artykuł 4

Kryteria dla grupy produktów „papier do kopiowania i papier graficzny” i związane z nimi wymogi w zakresie oceny i weryfikacji obowiązują przez cztery lata od daty przyjęcia niniejszej decyzji.

Artykuł 5

Do celów administracyjnych, grupie produktów „papier do kopiowania i papier graficzny” przypisuje się numer kodu „011”.

Artykuł 6

Uchyla się decyzję 2002/741/WE.

Artykuł 7

1. W drodze odstępstwa od art. 6 wnioski o oznakowanie ekologiczne UE dla grupy produktów „papier do kopiowania i papier graficzny” złożone przed datą przyjęcia niniejszej decyzji podlegają ocenie zgodnie z warunkami określonymi w decyzji 2002/741/WE.

2. Wnioski o oznakowanie ekologiczne UE dla grupy produktów „papier do kopiowania i papier graficzny” złożone od dnia przyjęcia niniejszej decyzji, ale najpóźniej przed dniem 30 czerwca 2011 r. mogą opierać się na kryteriach określonych w decyzji 2002/741/WE albo na kryteriach określonych w niniejszej decyzji.

Wnioski te ocenia się zgodnie z kryteriami, na których się opierają.

3. Jeżeli oznakowanie ekologiczne zostało przyznane na podstawie wniosku ocenianego zgodnie z kryteriami określonymi w decyzji 2002/741/WE, może ono być używane przez dwanaście miesięcy po dacie przyjęcia niniejszej decyzji.

Artykuł 8

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 7 czerwca 2011 r.

W imieniu Komisji

Janez POTOČNIK

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 27 z 30.1.2010, s. 1.

(2) Dz.U. L 210 z 10.8.1999, s. 16.

(3) Dz.U. L 237 z 5.9.2002, s. 6.

ZAŁĄCZNIK

RAMY

Cele kryteriów

Celem kryteriów jest w szczególności zmniejszanie ilości substancji toksycznych lub eutroficznych uwalnianych do wody, zmniejszenie szkód w środowisku naturalnym oraz zagrożeń związanych z wykorzystaniem energii (globalne ocieplenie, zakwaszenie, zubożenie warstwy ozonowej, wyczerpywanie nieodnawialnych źródeł energii) poprzez zmniejszenie zużycia energii i powiązanych emisji do atmosfery, zmniejszenie szkód w środowisku naturalnym lub zagrożeń związanych ze stosowaniem niebezpiecznych chemikaliów oraz zastosowanie zasad zrównoważonej gospodarki mającej na celu ochronę lasów.

KRYTERIA

Kryteria ustanawia się dla każdego z następujących aspektów:

1.	Emisje do wody i atmosfery

2.	Zużycie energii

3.	Włókna: zrównoważona gospodarka leśna

4.	Niebezpieczne substancje chemiczne

5.	Gospodarowanie odpadami

6.	Zdatność do użycia

7.	Informacje na opakowaniu

8.	Informacje widniejące na oznakowaniu ekologicznym

Kryteria ekologiczne obejmują produkcję masy papierniczej, w tym wszystkie składowe procesy cząstkowe od momentu, kiedy włókno pierwotne/papier odzyskany w wyniku recyklingu przekracza bramy zakładu, do momentu, kiedy masa papiernicza opuszcza celulozownię. W odniesieniu do procesu produkcji papieru kryteria ekologiczne obejmują wszystkie procesy cząstkowe, od mielenia masy papierniczej (rozdrabniania papieru odzyskanego w wyniku recyklingu) po nawijanie papieru na role.

Kryteria ekologiczne nie obejmują transportu, przetwarzania ani pakowania masy papierniczej, papieru czy surowców.

Wymogi w zakresie oceny i weryfikacji

W ramach każdego kryterium wskazano szczegółowe wymogi w zakresie oceny i weryfikacji.

W przypadku gdy wnioskodawca jest zobowiązany do złożenia deklaracji, dokumentacji, analiz, sprawozdań z badań lub innych dowodów demonstrujących zgodność z kryteriami, dokumenty te mogą pochodzić odpowiednio od wnioskodawcy i/lub jego dostawców i/lub ich poddostawców.

W razie potrzeby możliwe jest zastosowanie innych metod badawczych niż wskazane dla każdego kryterium, jeśli są one uznawane za równoważne przez właściwy organ oceniający wniosek.

W miarę możliwości badania należy przeprowadzać w laboratoriach spełniających wymogi ogólne normy EN ISO 17025 lub normy jej równoważnej.

Właściwy organ przeprowadza kontrole na miejscu w celu sprawdzenia zgodności z tymi kryteriami.

KRYTERIA DOTYCZĄCE OZNAKOWANIA EKOLOGICZNEGO UE

Kryterium 1 – Emisje do wody i atmosfery

a) ChZT, siarka (S), NOx, fosfor (P)

W odniesieniu do każdego z tych parametrów emisje z produkcji masy papierniczej i papieru do atmosfery lub wody wyraża się w punktach (PChZT, PS, PNOx, PP), zgodnie z poniższym opisem:

Żaden z poszczególnych punktów PChZT, PS, PNOx, PP nie przekracza 1,5.

Całkowita wartość punktów (Psuma = PChZT + PS + PNOx + PP) nie przekracza 4,0.

Obliczenia PChZT dokonuje się w następujący sposób (obliczenia PS, PNOx, PP prowadzone są w sposób identyczny).

Dla każdej wykorzystanej wartości „i” masy papierniczej powiązane mierzone emisje ChZT (ChZT masa,i wyrażone w kilogramach na tonę powietrznie suchej masy papierniczej – ADT) ważone są zgodnie z proporcjami wykorzystanej masy papierniczej (masa „i” w odniesieniu do tony powietrznie suchej masy) i sumowane. Ważoną emisję ChZT w odniesieniu do masy dodaje się do mierzonej emisji ChZT z produkcji papieru, co daje sumę emisji ChZT – ChZT suma.

Ważona wartość referencyjna ChZT w odniesieniu do produkcji masy obliczana jest w ten sam sposób – jako suma wykorzystanych ważonych wartości referencyjnych w odniesieniu do każdej masy i dodanych do wartości referencyjnej w odniesieniu do produkcji papieru, co daje całkowitą wartość referencyjną ChZT – ChZT refsuma. Wartości referencyjne w odniesieniu do każdego rodzaju użytej masy oraz produkcji papieru podano w tabeli 1.

Suma emisji ChZT dzielona jest przez sumę wartości referencyjnych ChZT w następujący sposób:

Formula

Tabela 1

Wartości referencyjne dla emisji w odniesieniu do różnych rodzajów masy papierniczej oraz w odniesieniu do produkcji papieru:

Rodzaj masy papierniczej/Papier	Emisje (kg/ADT) (1)
Rodzaj masy papierniczej/Papier	ChZT wartość referencyjna	S wartość referencyjna	NOx, wartość referencyjna	P wartość referencyjna
Bielona masa celulozowa (nie siarczanowa)	18,0	0,6	1,6	0,045 (1)
Niebielona masa celulozowa	25,0	0,6	1,6	0,045
CTMP (masa papiernicza chemotermomechaniczna)	10,0	0,6	1,6	0,04
CTMP	15,0	0,2	0,3	0,01
TMP (masa papiernicza termomechaniczna)/ścier drzewny	3,0	0,2	0,3	0,01
Masa włóknista odzyskana w wyniku recyklingu	2,0	0,2	0,3	0,01
Papier (zakłady niezintegrowane, gdzie wszystkie rodzaje stosowanej masy papierniczej są zakupione na rynku)	1	0,3	0,8	0,01
Papier (inne zakłady)	1	0,3	0,7	0,01

W przypadku kogeneracji ciepła i energii elektrycznej w tym samym zakładzie emisje S i NOx wynikające z produkcji energii elektrycznej można odjąć od ilości ogółem. Do obliczenia proporcji emisji wynikających z produkcji energii elektrycznej można zastosować następujący wzór:

2 x (MWh(energia elektryczna))/[2 x MWh(energia elektryczna) + MWh(ciepło)]

Energia elektryczna w tym wzorze to energia elektryczna produkowana w zakładzie kogeneracji.

Ciepło we wzorze to ciepło netto dostarczone z elektrowni do produkcji masy papierniczej/papieru.

Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca dostarcza szczegółowych obliczeń pokazujących zgodność z niniejszym kryterium, wraz z dokumentacją uzupełniającą, która obejmuje sprawozdania z badań wykonanych przy zastosowaniu następujących metod badawczych: ChZT: ISO 6060; NOx: ISO 11564; S(utlen.): EPA nr 8; S(red.): EPA nr 16 A; zawartość S w ropie naftowej: ISO 8754; zawartość S w węglu: ISO 351; P: EN ISO 6878, APAT IRSA CNR 4110 lub Dr Lange LCK 349.

Dokumentacja uzupełniająca zawiera informacje o częstotliwości pomiarów i obliczeń wskaźników dla ChZT, S i NOx. Obejmuje ona wszystkie emisje S i NOx mające miejsce podczas produkcji masy papierniczej i papieru, włącznie z parą powstającą poza miejscem produkcji, z wyjątkiem emisji związanych z produkcją energii elektrycznej. Pomiarami objęte są kotły regeneracyjne, wapienniki, kotły parowe i piece spalające gazy o silnym zapachu. Uwzględnia się emisje rozproszone. Podawane wartości emisji siarki do powietrza zawierają zarówno emisje tlenków siarki jak i siarki zredukowanej (sulfid dimetylowy, merkaptan metylowy, siarkowodór i inne). Emisje siarki związane z produkcją energii cieplnej z ropy naftowej, węgla i innych paliw zewnętrznych o znanej zawartości siarki można obliczyć zamiast dokonywać pomiarów; emisje te należy uwzględniać.

Pomiary emisji do wód prowadzone są na próbkach niefiltrowanych i nieklarowanych, pobranych po przejściu procesu oczyszczania w zakładzie lub przez zewnętrzną oczyszczalnię ścieków. Okres pomiarów oparty jest na cyklu produkcyjnym w okresie 12 miesięcy. W przypadku nowych lub przebudowanych zakładów produkcyjnych pomiary prowadzone są w oparciu o przynajmniej 45 kolejnych dni pracy zakładu. Pomiary są reprezentatywne dla odpowiedniego cyklu produkcyjnego.

W przypadku zakładów zintegrowanych, ze względu na trudność uzyskania oddzielnych danych o emisjach dla masy papierniczej i papieru, jeżeli dostępna jest tylko łączna wartość dla produkcji masy papierniczej i papieru, ustala się zerową wartość emisji dla masy, zaś wartość dla papieru obejmuje zarówno produkcję papieru, jak i masy.

b) AOX

—	Do dnia 31 marca 2013 r. emisje AOX pochodzące z produkcji każdego rodzaju zastosowanej masy papierniczej nie przekraczają 0,20 kg/ADT.

—	Od dnia 1 kwietnia 2013 r. do końca ważności kryteriów określonych w niniejszej decyzji emisje AOX pochodzące z produkcji każdego rodzaju zastosowanej masy papierniczej nie przekraczają 0,17 kg/ADT.

Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca dostarcza raporty z badań przeprowadzonych przy użyciu następującej metody badawczej: AOX ISO 9562 wraz z szczegółowymi obliczeniami wskazującymi zgodność z tym kryterium oraz odpowiednią dokumentacją uzupełniającą.

Dokumentacja uzupełniająca zawiera wskazanie częstotliwości przeprowadzania pomiarów. AOX mierzy się jedynie w odniesieniu do tych procesów, w których do bielenia masy papierniczej wykorzystuje się związki chloru. Nie ma konieczności przeprowadzania pomiaru zawartości AOX w ściekach z niezintegrowanej produkcji papieru ani w ściekach z produkcji masy papierniczej bez bielenia lub jeśli bielenie przeprowadza się przy użyciu substancji pozbawionych chloru.

Pomiary przeprowadza się na próbkach niefiltrowanych i wzburzanych po oczyszczaniu w zakładzie albo po oczyszczaniu w publicznej oczyszczalni. Okres pomiarów oparty jest na cyklu produkcyjnym w okresie 12 miesięcy. W przypadku nowych lub przebudowanych zakładów produkcyjnych, pomiary prowadzone są w oparciu o przynajmniej 45 kolejnych dni pracy zakładu. Pomiary są reprezentatywne dla odpowiedniego cyklu produkcyjnego.

c) CO2

Emisje dwutlenku węgla ze źródeł nieodnawialnych nie przekraczają 1 000 kg na tonę wyprodukowanego papieru, włączając w to emisje z produkcji energii elektrycznej (na terenie zakładu lub poza nim). Dla zakładów niezintegrowanych (w przypadku gdy wszystkie rodzaje stosowanej masy papierniczej są zakupione na rynku) emisje nie przekraczają 1 100 kg na tonę. Emisje oblicza się jako sumę emisji pochodzących z produkcji masy papierniczej i papieru.

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca dostarcza szczegółowe obliczenia wskazujące zgodność z tym kryterium wraz z odpowiednią dokumentacją uzupełniającą.

Wnioskodawca przedstawia dane dotyczące emisji dwutlenku węgla do atmosfery. Obejmują one emisje ze wszystkich źródeł nieodnawialnych wykorzystywanych przy produkcji masy papierniczej i papieru, w tym z produkcji energii elektrycznej (na terenie zakładu lub poza nim).

Przy obliczaniu emisji dwutlenku węgla z paliw wykorzystuje się poniższe współczynniki emisji:

Tabela 2

Paliwo	Emisja CO2 kopalny	Jednostka
Węgiel	95	g CO2 kopalny/MJ
Ropa naftowa	73	g CO2 kopalny/MJ
Olej napędowy 1	74	g CO2 kopalny/MJ
Olej napędowy 2-5	77	g CO2 kopalny/MJ
LPG	69	g CO2 kopalny/MJ
Gaz ziemny	56	g CO2 kopalny/MJ
Energia elektryczna z sieci	400	g CO2 kopalny/kWh

Okres dla obliczeń lub bilansu masy ustalony jest w oparciu o produkcję w czasie 12 miesięcy. W przypadku nowych lub przebudowanych zakładów produkcyjnych, pomiary prowadzone są w oparciu o przynajmniej 45 kolejnych dni pracy zakładu. Obliczenia są reprezentatywne dla odpowiedniego cyklu produkcyjnego.

Energia ze źródeł odnawialnych (2) zakupiona i stosowana w procesie produkcji nie będzie uwzględniana w obliczeniu emisji CO2: wnioskodawca dostarcza stosowną dokumentację pozwalającą na stwierdzenie, że taka energia jest rzeczywiście stosowana w zakładzie lub została zakupiona ze źródeł zewnętrznych.

Kryterium 2 – Zużycie energii

a) Energia elektryczna

Zużycie energii elektrycznej w związku z produkcją masy papierniczej i papieru wyrażane jest w punktach (PE) jak określono poniżej.

Wartość punktów, PE, jest nie większa niż 1,5.

Wartość PE oblicza się w następujący sposób.

Obliczenie dla produkcji masy papierniczej: Dla każdej stosowanej masy i, stosowne zużycie energii elektrycznej (Emasa,i wyrażone w kWh/ADT) oblicza się w sposób następujący:

Emasa,i = energia elektryczna wyprodukowana w zakładzie + energia elektryczna zakupiona – energia elektryczna sprzedana

Obliczenie dla produkcji papieru: Zużycie energii elektrycznej związanej z produkcją papieru (Epapier) oblicza się w następujący sposób:

Epapier = energia elektryczna wyprodukowana w zakładzie + energia elektryczna zakupiona – energia elektryczna sprzedana

Punkty dotyczące produkcji masy papierniczej i papieru łączy się, by uzyskać całkowitą wartość punktów (PE) w następujący sposób:

Formula

W przypadku zakładów zintegrowanych, ze względu na trudność uzyskania oddzielnych danych o energii elektrycznej dla masy papierniczej i papieru, jeżeli dostępna jest tylko łączna wartość dla produkcji masy papierniczej i papieru, ustala się zerową wartość energii elektrycznej dla masy, zaś wartość dla papieru obejmuje zarówno produkcję papieru, jak i masy.

b) Paliwo (ciepło)

Zużycie paliwa w związku z produkcją masy papierniczej i papieru wyrażane jest w punktach (PF), jak określono poniżej.

Wartość punktów, PF, jest nie większa niż 1,5.

Wartość PF oblicza się w następujący sposób.

Obliczenie dla produkcji masy papierniczej: Dla każdej stosowanej masy i, stosowne zużycie paliwa (Fmasa,i wyrażone w kWh/ADT) oblicza się w sposób następujący:

Fmasa,i = paliwo wyprodukowane w zakładzie + paliwo zakupione – paliwo sprzedane – 1,25 × energia elektryczna wyprodukowana w zakładzie

Uwaga:

Fmasa,i (i jego udział w PF, masa) nie musi być obliczane dla masy mechanicznej, chyba że jest to zakupiona na rynku masa mechaniczna, suszona powietrzem, zawierająca przynajmniej 90 % suchej masy.

Ilość paliwa stosowaną do produkcji sprzedawanego ciepła należy dodać do wartości paliwa sprzedanego w powyższym wzorze.

Obliczenie dla produkcji papieru: Zużycie paliwa do produkcji papieru (Fpapier, wyrażone w kWh/ADT) oblicza się w następujący sposób:

Fpapier = paliwo wyprodukowane w zakładzie + paliwo zakupione – paliwo sprzedane – 1,25 × energia elektryczna wyprodukowana w zakładzie

Punkty dotyczące produkcji masy papierniczej i papieru łączy się, by uzyskać całkowitą wartość punktów (PF) w następujący sposób:

Formula

Tabela 3

Wartości odniesienia dla energii elektrycznej i paliwa

Klasa masy papierniczej	Paliwo kWh/ADT Fwartość referencyjna	Energia elektryczna kWh/ADT Ewartość referencyjna
Masa chemiczna	4 000 (Uwaga: w przypadku suszonej powietrzem, zakupionej na rynku masy, zawierającej co najmniej 90 % masy suchej (admp), wartość ta może zostać podniesiona o 25 % dla energii suszenia)	800
Masa mechaniczna	900 (Uwaga: wartość ta ma zastosowanie tylko dla admp)	1 900
CTMP	1 000	2 000
Masa włóknista odzyskana w wyniku recyklingu	1 800 (Uwaga: w przypadku admp wartość ta może zostać podniesiona o 25 % dla energii suszenia)	800
Klasa papieru	Paliwo kWh/tona	Energia elektryczna kWh/tona
Papier bezdrzewny niepowlekany wysokogatunkowy, papier czasopismowy (SC)	1 800	600
Papier bezdrzewny powlekany wysokogatunkowy, powlekany papier czasopismowy (LWC, MWC)	1 800	800

Ocena i weryfikacja (dla a) i b)): Wnioskodawca dostarcza szczegółowe obliczenia wskazujące zgodność z tym kryterium wraz z odpowiednią dokumentacją uzupełniającą. Szczegółowe informacje uwzględniają całkowite zużycie energii elektrycznej i paliwa.

Wnioskodawca oblicza całość energii zużytej podczas produkcji masy papierniczej i papieru w podziale na ciepło/paliwo i energię elektryczną, w tym energię zużytą przy odbarwianiu makulatury przeznaczonej do produkcji papieru. Energii zużytej do transportu surowców oraz przetwarzania i pakowania nie uwzględnia się w obliczeniu zużycia energii.

Całkowita energia cieplna obejmuje całe zakupione paliwo. Obejmuje także energię cieplną odzyskaną w drodze spalania ługów i odpadów z procesów produkcyjnych (np. odpady drzewne, trociny, ługi, papier odpadowy, brak maszynowy), jak również ciepło odzyskane z wewnętrznej produkcji energii elektrycznej. Do celów obliczenia całkowitej energii cieplnej wnioskodawca musi jednakże policzyć tylko 80 % energii cieplnej z tych źródeł.

Energia elektryczna oznacza energię elektryczną netto pochodzącą z sieci oraz produkowaną wewnętrznie, mierzoną jako moc elektryczna. Energia elektryczna zużywana do celów oczyszczania ścieków nie wymaga uwzględnienia.

W przypadku gdy para produkowana jest z wykorzystaniem energii elektrycznej jako źródła ciepła, oblicza się wartość cieplną pary, która zostaje następnie podzielona przez 0,8 i dodana do całkowitego zużycia paliwa.

W przypadku zakładów zintegrowanych, ze względu na trudność uzyskania oddzielnych danych dotyczących paliwa (ciepła) dla masy papierniczej i papieru, jeżeli dostępna jest tylko łączna wartość dla produkcji masy papierniczej i papieru, ustala się zerową wartość paliwa (ciepła) dla masy, zaś wartość dla papieru obejmuje zarówno produkcję papieru, jak i masy.

Kryterium 3 – Włókna: zrównoważona gospodarka leśna

Włókno surowe w papierze może być włóknem odzyskanym w wyniku recyklingu lub włóknem pierwotnym.

Włókna pierwotne posiadają ważne certyfikaty zrównoważonej gospodarki leśnej i kontroli pochodzenia produktu wydane przez niezależny system certyfikacji prowadzony przez osoby trzecie, taki jak FSC, PEFC lub równoważne.

Jednakże gdy systemy certyfikacji pozwalają na mieszanie niektórych materiałów certyfikowanych i niecertyfikowanych w produkcie lub linii produktów, materiały niecertyfikowane nie przekroczą 50 %. Takie materiały niecertyfikowane objęte są systemem weryfikacji poświadczającym ich legalne pochodzenie oraz ich zgodność z wszelkimi pozostałymi wymogami systemu certyfikacji w odniesieniu do materiałów niecertyfikowanych.

Organy certyfikacji wydające certyfikaty zrównoważonej gospodarki leśnej lub kontroli pochodzenia produktu są akredytowane/uznane przez ten system certyfikacji.

Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca dostarcza odpowiednią dokumentację określającą typy, ilości i źródła pochodzenia włókien wykorzystywanych do produkcji masy papierniczej i papieru.

Jeżeli stosuje się włókna pierwotne, produkt posiada ważne certyfikaty zrównoważonej gospodarki leśnej i kontroli pochodzenia wydane przez niezależny system certyfikacji prowadzony przez osoby trzecie, taki jak PEFC, FSC lub równoważne. Jeżeli produkt lub linia produktów zawiera materiał niecertyfikowany, należy przedstawić dowód potwierdzający, że zawartość materiału niecertyfikowanego nie przekracza 50 % oraz że jest on objęty systemem weryfikacji zapewniającym jego legalne pochodzenie oraz zgodność ze wszelkimi pozostałymi wymogami systemu certyfikacji w odniesieniu do materiałów niecertyfikowanych.

W przypadku stosowania włókien odzyskanych w wyniku recyklingu wnioskodawca przedstawia deklarację określającą średnią ilość klas papieru odzyskanego stosowanego w produkcji zgodnie z normą EN 643 lub równoważną. Wnioskodawca przedstawia również deklarację stwierdzającą, że nie stosowano braków z fabryki papierów (wytworzonych lub zakupionych).

Kryterium 4 – Wyłączone lub ograniczone substancje i mieszaniny

Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca dostarcza wykaz produktów chemicznych stosowanych w produkcji masy papierniczej i papieru, wraz z właściwą dokumentacją (np. karty charakterystyki). Wykaz ten zawiera ilość, funkcję i dostawców wszystkich substancji użytych w procesie produkcji.

a) Substancje i mieszaniny niebezpieczne

Zgodnie z art. 6 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 66/2010 produkt nie zawiera substancji, o których mowa w art. 57 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (3) ani substancji lub mieszanin spełniających kryteria pozwalające zaklasyfikować je w poniższych klasach lub kategoriach zagrożenia.

Wykaz zwrotów określających zagrożenie i oznaczeń zagrożenia:

Zwrot określający zagrożenie GHS (4)	Oznaczenie zagrożenia UE (5)
H300 Połknięcie grozi śmiercią	R28
H301 Działa toksycznie po połknięciu	R25
H304 Połknięcie i dostanie się przez drogi oddechowe może grozić śmiercią	R65
H310 Grozi śmiercią w kontakcie ze skórą	R27
H311 Działa toksycznie w kontakcie ze skórą	R24
H330 Wdychanie grozi śmiercią	R23/26
H331 Działa toksycznie w następstwie wdychania	R23
H340 Może powodować wady genetyczne	R46
H341 Podejrzewa się, że powoduje wady genetyczne	R68
H350 Może powodować raka	R45
H350i Wdychanie może spowodować raka	R49
H351 Podejrzewa się, że powoduje raka	R40
H360F Może działać szkodliwie na płodność	R60
H360D Może działać szkodliwie na dziecko w łonie matki	R61
H360FD Może działać szkodliwie na płodność. Może działać szkodliwie na dziecko w łonie matki.	R60/61/60-61
H360Fd Może działać szkodliwie na płodność. Podejrzewa się, że działa szkodliwie na dziecko w łonie matki.	R60/63
H360Df Może działać szkodliwie na dziecko w łonie matki. Podejrzewa się, że działa szkodliwie na płodność.	R61/62
H361f Podejrzewa się, że działa szkodliwie na płodność.	R62
H361d Podejrzewa się, że działa szkodliwie na dziecko w łonie matki.	R63
H361fd Podejrzewa się, że działa szkodliwie na płodność. Podejrzewa się, że działa szkodliwie na dziecko w łonie matki.	R62-63
H362 Może działać szkodliwie na dzieci karmione piersią	R64
H370 Powoduje uszkodzenie narządów	R39/23/24/25/26/27/28
H371 Może powodować uszkodzenie narządów	R68/20/21/22
H372 Powoduje uszkodzenie narządów w następstwie długotrwałego lub powtarzanego narażenia	R48/25/24/23
H373 Może powodować uszkodzenie narządów w następstwie długotrwałego lub powtarzanego narażenia	R48/20/21/22
H400 Działa bardzo toksycznie na organizmy wodne	R50
H410 Działa bardzo toksycznie na organizmy wodne, powodując długotrwałe skutki	R50-53
H411 Działa toksycznie na organizmy wodne, powodując długotrwałe skutki	R51-53
H412 Działa szkodliwie na organizmy wodne, powodując długotrwałe skutki	R52-53
H413 Może powodować długotrwałe szkodliwe skutki dla organizmów wodnych	R53
EUH059 Stwarza zagrożenie dla warstwy ozonowej	R59
EUH029 W kontakcie z wodą uwalnia toksyczne gazy	R29
EUH031 W kontakcie z kwasami uwalnia toksyczne gazy	R31
EUH032 W kontakcie z kwasami uwalnia bardzo toksyczne gazy	R32
EUH070 Działa toksycznie w kontakcie z oczami	R39-41
W przypadku masy papierniczej lub papieru, nie można stosować komercyjnych preparatów barwiących, barwników, środków wykańczalniczych, środków pomocniczych i materiałów powlekających, którym przypisano lub może zostać przypisany w trakcie stosowania zwrot określający zagrożenie H317: Może powodować reakcję alergiczną skóry.	R43

Z powyższego wymogu zwolnione są substancje lub mieszaniny zmieniające swoje właściwości po przetworzeniu (np. nie są już biodostępne, przechodzą modyfikację chemiczną), w związku z czym przypisane zagrożenie nie ma już zastosowania.

Stężenia graniczne substancji lub mieszanin, którym przypisano lub może zostać przypisany zwrot określający zagrożenie lub oznaczenie zagrożenia wymienione powyżej, spełniających wymogi klasyfikacji do klas lub kategorii zagrożenia, oraz substancji spełniających kryteria art. 57 lit. a), b) lub c) rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 nie przekraczają ogólnych lub specyficznych stężeń granicznych określonych zgodnie z art. 10 rozporządzenia (WE) nr 1272/2008. Jeżeli ustalono specyficzne stężenia graniczne, mają one pierwszeństwo przed stężeniami ogólnymi.

Stężenia graniczne dla substancji spełniających kryteria art. 57 lit. d), e) lub f) rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 nie przekraczają 0,1 % wagowo.

Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca dostarcza dowód zgodności z niniejszym kryterium poprzez przedstawienie danych dotyczących ilości (kg/ADT wyprodukowanego papieru) substancji stosowanych w procesie oraz dowód na to, że substancje, o których mowa w niniejszym kryterium nie są zawarte w produkcie końcowym powyżej określonych stężeń granicznych. Stężenie substancji i mieszanin określa się w kartach charakterystyki zgodnie z art. 31 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006.

b) Substancje wymienione zgodnie z art. 59 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006

Odstępstwa od zakazu określonego w art. 6 ust. 6 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 66/2010 nie przyznaje się substancjom uznanym za substancje wzbudzające szczególnie duże obawy i wymienionym w wykazie znajdującym się w art. 59 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006, obecnym w mieszaninach, w artykule lub w jednolitej części złożonego artykułu w stężeniu wyższym niż 0,1 %. Specyficzne stężenia graniczne określone zgodnie z art. 10 rozporządzenia (WE) nr 1272/2008 stosuje się w przypadku, jeżeli są one niższe niż 0,1 %.

Ocena i weryfikacja: Wykaz substancji uznanych za substancje wzbudzające szczególnie duże obawy i znajdujących się na liście kandydackiej zgodnie z art. 59 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 znajduje się pod następującym adresem:

http://echa.europa.eu/chem_data/authorisation_process/candidate_list_table_en.asp

Odniesienia do wykazu dokonuje się w dniu stosowania.

Wnioskodawca dostarcza dowód zgodności z niniejszym kryterium poprzez przedstawienie danych dotyczących ilości (kg/ADT wyprodukowanego papieru) substancji stosowanych w procesie oraz dowód na to, że substancje, o których mowa w niniejszym kryterium nie są zawarte w produkcie końcowym powyżej określonych stężeń granicznych. Stężenie określa się w kartach charakterystyki zgodnie z art. 31 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006.

c) Chlor

Chlor nie może być stosowany jako środek wybielający. Wymóg ten nie dotyczy gazowego chloru związanego z produkcją i stosowania dwutlenku chloru.

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca dostarcza deklarację producenta lub producentów masy papierniczej, że jako środek wybielający nie został zastosowany gazowy chlor. Uwaga: wprawdzie wymóg ten odnosi się także do procesu bielenia włókien pochodzących z recyklingu, jednakże dopuszcza się fakt, że włókna te w poprzednim cyklu życia mogły być poddawane bieleniu z użyciem gazowego chloru.

d) APEO

Do chemikaliów używanych do czyszczenia i odbarwiania oraz środków przeciwpieniących, dyspergatorów i powłok nie dodaje się alkilofenoloetoksylanów lub innych pochodnych alkilofenoli. Pochodne alkilofenoli określa się jako substancje powstałe w wyniku rozpadu alkilofenoli.

Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca dostarcza deklaracje od dostawców chemikaliów, że do tych produktów nie dodano alkilofenoloetoksylanów lub innych pochodnych alkilofenoli.

e) Pozostałe monomery

Całkowita ilość pozostałych monomerów (z wyłączeniem akryloamidu), którym przypisano lub którym można przypisać którekolwiek z następujących oznaczeń zagrożenia (lub ich kombinację) i które są obecne w substancjach powlekających, dodatkach retencyjnych, utwardzaczach, repelentach wody lub chemikaliach stosowanych w procesie uzdatniania wody w zakładzie lub poza nim, nie przekracza 100 ppm (obliczonych w oparciu o ich zawartość w postaci stałej).

Zwrot określający zagrożenie (6)	Oznaczenie zagrożenia (7)
H340 Może powodować wady genetyczne	R46
H350 Może powodować raka	R45
H350i Wdychanie może spowodować raka	R49
H351 Podejrzewa się, że powoduje raka	R40
H360F Może działać szkodliwie na płodność	R60
H360D Może działać szkodliwie na dziecko w łonie matki	R61
H360FD Może działać szkodliwie na płodność. Może działać szkodliwie na dziecko w łonie matki.	R60/61/60-61
H360Fd Może działać szkodliwie na płodność. Podejrzewa się, że działa szkodliwie na dziecko w łonie matki.	R60/63
H360Df Może działać szkodliwie na dziecko w łonie matki. Podejrzewa się, że działa szkodliwie na płodność.	R61/62
H400 Działa bardzo toksycznie na organizmy wodne	R50/50-53
H410 Działa bardzo toksycznie na organizmy wodne, powodując długotrwałe skutki	R50-53
H411 Działa toksycznie na organizmy wodne, powodując długotrwałe skutki	R51-53
H412 Działa szkodliwie na organizmy wodne, powodując długotrwałe skutki	R52-53
H413 Może powodować długotrwałe szkodliwe skutki dla organizmów wodnych	R53

Akryloamid nie jest obecny w substancjach powlekających, dodatkach retencyjnych, utwardzaczach, repelentach wody lub chemikaliach stosowanych w procesie uzdatniania wody w zakładzie lub poza nim w stężeniu wyższym niż 700 ppm (obliczonym w oparciu o zawartość w postaci stałej).

Właściwy organ może zwolnić wnioskodawcę z tych wymagań w odniesieniu do chemikaliów stosowanych w procesach uzdatniania wody poza zakładem.

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca dostarcza deklarację zgodności z niniejszym kryterium, wraz z właściwą dokumentacją (np. karty charakterystyki).

f) Środki powierzchniowo czynne stosowane w odbarwianiu

Wszystkie środki powierzchniowo czynne stosowane w odbarwianiu muszą ostatecznie podlegać biodegradacji (zob. metody badawcze i poziomy progowe podane poniżej).

Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca dostarcza deklarację zgodności z niniejszym kryterium wraz z odpowiednimi kartami charakterystyki lub sprawozdaniami z przeprowadzonych badań w odniesieniu do każdego środka powierzchniowo czynnego, wskazującymi metody badawcze, poziomy oraz wnioski, przy użyciu jednej z poniższych metod badawczych i poziomów progowych: OECD 302 A-C (lub równoważne normy ISO), z procentem degradacji (z adsorbcją włącznie) w ciągu 28 dni, co najmniej 70 % dla 302 A i B, i co najmniej 60 % dla 302 C.

g) Produkty biobójcze:

Aktywne składniki produktów biobójczych lub środków biostatycznych wykorzystywane do zwalczania organizmów wytwarzających szlam w systemach obiegu wody zawierających włókna nie mogą być zdolne do bioakumulacji. Potencjał bioakumulacji produktów biobójczych charakteryzuje się wartością log Pow (logarytm współczynnika podziału oktanol/woda) wynoszącą < 3,0 lub określonym doświadczalnie czynnikiem biostężenia (BCF) ≤ 100.

h) Barwniki azowe

Nie stosuje się barwników azowych, które mogą łączyć się z którymkolwiek z następujących aminów aromatycznych, zgodnie z załącznikiem XVII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006:

1.	4-aminobifenyl

(92-67-1)

benzydyna

(92-87-5)

3.	4-chloro-o-toluidyna

(95-69-2)

4.	2-naftyloamina

(91-59-8)

5.	o-aminoazotoluen

(97-56-3)

6.	2-amino-4-nitrotoluen

(99-55-8)

7.	p-chloroanilina

(106-47-8)

8.	2,4-diaminoanizol

(615-05-4)

9.	4,4’-diaminodifenylometan

(101-77-9)

10.	3,3’-dichlorobenzydyna

(91-94-1)

11.	3,3’-dimetoksybenzydyna

(119-90-4)

12.	3,3’-dimetylobenzydyna

(119-93-7)

13.	3,3’-dimetylo-4,4’-diaminodifenylometan

(838-88-0)

14.	p-krezydyna

(120-71-8)

15.	4,4’-metyleno- bis(2-chloroanilina)

(101-14-4)

16.	4,4’-oksydianilina

(101-80-4)

17.	4,4’-tiodianilina

(139-65-1)

18.	o-toluidyna

(95-53-4)

19.	2,4-diaminotoluen

(95-80-7)

20.	2,4,5-trimetylanilina

(137-17-7)

21.	4-aminoazobenzen

(60-09-3)

22.	o-anizydyna

(90-04-0)

Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca dostarcza deklarację zgodności z niniejszym kryterium.

i) Metalokompleksowe barwniki lub pigmenty

Nie stosuje się barwników lub pigmentów opartych na ołowiu, miedzi, chromie, niklu, lub aluminium. Można jednak stosować barwniki i pigmenty z ftalocyjaniną miedzi.

Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca dostarcza deklarację zgodności z niniejszym kryterium.

j) Zanieczyszczenia jonowe w barwnikach

Poziomy zanieczyszczeń jonowych w używanych barwnikach nie mogą przekraczać następujących wartości: Ag 100 ppm; As 50 ppm; Ba 100 ppm; Cd 20 ppm; Co 500 ppm; Cr 100 ppm; Cu 250 ppm; Fe 2 500 ppm; Hg 4 ppm; Mn 1 000 ppm; Ni 200 ppm; Pb 100 ppm; Se 20 ppm; Sb 50 ppm; Sn 250 ppm; Zn 1 500 ppm.

Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca dostarcza deklarację zgodności z niniejszym kryterium.

Kryterium 5 – Gospodarowanie odpadami

Wszystkie zakłady, w których odbywa się produkcja masy papierniczej i papieru są wyposażone w system zagospodarowania odpadów (zgodny z przepisami organów regulacyjnych odpowiednich dla danych zakładów produkcyjnych masy papierniczej i papieru) i pozostałych produktów powstających podczas wytwarzania produktu, któremu przyznano oznakowanie ekologiczne. System jest udokumentowany lub opisany we wniosku, i zawiera przynajmniej informacje dotyczące:

—	procedur segregowania ze strumienia odpadów materiałów nadających się do recyklingu oraz ich wykorzystania,

—	procedur odzyskiwania materiałów nadających się do innych zastosowań, np. do spalania w celu uzyskania pary technologicznej, do celów grzewczych lub rolniczych,

—	procedur postępowania z odpadami niebezpiecznymi (zgodne z przepisami organów regulacyjnych odpowiednich dla danych zakładów produkcyjnych masy papierniczej i papieru).

Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca dostarcza szczegółowy opis procedur przyjętych w celu gospodarowania odpadami dla każdego zakładu i deklarację zgodności z niniejszym kryterium.

Kryterium 6 – Zdatność do użycia

Produkt nadaje się do użycia zgodnie ze swoim przeznaczeniem.

Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca dostarcza stosowną dokumentację wykazującą zgodność z zakresem kryteriów. Metody badawcze spełniają wymagania następujących norm:

—	papier do kopiowania: EN 12281 – „Papier drukowy i biurowy. Wymagania dotyczące papieru do kopiowania z zastosowaniem suchego toneru”,

—	składanka komputerowa: EN 12858 – „Papier. Papier drukowy i biurowy. Wymagania dotyczące składanki komputerowej”.

Produkt spełnia wymagania dotyczące trwałości zgodnie ze stosownymi normami. Wykaz norm i standardów stosowanych do oceny trwałości znajdzie się w podręczniku użytkownika.

Alternatywnie do stosowania powyższych metod producenci gwarantują zdatność produktów do użycia poprzez dostarczenie odpowiedniej dokumentacji wykazującej jakość papieru zgodnie z normą EN ISO/IEC 17050-1:2004, która zawiera ogólne wymogi dotyczące deklaracji zgodności dostawców z dokumentacją normatywną.

Kryterium 7 – Informacje na opakowaniu

Na opakowaniu produktu znajdują się następujące informacje:

„Prosimy o zbieranie zużytego papieru do recyklingu”.

Ponadto, jeżeli stosuje się włókna odzyskane w wyniku recyklingu, producent dostarcza oświadczenie określające minimalną procentową zawartość włókien odzyskanych w wyniku recyklingu obok logo oznakowania ekologicznego UE.

Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca dostarcza próbkę opakowania produktu z wymaganymi informacjami.

Kryterium 8 – Informacje widniejące na oznakowaniu ekologicznym UE

Nieobowiązkowa etykieta z polem tekstowym zawiera następujący tekst:

„—	niskie zanieczyszczenie wody i powietrza

—	zastosowano włókna certyfikowane LUB zastosowano włókna odzyskane w wyniku recyklingu [w stosownych przypadkach]

—	ograniczono substancje niebezpieczne”.

Wytyczne dotyczące stosowania nieobowiązkowej etykiety z polem tekstowym znajdują się w dokumencie „Guidelines for use of the Ecolabel logo” (wytyczne dotyczące stosowania logo oznakowania ekologicznego) pod adresem:

http://ec.europa.eu/environment/ecolabel/promo/pdf/logo%20guidelines.pdf

Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca dostarcza próbkę opakowania produktu zawierającego oznakowanie ekologiczne, wraz z deklaracją zgodności z niniejszym kryterium.

(1) Wyjątek od tej wartości, do wartości 0,1 jest przyznawany, jeżeli można wykazać, że wyższy poziom P wynika z P występującego naturalnie w masie celulozowej drzewnej Bielona masa celulozowa (siarczanowa)

(2) Zgodnie z definicją zawartą w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE (Dz.U. L 140 z 5.6.2009, s. 16).

(3) Dz.U. L 396 z 30.12.2006, s. 1.

(4) Zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 (Dz.U. L 353 z 31.12.2008, p. 1).

(5) Zgodnie z dyrektywą Rady 67/548/EWG (Dz.U. 196 z 16.8.1967, s. 1).

(6) Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1272/2008.

(7) Zgodnie z dyrektywą 67/548/EWG.

		ISSN 1725-5139 doi:10.3000/17255139.L_2011.149.pol
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 149

Wydanie polskie	Legislacja	Tom 54 8 czerwca 2011

Spis treści		II Akty o charakterze nieustawodawczym	Strona
		ROZPORZĄDZENIA
	*	Rozporządzenie Komisji (UE) nr 550/2011 z dnia 7 czerwca 2011 r. ustalające, na mocy dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, pewne ograniczenia w zakresie wykorzystania międzynarodowych jednostek z tytułu projektów związanych z gazami przemysłowymi ( 1 )	1
	*	Rozporządzenie Komisji (UE) nr 551/2011 z dnia 31 maja 2011 r. ustanawiające zakaz połowów molwy niebieskiej w wodach UE oraz wodach międzynarodowych obszaru Vb, VI i VII przez statki pływające pod banderą Niemiec	4
	*	Rozporządzenie Komisji (UE) nr 552/2011 z dnia 1 czerwca 2011 r. ustanawiające zakaz połowów pałasza czarnego w wodach UE i w wodach międzynarodowych obszarów V, VI, VII oraz XII przez statki pływające pod banderą Niemiec	6
		Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 553/2011 z dnia 7 czerwca 2011 r. ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	8
		DECYZJE
	*	Decyzja Rady 2011/332/WPZiB z dnia 7 czerwca 2011 r. zmieniająca decyzję 2011/137/WPZiB w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Libii	10
		2011/333/UE
	*	Decyzja Komisji z dnia 7 czerwca 2011 r. ustalająca ekologiczne kryteria przyznawania oznakowania ekologicznego UE dla papieru do kopiowania i papieru graficznego (notyfikowana jako dokument nr C(2011) 3751) ( 1 )	12

Nr	9/T&Q
Państwo członkowskie	NIEMCY
Stado	BLI/5B67-
Gatunek	Molwa niebieska (Molva dypterygia)
Obszar	Wody UE i wody międzynarodowe obszarów Vb, VI oraz VII
Data	21.4.2011

Nr	10/T&Q
Państwo członkowskie	Niemcy
Stado	BSF/56712-
Gatunek	Pałasz czarny (Aphanopus carbo)
Obszar	Wody UE i wody międzynarodowe obszarów V, VI, VII oraz XII
Data	21.4.2011

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod krajów trzecich (1)	Standardowa stawka celna w przywozie
0702 00 00	TR	110,0
0702 00 00	ZZ	110,0
0707 00 05	TR	125,5
0707 00 05	ZZ	125,5
0709 90 70	TR	118,7
0709 90 70	ZZ	118,7
0709 90 80	EC	18,6
0709 90 80	ZZ	18,6
0805 50 10	AR	78,9
	BR	36,6
	TR	63,4
	ZA	79,4
	ZZ	64,6
0808 10 80	AR	88,9
	BR	75,9
	CA	142,4
	CL	88,5
	CN	91,2
	NZ	116,0
	US	92,5
	UY	50,2
	ZA	95,4
	ZZ	93,4
0809 10 00	TR	214,0
0809 10 00	ZZ	214,0
0809 20 95	TR	392,6
	XS	175,4
	ZZ	284,0