(1)

Układ o stabilizacji i stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Bośnią i Hercegowiną, z drugiej strony („układ o stabilizacji i stowarzyszeniu”), został podpisany w Luksemburgu dnia 16 czerwca 2008 r. Trwa proces ratyfikacji układu o stabilizacji i stowarzyszeniu.

(2)

Dnia 16 czerwca 2008 r. zawarto Umowę przejściową dotyczącą handlu i kwestii związanych z handlem między Wspólnotą Europejską, z jednej strony, a Bośnią i Hercegowiną, z drugiej strony (2) („umowa przejściowa”), która została zatwierdzona decyzją Rady 2008/474/WE (3). Umowa przejściowa przewiduje szybkie wejście w życie przepisów układu o stabilizacji i stowarzyszeniu odnoszących się do handlu i kwestii związanych z handlem. Weszła ona w życie w dniu 1 lipca 2008 r.

(3)

Umowa przejściowa i układ o stabilizacji i stowarzyszeniu przewidują, że niektóre ryby i produkty rybołówstwa pochodzące z Bośni i Hercegowiny mogą być przywożone do Unii Europejskiej w granicach kontyngentów taryfowych Unii („kontyngentów”) przy zastosowaniu obniżonej lub zerowej stawki celnej.

(4)

Kontyngenty taryfowe przewidziane w umowie przejściowej i w układzie o stabilizacji i stowarzyszeniu mają charakter roczny i zostały przyjęte na czas nieokreślony. Konieczne jest otwarcie kontyngentów taryfowych na rok 2008 i lata następne oraz ustanowienie wspólnego systemu zarządzania nimi.

(5)

Wspólne zarządzanie powinno zapewniać wszystkim importerom z obszaru Unii Europejskiej równy i stały dostęp do kontyngentów taryfowych oraz nieprzerwane stosowanie stawek ustalonych dla kontyngentów w odniesieniu do przywozu wszystkich przedmiotowych produktów na obszar wszystkich państw członkowskich do momentu wyczerpania kontyngentów. W celu zapewnienia efektywności systemu państwa członkowskie powinny zostać upoważnione do pobierania z kontyngentów ilości towarów odpowiadających rzeczywistemu przywozowi. Wymagana jest ścisła współpraca między państwami członkowskimi a Komisją, a ta ostatnia musi mieć w szczególności możliwość monitorowania stopnia wykorzystania kontyngentów oraz informowania o tym państw członkowskich. W celu zapewnienia szybkiej i skutecznej komunikacji, wymiana informacji między państwami członkowskimi a Komisją powinna odbywać się w miarę możliwości drogą elektroniczną.

(6)

Kontyngentami otwartymi niniejszym rozporządzeniem należy zatem zarządzać zgodnie z systemem zarządzania kontyngentami taryfowymi przeznaczonymi do wykorzystania w porządku chronologicznym dat przyjęcia zgłoszeń celnych określonym w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającym przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (4).

(7)

Ponieważ umowa przejściowa weszła w życie dnia 1 lipca 2008 r., niniejsze rozporządzenie powinno być stosowane od tego samego dnia i powinno pozostać w mocy po wejściu w życie układu o stabilizacji i stowarzyszeniu.

(8)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

(1)

Zgodnie z art. 9 ust. 1 akapit pierwszy i w zastosowaniu art. 17 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 510/2006 Komisja przeanalizowała wniosek Włoch w sprawie zatwierdzenia zmian elementów specyfikacji chronionej nazwy pochodzenia „Montasio”, zarejestrowanej na mocy rozporządzenia Komisji (WE) nr 1107/96 (2) zmienionego rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1263/96 (3).

(2)

Jako że proponowane zmiany nie są nieznaczne w rozumieniu art. 9 rozporządzenia (WE) nr 510/2006, zgodnie z art. 6 ust. 2 akapit pierwszy tego rozporządzenia Komisja opublikowała w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (4) wniosek o wprowadzenie zmian. Ponieważ do Komisji nie wpłynęło żadne oświadczenie o sprzeciwie zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 510/2006, należy zatwierdzić przedmiotowe zmiany,

(1)

Artykuł 1 rozporządzenia Komisji (UE) nr 447/2010 (2) stanowi, że odtłuszczone mleko w proszku wprowadzone do miejsca przechowywania przed dniem 1 listopada 2009 r. udostępnia się do sprzedaży w drodze procedury przetargowej. W celu zapewnienia jasności należy określić jednostkę miary, do której ma się odnosić zaproponowana cena.

(2)

Artykuł 2 rozporządzenia (UE) nr 447/2010 stanowi, że oferty w odpowiedzi na poszczególne zaproszenia do składania ofert należy składać w każdy pierwszy i trzeci wtorek miesiąca. Obecna sytuacja na rynku mleczarskim pozwala na ograniczenie liczby poszczególnych zaproszeń do składania ofert do jednego razu w miesiącu.

(3)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 447/2010.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

a)

w art. 1 dodaje się ustęp w brzmieniu:

„Zaproponowana cena jest ceną za 100 kg produktów.”;

b)

w art. 2 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

(1)

Kwoty cen reprezentatywnych oraz dodatkowych należności stosowanych przy przywozie cukru białego, cukru surowego oraz niektórych syropów zostały ustalone na rok gospodarczy 2010/11 rozporządzeniem Komisji (UE) nr 867/2010 (3). Te ceny i kwoty zostały ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (UE) nr 353/2011 (4).

(2)

Zgodnie z zasadami i warunkami określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 951/2006 dane, którymi dysponuje obecnie Komisja, stanowią podstawę do korekty wymienionych kwot,

(1)

Europejski Fundusz Dostosowania do Globalizacji (EFG) ustanowiono w celu zapewnienia dodatkowego wsparcia pracownikom zwolnionym w wyniku istotnych zmian w strukturze światowego handlu spowodowanych globalizacją oraz udzielenia im pomocy umożliwiającej powrót na rynek pracy.

(2)

Zakres zastosowania EFG został rozszerzony w odniesieniu do wniosków przedłożonych po dniu 1 maja 2009 r. i obejmuje również pomoc dla pracowników, których zwolnienie było bezpośrednim skutkiem światowego kryzysu finansowego i gospodarczego.

(3)

Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 17 maja 2006 r. dopuszcza możliwość uruchomienia EFG w granicach rocznego pułapu wynoszącego 500 mln EUR.

(4)

W dniu 24 marca 2010 r. Republika Czeska złożyła wniosek o uruchomienie środków z EFG w związku ze zwolnieniami w przedsiębiorstwie Unilever ČR spol. s r.o., uzupełniając go o dodatkowe informacje do dnia 20 września 2010 r. Wniosek ten spełnia wymogi art. 10 rozporządzenia (WE) nr 1927/2006 dotyczące określenia wkładu finansowego. Komisja wnioskuje zatem o uruchomienie środków w wysokości 323 820 EUR.

(5)

Należy zatem uruchomić środki z EFG, aby zapewnić wkład finansowy dla wniosku złożonego przez Republikę Czeską,

(1)

Rozporządzenia Komisji (WE) nr 451/2000 (2) i (WE) nr 1490/2002 (3) określają szczegółowe zasady realizacji drugiego i trzeciego etapu programu prac, o którym mowa w art. 8 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG, oraz wykaz substancji czynnych, które mają zostać poddane ocenie w celu ich ewentualnego włączenia do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG. Wykaz ten obejmował dichlobenil.

(2)

Zgodnie z art. 11f, art. 12 ust. 1 lit. a) i art. 12 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1490/2002 przyjęto decyzję Komisji 2008/754/WE z dnia 18 września 2008 r. dotyczącą niewłączenia dichlobenilu do załącznika I do dyrektywy Rady 91/414/EWG oraz cofnięcia zezwoleń na środki ochrony roślin zawierające tę substancję (4).

(3)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG pierwotny powiadamiający (zwany dalej „wnioskodawcą”) złożył nowy wniosek, w którym ubiega się o zastosowanie przyspieszonej procedury przewidzianej w art. 14–19 rozporządzenia Komisji (WE) nr 33/2008 z dnia 17 stycznia 2008 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania dyrektywy Rady 91/414/EWG w odniesieniu do zwykłej i przyspieszonej procedury oceny substancji czynnych objętych programem prac, o którym mowa w art. 8 ust. 2 tej dyrektywy, ale niewłączonych do załącznika I do tej dyrektywy (5).

(4)

Wniosek przedłożono Zjednoczonemu Królestwu, państwu członkowskiemu, które zostało wyznaczone do pełnienia roli sprawozdawcy rozporządzeniem (WE) nr 1490/2002. Termin dotyczący procedury przyspieszonej został dotrzymany. Specyfikacja substancji czynnej i jej przewidywane zastosowania są takie same, jak w przedmiocie decyzji 2008/754/WE. Wniosek ten spełnia również pozostałe wymogi materialne i proceduralne określone w art. 15 rozporządzenia (WE) nr 33/2008.

(5)

Zjednoczone Królestwo oceniło dodatkowe dane przedłożone przez wnioskodawcę i przygotowało dodatkowe sprawozdanie, które przekazało Europejskiemu Urzędowi ds. Bezpieczeństwa Żywności (dalej zwanemu „Urzędem”) oraz Komisji w dniu 7 października 2009 r. Urząd przedstawił dodatkowe sprawozdanie pozostałym państwom członkowskim i wnioskodawcy w celu umożliwienia im zgłoszenia uwag, a otrzymane uwagi przesłał Komisji. Zgodnie z art. 20 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 33/2008, na wniosek Komisji, Urząd przedstawił Komisji wnioski dotyczące dichlobenilu w dniu 29 lipca 2010 r. (6). Projekt sprawozdania z oceny, sprawozdanie dodatkowe i wnioski Urzędu zostały zweryfikowane przez państwa członkowskie oraz Komisję w ramach Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i sfinalizowane w dniu 11 marca 2011 r. w formie sprawozdania z przeglądu dotyczącego dichlobenilu, opracowanego przez Komisję.

(6)

Dodatkowe sprawozdanie przygotowane przez państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy oraz wnioski Urzędu skupiają się na względach, które doprowadziły do niewłączenia. Obawy dotyczą przede wszystkim narażenia konsumentów poprzez wodę pitną oraz przedostawania się substancji do wód podziemnych. Więcej kwestii budzących obawy wskazano w sprawozdaniu z przeglądu dotyczącego dichlobenilu.

(7)

Wnioskodawca przedłożył dodatkowe informacje, w szczególności dotyczące przedostawania się substancji do wód podziemnych, narażenia konsumentów poprzez wodę pitną, zagrożenia dla ptaków i ssaków oraz metod analizy zanieczyszczeń w materiale technicznym i analizy produktów pochodzenia zwierzęcego.

(8)

Dodatkowe informacje przedstawione przez wnioskodawcę nie pozwoliły jednak rozwiać wszystkich obaw związanych ze stosowaniem dichlobenilu.

(9)

Podczas dokonywania oceny tej substancji czynnej wskazano na kilka zagrożeń. Zaobserwowano kilka niedopuszczalnych skutków dla środowiska. Przede wszystkim może dojść do bardzo poważnego skażenia wód podziemnych bardzo trwałym metabolitem 2,6-dichlorobenzamidu (BAM), o stężeniu znacznie przekraczającym 10 μg/l we wszystkich modelowych scenariuszach. Istnieje możliwość, iż metabolit BAM będzie przenoszony na dalekie odległości poprzez atmosferę. Stwierdzono poważne zagrożenie ostre dla ptaków, a w szczególności poważne zagrożenie długoterminowe dla ptaków i ssaków żywiących się dżdżownicami. Dostępne dane były niewystarczające, aby określić charakter pozostałości metabolitu BAM w przetworzonych produktach.

(10)

Komisja poprosiła wnioskodawcę o przedstawienie uwag w odniesieniu do wniosków Urzędu. Ponadto zgodnie z art. 21 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 33/2008 Komisja poprosiła wnioskodawcę o przedstawienie uwag w odniesieniu do projektu sprawozdania z przeglądu. Wnioskodawca przedstawił uwagi, które zostały dokładnie przeanalizowane.

(11)

Pomimo argumentów przedstawionych przez wnioskodawcę nie udało się jednak rozwiać istniejących obaw, a oceny dokonane na podstawie informacji przedłożonych i poddanych ocenie w ramach posiedzeń ekspertów Urzędu nie wykazały, że można się spodziewać, by w ramach proponowanych warunków stosowania środki ochrony roślin zawierające dichlobenil zasadniczo spełniały wymogi ustanowione w art. 5 ust. 1 lit. a) i b) dyrektywy 91/414/EWG.

(12)

Nie należy zatem włączać dichlobenilu do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG.

(13)

W trosce o przejrzystość wskazane jest uchylenie decyzji 2008/754/WE.

(14)

Niniejsza decyzja nie wyklucza możliwości złożenia kolejnego wniosku dla dichlobenilu zgodnie z art. 6 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG oraz rozdziałem II rozporządzenia (WE) nr 33/2008.

(15)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,