7.5.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 119/1

(1)

Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 815/2008 (3) Republice Zielonego Przylądka przyznano odstępstwo od reguł pochodzenia określonych w rozporządzeniu (EWG) nr 2454/93, dopuszczając uznawanie niektórych przetworzonych produktów rybołówstwa wyprodukowanych w Republice Zielonego Przylądka z ryb niepochodzących, za pochodzące z Republiki Zielonego Przylądka. Odstępstwo to wygasło z dniem 31 grudnia 2010 r.

(2)

Rozporządzeniem Komisji (UE) nr 894/2010 (4) Republice Zielonego Przylądka zwiększono ilości przewidziane na 2010 r. w odniesieniu do dwóch z trzech kategorii produktów rybołówstwa objętych rozporządzeniem (WE) nr 815/2008. Ilości objęte odstępstwem zwiększono odpowiednio do 2 500 ton dla przetworzonych lub zakonserwowanych filetów z makreli i do 875 ton dla przetworzonych lub zakonserwowanych filetów z tazara i tazara maruna.

(3)

Pismem z dnia 21 października 2010 r. Republika Zielonego Przylądka złożyła wniosek o przedłużenie wspomnianego odstępstwa. W pismach z dnia 3 i 21 grudnia 2010 r. oraz 14 stycznia 2011 r. dołączyła dodatkowe informacje uzasadniające jej wniosek.

(4)

Wniosek dotyczy przedłużenia o jeden rok oraz ilości 2 500 ton w odniesieniu do przetworzonych lub zakonserwowanych filetów z makreli i 875 ton w odniesieniu do przetworzonych lub zakonserwowanych filetów z tazara i tazara maruna.

(5)

W okresie między 2008 i 2010 r. całkowite pierwotnie przyznane roczne ilości w znacznym stopniu przyczyniły się do poprawy sytuacji w sektorze przetwórstwa produktów rybołówstwa i, do pewnego stopnia, do ożywienia floty łodzi uprawiających tradycyjne rybołówstwo przybrzeżne Republiki Zielonego Przylądka, która ma zasadnicze znaczenie dla tego kraju. Jednakże pełne ożywienie floty Republiki Zielonego Przylądka, osiągającej zamierzony poziom, wymaga dalszego zwiększenia dostępnej zdolności, aby dostarczyć przemysłowi przetwórstwa rybnego Republiki Zielonego Przylądka wystarczającą ilość surowców pochodzących.

(6)

Wniosek pokazuje, że brak odstępstwa bardzo negatywnie wpłynie na zdolność sektora przetwórstwa rybnego Republiki Zielonego Przylądka do kontynuowania wywozu do Unii, co może zablokować dalszy rozwój floty Republiki Zielonego Przylądka w odniesieniu do małych połowów pelagicznych.

(7)

Odstępstwo ma dać Republice Zielonego Przylądka czas pozwalający na przygotowanie się do przestrzegania reguł uzyskiwania preferencyjnego pochodzenia. Potrzeba czasu na zapewnienie, by wysiłki zmierzające do ożywienia lokalnej floty rybackiej były kontynuowane i tym samym Republika Zielonego Przylądka poprawiła swoją zdolność do dostarczania lokalnemu sektorowi przetwórstwa rybnego ryb pochodzących.

(8)

Ponieważ wniosek o przedłużenie odstępstwa dotyczy okresu rozpoczynającego się dnia 1 stycznia 2011 r., w celu zapewnienia ciągłości przywozu z Republiki Zielonego Przylądka do Unii, należy przyznać nowe odstępstwo z mocą wsteczną od dnia 1 stycznia 2011 r.

(9)

Aby ograniczyć zakres czasowego odstępstwa do czasu potrzebnego Republice Zielonego Przylądka na osiągnięcie zgodności z regułami, odstępstwo należy przyznać na okres jednego roku w odniesieniu do 2 500 ton przetworzonych lub zakonserwowanych filetów z makreli i 875 ton w odniesieniu do przetworzonych lub zakonserwowanych filetów z tazara i tazara maruna.

(10)

Rozporządzenie (EWG) nr 2454/93 określa zasady dotyczące administrowania kontyngentami taryfowymi. W celu zapewnienia skutecznego administrowania, odbywającego się w bliskiej współpracy między władzami Republiki Zielonego Przylądka, organami celnymi Unii i Komisją, wspomniane zasady powinny stosować się odpowiednio w odniesieniu do ilości przywożonych na mocy odstępstwa przyznanego niniejszą decyzją.

(11)

Aby pozwolić na skuteczniejsze monitorowanie funkcjonowania odstępstwa, niezbędne jest nałożenie na władze Republiki Zielonego Przylądka, zgodnie z art. 89 ust. 4 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93, obowiązku regularnego powiadamiania Komisji o szczegółach wydanych świadectw pochodzenia na formularzu A.

(12)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

7.5.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 119/4

(1)

Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1924/2006 zabrania się stosowania oświadczeń zdrowotnych dotyczących żywności, o ile nie zezwoliła na nie Komisja zgodnie z tym rozporządzeniem i o ile nie zostały włączone do wykazu dopuszczonych oświadczeń.

(2)

Rozporządzenie (WE) nr 1924/2006 stanowi również, że wnioski o udzielenie zezwolenia na stosowanie oświadczeń zdrowotnych mogą być składane przez podmioty prowadzące przedsiębiorstwa spożywcze do właściwego organu krajowego danego państwa członkowskiego. Właściwy organ krajowy przekazuje prawidłowe wnioski Europejskiemu Urzędowi ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA), zwanemu dalej „Urzędem”.

(3)

Po otrzymaniu wniosku Urząd bezzwłocznie powiadamia o nim pozostałe państwa członkowskie i Komisję oraz wydaje opinię na temat danego oświadczenia zdrowotnego.

(4)

Komisja decyduje o udzieleniu zezwolenia na stosowanie oświadczenia zdrowotnego, uwzględniając opinię wydaną przez Urząd. Każda decyzja w sprawie zmiany wykazu dopuszczonych oświadczeń zdrowotnych zawiera szczegóły, o których mowa w art. 16 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006, w tym między innymi i w razie potrzeby szczegółowe warunki stosowania.

(5)

Osiem opinii, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, dotyczy wniosków o udzielenie zezwolenia na stosowanie oświadczeń zdrowotnych odnoszących się do wpływu niezbędnych kwasów tłuszczowych na rozwój i zdrowie dzieci, o czym mowa w art. 14 ust. 1 lit b) rozporządzenia (WE) nr 1924/2006.

(6)

Po złożeniu trzech wniosków przez Mead Johnson & Company w dniu 19 stycznia 2008 r. zgodnie z art. 14 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1924/2006, w których zwrócono się o ochronę danych zastrzeżonych dla dziewiętnastu badań, Urząd miał obowiązek wydania trzech opinii dotyczących oświadczeń zdrowotnych związanych z wpływem kwasu dokozaheksaenowego (DHA) i kwasu arachidonowego (ARA) na rozwój wzroku (pytanie nr EFSA-Q-2008-211 (2), EFSA-Q-2008-688 (3) i EFSA-Q-2008-689 (4)). Oświadczenia zaproponowane przez wnioskodawcę były sformułowane odpowiednio w następujący sposób: „DHA i ARA wspomagają optymalny rozwój wzroku u niemowląt i małych dzieci”, „Lipil® wspomaga optymalny rozwój wzroku u niemowląt i małych dzieci” oraz „Enfamil® Premium wspomaga optymalny rozwój wzroku u niemowląt”. Jak podaje wnioskodawca, Lipil® i Enfamil® Premium zawierają DHA i ARA w określonych ilościach i proporcji.

(7)

Na podstawie przedstawionych danych Urząd stwierdził, w opiniach otrzymanych przez Komisję odpowiednio w dniu 13 lutego 2009 r. i w dniu 23 marca 2009 r., że wykazano związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy spożywaniem preparatów dla niemowląt i preparatów do dalszego żywienia niemowląt wzbogaconych w DHA a rozwojem wzroku u niemowląt karmionych piersią do odstawienia albo u niemowląt, które otrzymywały preparat wzbogacony w DHA zawierający 0,3 % kwasów tłuszczowych w postaci DHA od urodzenia do odstawienia od piersi. Urząd zauważył, że dojście do takiego wniosku byłoby niemożliwe bez zapoznania się z wynikami siedmiu badań zgłoszonych przez wnioskodawcę jako zastrzeżone. Urząd stwierdził również, że nie wykazano związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy spożywaniem ARA a deklarowanym skutkiem.

(8)

W odpowiedzi Urzędu z dnia 3 września 2009 r. na uwagi otrzymane zgodnie z art. 16 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 oraz w odpowiedzi z dnia 3 grudnia 2009 r. na prośbę Komisji o opinię między innymi w sprawie wniosków, o których mowa w pytaniach nr EFSA-Q-2008-211, EFSA-Q-2008-688 i EFSA-Q-2008-689, stwierdzono, że deklarowany skutek można rozszerzyć na żywność przeznaczoną dla niemowląt odstawianych od piersi, jak określono w dyrektywie Komisji 2006/125/WE (5). W związku z powyższym i bez uszczerbku dla dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/39/WE (6) oraz dyrektyw szczegółowych, mających zastosowanie do niektórych grup środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego, oświadczenie zdrowotne odzwierciedlające ten wniosek i do którego dołączono szczegółowe warunki stosowania należy uznać za zgodne z wymogami rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 i włączyć je do unijnego wykazu dopuszczonych oświadczeń.

(9)

Po otrzymaniu opinii Urzędu w związku z wnioskami wymienionymi w pytaniach nr EFSA-Q-2008-211, EFSA-Q-2008-688 i EFSA-Q-2008-689 Komisja zwróciła się do wnioskodawcy o przedstawienie dokładniejszych wyjaśnień w sprawie dostarczonego uzasadnienia dotyczącego siedmiu badań zgłoszonych jako zastrzeżone oraz w szczególności „wyłącznego prawa powoływania się”, zgodnie z art. 21 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1924/2006. Oceniono wszystkie uzasadniające informacje dostarczone przez wnioskodawcę. Ponieważ wszystkie siedem badań opublikowano przed złożeniem wniosków o udzielenie zezwolenia na stosowanie oświadczeń zdrowotnych i biorąc pod uwagę cele rozporządzenia (WE) nr 1924/2006, wśród których jest ochrona inwestycji producentów innowacyjnych dokonanych podczas gromadzenia informacji i danych na poparcie wniosku składanego zgodnie z tym rozporządzeniem, uznaje się, że ich ochrona nie jest uzasadniona i w związku z tym nie powinna zostać przyznana.

(10)

Po złożeniu wniosku przez Merck Selbstmedikation GmbH w dniu 16 stycznia 2008 r. zgodnie z art. 14 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1924/2006, Urząd miał obowiązek wydania opinii dotyczącej oświadczenia zdrowotnego związanego z wpływem DHA na rozwój wzroku u dzieci nienarodzonych i niemowląt karmionych piersią (pytanie nr EFSA-Q-2008-675) (7). Oświadczenie zaproponowane przez wnioskodawcę było sformułowane w następujący sposób: „DHA jest ważny dla wczesnego stadium rozwoju oczu u płodu (dziecka nienarodzonego) i niemowlęcia. DHA dostarczany przez organizm matki wspomaga rozwój wzroku u dziecka”.

(11)

Na podstawie przedstawionych danych Urząd stwierdził, w opinii otrzymanej przez Komisję w dniu 23 kwietnia 2009 r., że brak jest wystarczających dowodów, by wykazać związek przyczynowo-skutkowy między spożywaniem suplementu DHA w okresie ciąży i laktacji a rozwojem wzroku u dzieci nienarodzonych lub niemowląt karmionych piersią.

(12)

Po złożeniu wniosku przez Merck Selbstmedikation GmbH w dniu 16 stycznia 2008 r. zgodnie z art. 14 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1924/2006, Urząd miał obowiązek wydania opinii dotyczącej oświadczenia zdrowotnego związanego z wpływem DHA na rozwój funkcji poznawczych (pytanie nr EFSA-Q-2008-773) (8). Oświadczenie zaproponowane przez wnioskodawcę było sformułowane w następujący sposób: „DHA jest ważny dla wczesnego stadium rozwoju mózgu u płodu (dziecka nienarodzonego) i niemowlęcia. DHA dostarczany przez organizm matki wspomaga rozwój funkcji poznawczych u dziecka”.

(13)

Na podstawie przedstawionych danych Urząd stwierdził, w opinii otrzymanej przez Komisję w dniu 23 kwietnia 2009 r., że brak jest wystarczających dowodów, by wykazać związek przyczynowo-skutkowy między spożywaniem suplementu DHA w okresie ciąży i laktacji a rozwojem funkcji poznawczych u dzieci nienarodzonych lub niemowląt karmionych piersią.

(14)

Jednak w odpowiedzi Urzędu z dnia 4 sierpnia 2009 r. na uwagi otrzymane zgodnie z art. 16 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 oraz w odpowiedzi z dnia 3 grudnia 2009 r. na prośbę Komisji o opinię między innymi w sprawie wniosków, o których mowa w pytaniu nr EFSA-Q-2008-675 i EFSA-Q-2008-773, stwierdzono, że DHA jako ważny, pod względem strukturalnym i funkcjonalnym, wielonienasycony kwas tłuszczowy o długim łańcuchu może wspomagać prawidłowy rozwój mózgu oraz prawidłowy rozwój oczu u płodu i niemowląt karmionych piersią. Ponadto wyjaśniono, że niemowlęta karmione piersią otrzymują większość DHA z mlekiem matki, w którym stężenie DHA uzależnione jest zarówno od DHA spożywanego przez matkę, jak i od zapasów DHA w jej organizmie. W związku z powyższym oświadczenia zdrowotne, odzwierciedlające ten wniosek i do których dołączono szczegółowe warunki stosowania, należy uznać za zgodne z wymogami rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 i włączyć je do unijnego wykazu dopuszczonych oświadczeń.

(15)

Artykuł 16 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 stanowi, że pozytywna opinia co do wydania zezwolenia na stosowanie oświadczenia zdrowotnego powinna zawierać pewne szczegóły. Szczegóły te powinny być określone, w odniesieniu do dopuszczonego oświadczenia, w załączniku do niniejszego rozporządzenia i powinny one obejmować, zależnie od przypadku, oświadczenie zdrowotne po przeformułowaniu, szczegółowe warunki jego stosowania oraz w razie potrzeby warunki lub ograniczenia stosowania danej żywności lub dodatkowe wyjaśnienia lub ostrzeżenia zgodnie z zasadami zawartymi w rozporządzeniu (WE) nr 1924/2006 oraz opiniami wydanymi przez Urząd.

(16)

Jednym z celów rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 jest zapewnienie zgodności oświadczeń zdrowotnych z prawdą, ich zrozumiałości, rzetelności i przydatności dla konsumenta, a także odpowiednie uwzględnienie sposobu sformułowania i przedstawiania oświadczeń. W związku z tym w przypadkach gdy sformułowanie oświadczeń ma dla konsumenta taki sam sens jak sformułowanie oświadczenia zdrowotnego, na które udzielono zezwolenia, ponieważ wykazano w nich taki sam związek między kategorią żywności, żywnością lub jednym z jej składników a stanem zdrowia, oświadczenia te powinny podlegać takim samym warunkom stosowania, jak określono w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(17)

Po złożeniu trzech wniosków przez Mead Johnson & Company w dniu 19 stycznia 2008 r. zgodnie z art. 14 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1924/2006, Urząd miał obowiązek wydania trzech opinii dotyczących oświadczeń zdrowotnych związanych z wpływem DHA i ARA na rozwój mózgu (pytanie nr EFSA-Q-2008-212 (9), EFSA-Q-2008-690 (10) i EFSA-Q-2008-691 (11)). Oświadczenia zaproponowane przez wnioskodawcę były sformułowane odpowiednio w następujący sposób: „DHA i ARA wspomagają optymalny rozwój mózgu u niemowląt i małych dzieci”, „Lipil® wspomaga optymalny rozwój mózgu u niemowląt i małych dzieci” oraz „Enfamil® Premium wspomaga optymalny rozwój mózgu u niemowląt i małych dzieci”. Jak podaje wnioskodawca, Lipil® i Enfamil® Premium zawierają DHA i ARA w określonych ilościach i proporcji.

(18)

Na podstawie przedstawionych danych Urząd stwierdził, w opiniach otrzymanych przez Komisję w dniu 23 marca 2009 r., że brak jest wystarczających dowodów, by wykazać związek przyczynowo-skutkowy między spożywaniem odpowiednio DHA i ARA, Lipil® i Enfamil® Premium a deklarowanym skutkiem.

(19)

W odpowiedzi Urzędu z dnia 3 września 2009 r. na uwagi otrzymane zgodnie z art. 16 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 oraz w odpowiedzi z dnia 3 grudnia 2009 r. na prośbę Komisji o opinię między innymi w sprawie wniosków, o których mowa w pytaniach nr EFSA-Q-2008-690, EFSA-Q-2008-691 i EFSA-Q-2008-212, stwierdzono, że DHA jako ważny pod względem strukturalnym i funkcjonalnym, wielonienasycony kwas tłuszczowy o długim łańcuchu może wspomagać prawidłowy rozwój mózgu u płodu, niemowląt i małych dzieci. W związku z powyższym Komisja oraz państwa członkowskie rozważyły, czy należy udzielić zezwolenia na stosowanie oświadczenia zdrowotnego odzwierciedlającego ten wniosek. Jednak na podstawie danych przedstawionych w tych trzech wnioskach i aktualnej wiedzy naukowej Urząd nie mógł dostarczyć szczegółowych opinii dotyczących odpowiednich warunków stosowania, które powinny towarzyszyć temu oświadczeniu zdrowotnemu. W związku z tym, jako że jednostki odpowiedzialne za zarządzanie ryzykiem nie mogły określić szczegółowych warunków stosowania zgodnie z art. 16 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 i z uwagi na fakt, że brak takich szczegółowych warunków stosowania oznacza, że nie można zapewnić korzystnego działania produktu, co oznaczałoby wprowadzanie konsumentów w błąd, nie należy włączać tego oświadczenia zdrowotnego do wykazu dopuszczonych oświadczeń zdrowotnych.

(20)

Podczas ustanawiania środków przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu uwzględniono opinie wnioskodawców oraz przedstawicieli opinii publicznej, otrzymane przez Komisję zgodnie z art. 16 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006. Komisja wzięła również pod uwagę wszystkie istotne opinie Urzędu, łącznie z opiniami na temat oznaczania referencyjnych wartości spożycia dla wielonienasyconych kwasów tłuszczowych n-3 i n-6 (pytanie nr EFSA-Q-2009-00548 (12)) oraz referencyjnych wartości żywieniowych dla tłuszczów, w tym nasyconych kwasów tłuszczowych, wielonienasyconych kwasów tłuszczowych, jednonienasyconych kwasów tłuszczowych, kwasów tłuszczowych trans oraz cholesterolu (pytanie nr EFSA-Q-2008-466 (13)).

(21)

Zgodnie z art. 28 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 oświadczenia zdrowotne, o których mowa w art. 14 ust. 1 lit. b) tego rozporządzenia, na które nie wydano zezwolenia decyzją na mocy art. 17 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006, mogą być w dalszym ciągu stosowane przez sześć miesięcy po przyjęciu niniejszego rozporządzenia, pod warunkiem że wniosek złożono przed dniem 19 stycznia 2008 r. W związku z powyższym określony w tym artykule okres przejściowy ma zastosowanie w odniesieniu do oświadczeń zdrowotnych wymienionych w załączniku II do niniejszego rozporządzenia.

(22)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły wobec nich sprzeciwu,

7.5.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 119/10

7.5.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 119/12

(1)

W dniu 10 czerwca 1999 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję nr 1244.

(2)

W dniu 15 września 2006 r. Rada przyjęła wspólne działanie 2006/623/WPZiB (2) w sprawie utworzenia zespołu uczestniczącego w przygotowaniach do ewentualnego ustanowienia międzynarodowej misji cywilnej w Kosowie z elementem funkcji Specjalnego Przedstawiciela Unii Europejskiej (zespół przygotowawczy MMC/SPUE).

(3)

W dniach 13–14 grudnia 2007 r. Rada Europejska podkreśliła, że Unia jest gotowa odgrywać wiodącą rolę we wzmacnianiu stabilności w regionie i w realizacji porozumienia określającego przyszły status Kosowa. Stwierdziła, że Unia jest gotowa do wspierania Kosowa na drodze ku trwałej stabilności, w tym poprzez misję w ramach europejskiej polityki bezpieczeństwa i obrony (EPBiO) oraz wkład w międzynarodowe biuro cywilne będące elementem obecności międzynarodowej.

(4)

W dniu 4 lutego 2008 r. Rada przyjęła wspólne działanie 2008/123/WPZiB (3) w sprawie mianowania Pietera FEITHA Specjalnym Przedstawicielem Unii Europejskiej (SPUE) w Kosowie na okres do dnia 30 kwietnia 2011 r.

(5)

Fernando GENTILINI powinien zostać mianowany SPUE w Kosowie na okres od dnia 1 maja 2011 r. do dnia 31 lipca 2011 r.

(6)

Proces stabilizacji i stowarzyszenia stanowi strategiczne ramy polityki Unii wobec regionu Bałkanów Zachodnich, a jego instrumenty – w tym partnerstwo europejskie, dialog polityczny i techniczny w ramach dialogu prowadzonego w związku z procesem stabilizacji i stowarzyszenia oraz powiązane programy pomocowe Unii – mają zastosowanie do Kosowa.

(7)

Wykonywanie mandatu SPUE będzie koordynowane z Komisją, aby zapewnić spójność z pozostałymi właściwymi działaniami objętymi kompetencjami Unii.

(8)

SPUE będzie wykonywał swój mandat w sytuacji, która może ulec pogorszeniu i mogłaby utrudnić osiągnięcie celów działań zewnętrznych Unii określonych w art. 21 Traktatu,

a)

doradztwo i pomoc w imieniu Unii w procesie politycznym;

b)

wspieranie ogólnej koordynacji politycznej Unii w Kosowie;

c)

udzielanie szefowi misji Unii Europejskiej w zakresie praworządności w Kosowie (EULEX KOSOVO) porad i informacji dotyczących miejscowej sytuacji politycznej, także na temat politycznych aspektów kwestii związanych z jego obowiązkami;

d)

zapewnianie konsekwencji i spójności działania Unii wobec społeczeństwa. Rzecznik SPUE jest głównym punktem kontaktowym z ramienia Unii, udzielającym mediom w Kosowie informacji na temat kwestii związanych ze wspólną polityką zagraniczną i bezpieczeństwa/wspólną polityką bezpieczeństwa i obrony (WPZiB/WPBiO). Wszystkie działania związane z mediami i informacją publiczną odbywają się w ścisłej i ciągłej koordynacji z rzecznikiem WP lub biurem prasowym Sekretariatu Rady;

e)

przyczynianie się do zwiększenia i umocnienia poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności w Kosowie – w tym w odniesieniu do kobiet i dzieci – zgodnie z polityką Unii dotyczącą praw człowieka i wytycznymi Unii dotyczącymi praw człowieka.

a)

sporządza plan bezpieczeństwa danej misji obejmujący fizyczne, organizacyjne i proceduralne środki bezpieczeństwa dla danej misji, zarządzanie bezpiecznym przemieszczaniem się personelu do obszaru misji i w jego obrębie, jak również reagowanie na zdarzenia związane z naruszaniem bezpieczeństwa, w tym plan awaryjny i plan ewakuacji misji;

b)

zapewnia objęcie wszystkich członków personelu rozmieszczonych poza terytorium Unii ubezpieczeniem od wysokiego ryzyka odpowiednio do warunków panujących na obszarze misji;

c)

zapewnia, aby wszyscy członkowie jego zespołu rozmieszczeni poza terytorium Unii, w tym zatrudniony na podstawie umów personel miejscowy, odbyli przed przyjazdem na obszar misji lub niezwłocznie po przyjeździe odpowiednie szkolenie w zakresie bezpieczeństwa, na podstawie wskaźników ryzyka określonych dla obszaru prowadzenia misji;

d)

zapewnia wdrożenie wszelkich uzgodnionych zaleceń wydanych po dokonaniu regularnych ocen bezpieczeństwa oraz – w ramach sprawozdań śródokresowych oraz sprawozdań z wykonania mandatu – dostarcza WP, Radzie i Komisji pisemne sprawozdania obejmujące wdrażanie tych zaleceń oraz inne kwestie związane z bezpieczeństwem.

7.5.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 119/15

(1)

Na mocy art. 30 rozporządzenia (WE) nr 1290/2005 Komisja, na podstawie rocznych sprawozdań finansowych przekazanych przez państwa członkowskie wraz z informacjami wymaganymi do rozliczenia oraz ze świadectwem kompletności, dokładności i prawdziwości przekazanych ksiąg oraz ze sprawozdaniami jednostek certyfikujących, rozlicza rachunki agencji płatniczych, o których mowa w art. 6 wymienionego rozporządzenia.

(2)

Zgodnie z art. 5 rozporządzenia Komisji (WE) nr 883/2006 z dnia 21 czerwca 2006 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1290/2005 w odniesieniu do prowadzenia kont przez agencje płatnicze, deklaracji wydatków i dochodów oraz warunków zwrotu wydatków w ramach EFRG i EFRROW (2) rok budżetowy dla rachunków EFRG rozpoczyna się w dniu 16 października roku N – 1, a kończy w dniu 15 października roku N. W ramach rozliczania rachunków, w celu ujednolicenia okresu referencyjnego dla wydatków EFRROW z okresem referencyjnym dla wydatków EFRG, wydatkami uwzględnianymi w odniesieniu do roku budżetowego 2010 są wydatki dokonane przez państwa członkowskie między dniem 16 października 2009 r. a dniem 15 października 2010 r.

(3)

Artykuł 10 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia Komisji (WE) nr 885/2006 z dnia 21 czerwca 2006 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1290/2005 w zakresie akredytacji agencji płatniczych i innych jednostek, jak również rozliczenia rachunków EFRG i EFRROW (3) stanowi, że kwota, która na mocy decyzji w sprawie rozliczenia rachunków, o której mowa w art. 10 ust. 1 akapit pierwszy wymienionego rozporządzenia, jest możliwa do odzyskania od każdego państwa członkowskiego lub jest wpłacana na rzecz każdego państwa członkowskiego, ustalana jest poprzez potrącanie płatności pośrednich w danym roku budżetowym z wydatków uznanych dla tego samego roku budżetowego zgodnie z ust. 1. Komisja potrąca tę kwotę od następnej płatności pośredniej bądź ją do niej dodaje.

(4)

Komisja sprawdziła informacje przekazane przez państwa członkowskie oraz powiadomiła państwa członkowskie przed dniem 31 marca 2011 r. o wynikach tej weryfikacji oraz o niezbędnych poprawkach.

(5)

Roczne sprawozdania finansowe oraz dokumenty towarzyszące pozwalają Komisji podjąć decyzję dotyczącą kompletności, dokładności i prawdziwości przedłożonych rocznych sprawozdań finansowych w przypadku niektórych agencji płatniczych. Kwoty rozliczone w rozbiciu na poszczególne państwa członkowskie oraz kwoty podlegające zwrotowi od lub płatne na rzecz poszczególnych państw członkowskich są wymienione w załączniku I.

(6)

Informacje przekazane przez niektóre inne agencje płatnicze wymagają przeprowadzenia dodatkowego postępowania, a ich rachunki nie mogą zostać rozliczone niniejszą decyzją. W załączniku II wymienione są agencje płatnicze, których to dotyczy.

(7)

Zgodnie z art. 33 ust. 8 rozporządzenia (WE) nr 1290/2005 50 % konsekwencji finansowych wynikających z nieodzyskania kwot powstałych w wyniku nieprawidłowości ponosi państwo członkowskie, którego to dotyczy, jeżeli odzyskanie nie nastąpiło przed zamknięciem programu rozwoju obszarów wiejskich w terminie czterech lat od daty pierwszego ustalenia administracyjnego lub sądowego lub w terminie ośmiu lat, w przypadku gdy nieodzyskana kwota jest przedmiotem postępowania przed sądami krajowymi, albo w chwili zamknięcia programu, jeżeli powyższe terminy wygasają przed jego zamknięciem. Artykuł 33 ust. 4 wymienionego rozporządzenia zobowiązuje państwa członkowskie do przesłania Komisji razem z rocznym sprawozdaniem finansowym skróconego zestawienia procedur odzyskania wszczętych w wyniku nieprawidłowości. Szczegółowe przepisy dotyczące stosowania obowiązku sprawozdawczego państw członkowskich w odniesieniu do kwot, które podlegają zwrotowi, są określone w rozporządzeniu (WE) nr 885/2006. W załączniku III do wymienionego rozporządzenia przedstawione są tabele, które państwa członkowskie muszą dostarczyć w 2010 r. Na podstawie wypełnionych przez państwa członkowskie tabel Komisja powinna podjąć decyzję w sprawie konsekwencji finansowych wynikających z nieodzyskania kwot powstałych w wyniku nieprawidłowości starszych niż odpowiednio cztery lata lub osiem lat. Decyzja ta pozostaje bez uszczerbku dla przyszłych decyzji w sprawie zgodności na mocy art. 33 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1290/2005.

(8)

Zgodnie z art. 33 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 1290/2005 po zamknięciu programu rozwoju obszarów wiejskich państwa członkowskie mogą zdecydować o niekontynuowaniu odzyskiwania. Taka decyzja może zostać podjęta jedynie w przypadku gdy łączna kwota poniesionych i przewidywanych kosztów odzyskiwania przewyższa kwotę do odzyskania lub gdy odzyskanie okazuje się niemożliwe w związku z niewypłacalnością dłużnika lub osób odpowiedzialnych prawnie za nieprawidłowości, stwierdzoną i uznaną zgodnie z prawem krajowym. Jeżeli decyzję podjęto w terminie czterech lat od daty pierwszego ustalenia administracyjnego lub sądowego albo w terminie ośmiu lat, w przypadku gdy nieodzyskana kwota jest przedmiotem postępowania przed sądami krajowymi, 100 % konsekwencji finansowych wynikających z nieodzyskania powinno zostać pokryte z budżetu Wspólnoty. W skróconym zestawieniu, o którym mowa w art. 33 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1290/2005, przedstawiono kwoty, w odniesieniu do których państwa członkowskie podjęły decyzję o niekontynuowaniu odzyskiwania, oraz powody tej decyzji. Kwoty te nie są ponoszone przez państwa członkowskie, których to dotyczy, lecz muszą one w związku z powyższym zostać pokryte z budżetu Wspólnoty. Decyzja ta pozostaje bez uszczerbku dla przyszłych decyzji w sprawie zgodności na mocy art. 33 ust. 5 wspomnianego rozporządzenia.

(9)

Zgodnie z art. 30 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1290/2005 niniejsza decyzja nie ma wpływu na późniejsze decyzje Komisji wykluczające z finansowania unijnego wydatki dokonane niezgodnie z przepisami Unii Europejskiej,