ISSN 1725-5139

doi:10.3000/17255139.L_2011.081.pol

Dziennik Urzędowy

Unii Europejskiej

L 81
European flag  

Wydanie polskie

Legislacja

Tom 54
29 marca 2011

Spis treści

 

II   Akty o charakterze nieustawodawczym

Strona

 

 

UMOWY MIĘDZYNARODOWE

 

 

2011/189/UE

 

*

Decyzja Rady z dnia 24 czerwca 2010 r. w sprawie podpisania w imieniu Unii Europejskiej Konwencji w sprawie ochrony pełnomorskich zasobów rybnych na południowym Oceanie Spokojnym i zarządzania nimi

1

 

 

2011/190/UE

 

*

Decyzja Rady z dnia 25 lutego 2011 r. w sprawie uzgodnień dotyczących renegocjacji Układu monetarnego między Rządem Republiki Francuskiej, w imieniu Wspólnoty Europejskiej, a Rządem Jego Najjaśniejszej Wysokości Księcia Monako

3

 

 

ROZPORZĄDZENIA

 

*

Rozporządzenie Komisji (UE) nr 301/2011 z dnia 28 marca 2011 r. zmieniające rozporządzenie Rady (WE) nr 297/95 w zakresie dostosowania opłat na rzecz Europejskiej Agencji Leków do wskaźnika inflacji ( 1 )

5

 

*

Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 302/2011 z dnia 28 marca 2011 r. otwierające pozakwotowy kontyngent taryfowy na przywóz pewnej ilości cukru w roku gospodarczym 2010/2011

8

 

 

Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 303/2011 z dnia 28 marca 2011 r. ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

10

 

 

DECYZJE

 

 

2011/191/UE

 

*

Decyzja Rady z dnia 21 marca 2011 r. w sprawie mianowania do Komitetu Regionów dziesięciu członków i dziewięciu zastępców członków z Grecji

12

 

 

2011/192/UE

 

*

Decyzja Komisji z dnia 28 marca 2011 r. wykluczająca z finansowania unijnego niektóre wydatki poniesione przez Węgry w ramach programu wspierania środków przedakcesyjnych na rzecz rozwoju rolnictwa oraz obszarów wiejskich (SAPARD) w 2004 r. (notyfikowana jako dokument nr C(2011) 1738)

14

 

 

AKTY PRZYJĘTE PRZEZ ORGANY UTWORZONE NA MOCY UMÓW MIĘDZYNARODOWYCH

 

 

2011/193/UE

 

*

Decyzja nr 1/2011 Wspólnego Komitetu UE-Szwajcaria ustanowionego na mocy Umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w dziedzinie audiowizualnej, ustanawiającej zasady i warunki uczestnictwa Konfederacji Szwajcarskiej w programie Wspólnoty MEDIA 2007 z dnia 21 stycznia 2011 r. dotycząca uaktualnienia art. 1 załącznika I do Umowy

16

 

 

(1)   Tekst mający znaczenie dla EOG

PL

Akty, których tytuły wydrukowano zwykłą czcionką, odnoszą się do bieżącego zarządzania sprawami rolnictwa i generalnie zachowują ważność przez określony czas.

Tytuły wszystkich innych aktów poprzedza gwiazdka, a drukuje się je czcionką pogrubioną.

II Akty o charakterze nieustawodawczym

UMOWY MIĘDZYNARODOWE

29.3.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 81/1

DECYZJA RADY

z dnia 24 czerwca 2010 r.

w sprawie podpisania w imieniu Unii Europejskiej Konwencji w sprawie ochrony pełnomorskich zasobów rybnych na południowym Oceanie Spokojnym i zarządzania nimi

(2011/189/UE)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 43 ust. 2 w związku z art. 218 ust. 5,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Unia posiada kompetencje w zakresie przyjmowania środków ochrony morskich zasobów biologicznych w ramach wspólnej polityki rybołówstwa oraz w zakresie zawierania porozumień z krajami trzecimi oraz organizacjami międzynarodowymi.

(2)

Zgodnie z decyzją Rady 98/392/WE (1) Unia jest umawiającą się stroną Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza z dnia 10 grudnia 1982 r., która wymaga od wszystkich członków społeczności międzynarodowej współpracy w działaniu na rzecz ochrony biologicznych zasobów mórz i zarządzania nimi.

(3)

Zgodnie z decyzją Rady 98/414/WE (2) Unia jest umawiającą się stroną Porozumienia w sprawie wykonania postanowień Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza z dnia 10 grudnia 1982 r. odnoszących się do ochrony międzystrefowych zasobów rybnych i zasobów rybnych masowo migrujących oraz do zarządzania nimi.

(4)

W dniu 17 kwietnia 2007 r. Rada upoważniła Komisję do wynegocjowania w imieniu Wspólnoty konwencji o regionalnej organizacji ds. rybołówstwa (RFMO) na południowym Pacyfiku zajmującej się zasobami rybnymi nieobjętymi przez istniejące już regionalne organizacje ds. rybołówstwa.

(5)

Negocjacje te zakończono pomyślnie w dniu 14 listopada 2009 r. w Auckland w Nowej Zelandii, przyjmując projekt tekstu Konwencji w sprawie ochrony pełnomorskich zasobów rybnych na południowym Oceanie Spokojnym i zarządzania nimi (zwanej dalej „konwencją”), która na mocy swego art. 36 ust. 1 otwarta jest do podpisu przez okres 12 miesięcy od dnia 1 lutego 2010 r.

(6)

Celem konwencji jest zapewnienie, poprzez jej skuteczne wprowadzenie w życie, długoterminowej ochrony i zrównoważonego użytkowania zasobów połowowych na obszarze objętym konwencją.

(7)

Ponieważ statki pływające pod banderą państw członkowskich Unii prowadzą połowy zasobów na obszarze objętym konwencją, w interesie Unii jest, aby odegrała ona efektywną rolę we wprowadzaniu w życie konwencji.

(8)

Konwencja powinna zostać podpisana,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Niniejszym zatwierdza się w imieniu Unii podpisanie Konwencji w sprawie ochrony pełnomorskich zasobów rybnych na południowym Oceanie Spokojnym i zarządzania nimi (zwanej dalej „konwencją”), z zastrzeżeniem zawarcia tej konwencji (3).

Artykuł 2

Niniejszym upoważnia się przewodniczącego Rady do wyznaczenia osoby (lub osób) umocowanej (umocowanych) do podpisania konwencji w imieniu Unii, z zastrzeżeniem jej zawarcia.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Luksemburgu dnia 24 czerwca 2010 r.

W imieniu Rady

J. BLANCO LÓPEZ

Przewodniczący

(1)  Dz.U. L 179 z 23.6.1998, s. 1.

(2)  Dz.U. L 189 z 3.7.1998, s. 14.

(3)  Tekst konwencji zostanie opublikowany wraz z decyzją w sprawie jej zawarcia.

29.3.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 81/3

DECYZJA RADY

z dnia 25 lutego 2011 r.

w sprawie uzgodnień dotyczących renegocjacji Układu monetarnego między Rządem Republiki Francuskiej, w imieniu Wspólnoty Europejskiej, a Rządem Jego Najjaśniejszej Wysokości Księcia Monako

(2011/190/UE)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 219 ust. 3,

uwzględniając zalecenie Komisji Europejskiej,

uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Od momentu wprowadzenia euro kwestie monetarne i kursowe leżą w kompetencji Unii.

(2)

Rada powinna wskazać ustalenia konieczne do prowadzenia negocjacji i zawierania układów dotyczących kwestii systemu monetarnego lub kursowego.

(3)

W dniu 26 grudnia 2001 r. zawarty został Układ monetarny między Rządem Republiki Francuskiej, w imieniu Wspólnoty Europejskiej, a Rządem Jego Najjaśniejszej Wysokości Księcia Monako (1) (zwany dalej „Układem”).

(4)

Francja ma z Księstwem Monako (zwanym dalej „Monako”) długotrwałe powiązania monetarne, które znajdują odzwierciedlenie w różnych instrumentach prawnych. Instytucje finansowe znajdujące się w Monako mają prawo dostępu do instrumentów refinansowych francuskiego banku centralnego i uczestniczą w niektórych francuskich systemach płatniczych na takich samych warunkach jak banki francuskie.

(5)

W swoich konkluzjach z dnia 10 lutego 2009 r. Rada wezwała Komisję do dokonania przeglądu funkcjonowania obowiązujących układów monetarnych i rozważenia ewentualnego podniesienia pułapów emisji monet.

(6)

W sprawozdaniu z funkcjonowania układów monetarnych zawartych z Monako, San Marino i Watykanem Komisja stwierdza, że Układ z Monako w obecnie obowiązującym brzmieniu wymaga zmian zapewniających bardziej konsekwentne podejście w stosunkach między Unią a państwami, które zawarły z nią układy monetarne.

(7)

Należy zatem renegocjować Układ z Monako w celu dostosowania pułapu emisji monet euro, wskazania sądu właściwego do rozstrzygania ewentualnych sporów i dostosowania formy Układu w celu zbliżenia go do nowego wspólnego modelu układów monetarnych. Układ powinien pozostać w mocy do czasu zawarcia między stronami renegocjowanego układu,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Francja powiadamia Monako o konieczności zmiany Układu w możliwie najszybszym terminie oraz proponuje renegocjację odpowiednich postanowień Układu.

Artykuł 2

W toku renegocjacji Układu Unia dąży do wprowadzenia następujących zmian:

a)

renegocjowany Układ musi zostać zawarty między Unią, reprezentowaną przez Rząd Republiki Francuskiej i Komisję, a Rządem Jego Najjaśniejszej Wysokości Księcia Monako;

b)

metoda określania pułapu emisji monet euro dla Monako musi zostać zmieniona. Nowy pułap musi być wyliczany za pomocą metody łączącej część stałą, służącą zapobieganiu nadmiernej spekulacji monetami monakijskimi na rynku numizmatycznym poprzez zaspokojenie popytu na rynku kolekcjonerów monet, i część zmienną, wyliczaną na podstawie średniej emisji monet euro we Francji w przeliczeniu na jednego mieszkańca w roku n – 1, pomnożonej przez liczbę mieszkańców Monako. Bez uszczerbku dla praw emisji monet kolekcjonerskich renegocjowany Układ musi określić minimalną proporcję monakijskich monet euro wprowadzanych do obiegu według ich wartości nominalnej na poziomie 80 % ogółu monet euro wprowadzanych do obrotu każdego roku;

c)

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej („Trybunał Sprawiedliwości”) musi zostać wyznaczony jako właściwy do rozstrzygania sporów, które mogą powstać na tle stosowania Układu. W przypadku gdyby Unia lub Monako uznały, że druga strona nie wywiązuje się należycie ze swoich zobowiązań wypływających z renegocjowanego Układu, będzie mogła wnieść skargę do Trybunału Sprawiedliwości. Orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości musi być wiążące dla stron, które w konsekwencji podejmą wszelkie środki służące wykonaniu wyroku w terminie określonym przez Trybunał Sprawiedliwości w tymże wyroku. W przypadku gdyby Unia bądź też Monako zaniedbały podjęcia koniecznych działań służących wykonaniu wyroku w określonym terminie, druga strona może jednostronnie rozwiązać renegocjowany Układ ze skutkiem natychmiastowym;

d)

forma renegocjowanego Układu musi zostać dostosowana.

Artykuł 3

Negocjacje z Monako w imieniu Unii są prowadzone przez Francję oraz Komisję. Europejski Bank Centralny (EBC) w pełni uczestniczy w procesie negocjacji i musi wyrazić zgodę w sprawach objętych jego kompetencjami. Francja i Komisja przedstawiają projekt renegocjowanego Układu Komitetowi Ekonomiczno-Finansowemu (KEF) do zaopiniowania.

Artykuł 4

Francja oraz Komisja są upoważnione do zawarcia renegocjowanego Układu w imieniu Unii, chyba że KEF lub EBC wyrażą opinię, że renegocjowany Układ należy przedłożyć Radzie.

Artykuł 5

Niniejsza decyzja staje się skuteczna z dniem jej notyfikacji

Artykuł 6

Niniejsza decyzja skierowana jest do Republiki Francuskiej, Komisji i Europejskiego Banku Centralnego.

Sporządzono w Brukseli dnia 25 lutego 2011 r.

W imieniu Rady

PINTÉR S.

Przewodniczący

(1)  Dz.U. L 142 z 31.5.2002, s. 59.

ROZPORZĄDZENIA

29.3.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 81/5

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 301/2011

z dnia 28 marca 2011 r.

zmieniające rozporządzenie Rady (WE) nr 297/95 w zakresie dostosowania opłat na rzecz Europejskiej Agencji Leków do wskaźnika inflacji

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 297/95 z dnia 10 lutego 1995 r. w sprawie opłat wnoszonych na rzecz Europejskiej Agencji ds. Oceny Produktów Leczniczych (1), w szczególności jego art. 12,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Zgodnie z art. 67 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 726/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. ustanawiającego wspólnotowe procedury wydawania pozwoleń dla produktów leczniczych stosowanych u ludzi i do celów weterynaryjnych i nadzoru nad nimi oraz ustanawiającego Europejską Agencję Leków (2) dochody Europejskiej Agencji Leków (zwanej dalej „Agencją”) składają się ze składki Unii oraz opłat wnoszonych do Agencji przez przedsiębiorstwa. W rozporządzeniu (WE) nr 297/95 ustanowiono kategorie i poziomy takich opłat.

(2)

Zgodnie z wymogiem art. 12 rozporządzenia (WE) nr 297/95 opłaty na rzecz Agencji są corocznie korygowane w oparciu o wysokość wskaźnika inflacji.

(3)

Należy zatem zaktualizować te opłaty w oparciu o wysokość wskaźnika inflacji w 2010 r. Wskaźnik inflacji w Unii, opublikowany przez Urząd Statystyczny Wspólnot Europejskich (Eurostat), wyniósł w 2010 r. 2,1 %.

(4)

Dla uproszczenia, skorygowane poziomy opłat powinny zostać zaokrąglone do najbliższych 100 EUR.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 297/95.

(6)

Ze względu na pewność prawną, niniejszego rozporządzenia nie stosuje się do ważnych wniosków, które nie zostały rozpatrzone do dnia 1 kwietnia 2011 r.

(7)

Zgodnie z art. 12 rozporządzenia (WE) nr 297/95 aktualizacji należy dokonać ze skutkiem od dnia 1 kwietnia 2011 r. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem pilnie wejść w życie i obowiązywać od tej daty,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (WE) nr 297/95 wprowadza się następujące zmiany:

1)

w art. 3 wprowadza się następujące zmiany:

a)

w ust. 1 wprowadza się następujące zmiany:

(i)

w lit. a) wprowadza się następujące zmiany:

—

w akapicie pierwszym kwotę „254 100 EUR” zastępuje się kwotą „259 400 EUR”,

—

w akapicie drugim kwotę „25 500 EUR” zastępuje się kwotą „26 000 EUR”,

—

w akapicie trzecim kwotę „6 400 EUR” zastępuje się kwotą „6 500 EUR”;

(ii)

w lit. b) wprowadza się następujące zmiany:

—

w akapicie pierwszym kwotę „98 600 EUR” zastępuje się kwotą „100 700 EUR”,

—

w akapicie drugim kwotę „164 200 EUR” zastępuje się kwotą „167 600 EUR”,

—

w akapicie trzecim kwotę „9 800 EUR” zastępuje się kwotą „10 000 EUR”,

—

w akapicie czwartym kwotę „6 400 EUR” zastępuje się kwotą „6 500 EUR”;

(iii)

w lit. c) wprowadza się następujące zmiany:

—

w akapicie pierwszym kwotę „76 300 EUR” zastępuje się kwotą „77 900 EUR”,

—

w akapicie drugim kwoty „19 100 EUR do 57 200 EUR” zastępuje się kwotami „19 500 EUR do 58 400 EUR”,

—

w akapicie trzecim kwotę „6 400 EUR” zastępuje się kwotą „6 500 EUR”;

b)

w ust. 2 wprowadza się następujące zmiany:

(i)

w lit. a) akapit pierwszy wprowadza się następujące zmiany:

—

kwotę „2 700 EUR” zastępuje się kwotą „2 800 EUR”,

—

kwotę „6 400 EUR” zastępuje się kwotą „6 500 EUR”;

(ii)

w lit. b) wprowadza się następujące zmiany:

—

w akapicie pierwszym kwotę „76 300 EUR” zastępuje się kwotą „77 900 EUR”,

—

w akapicie drugim kwoty „19 100 EUR do 57 200 EUR” zastępuje się kwotami „19 500 EUR do 58 400 EUR”;

c)

w ust. 3 kwotę „12 600 EUR” zastępuje się kwotą „12 900 EUR”;

d)

w ust. 4 kwotę „19 100 EUR” zastępuje się kwotą „19 500 EUR”;

e)

w ust. 5 kwotę „6 400 EUR” zastępuje się kwotą „6 500 EUR”;

f)

w ust. 6 wprowadza się następujące zmiany:

(i)

w akapicie pierwszym kwotę „91 100 EUR” zastępuje się kwotą „93 000 EUR”;

(ii)

w akapicie drugim kwoty „22 700 EUR do 68 300 EUR” zastępuje się kwotami „23 200 EUR do 69 700 EUR”;

2)

w art. 4 kwotę „63 400 EUR” zastępuje się kwotą „64 700 EUR”;

3)

w art. 5 wprowadza się następujące zmiany:

a)

w ust. 1 wprowadza się następujące zmiany:

(i)

w lit. a) wprowadza się następujące zmiany:

—

w akapicie pierwszym kwotę „127 100 EUR” zastępuje się kwotą „129 800 EUR”,

—

w akapicie drugim kwotę „12 600 EUR” zastępuje się kwotą „12 900 EUR”,

—

w akapicie trzecim kwotę „6 400 EUR” zastępuje się kwotą „6 500 EUR”,

—

w akapicie czwartym wprowadza się następujące zmiany:

—

kwotę „63 400 EUR” zastępuje się kwotą „64 700 EUR”,

—

kwotę „6 400 EUR” zastępuje się kwotą „6 500 EUR”;

(ii)

w lit. b) wprowadza się następujące zmiany:

—

w akapicie pierwszym kwotę „63 400 EUR” zastępuje się kwotą „64 700 EUR”,

—

w akapicie drugim kwotę „107 400 EUR” zastępuje się kwotą „109 700 EUR”,

—

w akapicie trzecim kwotę „12 600 EUR” zastępuje się kwotą „12 900 EUR”,

—

w akapicie czwartym kwotę „6 400 EUR” zastępuje się kwotą „6 500 EUR”,

—

w akapicie piątym wprowadza się następujące zmiany:

—

kwotę „31 700 EUR” zastępuje się kwotą „32 400 EUR”,

—

kwotę „6 400 EUR” zastępuje się kwotą „6 500 EUR”;

(iii)

w lit. c) wprowadza się następujące zmiany:

—

w akapicie pierwszym kwotę „31 700 EUR” zastępuje się kwotą „32 400 EUR”,

—

w akapicie drugim kwoty „7 900 EUR do 23 700 EUR” zastępuje się kwotami „8 100 EUR do 24 200 EUR”,

—

w akapicie trzecim kwotę „6 400 EUR” zastępuje się kwotą „6 500 EUR”;

b)

w ust. 2 wprowadza się następujące zmiany:

(i)

w lit. a) wprowadza się następujące zmiany:

—

kwotę „2 700 EUR” zastępuje się kwotą „2 800 EUR”,

—

kwotę „6 400 EUR” zastępuje się kwotą „6 500 EUR”;

(ii)

w lit. b) wprowadza się następujące zmiany:

—

w akapicie pierwszym kwotę „38 100 EUR” zastępuje się kwotą „38 900 EUR”,

—

w akapicie drugim kwoty „9 500 EUR do 28 600 EUR” zastępuje się kwotami „9 700 EUR do 29 200 EUR”,

—

w akapicie trzecim kwotę „6 400 EUR” zastępuje się kwotą „6 500 EUR”;

c)

w ust. 3 kwotę „6 400 EUR” zastępuje się kwotą „6 500 EUR”;

d)

w ust. 4 kwotę „19 100 EUR” zastępuje się kwotą „19 500 EUR”;

e)

w ust. 5 kwotę „6 400 EUR” zastępuje się kwotą „6 500 EUR”;

f)

w ust. 6 wprowadza się następujące zmiany:

(i)

w akapicie pierwszym kwotę „30 400 EUR” zastępuje się kwotą „31 000 EUR”;

(ii)

w akapicie drugim kwoty „7 600 EUR do 22 700 EUR” zastępuje się kwotami „7 800 EUR do 23 200 EUR”;

4)

w art. 6 kwotę „38 100 EUR” zastępuje się kwotą „38 900 EUR”;

5)

w art. 7 wprowadza się następujące zmiany:

a)

w akapicie pierwszym kwotę „63 400 EUR” zastępuje się kwotą „64 700 EUR”;

b)

w akapicie drugim kwotę „19 100 EUR” zastępuje się kwotą „19 500 EUR”;

6)

w art. 8 wprowadza się następujące zmiany:

a)

w ust. 1 wprowadza się następujące zmiany:

(i)

w akapicie drugim kwotę „76 300 EUR” zastępuje się kwotą „77 900 EUR”;

(ii)

w akapicie trzecim kwotę „38 100 EUR” zastępuje się kwotą „38 900 EUR”;

(iii)

w akapicie czwartym kwoty „19 100 EUR do 57 200 EUR” zastępuje się kwotami „19 500 EUR do 58 400 EUR”;

(iv)

w akapicie piątym kwoty „9 500 EUR do 28 600 EUR” zastępuje się kwotami „9 700 EUR do 29 200 EUR”;

b)

w ust. 2 wprowadza się następujące zmiany:

(i)

w akapicie drugim kwotę „254 100 EUR” zastępuje się kwotą „259 400 EUR”;

(ii)

w akapicie trzecim kwotę „127 100 EUR” zastępuje się kwotą „129 800 EUR”;

(iii)

w akapicie piątym kwoty „2 700 EUR do 219 000 EUR” zastępuje się kwotami „2 800 EUR do 223 600 EUR”;

(iv)

w akapicie szóstym kwoty „2 700 EUR do 109 600 EUR” zastępuje się kwotami „2 800 EUR do 111 900 EUR”;

c)

w ust. 3 kwotę „6 400 EUR” zastępuje się kwotą „6 500 EUR”.

Artykuł 2

Niniejszego rozporządzenia nie stosuje się do ważnych wniosków, które nie zostały rozpatrzone do dnia 1 kwietnia 2011 r.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 kwietnia 2011 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 28 marca 2011 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1)  Dz.U. L 35 z 15.2.1995, s. 1.

(2)  Dz.U. L 136 z 30.4.2004, s. 1.

29.3.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 81/8

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 302/2011

z dnia 28 marca 2011 r.

otwierające pozakwotowy kontyngent taryfowy na przywóz pewnej ilości cukru w roku gospodarczym 2010/2011

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (1), w szczególności jego art. 187 w związku z art. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Ceny cukru na rynku światowym utrzymują się na stałym wysokim poziomie od początku roku gospodarczego 2010/2011. Prognozy dotyczące cen na rynku światowym, opierające się na rynku kontraktów terminowych w Nowym Jorku dla miesięcy maja, lipca i października 2011 r. wskazują, że poziom cen cukru na rynku światowym pozostanie wysoki.

(2)

Negatywna różnica między ilością dostępną a ilością wykorzystywaną cukru na rynku unijnym w ciągu dwóch ostatnich lat gospodarczych szacowana jest na 1 000 000 ton. Skutkuje to najniższym poziomem końcowych zapasów od czasu wdrożenia reformy sektora cukru z 2006 r. Wszelkie dalsze niedobory w zakresie przywozu grożą zakłóceniem podaży cukru na rynku unijnym i wzrostem cen na rynku wewnętrznym cukru. W celu ograniczenia negatywnej różnicy między ilością dostępną a ilością wykorzystywaną cukru na rynku unijnym w roku gospodarczym 2010/2011 konieczne jest wykorzystanie w pełni całego istniejącego przywozu: przywozowych kontyngentów taryfowych oraz 1,95 miliona ton przywozu wynikającego z umów o partnerstwie gospodarczym / umów handlowych „wszystko oprócz broni” (EPA/EBA).

(3)

Wielkość przywozu w ramach EPA/EBA zarejestrowana w ciągu roku gospodarczego 2009/2010 wyniosła jednak 1,5 miliona ton. Biorąc pod uwagę obecną sytuację na rynku światowym, jest mało prawdopodobne, by ilość ta zwiększyła się w krótkim okresie. Taki wzrost spowodowałby nieuchronnie dalszy niedobór dostaw na rynku unijnym. Sytuacja ta spowodowana jest wysokimi cenami na światowym rynku cukru, dlatego też konieczne jest zawieszenie należności przywozowych w odniesieniu do pewnej ilości cukru.

(4)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 891/2009 z dnia 25 września 2009 r. w sprawie otwierania niektórych wspólnotowych kontyngentów taryfowych w sektorze cukru i administrowania nimi (2) określa sposób administrowania kontyngentami taryfowymi w przypadku przywozu produktów cukrowniczych na podstawie art. 187 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, o numerze porządkowym 09.4380 (cukier pozakwotowy z przywozu). Zgodnie z art. 11 rozporządzenia (WE) nr 891/2009 ilość produktów, wobec której należności przywozowe mają być zawieszone, musi być jednak określona odrębnym aktem prawnym.

(5)

Należy odpowiednio określić pozakwotową ilość cukru, którą można przywieźć po zerowej stawce celnej w roku gospodarczym 2011/2012.

(6)

W celu uniknięcia handlu pozwoleniami na przywóz uprawnienia wynikające z pozwolenia na przywóz nie podlegają przenoszeniu.

(7)

Poziom bezpieczeństwa należy ustalić na poziomie wystarczająco wysokim, aby zagwarantować całkowite wykorzystanie wszystkich pozwoleń na przywóz wydanych po obecnych niestabilnych cenach światowych.

(8)

Komitet Zarządzający ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W okresie od dnia 1 kwietnia 2011 r. do dnia 30 września 2011 r. zawiesza się należności przywozowe za cukier objęty kodem CN 1701 oraz o numerze porządkowym 09.4380, w odniesieniu do ilości wynoszącej 300 000 ton.

Rozporządzenie (WE) nr 891/2009 stosuje się do administrowania kontyngentem, o którym mowa w akapicie pierwszym.

Artykuł 2

W drodze odstępstwa od art. 8 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 376/2008 (3), uprawnień wynikających z pozwolenia na przywóz nie przenosi się.

Artykuł 3

W drodze odstępstwa od art. 7 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 891/2009, kwota zabezpieczenia wynosi 150 EUR na tonę.

Artykuł 4

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 kwietnia 2011 r.

Niniejsze rozporządzenie traci moc z dniem 30 września 2011 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 28 marca 2011 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1)  Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2)  Dz.U. L 254 z 26.9.2009, s. 82.

(3)  Dz.U. L 114 z 26.4.2008, s. 3.

29.3.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 81/10

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 303/2011

z dnia 28 marca 2011 r.

ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (1),

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 1580/2007 z dnia 21 grudnia 2007 r. ustanawiające przepisy wykonawcze do rozporządzeń Rady (WE) nr 2200/96, (WE) nr 2201/96 i (WE) nr 1182/2007 w sektorze owoców i warzyw (2), w szczególności jego art. 138 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

Rozporządzenie (WE) nr 1580/2007 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości celnych dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XV do wspomnianego rozporządzenia,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Standardowe wartości celne w przywozie, o których mowa w art. 138 rozporządzenia (WE) nr 1580/2007, są ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 29 marca 2011 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 28 marca 2011 r.

W imieniu Komisji, za Przewodniczącego

José Manuel SILVA RODRÍGUEZ

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1)  Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2)  Dz.U. L 350 z 31.12.2007, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

Standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

(EUR/100 kg)

Kod CN

Kod krajów trzecich (1)

Standardowa stawka celna w przywozie

0702 00 00

JO

71,2

MA

55,9

TN

115,9

TR

84,3

ZZ

81,8

0707 00 05

EG

170,1

TR

142,8

ZZ

156,5

0709 90 70

MA

34,5

TR

112,1

ZA

49,8

ZZ

65,5

0805 10 20

EG

52,4

IL

78,3

MA

53,2

TN

51,7

TR

73,9

ZZ

61,9

0805 50 10

TR

52,9

ZZ

52,9

0808 10 80

AR

84,5

BR

79,3

CA

106,9

CL

97,6

CN

93,3

MK

47,7

US

138,4

UY

64,5

ZA

77,8

ZZ

87,8

0808 20 50

AR

89,2

CL

74,8

CN

59,4

US

79,9

ZA

102,7

ZZ

81,2

(1)  Nomenklatura krajów ustalona w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1833/2006 (Dz.U. L 354 z 14.12.2006, s. 19). Kod „ZZ” odpowiada „innym pochodzeniom”.

DECYZJE

29.3.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 81/12

DECYZJA RADY

z dnia 21 marca 2011 r.

w sprawie mianowania do Komitetu Regionów dziesięciu członków i dziewięciu zastępców członków z Grecji

(2011/191/UE)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 305,

uwzględniając wniosek rządu Grecji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W dniach 22 grudnia 2009 r. i 18 stycznia 2010 r. Rada przyjęła decyzję 2009/1014/UE (1) oraz decyzję 2010/29/UE (2) w sprawie mianowania członków i zastępców członków Komitetu Regionów na okres od dnia 26 stycznia 2010 r. do dnia 25 stycznia 2015 r.

(2)

Dziesięć stanowisk członków Komitetu Regionów zwolniło się w związku z wygaśnięciem mandatu Panagiotisa PSOMIADISA, Yannisa SGOUROSA, Konstantinosa TZATZANISA, Konstantinosa TATSISA, Andreasa FOURASA, Dimitrisa KALOGEROPOULOSA, Evangeliny SCHOINARAKI–ILIAKI, Dimitriosa TSIGKOUNISA, Georgiosa PAPASTERGIOU oraz Grigoriosa ZAFEIROPOULOSA. Osiem stanowisk zastępców członków Komitetu Regionów zwolniło się w związku z wygaśnięciem mandatu Panagiotisa OIKONOMIDISA, Ioannisa MACHAIRIDISA, Dimitriosa DRAKOSA, Polydorosa LAMPRINOUDISA, Miltiadisa KLAPASA, Spyrosa SPYRIDONA, Lukasa KATSAROSA oraz Konstantinosa KONTOYORGOSA. Jedno stanowisko zastępcy członka Komitetu Regionów zwolni się w związku z mianowaniem Georgiosa KOTRONIASA na członka Komitetu Regionów,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Następujące osoby zostają mianowane w Komitecie Regionów na okres pozostający do końca obecnej kadencji, czyli do dnia 25 stycznia 2015 r.:

a)

na stanowisko członków:

—

Stavros ARNAOUTAKIS, przewodniczący regionu Krety,

—

Grigorios ZAFEIROPOULOS, członek Rady Regionu Attyki,

—

Dimitrios KALOGEROPOULOS, członek Rady Miasta Egaleo,

—

Georgios KAMINIS, burmistrz Aten,

—

Apostolos KATSIFARAS, przewodniczący regionu Grecji Zachodniej,

—

Georgios KOTRONIAS, burmistrz Lamii,

—

Ioannis BOUTARIS, burmistrz Tesalonik,

—

Nikolaos PAPANDREOU, członek Rady Regionu Grecji Środkowej,

—

Ioannis SGOUROS, przewodniczący regionu Attyki,

—

Panagiotis PSOMIADIS, przewodniczący regionu Macedonii Środkowej;

oraz

b)

na stanowisko zastępców członków:

—

Pavlos ALTINIS, członek Rady Regionu Macedonii Zachodniej,

—

Athanasios GIAKALIS, przewodniczący regionu Wysp Egejskich Północnych,

—

Aristeidis GIANNAKIDIS, przewodniczący regionu Macedonii Wschodniej i Tracji,

—

Dimitrios DRAKOS, członek Rady Regionu Peloponezu,

—

Polydoros LAMPRINOUDIS, burmistrz Chios,

—

Christos LAPPAS, burmistrz Trikali,

—

Ioannis MACHAIRIDIS, przewodniczący regionu Wysp Egejskich Południowych,

—

Dimitrios BIRMPAS, członek Rady Miasta Egaleo,

—

Spyros SPYRIDON, członek Rady Regionu Attyki.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Brukseli dnia 21 marca 2011 r.

W imieniu Rady

MARTONYI J.

Przewodniczący

(1)  Dz.U. L 348 z 29.12.2009, s. 22.

(2)  Dz.U. L 12 z 19.1.2010, s. 11.

29.3.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 81/14

DECYZJA KOMISJI

z dnia 28 marca 2011 r.

wykluczająca z finansowania unijnego niektóre wydatki poniesione przez Węgry w ramach programu wspierania środków przedakcesyjnych na rzecz rozwoju rolnictwa oraz obszarów wiejskich (SAPARD) w 2004 r.

(notyfikowana jako dokument nr C(2011) 1738)

(Jedynie tekst w języku węgierskim jest autentyczny)

(2011/192/UE)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1268/1999 z dnia 21 czerwca 1999 r. w sprawie wspólnotowych środków pomocowych na rzecz działań przedakcesyjnych w dziedzinie rolnictwa oraz rozwoju obszarów wiejskich w państwach Europy Środkowej i Wschodniej ubiegających się o członkostwo w Unii Europejskiej w okresie przedakcesyjnym (1),

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 2222/2000 z dnia 7 czerwca 2000 r. ustanawiające zasady finansowe dla stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1268/1999 w sprawie wspólnotowych środków pomocowych na rzecz działań przedakcesyjnych w dziedzinie rolnictwa i rozwoju obszarów wiejskich w państwach Europy Środkowej i Wschodniej ubiegających się o członkostwo w Unii Europejskiej w okresie przedakcesyjnym (2), w szczególności jego art. 14,

uwzględniając wieloletnią umowę finansową zawartą między Komisją Wspólnot Europejskich w imieniu Wspólnoty Europejskiej a Węgrami w dniu 15 czerwca 2001 r., w szczególności art. 12 rozdziału A załącznika do tej umowy,

po konsultacji z Komitetem ds. Funduszy Rolniczych,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1419/2004 (3) przewiduje kontynuację stosowania wieloletnich umów finansowych i rocznych umów finansowych zawartych pomiędzy Komisją Europejską reprezentującą Wspólnotę Europejską, z jednej strony, a Republiką Czeską, Estonią, Litwą, Łotwą, Polską, Słowacją, Słowenią i Węgrami, z drugiej strony, oraz ustanawia określone odstępstwa od wieloletnich umów finansowych (zwanych dalej MAFA) i od rozporządzenia Rady (WE) nr 1266/1999 (4) oraz rozporządzenia (WE) nr 2222/2000.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 447/2004 (5) ustanawia zasady ułatwiające przejście między wsparciem na mocy rozporządzenia (WE) nr 1268/1999 a wsparciem przewidzianym w rozporządzeniach Rady (WE) nr 1257/1999 (6) i (WE) nr 1260/1999 (7) dla Republiki Czeskiej, Estonii, Łotwy, Litwy, Węgier, Polski, Słowenii i Słowacji, w związku z MAFA, o których mowa w załączniku I pkt 1 rozporządzenia (WE) nr 1419/2004, oraz w art. 12 rozdziału A załącznika do MAFA.

(3)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 248/2007 (8) przewiduje środki dotyczące MAFA i rocznych umów finansowych zawartych w ramach programu SAPARD oraz przejścia z programu SAPARD do programu rozwoju obszarów wiejskich, w związku z MAFA, o których mowa w załączniku III tego rozporządzenia.

(4)

Artykuł 12 ust. 1 rozdziału A załącznika do umowy MAFA, która pozostaje w mocy po przystąpieniu Węgier do Unii Europejskiej zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 248/2007, zobowiązuje Komisję do podjęcia decyzji o wykluczeniu wydatków ze współfinansowania ze środków UE (dalej zwanej „decyzją w sprawie kontroli zgodności rozliczeń”), jeśli stwierdzi, że wydatki te nie zostały poniesione zgodnie z zasadami określonymi tej umowie.

(5)

Sprawozdanie z certyfikacji za rok 2004 dotyczące rachunków SAPARD wskazuje na możliwość naruszania przez agencję SAPARD pewnych postanowień MAFA. W związku z tym Komisja wszczęła postępowanie zgodnie z art. 12 rozdziału A załącznika do MAFA.

(6)

Zgodnie z art. 12 ust. 3 rozdziału A załącznika do MAFA w dniu 8 listopada 2005 r. przeprowadzono rozmowy dwustronne z władzami Węgier, w trakcie których obie strony starały się osiągnąć porozumienie w sprawie działań, które należy podjąć oraz w sprawie oceny wagi naruszenia.

(7)

Po przeprowadzeniu rozmów Komisja w dalszym ciągu uważała, że niektóre wydatki nie zostały poniesione zgodnie z zasadami regulującymi program SAPARD. W przypadku niektórych płatności dokonanych w latach budżetowych 2003 i 2004 Węgry nie dotrzymały 3-miesięcznego terminu na dokonanie płatności na rzecz beneficjentów, o którym mowa w art. 8 ust. 6 rozdziału A MAFA. Zgodnie z tym przepisem okres pomiędzy otrzymaniem dokumentów potwierdzających, niezbędnych do dokonania płatności oraz wystawieniem polecenia zapłaty nie powinien być dłuższy niż 3 miesiące.

(8)

W piśmie z dnia 16 października 2009 r. władze węgierskie poinformowały o rozpoczęciu procedury pojednawczej zgodnie z art. 12 ust. 3 akapit trzeci rozdziału A oraz pozycją 9 rozdziału F załącznika do MAFA. Organ pojednawczy poparł argumenty przedstawione przez władze węgierskie i uznał je za szczególne warunki uzasadniające odstępstwo od terminu płatności na rzecz beneficjentów, określonego w art. 8 ust. 6 rozdziału A MAFA.

(9)

Komisja nie mogła uznać argumentów przytoczonych przez władze węgierskie za szczególne warunki uzasadniające pewne odstępstwo od art. 8 ust. 6 rozdziału A MAFA i wniosła o zmniejszenie kwoty finansowania o 2 535 286 EUR.

(10)

Zgodnie z art. 12 ust. 7 rozdziału A załącznika do MAFA o kwocie, którą należy odzyskać, informuje się krajowego urzędnika zatwierdzającego, który w imieniu Węgier zapewnia zapisanie tej kwoty na rzecz rachunku SAPARD prowadzonego w euro w ciągu dwóch miesięcy od daty podjęcia decyzji. Z uwagi na fakt, że wdrażanie programu SAPARD zostało zakończone, odzyskanie kwoty wykluczonej nastąpi w formie nakazu odzyskania środków,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Kwota w wysokości 2 535 286 EUR, wypłacona przez węgierską agencję SAPARD, zostaje niniejszym wykluczona z finansowania ze środków UE, ponieważ transakcje, których dotyczy, nie są zgodne z zasadami programu SAPARD.

Obliczenie korekty przedstawiono w załączniku.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja skierowana jest do Republiki Węgierskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 28 marca 2011 r.

W imieniu Komisji

Dacian CIOLOŞ

Członek Komisji

(1)  Dz.U. L 161 z 26.6.1999, s. 87.

(2)  Dz.U. L 253 z 7.10.2000, s. 5.

(3)  Dz.U. L 258 z 5.8.2004, s. 11.

(4)  Dz.U. L 161 z 26.6.1999, s. 68.

(5)  Dz.U. L 72 z 11.3.2004, s. 64.

(6)  Dz.U. L 160 z 26.6.1999, s. 80.

(7)  Dz.U. L 161 z 26.6.1999, s. 1.

(8)  Dz.U. L 69 z 9.3.2007, s. 5.

ZAŁĄCZNIK

TABELA DOTYCZĄCA KWOT ZMNIEJSZENIA

Opóźnienie

Łączna kwota wydatków w roku budżetowym 2004

(EUR)

Wykorzystanie rezerwy 4 %

Kwota podlegająca zmniejszeniu

(EUR)

Wskaźnik

zmniejszenia

Kwota zmniejszenia

(EUR)

0 miesięcy

32 367 673,72

n.d.

n.d.

0 %

0,00

Do 1 miesiąca

7 283 177,62

-1 294 706,95

5 988 470,67

10 %

598 847,07

Do 2 miesięcy

1 601 753,18

0,00

1 601 753,18

25 %

400 438,29

Do 3 miesięcy

601 262,42

0,00

601 262,42

45 %

270 568,09

Do 4 miesięcy

484 224,09

0,00

484 224,09

70 %

338 956,86

5 miesięcy i dłużej

926 475,69

0,00

926 475,69

100 %

926 475,69

Ogółem

43 264 566,71

-1 294 706,95

9 602 186,04

 

2 535 286,00

AKTY PRZYJĘTE PRZEZ ORGANY UTWORZONE NA MOCY UMÓW MIĘDZYNARODOWYCH

29.3.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 81/16

DECYZJA NR 1/2011 WSPÓLNEGO KOMITETU UE-SZWAJCARIA USTANOWIONEGO NA MOCY UMOWY MIĘDZY WSPÓLNOTĄ EUROPEJSKĄ A KONFEDERACJĄ SZWAJCARSKĄ W DZIEDZINIE AUDIOWIZUALNEJ, USTANAWIAJĄCEJ ZASADY I WARUNKI UCZESTNICTWA KONFEDERACJI SZWAJCARSKIEJ W PROGRAMIE WSPÓLNOTY MEDIA 2007

z dnia 21 stycznia 2011 r.

dotycząca uaktualnienia art. 1 załącznika I do Umowy

(2011/193/UE)

WSPÓLNY KOMITET,

uwzględniając Umowę między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w dziedzinie audiowizualnej, ustanawiającą zasady i warunki uczestnictwa Konfederacji Szwajcarskiej w programie Wspólnoty MEDIA 2007 (1), zwaną dalej „Umową”, oraz Akt końcowy Umowy (2), podpisane w dniu 11 października 2007 r.,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Umowa weszła w życie z dniem 1 sierpnia 2010 r.

(2)

Po wejściu w życie w dniu 19 grudnia 2007 r. dyrektywy Rady 89/552/EWG (3), ostatnio zmienionej dyrektywą 2007/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, w wersji ujednoliconej (dyrektywa o audiowizualnych usługach medialnych) (4), Strony uznają za stosowne odpowiednie uaktualnienie odniesień do tej dyrektywy zamieszczonych w Akcie końcowym do Umowy we Wspólnej deklaracji Umawiających się Stron w sprawie dostosowania Umowy do nowej dyrektywy Wspólnoty, jak również uaktualnienie art. 1 załącznika I do Umowy, zgodnie z art. 8 ust. 7 Umowy,

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Artykuł 1 załącznika I do Umowy otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 1

Wolność odbioru i retransmisji programów telewizyjnych

1.   Szwajcaria zapewnia na swym terytorium wolność odbioru i retransmisji programów telewizyjnych podlegających kompetencji państwa członkowskiego Unii, zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/13/UE z dnia 10 marca 2010 r. w sprawie koordynacji niektórych przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich dotyczących świadczenia audiowizualnych usług medialnych (5) (zwaną dalej »dyrektywą o audiowizualnych usługach medialnych«), zgodnie z następującymi procedurami:

Szwajcaria zachowuje prawo do:

a)

zawieszenia retransmisji programów nadawcy telewizyjnego podlegającego kompetencji jednego z państw członkowskich Wspólnoty, który w oczywisty, znaczący i poważny sposób naruszył przepisy dotyczące ochrony małoletnich i poszanowania ludzkiej godności określone w art. 27 ust. 1 lub 2 bądź też w art. 6 dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych;

b)

zobowiązania dostawców usług medialnych podlegających jej jurysdykcji do przestrzegania bardziej szczegółowych lub surowszych przepisów w dziedzinach, które podlegają koordynacji na mocy dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych, pod warunkiem że przepisy takie są proporcjonalne i niedyskryminacyjne.

2.   W przypadkach gdy Szwajcaria:

a)

na mocy ust. 1 lit. b) skorzystała z prawa do przyjęcia w ogólnym interesie publicznym bardziej szczegółowych lub surowszych przepisów; oraz

b)

ocenia, że nadawca podlegający jurysdykcji państwa członkowskiego Unii dokonuje przekazu telewizyjnego, który w całości lub w przeważającej części jest kierowany na jej terytorium,

może skontaktować się z państwem członkowskim sprawującym jurysdykcję w celu osiągnięcia obopólnie zadowalającego rozwiązania wszelkich pojawiających się problemów. Państwo członkowskie sprawujące jurysdykcję, po otrzymaniu uzasadnionego wniosku od Szwajcarii, występuje do nadawcy o przestrzeganie rzeczonych przepisów przyjętych w interesie publicznym. W terminie dwóch miesięcy państwo członkowskie sprawujące jurysdykcję informuje Szwajcarię o efektach uzyskanych w wyniku tego wystąpienia. Szwajcaria lub państwo członkowskie może zwrócić się do Komisji o zaproszenie zainteresowanych stron na spotkanie ad hoc z Komisją w ramach Komitetu Kontaktowego, aby przeanalizować daną sprawę.

3.   W przypadku gdy Szwajcaria ocenia, że:

a)

efekty uzyskane w wyniku zastosowania ust. 2 nie są satysfakcjonujące; oraz

b)

dany nadawca ustanowił swoją siedzibę w państwie członkowskim sprawującym jurysdykcję w celu ominięcia surowszych przepisów w dziedzinach, które podlegają koordynacji na mocy dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych, które to przepisy miałyby do niego zastosowanie, gdyby miał siedzibę w Szwajcarii,

może przyjąć odpowiednie środki przeciwko takiemu nadawcy.

Tego rodzaju środki muszą być obiektywnie niezbędne, stosowane w sposób niedyskryminacyjny i proporcjonalne do zamierzonych celów.

4.   Szwajcaria może podjąć środki, o których mowa w ust. 1 lit. a) lub w ust. 3 niniejszego artykułu, wyłącznie przy spełnieniu następujących warunków:

a)

powiadomiła ona Wspólny Komitet i państwo członkowskie, w którym nadawca ma swoją siedzibę, o zamiarze podjęcia takich środków i uzasadniła swoją ocenę; oraz

b)

Wspólny Komitet stwierdził, że środki te są proporcjonalne i niedyskryminacyjne, a zwłaszcza że oceny, których dokonała Szwajcaria przed podjęciem środków wynikających z ust. 2 i 3, są należycie uzasadnione.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie pierwszego dnia po jej przyjęciu.

Sporządzono w Brukseli dnia 21 stycznia 2011 r.

W imieniu Wspólnego Komitetu

Jean-Eric DE COCKBORNE

Szef Delegacji UE

J.-F. JAUSLIN

Szef Delegacji Szwajcarii

(1)  Dz.U. L 303 z 21.11.2007, s. 11.

(2)  Dz.U. L 303 z 21.11.2007, s. 20.

(3)  Dz.U. L 298 z 17.10.1989, s. 23.

(4)  Dz.U. L 332 z 18.12.2007, s. 27.

(5)  Dz.U. L 298 z 17.10.1989, s. 23. Dyrektywa zmieniona dyrektywą 97/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 czerwca 1997 r. (Dz.U. L 202 z 30.7.1997, s. 60) oraz ostatnio zmieniona dyrektywą 2007/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 grudnia 2007 r. (Dz.U. L 332 z 18.12.2007, s. 27), w brzmieniu ujednoliconym dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/13/UE z dnia 10 marca 2010 r. w sprawie koordynacji niektórych przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich dotyczących świadczenia audiowizualnych usług medialnych (dyrektywa o audiowizualnych usługach medialnych), opublikowaną w Dz.U. L 95 z 15.4.2010, s. 1).”.