9.4.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 96/1

DECYZJA RADY

z dnia 13 grudnia 2010 r.

w sprawie podpisania w imieniu Unii Europejskiej oraz tymczasowego stosowania Umowy między Unią Europejską a Republiką Zielonego Przylądka dotyczącej pewnych aspektów przewozów lotniczych

(2011/228/UE)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 100 ust. 2 w związku z jego art. 218 ust. 5,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Decyzją z dnia 5 czerwca 2003 r. Rada upoważniła Komisję do otwarcia negocjacji z państwami trzecimi w sprawie zastąpienia pewnych postanowień obecnie obowiązujących umów dwustronnych umową unijną.

(2)	W imieniu Unii Komisja wynegocjowała z Republiką Zielonego Przylądka Umowę dotyczącą pewnych aspektów przewozów lotniczych (zwaną dalej „Umową”), zgodnie z mechanizmami i wytycznymi zawartymi w załączniku do decyzji Rady z dnia 5 czerwca 2003 r.

(3)	Umowa powinna zostać podpisana i być tymczasowo stosowana, z zastrzeżeniem jej zawarcia,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Podpisanie Umowy między Unią Europejską a Republiką Zielonego Przylądka dotyczącej pewnych aspektów przewozów lotniczych (zwanej dalej „Umową”) zostaje niniejszym zatwierdzone w imieniu Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem jej zawarcia.

Tekst Umowy dołączony jest do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejszym upoważnia się przewodniczącego Rady do wyznaczenia osoby lub osób umocowanych do podpisania Umowy w imieniu Unii, z zastrzeżeniem jej zawarcia.

Artykuł 3

Do czasu wejścia w życie Umowy jest ona stosowana tymczasowo od pierwszego dnia pierwszego miesiąca następującego po dniu, w którym Strony dokonały wzajemnej notyfikacji zakończenia niezbędnych w tym celu procedur (1).

Artykuł 4

Niniejszym upoważnia się przewodniczącego Rady do dokonania notyfikacji przewidzianej w art. 8 ust. 2 Umowy.

Artykuł 5

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Brukseli dnia 13 grudnia 2010 r.

W imieniu Rady

K. PEETERS

Przewodniczący

(1) Data rozpoczęcia tymczasowego stosowania umowy zostanie opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej przez Sekretariat Generalny Rady.

UMOWA

między Unią Europejską a Republiką Zielonego Przylądka dotycząca pewnych aspektów przewozów lotniczych

UNIA EUROPEJSKA, zwana dalej „Unią”,

z jednej strony, oraz

REPUBLIKA ZIELONEGO PRZYLĄDKA, zwana dalej „Wyspami Zielonego Przylądka”,

z drugiej strony,

(zwane dalej „stronami”),

STWIERDZAJĄC, że dwustronne umowy o komunikacji lotniczej podpisane między niektórymi państwami członkowskimi Unii a Wyspami Zielonego Przylądka zawierają postanowienia sprzeczne z prawem Unii,

STWIERDZAJĄC, że Unia ma wyłączne kompetencje w zakresie szeregu aspektów, które mogą zostać włączone do dwustronnych umów o komunikacji lotniczej między państwami członkowskimi Unii a państwami trzecimi,

STWIERDZAJĄC, że na mocy prawa Unii unijni przewoźnicy lotniczy ustanowieni w państwie członkowskim Unii mają prawo do wolnego od dyskryminacji dostępu do tras lotniczych między państwami członkowskimi Unii a państwami trzecimi,

UWZGLĘDNIAJĄC umowy między Unią a niektórymi państwami trzecimi, przewidujące dla obywateli tych państw trzecich możliwość nabywania praw własności przewoźników lotniczych koncesjonowanych zgodnie z prawem Unii,

UZNAJĄC, że niektóre postanowienia dwustronnych umów o komunikacji lotniczej między państwami członkowskimi Unii a Wyspami Zielonego Przylądka, które są niezgodne z prawem Unii, muszą zostać dostosowane do tego prawa celem ustanowienia solidnej podstawy prawnej dla przewozów lotniczych między Unią a Wyspami Zielonego Przylądka, a także w celu zachowania ciągłości tych przewozów,

UZNAJĄC, że zawierając wszelkie umowy o komunikacji lotniczej między rządem Republiki Zielonego Przylądka a państwami niebędącymi członkami Unii, Wyspy Zielonego Przylądka realizują własną politykę i wdrażają przepisy dotyczące udziałów w przewoźnikach lotniczych i sprawowania nad nimi kontroli,

STWIERDZAJĄC, że zgodnie z prawem Unii unijni przewoźnicy lotniczy nie mogą zasadniczo zawierać umów, które mogłyby wpłynąć na wymianę handlową między państwami członkowskimi Unii i których celem lub skutkiem byłoby uniemożliwienie, ograniczenie lub zakłócenie konkurencji,

UZNAJĄC, że postanowienia dwustronnych umów o komunikacji lotniczej zawartych między państwami członkowskimi Unii a Wyspami Zielonego Przylądka, które (i) wymagają zawierania porozumień pomiędzy przedsiębiorstwami, podejmowania decyzji przez związki przedsiębiorstw lub stosowania uzgodnionych praktyk uniemożliwiających, zakłócających lub ograniczających konkurencję między przewoźnikami lotniczymi na przedmiotowych trasach, bądź faworyzują takie rozwiązania; lub (ii) wzmacniają skutki wszelkich takich porozumień, decyzji lub uzgodnionych praktyk; lub (iii) przenoszą na przewoźników lotniczych lub inne prywatne podmioty gospodarcze odpowiedzialność za podjęcie środków uniemożliwiających, zakłócających lub ograniczających konkurencję między przewoźnikami lotniczymi na przedmiotowych trasach, mogą uniemożliwić skuteczne działanie reguł konkurencji mających zastosowanie do przedsiębiorstw,

STWIERDZAJĄC, że w ramach niniejszej umowy celem Unii nie jest zwiększenie ogólnego natężenia ruchu powietrznego między Unią a Wyspami Zielonego Przylądka ani naruszenie równowagi między unijnymi przewoźnikami lotniczymi a przewoźnikami lotniczymi z Wysp Zielonego Przylądka, ani negocjowanie zmian w postanowieniach obecnie obowiązujących umów dwustronnych o komunikacji lotniczej w zakresie praw przewozowych,

UZGADNIAJĄ, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Postanowienia ogólne

1. Na użytek niniejszej umowy określenie „państwa członkowskie” oznacza państwa członkowskie Unii Europejskiej; „traktaty UE” oznaczają Traktat o Unii Europejskiej i Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej; „strona” oznacza stronę niniejszej Umowy; „przewoźnik lotniczy” oznacza również przedsiębiorstwo lotnicze; „terytorium Unii” oznacza terytoria państw członkowskich, w odniesieniu do których stosuje się traktaty UE.

2. Zawarte w każdej z umów wymienionych w załączniku 1 odniesienia do obywateli państwa członkowskiego będącego stroną takiej umowy są rozumiane jako odniesienia do obywateli państw członkowskich.

3. Zawarte w każdej z umów wymienionych w załączniku 1 odniesienia do przewoźników lotniczych lub przedsiębiorstw lotniczych z państwa członkowskiego będącego stroną takiej umowy są rozumiane jako odniesienia do przewoźników lotniczych bądź przedsiębiorstw lotniczych wyznaczonych przez to państwo członkowskie.

Artykuł 2

Wyznaczenie, upoważnienie i cofnięcie

1. Postanowienia ust. 2 do 4 niniejszego artykułu zastępują odpowiednie postanowienia artykułów wymienionych w załączniku 2, odpowiednio: w lit. a) i b), w odniesieniu do wyznaczenia przewoźnika lotniczego oraz przyznanych mu upoważnień i zezwoleń.

2. Po otrzymaniu wyznaczenia dokonanego przez państwo członkowskie Wyspy Zielonego Przylądka udzielają odpowiednich upoważnień i zezwoleń w najkrótszym przewidzianym przez procedury terminie, pod warunkiem że:

a)	przewoźnik lotniczy jest ustanowiony na terytorium wyznaczającego państwa członkowskiego zgodnie z traktatami UE oraz posiada ważną koncesję wydaną zgodnie z prawem Unii; oraz

b)	państwo członkowskie odpowiedzialne za wydanie certyfikatu przewoźnika lotniczego sprawuje i utrzymuje skuteczną kontrolę regulacyjną nad przewoźnikiem lotniczym, a w wyznaczeniu jest wyraźnie określona właściwa władza lotnicza; oraz

c)	przewoźnik lotniczy jest własnością, bezpośrednio lub poprzez pakiet większościowy państw członkowskich lub obywateli państw członkowskich, lub innych państw wymienionych w załączniku 3 lub obywateli tych innych państw, oraz pozostaje pod skuteczną kontrolą tych państw lub tych obywateli.

3. Wyspy Zielonego Przylądka mogą odmówić, cofnąć, zawiesić lub ograniczyć upoważnienia lub zezwolenia wydane przewoźnikowi lotniczemu wyznaczonemu przez państwo członkowskie, jeżeli:

a)	przewoźnik lotniczy nie jest ustanowiony na terytorium wyznaczającego państwa członkowskiego zgodnie z traktatami UE lub nie posiada ważnej koncesji wydanej zgodnie z prawem Unii; lub

b)	państwo członkowskie odpowiedzialne za wydanie certyfikatu przewoźnika lotniczego nie sprawuje skutecznej kontroli regulacyjnej nad przewoźnikiem lotniczym lub w wyznaczeniu nie jest wyraźnie wymieniona właściwa władza lotnicza; lub

c)	przewoźnik lotniczy nie stanowi własności lub nie znajduje się pod skuteczną kontrolą, bezpośrednio bądź poprzez pakiet większościowy, państw członkowskich lub obywateli państw członkowskich, lub innych państw wymienionych w załączniku 3 lub obywateli tych państw.

4. Wykonując swoje prawa na mocy ust. 3 niniejszego artykułu, Wyspy Zielonego Przylądka nie stosują dyskryminacji między przewoźnikami lotniczymi państw członkowskich ze względu na ich przynależność państwową.

Artykuł 3

Bezpieczeństwo

1. Ust. 2 niniejszego artykułu uzupełnia odpowiednie postanowienia artykułów wymienionych w załączniku 2 lit. c).

2. Jeżeli państwo członkowskie wyznaczyło przewoźnika lotniczego, nad którym kontrolę regulacyjną sprawuje i utrzymuje inne państwo członkowskie, prawa Wysp Zielonego Przylądka zgodnie z postanowieniami dotyczącymi bezpieczeństwa zawartymi w umowie między państwem członkowskim, które wyznaczyło danego przewoźnika lotniczego, a Wyspami Zielonego Przylądka mają również zastosowanie do przyjmowania, wykonywania lub utrzymywania norm bezpieczeństwa przez wspomniane inne państwo członkowskie oraz w stosunku do zezwolenia eksploatacyjnego tego przewoźnika lotniczego.

Artykuł 4

Opodatkowanie paliwa lotniczego

1. Ust. 2 niniejszego artykułu uzupełnia odpowiednie postanowienia artykułów wymienionych w załączniku 2 lit. d).

2. Niezależnie od innych postanowień stanowiących inaczej, żadne z postanowień umów wymienionych w załączniku 2 lit. d) nie uniemożliwia państwu członkowskiemu nałożenia, na zasadzie niedyskryminacyjnej, podatków, należności, ceł, opłat lub obciążeń na paliwo dostarczane na jego terytorium do użytku w statku powietrznym wyznaczonego przewoźnika lotniczego pochodzącego z Wysp Zielonego Przylądka, obsługującego połączenie między punktem znajdującym się na terytorium tego państwa członkowskiego a innym punktem znajdującym się na terytorium tego lub innego państwa członkowskiego.

Artykuł 5

Zgodność z regułami konkurencji

1. Niezależnie od innych postanowień stanowiących inaczej, żadne z postanowień umów wymienionych w załączniku 1 nie może (i) wymagać zawierania porozumień pomiędzy przedsiębiorstwami, podejmowania decyzji przez związki przedsiębiorstw lub stosowania uzgodnionych praktyk, które uniemożliwiają lub zakłócają konkurencję, ani faworyzować wymienionych rozwiązań; (ii) wzmacniać skutków wszelkich takich porozumień, decyzji lub uzgodnionych praktyk; ani (iii) przenosić na prywatne podmioty gospodarcze odpowiedzialności za podjęcie środków uniemożliwiających, zakłócających lub ograniczających konkurencję.

2. Postanowienia zawarte w umowach wymienionych w załączniku 1, które są niezgodne z ust. 1 niniejszego artykułu, nie są stosowane.

Artykuł 6

Załączniki do Umowy

Załączniki do niniejszej Umowy stanowią jej integralną część.

Artykuł 7

Zmiany lub poprawki

Strony mogą w każdej chwili zmienić lub poprawić niniejszą Umowę w drodze wzajemnego porozumienia.

Artykuł 8

Wejście w życie i tymczasowe stosowanie

1. Niniejsza Umowa wchodzi w życie po dokonaniu przez strony wzajemnej pisemnej notyfikacji o zakończeniu swoich wewnętrznych procedur niezbędnych do wejścia w życie Umowy.

2. Niezależnie od ust. 1, strony zgadzają się na tymczasowe stosowanie niniejszej Umowy od pierwszego dnia pierwszego miesiąca następującego po dniu, w którym strony dokonały wzajemnej notyfikacji zakończenia niezbędnych w tym celu procedur.

3. Niniejszą Umowę stosuje się do wszystkich umów i porozumień wymienionych w załączniku 1, wraz z tymi, które w dniu podpisania niniejszej Umowy nie weszły jeszcze w życie i nie są tymczasowo stosowane.

Artykuł 9

Zakończenie obowiązywania Umowy

1. W przypadku zakończenia obowiązywania umowy wymienionej w załączniku 1 przestają obowiązywać jednocześnie wszystkie postanowienia niniejszej Umowy mające zastosowanie do umowy wymienionej w załączniku 1, która przestała obowiązywać.

2. W przypadku zakończenia obowiązywania wszystkich umów wymienionych w załączniku 1 jednocześnie przestaje obowiązywać niniejsza Umowa.

W DOWÓD CZEGO niżej podpisani odpowiednio upoważnieni podpisali niniejszą Umowę.

Sporządzono w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach, w językach: angielskim, bułgarskim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, litewskim, łotewskim, maltańskim, niderlandzkim, niemieckim, polskim, portugalskim, rumuńskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim, węgierskim oraz włoskim, przy czym każdy z tych tekstów jest równie autentyczny.

Съставено в Брюксел на двадесет и трети март две хиляди и единадесета година.

Hecho en Bruselas, el veintitrés de marzo de dos mil once.

V Bruselu dne dvacátého třetího března dva tisíce jedenáct.

Udfærdiget i Bruxelles den treogtyvende marts to tusind og elleve.

Geschehen zu Brüssel am dreiundzwanzigsten März zweitausendelf.

Kahe tuhande üheteistkümnenda aasta märtsikuu kahekümne kolmandal päeval Brüsselis.

Έγινε στις Βρυξέλλες, στις είκοσι τρεις Μαρτίου δύο χιλιάδες έντεκα.

Done at Brussels on the twenty-third day of March in the year two thousand and eleven.

Fait à Bruxelles, le vingt-trois mars deux mille onze.

Fatto a Bruxelles, addì ventitré marzo duemilaundici.

Briselē, divi tūkstoši vienpadsmitā gada divdesmit trešajā martā.

Priimta du tūkstančiai vienuoliktų metų kovo dvidešimt trečią dieną Briuselyje.

Kelt Brüsszelben, a kétezer-tizenegyedik év március huszonharmadik napján.

Magħmul fi Brussell, fit-tlieta u għoxrin jum ta' Marzu tas-sena elfejn u ħdax.

Gedaan te Brussel, de drieëntwintigste maart tweeduizend elf.

Sporządzono w Brukseli dnia dwudziestego trzeciego marca roku dwa tysiące jedenastego.

Feito em Bruxelas, em vinte e três de Março de dois mil e onze.

Întocmit la Bruxelles la douăzeci și trei martie două mii unsprezece.

V Bruseli dňa dvadsiateho tretieho marca dvetisícjedenásť.

V Bruslju, dne triindvajsetega marca leta dva tisoč enajst.

Tehty Brysselissä kahdentenakymmenentenäkolmantena päivänä maaliskuuta vuonna kaksituhattayksitoista.

Som skedde i Bryssel den tjugotredje mars tjugohundraelva.

За Европейския съюз

Por la Unión Europea

Za Evropskou unii

For Den Europæiske Union

Für die Europäische Union

Euroopa Liidu nimel

Για την Ευρωπαϊκή Ένωση

For the European Union

Pour l'Union européenne

Per l'Unione europea

Eiropas Savienības vārdā –

Europos Sąjungos vardu

Az Európai Unió részéről

Għall-Unjoni Ewropea

Voor de Europese Unie

W imieniu Unii Europejskiej

Pela União Europeia

Pentru Uniunea Europeană

Za Európsku úniu

Za Evropsko unijo

Euroopan unionin puolesta

För Europeiska unionen

За Република Кабо Верде

Por la República de Cabo Verde

Za Kapverdskou republiku

For Republikken Kap Verde

Für die Republik Kap Verde

Cabo Verde Vabariigi nimel

Για τη Δημοκρατία του Πράσινου Ακρωτηρίου

For the Republic of Cape Verde

Pour la République du Cap-Vert

Per la Repubblica del Capo Verde

Kaboverdes Republikas vārdā –

Žaliojo Kyšulio Respublikos vardu

A Zöld-foki Köztársaság részéről

Għar-Repubblika Tal-Kap Verde

Voor de Republiek Kaapverdië

W imieniu Republiki Zielonego Przylądka

Pela República de Cabo Verde

Pentru Republica Capului Verde

Za Kapverdskú republiku

Za Republiko Zelenortski otoki

Kap Verden tasavallan puolesta

För Republiken Kap Verde

ZAŁĄCZNIK 1

WYKAZ UMÓW, O KTÓRYCH MOWA W ART. 1 NINIEJSZEJ UMOWY

Umowy o komunikacji lotniczej między Wyspami Zielonego Przylądka a państwami członkowskimi, które w dniu podpisania niniejszej Umowy były zawarte, podpisane lub tymczasowo stosowane:

—	Umowa o transporcie lotniczym między rządem Królestwa Belgii a rządem Republiki Zielonego Przylądka, podpisana w Brukseli dnia 22 czerwca 1998 r., zwana dalej w załączniku 2 „umową Wyspy Zielonego Przylądka – Belgia”,

—	Umowa o transporcie lotniczym między rządem Republiki Federalnej Niemiec a rządem Republiki Zielonego Przylądka, podpisana w Berlinie dnia 19 czerwca 2001 r., zwana dalej w załączniku 2 „umową Wyspy Zielonego Przylądka – Niemcy”,

—	Umowa między rządem Republiki Włoskiej a rządem Republiki Zielonego Przylądka dotycząca przewozów lotniczych, podpisana w Praia dnia 7 lipca 1998 r., zwana dalej w załączniku 2 „umową Wyspy Zielonego Przylądka – Włochy”,

—	Umowa o komunikacji lotniczej między Królestwem Niderlandów a Republiką Zielonego Przylądka, podpisana w Hadze dnia 21 grudnia 1988 r., zwana dalej w załączniku 2 „umową Wyspy Zielonego Przylądka – Niderlandy”,

—	Umowa o transporcie lotniczym między Republiką Portugalską a Republiką Zielonego Przylądka, podpisana w Praia dnia 30 marca 2004 r., zwana dalej w załączniku 2 „umową Wyspy Zielonego Przylądka – Portugalia”,

—	Umowa między rządem Socjalistycznej Republiki Rumunii a rządem Republiki Zielonego Przylądka dotycząca przewozów lotniczych, podpisana w Bukareszcie dnia 31 sierpnia 1983 r., zwana dalej w załączniku 2 „umową Wyspy Zielonego Przylądka – Rumunia”,

—	Umowa o komunikacji lotniczej między Królestwem Hiszpanii a Republiką Zielonego Przylądka, podpisana w Madrycie dnia 19 września 2002 r., zwana dalej w załączniku 2 „umową Wyspy Zielonego Przylądka – Hiszpania”,

—	Umowa między rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej a rządem Republiki Zielonego Przylądka dotycząca przewozów lotniczych, podpisana w Praia dnia 9 stycznia 2007 r., zwana dalej w załączniku 2 „umową Wyspy Zielonego Przylądka – Zjednoczone Królestwo”.

b)	Umowy o komunikacji lotniczej i inne porozumienia parafowane lub podpisane między Wyspami Zielonego Przylądka a państwami członkowskimi, które w dniu podpisania niniejszej Umowy nie weszły jeszcze w życie bądź nie były tymczasowo stosowane.

ZAŁĄCZNIK 2

WYKAZ ARTYKUŁÓW W UMOWACH WYMIENIONYCH W ZAŁĄCZNIKU 1, O KTÓRYCH MOWA W ART. 2–4 NINIEJSZEJ UMOWY

Wyznaczenie:

—	art. 3 umowy Wyspy Zielonego Przylądka – Belgia,

—	art. 3 ust. 4 umowy Wyspy Zielonego Przylądka – Niemcy;

—	art. 4 umowy Wyspy Zielonego Przylądka – Włochy;

—	art. 3 umowy Wyspy Zielonego Przylądka – Niderlandy,

—	art. 3 umowy Wyspy Zielonego Przylądka – Rumunia,

—	art. 3 umowy Wyspy Zielonego Przylądka – Hiszpania.

Odmowa wydania, cofnięcie, zawieszenie lub ograniczenie upoważnień lub zezwoleń:

—	art. 5 umowy Wyspy Zielonego Przylądka – Belgia,

—	art. 3 ust. 4 i art. 4 umowy Wyspy Zielonego Przylądka – Niemcy,

—	art. 4 i 5 umowy Wyspy Zielonego Przylądka – Włochy,

—	art. 3 i 4 umowy Wyspy Zielonego Przylądka – Niderlandy,

—	art. 4 umowy Wyspy Zielonego Przylądka – Rumunia,

—	art. 4 umowy Wyspy Zielonego Przylądka – Hiszpania.

Bezpieczeństwo:

—	art. 12 umowy Wyspy Zielonego Przylądka – Niemcy,

—	art. 10 umowy Wyspy Zielonego Przylądka – Włochy,

—	art. 15 umowy Wyspy Zielonego Przylądka – Portugalia,

—	art. 9 umowy Wyspy Zielonego Przylądka – Rumunia,

—	art. 13 umowy Wyspy Zielonego Przylądka – Hiszpania.

Opodatkowanie paliwa lotniczego:

—	art. 10 umowy Wyspy Zielonego Przylądka – Belgia,

—	art. 6 umowy Wyspy Zielonego Przylądka – Niemcy,

—	art. 6 umowy Wyspy Zielonego Przylądka – Włochy,

—	art. 6 umowy Wyspy Zielonego Przylądka – Niderlandy,

—	art. 11 umowy Wyspy Zielonego Przylądka – Rumunia,

—	art. 5 umowy Wyspy Zielonego Przylądka – Hiszpania.

ZAŁĄCZNIK 3

WYKAZ INNYCH PAŃSTW, O KTÓRYCH MOWA W ART. 2 NINIEJSZEJ UMOWY

a)	Republika Islandii (na mocy Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym);

b)	Księstwo Liechtensteinu (na mocy Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym);

c)	Królestwo Norwegii (na mocy Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym);

d)	Konfederacja Szwajcarska (na mocy Umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie transportu lotniczego).

9.4.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 96/10

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 342/2011

z dnia 8 kwietnia 2011 r.

zmieniające załącznik II do rozporządzenia (UE) nr 206/2010 ustanawiającego wykazy krajów trzecich, ich terytoriów lub części, upoważnionych do wprowadzania do Unii Europejskiej niektórych zwierząt oraz świeżego mięsa, a także wymogi dotyczące świadectw weterynaryjnych

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 2002/99/WE z dnia 16 grudnia 2002 r. ustanawiającą przepisy sanitarne regulujące produkcję, przetwarzanie, dystrybucję oraz wprowadzanie produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (1), w szczególności art. 8 zdanie wprowadzające, art. 8 ust. 1 akapit pierwszy i art. 8 ust. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W rozporządzeniu Komisji (UE) nr 206/2010 (2) ustanowiono wymogi dotyczące świadectw weterynaryjnych obowiązujące przy wprowadzaniu do Unii niektórych przesyłek żywych zwierząt lub świeżego mięsa. Określono w nim także wykazy krajów trzecich, ich terytoriów lub części, z których dozwolone jest wprowadzanie tych przesyłek do Unii.

(2)

Zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 206/2010 przesyłki świeżego mięsa przeznaczonego do spożycia przez ludzi mogą być przywożone do Unii, pod warunkiem że pochodzą z krajów trzecich, ich terytoriów lub części wymienionych w części 1 załącznika II do tego rozporządzenia, dla których istnieje wzór świadectwa weterynaryjnego odpowiadający danej przesyłce, wymieniony w tej części.

(3)	W dniu 25 lutego 2011 r. Republika Południowej Afryki zawiadomiła Światową Organizację Zdrowia Zwierząt (OIE) o ogniskach pryszczycy. Ze względu na brak objawów klinicznych wystąpienie ognisk zostało stwierdzone w dniu 11 listopada 2011 r. w oparciu o badania serologiczne.

(4)

Jak określono w zawiadomieniu, ogniska wykryto w dwóch sąsiednich okręgach w północno-wschodniej części prowincji KwaZulu-Natal. Okręgi te są częścią terytoriów Republiki Południowej Afryki, z których dozwolony jest wywóz do Unii świeżego odkostnionego i dojrzałego mięsa ze zwierząt kopytnych. Terytoria te zostały określone w części 1 załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 206/2010.

(5)

W związku z zagrożeniem wprowadzenia pryszczycy do Unii poprzez przywóz świeżego mięsa z gatunków podatnych na tę chorobę i w związku z brakiem gwarancji umożliwiających podział Republiki Południowej Afryki na regiony, zezwolenie na wywóz takiego świeżego mięsa do Unii nie powinno dalej obowiązywać. Należy zatem odpowiednio zmienić wpis dotyczący Republiki Południowej Afryki w części 1 załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 206/2010.

(6)	Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik II do rozporządzenia (UE) nr 206/2010.

(7)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W części 1 załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 206/2010 wpis dotyczący Republiki Południowej Afryki otrzymuje brzmienie:

„ZA – Republika Południowej Afryki

ZA-0

Cały kraj

EQU, EQW

ZA-1

Cały kraj z wyjątkiem:

—	części obszaru zwalczania pryszczycy w regionach weterynaryjnych prowincji Mpumalanga i Północnej, w okręgu Ingwavuma regionu weterynaryjnego Natal i na obszarze graniczącym z Botswaną na wschód od 28° długości geograficznej, oraz

—	okręgu Camperdown w prowincji KwaZulu-Natal

BOV, OVI, RUF, RUW

11 lutego 2011 r.”

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 8 kwietnia 2011 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 18 z 23.1.2003, s. 11.

(2) Dz.U. L 73 z 20.3.2010, s. 1.

9.4.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 96/12

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 343/2011

z dnia 8 kwietnia 2011 r.

otwierające unijne kontyngenty taryfowe na wina pochodzące z Bośni i Hercegowiny oraz określające zasady zarządzania nimi

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (1), w szczególności jego art. 144 ust. 1 w związku z art. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Układ o stabilizacji i stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Bośnią i Hercegowiną, z drugiej strony (zwany dalej „układem o stabilizacji i stowarzyszeniu”), został podpisany dnia 16 czerwca 2008 r. i jest obecnie ratyfikowany.

(2)

Umowa przejściowa w sprawie handlu i kwestii związanych z handlem między Wspólnotą Europejską, z jednej strony, a Bośnią i Hercegowiną z drugiej strony (zwana dalej „umową przejściową”), oraz środki przyjęte rozporządzeniem Rady (WE) nr 594/2008 z dnia 16 czerwca 2008 r. w sprawie niektórych procedur stosowania Układu o stabilizacji i stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Bośnią i Hercegowiną, z drugiej strony, oraz stosowania umowy przejściowej w sprawie handlu i spraw związanych z handlem między Wspólnotą Europejską, z jednej strony, a Bośnią i Hercegowiną, z drugiej strony (2), stanowią o wcześniejszym wejściu w życie postanowień układu o stabilizacji i stowarzyszeniu dotyczących handlu i kwestii związanych z handlem.

(3)

Umowa przejściowa oraz układ o stabilizacji i stowarzyszeniu stanowi, że wina pochodzące z Bośni i Hercegowiny mogą być przywożone do Unii w granicach unijnych kontyngentów taryfowych, pod warunkiem że Bośnia i Hercegowina nie będzie wspierać wywozu tych ilości żadnymi subsydiami wywozowymi, po zerowej stawce celnej.

(4)	Komisja powinna przyjąć środki wykonawcze w celu otwarcia kontyngentów taryfowych Unii i administrowania nimi.

(5)

W rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającym przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (3) ustanowiono zasady zarządzania kontyngentami taryfowymi przeznaczonymi do stosowania zgodnie z porządkiem chronologicznym dat otrzymania zgłoszeń celnych.

(6)

Należy zwracać szczególną uwagę na zapewnienie wszystkim unijnym importerom równego i stałego dostępu do kontyngentów taryfowych oraz aby zerowa stawka dla kontyngentów była stosowana nieprzerwanie w odniesieniu do przywozu wszystkich przedmiotowych produktów na obszar wszystkich państw członkowskich do momentu wyczerpania powyższych kontyngentów. W celu zapewnienia skuteczności wspólnego zarządzania tymi kontyngentami nie powinno być przeszkód w upoważnieniu państw członkowskich do podejmowania z kwoty kontyngentu niezbędnych ilości odpowiadających faktycznemu przywozowi. Przekazywanie informacji pomiędzy państwami członkowskimi a Komisją powinno, w miarę możliwości, odbywać się drogą elektroniczną.

(7)

Od dnia 1 lipca 2008 r., kiedy w życie weszła umowa przejściowa, do ostatniego dnia stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1215/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. wprowadzającego nadzwyczajne środki handlowe dla krajów i terytoriów uczestniczących lub powiązanych z procesem stabilizacji i stowarzyszenia Unii Europejskiej (4) przywóz wina z Bośni i Hercegowiny odbywał się w ramach kontyngentu numer 09.1515 ustanowionego w wymienionym rozporządzeniu. Niniejsze rozporządzenie powinno być zatem stosowane od dnia 1 stycznia 2011 r.

(8)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Niniejszym otwiera się przywozowe kontyngenty taryfowe o zerowej stawce celnej na przywożone do Unii wina pochodzące z Bośni i Hercegowiny, zgodnie z załącznikiem.

2. Zerowa stawka celna stosowana jest pod następującymi warunkami:

a)	do przywożonych win dołączony jest dowód pochodzenia przewidziany w protokole 2 do umowy przejściowej i do układu o stabilizacji i stowarzyszeniu;

b)	przywożone wina nie korzystają z subsydiów wywozowych.

Artykuł 2

Kontyngentem taryfowym, o którym mowa w art. 1, zarządza Komisja zgodnie z art. 308a, 308b i 308c rozporządzenia (EWG) nr 2454/93.

Artykuł 3

Państwa członkowskie oraz Komisja ściśle współpracują ze sobą w celu zapewnienia przestrzegania niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 4

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2011 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 8 kwietnia 2011 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2) Dz.U. L 169 z 30.6.2008, s. 1.

(3) Dz.U. L 253 z 11.10.1993, s. 1.

(4) Dz.U. L 328 z 15.12.2009, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

Kontyngenty taryfowe na wina pochodzące z Bośni i Hercegowiny przywożone do Unii

Nr porządkowy	Kod CN (1)	Rozszerzenie TARIC	Opis	Wielkość kontyngentu rocznego (w hl) (2)	Stawka celna dla kontyngentu
09.1528	2204 10 93		Gatunkowe wino musujące inne niż szampan lub asti spumante; pozostałe wino ze świeżych winogron, w pojemnikach o objętości 2 litry lub mniejszej	Od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2011 r. i w latach następnych: 12 800	Zwolnienie
	2204 10 94
	2204 10 96
	2204 10 98
	2204 21 06
	2204 21 07
	2204 21 08
	2204 21 09
	ex 2204 21 93	19, 29, 31, 41 i 51
	ex 2204 21 94	19, 29, 31, 41 i 51
	2204 21 95
	ex 2204 21 96	11, 21, 31, 41 i 51
	2204 21 97
	ex 2204 21 98	11, 21, 31, 41 i 51
09.1529	2204 29 10		Pozostałe wino ze świeżych winogron, w pojemnikach o objętości większej niż 2 litry	Od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2011 r. i w latach następnych: 3 200	Zwolnienie
	2204 29 93
	ex 2204 29 94	11, 21, 31, 41 i 51
	2204 29 95
	ex 2204 29 96	11, 21, 31, 41 i 51
	2204 29 97
	ex 2204 29 98	11, 21, 31, 41 i 51

(1) Nie naruszając reguł interpretacji Nomenklatury scalonej, uznaje się, że terminologia stosowana do opisu produktów ma charakter jedynie orientacyjny, przy czym system preferencyjny, w kontekście niniejszego załącznika, określa się przez objęcie danych produktów kodami CN. Tam, gdzie przed kodem CN widnieje „ex”, system preferencyjny określany jest jednocześnie w oparciu o zakres kodu CN oraz zakres odpowiadającego mu opisu.

(2) Na wniosek jednej ze Stron mogą zostać przeprowadzone konsultacje mające na celu dostosowanie kontyngentu poprzez przeniesienie ilości z kontyngentu dotyczącego pozycji ex 2204 29 (nr porządkowy 09.1529) do kontyngentu dotyczącego pozycji ex 2204 10 oraz ex 2204 21 (nr porządkowy 09.1528).

9.4.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 96/15

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 344/2011

z dnia 8 kwietnia 2011 r.

zmieniające rozporządzenie (WE) nr 889/2008 ustanawiające szczegółowe zasady wdrażania rozporządzenia Rady (WE) nr 834/2007 w sprawie produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych w odniesieniu do produkcji ekologicznej, znakowania i kontroli

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 834/2007 z dnia 28 czerwca 2007 r. w sprawie produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych i uchylające rozporządzenie (EWG) nr 2092/91 (1), w szczególności jego art. 25 ust. 3, art. 38 lit. b) i art. 40,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Artykuł 24 rozporządzenia (WE) nr 834/2007 stanowi, że logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej („unijne logo produkcji ekologicznej”) jest jednym z obowiązkowych oznaczeń, które należy umieścić na opakowaniu produktów opatrzonych terminem odnoszącym się do ekologicznej metody produkcji, o którym mowa w art. 23 ust. 1, oraz że stosowanie przedmiotowego logo jest opcjonalne dla produktów przywożonych z państw trzecich. W art. 25 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 834/2007 zezwala się na stosowanie unijnego logo produkcji ekologicznej w znakowaniu, prezentowaniu i reklamie produktów spełniających wymogi określone w wymienionym rozporządzeniu.

(2)

Konsumenci powinni mieć pewność, że produkty ekologiczne zostały wyprodukowane zgodnie z wymogami określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 834/2007 oraz w rozporządzeniu Komisji nr 889/2008 (2). W tym celu istotna jest identyfikowalność każdego produktu noszącego unijne logo na wszystkich etapach jego produkcji, przygotowania i dystrybucji. Z tego powodu celowe wydaje się uściślenie, że jedynie podmioty gospodarcze, które poddają swoje przedsiębiorstwa systemowi kontroli rolnictwa ekologicznego, mogą używać unijnego logo do celów oznakowania.

(3)

Rejestracja unijnego logo produkcji ekologicznej jako znaku towarowego w rejestrach unijnych i międzynarodowych jest niezależna od przepisów rozporządzeń (WE) nr 834/2007 oraz (WE) nr 889/2008, które stosuje się do używania przedmiotowego logo. W celu uwidocznienia ich niezależności, należy usunąć związek wspomnianych przepisów z jakąkolwiek rejestracją.

(4)

W następstwie zmiany systemu znakowania produktów ekologicznych oraz do czasu przyjęcia szczegółowych przepisów unijnych dotyczących ekologicznej produkcji wina, producenci z sektora wina nie mieli pewności co do możliwości produkowania wina w ramach produkcji ekologicznej. Aby umożliwić sprzedaż wina wyprodukowanego z winogron pochodzących z uprawy ekologicznej w latach 2010/2011 oraz 2011/2012 bez obowiązkowych oznaczeń na etykietach wymaganych na podstawie art. 24 rozporządzenia (WE) nr 834/2007, pod warunkiem że przedmiotowe produkty spełniają wymogi rozporządzenia Rady (EWG) nr 2092/91 z dnia 24 czerwca 1991 r. w sprawie produkcji ekologicznej produktów rolnych oraz znakowania produktów rolnych i środków spożywczych (3) lub rozporządzenia (WE) nr 834/2007, konieczne jest przedłużenie okresu przejściowego określonego w art. 95 ust. 8 i 9 rozporządzenia (WE) nr 889/2008 w odniesieniu do niektórych przepisów dotyczących oznakowania takich produktów do dnia 31 lipca 2012 r. Przedłużenie okresu przejściowego powinno mieć zastosowanie od dnia 1 lipca 2010 r.

(5)

W następstwie oceny przeprowadzonej przez Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) dotyczącej użycia wyciągu z rozmarynu jako dodatku do żywności (4), substancja „wyciąg z rozmarynu” została zatwierdzona do użytku jako przeciwutleniacz i oznaczona numerem E w części D załącznika III do dyrektywy 95/2/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 lutego 1995 r. w sprawie dodatków do żywności innych niż barwniki i substancje słodzące (5). Z tego względu należy zezwolić na stosowanie wyciągu z rozmarynu jako dodatku do żywności w przetwórstwie żywności ekologicznej, w przypadku gdy jest on jako taki wykorzystywany, umieszczając wspomniany produkt w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 889/2008.

(6)	Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 889/2008.

(7)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią regulacyjnego Komitetu ds. Produkcji Ekologicznej,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (WE) nr 889/2008 wprowadza się następujące zmiany:

w art. 57 akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„Unijne logo produkcji ekologicznej stosuje się do celów oznakowania jedynie wtedy, gdy dany produkt został wyprodukowany zgodnie z wymogami rozporządzenia (WE) nr 834/2007, rozporządzenia Komisji (WE) nr 1235/2008 (6), jak również z wymogami niniejszego rozporządzenia, przez podmioty gospodarcze, które spełniają wymogi systemu kontroli, o którym mowa w art. 27, 28, 29, 32 i 33 rozporządzenia (WE) nr 834/2007.

w art. 95 dodaje się ust. 10a w brzmieniu:

„10a. W odniesieniu do wina okres przejściowy, o którym mowa w pkt 8, wygasa dnia 31 lipca 2012 r.

Zapasy win wytwarzanych, pakowanych i oznakowanych przed dniem 31 lipca 2012 r. zgodnie z rozporządzeniem (EWG) nr 2092/91 lub rozporządzeniem (WE) nr 834/2007 mogą być nadal wprowadzane do obrotu do wyczerpania zapasów.”;

w sekcji A załącznika VIII, po dodatku żywnościowym E341(i) (fosforan monowapniowy) dodaje się wiersz w brzmieniu:

„B

E 392*

Wyciągi z rozmarynu

Tylko w przypadku pochodzenia z produkcji ekologicznej i gdy do sporządzenia wyciągu użyto etanolu”

4)	w załączniku XI część A skreśla się pkt 9.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 1 pkt 2 stosuje się jednak od dnia 1 lipca 2010 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 8 kwietnia 2011 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 189 z 20.7.2007, s. 1.

(2) Dz.U. L 250 z 18.9.2008, s. 1.

(3) Dz.U. L 198 z 22.7.1991, s. 1.

(4) The EFSA Journal (2008) 721, s. 1.

(5) Dz.U. L 61 z 18.3.1995, s. 1.

(6) Dz.U. L 334 z 12.12.2008, s. 25.”;

9.4.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 96/19

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 346/2011

z dnia 8 kwietnia 2011 r.

ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 1580/2007 z dnia 21 grudnia 2007 r. ustanawiające przepisy wykonawcze do rozporządzeń Rady (WE) nr 2200/96, (WE) nr 2201/96 i (WE) nr 1182/2007 w sektorze owoców i warzyw (2), w szczególności jego art. 138 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

Rozporządzenie (WE) nr 1580/2007 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości celnych dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XV do wspomnianego rozporządzenia,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Standardowe wartości celne w przywozie, o których mowa w art. 138 rozporządzenia (WE) nr 1580/2007, są ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 9 kwietnia 2011 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 8 kwietnia 2011 r.

W imieniu Komisji, za Przewodniczącego,

José Manuel SILVA RODRÍGUEZ

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2) Dz.U. L 350 z 31.12.2007, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

Standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod krajów trzecich (1)	Standardowa stawka celna w przywozie
0702 00 00	JO	68,6
	MA	44,5
	TN	104,8
	TR	86,7
	ZZ	76,2
0707 00 05	EG	152,2
	TR	144,8
	ZZ	148,5
0709 90 70	MA	50,5
	TR	102,8
	ZA	15,5
	ZZ	56,3
0805 10 20	EG	55,7
	IL	71,6
	MA	51,2
	TN	55,4
	TR	73,3
	ZZ	61,4
0805 50 10	TR	48,2
0805 50 10	ZZ	48,2
0808 10 80	AR	75,8
	BR	82,5
	CA	107,4
	CL	87,8
	CN	94,0
	MK	50,2
	NZ	122,9
	US	174,9
	UY	74,1
	ZA	80,4
	ZZ	95,0
0808 20 50	AR	98,3
	CL	100,9
	CN	76,3
	US	72,1
	ZA	94,1
	ZZ	88,3

(1) Nomenklatura krajów ustalona w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1833/2006 (Dz.U. L 354 z 14.12.2006, s. 19). Kod „ZZ” odpowiada „innym pochodzeniom”.

		ISSN 1725-5139 doi:10.3000/17255139.L_2011.096.pol
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 96

Wydanie polskie	Legislacja	Tom 54 9 kwietnia 2011

Spis treści		II Akty o charakterze nieustawodawczym	Strona
		UMOWY MIĘDZYNARODOWE
		2011/228/UE
	*	Decyzja Rady z dnia 13 grudnia 2010 r. w sprawie podpisania w imieniu Unii Europejskiej oraz tymczasowego stosowania Umowy między Unią Europejską a Republiką Zielonego Przylądka dotyczącej pewnych aspektów przewozów lotniczych	1
		Umowa między Unią Europejską a Republiką Zielonego Przylądka dotycząca pewnych aspektów przewozów lotniczych	2
		ROZPORZĄDZENIA
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 342/2011 z dnia 8 kwietnia 2011 r. zmieniające załącznik II do rozporządzenia (UE) nr 206/2010 ustanawiającego wykazy krajów trzecich, ich terytoriów lub części, upoważnionych do wprowadzania do Unii Europejskiej niektórych zwierząt oraz świeżego mięsa, a także wymogi dotyczące świadectw weterynaryjnych ( 1 )	10
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 343/2011 z dnia 8 kwietnia 2011 r. otwierające unijne kontyngenty taryfowe na wina pochodzące z Bośni i Hercegowiny oraz określające zasady zarządzania nimi	12
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 344/2011 z dnia 8 kwietnia 2011 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 889/2008 ustanawiające szczegółowe zasady wdrażania rozporządzenia Rady (WE) nr 834/2007 w sprawie produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych w odniesieniu do produkcji ekologicznej, znakowania i kontroli	15
	*	Rozporządzenie Komisji (UE) nr 345/2011 z dnia 7 kwietnia 2011 r. ustanawiające zakaz połowów morlesza bogara w wodach UE i w wodach międzynarodowych obszarów VI, VII oraz VIII przez statki pływające pod banderą Francji	17
		Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 346/2011 z dnia 8 kwietnia 2011 r. ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	19
		Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 347/2011 z dnia 8 kwietnia 2011 r. zmieniające ceny reprezentatywne oraz kwoty dodatkowych należności przywozowych w odniesieniu do niektórych produktów w sektorze cukru, ustalone rozporządzeniem (UE) nr 867/2010 na rok gospodarczy 2010/11	21

Nr	6/DSS
Państwo członkowskie	Francja
Stado	SBR/678-
Gatunek	Morlesz bogar (Pagellus bogaraveo)
Obszar	Wody UE i wody międzynarodowe obszarów VI, VII oraz VIII
Data	29 stycznia 2011 r.

(EUR)
Kod CN	Kwota ceny reprezentatywnej za 100 kg netto produktu	Kwota dodatkowej należności za 100 kg netto produktu
1701 11 10 (1)	49,18	0,00
1701 11 90 (1)	49,18	0,15
1701 12 10 (1)	49,18	0,00
1701 12 90 (1)	49,18	0,00
1701 91 00 (2)	49,96	2,48
1701 99 10 (2)	49,96	0,00
1701 99 90 (2)	49,96	0,00
1702 90 95 (3)	0,50	0,22